50 Βιβλία για το 2013

[Cassandra Gotha]

17. Αλμπέρ Καμύ, Η Πτώση (σελ. 83)

18. Ρέιμοντ Φάιστ, Ο Μάγος, βιβλίο δεύτερο: Η Ωριμότητα (σελ. 331)

[Nihilio]

25) To δαιμόνιο της Γραφής - Ε. Μαντά (307)

[melkiades]

Μάιος
20. Οι άγριοι ντέτεκτιβ, Roberto Bolano (p.707)

21. Η Παρείσακτη, Joyce Carol Oates (p. 365)

22.Το μυστικό των Φαρσίερ (Ο Χρυσαφένιος Άνθρωπος - Βιβλίο 1), Robin Hobb (p.670)

23. Το Δαιμόνιο της Γραφής, Ειρήνη Μαντά (p. 291)

24. Ο Αρχιτραγουδιστής, Orson Scott Card (p.372)
 

Edited May 22, 2013 by melkiades

[BladeRunner]

Η ακολουθία της Οξφόρδης. Άλλο ένα βιβλίο όπου αν κοιτάξω σε amazon, goodreads και librarything θα δω ότι παίρνει μέτριες κριτικές, πιο μέτριες και από τα Ερείπια που διάβασα πριν λίγες μέρες. Και όχι άδικα. Έχουμε έναν νεαρό φοιτητή μαθηματικών από την Αργεντινή που κάνει το μεταπτυχιακό του στην Οξφόρδη. Λίγες μέρες μετά την εγκατάσταση του σε ένα σπίτι, βρίσκει νεκρή την ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια του σπιτιού. Κάποιος την είχε πνίξει με ένα μαξιλάρι. Την ανακάλυψη του πτώματος δεν την έκανε μόνος του, στο σημείο βρέθηκε και ο γνωστός καθηγητής μαθηματικών Άρθουρ Σέλντομ, που είχε βρει ένα σχετικό μήνυμα για τον τόπο και την ώρα της δολοφονίας! Μην τα πολυλογώ, θα αρχίσει μια σειρά από φόνους, που φαινομενικά ή και πραγματικά πρόκειται για απλούς θανάτους. Οι δυο μαθηματικοί, ο φοιτητής και ο καθηγητής, θα προσπαθήσουν να βρουν την λύση του αινίγματος, μιας και χρησιμοποιείται μια ακολουθία από τον δολοφόνο. Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα γραμμένο από έναν μαθηματικό. Υπάρχει αρκετό μπλα-μπλα γύρω από διάφορες μαθηματικές θεωρίες και αρκετή φιλοσοφία για τα μαθηματικά, αλλά όχι σε κουραστικό σημείο. Απλά εμένα τα μαθηματικά και οι διάφορες θεωρίες μου φέρνουν αναγούλα και πονοκέφαλο. Είμαι καλός στους αριθμούς και τις πράξεις, αλλά από κει και πέρα δεν τα κατέχω και δεν βρίσκω τίποτα το συναρπαστικό σ'αυτά. Η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι μηδενική, δεν ενδιαφέρθηκα για κανέναν από αυτούς. Η δράση αυτή καθαυτή ήταν μάλλον λιγοστή. Και γενικά η αστυνομική πλευρά της υπόθεσης και το μυστήριο δεν μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Η ανατροπή στο τέλος δεν ήταν άσχημη και οι αποκαλύψεις ενδιαφέρουσες. Αλλά δεν έμεινα και κάγκελο. Αυτό που μου άρεσε στο βιβλίο, ήταν η ατμόσφαιρα της Οξφόρδης αλλά και η γραφή. Σίγουρα ο Μαρτίνες ξέρει να γράφει, αλλά αυτό από μόνο του δεν λέει πολλά. Όντας αυστηρός, μιας και το βιβλίο έχει διαφημιστεί, εγκωμιαστεί από κριτικούς και μεταφερθεί στους κινηματογράφους, θα του βάλω ένα 6.5. Δεν είναι κακό βιβλίο, αλλά μπορώ να σας βρω χαλαρά 100 βιβλία μυστηρίου που έχω διαβάσει και που είναι καλύτερα από αυτό. Ευτυχώς δεν ξοδεύτηκα και πολύ, 4 ευρώ έδωσα όλα κι όλα.

