BladeRunner Posted October 21, 2020 Author Share Posted October 21, 2020 Χανς Έριχ Νόσακ - Η καταστροφή (Der Untergang, 1948) Το μικρό αυτό χρονικό γράφτηκε τον Νοέμβριο του 1943, δηλαδή μόλις λίγους μήνες μετά την Επιχείρηση Γόμορρα, κατά την οποία βομβαρδίστηκε ανηλεώς η πόλη του Αμβούργου από τους Συμμάχους, με αποτέλεσμα των θάνατο δεκάδων χιλιάδων αμάχων και την καταστροφή δεκάδων χιλιάδων κατοικιών, δημοσίων κτιρίων και εργοστασίων. Ο Νόσακ καταφέρνει μέσα σε λίγο σχετικά χώρο να μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο στους αναγνώστες τον πόνο, τον τρόμο, τον φόβο και την αβεβαιότητα που επέφερε το ανήθικο και φυσικά απάνθρωπο αυτό χτύπημα στους κατοίκους της πόλης. Στο "Η καταστροφή" θα διαβάσει κανείς βινιέτες από τη ζωή μετά το χτύπημα, καθώς επίσης και κάποιους φιλοσοφικού ύφους σχολιασμούς του συγγραφέα σχετικά με τον βομβαρδισμό της πόλης του, τον πόλεμο και τις επιπτώσεις όλων αυτών στους ανθρώπους γύρω του. Η γραφή είναι δυνατή, διεισδυτική και σε σημεία συναισθηματικά πολύ φορτισμένη, σίγουρα με τις περιγραφές και τις σκέψεις του ο Νόσακ δημιουργεί έναν κόμπο στο στομάχι. Ένα βιβλίο μικρό στο μάτι, αλλά έντονο και συγκλονιστικό. 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 25, 2020 Share Posted October 25, 2020 (edited) Διάβασα το ''Μία σύνοψη της ψυχανάλυσης'', πρώτο του Σίγκμουντ Φρόυντ. Και οπωσδήποτε όχι το τελευταίο, με ιντριγκάρει για τα καλά η όλη θεματολογία του. Και πως να γίνει διαφορετικά όταν έχει να κάνει με την ψυχολογία; Την επιστήμη που καταπιάνεται με τις απροσμέτρητους αβύσσους της ανθρώπινης ψυχής; Εγκέφαλος, ένα από τα Άγια Δισκοπότηρα της. Ο σπουδαίος Αυστριακός είδε τα βιβλία του να καίγονται σε δημόσιες πυρές από τους Ναζί. Το σχόλιο του ήταν ''στον Μεσαίωνα πριν αρκετά χρόνια καίγαμε ανθρώπους. Σήμερα πλέον καίμε βιβλία, προοδεύουμε''. Επικό, έγραψε. Και εννοείται ότι ήταν τέτοιος. Ναι, γιατί μπορεί να επικροτηθεί από εκείνους που συμφωνούν με τα γραπτά του. Να επικριθεί από αυτούς που διαφωνούν. Αλλά όχι και να αγνοηθεί. Φυσικά, γιατί έχουμε σε κάθε περίπτωση να κάνουμε μ' έναν από τους μεγαλύτερους στοχαστές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Αυτό είναι δεδομένο. Για το κείμενο τώρα. Περίμενα να δυσκολευτώ εξαιτίας του ανύπαρκτου γνωστικού μου υπόβαθρου, αλλά όχι και τόσο. Δεν ξέρω, ίσως να μην έπρεπε να ξεκινήσω με σύνοψη αλλά με πιο βατό. Με πρότερα βήματα. Άγνωστες έννοιες και λέξεις. Αλλά και με γνωστές, αδυνατούσα σε ορισμένες περιπτώσεις να καταλάβω τι ήθελε να πει ο ποιητής. Για να κάνω πάντως μία απόπειρα, γίνεται λόγος για τρία βασικά χαρακτηριστικά που σε μεγάλο βαθμό αποτελούν τον ψυχισμό του ανθρώπου. Αυτό, Εγώ και Υπερεγώ που αντιστοιχούν σε ασυνείδητο, προσυνειδητό και συνειδητό. Άλλοτε συνδεόμενα και άλλες φορές ξεχωριστά, καθορίζουν τις άμυνες και τις ιδιαιτερότητες του. Εν γνώσει του, τις περισσότερες φορές όμως εν αγνοία του. Έμφυτοι μηχανισμοί που ανάγονται σε στιγμές πριν ακόμη και από την γέννηση του! Εκτενής η αναφορά για τα όνειρα και τον σπουδαίο ρόλο που παίζουν, όντας ένας ξεχωριστός όσο και πολύ ιδιαίτερος κόσμος. Ένα και το αυτό για το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και την παιδική σεξουαλικότητα, το πρώτο στάδιο της οποίας τελειώνει στην ηλικία των πέντε χρόνων. Έχοντας ως κύρια έκφανση την έλξη του γιου προς τη μητέρα. Και διάφορα άλλα δυσνόητα όπως π.χ. με τα γενετικά όργανα τα οποία δυσκολεύομαι να βάλω σε τάξη στο μυαλό μου. Δεν είναι καλό ή κακό βιβλίο, δεν μπαίνει σε τέτοια καλούπια. Φιλοσοφικής φύσεως, όπως άλλωστε σε μεγάλο βαθμό η όλη επιστήμη της ψυχανάλυσης. Οπότε και τονίζεται ότι ένα οριστικό συμπέρασμα που εξάγεται από πειράματα και πρακτική ανάλυση, δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως τέτοιο. Πάντα υπάρχει η πιθανότητα λάθους και ιδίως το περιθώριο περαιτέρω διερεύνησης. Αχαρτογράφητα πεδία, δεν μπορεί κανείς να ξέρει τι θα του φέρει το επόμενο βήμα. Αγγίζει εσώτερες χορδές μας που δεν ξέραμε ότι έχουμε. Σ' εμένα πάντως μία φορά το έκανε. Έχω μαζέψει αρκετό υλικό και θα αρχίσω να τον ''γνωρίζω'' σιγά- σιγά. Edited October 25, 2020 by Δημήτρης 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 1, 2020 Author Share Posted November 1, 2020 (edited) Άλφρεντ Λάνσινγκ - Καρτερία (Endurance: Shackleton's Incredible Voyage, 1959) Πω, ρε φίλε, πόσο φανταστικό βιβλίο ήταν αυτό που μόλις τελείωσα! Αναμφίβολα είναι μια από τις συναρπαστικότερες και γλαφυρότερες περιπέτειες που είχα την τύχη να διαβάσω, και μάλιστα αφορά πραγματικά γεγονότα, τα οποία ο Άλφρεντ Λάνσινγκ μεταφέρει στο χαρτί με τον πλέον ζωντανό και γλαφυρό τρόπο. Ειλικρινά σας λέω, όση ώρα διάβαζα το καταπληκτικό αυτό βιβλίο ένιωσα στο πετσί μου το ψοφόκρυο, τις κακουχίες, το άγχος, την αγωνία, την πείνα και τη δίψα που ένιωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον φοβερό Έρνεστ Σάκλετον στο σχέδιό του να διασχίσει την Ανταρκτική με τα πόδια. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου όπως τα ήθελαν, το ιστιοφόρο Καρτερία συνετρίβη ανάμεσα σε δυο πάγους, κόλλησε εκεί και μετά καταστράφηκε από τις πιέσεις των πάγων, και τελικά βούλιαξε. Τα μέλη του πληρώματος έπρεπε να επιβιώσουν στην αφιλόξενη Ανταρκτική και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να φτάσουν σε ξηρά, μέχρι να δουν τι θα κάνουν από κει και πέρα. Το τι πέρασαν για πάρα μα πάρα πολλούς μήνες, δεν λέγεται. Το τι αντοχές μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, επίσης δεν λέγεται. Φυσικά εδώ μιλάμε για σκληραγωγημένους ναυτικούς, για άνδρες μια άλλης εποχής, πιο... μπρουτάλ, πιο ριψοκίνδυνης ίσως, όμως και πάλι, αυτά που πέρασαν στέλνουν στον τάφο τον οποιοδήποτε πέντε και δέκα φορές (που λέει ο λόγος, στον τάφο πας μια φορά). Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλες τις ημερολογιακές εγγραφές των ανδρών που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη αποστολή, καθώς επίσης και τις προσωπικές τους μαρτυρίες, καταφέρνοντας να γράψει ένα πραγματικά μοναδικό βιβλίο, το οποίο αναδεικνύει όλη την ανδρεία και τον ηρωισμό των μελών της αποστολής. Η γραφή είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική, με ολοζώντανες περιγραφές των διαφόρων περιπετειών αλλά και των τοπίων. Ο Λάνσινγκ με περισσή ευκολία κατάφερε να με μεταφέρει νοητικά σε κείνα τα αφιλόξενα μέρη, και από τη μια να με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί στο διάτανο να πάει κανείς εκεί πέρα, από την άλλη όμως να με κάνει να θαυμάζω όλους αυτούς τους εξερευνητές, που με κίνδυνο της ζωής τους θέλουν να ανακαλύψουν πράγματα, να ξεπεράσουν όρια, να κάνουν κάτι που θα τους αφήσει στην ιστορία. Υ.Γ. Η ελληνική έκδοση (Λαβύρινθος) είναι πραγματικά εξαιρετική, με ιδιαίτερα γλαφυρή μετάφραση και πολύ καλή επιμέλεια. Επίσης υπάρχουν κάμποσες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο σε τέτοιου είδους βιβλία. 9.5/10 Edited November 2, 2020 by BladeRunner 5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 9, 2021 Author Share Posted January 9, 2021 (edited) Πέρσι Χάρισον Φόσετ - Αναζητώντας χαμένους κόσμους (Exploration Fawcett, 1953) Αφού το "Αναζητώντας χαμένους κόσμους" περίμενε υπομονετικά στη βιβλιοθήκη για πάνω από δυο χρόνια, επιτέλους έστρωσα τον πισινό μου κάτω και το διάβασα. Είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες για τούτο το βιβλίο -γιατί πρόκειται για το σύνολο των καταγραφών του θρυλικού Πέρσι Χάρισον Φόσετ από τις αναζητήσεις και τις εξερευνήσεις του στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής-, και μετά το τέλος της ανάγνωσής του δηλώνω εξαιρετικά ικανοποιημένος και άκρως χορτασμένος. Το βιβλίο αυτό κατάφερε να με ταξιδέψει σε μια άλλη εποχή, σε μέρη μαγικά αλλά και επικίνδυνα, με τις γλαφυρές και ολοζώντανες περιγραφές ένιωσα ότι έβλεπα με τα ίδια μου τα μάτια αυτά που είδε ο ίδιος, ένιωσα στο πετσί μου τις κακουχίες, τα τσιμπήματα των εντόμων και τις επικίνδυνες συναντήσεις με Ινδιάνους και κάθε είδους άγρια ζώα (τι φιδούκλες υπάρχουν στη ζούγκλα, ε;), ένιωσα ότι συνάντησα όλους αυτούς τους ανθρώπους που συνάντησε. Είναι ορισμένοι άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν από δυσκολίες και όρια, που θέλουν να ξεπεράσουν τον εαυτό τους, να ανακαλύψουν πράγματα, να ζήσουν εμπειρίες μοναδικές και ανεπανάληπτες, και που δεν κωλώνουν μπροστά σε άγριους Ινδιάνους και ακόμα πιο άγρια ζώα και έντομα, και ένας από αυτούς ήταν ο Πέρσι Χάρισον Φόσετ. Μιλάμε ο τύπος πέρασε πολλά χρόνια στις πόλεις, τα χωριά, τις φυτείες, τους καταυλισμούς και τα δάση της Νότιας Αμερικής, αρχικά σαν ένας από τους υπευθύνους για οριοθέτηση συνόρων στο Περού, τη Βολιβία και τη Βραζιλία, και στη συνέχεια σαν εξερευνητής, έχοντας ως μεγάλο στόχο την ανακάλυψη της Χαμένης Πόλης Ζ στη ζούγκλα του Μάτο Γκρόσο, που του έγινε μανία από τη στιγμή που το Χειρόγραφο 512 έπεσε στα χέρια του. Κατά την αναζήτηση αυτής της πόλης, ο Φόσετ, μαζί με τον γιο του και έναν φίλο του γιου του, εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, το 1925. Ποιος ξέρει τι απέγινε! Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ένας επίλογος του άλλου του γιου, του Μπράιαν Φόσετ (που είναι και υπεύθυνος της έκδοσης του βιβλίου), με εικασίες σχετικά με το τι απέγινε ο πατέρας του. Πιθανολογώ ότι ποτέ δεν θα μάθουμε. Ίσως και να ανακάλυψε την Χαμένη Πόλη Ζ και να είδε πράγματα θαυμαστά και μοναδικά, που δεν θα έπρεπε να μάθουν άλλοι άνθρωποι... Ποιος ξέρει! Όπως και να 'χει, το ταξιδιάρικο και άκρως περιπετειώδες αυτό βιβλίο, με τις φοβερές ιστορίες και τις γλαφυρές καταγραφές των συναρπαστικών εμπειριών του Φόσετ, ήταν το καλύτερο αντίδοτο για την ανία που νιώθω την περίοδο της καραντίνας. Υ.Γ. Τσιμπημένη η τιμή της ελληνικής έκδοσης (Locus-7), αλλά κατά τη γνώμη μου αξίζει το κάθε ευρώ. Η μετάφραση είναι, φυσικά, εξαιρετική από τη στιγμή που την ανέλαβε ο Γιώργος Μπαλάνος. Ένα παράπονο έχω μονάχα: Θα ήθελα να υπάρχουν κάποιοι χάρτες των περιοχών που αναφέρονται. Εντάξει, βρίσκεις όσους θέλεις με λίγο ψάξιμο στο ίντερνετ, αλλά δεν είναι το ίδιο. Μικρό το κακό όμως! 9/10 Edited January 9, 2021 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 11, 2021 Author Share Posted January 11, 2021 (edited) Φελίξ Φενεόν - Ιστορίες σε τρεις γραμμές (Nouvelles en trois lignes, 1906) Σίγουρα από τα πιο παράξενα και εντέλει ψυχαγωγικά βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Βέβαια, τι το ψυχαγωγικό μπορεί να υπάρχει σε μια συλλογή χιλίων και πλέον μικρών ειδήσεων με έκταση τριών σειρών (υπάρχουν, βέβαια, λίγες με έκταση δυο, τεσσάρων και πέντε σειρών) που στην πλειοψηφία τους έχουν να κάνουν με φόνους, αυτοκτονίες, χειροδικίες και κάθε είδους ατυχήματα; Ε, αν έχεις μαύρη αίσθηση του χιούμορ και εντοπίσεις την ειρωνεία ή τον κυνισμό που κρύβονται πίσω από κάποιες λέξεις και κάποια διακριτικά σχόλια του Φενεόν με τα οποία εμπλουτίζει τις περισσότερες από τις ειδήσεις που αραδιάζει, τότε η ώρα θα περάσει γενικά ευχάριστα (και σίγουρα γρήγορα). Αν διάβαζα το βιβλίο στο τρένο ή το λεωφορείο, οι συνεπιβάτες μου κάθε τρεις και λίγο θα γυρνούσαν το κεφάλι τους προς το μέρος μου, αφού θα αναφωνούσα από έκπληξη ή θα χαζογέλαγα με κάποια κωμικοτραγική είδηση. Πάντως εντύπωση μου κάνει που όλα αυτά τα τραγικά περιστατικά έγιναν σε διάστημα λίγων μηνών, το 1906. Τι φόνοι λόγω ερωτικής αντιζηλίας, τι φόνοι για ψύλλου πήδημα, τι αυτοκτονίες για τον έναν ή τον άλλο λόγο, τι ατυχήματα με τρένα, τρόλεϊ και άμαξες, τι ληστείες και απάτες... ο κακός χαμός, λέμε! Πάντως ένιωσα ότι μέσω όλων αυτών των ιστοριών πήρα λίγο μάτι από εκείνη την εποχή, πήρα μια ιδέα για τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν στη Γαλλία των αρχών του 20ου αιώνα. Δεν ξέρω σε ποιον μπορεί να αρέσει ένα τέτοιο βιβλίο, ή ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος για να το διαβάσεις (εγώ το διάβασα μονορούφι!), πάντως εμένα μου άρεσε, ήταν σίγουρα κάτι το διαφορετικό! 