Βγαίνετε από την αναγνωστική σας "comfort zone";

[Oberon]

 

 

Κι εγώ έχω διαβάσει ένα Άρλεκιν (για την ακρίβεια ένα "Βίπερ Νόρα"), που κάπου το είχα βρει χωμένο, μάλλον σε σχολική ηλικία, και έφριξα από το κύμα κλισεδούρας και μελό. Από τότε το έχω ξαναπιάσει μερικές φορές, όποτε έχω όρεξη να εκνευριστώ για λόγους λογοτεχνικούς. Μήπως να ανοίξουμε ένα τόπικ "Βιβλία που μετανιώσατε που τα διαβάσατε";

ΟΚ, πρέπει να ρωτήσω γι'αυτό που έκανα bold στο μήνυμά σου. Why on earth??? Please explain...

 

 

Δε σας πιάνει κι εσάς καμιά φορά αυτό το ψώνιο, τύπου "εγώ είμαι αναγνώστρια υψηλού επιπέδου και μπορώ να αναγνωρίσω μια πατάτα με την πρώτη αν τη δω"; Ή έστω το "εγώ γράφω καλύτερα και είμαι και αδημοσίευτη"; Κάτι τέτοιο.

 

 A, ναι. Τώρα το καταλαβαίνω καλύτερα. Thank you.

[Oberon]

Επι της ουσίας (και για έναν ουδέτερο παρατηρητή) βγαίνω σπάνια. Ομως εγώ αισθάνομαι ότι βγαίνω συνέχεια... Και εξηγούμαι:

 

Η σειρά με την οποία δίνω βαρύτητα ως αναγνώστης στη λογοτεχνία του φανταστικού, είναι τρόμος>scifi>fantasy. Κυρίως κυνηγάω το είδος του τρόμου με το τουφέκι (και αποφάσισα να γράφω μόνον αυτό γιατί το θεωρώ ως πιο δύσκολο, ή ως πρόκληση) και δευτερευόντως διαβάζω επιστημονική φαντασία. Πολύ σπάνια, fantasy.

 

Τώρα τελευταία διαβάζω ένα αστυνομικό (βλέπε το currently reading μου), το οποίο όμως συγγενεύει αρκετά με το είδος του τρόμου.

 

Γιατί λοιπόν αισθάνομαι ότι συχνά βγαίνω από το confort zone μου; Διότι όπως είπα πριν, ο τρόμος κατ' εμέ είναι δύσκολο είδος, κυρίως γιατί είναι πολυ εύκολο να παρεκκλίνει σε άλλα είδη. Παλαιότερα μου έχει συμβεί πολλές φορές να πω για κάτι που διάβασα ότι είναι μια πανεξυπνη ιστορία ή μια ιστορία με ουσία, ΟΜΩΣ να μην είχε την απαραίτητη σκοτεινιά που αναζητώ στις ιστορίες τρόμου.

 

Ετσι αποφάσισα να αξιολογώ τις ιστορίες τρόμου με βάση το κριτήριο που ονομάζω "τρόμος για τον τρόμο" και δεδομένου ότι σπάνια εντοπίζω κάτι τέτοιο, αισθάνομαι ότι βγαίνω συχνά από το confort zone μου.

 

Το "σπάνια" όμως το έβαλα γιατί για τον μέσο άνθρωπο ολόκληρη η λογοτεχνία του φανταστικού (καλώς ή κακώς) αποτελεί ένα confort zone. Και εγώ έχω διαβάσει κατά 90% έργα αυτής.

 

Για να πω την αλήθεια, με μπέρδεψες λίγο. Θέλω να πω... δεν διαβάζεις φάντασυ γιατί διάβασες κάποια στιγμή και δεν σου άρεσε;

Επίσης, δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς πως βγαίνεις από το comfort zone σου διαβάζοντας τρόμο, αφού σ'αρέσει ο τρόμος ούτως ή άλλως. Ρωτάω γιατί βρήκα ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες και θέλω να τα καταλάβω καλύτερα (είναι και η μέρα σήμερα, δεν δουλεύω με όλα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα).

