6o Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης

[trillian]

Να πάρετε φουτεράκι αλλά και ομπρέλα - ο καιρός προβλέπει βροχοπτώσεις... (άλλο αν στη Σύρο δε βρέχει ποτέ )

[RObiN-HoOD]

Κι εγώ με το "Ιθάκη" θα πάω και θα έρθω. Παρασκευή - Κυριακή. Οπότε θα συναντηθούμε εκεί.

 

... βέβαια μη τα λέτε αυτά γιατί αν το πλοίο πάθει κάτι θα κλαίμε για πολύ καιρό ... .

[nikosal]

Τα πρακτορεία συνηθίζουν να κρατάνε εισιτήρια για τους πελάτες τους. Αν κάποιος θέλει να ταξιδέψει και δεν βρίσκει επιστροφή, μου το λέει εδώ να του κάνω μια κράτηση.

 

Επίσης: Υπάρχουν δύο πλοία που επιστρέφουν ξημερώματα Δευτέρας από Σύρο προς Πειραιά και φτάνουν Πειραιά πριν τις 8 το πρωί της Δευτέρας ή κάτι τέτοιο. Το λέω όχι για να ταξιδέψετε με αυτά (είναι δύσκολη ώρα, προφανώς) αλλά για να μη φοβηθεί κανείς ότι πχ. θα χάσει το Ιθάκη (λέμε τώρα) και δεν θα είναι στη δουλειά του τη Δευτέρα. Θα είναι, έστω και έτσι.

 

Και ναι, το θέμα θα ανακοινωθεί και εδώ. Θα προσπαθήσω να το αναρτήσω το ταχύτερο παντού.

Edited May 10, 2012 by nikosal

[DinoHajiyorgi]

Επίσης: Υπάρχουν δύο πλοία που επιστρέφουν ξημερώματα Δευτέρας από Σύρο προς Πειραιά και φτάνουν Πειραιά πριν τις 8 το πρωί της Δευτέρας ή κάτι τέτοιο. Το λέω όχι για να ταξιδέψετε με αυτά (είναι δύσκολη ώρα, προφανώς) αλλά για να μη φοβηθεί κανείς ότι πχ. θα χάσει το Ιθάκη (λέμε τώρα) και δεν θα είναι στη δουλειά του τη Δευτέρα.

 

Είναι και το θέμα της παρέας. Τα τελευταία κους-κους και οι εντυπώσεις από το φεστιβάλ πριν χωριστούμε για άλλη μια φορά.

[wordsmith]

Επίσης: Υπάρχουν δύο πλοία που επιστρέφουν ξημερώματα Δευτέρας από Σύρο προς Πειραιά και φτάνουν Πειραιά πριν τις 8 το πρωί της Δευτέρας ή κάτι τέτοιο. Το λέω όχι για να ταξιδέψετε με αυτά (είναι δύσκολη ώρα, προφανώς) αλλά για να μη φοβηθεί κανείς ότι πχ. θα χάσει το Ιθάκη (λέμε τώρα) και δεν θα είναι στη δουλειά του τη Δευτέρα.

 

Είναι και το θέμα της παρέας. Τα τελευταία κους-κους και οι εντυπώσεις από το φεστιβάλ πριν χωριστούμε για άλλη μια φορά.

 

Πάαααρα πολύ μεγάλο καλάθι κρατάτε, μεσιέ μπατίρη σύζυγε. Μα τόοοοσο ωραίο είναι πια αυτό το φεστιβάλ; Εγώ φοβάμαι ότι θα προσγειωθούμε απότομα εμείς που δεν έχουμε ξαναπάει.

[DinoHajiyorgi]

Πάαααρα πολύ μεγάλο καλάθι κρατάτε, μεσιέ μπατίρη σύζυγε. Μα τόοοοσο ωραίο είναι πια αυτό το φεστιβάλ; Εγώ φοβάμαι ότι θα προσγειωθούμε απότομα εμείς που δεν έχουμε ξαναπάει.

Με τον θερμοστάτη σας ρυθμισμένο σταθερά στο subzero, φοβάμαι ότι εσείς, όντως θα προσγειωθείτε ολίγον τι άβολα.

[wordsmith]

[DinoHajiyorgi]

[nikosal]

ορίστε, τα ξαναφτιάξατε.

 

Πάρτε τώρα και το πρόγραμμα, αν και θα υπάρξουν μικρο-αλλαγές & προσθήκες της τελευταίας μέρας. Αλλά δεν μπορούσα να περιμένω άλλο για την εκτύπωση.

 

Edited May 10, 2012 by nikosal

[Nienor]

Κι εγώ με το "Ιθάκη" θα πάω και θα έρθω. Παρασκευή - Κυριακή. Οπότε θα συναντηθούμε εκεί.

 

... βέβαια μη τα λέτε αυτά γιατί αν το πλοίο πάθει κάτι θα κλαίμε για πολύ καιρό ... .

 

Άσε τώρα που θα κλαίτε, κύριος, το νησί μας είναι πανέμορφο... και το φεστιβάλ είναι ακόμα καλύτερο από ό,τι περιμένεις (μις/κα Χατζηγιώργη... και/κυρίως σε σένα)

 

Αντε ρε ελάτε πια

 

(Βάσω, εγώ θα την παλέψω αλλά στο μπαράκι να ξέρεις θα στεναχωρηθούν πολύ... :( )

[RObiN-HoOD]

Ξύπνησα στις 4, και μέχρι τότε μια ξυπνούσα μια κοιμόμουνα από το άγχος... δηλαδή χάλια ύπνος .

 

Αν δεν περάσω καλά θα σας έχω όρθιους για μια εβδομάδα ΣΥΝΕΧΕΙΑ (και βρέχει κι όλας έξω που μέχρι χθες είχε ήλιο... Κιάρα κανόνισε ).

