50 Βιβλία για το 2012

[Alucard]

15) Η Σφίγγα - Γκ. Μάστερτον (280)

Θα σας πω κάτι συγκλονιτικο: Το βιβλίο δεν είχε αρχαίο δαίμονα ή σπλάττερ.

 

Nihilio, αυτό είναι παλιά έκοδση στα ελληνικά, ή είναι αγγλική έκδοση που εσύ μετάφρασες ως 'Η Σφίγγα';

[Nihilio]

15) Η Σφίγγα - Γκ. Μάστερτον (280)

Θα σας πω κάτι συγκλονιτικο: Το βιβλίο δεν είχε αρχαίο δαίμονα ή σπλάττερ.

 

Nihilio, αυτό είναι παλιά έκοδση στα ελληνικά, ή είναι αγγλική έκδοση που εσύ μετάφρασες ως 'Η Σφίγγα';

H παλιά. Την πέτυχα πριν 2 εβδομάδες σε παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι.

 

Πριν από το Bladerunner

Edited February 26, 2012 by Nihilio

[Μιχάλης]

1)Αϋπνία - Stephen King(694) (8,5/10)

2)Σάλεμς Λοτ - Stephen King(510) (9.5/10)

3)Νυχτερινή Βάρδια - Stephen King (455) (10/10)

4)Ντεσπερέισον - Stephen King (633) (8/10)

5)Ο γέρος και η θάλασσα - Έρνεστ Χέμινγουεϊ (122) (8/10)

6)Ο τελευταίος των Μοϊκανών - Τζέιμς Φένιμορ Κούπερ (139) (9/10)

7)Σκοτάδι βαθύ, δίχως άστρα - Stephen King (459) (9/10)

8)Ο Μαύρος Πύργος:Οι ρημαγμένοι Τόποι - Stephen King (613) (9/10)

9)Ο Μαύρος Πύργος:Ο Μάγος και η γυάλινη σφαίρα - Stephen King (813) (10/10)

10)O Βιασμός - Τζόις Κάρολ Όουτς (187) (9/10)

[BladeRunner]

Το τέλειο όπλο. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς Ο Εξολοθρευτής, όπου ήρωας είναι ο Ρέμο Ουίλιαμς, πρώην αστυνομικός, που από σκληρός άντρας μετατράπηκε σε έναν εξολοθρευτή, με σκοπό να υπηρετήσει για πολλά χρόνια μια μυστική παρακρατική οργάνωση, ονόματι CURE, που σαν στόχο έχει την εξάλειψη κάθε είδους εγκλήματος στις ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας μη νόμιμα μέσα και βία, φυσικά. Η ιστορία αρχίζει με τον Ρέμο Ουίλιαμς στην ηλεκτρική καρέκλα, λόγω μιας καταδίκης για ένα έγκλημα που δεν έκανε, φαινομενικά ψήθηκε, αλλά τελικά φυγαδεύτηκε ζωντανός χάρη στην CURE. Η όλη ιστορία ήταν φτιαχτή από την μυστική αυτή οργάνωση, μιας και ήθελαν έναν άντρα που να μην υπάρχει, να είναι νεκρός για τον υπόλοιπο κόσμο... Εξαιρετική, ιντριγκαδόρικη κεντρική ιδέα που χρησιμοποιεί διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, και φυσικά με μπόλικη περιπέτεια και δράση. Αν και το πρώτο βιβλίο δεν είχε και τόση πολλή περιπέτεια, περισσότερο εισαγωγή στην όλη σειρά ήταν, παρόλα αυτά έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Αγαπημένα κομμάτια του βιβλίου είναι η αρχή με τις σκηνές στην ηλεκτρική καρέκλα καθώς και η εκπαίδευση του Ρέμο Ουίλιαμς από τον κλασικό Κινέζο/Γιαπωνέζο/Κορεάτη γεράκο, μάστερ των πολεμικών τεχνών και εκτελεστή πρώτης κλάσης (χιλιοπαιγμένο σε ταινίες, π.χ. Καράτε Κιντ, Kill Bill κλπ). Ο γέρος αυτός ονομάζεται Τσιουν. Όσον αφορά την γραφή, μπορεί να μην είναι υψηλών λογοτεχνικών προδιαγραφών, αλλά μου φάνηκε μια χαρά. Οι χαρακτήρες δίχως ιδιαίτερο βάθος, αλλά όχι και τόσο επίπεδοι. Οι πληροφορίες για την ιστορία της CURE, που σίγουρα θα είναι χρήσιμες για τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς, αρκετές. Έχω πολλά βιβλία της σειράς αυτής, κυρίως τα πρώτα, αλλά σίγουρα ελπίζω να βρω και αυτά που μου λείπουν, τουλάχιστον στα ελληνικά, γιατί σίγουρα θα μου προσφέρουν πολλές ώρες ψυχαγωγίας με περιπέτειες και μπόλικη δράση.

