Jump to content

The Dark Knight Rises (2012)


Stanley
 Share

Recommended Posts

H ταινία λεγόταν Rises για κάποιο λόγο... Και, έχοντας διαβάσει πως ο Batman επιστρέφει στα comics (στο Zero Hour νομίζω) συνεχίζω να προτιμώ την ταινία.

Link to comment
Share on other sites

H ταινία λεγόταν Rises για κάποιο λόγο... Και, έχοντας διαβάσει πως ο Batman επιστρέφει στα comics (στο Zero Hour νομίζω) συνεχίζω να προτιμώ την ταινία.

 

θα συμφωνήσω για τον τίτλο αφήνει υπονοούμενα συνέχειας... αλλά το ξεκαθάρισαν ότι δεν θα βγει νέα ταινία... γι'αυτό σκαλώνω με την ταινία... Για να δούμε!

Link to comment
Share on other sites

Φίλοι μου την παρακολούθησα επιτέλους και εγώ την ταινία.

Θα συμφωνήσω με όλους, ο Νόλαν ήταν περισσότερο διεκπαιρεωτικός αν και πάντα συνεπής. Ωστόσο δεν τρελάθηκα με τον Μπέιν. Ναι, ήταν τρομαχτικός στην όψη, αλλά σε αντίθεση με τους άλλους κακούς δεν είχε αυτό το βάθος και την διαστροφή του Τζόκερ ή του Πιγκουίνου. Γενικά, στο Μπάτμαν πιστεύω σε πωρώνουν σε μεγάλο βαθμό οι προσωπικότητες των κακών. Εδώ έχουμε ένα μπρατσαρά κομάντο ο οποίος θέλει να τα κάνει όλα π@#!να και πλακώνει στις μπουνιές τον μπάτμαν. Δεν υπάρχουν ούτε οι ατάκες ούτε κάτι που να τον κάνει να ξεχωρίζει στο πάνθεον των κακών. Κατά τ' άλλα ένα χορταστικό υπερθέαμα 2,5 ωρών που αξίζει να το δεις στον κινηματογράφο. Αλλά δυστυχώς δεν με ξετρέλανε.

Link to comment
Share on other sites

Παιδιά είδα στο youtube μια διαφορετική ανάλυση της ταινίας (μαζί με τις άλλες δύο), συμφωνείτε σε τίποτα ή τα θεωρείτε τραβηγμένα από τα μαλλιά όλα αυτά;

 

http://www.youtube.com/watch?v=xkyf3KPfx90&feature=player_embedded

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

Για το βίντεο που σήκωσες Anwrimos23, θα μου επιτρέψεις να κάνω ένα rant, κυρίως γιατί τέτοιες παπαρολογίες τις έχω σιχαθεί.

Η πραγματικότητα είναι ότι το φασιστικό subtext υπάρχει έντονα στον Batman, ιδίως από την εποχή του Frank Miller και μετά (και από την οποία έχει επηρεαστεί και ο Νόλαν) και συχνά-πυκνά θα δεις και ανάλογες κριτικές στον (αριστεροκρατούμενο) μικρόκοσμο του Ελληνικού κόμικ (ακόμα θυμάμαι εκείνη την απίστευτη κριτική για το Dark Knight Returns σε περιοδικό του χώρου, που μπορούσε να περιγραφεί ως: "Ο Φρανκ Μιλλερ είναι ένας παλιοφασίστας, αλλά εντάξει, το κόμικ θεωρείται σημαντικό, οπότε ρίχτε του μία ματιά")

 

Έτσι λοιπόν, σε μία πρώτη ανάγνωση, το Dark Knight Rises περιγράφει το πως ένας τρομοκράτης από τη Μ. Ανατολή, με τις ευλογίες του Κεφαλαίου, έρχεται για να γκρεμίσει τον παρηκμασμένο Δυτικό Κόσμο σε μία ιδιαίτερη Τζιχάντ. Μόνη ελπίδα είναι ένας εκδικητής εκτός νόμου που μπορεί να τον σταματήσει και να επιβάλλει την τάξη. Και ναι, σε ορισμένα σημεία η ταινία πέφτει στη λούμπα να γίνεται τόσο αφελής και απορρώ πώς δεν έχουμε διαβάσει παρόμοιες κριτικές στον εγχώριο τύπο.