 

-Μάιος

 

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10) 

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10) 

77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

78. Ρολάν Τοπόρ, "Ο ένοικος", εκδόσεις Όπερα, 1994, σελ. 165(10/10)

79. Σεμπάστιαν Φίτσεκ, "Η θεραπεία", εκδόσεις Διήγηση, 2010, σελ. 220(8.5/10)

80. Ντέιβιντ Ίγκλμαν, "Sum: Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή", εκδόσεις Οκτώ, 2011, σελ. 120(6.5/10) 

81. Σκοτ Σμιθ, "Τα ερείπια", εκδόσεις Λιβάνη, 2007, σελ. 509(7/10)

82. Γκιγιέρμο Μαρτίνες, "Η ακολουθία της Οξφόρδης", εκδόσεις Πατάκη, 2004, σελ. 235(6.5/10)

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

25) William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ (σελ 200)

[phaethon]

1. Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές – Τζέημς Κέην
2. Κόμης Μοντεχρήστος – Αλέξανδρος Δουμάς
3. Ο καπετάν Μιχάλης – Νίκος Καζαντζάκης (σ. 495)
4. Ο παράξενος Τζων – Όλαφ Στάπλετον (σ. 211)
5. Η θεία κωμωδία – Δάντης (σ. 619)
6. Ντολόρες Κλέςμπορν – Στίβεν Κινγκ (σ. 300)
7. Η Ρωμαϊκή Άνοιξη της Κας Στόουν – Τέννεσση Γουίλιαμς (σ. 245)
8. Το δαιμόνιο – Γιώργος Θεοτοκάς  (σ. 228)
9. Τριγυρίζοντας σε μικρό τόπο – Φίλιπ Ντικ ( σ. 325)
10.  Το μαγικό βουνό – Τόμας Μάν (σ. 1016)
11. Δόκτωρ Φαούστους – Christopher Marlowe (σ.174)
12. 2001 Η οδύσσεια του διαστήματος – Άρθουρ Κλαρκ (σ. 302)
13. Η σιδερένια φτέρνα – Τζακ Λόντον (σ. 297)
14. Δράκουλας – Μπραμ Στόκερ (σ. 400)

 

Και αυτό το έχω διαβάσει στα αγγλικά πριν χρόνια. Εξαιρετικό και πολύ προσεγμένη έκδοση (Στοχαστής).

 

1. Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν – Μποχουμίλ Χραμπάλ (σ.76)

 

Ενδιαφέρον. Πρώτη φορά διαβάζω τον Χραμπάλ αν και άκουγα χρόνια τα καλύτερα.

[BladeRunner]

Σπάνκυ: Ο φύλακας δαίμονας. Μετά από τρία σχετικά μέτρια βιβλία, που το καθένα πήρε τρία αστεράκια στο goodreads, διάβασα ένα καλό βιβλίο που άξια παίρνει τέσσερα στα πέντε. Ο Κρίστοφερ Φόουλερ είναι Άγγλος συγγραφέας, εντελώς άγνωστος στην Ελλάδα, σχετικά γνωστός στο εξωτερικό, έχει γράψει κάμποσα αστυνομικά βιβλία όπως αυτά της σειράς Bryant And May αλλά και μερικά καλτ βιβλία τρόμου και urban fantasy, αλλά το Σπάνκυ είναι το μοναδικό βιβλίο του συγγραφέα που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Τι είναι ο Σπάνκυ; Ο Σπάνκυ είναι ένας δαίμονας που κυκλοφορεί στην Γη με την μορφή ενός νεαρού και όμορφου άντρα και ψάχνει νεαρούς, γυναίκες ή άντρες, που έχουν φτάσει σε ένα αδιέξοδο στην ζωή τους, κοινωνικά, οικονομικά, ερωτικά και λοιπά. Ο επόμενος "πελάτης" του είναι ο Μάρτιν Ρος, ένας 23χρονος άντρας που απέτυχε στις εξετάσεις και γενικά το σχολείο και δουλεύει σε μια μάλλον βαρετή δουλειά σε ένα επιπλάδικο. Ζει σαν φοιτητής μαζί με έναν τρελό με τα μεταφυσικά και τις συνωμοσίες (που καπνίζει και μαύρο κάθε μέρα) και γενικά έχει βαρεθεί τη ζωή του. Εμφανίζεται ο Σπάνκυ λοιπόν και του υπόσχεται πλήρη αλλαγή σε όλα: Από τα ρούχα μέχρι την δουλειά του και από το σπίτι μέχρι την κοπέλα των ονείρων του. Όμως στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός... και δεν ξεπληρώνεται με κανένα νόμισμα... Μέχρι λίγο μετά την μέση το βιβλίο έχει χιούμορ, είναι ευχάριστο, βλέπουμε τις αλλαγές πάνω στον Μάρτιν αλλά και στους γύρω του ανθρώπους, με την ευκαιρία ο Φόουλερ σατιρίζει λίγο και κάποια πράγματα της αγγλικής πραγματικότητας, αλλά μετά, όταν η μεταμόρφωση τελείωσε και έρχεται ο λογαριασμός, η στάση του Σπάνκυ αλλάζει δραματικά και απαιτεί κάτι το αδιανόητο. Ο Μάρτιν αντιστέκεται και ο Σπάνκυ θα χρησιμοποιήσει ακραίες μεθόδους για να πετύχει τους στόχους του. Το βιβλίο δεν είναι τρόμου, αν και διαθέτει στοιχεία που τρομάζουν λίγο, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο urban fantasy, αν και το τέλος μπορεί να αλλάζει λίγο την κατηγορία του βιβλίου (...). Η γραφή του Φόουλερ πάρα πολύ καλή, ο κεντρικός χαρακτήρας συμπαθητικός, ο Σπάνκυ μέχρι ενός σημείου είχε πλάκα αλλά μετά αγρίεψε λίγο, οι σκηνές δράσης αρκετές και καλά δοσμένες, γενικά είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το ανατρεπτικό τέλος. Υπάρχει ένα αντίτυπο στο Cube απ'όσο ξέρω και σίγουρα κάπου θα το πετύχετε στα διάφορα παλαιοβιβλιοπωλεία. Το βρήκα με 3 ευρώ, η ιστορία άξιζε και για 10 ευρώ. 

