FFL Halloween Special (Naroualis vs TheSea IsBurned vs npaps vs Mindtwisted vs TheHunter-Writer vs niceguy0973 vs Mesmer vs TheTregorian vs Stanley vs Cassandra Gotha vs Eugenia Rose vs aScannerDarkly vs dagoncult vs Jesus DeSaad vs Διγέλαδος)

[Naroualis]

Οκέι, έγραψα, διάβασα, ψήφισα, σχολιάζω πρώτη. Ευχαριστώ για την ευχάριστη ώρα, καρδιές μου.

 

The Sea is burned - Η τσάντα από νάιλον

 

Αναμενόμενο από σένα, πολύ τρυφερό μέσα στον τρόμο του, Ολοκληρωμένο, τρομακτικούλι (αν και μια προβλεψιμότητα υπήρχε). Θα πρότεινα, σαν προσωπική επιλογή, να μη μου σποϊλεριάσεις το twist της πλοκής σου με αυτόν τον τίτλο. Με κάνεις να καρφώνω τα μάτια μου στη σακούλα και χάνω λίγο από την αγωνία της υπόλοιπης ιστορίας.

 

npaps - Η Τζίλντα

 

Οι εναλλαγές οπτικής γωνίας δεν είναι και τόσο πετυχημένες. Από τη Τζίλντα στο γενικό, από το γενικό στο Μάικ και μετά πάλι στη Τζίλντα. Θα προτιμούσα (αν και έχεις πολύ δουλειά αν το αποφασίσεις), να μείνεις στην οπτική γωνία της Τζίλντα και μόνο. Επίσης να αναφερθεί το Χαλοουίν εξαρχής.

 

Θα ήθελα (αν και δεν το συνηθίζω) να κάνω κι ένα σχόλιο σχετικά με τη σημειολογία του κειμένου… Η Τζίλντα (στην οποία θα ρίξεις το φταίξιμο;) εκτίθεται στα μάτια των κοιλαράδων καπιταλιστών με τις ευλογίες του Μάο; Ή το υποσυνείδητό σου δουλεύει υπερωρίες ή κατάφερες να σκεφτείς ΚΑΙ πολιτικό μήνυμα μέσα σε μιάμιση ώρα.

 

Mindtwisted - Τα γλυκά του εφιάλτη

 

Καθαρές γραμμές, ξεκάθαρη πλοκή και χαρακτήρες, σωστός ρυθμός, χωρίς εξάρσεις παρά μόνο εκεί που πρέπει, για μένα άψογο. Μια μικρή βιασύνη στην περιγραφή του δάσους και της μάζωξης υπάρχει βέβαια, αλλά δε μου φαίνεται και πολύ σημαντικό να την πειράξεις. Αληθινά μια ολοκληρωμένη ιστορία.

 

TheΗunter-writer - Νυχτερινό

 

Παράξενη ιστορία, πιστή στο ύφος της από την αρχή μέχρι το τέλος. Το μόνο που μου λείπει είναι μια εξήγηση για το όλο θέμα. Σαφώς και δε χρειάζεται απαραίτητα εξήγηση σε ένα έργο τρόμου, αλλά ένα κάτι, κάπως να μας ξεγελάσεις ότι υπάρχει λόγος που γίνονται αυτά…

 

niceguy0973 - Ξεγέλασμα ή κέρασμα

 

Ελλιπές. Λογικό, σε σχέση με το χρόνο, αλλά και πάλι ελλιπές. Επίσης έχεις αλλαγή στην οπτική γωνία από τη Τζέην στην Άλεξ. Νομίζω ότι θες ακόμη τουλάχιστον 3000 λέξεις, για να το κάνεις ν’ αναδειχτεί.

 

Mesmer - Επισκέψεις

 

Επίσης ολοκληρωμένο και με σωστό ρυθμό. Εδώ η μη-εξήγηση του τρόμου δουλεύει καλύτερα. Δηλαδή αλήθεια δε θέλω να ξέρω τι ήταν αυτοί οι παράξενοι άνθρωποι. Η μία από τις ψήφους μου.

 

Tregorian - Το γλυκό που καίει

 

Ωραία προσπάθεια, αξιοπρεπέστατη. Πιστή στις επιλογές της από την αρχή ως το τέλος και αρκετά ζόρικη. Ένα παράπονο έχω, «πάραυτα» δε θα πει «παρ’ όλ’ αυτά», θα πει «αμέσως». Α, και νομίζω ότι και εσύ χρειάζεσαι άλλον τίτλο.

 

Stanley - Φάρσα ή...

 

Χρήστο, είχα όλη την καλή διάθεση, ακολούθησα τον Τζακ βήμα-βήμα, τον αγάπησα και μετά… δεν κατάλαβα τίποτα. Το διάβασα δεύτερη φορά, πάλι τίποτε δεν κατάλαβα. Ευελπιστώ σε μια μικρή βοήθεια όταν τελειώσει ο διαγωνισμός…

 

Cassandra Gotha - Τα μπισκότα της Μάρας

 

Μωρ’ κόρη μου, που θα ‘λεγε κι η γιαγιά μου, τι ‘ταν τούτο; Από τα μούτρα με βούτηξες και με σβούρηξες. Εύγε. Η άλλη από τις ψήφους μου.

 

Eugenia Rose - Η κολοκύθα

 

Πολύ τρυφερή και πολύ «βηματιστή» (ο ρυθμός της ήταν ένα βηματάκι τη φορά) για να με τρομάξει επαρκώς. Αλλά και πολύ προσεκτικά γραμμένη. Ένα μικρό τράβηγμα στη σκηνή της μεταμόρφωσης ή και λίγη σπλατεριά δε θα έβλαπτε, νομίζω.

 

aScannerDarkly - Ο Γκίγκης

 

Βιασύνη-ξεβιασύνη, πάλι τα κατάφερες. Κανένα άλλο σχόλιο, ευχαριστώ. Πάω να μαζέψω τα κομμάτια μου, αν μου επιτρέπετε. Και η άλλη από τις ψήφους μου.

 

dagoncult - Γλυκά για τους νεκρούς

 

Σε ‘χασα κι εσένα. Ξεκινάς αργά (περιγραφή της κηδείας και της περίστασης), κάνεις άλμα (με την κοπέλα), συνεχίζεις αργά (η περιγραφή της αναμονής) και μετά πάλι άλμα. Πολύ creepy, αλλά άλμα. Άπλωσέ το, πάστρεψέ το, να δέσει το γλυκό.

 

Jesus deSaad - candy

 

Έξυπνη ιδέα, αλλά η εκτέλεση θέλει προσοχή. Κάποιες φράσεις της αφήγησης θα ταίριαζαν καλύτερα σε προφορικό λόγο. Προσωπικά με παραξένεψε και με ενόχλησε αρκετά η επιλογή της διγλωσσίας, να έχεις αφήγηση στα ελληνικά και διαλόγους στα αγγλικά. Σε δεύτερη φάση θα ήθελα έναν μικρό υπαινιγμό σχετικά με το τι έγινε, ή γιατί αυτό το έπαθε ο Έρικ κι όχι οι άλλοι δύο (ή ανάποδα).

