43ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Fantasy, Θέμα: Φυλαχτό

[Cassandra Gotha]

Επίσης, τώρα που διάβασα και τα στοιχεία: πόθος.

[Ιρμάντα]

 

Έχω καταλήξει πως μάλλον σκέφτομαι πολύ αλλόκοτα....

 

Δεν θες να ξέρεις σε τι σημείο έφτασα ψάχνοντας για τη λύση. Μέχρι και αναγραμματισμούς και google translate επιστράτευσα.

 

Τέτοια να μου λέτε, να ανεβάζω στροφές!

 

 

 

Έχω καταλήξει πως μάλλον σκέφτομαι πολύ αλλόκοτα....

 

θα συμφωνήσω...θυμάσαι την εισαγωγή για το write-off που μας εκανεςςς; ήταν αλλόκοτη... )

 

Πράγμα που μου θυμίζει ότι είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράψω κι εγώ ένα διήγημα με αυτήν την εισαγωγή....(εδώ που τα λέμε, ήμουν πολύ περήφανη με δαύτη!)  :rolleyes:

 

 

Η υπογραφή της Ειρήνης υπάρχει εδώ και μήνες, Τζον, και είναι καταπληκτική, ιδίως αν λάβεις κανείς υπόψη ποιος είναι αυτός που το λέει (διάσημος ανθρωπολόγος-μυθολόγος).

:wub: :wub:

Επίσης, τώρα που διάβασα και τα στοιχεία: πόθος.

Όχι μωρέ....παίδες αρχίζω να έχω τύψεις. Βγαίνω για κυνήγι και επιστρέφω με νέα στοιχεία.

....αλλά σε fantasy mood σας βάζω από νωρίς. Unisex το σημερινό ost. Άπαιχτο Midgard απο Therion

[Ιρμάντα]

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τέταρτο στοιχείο:

 

 

…Μίλησε ξανά και ξανά με τον γέρο που είχε σκοτώσει τον κέρβερο. Αν θες να μάθεις αν σου λένε την αλήθεια, λέγανε, ρώτα τα ίδια ξανά και ξανά. Αν λένε ψέματα κάποτε θα μπερδευτούν. Ο γέρος έλεγε την αλήθεια, ή τουλάχιστον την αλήθεια όπως την πίστευε. «Πρώτα θα σβήσουν τα μάτια μου κι έπειτα η μορφή της από δω μέσα» έλεγε, δείχνοντας τον γκρίζο κρόταφό του. «Πρώτα θα πάψει η καρδιά μου και μετά η λαχτάρα μου». «Που βρίσκεται η Κυρά των αινιγμάτων;» Ρώτησε ο νέος, όταν κάποτε πείστηκε πως όσα άκουγε είχαν συμβεί επακριβώς. «Για να πας να κάνεις τι;» Ο γέρος δεν ήθελε να του πει. Ο γέρος ισχυριζόταν πως τον προστάτευε, μα στην πραγματικότητα ζήλευε. Φθονούσε την πιθανότητα να καταφέρει ο νεαρός περισσότερα πράγματα από όσα εκείνος ο ίδιος. Κι ακόμη περισσότερο, τον δαιμόνιζε η πιθανότητα να το καταφέρει αυτό με τη δικιά του βοήθεια. Ο νεαρός δεν έπαυε να ρωτάει, ό,τι απάντηση και αν έπαιρνε. Τέλος, προσποιήθηκε πως εγκαταλείπει την Καλή Ακτή. Σε μερικά βράδια ο γέρος αποκάλυψε μια διαδρομή, μιλώντας με απόκληρους ναυτικούς και άνεργους μισθοφόρους, ενώ ο νεαρός παρακολουθούσε ντυμένος  «Πέρα από τη Θάλασσα της Μαύρης Αρμύρας. Στην Ήπειρο τη μεγάλη». Η χώρα, η επαρχία. Το δάσος και το βουνό. «Στο Πάνφωτο Όρος στέκει το κάστρο της. Απόμακρο. Απροσπέλαστο. Ακλόνητο».

 

Αναγνωρίζω πως δύσκολα θα μαντέψει κάποιος το θέμα. Όταν όμως αποκαλυφθεί, θα δείτε ότι είναι από τα πιο εύκολα αυτών των διαγωνισμών. Από τα πιο εύκολα, όσον αφορά στο τι μπορεί να γράψει κάποιος γι' αυτό....

[WILLIAM]

Από εσένα όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει!

Έδωσες εκείνη την καταπληκτική εισαγωγή που μου ενέπνευσε την Κρύπτη της Ναβίρα που ήταν έξοχο διήγημα και θα μπορούσε να γίνει ακόμα και μυθιστόρημα. Αλλά έδωσες και εκείνη την εισαγωγή που μπορεί ο MadnJim να μας έλιωσε στο γέλιο με την ιστορία αλλά ήταν παλούκι. Οπότε αναμένωμεν, αν μη τι άλλο μας βάζεις ωραία κάστρα και αυτά εμένα με εμπνέουν από μόνα τους.

