FFL Halloween Special (Naroualis vs TheSea IsBurned vs npaps vs Mindtwisted vs TheHunter-Writer vs niceguy0973 vs Mesmer vs TheTregorian vs Stanley vs Cassandra Gotha vs Eugenia Rose vs aScannerDarkly vs dagoncult vs Jesus DeSaad vs Διγέλαδος)

[Guest old#2065]

Ανεπίσημη κατάταξη (παρακαλούμε μην πετάξετε τα δελτία σας πριν την έκδοση του επίσημου καταλόγου αποτελεσμάτων)

 

1. Άννα , Ευγενία 12

 

2. Στανλευ 10

 

3. Άγγελος, Σκάννερ, Μαιντουιστεντ 9

 

4. Ευθυμία 8

 

5. Δάγων 7

 

6. Σάντυ 5

 

7. Νπαπς 4

 

8. Άλεξ,Τρεγκορ, Χάντερ 3

 

9. Τζέζους 2

 

10. Νάις

[Eugenia Rose]

Τι έγινε; Κράσαρε ο υπολογιστής του διοργανωτή;

 

Kράσαρε ο διοργανωτής, ο υπολογιστής του προσπαθεί να τον συνεφέρει

Edited November 11, 2011 by Eugenia Rose

[Stanley]

Έλα, ρε παιδιά, τέλειωσε ο διαγωνισμός, τι ψάχνουμε; Μπράβο στις κυρίες του πρώτου βάθρου και σε όλα τα παιδιά.

 

Μου αρέσει που ο Παπς αναφέρει τα μισά ονόματα με nick και τα άλλα μισά με το πραγματικό

[Guest old#2065]

Μου αρέσει που ο Παπς αναφέρει τα μισά ονόματα με nick και τα άλλα μισά με το πραγματικό

Πρόκειται για μιά σταθερή διαδικασία μετάλλαξης, που πρώτα γίνεται στο μυαλό των άλλων, με τελική κατάληξη να μετατρέπονται όλοι σε ένα υβρίδιο του αληθινού εαυτού και του αβαταρ. Αυτό περνάει μέσα απο φάσεις σαν και αυτή που περιγράφεις

[Nihilio]

Το FFL έληξε με ισοπαλία, μετά από συνενόηση με τις δύο κυρίες. Επειδή έχω υποσχεθεί δώρο στη νικήτρια θα πρέπει να συνενοηθώ και μαζί τους για το ποια θα πάρει τί.

 

ΥΓ: Όχι Ντίνο, δεν κράσαραν οι υπολογιστές μου.

[niceguy0973]

Ανεπίσημη κατάταξη (παρακαλούμε μην πετάξετε τα δελτία σας πριν την έκδοση του επίσημου καταλόγου αποτελεσμάτων)

 

1. Άννα , Ευγενία 12

 

2. Στανλευ 10

 

3. Άγγελος, Σκάννερ, Μαιντουιστεντ 9

 

4. Ευθυμία 8

 

5. Δάγων 7

 

6. Σάντυ 5

 

7. Νπαπς 4

 

8. Άλεξ,Τρεγκορ, Χάντερ 3

 

9. Τζέζους 2

 

10. Νάις

 

 

Μουαχαχαχαχαχα!!! Viva la βατόμουρο!!!!!!

 

Τα συγχαρητήριά μου στις κυρίες!!! Κι ευχαριστώ σας θερμά για τα σχόλια!!!

[Nihilio]

Ανεπίσημη κατάταξη (παρακαλούμε μην πετάξετε τα δελτία σας πριν την έκδοση του επίσημου καταλόγου αποτελεσμάτων)

 

1. Άννα , Ευγενία 12

 

2. Στανλευ 10

 

3. Άγγελος, Σκάννερ, Μαιντουιστεντ 9

 

4. Ευθυμία 8

 

5. Δάγων 7

 

6. Σάντυ 5

 

7. Νπαπς 4

 

8. Άλεξ,Τρεγκορ, Χάντερ 3

 

9. Τζέζους 2

 

10. Νάις

 

 

Μουαχαχαχαχαχα!!! Viva la βατόμουρο!!!!!!

 

Τα συγχαρητήριά μου στις κυρίες!!! Κι ευχαριστώ σας θερμά για τα σχόλια!!!

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

[niceguy0973]

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

 

 

Όχι ρε συ.. αφού είμαι NICEguy!!!