 

Διγέλαδος - Γλυκά

 

Κάπως βιαστική ιστορία (τι λες, βρε Ευθυμία; Σοβαρά;) και λάιτ. Λάιτ με την έννοια του άπαχου, σα γιαούρτι με μηδέν λιπαρά. Τάισέ την λίγο, να πιάσει και να ψωμώσει η μεσούλα κι οι γοφοί της και θα γίνει λαχταριστή-λαχταριστή, σα σοκολατάκι.

 

Nihilio - Το Γλυκό του Τζακ

 

Μικρούλι, αλλά νόστιμο. Διασκέδασα πολύ με την προσπάθεια του Αύγουστου να την ξεψαχνίσει.

 

 

[Cassandra Gotha]

Ωραία είναι με poll. Άσε που δεν υπήρχε περίπτωση να κάθομαι πάλι να φτιάχνω κατάταξη...

Ψήφισα. Παιδιά, με σχόλια δεν ξέρω αν θα την παλέψω, τουλάχιστον όχι σε όλες, γιατί έρχεται Νοέμβρης και...

 

It's raining words!

 

Θα πω όμως ότι μου άρεσαν περισσότερο οι εξής ιστορίες: Το Σπίτι Αυτό (Naroualis), Τα Γλυκά Του Εφιάλτη (Mindtwisted), Η Κολοκύθα (Eugenia Rose), Ο Γκίγκης (aScannerDarkly), candy (Jesus de Saad). Για το candy έχω να προσθέσω πως βρήκα ψιλοαπαράδεκτο που το κείμενο είναι στα ελληνικά και οι διάλογοι στα αγγλικά, αλλά είναι μια καλή ιστορία και γι' αυτό πήρε μία από τις τρεις ψήφους μου.

 

Κάτι που θέλω να σχολιάσω:

npaps, Τζίλντα. Αυτό το κείμενο μου φάνηκε σαν να είχε ήδη γραφτεί, και απλά προστέθηκε η επάλειψη σοκολάτας για να μπει στο θέμα. Είναι κραυγαλέος ο λόγος που γράφτηκε, και δεν μου άρεσε: "Μπαντ, μπαντ Χάλογουιν, σικ πίπολ χου λάικ Χάλογουιν".

Παπς, τσουκ. Όχι, όχι κουλ.

 

edit: απαράδεκτο ορθογραφικό

Edited October 31, 2011 by Cassandra Gotha

[TheHunter-Writer]

 

Ο Ζήσης. Αυτός που τη θάλασσα αγάπησε αλλά την άφησε για χάρη μου.

 

 

Το είδες αυτό Σάντυ; Γι' αυτό μας τα γύρισε ο Ζήσης και ούτε λόγος πια για γάμο. :rofl:

[Guest old#2065]

 

npaps - Η Τζίλντα

 

Οι εναλλαγές οπτικής γωνίας δεν είναι και τόσο πετυχημένες. Από τη Τζίλντα στο γενικό, από το γενικό στο Μάικ και μετά πάλι στη Τζίλντα. Θα προτιμούσα (αν και έχεις πολύ δουλειά αν το αποφασίσεις), να μείνεις στην οπτική γωνία της Τζίλντα και μόνο. Επίσης να αναφερθεί το Χαλοουίν εξαρχής.

 

Θα ήθελα (αν και δεν το συνηθίζω) να κάνω κι ένα σχόλιο σχετικά με τη σημειολογία του κειμένου… Η Τζίλντα (στην οποία θα ρίξεις το φταίξιμο;) εκτίθεται στα μάτια των κοιλαράδων καπιταλιστών με τις ευλογίες του Μάο; Ή το υποσυνείδητό σου δουλεύει υπερωρίες ή κατάφερες να σκεφτείς ΚΑΙ πολιτικό μήνυμα μέσα σε μιάμιση ώρα.

 

 

Ναι Ευθυμία, η "put the blame..." έδωσε όνομα στη Τζίλντα.

Όχι Ευθυμία, εγώ πάντα θα γράφω με κινηματογραφικά πλάνα.

Η αναφορά στην Κίνα (αυτή τη φορά) γίνεται για ιστορικούς και όχι πολιτικούς λόγους. Είχα διαβάσει ότι υπήρχε ανεπτυγμένη η τέχνη της εκδοράς στην φεουδαρχική Κίνα, σαν βασανιστήριο, με σκοπό να μην χάνει τις αισθήσεις του το θύμα.

Ευχαριστώ για το σχόλιο.

(Αν ισχύει και εδώ η μη απάντηση του συγγραφέα μέχρι τέλους της ψηφοφορίας, κράξτε με πείτε το, γιατί δεν αναφέρεται, να το βγάλω)

[Guest old#2065]

npaps, Τζίλντα. Αυτό το κείμενο μου φάνηκε σαν να είχε ήδη γραφτεί, και απλά προστέθηκε η επάλειψη σοκολάτας για να μπει στο θέμα. Είναι κραυγαλέος ο λόγος που γράφτηκε, και δεν μου άρεσε: "Μπαντ, μπαντ Χάλογουιν, σικ πίπολ χου λάικ Χάλογουιν".

Παπς, τσουκ. Όχι, όχι κουλ.

 

edit: απαράδεκτο ορθογραφικό

Με αδικείς, γιατί δεν είναι μόνο η επάλειψη σοκολάτας. Όλη η ιδέα είναι να απαλαγεί πρώτα απο τη ζελατίνα, μετά απο το ασημόχαρτο, μετά απο τη σοκολάτα, μετά απο τα εσώρουχα και τέλος απο το δέρμα.

Ευχαριστώ για το σχόλιο.

Όσο δεν λέει κάποιος επίσημα ότι ΔΕΝ πρέπει να απαντάμε εγώ θα απαντώ, γιατί αλλιώς είναι αγένεια προς αυτόν που ασχολείται μαζί σου.

[Stanley]

npaps - Η Τζίλντα

 

Οι εναλλαγές οπτικής γωνίας δεν είναι και τόσο πετυχημένες. Από τη Τζίλντα στο γενικό, από το γενικό στο Μάικ και μετά πάλι στη Τζίλντα. Θα προτιμούσα (αν και έχεις πολύ δουλειά αν το αποφασίσεις), να μείνεις στην οπτική γωνία της Τζίλντα και μόνο. Επίσης να αναφερθεί το Χαλοουίν εξαρχής.

 

Θα ήθελα (αν και δεν το συνηθίζω) να κάνω κι ένα σχόλιο σχετικά με τη σημειολογία του κειμένου… Η Τζίλντα (στην οποία θα ρίξεις το φταίξιμο;) εκτίθεται στα μάτια των κοιλαράδων καπιταλιστών με τις ευλογίες του Μάο; Ή το υποσυνείδητό σου δουλεύει υπερωρίες ή κατάφερες να σκεφτείς ΚΑΙ πολιτικό μήνυμα μέσα σε μιάμιση ώρα.

 

 

 

(Αν ισχύει και εδώ η μη απάντηση του συγγραφέα μέχρι τέλους της ψηφοφορίας, κράξτε με πείτε το, γιατί δεν αναφέρεται, να το βγάλω)

 

Ναι, πείτε το, γιατί μάλλον θα μου (ξανά)χρειαστεί

[Nihilio]

Γράφτε ότι θέλετε εδώ, το βλέπετε ότι είναι πολύ light σε κανόνες.

[Guest old#2065]

Δεν έχω διαβάσει ακόμη όλες τις ιστορίες, αλλά αρχίζω να σχολιάζω όσες διάβασα.