[KELAINO]

Εμένα μ' αρέσουν τα ''ιστορικά'' άρλεκιν, πχ πατρικία-μονομάχος, μαρκησία-χοιροβοσκός και διάβασα πρόσφατα ένα σύζυγος πιονιέρου-καταζητούμενος ινδιάνος που ήταν, θα έλεγα, ένα καλό βιβλίο από κάθε άποψη (εκτός από το εξώφυλλο, κείνο ήταν ξενέρα).

[Drake Ramore]

Διαβάζω τα πάντα που μπορούν να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον σελίδα με την σελίδα. Γι' αυτό ίσως και έχω πολλά βιβλία μισοδιαβασμένα, επειδή ήταν παντελώς αδιάφορα ή κακογραμμένα. Δεν απορρίπτω καμιά κατηγορία. Στην βιβλιοθήκη μου υπάρχουν και τρόμου και φάντασυ και Ε.Φ, αλλά και αστυνομικά (που διαπίστωσα πρόσφατα οτι μου αρέσουν) και ιστορικά και Ελληνικά Μπεστεσελλεράκια.

 

Όλα έχουν την ευκαιρία τους να με κάνουν να τα διαβάσω. Το αν θα φτάσω στις 20 σελίδες πριν το παρατήσω ή στις 100 ή αν θα το τελειώσω είναι στο χέρι των συγγραφέων τους.

 

Προτιμώ πάντως έργα του φανταστικού (Τρόμος, Φαντασυ, Ε.Φ) επειδή με αυτά το μυαλό μου κάνει πιο όμορφα ταξίδια.

 

 

Υ.Γ Για το θέμα "άπλυτα στην φόρα" να πω ότι έχω διαβάσει πολλά θρησκευτικά βιβλία ψάχνοντας απαντήσεις σε νεαρότερη ηλικία, μέχρι που διαπίστωσα οτι όσο περισσότερο ψάχνεις τόσες περισσότερες τρύπες βρίσκεις στην πλοκή και την αφήγηση, οπότε τα άφησα κατά μέρος...μαζί με την θρησκεία.

[BladeRunner]

Η αλήθεια είναι ότι διαβάζω πολλά και διαφορετικά είδη, αστυνομικά, επιστημονικής φαντασίας, φαντασίας, τρόμου, γουέστερν, θρίλερ με κατασκόπους, γενικής σύγχρονης και κλασικής λογοτεχνίας, ό,τι βλέπω ότι αξίζει, παίρνει καλές κριτικές σε amazon και goodreads και με ελκύει το θέμα του, οπότε δεν είναι και πολύ στενά τα όρια των αναγνωσμάτων που θα πέσουν στα χέρια μου. Πιθανολογώ όμως ότι η δικιά μου comfort zone είναι η λογοτεχνία γενικά, γιατί πέραν των άθλιων σχολικών βιβλίων και κάποιων εναλλακτικής έρευνας (aka βιβλία για ufo και συνωμοσίες ) λίγα είναι τα μη λογοτεχνικά βιβλία που έχω διαβάσει. Μικρός είμαι ακόμα βέβαια, αλλά ως τώρα επιλέγω ηθελημένα λογοτεχνικά βιβλία. Πάντως, οφείλω να πω, ότι δεν πρόκειται επ'ουδενί να διαβάσω βιβλία γνωστών Ελλήνων και Ελληνίδων συγγραφέων που γράφουν μπεστεσελερικά βιβλία για έρωτες και πάθη, εδώ που τα λέμε ούτε ξένων συγγραφέων, και φυσικά ούτε άρλεκιν, ιστορικά ρομάντζα βαρετά μέχρι αηδίας και όλα αυτά με τα ζόμπι και τους βρικόλακες που ερωτεύονται στο σχολείο και το κολέγιο (μπλιάχ!). Εντάξει, έχω διαβάσει Νορβηγικό δάσος, που είναι δραματικό με έρωτες και τα τοιαύτα, αλλά μόνο και μόνο επειδή το έγραψε ο Μουρακάμι και επειδή ήθελα να δω/μάθω έναν διαφορετικό πολιτισμό. Και μου άρεσε το συγκεκριμένο btw γιατί είχε και λίγη αγωνία και ωραία ατμόσφαιρα.

