Μπορεί ένας συγγραφέας/κριτικός να κρίνει άλλα είδη ιστοριών που ο ίδιος δεν γράφει ή διαβάζει;

[Nihilio]

Σαφέστατα όχι, δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικοί της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας κατακρεουργούν όλα τα βιβλία horror genre,fantasy,sci-fi και τα χαρακτηρίζουν παραλογοτεχνία.Αλλά και στο παρελθόν μεγάλοι συγγραφείς του φανταστικού χλευάστηκαν και περιθωριοποιήθηκαν από το κύκλωμα της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας πχ της πολιτικοποιημένης.

Γενικότερα υπάρχουν διάφορες σχολές και ένας πόλεμος ιδεών/ιδεολογιών...πχ βάλε έναν υλιστή της αριστερής γαλλικής σχολής να σου γράψει κριτική για τον Clive Barker,Μasterton,S.King κλπ ...με μαθηματική ακρίβεια θα στα βγάλουν σκουπίδια,ανούσια παρανοικά παραμύθια χωρίς καμία λογοτεχνική αξία που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη σκέψη.

Το θέμα είναι ότι οι κριτικοί έχουν κάποιο πρόβλημα και δεν αναγνωρίζουν άλλα είδη λογοτεχνίας πέρα από αυτά που οι ίδιοι έχουν μάθει.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι ότι πολλοί στον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας ,γράφουν με ψευδώνυμα για να μην στιγματιστούν.

Το ίδιο ισχύει και για το σινεμά.Πήγαινε διάβασε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κριτικές για ταινίες,όλες μα όλες τις βγάζει ένα σαχλό προιόν της αμερικάνικης υποκουλτούρας...Και μιλάω ακόμα και για τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο...

Αυτό όμως αφήνει ανοιχτές πολλές απαντήσεις του πολλ (είναι καλοί κριτικοί; Έχουν ανοιχτό μυαλό κι όμως κατακρεουργούν; Υπηρετούν όλοι αυτοί τη λογοτεχνία ή άλλες ατζέντες κτλ)

[Anwrimos23]

Σαφέστατα όχι, δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικοί της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας κατακρεουργούν όλα τα βιβλία horror genre,fantasy,sci-fi και τα χαρακτηρίζουν παραλογοτεχνία.Αλλά και στο παρελθόν μεγάλοι συγγραφείς του φανταστικού χλευάστηκαν και περιθωριοποιήθηκαν από το κύκλωμα της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας πχ της πολιτικοποιημένης.

Γενικότερα υπάρχουν διάφορες σχολές και ένας πόλεμος ιδεών/ιδεολογιών...πχ βάλε έναν υλιστή της αριστερής γαλλικής σχολής να σου γράψει κριτική για τον Clive Barker,Μasterton,S.King κλπ ...με μαθηματική ακρίβεια θα στα βγάλουν σκουπίδια,ανούσια παρανοικά παραμύθια χωρίς καμία λογοτεχνική αξία που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη σκέψη.

Το θέμα είναι ότι οι κριτικοί έχουν κάποιο πρόβλημα και δεν αναγνωρίζουν άλλα είδη λογοτεχνίας πέρα από αυτά που οι ίδιοι έχουν μάθει.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι ότι πολλοί στον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας ,γράφουν με ψευδώνυμα για να μην στιγματιστούν.

Το ίδιο ισχύει και για το σινεμά.Πήγαινε διάβασε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κριτικές για ταινίες,όλες μα όλες τις βγάζει ένα σαχλό προιόν της αμερικάνικης υποκουλτούρας...Και μιλάω ακόμα και για τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο...

Αυτό όμως αφήνει ανοιχτές πολλές απαντήσεις του πολλ (είναι καλοί κριτικοί; Έχουν ανοιχτό μυαλό κι όμως κατακρεουργούν; Υπηρετούν όλοι αυτοί τη λογοτεχνία ή άλλες ατζέντες κτλ)

 

 

 

Kατά την γνώμη μου οι κριτικοί γράφουν κατά παραγγελία και χρηματίζονται,είναι κομπλεξικά ανθρωπάκια που με τις φλεγματικές εξυπνάδες τους προσπαθούν να γεμίσουν τις σελίδες που τους έχουν παραγγείλει.

Όταν ειδικά ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη σχολή τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα,γράφουν ολόκληρα κατεβατά για να απαξιώσουν ολόκληρα είδη λογοτεχνίας.Η κριτική τους γίνεται σύμφωνα με κάποιους ιδεολογικούς νόμους,τους οποίους δεν μπορούν να παραβούν.

 

Με λίγα λόγια ποτέ δε θα διαβάσω κάποια κριτική,γιατί ξέρω εκ των προτέρων ανάλογα με το ποιος την γράφει σε ποια εφημερίδα κλπ τι θα πει και μάλιστα δεν πέφτω ποτέ έξω.Είναι πολύ προβλέψιμα τα καθίκια

Edited June 30, 2011 by Anwrimos23

[Darkchilde]

Εγώ επέλεξα, το Όχι, με τίποτα.

 

Το γιατί το είπα σε προηγούμενο post εδώ.

 

Και γενικά δεν διαβάζω κριτικές. Δεν έχω και πολύ καλή γνώμη για τους κριτικούς γενικότερα, όχι μόνο στην λογοτεχνία, αλλά και σε πολλά άλλα θέματα.

[Oberon]

Σαφέστατα όχι, δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικοί της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας κατακρεουργούν όλα τα βιβλία horror genre,fantasy,sci-fi και τα χαρακτηρίζουν παραλογοτεχνία.Αλλά και στο παρελθόν μεγάλοι συγγραφείς του φανταστικού χλευάστηκαν και περιθωριοποιήθηκαν από το κύκλωμα της λεγόμενης σοβαρής λογοτεχνίας πχ της πολιτικοποιημένης.

Γενικότερα υπάρχουν διάφορες σχολές και ένας πόλεμος ιδεών/ιδεολογιών...πχ βάλε έναν υλιστή της αριστερής γαλλικής σχολής να σου γράψει κριτική για τον Clive Barker,Μasterton,S.King κλπ ...με μαθηματική ακρίβεια θα στα βγάλουν σκουπίδια,ανούσια παρανοικά παραμύθια χωρίς καμία λογοτεχνική αξία που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη σκέψη.

Το θέμα είναι ότι οι κριτικοί έχουν κάποιο πρόβλημα και δεν αναγνωρίζουν άλλα είδη λογοτεχνίας πέρα από αυτά που οι ίδιοι έχουν μάθει.

Ένα ακόμα παράδειγμα είναι ότι πολλοί στον χώρο της φανταστικής λογοτεχνίας ,γράφουν με ψευδώνυμα για να μην στιγματιστούν.

Το ίδιο ισχύει και για το σινεμά.Πήγαινε διάβασε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ κριτικές για ταινίες,όλες μα όλες τις βγάζει ένα σαχλό προιόν της αμερικάνικης υποκουλτούρας...Και μιλάω ακόμα και για τον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο...