Επιδρομή των βιοκλαδικών. Παρόμοια σειρά με αυτή του Εξολοθρευτή, του Εκτελεστή (του Πέντλετον) και του Ματ Χελμ (του Ντόναλντ Χάμιλτον), αλλά φυσικά αρκετά κατώτερη των υπόλοιπων σειρών. Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο της σειράς που διαβάζω, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα και τόσο πολύ ευχαριστημένος, πρόκειται για παλπ περιπέτεια μέτριας ποιότητας, παρόλα αυτά η ώρα πέρασε εξαιρετικά γρήγορα χωρίς να το καταλάβω, διάβασα και τις 170 σελίδες μέσα σε δυόμιση ώρες - σερί! Ίσως επειδή είχα κέφια, ίσως επειδή το σενάριο ήταν ενδιαφέρον και μερικές σκηνές αρκετά εντάξει, πάντως η ώρα πέρασε γρήγορα και ξεκούραστα... Ο Έμπορος του Θανάτου, ή αλλιώς Ρίτσαρντ Καμίλιον, δουλεύει για την CIA στην συγκεκριμένη υπόθεση των βιοκλαδικών. Πεδίο δράσης είναι μια αφρικανική χώρα που διοικείται (κλασικά!) από έναν παράφρονα δικτάτορα. Σε αυτή τη χώρα έχουν καταφύγει διάφοροι τύποι, ανάμεσά τους Ναζί εγκληματίες και ένας διαβόητος Άγγλος επιστήμονας, βραβευμένος με Νόμπελ, μιας και είναι ο μοναδικός που μπορεί να δημιουργήσει πιστά αντίγραφα του ανθρώπου! Ο Καμίλιον καλείται να σκοτώσει τον δικτάτορα και να απαγάγει τον επιστήμονα ώστε οι γνώσεις αυτού να γίνουν γνωστές και στους Αμερικάνους. Όμως ο Καμίλιον συλλαμβάνεται, ο επιστήμονας δημιουργεί πέντε αντίγραφά του (και άλλα τόσα του δικτάτορα), αλλά τελικά καταφέρνει και ξεφεύγει. Επιστρέφει, όμως, με τους επαναστάτες ώστε να ολοκληρώσει την αποστολή του και να σκοτώσει τα πέντε αντίγραφά του. Ιντριγκαδόρικο σενάριο, που αν βάλουμε στην άκρη τα στοιχεία ΕΦ, μας θυμίζει και την πραγματικότητα διαφόρων αφρικανικών χωρών που έχουν διοικηθεί ή συνεχίζουν να διοικούνται από δικτάτορες. Χαμηλής λογοτεχνικής αξίας, σεναριακά πολλά πράγματα τα περνάει στη γρήγορα, μπορεί να υπάρχουν και διάφορα κενά, οι χαρακτήρες είναι αρκετά επίπεδοι, κάτι αναμενόμενο πάντως, οι σκηνές δράσης πάρα πολλές και κάπως υπερβολικές (καλά, αυτός ο Καμίλιον μόνο στο βιβλίο αυτό σκότωσε πάνω από εκατό εχθρούς!), αλλά δεν πειράζει, έβγαλα προσωρινά εκτός λειτουργίας το μυαλό μου και ψυχαγωγήθηκα με λιγότερα από 50 λεπτά για δυόμιση ώρες. Αν βρω κάνα βιβλίο που πεδίο δράσης είναι κάποια χώρα στην Νότια Αμερική, την Αφρική ή την Ασία (Κίνα, Ιαπωνία κλπ), τότε θα το αγοράσω, μιας και αυτά τα μέρη μου αρέσουν λίγο-πολύ. Αυτά τα βιπεράκια βρίσκονται πολύ πιο εύκολα σε σχέση με Εξολοθρευτή και Ματ Χελμ.

 

Έπεται συνέχεια σε λίγο (edit: αύριο) με άλλες δυο κριτικές.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

Edited February 27, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο θάνατος ενός πολίτη. Σχόλιο εδώ: Ντόναλντ Χάμιλτον (Donald Hamilton)

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

Edited June 15, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο μαραθωνοδρόμος. Έχω δυο βιβλία του Γουίλιαμ Γκόλντμαν στη βιβλιοθήκη μου, το Ο μαραθωνοδρόμος και το Σατανικός μάγος (Magic), ήταν να διαβάσω τον Σατανικό μάγο πέρυσι, στον μήνα με τα βιβλία τρόμου, αλλά δεν έτυχε, οπότε διάβασα τον Μαραθωνοδρόμο πρώτα. Εξαιρετικό βιβλίο. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ, ή μάλλον δεν πρέπει, να πω τίποτα για την όλη υπόθεση εκτός από κάτι γενικόλογο, γιατί υπάρχουν διάφορες εκπλήξεις και δεν θέλω να τις χαλάσω. Ο Μπέιμπ Λεβί είναι ένας φοιτητής με λαμπρό μέλλον, συνάμα όμως είναι και αθλητής, μαραθωνοδρόμος, που όμως δεν έχει λάβει μέρος σε κάποιον μαραθώνιο αλλά έχει όλα τα φόντα να το κάνει και προπονείται σκληρά για να το πετύχει. Μπλέκει όμως σε μια παράξενη ιστορία με πράκτορες και διάφορα περιβόητα πρόσωπα της σύγχρονης ιστορίας. Δεν μπλέκει τυχαία, όλο και κάποια σύνδεση έχει με την υπόθεση. Η όλη εξιστόρηση είναι εξαιρετική, η εξέλιξη της υπόθεσης συναρπαστική, οι περιγραφές όσων συνέβαιναν παραστατικές και ρεαλιστικές, με πολύ καλούς διαλόγους και ωραίες προτάσεις. Φυσικά δεν έλειπαν το χιούμορ και κάποιες καλές ατάκες. Πολλές σκηνές του βιβλίου μένουν στο μυαλό και αρκετές μέρες μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσής του, ειδικά αυτή με τον οδοντίατρο και την κλασική ερώτηση "είναι ακίνδυνο;". Πολύ ανατριχιαστική σκηνή, σίγουρα όλοι, λίγο-πολύ, φοβόμαστε όταν πάμε στον οδοντίατρο, όχι τόσο για έναν απλό καθαρισμό, αλλά για κάνα κούφιο δόντι ή για σιδεράκια (έφαγα κάμποσα χρόνια με δαύτα), οπότε η σκηνή γίνεται ακόμα πιο ανατριχιαστική στους "φοβητσιάρηδες". Μπορεί η υπόθεση να αργεί να πάρει μπρος, αλλά εκεί είναι το καλύτερο κομμάτι, το όλο μυστήριο και η αγωνία για το που θα καταλήξει η ιστορία. Στην αρχή εξιστορούνται διαφορετικά γεγονότα, ο Μπέιμπ εδώ, ένα ατύχημα με ένα γέρο Γερμανό και έναν επίσης γέρο Εβραίο στην Νέα Υόρκη από κει, διάφορες δολοφονίες πρακτόρων/προμηθευτών, ταξίδια σε διάφορες πόλεις, αλλά όλα συνδέονται, δεν είναι άσχετα. Το βιβλίο προτείνεται άνετα, η ελληνική μετάφραση μου φάνηκε πάρα πολύ καλή, δεν έδειχνε καθόλου τα χρόνια της, τώρα, το μόνο που μένει, είναι να δω την ταινία που πιστεύω ότι θα είναι στο ίδιο καλό επίπεδο.