 

-Μάιος

 

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10) 

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10) 

77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

78. Ρολάν Τοπόρ, "Ο ένοικος", εκδόσεις Όπερα, 1994, σελ. 165(10/10)

79. Σεμπάστιαν Φίτσεκ, "Η θεραπεία", εκδόσεις Διήγηση, 2010, σελ. 220(8.5/10)

80. Ντέιβιντ Ίγκλμαν, "Sum: Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή", εκδόσεις Οκτώ, 2011, σελ. 120(6.5/10) 

81. Σκοτ Σμιθ, "Τα ερείπια", εκδόσεις Λιβάνη, 2007, σελ. 509(7/10)

82. Γκιγιέρμο Μαρτίνες, "Η ακολουθία της Οξφόρδης", εκδόσεις Πατάκη, 2004, σελ. 235(6.5/10)

83. Κρίστοφερ Φόουλερ, "Σπάνκυ: Ο φύλακας δαίμονας", εκδόσεις Plus One, 1995, σελ. 329(8.5/10)

 

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

25) William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ (σελ 200)

26) Συλλογικό Έργο: Ψηφίδες από το Μέλλον (σελ 158)

[Cassandra Gotha]

19. Χαβιέρ Μαρίας, Καρδιά τόσο άσπρη. (σελ. 316)

[wordsmith]

 

 

1)Γράμμα στη Μαργαρίτα, Πόλυ Μηλιώρη.

2)Το Καράβι της μαγείας, τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

3)The man in the maze, Robert Silverberg.

4)Το καλοκαίρι μου έξω από το Θόλο, Δημήτρης Βανέλλης, Μέδουσα.

5)Το μανιασμένο καράβι τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

6)Λουάνες - Κ. Καλουντζή, Συμπαντικές Διαδρομές.

7)Το μανιασμένο καράβι τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

8)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

9)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

10)O κοκκινολαίμης, Jo Nesbo, εκδ. Ορφέας.

11)House:ο επίσημος οδηγός της σειράς, Ian Jackman, εκδ. Μέλινο.

12)Ιστορίες της ετοιμοθάνατης γης, Τζακ Βανς, Αίολος.

13)City, Clifford Simak.

14)Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα, Φανταστικός Κόσμος.

15)Ριάλτο ο θαυμαστός, Τζακ Βανς, Αίολος.

16)The plantation, Stella Samiotou Fitzsimons.

 

17)Το καλοκαίρι του κυρίου Ζόμερ, Πάτρικ Ζίσκιντ, Ψυχογιός. Περίεργο κάπως. Πολύ καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο. Παιδικές αναμνήσεις που συνδέονται πολύ χαλαρά μεταξύ τους και με τον κο Ζόμερ. Αλλά ΠΟΛΥ χαλαρά. Δεν ξέρω αν πρέπει να θεωρηθεί παιδικό. Πάντως δε θα το πρότεινα και αν περιμένετε κάτι σαν το "Άρωμα" θα απογοητευτείτε.

18)The Running Man, Stephen King. Αρκετά καλή ιδέα και κόσμος και πολύ καλοφτιαγμένα σε κάμποσα σημεία. Αλλά σχετικά βαρετό, τραβάει σε μάκρος με ένα σωρό λεπτομέρειες και αμερικανιές, όπως κάνει συνήθως ο ΣΚ. Δε μπορώ να πω ότι με έκανε να ανυπομονώ τι θα γίνει παρακάτω, όπως θα έπρεπε να κάνει μια περιπετεια.