Αυτό όμως αφήνει ανοιχτές πολλές απαντήσεις του πολλ (είναι καλοί κριτικοί; Έχουν ανοιχτό μυαλό κι όμως κατακρεουργούν; Υπηρετούν όλοι αυτοί τη λογοτεχνία ή άλλες ατζέντες κτλ)

 

 

 

 

Kατά την γνώμη μου οι κριτικοί γράφουν κατά παραγγελία και χρηματίζονται,είναι κομπλεξικά ανθρωπάκια που με τις φλεγματικές εξυπνάδες τους προσπαθούν να γεμίσουν τις σελίδες που τους έχουν παραγγείλει.

Όταν ειδικά ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη σχολή τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα,γράφουν ολόκληρα κατεβατά για να απαξιώσουν ολόκληρα είδη λογοτεχνίας.Η κριτική τους γίνεται σύμφωνα με κάποιους ιδεολογικούς νόμους,τους οποίους δεν μπορούν να παραβούν.

 

Με λίγα λόγια ποτέ δε θα διαβάσω κάποια κριτική,γιατί ξέρω εκ των προτέρων ανάλογα με το ποιος την γράφει σε ποια εφημερίδα κλπ τι θα πει και μάλιστα δεν πέφτω ποτέ έξω.Είναι πολύ προβλέψιμα τα καθίκια

 

Μου ήρθε στο νου ένα πολύ τρανταχτό παράδειγμα για όσα λες πιο πάνω. Θυμάμαι πολύ καλά κριτική που είχα διαβάσει για την ταινία Blade Runner την εποχή που είχε βγει στους κινηματογράφους. Συγκεκριμένος κριτικός, συγκεκριμένης πολιτικής ιδεολογίας είχε κατακρεουργήσει την ταινία, ταινία που θεωρείται γενικά από τις κορυφαίες του είδους. Κατά διαβολική σύμπτωση 20-κάτι χρόνια μετά που επαναπροβλήθηκε η ταινία, ο ίδιος κριτικός έγραψε μια, αν όχι διθυραμβική, τουλάχιστον επαινετική κριτική, χαρακτηρίζοντάς την "κλασσική" (ίσως επειδή είχε παλιώσει πια). Το να αλλάξει γνώμη κάποιος μετά από χρόνια δεν είναι μεμπτό βέβαια αλλά μου φάνηκε . . . . "κάπως" η όλη φάση. Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως ο κριτικός αυτός ήταν ιδιαίτερα προκατειλημένος την πρώτη φορά.

 

@Νihilio: Αυτός που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν υποτιμά ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος δεν θα κατακρεουργήσει κάτι. Αν το κάνει τότε είναι απλά ψεύτης και οπωσδήποτε δεν θα τον τοποθετούσα στους "καλούς" όπως έγραψα στο πολλ.

 

 

 

Edited June 30, 2011 by Oberon

[Nihilio]

@Νihilio: Αυτός που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν υποτιμά ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος δεν θα κατακρεουργήσει κάτι. Αν το κάνει τότε είναι απλά ψεύτης και οπωσδήποτε δεν θα τον τοποθετούσα στους "καλούς" όπως έγραψα στο πολλ.

Αν το αξίζει ας το κατακρεουργήσει/καννιβαλίσει/κάνει ότι θέλει. Αλλά όχι λόγω είδους πάντα.

[Oberon]

@Νihilio: Αυτός που έχει ανοιχτό μυαλό και δεν υποτιμά ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος δεν θα κατακρεουργήσει κάτι. Αν το κάνει τότε είναι απλά ψεύτης και οπωσδήποτε δεν θα τον τοποθετούσα στους "καλούς" όπως έγραψα στο πολλ.

Αν το αξίζει ας το κατακρεουργήσει/καννιβαλίσει/κάνει ότι θέλει. Αλλά όχι λόγω είδους πάντα.

Ε, ναι, οκ. Αν κάτι είναι τόσο πατάτα φυσικά μπορεί να αξίζει να θαφτεί. Το θέμα είναι όταν κατακρεουργούνται ολόκληρα έργα ή και ολόκληρα είδη λόγω συγκεκριμένης, και εμφανώς "στρατευμένης" πολιτικής, ή συνηθέστερα λόγω άγνοιας ή/και προκατάληψης.

 

 

 

[tetartos]

Αν δεν απατώμαι, ο Bernard Shaw είπε:

"Although I cannot lay an egg, I am a very good judge of omelettes"

 

Μαντέψτε ποια θα ήταν η απάντησή μου.

 

Ο Σω είχε εξαιρετικό πνεύμα, αλλά πολλές φορές αυτά που έλεγε περιορίζονταν σε έναν χιουμοριστικό εντυπωσιασμό της στιγμής, που ουσιαστικό και πρακτικό νόημα δεν είχε. Όπως και στο συγκεκριμένο που παραθέτεις.

 

Παρότι αυτό που λες υποδηλώνει ότι διαφωνείς με τον Shaw...

το γεγονός ότι κάνεις κριτική για τον Shaw (παρότι δεν είσαι νομπελίστας ή διάσημος θεατρικός συγγραφέας) υποδηλώνει ότι συμφωνείς μαζί του!

 

Και για να το κάνω πιο λιανά (συγχωρέστε με όσοι νιώθουν τη νοημοσύνη τους προσβεβλημένη)

αν θεωρείς ότι εσύ κι εγώ μπορούμε να κάνουμε κριτική στα αποφθέγματα του Shaw

δεν μπορεί ένας π.χ. Clarke ή Asimov να κάνουν κριτική στον Tolkien, επειδή δεν γράφουν/διαβάζουν φάνταζυ;

 

Μα, τι συλλογισμός είναι αυτός;! Τα αποφθέγματα που αναφέρεις πηγάζουν από τη λογική, την οποία διαθέτουν, λίγο ή πολύ, όλοι οι άνθρωποι. Δεν αναφέρθηκε σε κάποιο μαθηματικό αξίωμα, ούτε σε κάποιον νόμο της Φυσικής, αλλά σε κάτι που μπορεί να κριθεί από την καθολική διανόηση του ανθρώπινου είδος. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ούτε μάγειρας, ούτε κότα, για να αμφισβητήσει ή να επιβεβαιώσει το εν λόγω ευφυολόγημα.

 

Άρα λες ότι για τα μαθηματικά αξιώματα και τους νόμους της Φυσικής δεν επιτρέπεται να κάνουν κριτική όλοι οι άνθρωποι (παρά μόνο οι ειδικοί).

Ενώ για τη λογική και τα ευφυολογήματα επιτρέπεται να κάνουν όλοι κριτική, επειδή έχουν... κοινή λογική.

 

Και το ερώτημα είναι: η λογοτεχνία είναι σαν τα μαθηματικά και τη φυσική (δηλαδή μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες) ή αφορά καθολικά τους ανθρώπους (και άρα μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί από όλους τους ανθρώπους - πόσο μάλλον από όλους τους λογοτέχνες);

[Oberon]

Tetartos said:

Και το ερώτημα είναι: η λογοτεχνία είναι σαν τα μαθηματικά και τη φυσική (δηλαδή μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες) ή αφορά καθολικά τους ανθρώπους (και άρα μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί από όλους τους ανθρώπους - πόσο μάλλον από όλους τους λογοτέχνες);

 

Εξαιρετικό ερώτημα, Γιώργο!!

