FFL Halloween Special (Naroualis vs TheSea IsBurned vs npaps vs Mindtwisted vs TheHunter-Writer vs niceguy0973 vs Mesmer vs TheTregorian vs Stanley vs Cassandra Gotha vs Eugenia Rose vs aScannerDarkly vs dagoncult vs Jesus DeSaad vs Διγέλαδος)

[Jesus DeSaad]

Πώς φαίνεται πως δεν ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις Είσαι τυχερός που βαριέμαι να απαντήσω

 

 

Τυχερός θα ήμουν αν κέρδιζα το λαχείο ή το λόττο. Το να μην μου απαντήσει κάποιος δεν είναι ούτε ευτυχές ούτε άτυχο, μην κρύβεις την βαριεμάρα σου πίσω από κενές απειλές. Επίσης, είχα να κάνω με κάτι που διάβασα. Δεν σε ξέρω εσένα για να έχω κάτι μαζί σου.

 

@ Naroualis: Ok, απλά δεν είναι του γούστου μου αυτή τη στιγμή η νεραϊδομυθοπλασία. No hard feelings.

 

@ Mesmer: Ναι τωρα που το ξαναδιάβαζα το βλέπω κι εγώ, έχασα χρόνο υπεραναλύοντας το πρώτο μέρος, εν μέρει γιατί δεν ήξερα πως θα συνεχιζόταν.

Edited October 31, 2011 by Jesus DeSaad

[Naroualis]

Δεν έχω αλλαγή οπτικής. Διηγούμαι όσα είδε η Τζέην...

 

Κάνω quote το κείμενό σου για να σου πω τι ακριβώς εννοώ. Με έντονα, οι παρατηρήσεις μου.

 

 

Ξεγέλασμα ή κέρασμα;

Ξύπνησε μούσκεμα στο ιδρώτα! Όχι, όχι δεν είχε ξημερώσει εκείνη η καταραμένη μέρα! Εδώ έχω καθαρά την οπτική γωνία της Τζέιν. Καθαρότατα, μέσα στο μυαλό της, όχι μόνο τη βλέπει,αλλά κυρίως τι σκέφτεται. Σηκώθηκε τόσο απότομα, που το σεντόνι τραβήχτηκε μαζί της κι έπεσε στο κρύο πάτωμα. Ήταν σίγουρη πως θα έτρωγε ξύλο και για αυτό, αλλά έπρεπε να βγει στην είσοδο να σιγουρευτεί πως δεν ήταν εφιάλτης. Τα κοκκαλιάρικα ποδαράκια της άφηναν υγρά σημάδια στο παγωμένο μωσαϊκό, ίχνη απόγνωσης. Βγήκε στην είσοδο και είδε της κούφιες, άψυχες κολοκύθες σε κάθε γωνιά του κτηρίου. Η καρδιά της χτύπησε τόσο δυνατά, που θα μπορούσε να σπάσει. Θα το προτιμούσε. Η ξύλινη ταμπέλα πάνω από το κεφάλι της έτριζε πάνω στους σκουριασμένους κρίκους της. «Ορφανοτροφείο, το όμορφο χαμόγελο», έγραφε. Τι ειρωνεία!

 

Επέστρεψε γρήγορα και ετοίμασε το κρεβάτι της για την πρωινή επιθεώρηση. Το μελανιασμένο μάγουλό της ήταν η υπενθύμιση για το ξύλο που είχε δεχτεί την προηγούμενη μέρα, εξαιτίας μιας μικρής ζάρας του σεντονιού. Υπήρχαν και χειρότερα. Κοίταξε την μικρή Άλεξ απέναντι ,που το παραμορφωμένο προσωπάκι της ήταν αγνώριστο από τις κλωτσιές. Είχε κατουρήσει το σεντόνι της.

 

