vaggelis Posted April 24, 2018 Share Posted April 24, 2018 Μετά από καιρό αποφάσισα να διαβάσω λίγη στρατιωτική ιστορία και ξεκίνησα με τα παρακάτω βιβλία από τις εκδόσεις "Περισκόπιο": 1. Άρνεμ 1944: "Κόκκινοι διάβολοι" εναντίον Waffen SS. Στον Β.Π.Π. τον Σεπτέμβριο του 1944 και μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας οι σύμμαχοι οργάνωσαν την επιχείρηση "Market-Garden" με σκοπό να καταλάβουν αθικτές τρεις γέφυρες στον ποταμό Ρήνο για να εισβάλουν στο έδαφος της Γερμανίας, ελπίζοντας να τελειώσουν τον πόλεμο μέχρι τα Χριστούγεννα. Η επιχείρηση απέτυχε διότι οι σύμμαχοι δεν κατάφεραν να καταλάβουν την τελευταία γέφυρα που βρίσκονταν στην Ολλανδική πόλη Άρνεμ και το βιβλίο, χωρίς να αδιαφορεί για τις άλλες μάχες της επιχείρησης, επικεντρώνεται κυρίως στην μάχη του Άρνεμ όπου συμμετείχαν οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές (οι "Κόκκινοι Διάβολοι") και διάφορες μονάδες των Γερμανικών Waffen SS. Η επιχείρηση κατέληξε σε πανωλεθρία για τους συμμάχους και αντί να συντομεύσει τον πόλεμο μάλλον τον επιμήκυνε. Το βιβλίο περιγράφει το σχέδιο των συμμάχων, τα λάθη από την μεριά τους που οδήγησαν στην ήττα τους, αλλά και την αντίδραση των Γερμανών. Συνοδεύεται από πολλές και καλές φωτογραφίες των μαχών και στο τέλος έχεις μια καλή άποψη για το τι συνέβει εκεί. 8/10 2. Ο κεραυνοβόλος πόλεμος των συμμάχων: Γαλλία - Αύγουστος 1944. Το βιβλίο περιγράφει τις επιχειρήσεις που ακολούθησαν τις μάχες στην Νορμανδία και οδήγησαν στην απελευθέρωση της Γαλλίας με κύριο πρωταγωνιστή από πλευράς συμμάχων τον στρατηγό Πάττον και τα τεθωρακισμένα του. Συνοδεύεται από πολλές και καλές φωτογραφίες της εποχής και καλές περιγραφές όχι μόνο των μαχών αλλά και του τρόπου που λαμβάνονταν οι αποφάσεις και από τις δυο πλευρές και που είχαν ως αποτέλεσμα τον θάνατο δεκάδων χιλιάδων ανδρών. 8/10 3. Χάνδακας 1648-1669: η πιο μακρόχρονη πολιορκία της ιστορίας. Το 1645 οι Οθωμανοί αποφάσισαν να καταλάβουν την Κρήτη, που για περισσότερα από τετρακόσια χρόνια άνηκε στους Βενετούς. Ο Χάνδακας (το σημερινό Ηράκλειο) ήταν η πρωτεύουσα και η πιο ισχυρά οχυρωμένη πόλη της Κρήτης. Η πολιορκία του διήρκησε πάνω από είκοσι χρόνια και συμμετείχαν σε αυτή, εκτός από τους Βενετούς και τους Οθωμανούς, και αρκετοί πολεμιστές από τα τότε ευρωπαϊκά κράτη, ενώ πραγματοποιήθηκαν και αρκετές ναυμαχίες από τον Ελλήσποντο μέχρι την Κρήτη, μιας και η μεγάλη δύναμη της Βενετίας βρίσκονταν στην θάλασσα. Πρωταγωνιστής από πλευράς Βενετών ήταν ο Φραγκίσκος Μοροζίνι, που λίγα χρόνια αργότερα στην πολιορκία της Αθήνας διέταξε τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης. 7/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 27, 2018 Share Posted April 27, 2018 (edited) Διάβασα το ''Από την Ατλαντίδα στη Σφίγγα- Στα Ίχνη της αρχαίας σοφίας'' του Κόλιν Γουίλσον. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο έχουμε να κάνουμε με έρευνα που επιχειρεί σύνδεση μεταξύ των δύο αυτών μεγάλων μυστηρίων της ανθρώπινης ιστορίας. Υπήρξε πραγματικά η πρώτη; Και αν, πότε; Καταποντίστηκε κάτω από τα κύματα ή μήπως συνέβη κάτι άλλο; Ήταν όντως οι Αιγύπτιοι που έχτισαν την Σφίγγα; Πόσο παλιά είναι στα αλήθεια; Και πως συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους; Ο συγγραφέας ανατρέχει σε αρχαιολογικές ανακαλύψεις επιστημονικά τεκμηριωμένες ή μη. Που θέλουν το μεγάλο Αιγυπτιακό έμβλημα να ανάγεται έντεκα χιλιετίες πριν Αρκετά παλαιότερα λοιπόν απ' ότι νομίζαμε μέχρι σήμερα. Και ποιοι οι υπεύθυνοι αν όντως ισχύει αυτό; Μήπως ναυτικά και όχι μόνο προηγμένος πολιτισμός που ήρθε πέρα από την θάλασσα; Κάτι τέτοιο συμπεραίνεται από την μελέτη των Πορτολανών χαρτών που χρησιμοποιούνταν από ναυτικούς κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα. Σύμφωνα με τους οποίους η Ανταρκτική κατοικούταν 4.000 χρόνια πριν, όταν ακόμη δεν ήταν καλυμμένη από πάγους. Αν φυσικά ισχύει κάτι τέτοιο ανατρέπει ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία σε βαθμό δραματικό, γεγονός που αν μη τι άλλο εγείρει αντιδράσεις. Ενώ παράλληλα παίζουν μέσα και Μάγιας, Αζτέκοι, Κάρολος Δαρβίνος, Ινδιάνοι και οι Σαμάνοι τους και διάφορα άλλα περίεργα. Οπότε και βλέπουμε πως συνδυάζονται όλα αυτά τα φαινομενικά άσχετα με το θέμα. Τι συμπέρασμα μπορεί άραγε να βγάλει κανείς; Μάλλον κανένα μιας και έχουμε να κάνουμε καθαρά με εικασίες. Δεν νομίζω να λυθούν ποτέ αυτά τα δύο μυστήρια οπότε πάντα θα μελετώνται σε υποθετικό πλαίσιο. Το βιβλίο αυτό καθαυτό καλό μόνο κατά διαστήματα, ανά στιγμές με κούρασε. Οικονομικό πάντως, λέει πολλά για το μικρό του μέγεθος. Edited April 27, 2018 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 3, 2018 Share Posted May 3, 2018 Mark Rowlands, "Ο φιλόσοφος και ο λύκος" Είμαι πολύ συγκινημένη ακόμα, (πριν λίγο το τέλειωσα), για να γράψω περισσότερα από αυτό: είναι ένα από τα βιβλία που πιστεύω ότι πρέπει να διαβάσουν όλοι οι άνθρωποι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted May 6, 2018 Share Posted May 6, 2018 (edited) Συνεχίζοντας να διαβάζω στρατιωτική ιστορία, από τις εκδόσεις "Περισκόπιο" διάβασα τα παρακάτω: 1. Γαλάτες, οι θηριώδεις πολεμιστές της αρχαίας Ευρώπης. Το βιβλίο ασχολείται με τους Γαλάτες ή Κέλτες όπως είναι γνωστοί αλλιώς, και καλύπτει όλη την περίοδο από την αρχαιότητα που έκαναν την εμφάνιση τους μέχρι και σήμερα, με βάση τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων και Λατίνων συγγραφέων αλλά και τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων. Ο συγγραφέας σου δείχνει μια πολύ καλή εικόνα του πολιτισμού των Γαλατών, του τρόπου που μάχονταν, το πως ήταν οργανωμένες οι κοινωνίες τους, αλλά και τους λόγους που τους οδήγησαν να εξαπλωθούν σε ολόκληρη σχεδόν την Ευρώπη και ως την Μικρά Ασία. Και ενώ ήξερα ότι η Γαλλία είχε πάρει το όνομα της από τους Γαλάτες δεν ήξερα ότι και η Πορτογαλία οφείλει το όνομα της στους Γαλάτες. Φυσικά περιλαμβάνει και όλες τις διάσημες μάχες που έδωσαν τα διάφορα φύλα των Γαλατών με τους Έλληνες και τους Ρωμαίους, είτε στην εισβολή των Γαλατών στην Ελλάδα το 280 π.