 

Naroualis-Το σπίτι αυτό

 

Ένα ακόμη πολύ καλογραμμένο διήγημα, απο την αγαπημένη μου παραμυθού. Το όλο σκηνικό με παράπεμψε στο κλίμα του "Χανς και Γκρέητελ" των αδελφών Γκρημ.

Δεν είναι απο τα αγαπημένα μου θέματα, είναι όμως άρτιο. Μπράβο Ευθυμία.

 

Scanner-ο Γκίγκης

 

Αυτός ο τίτλος με τρέλανε, γιατι όταν ήταν μικρός ο γιός μου φοβόταν κάτι αφρικάνικα αγαλματάκια και τα έλεγε Γκίγκης !

Η ιστορία καλογραμμένη, και σαν χαρακτήρας ο Γκίγκης μου θύμησε τον Ταπόη του Παπαδιαμάντη.

Μου την έσπασε το κωλόπαιδο που τον καθάρισε στο τέλος.

 

The sea is burned-Η τσάντα από νάυλον

 

Τρομακτικό και συμπαθητικό φλασάκι όπου υποβόσκει και χιούμορ. Νομίζω ότι ο τίτλος και μια φράση του ψυχάκια προδίδουν το τέλος

και χάνει κάπως η όλη προσπάθεια. Αν αλλάξεις τίτλο θα ανέβει πολύ.

Μπράβο για μια ακόμη φορά Σάντυ.

 

Cassandra Gotha-Τα μπισκότα της Μάρας

Ένα απο τα πιο ατμοσφαιρικά και με βάθος διηγήματα. Ακουμπάει στην παράδοση (τον ένοιωσα τον μπάρμπα Αλέξανδρο) αλλά και καταδύεται στα σκοτάδια της ψυχής και της ματαιοδοξίας.

Δεν με νοιάζει καθόλου που τα γλυκά θα μπορούσαν να είναι πίττες η κάτι άλλο. Μου άρεσε πολύ.

Μπράβο Άννα.

 

Mesmer-Επισκέψεις

Σε μένα αυτό το διήγημα δεν λειτούργησε όπως περίμενα. Μου φάνηκε σαν να μην μου λέει κάτι, ενω μου άρεσε όταν το διάβαζα. Θα το ηαναδιαβάσω για να μην το αδικήσω.

 

Nice -Ξεγέλασμα η κέρασμα

Είναι σύντομο αλλά είναι καλό. Επειδή το ατου του είναι Ξεγέλασμα η κέρασμα, μην το βάζεις για τίτλο, άστο να λειτουργήσει στο τέλος.

[Jesus DeSaad]

Το κείμενο το έγραψα επίτηδες σε διγλωσσία. Έχοντας παρατηρήσει ανα καιρούς ότι πολλοί εδώ μέσα δε το κατέχουν τόσο καλά το αγγλικό, προτίμησα να φέρω πιο ομαλά την μεταφορά στην Αμερική, αλλά να την επιβάλλω. Δεν θέλω να είναι κάπου αλλού στον κόσμο, όπως επίσης δεν θέλω να αναφέρω κάθε τόσο ότι βρίσκεται στην Αμερική. Έτσι σας επέβαλλα να διαβάζετε πολύ πιο εύκολα τις προσωπικές παρατηρήσεις, σκέψεις και οποιαδήποτε συναισθήματα, και απότομα την επιβαλλόμενη εξωτερίκευση και αλληλεπίδραση σε κάτι ξένο από σας.

 

Ο Έρικ δεν είναι ο εαυτός σας, δεν είστε εσείς. Το τι βγαίνει από το στόμα του, το τι καταλήγει στα αυτιά του, είναι κάτι που δεν ελέγχετε τελείως, κάτι που όσο γνώριμο, παραμένει ξένο.

 

Με αυτό τον τρόπο πιστεύω ότι αποκόμισα το συναίσθημα του αλλόκοτου και εξωπραγματικού πιο πετυχημένα.

 

Επίσης ελπίζω να ξέρετε όλοι σας αγγλικά. Φρόντισα να είναι αρκετά απλά.

 

Όσο για το τέλος, δεν πρόλαβα να το τελειώσω, μια που έμαθα για τον διαγωνισμό ένα δεκάλεπτο μετά την έναρξη του. Αν θέλετε το αντικαθιστώ με ένα λίγο πιο ανεπτυγμένο κείμενο τώρα, καμια-δυο προτάσεις στο τέλος και μία πρόταση κάπου ενδιάμεσα. Πάντως πιστεύω ότι ακόμα και έτσι στέκει, αν και απότομο όσο μία σύγκρουση κρανίου με πέτρινες σκάλες.

[aScannerDarkly]

Το κείμενο το έγραψα επίτηδες σε διγλωσσία. Έχοντας παρατηρήσει ανα καιρούς ότι πολλοί εδώ μέσα δε το κατέχουν τόσο καλά το αγγλικό, προτίμησα να φέρω πιο ομαλά την μεταφορά στην Αμερική, αλλά να την επιβάλλω. Δεν θέλω να είναι κάπου αλλού στον κόσμο, όπως επίσης δεν θέλω να αναφέρω κάθε τόσο ότι βρίσκεται στην Αμερική. Έτσι σας επέβαλλα να διαβάζετε πολύ πιο εύκολα τις προσωπικές παρατηρήσεις, σκέψεις και οποιαδήποτε συναισθήματα, και απότομα την επιβαλλόμενη εξωτερίκευση και αλληλεπίδραση σε κάτι ξένο από σας.

 

Ο Έρικ δεν είναι ο εαυτός σας, δεν είστε εσείς. Το τι βγαίνει από το στόμα του, το τι καταλήγει στα αυτιά του, είναι κάτι που δεν ελέγχετε τελείως, κάτι που όσο γνώριμο, παραμένει ξένο.

 

Με αυτό τον τρόπο πιστεύω ότι αποκόμισα το συναίσθημα του αλλόκοτου και εξωπραγματικού πιο πετυχημένα.

 

Επίσης ελπίζω να ξέρετε όλοι σας αγγλικά. Φρόντισα να είναι αρκετά απλά.

 

Όσο για το τέλος, δεν πρόλαβα να το τελειώσω, μια που έμαθα για τον διαγωνισμό ένα δεκάλεπτο μετά την έναρξη του. Αν θέλετε το αντικαθιστώ με ένα λίγο πιο ανεπτυγμένο κείμενο τώρα, καμια-δυο προτάσεις στο τέλος και μία πρόταση κάπου ενδιάμεσα. Πάντως πιστεύω ότι ακόμα και έτσι στέκει, αν και απότομο όσο μία σύγκρουση κρανίου με πέτρινες σκάλες.

Αν δεν το πρόσεξες, όλοι μας μάθαμε το θέμα με την έναρξη κι όλοι μας ανεβάσαμ ό,τι καταφέραμε να ξεπετάξουμε σε 90 λεπτά. Αυτό είναι το νόημα.

 

Τώρα, για το αν ο Έρικ είναι ο κάθε εαυτός μας, άσε να το κρίνουμε μόνοι μας.

[Jesus DeSaad]

Για τους υπόλοιπους δεν θα πολυσχολιάσω... πιστεύω ότι το quote του Hemmingway που έθεσα πιο πριν με ψιλοκαλύπτει.