Η μέρα, δυστυχώς, για την Τζέην πέρασε γρήγορα. Το σούρουπο απλώθηκε και το μαρτύριο ξεκινούσε. Εμφανίστηκε στο σαλόνι η τροφός με μια χάρτινη σακούλα. Διέταξε να την ακολουθήσουν. Άδειασε την σακούλα στο τραπέζι και μια δυσωδία από μούχλα έκανε πνιγηρό τον αέρα. Άπειρες καραμέλες, λιωμένες, πατημένες, μουχλιασμένες κύλησαν στο τραπέζι. «Όλα τα παιδιά τρώνε γλυκά σήμερα», τσίριξε, «θα φάτε κι εσείς!». Άρπαξε πρώτη την Άλεξ. Την είχε άχτι από την προηγούμενη μέρα. Την έβαλε στα πόδια της, την γράπωσε με το ένα χέρι και με το άλλο πίεζε την καραμέλα στο στόμα της. Το κορμάκι της Άλεξ έτρεμε, το στόμα της ήταν πασαλειμμένο με λιωμένη καραμέλα. Δύο φορές κόντεψε να πνιγεί. Την τρίτη ξέρασε τις σάπιες καραμέλες στο πάτωμα. Το χτύπημα που ένιωσε από το χέρι της τροφού ήταν τόσο δυνατό που ζαλίστηκε. Αυτήν την τελευταία φράση, όπως την έχεις γραμμένη, δε μπορεί να τη "βλέπει" η Τζέιν, διότι μου μιλα΄ς για τις αισθήσεις της Άλεξ. Ένα μίγμα σάλιου και καραμέλας κολλούσε στο μάγουλό της από το χαστούκι. Το μαρτύριο δεν σταμάτησε εκεί. Την έπιασε από τα μαλλιά. Οι τρίχες της ξεκόλλησαν από το κρανίο της. Την γονάτισε κάτω και της έτριψε το πρόσωπο στα ξερατά. Την ανάγκασε να μην αφήσει τίποτα στο πάτωμα. Η ξινή γεύση κόντεψε να την πνίξει. Κι αυτό επίσης είναι κάτι που νιώθει η Άλεξ. Κι ως αυτή τη στιγμή για το τι σκέφτεται ή νιώθει η Τζέιν, δεν έχεις πει κουβέντα. Δεν έπρεπε, όμως, να κάνει πάλι εμετό. Όχι, δεν θα άντεχε να το ξαναπεράσει. Δεν έκανε! Απλά σωριάστηκε άψυχή στο πάτωμα. Ομοίως, πράγματα που τα νιώθει και τα σκέφτεται η Άλεξ.

 

Εκείνη τη στιγμή το μίσος των παιδιών θέριεψε. Όρμησαν όλα πάνω της. Η Τζέην άρχισε να ουρλιάζει τόσο δυνατά, που η φωνή της έγινε έκρηξη. Την χτυπούσαν με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Νύχια ξέσκιζαν, δόντια κατασπάραζαν. Η τροφός πάλευε να γλιτώσει, αλλά το μίσος των παιδιών την είχε αποδυναμώσει. Η Τζέην άρπαξε δύο μουχλιασμένες καραμέλες και με δύναμη τις κάρφωσε στα μάτια της. Αφού έπεσε στο πάτωμα νεκρή, έσκυψε πάνω της και της ψιθύρισε: «Ξεγέλασμα ή κέρασμα;»

 

 

 

 

 

 

 

[Διγέλαδος]

Ναι, έχω δαγκώσει συγγραφέα. Μην ανησυχείτε πάντως, δεν πρόκειται να σας δαγκώσω εσάς, δαγκώνω μόνο συγγραφείς.

 

Παιδιά μη δίνετε άλλο σημασία. Μυρίζομαι τρολλ και μάλιστα αυτού του τρολλαρίσματος της παλιάς καλής εποχής. Θυμάστε; Ας δούμε τις άλλες συμμετοχές.

[Jesus DeSaad]

Η Τσάντα από Νάιλον

Συνειρμός τραγουδιού Βίσσης, κακή αρχή αλλά δε φταις εσύ. Η ιστορία ήταν ΟΚ αλλά το τέλος μου φάνηκε σχεδόν παιδικό, σαν να έβλεπα Goosebumps. Θα το ψήφιζα αν δεν υπήρχε μία από τις άλλες ιστορίες.

 

 

Χαχαχαχαχα, αν σου πω ότι κι εγώ με τη δική σου ιστορία έκανα συνειρμό με τραγούδι,αγγλοελληνικό, από αυτά τα χιτάκια που έχουν μόνο το ρεφρέν στα αγγλικά;

 

lol, let me guess, Candy Shop?

