Jump to content

Realism into Fantasy


Nova
 Share

Recommended Posts

Στη μάχη της Βάρνα ( 1444 ) οι Τούρκοι είδαν και αποείδαν με τους Πολωνούς ιππότες. Απόκοψαν τον Λαδισλάο και δεν μπορούσαν να τον σκοτώσουν ως που ένας Γενίτσαρος από την Πελοππόνησο έκοψε το πόδι του αλόγου και έπεσε ο βασιλιάς και έτσι τον σκότωσαν. Η επέλαση των ιπποτών τρόμαξε τόσο πολύ το Σουλτάνο που θα τρεπόταν σε φυγή αν δν τον κρατούσαν οι γενίτσαροι ( για το οποίο τους έδωσε μετά μεγάλα προνόμια )

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Aκόμα και τον 18ο αιώνα η επέλαση βαρέως ιππικού ήταν σχεδόν ασταμάτητη από πεζικό, παρά τις ξιφολόγχες, εκτός αν σχημάτιζαν τετράγωνο όπου για την διατήρησή του έπαιζε ρόλο το ηθικό και η εκπαίδευση της μονάδας. 

Link to comment
Share on other sites

Πράγμα που κατάφεραν στο Βατερλώ ρημάζοντας το ιππικό στην επέλαση του οποίου είχε στηριχθεί ο Νεϋ να γείρει την πλάστιγγα. έκανε 14 ή 15 επιθέσεις.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

To Βρετανικό Πεζικό ήταν υπέροχο στη μάχη του Βατερλώ ειδικά αλλά και στους Ναπολεόντειους γενικά. Άριστα εκπαιδευμένο, καλά εξοπλισμένο, πειθαρχημένο, με καλή ηγεσία και υψηλό ηθικό. Επετέλεσε θαύματα τόσο στην Ιβηρική χερσόνησο όσο και στις μάχες στην Γαλλία. 

 

Αντίστοιχη έφοδο ιππικού είχε εκτελέσει ο Μυρά στο Εϋλαου, διέσπασε τις ρωσικές γραμμές, και μετά έκανε αναστροφή και τις διέσπασε δεύτερη φορά από πίσω. 

Link to comment
Share on other sites

Έλεγε και ο Νεϋ ότι θα του πετύχει αλλά δεν έπιασε. 

Το ιππικό είδε το τέλος της πολεμικής του υπηρεσίας στον δεύτερο παγκόσμιο, σχετικά σύγρονα δηλαδή. 

Link to comment
Share on other sites

Πάντως εκτός από τα βιβλία που αναφέρει εκεί να προτείνω και τα εξής για όσους θέλουν ενημέρωση για το Μεσαίωνα όσον αφορά τακτικές και όπλα:

Νorman Stone Castles του Christopher Gravett

French Medieval Armies 1000 - 1300 David Nicolle Angus Mc Bride

MEDIEVAL ARMS, ARMOR, AND TACTICS Jack Waddell And Brent Palermo

Link to comment
Share on other sites

Πολύ τσαρλατανικά τα κόλπα του κυρίου. 

Επίσης ο σχολιασμός είναι το λιγότερο λανθασμένος στα συμπεράσματα του.

Οι τοξότες ιστορικά ήταν μέρος της υποστήριξης των βαρέων μέσων μιας στρατιάς και εξαιρετικά σπάνια μπορούσαν οι έφιπποι ή πεζοί τοξότες μόνοι να νικήσουν τις εχθρικές δυνάμεις.Οι μόνες φορές που οι τοξότες νικούσαν ήταν σε αψιμαχίες κατά αθωράκιστων και ανεκπαίδευτων. 

Ο ρόλος τους ήταν να περιορίσουν τις κινήσεις του εχθρού,να καταστείλουν τους εχθρικούς τοξότες,να προκαλέσουν κάποιες απώλειες και το κυριότερο να μειώσουν την συνοχή της εχθρικής γραμμής μάχης που θα κάμει τον ρόλο του βαρέως πεζικού-ιππικού ευκολότερο.

Επειδή αναφέρθηκαν κάποιες μάχες που τις "κέρδισαν" οι τοξότες,σε όλες τις περιπτώσεις οι τοξότες προκάλεσαν χάος που εκμεταλλεύτηκε το βαρύ ιππικό-πεζικό και δεν υπήρξε θέμα ήττας από τις απώλειες που προκάλεσαν οι τοξότες αυτοί καθεαυτοί.