[nikosal]

Έχουμε το θέμα:

 

Το διήγημα επιστημονικής φαντασίας που θα υποβληθεί για το διαγωνισμό πρέπει να περιλαμβάνει αυτούσια μια από τις φράσεις: «Ποιος είπε ότι οι γήινοι είναι εύκολοι;» ή «ποιος είπε ότι οι γήινες είναι εύκολες;» ακριβώς, χωρίς καμία τροποποίηση (είτε με εισαγωγικά, είτε χωρίς αυτά). Και μάλιστα η φράση αυτή πρέπει να παίζει κεντρικό ρόλο στο διήγημα, όχι να αναφέρεται «παρεμπιπτόντως», απλά για να καλυφθεί ο όρος. Σημείωση: Δεν απαγορεύεται να περιλαμβάνει το διήγημα και τις δύο φράσεις.

 

Άλλοι όροι:

 

• Μέγιστος αριθμός λέξεων: 1,500 λέξεις.
• Δικαίωμα συμμετοχής έχουν ισότιμα όλοι, είτε βρίσκονται στη Σύρο για το φεστιβάλ, είτε το παρακολουθούν από μακριά.
• Παράδοση με μέιλ (στο shortstory -παπάκι- redworlds.gr) ως τις 23:30 το βράδυ του Σαββάτου 12 Μαΐου.

To θέμα έδωσε ο Δημήτρης Σπυρίδωνος, που θα είναι και ο κριτής του διαγωνισμού. Οι υπόλοιπες λεπτομέρειες εδώ. Θυμίζουμε ότι το νικητήριο διήγημα θα αναγνωσθεί στο κλείσιμο του φεστιβάλ (Κυριακή μεσημέρι) και θα λάβει ως βραβείο ένα πρωτότυπο έργο του Νίκολας Μουρ.

Edited May 11, 2012 by nikosal

[DinoHajiyorgi]

Επέστρεψα. Πέρασα υπέροχα. Ο κύριος Νίκος Αλμπανόπουλος, έστω και σε περίοδο κρίσης, παρέδωσε ένα φεστιβάλ που θα θυμόμαστε. Ειδικά εκείνοι που ήρθαν για πρώτη φορά και τώρα κόλησαν! Δόθηκε υπόσχεση και για του χρόνου... αν υπάρχουμε ακόμα σαν χώρα.

 

Είμαι too pooped για να σας τα γράψω τώρα όλα. Ραπόρτο από αύριο.

[DinoHajiyorgi]

Νάμαστε λοιπόν. Πόσες εισαγωγές σηκώνει ένα ραπόρτο; Ένα όχι συνηθισμένο ραπόρτο σαν κι αυτό; Πρώτα είναι η αντίδραση στην επιστροφή ενός αγαπημένου θεσμού που εγώ είχα πενθήσει, κλάψει, ξεφτιλιστεί στο φόρουμ για την πάρτη του, και μετά είχα ρίξει και ταφόπλακα στο όλο ζήτημα. Κι εκεί που ζούσα την προσωπική μου «παρακμή» … να το νέο της επιστροφής. Κι όλοι περίμεναν να με δουν να χοροπηδάω τσιρίζοντας σαν τρελός, όταν η δυσπιστία και ένα σωρό άλλα συναισθήματα με είχαν γραπώσει και με τραβούσαν πέρα δώθε. Θυμηθείτε την κοπέλα που λατρέψατε, που σας κομμάτιασε την καρδιά όταν σας εγκατέλειψε, το ζεστό χαστούκι που πάγωσε στο μάγουλο σας, και τώρα επιστρέφει για να σας πει ότι σας θέλει πίσω.

 

Αύριο κλείνω έναν χρόνο χωρίς την μητέρα μου. Ένα χρόνο μόνος και υπεύθυνος σπιτικού με σκύλους και γάτους. Θα τα άφηνα τρεις μέρες μόνα τους, κάνοντας τον σταυρό μου να πάνε όλα καλά. Θα σας πω τι βρήκα εδώ Κυριακή βράδυ στον επίλογο του ραπόρτου.

 

Την Παρασκευή τα χαράματα λοιπόν, έζησα για άλλη μια φορά όλες εκείνες τις κινήσεις που σε 4 προηγούμενα ΦΕΦΕ με γέμιζαν με γλυκιά προσμονή για το ταξιδάκι που θα με έφερνε κοντύτερα στη Σύρο. Αυτή τη φορά όμως, μουδιασμένος από το άγχος και την αβεβαιότητα, ήταν πολύ περισσότερο κάτι σαν αναπαράσταση των παλιών εκείνων πρωινών. «Όντως γεμίζω την βαλίτσα μου για τη Σύρο;» «Όντως μπαίνω σε ταξί για τα ΚΤΕΛ;» «Όντως είμαι σε λεωφορείο για Αθήνα;» και κάπως έτσι μέχρι το καράβι, μέχρι να δω τον adia Αλέξανδρο, τον Κώστα Χαρίτο, τον Κώστα Γερογιάννη, τον Δημήτρη Σπυρίδωνος… για να πω «πράγματι, αυτό συμβαίνει.»

 

Να το αναφέρω τώρα για να μην μου διαφύγει αργότερα λόγω αφηρημάδας. Φέτος, όπως και προηγούμενες χρονιές, αλλά πολύ περισσότερο φέτος, δεν θα μπορούσα να πάω στη Σύρο και να ζήσω τις πλήρεις τρεις μέρες του φεστιβάλ αν δεν λάβαινα την ενθάρρυνση, ηθική και υλική βοήθεια καλών και αγαπημένων φίλων, των οποίων τα ονόματα δεν αναφέρω κυρίως για να μην τους φέρω σε δύσκολη θέση. Τους ευχαριστώ και εύχομαι, αν πράγματι τροχός είναι και γυρίζει, να δω μια μέρα και την άνω πλευρά, για να εκπληρώσω το όνειρο του να επιστρέψω την αγάπη μου και με τόκους μάλιστα.

