Jump to content

Βγαίνετε από την αναγνωστική σας "comfort zone";


Oberon
 Share

Βγαίνετε από την αναγνωστική σας "comfort zone";  

38 members have voted

  1. 1. Βγαίνετε από την αναγνωστική σας "comfort zone";

    • Nαι
      8
    • Όχι
      2
    • Συχνά
      10
    • Σπάνια
      12
    • Δεν έχω "comfort zone"
      6
    • Δεν ξέρω/Δεν το έχω σκεφτεί
      0


Recommended Posts

Aυτό που λέει ο τίτλος του poll. Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, έχουμε "comfort zones" στα αναγνωστικά μας γούστα. Άλλοι ευρύτερα, άλλοι στενότερα ή πιο καθορισμένα. Με κάποια λογοτεχνικά είδη ή και συγγραφείς αισθανόμαστε περισσότερο ή λιγότερο στο "στοιχείο" μας.

 

Ωστόσο η ερώτηση δεν αφορά το κατά πόσο δοκιμάζουμε καινούργιους συγγραφείς, αλλά κατά πόσο θα διαβάζαμε ένα βιβλίο από ένα λογοτεχνικό είδος, ή υποείδος, που φυσιολογικά δεν ανήκει σε αυτά που τα νιώθουμε πιο "οικεία" ή "προσφιλή" σε μας. Δηλαδή κάτι που θα μας έβγαζε εντελώς από την "comfort zone" μας.

 

Ψηφίστε στο πολλ και εξηγείστε το γιατί και πώς βλέπετε το θέμα. Ακόμα κι αν οι επιλογές του πολλ δεν ανταποκρίνονται ακριβώς στην άποψή σας, δεν πειράζει. Γράψτε τις σκέψεις σας ούτως ή άλλως.

 

Για να απαντήσω και γω, ναι, θα έλεγα πως αρκετές φορές έχω βγει από την comfort zone μου, αν και νομίζω πως έχει αρκετά πλατιά "όρια". Κάποιες φορές, τολμώντας να διαβάσω κάτι που φυσιολογικά δεν θα "δοκίμαζα" μου διεύρυνε αυτά τα όρια και με έκανε να αγαπήσω κάτι που πριν λίγο μου ήταν άγνωστο γιατί φανταζόμουν πως θα το μισούσα.

Μερικές άλλες φορές όμως, είχα απόλυτο δίκιο να μη θέλω να βγω από την "ζώνη" μου γιατί αντιπάθησα ακόμα περισσότερο κάτι για το οποίο είχα εξαρχής κακή εντύπωση, για να μη μιλήσω για τα χρήματα που ξόδεψα για το βιβλίο που πήρα!

Edited by Oberon
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ψήφισα Σπάνια.

Δεν ξέρω αν ο λόγος έχει να κάνει με παιδικά απωθημένα, όπου εγώ ήθελα να διαβάζω Ιούλιο Βερν και ξαφνικά βρισκόμουνα με μια υποχρεωτική ανάγνωση μυθιστορημάτων που είχαν να κάνουν με Ελληνική Επανάσταση και ηθικοπλαστικά ιδεώδη και δεν συμμαζεύεται ή αν έχει να κάνει με το ότι ο χρόνος που διαθέτω για διάβασμα είναι λίγος, και η κακή συνήθεια να μην αφήνω εύκολα βιβλίο στη μέση με ακολουθεί μέχρι της σήμερον, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε ανάγνωσμα είναι μια μορφή επένδυσης και συνεπώς διστάζω να επενδύσω σε "άγνωστα κεφάλαια".

Τυχαίνει βέβαια, καμιά φορά, και μετά από μεγάλη εξωτερική πίεση να αποφασίσω να διαβάσω κάτι εκτός αγαπημένου μου είδους. Αλλά αυτό γίνεται μόνο αν μου προτείνει το κείμενο κάποιος που να γνωρίζει καλά τα γούστα μου και να εμπιστεύομαι κι εγώ ως προς τις προτάσεις.