Το νησί της φρίκης. Ο Λάρι Τζονς είναι σαξοφωνίστας και παράλληλα συγγραφέας περιπετειών και κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων. Μου ήταν παντελώς άγνωστος, αλλά βρήκα αυτό το βιπεράκι σε πολύ καλή κατάσταση, με τράβηξε λίγο το εξώφυλλο, ο τίτλος του βιβλίου και η υπόθεση, το αγόρασα, "μπορεί να βρήκα ένα λαβράκι" είπα από μέσα μου, άλλωστε δεν μου κόστισε και πολλά. Μέσα σε λίγες ώρες το τελείωσα και με άφησε ικανοποιημένο. Ο Τζίλμπι Νας, ειδικός στα εκρηκτικά, προσλαμβάνεται από έναν Άραβα του Μπαχρέιν για να ανατινάξει το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης στο Μπαχρέιν. Το κτίριο θα ήταν άδειο, τον διαβεβαίωσε ο Άραβας, κάτι που ακούστηκε ευχάριστα στα αυτιά του Νας, μιας και δεν του αρέσουν οι σκοτωμοί, πόσο μάλλον να είναι υπεύθυνος γι'αυτούς. Πάει στο Μπαχρέιν λοιπόν, για να εκτελέσει την αποστολή του και να τσεπώσει τα λεφτά. Αλλά τα σχέδια του Άραβα είναι τελείως διαφορετικά. Και ο Νας πρέπει να ξεμπλέξει... Απλή γραφή, δίχως ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά ήταν καλή και το κείμενο κυλούσε σαν νεράκι. Η δράση πολλή και οι ανατροπές/εκπλήξεις αρκετές και καλές. Οι σκηνές με παρακολουθήσεις, κυνηγητά, μαχαιρώματα, ανταλλαγές πυροβολισμών και εκρήξεις από χειροβομβίδες και βόμβες, πολλές και χορταστικές, σίγουρα θα γινόταν μια ταινία μεσαίας ποιότητας με κλασικό σενάριο δράσης και με πολλές δυνατές σκηνές. Η μετάφραση είναι της Τασσώς Καββαδίας και φυσικά είναι καλή. Έχω άλλα δυο δικά του βιβλία, τα Ο μαύρος βασιλιάς (Czechmate) και Το παιχνίδι της δύναμης (Power Play), και αναζητώ τυχόν άλλα δικά του βιβλία που έχουν μεταφραστεί στη σειρά ΒΙΠΕΡ (π.χ. A Time To Die, The Dongola Script, The Silent War). Ο συγγραφέας συνεχίζει να γράφει περιπετειώδη μυθιστορήματα, που βλέπω ότι είναι ενδιαφέροντα αλλά όχι και πολυδιαβασμένα.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο ριψοκίνδυνος. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του Άλιστερ Μακλίν που περνάει στη λίστα με τα διαβασμένα και μπορώ να πω ότι είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Έχοντας δει την ταινία λίγες μέρες πριν, θυμόμουν πολλές σκηνές και ήξερα τι θα γίνει, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να διαβάσω το βιβλίο. Οι διαφορές ελάχιστες και όχι τόσο σημαντικές, σίγουρα όμως ο σκηνοθέτης έκανε καλή δουλειά, η μεταφορά του βιβλίου στην οθόνη ήταν αξιόλογη. Η υπόθεση απλή, ένα τρένο διασχίζει τα Βραχώδη Όρη το 1873, έχοντας ως προορισμό ένα απομακρυσμένο οχυρό που είναι χτυπημένο από χολέρα. Στο τρένο επιβάτες είναι στρατιώτες, ο διοικητής του οχυρού, ο κυβερνήτης της Νεβάδα, η ανιψιά του, ένας Μάρσαλ, ένας περιβόητος παράνομος και διάφοροι άλλοι. Αλλά τα φαινόμενα απατούν και οι εκπλήξεις είναι πολλές και οδυνηρές. Μπορεί η περιπέτεια του βιβλίου να αργεί, κυρίως εμφανίζεται στα τελευταία κεφάλαια, μέχρι τότε όμως υπήρχε αρκετό μυστήριο και πολλές ύποπτες κινήσεις - όπως και φόνοι. Η εξέλιξη της υπόθεσης ήταν κλιμακωτή, με το φινάλε δυνατό και ενδιαφέρον. Η εξιστόρηση πολύ καλή, η ατμόσφαιρα εξαιρετική, οι χαρακτήρες πολλοί και συνάμα απλοί, δίχως ιδιαίτερο βάθος, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και απαραίτητο αυτό, οι διάλογοι ρεαλιστικοί και φυσικοί, με αρκετές σαρκαστικές ατάκες του περιβόητου παρανόμου, γενικά ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα με σασπένς, μυστήριο και δράση. Η ελληνική μετάφραση ήταν εντάξει, αλλά υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα με την επιμέλεια, τίποτα το σημαντικό όμως. Ο Άλιστερ Μακλίν μπορώ να πω ότι μου ταιριάζει απόλυτα και γι'αυτό το λόγο είμαι χαρούμενος που έχω και τα 25 βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά (μπορεί να υπάρχουν και άλλα, αλλά δεν νομίζω).