 

 

[Stanley]

Αν δεν απατώμαι, ο Bernard Shaw είπε:

"Although I cannot lay an egg, I am a very good judge of omelettes"

 

Μαντέψτε ποια θα ήταν η απάντησή μου.

 

Ο Σω είχε εξαιρετικό πνεύμα, αλλά πολλές φορές αυτά που έλεγε περιορίζονταν σε έναν χιουμοριστικό εντυπωσιασμό της στιγμής, που ουσιαστικό και πρακτικό νόημα δεν είχε. Όπως και στο συγκεκριμένο που παραθέτεις.

 

Παρότι αυτό που λες υποδηλώνει ότι διαφωνείς με τον Shaw...

το γεγονός ότι κάνεις κριτική για τον Shaw (παρότι δεν είσαι νομπελίστας ή διάσημος θεατρικός συγγραφέας) υποδηλώνει ότι συμφωνείς μαζί του!

 

Και για να το κάνω πιο λιανά (συγχωρέστε με όσοι νιώθουν τη νοημοσύνη τους προσβεβλημένη)

αν θεωρείς ότι εσύ κι εγώ μπορούμε να κάνουμε κριτική στα αποφθέγματα του Shaw

δεν μπορεί ένας π.χ. Clarke ή Asimov να κάνουν κριτική στον Tolkien, επειδή δεν γράφουν/διαβάζουν φάνταζυ;

 

Μα, τι συλλογισμός είναι αυτός;! Τα αποφθέγματα που αναφέρεις πηγάζουν από τη λογική, την οποία διαθέτουν, λίγο ή πολύ, όλοι οι άνθρωποι. Δεν αναφέρθηκε σε κάποιο μαθηματικό αξίωμα, ούτε σε κάποιον νόμο της Φυσικής, αλλά σε κάτι που μπορεί να κριθεί από την καθολική διανόηση του ανθρώπινου είδος. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ούτε μάγειρας, ούτε κότα, για να αμφισβητήσει ή να επιβεβαιώσει το εν λόγω ευφυολόγημα.

 

Άρα λες ότι για τα μαθηματικά αξιώματα και τους νόμους της Φυσικής δεν επιτρέπεται να κάνουν κριτική όλοι οι άνθρωποι (παρά μόνο οι ειδικοί).

Ενώ για τη λογική και τα ευφυολογήματα επιτρέπεται να κάνουν όλοι κριτική, επειδή έχουν... κοινή λογική.

 

Και το ερώτημα είναι: η λογοτεχνία είναι σαν τα μαθηματικά και τη φυσική (δηλαδή μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες) ή αφορά καθολικά τους ανθρώπους (και άρα μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί από όλους τους ανθρώπους - πόσο μάλλον από όλους τους λογοτέχνες);

 

Φυσικά. ΤΙ γνώμη μπορεί να εκφέρει ένας φιλόλογος, έξυπνος μεν, άσχετος από μαθηματικά δε, σχετικά με το πρώτο αξίωμα της γεωμετρία " Μία ευθεία έχει τουλάχιστον δύο σημεία, ενώ υφίσταται τουλάχιστον ένα σημείο έξω από την ευθεία";

Στο δεύτερο σκέλος δεν είπα αυτό, απλώς, όπως σε κάθε τομέα της ζωής, το γούστο και η προτίμηση παίζουν μεγάλο ρόλο. Κάποιος, επαναλαμβάνω, που έχει τον Λάβκραφτ πάνω από το προσκεφάλι του δεν είναι ο πιο κατάλληλος για να γράψει κριτική για τη νέα μετάφραση των "Αδερφών Καραμάζωφ" από τον Άρη Αλεξάνδρου. Μερικά πράγματα είναι προφανή, και λέγοντάς τα χάνουν την δύναμή τους.

[Darkchilde]

Άρα λες ότι για τα μαθηματικά αξιώματα και τους νόμους της Φυσικής δεν επιτρέπεται να κάνουν κριτική όλοι οι άνθρωποι (παρά μόνο οι ειδικοί).

Ενώ για τη λογική και τα ευφυολογήματα επιτρέπεται να κάνουν όλοι κριτική, επειδή έχουν... κοινή λογική.

 

Και το ερώτημα είναι: η λογοτεχνία είναι σαν τα μαθηματικά και τη φυσική (δηλαδή μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες) ή αφορά καθολικά τους ανθρώπους (και άρα μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί από όλους τους ανθρώπους - πόσο μάλλον από όλους τους λογοτέχνες);

 

Τα μαθηματικά αξιώματα και την φυσική δεν μπορεί να την καταλάβει ο καθένας έτσι εύκολα. Δεν μπορείς π.χ. να πάρεις τον οποιονδήποτε και να του δώσεις την λύση του Schwartzchild πάνω στις εξισώσεις της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας που δίνει τις μαύρες τρύπες και να την καταλάβει! Μπορείς να του πείς ότι ο Schwartzchild προέβλεψε τις μαύρες τρύπες μέσω της θεωρίας της Σχετικότητας του Einstein. Αλλά και πάλι ο συγκεκριμένος δεν θα έχει δεί ολόκληρο το έργο και την λύση, μόνο μία φράση με το αποτέλεσμα.

 

Όπως είπα, κάποια είδη λογοτεχνίας είναι σαν τα μαθηματικά και την φυσική. Ένας κριτικός που διαβάζει μόνο ας πούμε κλασσική λογοτεχνία, δεν μπορεί να κρινει εύκολα ένα άλλο είδος και δη επιστημονική φαντασία ή τρόμου. Και εδωσα ένα συγκεκριμένο παράδειγμα βιβλίου, το The Quantum Thief, που δεν πρόκειται καν ένας που δεν αγαπάει το είδος να περάσει καν στο δεύτερο κεφάλαιο. Ασχετα εαν μου άρεσε εμένα, ένας που δεν διαβάζει επιστημονική φαντασία δεν πρόκειται να το διαβάσει. Και φυσικά χωρίς να το διαβάσει δεν μπορεί να το κρίνει.

 

Οπότε ναι, κάποια είδη είναι σαν τα μαθηματικά και την φυσική. Μπορείς να ξέρεις κάποια γενικά πράγματα, αλλά δεν μπορείς να εντρυφήσεις χωρίς να τα αγαπάς και να κάτσεις να διαβάσεις σοβαρά.

Edited July 3, 2011 by Darkchilde

[heiron]

όπως σε κάθε τομέα της ζωής, το γούστο και η προτίμηση παίζουν μεγάλο ρόλο. Κάποιος, επαναλαμβάνω, που έχει τον Λάβκραφτ πάνω από το προσκεφάλι του δεν είναι ο πιο κατάλληλος για να γράψει κριτική για τη νέα μετάφραση των "Αδερφών Καραμάζωφ" από τον Άρη Αλεξάνδρου. Μερικά πράγματα είναι προφανή, και λέγοντάς τα χάνουν την δύναμή τους.