8/10 Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου σε μεγαλύτερη ανάλυση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 14, 2021 Author Share Posted February 14, 2021 (edited) Χέλγκα Σνάιντερ - Άσε με να φύγω, μητέρα (Lasciami andare, madre, 2001) Όταν τελειώνω βιβλία σαν κι αυτό της Χέλγκα Σνάιντερ, ειλικρινά δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και να γράψω μια κριτική με αρχή, μέση και τέλος. Είναι τόσες πολλές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου και τόσα πολλά τα συναισθήματα που νιώθω κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την ανάγνωση τέτοιου είδους βιβλίων, οπότε πού μυαλό για κριτική της προκοπής; Συγκλονιστικό βιβλίο, τι να λέμε τώρα. Η Σνάιντερ περιγράφει με καθηλωτικό τρόπο την τελευταία συνάντηση με τη μητέρα της, το 1998, σε μια πανσιόν για ηλικιωμένους, είκοσι επτά χρόνια μετά από την τελευταία φορά που την είδε για λίγες ώρες και σχεδόν εξήντα χρόνια από τότε που μια μέρα η μητέρα της την εγκατέλειψε σε ηλικία τεσσάρων ετών (καθώς επίσης τον μικρότερο αδερφό της και τον πατέρα της), για να γίνει μέλος των SS και μετέπειτα δεσμοφύλακας σε κάποια από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί (π.χ. Μπίρκεναου), στα οποία εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι εξοντώθηκαν. Η Χέλγκα Σνάιντερ δεν ένιωσε ποτέ τη μητρική αγάπη, και ίσως με τη συνάντηση αυτή ήθελε να καταλάβει γιατί η μητέρα της έκανε ό,τι έκανε, αλλά και αν έστω και την τελευταία στιγμή μετάνιωσε γι' αυτά που έκανε, τόσο στην οικογένειά της, όσο φυσικά και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατά τη διάρκεια της αφήγησης πηγαίνουμε μπρος-πίσω στον χρόνο, και από τη μια γινόμαστε μάρτυρες του προσωπικού-οικογενειακού δράματος της συγγραφέως, ενώ από την άλλη μαθαίνουμε ορισμένα από τα... κατορθώματα της μητέρας της, που δεν μετάνιωσε ποτέ και που μερικές φορές περιέγραφε καταστάσεις και σκέψεις με μια κάποια υπερηφάνεια, αλλά και ψυχρότητα. Η συνάντηση αυτή ήταν μια τραυματική εμπειρία για τη συγγραφέα, που όμως έπρεπε να γίνει, ώστε να κλείσει μια και καλή ένα σκοτεινό κομμάτι της ζωής της. Το βιβλίο είναι εξαιρετικά καλογραμμένο και αφόρητα ρεαλιστικό και ειλικρινές, λόγω της θεματολογίας του δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα (όπως π.χ. απολαμβάνω συνήθως τα αστυνομικά θρίλερ), όμως είναι ένα βιβλίο που θα θυμάμαι για καιρό. Και πιστεύω ότι είναι ένα απαραίτητο ανάγνωσμα για όσους ασχολούνται με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ειδικότερα με το Ολοκαύτωμα. 8.5/10 Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 1, 2021 Author Share Posted March 1, 2021 (edited) Λεονόρα Κάρινγκτον - Αποκάτω (Down Below, 1945) Τι γυναίκα πρέπει να ήταν αυτή η Λεονόρα Κάρινγκτον, και πόσο ιδιαίτερος χαρακτήρας! Εικαστικός, σουρεαλίστρια ζωγράφος και συγγραφέας, πολίτης τους κόσμου, που γνώρισε ένα σωρό καλλιτέχνες και ζωγράφους, που έζησε ένα κάρο εμπειρίες, και που κέρδισε την εκτίμηση και τον θαυμασμό προσωπικοτήτων του επιπέδου του Μαξ Ερνστ και του Αντρέ Μπρετόν, καταφέρνοντας μάλιστα να ζήσει μέχρι τα βαθιά γεράματα, έχοντας δημιουργήσει και οικογένεια. Όλα τα κατάφερε! Άνετα θα έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ ή μια ταινία ή μια σειρά για τη ζωή και το έργο της. Διαβάζοντας την αφήγηση αυτή, που αποτελεί ένα μίνι χρονικό της... τρέλας που έπληξε την Λεονόρα Κάρινγκτον στα νιάτα της (κατά... σύμπτωση με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου) και του εγκλεισμού της σε μια ψυχιατρική κλινική στο Σανταντέρ της Ισπανίας, αλλά επίσης διαβάζοντας την εισαγωγή του μεταφραστή και τα υπέροχα επίμετρα στο τέλος, ένιωσα ότι γνώρισα με σάρκα και οστά μια μοναδική και ίσως λιγάκι ιδιόρρυθμη προσωπικότητα. Η καταγραφή των εμπειριών της από τον εγκλεισμό στην ψυχιατρική κλινική είναι σαφώς παραληρηματική σε πολλά σημεία, αλλά πραγματικά διαβάστηκε απνευστί. Πολύ ιδιαίτερο κείμενο, σίγουρα ούτε για όλα τα γούστα, αλλά ούτε για όλες τις ώρες, πάντως πιστεύω ότι αξίζει να διαβαστεί, ειδικά αν είστε φαν του σουρεαλισμού και του υπερρεαλισμού. Στη βιβλιοθήκη μου έχω εδώ και χρόνια το "Η πέτρινη πόρτα" (αγορασμένο από κάποιο παζάρι βιβλίου), ενώ θα αναζητήσω και τη συλλογή ιστοριών "Η αρχάρια". Και μακάρι να μεταφραστεί μια μέρα το πλέον γνωστό της έργο, το "The Hearing Trumpet". Υ.Γ. Άψογη η ελληνική έκδοση. 