Χ., είτε στους πολύχρονους πολέμους της Ρώμης εναντίων των Γαλατών. Κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η σύνδεση που κάνει ο συγγραφεας μεταξύ των Γαλατών και των Αμερικανών αποίκων της Άγριας Δύσης. Σύμφωνα με τον συγγραφέα οι μετανάστες που αποίκησαν τις τεράστιες εκτάσεις των δυτικών Η.Π.Α. προέρχονταν κατά κύριο λόγο από τους Σκωτσέζους και τους Ιρλανδούς, οι οποίοι είναι γνωστό ότι κατάγονταν από τους Κέλτες και οι οποίοι μετανάστευαν μαζικά από την Αγγλία στην Αμερική λόγω της φτώχειας και της καταπίεσης τους από τους Αγγλοσάξονες. Όπως γράφει ο συγγραφέας: "Η γνωστή μορφή του ατίθασου, απείθαρχου, ριψοκίνδυνου Αμερικανού πιονιέρου-αποίκου και γελαδάρη (cowboy) δεν έχει τις ρίζες της στον φλεγματικό Άγγλο αλλά στον Αρχαίο Γαλάτη-Κέλτη. Οι περισσότερες από τις θρυλικές μορφές της αμερικανικής Δύσης φαίνεται να ότι ήταν κελτικής καταγωγής" Γενικά για το μέγεθος του είναι μια πολύ καλή εισαγωγή για όσους θέλουν να μάθουν το τι ήταν οι Γαλατες, το πως ζούσαν αλλά και το τι πρόσφεραν στην δημιουργία της Ευρώπης αλλά και του σύγχρονου κόσμου. 10/10 2. Πύρρος, ο εφιάλτης της Ρώμης. Ο Πύρρος ήταν βασιλιάς της Ηπείρου γεννημένος το 319 π.Χ. και έγινε γνωστός κυρίως για την εκστρατεία του στην Ιταλική χερσόνησο εναντίον των Ρωμαίων όπου τους νικούσε μεν στις μάχες, αλλά με τρομερές απώλειες για τον στρατό του, απ' όπου βγήκε και η φράση "πύρρειος ήττα". Το βιβλίο παρακολουθεί όλη την ζωή του Πύρρου από την στιγμή της γέννησης του έως και τον θάνατο του, από ένα κεραμίδι που του πέταξε στο κεφάλι μια γυναίκα στο Άργος. Δεν καλύπτει όμως μόνο με την ζωή του Πύρρου αλλά ασχολείται και με το γενικότερο πολιτικό κλίμα που υπήρχε τότε στην Αρχαία Ελλάδα και Ιταλία. Το βιβλίο το βρήκα καλό αλλά θα προτιμούσα να ήταν πιο αναλυτικές οι περιγραφές των μαχών και να είχε περισσότερους πίνακες. 7,5/10 3. Ντιέν Μπιέν Φου 1954, η αρχή του τέλους της αποικιοκρατίας. Το Ντιέν Μπιέν Φου είναι μια απομονωμένη κοιλάδα στο σημερινό βόρειο Βιετνάμ και υπήρξε η τοποθεσία μιας βαριάς ήττας της Γαλλίας εναντίον των Βιετμίνχ που τότε πάλευαν να διώξουν τους Γάλλους από την πατρίδα τους. Μετά από αυτή την ήττα η Γαλλία αποσύρθηκε από το Βόρειο Βιετνάμ αλλα μετά από λίγο καιρό οι Η.Π.Α. πήραν την θέση των Γάλλων και ενεπλάκησαν οι ίδιες στον πόλεμο ενάντια στους Βιετναμέζους. Η περιγραφή της μάχης είναι πολύ αναλυτική με πολλές αυθεντικές φωτογραφίες της μάχης και πολύ καλή ανάλυση για τους λόγους που οδήγησαν τους Βιετναμέζους στην νίκη. Στο βιβλίο υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα αιτιολογία στο γιατί επελέγη η συγκεκριμένη τοποθεσία για την μάχη. Σύμφωνα με τον συγγραφέα στην περιοχή υπήρχε μεγάλη παραγωγή οπίου το εμπόριο του οποίου χρησιμοποιούσαν και οι δυο πλεύρες για να χρηματοδοτούν τις πολεμικές επιχειρήσεις τους, οπότε όποια πλευρά κατείχε την κοιλάδα θα εισέπρατε και τα πολλά χρήματα που αντιστοιχούσαν στο εμπόριο του οπίου και θα το στερούσαν από τον αντίπαλο. Αν αληθεύει δείχνει και μια διαφορετική πλευρά στο γιατί γίνονται οι πόλεμοι. 9,5/10 4. Πλαταιές 479 π.Χ., η οπλιτική φάλαγγα εξουδετερώνει την Περσική απειλή. Όπως ξέρουμε από το σχολείο η μάχη στις Πλαταιές ήταν η τρίτη μάχη μεταξύ Ελλήνων και Περσών στην εκστρατεία του βασιλιά Ξέρξη ενάντια στην Ελλάδα, μετά από εκείνη στις Θερμοπύλες και την ναυμαχία στην Σαλαμίνα και αυτή που οδήγησε οριστικά τους Πέρσες εκτός της Ελλάδας. Το βιβλίο προσφέρει μια πολύ καλή και αναλυτική περιγραφή τόσο της ίδιας της μάχης όσο και του τρόπου που μάχονταν τόσο οι Έλληνες όσο και οι Πέρσες στρατιώτες, είναι αρκετά καλό και με πολλές εικόνες που δείχνουν το πως ήταν οπλισμένοι οι αντίπαλοι, έτσι ώστε να καταλαβαίνεις καλύτερα τι διαβάζεις. 9/10 Edited May 6, 2018 by vaggelis 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 7, 2018 Share Posted May 7, 2018 Τhe Etruscans: Art, Architecture, And History, Federica Borrelli Καλό, συγκροτημένο, αλλά έφαγα μεγάλη ήττα: το παράγγειλα από τα εξωτερικά, το πλήρωσα οριακά χρυσάφι και μετά ανακάλυψα ότι έχει μεταφραστεί στα ελληνικά και το έχω ήδη διαβάσει... Ελάσσονες Γεωγράφοι: Άπαντα 1, Άννων, Σκύλαξ, Ηρακλείδης ο Κριτικός, Διονύσιος του Καλλιφώντος, Διονύσιος ο Βυζάντιος και Ελάσσονες Γεωγράφοι: Άπαντα 2, Πυθέας ο Μασσαλιώτης, Αρτεμίδωρος ο Εφέσιος Περίμενα αυτήν την έκδοση, πόσα, είκοσι χρόνια; Επιτέλους! Ασσυριολογία, Paul Garelli Οριακά χάσιμο χρόνου για μένα. Απευθύνεται σε ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά την υπόθεση. Μια σημαντική απορία που μου προέκυψε είναι γιατί λέγεται Ασσυριολογία όταν οι μισές και παραπάνω ιδέες του έχουν να κάνουν με πολιτισμούς άλλους από τον ασσυριακό. Δεν ξέρω, ας μιλήσουν οι σπουδαγμένοι. Θα το είχα παρατήσει, αλλά βρέθηκα σε αδύναμη στιγμή και το τελείωσα με το στανιό. Μαγειρεύοντας για βασιλιάδες Η ζωή του Antonin Carême του πρώτου διάσημου σεφ, Ian Kelly Μια βιογραφία φτιαγμένη από ίσες δόσεις ιστορίας, ψυχολογίας, γαστρονομίας και αγάπης για έναν άνθρωπο που άλλαξε τον τρόπο που τρώμε, οριστικά και αμετάκλητα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 12, 2018 Share Posted May 12, 2018 Για καλό και για κακό: ευχή και κατάρα στον λαϊκό λόγο, Γεράσιμος Ρηγάτος Πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα, με παραδείγματα και ορισμούς και μια υποφώσκουσα τρυφερότητα για το θέμα εκ μέρους του συγγραφέα. Μου έλειψαν (αν και ήταν εξαρχής σαφές ότι δε θα ήταν εξαντλητική η παρουσίαση του θέματος) ευχές και κατάρες από τη Μακεδονία και τη Θράκη, κι εκείνη η ευχή/κατάρα που οι πολλοί ίσως την έχουν ακούσει από το στόμα της Ρένας Βλαχοπούλου: "που κακή Λαμπριά να μη σ' έβρει". Το λέγαμε και στο σπίτι αυτό, κάτι που ξεκινούσε ως κατάρα (κακή Λαμπριά, κακό Πάσχα δηλαδή) και πριν ολοκληρωθεί γυρνούσε σε ευχή (να μη σ' έβρει). Η γιαγιά μου προτιμούσε κάτι πιο Ρουμελιώτικο, "του κακό χρόνο να μην έχεις". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 16, 2018 Share Posted May 16, 2018 Ο Έρωτας στην Αρχαία Αίγυπτο, Ruth Schumann-Antelme & Stephane Rossini Πάρα πολύ ενδιαφέρον και επεξηγηματικό, με άφθονη εικονογράφηση που αποδεικνύει ότι οι αρχαίοι δε διαφέρουν σε τίποτε από μας τους νεώτερους: το μυαλό τους ήταν συχνά-πυκνά στο κεχρί. Πέραν τούτου κι επειδή οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν λίγο ανέμπνευστο (μάλλον όχι όσο πνευματώδες θα ήθελα) χιούμορ, το όλο πόνημα χάνει κάτι από λούστρο του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted May 22, 2018 Share Posted May 22, 2018 Το χρονικό των Ουγγροτουρκικών πολέμων 1443-1444, Γκιουλσούν Αϊβαλή, Ελισάβετ Ζαχαριάδου, Αντώνης Ξανθυνάκης Αγόρασα αυτό το βιβλίο πιστεύοντας πως θα είναι μια επιστημονική προσέγγιση του τίτλου του, ίσως λιγότερο μονόπλευρη, μιας και ένας από τους συγγραφείς φαίνεται να είναι τουρκικής καταγωγής. Και την πάτησα! Αλλά χαίρομαι τόσο πολύ που την πάτησα! Το βιβλίο είναι μια μελέτη/μετάφραση στα ελληνικά ενός χειρογράφου, ανώνυμου συγγραφέως, σύγχρονου των γεγονότων που περιγράφει. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά... Αλλά αυτός ο ανώνυμος Οθωμανός, ο πιθανόν στρατιωτικός και συμμετέχων στα γεγονότα κι ο ίδιος, φαίνεται να έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και μια πολύ τσουχτερή λαϊκή γλώσσα, που την διανθίζει με μερικές -επαναλαμβανόμενες- λόγιες λέξεις. Πχ, οι χριστιανοί είναι πάντα "οι χαμερπείς άπιστοι". Ο Ουνυάδης, "αυτός ο χοίρος", όταν κάνει προτάσεις στον "κακούργο Βασιλιά", λέει "κι άλλες τέτοιες πολλές βλακείες". Πέρα από τη χαριτωμένη αφήγηση, που πολλές φορές με έκανε να γελάω μέσα στο λεωφορείο με τη σπιρτάδα της, ο συγγραφέας φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά τα γεγονότα και τα παραθέτει με τη σωστή τους σειρά και με τις πραγματικές αιτίες της εκάστοτε πράξης να διαφαίνονται διακριτικά πίσω από τις λέξεις του, πχ. όταν δεν σχολιάζει, αλλά παραθέτει την ξεκάθαρη μεθόδευση του Μουράτ ώστε οι άμαξες με το χρυσάφι των χριστιανών να πέσουν στα δικά του χέρια μετά από διαπραγμάτευση κι όχι στα χέρια του στρατού του, μετά το πλιάτσικο. Τελικά, αν και αγόρασα αυτό το βιβλίο για να πάρω καμιά ιδέα για μια υποπλοκή του μυθιστορήματος που θέλω να γράψω φέτος, κέρδισα πολύ περισσότερα: ένα βιβλίο-μαρτυρία για μια εποχή και δυο λαούς για τα οποία ξέρω πολύ λίγα κι ένα πολύ ευχάριστο παλιακό ανάγνωσμα, από εκείνα που ειλικρινά δε χορταίνω να καταβροχθίζω. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 26, 2018 Author Share Posted May 26, 2018 Ερίκ Βυϊγιάρ - Ημερήσια διάταξη (L'ordre du jour, 2017) Ένα τόσο μικρό βιβλίο σε μέγεθος, αλλά τόσο μεγάλο σε νοήματα και αλήθειες. Ο συγγραφέας ασχολείται κυρίως με δυο σημαντικά ιστορικά γεγονότα σχετικά με τον Β' Π.Π., αυτό της μυστικής σύσκεψης είκοσι τεσσάρων βαρόνων της Γερμανικής βιομηχανίας με ανώτατους αξιωματικούς του Ναζιστικού καθεστώτος τον Φεβρουάριο του 1933 -κατά την οποία αποφασίστηκε η στήριξη και η χρηματοδότηση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος-, καθώς και αυτό της προσάρτησης της Αυστρίας τον Μάρτιο του 1938. Η διάθεση του Βυϊγιάρ είναι σκωπτική, η γραφή του πυκνή και σε σημεία ειρωνική, ο συγγραφέας καταφέρνει με χαρακτηριστική σαφήνεια και μαεστρία να αναδείξει τα παρασκήνια της Ιστορίας, κάνει τον αναγνώστη να στρέψει για λίγο την προσοχή του σ'αυτά που κρύβονται κάτω από το χαλί, αναδεικνύει τον τρόπο που ασκείται η εξουσία και πως η δική μας συναίνεση και ο συμβιβασμός των ισχυρών με κίνητρο το κέρδος και τη δύναμη, οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα, σε γεγονότα γεμάτα πόνο, μίσος και οργή. Πρόκειται για ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο βιβλίο, ένας παράξενος αλλά λειτουργικός συνδυασμός μυθιστορήματος, ιστορικής αφήγησης και δοκιμίου. 8.5/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 11, 2018 Share Posted June 11, 2018 (edited) Διάβασα το συλλογικό έργο ''Μυστικές Πύλες''. Και όπου μυστικές πύλες πραγματικά ή μη μέρη που υπήρξαν στη Γη κατά το μακρινό παρελθόν. Ή ίσως ακόμη και σήμερα σε απρόσιτες τοποθεσίες και διαστάσεις. Ατλαντίδα, Κόλαση, Πύλη του Παραδείσου, Σαμπάλα και διάφορα άλλα τέτοια περίεργα. Η συγκεκριμένη θεματολογία μου αρέσει και ιδίως σε συνδυασμό με το φιλοσοφικό, και με εικασίες ύφος των βιβλίων των εκδόσεων Άγνωστο/ Αρχέτυπο. Κυρίως όμως σαν άρθρα σε περιοδικό, όχι τόσο συγκεντρωμένα σε βιβλίο. Είναι του γούστου μου, πλην όμως όχι όλες οι πτυχές της. Σε κάθε περίπτωση πάντως απολαμβάνω το νοητικό εκείνο ταξίδι πανάρχαιων χωρών με τους θαυμαστούς τους πολιτισμούς που χάνονται στην αχλή του χρόνου. Με πρώτη και καλύτερη -φυσικά- την γνωστή σε όλους μας Ατλαντίδα. Υπήρξε στα αλήθεια; Και αν ναι, πότε και που; Στη Σαντορίνη ή στον Ατλαντικό, δύο από τις επικρατέστερες της τοποθεσίες; Και καταστράφηκε όντως από κάποιο βιβλικό κατακλυσμό; Τρομερό btw το γράψιμο του Ναούμ Θεοδοσιάδη που υπογράφει το κεφάλαιο. Ένα και το αυτό με της Ροζάννας Βούρτση που