[Oberon]

Ναι, αυτό με τα ιστορικά ρομάντζα το έχω και γω. Δεν έχω διαβάσει κανένα και μπορεί η συγγραφέας να είναι καλή και να έχει κάνει και πολλή έρευνα για το θέμα, αλλά η ιδέα ενός ιστορικού ρομάντζου μεταξύ, ας πούμε, μιας πριγκιπέσας και ενός Ινδιάνου, γραμμένου, ως συνήθως, από μια λευκή, μεσήλικη Αμερικανίδα, δεν μου φαίνεται καθόλου ορεκτική.

 

Κυρίως γιατί, και σε fantasy βιβλία, έχω την εντύπωση πως πολλοί συγγραφείς προβάλλουν ένα τρόπο σκέψης, έναν "αέρα" στους "ιστορικούς" πρωταγωνιστές τους που μόνο ιστορικός δεν είναι, αλλά τελείως σύγχρονος και δη Δυτικός.

 

Και καλά, σε fantasy, λες fantasy είναι, ό,τι θέλει κάνει ο συγγραφέας σε ένα φανταστικό κόσμο. Αλλά σε ιστορικό ρομάντζο, και σε ιστορικό fiction γενικά - από το οποίο έχω διαβάσει μερικά - το πρόβλημα αυτό υπάρχει και κάνει αρκετά από αυτά τα βιβλία να φαντάζουν "ψεύτικα". Είναι σαν να διαβάζεις Jane Austen αλλά με πολύ φεμινιστικές ιδέες (οι οποίες έχουν υιοθετηθεί τελευταία και απο΄τις romance writers και από εκείνες που γράφουν chick lit). Ε, δεν κολλάει πώς να το κάνουμε;

 

Εντάξει, θέμα γούστου είναι όλα, και δεν περιμένω ρεαλισμό από Αρλεκινοειδή, αλλά δεν μπορώ να ξεπεράσω την ιδέα πως στην πραγματικότητα, μια πριγκιπέσα θα στρίγκλιζε σαν δαιμονισμένη και θα λιποθυμούσε για ένα χρόνο βλέποντας και μόνο έναν Ινδιάνο, κι αυτός θα το είχε βάλει στα πόδια σαν να τον κυνηγούσε ο διάβολος στην ιδέα να σχετιστεί με τη λευκή πλουσιοκόρη.

Edited May 17, 2013 by Oberon

[AlienBill]

 

 

 

Για να πω την αλήθεια, με μπέρδεψες λίγο. Θέλω να πω... δεν διαβάζεις φάντασυ γιατί διάβασες κάποια στιγμή και δεν σου άρεσε;

Επίσης, δεν κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς πως βγαίνεις από το comfort zone σου διαβάζοντας τρόμο, αφού σ'αρέσει ο τρόμος ούτως ή άλλως. Ρωτάω γιατί βρήκα ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες και θέλω να τα καταλάβω καλύτερα (είναι και η μέρα σήμερα, δεν δουλεύω με όλα τα εγκεφαλικά μου κύτταρα).

 

 

 

Δεν είμαι ιδιαίτερα φαν του φάντασυ αλλά έχω διαβάσει κάμποσα έργα του είδους. Πολλά περισσότερα όμως τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.

 

Απλά διαβάζοντας τρόμο πολλές φορές, έχω την αίσθηση ότι διαβάζω πολλά και διάφορα είδη ανάλογα με την ιστορία. Και κοινωνικό και ιστορικό δράμα και φάντασυ και αστυνομικό κλπ. Εννοείται ότι κυνηγάω την απαραίτητη σκοτεινιά, αλλά δεν χαλιέμαι ιδιαίτερα αν δεν την εισπράττω.

 

Πάραυτα, δηλώνω ότι σπάνια βγαίνω από το confort zone μου γιατι λογοτεχνία που δεν είναι φανταστικού περιεχομένου διάβαζα μόνο όταν ήμουν μικρός και τωρα τη διαβάζω πολύ σπανια...

Edited May 17, 2013 by alien666

[Oberon]

Δεν είμαι ιδιαίτερα φαν του φάντασυ αλλά έχω διαβάσει κάμποσα έργα του είδους. Πολλά περισσότερα όμως τρόμου και επιστημονικής φαντασίας.