Αν βγει καλό, έχει καλώς, αλλά ελάχιστα επηρεάζει τη γνώμη μου για το είδος συνολικά.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ ψήφισα ναι! Αν και παλιότερα είχα παρωπίδες και πάντα διάβαζα μόνο ότι μου δημιουργούσε μια εσωτερική ανάγκη να διαβάσω. Φαίνεται όσο μεγαλώνουμε γινόμαστε και πιο δεκτικοί σε κάποια πράγματα ακόμη και αν αυτά αφορούν βιβλία. Για παράδειγμα, ενώ μικρότερος έγραφα και ποίηματα, τα πρώτα ποιήματα τα διάβασα εδώ! Βασικά απέφευγα να διαβάσω ποίηση γενικότερα. Τώρα ζω ανάμεσα σε ιστορίες του φανταστικού και ότι αυτό περιλαμβάνει αλλά απολαμβάνω και λογοτεχνία περισσότερο κλασική (ξέρετε, κυριακάτικο τύπο, διαφημιστικά φυλλάδια...κ.α. :p ) Πλέον πιστεύω ότι πρέπει να έχω τα μάτια μου ανοιχτά παντού, υπάρχουν διαμάντια που απλά αγνοούμε γιατί ποτέ δεν τα αναζητήσαμε, και αυτά βρίσκονται συνήθως εκεί που δεν κοιτούσαμε μέχρι τώρα.

Link to comment
Share on other sites

Το επιδιώκω τακτικά, το καταφέρνω συχνά, το μετανιώνω λιγότερο συχνά. Έχω πει ότι η μεγαλύτερη υποχώρηση που έκανα ποτέ για φίλη μου ήταν που διάβασα κάποιο βιβλίο αυτοβοήθειας. Από τότε σταμάτησα να τα βαριέμαι και μόνο από τα εξώφυλλα (για να μην πω για τους τίτλους). Γενικά όμως εξακολουθώ να τα βαριέμαι.

Link to comment
Share on other sites

Ψήφισα ναι. Το φάντασυ είναι το αγαπημένο μου είδος αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτω και όλα τα άλλα, κάθε άλλο. Διαβάζω και τρόμο, εφ, και κλασική λογοτεχνία. Μάλιστα ανατρέχοντας στα Read Off 50 μου των περασμένων ετών, βλέπω ότι αυτά τα τελευταία είναι πιο πολλά από τα φάντασυ που έχω διαβάσει. Αυτό συμβαίνει λόγω την ν- λογιών και του overdose που φέρνουν, οπότε χρειάζεται και η απαραίτητη απεξάρτηση. Και για την σκληρή ε.φ. όμως που υποψιάζομαι ότι δεν θα μου αρέσει καθόλου, είμαι πρόθυμος να δοκιμάσω για να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα.

 

Όλα αυτά όμως μέσα σε κάποια πλαίσια. Διαβάζω σχεδόν απ' όλα, αλλά το φάντασυ θα είναι πάντα πρώτο στις προτιμήσεις μου. Ενώ λοιπόν στην αρχή είχα σκεφτεί να ψηφίσω συχνά, επέλεξα τελικά ναι.

Edited by Δημήτρης
Link to comment
Share on other sites

Παλιά, όταν ήμαν νια κι είχα χρόνο και αντοχές, διάβαζα το σύμπαν. Τώρα έχω γίνει γεροπαράξενη. Όπως είπε κι η Τιέσσα, θέλω πλέον να επενδύω σε ψιλοσιγουράκια διότι ο μεν βίος βραχύς.