καταπιάνεται με τη Σάνγκρι- Λα. Αιθέρια, από το ίδιο υλικό που είναι και τα όνειρα. Μιλούσε άραγε ο Τζέιμς Χίλτον στο ''Χαμένος Ορίζοντας'' για ένα μέρος εξολοκλήρου επινόησης της φαντασίας του ή μήπως για κάτι πολύ πιο απτό; Που τελειώνει η φαντασία και που ξεκινά η πραγματικότητα; Πρέπει επιτέλους να το διαβάσω κάποια στιγμή! Κάπως έτσι κυμαίνεται όλο το βιβλίο παραθέτοντας ένα κράμα ιστορικών και φανταστικών γεγονότων. Κάποια στιγμή κουράστηκα αλλά τα κεφάλαια που με ενδιέφεραν άξιζαν τον κόπο. Ήταν και μικρό και έφυγε γρήγορα. Edited June 11, 2018 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 11, 2018 Author Share Posted June 11, 2018 Τζάστιν Χάλπερν - Μπαμπακίες (Sh*t My Dad Says, 2010) Την ομότιτλη σειρά ποτέ δεν έκατσα να τη δω, ενώ έπρεπε να περάσουν πάνω από πέντε χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο για να το αγοράσω (έναντι δυο ευρώ από κάποιο παζάρι βιβλιοπωλείου - με τόσα λεφτά ούτε ζαμπονοτυρόπιτα δεν παίρνει κανείς). Και πέρασαν πάνω από δυόμισι χρόνια από τότε που το αγόρασα για να κάτσω να το διαβάσω. Και αυτό τυχαία έγινε, απλώς το πήρε το μάτι μου, διάβασα τις πρώτες σελίδες, και έφαγα κόλλημα. Πλάκα είχε το βιβλίο, σίγουρα μου έφτιαξε το κέφι και μ'έκανε να περάσω ευχάριστα και ξεκούραστα για δυο και κάτι ώρες. Ευχαριστήθηκα για τα καλά όλες αυτές τις κουλές ιστορίες του συγγραφέα για τον τρελό και ανορθόδοξο αλλά συνάμα φοβερό πατέρα του, ενώ πλάκα είχαν οι "σοφιστείες" λίγων γραμμών του πατέρα Χάλπερν για πολλά και διάφορα θέματα. Φυσικά οι πολιτικά ορθοί αναγνώστες και όσοι δεν πολυγουστάρουν το βρισίδι, καλύτερα να μείνουν μακριά από το βιβλίο. 8/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted June 28, 2018 Share Posted June 28, 2018 (edited) Διάβασα το ''Εν Ψυχρώ'' του Τρούμαν Καπότε. Όντας οι serial killers (αν και στη προκειμένη δεν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους) από τα αγαπημένα μου θέματα, το ζαχάρωνα καιρό. Πρόκειται για χρονικό του αληθινού ξεκληρίσματος μίας οικογένειας που έλαβε χώρα στο Κάνσας στα τέλη της δεκαετίας του '50. Στη μακρινή εκείνη εποχή που υποτίθεται ότι τα πράγματα ήταν πιο αγνά και ο καθένας μπορούσε να κοιμάται με τις πόρτες ξεκλείδωτες, θα λάμβανε χώρα ένα τραγικό περιστατικό που θα αποδείκνυε με τον χείριστο τρόπο ότι τα πράγματα δυστυχώς δεν ήταν καθόλου έτσι. Κλάττερ από τη μία. Μητέρα, πατέρας, γιος και κόρη. Αγρότες που μοχθούσαν για τα ευ ζην. Μία μέση μικροαστική οικογένεια με τα προβλήματα και τις χαρές της, όπως κάθε άλλη. Πέρρυ Έντουαρντ Σμιθ και Ρίτσαρντ Γιουτζίν Χίκοκ από την άλλη. Μίζερα, θρασύδειλα ανθρωπάκια. Αλήτες που γυρνούσαν από δω και από εκεί, κλέβοντας και ρεμαλιάζοντας. Παράσιτα που ζούσαν εις βάρος αυτών που είχαν την ατυχία να τους συναναστρέφονται. Έχοντας λανθασμένη πληροφόρηση για χρηματοκιβώτιο στη φάρμα των πρώτων, ένα βράδυ μπούκαραν και έγινε το έλα δεις. Το έγκλημα σόκαρε την τοπική κοινωνία και όχι μόνο. Και επίσης τον συγγραφέα που άρχισε έρευνα για τα τι και τα πως. Μαεστρικό γράψιμο που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι και εσύ εκεί. Στον αγρό, και να σε χτυπάνε ο αέρας και ο ήλιος στο πρόσωπο. Παράλληλη αφήγηση με τα της οικογένειας και των δραστών και την αγωνία να κορυφώνεται ολοένα. Αλλά και αναφορές στη στρατιά των επιθεωρητών που εξαπολύθηκε στο κατόπι τους. Την τύχη που χρειάστηκαν και την ικανότητα και επιμονή που επέδειξαν για να τους συλλάβουν. Τρομερή σκιαγράφηση χαρακτήρων, ο καθένας με τις ελπίδες και τους φόβους του. Και ενδελεχείς λεπτομέρειες. Αλλά σε μεγάλο βαθμό όμως. Μιλάμε για γράμματα που έστελναν στους δράστες συγγενείς και φίλοι αφού συνελήφθησαν αλλά και πιο πριν. Και διάφορα παρόμοια τα οποία θέλουν πολύ ψάξιμο για να τα ξετρυπώσει κανείς. Προς το τέλος έγινε και σύντομο ψυχολογικό πορτραίτο κατά πόσο κάποιος έχει κίνητρο όταν διαπράττει φόνο ή όχι. Αν έχει συναίσθηση της πράξης του, και άρα αν φέρει ευθύνη και μπορεί να δικαστεί και να τιμωρηθεί για αυτήν. Το οποίο και μου άρεσε πολύ. Όπως και όλο το βιβλίο άλλωστε. Καλό ήταν, στο βαθμό δηλαδή που μπορεί να είναι καλό κάτι που έχει να κάνει με μία τέτοια τραγωδία. Έχουν γίνει και μία- δύο ταινίες. Edited June 28, 2018 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 6, 2018 Author Share Posted July 6, 2018 (edited) Κώστας Μαλιάτσης Σάλας - Ήρθε το χαρτί Μετά από ένα εξαιρετικό βιβλίο του Χέμινγουεϊ ("Μια κινητή γιορτή"), είπα να διαβάσω κάτι εντελώς μα εντελώς διαφορετικό, τόσο θεματικά όσο και ποιοτικά, οπότε έπιασα το πρώτο βιβλίο του Κώστα Μαλιάτση (δεν ξέρω αν θα υπάρξει επόμενο βέβαια), το οποίο έχει να κάνει με τις εμπειρίες του από τη θητεία που υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό. Βυσματική ή όχι, την έκανε τη θητεία του, και μας περιγράφει τις εντυπώσεις του, καθώς και διάφορα τραγελαφικά και κωμικοτραγικά περιστατικά που έζησε, με το δικό του στιλ και ύφος. Μπορεί να έχω δει αποσπασματικά κάποια βίντεο του στο Youtube (δεν κόβω και το χέρι μου όμως!), πάντως γενικά δεν έχω ασχοληθεί μαζί του. Το βιβλίο το αγόρασα και το διάβασα, γιατί δεν θα αργήσει η στιγμή που θα πάω και 'γω για φαντάρος (μπρρρρ), οπότε θα ήθελα να αποκτήσω μια κάποια εικόνα. Βέβαια έχω μια καλύτερη εικόνα από γνωστούς και φίλους που έχουν κάνει προ πολλού το φανταριλίκι τους, αλλά είναι διαφορετικό πράγμα να διαβάζεις κάτι σχετικό στο χαρτί, από έναν κωμικό. Δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά ή ότι δεν έμαθα και κάποια πραγματάκια, σαν βιβλίο έχει την πλάκα του, τον χαβαλέ και την καφρίλα του, αλλά μέχρι εκεί, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Σίγουρα δεν είναι το απόλυτο βιβλίο για τις εμπειρίες ενός φαντάρου στον σημερινό Ελληνικό Στρατό -πάντως είναι ένα καλό δείγμα-, ενώ έτσι όπως είναι γραμμένο σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα. Αλλά, εντάξει, θα το διαβάσουν όσοι παρακολουθούν τον Μαλιάτση, καθώς και κάποιοι ξέμπαρκοι (όπως εγώ) που θέλουν να διαβάσουν κάτι σχετικό με τη θητεία στον στρατό. Υ.