[Stanley]

Stanley: Εσύ αναρωτιέσαι πώς κατάφερες να γράψεις τόσο πολύ σε τόση λίγη ώρα, εγώ απορρώ πώς διάολο πρόλαβες να γεμίσεις το κείμενο τόσες και τόσο ασήκωτες γλωσσικές υπερβολές. Ξέρω, όλο τα ίδια σου λέω, αλλά εδώ γονάτισα. Μα, Μια ακατάσχετη αιμορραγία ενεργητικότητας κυλούσε στην άσφαλτο; Μου φαίνεται πως περισσότερο χρόνο περνάς να αφαιρείς περιττά καλολογικά στοιχεία, παρά να βάζεις. Πέρα από αυτό, μου άρεσε πάρα πολύ το ότι όλοι οι γείτονες ζητούσαν τη φάρσα. Και περίμενα να αξιοποιηθεί αυτό - όχι, τα τελευταία λόγια της μάνας δε νομίζω ότι τα έδεσαν όλα. Πετάγεται κάπου κι ένα ωραιότατο παιδάκι γεμάτο μαχαιριές, και απλά φεύγει. Το τέλος, ναι μεν απροσδόκητο και σοκαριστικό, αλλά μοιάζει σαν να έχει έρθει από άλλο διήγημα.

 

 

Εγώ, πάλι, νομίζω ότι άμα ένας μαύρος κι ένας λευκός κάνουν το ίδιο έγκλημα, ο μαύρος θα κατηγορηθεί πιο έντονα. Με άλλα λόγια, συγγνώμη, αλλά ειδικά σε αυτό το κείμενο απορώ πού τις είδες αυτές τις υπερβολές. Είναι και "τόσες", κιόλας; Προσωπική μου άποψη (φυσικά) ότι υπερβάλλεις κάμποσοΕίναι κάτι ανάλογο με το φαγητό: αν γράψω για τσουρέκι σε κείμενό μου, θα φανεί σε όλους που με ξέρουν αστείο. Τα λέω αυτά γιατί πραγματικά με εξέπληξε η τόση κατηγορηματική σου άποψη περί "υπερβολών" σε αυτό το κείμενο.

 

Όσο για το τέλος, ας πω συνοπτικά ότι

όποιο παιδάκι δεν καταφέρει να πάρει καραμέλες από ένα τουλάχιστον σπίτι, το κρεμάνε οι γονείς του, σαν μια τιμωρία των μεγάλων για την αποτυχία των παιδιών τους. Είναι μια weird νότα που την δέχεσαι ή την απορρίπτεις, το καταλαβαίνω.

 

Edited October 31, 2011 by Stanley

[Mesmer]

[...]

Κανείς δεν σου μίλησε υποτιμητικά ή προσβλητικά.

Αν για κάποιο λόγο θέλεις να μείνεις στην παρέα μας, καλό θα ήταν να αλλάξεις στάση.

Edited November 1, 2011 by Mesmer

[Guest old#2065]

Ναι, έχω δαγκώσει συγγραφέα. Μην ανησυχείτε πάντως, δεν πρόκειται να σας δαγκώσω εσάς, δαγκώνω μόνο συγγραφείς.

Κανείς δεν σου μίλησε υποτιμητικά ή προσβλητικά.

Αν για κάποιο λόγο θέλεις να μείνεις στην παρέα μας, καλό θα ήταν να αλλάξεις στάση.

Mesmer μη δωσουμε συνέχεια.

Edited October 31, 2011 by npaps

[TheSea IsBurned]

Κι εγώ σε καμιά βδομάδα, γιατί έχω να πιω και το Βόσπορο (τη θαλασσίτσα δηλαδή) σ' ένα write - off

 

Χαχαχα, καλά-καλά, κάτσε να δούμε ποιος θα "πιεί" ποιον!

 

Εγώ αύριο-μεθαύριο θα ψηφίσω...

[DinMacXanthi]

Χαχαχα, καλά-καλά, κάτσε να δούμε ποιος θα "πιεί" ποιον!

 

 

Good news, δεν είμαστε βρωμόμυαλοι, αυτό είναι απλά αθώο

[TheSea IsBurned]

Είναι το λιγότερο αγενές.

 

Χαχαχαχαχαχα, το πιο αστείο ποστ ever! Μίλησε ο ευγενής για αγένεια, χαχαχαχαχα!

 

Χαχαχα, καλά-καλά, κάτσε να δούμε ποιος θα "πιεί" ποιον!

 

 

Good news, δεν είμαστε βρωμόμυαλοι, αυτό είναι απλά αθώο

 

Βρωμόμυαλοι;; Δεν σκέφτηκα κάτι βρωμόμυαλο Εννοώ ότι θα τον νικήσω

λέμε τώρα

αλλά αυτό είναι off topic

[Jesus DeSaad]

Ναι, έχω δαγκώσει συγγραφέα. Μην ανησυχείτε πάντως, δεν πρόκειται να σας δαγκώσω εσάς, δαγκώνω μόνο συγγραφείς.

