Jump to content

Τα καλύτερα διηγήματα τρόμου


Kafka
 Share

Recommended Posts

Ναι, Ωροράκιας και εγώ καλά κατάλαβες ,αλλά όντως ο Μπαλάνος γιατί μας έκανε τη ζωή δύσκολη δεν το καταλαβαίνω και εγώ

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...
  • Replies 137
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Δημήτρης

    14

  • wordsmith

    11

  • tsathoggua

    14

  • Kafka

    11

Δεν ήξερα που ακριβώς να δώσω τα λινκ για αυτες τις υπέροχες ιστορίες, οπότε το κάνω εδώ...

 

Joyce Carrol Oates: Where are you going, Where have you been...

 

http://www.usfca.edu/jco/whereareyougoing/

 

 

Saki: The Open Window (αυτό πάει περισσότερο στη κατηγορία "περίεργο" παρά στον Τρόμο, δεν παύει όμως να είναι πολυ πολύ αξιόλογο και ενδιαφέρον...)

 

 

http://en.wikisource.org/wiki/The_Open_Window_(Saki)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το The Open Window, ωραία ιστορία αν και λιγάκι προβλέψιμη. Πάντως δημιουργεί μια ατμόσφαιρα μέσα σε λίγες προτάσεις.

Θα κοιτάξω και το άλλο αργότερα :)

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Ναι, ήθελα κάτι να το διαβάζω από την οθόνη όσο θα τρώω(κεφτέδες), να μη χρειάζεται να κρατάω κανένα βιβλίο με τα χέρια.

 

Κεφτέδες ε; Όχι ας πούμε χοντρά μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα που να τα ρουφάς ένα - ένα κάνοντας και τον απαραίτητο ήχο σλλλλφφρρρρρρρπ ; (διαβάζοντας πάντα το Guts) :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Χαιρετώ την υπέροχη παρέα σας καινούργιος στο forum και γενικότερα το διάβασμα στη ζωή μου είναι κάτι καινούργιο.θα ήθελα να παραθέσω και την δική μου λίστα με τα καλύτερα διηγήματα τρόμου :mf_bookread:

 

1)Η νουβέλα της μαύρης σφραγιδας-ΜΑΧΕΝ

2)Το πηγάδι και το εκκρεμές-ΠΟΕ

3)Η ανθρώπινη καρέκλα-Edogawa Rampo

4)Το κυνηγόσκυλο-ΛΑΒΚΡΑΦΤ

5)Ο κάτοικος του σκοταδιού-ΝΤΕΡΛΕΘ

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ένα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση πρόσφατα ήταν το "Animal Fair" του Bloch, από την ανθολογία "Η αγαπημένη μου ιστορία τρόμου", Anubis. "Το πανηγύρι" στα ελληνικά. Κυρίως επειδή δεν είχα μαντέψει το τέλος και επειδή είναι ένα από αυτά που τα γεγονότα έχουν ήδη συμβεί και εμείς τώρα απλώς τα ανακαλύπτουμε.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ένα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση πρόσφατα ήταν το "Animal Fair" του Bloch, από την ανθολογία "Η αγαπημένη μου ιστορία τρόμου", Anubis. "Το πανηγύρι" στα ελληνικά. Κυρίως επειδή δεν είχα μαντέψει το τέλος και επειδή είναι ένα από αυτά που τα γεγονότα έχουν ήδη συμβεί και εμείς τώρα απλώς τα ανακαλύπτουμε.

Πρόκειται περί εξαιρετικής ιστορίας.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Η δική μου εξάδα :D Ως προς τον King έχω ένα συναισθηματισμό, οπότε μπορεί να μην αξίζουν τόσο υψηλές θέσεις οι δικές του. Ήταν όμως από τα πρώτα διηγήματα τρόμου που διάβασα και με άγγιξαν πολύ.

 

1) Dread, από το "Books of Blood" του Barker

2) Μαρτυριάρα καρδιά, (τι ωραίος τίτλος και στα αγγλικά και στα ελληνικά!) του Poe

3) Τάλιθα Κούμι, από "Το φως μέσα μου" του Κέλλη

4) Πώς τελείωσε όλο το μπάχαλο, από το ομώνυμο του King

5) Η εξέδρα, από το "Η αφιέρωση" ξανά του Κing

6) The Yattering and Jack, πάλι από το "Books of Blood" του Barker

Link to comment
Share on other sites

Τα δυο πιο αγαπημένα διηγήματα τρόμου!