[Nihilio]

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

 

 

Όχι ρε συ.. αφού είμαι NICEguy!!!

Ξαναδές μία το φλασάκι σου και θα καταλάβεις ότι δε μας πείθεις.

[niceguy0973]

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

 

 

Όχι ρε συ.. αφού είμαι NICEguy!!!

Ξαναδές μία το φλασάκι σου και θα καταλάβεις ότι δε μας πείθεις.

 

 

Μια απλή καθημερινή μέρα της ζωής μου με ιστορίες φίλων.... απλά πράγματα!!!!

[DinMacXanthi]

Εύγε στις κυρίες της κορυφής και στον Στάνλευ που τον τελευταίο καιρό όλο πίσω τους τρέχει καθώς και όλες κι όλους που συνέχισαν το grand tradition των FFL. Δεν ήταν και τόσο άσχημο το Halloween τελικά, ήταν;

 

Α και όσον αφορά αυτό...

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

 

 

Όχι ρε συ.. αφού είμαι NICEguy!!!

Ξαναδές μία το φλασάκι σου και θα καταλάβεις ότι δε μας πείθεις.

 

 

Μια απλή καθημερινή μέρα της ζωής μου με ιστορίες φίλων.... απλά πράγματα!!!!

[niceguy0973]

Εύγε στις κυρίες της κορυφής και στον Στάνλευ που τον τελευταίο καιρό όλο πίσω τους τρέχει καθώς και όλες κι όλους που συνέχισαν το grand tradition των FFL. Δεν ήταν και τόσο άσχημο το Halloween τελικά, ήταν;

 

Α και όσον αφορά αυτό...

Όταν όμως τις κυρίες θα τις τρώνε οι γύπες εσύ θα γελάς.

 

 

Όχι ρε συ.. αφού είμαι NICEguy!!!

Ξαναδές μία το φλασάκι σου και θα καταλάβεις ότι δε μας πείθεις.

 

 

Μια απλή καθημερινή μέρα της ζωής μου με ιστορίες φίλων.... απλά πράγματα!!!!

 

 

Ε, κάπως έτσι..... :rofl: :rofl:

[Mesmer]

Συγχαρητήρια στην Άννα και την Ευγενία για την πρώτη θέση!

 

Ευχαριστούμε όσους διάβασαν, σχολίασαν και ψήφισαν, και φυσικά τον Nihilio για την ιδέα και τη διοργάνωση.

 

Για όσους το είχαν απορία, για τα ζωντανά κεφάλια της ιστορίας μου: τα κεφάλια μαγειρεύονται με βάση μια πανάρχαια συνταγή που τα διατηρεί ζωντανά, επειδή, ως γνωστόν, όλη η γλύκα του κεφαλιού βρίσκεται στις σκέψεις του.

 

Ήταν πολύ ωραίος ο διαγωνισμός.

[Naroualis]

Κορίτσια μου, μπράβο σας. Για τους υπόλοιπους ευχαριστώ πολύ για το ωραίο παιχνιδάκι και τα λέμε στο επόμενο ΦΦΛ.

[Eugenia Rose]

Πολύ καλό Mesmer! Μπράβο, αλλά έπρεπε να το πεις νωρίτερα αυτό βρε αδερφέ. Να παραγγείλω καμιά ντουζίνα στον Γερο-Χόρρορ, δεν πειράζει next year.

 

Παιδιά ευχαριστώ που διαβάσατε και ψηφίσατε την δική μου και της άλλες ιστοριες . Πολλά συγχρητήρια στην Κασσανδρα με την οποία έχουμε συντονιστεί σε έναν μέγιστο βαθμό θα έλεγα τώρα τελευταία! Συγχαρητήρια και σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος!

 

Ήταν πραγματικά ένας γαμάτος διαγωνισμός, γιατί για μένα είχε από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες ever μαζεμένες. Είναι επειδή είμαι Halloween fool γι' αυτό. (Επίσης χρειαζόμαστε emoticon κολοκύθα. Στέφανε ακούς;)

 

Όσο για την ιστορία μου, επειδή κάποιοι παρατήρησαν ότι στο σημείο που ο ήρωας είναι μέσα στο σπίτι, δεν υπάρχει το απαραίτητο splatter (όταν του κόβει η μάγισσα το κεφάλι).