Κανείς δεν σου μίλησε υποτιμητικά ή προσβλητικά.

Αν για κάποιο λόγο θέλεις να μείνεις στην παρέα μας, καλό θα ήταν να αλλάξεις στάση.

 

Μου φαίνεται πρέπει να αρχίσεις να επανεκτιμείς το τι αποτελεί υποτίμηση ή προσβολή.

[DinMacXanthi]

@sandy Ναι καλό μου, αυτό ακριβώς είπα

Edited October 31, 2011 by DinMacXanthi

[Sonya]

Ναι, έχω δαγκώσει συγγραφέα. Μην ανησυχείτε πάντως, δεν πρόκειται να σας δαγκώσω εσάς, δαγκώνω μόνο συγγραφείς.

 

Παιδιά μη δίνετε άλλο σημασία. Μυρίζομαι τρολλ και μάλιστα αυτού του τρολλαρίσματος της παλιάς καλής εποχής. Θυμάστε; Ας δούμε τις άλλες συμμετοχές.

 

Όταν κάποιος κρίνει τον χαρακτήρα κάποιου ανοιχτά επειδή δεν του άρεσε η κριτική του για κάτι εκτός του ιδίου ανακατεύεται εξ' ορισμού σε κάτι που δεν τον αφορά. Ας είναι διατεθειμένος να εισπράξει ανταπάντηση. Δεν βλέπω πως είναι περισσότερο τρόλλινγκ το σχόλιο μου ενώ προηγουμένως έχω λάβει τέτοια σχόλια. Για την ακρίβεια εγώ δεν έκανα report σε κανέναν γιατί έμαθα να αντιμετωπίζω ο ίδιος οποιαδήποτε επίθεση, χωρίς να καταφεύγω στη μαμά.

Ό,τι θες πάρε από δω. Αν ακόμα με θεωρείς τρολλ με γειά σου με χαρά σου. Να απευθύνεσαι σε μένα όμως, όχι σε τρίτους λες και δεν υπάρχω. Είναι το λιγότερο αγενές.

 

Κοίτα, δε θα μπω στον κόπο να σου εξηγήσω τα βασικά που αφορούν στους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Αν, όμως, επιθυμείς να αποτελείς μέλος της κοινότητας του σφφ, θα ήταν καλό να διαβάσεις και να αποδεχτείς τους όρους της κοινόητας. Σ' αρέσουν; Μένεις. Δε σ' αρέσουν; Ώρα σου καλή κι αέρας στα πανιά σου. Οι διαχειριστές του χώρου είναι εδώ για να φροντίζουν αυτοί οι όροι να τηρούνται απ' όλα τα μέλη, μηδενός εξαιρουμένου. Δεν πρόκειται να τσιμπήσει κανείς από αναφορές στη μαμά του και στο δάσκαλο.

 

Αν θέλεις, μπορείς να μπεις στον κόπο να ρίξεις μια ματιά σε κριτικές ή σε τόπικς που αφορούν την εποικοδομητική κριτική. Υπάρχει μια πιθανότητα να διδαχτείς κάτι απ' αυτό και να γίνεις καλύτερος αναγνώστης και χρήσιμος αρωγός για τους επαγγελματίες κι ερασιτέχνες συγγραφείς αυτής της κοινότητας. Αυτό είναι προεραιτικό. Ο σεβασμός στα μέλη και το έργο τους, όμως, είναι υποχρεωτικός.

[Jesus DeSaad]

Ναι, έχω δαγκώσει συγγραφέα. Μην ανησυχείτε πάντως, δεν πρόκειται να σας δαγκώσω εσάς, δαγκώνω μόνο συγγραφείς.

Κανείς δεν σου μίλησε υποτιμητικά ή προσβλητικά.

Αν για κάποιο λόγο θέλεις να μείνεις στην παρέα μας, καλό θα ήταν να αλλάξεις στάση.

 

Μου φαίνεται πρέπει να αρχίσεις να επανεκτιμείς το τι αποτελεί υποτίμηση ή προσβολή.

 

@ TheSea Is Burned: It takes one to know one. I never claimed to be gentle, and yet have been attacked by supposedly gentile people in a most pedestrian fashion.