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

25) William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ (σελ 200)

26) Συλλογικό Έργο: Ψηφίδες από το Μέλλον (σελ 158)

27) Συλλογικό Έργο: Αστροπλανήσεις (σελ 218)

[BladeRunner]

Δαιμονισμένος άγγελος. Τι να πω και τι να γράψω τώρα; Ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω αυτό το απίστευτο φινάλε, που τόσο όμορφα και απλά περιέγραψε ο Μπρότιγκαν στο σχόλιο του στο οπισθόφυλλο του βιβλίου: "φινάλε ισοδύναμο με συντριβή σε τοίχο με ταχύτητα 150 χιλιόμετρων την ώρα". Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή: Τέλη δεκαετίας του '50, στην Νέα Υόρκη. Ο σκληροτράχηλος ιδιωτικός ντετέκτιβ Χάρι Έιντζελ καλείται από τον μυστηριώδη και αινιγματικό κύριο Σάιφερ να βρει τον Τζόνι Φέιβοριτ, ένα αστέρι της μουσικής που έλαμψε την δεκαετία του '40 στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά εξαφανίστηκε μυστηριωδώς μετά τον πόλεμο. Μια κλασική υπόθεση αναζήτησης ενός εξαφανισμένου προσώπου, σωστά; Λάθος! Ο Έιντζελ θα μπλεχτεί σε μια άκρως επικίνδυνη υπόθεση, έναν εφιάλτη με βουντού και μαύρη μαγεία και θα βρεθεί αντιμέτωπος με φρικιαστικούς θανάτους ατόμων που σχετίζονται με την υπόθεση που ερευνά. Αυτά που θα ανακαλύψει στο τέλος είναι πέρα από κάθε νοσηρή φαντασία και θα αφήσουν κάγκελο τον αναγνώστη. Η γραφή του Γιόρτσμπεργκ θύμιζε ελαφρά Ρέιμοντ Τσάντλερ, αν και φυσικά ο Έιντζελ μου φάνηκε λιγότερο φαφλατάς από τον Μάρλοου. Εδώ όμως το κλασικό νουάρ μπλέκεται με τον τρόμο και το παραφυσικό, κάτι που δεν κάνουν τα βιβλία του Τσάντλερ. Μου άρεσε πάρα πολύ η όλη ατμόσφαιρα της Νέας Υόρκης και πως σιγά-σιγά η υπόθεση αναζήτησης ενός ατόμου μετατρεπόταν σε έναν εφιάλτη για τον ιδιωτικό ντετέκτιβ. Η γραφή του Γιόρτσμπεργκ πολύ καλή, με ωραίες περιγραφές και δίχως να σπαταλάει πολλά λόγια για να πει αυτό που ήθελε να πει. Οι χαρακτήρες δεν είχαν ιδιαίτερο βάθος, άσε που ήταν πολλοί, αλλά αυτό δεν είχε καμία απολύτως σημασία, γιατί η πλοκή είχε ενδιαφέρον και δεν ήξερες πως στο καλό θα καταλήξει η όλη ιστορία, οπότε σιγά μην μ'ένοιαξε που δεν έμαθα το οικογενειακό δέντρο όλων των χαρακτήρων. Εγώ περίμενα μια αποκάλυψη-χτύπημα στο κεφάλι με ρόπαλο του μπέιζμπολ από κει που δεν το περιμένεις, αλλά όχι και έτσι. Απίστευτο βιβλίο. Υπάρχει κάτι το μεταφυσικό στο βιβλίο; Διαβάστε το βιβλίο μέχρι το τέλος και θα μάθετε... Όσον αφορά την ελληνική έκδοση: Όμορφη με καλή μετάφραση, αλλά θα ήθελα έναν χάρτη της Νέας Υόρκης, γιατί αναφέρονται πολλοί δρόμοι και κτίρια. Η τιμή είναι σίγουρα τσιμπημένη για τον αριθμό των σελίδων αλλά η ιστορία πιστεύω αξίζει τα διπλάσια με αυτά που προσφέρει.