Αυτό συμβαίνει για έναν βασικό λόγο. Ήθελα το τέλος να είναι τόσο διφορούμενο για τον πολύ απλο λόγο... ότι...

 

 

Ερμηνεία τέλους Νο2: Ο πατέρας έπαθε μια μικρή αλεργία με την μάσκα, και πήγε στο φαρμακείο. Η καλή κυρία Ιγκλς επειδή συμπαθεί πολύ τα παιδιά είπε να πάει η ίδια την κολοκύθα στο κοριτσάκι για να χαρεί μέχρι να επιστρέψει ο μπαμπάς του. Όσο για το αιματάκι ήταν όντως το δικό της όταν έκοβε την κολοκύθα. Φάρσα ή κέρασμα!!!

 

 

Εννοείται πως και εγώ το πρώτο τέλος splatter έγραψα για αληθινό. Είπα όμως να κάνω αν μπορώ, μια μικρή οφθαλμαπάτη. Που την βλέπεις ή έτσι ή αλλιώς. But the truth is in the eye of the beholder.

 

Άντε και του χρόνου!!!

Edited November 11, 2011 by Eugenia Rose

[Cassandra Gotha]

Άντε, και στις απόκριες θα σας γράψω για τους σαϊταναρέους της Ηπείρου.

Για να μην παραπονιούνται μερικοί-μερικοί.

[northerain]

Συγχαρητήρια στις νικήτριες και σε όσους έλαβαν μέρος.

 

[northerain]

!!!

[dagoncult]

Και τα δικά μου συγχαρητήρια στην Άννα και την Ευγενία. Επίσης στον Nihilio για την ιδέα και τη διοργάνωση. Και φυσικά ευχαριστίες σε όσους διάβασαν, σχολίασαν, ψήφισαν.

[Eugenia Rose]

Επισκέψεις

 

 

Είχε ξυπνήσει κι αυτό το βράδυ για να πάει στην τουαλέτα. Του συνέβαινε σχεδόν καθημερινά τελευταία· αλλά κι εκείνος ποτέ δε θυμόταν να ακολουθήσει τη συμβουλή της μητέρας του και να αποφεύγει να πίνει πολύ νερό πριν πάει για ύπνο.

 

Με μάτια μισόκλειστα από τη νύστα, προχωρούσε προς το δωμάτιό του. Οι τεράστιες παντόφλες του μπαμπά του, που είχε φορέσει πρόχειρα, δεν βοηθούσαν τα βήματά του κι όλο σκόνταφτε και παραπατούσε και χτυπούσε στον τοίχο. Ένα μικρό κλαψούρισμα βγήκε απ’ τα χείλη του, σαν να είχε απολησμονήσει τις μέρες που έβρεχε τα σεντόνια του, αλλά δεν χαλούσε τον ύπνο του.

 

Πήγε να στρίψει στη γωνία του χολ που οδηγούσε στα δωμάτια, αλλά κάτι που έπιασαν τα μάτια του τον έκανε να παγώσει στη θέση του και να τραβηχτεί προς τα πίσω. Ένας πανύψηλος άντρας στεκόταν εκεί, μέσα στο μισοσκόταδο, ακριβώς έξω από την πόρτα της κάμαρας των γονιών του.

 

Πίεσε τα δυο του χέρια πάνω στο στόμα του, για να μη βγάλει άχνα από το φόβο, και κρυφοκοίταξε προς το διάδρομο. Ο άντρας ήταν πολύ αδύνατος. Τα άκρα του είχαν το πάχος του δικού χεριού, αλλά ήταν μακριά κι άγαρμπα και στις κλειδώσεις σχημάτιζαν μυτερές γωνίες. Στο κεφάλι του φορούσε ένα ψηλό και λεπτό –σαν κι εκείνον– καπέλο, που έξυνε το ταβάνι. Τα ρούχα του, ένα παντελόνι κι ένα σακάκι κουμπωμένο μέχρι ψηλά στο λαιμό, ήταν φτιαγμένα από σκούρο λεπτό ύφασμα, που έπεφτα χαλαρά γύρω απ’ το σκελετώδες κορμί του.

 

Ο παράξενος άντρας άπλωσε το χέρι και άνοιξε την πόρτα του υπνοδωματίου, όπου κοιμούνταν οι γονείς του. Έσκυψε κρατώντας τεντωμένα τα πόδια του, και στη μέση του σχηματίστηκε μια κοφτερή κόχη. Κι ύστερα πέρασε μέσα απ’ την πόρτα και χάθηκε στο σκοτάδι του δωματίου.