Περα απο αυτο στο οποιο συμφωνουμε οι περισσοτεροι οτι το γουστο κτλ παιζουν μεγαλο ρολο διαφωνω με το σχολιο περι Λαβκραφτ.Κι αυτο γιατι θεωρω οτι συνηθως το να διαβαζει πχ καποιος ενα ειδικο genre αυτο δεν τον απομακρυνει απο την κλασικη λογοτεχνια η τη λογοτεχνια ως συνολο.Πχ εδω τα παιδια ενω ειναι φαν της φανταστικης λογοτεχιας εχουν διαβασει σε γενικες γραμμες πολυ περισσοτερα mainstream και κλασικα βιβλια απο το μεσο αναγνωστη.Η-για να παω και στο θεμα μας-διαφοροι συγγραφεις φανταστικης λογοτεχνιας δουλευουν με επιτυχια ως κριτικοι λογοτεχνιας σε μεγαλες εφημεριδες και περιοδικα.Αντιθετα ενας hardcore mainstream λογοτεχνης(και αναγνωστης) εχει πολλες πιθανοτητες να απεχθανεται/σνομπαρει κτλ καποια συγκεκριμενα ειδη λογοτεχνιας.Με αλλα λογια βλεπω την εξειδικευση σε καποιο genre καπως σαν την εξειδικευση σε ενα κομματι μιας επιστημης πχ.Ο ειδικευμενος εχει και καποιες γενικες γνωσεις της επιστημης του.Ο τυπος με το απλο bachelor δεν εχει τις ειδικες γνωσεις του ειδικευμενου.

Αν ο τυπος με το Λαβκραφτ η τον Ποε στο προσκεφαλι του ειναι ειδικος στα Ρωσικα,τα Ελληνικα και τη λογοτεχνια μπορει ανετα να κρινει τη μεταφραση.Βασικα μιλαμε για κριτικη στους συγγραφεις και τα εργα τους οχι σε μεταφρασεις.

[Drake Ramore]

Εδώ όταν υπάρχει εμπάθεια προς τον συγγραφέα δεν μπορεί να γίνει κριτική της προκοπής, απορώ γιατί το συζητάμε για τα είδη.

Στα είδη η εμπάθεια είναι χρόνια (απο την στιγμή που ο κριτικός δεν τα προτιμά) αρα ακόμη και να μην το παραδέχεται δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κρίνει σε είδη που δεν γνωρίζει και δεν προτιμα. Αντε να κρίνει το τεχνικό μέρος, κι αυτό δύσκολα.

 

Συνηθως τέτοιες κριτικές μοιάζουν με πρόωρες εκσπερματώσεις, και κάνουν μπαμ οτι προέρχονται απο εμπαθείς -"εφηβους" με σπυράκια στο είδος- ανθρώπους.

[Cassandra Gotha]

Η άποψή μου για την τέχνη καλύπτει και τα γράμματα (μια που και η λογοτεχνία τέχνη είναι) :

Η τέχνη δεν πρέπει να είναι για τους "λίγους", για τους "μυημένους". Τότε παύει να είναι τέχνη και γίνεται ελιτίστικο κόμπλεξ.

 

Για 'μένα, ένας άνθρωπος που δεν ξέρει τίποτα πέρα από το σπίτι και την οικογένειά του δεν μπορεί να καταλάβει, να πιάσει το νόημα, την ομορφιά ή την ασχήμια οποιουδήποτε έργου τέχνης. Ένας άνθρωπος που δεν έχει διαβάσει ποτέ του ένα βιβλίο, δεν έχει δει μια ταινία χωρίς να μιλάει και να σηκώνεται για να ανακατέψει τις πατάτες, δεν έχει πάει ποτέ του θέατρο ή/και κινηματογράφο... κλπ, τότε δεν μπορεί να νιώσει την ομορφιά που κουβαλάει ένα απλό πυθάρι, αλλά ούτε και ένα μελανόμορφο αγγείο.

 

Πέραν αυτής της εξαίρεσης όμως, όλοι οι άνθρωποι θα αναγνωρίσουν την μεγαλειώδη ομορφιά του μελανόμορφου αγγείου, αλλά και την συγκινητική απλότητα ενός πυθαριού. Εγώ, που ξέρω την τεχνική διαφορά τους (που είναι όσο το να φτιάχνεις ένα ποδήλατο ή ένα ιπτάμενο τραίνο), δεν κερδίζω πολλά περισσότερα αντικρύζοντας ένα μελανόμορφο (σίγουρα, πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου θα με στοιχειώνει ο τρόπος). Και τα δύο, αν είναι τέλειο το καθένα στο είδος του, θα με κάνουν να χάσω για λίγο (ή πολύ) το χρόνο χαζεύοντάς τα.

 

Υπάρχουν κεραμίστες που μένουν στην τεχνική και χάνουν την τέχνη. Έχω δει πράγματα, όπως κεραμικούς τοίχους ( που φτιάχτηκαν έτσι κι έτσι κι αλλιώς, με τον τάδε ή δείνα πηλό της τόσης θερμοκρασίας, μπλα μπλα μπλα ), που πραγματικά με έφεραν στη θέση να θέλω να μπατσίσω τον "καλλιτέχνη". Και εξηγούμαι: Πού είναι η ομορφιά σε κάτι που δημιουργήθηκε μόνο για να χρησιμοποιηθεί στα άκρα μια τεχνική; Είναι η τέχνη ένας γρίφος, μια σπαζοκεφαλιά του δημιουργού; Ο "απλός" άνθρωπος, ο αμύητος, τι στην ευχή θα καταλάβει βλέποντας έναν άσπρο τοίχο σε μια έκθεση κεραμικής;

 

Συγνώμη που μακρυγορώ, αλλά πάντα ήμουν ευαίσθητη σε αυτά τα θέματα. Η τέχνη για τους λίγους... Και ο Μάρκεζ πειραματίστηκε με τεχνικές, όμως η αξία του έργου του αντικατροπτίζεται σε άλλα πράγματα, με πολλή περισσότερη σημασία από τον μακροπερίοδο λόγο, π.χ.

Για να καταλήξω: Ναι, πιστεύω πως αν κάποιος ξέρει να διαβάζει (ας μην το αναλύσουμε αυτό τώρα), τότε ξέρει να διαβάζει γενικά, άρα είναι ικανός και να κρίνει.

 

 

(Κι εγώ δεν πάω τους κριτικούς τέχνης, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα).

 

 

edit: Είχα ξεχάσει να ψηφίσω. Διορθώνω αμέσως.

Edited June 30, 2011 by Cassandra Gotha

[tetartos]

Tetartos said:

Και το ερώτημα είναι: η λογοτεχνία είναι σαν τα μαθηματικά και τη φυσική (δηλαδή μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί μόνο από τους ειδικούς επιστήμονες) ή αφορά καθολικά τους ανθρώπους (και άρα μπορεί να εκτιμηθεί και να αξιολογηθεί από όλους τους ανθρώπους - πόσο μάλλον από όλους τους λογοτέχνες);

 

Εξαιρετικό ερώτημα, Γιώργο!!

 

Με παραξενεύει φοβερά που υπάρχουν απαντήσεις στο ερώτημα που έθεσα... ρητορικά!

Για μένα είναι ήταν αυταπόδεικτη η απάντηση. Χαίρομαι όμως που βγαίνω από την ψευδαίσθησή μου.