Μέχρι τον ύστερο Μεσαίωνα το τόξο είχε σχεδόν παραγκωνιστεί από την βαλλίστρα στην Δύση και στην Κίνα διότι η εν λόγω συσκευή ήταν η μόνο που μπορούσε αποδεδειγμένα να διατρήσει σχεδόν κάθε θωράκιση.Τα τόξα από την άλλη,ακόμη και τα σύνθετα των Τιμούρ που ήταν οι τελευταίες εξελίξεις στον τομέα και τα ποιο δυνατά,δεν είχαν αντίστοιχες δυνατότητες και με τους αιώνες γινόταν όλο και ποιο δύσκολο να εκπαιδευτεί ένας καλός τοξότης και να παρασκευαστεί ένα καλό τόξο,αντίθετα με την βαλλίστρα και μετέπειτα με το hand-cannon-αρκεβούζιο που ήταν εξαιρετικά εύκολο να εκπαιδευτεί μια μεγάλη μάζα στρατιωτών και να είναι καλοί χρήστες μετά από λίγες μόνο εβδομάδες εξάσκησης.

Η εμφάνιση και η διατήρηση σε χρήση των hand-cannons είναι ίσως από τις καλύτερες ενδείξεις ότι οι Μεσαιωνικοί στρατοί ήξεραν ότι το τόξο δεν "τραβάει" ενάντια σε μια δύναμη που είναι καλά θωρακισμένη και έχει αξιόλογες ασπίδες και χρειαζόντουσαν κάθε όπλο που αξιόπιστα μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή. Το hand-cannon και έπειτα το αρκεβούζιο μπορούσαν να διατρήσουν οιαδήποτε θωράκιση και το κυριότερο η end-damage ήταν τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη λόγω του βλήματος.

 

Επειδή κάποιοι ανέφεραν τις μάχες του Εκατονταετούς πολέμου,πάντα μα πάντα, την νίκη την έφεραν οι άφιπποι Άγγλοι ιππότες-billmen που ενέπλεκαν τους αντίστοιχους Γάλλους.Οι άγγλοι τοξότες σκότωναν τα άλογα των ιππέων(και αυτό από σχετικά κοντά διότι το βαρύ caparison ήταν πολύ αποτελεσματικός τρόπος να σταματήσεις ένα βέλος) και προκαλούσαν χάος.Αυτούς που νικούσαν 1vs1 ήταν οι αντίπαλοι τοξότες-βαλλιστροφόρους.

 

Από εκεί και πέρα στο fantasy και γενικότερα στην λογοτεχνία οι στρατιωτικές επιχειρήσεις/εξοπλισμός/τακτικές γενικά βιάζονται ασταμάτητα από άτομα που δεν έχουν σχέση με τον τομέα.Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που οι συγγραφείς αναφέρουν καν ότι οι θωρακίσεις...σώζουν ζωές και είναι διαφορετικό να πολεμούν 2 άτομα αθωράκιστα και 2 άτομα με βαριές θωρακίσεις.

Οι θωρακίσεις αυτές καθεαυτές επίσης είναι μεγάλη πληγή στο φάντασι, πάμπολλες φορές το full-plate παρουσιάζεται σαν μια βαριά καζάνα που φορά ο στρατιώτης και δεν μπορεί να κινηθεί.Αυτό είναι εξαιρετικά διαφορετικό από την πραγματικότητα που το full-plate ήταν η καλύτερη ατομική θωράκιση που αναπτύχθηκε πριν τον σύγχρονο κόσμο. Η κατανομή του,μικρού σχετικά, βάρους της ήταν τέτοια που ιστορικές αναφορές,αλλά και σύγχρονοι re-enactors(με ρεαλιστικές θωρακίσεις)αναφέρουν ότι όχι μόνο διατηρούσαν την ευχέρεια κινήσεων(π.χ. αναφέρεται ότι...πηδούσαν στην σέλα από το έδαφος με full-plate και ένας άγγλος ιππότης ήταν διάσημος επειδή έκανε γυμναστικές επιδείξεις με full-plate),αλλά ένιωθαν ότι ήταν πολύ καλύτερες στην εφαρμογή σε σχέση με το hauberk που είχε κακή κατανομή του βάρους και δεν τις ένιωθαν καθόλου βαριές.Το μόνο μεγάλο πρόβλημα ήταν φυσικά η ζέστη και η ηλιοφάνεια(εξ'ου και το κλασσικό κλιβανάριος...).