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[Tiessa]

Φεβρουάριος

5. The Voyage of the Space Beagle, Van Vogt (σελ. 191)

6. Wild Seed, Octavia Butler (σελ. 248)

[Mort13]

1. The Demolished Man - Alfred Bester (250)

2. Something Wicked This Way Comes - Ray Bradbury (304)

3. A Princess of Mars - Edgar Rice Burroughs (240)

4. The Girl with the Dragon Tattoo - Stieg Larsson (542)

5. The Chronicles of Narnia: Prince Caspian - C.S. Lewis (192)

6. The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader - C.S. Lewis (192)

[BladeRunner]

Στη φρίκη των πάγων. Έχω έξι βιβλία του Ντάνκαν Κάιλ στη βιβλιοθήκη μου, αλλά αυτό είναι μόλις το πρώτο δικό του που διάβασα. Σε μια έρευνα στο ίντερνετ, για να βρω πληροφορίες για τον συγγραφέα και να διαβάσω κριτικές των βιβλίων του, είδα ότι πολλοί αναγνώστες τον βάζουν στο ίδιο ράφι με τους Ντέσμοντ Μπάγκλεϊ και Άλιστερ Μακλίν, δυο συγγραφείς που έχω διαβάσει αρκετά βιβλία τους (πέντε και τέσσερα αντίστοιχα), και αυτή η άποψη μου έκανε κλικ. Και συμφωνώ ότι είναι στο ίδιο επίπεδο και στο ίδιο στιλ, πάνω-κάτω. Έμεινα πολύ ευχαριστημένος με το Στη φρίκη των πάγων, πρόκειται για ένα συναρπαστικό θρίλερ, με πολύ μυστήριο, σασπένς, αγωνία και αρκετή δράση προς το τέλος. Σαν πεδίο δράσης έχουμε ένα απομακρυσμένο στρατόπεδο σε ύψος 2.100 μέτρων μέσα σε χιονοθύελλες και τρομερές καταιγίδες, στον παγετώνα της Βόρειας Γροιλανδίας. Πρόκειται για έναν σταθμό πολικών ερευνών, με την ονομασία Στρατόπεδο Εκατό. Η προηγμένη τεχνολογία είναι απαραίτητη για να επιζήσουν οι 300 άντρες του στρατοπέδου. Ο Χάρι Μπόουες έρχεται στο στρατόπεδο για την δοκιμή ενός υπερσύγχρονου οχήματος που δεν έχει βγει στην αγορά ακόμα, αλλά τότε είναι που, τυχαία, αρχίζουν οι καταστροφές στο στρατόπεδο. Υπάρχει ένας μανιακός δολοφόνος και σαμποτέρ μέσα στο στρατόπεδο που έχει κάνει σκοπό της ζωής του να το καταστρέψει. Ποιος είναι αυτός, όμως; Θα βρεθεί στο τέλος, φυσικά, αλλά μέχρι τότε το στρατόπεδο και οι άντρες του θα περάσουν πολύ δύσκολες στιγμές,στις ήδη δύσκολες με τις συνθήκες που επικρατούν. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα κλειστοφοβικά μέρη στα οποία συμβαίνουν περίεργα πράγματα, μου αρέσουν πολύ (όχι να είμαι παρών, αλλά να διαβάζω ιστορίες ), οπότε γι'αυτό βάζω και ένα συν στο βιβλίο. Ο συγγραφέας καταφέρνει άριστα να μας μεταφέρει το κρύο και τις δύσκολες συνθήκες που επικρατούν, η όλη ατμόσφαιρα είναι καταπληκτική, η εξέλιξη της ιστορίας (με τις υλικές καταστροφές, τους φόνους, το μυστήριο, την αγωνία των πρωταγωνιστών για να βγάλουν άκρη κλπ), πολύ συναρπαστική και ενδιαφέρουσα, οι περιγραφές παραστατικές και ρεαλιστικές, οι διάλογοι επίσης φυσικοί και η γραφή φυσικά πολύ καλή. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ καλό θρίλερ που προσφέρει σασπένς και δράση. Η μετάφραση του Βασίλη Κοχλατζή ήταν πολύ καλή, όπως και η επιμέλεια του βιβλίου. Όσοι είστε λάτρεις του είδους και βρείτε το βιβλίο, πάρτε το.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

Edited August 12, 2012 by BladeRunner

[Mors Planch]

1. Το Υπέροχο Σάβανο της Εξουσίας, Αλέξης Τότσκας (282)

2. Η Ιστορία της ΑΕΚ, Πανος Μακρίδης (75)

3. Travels in Northern Greece, William Martin Leake (527)

4. To outlive eternity and other stories, Poul Anderson (708)

5. War Maid's Choice, David Weber (496)

6. Man-Kzin Wars XIII, Larry Niven (288)

7. 1636 The Kremlin games, Eric Flint & George Huff (400)

 

[Count Baltar]

 

1. Threads of time - Edited by Robert Silverberg (207)

2. Greece's "Odious" Debt - Jason Manolopoulos (278) non fiction

3. Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα #6-Μέρες πανικού - Τζεφ Κίνι, μετάφραση Ιωάννα Λαμπράκη, εκδόσεις Ψυχογιός (226)

4. Απ' τα κόκαλα βγαλμένα - Γιώργος Δενδρινός, Εκδόσεις Κέδρος (384)

5. Τα ρεμάλια ήρωες - Νίκος Τσιφόρος (240)

6. Η αναρχία του δημοσίου υπαλλήλου - Ιούλιος Αύγουστος, Εκδόσεις Προπομπός (300) non-fiction

 

7. Danse Macabre - Stephen King (468) non fiction

 

Μου είχε ξεφύγει τόσα χρόνια. Σίγουρα πολύ ενδιαφέρον. Μου έκανε εντύπωση ότι, ενώ έχει γραφτεί πολλά χρόνια νωρίτερα, σε κάποια σημεία του είναι απίστευτα επίκαιρο.

[BladeRunner]

Ομάδα διασώσεως. Σχόλιο εδώ: Ντόναλντ Χάμιλτον (Donald Hamilton)