 

Ήμασταν λοιπόν αρκετοί στο καράβι για να περάσουμε καλά χωρίς να καταλαβαίνουμε τις ώρες που περνούσαν. Άγγελος Μαστοράκης, Μιχάλης Μανωλιός, Πέτρος Κούστας σταθεροί, καθησυχαστικοί πυλώνες του Φεστιβάλ εκεί, ανάμεσα μας. Κι ένα χλωμό, ταλαιπωρημένο φάντασμα που απαντούσε στο όνομα Ηφαιστίονας. Είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει για ύπνο. Αλλά μου έλειψαν παλιές κλασσικές φιγούρες: Η Βάσω Χρήστου, ο Χριστόδουλος Λιθαρής, ο Νεκτάριος Χρυσός και το αγαπημένο ζεύγος των Κατσαβών. Και δύο νέες και ευχάριστες εξελίξεις: Γνώρισα καλύτερα τον Σταμάτη Nirgal, και τον φίλο του Αποστόλη (μη μέλος) με δυνατή βαρυτική έλξη, όπου καθόταν εκείνος, εκεί μαζευόταν και το πηγαδάκι μας.

 

Στο λιμάνι με περίμενε και η Sonya Χριστίνα που θα με συνόδευε στο σπίτι της Κιάρας όπου φιλοξενούμουν, αν και βασιζόταν να της δείξω πως θα πηγαίναμε εκεί. Ήταν η πρώτη της φορά σε ΦΕΦΕ και η πρώτη της παραμονή στο μαγικό δενδρόσπιτο της Nienor. (Το σπίτι είναι μακρόστενο, λες και είναι σκαλισμένο στο εσωτερικό κορμού δέντρου.) Και τα ευχάριστα δεν είχαν τέλος. Στο καφέ Πειραματικόν συναντηθήκαμε για καφέ και με τον Γιώργο Tetartos που είχε φτάσει αεροπορικώς στο νησί με φίλο του από την προηγουμένη. Μετά τον καφέ, μετακομίζουμε στην παραλιακή ταβέρνα «Τα Γιάννενα» για το μεσημεριανό μας φαγοπότι. Βγάζω το άχτι μου με τηγανιτούς κεφτέδες, πατάτες τηγανιτές και πιλάφι. Κι έχω φάει ήδη ένα τσιζ στο καράβι. Το παντελόνι δεν με χωράει, Αποστόλης και Tetartos μοιράζουν πονόκοιλους από τα γέλια, με τα ανέκδοτα που ξεφουρνίζουν. Η Σύρος ακούει το γέλιο της Sonya Χριστίνας. Αργότερα, στο σπίτι της Κιάρας διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε αρκετός χρόνος για έναν απογευματινό ύπνο. Είχα ξυπνήσει από τις 3:30 τα χαράματα και θα έμενα έτσι άυπνος μέχρι τα μεσάνυχτα.

 

Σε έναν νέο και συμπαθητικό χώρο για το ΦΕΦΕ, το καφέ μπαρ Delice, έγινε η έναρξη του 6ου Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης. Στο κέντρο, σα να μην πέρασε μια μέρα, στυλάκι, κοτσονάτος-κοτσονάτος, χαμογελαστός, κεφάτος, ο πρες-κονφερανσιέ Νίκος Αλμπανόπουλος μας καλωσόρισε στην εκδήλωση. Φέτος τα πολύ μικρά διηγήματα που άνοιξαν το Φεστιβάλ ήταν 7. Ο Κώστας Χαρίτος κέρδισε επάξια την ψηφοφορία για το καλύτερο και πιο αστείο του μικρό διήγημα.

 

Μετακινηθήκαμε στην Πινακοθήκη Κυκλάδων όπου τα εκθέματα μας έπεισαν ότι είχαμε περάσει το κατώφλι ενός άλλου κόσμου. Μας κύκλωναν δημιουργήματα εξωγήινης σύλληψης. Εκεί παρακολουθήσαμε και το θεατρικό εργάκι «Η Απελπισία του Ανδρισμού» το οποίο βρήκαμε συμπαθητικό και πετυχημένο.

 

Και φυσικά, η τελευταία εκδήλωση της ημέρας: Το επίσημο παγωτό του Φεστιβάλ στο Daidadi και η ανακοίνωση του θέματος του Διαγωνισμού Συγγραφής. Το παγωτό βελούδινης υφής τελειότητα, και το θέμα του διαγωνισμού, μόνο από το Λογιοτρωνικό μυαλό του hombre Δημήτρη Σπυρίδωνος μπορούσε να προέλθει. «Ποιος Είπε Ότι Οι Γήινοι /Γήινες είναι Εύκολοι/λες;» Η ιδέα του θέματος βάραινε τον νικητή των Πολύ Μικρών Διηγημάτων, ο Κώστας Χαρίτος όμως δεν άντεξε το βάρος ετούτο. Ο Δημήτρης μας έδωσε ένα θέμα στο οποίο έχει εντρυφήσει, ψάχνοντας σαφώς συνένοχους στο kinky γαλαξία που συνήθως γυροφέρνει.

 

Και έκλεισε η μέρα; Θα αστειεύεστε. Ο Μιχάλης Μανωλιός πεινούσε και ήθελε “Πέτρινο”. Για την συγκεκριμένη ταβέρνα εγώ προσωπικά δεν χρειάζομαι ειδικά παρακάλια. Εκεί σερβίρουν την αγαπημένη μου «Ρεμπέτικη Τηγανιά». Είχαν και κότσι λουκούμι, πάγωσε για λίγο ο χρόνος, ο mman όμως αντιστάθηκε. Την ώρα του φαγητού έφτασε και το βραδινό καράβι, με τους καθυστερημένους του φεστιβάλ. Έτσι η παρέα μεγάλωσε με την άφιξη του Διγέλαδου Αλέξανδρου, της Melkiades Χρύσας, Trillian Αλεξάνδρας, της συμβίας μου Κέλλυ wordsmith και του παιδικού μου φίλου Στέλιου Λιβανού. Έφτασε η ώρα μέχρι 2 η ώρα το πρωί και όχι μόνο κατάφερα να μείνω ξύπνιος, για κάποιον περίεργο τρόπο δεν νύσταζα καν. Το φαγητό έξοχο. Η παρέα έξοχη. Τα ανέκδοτα να πετσοκόβουν. Και είχα κι ένα δώρο από την Κέλλυ, το κόμιξ του Χρήστου Σταμπουλή “Mars – Το Τέλος των Υπερηρώων”.

 

Σηκωθήκαμε και το διαλύσαμε όλοι ταυτόχρονα, ευχάριστα κουρασμένοι και χορτασμένοι. Ραντεβού την άλλη μέρα το πρωί.

