40ός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Φάντασυ, Θέμα: Έγκλημα

[Morfeas 2,867]

Ξυπνάω κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Δεν είμαι στο Βασίλειό μου, ο κόσμος στον οποίο ξυπνώ είναι ψυχρός, στεγνός από φαντασία. Κάθε γραμμή είναι υπολογισμένη, κάθε κύκλος μια αλληλουχία από αριθμούς. Άσοι και μηδενικά κρυμμένα όπου κι αν κοιτάξω.

Κάτι συμβαίνει· ακούω φωνές. Φωνές ανθρώπινες – άλλες ανυπόμονες, άλλες κουρασμένες. Στον κόσμο των ανθρώπων τελειώνει το καλοκαίρι, συνειδητοποιώ. Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις εποχές· από το δικό μου βασίλειο ήταν εξόριστος ο Χρόνος.

 

 

Με πλησιάζει ένας άνδρας με κόκκινη μάσκα. Δεν είναι το πρόσωπό του, αλλά ακούω τη δική του φωνή:

«Η σειρά σου πάλι».

Δεν έχω ιδέα για τι μιλάει. Αλλά, συχνά, ούτε κι οι άνθρωποι ξέρουν για τι μιλάνε, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει σε τίποτα.

«Εντάξει».

 

Κοιτάζω ψηλά, τον ουρανό, μπας και μου δώσει κάποια πληροφορία. Κάποιο αεροπλάνο έχει αφήσει στο πέρασμά του μία φράση: επέτειος δέκα χρόνων. Είναι αστείο πόσο συχνά οι άνθρωποι γιορτάζουν το παρελθόν τους. Πόσο εξαρτημένοι είν’ οι θνητοί από τον χρόνο…

Έπειτα βλέπω το σύννεφο πάνω από το κεφάλι μου: 40ός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Φάντασυ.

 

 

Και θυμάμαι – ξάφνου έρχεται σαν χαμένο όνειρο στη μνήμη μου. Πλέον θυμάμαι τι στα κομμάτια έχω αναλάβει.

 

 

Λοιπόν, ο Μορφεύς ευρέθη, το θέμα εδόθη.

 

 Το θέμα του 40ού Διαγωνισμού Σύντομης Ιστορίας είναι...  

Έγκλημα

 

Από το πρώτο των μύθων, μέχρι το τελευταίο στα βάθη του χρόνου, πρέπει να γράψετε διηγήματα του φανταστικού και συγκεκριμένα του αποκαλούμενου φάντασυ, με θέμα το έγκλημα.

 

Εγκλήματα συνηθισμένα ή ασυνήθιστα, μελετημένα ή εν θερμώ, άλλα που επισύρουν βαριές καταδίκες κι άλλα που παραμένουν ατιμώρητα. Αδικήματα που στον κόσμο μας είναι νόμιμες πράξεις, εγκλήματα που δεν έχει καν φανταστεί ανθρώπινος νους.

Οικονομικά, ποινικά, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα πάθους...

 

Η εξερεύνησή σας μπορεί να έχει πολλές αφετηρίες και το θέμα διαφορετικές εκφάνσεις στις ιστορίες σας:

Τι είναι το έγκλημα; Για τον θύτη, για το θύμα, για την κοινωνία που διατηρεί τις ισορροπίες. Ποιες είναι οι αιτίες και ποιες οι συνέπειες; Πρόληψη και καταστολή, η δικαιοσύνη που απονέμεται, έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες.

Νόμος και ηθική, κοινωνία και πολιτική, ψυχολογία και τέχνη, άνθρωποι και υπερφυσικά πλάσματα, μια πολύπλοκη συνάρτηση του χώρου, του χρόνου και των συνθηκών.

 

Τα παραπάνω είναι λίγα από τα πολλά που κανείς μπορεί να σκεφτεί. Το σημαντικό είναι το έγκλημα ή η έννοια του εγκλήματος να έχουν βασική θέση στα διηγήματα που θα γράψετε. 

Να μην είναι, δηλαδή, απλώς ένας φόνος που κάποια στιγμή συμβαίνει ή μια κλοπή ενός μαγικού δαχτυλιδιού που γίνεται αποκλειστικά για λόγους προώθηση της πλοκής. Αν βγάλουμε το έγκλημα από την ιστορία, να μην στέκεται καθόλου.