[Ballerond]

Παραίσθηση;

Θυσία;

Τα πάντα όλα;

[Ιρμάντα]

Παραίσθηση;

Θυσία;

Τα πάντα όλα;

Απελπίστηκες, ε;

[WILLIAM]

Το βρήκα, το θέμα είναι πειρασμός!

[Νίκη]

Μήπως το θέμα είναι τα ψέματα ή το ξεγέλασμα; Γιατί στο 4ο στοιχείο λες ότι το πιο σημαντικό πράγμα ήταν η αλήθεια, η οποία είναι το αντίστροφο της ψευτιάς. Επίσης, η μαγική κυρά ξεγελούσε τους εραστές της, κρατώντας ταυτόχρονα τις υποσχέσεις της. Εξάλλου, απ'  ότι κατάλαβα, μεταμορφώνεται, πράγμα που εξαπατά τον πρωταγωνιστή μας. Θα μπορούσε λοιπόν να ήταν η εξαπάτηση το θέμα. Πιθανή είναι και η εμμονή, την οποία δεν θυμάμαι αν βάλαμε. Αυτό ταιριάζει, καθώς η κυρά γίνεται έμμονη ιδέα των πρωταγωνιστών μας, τόσο του κύριου ήρωα, όσο και του γέρου που όταν ήταν νέος είχε κοιμηθεί μαζί της

[Silvertooth]

Επίσης, τώρα που διάβασα και τα στοιχεία: πόθος.

 

Αυτό είχα αρχίσει να πιστεύω και γω.

[tzaspy]

ΠΟΘΟΣ ή ΠΑΘΟΣ

Για να ρίξω κι εγώ το τζόκερ.

Αν και η ιστορία γυροφέρνει Σοφοκλή και Οιδίποδα και Σφίγγα. Γι αυτό θα πω και ένα τρίτο.

ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ.

[Ιρμάντα]

....Μανάρια μου!

[Man_from_Earth]

ο διαγωνισμός είναι Φάνταζυ αλλά το θέμα το έκανες θρίλερ..

[Ιρμάντα]

Πέμπτο στοιχείο (ταινία δεν ήταν αυτό;)

Αν μη τι άλλο, απολαύστε την ιστορία της εισαγωγής.

 

 

Όπως τα είπε ο γέρος, έτσι τα βρήκε. Διάσχισε τη θάλασσα, τα όνειρα της Κυράς δεν τον άφηναν κανένα βράδυ να γαληνέψει. Πάντοτε, ψάχνουν το όνομά του στο βιβλίο της, κι ένα σούσουρο από άγνωστα πλάσματα πνίγει τον ύπνο του. «Που βρίσκεσαι; Δεν μπορεί να μην είσαι γραμμένος» έλεγε ο τράγος, κι ένα ανθρωπάκι με σουβλερή μύτη που γυρνά σαν ποντικός στα φουστάνια της Κυράς γελά σα δαιμονισμένο. Κάποτε ξημέρωνε, τα οικτρά πλάσματα υποχωρούσαν, εκείνος ξανάπιανε τη στράτα. Η χώρα, η επαρχία, το βουνό. Βάδιζε τους δρόμους γεμάτος από την προσήλωση στο σκοπό του. Πώς να ήταν η Κυρά. Τι είδους συντροφιά την περιβάλλει. Τα όνειρα του αποκαλύπτουν όλο και περισσότερα όντα. Τι σήμαινε που το όνομά του δεν ήταν στις σελίδες της. Δοκίμασε να ρωτήσει μερικούς ανθρώπους όσο ταξίδευε. Ο μύθος της ήταν γνωστός, όσο περισσότερο πλησίαζε στα μέρη της τόσο πιθανότερο ήταν να συναντήσει κάποιον που να έχει ακούσει οτιδήποτε σχετικό. Κάποιος του είπε πως η Κυρά είναι όραμα, γιατί σε κείνο το βουνό είχε ηφαίστεια παλιά και οι ρωγμές στη γη ξερνούν φαρμακωμένο αέρα που τρελαίνει τα μυαλά των ταξιδευτών. Κάποιος άλλος είπε πως επίσης την είχε ανταμώσει, αλλά για άγνωστο λόγο ο νεαρός δεν τον πίστεψε. Ένας τρίτος είπε πως τις δοκιμασίες δεν της έβαζε η Κυρά, μα οι σύντροφοί της, που δεν ήταν διόλου σύντροφοι μα δεσμοφύλακες, στην πραγματικότητα. Το τι σήμαινε να μην υπάρχει το όνομα κάποιου στο βιβλίο της δεν ήξεραν να του πουν. Κάποιοι είχαν ακουστά το θρύλο μα δεν θυμούνταν ότι περιλάμβανε κι ένα μαγικό βιβλίο με ονόματα.