 

Συνεχίζεται

[mman]

Στα σβέλτα αυτή τη φορά:

 

Παρασκευή 11/5/12

 

Ένα κάρο γνωστός κόσμος στο καράβι, όπως κάθε φορά. RobinHood, DinoH (σίγουρα θα ξεχάσω μερικούς, μη βαράτε), Scanner, hombre, khar –με σύζυγο και φιλικό ζευγάρι– Nirgal και ο αδελφός του Αποστόλης, PiKei, Αλέκος Παπαδόπουλος, Άγγελος Μαστοράκης, Κώστας (της Βάσως) Γερογιάννης, Αλέξανδρος Διαμαντίδης με τη φίλη του και άλλοι εκτός φόρουμ. Ο Scanner έχει μια απίστευτα δυστυχισμένη φάτσα από το πρωινό ξύπνημα.

 

Άφιξη στην Ερμούπολη στις 11:45, ταχτοποίηση στα δωμάτια και καφές στην πλατεία του Δημαρχείου με τη Sonya, τον tetarto και τον Rayander που είχε φτάσει από την προηγούμενη. Ο τελευταίος μας πήρε τ’ αυτιά όλο το Σαββατοκύριακο.

 

Φαγητό σε ταβέρνα δίπλα στο νερό, κοντά στα δεκαπέντε άτομα. Η Κιάρα / Nienor τρέχει να μοιράσει τα προγράμματα και κάθεται μαζί μας προς το τέλος. Ο Αποστόλης δεν μας αφήνει άντερο με τα αστεία του.

 

Ξεκούραση, ένα μπανάκι και βουρ για την έναρξη στο καφέ Delice με τα πολύ μικρά διηγήματα των 500 λέξεων εναλλακτικής ιστορίας, που, τι έκπληξη, πρακτικά και τα εφτά έχουν θέμα, άμεσα ή έμμεσα, την κρίση. Ο Νίκος nikosal Αλμπανόπουλος ήταν καλός, ο Αλέκος Παπαδόπουλος είχε όπως πάντα εξαιρετική ιδέα, αλλά ο khar μας γονάτισε με τον Γεώργιο Κωνσταντίνο Αντώνη Ευάγγελο Σαμαροβενιζέλο του Καραπαπανδρεαλή, κερδίζοντας με απόλυτη δικτατορία (24 στα 37, μόλις 4 ψήφους ο δεύτερος Παπαδόπουλος).

 

Φεύγουμε για την έκθεση των φοιτητών, όπου βλέπουμε και το πρώτο θεατρικό. Έσκασα στα γέλια, όχι τόσο με την παράσταση (γκρινιάρα / ζηλιάρα γήινηταλαιπωρεί στωικό εξωγήινο φίλο / σύζυγο) όσο επειδή είχα στέρεο από τη μία τον Nirgal που βογκούσε με όσα τραβούσε ο φτωχός ήρωας και από την άλλη τη Sonya που κάφριζε καταλλήλως.

 

Παγωτό στο Daidadi (ωραία πικρή σοκολάτα) όπου ο hombre, ως τρίτος στα 500άρια έχει αναλάβει να θέσει θέμα στον διαγωνισμό διηγήματος, (ο khar και ο Παπαδόπουλοςήθελαν να γράψουν) ανακοινώνει το εξής:

 

«Ποιος είπε ότι οι γήινοι-ες είναι εύκολοι-ες;»

 

Ρεμπέτικη τηγανιά και άλλα κοψιδάκια στο «Πέτρινο» όπου υποδεχόμαστε και τους βραδινούς Διγέλαδος, trillian, wordsmith, melkiades, και άλλους τρεις εκτός φόρουμ. Κρασιά μέχρι αργάκαι νάνι.

 

Σάββατο 12/5/12

 

Η Κιάρα διαβάζει Αποστόλη και Σταμάτη Nirgal Σταματόπουλο το πρωί, η Sonya Κώστα khar Χαρίτο το μεσημέρι. Και τα δύο διηγήματα έχουν να κάνουν με τους τρεις νόμους της ρομποτικής το οποίο ήταν και το θέμα για φέτος. Διαστημικό του Σταμάτη, αστυνομικό του Κώστα. Η διαφορά του χώρου που φιλοξενήθηκαν οι δύο εκδηλώσεις (σ’ ένα ταπεινό καφενείοτου Nirgal, σε μια υπέροχη βεράντα ξενοδοχείου πάνω απ’ τη θάλασσα του khar) θα γίνει ένα συνεχές αστείο για όλο το Σ/Κ. Ενδιάμεσα, απολαύσαμε μια ενδιαφέρουσα ξενάγηση από τον διοργανωτή στο εντυπωσιακό κτήριο του Δημαρχείου της Ερμούπολης.

 

Μεσημεριανό όπου, η πείνα που θέριζε μια παρέα από έξι στομάχια, μας αποκόπτει σε άλλη ταβέρνα από την κυρίως μάζα του φεστιβάλ.

 

Το μεσημέρι το περνάω σκεπτόμενος –η Sonya με έχει σταυρώσει να γράψω. Τελικά πηγαίνω στο πατάρι του Delice και (την ώρα της προβολής των ταινιών μικρού μήκους του SFF-Rated, τις οποίες είχα δει) καταφέρνω μέσα σε τρομερή ζέστη, και σε έναν ξένο, μη φιλικό υπολογιστή να σκαλίσω καμιά 900αριά πρόχειρες λέξεις σε τρεις ώρες. Sonya δεν έγραψε. Sonya χρωστάει.

 

Πίσω στο δωμάτιο για ένα ντους (ήμουν σε άθλια κατάσταση) και ξανά στο Delice για να προλάβω το ρομπογουέστερν διήγημα του Ντίνου με την ενδιαφέρουσα ιδέα. Ακολουθεί το πολύ καλό (αλλά εντελώς οριακά, δυστυχώς,Ε.Φ.) θεατρικό του khar το οποίο έπαιξαν πολύ λιτά και εκφραστικά τέσσερις ηθοποιοί, ανάμεσά μας στο ίδιο καφέ.