 

1) The Minister's Black Vail - Nathaniel Hawthorne

2)The Masque of Red Death - Edgar Allan Poe

Link to comment
Share on other sites

Η δική μου εξάδα :D Ως προς τον King έχω ένα συναισθηματισμό, οπότε μπορεί να μην αξίζουν τόσο υψηλές θέσεις οι δικές του. Ήταν όμως από τα πρώτα διηγήματα τρόμου που διάβασα και με άγγιξαν πολύ.

 

4) Πώς τελείωσε όλο το μπάχαλο, από το ομώνυμο του King

Αυτό γιατί θεωρείται τρόμου; Εγώ το διάβασα σε ανθολογία μετακαταστροφικών διηγημάτων και μου φάνηκε πολύ αστείο. Μαύρο χιούμορ, αλλά πάντως χιούμορ.

Link to comment
Share on other sites

 

Η δική μου εξάδα :D Ως προς τον King έχω ένα συναισθηματισμό, οπότε μπορεί να μην αξίζουν τόσο υψηλές θέσεις οι δικές του. Ήταν όμως από τα πρώτα διηγήματα τρόμου που διάβασα και με άγγιξαν πολύ.

 

4) Πώς τελείωσε όλο το μπάχαλο, από το ομώνυμο του King

Αυτό γιατί θεωρείται τρόμου; Εγώ το διάβασα σε ανθολογία μετακαταστροφικών διηγημάτων και μου φάνηκε πολύ αστείο. Μαύρο χιούμορ, αλλά πάντως χιούμορ.

 

Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν κάμποσα κείμενα του King που απέχουν από τον καθαρόαιμο τρόμο, τα θεωρούμε όμως τρόμου επειδή τα έχει γράψει ο Βασιλιάς! Ως προς το συγκεκριμένο, εγώ όταν το διάβασα με τρόμαξε, ήμουν όμως μικρότερη, οπότε μπορεί σήμερα να μην το έβλεπα έτσι. Ανεξάρτητα από τη γραφή, η θεματολογία του νομίζω ότι ανήκει εκεί.

Link to comment
Share on other sites

 

 

Η δική μου εξάδα :D Ως προς τον King έχω ένα συναισθηματισμό, οπότε μπορεί να μην αξίζουν τόσο υψηλές θέσεις οι δικές του. Ήταν όμως από τα πρώτα διηγήματα τρόμου που διάβασα και με άγγιξαν πολύ.

 

4) Πώς τελείωσε όλο το μπάχαλο, από το ομώνυμο του King

Αυτό γιατί θεωρείται τρόμου; Εγώ το διάβασα σε ανθολογία μετακαταστροφικών διηγημάτων και μου φάνηκε πολύ αστείο. Μαύρο χιούμορ, αλλά πάντως χιούμορ.

 

Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν κάμποσα κείμενα του King που απέχουν από τον καθαρόαιμο τρόμο, τα θεωρούμε όμως τρόμου επειδή τα έχει γράψει ο Βασιλιάς! Ως προς το συγκεκριμένο, εγώ όταν το διάβασα με τρόμαξε, ήμουν όμως μικρότερη, οπότε μπορεί σήμερα να μην το έβλεπα έτσι. Ανεξάρτητα από τη γραφή, η θεματολογία του νομίζω ότι ανήκει εκεί.

 

Οκ, όσο να 'ναι για τέλος του κόσμου λέει, δε μπορεί να μην είναι και λίγο τρομαχτικό. Αλλά από τι προκαλείται αυτό το τέλος ...το σκέφτομαι και γελάω.

Δε θεωρούνται όλα του King τρόμου, απλώς και μόνο λόγω συγγραφέα. Υπάρχει και το "Shawshank Redemption" ή το "Hearts of Atlantis", ας πούμε, που είναι καθαρά mainstream.

Link to comment
Share on other sites

Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν κάμποσα κείμενα του King που απέχουν από τον καθαρόαιμο τρόμο, τα θεωρούμε όμως τρόμου επειδή τα έχει γράψει ο Βασιλιάς! 

 

 

Βασικά όχι, δεν τα θεωρούμε. Ο Κινγκ έχει γράψει πάρα πολλά κοινωνικά έργα που όσο και να τα τραβήξουμε δεν είναι τρόμου. Παράδειγμα το "Στάσου πλάι μου","Rita Hayworth and Shawshank Redemption". Άντε μερικά να είχαν και ένα στοιχείο του φανταστικού (υπερδυνάμεις) όπως "Το πράσινο Μίλι" ή το "Καρδιές στην Ατλαντιδα" αλλά ως εκεί.