 

Πέραν του θέματος περιορισμοί:

Είδος: Φάντασυ

Λέξεις: 500-3,500

Διάρκεια Συγγραφής: 1/9 μέχρι 21/9 (24:00)

 

Για να συμμετάσχει κανείς υπενθυμίζω:

 

Δικαίωμα συμμετοχής έχει κάθε μέλος του φόρουμ (εκτός από τον διοργανωτή του διαγωνισμού και τον βοηθό), που στο διάστημα ανάμεσα στον προηγούμενο και τον επικείμενο διαγωνισμό έχει κάνει τουλάχιστον 3 κριτικές (δείτε ανάλογο post) των 100 λέξεων σε οποιεσδήποτε ιστορίες εκτός αυτές του τελευταίου διαγωνισμού. Ο εκάστοτε συμμετέχων θα είναι υπεύθυνος να επιδείξει τις κριτικές του στον διοργανωτή, για να μπορέσει να πάρει μέρος η ιστορία του.

 

Μην ξεχνάτε και το RSVP οι ενδιαφερόμενοι.

Καλές εμπνεύσεις! 

 

 

Τα διηγήματα του διαγωνισμού, με σειρά συμμετοχής:

Τερατόμορφοι - Nihilio

Ακάνθινος Κλωβός - elgalla

Το Παιχνίδι της Σκιάς - alkinem

Αυτό που έμελλε να κλαπεί - jjohn

Την τελευταία φορά που απένειμα - Man_from_Earth

Ονειροπειρατής - gismofbi

Η Δύναμη και ο Δολοφόνος - Lord Denton

Η ευχή της λησμονιάς - Mesmer

Έγκλημα και Τιμωρία - WILLIAM

Ο Δράκος στο Ραβδί - Ιρμάντα

Προμηθείς στη Νέα Νεδερλάνδη - Oberon

Edited September 24, 2015 by Mesmer
Προσθήκη ιστοριών διαγωνισμού

[Ιρμάντα 5,343]

Ο γκοντς. Φάντασυ είναι. Φάντασυ. Μάι ρελμ. Θα παίξω.

[WILLIAM 6,595]

Αυτές οι εισαγωγές σου είναι φοβερές Μορφέα!

[Ιρμάντα 5,343]

Αυτές οι εισαγωγές σου είναι φοβερές Μορφέα!

Είναι αρχιτέκτων ο Μορφέας σε αυτό. Μέχρι να ξεκινήσουμε θα το έχει κάνει εδώ μέσα λεύκωμα.

[alkinem 663]

Φάντασυ;

 

Εννοείται... Η εισαγωγή και μόνο με έφτιαξε άγρια.

[WILLIAM 6,595]

Που να μάθουμε και το θέμα ε;

[alkinem 663]

Που να μάθουμε και το θέμα ε;

Τότε... τότε αρχίζουν τα σοβαρά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως θα απολαύσουμε το αναρχοπανηγύρι τής αναμονής.

[elgalla 6,503]

Μου εβαλες και τον Μορφεα, Νικολα, οποτε θα μπορουσα να πω οχι? Εννοειται θα γραψω :-)

[Eugenia Rose 930]

Ξυπνάω κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Δεν είμαι στο Βασίλειό μου, ο κόσμος στον οποίο ξυπνώ είναι ψυχρός, στεγνός από φαντασία. Κάθε γραμμή είναι υπολογισμένη, κάθε κύκλος μια αλληλουχία από αριθμούς. Άσοι και μηδενικά κρυμμένα όπου κι αν κοιτάξω.

 

Λοιπόν το θέμα είναι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές/Binary Code/Τεχνολογία.

[Mors Planch 96]

 

Ξυπνάω κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Δεν είμαι στο Βασίλειό μου, ο κόσμος στον οποίο ξυπνώ είναι ψυχρός, στεγνός από φαντασία. Κάθε γραμμή είναι υπολογισμένη, κάθε κύκλος μια αλληλουχία από αριθμούς. Άσοι και μηδενικά κρυμμένα όπου κι αν κοιτάξω.

 

 

Λοιπόν το θέμα είναι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές/Binary Code/Τεχνολογία.

Οι κόσμοι με τους δράκους και τις μάγισσες είναι μια μεγάλη εξομοίωση. Αντε μην πω ότι είναι και σύμπαν τύπου 3!