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

Edited June 15, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Κυνηγητό στην έρημο. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από την σειρά κατασκοπευτικών Fleuve Noir, που στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει μπόλικα, στη σειρά ΒΙΠΕΡ. Είναι αυτά με τα μαύρα εξώφυλλα. Πήρα 4-5 βιβλία διαφορετικών συγγραφέων για να γνωρίσω και αυτό το είδος των μυθιστορημάτων και να δω αν αξίζουν, αν βρω κάνα καλό διαμαντάκι και λοιπά. Αυτό δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Το σενάριο είναι αρκετά καλό και ενδιαφέρον για μένα, αλλά η εκτέλεσή του λίγο κάτω από μέτρια και η πλοκή υποτυπώδης, λίγο-πολύ ανούσια και κλισέ. Μια επαναστατική ομάδα μαύρων, που είναι έμποροι ναρκωτικών παράλληλα, που πουλάνε ηρωίνη σε τιμές κόστους για να διαφθείρουν την αμερικάνικη νεολαία, έχει προσωρινά εγκατασταθεί σε μια από τις γνωστές πόλεις - φαντάσματα στην έρημο των νοτίων πολιτειών (ξέρετε, πρόκειται για τις γνωστές πόλεις που συναντάμε σε γουέστερν έργα και που είχαν φτιαχτεί λόγω του χρυσού και του πετρελαίου εκείνων των περιοχών). Μια κυβερνητική μυστική οργάνωση, στέλνει δυο πράκτορες της για να λύσουν την υπόθεση. Θα μπορούσε να γραφεί ένα πολύ καλό βιπεράκι με αυτό το σενάριο. Αλλά φευ, η γραφή ήταν αρκετά μέτρια, οι διάλογοι αφελείς και μάλλον κακοί, με την προσπάθεια του συγγραφέα να τους εμπλουτίσει με χιούμορ να είναι αποτυχημένη, οι περιγραφές ψιλομέτριες, οι χαρακτήρες δίχως καθόλου βάθος και ενδιαφέρον, η δράση επίσης χωρίς ενδιαφέρον, αλλά η γενική ατμόσφαιρα αρκετά καλή. Γενικά δεν προτείνεται, υπάρχουν δεκάδες καλύτερα βιπεράκια για να επιλέξετε...

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[wordsmith]

1)Κουτί σε σχήμα καρδιάς, Joe Hill, Bell.

2)Το κατά Πιλάτον ευαγγέλιο, Ερίκ Εμμανουέλ Σμιτ, Περίπλους.

3)Οrphans of the Sky, Robert A. Heinlein.

4)Νεκρό Δέρμα, Αβραάμ Κάουα, Gemma Press.

5)Rage, by Stephen King (as Richard Bachman)

6)Η ωραία της ημέρας, το ημερολόγιο ενός call girl, Introbooks.

7)The Long Walk, Stephen King.

8)Εγώ το Ρομπότ, Ισαάκ Ασίμοφ, Κάκτος.

9)Τα παιδιά του Μαθουσάλα, Ρ.Α.Χάινλαϊν.

10)α)Η όμορφη Μάγκι των ασημένιων νομισμάτων και β)Ο πεντάχρονος Τζέφτη, του Χάρλαν Έλλισον, Παρά Πέντε.

11)Σοφία, Ζωρζ Σαρή, Πατάκης.

12)Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card, Μέδουσα.

13)Μπιλ, ο ήρωας του γαλαξία, του Harry Harrison, Μέδουσα.

14)Ελευθερία, Τζόναθαν Φράνζεν, Ωκεανίδα.

15)Greek Psycho, Νίκος Βλαντής, Οξύ.

16)Βιβλία εναντίον τσιγάρου, George Orwell, Μεταίχμιο.

17)Μύρτος, Παύλος Μάτεσις, Καστανιώτης. Πολύ ζωντανά γραμμένο(ενίοτε μέχρι αηδίας), αλλά αρκετά ασυναρτησία και μάλλον παλιομοδίτικο για τα γούστα μου.

[BladeRunner]

Το μονοπάτι των παρανόμων. Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του Λ'Αμούρ που διαβάζω και φυσικά είναι στο ίδιο καλό επίπεδο με τα υπόλοιπα. Βέβαια η ιστορία είναι μικρή σε έκταση, αλλά φυσικά αρκετά συναρπαστική και ενδιαφέρουσα. Ο Μπεν Κάρι είναι ένας γερασμένος παράνομος που ηγείται μιας μεγάλης ομάδας παρανόμων, με σιδερένια πυγμή. Αυτός είναι που σχεδιάζει και οργανώνει τις διάφορες δουλειές, ληστείες τραπεζών και τρένων, αρπαγές μεγάλων κοπαδιών κλπ, και προσπαθεί να κρατάει τους άντρες του μέσα σε όρια έτσι ώστε να μην κάνουν αλλού παρανομίες και να μην κινήσουν υποψίες με αποτέλεσμα να έχει πρόβλημα η ομάδα. Δεν είναι κακός άνθρωπος, αλλά λόγω διαφόρων καταστάσεων του παρελθόντος, έγινε παράνομος. Μάλιστα, είχε υιοθετήσει ένα μικρό αγόρι, τον Μάικ Μπάστιαν, που τον μεγάλωσε με αξίες αλλά του έμαθε και όλα τα κόλπα που χρειάζονται για να ηγηθεί στο μέλλον μιας ομάδας παρανόμων. Του έμαθε να πυροβολεί, να μάχεται μόνο με τα χέρια του, να ιχνηλατεί, να μιλάει σωστά χωρίς να κινεί υποψίες και φυσικά να οργανώνει. Το μόνο πρόβλημα είναι για το αν τελικά αυτός ο νέος, ο Μάικ Μπάστιαν, πρέπει να γίνει ο αρχηγός της ομάδας, ή όχι, αν πρέπει δηλαδή να γίνει παράνομος τελικά ή να τραβήξει άλλο δρόμο, λιγότερο επικίνδυνο. Μέσα στην ομάδα του Κάρι, όμως, υπάρχουν και αρκετοί που έχουν βαρεθεί τον Κάρι και θέλουν να κάνουν τα δικά τους σχέδια και να βγάλουν από την μέση τόσο τον Κάρι όσο και τον θετό γιο του. Και ο Μάικ αναλαμβάνει δράση. Ο Λουίς Λ'Αμούρ είναι ένας εξαιρετικός αφηγητής, με ολοζώντανους χαρακτήρες, εξαιρετικές περιγραφές δίχως περιττές λεπτομέρειες, με φυσικούς διαλόγους και απλή γλώσσα. Η συγκεκριμένη ιστορία διαβάζεται πολύ γρήγορα, τόσο γιατί είναι μικρή, όσο και γιατί είναι συναρπαστική, με μπόλικη δράση και σασπένς. Son Of A Wanted Man στο πρωτότυπο.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Η πόλη του τρόμου. Έχω προμηθευτεί κάμποσα γουέστερν βιπεράκια εκτός αυτών του Λουίς Λ'Αμούρ, για να γνωρίσω περισσότερους συγγραφείς γουέστερν, να έχω μεγαλύτερη ποικιλία δηλαδή, και που ξέρεις, μπορεί να υπάρχει κάτι καλό ανάμεσά τους. Ο Λουίς Μάστερσον δεν είναι Αμερικάνος, όπως ίσως φαντάζεστε, αλλά Νορβηγός, μιας και χρησιμοποιεί αυτό το ψευδώνυμο. Πολυγραφότατος συγγραφέας γουέστερν, στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί μπόλικα δικά του στη σειρά ΒΙΠΕΡ, τα οποία βρίσκονται αρκετά εύκολα στο Μοναστηράκι. Στα του βιβλίου τώρα: Γενικά το πρόσημο είναι θετικό προς ουδέτερο, σίγουρα δεν διάβασα κάτι το πολύ καλό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ψυχαγωγήθηκα. Πεδίο δράσης είναι μια πόλη ονόματι Πάρανταϊζ, στην οποία έχουν καταφύγει πολλοί πληρωμένοι φονιάδες, πιστολάδες και γενικά παράνομοι. Σερίφης δεν υπάρχει στην πόλη, ούτε ο νόμος κάνει την επίσκεψή του. Μιλάμε για σκληρά μούτρα. Όμως, μια μέρα, κάνει την επίσκεψή της μια μεγάλη ομάδα ανθρωποκυνηγών, μιας και τα κεφάλια επικηρυγμένων αξίζουν πολλά δολάρια. Και έπεται λουτρό αίματος. Υπάρχει και μια άλλη υπό-πλοκή, όπου η ομάδα των πιστολάδων πρέπει να ελευθερώσει έναν του σιναφιού τους, που πάει για κρέμασμα, σε μια άλλη πόλη βέβαια. Δεν υπάρχουν εκπλήξεις, απλό σενάριο, η δράση όμως αρκετή αλλά όχι τόσο χορταστική. Η γραφή δίχως κάτι το ιδιαίτερο, πάντως αρκετά καλή και το κείμενο διαβαζόταν γρήγορα. Οι περιγραφές ανθρώπων, τοπίων και γεγονότων, κατατοπιστικές και καλές, έδιναν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα που μου θύμισε ταινίες σπαγγέτι γουέστερν. Οι χαρακτήρες δίχως βάθος και πολλοί, αλλά όχι σε ενοχλητικό σημείο. Σίγουρα είμαι ικανοποιημένος, το βιβλίο αυτό (όπως και τα υπόλοιπα του συγγραφέα, υποθέτω), είναι ό,τι πρέπει για ένα δίωρο - τρίωρο σε κάνα ΚΤΕΛ ή στο κρεβάτι πριν τον ύπνο.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[BladeRunner]