 

 

 

Απλά διαβάζοντας τρόμο πολλές φορές, έχω την αίσθηση ότι διαβάζω πολλά και διάφορα είδη ανάλογα με την ιστορία. Και κοινωνικό και ιστορικό δράμα και φάντασυ και αστυνομικό κλπ. Εννοείται ότι κυνηγάω την απαραίτητη σκοτεινιά, αλλά δεν χαλιέμαι ιδιαίτερα αν δεν την εισπράττω.

 

 

 

Πάραυτα, δηλώνω ότι σπάνια βγαίνω από το confort zone μου γιατι λογοτεχνία που δεν είναι φανταστικού περιεχομένου διάβαζα μόνο όταν ήμουν μικρός και τωρα τη διαβάζω πολύ σπανια...

 

 

 

Α, οκ. Τώρα το έπιασα. Ευχαριστώ που το εξήγησες.

[Cassandra Gotha]

Βασικά ο BladeRunner έθιξε κάτι που ξέχασα να το γράψω: η λογοτεχνία είναι η comfort zone μου. Ποτέ δεν διαβάζω (χρόνια τώρα) κάτι μη λογοτεχνικό. Άρα, θα μπορούσα να αλλάξω την ψήφο μου σε "όχι".

[heiron]

Mη λογοτεχνικό... δηλαδή δεν διαβάζετε non fiction; Εγώ όπως ανέφερα περιλαμβάνω το non fiction στη ζώνη μου. Τώρα μόλις διάβαζα  Το φραγκικό πριγκιπάτο της Αχαΐας και παράλληλα μία από τις πηγές του, το Χρονικόν του Μορέως. Ξεφυλλίζω και το Συνομιλώντας με τους νεκρούς της Άτγουντ που αγόρασα πρόσφατα. 3 non fiction μπαμ μπαμ.

Πάντως κι εγώ έχω μεγαλώσει πολύ το ποσοστό μου στα είδη που προτιμώ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζω άλλα. Το ότι δεν διαβάζω άρλεκιν δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνω από comfort zone απλά δεν μου έχει κάνει κλικ κανένα αφού θεωρούνται η κατώτερη υποστάθμη του genre της αισθηματικής-ερωτικής λογοτεχνίας. Όπως είπα μπορεί σε κάποια φάση να διαβάσω το 50 αποχρώσεις για να έχω να σχολιάζω σε πιθανή συζήτηση με επιχειρήματα βρε αδερφέ. Αλλά το ράντομ άρλεκιν από το περίπτερο τι να λέει... Ούτε ράντομ ΕΦ δεν παίρνω! Για μένα σημαντικό είναι να διαβάζει κανείς τα καλύτερα του είδους, όποιο κι αν είναι αυτό.

 

[BladeRunner]

Mη λογοτεχνικό... δηλαδή δεν διαβάζετε non fiction; Εγώ όπως ανέφερα περιλαμβάνω το non fiction στη ζώνη μου. Τώρα μόλις διάβαζα  Το φραγκικό πριγκιπάτο της Αχαΐας και παράλληλα μία από τις πηγές του, το Χρονικόν του Μορέως. Ξεφυλλίζω και το Συνομιλώντας με τους νεκρούς της Άτγουντ που αγόρασα πρόσφατα. 3 non fiction μπαμ μπαμ.

Πάντως κι εγώ έχω μεγαλώσει πολύ το ποσοστό μου στα είδη που προτιμώ αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν διαβάζω άλλα. Το ότι δεν διαβάζω άρλεκιν δεν σημαίνει ότι δεν βγαίνω από comfort zone απλά δεν μου έχει κάνει κλικ κανένα αφού θεωρούνται η κατώτερη υποστάθμη του genre της αισθηματικής-ερωτικής λογοτεχνίας. Όπως είπα μπορεί σε κάποια φάση να διαβάσω το 50 αποχρώσεις για να έχω να σχολιάζω σε πιθανή συζήτηση με επιχειρήματα βρε αδερφέ. Αλλά το ράντομ άρλεκιν από το περίπτερο τι να λέει... Ούτε ράντομ ΕΦ δεν παίρνω! Για μένα σημαντικό είναι να διαβάζει κανείς τα καλύτερα του είδους, όποιο κι αν είναι αυτό.