 

Το πρόβλημα με το βίντεο που έβαλες είναι ότι αυτή την πρώτη ανάγνωση την παίρνει και τη διαστρέφει για να εκφράσει κάποιες απόψεις για τις οποίες είναι βέβαιο: έλεγχο της σκέψης, παγκόσμιες συνομοσίες, συρρίκνωση κοινωνικών δικαιωμάτων, αναιρώντας έτσι τα όσα μας λέει μία δεύτερη ανάγνωση: ότι οι ήρωες των κόμιξ είναι αρχέτυπα και ως αρχέτυπα λειτουργούν. Ναι, ο Μπατμαν είναι σε ένα βαθμό ιδεολογικό άλοθι όσων μαχαιρώνουν μετανάστες, γιατί είναι το πιο διάσημο από τα αρχέτυπα του Σκοτεινού Ιππότη που μιμούνται (Στο Dark Knight Returns μάλιστα υπάρχει μία εξαιρετική απεικόνηση αυτού του φαινομένου, καθώς πρώην εγκληματίες μιμούνται τον Batman και σκοτώνουν άλλους εγκληματίες). Ο Bane είναι από τη Μ. Ανατολή για να δέσει με τους Ασσασσίνους του Ρας Αλ Γκουλ. Το σενάριο είναι, σε σημεία, κακογραμμένο γιατί θέλει όπως και δήποτε να χωρέσει τα πάντα μέχρι την κατάληξη, για αυτό και καταλήγει αφελές και προπαγανδιστικό σε σημεία. Και, φυσικά, όλες οι ταινίες δράσης παίζουν με τους φόβους που υπάρχουν στο συνολικό ασυνείδητο/ είναι αποτέλεσμα προπαγάνδας, ακριβώς επειδή η τέχνη ανατροφοδοτείται από τον κόσμο γύρω της.

Και, επίσης, από το γεγονός ότι, ολόκληρη η τριλογία, στηρίζεται σε κόμιξ που γράφτηκαν από το 1985 (Batman: Year One, The Dark Knight Returns, The Killing Joke) μέχρι και το 1996(;) όπου το Gotham σχεδόν καταστρέφεται, αποκλείεται από τον έξω κόσμο και γίνεται πεδίο μάχης μεταξύ συμμοριών. Μπορείς να κατηγορήσεις το Νόλαν για πολλά, το σίγουρο όμως είναι ότι κατάφερε πραγματικά καλά να μεταφέρει τον Μπατμαν στον πραγματικό κόσμο, και βίντεο όπως το παραπάνω είναι απορροια του γεγονότος αυτού.

Link to comment
Share on other sites

Δεν συμφωνώ απόλυτα, το γεγονός ότι ένα έργο στηρίζεται σε κόμιξ δεν το απενοχοποιεί από την άσκηση προπαγάνδας ή τον έλεγχο του νου και πάντα σε κάθε ανθρώπινη δημιουργία υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Εδώ έχουμε έναν ήρωα που προέρχεται από την οικονομική ελίτ (και δεν ξέρουμε τι έκανε για να βγάλει όλα αυτά τα λεφτά), ο οποίος ενάντια σε κάθε έννοια συλλογικότητας και ελευθερίας παρακολουθεί όλη την πόλη για να την σώσει από κακούς που δημιουργούνται από το ίδιο το σύστημα που αυτός και οι εταιρείες του αναπτύσσουν. Ένας φαύλος κύκλος δηλαδή. Το κακό αντιμετωπίζεται με μερικές μπουνιές και ένα ορφανοτροφείο. Οι επαναστάτες και όσοι είναι κατά του συστήματος πρέπει πάντα να είναι τρομοκράτες, ψυχοπαθείς, ανώμαλοι κλπ. Όλος αυτός ο μεσσιανισμός και ο έλεγχος από την ελίτ είναι λογικό να ενοχλεί κάποιους. Η τελική σεκάνς με τους μπάτσους και τον μπάτμαν εναντίον του παρανοϊκού πλήθους είναι ενδεικτική.