Καταδίωξη. Άλλη μια τυχαία αγορά, αφού όπως είπα ήθελα μεγαλύτερη ποικιλία συγγραφέων γουέστερν. Εδώ έπεσα διάνα, το βιβλίο ήταν πολύ καλό και έμεινα ικανοποιημένος. Το Glenn Murrell είναι ψευδώνυμο του Leonard Meares, που έχει γράψει και με το όνομα Marshall Grover. Ποια είναι η ιστορία του βιβλίου: Μια ταξιδιωτική άμαξα, εκτός των επιβατών της, μεταφέρει και 30.000 δολάρια για πληρωμή σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Όμως έξι παράνομοι, με αρχηγό τον Ρεντ Ντάρεν, έχουν στήσει ενέδρα ώστε να αρπάξουν τα χρήματα. Έλα όμως που ένας γερο-ληστής τους χαλάει τα σχέδια. Χωρίς να έχει ιδέα για τα 30.000 δολάρια, ο γέρος αυτός, ονόματι Χουίτι Χόπερ, ληστεύει τους επιβάτες - κάτι εκατοντάδες δολάρια, κοσμήματα, αλλά και ένα... καλάθι με φαγητό - και φεύγει. Ε, εκεί στο καλάθι βρίσκονταν τα πολλά λεφτά. Υπεύθυνη για την ιδέα να μπουν τα λεφτά στο καλάθι, ήταν μια κοπέλα, ονόματι Μίλυ Γκόρντον, και ο άνδρας της, έχοντας τύψεις για το γεγονός αυτό, κυνηγάει τον γερο-ληστή. Αλλά το ίδιο κάνει και η συμμορία του Ρεντ Ντάρεν, μόλις μαθαίνει τα νέα... Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, με μπόλικη δράση, αρκετή ένταση, σασπένς, αλλά και χιούμορ. Η γραφή πολύ καλή, οι περιγραφές απλές, οι χαρακτήρες δίχως βάθος φυσικά αλλά όχι επίπεδοι και η όλη ατμόσφαιρα ωραία και με μια ευχάριστη νότα. Η μετάφραση πολύ καλή. Run For The Border ο πρωτότυπος τίτλος.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[jjohn]

Από την Παρασκευή εώς και σήμερα διαβάσα αυτά τα δύο βιβλία

 

13.Agent 6-Tom Rob Smith(σελ 543~)

 

Με το βιβλίο αυτο ολοκληρώνεται η τριλογία των Σοβιετικών θρίλλερ που ξεκίνησε ο Smith το 2008 με το Παιδί 44.

Η ιστορία ξεκινά με ένα ταξίδι στην Νέα Υόρκη που πραγματοποιεί η γυναίκα του πρωταγωνιστή με παιδιά από το σχολείο στο οποίο διδάσκει , πάει στο Αφγανιστάν και ξαναεπιστρέφει στην Νέα Υόρκη.Αυτά πέρι της υπόθεσης, δεν λέω παραπάνω, αλλά είναι καλή,πολύ καλή!