 

@ Sonya: Μου φαίνεται ότι έχετε μπερδέψει τα αυγά με τα πασχάλια εδώ μέσα, και πιστεύετε ότι είναι ώριμο και συνετό να κρίνετε τον χαρακτήρα κάποιου, μπερδεύοντας τον ίδιο με το έργο του. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι αυτό είναι ανεκτό σε οποιονδήποτε κανονισμό. Από την άλλην, όταν απάντησα εις εισάξιο είδος. βρέθηκα με δύο προειδοποιήσεις, ενώ αυτοί που με προκάλεσαν και ξεκίνησαν τέτοιους χαρακτηρισμούς έμειναν ανέπαφοι. Καλύτερα να ξανακοιτάξεις πως ξεκίνησε και εκτυλλίχθηκε το συμβάν πριν συνεχίσεις να ασκείς μονομερή κριτική.

Edited October 31, 2011 by Jesus DeSaad

[niceguy0973]

Δεν έχω αλλαγή οπτικής. Διηγούμαι όσα είδε η Τζέην...

 

Κάνω quote το κείμενό σου για να σου πω τι ακριβώς εννοώ. Με έντονα, οι παρατηρήσεις μου.

 

 

Ξεγέλασμα ή κέρασμα;

Ξύπνησε μούσκεμα στο ιδρώτα! Όχι, όχι δεν είχε ξημερώσει εκείνη η καταραμένη μέρα! Εδώ έχω καθαρά την οπτική γωνία της Τζέιν. Καθαρότατα, μέσα στο μυαλό της, όχι μόνο τη βλέπει,αλλά κυρίως τι σκέφτεται. Σηκώθηκε τόσο απότομα, που το σεντόνι τραβήχτηκε μαζί της κι έπεσε στο κρύο πάτωμα. Ήταν σίγουρη πως θα έτρωγε ξύλο και για αυτό, αλλά έπρεπε να βγει στην είσοδο να σιγουρευτεί πως δεν ήταν εφιάλτης. Τα κοκκαλιάρικα ποδαράκια της άφηναν υγρά σημάδια στο παγωμένο μωσαϊκό, ίχνη απόγνωσης. Βγήκε στην είσοδο και είδε της κούφιες, άψυχες κολοκύθες σε κάθε γωνιά του κτηρίου. Η καρδιά της χτύπησε τόσο δυνατά, που θα μπορούσε να σπάσει. Θα το προτιμούσε. Η ξύλινη ταμπέλα πάνω από το κεφάλι της έτριζε πάνω στους σκουριασμένους κρίκους της. «Ορφανοτροφείο, το όμορφο χαμόγελο», έγραφε. Τι ειρωνεία!

 

Επέστρεψε γρήγορα και ετοίμασε το κρεβάτι της για την πρωινή επιθεώρηση. Το μελανιασμένο μάγουλό της ήταν η υπενθύμιση για το ξύλο που είχε δεχτεί την προηγούμενη μέρα, εξαιτίας μιας μικρής ζάρας του σεντονιού. Υπήρχαν και χειρότερα. Κοίταξε την μικρή Άλεξ απέναντι ,που το παραμορφωμένο προσωπάκι της ήταν αγνώριστο από τις κλωτσιές. Είχε κατουρήσει το σεντόνι της.

 

Η μέρα, δυστυχώς, για την Τζέην πέρασε γρήγορα. Το σούρουπο απλώθηκε και το μαρτύριο ξεκινούσε. Εμφανίστηκε στο σαλόνι η τροφός με μια χάρτινη σακούλα. Διέταξε να την ακολουθήσουν. Άδειασε την σακούλα στο τραπέζι και μια δυσωδία από μούχλα έκανε πνιγηρό τον αέρα. Άπειρες καραμέλες, λιωμένες, πατημένες, μουχλιασμένες κύλησαν στο τραπέζι. «Όλα τα παιδιά τρώνε γλυκά σήμερα», τσίριξε, «θα φάτε κι εσείς!». Άρπαξε πρώτη την Άλεξ. Την είχε άχτι από την προηγούμενη μέρα. Την έβαλε στα πόδια της, την γράπωσε με το ένα χέρι και με το άλλο πίεζε την καραμέλα στο στόμα της. Το κορμάκι της Άλεξ έτρεμε, το στόμα της ήταν πασαλειμμένο με λιωμένη καραμέλα. Δύο φορές κόντεψε να πνιγεί. Την τρίτη ξέρασε τις σάπιες καραμέλες στο πάτωμα. Το χτύπημα που ένιωσε από το χέρι της τροφού ήταν τόσο δυνατό που ζαλίστηκε. Αυτήν την τελευταία φράση, όπως την έχεις γραμμένη, δε μπορεί να τη "βλέπει" η Τζέιν, διότι μου μιλα΄ς για τις αισθήσεις της Άλεξ. Ένα μίγμα σάλιου και καραμέλας κολλούσε στο μάγουλό της από το χαστούκι. Το μαρτύριο δεν σταμάτησε εκεί. Την έπιασε από τα μαλλιά. Οι τρίχες της ξεκόλλησαν από το κρανίο της. Την γονάτισε κάτω και της έτριψε το πρόσωπο στα ξερατά. Την ανάγκασε να μην αφήσει τίποτα στο πάτωμα. Η ξινή γεύση κόντεψε να την πνίξει. Κι αυτό επίσης είναι κάτι που νιώθει η Άλεξ. Κι ως αυτή τη στιγμή για το τι σκέφτεται ή νιώθει η Τζέιν, δεν έχεις πει κουβέντα. Δεν έπρεπε, όμως, να κάνει πάλι εμετό. Όχι, δεν θα άντεχε να το ξαναπεράσει. Δεν έκανε! Απλά σωριάστηκε άψυχή στο πάτωμα. Ομοίως, πράγματα που τα νιώθει και τα σκέφτεται η Άλεξ.