 

Ψήφισα τις τρεις ιστορίες που μου μετέφεραν πιο εύκολα την υπόθεση χωρίς να χρειάζεται να καταφύγω σε λεξικό σε κάθε δεύτερη πρόταση. Τις έκρινα καλύτερες από τις υπόλοιπες επειδή μεγάλωσα πια, και δεν με νοιάζουν τα τεχνάσματα, η σάλτσα και το περίβλημα, όσο ο σκελετός και οι μύες/περιγραφές ενός διηγήματος, το αίμα που ρέει μέσα από τις λέξεις και οι νευρώνες που σπινθηροβολούν στον εγκέφαλο των διαλόγων και επιμέρους σκέψεων. Δυστυχώς πολλοί αναλώνονται στα πρώτα και δεν δίνουν αρκετή σημασία στα δεύτερα, γι'αυτό και δεν έλαβαν τη ψήφο μου.

 

tl;dr I voted for stories, not consecutive words.

Edited October 31, 2011 by Jesus DeSaad

[aScannerDarkly]

Επειδή εμείς εδώ δε νομίζουμε πως είμαστε Hemingway, δε θα είχαμε πρόβλημα να σχολιάσεις τις ιστορίες...

[TheSea IsBurned]

Ο Ζήσης. Αυτός που τη θάλασσα αγάπησε αλλά την άφησε για χάρη μου.

 

 

Το είδες αυτό Σάντυ; Γι' αυτό μας τα γύρισε ο Ζήσης και ούτε λόγος πια για γάμο. :rofl:

 

Άμα τον πιάσω με την τανάλια θα του πω εγώ.

[Guest old#2065]

Και συνεχίζω το σχολιασμό.

 

Dagoncult-Γλυκά για τους νεκρούς

 

Μια ιστορία που πραγματικά σε βάζει στο κλίμα αν όχι του τρόμου, του φόβου σίγουρα. Καλογραμμένη, σε κρατά μέχρι τέλους και πετυχαίνει το στόχο της. Από τις πιο εύστοχες συμμετοχές.

 

 

 

Jesus de Saad- Candy

 

Ενδιαφέρουσα αν και ημιτελής ιστορία. Τη μεγάλη ζημιά κατά την γνώμη μου την προκαλούν τα μεγαλόσχημα σχόλια του Jesus με η χωρίς Χεμινγουέη. Και μια απορία, αφου όλη η περιγραφή γίνεται στα Ελληνικά, οι ήχοι γιατί γράφονται στα Αγγλικά;

 

Το θέμα έχει ενδιαφέρον, αλλά θέλει ένα κλείσιμο που να δίνει τουλάχιστον μια εκδοχή.

 

 

 

Διγέλαδος-Γλυκά

 

Άλεξ, φίλε μου, η ιστορία σου μου άρεσε πολύ. Χωρίς πολλά-πολλά, με συναίσθημα, με αναλογία σε δικά μας έθιμα (κάλαντα) και με τέλος, όπως το θέλει ο διοργανωτής. Πάρε παιδάκια-σοκολατάκια νάχεις. Μάλλον η μία ψήφος μου, επειδή δεν τις έχω διαβάσει όλες.

 

 

 

The Hunter Writer-Νυχτερινό

 

Μάλλον η δεύτερη ψήφος μου. Περιγραφή κλίματος και διάθεσης, επιθυμιών και συναισθημάτων με αξιοθαύμαστη οικονομία λόγου.

 

Ρε συ Hunter είσαι σίγουρος ότι δεν περιγράφεις τον Stanley ;

 

 

[DinoHajiyorgi]

Πρόβλημα: Μου άρεσαν ισάξια τα 8 από τα 15 διηγήματα. Θα ιδρώσω για να αποφασίσω.

[Eugenia Rose]

Noroualis - Το σπίτι αυτό

 

 

Πολύ μου άρεσε αυτή η άλλη οπτική γωνία του παραμυθιού. Είναι πραγματικά σαν να παρακολουθώ ένα prequel του Χανσελ και της Γκρετελ. Αλλά ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο σημείο; Ότι ξέρω πως στο σίκουελ θα έχει καλό τέλος μουχαχαχαχχαχααααα!

 

 

 

 

TheSea IsBurned - Η Τσάντα Από Νάιλον.

 

Πραγματικά από την αρχή άλλο φανταζόμουνα ότι θα συναντήσω, άλλο στη μέση και άλλο στο τέλος. Ακόμα και με τον τίτλο δεν μου πέρασε από το μυαλό. Τι να πω με αιφνιδίασες.

 

 

Mindtwisted - Τα γλυκά του εφιάλτη

 

Αν και κατά την γνώμη μου ξεκινάει κάπως νορμαλ και καθημερινά σύντομα μετατρέπεται σε πολύ δυνατό τρόμο. Ειδικά στο τέλος εμένα μου έβγαλε φρίκη. Δεν μπορώ να αποφασίσω, αν από την αρχή θα ήθελα να με προϊδεάσεις γι αυτό ή αν προτιμώ την έκπληξη. Πολύ καλό.

 

 

 

 

Casssandra Gotha - Τα μπισκότα της Μάρας

 

 

Πολύ μου άρεσε που χρησιμοποίησες το ελληνικό χωριό και αυτή την μυστηριώδη για μένα γυναίκα. Πέρα από το κίνητρό της να έχει τους άντρες στον έλεγχο της, για κάποιον λόγο μου βγάζει ότι κρύβει πολύ παρελθόν πίσω της. Πως το έκανες αυτό σε ένα φλασάκι δεν ξέρω. Μπράβο!

 

 

 

Stanley - Φάρσα ή...

 

Λοιπόν το κείμενό σου μου φάνηκε πολύ καλογραμμένο και με ζωντανές εικόνες, πράγμα εντυπωσιακό για τόσο λίγο χρόνο. Και ίσως να το ψήφιζα αν δεν είχε αυτό το τέλος που δεν το κατάλαβα (μέχρι να σε ρωτήσω that is…). Πραγματικά άμα ήταν μια απλή mainstream ιστορία με το παιδί θα την ψήφιζα. Αν μη τι άλλο σε 90 λεπτά δεν πειράζει να γράψεις κάτι mainstream. Αλλά η αλήθεια είναι ότι κάπως θα έπρεπε να μας δώσεις λιιιιιγα περισσότερα στοιχεία για να καταλάβουμε το τέλος και να πούμε «Ναι ρε!»

Edited October 31, 2011 by Eugenia Rose

[niceguy0973]

niceguy0973 - Ξεγέλασμα ή κέρασμα

 

Ελλιπές. Λογικό, σε σχέση με το χρόνο, αλλά και πάλι ελλιπές. Επίσης έχεις αλλαγή στην οπτική γωνία από τη Τζέην στην Άλεξ. Νομίζω ότι θες ακόμη τουλάχιστον 3000 λέξεις, για να το κάνεις ν’ αναδειχτεί.

 

 

 

Δεν έχω αλλαγή οπτικής. Διηγούμαι όσα είδε η Τζέην...

[Guest old#2065]

Και νομίζω οτι με αυτά τελειώνω το σχολιασμο

Stanley- Φαρσα η ?

 

Χρήστο παιδί μου, δεν πας καλά. Δεν ξέρω αν είσαι διεστραμμένος δεν ξέρω αν είσαι ψυχάκιας ξέρω μόνο ότι με έστειλες πραγματικά και επίσης ότι παίρνεις με διαφορά την ψήφο μου.