[Ιρμάντα 5,343]

...λέτε να πηγαίνει στο urban το πράγμα;

[elgalla 6,503]

Μπααα. Όταν είναι να μας δώσει hints θα μας δώσει. Πάντως, Μορφέα, αν αλλάξεις λίγο την εισαγωγή του τρόμου και αυτήν εδώ για να ταιριάζουν, γράφεις χαλαρά πολύ δυνατό διήγημα.

[Oceanborn 216]

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην συνεχίσω να διαβάζω φάντασυ-τουλάχιστον για λίγο καιρό... Αλλά τι εισαγωγή είναι αυτή Μορφέα...; 

Edited August 24, 2015 by Oceanborn

[Cassandra Gotha 5,139]

Από 1η του Σεπτέμβρη ξαναμαζεύω τα μυαλά μου, ούτε συννενόηση να τό 'χαμε για τον διαγωνισμό.

 

Ναι, και βέβαια θα γράψω! 

[Morfeas 2,867]

Σιγά σιγά συνηθίζω αυτό το κορμί από ψηφία. Δεν είναι η πρώτη φορά που φυλακίζομαι σ’ ένα κουτί. Απλώς το συγκεκριμένο είναι κλειδωμένο απ’ όλες τις μεριές. Τα πάντα γύρω μου κρυπτογραφημένα –τι άσχημες οι λέξεις που περιγράφουν το νέο μου περιβάλλον!–, κάθε φορά που πάω να σπάσω έναν τοίχο, εκείνος έχει ήδη αλλάξει θέση ή υλικό.

 

Πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα. Ο άνδρας με την κόκκινη μάσκα με καθησυχάζει:

«Δεν θα είσαι για καιρό φυλακισμένος».

«Μέχρι πότε;»

«Μέχρι οι Κρόνιες καμπάνες να σημάνουν το τέλος. Ούτε δυο μήνες δεν θα σε χρειαστούμε: ούτε που θα το καταλάβεις».

«Γιατί εμένα;»

«Γιατί δική σου ήταν η ιστορία που κέρδισε πέρυσι το στέμμα της φαντασίας».

«Κάθε ιστορία είναι δικό μου δημιούργημα. Γιατί αυτή συγκεκριμένα;»

«Γιατί αυτή ήταν η δική σου ιστορία», επαναλαμβάνει. «Γιατί εσύ ήσουν το Κορίτσι στον Καθρέφτη».

Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάει, αλλά γνέφω ότι συμφωνώ. Εικάζω ότι συνέβη κάποιο γραφειοκρατικό λάθος –καθώς κορίτσι θα ήταν ένας ανορθόδοξος τρόπος για να με περιγράψει κανείς–, μα δεν νομίζω να το παραδεχτεί.

«Και πες τους ένα “γεια”, μην είσαι αγενής με τους καλεσμένους μας», συνεχίζει.

 

Και τότε βλέπω το κοινό που με παρακολουθεί, τα μάτια που εστιάζουν πάνω σε κάθε λέξη που αφήνω στον ψηφιακό τούτο τόπο.

«Τι να τους πω;»

Δεν έχω έμπνευση, λες κι αυτός ο τόπος στραγγίζει τη φαντασία.

«Δεν χρειάζεται να πεις κάτι ευφάνταστο, άλλωστε, ευτυχώς, το κοινό μας έχει αρκετό μπρίο για να ζωντανέψει τον διαγωνισμό και χωρίς τη συμμετοχή σου. Γι’ αρχή, υπενθύμισέ τους τους κανόνες».

 

Κοιτάζω ξανά προς το μέρος τους.

Μου μιλάνε, τόση ώρα σ’ εμένα μιλούσαν… Σχολιάζουν τις σκέψεις μου, προσπαθούν από το τίποτα να εξάγουν συμπεράσματα. Παίζουν… με τις δικές μου τις λέξεις;

Χαμογελώ μπρος στην αφέλειά τους.

 

Καιρός, λοιπόν, να αναλάβω τον ρόλο μου…

 

Δεν είμαι καλός στις εισαγωγές, αγαπητοί μου καλεσμένοι.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται.

 

Θα σας ζητηθεί να γράψετε ιστορίες του αποκαλούμενου φάντασυ (αν ψάχνετε κάποια λιγότερο άχαρη λέξη, αντίστοιχη στα ελληνικά, τότε ιστορία φαντασίας είναι η δική μου επιλογή, ή κι ιστορία μυθοπλασίας έχω ακούσει να λέγεται). Οι ιστορίες πρέπει να είναι γραμμένες στα ελληνικά, να γραφτούν με δοθέν θέμα μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο (3 εβδομάδων).

