Δημήτρης Posted May 7, 2012 Share Posted May 7, 2012 (edited) - Stephen King: Ντούμα Κη - Richard Laymon: The Woods are Dark (πρώτη επαφή) - Dean Koontz: Ο Εφιάλτης Παραφυλάει - H. P. Lovecraft: Στα Βουνά της Τρέλας - Robert Bloch: Ψυχώ - Αnn Rice: Συνέντευξη με ένα Βρυκόλακα (πρώτη επαφή) - M. R. James: Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (πρώτη επαφή) - Peter Straub: Κόκο - Clive Barker: Hellraiser - Graham Masterton: Ο Παρίας - Arthur Machen: Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας - Simon Clark: Δίψα για Αίμα (πρώτη επαφή) - William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ Ξεκινάω την λίστα με Clive Barker και Hellraiser. Δεν είναι η πρώτη φορά που το διαβάζω, το είχα πρωτοπιάσει περίπου δέ- κα χρόνια πριν. Ποια είναι η γνώμη μου γι' αυτό; Απλούστατα το θεωρώ ως αριστούργημα από τα λίγα. Το να αρέσει ο τρό- μος σε κάποιον και να μην έχει διαβάσει το Hellraiser, είναι σαν είναι φαντασάς και να μην έχει διαβάσει τον Άρχοντα των Δα- χτυλιδιών. Ή το ίδιο με επιστημονική φαντασία και Γαλαξιακή Αυτοκρατορία. Το βιβλίο μπορεί να αρέσει, μπορεί και όχι. Σε κάθε περίπτωση όμως πιστεύω ότι ''οφείλει'' να διαβαστεί. Για την ιστορία δεν έχω να πω και πολλά, μιας και είναι λίγο- πολύ γνωστή. Ένας άνθρωπος κορεσμένος από κοινότοπες η- δόνες, θα ανοίξει έναν κύβο- πύλη προς άλλη διάσταση με σκοπό την εύρεση της υπέρτατης ευχαρίστησης. Τα πλάσματα που κατοικούν εκεί όντως θα του την προσφέρουν, μονάχα όμως με τον τρόπο που την εκλαμβάνουν τα ίδια, όχι έτσι όπως περίμενε αυτός που τα κάλεσε. Και παρακολουθούμε τι συμβαίνει από εκεί και πέρα, ως και την τραγική κατάληξη. Ο Barker γράφει απλά και συγχρόνως υπέροχα, η σελίδα ιδίως όπου οι εποχές διαδέχονται η μία την άλλη, είναι όλα τα λε- φτά. Το πρώτο κεφάλαιο είναι ένα από τα τρία καλύτερα πρώτα κεφάλαια που έχω διαβάσει μέχρι τώρα σε βιβλίο, μαζί με αυτό του ''Ο Άρχοντας του Ψεύδους'', και well, αφήνω ένα στην άκρη για κάποια μελλοντική ανακάλυψη. Συγκλονιστικό με ό- λη την έννοια της λέξης. Έπιασα αρκετές φορές τον εαυτό μου να χαμογελάει μ' ευχαρίστηση, πράγμα σπάνιο για βιβλίο τρό- μου. Δεν γινόταν πάντως και αλλιώς με τον κυνικό τρόπο γραφής που υπάρχει, όπως π.χ. όταν η Τζούλια πήγαινε στα μπαρ για ''ψώνια'' Έξυπνο το τρικ του Barker στην περιγραφή των μαρτυρίων του Φρανκ. Όπου μεταξύ άλλων σαν την υπέρτατη μορφή σαδισμού, είχε την ευκαιρία να βλέπει τον κόσμο που είχε αφήσει για πάντα πίσω του. Αυτό σίγουρα ήταν το χειρότερο μαρτύριο απ 'όλα. Τέλος, είναι πλεονέκτημα το ότι το Hellraiser είναι μικρό, μόλις 151 σελίδες, και απλά γραμμένο. Το διάβασα σε λιγότερο από τρεις ώρες. Και δύο λόγια για την ταινία. Μπορώ να πω ότι είναι μία από τις πολύ λίγες φορές που μου άρεσε πιο πολύ από το βιβλίο. Υπάρχουν ορισμένες διαφορές μεταξύ των δύο τους, αλλά έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος έτσι όπως την έκαναν. Οι επιλο- γές των ηθοποιών όλες τους πολύ καλές, όπως επίσης και ο τρόπος με τον οποίο απέδωσαν τους Κενοβιάτες. Και οι συνέ- χειες ωραίες, δεν υπάρχει ούτε μία που να μην μου άρεσε έστω και λίγο. Έχω την παλιά έκδοση με την μάπα του pinhead να καλύπτει όλο το εξώφυλλο. Και πολύ καλή η δουλειά του Count Baltar στην μετάφραση για ακόμη μία φορά. Edited May 7, 2012 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 10, 2012 Share Posted May 10, 2012 Λοιπόν, το πρώτο βιβλίο του πρότζεκτ διαβάστηκε. Ήταν η πιο δύσκολη αρχή που μπορούσα να φανταστώ. JESUS IGNACIO ALDAPUERTA - ΜΑΤΙΑ Αρχικά, να πω ότι πλησίασα το βιβλίο με ιδιαίτερη επιφύλαξη, αφού όσες πληροφορίες είχα, μιλούσαν για ένα έργο που θα ήταν ίσως πολύ σοκαριστικό για να το αντέξω. Ξεκίνησα κατευθείαν με τις ιστορίες, προσπερνώντας τις δυο