 

Πραγματικά, θα έλεγα οτι μάλλον ο Κινγκ έχει γράψει λιγότερο τρόμο από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Περισσότερο μεηνστρημ κοινωνικά και σκοτεινή φαντασία γράφει. Το διαπίστωσα μια μέρα που κοιτούσα τα βιβλία του στην βιβλιοθήκη μου. 

Edited by Drake Ramore
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Το σκεφτόμουν το "Πράσινο Μίλι", αν είναι ή όχι τρόμου, αλλά μάλλον δεν είναι, έχεις δίκιο. Το "Καρδιές στην Ατλαντίδα" δε θυμάμαι καλά αν έχει υπερφυσικό στοιχείο, αλλά ίσως το μπερδεύω με άλλο που βγήκαν μαζί στο ίδιο βιβλίο. Το "Survivor Type", που επίσης δεν έχει υπερφυσικό στοιχείο, είναι ένα από τα πιο τρομαχτικά (ανατριχιαστικά, φρικιαστικά) που έχω διαβάσει και όχι μόνο από King.

Link to comment
Share on other sites

 

Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν κάμποσα κείμενα του King που απέχουν από τον καθαρόαιμο τρόμο, τα θεωρούμε όμως τρόμου επειδή τα έχει γράψει ο Βασιλιάς! 

 

 

Βασικά όχι, δεν τα θεωρούμε. Ο Κινγκ έχει γράψει πάρα πολλά κοινωνικά έργα που όσο και να τα τραβήξουμε δεν είναι τρόμου. Παράδειγμα το "Στάσου πλάι μου","Rita Hayworth and Shawshank Redemption". Άντε μερικά να είχαν και ένα στοιχείο του φανταστικού (υπερδυνάμεις) όπως "Το πράσινο Μίλι" ή το "Καρδιές στην Ατλαντιδα" αλλά ως εκεί.

 

Πραγματικά, θα έλεγα οτι μάλλον ο Κινγκ έχει γράψει λιγότερο τρόμο από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι. Περισσότερο μεηνστρημ κοινωνικά και σκοτεινή φαντασία γράφει. Το διαπίστωσα μια μέρα που κοιτούσα τα βιβλία του στην βιβλιοθήκη μου. 

 

 

Το "Βασικά όχι, δεν τα θεωρούμε" πρέπει να το κάνεις "βασικά όχι, δεν είναι". Όπως λες παρακάτω: "ο Κινγκ έχει γράψει λιγότερο τρόμο από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι", το ίδιο πράγμα λέω κι εγώ :D Ότι δηλαδίς, νομίζουμε ότι είναι τρόμος επειδή έχει στάμπα King, αλλά δεν είναι. Αυτό μπορεί να το διαπιστωσει όποιος έχει διαβάσει λίγα κείμενά του παραπάνω από το μέσο αναγνώστη. Ισχύει όμως ότι έχει ταυτιστεί μόνο με τον τρόμο, άδικα τελικά, μα έχει γίνει αυτό.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Το σκεφτόμουν το "Πράσινο Μίλι", αν είναι ή όχι τρόμου, αλλά μάλλον δεν είναι, έχεις δίκιο. Το "Καρδιές στην Ατλαντίδα" δε θυμάμαι καλά αν έχει υπερφυσικό στοιχείο, αλλά ίσως το μπερδεύω με άλλο που βγήκαν μαζί στο ίδιο βιβλίο.

Ξέρεις που μπερδεύεσαι σχετικά με το "Πράσινο Μίλι"; Κάνεις τον εξής συνειρμό:

- Ο Στεφεν Κινγκ είναι συγγραφέας τρόμου

- Το "Πράσινο Μίλι" έχει το στοιχείο του φανταστικού

- Το "Πρασινο Μιλι" το έγραψε ο Στεφεν Κινγκ

- Το "Πρασινο Μίλι" είναι τρόμου.

 

Αυτό δεν γίνεται μόνο με αυτό το βιβλίο του αλλά και με πολλά ακόμη. Αν βγει όμως από την εξίσωση η ταμπέλα "Συγγραφέας τρόμου" και πιάσουμε τα βιβλία του στο είδος που βρίσκονται πραγματικά, πόσα είναι καθαρός τρόμος. Ναι η "Λάμψη", Ναι, "το Σαλεμς Λοτ" , ναι "Το Αυτό", ναι οι συλλογές διηγημάτων, το "The Stand" και μια χούφτα ακόμη. Τώρα από την άλλη έχουμε καμιά δεκαριά μεηνστρημ εντελώς, την σειρά του Μαύρου πύργου που είναι φάντασυ και πολλά ακόμη που ενώ χρησιμοποιούν το υπερφυσικό στοιχείο, εντούτοις δεν τρομάζουν. Φτάνουν μέχρι την σκοτεινή πλευρά του φάντασυ.