Ο μόνος περιορισμός για να συμμετάσχει κανείς είναι ο εξής:

Δικαίωμα συμμετοχής έχει κάθε μέλος του φόρουμ (εκτός από τον διοργανωτή του διαγωνισμού και τον βοηθό), που στο διάστημα ανάμεσα στον προηγούμενο και τον επικείμενο διαγωνισμό έχει κάνει τουλάχιστον 3 κριτικές (δείτε ανάλογο post) των 100 λέξεων σε οποιεσδήποτε ιστορίες εκτός αυτές του τελευταίου διαγωνισμού. Ο εκάστοτε συμμετέχων θα είναι υπεύθυνος να επιδείξει τις κριτικές του στον διοργανωτή, για να μπορέσει να πάρει μέρος η ιστορία του.

 

Παραείμαι ψυχρός. Σαν το περιβάλλον μου. Αισθάνομαι πως πρέπει να πω και κάτι άλλο, λες και κάτι λείπει.

 

Γενικά φήμες λένε ότι οι διαγωνισμοί είναι ωραία πανηγύρια, που συχνότερα απ' ό,τι αναμένει κανείς βγάζουν και ωραίες ιστορίες. Είναι μια καλή ευκαιρία να διαβαστούν τα κείμενα κάποιου κι ακόμη καλύτερη για να σχολιαστούν.

Φήμες λένε ότι αξίζει με τα χίλια.

 

Μένει να δούμε αν οι φήμες θα επαληθευτούν.

 

[Morfeas 2,867]

Έχω αρχίσει να συνηθίζω τον ρόλο που μου έδωσαν. Πλέον όταν κοιτάζω γύρω μου δεν βλέπω ψηφία και σύμβολα, αλλά ανθρώπινες σκιές.

Δεν αισθάνομαι ξένος. Εδώ οι άνθρωποι φαίνονται να με συμπαθούν, μου μιλούν με σεβασμό, ακόμη κι αν δεν πιστεύουν ότι είμαι ο Θεός των Ονείρων. Ακόμη κι αν νομίζουν ότι όλο αυτό είναι μια λογοτεχνική συνθήκη.

 

Αυτό εδώ μπορεί να γίνει το σπίτι μου, σκέφτομαι κάποτε. Έστω και για ενάμιση μήνα. Αλλά πρέπει να το περιποιηθώ. Θα στολίσω την εσωτερική αυλή με χρώματα και όνειρα, για να το αισθάνομαι όπως στο παλάτι μου.

 

Ο άγγελος με το κόκκινο προσωπείο πετάει ένα σακούλι στα πόδια μου.

«Εκεί θα βάλεις το θέμα την τελευταία μέρα του Αυγούστου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα», μου λέει.

 

Το θέμα; Όντως, παραλίγο να το ξεχάσω. Καταλήγω ακαριαία σε κάποιο.

Μία λέξη. Δεν είναι δύσκολο, αλλά ούτε και παιχνιδάκι.

Σκέφτομαι τις προεκτάσεις του, σκαλίζω τα σχετικά όνειρα που έχω πλάσει στο παρελθόν κι αναρωτιέμαι αν θα ενέπιπταν σε κάποια από τις γνωστότερες κατηγορίες του φανταστικού. Επική ή ηρωική φαντασία, αστική, σκοτεινή, μέχρι και το αποκαλούμενο new weird είναι ορισμένες από τις κατηγορίες του φανταστικού που ταιριάζουν στο θέμα.

Περιοριστικό όσο πρέπει, ανοιχτό όσο μπορεί.

 

«Πρόσεχε, όμως. Έχεις μόνο μια ευκαιρία», συνεχίζει.

«Μόνο μια ευκαιρία;» αναρωτιέμαι. «Γιατί;»

«Γιατί τόσο δίνει ο προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων. Γιατί περιμένουν κι άλλοι στη σειρά».

 

Δεν ξέρω αν πρέπει να τον εμπιστεύομαι. Δείχνει τόσο σίγουρος για τον εαυτό του.

Ενώ εγώ αγαπώ την αμφιβολία, την αμφισημία που μοιράζονται τα όνειρα.