Δεν λέω ότι και οι επικριτές δεν το παρατραβάνε για εμπορικούς λόγους, αλλά δεν είναι και όλα τόσο αθώα. Η διασκέδαση ήταν και είναι ένας από τους πιο μαζικούς τρόπους ελέγχου του όχλου.

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

Δεν συμφωνώ απόλυτα, το γεγονός ότι ένα έργο στηρίζεται σε κόμιξ δεν το απενοχοποιεί από την άσκηση προπαγάνδας ή τον έλεγχο του νου και πάντα σε κάθε ανθρώπινη δημιουργία υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.

 

Oh dear God, Jesus Christ, θεοί κι Απόστολοι κλπ, κλπ... Συγνώμη για το ξέσπασμα, συγνώμη και για το σπαμ - δεν έχω δει την ταινία αλλά πρέπει να το πω αυτό...

 

Κάποτε σε ένα διαφημιστικό γραφείο είχα ανακαλύψει ένα παλιό φυλλάδιο με καλλιτεχνικά (κινηματογράφος, έντυπα), γραμμένο και τυπωμένο στα 70s, όπου υπήρχε εκτενές άρθρο για την προπαγάνδα του Ντίσνεϋ, του πως δηλαδή (άκουσον-άκουσον) μας έδειχνε τον Μίκυ Μάους ως φίλο της αστυνομίας, του επιθεωρητή Ο'Χάρα, με τον Μίκυ να κουβαλάει όπλο και να το χρησιμοποιεί κιόλας εναντίον του κακοποιού Μαύρου Φαντάσματος! Αργότερα είχα γνωρίσει τον σκηνοθέτη που είχε γράψει το άρθρο (αριστερών πεποιθήσεων) ο οποίος ήταν υπερήφανος μάλιστα για την έρευνα που είχε κάνει, με τις αποδείξεις που ήταν εμφανέστατες στα σενάρια και τα σκίτσα των ιστοριών αυτών.

 

Αν ο άλλος το θέλει, θα βρει σε αυτό που έχεις γράψει ή σκιτσάρει όλους τους συμβολισμούς που θέλει. Βέβαια ο καλλιτέχνης, και όλοι οι δημιουργοί, εμείς εδώ οι ίδιοι αλλά και ο Νόλαν, αντιγράφουμε από αυτά που διαβάζαμε/βλέπαμε μικροί και αγαπήσαμε, με την προπαγάνδα να είναι το τελευταίο πράγμα στον νου μας. Καμιά φορά ένας Μικυ Μάους είναι απλά ένας Μίκυ Μάους.

 

Φανταστείτε τον εαυτό σας ως τον δημιουργό του Μπάτμαν. Πρώτα έχετε το όνομα, μετά το κοστούμι, κι αυτός πολεμάει το κακό. Ξέρετε τη διαδικασία: Πρέπει να καλύψουμε τις δημιουργικές τρύπες. Πως κρατάει την ταυτότητα του κρυφή; Που και πως βρίσκει όλα αυτά τα βολικά γκατζετάκια; Το να είναι πλούσιος είναι μια καλή λύση. Κλπ, κλπ, κλπ. Τόσο απλό το βλέπω εγώ.

 

Κι όσοι δεν αρέσκονται απλά να απολαύσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και να δεχτούν το σκορ βάση της απόδοσης των ομάδων, αλλά ντε και καλά πρέπει να γεμίζουν άρθρα επί άρθρων σχετικά με την διαιτησία και την τακτική του εκάστοτε προπονητή, ε ποιος είμαι εγώ να σας αποτρέψω από την αγαπημένη σας ασχολία.

 

Μετά τιμής.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ηρεμήστε! Νομίζω ότι ξεφύγαμε! (Μην αρχίσουμε τις συνωμοσίες και τα πολιτικά για μια ταινία Batman)

 

Η ταινία ήταν κακή για όσους περίμεναν ανάλογη συνέχεια των δυο προηγούμενων.... Σαφέστατα δεν ήταν αυτό που περίμεναν οι οπαδοί του Batman! Για τους σινεφίλους ήταν πολλή καλή ταινία!

