Jump to content

Συγγραφείς που δε διαβάζουν


Adicto

Recommended Posts

Όντως δεν έγινε τίποτα, συζητάμε. Αλίμονο αν συμφωνούσαμε σε όλα. Για αυτό που λες θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Παλιά έπαιζα ένα βιντεοπαιχνίδι. Μου άρεσε πολύ και την ίδια περίοδο άρχισα να ασχολούμαι λίγο με τον προγραμματισμό οπότε άρχισα να το τροποποιώ. Βλέποντοντας λοιπόν τον κώδικα ανοικτό μπροστά μου, η μαγεία άρχισε σιγά σιγά να χάνεται. Κατάλαβα πως πίσω από κάθε κίνηση κρύβεται ένα trigger και σύντομα παράτησα το editing μη θέλοντας να χαλάσω την εμπειρία του παιχνιδιού. Θα πεις αν ήθελα να φτιάξω παιχνίδια όμως θα έπρεπε να το κάνω...

Το θέμα μου είναι πως όταν ψάχνω τα δομικά συστατικά και σκέφτομαι α! εδώ έχουμε την σκηνή της αποκάλυψης του μυστικού του ήρωα οπότε θα έχω μια συναισθηματική καμπύλη για τον αναγνώστη, τότε δεν ευχαριστιέμαι το ότι θέλω απλά να πω μια ιστορία που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο κεφάλι μου.

Είναι τυχαίο φαντάζομαι αλλά ακόμη δεν έχω διαβάσει συγγραφέα, σύγχρονο ή μη που να μην διάβαζε στη ζωή του. Ίσως δε τους ξέρω.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Όντως δεν έγινε τίποτα, συζητάμε. Αλίμονο αν συμφωνούσαμε σε όλα. Για αυτό που λες θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Παλιά έπαιζα ένα βιντεοπαιχνίδι. Μου άρεσε πολύ και την ίδια περίοδο άρχισα να ασχολούμαι λίγο με τον προγραμματισμό οπότε άρχισα να το τροποποιώ. Βλέποντοντας λοιπόν τον κώδικα ανοικτό μπροστά μου, η μαγεία άρχισε σιγά σιγά να χάνεται. Κατάλαβα πως πίσω από κάθε κίνηση κρύβεται ένα trigger και σύντομα παράτησα το editing μη θέλοντας να χαλάσω την εμπειρία του παιχνιδιού. Θα πεις αν ήθελα να φτιάξω παιχνίδια όμως θα έπρεπε να το κάνω...

Το θέμα μου είναι πως όταν ψάχνω τα δομικά συστατικά και σκέφτομαι α! εδώ έχουμε την σκηνή της αποκάλυψης του μυστικού του ήρωα οπότε θα έχω μια συναισθηματική καμπύλη για τον αναγνώστη, τότε δεν ευχαριστιέμαι το ότι θέλω απλά να πω μια ιστορία που συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στο κεφάλι μου.

Είναι τυχαίο φαντάζομαι αλλά ακόμη δεν έχω διαβάσει συγγραφέα, σύγχρονο ή μη που να μην διάβαζε στη ζωή του. Ίσως δε τους ξέρω.

 

 

Την απάντηση αυτή την δίνω σαν αναγνώστης βιβλίων, σαν συγγραφέας δεν μπορώ να μην κάνω ανάλυση του τι διαβάζω! Και μια και το θέμα είναι για συγγραφείς καλό είναι να το βλέπουμε από την οπτική γωνία του συγγραφέα... Τώρα για τους συγγραφείς που δεν διαβάζουν (πιστεύω ότι εννοούμε αυτούς που διαβάζουν 5 βιβλία τον χρόνο... Όλοι διαβάζουμε έστω και ένα βιβλίο τον χρόνο!)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ο καθένας μπορεί να γράψει πιστεύω ακόμη κι αν δεν έχει διαβάσει ούτε μία σελίδα στην ζωή του. Το θέμα είναι τι θα γράψει όμως. Πιστεύω πως αν θέλεις να βελτιώσεις τον λόγο σου θα πρέπει να διαβάσεις βιβλία άλλων συγγραφέων. Αν θέλεις να γίνεις καλός στα Ελληνικά, τότε θα πρέπει να διαβάσεις Έλληνες συγγραφείς και όχι ξένους μεταφρασμένους. Αντίστοιχα και στα Αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. 

Link to comment
Share on other sites

Ο καθένας μπορεί να γράψει πιστεύω ακόμη κι αν δεν έχει διαβάσει ούτε μία σελίδα στην ζωή του. Το θέμα είναι τι θα γράψει όμως. Πιστεύω πως αν θέλεις να βελτιώσεις τον λόγο σου θα πρέπει να διαβάσεις βιβλία άλλων συγγραφέων. Αν θέλεις να γίνεις καλός στα Ελληνικά, τότε θα πρέπει να διαβάσεις Έλληνες συγγραφείς και όχι ξένους μεταφρασμένους. Αντίστοιχα και στα Αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. 