 

-Μάιος

 

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10) 

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10) 

77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

78. Ρολάν Τοπόρ, "Ο ένοικος", εκδόσεις Όπερα, 1994, σελ. 165(10/10)

79. Σεμπάστιαν Φίτσεκ, "Η θεραπεία", εκδόσεις Διήγηση, 2010, σελ. 220(8.5/10)

80. Ντέιβιντ Ίγκλμαν, "Sum: Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή", εκδόσεις Οκτώ, 2011, σελ. 120(6.5/10) 

81. Σκοτ Σμιθ, "Τα ερείπια", εκδόσεις Λιβάνη, 2007, σελ. 509(7/10)

82. Γκιγιέρμο Μαρτίνες, "Η ακολουθία της Οξφόρδης", εκδόσεις Πατάκη, 2004, σελ. 235(6.5/10)

83. Κρίστοφερ Φόουλερ, "Σπάνκυ: Ο φύλακας δαίμονας", εκδόσεις Plus One, 1995, σελ. 329(8.5/10)

84. Γουίλιαμ Γιόρτσμπεργκ, "Δαιμονισμένος άγγελος", εκδόσεις Πλατύπους, 2013, σελ. 367(10/10)

Edited May 26, 2013 by BladeRunner

[reigninblood]

1) Οι γυναίκες με τα μαύρα - Edward Lee / Jemma Press / σελ.315 (8.5/10)
2) Εξουσιαστική μανία - Christa Faust / Ars Nocturna / σελ. 334 (5/10)
3) Πιέρ και Ζάν - Guy de Maupassant / Ροές / σελ. 222 (9/10)
4) Έγκλημα στον πύργο - Kate Sedley / intro books / σελ. 404 (9/10)
5) Το τέλος - Anna Seghers / Άγρα / σελ. 88 (7/10)

6) Ξενοδοχείο Ίρις - Yoko Ogawa / Άγρα / σελ.271 (4/10)

7) Όσα ξέρει η νύχτα - Dean Koontz / Bell / σελ. 427 (8/10)

8) Camera Obscura - Σταμάτης Λαδικός / Momentum / σελ.184  (6/10)

9) Πέδρο Πάραμο - Juan Rulfo / Πατάκης / σελ.260 (5/10)

10) Ο οδοιπόρος - Fernando Pessoa / Νεφέλη / σελ.82 (7/10)

11) Εναλλακτική πραγματικότητα - David Ambrose / Ανατολικός / σελ.254  (9/10)

12) Το στοίχειωμα - Richard Matheson / Οξύ / σελ.276  (8/10)

13) Κοπέλα που σε λένε Φίνι - Δημήτρης Μαμαλούκας / Λιβάνη / σελ.206  (9/10)

 

14) Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ - Jeff Lindsay / Anubis / σελ.294  (8.5/10)

 

Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ : Η υπόθεση. Ο Ντέξτερ είναι αστυνομικός που δουλεύει στα αιματολογικά εργαστήρια του Μαιάμι. Λόγω μιας παιδικής τραυματικής εμπειρίας όμως, ο Ντέξτερ πολλά βράδια μεταμορφώνεται σε αδίστακτο δολοφόνο, σκοτώνοντας ανθρώπους. Μόνο τους "κακούς" ανθρώπους! Την καθημερινότητα του, έρχεται να διαταράξει η εμφάνιση ενός νέου δολοφόνου, ο οποίος φαίνεται να μιμείται τον ίδιο στον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα νέα αυτά εγκλήματα. Έχουν σχέση οι δυό αυτές υποθέσεις και τι έχει συμβεί; Αυτό το μαθαίνει ο αναγνώστης στο τέλος του βιβλίου -τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται-  το οποίο εδώ που τα λέμε δε θα αργήσει να ξεφυλλίσει. Το βιβλίο είναι μια πολύ καλή αρχή για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Ένα αστυνομικό θρίλερ, με πλοκή, με πολύ χιούμορ (νομίζω βάζει τη δική του σφραγίδα στο χώρο) και γενικά ένα έργο που διαβάζετα ευχάριστα και κυρίως ταχύτατα, χωρίς να κάνει κοιλιά. Το τέλος προσωπικά θα το ήθελα αλλιώς, αλλά δε σημαίνει πως χαλάει την όλη εικόνα. Η γραφή απλή, καθημερινή και άμεση με τον αναγνώστη, με το χιούμορ να δίνει άλλο αερά σε σχέση με τα αστυνομικά που γνωρίζαμε εως τώρα. Το πείραμα νομίζω πως πέτυχε και σίγουρα στο μέλλον θα αγοράσω και το δεύτερο βιβλίο του.