Γ. Η τελική βαθμολογία είναι σχετική, δεν σημαίνει κάτι από μόνη της, απλώς πρέπει να βάλω μια. 6.5/10 Edited July 12, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 7, 2018 Share Posted July 7, 2018 (edited) 9 hours ago, BladeRunner said: Κώστας Μαλιάτσης Σάλας - Ήρθε το χαρτί Μετά από ένα εξαιρετικό βιβλίο του Χέμινγουεϊ ("Μια κινητή γιορτή"), είπα να διαβάσω κάτι εντελώς μα εντελώς διαφορετικό, τόσο θεματικά όσο και ποιοτικά, οπότε έπιασα το πρώτο βιβλίο του Κώστα Μαλιάτση (δεν ξέρω αν θα υπάρξει επόμενο βέβαια), το οποίο έχει να κάνει με τις εμπειρίες του από τη θητεία που υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό. Βυσματική ή όχι, την έκανε τη θητεία του, και μας περιγράφει τις εντυπώσεις του, καθώς και διάφορα τραγελαφικά και κωμικοτραγικά περιστατικά που έζησε, με το δικό του στιλ και ύφος. Μπορεί να έχω δει αποσπασματικά κάποια βίντεο του στο Youtube (δεν κόβω και το χέρι μου όμως!), πάντως γενικά δεν έχω ασχοληθεί μαζί του. Το βιβλίο το αγόρασα και το διάβασα, γιατί δεν θα αργήσει η στιγμή που θα πάω και 'γω για φαντάρος (μπρρρρ), οπότε θα ήθελα να αποκτήσω μια κάποια εικόνα. Βέβαια έχω μια καλύτερη εικόνα από γνωστούς και φίλους που έχουν κάνει προ πολλού το φανταριλίκι τους, αλλά είναι διαφορετικό πράγμα να διαβάζεις κάτι σχετικό στο χαρτί, από έναν κωμικό. Δεν μπορώ να πω ότι δεν πέρασα καλά ή ότι δεν έμαθα και κάποια πραγματάκια, σαν βιβλίο έχει την πλάκα του, τον χαβαλέ και την καφρίλα του, αλλά μέχρι εκεί, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Σίγουρα δεν είναι το απόλυτο βιβλίο για τις εμπειρίες ενός φαντάρου στον σημερινό Ελληνικό Στρατό -πάντως είναι ένα καλό δείγμα-, ενώ έτσι όπως είναι γραμμένο σίγουρα δεν είναι για όλα τα γούστα. Αλλά, εντάξει, θα το διαβάσουν όσοι παρακολουθούν τον Μαλιάτση, καθώς και κάποιοι ξέμπαρκοι (όπως εγώ) που θέλουν να διαβάσουν κάτι σχετικό με τη θητεία στον στρατό. Υ.Γ. Η τελική βαθμολογία είναι σχετική, δεν σημαίνει κάτι από μόνη της, απλώς πρέπει να βάλω μια. 7/10 Δεν ξέρω αν γνωρίζεις αυτό. Αν όχι, κάνε ένα κόπο και ψάξτο. Το έχω διαβάσει σε άλλη έκδοση και ήταν καλό, ωραίο. Κατά την διάρκεια μάλιστα της στρατιωτικής μου θητείας, όντας νεοσύλλεκτος στο κέντρο! Και όχι ''μπρρρρ'''. Όχι δηλαδή ότι θα είσαι λες και έχεις πάει διακοπές. Αλλά δεν είναι και τίποτα το τρομερό. Κρατήσου μόνο μακρυά απ' όσους διαπιστώσεις ότι είναι μυστήριοι (θα συναντήσεις μπόλικους τέτοιους δυστυχώς) και θα περάσει πιο εύκολα. Και πιο γρήγορα Edited July 7, 2018 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted July 7, 2018 Share Posted July 7, 2018 Ρε σεις ο στρατός είναι η τελευταία ευκαιρία του άντρα να είναι ξέγνοιαστος... Μόνο χαβαλές... Βύσμα δεν είχα... Λέσβο πήγα... Μια χαρά... Όχι φόβος Γιώργο... Απίστευτος χαβαλές... Θα δεις... Να πας χαλαρός... Βιβλία για το στρατό δεν χρειάζονται... Όσο για αφηγήσεις... Όλοι τα φουσκώνουμε 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 7, 2018 Author Share Posted July 7, 2018 (edited) 1 hour ago, Δημήτρης said: Δεν ξέρω αν γνωρίζεις αυτό. Αν όχι, κάνε ένα κόπο και ψάξτο. Το έχω διαβάσει σε άλλη έκδοση και ήταν καλό, ωραίο. Κατά την διάρκεια μάλιστα της στρατιωτικής μου θητείας, όντας νεοσύλλεκτος στο κέντρο! Και όχι ''μπρρρρ'''. Όχι δηλαδή ότι θα είσαι λες και έχεις πάει διακοπές. Αλλά δεν είναι και τίποτα το τρομερό. Κρατήσου μόνο μακρυά απ' όσους διαπιστώσεις ότι είναι μυστήριοι (θα συναντήσεις μπόλικους τέτοιους δυστυχώς) και θα περάσει πιο εύκολα. Και πιο γρήγορα Ναι, το έχω το συγκεκριμένο βιβλίο, και μάλιστα σε μέγεθος τσέπης από τις εκδόσεις Bell. Θα το διαβάσω και αυτό κάποια στιγμή, αν και φυσικά ήταν άλλα χρόνια τότε, σίγουρα πιο ενδιαφέροντα. Και το "μπρρρρ" χιουμοριστικά το έβαλα, δεν είναι ότι φοβάμαι κάτι. Όσο για τους μυστήριους και τους μ@λ@κες, έχω τον τρόπο να τους αποφεύγω πλέον 44 minutes ago, alanon said: Ρε σεις ο στρατός είναι η τελευταία ευκαιρία του άντρα να είναι ξέγνοιαστος... Μόνο χαβαλές... Βύσμα δεν είχα... Λέσβο πήγα... Μια χαρά... Όχι φόβος Γιώργο... Απίστευτος χαβαλές... Θα δεις... Να πας χαλαρός... Βιβλία για το στρατό δεν χρειάζονται... Όσο για αφηγήσεις... Όλοι τα φουσκώνουμε Βρε ναι, το θέμα είναι να γνωρίσω ωραία και ενδιαφέροντα άτομα. Άπαξ και γίνει αυτό, χαλλλαρά. Βέβαια δεν ξέρω πότε, που και ακόμα και αν θα κάνω τη (μειωμένη κατά ένα μήνα) θητεία μου τελικά, μιας και έχω κάνει δυο πολύ σοβαρά χειρουργεία στο αυτί τον τελευταίο καιρό και πρέπει να εξετάζομαι/ελέγχομαι κάθε τόσο, χώρια οι πιθανές υποτροπές... Αλλά όπως και να΄χει πρέπει να τελειώνω με αυτή την ιστορία, να μπει μια κάποια τάξη επιτέλους. Edited July 7, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 7, 2018 Share Posted July 7, 2018 (edited) 2 hours ago, BladeRunner said: Ναι, το έχω το συγκεκριμένο βιβλίο, και μάλιστα σε μέγεθος τσέπης από τις εκδόσεις Bell. Στην ίδια έκδοση το έχω και εγώ. Μου έχει μείνει η σκηνή όπου σε μία βολή έπαθε εμπλοκή το όπλο του. Με αποτέλεσμα να βρεθεί μ' ένα λοχία σκαρφαλωμένο στη πλάτη του να τον βρίζει επειδή θα αργήσουν για το μεσημεριανό Δεν λέω περισσότερο για να μην στο χαλάσω, απλά να πάρεις μία ιδέα για το όλο ύφος. Edited July 7, 2018 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 30, 2018 Share Posted July 30, 2018 (edited) Διάβασα το Συλλογικό έργο: ''20 Μεγάλοι Σοφοί και οι Διδασκαλίες τους''. Με χρονολογική σειρά γίνεται αναφορά και στους Πυθαγόρα, Βούδα, Ηράκλειτο, Ιησού Χριστό, Πλωτίνο, Μωάμεθ, Τζελαλεντίν Ρουμί, Γρηγόριο Παλαμά, Φρειδερίκο Νίτσε (θα τον έβαζα και αυτόν στους παρακάτω απ' όσο όμως μπόρεσα να καταλάβω δεν είναι για αρχάριους), Ρούντολφ Στάινερ, Μαχάτμα Γκάντι, Γεώργιο Γκουρτζίεφ, Τζιντού Κρισναμούρτι και Δαλάι Λάμα. Ένα βιογραφικό σημείωμα, μικρή αναφορά και ανάλυση του έργου τους και βιβλιογραφία όπου αυτή υπάρχει. Λίγα λόγια για αυτούς που με κέντρισαν περισσότερο: Λάο Τσε. Σε αντίθεση με το έργο του ''Τάο τε Κινγκ'', ένα από το γνωστότερα φιλοσοφικά κείμενα, ο ίδιος παραμένει άγνωστος. Η παλαιότερη αναφορά τον θέλει δάσκαλο του Κομφούκιου να ταξιδεύει στη δύση και στην Ινδία, ενώ μία άλλη όχι ως άνθρωπο, αλλά ως άυλη οντότητα. Πάντως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα 81 συνολικά ποιήματα του συνεχίζουν να ασκούν μεγάλη επιρροή. Σωκράτης και Πλάτωνας. Ποιοι άραγε δεν τους έχουν έστω ακουστά; Όλοι λίγο- πολύ κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Αναμενόμενο μιας και σε κάθε περίπτωση έχουμε να κάνουμε με δύο από τα πιο διαυγή πνεύματα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όλο λέω ότι θα διαβάσω και όλο δεν το κάνω! Πατάντζαλι, έζησε στην Ινδία τον 2ο αιώνα π.Χ. και έγραψε τους ''Γιόγκα Σούτρας''. Αφορισμούς που έχουν να κάνουν με την γιόγκα και την τεχνική της ένωσης με το θείο. Μέσα από οχτώ μονοπάτια δίνει μεθόδους εφαρμογής και τελειοποίησης τους. Στο προτελευταίο μάλιστα με την ονομασία Ντιάν, γίνεται λόγος για την αστρική προβολή. Τζιορντάνο Μπρούνο. Δομινικανός μοναχός, φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρονόμος, δεν νομίζω να ήταν υπερβολή να τον αποκαλούσε κανείς homo universalis. Σε λάθος όμως εποχή, όντας γεννημένος στα μέσα του 16ου αιώνα. Οι τρομερά προοδευτικές του ιδέες τον έφεραν σε μετωπική σύγκρουση με το θεοκρατικό κατεστημένο του καιρού του. Κυριότερη εκ των οποίων μάλλον το ότι αμφισβήτησε τη γεωκεντρική και κατ' επέκταση ανθρωποκεντρική θεωρεία του Πτολεμαίου για την θέση της Γης στο σύμπαν. Αντιστάθηκε στις πιέσεις της Ιεράς Εξέτασης να τις εγκαταλείψει με αποτέλεσμα να πεθάνει στη πυρά. Γιάκομπ Μπέμε, χριστιανός μυστικιστής και θεολόγος γεννημένος το 1575 σ' ένα χωριό στη σημερινή Γερμανία. Ταπεινής καταγωγής, σόκαρε με τα συγγράμματα του. Η θεωρία του των Αντιστοιχιών αναμιγνύει στοιχεία από Αλχημεία, Καμπάλα, Αστρολογία και Αναγεννησιακή μαγεία. Ενώ στο ''Τρεις αρχές της Θείας οντότητας'' καταπιάνεται με μερικά από τα σημαντικότερα εσχατολογικά θέματα. Και τέλος ο πολύς Καρλ Γιουνγκ. Θεωρείται μαζί με τον επίσης μεγάλο Σίγκμουντ Φρόυντ, ως ένας από τους πατέρες της ψυχολογίας. Της επιστήμης εκείνης που καταπιάνεται με τις απροσμέτρητες αβύσσους της ανθρώπινης ψυχής. Σημαντική συνεισφορά μεταξύ πολλών άλλων η θεωρία του ασυνείδητου. Με ενδιαφέρει η ψυχολογία, θέλω κάποια στιγμή να διαβάσω λίγο και από τους δύο. Προσεχτικά όμως επειδή δεν κατέχω γρυ, να μην εκραγεί ο εγκέφαλος μου Καλό ήταν. Λιτό και καλογραμμένο, προσφέρει ένα ωραίο πρώτο βήμα για όποιον ενδιαφέρεται να την ψάξει περαιτέρω με εκείνον που θα του κινήσει το ενδιαφέρον. Edited July 31, 2018 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 16, 2018 Share Posted August 16, 2018 (edited) Διάβασα το ''Κον- Τίκι'' του Θορ Χέιερνταλ. Ο συγγραφέας ήταν Νορβηγός επιστήμονας και εξερευνητής. Γεννημένος στις αρχές του 20ου αιώνα, έτρεφε ενδιαφέρον για την αρχαιολογία. Όπως και σε αντιδιαστολή με τα επιστημονικά δεδομένα, την πεποίθηση ότι πολλοί αρχαίοι λαοί είχαν την δυνατότητα να πραγματοποιούν θαλασσινά ταξίδια διανύοντας τεράστιες αποστάσεις. Πνεύμα ανήσυχο, δεν έμεινε μόνο στα λόγια αλλά πέρασε και στη πράξη κατασκευάζοντας το ''Κον- Τίκι''. Ονομασία που παραπέμπει σε σημαντική θεότητα των Ίνκας, το ''Κον- Τίκι'' δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία μικρή σχεδία με πανιά. Χωρίς μηχανή, σωστικές λέμβους και άλλα τεχνολογικά καλούδια του σήμερα, ίδια ακριβώς με εκείνη που πίστευε ότι χρησιμοποιούνταν στους προϊστορικούς εκείνους καιρούς. Ξεκινώντας από το Περού κατέληξε στα νησιά Τουαμότο, συμπλέγματος αρχιπελάγους του Νοτίου Ειρηνικού. Διανύοντας ούτε λίγο ούτε πολύ την εξωπραγματική απόσταση των 4.300 ναυτικών μιλίων ? Όπου μαζί με το πενταμελές του πλήρωμα παρακολουθούμε τα όσα απίστευτα πέρασαν. Τις τεχνικές επιβίωσης που χρησιμοποιούσαν με φυσητήρες και καρχαρίες να περιπολούν. Χταπόδια, τόνοι και διάφορα άλλα ευπρόσδεκτα και μη να προσγειώνονται (προσθαλασσώνονται καλύτερα ) στη σχεδία. Θάλασσα άλλοτε λάδι και άλλοτε αγριεμένη, με κύματα σε μέγεθος βουνών να ορμάνε να τους καταπιούν. Έχοντας ως μόνη επικοινωνία με τον έξω κόσμο όποιον ασυρματιστή τύχαινε να πιάσουν στη συχνότητα τους. Αν και εφόσον τους πίστευε όταν του έλεγαν ποιοι ήταν. Παρά την πρακτική επιτυχία του εγχειρήματος και την μεγάλη δημοσιότητα που ακολούθησε, η επιστημονική κοινότητα παρέμεινε σκεπτική. Με κύριο επίχειρημα την μη ύπαρξη στοιχείων για προ Κολομβιανή αποίκηση σε νησιά που βρίσκονται πιο κοντά στην Αμερικανική ήπειρο. Αυτό όμως ελάχιστη ή και καθόλου σημασία έχει. Ακόμα και αν δεν ισχύει, μιας και πολλά τεχνολογικά επιτεύγματα δεν κατακτήθηκαν με την πρώτη παρά μόνο ύστερα από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες. Παρά μόνο το όλο κολοσσιαίο από έναν άνθρωπο που πάλεψε να διευρύνει τους ορίζοντες της ανθρώπινης σκέψης. Έχει γίνει και ταινία, θα την δω μία από αυτές τις μέρες. Edited August 16, 2018 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 16, 2018 Author Share Posted September 16, 2018 Τζ. Ντ. Βανς - Το