 

 

 

The Tregorian-Το γλυκό που καίει

 

Μια πολύ καλή ιστορία στα πλαίσια του διαγωνισμού, με πλοκή, δομή, αρχή και τέλος.

 

Υπάρχει ένα ξεκάρφωτο ‘Του πήγαινε, πάραυτα, η στολή’ κάπου στην αρχή αλλά αυτό διορθώνεται.

 

 

 

Mindtwisted-Τα γλυκά του εφιάλτη

 

Ένα ακόμη διήγημα μέσα στο πνεύμα του διαγωνισμού. Στρωτή γραφή, λογοτεχνικές εικόνες. Η ιστορία μάλλον αναμενόμενη χωρίς κάτι το ξεχωριστό αλλά αξιοπρεπής και κυρίως ατμοσφαιρική. Από τις πολύ καλές συμμετοχές.

 

 

 

Eugenia Rose- Η κολοκύθα

 

Η Ευγενεία μας έδωσε μια ιστορία βγαλμένη πραγματικά από την κρύπτη. Σαν τηλεοπτικό φλασάκι, πετυχαίνει την κατάλληλη ατμόσφαιρα, έχει αμυδρά όσο χιούμορ σηκώνει. Αν κράταγε το στοιχείο του αιφνιδιασμού λίγο περισσότερο θα ήταν τέλειο.

 

 

 

 

 

Και μόλις άσκησα το ιερό δικαίωμα. Ψήφισα (ε εδώ τι να κάνουμε αφου ο άλλος μπαστακώθηκε και δεν λέει να κάνουμε εκλογές)

[aScannerDarkly]

Η ετυμηγορία μου:

 

Naroualis: Μάλλον έχω μάθει να περιμένω το κάτι παραπάνω από σένα. Η ιδέα δεν ήταν καθόλου κακή, η αφήγησή σου, όπως πάντα, ολοζώντανη, αλλά δεν ξέρω... Μάλλον δεν κατάφερε να με πείσει εξ' αρχής γιατί "το σπίτι δεν του αρέσει καθόλου", κι έτσι δεν μπόρεσε να δεθεί με το τέλος. Όπως και να ΄χει, μια ενδιαφέρουσα νέα οπτική του γνωστού παραμυθιού, που αν την ξαναγράψεις με την ησυχία σου, είμαι σίγουρος πως θα βγάλεις κάτι εξαιρετικό.

 

TheSeaIsBurned: Έχουμε δει πόσο ταλέντο έχεις. Εδώ όμως μου φάνηκε πως δεν είχες κάποια ιδέα να το υποστηρίξεις. Η ιστορία μού φάνηκε προσχηματική και, έχοντας μαντέψει και το τέλος λόγω του θέματος του διαγωνισμού, δε μου άφησε κάτι.

 

npaps: Όσο κι αν υπήρχαν ασημόχαρτα και καραμέλες και γλάσο σοκολάτας, τα γλυκά ήταν μάλλον συνοδευτικά, παρά κυρίως πιάτο. Οι στολές του Μάο ομολογώ ότι με ξένισαν. Η ιδέα έχει το ενδιαφέρον της (τα έδειξε στ' αλήθεια όλα), αλλά αναπτύχθηκε με αρκετά προβλέψιμο τρόπο. Ίσως είναι δύσκολο, αλλά πιστεύω πως θα ήταν πολύ πιο τρομακτική αν όλα τα αφηγούταν η ίδια η Τζίλντα, ίσως ακόμα και σε πρώτο πρόσωπο. Το Halloween ή θα πρέπει να ενταχθεί περισσότερο στην ιστορία ή να το παραλείψεις εντελώς. Όπως είναι δεν εξυπηρετεί σε κάτι.

 

Mindtwisted: Εδώ, ναι, είχαμε πραγματικά ενδιαφέρουσα ιδέα, αρκετά καλό γράψιμο - δεδομένων των συνθηκών - και τα δαιμόνια-εφιάλτες ήταν πολύ δυνατή πινελιά. Από τα πολύ καλά.

 

The Hunter-Writer: Δημιουργείς την ατμόσφαιρα επιδέξια, μόνο που τελικά έμεινα να αναρωτιέμια γιατί έγινε ό,τι έγινε. Και γιατί ο τύπος ήθελε σώνει και καλά γλυκό. Αυτό το τελευταίο βέβαια διορθώνεται πολύ εύκολα, βάζοντας κάτι για τις συνήθειές του στο παρελθόν, ακόμα και μία μόνο φράση. Η εξέλιξη όμως είναι από αυτές που, για μένα τουλάχιστον, αν δεν δώσεις και μια πειστική αιτιολόγηση, δε λειτουργούν. Αυτό το "Είμαι ο διεστραμμένος γιατρός" τι το ήθελες;

 

Niceguy: Κακόμοιρα παιδάκια (φυλακισμένοι) και σατανικές τροφοί (δεσμοφύλακες). Όχι ό,τι πιο πρωτότυπο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά χωρίς ένα background, η ιδέα δεν έχει κάτι καινούργιο να δώσει.

 

Mesmer: Είναι παράξενο, γιατί πρόκειται για ιστορία που γράφτηκε μονορούφι σε 90 λεπτά... Αλλά αυτή ίσως είναι η καλύτερη ιστορία σου που έχω διαβάσει. Εδώ δε θέλουμε εξήγηση. Οι ξερακιανοί ψηλοί τύποι είναι τρομακτικοι, γιατί είναι αυτοί που είναι. Το μόνο που λείπει είναι το γιατί τα κεφάλια μένουν ζωντανά στο τέλος. Είναι σαφώς δραματουργικά απαραίτητο, αλλά αν δώσεις κι έναν πειστικό λόγο, θα έχουμε ένα τέλειο σφηνάκι τρόμου. 1 ψήφος.

 

Tregorian: Καθόλου κακή ιδέα, έξυπνη η παραπλανητική αρχή με την αφήγηση του αγοριού - αλλά: Όλο το κείμενο βγάζει μια παιδικότητα - όχι με κακή έννοια, απλά είναι το ύφος του. Και τοποθετείς τους ήρωές σου στην ηλικία των 16, αλλά η συμπεριφορά τους μάλλον 12χρονους θυμίζει. Όπως και τα περισσότερα κείμενα του διαγωνισμού, χρειάζεται μάλλον λίγο περισσότερο χώρο (αναπόφευκτα).

Stanley: Εσύ αναρωτιέσαι πώς κατάφερες να γράψεις τόσο πολύ σε τόση λίγη ώρα, εγώ απορρώ πώς διάολο πρόλαβες να γεμίσεις το κείμενο τόσες και τόσο ασήκωτες γλωσσικές υπερβολές. Ξέρω, όλο τα ίδια σου λέω, αλλά εδώ γονάτισα. Μα, Μια ακατάσχετη αιμορραγία ενεργητικότητας κυλούσε στην άσφαλτο; Μου φαίνεται πως περισσότερο χρόνο περνάς να αφαιρείς περιττά καλολογικά στοιχεία, παρά να βάζεις. Πέρα από αυτό, μου άρεσε πάρα πολύ το ότι όλοι οι γείτονες ζητούσαν τη φάρσα. Και περίμενα να αξιοποιηθεί αυτό - όχι, τα τελευταία λόγια της μάνας δε νομίζω ότι τα έδεσαν όλα. Πετάγεται κάπου κι ένα ωραιότατο παιδάκι γεμάτο μαχαιριές, και απλά φεύγει. Το τέλος, ναι μεν απροσδόκητο και σοκαριστικό, αλλά μοιάζει σαν να έχει έρθει από άλλο διήγημα.