 

Προσωπικά θεωρώ ότι η λογοτεχνία αφορά καθολικά τους ανθρώπους αφού πάντοτε μιλάει (τουλάχιστον η καλή λογοτεχνία) για τους ανθρώπους, τα διλήμματα, τα προβλήματα, τις προκλήσεις και τις προσπάθειές τους. Γι' αυτό και η λογοτεχνία είναι μία, γιατί αφορά τους ανθρώπους.

 

Είναι φανερό, βέβαια, ότι για να καταλάβει κανείς το "Σχέδιο Φράκταλ" του Κώστα, θα πρέπει να καταλάβει μερικά πράγματα για τα fractals. Ο Κώστας όμως, ως καλός συγγραφέας, μας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες εγκαίρως στο βιβλίο του, οπότε ακόμα και η μαμά μου, αν θέλει, μπορεί να το καταλάβει. Το αν κάποιος θα το ευχαριστηθεί, όμως, δε θα εξαρτηθεί τόσο από το αν ξέρει καλά μαθηματικά, όσο από το αν θα τον αγγίξουν οι ανθρώπινες καταστάσεις που περιγράφονται.

 

Ομοίως ο Tolkien δεν είναι τόσο ξωτικά και νάνοι και δαχτυλίδια, όσο είναι αυταπάρνηση, αγάπη για εξουσία, συντροφικότητα, αντιμετώπιση της αλλαγής (ή ό,τι άλλο άγγιξε τον καθένα μας). Και γι' αυτό τον αγάπησαν τόσοι άνθρωποι που δεν ήταν ούτε κριτικοί ούτε συγγραφείς, ούτε καν αναγνώστες ίδιου ή παρόμοιου είδους.

 

Συμπερασματικά, πιστεύω ότι το να εστιάσουμε στις διαφορές και τις ιδιαιτερότητες κάθε υποείδους, το ανάγει σε κάτι τόσο εξειδικευμένο που μόνο μια ελιτίστικη ομάδα που θα θεωρούνται "ειδικοί" θα μπορούν να εκφέρουν άποψη. Η λογοτεχνία είναι μία και κριτική μπορούν να κάνουν όλοι όσοι τους αφορά, δηλαδή όλοι οι αναγνώστες της.

 

Έδιτ: Δεν είχα προλάβει να διαβάσω το ποστ σου, Cassandra! Βλέπω μια συμφωνία στα νοήματα αλλά και στις λέξεις μας.

Edited June 30, 2011 by tetartos

[Drake Ramore]

Μπερδεύομαι λίγο με αυτα που διαβάζω στα τελευταία ποστ.

 

Το ερωτημα είναι αν μπορεί να κρίνει ο κάθε άνθρωπος ένα είδος/εργο/κατασκευασμα κλπ ή αν μπορεί να εκτιμήσει την ομορφιά του και να το απολαύσει;

 

Αν είναι το πρώτο μένω στην άποψη μου, αλλά αν είναι το δεύτερο μιλάμε για άλλο πραγμα και όχι για κριτικη.

Edited June 30, 2011 by Drake Ramore

[Oberon]

Σίγουρα δεν μπορεί να θεωρήσει κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος την ε.φ. και τη fantasy σαν "ελιτίστικα" είδη. Εξ άλλου ξεκίνησαν σαν λαικά αναγνώσματα κυρίως, προτού αποκτήσουν περισσότερο κύρος. Όμως, δεν νομίζετε (απευθύνομαι στον Τέταρτο και την Κασσάνδρα) πως αφού μπορούμε να τα καθορίσουμε σαν ιδιαίτερα λογοτεχνικά είδη με σχετικά ιδιαίτερη "γλώσσα" και άλλα "ιδιώματα", ίσως χρειάζεται κάποια εξοικείωση, ή έστω, ανοιχτομυαλιά για να τα εκτιμήσει κάποιος? Για να χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα από την τέχνη, όπως έκανε η Κασσάνδρα πιο πάνω, ενώ συμφωνώ πως ο καθένας μπορεί να εκτιμήσει την τέχνη (ειδικά τη λαική τέχνη), η άγνοια του πλαισίου ενός τεχνουργήματος/καλλιτεχνήματος, η άγνοια της συμβολικής του, δεν είναι ένα εμπόδιο στο να εκτιμηθεί σωστά?

 

Ένα παράδειγμα είναι η Αφρικανική τέχνη και η εκείνη των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Οι Ευρωπαίοι που ήρθαν σε επαφή μαζί τους, και δεν αναφέρομαι σε αγράμματους ναύτες αλλά σε π.χ. ιερωμένους που ήταν - για την εποχή τους - μορφωμένοι, είδαν άγριους, απολίτιστους, χαμηλής νοημοσύνης "ξένους" και η τέχνη τους τους φάνηκε τρομακτική ή δαιμονική. Θεοί με τεράστιες, τρύπιες γλώσσες να μορφάζουν φρικαλέα, τρομερές μάσκες γεμάτες φτερά και πέτρες που φορούσαν χορευτές που ούρλιαζαν δαιμονισμένα! Χρειάστηκαν αιώνες, και πολύ αίμα, μέχρι οι Δυτικοί να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται το βάθος της Μεσοαμερικανικής και Αφρικανικής τέχνης, όταν άρχισαν να βλέπουν τα πράγματα περισσότερο "ολογραφικά" και "συνεργιστικά", όταν άρχισαν να αντιλαμβάνονται τις έννοιες πίσω από τις εικόνες και τις πράξεις χωρίς προιδεασμούς και προκαταλήψεις. Και είδαν πόσο πιο "πολιτισμένοι" (χωρίς αυτό να σημαίνει πως αυτοί οι πολιτισμοί δεν είχαν και τα στραβά τους) ήταν από όσο φανταζόμασταν.

 

Αυτό που συνέβη λοιπόν ήταν η εξοικείωση με τα συγκεκριμένα "ιδιώματα" ενός "ξένου" πολιτισμού με τη μείωση της προκατάληψης και της ρατσιστικής αλλαζονίας, με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη εκτίμηση των παραδοσιακών τεχνών τους.

 

Αυτό το μοντέλο που περιγράφω μπορεί άνετα, πιστεύω, να μεταφερθεί και στη λογοτεχνία. Και ειδικά στη λογοτεχνία της ε.φ. και της φάνταζυ που συχνά υποτιμάται από τους mainstream κριτικούς και συγγραφείς ακριβώς επειδή δεν προτίθενται να μάθουν την ειδική "γλώσσα" και τα ιδιωματικά χαρακτηριστικά τους.

Edited June 30, 2011 by Oberon

[tetartos]

Συμφωνώ ότι χρειάζεται ανοιχτομυαλιά. Αλλά αυτό είναι ένα καλό χαρακτηριστικό καθένα που κάνει κριτική πρωτότυπων πραγμάτων.

 

Διαφωνώ στον παραλληλισμό με άλλα είδη τέχνης (π.χ. αφηρημένη τέχνη) όπου απαιτείται να ξέρεις τη "γλώσσα" της τέχνης. Τη γλώσσα της λογοτεχνίας την ξέρουν όλοι οι (human) αναγνώστες.