τραγούδι του Χιλμπίλη (Hillbilly Elegy, 2016) Μια μέρα του Ιουνίου, εκεί που κοίταζα τις νέες κυκλοφορίες στην Πολιτεία, πήρε το μάτι μου το συγκεκριμένο βιβλίο, για το οποίο οφείλω να παραδεχτώ ότι δεν γνώριζα απολύτως τίποτα. Διαβάζω την περίληψη, αλλά και τις δυο-τρεις πρώτες σελίδες, και το τσιμπάω δίχως δεύτερη σκέψη, χωρίς φυσικά να έχω ιδέα για τη βαθμολογία που έχει στο Goodreads ή για τις κριτικές που έχει δεχθεί. Αφού γύρισα στο σπίτι και το έψαξα, κατάλαβα ότι πήρα ένα πολύ ενδιαφέρον και αρκετά σημαντικό βιβλίο. Λοιπόν, τώρα που το διάβασα, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι όντως πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, που έχει κάποια πραγματάκια να πει, τόσο στους ίδιους τους Αμερικάνους (και ιδιαίτερα στους Χιλμπίληδες), όσο και σε μας τους Έλληνες. Πρώτα-πρώτα, σαν χρονικό έχει το ενδιαφέρον του, μιας και παίρνουμε μάτι από ένα σημαντικό κομμάτι της Αμερικάνικης κοινωνίας, για το οποίο λίγα πράγματα γνωρίζουμε ουσιαστικά. Ο συγγραφέας αφηγείται αρκετά περιστατικά από τα πρώτα χρόνια της ζωής του, περιγράφει με ειλικρίνεια όλες τις δυσκολίες που πέρασε, δείχνει πως ξεπέρασε τα εμπόδια που συνεχώς έβρισκε μπροστά του, μέχρι να πετύχει κάτι και να ξεφύγει από τη μιζέρια και τη σαπίλα -που τόσοι όμοιοι του δεν κατάφεραν να το κάνουν-, ενώ παρουσιάζει χωρίς φτιασίδια τους ανθρώπους που τον σημάδεψαν (γονείς, παππούδες, διάφοροι συγγενείς, καθηγητές κλπ). Δεύτερον, μέσω των διαφόρων περιστατικών, αλλά και της όλης σκιαγράφησης των χαρακτήρων και γενικά του κοινωνικού περίγυρου του συγγραφέα, βγαίνουν στην επιφάνεια σημαντικά θέματα όπως η φτώχεια, ο ρατσισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, τα σημαντικά οικογενειακά προβλήματα, οι κάθε είδους εξαρτήσεις, η επιλογή πολλών ανθρώπων να μην εργάζονται αλλά να φυτοζωούν από τα επιδόματα, τα αδιέξοδα που μπορεί να συναντήσει ένας νέος και, τελικά, πόσος σημαντικός μπορεί να είναι ο ρόλος ενός γονέα ή ενός παππού για τα παιδικά αλλά και εφηβικά χρόνια ενός ανθρώπου. Δεν έχουμε να κάνουμε με μια εμπεριστατωμένη και επιστημονική κοινωνιολογική ανάλυση της ιδιαίτερης κοινωνίας των λεγόμενων Χιλμπίληδων, αλλά για ένα αυτοβιογραφικό αφήγημα γεμάτο ειλικρίνεια και ζωντάνια, το οποίο ρίχνει φως σε μια κλειστή κοινωνία. Ίσως ο συγγραφέας να μην φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο και να μην... θάβει τους ομοίους του, αλλά δεν κρύβεται κιόλας πίσω από το δάχτυλό του. Βέβαια, κάποια πράγματα θα κακοφανούν σε όσους Χιλμπίληδες διαβάσουν το βιβλίο, αλλά μάλλον από μέσα τους θα παραδεχτούν ότι έτσι είναι. Όσον αφορά τη γραφή, είναι σίγουρα πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, ρέει σαν γάργαρο νερό, αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι ξεχωρίζει κιόλας. Αλλά λίγη σημασία έχει, από τη στιγμή που πετυχαίνει το στόχο της. Το βιβλίο πραγματικά το απόλαυσα και το προτείνω σε όσους θέλουν να διαβάσουν ένα αρκετά ειλικρινές χρονικό ενός Χιλμπίλη. Υ.Γ. Άψογη η ελληνική έκδοση (Δώμα), με πολύ προσεγμένη και γλαφυρή μετάφραση και πολύ ωραία παρουσίαση. 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted October 3, 2018 Share Posted October 3, 2018 (edited) Κώστας Μαλιάτσης Σάλας - Ήρθε το χαρτί απαραδεκτο...ο τυπος μιλαει για στρατο...λες και πηγε...αυλωνα 1 μερα μετα ΣΤΕΠ οπου δεν εκανε τιποτα και μετα 401...βυσμα οσο δεν παει ...και εχει το θρασσος να γραφει ημερολογιο στρατου που δεν εχει ουτε μια ενοπλη υπηρεσια και ουτε μια αγγαρεια με 45 μερες αδεια απολυσεως...οκ...προκλητικο ...ασε που ολο για κατσαριδες λεει...να πηγαινε σε κομμωτηριο αν δεν ηθελε ζωυφια... και δεν εχει καν πλακα... δεν εχει καμια σχεση με τον πραγματικο στρατο...ειναι μονο για κωλοβυσματα...ολοι οι στρατιωτικοι φοβερα αλανια που δεν χωνουν ποτε...ενταξει αυτο ειναι η αλικη στη χωρα των βυσματων οχι ο ΕΣ....ας γραψει βιβλιο κανενας που πηγε οχι αυτος... Edited October 3, 2018 by alanon 3 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 7, 2018 Author Share Posted October 7, 2018 (edited) Τζίμμυ Κορίνης - Pulp Fiction Ο Τζίμμυ Κορίνης είναι ένας από τους πατριάρχες της λεγόμενης αστυνομικής λογοτεχνίας στη χώρα μας, όντας ενεργός ως μεταφραστής, συγγραφέας, σεναριογράφος αλλά και ως απλός αναγνώστης, για πάνω από εξήντα χρόνια, σε ένα είδος που έχει προσφέρει τόσα πολλά στη λογοτεχνία, το οποίο όμως για πολλές δεκαετίες ήταν αρκετά παρεξηγημένο από μεγάλη μερίδα αναγνωστών και κριτικών. Όμως τις τελευταίες δεκαετίες έχει τη θέση και την προσοχή που του αρμόζει. Η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου λέει τα πάντα για τα όσα θα συναντήσει ο αναγνώστης μόλις το ανοίξει και αρχίσει να το διαβάζει, οπότε δεν χρειάζεται απλώς να τα επαναλάβω με δικά μου λόγια. Λοιπόν, ο Τζίμμυ Κορίνης λατρεύει το είδος και αυτό φαίνεται διάχυτα με το πάθος και τη γλαφυρότητα που παρουσιάζει τις διάφορες πληροφορίες. Από τη μια οι απαρχές του είδους, από την άλλη τα δεκάδες "φτηνιάρικα" πολτοπεριοδικά και οι πολλοί ήρωες που μάγεψαν ανά τις δεκαετίες το αναγνωστικό κοινό, καθώς φυσικά και οι συγγραφείς που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επηρέασαν το είδος της λεγόμενης αστυνομικής λογοτεχνίας, όλα αυτά λοιπόν, είναι δοσμένα με ζωντάνια και αμεσότητα. Γιατί, φυσικά, δεν έχει σημασία απλά τι λες, αλλά και πως το λες. Εδώ οι πληροφορίες είναι πραγματικά δεκάδες, ο Κορίνης παρουσιάζει ανέκδοτα και ιστορίες για βιβλία, περιοδικά, συγγραφείς και εκδότες, δίνει μια κατατοπιστική εικόνα για την εξέλιξη του είδους, από την άλλη όμως όλα αυτά τα κάνει με μια ζωντανή και άμεση γραφή, διανθισμένη με χιούμορ και γεμάτη γλαφυρές περιγραφές. Όπως