 

Στα σημαντικά τώρα, σαν βιβλίο νομίζω πως είναι ένα σκαλί πιο κάτω από τα δύο προηγούμενα κυρίως επειδή το αρχικό μέρος στο βιβλίο τραβάει λίγο παραπάνω απ'όσο έπρεπε. Το "πραγματικό" βιβλίο ξεκινάει γύρω στις σελίδες 210-250(κάπου' κει τελώς πάντων ) , όπου και ο Smith αποφασίζει να ασχοληθεί λιγουλάκι και με τον Leo και η δράση μεταφέρεται στο Αφγανιστάν

Αν και κακά τα ψέμματα, όλη η ιστορία στο Αφγανιστάν είναι ένα τεράστιο φίλλερ

. Απο το σημείο αυτό και μετά, ο Smith καταφέρνει να σε κολλήσει στο βιβλίο.

 

Αν είχε καταφέρει να κάνει τις 200τόσες πρώτες σελίδες 100 , το Agent 6 θα ήταν τέλειο.

 

Εν ολίγης, όσοι έχετε διαβάσει το Παιδί 44 και/η το Secret Speech(όπως είπα και στο τόπικ των αγορών, ο Πατάκης θα το βγάλει αυτόν τον μήνα νομίζω) ,αγοράστε το Agent 6

εάν πάλι όχι, είναι ένας καλός λόγος για να τα διαβάσετε(αν και το παιδί 44 είναι καλύτερος )

 

Άντε περιμένουμε το καινούργιο του τώρα!

 

14.Πέτρος Μαρτινίδης-Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία(σελ 297)

Πάμε και σε μία άλλη τριλογία τώρα.

Πέρσι τέτοιο καιρό(για την ακρίβεια ήταν Απρίλιος) διάβασα το πρώτο μέρος της τριλογίας 'Θεατρικοί Θάνατοι', μοιραίοι αντικατοπτρισμοί(κάτι τέτοιο) , το οποίο ήταν απλά ένα καλούτσικο μυθιστόρημα που έπασχε από πολλα προβλήματα όμως

Ευτυχώς , ο Μαρτινίδης μείωσε την τσόντα και αυτή τη φορά καταπιάστηκε περισσότερο με την πλοκή του και το αποτέλεσμα είναι καλό.Όχι τέλειο,αλλά καλό και δεν νομίζω να απογοητεύσει όποιον επενδύσει απάνω του.

Ο Αλέξης Ολμέζογλου αποφασίζει να εκδώσει ένα βιβλίο με τις περιπέτειες που πέρασε στο πρώτο βιβλίο και μιλάει με έναν κουλτουριάρη εκδότη.Κατά μίαν διαβολική σύμπτωση, τα γραφεία του εκδοτικού αυτού καίγονται και ο Αλέξης μπλέκει και πάλι σε μία αστυνομική έρευνα. Λίγο πριν τα μέσα της ιστορίας , ο Μαρτινίδης εισάγει στο παιχνίδι και μία δεύτερη ιστορία και κάπου εκεί κολλάς. Και όλα αυτά διαδραματίζονται στην Θεσσαλονίκη την περίοδο του Euro 2004 , κάτι που χρησιμοποιεί και ο συγγραφέας στην ιστορία του.

Edited March 6, 2012 by joidv

[BladeRunner]

Έχω το Παιδί 44, το είχα βρει φτηνά σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο, αλλά θα το διαβάσω κάποια άλλη στιγμή, όταν θα έχω όρεξη για ένα πυκνογραμμένο τούβλο. Σίγουρα όμως, όταν μεταφραστούν και τα άλλα δυο βιβλία, θα τα αγοράσω. Έχω ακούει πολύ καλά λόγια για το έργο του. Και είναι νέος σε ηλικία απ'όσο βλέπω!

Edited March 6, 2012 by BladeRunner

[Nihilio]

16) The Return of the Sorcerer: The Best of Clark Aston Smith - C.A.Smith (346)

Περισσότερα στο τόπικ για το συγγραφέα.

Edited March 6, 2012 by Nihilio

[BladeRunner]

Σύγκρουση με τον θάνατο. Πάλι ταξίδι με λεωφορείο, πάλι ΒΙΠΕΡ. Έχω βολευτεί με δαύτα, διαβάζονται γρήγορα και εύκολα. Κλασικό παλπ γουέστερν που μπορεί να μην έχει κάτι το ιδιαίτερο ή το πρωτότυπο, σίγουρα όμως ψυχαγωγεί (τους φαν του είδους, και γω δηλώνω φαν). Η ιστορία αφορά δυο ετεροθαλή αδέλφια, τον Ντέιν και τον Ουάιλι. Ο μεν πρώτος είναι ένας όμορφος και σκληρός τύπος, φονιάς που ευχαριστιέται να σκοτώνει και να προκαλεί πόνο. Ο δεύτερος είναι σερίφης σε μια μικρή και ήσυχη πόλη, έχει αλλάξει το επίθετό του και δεν μιλάει σε κανέναν για το παρελθόν του, τον αδερφό του και τον πατέρα του, έναν ζωοκλέφτη. Έξι χρόνια τα πέρασε έτσι, ήρεμα, χωρίς να έχει δει τον αδερφό του. Όμως διάφοροι φόνοι διαπράττονται σε διπλανές πόλεις και οι περιγραφές του δολοφόνου ταιριάζουν με τον αδελφό του, τον Ντέιν... Και στη μέση εμπλέκονται πλούσιοι κτηνοτρόφοι και πολιτικοί που είναι εναντίον του μονοπωλίου. Οι δολοφονίες πολιτικών αρχίζουν... Και ο Ουάιλι πρέπει να σταματήσει τον αδελφό του, με κάθε κόστος... Ωραίο παλπ γουέστερν, αρκετά καλογραμμένο, με καλούς διαλόγους και απλές περιγραφές. Οι χαρακτήρες απλοί και δίχως ιδιαίτερο βάθος. Η ατμόσφαιρα ωραία, η δράση έντονη και το τέλος αναμενόμενο αλλά ενδιαφέρον.