 

Ή, για να το θέσω αλλιώς, τα στοιχεία που είναι κοινά στα διάφορα είδη λογοτεχνίας γενικώς είναι πάρα μα πάρα πολύ περισσότερα από αυτά στα οποία διαφέρουν τα διάφορα υποείδη μεταξύ τους. Γι' αυτό και θεωρώ ότι η διαφορά στο είδος είναι αμελητέα και δε θα πρέπει να θεωρείται εμπόδιο στην αξιολόγηση/εκτίμηση ενός λογοτεχνικού έργου.

[Cassandra Gotha]

 

Ένα παράδειγμα είναι η Αφρικανική τέχνη και η εκείνη των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Οι Ευρωπαίοι που ήρθαν σε επαφή μαζί τους, και δεν αναφέρομαι σε αγράμματους ναύτες αλλά σε π.χ. ιερωμένους που ήταν - για την εποχή τους - μορφωμένοι, είδαν άγριους, απολίτιστους, χαμηλής νοημοσύνης "ξένους" και η τέχνη τους τους φάνηκε τρομακτική ή δαιμονική.

 

Νομίζω πως το παράδειγμα που χρησιμοποιείς δεν είναι πολύ εύστοχο, γιατί μιλάς για προκατειλημμένους ανθρώπους, που έκριναν βάσει θρησκείας και ηθών. Εξάλλου, η επιλογή μου στο poll σου είναι "Ναι, αρκεί να είναι ανοιχτόμυαλος".

Αλλά για να απαντήσω στο ερώτημά σου, όχι δεν πιστεύω ότι η εξοικείωση είναι απαραίτητη για να κρίνεις αν κάτι είναι καλή λογοτεχνία ή όχι. Μπορεί να σου διαφεύγουν πολλά, σίγουρα η απόλαυση της ανάγνωσης θα ανέβαινε σε άλλα ύψη αν ήξερες το συγκεκριμένο είδος, αλλά η κρίση σου είναι σωστή αν έχεις ανοιχτό μυαλό. Ένα καλό λογοτεχνικό κομμάτι, ή ένα κακό.

 

Πολλές φορές, θαυμαστές ενός είδους έχουν την τάση να συγχωρούν σημαντικά αρνητικά χαρακτηριστικά ενός έργου, που ο απλός, γενικός αναγνώστης δεν θα συγχωρούσε. Κάποτε είχα διαβάσει την εξής εξυπνάδα, που την θεώρησα και ακόμη τη θεωρώ μία μεγάλη αλήθεια, και προσπάθησα να την ακολουθήσω στη ζωή μου: "Ένα έργο τέχνης με επεξηγήσεις είναι σαν ένα πράγμα πάνω στο οποίο έχουν αφήσει την τιμή".

Αυτό που λέω είναι πως η τέχνη που την χαίρονται όλοι, ελεύθερα, χωρίς εξειδικεύσεις, είναι και αυτή που έχει νόημα για 'μένα. (Φυσικά ό,τι αγαπάμε ή έχουμε μελετήσει το καταλαβαίνουμε καλύτερα, δεν αντιλέγω, αλλά δεν ήταν αυτό το ερώτημα του τόπικ).

 

(Λεπτομέρεια: Με τον όρο ελιτίστικες δεν εννοούσα την εφ και το φάντασυ. Βασικά, δεν εννοούσα είδος αλλά έργα. Γιατί από κάθε είδος μπορεί να υπάρξουν έργα που υποτίθεται ότι έχουν κάποια "κρυμμένη αξία". )

[Oberon]

Συμφωνώ ότι χρειάζεται ανοιχτομυαλιά. Αλλά αυτό είναι ένα καλό χαρακτηριστικό καθένα που κάνει κριτική πρωτότυπων πραγμάτων.

 

Διαφωνώ στον παραλληλισμό με άλλα είδη τέχνης (π.χ. αφηρημένη τέχνη) όπου απαιτείται να ξέρεις τη "γλώσσα" της τέχνης. Τη γλώσσα της λογοτεχνίας την ξέρουν όλοι οι (human) αναγνώστες.

 

Ή, για να το θέσω αλλιώς, τα στοιχεία που είναι κοινά στα διάφορα είδη λογοτεχνίας γενικώς είναι πάρα μα πάρα πολύ περισσότερα από αυτά στα οποία διαφέρουν τα διάφορα υποείδη μεταξύ τους. Γι' αυτό και θεωρώ ότι η διαφορά στο είδος είναι αμελητέα και δε θα πρέπει να θεωρείται εμπόδιο στην αξιολόγηση/εκτίμηση ενός λογοτεχνικού έργου.

 

Συμφωνώ για την αφηρημένη τέχνη. Η λαική, και παραδοσιακή τέχνη όμως είναι, κατά τη γνώμη μου, πολύ πιο προσβάσιμη σε όλους ανεξάρτητα εθνικότητας.

 

Φυσικά, εφ'όσον πρόκειται για λογοτεχνία, η mainstream και η φανταστική θα έχουν πολλά κοινά μεταξύ τους. Όμως για να εκτιμήσει κάποιος ένα μυθιστορημα ε.φ. ίσως χρειάζεται να έχει και κάποια εξοικείωση με την επιστήμη που είναι ένα από τα ειδικά χαρακτηριστικά της ε.φ. (ειδικά της "σκληρής"), χρειάζεται να έχει μια τοποθέτηση του νου του που να επιτρέπει το suspension of disbelief (ποτέ δεν μπορώ να θυμηθώ πώς είναι αυτή η έκφραση στα Ελληνικά), χρειάζεται να μπορεί να αποδεχτεί το "ξένο" και το "διαφορετικό". Αν δεν υπάρχουν αυτά τα χαρακτηριστικά στο νου κάποιου, δεν νομίζω να μπορεί να εκτιμήσει ένα έργο φαντασίας.

 

 

Για να το πω κάπως πιο "ωμά" πόσες φορές έχουμε ακούσει την έκφραση "παραλογοτεχνία"? Πόσες φορές έχουμε ακούσει βαριεστημένους θεατές να βγαίνουν από τον κινηματογράφο όπου είδαν μια ταινία, έστω και αριστουργηματική, και να αναφωνούν προς τους αιθέρες: "Ουφ, παραμύθια!" ή "Ουφ, Αμερικανιές" κλπ? Εγώ τουλάχιστον τα ακούω αυτό από μικρό παιδί και, για να πω και κάτι προσωπικό, έχω γκετοποιηθεί στο παρελθόν από φίλους που δεν ενέκριναν τα αναγνώσματά μου, κι ας διάβαζα και κλασσική λογοτεχνία. Ακόμα κι όταν έκανα κάποιες προσπάθειες να τους εξηγήσω τι είναι ε.φ. ή φάνταζυ σκόνταφτα πάνω σε νοητικούς τοίχους όπως αυτοί που περιέγραψα πιο πάνω. Και ξέρω πως δεν είμαι ο μόνος σ'αυτό.