 

Σύμφωνα με την λίστα στο goodreads, έχω διαβάσει 11 non fiction όλα κι όλα. Με συνωμοσίες, ufo και λοιπά. Αλλά έχω στην βιβλιοθήκη μου πολλά στρατιωτικού περιεχομένου, όπως εμπειρίες στρατιωτών από το μέτωπο, και αυτά σίγουρα θα τα ξεψαχνίσω κάποια στιγμή. Αλλά όπως και να το κάνουμε αισθάνομαι καλύτερα διαβάζοντας λογοτεχνία. Ράντομ ΕΦ εγώ παίρνω αν με τραβάει το θέμα του βιβλίου και έχει σχετικά καλές κριτικές στο ίντερνετ. Ψάχνω παλπ διαμαντάκια και έχω βρει μερικά. Αισθηματικά, ράντομ ή όχι, δεν θα διάβαζα. 50 αποχρώσεις του γκρι; Πόσες σελίδες είναι αυτό, 700; Γιατί να μην διαβάσω κάποιο επικό φάντασυ στην θέση του; Ο χρόνος δεν είναι και άπλετος!

[Δημήτρης]

Αυτό με τα non fiction δεν το είχα σκεφτεί καθόλου. Και κακώς δεν το είχα σκεφτεί γιατί υπάρχουν ορισμένα είδη που μου αρέσουν πολύ. Σύμπαν, θάλασσες, βιογραφίες ανθρώπων που μ' ενδιαφέρουν, κατά συρροή δολοφόνοι και στρατιωτική ιστορία είναι τα κύρια θέματα με τα οποία θέλω να καταπιαστώ στο μέλλον. Ιδίως για τον Β' Π.Π. έχω σταμπάρει πολλά βιβλία για μελλοντική αγορά και ανάγνωση. Παίρνοντας λοιπόν αυτό σαν δεδομένο, άλλαξα την ψήφο μου σε συχνά. Ισοφαρίστηκε έτσι το ναι. Ντέρμπι έχουμε

Edited May 17, 2013 by Δημήτρης

[Oberon]

Εντάξει, και γω φυσικά διαβάζω βιβλία εκτός λογοτεχνίας οπότε είναι μέσα στην comfort zone μου. Mε αυτά όμως, υπάρχει κι άλλος ένας παράγοντας πέρα από το όποιο ενδιαφέρον που μπορεί να με κάνει να μη θέλω να βγω από τη ζώνη μου. Συγκεκριμένα, δεν θα διάβαζα ένα βιβλίο περί κβαντομηχανικής, επιστημονικό εγχειρίδιο δηλαδή, γιατί απλά δεν θα το καταλάβω. Είναι πρακτικό το θέμα δηλαδή. Έχω βιβλία για την κβαντική θεωρία, και πολύ καλά μάλιστα, αλλά "εκλαικευμένα" ούτως ειπείν.

 

Με τη λογοτεχνία όμως δεν ισχύει το παραπάνω.

[KELAINO]

Χμμ, νον-φίξιον διαβάζω για λόγους έρευνας, κυρίως όμως, κακά τα ψέμματα, επειδή θέλω να μαθαίνω πράγματα. Μετά από τρία τέσσερα λογοτεχνικά συνήθως ρίχνω κι ένα εγκυκλοπαιδικό, έτσι για το στανιάρισμα. Στα νειάτα μου ήμουν πολύ πιο χάρντκορ, έπαιρνα τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας και διάβαζα τα λήμματα σερί, τώρα έχω σοβαρέψει και δεν κάνω τέτοια πράγματα.

Από θέματα μπορεί να είναι τα πάντα, από το ''η ζωή στο ενυδρείο'' μέχρι το ''πώς να πετυχαίνετε στις πωλήσεις''. Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει.