 

Spaceballs στο Django το βράδυ και κοπάνα για μερικούς από το κυρίως γεύμα. Μπορεί να μη φάγαμε, αλλά ήπιαμε μπύρα με το μέτρο. Στη μία, αφού επιτέλους ξεφορτώθηκα τη Sonya, πρόλαβα μια ακόμα μπύρα και μερικά κονταροχτυπήματα με τη melkiades στην πιτσαρία με τους πολλούς.

 

Κυριακή 13/5/12

 

Το πρωί, πριν την παρουσίαση των αγαπημένων βιβλίων Ε.Φ., ο hombre προσπαθεί, και πάλι ανεπιτυχώς, να χώσει την wordsmith να τον βοηθήσει με την ανάγνωση και αξιολόγηση των δώδεκα διηγημάτων του διαγωνισμού. Ο tetartos μιλάει για το «Ακόμακαι οι θεοί» του Asimov, ο Nirgal για την τριλογία του Άρη του Robinson και η Sonya και μερικοί - μερικοί θέλουν ξύλο.

 

Μαζεύουμε τα πράγματά μας και τρέχουμε για το κλείσιμο του ΕΦστιβάλ (ο πετυχημένος αναγραμματισμός είναι από το πρόγραμμα) στην πιτσαρία Amvix, όπου παρουσιάζεται το φουτουριστικό δωράκι της διοργάνωσης στον μόνιμο MVP της Κώστα Χαρίτο και ανακοινώνεται:

 

1. η νικητήρια ταινία μικρού μήκους (δεν τηθυμάμαι),

 

2. τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων που διεξήγαγε οΑλέκος Παπαδόπουλος με τη βοήθεια / τρέξιμο της αεικίνητης Κιάρας (Α. 56% προτιμούν την Ε.Φ. του κοντινού μέλλοντος έναντι 44% του μακρινού. Β. Διατύπωση του Τρίτου και του Δεύτερου Νόμου της Πολιτικής με το κοινό να συμπληρώνει τον Πρώτο και ανακοίνωση των πιο ευφάνταστων απαντήσεων.),

 

3. το νικητήριο διήγημα της άγνωστης σε όλους μας (δεν την είχαμε δει και σε καμία εκδήλωση) Μαριλένας Τζωρτζάκη και το οποίο δεν διαβάστηκε λόγω του υπερβολικού θορύβου στον χώρο (διακρίθηκαν της επίσης άγνωστης Κωνσταντίνας Δεμένικα και της όχι και τόσο άγνωστης Βάσως Tiessa Χρήστου),

 

4. η απόφαση της πενταμελούς επιτροπής για την ανάδειξη του καλύτερου ελληνικού διηγήματος Ε.Φ. για το 2011 ότι με τη σύνταξη της σχετικής short list ολοκλήρωσε το έργο της και δεν προχωράει στην επιλογή κάποιου από αυτήν.

 

Ευχές για τη διεξαγωγή και του 7^ου ΕΦστιβάλ, τώρα που ξαναπήραμε φόρα, και ένα ηλιόλουστο ταξίδι επιστροφής μέσα σε ατμόσφαιρα πενταήμερης (κατάστρωμα, χάχανα, φτυάρια). Όταν πείστηκα να βάλω αντηλιακό, ήταν αργά. Γύρισα κατακόκκινος.

 

Edit:

Εκτός από μερικά κρίσιμα emoticons, όπως μου θυμίζουν / με διορθώνουν παρακάτω, το διήγημα των Σταματοπουλαίων είναι διήγημα των Σταματοπουλαίων, δηλαδή εκτός από του Νirgal και του Αποστόλη μαζί.

Εγώ από την άλλη θυμίζω στον εαυτό μου τις "Ερωτογραφίες" της Έλσας Χαραλάμπους στους τοίχους του Delice που μας άνοιξαν για τα καλά το μάτι με το καλησπέρα.

Επίσης, αδικαιολόγητος, ξέχασα το εξαιρετικό fan fiction διήγημα της Κυριακής του tetartos, τόσο καλό που

 

θα είχε θέση στο "Εγώ το Ρομποτ"

 

και οι φαν του καλού δόκτορα, του συγγραφέα συμπεριλαμβανομένου, ας φωνάζουν όσο θέλουν για την ιεροσυλία.

 

Τέλος πολλά ευχαιρστώ βέβαια, στον Νίκο, στην Κιάρα και σε όλους τους (πολλούς) άλλους συντελεστές του φεστιβάλ.

Edited May 14, 2012 by mman

[hombre]

Αναμένοντας τη συνέχεια από τον (και) χρονικογράφο Ντίνο, είμαι ακόμη με ένα χαμόγελο ως τα αυτιά. Απόλυτα ικανοποιημένος

από το 6ο! Εμπρός για το 7ο ΦΕΦΕ του χρόνου. (Ει δυνατόν και το 7ο πανευρωπαϊκό στο μπάσκετ για την Πανάθα του χρόνου)!

ΕΥΓΕ ΑΚΟΥΡΑΣΤΕ ΝΙΚΟ ΑΛΜΠΑΝΟΠΟΥΛΕ, ΚΙΑΡΑ, ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ και τ' άλλα παιδιά!!!

Υ.Γ.: Και μια παρέλειψη, χτες ήταν η γιορτή της μητέρας και παραλείψαμε να ευχηθούμε στις παριστάμενες και μη.

Ετεροχρονισμένα: ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑΔΕΣ!

[Nienor]

Να βοηθήσω - συμπληρώσω?

 

αλλά ο khar μας γονάτισε με τον Γεώργιο Κωνσταντίνο Αντώνη Ευάγγελο Σαμαροβενιζέλο του Καραπαπανδρεαλή, κερδίζοντας με απόλυτη δικτατορία

"μου δανείζεις ένα ευρώ..." μετά από μικρή παύση ένας κυριούλης πράσινος με ημίψηλο από τον κάποιον κοντινό πλανήτη κατέβηκε μια στιγμή για να δει τι ήταν τόσο αστείο εκεί κάτω στο μικρό νησί, πάνω στην ώρα για να ακούσει τη συνέχεια: "... να πάρω μια τυρόπιτα?"