Link to comment
Share on other sites

Εμένα δε με απογοήτευσε. Καθόλου. Για την ακρίβεια, την είδα μια και θέλω να πάω να την δω και δυο και τρεις και τέσσερις φορές. Την βρήκα γαμιστερότατη. Και είχα δει και τις άλλες. Και μου άρεσαν. Και όλα τα υπόλοιπα για κρυφά νοήματα καθόλου δε μ' αγγίζουν. :)

Link to comment
Share on other sites

Εμένα δε με απογοήτευσε. Καθόλου. Για την ακρίβεια, την είδα μια και θέλω να πάω να την δω και δυο και τρεις και τέσσερις φορές. Την βρήκα γαμιστερότατη. Και είχα δει και τις άλλες. Και μου άρεσαν. Και όλα τα υπόλοιπα για κρυφά νοήματα καθόλου δε μ' αγγίζουν. :)

 

και πολύ καλά θα κάνεις 2.30 ώρες ψυχαγωγίας! :mf_sonne:

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχουν ταινίες εκεί έξω απείρως πιο κλισέ από τον Μπάτμαν. Κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Link to comment
Share on other sites

Δε το παίζουν όμως κάτι παραπάνω από αξιονφλίκια. Είναι ειλικρινείς σε αυτό.

Link to comment
Share on other sites

χμμμ....τέλος πάντων...

 

Εγώ μια φορά και έναν καιρό πολύ μικρός έβλεπα Μπατμαν στην τηλεόραση, θυμάμαι το χτυποκάρδι μου, το χτυποκάρδι ενός μικροί παιδιού στους τίτλους αρχής, όταν "αυτος" χτυπούσε με το batarang δυο κακοποιούς με κάπελα, σε συνδυασμό με την κλασική μουσική, έκλαιγα...ναι, ο μπατμαν ήταν ο "δικός" μου υπερήρωας...."δικός" μου, "δικός" μου, "δικός" μου...

οι υπόλοιποι ήταν άπλα....κάλοι ήρωες που περνούσα καλά τα πρωινά Σουκου...άλλα τον Μπατμαν τον βίωσα μέσα μου, με κάθε επιτυχία, κάθε αποτυχία του

 

 

Μέτα μεγάλωσα, τελείωσα το λύκειο και μια μέρα το καλοκαίρι ήρθε ένας ξάδελφος στο "άσχετο", σπίτι μου και είχε μια πρόσκληση για μια προβολή για δημοσιογράφους, οπού ήταν μια ταινία Μπατμαν, για την ίδια μέρα, δεν ήθελε να πάει και με ρώτησε αν ήθελα να πάω, εγώ δεν είχα κάτι να κάνω και έτσι πήγα να δω το Batman Begins...

.

.

.

.

Μέτα από τις τρεις ταινίες έχω να πω οτι το παιδάκι μέσα μου νιώθει οτι "Είδε τον Μπατμαν", ξέρω βεβαία οτι είμαι 25 χρόνων μαντράχαλος και σαν 25 ξέρω αυτά που πρέπει να ξέρω προφανώς... άλλα πως μπορείς σε ένα παιδάκι μέσα σου ή έξω σου να πεις "ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΠΑΡΧΕΙ, ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ....ΣΚΑΣΕ!...";;;

 

όπως και στην πρώτη και την δεύτερη (λιγότερο εκεί) έτσι και στην τρίτη έκλαψα, τσαντίστηκα, ζορίστηκα, έβρισα, φοβήθηκα, συγκινήθηκα..και όλα αυτά γιατί τις έβλεπα παρέα με το παιδάκι μέσα μου.