[BladeRunner]

 

 

14) Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ - Jeff Lindsay / Anubis / σελ.294  (8.5/10)

 

Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ : Η υπόθεση. Ο Ντέξτερ είναι αστυνομικός που δουλεύει στα αιματολογικά εργαστήρια του Μαιάμι. Λόγω μιας παιδικής τραυματικής εμπειρίας όμως, ο Ντέξτερ πολλά βράδια μεταμορφώνεται σε αδίστακτο δολοφόνο, σκοτώνοντας ανθρώπους. Μόνο τους "κακούς" ανθρώπους! Την καθημερινότητα του, έρχεται να διαταράξει η εμφάνιση ενός νέου δολοφόνου, ο οποίος φαίνεται να μιμείται τον ίδιο στον τρόπο με τον οποίο γίνονται τα νέα αυτά εγκλήματα. Έχουν σχέση οι δυό αυτές υποθέσεις και τι έχει συμβεί; Αυτό το μαθαίνει ο αναγνώστης στο τέλος του βιβλίου -τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται-  το οποίο εδώ που τα λέμε δε θα αργήσει να ξεφυλλίσει. Το βιβλίο είναι μια πολύ καλή αρχή για πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Ένα αστυνομικό θρίλερ, με πλοκή, με πολύ χιούμορ (νομίζω βάζει τη δική του σφραγίδα στο χώρο) και γενικά ένα έργο που διαβάζετα ευχάριστα και κυρίως ταχύτατα, χωρίς να κάνει κοιλιά. Το τέλος προσωπικά θα το ήθελα αλλιώς, αλλά δε σημαίνει πως χαλάει την όλη εικόνα. Η γραφή απλή, καθημερινή και άμεση με τον αναγνώστη, με το χιούμορ να δίνει άλλο αερά σε σχέση με τα αστυνομικά που γνωρίζαμε εως τώρα. Το πείραμα νομίζω πως πέτυχε και σίγουρα στο μέλλον θα αγοράσω και το δεύτερο βιβλίο του.

 

Χαίρομαι που σου άρεσε. Το δεύτερο βιβλίο, Η σκοτεινή αφοσίωση του Ντέξτερ, μπορείς να το βρεις με 5.56 ευρώ στην Πολιτεία. Λιγότερο καλό απ'ότι το πρώτο, αλλά πιστεύω εξίσου απολαυστικό. Αν δεν έχεις δει την τηλεοπτική σειρά, πρέπει να την δεις.

Edited May 26, 2013 by BladeRunner

[Mors Planch]

1. Πόθοι και πάθη στην Παλιά Αθήνα 1834-1938, Θ. Σιταράς (378)

2. An American soldier under the Greek flag at Bezanie, T.S. Hutchison (261)
3. Through Struggle, The Stars, John Lumpkin (422)
4. Macedonian Armies after Alexander 323–168 BC, N. Secunda (48)
5. Ο Παππούς μου και το κακό, Γ. Γιατρομανωλάκης (437)
6. Εγκλημα στην ταξιαρχια, Σ. Λιγκας (449)
7. The War that came early, Coup d'etat, Harry Turtledove (432)
8. Operation Chaos, Poul Anderson (256)
9. Operation Luna, Poul Anderson (416)
10. The Heretic, Tony Daniel & David Drake (352)
11. God Game Black, G Hanrahan (126)
12. Δέκα εβδομάδες με ένα ιντερμένζο, Γ. Σπανδώνης (318)
13. Οι εννέα καισαρες, Β. Παπαθεοδώρου (256)
14. Ο Περατικός, Μ.Β. Χατζόπουλος (330)
15. Νόστου Πάθη, Μ.Β. Χατζόπουλος (333)
16. Το ύψος των περιστάσεων, Χ.Α. Χωμενίδης (325)
17. ΝΙΚΗ στη Νεκρή Ζώνη, Γ. Φασούλας & Γ. Σκάλκος (285)

18. The Profession, Steven Pressfield (336)

19. Επιχειρηση Κόφινου, Σ Παπαγεωργίου (162)

20. The Desert of Stars, John Lumpkin (352)

21. Warriors, George R.R. Martin & Gardner Dozois (736)

22. Beginnings, David Weber (400)

23. Mutineer's Moon, David Weber (320)

24. The Armageddon Inheritance, David Weber (352)

25. Heirs of Empire, David Weber (544)

26. Shadows of Falling Night, S.M.Stirling (385)

27. World War Z, Max Brooks (342)

[Adicto]

14. Ed Lee, Creekers

 

Αρκετά καλό, με απροσδόκητο τέλος και καλογραμμένους χαρακτήρες. Όσον αφορά στην πλοκή, Λη είναι αυτός... Δαίμονες, ντρόγκια, deformed rednecks, σεξάκι, ξεαντεριάσματα, κλπ κλπ, you know the drill...