 

Η Κιάρα διαβάζει Σταμάτη Nirgal Σταματόπουλο το πρωί

\

Όχι μόνο Σταμάτη, αδερφούς Σταματόπουλους, την ιστορία του ενός σε συγγραφή του άλλου Την οποία την αγάπησα πολύ

 

1. η νικητήρια ταινία μικρού μήκους (δεν τηθυμάμαι),

Το βραβείο κοινού το πήρε η ταινία Stopover, καμία έκπληξη γιατί αν τα θυμάμαι καλά ήταν η ίδια που διακρίθηκε και στο SFF Rated, από το οποίο κλέψαμε τα 12 ταινιάκια.

Και στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω και τη ντροπή μου: Ξέχασα να σας πω και να ευχαριστήσω τις φίλες μου, που μαζί ως τριμελής επιτροπή μετράγαμε ψήφους στις 4 η ώρα τα ξημερώματα, Σάββατο προς Κυριακή, μετά από όοοοολη αυτή την μικρούλα () ημέρα. Αλεξανδρούλα και Χρηστάρα μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Είμαι απλά απαράδεκτη...

 

 

Πέρασα υπέροχα στο 6ο φεστιβάλ, με έχει πιάσει μια μικρή μελαγχολία τώρα που φύγατε όλοι και το νησί μας επέστρεψε στα φυσιολογικά του. Χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα τους αδερφούς Σταματόπουλος, τον Αστέριο, τη Μαρίνα (από την ωραία Αίγινα μαζί με την Τερέζα της) και που έστω για λίγο είδα τόσους φίλους μαζεμένους.

 

Μου λείψατε πολύ όσοι δεν καταφέρατε να έρθετε. Βάσω, κάθε που περπατούσα προς μία εκδήλωση σε φανταζόμουνα ήδη καθισμένη εκεί να γελάς, στα μέρη που τα ξέρω αλλά χωρίς εσένα είχαν μεγάλη διαφορά. Ελπίζω στο επόμενο να έχουμε όοοοολοι άδεια. Κι όταν λέω όλοι εννοώ όλοι

[wordsmith]

Συμπληρώνω μερικά αλτσχαϊμερικά κενά των ως άνω ανταποκρίσεων:

-ο Κούστας λέγεται Παναγιώτης και όχι Πέτρος και καλά που δε μπαίνει πιο συχνά στο φόρουμ να του έρθει ταμπλάς, κε Χατζηγιώργη.

-η νικητήρια ταινία μικρού μήκους ήταν το "

", ένα χαριτωμένο ψηφιακό καρτούν(αλλά όχι και να βγει το καλύτερο απ'όλα, ρε παιδιά, έλεος!)

-να σημειωθεί με πηχιαία φλούο γράμματα η παρουσία του Γεωργίου του Δ' (βασιλέα της Ανεκδοτολάνδης), ο οποίος παρουσίασε το "Ακόμα και οι θεοί" του Ασίμοφ, έγραψε ένα εξαιρετικά Ασιμοφικό ρομποτικό διήγημα (αν ζούσε ο Ασίμοφ θα του έκανε μήνυση για το copyright) και ενδιάμεσα μας έριξε στα πατώματα από τα γέλια, το βράδυ του Σαββάτου, στην πιτσαρία δίπλα στο Daidadi, με ανέκδοτα για γιατρούς και όχι μόνο. Μου έδιωξε τη νύστα και εμένα που κουτούλαγα.

-η λέξη "Άμβυξ" είναι ελληνική, κε mman, δεν είναι χτισμένη πάνω σε διαστημόπλοιο η Ερμούπολη, διακτινιστείτε λίγο προς τα δω, παρακαλώ.

-στο πλοίο της επιστροφής ρεσιτάλ καφρίλας Μιχάλη Μανωλιού ο οποίος εκσφενδόνιζε κουτσομπολιά (πτόινγκ!), κακίες (πτόινγκ!) και πειράγματα (πτόινγκ!) προς πάσα κατεύθυνση και μάταια προσπαθούσαμε να τον αναχαιτίσουμε με το δικό μας πτωχό ρεπερτόριο εγώ και η Sonya.

-η Sonya παρουσίασε το πρώτο βιβλίο εφ που διάβασε στην ενήλικη ζωή της, το (ταρατατζούμ) "...και το τέρας", εκδ. Τρίτων 2009, μου διαφεύγει το όνομα του συγγραφέως αυτή τη στιγμή...

-εξαιρετικό το διήγημα "Ου φονεύσεις" και το θεατρικό "Η αναλογία" του khar και σπεύσατε να τα διαβάσετε όσοι τα χάσατε στο redworlds.gr, όταν ανέβουν.

-Κιάρα μου, γλυκιά μου, πάντα μέσα σε όλα και πάντα γελαστή και με την καλύτερη απάντηση για τον Πρώτο Νόμο της Πολιτικής (κατά το πρώτος νόμος της ρομποτικής). Εύφημος μνεία.

Και θα συμφωνήσω απολύτως με το

 

ΕΥΓΕ ΑΚΟΥΡΑΣΤΕ ΝΙΚΟ ΑΛΜΠΑΝΟΠΟΥΛΕ,

 

Ο κος nikosal αυτή τη φορά κράτησε την κούραση για τον εαυτό του και δε μας ταλαιπώρησε με πολλά πηγαινέλα από τη μια καφετέρια στην άλλη, όπως έμαθα ότι γινόταν άλλες χρονιές. Και εις άλλα με υγεία.

[nikosal]

Ο tetartos μιλάει για το «Ακόμακαι οι θεοί» του Asimov, ο Nirgal για την τριλογία του Άρη του Robinson και η Sonya και μερικοί - μερικοί θέλουν ξύλο.

 

 

Ευχαριστώ το Σταμάτη Σταματόπουλο που σκέφτηκε να μου υπενθυμίσει να είμαι έτοιμος να τραβήξω τη σειρά φωτογραφιών.

[Sonya]

χιχιχιχιχιχιχι

[Tiessa]

Βάσω, κάθε που περπατούσα προς μία εκδήλωση σε φανταζόμουνα ήδη καθισμένη εκεί να γελάς, στα μέρη που τα ξέρω [...]