 

Εκείνη τη στιγμή το μίσος των παιδιών θέριεψε. Όρμησαν όλα πάνω της. Η Τζέην άρχισε να ουρλιάζει τόσο δυνατά, που η φωνή της έγινε έκρηξη. Την χτυπούσαν με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Νύχια ξέσκιζαν, δόντια κατασπάραζαν. Η τροφός πάλευε να γλιτώσει, αλλά το μίσος των παιδιών την είχε αποδυναμώσει. Η Τζέην άρπαξε δύο μουχλιασμένες καραμέλες και με δύναμη τις κάρφωσε στα μάτια της. Αφού έπεσε στο πάτωμα νεκρή, έσκυψε πάνω της και της ψιθύρισε: «Ξεγέλασμα ή κέρασμα;»

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Χμμμμ... Νομίζω πως κατάλαβα τι εννοείς!!! Το είχα δει εντελώς διαφορετικά... Thaaaaaaanx!!!!!!!!!!!!!

[Naroualis]

Παράξενο, Νεκτάριε, να μιλάμε τόσο ευχάριστα οι δυο μας, όταν γύρω πέφτουν αστροπελέκια. Εύχομαι η συζήτηση να συνεχίσει εδώ που την αφήνουμε εσύ κι εγώ. Και με την ίδια εποικοδομητική διάθεση.

[Stanley]

Η πρώτη δόση μου:

 

Narualis: Το σπίτι αυτό

 

Καλογραμμένη και...ευχάριστη ιστορία, παραμυθένια. Μου θύμισε πάρα πολύ έντονα Χάνσελ και Γκρέτελ και αυτό αφαίρεσε πόντους - οκ, πρωτοτυπία δεν υπάρχει, είπαμε, αλλά δεν υπάρχει κι άσπρο-μαύρο επίσης. Μου άρεσε πολύ η φωνή του ήρωα-ξωτικού σου, καθώς και οι περιγραφές.

 

Η τσάντα από νάϊλον - TheSea

 

Λιγάκι μέινστριμ και το ξέρεις! Άφηνε μια δυνατή υπόνοια όσο το διάβαζες, που επαληθεύεται άγρια κι επώδυνα στο τέλος. Οι σκηνές κι οι περιγραφές μου άρεσαν πολύ, θύμιζαν καρέ από ευρωπαϊκή ταινία.

 

Τζίλντα- Npaps

 

Φρίκη και κτηνωδία μέσα σε περιτύλιγμα ασημόχαρτου. Μου φάνηκε λίγο over-the-top η γκροτέσκα φύση των τύπων στο τέλος, αλλά ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια, διανθισμένη με το γνωστό χιούμορ, σε αναφορές κλπ, που απολαμβάνω στα γραπτά σου.

 

Τα γλυκά του Εφιάλτη- Mindtwisted

 

Πολύ καλογραμμένο και σκοτεινό, ξέρεις όμως ότι δεν με γοητεύουν και πάρα πολύ αυτά τα σέτινγκ με τις μάγισσες κλπ. Μου άρεσε η προοδευτική πορεία προς το τέλος, που ήταν όσο έπρεπε δυνατό και βίαιο.