Οι κατάφρακτοι ιππότες μια χαρά αντιμετωπιζόταν από κάθε είδους πεζικό.Το θέμα ήταν η ψυχολογία και όταν το πεζικό κρατούσε το ιππικό δεν μπορούσε να κάμει τίποτα άλλο.Όταν φυσικά εμφανίστηκαν στον ύστερο Μεσαίωνα οι λογχοφόροι ήταν πιο εύκολο για το πεζικό να κρατήσει.Ελάχιστες οι φορές που η επέλαση ήταν τόσο αποτελεσματική όσο έχει περάσει στην κοινή συνείδηση.Τις περισσότερες φορές οι ιππότες μάχονταν πεζοί ή μερικώς έφιπποι(μόνο στο τέλος εφιππευαν).

 

 

Σε ποιο σύγχρονες καταστάσεις η άγνοια μεγαλώνει και γράφονται εξαιρετικά βλακώδη κείμενα,όπως το world war z που δεν ήξερε τι έγραφε ή ο Κλάνσυ που είχε γράψει τις απίστευτες βλακείες στο Hunt for the Red october.

Λίγα μυθιστορήματα είναι πολύ ρεαλιστικά,όπως το Deep sound channel,οι νουβέλες του Mallus Darkblade(ειρωνεία,αλλά ισχύει ότι είναι από τα λίγα φάνταζι που η πανοπλία σαν αντικείμενο παίζει τεράστιο ρόλο στην ροή της μάχης και στο χαρακτήρα) και η σειρά του Master&Commander.

 

 

Αξιόλογα βιβλία είναι το osprey.Π.χ. European Medieval Tactics (1): The Fall and Rise of Cavalry 450-1260,Medieval Handgonnes,Armies Series(Burgundry/Ottoman Empire)κ.ο.κ.

Για σύγχρονη βιβλιογραφία πάλι πάμε σε Osprey,με Ian Allan Publishing,Schiffer,anatomy of the ship κ.ο.κ.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καλά ο Ο' Μπράιαν είχε μελετήσει το βασιλικό ναυτικό των Ναπολεόντειων πολύ και τον θεωρώ καλή πηγή για το θέμα. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι ο Κλάνσυ δεν είναι σωστός. Σε τι ακριβώς αναφέρεσαι;

Το θέμα της πανοπλίας δεν είναι τόσο απλό, πρέπει να πούμε ότι οι περισσότερες που σώθηκαν δεν είναι σε πλήρες μέγεθος αλλά είναι αυτές που έφτιαχναν οι κατασκευαστές για να καταδείξουν το έργο τους. Επίσης είναι και θέμα οργανισμού, οι άνθρωποι το Μεσσαίωνα άντεχαν σε πιο πολύ βάρος όπως και άντεχαν σε περισσότερο πόνο ( κυρίως επειδή έπρεπε να περάσουν αρκετές κακουχίες χωρίς τα σύγχρονα παυσίπονα που εμείς έχουμε ).

 

Ένας καλός συγγραφέας για το Μεσαίωνα είναι ο Μπέρναρντ Κόρνγουελ (μυθιστορήματα αλλά πολύ ακριβή στα ιστορικά στοιχεία, και όπου παρεκκλίνει το λέει ) ενώ για ιστορία καθαρά θα συστήσω τον Ράνσιμαν. 

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Καλά ο Ο' Μπράιαν είχε μελετήσει το βασιλικό ναυτικό των Ναπολεόντειων πολύ και τον θεωρώ καλή πηγή για το θέμα. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι ο Κλάνσυ δεν είναι σωστός. Σε τι ακριβώς αναφέρεσαι;

Το θέμα της πανοπλίας δεν είναι τόσο απλό, πρέπει να πούμε ότι οι περισσότερες που σώθηκαν δεν είναι σε πλήρες μέγεθος αλλά είναι αυτές που έφτιαχναν οι κατασκευαστές για να καταδείξουν το έργο τους. Επίσης είναι και θέμα οργανισμού, οι άνθρωποι το Μεσσαίωνα άντεχαν σε πιο πολύ βάρος όπως και άντεχαν σε περισσότερο πόνο ( κυρίως επειδή έπρεπε να περάσουν αρκετές κακουχίες χωρίς τα σύγχρονα παυσίπονα που εμείς έχουμε ).