μικρές (κι ενδιαφέρουσες) εισαγωγές για δύο λόγους. α) Επειδή σχεδόν πάντα προτιμώ να διαβάζω την εισαγωγή στο τέλος και β) για να αποφύγω την πιθανότητα να φρικάρω πριν ακόμα ξεκινήσω την ανάγνωση. Να σημειώσω ότι δεν έχω διαβάσει Ντε Σαντ, κοντά στην θεματολογία του οποίου (φαντάζομαι) έχει κινηθεί ο Αλδαπουέρτα ( ; ) . Λοιπόν, άσχημα τα πράγματα. Ο λόγος είναι καλός (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για ένα μεταφρασμένο κείμενο) κι αυτό είναι νομίζω το μοναδικό θετικό σχόλιο που προσωπικά μπορώ να κάνω. Στην πρώτη εισαγωγή, από τον κ. Βασίλη Μπαμπούρη, αναφέρονται μερικά ακόμα θετικά στοιχεία (πέρα από την αξιόλογη τεχνική στον λόγο του Αλδαπουέρτα) όπως πχ το ιδιαίτερο περιβάλλον στο οποίο ο συγγραφέας τοποθετεί τις ιστορίες του κι ο τρόπος με τον οποίο θέτει αυτό το περιβάλλον, στην ουσία, σε δεύτερο πλάνο, πίσω από τα τεκταινόμενα της ιστορίας. Δεν διαφωνώ, ωστόσο προσωπικά βρίσκω ότι τα συγκεκριμένα προτερήματα δεν είναι αρκετά ισχυρά, ώστε να συγκρατήσουν τον οχετό που ξεχύνεται από τα έντεκα διηγήματα των Ματιών. Το βιβλίο, κατά πρώτον, απαιτεί πολύ γερό στομάχι και, κατά δεύτερον και κυριότερο, είναι γεμάτο με θανατίλα, διαστροφές κι ανηθικότητες του χείριστου βαθμού. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ νοσηρή, σχεδόν σε όλες τις ιστορίες. Σαδισμός, νεκροφιλία, σεξουαλικές διαστροφές και περιγραφές ωμής βίας είναι τα κυρίαρχα συστατικά στο μενού. Όλο το πακέτο, με λίγα λόγια, είναι βλάσφημο κι απάλευτο. 1)ΙΝΔΟΚΙΝΑ Η ιστορία ξεκινάει ως εξής: ''Ο υπολοχαγός παράγγελνε μια νεκρή πόρνη το απομεσήμερο κάθε Τρίτης''. Βασικά, πρόκειται για τρεις σελίδες γεμάτες απερίγραπτες χυδαιότητες, που πλαισιώνουν εκείνο το tell σημείο, στο τέλος της δεύτερης σελίδας, το οποίο αποτελεί την πραγματική κορωνίδα της διαστροφής στην Ινδοκίνα. Από εκεί και πέρα, το κλείσιμο κύλησε με νέες ασχήμιες, οι οποίες, παρά το ότι είχα μουδιάσει από το αμέσως προηγούμενο χαστούκι, κατάφεραν επίσης να επιδράσουν αρνητικά επάνω μου. Η ιστορία είναι απλά άρρωστη. Νομίζω μάλιστα ότι (μαζί με την τελευταία) είναι η πιο άρρωστη του βιβλίου (γεγονός στο οποίο μάλλον συμβάλει και το ότι αποτελεί την εναρκτήρια ιστορία). 2)ΙΚΑΡΟΣ Οι πρώτες δέκα περίπου σελίδες ξεκινούν χωρίς καφρίλες. Ένας άντρας μπαίνει σ' ένα τέτοιο και καρφώνεται μ' αυτό σ' ένα βομβαρδιστικό Β-17. Εκεί βρίσκει ένα περίεργο γλυπτό, το οποίο έχει παγιδέψει μια κοπέλα. Η βία κι η ωμότητα έρχονται στις τελευταίες σελίδες και κρατούν τόσο όσο να πεις 'οκ, δεν θέλω άλλο'. Και τότε φτάνει το τέλος που είναι τρελό και γεμάτο μαυρίλα. Σίγουρα λιγότερο βρώμικη ιστορία από την Ινδοκίνα. Μάλλον η καλύτερη του βιβλίου. Στα αρνητικά το μπέρδεμα που είχα σχετικά με το σε ποιο στρατόπεδο ανήκει ο πρωταγωνιστής. 3)Η ΑΜΜΟΣ, Η ΑΜΜΟΣ Ένα αεροπλάνο συντρίβεται στην έρημο. Ένας από τους επιζώντες είναι ο περίεργος της υπόθεσης. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, ούτε σαν ιστορία, ούτε από άποψη καφρίλας (εκτός φυσικά από την σκηνή λίγο πριν το κλείσιμο). Το ίδιο το κλείσιμο δεν μπορώ να πω ότι το έπιασα. Παρακάτω. 4)ΓΙΝ ΓΙΑΝΓΚ Ένας άντρας βρίσκει μέσα στο χιόνι τα συντρίμμια ενός επιβατικού αεροπλάνου. Πρώτη σελίδα ήρεμα. Δεύτερη σελίδα βουτηγμένη στην μακαβριότητα. Από την τρίτη σελίδα ως το τέλος, αρχίζει η σπλάτερ διαστροφή. 5)ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ Αυτή είναι η πρώτη ιστορία του βιβλίου που είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Στην ουσία πρόκειται για την λεπτομερή περιγραφή ενός κανιβαλισμού, η οποία συναγωνίζεται σε εμετικότητα τις νεκροφιλικές/παιδοφιλικές ορέξεις του πρωταγωνιστή. Πάρα-πάρα πολύ άρρωστο κείμενο. 