Link to comment
Share on other sites

Ως νεαρή κορασίδα, διάβαζα ό,τι έπεφτε στα χέρια μου. Μέχρι και τον Ιούδα που φιλούσε υπέροχα έχω διαβάσει, μην βρίσκοντας κάτι άλλο πρόχειρο εκείνη την στιγμή. Από τότε που έφυγα απ' το πατρικό μου (μια δεκαετία και βάλε πίσω), έγινα πολύ επιλεκτικότερη κι η μοναδική φορά που σεργιάνισα έξω απ' το κόμφορτ ζόουν (και μετά το διεύρυνα για να περιλαμβάνει και την "ατασθαλία" μου) ήταν όταν πριν από δυο-τρία χρόνια άρχισα να διαβάζω ΕΦ που, εκτός του Σάγκαν, δεν την είχα σε καμιά ιδιαίτερη υπόληψη. Ντροπή μου.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, το κάνω. Περνάω φάση περιέργειας, κι ελπίζω να κρατήσει. Όταν κουράζομαι ή/και απογοητεύομαι, χουχουλιάζω λιγάκι στην πολυθρόνα-αγκαλιά (fantasy το λένε) πριν συνεχίσω. Με κάποια όρια όμως στην περιέργεια, δηλαδή δεν θα διαβάσω κάτι που ξέρω πολύ καλά ότι ξεπερνάει τις αντοχές μου σε οποιοδήποτε θέμα.

Link to comment
Share on other sites

Θυμάμαι τρεις περιπτώσεις, αυτή τη στιγμή, που βγήκα από την comfort zone μου, με διάφορα αποτελέσματα.

 

Μία ήταν με το steampunk. Όταν το είχα πρωτοακούσει μου φάνηκε παρωχημένο, βαρύ, και κάτι που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μου άρεσε μέχρι που ένας γνωστός μου έδωσε να διαβάσω μια συλλογή. Το λάτρεψα και συνεχίζω να το λατρεύω.

 

Η δεύτερη φάση ήταν με τη Μπαγκαβάτ Γκιτά που αγόρασα από μια περιπλανώμενη Κρίσνα(;) στην Ομόνοια. Μπορώ να πω πως μου άρεσε γιατί ως τότε δεν είχα καμμια σχέση με ανατολική φιλοσοφία ή βουδισμό και τα σχετικά. Αλλά δεν με έκανε "Κρίσνα".

 

Η τρίτη φάση ήταν ένα βιβλίο, που μπορώ να το περιγράψω σαν... "βίους αγίων" (αν και δεν ήταν αυτό ακριβώς), που πάλι αγόρασα στο δρόμο. Επειδή έβλεπα συχνά αυτούς που πουλούσαν διάφορα τέτοια, και ενώ γενικά δεν είναι και το φόρτε μου αυτά (για να το πω μαλακά), το πήρα μια που ήταν και φτηνό. Εχμ... οκ. Την εμπειρία δεν την έχω ξεπεράσει ακόμα. Είπαμε να βγω από την comfort zone μου αλλά εκεί πια έφτασα στο "πού πας ρε Καραμίχαλε;" :p

 

Oπότε, εντάξει, συχνά βγαίνω από τη ζώνη μου αλλά υπάρχουν και κάποια όρια.

Link to comment
Share on other sites

Η δική μου comfort zone δεν είναι απλά ένα είδος συγκεκριμένο, είναι βιβλία που τα έχω ήδη διαβάσει. Έως και παιδικά, δηλαδή, για να καταλάβετε για πόσο στενό καβούκι μιλάμε. Αλλά με την παραπάνω έννοια της comfort zone βεβαίως και βγαίνω από τα γνωστά, αν κάτι μου φανεί ενδιαφέρον, σαν ιδέα ή σαν γράψιμο. Σε ιστορικό μυθιστόρημα δε μου έρχεται τώρα κάτι που θα το έβρισκα ενδιαφέρον, αλλά δεν αποκλείω τίποτα. Και έχω διαβάσει κι εγώ τον Ιούδα που φιλούσε υπέροχα. Όπως υποκύπτεις σε ένα σακούλι γαριδάκια καμιά φορά. Όχι ότι δεν το μετανιώνω πολλές φορές. Πάντως όσο περνάει ο καιρός χάνω την υπομονή μου με κάτι τέτοιες αποτυχίες, με πειράζει περισσότερο να κάνω λάθος για ένα βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

 Και έχω διαβάσει κι εγώ τον Ιούδα που φιλούσε υπέροχα. Όπως υποκύπτεις σε ένα σακούλι γαριδάκια καμιά φορά.