[elgalla 6,503]

Φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι είσαι ο Θεός των Ονείρων. Όλοι ξέρουμε ότι ο Μορφέας είναι Endless και όχι θεός, μη μας τρολάρεις

[Ιρμάντα 5,343]

Ένας άνθρωπος, ή θεός, ή πνεύμα, που κάπου έμεινε κλεισμένος για αιώνες, φυλακισμένος ή σε λήθαργο ή σε ατέρμονα όνειρα, ή όλα αυτά. Και βγαίνει, και βλέπει αλλιώς τον κόσμο.

[Cassandra Gotha 5,139]

 Από το post #16:

Το θέμα; Όντως, παραλίγο να το ξεχάσω. Καταλήγω ακαριαία σε κάποιο.

Μία λέξη. Δεν είναι δύσκολο, αλλά ούτε και παιχνιδάκι.

Περιοριστικό όσο πρέπει, ανοιχτό όσο μπορεί.

 

 

Κρατώντας αυτά τα δύο, και το γεγονός ότι στο πρώτο ποστ υπάρχει δύο φορές η λέξη "χρόνος", κάνω την πρώτη προσπάθεια να μαντέψω το θέμα: Χρόνος.

[WILLIAM 6,595]

Μπορεί και αιωνιότητα...

[Morfeas 2,867]

 Κάποιος μιλάει για μένα... Ακούω λίγες μόνο φράσεις.

…δεν πιστεύουμε ότι είσαι ο Θεός των Ονείρων… ο Μορφέας είναι Endless και όχι θεός…

Ατέρμονος… Κάτι μου θυμίζει…

Ένα όνειρο αρκετών ανθρώπινων δεκαετιών έρχεται στη μνήμη μου, ένα όνειρο που στάλθηκε δώρο σ’ έναν νέο παραμυθά, που αρεσκόταν στο να παίζει με γνωστούς μύθους. Ήθελε την ιστορία μου. Του έδωσα μία που να τον ικανοποιεί.

Μα δεν του έφτανε να είμαι Θεός, ήθελε να με κάνει κάτι παραπάνω.

 

Ατέρμονος, λοιπόν. Ό,τι επιθυμεί το κοινό μου…

Άραγε, ένα πλάσμα που ποτέ δεν τον κυνήγησε ο χρόνος θα μπορούσε να βάλει τέτοιο θέμα σε κάποιον διαγωνισμό;

 

*  *  *

 

Ξεφύλλισα τις σελίδες του προηγούμενου. Απ’ ό,τι φαίνεται πριν με καλέσουν, είχαν διοργανώσει καλλιστεία εφιαλτών. Και πιο πριν διαγωνισμό εφικτών ονείρων. Και πιο πριν… Ο κύκλος δεν έχει σταματημό.

Σκέφτομαι ότι πρέπει να μελετήσω τους προκατόχους μου, αν θέλω να φέρω εις πέρας την αποστολή μου.

 

Ο δημιουργός του προηγούμενου διαγωνισμού είχε το όνομά μου, αλλά στερούνταν της χάρης. Ήταν επίμονος, δίχως γούστο, φλύαρος σε βαθμό κουραστικό, προκλητικός χωρίς λόγο. Παιδαριωδώς παιχνιδιάρης.

Εγώ είμαι διαφορετικός. Σκοπεύω να διατηρήσω ένα επίπεδο.

 

Ανακάλυψα, επίσης, ότι το θέμα το παρουσίαζαν παλιότερα με εικόνες, εικόνες συνδεδεμένες με ακατανόητους συνειρμούς.

 

Δεν είναι κοινό μυστικό: Εγώ ζωγραφίζω με λέξεις. Τα χρώματά μου είναι φτιαγμένα από γράμματα.

Εγώ ζωγραφίζω με όνειρα. Κι αφήνω τους ψυχιάτρους να τα αναλύουν, να ερμηνεύουν τα ελαφριά μετεικάσματά τους.

 

Τρία όνειρα, αυτό είναι ό,τι διατίθεμαι να δώσω. Κι αφήνω στους ανθρώπους, στους καζαμίες και στους ψυχολόγους τους, να βρουν τους συσχετισμούς.

 

Ανόητοι όλοι τους, πιστεύοντας ότι μπορούν να λύσουν τον γρίφο μου.