6)ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ Να και μία ιστορία που σίγουρα δεν είναι ακραία. Πρώτο πρόσωπο και πάλι. Ένας τύπος αναλύει τη γνώμη του περί πόνου και ηδονής. Περισσότερο μου φάνηκε σαν μια προσπάθεια από μέρους του συγγραφέα να εξηγήσει την νοσηρότητα που βγάζουν οι ιστορίες του. 7)A LA JAPONAISE Μια περίεργη ομάδα ατόμων με φρικιαστικές ορέξεις τριγυρίζει σε μια βομβαρδισμένη πόλη. Και πάλι η ατμόσφαιρα είναι υπερβολικά νοσηρή, με τον σαδισμό και τις σεξουαλικές διαστροφές να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Ο τρόπος τον οποίο χρησιμοποιούν τα μέλη της ομάδας για να μασκαρέψουν την δράση τους, είναι ένα σοκ από μόνο του. 8)ΟΡΦΕΙΑ Ένας άντρας ακολουθεί ένα όνειρο. Νομίζω από τις πιο καλογραμμένες (τεχνικά) ιστορίες του βιβλίου. Όμως, και πάλι, το κείμενο κλείνει με μια έκρηξη ανωμαλίας, η οποία το μόνο που προσφέρει εκτός από αποτροπιασμό κι αηδία, είναι μια εικόνα του μέλλοντος και της τύχης του ίδιου του συγγραφέα (σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή). 9)ΠΡΕΠΟΥΣΑ ΤΙΜΩΡΙΑ Η διαστροφή είναι φυσικά παρούσα. Η βία, αυτήν τη φορά, δεν ξεχειλίζει. Αδιάφορη ιστορία κατά τη γνώμη μου, με μόνη εξαίρεση την ιδιότητα του πρωταγωνιστή (καθηγητής θρησκευτικών). 10)ΤΟ ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ Αν είναι αυτό που πάνω-κάτω κατάλαβα, τότε νομίζω πρόκειται για σατανική ιδέα, η οποία όμως θα χωρούσε λίγη παραπάνω ανάπτυξη. Η ιστορία δεν έχει σπλατεριές, δεν έχει ωμή βία, δεν έχει σεξουαλικές διαστροφές. Σίγουρα η πιο νορμάλ ιστορία του βιβλίου. 11)ΠΟΡΝΟΓΛΩΣΣΑ Μίλια πέρα από το 'ενοχλητικότατη', είναι πραγματικά το μόνο που μπορώ να πω για αυτήν την ιστορία. Καλύτερα να την αφήσω δίχως άλλα σχόλια, πέρα από την απλή αναφορά στην ιδιαιτερότητα της αφηγηματικής ( ; ) της μορφής (στην ουσία πρόκειται για ένα γλωσσάριο). Κατακλείδα: Δεν το συνιστώ. Προφανέστατα, όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπική μου άποψη. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted May 10, 2012 Share Posted May 10, 2012 Εγώ στο είχα πει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 10, 2012 Share Posted May 10, 2012 Πάντως εμένα μου κίνησε το ενδιαφέρον . Θα το έχω στα υπόψιν, αν το πετύχω κάπου τυχαία, έχει καλώς, αλλιώς δεν θα φάω και τον χρόνο μου για να το ψάχνω από δω και από κει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 10, 2012 Share Posted May 10, 2012 (edited) Λοιπόν, το πρώτο βιβλίο του πρότζεκτ διαβάστηκε. Ήταν η πιο δύσκολη αρχή που μπορούσα να φανταστώ. JESUS IGNACIO ALDAPUERTA - ΜΑΤΙΑ Αρχικά, να πω ότι πλησίασα το βιβλίο με ιδιαίτερη επιφύλαξη, αφού όσες πληροφορίες είχα, μιλούσαν για ένα έργο που θα ήταν ίσως πολύ σοκαριστικό για να το αντέξω. Να σημειώσω ότι δεν έχω διαβάσει Ντε Σαντ, κοντά στην θεματολογία του οποίου (φαντάζομαι) έχει κινηθεί ο Αλδαπουέρτα ( ; ) . Το βιβλίο, κατά πρώτον, απαιτεί πολύ γερό στομάχι και, κατά δεύτερον και κυριότερο, είναι γεμάτο με θανατίλα, διαστροφές κι ανηθικότητες του χείριστου βαθμού. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ νοσηρή, σχεδόν σε όλες τις ιστορίες. Σαδισμός, νεκροφιλία, σεξουαλικές διαστροφές και περιγραφές ωμής βίας είναι τα κυρίαρχα συστατικά στο μενού. Όλο το πακέτο, με λίγα λόγια, είναι βλάσφημο κι απάλευτο. Κατακλείδα: Δεν το συνιστώ. Προφανέστατα, όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπική μου άποψη. Πρώτα απ' όλα dagoncult μπράβο για την ωραία κριτική. Δεν διάβασα τα σχόλια σου για τις ιστορίες, γιατί δεν θέλω να τις θυμάμαι όταν τις ξαναπιάσω. Θυμάμαι πάντως ότι η πρώτη μου είχε κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση απ 'όλες. Το βιβλίο ό- ντως είναι πολύ κοντά στο στυλ του ντε Σαντ, και συμπτωματικά διαβάζω ένα δικό του αυτόν τον καιρό. Αν σου άρεσε, τότε θα σου