Μα τα γαριδάκια είναι απολαυστικότατα... :rolleyes:  Αυτός ο Γιούδας, δεν καταλαβαίνω...

Link to comment
Share on other sites

Αν και είμαι ψείρας στα βιβλία που διαβάζω, κι ακόμη περισσότερο σε αυτά που αγοράζω, είμαι αρκετά ελαστικός στο είδος και τους συγγραφείς. Η αλήθεια είναι ότι από τότε που έπαψε η αδερφή μου να διαβάζει δεν διαβάζω βιβλία τύπου Ιούδας αλλά παλιά αν δεν είχα τίποτα άλλο να διαβάσω έπιανα κάποια παρόμοια από αυτά της αδερφής μου. Πέρα από αυτή την εξαίρεση της σύγχρονης Ελληνικής λογοτεχνίας πια, διαβάζω ό,τι έχω τσεκάρει μέσω διαδικτύου και γνωστών ότι είναι πραγματικά καλό. Αυτό θεωρείται comfort zone όταν εκτείνεται σε φανταστική λογοτεχνία (sf,f,h), non fiction (επιστήμη, θρησκεία, μεταφυσικό, ιστορία, ψυχολογία, κα), ιστορικά μυθιστορήματα, αστυνομικά, κλασικά, αρχαία γραμματεία κτλ;

 

Προσωπικά θα έλεγα ότι ο γενικός κανόνας είναι το comfort κι απλά υπάρχουν κάποιες ζώνες χαμηλού ενδιαφέροντος με τις οποίες για τον α ή β λόγο δεν έχω ασχοληθεί αρκετά, τουλάχιστον όχι ακόμη. Ακόμη και το Fifty shades of grey θα το διάβαζα για το χαβαλέ ώστε να μπορώ να το θάψω, απλά δεν θα πάω να το αγοράσω. Μπορεί να πετύχω ευκαιρία να το δανειστώ κάποιες μέρες που δεν θα έχω όρεξη για πλάκα και να μείνει έτσι η κατάσταση χωρίς να διαβάσω το...αριστούργημα.

Edited by heiron
Link to comment
Share on other sites

Συμπτωματικά προχθές σκεφτόμουν ακριβώς αυτό: Πως τα τελευταία χρόνια όλο και πιο σπάνια διαβάζω άλλα είδη. Παλαιότερα δεν είχα θέμα. Διάβαζα σχεδόν ό,τι έπεφτε στα χέρια μου.(έχει πέσει και ο Ιούδας οπότε κι εγώ το διάβασα).  Ούτε είχα περιοριστεί στη λογοτεχνία τρόμου/φαντασίας όπως τώρα. Γιατί πραγματικά, εδώ και 2 χρόνια δε νομίζω να έχω διαβάσει άλλο είδος. Α! Μόνη εξαίρεση το βιβλίο ενός φίλου. Και το απήλαυσα γιατί δεν είναι πως δε μου αρέσουν άλλα είδη απλά δεν έχω διάθεση για κάτι άλλο προς το παρόν.

Ισως είναι απλά φάση που περνάω.

Link to comment
Share on other sites

Μόνο εγώ απάντησα "δεν έχω comfort zone"; :rolleyes:

 

Αν και δεν είναι ακριβώς αλήθεια αυτό τώρα που το ξανασκέφτομαι, τα βιβλία αυτοβοήθειας, οι βίοι αγίων και τα ηθικοπλαστικά ιδεώδη είναι εκτός της comfort zone μου και δεν νομίζω να πέσει στα χέρια μου κάτι τέτοιο, εκτός αν γίνει από λάθος. Μάλλον δεν είχα σκεφτεί καλά την απάντηση μου. :p

Link to comment
Share on other sites

Kι εγώ διάβασα τον Ιούδα. Μια χαρά τσικλίτ ήτο, αν θυμάμαι καλά.