 

Εχμ... δε θα ξαναγίνει. Το υπόσχομαι.

Κι εσείς μου λείψατε όλοι. Έπαιρνα διάφορες αναφορές από τον Κώστα και από άλλους στην διάρκεια του φεστιβάλ.

Τουλάχιστον ευχαριστήθηκα το γράψιμο για το διαγωνισμό, όπου ένιωθα ότι σας έκανα παρέα.

Έχασα βέβαια κάποιες μνημειώδεις σκηνές και πολύ φτυάρισμα, αλλά τα ανέκδοτα του Γιώργου έφτασαν μέχρι το σπίτι. Αρκεί να πω ότι από την είσοδο, εγώ ρωτούσα τον Κώστα πώς πέρασε κι εκείνος άρχισε να μου λέει ανέκδοτα.

Edited May 14, 2012 by Tiessa

[nikosal]

Η Κιάρα διαβάζει Σταμάτη Nirgal Σταματόπουλο το πρωί, η Sonya Κώστα khar Χαρίτο το μεσημέρι. Και τα δύο διηγήματα έχουν να κάνουν με τους τρεις νόμους της ρομποτικής το οποίο ήταν και το θέμα για φέτος. Διαστημικό του Σταμάτη, αστυνομικό του Κώστα. Η διαφορά του χώρου που φιλοξενήθηκαν οι δύο εκδηλώσεις (σ’ ένα ταπεινό καφενείοτου Nirgal, σε μια υπέροχη βεράντα ξενοδοχείου πάνω απ’ τη θάλασσα του khar) θα γίνει ένα συνεχές αστείο για όλο το Σ/Κ.

 

Υπερβολές.

 

Edited May 14, 2012 by nikosal

[mman]

1) Ξέχασα να σας πω και να ευχαριστήσω τις φίλες μου, που μαζί ως τριμελής επιτροπή [...]

 

2) [...] τη Μαρίνα (από την ωραία Αίγινα μαζί με την Τερέζα της) [...]

1) Μα, νόμιζα ότι η τριμελής γραμματειακή υποστήριξη αποτελούταν από την Κιάρα, τη Nienor και την Καλουντζή.

 

2) Η κοπέλα αυτή, που έφτασε με τη σκυλίτσα της από την Αίγινα χωρίς να ξέρει κανέναν μας και χωρίς να έχει ακούσει για καμία ΑΛΕΦ και κανένα sff.gr, ηρθε στο Φεστιβάλ οδηγημένη από μια αναφορά δεοντολογίας, η οποία ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έπαιζε τέτοιο υπέροχο ρόλο. Χάρηκα πολύ όταν το έμαθα.

 

3) η λέξη "Άμβυξ" είναι ελληνική, κε mman, δεν είναι χτισμένη πάνω σε διαστημόπλοιο η Ερμούπολη, διακτινιστείτε λίγο προς τα δω, παρακαλώ.

3) Καμία αντίρρηση, αλλά έγραψα μόνο αυτό που είδα με τεράστια γράμματα στην τέντα της πιτσαρίας.

[RObiN-HoOD]

Να ευχαριστήσω τη διοργάνωση, και το Νίκο προσωπικά , και να πούμε οτι ήταν ένα πολύ πολύ ευχάριστο και πετυχημένο τριήμερο, στην όμορφη Σύρο.

 

Οι συγγραφείς ήδη έχουν αρχίσει να κελαηδάνε και από κάτω και το δικό μου έργο.

 

 

Ιδού και οι φωτογραφίες, που αν δεν κάνω λάθος είναι και με χρονολογική σειρά.

http://community.sff...6%CE%B5-global/

 

Είναι ΠΑΡΑ πολλές ... οι συμμετέχοντες ας βοηθήσουν τώρα που τα έχουν φρέσκα και ας σχολιάσουν, και αργότερα θα μεταφέρω περιγραφές.

 

Τέλος, ίσως να υπάρχουν κάποιες ακόμα που δεν ξέρω γιατί δεν έγιναν upload () και φυσικά θα ακολουθήσουν και video που όμως θέλουν μια κάποια επεξεργασία γιατί ως έχει είναι 1 GB το καθ' ένα και έχω ένα μικρό-μικρό θεματάκι .

 

Enjoy και του χρόνου!

 

ΥΓ. Μπορείτε να συμπληρώσετε το album και με δικές σας φωτογραφίες παρά εδώ στο topic που ίσως χάνονται στον πανικό...

Edited May 14, 2012 by RObiN-HoOD

[DinoHajiyorgi]

Γλυκό ξύπνημα στο σπίτι της Κιάρας. Χουζουρεύω μέχρι να ακούσω τα κορίτσια (Nienor, trillion, Sonya) να ξυπνούν. Κατεβαίνω στο σαλόνι και πίνουμε όλοι φραπέδες. Ξέρω, όπως και οι περισσότεροι, ότι η Sonya θα μιλήσει την Κυριακή για το βιβλίο του mman και ότι θα διασκεδάσει να τον βλέπει να στριφογυρνάει στην καρέκλα του. Του χοντρού χιούμορ εγώ, υποθέτω ότι θα είναι μια «λάγνα παρουσίαση». Sorry που σας θίξαμε μανδάμ, εντάξει, δεν θα είναι λάγνα. Θα είναι γούτσου-γούτσου παρουσίαση. (Το παρεξηγώ συνέχεια αυτό το κορίτσι.)

 

Μετά τους φραπέδες, στο καφε Ελληνικόν για χυμό και ακρόαση του Ασιμοφικού διηγήματος των αδελφών Σταματόπουλων λοιπόν, αδέλφια ο Σταμάτης και ο Αποστόλης, κι όχι φίλοι. Δεν το είχα καταλάβει. Λίγο πριν την ανάγνωση δίνουν στην αναγνώστρια κάποιες αλλαγές της τελευταίας στιγμής. Είναι η αγωνία του δημιουργού, και ποιος ανάμεσα μας δεν την κατανοεί;

 

Μεσολαβεί αναπάντεχη έκπληξη με επίσκεψη-ξενάγηση στο Δημαρχείο Σύρου. Ανεβαίνω τα ιστορικά εκείνα σκαλιά που πάτησε η Κορομηλά και τα μοντέλα του Ασλάνη στα Bravo του Mega Channel. Υπέροχος χώρος με πολλή ιστορία. Μέχρι και στο γραφείο του κυρίου Δημάρχου μπήκαμε με τον Δήμαρχο εκεί να μας κοιτάει σαστισμένος.