7.5/10 Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 22, 2021 Share Posted March 22, 2021 (edited) Διάβασα το ''Νίκησε το e- κόλλημα: 21 ημέρες για να αλλάξεις τη ζωή σου'' της Κατρίν Λεζάλ. Επίκαιρο όσο ποτέ θα έλεγα μιας και είναι μία από τις μεγάλες μάστιγες της εποχής μας. Όχι ότι φταίνε δηλαδή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα κινητά και πάσης φύσεως αξεσουάρ για αυτή την κατάσταση. Παρά μόνο εκείνοι που δεν ξέρουν να τα χειρίζονται. Άνθρωποι που νιώθουν πανικό στη σκέψη και μόνο να μην δουν μήνυμα αμέσως με το που το λάβουν. Ή που θα χάσουν εισερχόμενη κλήση, το σημαντικό νέο της ημέρας ή τις ωραίες προσφορές του τάδε διαδικτυακού καταστήματος. Που αγνοούν το πιάτο με το φαγητό στο εστιατόριο ή το έργο που έχουν πάει να δουν στον κινηματογράφο. Με αποτέλεσμα να καταλήγουν να ζουν όχι ως άτομα με ψυχική ηρεμία και αυτοσυγκράτηση, παρά σαν pixels πίσω από μία οθόνη. Κακή ποιότητα ύπνου, αρνητική ψυχολογία, μονίμως σε υπερένταση και όλα τα συναφή. Και τι γίνεται άραγε όταν αυτό διογκωθεί σε βαθμό εθισμού; Όταν δεν μπορούμε να παρατήσουμε το tablet ούτε όταν λουζόμαστε; Ή όταν περπατάμε και κοπανάμε σε τζαμαρίες ή πέφτουμε μέσα σε... πισίνες εμπορικών κέντρων;;; (Νομίζω ότι το έχω δει σε youtube να συμβαίνει στην Κίνα). Για κάτι τέτοια προσπαθεί να προσφέρει λύσεις το εν λόγω βιβλίο λειτουργώντας περισσότερο σαν εγχειρίδιο. Με μορφή καθημερινών μικρών τεστ, εικοσιένα συνολικά. Για τρεις βδομάδες θέτει καθημερινά σε όποιον θελήσει να συμμετάσχει, και από ένα μικρό, με καταγραφή των αποτελεσμάτων. Υπάρχουν κενές σελίδες στο τέλος, με τις όποιες θετικές καταγραφές να εκλαμβάνονται ως μικρές νίκες. Στο δύσκολο, ανηφορικό δρόμο της αποτοξίνωσης. Και τέτοια ακριβώς πιστεύω ότι είναι. Δεν υπήρξα ποτέ εθισμένος, για αρκετά όμως χρόνια συμπλήρωνα καθημερινά τετράωρο -και ορισμένες φορές περισσότερο- στον υπολογιστή. Όχι πολύ μεγάλο νούμερο αλλά τείνει. Μόνο να φανταστώ μπορώ λοιπόν τα ζόρια που τραβάνε όσοι βιώνουν τα άνωθεν. Η συγκεκριμένη αξιόλογη έρευνα λέει ότι υπάρχει λύση και θα συμφωνήσω. Εφόσον φυσικά πριν από κάθε τι άλλο, να παραδεχτεί κανείς ότι έχει πρόβλημα. Και άρα χρήζει βοηθείας Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 25, 2021 Author Share Posted March 25, 2021 (edited) Βαγγέλης Γιαννίσης - Λεωφόρος Αλεξάνδρας 173 Να και ένα true crime βιβλίο δια χειρός Έλληνα συγγραφέα! Δεν κυκλοφορούν και πολλά τέτοια βιβλία από Έλληνες συγγραφείς, και σίγουρα αυτά που ασχολούνται με την αστυνομική πλευρά μιας υπόθεσης ανθρωποκτονίας, είναι ακόμα λιγότερα: Αυτό παίζει να είναι και το πρώτο. Στο βιβλίο αυτό βλέπουμε πέντε σχετικά πρόσφατες υποθέσεις ανθρωποκτονιών και γινόμαστε μάρτυρες της καθημερινότητας των ανθρώπων που βρίσκονται στην καρδιά του Τμήματος Ανθρωποκτονιών (επίσημος τίτλος: Τμήμα Εγκλημάτων Κατά Ζωής και Προσωπικής Ελευθερίας), βλέπουμε τι αντιμετωπίζουν κάθε μέρα, πώς λειτουργούν και πώς σκέφτονται, αλλά και πώς κατέληξαν να κάνουν αυτή τη δουλειά (συνοπτικά εδώ και κει περιγράφονται και παλαιότερες υποθέσεις που αντιμετώπισαν). Πρόκειται για ένα πολύ ωραία και γλαφυρά γραμμένο βιβλίο που σε κρατάει δέσμιό του χάρη στην αφήγηση, αλλά και χάρη στα πολλά και μικρά κεφάλαια: Με τα μικρά κεφάλαια ο συγγραφέας σε αναγκάζει, τρόπον τινά, να διαβάσεις λίγες ακόμα σελίδες, και μετά ακόμα λίγες, μέχρι που τελικά φτάνεις στο τέλος. Και όταν φτάνεις στο τέλος, θέλεις και άλλο! Προτείνεται! 8/10 Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 16, 2021 Author Share Posted June 16, 2021 (edited) Κορνέλιους Ράιαν - Η πιο μεγάλη μέρα (The Longest Day, 1959) Πριν λίγες μέρες έτυχε να δω την ταινία "Οι νικητές" του Καρλ Φόρμαν, ένα εν πολλοίς άγνωστο αντιπολεμικό διαμαντάκι της δεκαετίας του '60 που πραγματικά με ξετρέλανε, και η αλήθεια είναι ότι μου άνοιξε η όρεξη για κάτι που να έχει σχέση με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη, και ειδικότερα κάτι που να μην είναι μυθιστόρημα ή συλλογή διηγημάτων. Έτσι, έπιασα το "Η πιο μεγάλη μέρα", που το καημένο το είχα στο περίμενε για πολύ καιρό. Λοιπόν, πρόκειται σαφώς για ένα εξαιρετικά γλαφυρό και συναρπαστικό χρονικό της D-DAY, της τρομερής Απόβασης στη Νορμανδία, στις 6 Ιουνίου του 1944. Ο Κορνέλιους Ράιαν καταφέρνει με περισσή ευκολία να μεταφέρει τον αναγνώστη πίσω, σε εκείνες τις τρομερές μέρες, και να αναδείξει την ένταση, την αγωνία, τον φόβο, το πάθος, τον ηρωισμό όλων εκείνων των ανθρώπων που συμμετείχαν στην κομβικής σημασίας επιχείρηση της Απόβασης στη Νορμανδία. Το βιβλίο είναι γεμάτο περιγραφές από τις διάφορες κινήσεις των στρατιωτικών μονάδων και ομάδων, αλλά και γεμάτο από μικρές ιστορίες διαφόρων αξιωματικών και απλών στρατιωτών, που σίγουρα έζησαν ορισμένες από τις πιο τρομακτικές μα συνάμα συναρπαστικές στιγμές της ζωής τους (φυσικά για πολλούς στρατιώτες οι στιγμές αυτές ήταν, δυστυχώς, και οι τελευταίες). Ο συγγραφέας έψαξε πολλές πηγές, πήρε πολλές συνεντεύξεις, γνώρισε πολλούς ανθρώπους που είχαν τον έναν ή τον άλλο ρόλο στο συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός, τόσο από τη μια όσο και από την άλλη πλευρά. Με τις περιγραφές του Ράιαν ένιωσα όλη την παράνοια, την τρέλα και τον χαμό του πολέμου, ενώ πρέπει να πω ότι δεν ήταν καθόλου λίγες οι παραλείψεις και καθόλου λίγα τα λάθη, τόσο εκ μέρους των Συμμάχων, όσο και εκ μέρους των Γερμανών. Τέλος, οφείλω να πω ότι σε μερικά σημεία έχασα λίγο την μπάλα -και ίσως ακόμα και το ενδιαφέρον- με όλες αυτές τις μεραρχίες και τις στρατιές και τις μπερδεμένες κινήσεις τους (φυσικά έτσι συνειδητοποίησα το χάος που επικρατεί σε μια μεγάλου μεγέθους στρατιωτική επιχείρηση), από την άλλη όμως θαύμασα σε μεγάλο βαθμό το ταλέντο του συγγραφέα στο να αποτυπώσει στο χαρτί ένα τόσο φοβερό ιστορικό γεγονός. Οπότε, έστω και την τελευταία στιγμή, θα τσιμπήσει το πέμπτο αστεράκι! Υ.Γ. Λίαν συντόμως θα δω και την ομότιτλη ταινία του 1962, που θεωρείται ως μια από τις κορυφαίες πολεμικές ταινίες όλων των εποχών. 9/10 Edited July 1, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted July 8, 2021 Share Posted July 8, 2021 Αν σου αρέσει η ταινία αυτή να δεις και το Α Bridge Too Far που αφορά την επιχείρηση Market Garden το Σεπτέμβριο του 1944. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 24, 2021 Author Share Posted July 24, 2021 Ρίτσαρντ Πέιπ - Τόλμη, στάσου στο πλευρό μου (Boldness Be My Friend, 1953 & 1984) Τι επικό βιβλίο ήταν αυτό! Σύμφωνα με τα κιτάπια μου, το αγόρασα τον Δεκέμβριο του 2015 από κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο, έναντι ενός ευρώ. Τώρα, γιατί τόσα χρόνια ούτε που του έδινα σημασία, δεν ξέρω. Χμ, βασικά ξέρω: Με τόσες χιλιάδες βιβλία που έχω στη συλλογή μου, είναι μάλλον λογικό να παραμελώ για χρόνια τα περισσότερα. Τέλος πάντων, ήθελα να διαβάσω μια αληθινή ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και θυμήθηκα το συγκεκριμένο. Πρόκειται για ένα πραγματικά συναρπαστικό, περιπετειώδες και αγωνιώδες χρονικό μιας αιχμαλωσίας και μιας σειράς δραπετεύσεων και συλλήψεων, με τον συγγραφέα να φτάνει ουκ ολίγες φορές ένα βήμα πριν τον θάνατο, γρήγορο ή και βασανιστικό. Ο Πέιπ ήταν αεροπόρος της RAF στον Β' Π.Π. και σε μια αποστολή που συμμετείχε το αεροπλάνο του έπεσε στην υπό Γερμανική κατοχή Ολλανδία. Από εκείνη τη στιγμή αρχίζει μια πραγματικά απίστευτη ιστορία που θα κρατήσει τρία ολόκληρα χρόνια, με τον Πέιπ να αντιμετωπίζει ένα σωρό δυσκολίες, να ανακρίνεται και να βασανίζεται από τη Γκεστάπο, να φυλακίζεται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και να δουλεύει σαν σκυλί σε καταναγκαστικά έργα (ακόμα και στο Ομπερσάλτσμπεργκ), να συμμετέχει σε αποδράσεις και μετά σε διάφορες αποστολές σαμποτάζ, να γνωρίζει μέλη αντιστασιακών οργανώσεων σε Ολλανδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία κλπ, να συλλαμβάνεται δυο και τρεις φορές και να γλιτώνει από του Χάρου τα δόντια καμία δεκαριά... γενικά, έζησε τα πάντα. Όλα όσα έζησε, είδε και έκανε περιγράφονται εδώ με γλαφυρό και συναρπαστικό τρόπο, σίγουρα με τη γραφή του ο Πέιπ καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη ένα με αυτόν και όλα όσα τράβηξε, ενώ προσωπικά μου άνοιξε την όρεξη για να διαβάσω και άλλα περιπετειώδη βιβλία σχετικά με τον Β' Π.Π., αλλά και να δω ανάλογες ταινίες. Είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο και ενδιαφέρον, που πιστεύω ότι οι λάτρεις των πολεμικών ιστοριών και των περιπετειών θα περάσουν εξαιρετικά ψυχαγωγικά την ώρα τους κατά την ανάγνωσή του. 9.5/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 3, 2021 Author Share Posted September 3, 2021 (edited) Γουένσλεϊ Κλάρκσον - Αγαπημένη μου μητέρα (Whatever Mother Says..., 1995) Πω, ρε φίλε, τι κατεστραμμένη οικογένεια ήταν αυτή. Που λέτε, η Τερέζα Κρος (ή Κνορ ή Σάντερς) μέχρι τα είκοσι τέσσερά της είχε κάνει έξι παιδιά, είχε σκοτώσει τον πρώτο της σύζυγο (δήθεν σε αυτοάμυνα) και είχε κάνει κάνα δυο γάμους ακόμα. Μετά άρχισε για τα καλά η παράνοια, όταν μεγάλωνε μόνη της τα παιδιά: Βασανιστήρια, ξύλο, φτώχεια, πείνα, πολλά και διάφορα. Άρχισε να παίρνει κιλά, να ασχημαίνει, και βλέποντας τις κόρες της λεπτές και σχετικά όμορφες, μάλλον άρχισε να τα χάνει. Μην τα πολυλογώ, η κυρά Τερέζα σκότωσε τις δυο από τις τρεις έφηβες κόρες και τις πέταξε σαν να ήταν σκουπίδια, με τη βοήθεια των δυο από τους τρεις γιους της! Η οικογένεια μετά διαλύθηκε, αυτή άλλαξε παραστάσεις, άλλαξε ζωή, άρχισε να δουλεύει σαν νοσοκόμα ηλικιωμένων σε άλλη πόλη, για δέκα χρόνια είχε ξεφύγει από τα πλοκάμια του Νόμου, μέχρι που η μικρότερη κόρη, αυτή που γλίτωσε τον θάνατο (αλλά όχι τα σοβαρά ψυχικά προβλήματα) αποφάσισε να πει την ιστορία της, έστω κι αν στην αρχή κανείς δεν την έπαιρνε στα σοβαρά. Τέλος πάντων, πρόκειται για ένα αρκετά ανατριχιαστικό βιβλίο, γιατί περιγράφονται πραγματικά γεγονότα: Όλα αυτά τα τρελά συνέβησαν, τα βασανιστήρια, οι φόνοι, οι αιμομιξίες, τα πάντα! Η Τερέζα Κρος όχι μόνο σκότωσε δυο από τα παιδιά της, αλλά ουσιαστικά κατέστρεψε και τις ζωές των υπόλοιπων. Τώρα, όσον αφορά τη γραφή, δεν μπορώ να πω ότι έχει κάτι το ιδιαίτερο, σε μερικά σημεία είναι σίγουρα αρκετά γλαφυρή, αλλά γενικά δεν τη λες λογοτεχνική, αλλά περισσότερο δημοσιογραφική, πάντως αν μη τι άλλο κάνει ικανοποιητικά τη δουλειά της, βοηθάει με τη σειρά της στη γρήγορη ανάγνωση του βιβλίου. Για να περάσει η ώρα είναι ό,τι πρέπει, ειδικά αν σας αρέσουν οι αληθινές ιστορίες με φόνους και κάθε είδους εγκλήματα. 7.5/10 Edited September 4, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 5, 2021 Author Share Posted September 5, 2021 Μπρους Τσάτουιν - Στην Παταγωνία (In Patagonia, 1977) Δεύτερο βιβλίο του Μπρους Τσάτουιν που διαβάζω, μετά το καταπληκτικό "Ο αντιβασιλέας της Ουίντα" που διάβασα τον Ιούνιο του 2019, και δηλώνω ξανά μαγεμένος από τη γραφή, τις εικόνες που δημιούργησε, την όλη ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα. Είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες από το βιβλίο, τόσο γιατί με ξετρέλανε το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα, όσο και γιατί το συγκεκριμένο είναι από τα κλασικότερα και πιο ιδιαίτερα ταξιδιωτικά χρονικά που κυκλοφορούν εκεί έξω, και χαίρομαι πολύ που το βιβλίο εκπλήρωσε στο ακέραιο όλες τις προσδοκίες που είχα. Ο Τσάτουιν δεν ταξιδεύει τους αναγνώστες μονάχα στην Παταγωνία, αλλά παράλληλα πίσω στον χρόνο, μιας και το βιβλίο είναι γεμάτο ιστορίες ανθρώπων που έζησαν ή πέρασαν από την Παταγωνία, θα συναντήσετε μέσα Ινδιάνους, εξερευνητές, ιεραποστόλους, εγκληματίες, επαναστάτες, Ναζί, τα πάντα όλα. Ο Τσάτουιν συνάντησε πολλούς ανθρώπους που είχαν πολλές ιστορίες να πουν (πραγματικές ή μη), πάτησε σε μέρη που πάτησαν άνθρωποι όπως οι Μπουτς Κάσιντι και Σάντανς Κιντ, ο Αντόνιο Σότο, ο Δαρβίνος και πολλοί, πολλοί άλλοι, που πλέον έχουν χαθεί στη λήθη, και νομίζω ότι κατάφερε να αγγίξει την ψυχή της Παταγωνίας. Η Παταγωνία είναι ένα από τα μέρη που πολύ θα ήθελα να επισκεφτώ αλλά που πιθανότατα ποτέ δεν θα τα καταφέρω, και διαβάζοντας το συγκεκριμένο βιβλίο, το γεμάτο εικόνες άγριας ομορφιάς, ήταν σαν όντως να τα κατάφερα και να ταξίδεψα σε αυτό το υπέροχο μέρος. Υπέροχος συγγραφέας ο Τσάτουιν, κρίμα που έφυγε νωρίς... 