Μου άρεσαν οι παραλληλισμοί που είχαν οι ταινίες με διάφορα, κύριος με τα πάθη του wayne/batman όλα αυτά τα (άλλες φόρες) κλασικά-κλισέ σε ταινίες με υπερήρωες, ναι το παραδέχομαι...κλισσε, επίσης έχω υπόψιν μου και για τις "βολικές στιγμές" (το τέλος του Bane ας πουμε...που στον αδελφό μου του φάνηκε αντιατμοσφαιρικό, και άλλα πολλά)...

 

άλλα ήταν ο Batman..ένας ιδιαίτερος Batman που με άγγιξε...τέλος...έφυγα από την αίθουσα με δάκρυα στα μάτια...άρα...για μένα πέτυχε...δούλεψε...

θα ξαναδώ την ταινία....όπως έχω κάνει με τις άλλες δυο αρκετές φόρες

 

 

(το μόνο που έχω να πω είναι οτι είναι μια ακόμα ταινία που ο Μπατμαν παλεύει ακόμα με αυτήν την χρόνια βρογχίτιδα που τον ταλαιπωρεί δέκα ολόκληρα χρόνια τώρα... :lion: )

Link to comment
Share on other sites

Δεν συμφωνώ απόλυτα, το γεγονός ότι ένα έργο στηρίζεται σε κόμιξ δεν το απενοχοποιεί από την άσκηση προπαγάνδας ή τον έλεγχο του νου και πάντα σε κάθε ανθρώπινη δημιουργία υπάρχουν κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.

 

Oh dear God, Jesus Christ, θεοί κι Απόστολοι κλπ, κλπ... Συγνώμη για το ξέσπασμα, συγνώμη και για το σπαμ - δεν έχω δει την ταινία αλλά πρέπει να το πω αυτό...

 

Κάποτε σε ένα διαφημιστικό γραφείο είχα ανακαλύψει ένα παλιό φυλλάδιο με καλλιτεχνικά (κινηματογράφος, έντυπα), γραμμένο και τυπωμένο στα 70s, όπου υπήρχε εκτενές άρθρο για την προπαγάνδα του Ντίσνεϋ, του πως δηλαδή (άκουσον-άκουσον) μας έδειχνε τον Μίκυ Μάους ως φίλο της αστυνομίας, του επιθεωρητή Ο'Χάρα, με τον Μίκυ να κουβαλάει όπλο και να το χρησιμοποιεί κιόλας εναντίον του κακοποιού Μαύρου Φαντάσματος! Αργότερα είχα γνωρίσει τον σκηνοθέτη που είχε γράψει το άρθρο (αριστερών πεποιθήσεων) ο οποίος ήταν υπερήφανος μάλιστα για την έρευνα που είχε κάνει, με τις αποδείξεις που ήταν εμφανέστατες στα σενάρια και τα σκίτσα των ιστοριών αυτών.

 

Αν ο άλλος το θέλει, θα βρει σε αυτό που έχεις γράψει ή σκιτσάρει όλους τους συμβολισμούς που θέλει. Βέβαια ο καλλιτέχνης, και όλοι οι δημιουργοί, εμείς εδώ οι ίδιοι αλλά και ο Νόλαν, αντιγράφουμε από αυτά που διαβάζαμε/βλέπαμε μικροί και αγαπήσαμε, με την προπαγάνδα να είναι το τελευταίο πράγμα στον νου μας. Καμιά φορά ένας Μικυ Μάους είναι απλά ένας Μίκυ Μάους.

 

Φανταστείτε τον εαυτό σας ως τον δημιουργό του Μπάτμαν. Πρώτα έχετε το όνομα, μετά το κοστούμι, κι αυτός πολεμάει το κακό. Ξέρετε τη διαδικασία: Πρέπει να καλύψουμε τις δημιουργικές τρύπες. Πως κρατάει την ταυτότητα του κρυφή; Που και πως βρίσκει όλα αυτά τα βολικά γκατζετάκια; Το να είναι πλούσιος είναι μια καλή λύση. Κλπ, κλπ, κλπ. Τόσο απλό το βλέπω εγώ.