[Δημήτρης]

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

25) William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ (σελ 200)

26) Συλλογικό Έργο: Ψηφίδες από το Μέλλον (σελ 158)

27) Συλλογικό Έργο: Αστροπλανήσεις (σελ 218)

28) Ωρόρα - Ιστορίες Ελληνικής Φαντασίας 2 (σελ 224)

[Spyrex]

01. Stephen King- Ρόουζ Μάντερ, σελ.663 (8/10)
02. Mary Shelley- Φρανκενστάιν, σελ.287 (7/10)
03. Charles R. Maturin- Μέλμοθ ο περιπλανώμενος, σελ.944 (4/10)
04. Joe Hill- Φαντάσματα του 20ού αιώνα, σελ.381 (8/10)
05. Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος, σελ.179 (9/10)
06. Jonathan Kellerman- The conspiracy club, σελ. 405 (6/10)

07. Torsten Krol- Οι δελφινάνθρωποι, σελ. 333 (6/10)

08. Ανδρέας Καπανδρέου- Ο γιος της Μάγισσας, σελ.124 (8/10)

09. H.P. Lovecraft- Ο τρόμος του Ντάνγουιτς, σελ. 169 (5/10)

10. Stephen King- Το Κινητό, σελ. 439 (6/10) 

[Nihilio]

26) The historian - E. Kostova (704)

Ανισο...

[BladeRunner]

Δίψα 2: Μαύρο αίμα. Στις 12 Μαΐου διάβασα το πρώτο βιβλίο της σειράς, με τον τίτλο Έρωτας βαμπίρ, το οποίο είχε κάποια ενδιαφέρονται στοιχεία αλλά σαν γενικό αποτέλεσμα μου άφησε μέτριες εντυπώσεις. Το ίδιο έγινε και με το δεύτερο βιβλίο, αν και οφείλω να πω ότι μου άρεσε λίγο περισσότερο, γι'αυτό θα είμαι λιγότερο αυστηρός και θα του βάλω μισή μονάδα παραπάνω απ'ότι έβαλα στο πρώτο. Η ιστορία αρχίζει έξι βδομάδες μετά τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου, με την Σίτα, ή αλλιώς Αλίσα Περν, να αναζητά ένα νεαρό βαμπίρ που σκοτώνει με φρικιαστικούς τρόπους ανθρώπους, δημιουργώντας παράλληλα βαμπίρ, χωρίς σταματημό. Η Σίτα λοιπόν ορκίζεται στον Κρίσνα να σκοτώσει αυτό το βαμπίρ και φυσικά όσα άλλα έχει δημιουργήσει, πριν να είναι αργά για την ανθρωπότητα. Όμως αυτό το νεαρό βαμπίρ έχει απίστευτες δυνάμεις και πολύ μεγάλη κακία (που τον κάνει και λίγο ηλίθιο με τις εμμονές του) και θα προσπαθήσει να σκοτώσει όλους όσους έχουν σημασία για την Σίτα. Όμως αυτό θα δώσει μια έξτρα δύναμη και θέληση στην Σίτα για να τον εξαφανίσει δια παντός από την γη. Η ιστορία κινείται γρήγορα, τρέχει σε αγώνα των εκατό μέτρων θα έλεγα, και δεν σου αφήνει χρόνο να σκεφτείς. Σίγουρα πολλά πράγματα μου φάνηκαν μη ρεαλιστικά, μερικοί διάλογοι, κάποιες σκηνές, αλλά οπωσδήποτε η ώρα πέρασε συμπαθητικά χωρίς να το καταλάβω. Η γραφή έχει τα καλά της και τις ατέλειές της, αλλά σαν σύνολο δεν είναι άσχημη. Οι σκηνές δράσης είναι πολλές και στην πλειοψηφία τους καλά δοσμένες. Βέβαια οι χαρακτήρες είναι μάλλον μονοδιάστατοι και μες στα κλισέ, αλλά έτσι και αλλιώς σε διακόσιες σελίδες με ακατάπαυστη δράση πόση εμβάθυνση στους χαρακτήρες μπορεί να γίνει; Έχει μεταφραστεί και το τρίτο βιβλίο της σειράς, με τον τίτλο Μετά το τέλος, που εννοείται πως αν το βρω σε κάποιο βιβλιοπωλείο με 3-4 ευρώ θα το τιμήσω, αλλιώς δεν θα κάτσω να σκάσω ούτε θα δώσω κοντά 10 ευρώ για το αγοράσω. 