 

Εντάξει, ίσως αυτό φτάνει προκειμένου να βελτιώσεις την τεχνική σου και μόνο. Όμως, χωρίς να θέλω να αδικήσω την Ελληνική -ή οποιαδήποτε άλλη- λογοτεχνική παραγωγή, υπάρχουν τόσες, ΤΟΣΟ όμορφες ιδέες και ιστορίες έξω από τα σύνορα, που θα ήταν αμαρτία να μην τις αφήσεις να επηρεάσουν τη φαντασία σου μόνο και μόνο επειδή εσύ θες να "γίνεις καλός στα Ελληνικά". Γιατί, κινδυνεύοντας να παραγίνω ρομαντικός, θεωρώ πως αυτή ακριβώς η τροφή της φαντασίας μας είναι το μεγαλύτερό μας καθήκον - σκέψου πόσο θα την πατούσαμε αν οι σύγχρονοι, σπουδαίοι Έλληνες συγγραφείς του Φανταστικού, και έχουμε αρκετούς εδώ μέσα, ακόνιζαν τα ταλέντα τους μονάχα με Παπαδιαμάντη και Καζαντζάκη.  :shock:

Link to comment
Share on other sites

 

Ο καθένας μπορεί να γράψει πιστεύω ακόμη κι αν δεν έχει διαβάσει ούτε μία σελίδα στην ζωή του. Το θέμα είναι τι θα γράψει όμως. Πιστεύω πως αν θέλεις να βελτιώσεις τον λόγο σου θα πρέπει να διαβάσεις βιβλία άλλων συγγραφέων. Αν θέλεις να γίνεις καλός στα Ελληνικά, τότε θα πρέπει να διαβάσεις Έλληνες συγγραφείς και όχι ξένους μεταφρασμένους. Αντίστοιχα και στα Αγγλικά ή σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. 

 

Εντάξει, ίσως αυτό φτάνει προκειμένου να βελτιώσεις την τεχνική σου και μόνο. Όμως, χωρίς να θέλω να αδικήσω την Ελληνική -ή οποιαδήποτε άλλη- λογοτεχνική παραγωγή, υπάρχουν τόσες, ΤΟΣΟ όμορφες ιδέες και ιστορίες έξω από τα σύνορα, που θα ήταν αμαρτία να μην τις αφήσεις να επηρεάσουν τη φαντασία σου μόνο και μόνο επειδή εσύ θες να "γίνεις καλός στα Ελληνικά". Γιατί, κινδυνεύοντας να παραγίνω ρομαντικός, θεωρώ πως αυτή ακριβώς η τροφή της φαντασίας μας είναι το μεγαλύτερό μας καθήκον - σκέψου πόσο θα την πατούσαμε αν οι σύγχρονοι, σπουδαίοι Έλληνες συγγραφείς του Φανταστικού, και έχουμε αρκετούς εδώ μέσα, ακόνιζαν τα ταλέντα τους μονάχα με Παπαδιαμάντη και Καζαντζάκη.  :shock:

 

Συμφωνώ απολύτως με αυτά που είπες. Ίσως εγώ να μην το διατύπωσα σωστά. Όταν λέω να διαβάζεις Έλληνες συγγραφείς δεν εννοώ προς τις ιδέες. Αναφέρομαι για τον τρόπο γραφής και μόνο. Τον τρόπο έκφρασης δηλαδή. Η συγγραφή είναι σαν την μουσική. Δεν έχει εθνικότητα. Το ωραίο είναι πάντα ωραίο! 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 5 years later...

Διαβάζω μερικά από τα σχόλιά σας και παραξενεύομαι. Θεωρώ αδιανόητο το να γράφεις χωρίς να διαβάζεις. Όσο έμφυτο κι αν είναι ένα ταλέντο πάντοτε θα πρέπει να εργαστείς σκληρά για να επιτύχεις. Στα πλαίσια της εργασίας για μένα εντάσσεται και η μελέτη, η εξερεύνηση. Όπως σε όλα τα πεδία, έτσι και στην συγγραφή, υπάρχουν ρεύματα και κινήματα που επηρεάζουν και επηρεάζονται από την φιλοσοφία και την σκέψη της εποχής. Το βιβλίο δεν ορίζει μόνο τον συγγραφέα αλλά και τον άνθρωπο πίσω από τον (την-θέλω να βάλω εδώ ένα την) συγγραφέα. Τι θα ήμουν χωρίς τον Φλωμπέρ, την Le Guin, τον Ασίμωφ, την Ρόουλινκ και την Αλκυόνη Παπαδάκη; Τι θα ήμουν χωρίς τον Σαχτούρη, τον Καβάφη, την Αγγελάκη-Ρουκ και την Γώγου; 
Θα ήμουν πολύ διαφορετική. Δεν θα είχα αισθανθεί αυτά τα συγκεκριμένα που αισθάνθηκα εξαιτίας τους. Και κυρίως, εφόσον μιλάμε για συγγραφή, δεν θα ήξερα πώς με κατάφεραν να τα αισθανθώ. 

Το «γράφω» και το «διαβάζω» είναι ουσιαστικά ταυτόσημες κατακτήσεις που αφορούν την γλώσσα από την πρώτη δημοτικού.  Το ένα θρέφει το άλλο. Όταν ξεκίνησα να γράφω, άρχισα αυθόρμητα να διαβάζω και πολύ πιο προσεκτικά. Όχι να μην διαβάζω καθόλου. Αδιανόητο! :cardY:

  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..