 

Αυτό είναι το δεύτερο ποστ που συγκρίνω τις αναγνωστικές μου συνήθειες του τότε και του τώρα. Μάλλον επειδή η διαφορά είναι αισθητότατη, από κει που διάβαζα σαν ντοπαρισμένος Μπλέηντ Ράννερ ένα τούβλο την ημέρα, τώρα κάνω δύο μήνες να τελειώσω μια Τιγκάνα δηλαδή. Περασμένα μεγαλεία *στεναγμός*

[Tiessa]

Non-fiction διαβάζω κι εγώ και μάλιστα αρκετά και με ευχαρίστηση. Μου αρέσει να μαθαίνω καινούργια πράγματα.

Απλώς και αυτό είναι προσανατολισμένο στα ενδιαφέροντά μου: γράψιμο, προϊστορία, περιβάλλον και συχνά τα θέματα που καταπιάνομαι έχουν να κάνουν και λίγο με το τι μπορεί να γράφω εκείνη την εποχή -το διάβασμα γίνεται δηλαδή σαν ένα είδος χαλαρής έρευνας.

[mman]

 έπαιρνα τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας και διάβαζα τα λήμματα σερί,

 

Το 'ξερα ότι υπήρχε αυτό το είδος ανθρώπου-βιβλιοσκώληκα. :-)

[melkiades]

 

 έπαιρνα τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας και διάβαζα τα λήμματα σερί,

 

Το 'ξερα ότι υπήρχε αυτό το είδος ανθρώπου-βιβλιοσκώληκα. :-)

 

Μα φυσικά και υπάρχει.

[heiron]

Αυτό με τις εγκυκλοπαίδειες το έκανα κι εγώ στο μεταβατικό στάδιο ανάμεσα από τα παιδικά βιβλία που μου έφερναν δώρο και την περίοδο που έπαιρνα πια καλό χαρτζηλίκι και αγόραζα πλέον μόνος μου βιβλία. Κυρίως Ιστορία διάβαζα, τόμους Ιστορίας της Ελλάδας, λήμματα για πολέμους, μάχες, στρατηγούς, στρατηγικές αλλά και για το διάστημα, για γεωγραφία, για δεινόσαυρους κτλ. Τώρα βέβαια πολλά από αυτά τα βρίσκω στο διαδίκτυο όμως άλλη χάρη οι τόμοι.

[wordsmith]

 

 έπαιρνα τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας και διάβαζα τα λήμματα σερί,

 

Το 'ξερα ότι υπήρχε αυτό το είδος ανθρώπου-βιβλιοσκώληκα. :-)

 

Όχι, όλοι σαν και σένα αυτοδηλωμένοι χαραοφάηδες θα ήταν. 

Εγώ δεν έκανα ακριβώς αυτό με τις εγκυκλοπαίδειες, αλλά οπωσδήποτε άμα χρειαζόταν να ανοίξω καμία για να βρω κάτι συγκεκριμένο, καθόμουν και διάβαζα και ό,τι άλλο ενδιαφέρον έπιανε το μάτι μου στα αλφαβητικά περίχωρα. Έτσι είχα μάθει, π.χ., ότι όποιος προσλαμβάνει κάτω από 1.500 θερμίδες τη μέρα θεωρείται ότι ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (Μπριτάνικα, λήμμα Αφγανιστάν). Να τα ακούτε εσείς που κάνετε δίαιτα.

[Mhtsos]

Σπάνια.

 

Εκτός από την comfort zone έχω διαβάσει πολύ λίγα πράγματα και αυτά λόγω "διασημότητας" ή εξαναγκασμού.

Όπως το Metro 2033 που είχε και horror(που προσωπικά το ψιλοαπαιχθάνομαι) ή κάποια παιδικά βιβλία που με έβαζε η μάνα μου και διάβαζα μικρός(Τρελαντώνης/Μάγκας κ.ο.κ.).

Ότι επέλεξα μόνος μου με άρεσε αρκετά,τα παιδικά ελληνικά βιβλία τα απεχθανόμουν τόσο που ακόμη και σήμερα αποφεύγω τελείως την ελληνική/νεοελληνική λογοτεχνία.

Τώρα λέω να ξεκινήσω το steampunk γιατί ως ιδέα μου φαίνεται καλή.