 

Ένας καλός συγγραφέας για το Μεσαίωνα είναι ο Μπέρναρντ Κόρνγουελ (μυθιστορήματα αλλά πολύ ακριβή στα ιστορικά στοιχεία, και όπου παρεκκλίνει το λέει ) ενώ για ιστορία καθαρά θα συστήσω τον Ράνσιμαν. 

Αν και πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα,θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι είχε π.χ. τα A-10A σε ναυτική κρούση,ΑΑ πυραύλους σε αντιπλοϊκές αποστολές κ.ο.κ

Μεγάλος μαλαγάνας και εάν δεν ήταν ο Ρήγκαν να τον κάμει διάσημο στους Ρεπουμπλικάνους αναγνώστες(και το κόμμα) μάλλον θα είχε άλλη κατάληξη.

 

Αυτά που γράφω βασίζονται σε πρωτογενείς πηγές,σε re-enactors με ρεαλιστικές πανοπλίες(που φτιάχτηκαν για πειραματική αρχαιολογία) και φυσικά στην αρχαιολογία.Εκτός από τις θωρακίσεις παρελάσεων οι άλλες ήταν πλήρως πρακτικές.

Οι άνθρωποι του Μεσαίωνα ήταν λιγότερο δυνατοί,μικρότερου βάρους-ύψους και γενικά χειρότερης υγείας από ότι ο μέσος σύγχρονος άνθρωπος.Αυτά επιβεβαιωμένα από την αρχαιολογική σκαπάνη. Αυτό που μπορείς να ισχυρισθείς είναι ότι άντεχαν περισσότερο στις καιρικές συνθήκες επειδή ήταν συνηθισμένοι.

 

Τον Κορνγουελ δεν τον μπορώ και μάλιστα είναι κάτι λιγότερο από ακριβής σε αυτά που γράφει.Στρατιωτικά και πολιτικά.

Για τις συνθήκες στην μεσαιωνική δύση για τον μέσο άνθρωπο το πιο ακριβή που διάβασα είναι τα βιβλία του Gies.

Link to comment
Share on other sites

Ναι είναι αλήθεια αλλά άντεχαν πιο πολύ,και όχι μόνο στον καιρό, σεόλες τις κακουχίες γιατί ήταν συνηθισμένοι. Σκέψου ότι περνούσαν τις αρρώστιες χωρίς αντιβιοτικά ( αυτό ανέβαζε τη θνησιμότητα βέβαια ).

 

Δεν ξέρω για τα Σαξωνικά Χρονικά αλλά όσον αφορά τον εκατονταετή που τον έχω μελετήσει δεν τον βρήκα λάθος τον Κόρνγουελ. Αλλά η εποχή της Σαξωνικής επταρχίας είναι μια δύσκολη και με πολλές σκοτεινές ακόμα πτυχές εποχή.

 

Δεν ήξερα ότι ο Κλάνσυ είχε σχέση με τον Ρήγκαν ( πέρα ότι φαίνεται ποιο μοντέλο προέδρου του αρέσει )

Link to comment
Share on other sites

Ναι είναι αλήθεια αλλά άντεχαν πιο πολύ,και όχι μόνο στον καιρό, σεόλες τις κακουχίες γιατί ήταν συνηθισμένοι. Σκέψου ότι περνούσαν τις αρρώστιες χωρίς αντιβιοτικά ( αυτό ανέβαζε τη θνησιμότητα βέβαια ).

 

Δεν ξέρω για τα Σαξωνικά Χρονικά αλλά όσον αφορά τον εκατονταετή που τον έχω μελετήσει δεν τον βρήκα λάθος τον Κόρνγουελ. Αλλά η εποχή της Σαξωνικής επταρχίας είναι μια δύσκολη και με πολλές σκοτεινές ακόμα πτυχές εποχή.

 

Δεν ήξερα ότι ο Κλάνσυ είχε σχέση με τον Ρήγκαν ( πέρα ότι φαίνεται ποιο μοντέλο προέδρου του αρέσει )

Στον εκαντονταετή πόλεμο βάζει τους τοξότες να είναι οι snipers και να σκοτώνουν ότι κινείται ανεξαρτήτως θωράκισης και απόστασης.Οι Γάλλοι χάνουν πάντα και είναι γενικά ηλίθιοι που δεν ξέρουν που είναι η σωστή μεριά του ξίφους,ενώ είναι και δόλια σκυλιά(αυτοί πάντα που θέλουν ελεύθερη Γαλλία και όχι οι προδότες των άγγλων που είναι λογικοί και καλοί).