 

-Μάιος

 

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10) 

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10) 

77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

78. Ρολάν Τοπόρ, "Ο ένοικος", εκδόσεις Όπερα, 1994, σελ. 165(10/10)

79. Σεμπάστιαν Φίτσεκ, "Η θεραπεία", εκδόσεις Διήγηση, 2010, σελ. 220(8.5/10)

80. Ντέιβιντ Ίγκλμαν, "Sum: Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή", εκδόσεις Οκτώ, 2011, σελ. 120(6.5/10) 

81. Σκοτ Σμιθ, "Τα ερείπια", εκδόσεις Λιβάνη, 2007, σελ. 509(7/10)

82. Γκιγιέρμο Μαρτίνες, "Η ακολουθία της Οξφόρδης", εκδόσεις Πατάκη, 2004, σελ. 235(6.5/10)

83. Κρίστοφερ Φόουλερ, "Σπάνκυ: Ο φύλακας δαίμονας", εκδόσεις Plus One, 1995, σελ. 329(8.5/10)

84. Γουίλιαμ Γιόρτσμπεργκ, "Δαιμονισμένος άγγελος", εκδόσεις Πλατύπους, 2013, σελ. 367(10/10)

85. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 2: Μαύρο αίμα", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 200(7/10)

[Nihilio]

27) Ζόμπυ στην Ισλανδία - Nanna Árnadóttir (210)

 

Ταξιδιωτικός οδηγός για την Ισλανδία... με ζόμπυ. Όχι ακριβώς δηλαδή, αλλά βρήκα τις σημειώσεις για την Ισλανδία το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του βιβλίου. Κατά τα άλλα, διασκεδαστική ζομποπεριπέτεια με τα παιδιά μιας οικογένειας που χόμπυ της είχε να αντιμετωπίσει ένα zombie apocalypse να προσπαθούν να επιβιώσουν σε μία επίθεση ζόμπυ... στην Ισλανδία. Είναι διασκεδαστικό, έχει μερικές πανέξυπνες ατάκες, αλλά κάπου στο τέλος είναι μάλλον μικρό βιβλίο και σίγουρα θα ήθελα να διαβάσω παραπάνω.

Edited May 28, 2013 by Nihilio

[Count Baltar]

27) Ζόμπυ στην Ισλανδία - Nanna Árnadóttir (210)

Απορία του μικρού χαζού: με ποια γραφή (φωνητική, παραδοσιακή, ετυμολογική) δικαιολογήθηκε ποτέ να γράφονται στα ελληνικά τα ζόμπι με ύψιλον;

[wordsmith]

 

27) Ζόμπυ στην Ισλανδία - Nanna Árnadóttir (210)

Απορία του μικρού χαζού: με ποια γραφή (φωνητική, παραδοσιακή, ετυμολογική) δικαιολογήθηκε ποτέ να γράφονται στα ελληνικά τα ζόμπι με ύψιλον;

 

Κάποιος σε κόλλησε ψείρες κι εσένα... Υποθέτω πρόκειται για κάποια φωνητικά, παραδοσιακά, ετυμολογικά αδικαιολόγητη πρωτοβουλία κάποιου που δεν του πήγαινε να αποδίδεται το διπλό φωνήεν "ie" στην λέξη "zombie" με ένα φτωχό και απλό γιώτα μόνο στα ελληνικά και όχι το πιο χτυπητό ύψιλον. Μη μου πεις ότι δεν έχεις δει άλλα τέτοια! Το όνομα "Mary" γιατί αποδίδεται στα ελληνικά ως "Μαίρη" και όχι "Μαίρυ", πχ; 

[Count Baltar]

Το όνομα "Mary" γιατί αποδίδεται στα ελληνικά ως "Μαίρη" και όχι "Μαίρυ", πχ;

Διότι Μαίρες υπήρχανε από καταβολής, με αποτέλεσμα το όνομα αυτό να θεωρείται ελληνικό, αφού είναι και κανονικά κλιτό, όπως το Κλαίρη.

 

Και υπάρχει και ένας αναθεματισμένος κανόνας της ελληνικής (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) που λέει ότι οι ξενικές και ΑΚΛΙΤΕΣ λέξεις απλογραφούνται. Ακόμα και αν δεχτούμε ότι κρατάμε την ιστορική ορθογραφία κάποιων λέξεων (Σαίξπηρ, ας πούμε, ή πάρτυ) για διάφορους λόγους (επειδή είμαστε ελληνοβαρεμένοι, επειδή είμαστε ντε και καλά νοσταλγικοί και άλλα τέτοια ωραία), το ζόμπι ΟΥΔΕΠΟΤΕ γράφτηκε αλλιώς. Αν θεωρείται ψείρα κάθε επιτούτου τερατούργημα, ε, ναι, τις είχα ανέκαθεν, δεν τις κόλλησα.

[Naroualis]

O.T.	Υπάρχει μια μερίδα ετυλομόγων (κι όχι ετοιμόλογων), που θεωρεί ότι το "Μαίρη" είναι το θηλυκό του "Μαίρος", που είναι αρχαϊκό προσωνύμιο του ήλιου και θα πει φωτεινός.