 

Φοβόταν όσο δεν είχε φοβηθεί ποτέ στη ζωή του. Πιο πολύ κι από εκείνες τις νύχτες που η αδερφή του του έλεγε ιστορίες για φαντάσματα και βρικόλακες. Το σαγόνι του έτρεμε, αλλά δεν τολμούσε να κλάψει, μήπως και τον άκουγε εκείνος ο φοβερός άντρας. Ξάπλωσε μπρούμυτα στο πάτωμα κι έβγαλε το κεφάλι του ίσα-ίσα για να βλέπει, μένοντας κρυμμένος μέσα στις σκιές, όσο καλύτερα μπορούσε.

 

Ο άντρας δεν άργησε να βγει από το δωμάτιο. Σε κάθε του χέρι βαστούσε κι από ένα αντικείμενο που ταλαντευόταν πέρα-δώθε. Ήταν τα κεφάλια του μπαμπά και της μαμάς. Ένιωσε να πνίγεται από μια ανάσα που είχε δεθεί κόμπος στο λαιμό του. Κι ο τρόμος τον έπνιξε ακόμη πιο πολύ όταν είδε τον άντρα να σκύβει και να διαβαίνει την πόρτα του δικού του δωματίου. Και μέσα σ’ όλον εκείνον τον πανικό αισθανόταν ευτυχής που είχε πιει μπόλικο νερό πριν πάει στο κρεβάτι.

 

Η οστέινη φιγούρα του άνδρα εμφανίστηκε και πάλι μέσα στο διάδρομο και κατευθείαν πέρασε στην απέναντι πόρτα, που ήταν το δωμάτιο της αδερφής του. Έκλεισε σφιχτά τα μάτια του για να αποδιώξει την εικόνα και σύρθηκε προς τα πίσω. Κάνοντας απόλυτη ησυχία, επέστρεψε στο μπάνιο και έκλεισε την πόρτα. Μαζεύτηκε σε μια γωνία με τα γόνατά του να τρέμουν, κολλημένα πάνω στο στήθος του. Κάλυψε τα μάτια με τα χέρια του κι άρχισε να ψιθυρίζει μικρές προσευχές, που του είχε μάθει η μητέρα του, για να διώχνει το φόβο, όταν ξυπνούσε τα βράδια από κακά όνειρα. Επειδή μόνο ένα κακό όνειρο μπορούσε να είναι αυτό.

 

Άκουσε ένα χτύπημα στην πόρτα του μπάνιου.

 

«Τομ; Τόμας; Είσαι εκεί μέσα;», είπε μια τρεμουλιαστή, ψιλή φωνή.

 

Πετάχτηκε από τη θέση του και πέφτοντας πάνω στην πόρτα, έστριψε το κλειδί –μα πώς το είχε ξεχάσει; – σφαλίζοντάς τον μέσα στο μπάνιο. Γύρισε και πάλι στη γωνιά του κι άρχισε να κλαίει με το πρόσωπό του χωμένο μέσα στα χέρια του.

 

«Α, ώστε εδώ μου είσαι», ακούστηκε και πάλι εκείνη η φωνή, θαρρείς από άλλο κόσμο. Κοίταξε προς την πόρτα, ανάμεσα από τα δάχτυλά του.

 

Το πόμολο κινήθηκε προς τα κάτω κι η πόρτα άνοιξε, σαν να μην την είχε κλειδώσει ποτέ. Ο άντρας έσκυψε κι ο μακρύς λαιμός του πέρασε κάτω απ’ το κατώφλι. Το κάτισχνο πρόσωπό του ήταν ολόλευκο κι είχε λεπτά, μαύρα χείλια και βαθιές ρυτίδες το αυλάκωναν. Το καπέλο παρέμενε ακλόνητο πάνω στο κεφάλι του, ακόμη κι έτσι όπως ήταν σκυφτός.

 

Με αργές κινήσεις τέντωσε το λεπτό του πόδι και μπήκε στο μπάνιο. Στο ένα του χέρι κρατούσε τρία κεφάλια από τα μαλλιά, το άλλο τεντώθηκε προς το μέρος του Τόμας. Είδε τα λεπτά, σαν κλαράκια, δάχτυλα, με τα μακριά μαυρισμένα νύχια να τον πλησιάζουν. Όταν τύλιξαν το κεφάλι του ούρλιαξε με όλη του τη δύναμη, αλλά καμιά φωνή δεν ακούστηκε.