 

Κι όσοι δεν αρέσκονται απλά να απολαύσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και να δεχτούν το σκορ βάση της απόδοσης των ομάδων, αλλά ντε και καλά πρέπει να γεμίζουν άρθρα επί άρθρων σχετικά με την διαιτησία και την τακτική του εκάστοτε προπονητή, ε ποιος είμαι εγώ να σας αποτρέψω από την αγαπημένη σας ασχολία.

 

Μετά τιμής.

Ντινο, συγνώμη, αλλά δεν είναι έτσι. Κι εγώ θέλω να δω το καινούργιο batman, όπως έχω δει και τα παλιά, αλλά το να έχουμε και κομματάκι ανοιχτό το μυαλό μας (και σε εγρήγορση, σε μια ακρούλα εκεί πίσω ας μην πορωνόμαστε με τους ανατολικούς τρομοκράτες που πάνε να καταστρέψουν την καλή, δημοκρατική Αμερική), δεν είναι κακό. ΌΠως δεν εντυπωσιάστηκα (ίσα-ίσα, με αναγούλιαζε) με την στρατοκαυλίαση του Battlestar Galactica, έτσι δεν θα δαγκώνω τα χείλια μου με αγωνία για το αν αλλοδαποί - γενικώς - καταστρέψουν μια πόλη ή ολόκληρη την Αμερική.

 

Όσο για τον Ντίσνεϋ ελπίζω να ξέρεις την αλήθεια, (που από τότε που την έμαθα πραγματικά αναγουλιάζω μόνο στη σκέψη μίκυ, ντόναλτ, κλπ, κι ας μεγάλωσα κι εγώ με την παλιοπαρέα).

 

Ας μην ειρωνευόμαστε τόσο εύκολα όταν κάποιος τολμάει να εκφράσει κάτι παραπάνω από "είχε μπουμ-μπουμ! ήταν γαμάτη! θα τη δω δέκα φορές!".

Edited by Cassandra Gotha
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Η συζήτηση μπήκε σε βαθιά νερά! Προφανώς και κάθε εποχή έχει τα στερεότυπα της, τα οποία μεταφέρει και στον κινηματογράφο, όπως και σε κάθε μορφή τέχνης. Ενίοτε ή ως επί το πλείστον μέσω της τέχνης ασκείται και προπαγάνδα. Γιατί κάνει εντύπωση αυτό; Και ειδικά γιατί υπερτονίζεται στην περίπτωση της Αμερικής;

Ας μην κλείνουμε τα μάτια στο αυταπόδεικτο! Αν ο Μπάτμαν είχε δημιουργηθεί στην ΕΣΣΔ θα ήταν ο προστάτης του λαού από τους εκμεταλλευτές του και τα τσιράκια τους! Αν είχε δημιουργηθεί στην ναζιστική Γερμανία θα ήταν ο τιμωρός των εχθρών της Άρειας Φυλής και ούτω καθεξής.

 

Ένα έργο τέχνης ας το κρίνουμε ως τέτοιο αρχικά και κατόπιν ας το εξετάζουμε και στα άλλα επίπεδα.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ας μην κλείνουμε τα μάτια στο αυταπόδεικτο! Αν ο Μπάτμαν είχε δημιουργηθεί στην ΕΣΣΔ θα ήταν ο προστάτης του λαού από τους εκμεταλλευτές του και τα τσιράκια τους! Αν είχε δημιουργηθεί στην ναζιστική Γερμανία θα ήταν ο τιμωρός των εχθρών της Άρειας Φυλής και ούτω καθεξής.

 

Ένα ωραίο παράδειγμα γι'αυτό είναι το Red Son. Εναλλακτική version του Superman αν τον έβρισκαν πρώτοι οι Σοβιετικοί.

Link to comment
Share on other sites

Ντινο, συγνώμη, αλλά δεν είναι έτσι. Κι εγώ θέλω να δω το καινούργιο batman, όπως έχω δει και τα παλιά, αλλά το να έχουμε και κομματάκι ανοιχτό το μυαλό μας (και σε εγρήγορση, σε μια ακρούλα εκεί πίσω ας μην πορωνόμαστε με τους ανατολικούς τρομοκράτες που πάνε να καταστρέψουν την καλή, δημοκρατική Αμερική), δεν είναι κακό. ΌΠως δεν εντυπωσιάστηκα (ίσα-ίσα, με αναγούλιαζε) με την στρατοκαυλίαση του Battlestar Galactica, έτσι δεν θα δαγκώνω τα χείλια μου με αγωνία για το αν αλλοδαποί - γενικώς - καταστρέψουν μια πόλη ή ολόκληρη την Αμερική.