και να το κάνουμε, η ξερή παράθεση πληροφοριών μπορεί να προσφέρει κάποια πράγματα σ'αυτούς που τις αναζητούν, αλλά από ένα σημείο και μετά θα κουράσει τον αναγνώστη. Όμως εδώ το κείμενο είναι ολοζώντανο και διαβάζεται με απόλαυση, γιατί ο συγγραφέας είναι παθιασμένος γι'αυτό που κάνει, και αυτό βγαίνει στη γραφή του. Προσωπικά, όντας λάτρης του είδους και έχοντας διαβάσει κυριολεκτικά εκατοντάδες βιβλία κάθε κατηγορίας (σκληροτράχηλα νουάρ, κλασικά μυθιστορήματα μυστηρίου, θρίλερ, police procedural κλπ), πολλά από αυτά που διάβασα δεν μου ήταν άγνωστα. Ξέρετε, πληροφορίες για συγγραφείς, τίτλοι βιβλίων, χρονολογίες, και πάει λέγοντας. Όμως έμαθα επίσης πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και μου δόθηκε μια εικόνα για τον τρόπο λειτουργίας των πολτοπεριοδικών και τις σχέσεις με τους συγγραφείς και του αναγνώστες, που δεν κατείχα. Και, φυσικά, απόλαυσα όσο δεν πάει τα κεφάλαια με την παρουσίαση σημαντικών φαινομένων του είδους, όπως και τις μίνι βιογραφίες εμβληματικών συγγραφέων στο τέλος. Υ.Γ. 1. Άψογη η έκδοση, με ωραία παρουσίαση, πλούσια εικονογράφηση και προσεκτική επιμέλεια. Εδώ που τα λέμε, ακόμα και η μυρωδιά του χαρτιού με άφησε ικανοποιημένο! Σίγουρα υπάρχουν κάποιες επαναλήψεις πληροφοριών, αλλά έτσι πάνε αυτά. Υ.Γ. 2. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ανά τακτικά χρονικά διαστήματα θα διαβάζω ξανά και ξανά διάφορα κεφάλαια του βιβλίου. Ουσιαστικά πρόκειται για μίνι εγκυκλοπαίδεια που δεν διαβάζεται απλά μια φορά, σωστά; 9/10 Edited October 7, 2018 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 17, 2018 Author Share Posted October 17, 2018 Λάμπρος Φισφής - Τετράδιο κωμωδίας Είπα να αλλάξω λίγο ρεπερτόριο και να διαβάσω κάτι μη λογοτεχνικό και τελείως χαλαρωτικό, έτσι, απλά για να χαζογελάσω και λίγο και να προετοιμαστώ για πιο... βαριά αναγνώσματα στη συνέχεια. Λοιπόν, το βιβλίο το αγόρασα χθες το πρωί (με μεγάλη έκπτωση από Πρωτοπορία), το ξεκίνησα χθες το βράδυ και το τελείωσα κάνα δίωρο πιο μετά (πάλι χθες!). Ωραία πέρασα. Σαν stand-up comedy στο χαρτί. Ιδέες, σκέψεις και παρατηρήσεις για την καθημερινότητα και την ελληνική πραγματικότητα, με χαβαλετζίδικη διάθεση και ευχάριστο χιούμορ. Τόσα πράγματα που γράφονται σ'αυτό το βιβλίο-τετράδιο έχουν περάσει από το μυαλό μου, έχω παρατηρήσει, έχω συναντήσει... Φυσικά και γέλασα με πολλά, φυσικά και γενικά πέρασα καλά. Αλλά το χιούμορ είναι υποκειμενική υπόθεση, διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο, έτσι, το χιούμορ και η όλη αισθητική-λογική αυτού του βιβλίου σίγουρα δεν θα είναι για όλα τα γούστα. Όσον αφορά τη βαθμολογία, είναι ενδεικτική, μπορεί να του βάζω τέσσερα αστεράκια, αλλά είναι... διαφορετικά αστεράκια από αυτά που έχω βάλει σε άλλα βιβλία (μυθιστορήματα, συλλογές/ανθολογίες διηγημάτων, non-fiction κλπ). 7.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 12, 2018 Author Share Posted November 12, 2018 Ρίτσαρντ Φορντ - Μεταξύ τους (Between Them: Remembering My Parents, 2017) Φέτος τον Ιανουάριο ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Ρίτσαρντ Φορντ, διαβάζοντας το "Άγρια ζωή", ένα πραγματικό πολύ όμορφο και καλογραμμένο μυθιστόρημα, που παραλίγο να τσιμπήσει πέντε αστεράκια από μένα (σε δεύτερη ανάγνωση μπορεί και να μη διστάσω). Όσον αφορά το "Μεταξύ τους", είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερο και ξεχωριστό, μια κατάθεση ψυχής του συγγραφέα για τους γονείς του, ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και τη μνήμη, μια προσπάθεια να θυμηθεί στιγμές, εικόνες και σκέψεις για τους γονείς του και τα παιδικά του χρόνια, μια διήγηση αρκετά συγκινητική και γεμάτη ευγένεια και τρυφερότητα που αναδεικνύει την αγάπη που είχε ο ένας για τον άλλον, αλλά και για τον μοναδικό τους γιο. Παράλληλα, μπορεί να πει κανείς ότι απεικονίζεται εμμέσως πλην σαφώς και η Αμερικάνικη κοινωνία των μέσων του 20ου αιώνα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα προσωπικό και εξαιρετικά καλογραμμένο βιβλίο, το οποίο με άγγιξε έως ένα βαθμό. Χαίρομαι πολύ που το διάβασα. 8.5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 13, 2018 Author Share Posted November 13, 2018 Ερίκ Βυϊγιάρ - Κονγκό (Congo, 2012) Τον Μάιο που μας πέρασε, διάβασα το "Ημερήσια διάταξη", ένα μικρό βιβλιαράκι πολύ ξεχωριστό και οπωσδήποτε πολυσυζητημένο και αγαπημένο στην Ελλάδα, το οποίο λάτρεψα και έφτασα πολύ κοντά στο να του βάλω πέντε αστεράκια. Οπότε, εννοείται ότι μετά την ανάγνωσή του, είχα σκοπό να διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα, αν τύχαινε και μεταφράζονταν ποτέ στα ελληνικά. Λοιπόν, το "Κονγκό" είναι της ίδιας αισθητικής και της ίδιας λογικής με το "Ημερήσια διάταξη", μιλάει για γεγονότα πολύ σοβαρά και αν μη τι άλλο καθοριστικά για την εξέλιξη της ανθρωπότητας, αλλά όχι με μια στεγνή παράθεση στιγμών της ιστορίας, αλλά αντίθετα με μια ολοζώντανη αφήγηση, χρησιμοποιώντας σαρκαστικό και καυστικό χιούμορ. Ο Βυϊγιάρ αναδεικνύει με έντονο τρόπο τα σκοτεινά σημεία της Ιστορίας (εν προκειμένω της... εμπορικής επιχείρησης "Κονγκό"), και βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί κάποια πράγματα για το παρελθόν και εμμέσως πλην σαφώς για το παρόν. Γιατί, φυσικά, ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει. Βέβαια, το "Ημερήσια διάταξη" μου φάνηκε κάπως πιο δυνατό, πιο συγκροτημένο, αλλά σ'αυτό ίσως παίζει ρόλο το γεγονός ότι το "Κονγκό" γράφτηκε κάποια χρόνια πριν από αυτό. Όπως και να'χει, είναι ένα βιβλίο καλογραμμένο και ιδιαίτερο, που αξίζει πολλαπλές αναγνώσεις. Σίγουρα περιμένω πως και πως το "14η Ιουλίου". 7.5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.