 

Cassandra: Αυτό ίσως μπορεί να γίνει ένα από τα καλύτερά σου. Υπάρχουν θέματα αληθοφάνειας, κυρίως όσον αφορά το τέλος, υπάρχει μια ασυνέχεια ύφους - το χωριάτικο ύφος μπαίνει ξαφνικά μέσα στο κείμενο. Πολύ πετυχημένο μεν, αλλά φτιάξε λίγο την αρχή, για να ταιριάζει. Αλλά νομίζω ότι από άποψης γραφής, παρά αυτό το πρόβλημα, έχεις πραγματικά ανέβει επίπεδο σε αυτό το διήγημα. 2 ψήφοι.

 

Eugenia Rose: Ναι, ήξερα τι θα γίνει από τη μέση και μετά. Ναι, ο μπαμπάς πάει στη γειτόνισσα να ζητήσει κολοκύθα λες και πάει σε μαφιόζο για δανεικά. Αλλά τελικά ήταν τόσο παρδαλό και τρομοκαρναβαλίστικο, που πήρε την 3η ψήφο μου.

 

Dagoncult: Θα μπορούσε ίσως να είναι το πιο σκοτεινό και τρομακτικό του διαγωνισμού. Αλλά λείπει πολύ πράγμα. Και η βιασύνη φαίνεται συχνά στη γραφή σου. Στρώσε το και το σκοτάδι θα λάμψει.

 

Jesus De Saad: Η ελληνική αφήγηση με διαλόγους στα Αγγλικά ήταν τουλάχιστον ατυχής επιλογή. Και για κάποιους αναγνώστες, όπως εγώ, άκρως ενοχλητική. Αλλά δε μένεις καν σταθερό σε αυτή τη στρατηγική - "Τρέχα, Τζοάνα - Πρόσεχε, γλιστράει!" Η ιδέα νομίζω έχει πολλές δυνατότητες, αλλά έτσι όπως σερβίρεται κατακέφαλα στο τέλος, μάλλον σε αφήνει τελείως ανικανοποίητο.

 

Διγέλαδος: Μια εξαιρετική και πάρα πολύ γλυκιά ιδέα, που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει και να γίνει ιστορία. Κράτα την ιδέα και γράψε το από την αρχή. Το αξίζει

 

Να πω όμως ότι η ιστορία που μου άρεσε περισσότερο από όλες, έστω κι αν ήταν εκτός συναγωνισμού και εκτός θέματος, ήταν του Nihilio. Χωρίς σεξ και βία και τεχνολογία αυτή τη φορά, έδωσε την πιο πρωτότυπη κι ευαίσθητη (ω ναι!) ιστορία του 90λέπτου.

Edited October 31, 2011 by aScannerDarkly

[Jesus DeSaad]

Ούτε εγώ νομίζω ότι είμαι Hemmingway, I'm just not a defeatist about it.

 

Τέλος πάντων, ας είναι, αλλά προειδοποιώ, δεν θα είμαι καθόλου δίκαιος: Ό,τι γράψω θα το γράψω ως κάποιος που μόλις αγόρασε μία ανθολογία ιστοριών σε τιμή ευκαιρίας, παρέα με ένα κάρο άλλα βιβλία που πραγματικά τον ενδιαφέρουν και θέλει να αρχίσει μόλις τελειώσει αυτό το βιβλιαράκι.

 

Παρακάτω οι σκέψεις μου ενώ διαβάζω. Warning: May include trolling

 

Το σπίτι αυτό

ανατριχιαστικό; δεν υπερβάλλεις λίγο; Αν κάτι που δεν εχεις περιγράψει καν σε ανατριχιάζει πως περιμένεις να ταυτίσω τα δυναισθήματα σου με τα δικά μου; Μετά κάτι με μέλισσες, πασχαλίτσες, πυγολαμπίδες, έχασα την παρομοίωση. Κάτι με γέροντες, φτερά, ωχ καλά είναι κάτι με ξωτικά ή με ανθρωπομορφισμό εντόμων. Στο δεύτερο οι γέροντες δεν κολλάνε. Στρεβλή κατασκευή, βλάσφημη παρουσία, χωρίς καν να ξέρω τι θεωρείς στρεβλό και βλάσφημο,NEXT STORY.

 

Η Τσάντα από Νάιλον

Συνειρμός τραγουδιού Βίσσης, κακή αρχή αλλά δε φταις εσύ. Η ιστορία ήταν ΟΚ αλλά το τέλος μου φάνηκε σχεδόν παιδικό, σαν να έβλεπα Goosebumps. Θα το ψήφιζα αν δεν υπήρχε μία από τις άλλες ιστορίες.

 

Η Τζίλντα

-Είπα κάτι

-Κι εγώ είπα κάτι άλλο.

"Now I said something in English."

"So did I"

«Μα γιατί μιλάνε στα αγγλικά;» σκέφτηκε ένας τρίτος.

"Hey Jeff, did you hear something or is my telepathy acting up again?" Asked the first man.

...................

τα σημεία στίξης είναι εργαλεία συγκεκριμμένου προορισμού. Δε ξεβιδώνουμε με πριόνι.

«Περνάει ακόμα η μπογιά σου, κούκλα μου.» This is why we can't have nice things. Learn the native speech patterns first.

8,500 δεν παίρνει για στριπ σόου ούτε η Ναόμι Κάμπελ. FYI. Do research.

Καλά συνέχιζε, με το που έφτασα στο γυάλινο βάζο και άρχισαν όλοι Ωωωωωω το παράτησα εκνευρισμένος. Υπερβολικά παιδικά και κακώς εντεταγμένα ξένα sfx για τα γούστα μου. NEXT.

 

Τα γλυκά του εφιάλτη

Jemma comics. Uh-Huhuhuhuhuh...

Το βιβλίο; Ποιο βιβλίο; Το δαιμόνιο; Τι είδους; Whelp, imp, efreet, djinn, familiar, demon, demonoid; Παραείναι ανοιχτός ως ορισμός για κάτι που υποτίθεται είναι συγκεκριμμένο. ditto με εφιάλτες. Tim Burton δάσος, μπλα μπλα μπλα την σκοτώνει και της παίρνει τα γλυκά και τα δίνει σε κάτι εφιάλτες, για θυσία; Έχασα το νόημα και την επιμονή να ανατρέξω πίσω. NEXT.

 

Νυχτερινό.

Επιτέλους ένας χαρακτήρας με προσωπικότητα, με λάθη και δύναμη συνάμα, εκτός του στοιχείου του σε καθηλώνει στο σώμα του αφηγητή ή τουλάχιστον στο διπλανό κρεβάτι. Αναφορές για συντονισμό στον χώρο και χρόνο αλλά χωρίς διαφημιστική υπερβολή, Ακόμα και το twist ending ήταν μια χαρά. ΨΗΦΟΣ.

 

Ξεγέλασμα ή κερασμα;

Καλογραμμένο, αλλά το τέλος μου φάνηκε σαν punchline από ανέκδοτο που έπρεπε να γελάσω αλλά δε τα κατάφερα.