Link to comment
Share on other sites

O.T.
Κοίτα, από υπόθεση ήταν Μέσης Ελληνίδος Νοικοκυράς το Ανάγνωσμα, αλλά τουλάχιστον είχε ένα κάποιο στυλ, βρε αδερφέ. Πέταγε πού και πού καλές ατάκες.
Edited by Sonya
Link to comment
Share on other sites

Θα βγούνε πολλά άπλυτα στη φόρα, τη βλέπω τη δουλειά... Και μετά η Μέση Ελληνίδα Νοικοκυρά (αφού αφήσει στο κομοδίνο τον Ιούδα της), θα βάζει πλυντήρια και θα σιδερώνει... :Ρ

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Αν είναι να βγάλουμε άπλυτα στη φόρα, σχετικά με βιβλία εκτός comfort zone, έχω να κάνω μια εξομολόγηση που, εντελώς τυχαία, ξέχασα να αναφέρω στο προηγούμενο ποστ μου.

 

Έχω διαβάσει περίπου 5 Άρλεκιν! Όχι από τα fantasy romances που, τέλος πάντων, μπορώ να τα δικαιολογήσω κάπως. Μιλάω για καραμπαμπάμ Άρλεκιν. Ήταν σε μια φάση πριν πολλά χρόνια, περίπου 17 χρόνων, όταν με είχε πιάσει το ρομαντικομοναχικοκαταθλιπτικό μου μετά από μια χυλόπιτα ήθελα να κάνω μια αντικειμενική έρευνα πάνω στο θέμα και τα αγόρασα ένα-ένα από το περίπτερο. Δεν ξαναδιάβασα άλλα ποτέ, αλλά... there you have it. Ποτέ δεν λέω όχι στις επιταγές της κατάθλιψης  περιέργειας. :p

Edited by Oberon
Link to comment
Share on other sites

Αχά. Κι εγώ έχω διαβάσει Άρλεκιν, περίπου 10, αλλά δεν είχε να κάνει με comfort zone. Ήμουν 12 ετών και μου είχαν ρητά απαγορέψει να διαβάσω τα "βιβλία της μαμάς". Οπότε τα διάβαζα κρυφά και τα ξαναέβαζα στη θέση τους όταν τελείωναν. Το τελευταίο πρέπει να το διάβασα πριν τις πανελλήνιες.

 

Βλέπω, οι ηλικίες περίπου συμπίπτουν... :p

Link to comment
Share on other sites

Αχά. Κι εγώ έχω διαβάσει Άρλεκιν, περίπου 10, αλλά δεν είχε να κάνει με comfort zone. Ήμουν 12 ετών και μου είχαν ρητά απαγορέψει να διαβάσω τα "βιβλία της μαμάς". Οπότε τα διάβαζα κρυφά και τα ξαναέβαζα στη θέση τους όταν τελείωναν. Το τελευταίο πρέπει να το διάβασα πριν τις πανελλήνιες.

 

Βλέπω, οι ηλικίες περίπου συμπίπτουν... :p

 

E, κατά κάποιο τρόπο είναι κι αυτές οι συνθήκες εκτός comfort zone, για σένα. Για μένα όμως ήταν εκτός comfort zone από εκατό μεριές. Στο περίπτερο δικαιολογιόμουν πως με έστειλε η μαμά μου να τα αγοράσω, τα έκρυβα από όλους και ήταν τα μόνα βιβλία που ποτέ δεν ένιωσα άνετα να δείξω σε κανέναν (καλά, και κάποια.... "περίεργα" περιοδικά αλλά αυτά είναι εντελώς άλλο καπέλο....  :blush: )

Link to comment
Share on other sites

Επι της ουσίας (και για έναν ουδέτερο παρατηρητή) βγαίνω σπάνια. Ομως εγώ αισθάνομαι ότι βγαίνω συνέχεια... Και εξηγούμαι:

 

Η σειρά με την οποία δίνω βαρύτητα ως αναγνώστης στη λογοτεχνία του φανταστικού, είναι τρόμος>scifi>fantasy. Κυρίως κυνηγάω το είδος του τρόμου με το τουφέκι (και αποφάσισα να γράφω μόνον αυτό γιατί το θεωρώ ως πιο δύσκολο, ή ως πρόκληση) και δευτερευόντως διαβάζω επιστημονική φαντασία. Πολύ σπάνια, fantasy.