αρέσει και ο μαρκήσιος. Είχα την τύχη να αγοράσω το βιβλίο προτού αυτό εξαντληθεί. Και λέω τύχη, γιατί μου άρεσε πολύ. Πραγματικά δεν έχω πρόβλημα με τέτοια κείμενα. Όσο δεν μου αρέσουν να συμβαίνουν στην πραγματικότητα, άλλο τόσο μου αρέσει να τα δια- βάζω. Ισχύει πάντως το ότι είναι ένα εμετικό βιβλίο που δεν είναι για όλους. Στην εισαγωγή αν δεν κάνω λάθος λέει ότι δεν εκδόθηκαν όλες οι ιστορίες από την συλλογή, παρά μόνο ένα μέρος τους; Edited May 10, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted May 12, 2012 Share Posted May 12, 2012 (edited) [1)Stephen King - Το πρόσωπο του φόβου 2)Dean Koontz - Μοχθηρό φεγγάρι(πρώτη επαφή) 3)Clive Barker - Καμπάλ(πρώτη επαφή) 4)Jack Ketchum - Νεκρή Σαιζόν 5)H.P. Lovecraft - Δεν έχω αποφασίσει ακόμα(πρώτη επαφή) 6)Joe Hill - όποιο βρω(πρώτη επαφή) 7)E.A. Poe - Το πηγάδι και το εκρεμμές (να αποφασίσω να το τελειώσω) 8)Graham Masterton - Ο άρχοντας του ψεύδους, πιθανότατα(πρώτη επαφή) 9)Graham Joyce - H νεράιδα των δοντιών(πρώτη επαφή) 10)Richard Matheson -Ζωντανός Θρύλος ή το Στοίχειωμα(πρώτη επαφή) 11)Bram Stoker - Δράκουλας(πρώτη επαφή) 12)Anne Rice - Συνέντευξη με έναν βρυκόλακα(πρώτη επαφή) 13)Peter Straub - Στο σκοτεινό δωμάτιο 2.Dean Koontz - Μοχθηρό φεγγάρι Ο Ντίλαν Ο'Κόνερ, ο αυτιστικός του αδερφός Σεπ και η Τζίλιαν Τζάκσον πέφτουν θύματα ενός παρανοϊκού επιστήμονα ο οποίος τους κάνει μία ένεση που περιέχει μια άγνωστη ουσία, η οποία δίνει στον καθένα μια διαφορετική ικανότητα.Την ίδια κι'ολας νύχτα κάποιοι που κυνηγούν τον τρελό επιστήμονα προσπαθούν να τους εξωντώσουν. Καλό ήταν, όχι κάτι το ιδιαίτερο.Έχει συνεχή δράση, αλλά δεν κατάφερε να με κρατήσει σε αγωνία όπως περίμενα, μιας και ο Koontz θεωρείται master of suspense.Δεν ξέρω αν θέλω να διαβάσω κάποιο άλλο βιβλίο του μιας και δεν έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. εδιτ:Επίσης το τέλος μου φάνηκε πολύ εύκολο, και γρήγορο. Edited May 12, 2012 by Μιχάλης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 12, 2012 Author Share Posted May 12, 2012 Κάποιες δικές μου προβλέψεις: Ο Εφιάλτης Παραμονεύει (The Watchers) - Dean Koontz Φάμπιαν (Possession) - Peter James (πρώτη επαφή) The Hellfire club - Peter Straub Δίψα για αίμα (Blood Crazy) - Simon Clark (πρώτη επαφή) The Xothic Legend Cycle - Lin Carter (σχεδόν πρώτη επαφή, είχα διαβάσει κάποια rewrites του στο King Kull του R.E.Howard) Οι Άλλοι (the Others) - Herbert James Νεκρή Ζώνη (The Dead Zone) - Stephen King Frankenstein - Mary Shelley (πρώτη επαφή) The Historian - Elizabeth Kostova (πρώτη επαφή) Οι κούκλες της Μαντάμ Μαντιλιπ - Αμπρααμ Μέρριτ (πρώτη επαφή) Η πόλη των Βαμπίρ - Paul Feval (πρώτη επαφή) Swansong - Roger McCammon The Horror in the Museum - H.P. Lovecraft 2. Φάμπιαν (Possession) - Peter James Ο Peter James είναι παραγωγός ταινιών-τηλεοπτικών σειρών και στο βιβλίο του αυτό φαίνεται. Πετυχημένη ατζέντης βιβλίων χάνει τον γιο της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, αλλά καταδιώκεται από το φάντασμά του - και σκοτεινά μυστικά του παρελθόντος. Καταφεύγει σε παπάδες και μέντιουμ και γενικά γίνονται διάφορα και το βιβλίο προχωράει, έχει και ένα καλό twist γύρω στη μέση, την απαραίτητη συνομοσία και το υπερφυσικό αλλά... τζούφιο τέλος. Πέρασα καλά, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Θα ξαναδιάβαζα βιβλίο του Peter James; Μπορεί, αλλά όχι σύντομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted May 16, 2012 Share Posted May 16, 2012 Λοιπόν, το πρώτο βιβλίο του πρότζεκτ διαβάστηκε. Ήταν η πιο δύσκολη αρχή που μπορούσα να φανταστώ. JESUS IGNACIO ALDAPUERTA - ΜΑΤΙΑ Αρχικά, να πω ότι πλησίασα το βιβλίο με ιδιαίτερη επιφύλαξη, αφού όσες πληροφορίες είχα, μιλούσαν για ένα έργο που θα ήταν ίσως πολύ σοκαριστικό για να το αντέξω. Να σημειώσω ότι δεν έχω διαβάσει Ντε Σαντ, κοντά στην θεματολογία του οποίου (φαντάζομαι) έχει κινηθεί ο Αλδαπουέρτα ( ; ) . Το βιβλίο, κατά πρώτον, απαιτεί πολύ γερό στομάχι και, κατά δεύτερον και κυριότερο, είναι γεμάτο με θανατίλα, διαστροφές κι ανηθικότητες του χείριστου βαθμού. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ νοσηρή, σχεδόν σε όλες τις ιστορίες. Σαδισμός, νεκροφιλία, σεξουαλικές διαστροφές και περιγραφές ωμής βίας είναι τα κυρίαρχα συστατικά στο μενού. Όλο το πακέτο, με λίγα λόγια, είναι βλάσφημο κι απάλευτο. Κατακλείδα: Δεν το συνιστώ. Προφανέστατα, όλα τα παραπάνω αποτελούν προσωπική μου άποψη. Πρώτα απ' όλα dagoncult μπράβο για την ωραία κριτική. Δεν διάβασα τα σχόλια σου για τις ιστορίες, γιατί δεν θέλω να τις θυμάμαι όταν τις ξαναπιάσω. Θυμάμαι πάντως ότι η πρώτη μου είχε κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση απ 'όλες. Το βιβλίο ό- ντως είναι πολύ κοντά στο στυλ του ντε Σαντ, και συμπτωματικά διαβάζω ένα δικό του αυτόν τον καιρό. Αν σου άρεσε, τότε θα σου αρέσει και ο μαρκήσιος. Είχα την τύχη να αγοράσω το βιβλίο προτού αυτό εξαντληθεί. Και λέω τύχη, γιατί μου άρεσε πολύ. Πραγματικά δεν έχω πρόβλημα με τέτοια κείμενα. Όσο δεν μου αρέσουν να συμβαίνουν στην πραγματικότητα, άλλο τόσο μου αρέσει να τα δια- βάζω. Ισχύει πάντως το ότι είναι ένα εμετικό βιβλίο που δεν είναι για όλους. Στην εισαγωγή αν δεν κάνω λάθος λέει ότι δεν εκδόθηκαν όλες οι ιστορίες από την συλλογή, παρά μόνο ένα μέρος τους; το κατεβασα κι εγω απο το link του Μιχαλη (thx) και διαβασα την εισαγωγη (ΓΚΛΟΥΠ!) και το πρωτο διηγημα (ΓΚΑΣΠ!!) δεν ειμαι σιγουρος οτι θελω να συνεχισω γιατι ειμαι σιγουρος οτι θα ακολουθησει και το ΣΜΠΑΡΑΚΟΥΑΚ!!! ειναι καθαρα κοπρο-ανωμαλο-σαδο-μαζω..κλπ γραφη, δεν ειναι τρομος απλα σοκ απο την καφριλα βεβαια οφειλω να ομολογησω οτι ο τυπος δεν το κανει απλα για να σε σοκαρει, ειναι προφανες απο την ζωη του οτι γουσταρει πραγματικα να γραφει (και ΟΧΙ ΜΟΝΟ να γραφει) αυτα που γραφει μερικες φορες απο την ανωμαλια μου ηρθαν ασυγκρατητα γελια - πραγμα που μπορει να το πει κανεις καλο φαση ειχε αλλα μαλλον δυσκολα θα διαβασω κι αλλο - το προτεινω σε καποιον που αντεχει να διαβασει ωμη καφριλα χωρις ιδιαιτερη υποθεση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted May 16, 2012 Share Posted May 16, 2012 10)ΤΟ ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ Αν είναι αυτό που πάνω-κάτω κατάλαβα, τότε νομίζω πρόκειται για σατανική ιδέα, η οποία όμως θα χωρούσε λίγη παραπάνω ανάπτυξη. Η ιστορία δεν έχει σπλατεριές, δεν έχει ωμή βία, δεν έχει σεξουαλικές διαστροφές. Σίγουρα η πιο νορμάλ ιστορία του βιβλίου. Tι κατάλαβες, γιατί εγώ δεν έπιασα τίποτα!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted May 16, 2012 Share Posted May 16, 2012 Διάβασα κι εγώ τα Μάτια.Αρχικά να πω ότι ούτε εγώ το συνιστώ σε κάποιον εκτός από τους σχιζοφρενείς και τους ψυχοπαθείς.Εντάξει πλάκα κάνω αλλά πραγματικά ήταν πολύ κουραστικό.Κουραστικό με την έννοια ότι ήξερες ότι θα κάτσεις να διαβάσεις λίγο και θα διαβάσεις τα πιο διεστραμμένα γεγονότα. Αγαπημένη ιστορία, αν μπορώ να την αποκαλέσω αγαπημένη είναι τα Αποδεικτικά στοιχεία. Περιλήψεις για τις ιστορίες θα βρείτε στο ποστ του dagoncult πιο πάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted May 16, 2012 Share Posted May 16, 2012 Στην εισαγωγή αν δεν κάνω λάθος λέει ότι δεν εκδόθηκαν όλες οι ιστορίες από την συλλογή, παρά μόνο ένα μέρος τους; Αρχικά σόρυ για την καθυστέρηση. Λοιπόν, η εισαγωγή του 1997 λέει ότι το Μάτια είναι η μοναδική συλλογή διηγημάτων του Αλνταπουέρτα που έχει μεταφραστεί στα αγγλικά (και πλέον και στα ελληνικά) κι ότι η τελευταία ιστορία (Πορνογλώσσα, ανέκδοτη ως τότε) είναι έξτρα στην ελληνική έκδοση. 