 

Επισκέψεις

Α WALL OF TEXT APPEARS. ROLL FOR INITIATIVE. YOU LOST INITIATIVE, YOU MUST READ WALL OF TEXT.

απολησμονήσει:φανφαροθυμηθεί. Πάω να αντι-λύσω τα κορδόνια μου. Συνεχίζω, unnecessary gore, not a fan. Λεπτά σαν κλαράκια δάχτυλα, μαυρισμένα νύχια, βία, αίμα, χωρίς πλοκή ως τώρα...

THIS REMINDS YOU OF A BAD SPAWN MONTHLY ISSUE. REROLL FOR INITIATIVE. YOU HAVE WON INITIATIVE, YOU MAY ESCAPE PARTLY COMATOSE. NEXT.

 

Το γλυκό που καίει

«Κέρασμα ή πείραγμα;» and this is partly why I chose mine to be bilingual. Κατά τα άλλα απροσδόκητα ενδιαφέρουσα ιστορία, ωραία πλοκή, πιστευτοί διάλογοι που προσδίδουν διαφορετικούς χαρακτήρες, με απροσδόκητο twist. ΨΗΦΟΣ.

 

"Φάρσα ή...?"

Ήθελα τόσο πολύ να πω απλά NEXT...

Fun fact: Almost 15% of male movie and literature characters are named Jack or some Jack variant. In reality less than 1% of English-speaking males are named anything close to Jack.

Επίσης: Η σωστή απάντηση στο trick or treat είναι treat, όχι trick then treat.

Ο αδερφός μου όταν ήταν 6 χρονών μου έλεγε κάτι τέτοιες ασύνδετες ιστορίες, (άκου ένα ανέκδοτο, ήταν ένας κυνηγός, και ξαφνικά έρχεται μία τίγρη και τον έφαγε! Χαχαχαχαχαχα) νάσαι καλά που μου τις θύμισες. ΝΕΧΤ!

 

Τα Μπισκότα της Μάπας

Από που βγαίνει το Λιώντας;

Υπερβολικά μεγάλο spacing μεταξύ πολύ μικρών παραγράφων.

Κατά τα άλλα ενδιαφέρον.

 

Η κολοκύθα

Ωραίες εικόνες και συμπλήρωση διαλόγου, αντίθετα με άλλα διηγήματα συμπληρώνει την εικόνα, την κάνει φιλμ, δεν την διακόπτει για να δεις το διάλογο όπως στις παλιές βουβές ταινίες. Ενδιαφέρον concept, αν και λίγο προβλέψιμο τέλος με το που άρχισα να διαβάζω για πορτοκαλί υγρά. Επιβλητική η μάγισσα. Στην αρχή ψιλοχαλάστηκα που δεν κόλλησε περισσότερο με το αίμα το κοριτσάκι στο τέλος, αλλά μετά θυμήθηκα το attention span των παιδιών. ΨΗΦΟΣ.

 

Ο Γκίγκης

Jesus Christ, what the fuck is that font? Papyrus? no... Palatino Linotype? You mean somebody actually liked Papyrus and decided to plagiarize it? wtf...switching to arial... adding spaces between paragraphs... let's try again.

Ok. Not a fan...

 

[Eugenia Rose]

 

Eugenia Rose: Ναι, ο μπαμπάς πάει στη γειτόνισσα να ζητήσει κολοκύθα λες και πάει σε μαφιόζο για δανεικά.

 

 

Ακόμα γελάω

[TheSea IsBurned]

 

Η Τσάντα από Νάιλον

Συνειρμός τραγουδιού Βίσσης, κακή αρχή αλλά δε φταις εσύ. Η ιστορία ήταν ΟΚ αλλά το τέλος μου φάνηκε σχεδόν παιδικό, σαν να έβλεπα Goosebumps. Θα το ψήφιζα αν δεν υπήρχε μία από τις άλλες ιστορίες.

 

 

Χαχαχαχαχα, αν σου πω ότι κι εγώ με τη δική σου ιστορία έκανα συνειρμό με τραγούδι,αγγλοελληνικό, από αυτά τα χιτάκια που έχουν μόνο το ρεφρέν στα αγγλικά;

[aScannerDarkly]

Ούτε εγώ νομίζω ότι είμαι Hemmingway, I'm just not a defeatist about it.

 

Τέλος πάντων, ας είναι, αλλά προειδοποιώ, δεν θα είμαι καθόλου δίκαιος: Ό,τι γράψω θα το γράψω ως κάποιος που μόλις αγόρασε μία ανθολογία ιστοριών σε τιμή ευκαιρίας, παρέα με ένα κάρο άλλα βιβλία που πραγματικά τον ενδιαφέρουν και θέλει να αρχίσει μόλις τελειώσει αυτό το βιβλιαράκι.

 

Παρακάτω οι σκέψεις μου ενώ διαβάζω. Warning: May include trolling

 

Το σπίτι αυτό

ανατριχιαστικό; δεν υπερβάλλεις λίγο; Αν κάτι που δεν εχεις περιγράψει καν σε ανατριχιάζει πως περιμένεις να ταυτίσω τα δυναισθήματα σου με τα δικά μου; Μετά κάτι με μέλισσες, πασχαλίτσες, πυγολαμπίδες, έχασα την παρομοίωση. Κάτι με γέροντες, φτερά, ωχ καλά είναι κάτι με ξωτικά ή με ανθρωπομορφισμό εντόμων. Στο δεύτερο οι γέροντες δεν κολλάνε. Στρεβλή κατασκευή, βλάσφημη παρουσία, χωρίς καν να ξέρω τι θεωρείς στρεβλό και βλάσφημο,NEXT STORY.

 

Η Τσάντα από Νάιλον

Συνειρμός τραγουδιού Βίσσης, κακή αρχή αλλά δε φταις εσύ. Η ιστορία ήταν ΟΚ αλλά το τέλος μου φάνηκε σχεδόν παιδικό, σαν να έβλεπα Goosebumps. Θα το ψήφιζα αν δεν υπήρχε μία από τις άλλες ιστορίες.

 

Η Τζίλντα

-Είπα κάτι

-Κι εγώ είπα κάτι άλλο.

"Now I said something in English."

"So did I"

«Μα γιατί μιλάνε στα αγγλικά;» σκέφτηκε ένας τρίτος.

"Hey Jeff, did you hear something or is my telepathy acting up again?" Asked the first man.

...................

τα σημεία στίξης είναι εργαλεία συγκεκριμμένου προορισμού. Δε ξεβιδώνουμε με πριόνι.

«Περνάει ακόμα η μπογιά σου, κούκλα μου.» This is why we can't have nice things. Learn the native speech patterns first.

8,500 δεν παίρνει για στριπ σόου ούτε η Ναόμι Κάμπελ. FYI. Do research.

Καλά συνέχιζε, με το που έφτασα στο γυάλινο βάζο και άρχισαν όλοι Ωωωωωω το παράτησα εκνευρισμένος. Υπερβολικά παιδικά και κακώς εντεταγμένα ξένα sfx για τα γούστα μου. NEXT.

 

Τα γλυκά του εφιάλτη

Jemma comics. Uh-Huhuhuhuhuh...