 

Τα μη-λογοτεχνικά είναι τα αγαπημένα μου και γενικά διαβάζω σε αναλογία 4 μη-λογοτεχνικών προς 1 λογοτεχνικό(συνήθως fantasy/sci-fi ή σπανιότερα κάποιο κλασσικό ή πολεμικό).

Βιβλία ιστορίας(στρατιωτικής/πολιτικής με ιδιαίτερη αγάπη για τις περιπέτειες/εξερεύνηση στους Πόλους),βιολογίας/παλαιοβιολογίας,ιατρικής και αστρονομίας/αστροφυσικής είναι αυτά που ασχολούμαι κυρίως.

 

Δεν ξέρω εάν θεωρούνται βιβλία που μετράνε σε αυτήν την λίστα/φόρουμ,αλλά τα περισσότερα που έχω διαβάσει μέχρι τούδε είναι στυλ Osprey's/WarbirdTech/schiffer military/Red star series/ian allan. 

 

[Alucard]

Σπάνια.

 

Θεωρώ ως comfort zone το fantasy (Kay, Martin, Abercrombie, Moorcock Pratchett-καλά αυτός είναι μια κατηγορία μόνος του), τα περισσότερα βιβλία μου ανήκουν σε αυτή τη θεματολογία. Γουστάρω δράκους, σπαθιά και bikini mail. Από εκεί και πέρα, διαβάζω πολύ ευχάριστα και τρόμο (Masterton, King, Lumley) άντε και κάνα αστυνομικό (Preston, Verdon). Μέχρι εκεί. Παραπέρα δεν ξεμυτάω, 8/10 φορές που δοκίμασα να διαβάσω κάτι διαφορετικό, συνήθως δώρα κάποιων που λέω 'σιγά μωρά, ας το διαβάσω' το μετανιώνω φρικτά! Τόσο που πλέον η γυναίκα μου έχει εντολή να τα αλλάζει αυτή για μενά!

Edited June 12, 2013 by Alucard

[Nienor]

Το λοιπόν, το έχω φέρει από δω, το έχω γυρίσει από κει, το έβαλα κάτω από το παράθυρο μπας και φωτιστεί. Το αποτέλεσμα παραμένει το ίδιο: Δεν έχω ιδέα

 

Δεν ξέρω αν έχω ζώνη (μαύρη, άσπρη, μπλε, πουά ) μέσα στην οποία να αισθάνομαι άνετα. Υπάρχει περίπτωση να έχω και αυτή να έχει εξαιρετικά περιορισμένη εμβέλεια (που είναι τα λογοτεχνικά βιβλία τα οποία έχουν μάγισσες και ξόρκια και πολύ γλύκα και σε ταξιδεύουνε), οπότε και η απάντησή μου θα ήτανε "Ναι, βγαίνω πάρα πολύ συχνά".

Υπάρχει και περίπτωση να μην έχω καθόλου γιατί θα διάβαζα τα πάντα (απλά μετά από τα παραπάνω -χρονικά). Τώρα, αυτό το "τα πάντα" βέβαια είναι ψέμμα οικτρό Και να εξηγηθώ:

1. Δεν μπορώ να διαβάσω Τζέυν Ώστην - ναι, Λουθ, ντρέπομαι για αυτό

2. Δεν έχει τύχει να θελήσω να διαβάσω Space Opera ή Military κτλ Θέλω την εφ μου επιστημονική, χωρίς πίου πίου, ε, τέσπα τουλάχιστον έτσι νομίζω γιατί δεν έχω διαβάσει πίου πίου προφανώς.

3. Έχω ξενερώσει παντελώς όμως (πλέον) με αυτόν τον πώς να τον πω; τον μονδέρνο τρόμο (αυτόν που δεν είναι τρόμος, που είναι φρίκη και αηδία βασικά, που όσο πιο αηδιαστικό και διεστραμμένο τόσο πιο πολύ το σιχαίνομαι και δε θέλω να το διαβάσω). 

4. Δε θα διάβαζα βιβλία αυτοβελτίωσης (δεν έχω ελπίδα έτσι κι αλλιώς ) όπως και δε θα διάβαζα μάλλον βιβλία θρησκευτικού περιεχομένου.