 

Όσο για τον Ντίσνεϋ ελπίζω να ξέρεις την αλήθεια, (που από τότε που την έμαθα πραγματικά αναγουλιάζω μόνο στη σκέψη μίκυ, ντόναλτ, κλπ, κι ας μεγάλωσα κι εγώ με την παλιοπαρέα).

 

Ας μην ειρωνευόμαστε τόσο εύκολα όταν κάποιος τολμάει να εκφράσει κάτι παραπάνω από "είχε μπουμ-μπουμ! ήταν γαμάτη! θα τη δω δέκα φορές!".

Από την άλλη όμως, αν πρέπει να βάλεις έναν τρομοκράτη να καταστρέφει την "πολιτισμένη" Αμερική μάλλον θα είναι είτε από την Μ. Ανατολή ή από τη Λατινική Αμερική, αν και η δεύτερη είναι ντεμοντέ. Η σχέση είναι αμφίδρομη και βρίσκω πολύ πιο λογικό ο Bane να κατέληξε Άραβας (που η καταγωγή του δεν προσδιορίζεται ποτέ επακριβώς) παρά να γράφτηκε εξαρχής με την ιδέα του "ας βάλουμε έναν κρυφοταλιμπάν εναντίον του Μπατμαν ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ!!!"

Link to comment
Share on other sites

Ας μην κλείνουμε τα μάτια στο αυταπόδεικτο! Αν ο Μπάτμαν είχε δημιουργηθεί στην ΕΣΣΔ θα ήταν ο προστάτης του λαού από τους εκμεταλλευτές του και τα τσιράκια τους! Αν είχε δημιουργηθεί στην ναζιστική Γερμανία θα ήταν ο τιμωρός των εχθρών της Άρειας Φυλής και ούτω καθεξής.

 

Ένα ωραίο παράδειγμα γι'αυτό είναι το Red Son. Εναλλακτική version του Superman αν τον έβρισκαν πρώτοι οι Σοβιετικοί.

 

Σωστός ο νέος! :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Βασικά δεν πολυστέκει γιατί το έχουν δημιουργήσει αμερικανοί, θα ήταν σωστό και αμόλυντο παράδειγμα αν είχαμε κάποιο αντίστοιχο κόμικ του σουπερμαν από τη Σοβιετική ένωση από τη δεκαετία του 70.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Dictatorship of the Proletariat in Gotham City | Slavoj Ζizek on ‘The Dark Knight Rises’

 

Εναλλακτικός τίτλος: "Η κοινωνικοπολιτική επανάσταση των ψυχοπαθών και ο καλός καπιταλιστής" (μια ευγενική χορηγία του καλού συστήματος που έχει αναλάβει την ψυχαγωγία μας).

 

Αν και ξέφτισε πριν αρκετό καιρό το θέμα θα ήθελα να το επαναφέρω μέσα από ένα άρθρο του μεγάλου Ζizek που διάβασα, αναλύοντας την ιστορία από πολλές οπτικές. Όποιοι καχύποπτοι βιάστηκαν να με κατηγορήσουν ως συνωμοσιολάγνο καλά θα κάνουν να αναθεωρήσουν αν όλα όσα διαβάζουν/βλέπουν/ακούνε έχουν ως σκοπό μόνο να τους διασκεδάσουν, γεμίζοντας τον ελεύθερο χρόνο τους ή ταυτόχρονα βομβαρδίζονται από τη μέρα που γεννιούνται με προπαγάνδα χωρίς αυτό να το καταλαβαίνουν. Είναι γνωστό πλέον ότι όλες οι εταιρείες ανήκουν σε σιωνιστές/ελιτ/μυστικές αδερφότητες με λίγα λόγια σε μια νεοφιλελεύθερη Μαφία με το προσωπείο της καλής εταιρείας με πολλές ανθρωπιστικές δράσεις και πολλές χρηματοδοτήσεις σε ΜΚΟ. Η μεγαλύτερη αυταπάτη είναι η ψευαδαίσθηση της ελευθερίας που σου παρέχει το σύστημα. Είσαι ελεύθερος να γίνεις ό,τι θες και να κάνεις τα πάντα αρκεί να το θέλεις πολύ... Αυτό είναι το Matrix της εποχής, οι άπειρες επιλογές, η ελεύθερη αγορά, η ελεύθερη πληροφορία. Όλα είναι ελεύθερα και έτοιμα να καταναλωθούν από τον καθένα, αρκεί βέβαια να διαθέτεις και το ανάλογο αντίτιμο σε χρόνο.