Νυχτερινό - The Hunter

Εδώ είμαστε. Καλά, ρε. Θες να σου κάνω μήνυση; Μέχρι και τσουρέκι γεμιστό είχες μέσα, δηλαδή! Η ιστορία, στα σοβαρά, ήταν καλογραμμένη και είχε μια πολύ ωραία αύρα- ατμόσφαιρα, με έναν ενδιαφέροντα ήρωα. Πολύ μέσα στο θέμα, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο μου φάνηκε εμένα για τρόμου.

[Guest old#2065]

Νυχτερινό - The Hunter

Εδώ είμαστε. Καλά, ρε. Θες να σου κάνω μήνυση; Μέχρι και τσουρέκι γεμιστό είχες μέσα, δηλαδή!

Να του κάνεις, αν διαβάσεις το σχόλιο που του έκανα ρωτάω ακριβώς αυτό, αν περιγράφει εσένα.

[aScannerDarkly]

Παρακαλώ, ας ηρεμήσουμε λίγο και να είστε σίγουροι ότι η κατάσταση θα διευθετηθεί καταλλήλως. Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τη συζήτηση εκεί που θέλουμε εμείς κι όχι εκεί που θέλουν κάποιοι άλλοι.

[Guest old#2065]

Τζίλντα- Npaps

 

Φρίκη και κτηνωδία μέσα σε περιτύλιγμα ασημόχαρτου. Μου φάνηκε λίγο over-the-top η γκροτέσκα φύση των τύπων στο τέλος, αλλά ήταν μια φιλότιμη προσπάθεια, διανθισμένη με το γνωστό χιούμορ, σε αναφορές κλπ, που απολαμβάνω στα γραπτά σου.

 

Λοιπόν σε σένα θα τα πω όλα.

Το πάρτυ γίνεται απο μια μυστική αδελφότητα, δαιμονικής θρησκείας με σαδιστικά τελετουργικά.

Ο κινέζος είναι σπεσιαλίστας στο να γδέρνει χωρίς να "χάνει" το θύμα. Σε αυτό βοηθάει και το ποτό που της δίνουν επί σκηνής. Τον έχουν φέρει ειδικά για τη βραδιά.

Οι καραμέλες και τα γλυκά μπήκαν για να ξεγελάσουν τον αναγνώστη, και να τον αιφνιδιάσει το τέλος. Ήθελα να περιγράψω και τα παλλόμενα όργανα της, αλλά μου λείπουν τα κότσια, δεν αντέχω τη θέα του αίματος.....λυποθυμάω. Αλήθεια.

Τηνεκδοχή να τα περιγράφει η ίδια την σκέφτηκα, αλλά μου στάθηκε αδύνατον να φαντασθώ πως θα ένοιωθε τις ώρες της σφαγής.

Μ΄παλλον θα το ξαναφάτε στη μάπα, σε πιο ολοκληρωμένη και πιό kinky εκδοχή.

[aScannerDarkly]

 

Μ΄παλλον θα το ξαναφάτε στη μάπα, σε πιο ολοκληρωμένη και πιό kinky εκδοχή.

Μα δεν κατάλαβες ότι αυτό ζητάει ο λαός;

[Guest old#2065]

Μ΄παλλον θα το ξαναφάτε στη μάπα, σε πιο ολοκληρωμένη και πιό kinky εκδοχή.

Μα δεν κατάλαβες ότι αυτό ζητάει ο λαός;

Ε να, ντράπηκα.

Τόσα κορίτσια θα το διάβαζαν, η Σάντυ, η Αννα, η Ευθυμία, η Ευγενεία, η Σόνια.

Edited October 31, 2011 by npaps

[Stanley]

Δεύτερη δόση:

niceguy0973 - Ξεγέλασμα ή κέρασμα

 

Δεν θα πω εγώ για τη βία σε ιστορίες, αλλά εδώ ήταν μια σκηνή βίας μεμονωμένη. Αν την είχες βάλει με λίγο πριν, έστω, κι όχι σαν ένα στιγμιότυπο, θα στεκόταν πολύ καλύτερα. Ήταν, πάντως, πολύ δυνατά γραμμένο και μου άρεσε το ύφος σου περισσότερο από άλλα σου γραπτά.

 

Mesmer - Επισκέψεις

 

Εγώ με αυτήν την ιστορία δεν τρόμαξα, χαμογέλασα. Κάτι γλυκό, σαν κέρασμα για τη γιορτή, μου φάνηκε. Το δε όνομα του μπάρμπα...μου θύμισε τον επιθεωρητή Ο' Χάρα του Μίκυ Σίτυ

 

Tregorian - Το γλυκό που καίει

 

Μου άρεσε αυτή η ιστορία! Ήταν στρωτή και πήγε πολύ καλά, απλωμένη ομοιόμορφα στις λέξεις και με μια καλή εξέλιξη στο τέλος. Υποψηφιότητα για ψήφος μου.