9/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 24, 2021 Share Posted September 24, 2021 (edited) Δύο φλασάκια που διάβασα τώρα τελευταία: - Ρικ Λέντυ: ''ΛεΜπρόν Τζέιμς- Ο βασιλιάς του παιχνιδιού'': Προσωπικά θεωρώ τον ΛεΜπρόν Τζέιμς δεύτερο καλύτερο στη θέση του, στην ιστορία του μπάσκετ. Πίσω μόνο από τον μεγάλο Παλι... εεε λευκό ήθελα να πω Η ζωή του είχε πορεία παρόμοια με εκείνη αρκετών συναδέλφων του. Δύσκολα παιδικά χρόνια, ζόρικα. Μη γνωρίζοντας τον πατέρα του και μεγαλώνοντας με την μητέρα και την γιαγιά του, κάθε μέρα ήταν και μία ξεχωριστή μάχη για επιβίωση. Για τροφή και στέγη, αναγκασμένοι να αλλάζουν σπίτι πραγματικά κάθε τρεις και λίγο. Ήταν το θεόσταλτο του ταλέντο που ήρθε να τους αλλάξει την ζωή, σε συνδυασμό με ευτυχή συγκυρία. Να τον προσέξει o Μπρους Κέλκερ, ο σωστός άνθρωπος την σωστή στιγμή. Βοηθός προπονητή σε παιδική ομάδα αμερικανικού ποδοσφαίρου του Άκρον, τον βοήθησε να το καλλιεργήσει σε συνδυασμό με πειθαρχία και σκληρή δουλειά. Και τα υπόλοιπα είναι ιστορία που ακόμη συνεχίζει να γράφεται. Καλό ήταν αλλά για μικρές ηλικίες. Ελπίζω μία μέρα να μεταφραστεί καμία εκτενής βιογραφία από MVPublications. - Ζωρζ Μπατάιγ: ''Ηλιακός πρωκτός'': Μου κίνησε το ενδιαφέρον ο vaggelis αν θυμάμαι καλά. Τον είχα φυσικά ακουστά αλλά δεν ήξερα περί τίνος πρόκειται, την θεματολογία του. Είχε παραλληλίσει το ''Η ιστορία του ματιού'' με το ύφος του θεϊκού Μαρκησίου και αυτό στάθηκε αρκετό να την ψάξω περαιτέρω την δουλειά. Ατυχές ξεκίνημα πάντως με το άνωθεν σύνολο από δοκίμια. Όχι επειδή ήταν αδιάφορα αλλά μάλλον επειδή δεν τα κατάλαβα. Να υπήρχαν άραγε κρυφές έννοιες που δεν έπιασα; Δεν ξέρω, μία φορά πάντως με κούρασε παρά το μικρό του μέγεθος. Εκτός από το πολύ καλό (αν και αυτή δεν είναι η κατάλληλη λέξη) ''Η χαμένη Αμερική''. Δεν γινόταν και διαφορετικά μιας και αναφέρεται στους πολεμοχαρείς Αζτέκους. Με το αρχαϊκό μεγαλείο και τα αιμοσταγή τους έθιμα. Τες πάντων όμως, δεν πειράζει. Έχω και άλλα δύο- τρία οπότε και πιστεύω ότι θα πιάσω καλύτερη ψαριά. Edited September 25, 2021 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 1, 2021 Author Share Posted October 1, 2021 (edited) Άξελ Μούντε - Το χρονικό του Σαν Μικέλε (The Story of San Michele, 1929) Ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο. Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία ανήκει ακριβώς, αν είναι δηλαδή αυτοβιογραφία, απομνημονεύματα ενός γιατρού ή απλώς μια συλλογή από βινιέτες και μικρές ιστορίες που αναδεικνύουν έναν άλλο κόσμο, μια άλλη εποχή, ό,τι κι αν είναι, το μόνο σίγουρο είναι ότι με ενθουσίασε και ότι μου προσέφερε κάμποσες ώρες αναγνωστικής απόλαυσης. Είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες, συναισθήματα, κωμικοτραγικές καταστάσεις και ευτράπελα, μέσω του οποίου ταξιδεύουμε στον χώρο και τον χρόνο και γνωρίζουμε διάφορους ανθρώπους, φυσιολογικούς και μη. Το όλο χρονικό δεν αφορά μόνο τη ζωή και το έργο του Μούντε στο Σαν Μικέλε του Κάπρι, αλλά και διάφορες εμπειρίες του σαν γιατρός σε Παρίσι, Ρώμη, Σουηδία, Λαπωνία κλπ. Υπάρχουν στιγμές που ο Μούντε χαρίζει κάμποσο γέλιο με όλα αυτά που ζει, αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες στιγμές που σου σπαράζει την καρδιά και σε κάνει να προβληματίζεσαι για την κοινωνία και τη ζωή γενικότερα. Από αυτά που διάβασα αριστερά και δεξιά στο ίντερνετ, αλλά κυρίως από αυτά που διάβασα στο συγκεκριμένο βιβλίο, κατάλαβα ότι ο Άξελ Μούντε ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος με εξαιρετική μόρφωση και υπέροχη αίσθηση του χιούμορ, ένας φοβερός τύπος με μπόλικη τρέλα μέσα του, αλλά και με πολλή αγάπη για τους ανθρώπους και τα ζώα. Είναι πραγματικά κρίμα και άδικο που ένα τέτοιο βιβλίο δεν κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία, αλλά πρέπει κανείς να φάει τη σκόνη της ζωής του στα παλαιοβιβλιοπωλεία, μπας και εντοπίσει μια παλιά έκδοσή του (κατά τη γνώμη μου, υπέροχη η μετάφραση του Άρη Δικταίου). 9.5/10 Edited October 9, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 9, 2021 Share Posted October 9, 2021 (edited) Stefan Sweig, Μαγγελάνος Ο Τσβάιχ με αριστουργηματική γραφή, αποτυπώνεται τη βιογραφία του Μαγγελάνου, ο οποίος το 1520 διέπλευσε το νοτιότερο άκρο της Νοτίου Αμερικής, τον πορθμό πού πήρε το όνομά του, το πέρασμα από τον Ατλαντικό στον ειρηνικό ωκεανό. Απέδειξε περίτρανα ότι η γη είναι σφαιρική, πραγματοποιώντας τον πρώτο γύρο του κόσμου. Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα εδώ και πολύ καιρό. Βασισμένο σε επίσημες ιστορικές πηγές, παίρνει επικό χαρακτήρα, γραμμένο με ανάλαφρο τρόπο που δεν κουράζει. Θα το λατρέψουν ιδιαίτερα εκείνοι που τους αρέσει η περιπέτεια και η εποχή των ανακαλύψεων. Edited October 9, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted October 23, 2021 Share Posted October 23, 2021 (edited) Grady Hendrix - Paperbacks from Hell: The Twisted History of '70s and '80s Horror Fiction Όπως φαίνεται και από τον τίτλο αυτό είναι ένα βιβλίο που ασχολείται με την εκδοτική πραγματικότητα της horror λογοτεχνίας κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του '70 και του '80. Είναι άκρως ενημερωτικό, προσπαθώντας να εξηγήσει τις διάφορες τάσεις που παρατηρούνταν στην λογοτεχνία του είδους, με βάση διάφορα κοινωνικοπολιτικά της τότε επικαιρότητας (πάντα μιλάμε για τις Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο). Έχει και μπόλικο χιούμορ μιας και πολλά από τα βιβλία με τα οποία ασχολείται είναι, κακά τα ψέματα, αυτό που