Το βιβλίο; Ποιο βιβλίο; Το δαιμόνιο; Τι είδους; Whelp, imp, efreet, djinn, familiar, demon, demonoid; Παραείναι ανοιχτός ως ορισμός για κάτι που υποτίθεται είναι συγκεκριμμένο. ditto με εφιάλτες. Tim Burton δάσος, μπλα μπλα μπλα την σκοτώνει και της παίρνει τα γλυκά και τα δίνει σε κάτι εφιάλτες, για θυσία; Έχασα το νόημα και την επιμονή να ανατρέξω πίσω. NEXT.

 

Νυχτερινό.

Επιτέλους ένας χαρακτήρας με προσωπικότητα, με λάθη και δύναμη συνάμα, εκτός του στοιχείου του σε καθηλώνει στο σώμα του αφηγητή ή τουλάχιστον στο διπλανό κρεβάτι. Αναφορές για συντονισμό στον χώρο και χρόνο αλλά χωρίς διαφημιστική υπερβολή, Ακόμα και το twist ending ήταν μια χαρά. ΨΗΦΟΣ.

 

Ξεγέλασμα ή κερασμα;

Καλογραμμένο, αλλά το τέλος μου φάνηκε σαν punchline από ανέκδοτο που έπρεπε να γελάσω αλλά δε τα κατάφερα.

 

Επισκέψεις

Α WALL OF TEXT APPEARS. ROLL FOR INITIATIVE. YOU LOST INITIATIVE, YOU MUST READ WALL OF TEXT.

απολησμονήσει:φανφαροθυμηθεί. Πάω να αντι-λύσω τα κορδόνια μου. Συνεχίζω, unnecessary gore, not a fan. Λεπτά σαν κλαράκια δάχτυλα, μαυρισμένα νύχια, βία, αίμα, χωρίς πλοκή ως τώρα...

THIS REMINDS YOU OF A BAD SPAWN MONTHLY ISSUE. REROLL FOR INITIATIVE. YOU HAVE WON INITIATIVE, YOU MAY ESCAPE PARTLY COMATOSE. NEXT.

 

Το γλυκό που καίει

«Κέρασμα ή πείραγμα;» and this is partly why I chose mine to be bilingual. Κατά τα άλλα απροσδόκητα ενδιαφέρουσα ιστορία, ωραία πλοκή, πιστευτοί διάλογοι που προσδίδουν διαφορετικούς χαρακτήρες, με απροσδόκητο twist. ΨΗΦΟΣ.

 

"Φάρσα ή...?"

Ήθελα τόσο πολύ να πω απλά NEXT...

Fun fact: Almost 15% of male movie and literature characters are named Jack or some Jack variant. In reality less than 1% of English-speaking males are named anything close to Jack.

Επίσης: Η σωστή απάντηση στο trick or treat είναι treat, όχι trick then treat.

Ο αδερφός μου όταν ήταν 6 χρονών μου έλεγε κάτι τέτοιες ασύνδετες ιστορίες, (άκου ένα ανέκδοτο, ήταν ένας κυνηγός, και ξαφνικά έρχεται μία τίγρη και τον έφαγε! Χαχαχαχαχαχα) νάσαι καλά που μου τις θύμισες. ΝΕΧΤ!

 

Τα Μπισκότα της Μάπας

Από που βγαίνει το Λιώντας;

Υπερβολικά μεγάλο spacing μεταξύ πολύ μικρών παραγράφων.

Κατά τα άλλα ενδιαφέρον.

 

Η κολοκύθα

Ωραίες εικόνες και συμπλήρωση διαλόγου, αντίθετα με άλλα διηγήματα συμπληρώνει την εικόνα, την κάνει φιλμ, δεν την διακόπτει για να δεις το διάλογο όπως στις παλιές βουβές ταινίες. Ενδιαφέρον concept, αν και λίγο προβλέψιμο τέλος με το που άρχισα να διαβάζω για πορτοκαλί υγρά. Επιβλητική η μάγισσα. Στην αρχή ψιλοχαλάστηκα που δεν κόλλησε περισσότερο με το αίμα το κοριτσάκι στο τέλος, αλλά μετά θυμήθηκα το attention span των παιδιών. ΨΗΦΟΣ.

 

Ο Γκίγκης

Jesus Christ, what the fuck is that font? Papyrus? no... Palatino Linotype? You mean somebody actually liked Papyrus and decided to plagiarize it? wtf...switching to arial... adding spaces between paragraphs... let's try again.

Ok. Not a fan...

 

Βλέπω ότι ο σχολιασμός σου στο δικό μου κείμενο έφτασε στο απύθμενο βάθος της γραμματοσειράς, στο να αποκαλέσεις ιστορία 6χρονου μια άλλη και σε μερικά NEXT του τύπου "τι με πρήζετε τώρα, εγώ δε θέλω να τα διαβάσω".

 

Να σου εξηγήσω κάτι. Ο αυστηρός σχολιασμός όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτος - είναι ό,τι καλύτερο. Και προφανώς θα υπάρχουν κάποια κείμενα για τα οποία δε θα έχεις να πεις πολλά πράγματα ή που δε θα σου αρέσουν καθόλου. Αυτό όμως δεν είναι σχολιασμός. Είναι σκέτο trolling.

Edited October 31, 2011 by aScannerDarkly

[Stanley]

"Φάρσα ή...?"

Ήθελα τόσο πολύ να πω απλά NEXT...

Fun fact: Almost 15% of male movie and literature characters are named Jack or some Jack variant. In reality less than 1% of English-speaking males are named anything close to Jack.

Επίσης: Η σωστή απάντηση στο trick or treat είναι treat, όχι trick then treat.

Ο αδερφός μου όταν ήταν 6 χρονών μου έλεγε κάτι τέτοιες ασύνδετες ιστορίες, (άκου ένα ανέκδοτο, ήταν ένας κυνηγός, και ξαφνικά έρχεται μία τίγρη και τον έφαγε! Χαχαχαχαχαχα) νάσαι καλά που μου τις θύμισες. ΝΕΧΤ!

 

 

Πώς φαίνεται πως δεν ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις Είσαι τυχερός που βαριέμαι να απαντήσω

 

Α, κι επίσης: κουβέντα από Χατζηγιώργηδες και λοιπούς δεν ξανακούω!

Edited October 31, 2011 by Stanley

[niceguy0973]

Niceguy: Κακόμοιρα παιδάκια (φυλακισμένοι) και σατανικές τροφοί (δεσμοφύλακες). Όχι ό,τι πιο πρωτότυπο. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά χωρίς ένα background, η ιδέα δεν έχει κάτι καινούργιο να δώσει.

 

 

 

Επειδή το θέμα της πρωτοτυπίας έχει γίνει μια γλυκόξινη καραμέλα, ας πω την άποψή μου! Μάλλον θα την ματαξαναπώ! Καμία από τις ιστορίες που διάβασα δεν ήταν πρωτότυπη. Μα καμία, όμως! Τις μισές και παραπάνω τις έχω δει σε ταινίες (ναι βλέπω πολλές!) και τις υπόλοιπες σε σήριαλ ή βιβλία! Πρωτοτυπία δεν υπάρχει. Πρωτότυπος τρόπος να δώσεις μια χιλιοειπωμένη ιστορία σίγουρα υπάρχει. Εκεί μπορεί να μην τα καταφέρνω, αλλά για μένα δεν υπάρχει πρωτότυπη ιστορία πλέον! Εντελώς φιλικά!!!

Edited October 31, 2011 by niceguy0973