 

Cassandra Gotha - Τα μπισκότα της Μάρας

 

Περιβάλλον και άνθρωποι πολύ καλά δοσμένα, ωραία γραφή. Δεν με χάλασε κάτι, ήταν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα.

 

 

Eugenia Rose - Η κολοκύθα

 

Από τον τίτλο και μόνο περιμένεις τι θα γίνει και πού θα πάει το πράγμα, ωστόσο η ιστορία σε κρατάει. Ωραία αποδόθηκαν οι τύποι του γονέα και του παιδιού και όμορφο κλείσιμο.

 

aScannerDarkly - Ο Γκίγκης<br style="color: rgb(28, 40, 55); font-size: 13px; line-height: 19px; background-color: rgb(250, 251, 252); ">

 

Πολύ καλογραμμένο,με πολύ ωραία σκιαγράφηση χαρακτήρων της επαρχίας, όμορφες λέξεις και ατμόσφαιρα, αλλά... πού είναι ο τρόμος; Το λέω εγώ αυτό, οκ, αλλά αν δεν είναι αυτό μέινστριμ, τότε τι είναι;

 

dagoncult - Γλυκά για τους νεκρούς

 

Πολύ καλή. Ανατριχιαστικό και creepy, καθ΄όλη τη διάρκεια, με μια θολούρα στις γραμμές που του πάει. Υποψήφια ψήφος.

 

Διγέλαδος - Γλυκά

 

 

Όμορφο και γλυκό, όπως ο τίτλος, αλλά θέλει δουλίτσα γιατί έτσι είναι λειψό. Αφήνει πολύ ευχάριστη επίγευση, πάντως. Ξαναδές το.

 

 

Jesus DeSaad

 

 

Ε, τώρα, δεν νομίζω να θες και άποψη, έτσι;

Edited October 31, 2011 by Stanley

[niceguy0973]

Παράξενο, Νεκτάριε, να μιλάμε τόσο ευχάριστα οι δυο μας, όταν γύρω πέφτουν αστροπελέκια. Εύχομαι η συζήτηση να συνεχίσει εδώ που την αφήνουμε εσύ κι εγώ. Και με την ίδια εποικοδομητική διάθεση.

 

 

Ευθυμία μου για μένα αυτό είναι το φυσιολογικό... Όλα τα άλλα δεν ξέρω πως να τα χαρακτηρίσω, και δεν θα ήθελα κιόλας!!!

[TheHunter-Writer]

The Hunter-Writer: Δημιουργείς την ατμόσφαιρα επιδέξια, μόνο που τελικά έμεινα να αναρωτιέμια γιατί έγινε ό,τι έγινε. Και γιατί ο τύπος ήθελε σώνει και καλά γλυκό. Αυτό το τελευταίο βέβαια διορθώνεται πολύ εύκολα, βάζοντας κάτι για τις συνήθειές του στο παρελθόν, ακόμα και μία μόνο φράση. Η εξέλιξη όμως είναι από αυτές που, για μένα τουλάχιστον, αν δεν δώσεις και μια πειστική αιτιολόγηση, δε λειτουργούν. Αυτό το "Είμαι ο διεστραμμένος γιατρός" τι το ήθελες;

 

 

Ο τύπος ήθελε απλά ένα γλυκό. Είχε καιρό να φάει ένα πραγματικό γλυκό και δεν άντεχε άλλο (Stanley τον νιώθεις, έτσι; ). Ίσως φταίει και το ότι του επέβαλλαν την αποχή από τα πολλά γλυκά. Πέρα από αυτό, δεν μπορώ να αιτιολογήσω πειστικά την εξέλιξη, τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που το εννοείς. Είναι απλά η επιθυμία που οδηγεί στο παράλογο και όσο η επιθυμία δυναμώνει, τόσο ενισχύεται το παράλογο γύρω από τον ήρωα. Η φράση "Είμαι ο διεστραμμένος γιατρός" είναι μέρος του "εφιάλτη".

 

Και όσο για το γεμιστό τσουρέκι, θεωρήστε το φόρο τιμής .

ΥΓ: Ευχαριστώ για τα σχόλια.

 

edi: Ψήφισα

Edited October 31, 2011 by TheHunter-Writer