 

Δεν είναι τυχαίο, και αυτή είναι και μια αιτία που άνοιξα το τόπικ αυτό, πως βρίσκει κανείς τις πιο πολωμένες κριτικές για έργα ε.φ. και φάντασυ. Στη mainstream λογοτεχνία οι mainstream κριτικοί επικεντρώνονται στην κριτική ενός συγγραφέα. Στην ε.φ. και φάνταζυ συχνά επικεντρώνονται στο είδος, κι ας φαντάζονται πως κριτικάρουν το έργο. Γι'αυτό και πολλές εφημερίδες έχουν ξεχωριστούς κριτικούς για mainstream και για scifi/fantasy.

 

 

 

Ένα παράδειγμα είναι η Αφρικανική τέχνη και η εκείνη των Μεσοαμερικανικών πολιτισμών. Οι Ευρωπαίοι που ήρθαν σε επαφή μαζί τους, και δεν αναφέρομαι σε αγράμματους ναύτες αλλά σε π.χ. ιερωμένους που ήταν - για την εποχή τους - μορφωμένοι, είδαν άγριους, απολίτιστους, χαμηλής νοημοσύνης "ξένους" και η τέχνη τους τους φάνηκε τρομακτική ή δαιμονική.

 

Νομίζω πως το παράδειγμα που χρησιμοποιείς δεν είναι πολύ εύστοχο, γιατί μιλάς για προκατειλημμένους ανθρώπους, που έκριναν βάσει θρησκείας και ηθών. Εξάλλου, η επιλογή μου στο poll σου είναι "Ναι, αρκεί να είναι ανοιχτόμυαλος".

Αλλά για να απαντήσω στο ερώτημά σου, όχι δεν πιστεύω ότι η εξοικείωση είναι απαραίτητη για να κρίνεις αν κάτι είναι καλή λογοτεχνία ή όχι. Μπορεί να σου διαφεύγουν πολλά, σίγουρα η απόλαυση της ανάγνωσης θα ανέβαινε σε άλλα ύψη αν ήξερες το συγκεκριμένο είδος, αλλά η κρίση σου είναι σωστή αν έχεις ανοιχτό μυαλό. Ένα καλό λογοτεχνικό κομμάτι, ή ένα κακό.

 

Πολλές φορές, θαυμαστές ενός είδους έχουν την τάση να συγχωρούν σημαντικά αρνητικά χαρακτηριστικά ενός έργου, που ο απλός, γενικός αναγνώστης δεν θα συγχωρούσε. Κάποτε είχα διαβάσει την εξής εξυπνάδα, που την θεώρησα και ακόμη τη θεωρώ μία μεγάλη αλήθεια, και προσπάθησα να την ακολουθήσω στη ζωή μου: "Ένα έργο τέχνης με επεξηγήσεις είναι σαν ένα πράγμα πάνω στο οποίο έχουν αφήσει την τιμή".

Αυτό που λέω είναι πως η τέχνη που την χαίρονται όλοι, ελεύθερα, χωρίς εξειδικεύσεις, είναι και αυτή που έχει νόημα για 'μένα. (Φυσικά ό,τι αγαπάμε ή έχουμε μελετήσει το καταλαβαίνουμε καλύτερα, δεν αντιλέγω, αλλά δεν ήταν αυτό το ερώτημα του τόπικ).

 

(Λεπτομέρεια: Με τον όρο ελιτίστικες δεν εννοούσα την εφ και το φάντασυ. Βασικά, δεν εννοούσα είδος αλλά έργα. Γιατί από κάθε είδος μπορεί να υπάρξουν έργα που υποτίθεται ότι έχουν κάποια "κρυμμένη αξία". )

 

Συμφωνώ απόλυτα με την μεγάλη αλήθεια που είπες. Την έχω ακούσει και γω, αν και με άλλα λόγια. Συνεχίζω να πιστεύω όμως πως το παράδειγμά μου ήταν εύστοχο. Ανεξάρτητα από το είδος της προκατάληψης, η προκατάληψη είναι μία. Μπορεί να είναι θρησκευτική ή ηθική, αλλά εξ ίσου εύκολα μπορεί να είναι πολιτική, ιδεολογική κλπ. Η ουσία βρίσκεται στην προκατάληψη, όχι στον τύπο της που μπορεί να αλλάζει από εποχή σε εποχή και από λαό σε λαό. Δεν είμαι βέβαιος πως το ερώτημα είναι θέμα "καλού" ή "κακού" μόνο. Πιστεύω πως εμπεριέχει περισσότερες παραμέτρους από αυτές τις δύο.

 

Edit: Ευχαριστώ που ψήφισες στο πολλ.

Edited June 30, 2011 by Oberon

[Nihilio]

Ωραία όλα αυτά που λέμε για τους κακούς mainstream κριτικούς που έχουν προκαταλήψεις και σφαγιάζουν ολόκληρο το φανταστικό, δυστυχώς όμως έχουμε δει (ακόμα και εδώ μέσα) άτομα που δηλώνουν οπαδοί συγκεκριμένου υποείδους και μετά πάνε και κρίνουν άλλα υποείδη σαν ειδικοί, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει τίποτα πέρα από μερικές ιστορίες σε διαγωνισμούς.

Όχι, αυτό δεν είναι μπηχτή για κανέναν από όσους διαβάζετε, είναι γενικότερο σχόλιο και θα ήθελα να το σκεφτούμε όλοι σοβαρά πριν συνεχίσουμε να γράφουμε εδώ τις απόψεις μας. Κι εγώ πχ δε διαβάζω (τόσο πολύ) Επιστημονική Φαντασία και έχω αρχίσει να βαριέμαι και το επικό fantasy τώρα τελευταία, οπότε καταλαβαίνω το γιατί κάποιος δε διαβάζει κάποια υποείδη. Μπορεί όμως να τα κρίνει;

[Darkchilde]

Ωραία όλα αυτά που λέμε για τους κακούς mainstream κριτικούς που έχουν προκαταλήψεις και σφαγιάζουν ολόκληρο το φανταστικό, δυστυχώς όμως έχουμε δει (ακόμα και εδώ μέσα) άτομα που δηλώνουν οπαδοί συγκεκριμένου υποείδους και μετά πάνε και κρίνουν άλλα υποείδη σαν ειδικοί, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει τίποτα πέρα από μερικές ιστορίες σε διαγωνισμούς.

Όχι, αυτό δεν είναι μπηχτή για κανέναν από όσους διαβάζετε, είναι γενικότερο σχόλιο και θα ήθελα να το σκεφτούμε όλοι σοβαρά πριν συνεχίσουμε να γράφουμε εδώ τις απόψεις μας. Κι εγώ πχ δε διαβάζω (τόσο πολύ) Επιστημονική Φαντασία και έχω αρχίσει να βαριέμαι και το επικό fantasy τώρα τελευταία, οπότε καταλαβαίνω το γιατί κάποιος δε διαβάζει κάποια υποείδη. Μπορεί όμως να τα κρίνει;

 

Πως μπορεί κάποιος να κρίνει ένα υποείδος ή είδος όταν δεν το διαβάζει καθόλου; Για μένα δεν μπορεί να το κρίνει. Αν δεν το διαβάζει, αν δεν του αρέσει το συγκεκριμένο είδος/υποείδος τότε δεν μπορεί να το κρίνει. Θα το θάψει εντελώς απλά και μόνο επειδή το συγκεκριμένο είδος δεν του αρέσει. Και επειδή δεν του αρέσει το είδος, το βιβλίο για να το κρίνει, θα το διαβάσει μεν, αλλά θα το θεωρήσει τελείως αγγαρεία, θα προσπεράσει σημεία στα γρήγορα, και άλλα τεινά απλά και μόνο για να μπορέσει να γράψει μία αρνητική κριτική. Εκτός εαν το βιβλίο είναι ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ οπότε και ίσως να μην το θάψει.