Τουλάχιστον τα 3/4 του βιβλίου που διάβασα(ένα πρόσφατο) αυτά έγραφε.Φυσικά ανέφερε και κάτι για Ιερά Δισκοπότηρα και κάτι άλλες χαζομάρες,αλλά τα αγνόησα.

Μετά από αυτά απλά το άφησα και δεν το τελείωσα.

Αντίθετα το master and commander(που και εκείνο είναι "πατριωτικό") είναι πολύ καλύτερο(αν και ομολογουμένως δεν το τελείωσα ακόμη).

 

Ο Κλάνσυ ήταν ο αγαπημένος του Ρέιγκαν,μάλιστα για το κυνήγι του κόκκινου Οκτώβρη τον κάλεσε και στον Λευκό Οίκο.Αμφότεροι επωφελήθηκαν από την σχέση,ο Πρόεδρας βγήκε σαν διαβαστερός(κάτι που ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός),αλλά σε φιλοπατριωτικά-προπαγάνδα-techfreak σε μια εποχή που προωθούσε πολύ τα Star Wars συστήματα και οι ΗΠΑ νόμιζαν ότι τα κομμούνια θα κάμουν ντου σύντομα,ενώ ο Κλάνσυς από μια αφανής μετριότητα έγινε διάσημος σε χρόνο dt και έπειτα εκατομμυριούχος.Πολύ απλά,πολύ εύκολα έγινε from zero to hero επειδή τον ήθελε η τύχη και όχι το ταλέντο.

Link to comment
Share on other sites

Ντάξει, δεν είναι και περιωπής ο Κλάνσυ μην τρελαθούμε. Ειδικά το Red Storm Rising είναι επεικώς απαράδεκτο.

O Cornwell έχει γράψει και το Sharpe που οκ, γαμάτο, και αγαπάμε αλλά είναι σημεία που νομίζεις ότι βλέπεις το κανάλι από το V for Vendetta και περιμένεις να πεταχτεί ένα "ENGLAND! PREVAILS!" από το πουθενά. 

Edited by Carolus Rex
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Να ξεκαθαρίσω κάτι: το ότι δεν είχαν αντιβιωτικά και λοιπά φάρμακα στον μεσαίωνα/αρχαιότητα δεν έκανε τους ανθρώπους πιο ανθεκτικούς στις ασθένειες και σήμερα υπάρχει κόσμος που θα μπορούσε να παραβγεί τους αρχαίους σε δύναμη του ανοσοποιητικού, ειδικά αν σκεφτούμε όλα τα εμβόλια που μπορούμε να κάνουμε σήμερα και να αποκτήσουμε ανοσία.

 

Αυτό που συνέβαινε ήταν πως ο κόσμος τότε πέθαινε περισσότερο εύκολα από τις ασθένειες και έτσι επιζούσαν μόνο εκείνοι που είχαν ένα ανοσοποιητικό τούμπανο, μπορούσαν να τραφούν σταθερά και ζούσαν στις καλύτερες συνθήκες.

 

Και οι συνθήκες ήταν οι πιο σημαντικές. Θυμάστε στο GoT όταν η Σέι λέει στον Τύριον 'μου αρέσει η μυρωδιά της πόλης'; Ένα από τα πράγματα που αναφέρει είναι και τα κόπρανα. Αυτό ήταν μεγάλο πρόβλημα στις πόλεις, μέχρι να αρχίσουμε να φτιάχνουμε αποχετευτικά συστήματα. Μέχρι τότε δοχείο νυκτός για να κάνουμε τις ανάγκες μας -νούμερο ένα και δύο- μετά παράθυρο, μια γρήγορη ματιά για να δεις μήπως περνάει κάποιος από κάτω και μετά το αδειάζεις στον δρόμο.... Ένας από τους λόγους που οι πόλεις είναι θαμμένες κάτω από τα πόδια μας είναι γιατί τα σκουπίδια και τα κόπρανα πατιόνταν και γίνονταν δρόμος (θυμάστε την σκηνή που η Μάρτζορι πήδησε πάνω από μια λακούβα γεμάτη νερό; Μπορείτε να φανταστείτε με τι ήταν γεμάτη...) μέχρι που σιγά σιγά σκέπαζαν τα κτίρια, τα γκρέμιζαν και έφτιαχναν καινούργια. Σε κάποιες πόλεις (όπως και σε πολλά σημεία στην Αφρική σήμερα) έσκαβαν κανάλια που περνούσαν μπροστά από τα σπίτια και όπου κατέληγαν σκουπίδια και ακαθαρσίες, ώστε σιγά σιγά να οδηγούνται σε κάποιο κοντινό ποτάμι ή λίμνη.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πάντως, μιας και τέθηκε θέμα σε ποια πλευρά του τόξου τοποθετούν το βέλος: έχω να παρατηρήσω ότι στις ανατολικοασιάτικες ταινιοσειρές, το βάζουν πάντα από τη μεριά του καλύ τους χεριού.