 

 

Το "Βασικά όχι, δεν τα θεωρούμε" πρέπει να το κάνεις "βασικά όχι, δεν είναι". Όπως λες παρακάτω: "ο Κινγκ έχει γράψει λιγότερο τρόμο από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι", το ίδιο πράγμα λέω κι εγώ :D Ότι δηλαδίς, νομίζουμε ότι είναι τρόμος επειδή έχει στάμπα King, αλλά δεν είναι. Αυτό μπορεί να το διαπιστωσει όποιος έχει διαβάσει λίγα κείμενά του παραπάνω από το μέσο αναγνώστη. Ισχύει όμως ότι έχει ταυτιστεί μόνο με τον τρόμο, άδικα τελικά, μα έχει γίνει αυτό.

 

Συμφωνούμε.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μπράβο Natasha και Drake Ramore για τα σχόλια σας, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Έτσι ακριβώς είναι όπως τα λέτε. Ένα μεγάλο μέρος του έργου του Κινγκ δεν είναι τρόμος και πολύ λανθασμένα ο βασιλιάς νοείται μονάχα ως τέτοιος συγγραφέας. (Έχω διαβάσει πολύ Κινγκ και μιλάω εκ πείρας). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλοί που δεν τον ξέρουν και θέλουν να διαβάσουν, να τον απορρίπτουν επειδή νομίζουν ότι κινείται αποκλειστικά και μόνο σ' αυτό το πεδίο. Ή όταν διαβάζουν κάτι δικό του νομίζοντας ότι είναι τρόμος και στην πορεία διαπιστώνουν το αντίθετο, εύλογα μετά δυσανασχετούν και δεν τον ξαναπιάνουν. Well done λοιπόν :good:

 

Μερικά ακόμη καλούδια που προτείνω για ανάγνωση, τα δύο τελευταία εκ των οποίων είναι αρρωστημένα:

 

- Ράμσει Κάμπελ: ''Ξανά''

 

- Ρίτσαρντ Μάθεσον: ''Τα Παιδιά του Νώε''

 

- Χένρι Κάτνερ: ''Οι Αρουραίοι του Νεκροταφείου''

 

- Γουίλιαμ Τζέικομπς: ''Το Χέρι της Μαϊμούς''

 

- Ζαν Ρέυ: ''Το Ψαλτήρι του Μαίνζ''

 

- Χ. Ουώρνερ Μουν: ''Η Αλυσίδα''

 

- Φρανκ Μπέλκναπ Λονγκ: ''Οι Πεινασμένοι του Διαστήματος''

 

- Ρόμπερτ Χάουαρντ: ''Η Μαύρη Πέτρα''

 

- Τζωρτζ Έλιοτ: ''Το Χάλκινο Μπολ''

 

- Κ. Μ. Έντυ: ''Αγαπημένοι Νεκροί''

Edited by Δημήτρης
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

 

- Χένρι Κάτνερ: ''Οι Αρουραίοι του Νεκροταφείου''

 

- Γουίλιαμ Τζέικομπς: ''Το Χέρι της Μαϊμούς''

 

- Τζωρτζ Έλιοτ: ''Το Χάλκινο Μπολ''

Τα τρία απ'αυτά είναι απ'την γνωστή και αγαπημένη μου έκδοση της Ωρόρα με μετάφραση του Γιώργου Μπαλάνου, έτσι;

Συμφωνώ απόλυτα με τις επιλογές σου!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

- Χένρι Κάτνερ: ''Οι Αρουραίοι του Νεκροταφείου''

 

- Γουίλιαμ Τζέικομπς: ''Το Χέρι της Μαϊμούς''

 

- Τζωρτζ Έλιοτ: ''Το Χάλκινο Μπολ''

Τα τρία απ'αυτά είναι απ'την γνωστή και αγαπημένη μου έκδοση της Ωρόρα με μετάφραση του Γιώργου Μπαλάνου, έτσι;

Συμφωνώ απόλυτα με τις επιλογές σου!

 

 

Ναι, είναι και τα τρία από Ωρόρα στην ανθολογία ''Διηγήματα Τρόμου''.