 

Αργότερα μετακινούμαστε σε έναν καινούργιο και πανέμορφο τόπο, την βεράντα του Ξενοδοχείου Πλόες, με μια υπέροχη θέα της ακτής. Το νερό της θάλασσας από κάτω πεντακάθαρο, αστραφτερό, σε καλεί να βουτήξεις. Λόγω ανέμου δεν ανοίγουν οι ομπρέλες στα τραπέζια και οι μισοί κάθονται στη σκιά, δίπλα στην αναγνώστρια, που διαθέτει μεν γέλιο καμπάνα, από φωνή αφήγηση όμως… σπουργιτάκι. Λυπάμαι αλλά δεν άκουσα σχεδόν τίποτα από το διήγημα του Κώστα που αναγνώστηκε. Μετά πήραμε τον δρόμο του μεσημεριανού φαγητού και η πλειοψηφία κατέληξε στην Νησιοτοπούλα δίπλα στο Daidadi. Πολύ καλό μαγειρευτό φαγητό, κοκκινιστό μοσχάρι με τηγανιτές πατάτες. Δεύτερη μέρα που αντιστέκομαι στο αλκοόλ και τη βγάζω με νερό, αλλά από υγεία γενικώς, αισθάνομαι αυτή την αδυναμία που με κάνει να νυστάζω στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Το θέμα του διαγωνισμού με απασχολεί, μου περνούν ιδέες, αλλά δεν σχηματίζουν μια στέρεη ιστορία. Αισθάνομαι πότε-πότε σαν μια παρακμιακή εικόνα του εαυτού μου σε σχέση με τον Ντίνο που συμμετείχε σε διαγωνισμούς ΦΕΦΕ όταν αυτοί, οι διαγωνισμοί, ήταν flash, δύο ώρες συγγραφής μόνο από το άκουσμα του θέματος.

 

Μετά το γεύμα λίγο παγωτό ακόμα, πριν πάω στο σπίτι της Κιάρας για ένα διάλειμμα. Καταφέρνω μόλις 45 λεπτά ύπνου.

 

18:30 πίσω στη Πινακοθήκη Κυκλάδων για 12 ταινίες μικρού μήκους. Λίγες οι καλές, αν και υπάρχουν πολλές διαφωνίες για τις καλύτερες, κυρίως ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.

 

Είχα πάρει λίγο βαρέως την εκδήλωση όπου θα διαβαζόταν το διήγημα μου εκείνο το απόγευμα. Εφόσον δεν αξιώθηκα να συμμετάσχω στον διαγωνισμό, αυτό το ένα πράγμα θα δικαίωνε τουλάχιστο στον διοργανωτή την παρουσία μου στο νησί. Δεν ψαρεύω για καλά λόγια, σας λέω ειλικρινά πως αισθανόμουν. Ήταν το πρώτο πράγμα που είχα γράψει δημιουργικά εδώ και πάρα πολύ καιρό, και η διαδικασία δεν ήταν ευχάριστη όπως όταν έγραφα παλιά. Η ζωντανή ανάγνωση ενός διηγήματος που γράφτηκε με σκέψη στη σιωπή, είναι λεπτό θέμα. Ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να ξεφωνίζει, αλλά πρέπει να τον ακούει καθαρά και ο τελευταίος ακροατής. Υπήρξα τυχερός γιατί είχα αναγνώστη τον μοναδικό Βαγγέλη Ευαγγελίου, και αν πρόσεξα λάθη ήταν δικά μου, καθώς σε διαλόγους δεν κάλυψα επαρκώς ποιος μιλούσε πότε. Ακόμα πιο τυχερός ο Κώστας Χαρίτος, με ένα επίκαιρο θεατρικό με τρεις ηθοποιούς και έναν μαέστρο σκηνοθέτη που μας είχε σε προσοχή από το α ως το ω με μια εντυπωσιακή παράσταση. Και τα δύο event πραγματοποιήθηκαν ξανά στο όμορφο μαγαζί του delice.

 

Στο Django για spaceballs, και γαστριμαργικά πρέπει να είμαι τελειωμένος, δεν πεινάω, έχω συνεχόμενη αίσθηση αυτού του στομαχιού μου, αλλά the night is still young, dammit! [«Γράφει καθόλου ο Ντίνος; Δεν γράφει ε; Τρώει όμως. Όλο τρώει!»] Ξεκινούμε για Άμβυξ αλλά βρίσκουμε το μαγαζί γεμάτο. Καταλήγουμε σε πιτσαρία που δεν μου ανοίγει καθόλου την όρεξη. Παραγγέλνω μια ατομική χωρίς αλλαντικά, τρώγω τη μισή, και την ακριανή κρούστα από την υπόλοιπη. Δεν θέλω να φάγω άλλο. Η παρέα όμως είναι υπέροχη, κι αυτό κυρίως μου λείπει συχνά στη Χαλκίδα. Σύντομα αρχίζω να νυστάζω, θα ήθελα να διακτινιστώ απευθείας στο κρεβάτι, και η Κιάρα από απέναντι κάνει χιούμορ ότι θα πάμε για ποτάκια.

 

Βαστάτε πόδια μου, κάποτε θα φτάσουμε στο μαγικό σπίτι της Κιάρας και μετά το κρεβάτι είναι μόλις έξι στροφές της στενής σκάλας προς τα πάνω. Βασικά αν τα κορίτσια είχαν διάθεση για κουβέντα θα γούσταρα, αλλά η Κιάρα και η Αλεξάνδρα έχουν να μετρήσουν ψήφους για να βγάλουν το νικητήριο έργο μικρού μήκους. Πάω λοιπόν να παραδοθώ στον ύπνο.

 

Συνέχεια με τι έγινε την Κυριακή και τι βρήκε στο σπίτι όταν επέστρεψε στη Χαλκίδα.

 

Σκουντήξτε τον! Είναι ζωντανός;