 

Να:

 

 

post-2190-0-00321700-1427227699_thumb.jpgpost-2190-0-51103200-1427227713_thumb.jpgpost-2190-0-13131300-1427227733_thumb.jpgpost-2190-0-65117300-1427227771.jpg

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Δεν φαίνεται καθαρά αλλά νομίζω έχει το βέλος τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά.

Επίσης,μια που το ξανασυζητάμε τις προάλλες πέτυχα μια μεσαιωνική απεικόνιση τοξότη που κρατούσε τα βέλη του στη μασχάλη του. Τελικά, όπως βολεύει τον καθένα. Δεν υπάρχει 1 ούμπερ τρόπος. Επίσης, οι τύποι που είχαν μεγάλα σπαθιά τα κουβαλούσαν επ'ωμου αν δεν τους βόλευε λόγω μήκους μια θήκη στη ζώνη. Στην πλάτη που είναι κλασικό μοτίβο στο φάντασυ δεν ήταν και ότι καλύτερο. Σίγουρα είναι ένας βολικός, ξεκούραστος τρόπος να κουβαλήσεις ένα μεγάλο σπαθί αλλά θέλει μια -μικρή έστω- διαδικασία να το ξεθηκαρώσεις και να είσαι έτοιμος να πολεμήσεις και ίσως για αυτό να μην το προτιμούσαν.

Link to comment
Share on other sites

Ούτε εγώ πιστέυω ότι υπάρχει ένας τρόπος που είναι καλύτερος από τους άλλους, όπως βολευόταν ο καθένας.Επίσης είναι ανάλογα το περιβάλλον που γίνεται η μάχη,ο εχθρός και οι αδυναμίες του και το "στυλ" του καθενώς.

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Ενδιαφέρον! Που το βρήκες;

 

Προσθέστε και την καμήλα για τις ερήμους, 16 χλμ την ώρα και μπορεί να την κρατήσει για 18 ώρες άρα 288 χλμ τη μέρα.

Το άλογο μπορεί να πιάσει 60χλμ ( ή 72 αν είναι ναυτικό το μίλι); για πόσο μπορεί να το κρατήσει;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

WILLIAM, on 19 Oct 2015 - 20:49, said:

1. Ενδιαφέρον! Που το βρήκες;

 

 

2. Το άλογο μπορεί να πιάσει 60χλμ ( ή 72 αν είναι ναυτικό το μίλι); για πόσο μπορεί να το κρατήσει;

 

 

 

1. Το βρήκα να περιφέρεται στα ιντερνέτια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία του.

 

2. Η μέση ανώτερη ταχύτητα του αλόγου είναι 75 κμ/ώ. Αυτήν την ταχύτητα μπορεί να την κρατήσει για κάνα χιλιόμετρο, χίλια διακόσια μέτρα. Αλλιώς μπορείς να καλπάζεις με μια ταχύτητα 50-60 χμ/ώ για πολλά χιλιόμετρα, αν το άλογο είναι σε καλή φυσική κατάσταση.

 

Πηγή: η κόρη μου.

Link to comment
Share on other sites

Και ξανά πίσω στην τοξοβολία. Σε αυτό το άρθρο: http://www.culture24.org.uk/history-and-heritage/transport-and-industry/art437745 αναφέρεται ένας επαγγελματίας τοξότης και οι ώμοι του.

 

“He’s got particular stresses on his shoulders where the ends of the shoulders don’t fuse because of a lot of pushing and pulling at a young age.”

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δεν διευκρινίζει αν είναι ευρωπαϊκά ή αφρικανικά περιστέρια, όμως.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..