 

Τώρα τελευταία διαβάζω ένα αστυνομικό (βλέπε το currently reading μου), το οποίο όμως συγγενεύει αρκετά με το είδος του τρόμου.

 

Γιατί λοιπόν αισθάνομαι ότι συχνά βγαίνω από το confort zone μου; Διότι όπως είπα πριν, ο τρόμος κατ' εμέ είναι δύσκολο είδος, κυρίως γιατί είναι πολυ εύκολο να παρεκκλίνει σε άλλα είδη. Παλαιότερα μου έχει συμβεί πολλές φορές να πω για κάτι που διάβασα ότι είναι μια πανεξυπνη ιστορία ή μια ιστορία με ουσία, ΟΜΩΣ να μην είχε την απαραίτητη σκοτεινιά που αναζητώ στις ιστορίες τρόμου.

 

Ετσι αποφάσισα να αξιολογώ τις ιστορίες τρόμου με βάση το κριτήριο που ονομάζω "τρόμος για τον τρόμο" και δεδομένου ότι σπάνια εντοπίζω κάτι τέτοιο, αισθάνομαι ότι βγαίνω συχνά από το confort zone μου.

 

Το "σπάνια" όμως το έβαλα γιατί για τον μέσο άνθρωπο ολόκληρη η λογοτεχνία του φανταστικού (καλώς ή κακώς) αποτελεί ένα confort zone. Και εγώ έχω διαβάσει κατά 90% έργα αυτής.

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ έχω διαβάσει ένα Άρλεκιν (για την ακρίβεια ένα "Βίπερ Νόρα"), που κάπου το είχα βρει χωμένο, μάλλον σε σχολική ηλικία, και έφριξα από το κύμα κλισεδούρας και μελό. Από τότε το έχω ξαναπιάσει μερικές φορές, όποτε έχω όρεξη να εκνευριστώ για λόγους λογοτεχνικούς. Μήπως να ανοίξουμε ένα τόπικ "Βιβλία που μετανιώσατε που τα διαβάσατε";

Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ έχω διαβάσει ένα Άρλεκιν (για την ακρίβεια ένα "Βίπερ Νόρα"), που κάπου το είχα βρει χωμένο, μάλλον σε σχολική ηλικία, και έφριξα από το κύμα κλισεδούρας και μελό. Από τότε το έχω ξαναπιάσει μερικές φορές, όποτε έχω όρεξη να εκνευριστώ για λόγους λογοτεχνικούς. Μήπως να ανοίξουμε ένα τόπικ "Βιβλία που μετανιώσατε που τα διαβάσατε";

ΟΚ, πρέπει να ρωτήσω γι'αυτό που έκανα bold στο μήνυμά σου. Why on earth??? Please explain... :o

Link to comment
Share on other sites

 

Κι εγώ έχω διαβάσει ένα Άρλεκιν (για την ακρίβεια ένα "Βίπερ Νόρα"), που κάπου το είχα βρει χωμένο, μάλλον σε σχολική ηλικία, και έφριξα από το κύμα κλισεδούρας και μελό. Από τότε το έχω ξαναπιάσει μερικές φορές, όποτε έχω όρεξη να εκνευριστώ για λόγους λογοτεχνικούς. Μήπως να ανοίξουμε ένα τόπικ "Βιβλία που μετανιώσατε που τα διαβάσατε";

ΟΚ, πρέπει να ρωτήσω γι'αυτό που έκανα bold στο μήνυμά σου. Why on earth??? Please explain... :o

 

 

Δε σας πιάνει κι εσάς καμιά φορά αυτό το ψώνιο, τύπου "εγώ είμαι αναγνώστρια υψηλού επιπέδου και μπορώ να αναγνωρίσω μια πατάτα με την πρώτη αν τη δω"; Ή έστω το "εγώ γράφω καλύτερα και είμαι και αδημοσίευτη"; Κάτι τέτοιο.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..