10)ΤΟ ΞΕΣΚΑΡΤΑΡΙΣΜΑ Αν είναι αυτό που πάνω-κάτω κατάλαβα, τότε νομίζω πρόκειται για σατανική ιδέα, η οποία όμως θα χωρούσε λίγη παραπάνω ανάπτυξη. Η ιστορία δεν έχει σπλατεριές, δεν έχει ωμή βία, δεν έχει σεξουαλικές διαστροφές. Σίγουρα η πιο νορμάλ ιστορία του βιβλίου. Tι κατάλαβες, γιατί εγώ δεν έπιασα τίποτα!! Ότι ο υπάλληλος του ρίχνει ακτίνες Χ από καθαρή κακία/για άλλον λόγο(πχ τον βάζει η εταιρία/οργανισμός που δουλεύει) κι ότι στην ουσία το τεράστιο ερωτηματολόγιο βολεύει τυχαία/αποσκοπεί στο να υποστούν τα θύματα την ακτινοβολία για περισσότερη ώρα. Btw, το θέμα σχετικά με το πού έχει πάει το θύμα και για ποιον σκοπό συμπληρώνει το ερωτηματολόγιο μού άρεσε που έμεινε έτσι εντελώς απροσδιόριστο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 16, 2012 Share Posted May 16, 2012 Στην εισαγωγή αν δεν κάνω λάθος λέει ότι δεν εκδόθηκαν όλες οι ιστορίες από την συλλογή, παρά μόνο ένα μέρος τους; Αρχικά σόρυ για την καθυστέρηση. Λοιπόν, η εισαγωγή του 1997 λέει ότι το Μάτια είναι η μοναδική συλλογή διηγημάτων του Αλνταπουέρτα που έχει μεταφραστεί στα αγγλικά (και πλέον και στα ελληνικά) κι ότι η τελευταία ιστορία (Πορνογλώσσα, ανέκδοτη ως τότε) είναι έξτρα στην ελληνική έκδοση. Α ok, τότε δεν θυμόμουν καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 21, 2012 Share Posted May 21, 2012 (edited) - Stephen King: Ντούμα Κη - Richard Laymon: The Woods are Dark (πρώτη επαφή) - Dean Koontz: Ο Εφιάλτης Παραφυλάει - H. P. Lovecraft: Στα Βουνά της Τρέλας - Robert Bloch: Ψυχώ - Αnn Rice: Συνέντευξη με ένα Βρυκόλακα (πρώτη επαφή) - M. R. James: Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (πρώτη επαφή) - Peter Straub: Κόκο - Clive Barker: Hellraiser - Graham Masterton: Ο Παρίας - Arthur Machen: Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας - Simon Clark: Δίψα για Αίμα (πρώτη επαφή) - William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ Διάβασα το ''Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη'' του M. R. James, δώρο του πανμέγιστου Electroscribe τον οποίο και ευχαριστώ. Δεν μου πολυάρεσε, αν και για να πω την αλήθεια δεν περίμενα και κάτι το διαφορετικό. Έχω διαπιστώσει ότι πέρα των συγγραφέων του Weird Tales, πολύ σπανία θα βρω παλιά ιστορία τρόμου που να μου αρέσει. Όσο πιο πρόσφα- τη, τόσο το καλύτερο για 'μένα. Μυθιστορήματα παλιά ναι, ιστορίες όχι. Και αυτές του James δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Χωρίς να ήταν κακές, δεν μου φάνηκαν τίποτα το ιδιαίτερο. Ο James φαντάζομαι ότι στην εποχή του θα έκανε πάταγο, και ακόμη και σήμερα θεωρείται από πολλούς ως ένας από τους καλύτερους συγγραφείς ιστοριών με φαντάσματα. Σε σχέση όμως με διάφορα άλλα πράγματα που έχω διαβάσει κατά καιρούς, είναι λίγο δύσκολο να με εντυπωσιάσει το στυλ του. Συν το ότι δεν είμαι και fan του συγκεκριμένου υποείδους. Τουλάχιστον όμως γράφει καλά και μ' ένα ανάλαφρο θα έλεγα, παρ' όλη την θεματολογία του, στυλ. Μπορεί να δηλαδή να μην ξετρελάθηκα, αλλά τουλάχιστον το βιβλίο δεν με κούρασε. Ξεχω- ρίζω ως καλύτερες τα ''Κόμης Μάγκνους'' και ''Η Φλαμουριά'' που καταπιάνεται με τις μάγισσες του Σέηλεμ. Δύο λόγια και για την έκδοση στα Ελληνικά. Δεν ξέρω τις εκδόσεις Ars Nocturna, αλλά στην προκειμένη περίπτωση έκαναν πάρα πολύ καλή δουλειά. Ωραίο το διπλό εξώφυλλο, κατατοπιστικότατη εισαγωγή και σημειώσεις και πολύ ωραίο παρά- ρτημα στο τέλος. Αξίζει να το έχει κανείς ανεξαρτήτως από το αν θα του αρεσούν οι ιστορίες ή όχι. Τέλος, νομίζω ότι έχω δει κάπου εδώ πέρα μέσα την συλλογή σε top 100 λίστα, αλλά δεν είμαι σίγουρος. Edited May 21, 2012 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted May 21, 2012 Share Posted May 21, 