[Nihilio]

Πως μπορεί κάποιος να κρίνει ένα υποείδος ή είδος όταν δεν το διαβάζει καθόλου; Για μένα δεν μπορεί να το κρίνει. Αν δεν το διαβάζει, αν δεν του αρέσει το συγκεκριμένο είδος/υποείδος τότε δεν μπορεί να το κρίνει. Θα το θάψει εντελώς απλά και μόνο επειδή το συγκεκριμένο είδος δεν του αρέσει. Και επειδή δεν του αρέσει το είδος, το βιβλίο για να το κρίνει, θα το διαβάσει μεν, αλλά θα το θεωρήσει τελείως αγγαρεία, θα προσπεράσει σημεία στα γρήγορα, και άλλα τεινά απλά και μόνο για να μπορέσει να γράψει μία αρνητική κριτική. Εκτός εαν το βιβλίο είναι ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ οπότε και ίσως να μην το θάψει.

Ή θα γράψει διθυράμβους επειδή δεν έχει παραστάσεις και αυτό που διάβασε του φαίνεται εκπληκτικό. Ας κρατήσουμε κι εδώ ανοιχτό μυαλό όταν συζητάμε το θέμα.

[Oberon]

Ωραία όλα αυτά που λέμε για τους κακούς mainstream κριτικούς που έχουν προκαταλήψεις και σφαγιάζουν ολόκληρο το φανταστικό, δυστυχώς όμως έχουμε δει (ακόμα και εδώ μέσα) άτομα που δηλώνουν οπαδοί συγκεκριμένου υποείδους και μετά πάνε και κρίνουν άλλα υποείδη σαν ειδικοί, χωρίς όμως να έχουν διαβάσει τίποτα πέρα από μερικές ιστορίες σε διαγωνισμούς.

Όχι, αυτό δεν είναι μπηχτή για κανέναν από όσους διαβάζετε, είναι γενικότερο σχόλιο και θα ήθελα να το σκεφτούμε όλοι σοβαρά πριν συνεχίσουμε να γράφουμε εδώ τις απόψεις μας. Κι εγώ πχ δε διαβάζω (τόσο πολύ) Επιστημονική Φαντασία και έχω αρχίσει να βαριέμαι και το επικό fantasy τώρα τελευταία, οπότε καταλαβαίνω το γιατί κάποιος δε διαβάζει κάποια υποείδη. Μπορεί όμως να τα κρίνει;

 

Το κάνεις να ακούγεται λίγο ανόητο, ενώ μόνο ανόητο δεν είναι. Οι "κακοί" mainstream κριτικοί είναι αυτοί που συνεχίζουν να θεωρούν την ε.φ. και φάντασυ "παραλογοτεχνία" με ό,τι αρνητικό υπονοεί η έκφραση αυτή (όπως πριν χρόνια σε κάποια συναυλία δυτικού συγκροτήματος σε "ανατολική" χώρα, όταν επιτράπηκαν συναυλίες δηλαδή, ο εκφωνητής είπε στους χιλιάδες νεαρούς που είχαν πάει: "μπορείτε να κουνηθήτε με τη μουσική, αν θέλετε". Φυσικά δεν είπε "να χορέψετε" γιατί βέβαια ο χορός είναι μια υψηλή τέχνη και όχι αυτοέκφραση). Τώρα, για ερασιτέχνες κριτικούς στο παρόν φόρουμ, ε. Έχει ήδη συζητηθεί το θέμα πολλάκις. Είναι πιο πολύ κι από εμφανές πως μερικοί θεωρούν τα φανταστικά στοιχεία ελλατώματα σε μια ιστορία του φανταστικού ή, στην καλύτερη περίπτωση, "στολίδια".

 

Τώρα, για διθυράμβους, που λες στο τελευταίο σου μήνυμα . . . έχεις δίκιο. Ακόμα θυμάμαι διθυραμβική κριτική ενός αναγνώστη (όχι στο σφφ) για το Χάρυ Πόττερ ο οποίος θεώρησε εκπληκτική πρωτοτυπία το "σχολείο για μάγους; Ποιος θα το φανταζόταν!" Καλός και χρυσός είναι ο Χαρούλης μας και η Ρόουλινγκ είναι καλή συγγραφέας που σίγουρα εξελίχτηκε στη δεκαετία που έγραψε τη σειρά, αλλά η ιδέα ενός σχολείου για μάγους μόνο πρωτότυπη δεν είναι.

 

 

[Naroualis]

Ή θα γράψει διθυράμβους επειδή δεν έχει παραστάσεις και αυτό που διάβασε του φαίνεται εκπληκτικό. Ας κρατήσουμε κι εδώ ανοιχτό μυαλό όταν συζητάμε το θέμα.

 

Αυτό πόσες και πόσες φορές το έχω δει. Και άνθρωποι που θα πρεπε να δουλέψουν σκληρά για να φτιάξουν κάτι καλό, επαναπαύονται στις "δάφνες" τους και επιμένουν να παράγουν σκουπίδια. /end of spam

[heiron]

Καλα,αλλο το ποστ με δυο σχολια πανω σε μια ιστορια στο φορουμ αλλο ενα review σε μια μεγαλη εφημεριδα κτλ.Το σχολιο στη Βιβλιοθηκη εχει την ιδια και λιγοτερη βαρυτητα απο τα σχολια στο αμαζον.Μπορει να ειναι φιλαρακια με το συγγραφεα και να τον εξυμνει,μπορει και να τον θαβει γιατι δεν τον παει-ειναι και μικρη κοινωνια το ελληνικο φανταστικο(εδω ειναι μικρη η Ελλαδα) οποτε παιζουν διαφορα προσωπικα.

 

Ο σωστος κριτικος(που μαλιστα πληρωνεται για αυτη τη δουλεια,την κανει χρονια καθημερινα) θα επρεπε να ειναι ανεπηρεαστος απο τα προσωπικα του γουστα.Τα βιβλια φανταστικης λογοτεχνιας συνηθως δεν τραβανε πολυ προσοχη απο κριτικους,παρα μονο ελαχιστες περιπτωσεις τυπου Χαρυ Ποτερ κι αυτο γιατι συνδεονται με τις ταινιες.Στον κινηματογραφο εχουμε καλυτερο δειγμα καθως οι ταινιες φαντασιας τραβουν μεγαλη προσοχη αφου συνηθως ειναι μπλοκμπαστερ.Καποιοι συντηρητικοι κριτικοι τις θαβουν αλλα αυτο κυριως γινεται γιατι τους αρεσει να θαβουν περιπετειες.Ταινιες φαντασιας που δεν ειναι τοσο περιπετειωδεις παιρνουν σχετικα καλες κριτικες ειδικα σε συγκριση με τις περιπετειες που σπανε τα ταμεια.