θα λέγαμε trash λογοτεχνία, με εντελώς εξωφρενικές καταστάσεις και ιδέες να παρουσιάζονται σε αυτά. Ιδιαίτερα ευχάριστο είναι και το γεγονός ότι μέσα στο βιβλίο υπάρχει το artwork από πληθώρα horror βιβλίων της εποχής. Κάποια είναι υπέροχα και κάποια άλλα υπέροχα κακά, όλα όμως με μια ώρα pulp αισθητική που στις μέρες μας έχει σχεδόν εκλείψει. Γενικά ήταν πολύ ευχάριστο ανάγνωσμα και θα το πρότεινα σε οποιωνδήποτε ενδιαφέρεται για την θεματολογία. Edited October 24, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 31, 2021 Share Posted October 31, 2021 (edited) Στο Όρος Άθως, απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός ζωγράφου- Υπό Θεοδώρου Ράλλη Το οδοιπορικό του Ζωγράφου Θεόδωρου Ράλλη στο όρος Άθως το 1885, αποτελεί μία μαρτυρία της έντονης περιηγητικής δραστηριότητας στον ελλαδικό χώρο κατά τον 19ο αιώνα, η οποία διαπιστώνεται και από το μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων ταξιδιωτικών κειμένων. Ο Θεόδωρος Ράλλης φτάνει εκεί ζωγραφίζει ορισμένες σκηνές από τη ζωή των μοναχών και καταγράφει στα Γαλλικά τις εντυπώσεις του σε ένα ημερολόγιο. Το οποίο εκδίδει στα Γαλλικά στο Κάιρο. Το κείμενο αποτελεί ευχάριστο ανάγνωσμα για το βιβλίοφίλο και πολύτιμη πηγή για τον ερευνητή. Μέσα από τις σελίδες του, πέρα από τις σημαντικές πληροφορίες, πέρα από τις λογοτεχνικές αρετές του και τη μοναδικότητα του, βλέπουμε την προσωπικότητα ενός σημαντικού νεοέλληνα δημιουργού, που ο σκοπός της ζωής ήταν η ζωγραφική του. Edited October 31, 2021 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted December 4, 2021 Share Posted December 4, 2021 (edited) Ο νέος κόσμος. Επιστολές προς τον Λαυρέντιο τών Μεδίκων - Amerigo Vespucci Στα τέλη του 1503 κυκλοφόρησε στη Φλωρεντία ένα μικρό βιβλιαράκι, με τίτλο "Νέος κόσμος". Σε αυτό ο Αμερικο Βεσπουτσι ισχυριζόταν πως έκανε μια ανακάλυψη που ανέτρεπε τις θεωρίες των αρχαίων γεωγράφων. Επίσης επισκίασε τις ανακαλύψεις του Κολόμβου. Αυτό το βιβλιαράκι έγινε γρήγορα ανάρπαστο, ικανοποιώντας απαιτητικούς αναγνώστες. Υπήρξε το ζήτημα ότι τα κείμενα με τη μορφή επιστολών που έγραψε ο Βεσπουτσι δεν ήταν αυθεντικά. Με αυτόν τον τρόπο η μορφή του αντιμετωπίστηκε με τρόπο αντιθετικό. Άλλοι θέλησαν να τον δοξάσουν πως ανακάλυψε την αμερικανική ήπειρο, ενώ μερικοί έφτασαν στο σημείο να τον χαρακτηρίσουν ακόμα και ως κρεοπώλη και γενικά απατεώνα. Η νέα ήπειρος ονομάστηκε America προς τιμή του, χαρίζοντας του δόξα. Είτε ο Βεσπουτσι ήταν ο πρώτος που πάτησε στη νέα ήπειρο,είτε όχι, αυτό το βιβλίο διατηρεί το πάθος μιας μοναδικής περιπέτειας. Edited December 5, 2021 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 15, 2022 Author Share Posted January 15, 2022 Τζέσικα Μπρούντερ - Nomadland (Nomadland, 2017) Το βιβλίο το αγόρασα με το που έσκασε μύτη στα ελληνικά πέρυσι τον Ιούλιο, αλλά έπρεπε να περάσει ένα εξάμηνο για να το διαβάσω τελικά. Λοιπόν, με βάση τις κριτικές που διάβασα πριν το πιάσω στα χέρια μου περίμενα ένα αν μη τι άλλο ενδιαφέρον και αξιόλογο βιβλίο, τελικά αποδείχτηκε ένα εξαιρετικό βιβλίο, ιντριγκαδόρικο και οξυδερκές, καθώς επίσης απίστευτα ευκολοδιάβαστο και εθιστικό σαν θρίλερ, με τις σελίδες να γυρνάνε σχεδόν αυτόματα. Από την αρχή μέχρι το τέλος η συγγραφέας κατάφερε να με καθηλώσει με την αφήγησή της και να μου δείξει έναν άλλο κόσμο, έναν άλλο τρόπο ζωής, αυτόν των σύγχρονων νομάδων με τα αυτοκίνητα, τα φορτηγάκια, τα τροχόσπιτα, τα βαν και τα λεωφορεία, τον οποίο χιλιάδες, αν όχι εκατομμύρια Αμερικανοί αποφάσισαν να επιλέξουν, είτε λόγω συνθηκών (βλέπε ανεργία, χρέη, διάφορα οικονομικά προβλήματα) είτε λόγω επιλογής ζωής. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω έτσι (ίσως με την κατάλληλη παρέα και το ανάλογο... σπρώξιμο), πάντως σίγουρα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή, αν και γεμάτη περιπλοκές και προβλήματα. Όπως και να ΄χει, η συγγραφέας κατάφερε να περιγράψει ως επί το πλείστον όλα όσα αφορούν τους σύγχρονους αυτούς νομάδες, μας έδωσε την ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στον κόσμο τους, στην καθημερινότητά τους, στις δουλειές τους, ακόμα και μέσα στα οχήματά τους. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, γλαφυρή και ζωντανή, σε μεταφέρει με περισσή ευκολία ανάμεσα στους νομάδες αυτούς, σε κάνει να νοιάζεσαι για τη ζωή τους. Να, εγώ για παράδειγμα, τόσο κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης όσο και μετά από αυτή, έψαχνα στο ίντερνετ για διάφορα θέματα και διάφορους ανθρώπους που αναφέρθηκαν στο βιβλίο, με αποτέλεσμα να μάθω ένα σωρό ενδιαφέροντα πραγματάκια. Και τώρα δεν βλέπω την ώρα να δω και την ομότιτλη ταινία των τριών βραβείων Όσκαρ. Υ.Γ. Άψογη δουλειά από τις εκδόσεις Κυψέλη. 9/10 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted March 24, 2022 Share Posted March 24, 2022 (edited) Ελεύθερος σκοπευτής στο ανατολικό μέτωπο. Το βιβλίο εστιάζει σε έναν αυστριακό ελεύθερο σκοπευτή καθώς υποχωρεί με τη μονάδα του μετά την πτώση του Στάλινγκραντ. Υπάρχουν πολλές μάχες και περιστατικά στα οποία η απίστευτη βαρβαρότητα των συγκρούσεων δίνεται με συγκλονιστικό τρόπο. Ο πόλεμος δεν είναι ποτέ όμορφος, οι μάχες στο ανατολικό μέτωπο ήταν περισσότερο εξόντωση παρά οτιδήποτε άλλο. Από τη πλευρά του συγγραφέα, βλέπουμε μία πιο ανθρώπινη ματιά προς τον Γερμανό στρατιώτη, εν αντιθέσει με το Ρώσο στρατιώτη που τον παρουσιάζει πιο βάναυσο και βίαιο. Είναι καλογραμμένο με μορφή απομνημονευμάτων, προσφέρει εύκολη ανάγνωση σε σημείο να μην μπορείς να το αφήσεις κάτω. Το συνιστώ σε οποιονδήποτε ενδιαφέρεται για βιβλία με θέμα τον Β' παγκόσμιο πόλεμο. Edited March 25, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted April 20, 2022 Share Posted April 20, 2022 (edited) Celtic Myths/Μύθοι των Κελτών - Miranda Jane Green (Εκδόσεις Παπαδήμας) Η συγκεκριμένη μυθολογία μου ήταν λίγο-πολύ άγνωστη μέχρι πρότινος και δυστυχώς δεν μπορώ να πω ότι αυτό άλλαξε ριζικά με την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου. Δεν είναι ότι το βιβλίο στερείτε πληροφοριών ή ότι είναι κακό, αλλά δεν είναι αυτό που ήθελα/χρειαζόμουν αυτή τη στιγμή. Δεν είναι μια συνεκτική παράθεση των διάφορων μύθων και ιστοριών. Πιο πολύ ένα (σχετικά αδόμητο) συνονθύλευμα από μερικούς μύθους/ιστορίες μαζί με αρχαιολογικά στοιχεία, εξηγήσεις για το σήμαιναν από ιστορικής πλευράς αυτά, καθώς και κάποιες εικασίες για πράγματα των οποίων τις απαντήσεις δεν γνωρίζουμε. Με άλλα λόγια πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι που θα βοηθήσει ουσιαστικά τον αναγνώστη να μάθει τις διάφορες ιστορίες που απαρτίζουν την κέλτικη μυθολογία. Αξίζει να διαβαστεί, αλλά με τις σωστές προσδοκίες. Edited April 20, 2022 by Ghost Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted May 20, 2022 Share Posted May 20, 2022 (edited) Ιωάννης Καποδίστριας ο ηγέτης, ο κυβερνήτης, ο διπλωμάτης, ο άνθρωπος - Κωνσταντίνος Β. Κωνσταντάρας Ο νεαρός αυτός συγγραφέας του βιβλίου, πολιτικός επιστήμονας και ερευνητής της Ελληνικής ιστορίας, έγραψε το βιβλίο ώστε να φωτιστεί ολόκληρος ο πολιτικός βίος του Ιωάννη Καποδίστρια. Μας παρουσιάζει τον Καποδίστρια από το ξεκίνημά του ως γιατρός και πολιτικός στην Ιόνιο Πολιτεία, η καριέρα του ως διπλωμάτη πρώτα και μετέπειτα ως υπουργού εξωτερικών της ρωσικής αυτοκρατορίας και πως βοήθησε από αυτή τη θέση το ελληνικό ζήτημα αλλά και γενικότερα την αλλαγή πορείας της Ευρώπης, και φυσικά την τεράστια προσφορά του από τη θέση του κυβερνήτη της Ελλάδος. Το έργο αυτό έχει ιστορικά στοιχεία αλλά και σχόλια από την σκοπιά της πολιτικής επιστήμης και έχει σκοπό να φωτίσει και να αναδείξει όλο το έργο του Ιωάννη Καποδίστρια Στο έργο αυτό, φωτίστηκε μία πτυχή της ιστορίας μας. Μια πτυχή που σκόπιμα κάποιοι θέλουν να κρύψουν από το ευρύ κοινό. Ένας μεγάλος ηγέτης, ένας πραγματικός εθνάρχης. Η σύγκριση με τις κυβερνήσεις που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα είναι αναπόφευκτη. Δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος που έδωσε τα πάντα για τη χώρα και τον ελληνικό λαό και πήρε τη θέση του ένας ανήλικος ξένος που μας τον επέβαλαν οι μεγάλες δυνάμεις. Τα συμπεράσματα δικά σας, επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι καλό να την γνωρίζουμε και αναλόγως μετά να πράττουμε. Edited May 20, 2022 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted May 21, 2022 Share Posted May 21, 2022 On 11/1/2020 at 11:22 PM, BladeRunner said: Άλφρεντ Λάνσινγκ - Καρτερία (Endurance: Shackleton's Incredible Voyage, 1959) Πω, ρε φίλε, πόσο φανταστικό βιβλίο ήταν αυτό που μόλις τελείωσα! Αναμφίβολα είναι μια από τις συναρπαστικότερες και γλαφυρότερες περιπέτειες που είχα την τύχη να διαβάσω, και μάλιστα αφορά πραγματικά γεγονότα, τα οποία ο Άλφρεντ Λάνσινγκ μεταφέρει στο χαρτί με τον πλέον ζωντανό και γλαφυρό τρόπο. Ειλικρινά σας λέω, όση ώρα διάβαζα το καταπληκτικό αυτό βιβλίο ένιωσα στο πετσί μου το ψοφόκρυο, τις κακουχίες, το άγχος, την αγωνία, την πείνα και τη δίψα που ένιωσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ακολούθησαν τον φοβερό Έρνεστ Σάκλετον στο σχέδιό του να διασχίσει την Ανταρκτική με τα πόδια. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου όπως τα ήθελαν, το ιστιοφόρο Καρτερία συνετρίβη ανάμεσα σε δυο πάγους, κόλλησε εκεί και μετά καταστράφηκε από τις πιέσεις των πάγων, και τελικά βούλιαξε. Τα μέλη του πληρώματος έπρεπε να επιβιώσουν στην αφιλόξενη Ανταρκτική και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να φτάσουν σε ξηρά, μέχρι να δουν τι θα κάνουν από κει και πέρα. Το τι πέρασαν για πάρα μα πάρα πολλούς μήνες, δεν λέγεται. Το τι αντοχές μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, επίσης δεν λέγεται. Φυσικά εδώ μιλάμε για σκληραγωγημένους ναυτικούς, για άνδρες μια άλλης εποχής, πιο... μπρουτάλ, πιο ριψοκίνδυνης ίσως, όμως και πάλι, αυτά που πέρασαν στέλνουν στον τάφο τον οποιοδήποτε πέντε και δέκα φορές (που λέει ο λόγος, στον τάφο πας μια φορά). Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί όλες τις ημερολογιακές εγγραφές των ανδρών που συμμετείχαν στη συγκεκριμένη αποστολή, καθώς επίσης και τις προσωπικές τους μαρτυρίες, καταφέρνοντας να γράψει ένα πραγματικά μοναδικό βιβλίο, το οποίο αναδεικνύει όλη την ανδρεία και τον ηρωισμό των μελών της αποστολής. Η γραφή είναι εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική, με ολοζώντανες περιγραφές των διαφόρων περιπετειών αλλά και των τοπίων. Ο Λάνσινγκ με περισσή ευκολία κατάφερε να με μεταφέρει νοητικά σε κείνα τα αφιλόξενα μέρη, και από τη μια να με κάνει να αναρωτιέμαι γιατί στο διάτανο να πάει κανείς εκεί πέρα, από την άλλη όμως να με κάνει να θαυμάζω όλους αυτούς τους εξερευνητές, που με κίνδυνο της ζωής τους θέλουν να ανακαλύψουν πράγματα, να ξεπεράσουν όρια, να κάνουν κάτι που θα τους αφήσει στην ιστορία. Υ.Γ. Η ελληνική έκδοση (Λαβύρινθος) είναι πραγματικά εξαιρετική, με ιδιαίτερα γλαφυρή μετάφραση και πολύ καλή επιμέλεια. Επίσης υπάρχουν κάμποσες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, κάτι που είναι πάντα ευπρόσδεκτο σε τέτοιου είδους βιβλία. 9.5/10 Φίλε Γιώργο ήθελα να σε ευχαριστήσω που πρότεινες αυτό το βιβλίο γιατί το αγνοούσα. Είδα την κριτική σου και δεν αντιστάθηκα. Αγόρασα το βιβλίο και το διάβασα σε δυο μερούλες. Αυτό δεν ήταν ανάγνωση. Ήταν εμπειρία, πραγματικά. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.