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Την είδα τελικά πριν δυο εβδομάδες σε DVD και η άποψή μου είναι πως πρόκειται για ένα υπερεκτιμημένο φιλμ.

Σαν ταινία δεν είναι κακή, την είδα άνετα και ευχάριστα. Σίγουρα όμως δεν είναι το αριστούργημα για το οποίο έκαναν πολλοί λόγο. Με άριστα το 10, δεν θα του έβαζα πάνω από 7,5.

 

ΥΓ. Είδα εχθές το βράδυ στην τηλεόραση, μετά από πολύ καιρό, το Dark Knight. Ίσως φανώ υπερβολικός, αλλά θεωρώ αστείο να βάζουν κάποιοι το Dark Knight Rises στο ίδιο επίπεδο με αυτήν την καταπληκτική ταινία..

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Την είδα τελικά πριν δυο εβδομάδες σε DVD και η άποψή μου είναι πως πρόκειται για ένα υπερεκτιμημένο φιλμ.

Σαν ταινία δεν είναι κακή, την είδα άνετα και ευχάριστα. Σίγουρα όμως δεν είναι το αριστούργημα για το οποίο έκαναν πολλοί λόγο. Με άριστα το 10, δεν θα του έβαζα πάνω από 7,5.

 

ΥΓ. Είδα εχθές το βράδυ στην τηλεόραση, μετά από πολύ καιρό, το Dark Knight. Ίσως φανώ υπερβολικός, αλλά θεωρώ αστείο να βάζουν κάποιοι το Dark Knight Rises στο ίδιο επίπεδο με αυτήν την καταπληκτική ταινία..

 

 

Καλά αν ακούς τους φανατικούς του είδους και τη μεγαλύτερη αηδία να δουν θα τη βαθμολογήσουν με 8,5 και πάνω. Δεν αποτελούν αντικειμενικούς κριτές, είναι το ακριβώς αντίθετο του Ριζοσπάστη που τα θεωρεί όλα αυτά σκουπίδια από το Αμέρικα. Για μένα το Dark kninght Rises δεν άξιζε παραπάνω από 8.

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

Γιατί, ποιος θεωρείται αντικειμενικός κριτής; Ο καθένας με τα γούστα του και μόνο κρίνει. Εσάς δεν σας άρεσε, εμάς μας άρεσε. Και εγώ μπορώ να πω πως θεωρώ υπερεκτιμημένη τη 2 και ας μου άρεσε σαν ταινία. Χάνεται αυτομάτως το δικαίωμά μου λόγω "μη αντικειμενικότητας";

Link to comment
Share on other sites

Και εγώ είδα πρόσφατα σαν άνθρωπος* το Dark Knight και ήταν απίστευτα σφιχτοδεμένη ταινία σε όλους τους τομείς. Εντάξει, αγαπημένη μου ταινία της τριλογίας παραμένει η πρώτη, αλλά το Rises είχε το πρόβλημα ότι κάπου το είχαμε ξαναδεί το έργο και πολύ καλύτερα (Dark Knight και Inception)

 

* Δηλαδή όχι σε camrip μέσα σε ίντερνετ καφέ τίγκα στους φαντάρους

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to The Dark Knight Rises (2012)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..