 

Κι ύστερα όλα σκοτείνιασαν.

 

 

 

Η όρασή του είχε αρχίσει να επανέρχεται. Ανοιγόκλεισε αρκετές φορές τα μάτια του, μέχρι να καθαρίσει η θολούρα. Βρισκόταν κάπου έξω, σ’ ένα σκοτεινό μέρος. Μπροστά του υπήρχαν μερικά σκαλοπάτια που κατέβαζαν από μια βεράντα στο δρομάκι της αυλής που απλωνόταν τριγύρω. Λίγο μακρύτερα υψώνονταν λεπτά κάγκελα κι απέξω περνούσε ένας στενός δρόμος.

 

Προσπάθησε να στρίψει το κεφάλι του, αλλά ήταν αδύνατο. Μόνο τα μάτια του μπορούσε να κινήσει. Κοίταξε προς τα αριστερά κι εκεί, πάνω σε μια βάση, είδε τα κεφάλια του μπαμπά και της μαμάς κολλημένα δίπλα-δίπλα. Το δέρμα στα πρόσωπά τους ήταν κάτωχρο, τα χείλη τους μελανιασμένα και τα μάτια τους βυθισμένα στο κρανίο τους, μέσα σε μαύρους κύκλους. Κοιτούσαν ολόγυρα με τρομαγμένα βλέμματα. Τα σαγόνια τους ανοιγόκλειναν, με μεγάλες και κοφτές κινήσεις, σαν να ήθελαν κάτι να πουν, αλλά χωρίς να βγάζουν μιλιά.

 

Κοίταξε δεξιά κι εκεί κοντά του ήταν το κεφάλι της αδερφής του. Δέρμα λευκό, χείλη πρησμένα, μάτια ορθάνοιχτα και γεμάτα τρόμο.

 

Δεν ένιωθε κάτι, λες και όλες οι αισθήσεις του τον είχαν εγκαταλείψει. Μπορούσε μόνο να σκεφτεί· κι η μόνη σκέψη του έλεγε πως ήταν τυχερός που ήταν μαζί με την οικογένειά του.

 

Άκουσε φωνές να έρχονται από την αυλή κι έστρεψε το βλέμμα του προς τα εκεί. Είδε τρεις από εκείνους τους φρικτούς ψηλόλιγνους ανθρώπους να διασχίζουν το δρομάκι και να ανεβαίνουν τα σκαλιά. Τα πρόσωπά τους έμοιαζαν παιδικά, αν και ήταν βαμμένα με κόκκινες, μπλε και μοβ αποχρώσεις. Τα αδύνατα κορμιά τους ήταν καλυμμένα με σκισμένα σεντόνια που τα ανέμιζαν ενώ έβγαζαν τρομακτικές κραυγές.

 

Ένα από τα παιδιά τον πλησίασε, έσκυψε από πάνω του και τον κοίταξε σαν να τον περιεργαζόταν με προσοχή. Μια σκουροκίτρινη γλώσσα ξεπρόβαλε απ’ το στόμα του και σύρθηκε αργά πάνω στα χείλη του. Τα λεπτά του δαχτυλάκια έκαναν να τον αγγίξουν, αλλά τότε ακούστηκε ο ήχος πόρτας που ανοίγει και το παιδί τραβήχτηκε απότομα.

 

«Αυτά είναι για μετά το δείπνο», είπε μια γνώριμη, ψιλή φωνή. «Κι ακόμα δεν έχουν κρυώσει»

 

«Παππού Χορ’Ορ!», φώναξαν όλα τα παιδιά μαζί.

 

«Πάντα μας φέρνεις τα πιο καλά γλυκά», είπε γεμάτο ενθουσιασμό ένα από αυτά.

 

«Είναι επειδή το κάνω από αγάπη για εσάς, μικρά μου»

 

 

 

Χρυσούπολη, Halloween 2011

 

 

 

 

 

[Mesmer]

Α να χαθείς βραδιάτικα...

 

Πολύ πετυχημένο και ταιριαστό το gifάκι.

 

Μερσί, ματμαζέλ