5. Πιστεύω -χωρίς να είμαι σίγουρη- πως δε θα διάβαζα και δοκίμια εφόσον δεν ήμουνα αναγκασμένη. Δεν ξέρω όμως σίγουρα για αυτό.

 

Από την άλλη πλευρά:

1. Προτιμώ τη φαντασία αλλά πάντα μου άρεσαν οι παλιοί, καλοί μέινστριμ κλασικοί, όπως και η ελληνική λογοτεχνία, ειδικά τα βιβλία που είναι γραμμένα από συγγραφείς που γράφουν όμορφα ελληνικά και ίσως καμιά φορά δε λένε και τίποτα, εκτός από όμορφες φράσεις.

2. Προτιμώ να διαβάζω ένα βιβλίο για το πώς φτιάχνεις κάτι (πχ animation, έχω ξεκοκκαλήσει ό,τι έχει πέσει στα χέρια μου) από ένα βιβλίο ιστορίας ή ένα χρονολόγιο πχ, αλλά από την άλλη υπάρχουν υπέροχα τέτοια βιβλία εκεί έξω (Ασίμωφ ας πούμε, τα δύο χρονικά) που είναι τούβλα και διαβάζονται ευχάριστα σε ελάχιστο χρόνο ακόμα κι όταν πρέπει να τα δώσεις εξετάσεις Και φυσικά όταν πρωτόπιασα την μηχανοτρονική στα χέρια μου διάβασα καμιά 200αριά σελίδες πριν να το πάρω απόφαση πως θέλω λίγη βοήθεια για να καταλάβω τι ακριβώς λέει

3. Άμα μείνω χωρίς βιβλίο και είμαι για παράδειγμα... στο πλοίο, θα διαλέξω ένα, θα το αγοράσω και θα το διαβάσω... Στο σπίτι μιας φίλης, θα διαλέξω ένα και θα το διαβάζω εκεί κάθε φορά πριν να κοιμηθώ (όχι δε θα το πάρω μαζί, γιατί μετά θα πρέπει να ξαναψάχνω την επόμενη φορά για άλλο ). Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να βρεθώ μπροστά σε έστω ένα ράφι φορτωμένο με βιβλία (ό,τι κατηγορία, στυλ, εκδόσεις, ύφος κι αν είναι αυτά) και να μην καταφέρω να βρω κάτι που να μου αρέσει να ασχοληθώ μαζί του. Ε, και συνήθως άμα το ξεκινήσω το τελειώνω κι όλας κάποτε

 

Για να κλείσω το συλλογισμό, δυστυχώς δεν έχω να με ξεμπροστιάσω με κάτι μεμπτό, δεν θυμάμαι κάτι που να το έχω διαβάσει και να ντρέπομαι δηλαδή για να σας το δώσω εδώ, αλλά μπορώ να προσθέσω το εξής δήλωση και να ευθυμίσετε έστω: Εγώ θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω ένα άρλεκιν! Μάλιστα, κύριε.

[Sonya]

O.T.	Δεν πειράζει. Η απόσταση σε προστατεύει απ' το μαρτύριο που έχει υποστεί ο Άλεξ να κάτσει να δει όλες τις ταινίες και σειρές μου

Edited June 13, 2013 by Sonya

[Nirgal]

Δεν υπάρχει περίπτωση να διαβάσω Χρυσηίδα Δημουλίδου ή οποιονδήποτε άλλο συγγραφέα που γράφει για χαμένες αγάπες, προδοτικούς έρωτες, και Ιούδες που φιλούν υπέροχα. Οτιδήποτε άλλο θα το διάβαζα, αν είχα τη διάθεση, το χρόνο, και μου κέντριζε έστω και λίγο το ενδιαφέρον.

 

Οπότε η απάντησή μου είναι: όχι.

Edited June 14, 2013 by Nirgal

[RObiN-HoOD]

Κάποτε διάβαζα λεξικά και το είχα συζητήσει με κάποιον που, δεν είναι πια εδώ, αλλά έπραττε το ίδιο. Όμως τώρα μπορώ να το πω χωρίς να με κοιτάνε περίεργα    .. χαχα