 

-Μάρτιος

 

35. Ρ. Σαπίρ/Γ. Μέρφι, "Το τέλειο όπλο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 187(7/10)

36. Τζόζεφ Ρόζενμπεργκερ, "Επιδρομή των βιοκλαδικών", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 170(5/10)

37. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ο θάνατος ενός πολίτη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 175(8.5/10)

38. Γουίλιαμ Γκόλντμαν, "Ο μαραθωνοδρόμος", εκδόσεις Ν. Ράπτη, 1976, σελ. 331(9.5/10)

39. Λάρι Τζονς, "Το νησί της φρίκη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1982, σελ. 185(7/10)

40. Άλιστερ Μακλίν, "Ο ριψοκίνδυνος", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1981, σελ. 176(8/10)

41. Ντάνκαν Κάιλ, "Στη φρίκη των πάγων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 190(8.5/10)

42. Ντόναλντ Χάμιλτον, "Ομάδα διασώσεως", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1977, σελ. 189(8.5/10)

43. Αντρέ Καρόφ, "Κυνηγητό στην έρημο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 178(2/10)

44. Λουίς Λ'Αμούρ, "Το μονοπάτι των παρανόμων", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 158(8/10)

45. Λουίς Μάστερσον, "Η πόλη του τρόμου", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 188(6.5/10)

46. Γκλεν Μάρελ, "Καταδίωξη", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1979, σελ. 168(8/10)

47. Γουίλ Χίκοκ, "Σύγκρουση με τον θάνατο", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1984, σελ. 177(6.5/10)

Edited August 14, 2012 by BladeRunner

[alanon]

1. ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 496 (8/10)

2. ο χλωμος καβαλάρης CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 530 (9/10)

3. οι αρχοντες του βορρα CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ464(8.5/10)

4. το τυραγουδι του ξιφους CORNWELL BERNARD (ψυχογιος) σελ 464(9.5/10)

5. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ - kay (anubis) σελ. 432(7/10)

6. η περιπλανωμενη φλογα- kay (anubis) σελ. 384(7/10)

7. ο πιο σκοτεινος δρομος - kay (anubis) σελ. 536 (7.5/10)

 

Edited March 8, 2012 by alanon

[Alucard]

01. Τρομερή Ομορφιά, Graham Masterton, εκδόσεις Οξύ, σελ. 399 (8.5/10)

02. Μετά τις Εννιά τόμος 2ος, ανθολογία φαντασίας, αυτοέκδοση από την Ομάδα Παιχνιδιών Ρόλων και Φαντασίας Θέρμης, σελ. 110

03. Η Λέξη για τον Κόσμο είναι Δάσος, Ursula le Quin, εκδόσεις Παρά Πέντε σελ. 174 (9/10)

04. Shadowrise, Tad Williams, σελ. 651 (8/10)

05. Κουτί σε Σχήμα Καρδιάς, Joe Hill, εκδόσεις Bell, σελ 390 (8.5/10)

 

06. 1984, George Orwell, εκδ. Κάκτος, σελ 296 (7.5/10)

 

Λοιπόν, για να μην παρεξηγηθούμε για το βαθμό. Το βιβλίο έχει καταπληκτικό θέμα, φοβερή και σκληρή ιδέα, το προτείνω σε όσους γουστάρουν δυστοπίες και αναγνώσματα που προκαλούν σκέψη. ΑΛΛΑ, το βρήκα βαρετό. Ίσως επειδή είναι παλιό, το ίδιο και η μετάφραση που διάβασα (1978, αν θυμάμαι καλά). Μετά τις 150 σελίδες, διάβαζα απλώς για να δω που θα το πάει. Ε, και που το πήγε...ΟΚ, δεν τρελάθηκα, ούτε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Σαν ανάγνωσμα, σαν καλλιτεχνική γραφή, χαρακτήρες κτλ, δε μου άρεσε καθόλου. Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές την ταινία Equilibrium από το βιβλίο 1984. Αλλά, όπως ξέρουμε όλοι, γούστα είναι αυτά...

[wordsmith]

06. 1984, George Orwell, εκδ. Κάκτος, σελ 296 (7.5/10)

 

Λοιπόν, για να μην παρεξηγηθούμε για το βαθμό. Το βιβλίο έχει καταπληκτικό θέμα, φοβερή και σκληρή ιδέα, το προτείνω σε όσους γουστάρουν δυστοπίες και αναγνώσματα που προκαλούν σκέψη. ΑΛΛΑ, το βρήκα βαρετό. Ίσως επειδή είναι παλιό, το ίδιο και η μετάφραση που διάβασα (1978, αν θυμάμαι καλά). Μετά τις 150 σελίδες, διάβαζα απλώς για να δω που θα το πάει. Ε, και που το πήγε...ΟΚ, δεν τρελάθηκα, ούτε έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Σαν ανάγνωσμα, σαν καλλιτεχνική γραφή, χαρακτήρες κτλ, δε μου άρεσε καθόλου. Εν κατακλείδι, προτιμώ χίλιες φορές την ταινία Equilibrium από το βιβλίο 1984. Αλλά, όπως ξέρουμε όλοι, γούστα είναι αυτά...

 

Οπωσδήποτε είναι έτη φωτός μακριά από αυτό που θα λέγαμε "συναρπαστική περιπέτεια". Μάλιστα κάποιος κριτικός λέει ότι ο Όργουελ, για να δείξει πόσο χάλια είναι τα πράγματα σε μια τέτοια απόλυτα καταπιεστική κοινωνία, βγάζει όλη την πρωτοβουλία και τη ζωντάνια από τους χαρακτήρες και έτσι δεν έχει σασπένς - μπορούμε να φανταστούμε από την αρχή ποιος θα κερδίσει στο τέλος. Η αξία τού βιβλίου είναι το ιδεολογικό βάθος. Το γιατί "η άγνοια είναι δύναμη" και "ο πόλεμος είναι ειρήνη" νομίζω ότι είναι φοβερές ιδέες. Το πόσο ψαγμένη είναι μια τόσο παράλογη κοινωνία και το πόσο συνειδητά καταπιέζει τον άνθρωπο, δηλαδή, το πώς και γιατί δημιουργήθηκε, λειτούργησε και προχωράει, παρόλο που είναι τόσο αντίθετη με όλα όσα θεωρούνται ότι έχουν αξία στη ζωή ενός ανθρώπου. Ρίξε μια ματιά και εδώ.