2012 Δεν έχει και πολλούς υποστηρικτές ο M. R. James στο φόρουμ :-) Αναμενόμενο να μη σε ενθουσιάσει Δημήτρη αφού σε ενδιαφέρουν πιο πρόσφατοι συγγραφείς. Η έκδοση της Ars Nocturna είναι όντως πολύ καλή αλλά μάλλον δεν θα δούμε τις υπόλοιπες τρεις συλλογές του James στη γλώσσα μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted May 21, 2012 Share Posted May 21, 2012 Δεν έχει και πολλούς υποστηρικτές ο M. R. James στο φόρουμ :-) Αναμενόμενο να μη σε ενθουσιάσει Δημήτρη αφού σε ενδιαφέρουν πιο πρόσφατοι συγγραφείς. Η έκδοση της Ars Nocturna είναι όντως πολύ καλή αλλά μάλλον δεν θα δούμε τις υπόλοιπες τρεις συλλογές του James στη γλώσσα μας. Ναι, κοίταξα και το αντίστοιχο topic και δεν είδα πολύ κίνηση. Πάντως αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, θα το ξαναδιάβαζα το βιβλίο έστω και για την εμπειρία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 24, 2012 Share Posted May 24, 2012 Ψήθηκα. Θα δώσω μερικές προβλέψεις για ονόματα, και (αν γνωρίζω) βιβλία. Με κόκκινο όσους δεν έχω διαβάσει μυθιστόρημα. (τα graphic novels και τα διηγήματα δεν πιάνονται.) -Mark Danielewski (το τιτανοτεράστιο House of Leaves που διαβάζω τώρα, θέλει άλλες 500+ σελίδες) -Peter Straub (δεν έχω διαβάσει μυθιστόρημά του, αλλά έχω και το Ghost Story και το Talisman) -Scott Smith (το House in Ruins βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου) -Stephen King (θέλω να βγάλω το Misery τουλάχιστον, με κάβα τα The Shining και Full Dark, No Stars) -Natsuo Kirino (έχω το Grotesque εδώ και χρόνια, αλλά δεν το έχω πιάσει, καθώς και το Real World) -Michael Marshall Smith (έχω διαβάσει μόνο 2 διηγήματά του, αλλά και μόνο από εκείνα δηλώνω φαν, οπότε πρέπει να δω και τα novels του) -Αβραάμ Κάουα (Note to self: "Αγόρασε επιτέλους το Νεκρό Δέρμα") -Brom (Ο Εκριζωτής δεν με ξετρέλανε σαν ιστορία, όμως λατρεύω χρόνια τώρα τα σχέδια του, και η Μαρίνα-Eroviana μού είχε προτείνει το Child Thief, το οποίο περιμένει στη βιβλιοθήκη) -Clive Barker (κάτι εκτός books of blood) -Jack Ketchum (Δικαίωμα στη ζωή ή The Lost) +3 μπαλαντέρ γιατί μέσα σε τόσο καιρό, όλο και κάτι θα βρεθεί. Συνεχίζω τη λίστα με Κάουα και Νεκρό Δέρμα. Τέλειωσα και το Νεκρό Δέρμα του φίλτατου Bram, θα κάνω εκτενή κριτική και σχόλια στο τόπικ του ίδιου του βιβλίου μέσα στο Σαββατοκύριακο. Λέω να συνεχίσω τη λίστα με το Misery του King. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted May 24, 2012 Share Posted May 24, 2012 Λέω να συνεχίσω τη λίστα με το Misery του King. Nice choice. Πολύ αγαπημένο!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Το ζαχάρωνα μέρες το project, αλλά τώρα μόλις δεήθηκα να ξεκουνηθώ και να βγάλω λίστα (ενδεικτική). Πάμε. 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ ή το Κρυφό παράθυρο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 2) Το ημερολόγιο της Έλινορ Ντρουζ. Μάπα ακόυγεται, αλλά έστω (πρώτη επαφή) 3) Adam Roberts, I am Scrooge mush-up literature (πρώτη επαφή) 4) Paul Feval, η πόλη των Βαμπίρ, το διαβάζω τώρα (πρώτη επαφή) 5) Peter Straub, Koko (πρώτη επαφή) 6) Anne Rice, Μέμνοχ ο διάβολος, (πρώτη επαφή) 7) Brian Lumley Psychomech ή το Νεκροσκόπο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 8) James Herbert , Οι Άλλοι, (μάλλον πρώτη επαφή, δεν είμαι σίγουρη όμως) 9) Bentley Little, Αποκάλυψη (πρώτη επαφή) 10) Νικολάι Γκόγκολ, Οι πεθαμένες ψυχές. 11) Ramsey Campbell, Κραυγή από την κόλαση (πρώτη επαφή) 12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι (πρώτη επαφή) 13) Αβραάμ Κάουα, Νεκρό Δέρμα. Υπάρχουν επίσης κάποιοι ακόμη ελληνικοί τίτλοι στο ράφι μου (πχ. το 100 μέτρα κάτω από το γέλιο του Αστέριου Αστεριάδη ή το Φετίχ της Καρδιάς του Μιχάλη Κατράκη), αλλά αυτοί μάλλον θα πάνε για fill-ups. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Stephen King δεν έχεις διαβάσει!; Προβλέπω εγκεφαλικά μερικών χορροράδων μόλις το διαβάσουν... Οι νεκρές ψυχές του Γκόγκολ είναι τρόμου; Το έχω διαβάσει αλλά δε νομίζω ότι μπορεί να μπει σε αυτήν την κατηγορία(δεν εννοεί ζόμπι ή κάτι τέτοιο με τις νεκρές ψυχές, παρομοίωση είναι). Αν το διαβάσεις, υπόψην ότι δεν είναι ολοκληρωμένο - ο συγγραφέας δεν το τελείωσε, δε θυμάμαι γιατί, ίσως πέθανε. Αλλά έχει μερικά σημεία πολύ ενδιαφέροντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Χεχ, για τον Κινγκ το έχω δηλώσει πολλές φορές. Έχω διαβάσει μόνο ένα διηγηματάκι, την Άνοιξη της Φράουλας. Για το Γκόγκολ δεν είμαι πολύ σίγουρη, αλλά σε κάθε περίπτωση θέλω να το διαβάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 (edited) [1)Stephen King - Το πρόσωπο του φόβου 2)Dean Koontz - Μοχθηρό φεγγάρι(πρώτη επαφή) 3)Clive Barker - Καμπάλ(πρώτη επαφή) 4)Jack Ketchum - Νεκρή Σαιζόν 5)H.P. Lovecraft - Δεν έχω αποφασίσει ακόμα(πρώτη επαφή) 6)Joe Hill - όποιο βρω(πρώτη επαφή) 7)E.A. Poe - Το πηγάδι και το εκρεμμές (να αποφασίσω να το τελειώσω) 8)Graham Masterton - Ο άρχοντας του ψεύδους, πιθανότατα(πρώτη επαφή) 9)Graham Joyce - H νεράιδα των δοντιών(πρώτη επαφή) 10)Richard Matheson -Ζωντανός Θρύλος ή το Στοίχειωμα(πρώτη επαφή) 11)Bram Stoker - Δράκουλας(πρώτη επαφή) 12)Βγαίνει η Rice απο τη λίστα και βάζω:Αβραάμ Καούα - Νεκρό Δέρμα ή Το ασήμι που ουρλιάζει. (όποιο μου προτείνεται) 13)Peter Straub - Στο σκοτεινό δωμάτιο Edited May 29, 2012 by Μιχάλης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Ασήμι που ουρλιάζει, πρώτο. Κι έπειτα, αν σου αρέσει ο Bram (ΘΑ σου αρέσει) το Νεκρό Δέρμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 29, 2012 Author Share Posted May 29, 2012 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ 5) Peter Straub, Koko (πρώτη επαφή) 12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι (πρώτη επαφή) Αυτά τα 3 είναι ΒΙΒΛΙΑΡΕΣ, μην τολμήσεις να τα βγάλεις από τη λίστα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Το ζαχάρωνα μέρες το project, αλλά τώρα μόλις δεήθηκα να ξεκουνηθώ και να βγάλω λίστα (ενδεικτική). Πάμε. 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ ή το Κρυφό παράθυρο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 2) Το ημερολόγιο της Έλινορ Ντρουζ. Μάπα ακόυγεται, αλλά έστω (πρώτη επαφή) 3) Adam Roberts, I am Scrooge mush-up literature (πρώτη επαφή) 4) Paul Feval, η πόλη των Βαμπίρ, το διαβάζω τώρα (πρώτη επαφή) 5) Peter Straub, Koko (πρώτη επαφή) 6) Anne Rice, Μέμνοχ ο διάβολος, (πρώτη επαφή) 7) Brian Lumley Psychomech ή το Νεκροσκόπο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 8) James Herbert , Οι Άλλοι, (μάλλον πρώτη επαφή, δεν είμαι σίγουρη όμως) 9) Bentley Little, Αποκάλυψη (πρώτη επαφή) 10) Νικολάι Γκόγκολ, Οι πεθαμένες ψυχές. 11) Ramsey Campbell, Κραυγή από την κόλαση (πρώτη επαφή) 12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι (πρώτη επαφή) 13) Αβραάμ Κάουα, Νεκρό Δέρμα. Υπάρχουν επίσης κάποιοι ακόμη ελληνικοί τίτλοι στο ράφι μου (πχ. το 100 μέτρα κάτω από το γέλιο του Αστέριου Αστεριάδη ή το Φετίχ της Καρδιάς του Μιχάλη Κατράκη), αλλά αυτοί μάλλον θα πάνε για fill-ups. Nα προτιμήσεις Νεκροσκόπο από το Psychomech! Επίσης αν προσπεράσεις το "Άλλοι" και "Κραυγή από την Κόλαση" δεν χάνεις και τπτις... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 29, 2012 Share Posted May 29, 2012 Ειδικά το Ματωμένο Φεγγάρι το ζαχαρώνω, ουουουου (pun intended) καμπόσα χρόνια. Σταμάτη λες, ε; Έλεγα να το πιάσω το Σάικομεκ αύριο κιόλας. Θα είναι ό,τι πρέπει για το λεωφορείο. (για να μη με ζορίζουν οι γριές) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.