[Ιρμάντα 5,343]

Τρία όνειρα. Παρελθόν, παρόν, μέλλον. Ή μία ιστορία που να υφαίνεται μέσα από τα όνειρα τριών ανθρώπων. Κοινά όνειρα, ή και όχι.

Και την άλλη φορά είχες πει ότι ψιλοπλησίασα, αλλά το είχες αποκαλύψει μετά.

Όπως και να έχει, το ωραίο είναι η μαντεψιά στα προεόρτια των διαγωνισμών. Και οι εικονίτσες που ανεβαίνουν. :juggle:

[Morfeas 2,867]

Όπως και να έχει, το ωραίο είναι η μαντεψιά στα προεόρτια των διαγωνισμών. Και οι εικονίτσες που ανεβαίνουν. :juggle:

Συμφωνώ και παρόλο που ο Μορφέας μας θεωρεί όλους μας ανόητους (και πραγματικά δεν ξέρω γιατί), πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα είστε πιο τυχεροί.

Παρ' όλ' αυτά, επειδή την περασμένη φορά (στον τρόμο) το παιχνίδι με τις εικόνες μου στέφθηκε από εντυπωσιακή επιτυχία, καθώς κανείς σας δεν ανακάλυψε το θέμα πριν το δημοσιεύσω, μουχαχα αποτυχία, φέτος το θέμα και την παρουσίασή του την ανέλαβε εκείνος, και φαντάζομαι ότι θα κινηθεί διαφορετικά.

 

 

Άλλωστε, όπως λέει κι ο ίδιος ο Μορφέας,

Δεν είναι κοινό μυστικό: Εγώ ζωγραφίζω με λέξεις. Τα χρώματά μου είναι φτιαγμένα από γράμματα.

Εγώ ζωγραφίζω με όνειρα. Κι αφήνω τους ψυχιάτρους να τα αναλύουν, να ερμηνεύουν τα ελαφριά μετεικάσματά τους.

 

Κι επειδή τα όνειρα είναι πιο δραστήρια τα βράδια, μένει να δούμε αν θα έχουμε απόψε κάνα νεότερο.

 

Υπογραφή

Μορφέας-Νικόλας

(Για να ξεχωρίζω από τον Μορφέα-Θεό Ατέρμονο Άρχοντα των Ονείρων)

[Nienor 2,062]

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι να δώσεις θέμα θα χρειάζεσαι ψυχοφάρμακα για σχιζοειδή προσωπικότητα

[Morfeas 2,867]

Τι εννοείς σχιζοειδή;

Αλλά ας αφήσω τον Μορφέα τον -κατ' αυτόν- original να πλέξει το πρώτο του ξόρκι.

Εγώ περιμένω μαντεψιές, αν και κάτι μου λέει πως ο Ατέρμων είναι πονηρός κι ότι έχει περισσότερα από ένα ταιριαστά θέματα στο κεφάλι του, ώστε αν το βρείτε να αλλάξει όσο προλαβαίνει.

Προτείνω, όμως, να μην πτοηθείτε - μαντέψτε ελεύθερα! Οι πιο αισιόδοξοι για την επιτυχία τους, άλλωστε, θα έχουν και ένα ΣΚ δώρο από τις Μούσες των γρίφων.

(Πάντως εγώ, αν και δεν ξέρω τι μπορεί να έχει ο Μορφέας ορίτζιναλ στο κεφάλι του, είμαι ήδη ανάμεσα σε δύο θέματα. Έχε χάρη που υποσχέθηκα να μη βοηθήσω.)

 

Όνειρο Θερινής Νυκτός,Πρώτο

 

Βρίσκεσαι σ’ έναν κάμπο, με κόκκινο γρασίδι.

Μυρίζει φωτιά και μπαρούτι, κι εσύ πλησιάζεις τη μυρωδιά. Φλεγόμενα πουλιά βλέπεις να πετούν πάνω από το κεφάλι σου, τσιρίζοντας με παιδικές φωνούλες.

Περπατάς, και περπατάς, μέχρι που φτάνεις στην πηγή.

Ένα δέντρο, με κόκκινους καρπούς. Απλώνεις το χέρι κι αρπάζεις έναν.

Η απόλυτη σιωπή για λίγο. Σίγησαν και τα πουλιά.

Φέρνεις το αντικείμενο στο στόμα σου. Το δαγκώνεις.

Και το δέντρο τυλίγεται στις φλόγες.

Ξυπνάς, λίγο πριν ολάκερος ο κόσμος σου καεί.