Edited by Δημήτρης
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

6) The Yattering and Jack, πάλι από το "Books of Blood" του Barker

 

Την λατρευω και εγω αυτην την ιστορια και ας μην ειναι τρομου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Τα all time classics μου είναι:

 

1. Τα όνειρα στο σπίτι της μάγισσας - Lovecraft

2. Το κάλεσμα του Κθούλου - Lovecraft

3. Ο τρόμος του Ντανγουιτς - Lovecraft

4. Η νουβέλα της μαύρης σφραγίδας - Machen

5. Ο μέγας θεός Παν - Machen

6. Ο επιδιορθωτής των υπολήψεων - Chambers

7. Sticks - Karl Edward Wagner.

8. Η αγωνία με πορτοκαλί - David Morrel

9. Η ιστορία του χειρούργου - J. P. Dixon

10. Το πουλί της φωτιάς - J.L. Comeau

 

Ασφαλώς υπάρχουν κι άλλα, όμως τώρα αυτά μου έρχονται.

 

Ιστορίες που ξεχώρισα από ανθολογίες που διάβασα πρόσφατα.

 

Από το Mr Fox and other Feral Tales του Norman Patrige

-Mr Fox

- Vessels

- Cosmos

- Black leather kites (το καλύτερο)

 

Από το Midnight, με επιλογές από τον Charles L. Grant

- Road to Granville του Joseph Payne Brennan

- Sweets tο the sweet του Robert Βloch

- The fly-by-night του R. Chetwynd Haynes

- The extension του Thomas Sullivan

 

Από το More Horrowitz horror του Anthony Horrowitz

- The hitchhiker

- The sound of murder

- Burned

- The elevator

- Twist cottage

 

Αυτά προς το παρόν.

 

P.S. Βασικά τώρα που το σκέφτομαι, από Lovecraft, Ligotti και Machen τα διαλέγω όλα...

Edited by alien666
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Μια και μια οι ιστοριες στο top 10 σου, alien666. Ειδικα η 1 ειναι και η δικια μου αγαπημενη.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

6)"άρρωστο" επίσης δεν το βρήκα. Δεν υπάρχει καμία διαστροφή. Ούτε το θεωρώ επίτευγμα να κάνει όσους το διαβάζουν να ξερνάνε. Εγώ το διάβασα τρώγοντας και απλώς σε κάποια σημεία πλησίαζα την οθόνη ζαρώνοντας τα μάτια μου γιατί δεν πίστευα τι διάβαζα!

Έτρωγες όσο διάβαζες το Guts; ΕΤΡΩΓΕΣ, γνωρίζοντας a priori πως θα διαβάσεις το GUTS, ξεκίνησες να το διαβάζεις, συνέχισες να τρως, και ΑΠΛΑ ζάρωνες σε κάποια φάση τα μάτια σου. Τρώγοντας. Με το Guts.

Οκ...

 

g1330147686248870965.jpg

 

 

 

:good: Ειλικρινά, δεν θέλω ποτέ να μάθω τι θα σε έκανε να αηδιάσεις (αυτό δεν ήταν ερώτηση, πραγματικά δεν θέλω).

 

 

Χα! Μόλις διάβασα το Guts. Ντάξει, δεν είναι τόσο τρομερό μόλις καταλάβεις τι πάει να παιχτεί, αλλά σίγουρα δεν κάνει και για ορεκτικό. Το διασκέδασα πάντως. Νομίζω η κορυφαία στιγμή που πραγματικά έσκασα στα γέλια ήταν το: 

 

If I told you how it tasted, you would never, ever again eat calamari.

Link to comment
Share on other sites

Το κάλεσμα του Κθούλου - Lovecraft

 

Το χέρι της μαϊμούς - W. W. Jacobs

 

Ο μπαμπούλας - Stephen King

 

Η πάνω κουκέτα - Marion Francis Crawford

 

(αυτά μου έρχονται τώρα) 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

The Great God Pan - Arthur Machen

The Willows - Algernon Blackwood

The Masque of Red Death - E.A. Poe

Midnight Mass - F. Paul Wilson 

Wake not the Dead - Johann Ludwig Tieck

The Death of Halpin Frayser - Ambrose Bierce

The Small Assassin - Ray Bradbury

The Hounds of Tindalos - Frank Belknap Long 

The Monkey's Paw - W.W. Jacobs

The Ash Tree - M.R. James

Beyond Any Measure - Karl Edward Wagner

 

Τώρα για το αν είναι τα καλύτερα δεν ξέρω, πάντως είναι τα αγαπημένα μου. Η σειρά ως επί το πλείστον τυχαία.

Edited by elgalla
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..