Υπάρχει ένα είδος ενθουσιασμού που πάει τόσο βαθιά μέσα στην καρδιά, ώστε δεν προσφέρει πλέον ικανοποίηση. Μετατοπίζει τα τρίσβαθά μας, μας αλλάζει, και είτε μας χαροποιεί είτε όχι, ένα είναι το σίγουρο: δεν είμαστε πλέον ίδιοι. Ο νεαρός αισθανόταν τόσο κλονισμένος από αυτό το αίσθημα που μία ή δύο φορές σκέφτηκε σοβαρά να γυρίσει την πλάτη και να φύγει. Τώρα, που είχε φτάσει στο τέρμα του ταξιδιού του, κι ανέβαινε τη σκάλα που θα τον έφερνε κοντά στο επιθυμητό. Να φύγει, ναι- μα θα μπορούσε να ξεχάσει; Να συγχωρήσει τον εαυτό του για τη χαμένη ευκαιρία; Ακόμη ένα βήμα, ακόμη ένα σκαλοπάτι. Όλα γύρω του παλιά, μα λούζονται σιγά –σιγά από το ζεστό της φως, από τη γαλήνη της παιδικής ηλικίας. Ώσπου η σκάλα τελείωσε. Κι ο νέος βρέθηκε μπροστά σε πόρτα ανοιχτή, να κοιτάζει την όμορφη Κυρά, τα αλλοπρόσαλλα όντα που είτε τη φυλούν είτε τη φυλακίζουν, τα μάτια της που είναι γεμάτα ελπίδα –και το πανάρχαιο βιβλίο με τα έργα, ανοιχτό κάτω από τα αβρά της χέρια….

 

Λοιπόν, τρία πράγματα:

α. Δεν τρολάρω. Υπάρχουν στοιχεία στα κείμενα.

β. Το μυστικό βρίσκεται στις λέξεις και όχι στα λόγια.

γ. Υπάρχει λόγος που τα στοιχεία είναι εφτά, όχι τρία ή έξι ή δώδεκα.

 

Αν κάποιος νιώθει ότι πλησιάζει τη λύση, θα προτιμήσω πμ ώστε να δρέψει εκείνος μόνος τους καρπούς της επιτυχίας του.

 

Μουσικούλα σας έχω σήμερα κάτι μάλλον αναπάντεχο (αν και όσοι με ξέρουν θα δουν στο video την αισθητική μου)

 

 

 

[WILLIAM]

Τι μου θυμίζει η κυρά, τι μου θυμίζει...

Αυτός ο τράγος φαίνεται πάντως πιο φιλικός από τον άλλο.

Το λαγουδάκι μου θυμίζει το σήμα της δισκογραφικής με το φωνογραφο και το σκυλί, σαν να του το περάσανε κολάρο το χωνί!

 

Εφτά; Το εφτά είναι ένας κλασσικός μαγικός μυστικιστικός αριθμός, από τις επτά λυχνίες της αποκάλυψης και την επτάφωτο λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου, ως τα επτά Παλαντίρ και τις επτά πέτρες του Νυξάτορ, είναι πολλά πράγματα εκεί μέσα, ακόμα και τα φωνήεντα επτά είναι!

[jjohn]

 

 

Εφτά; Το εφτά είναι ένας κλασσικός μαγικός μυστικιστικός αριθμός, από τις επτά λυχνίες της αποκάλυψης και την επτάφωτο λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου, ως τα επτά Παλαντίρ και τις επτά πέτρες του Νυξάτορ, είναι πολλά πράγματα εκεί μέσα, ακόμα και τα φωνήεντα επτά είναι!

 

Μαγικός αριθμός indeed

https://www.youtube.com/watch?v=zVHyvTAdl78

 

Anyway αναμένω θέμα

Edited September 2, 2016 by jjohn

[Mournblade]

Ας κάνω και εγώ μια μαντεψιά.

Θα εναποθέσω τον συνειρμό μου: Ζωή... απωθημένο...αιωνιότητα

[Ιρμάντα]

Έκτο στοιχείο.

 

Έπρεπε να είχε δοθεί από χτες, αλλά κάτι οι μπυρίτσες, κάτι η κούραση, αμέλησα.

Λάβετε, παίξετε.

 

Όλα στο δωμάτιο είναι όπως τα θυμόταν από τα όνειρά του. Τα αναμμένα κεριά πίσω της πάνω στο τζάκι, εκείνη, το βιβλίο στα γόνατά της. Τα πλάσματα είναι η μοναδική έκπληξη, άλλοτε παρουσιάζονταν και άλλοτε όχι και ποτέ όλα μαζί. Αν τα όνειρα τα στέλνει η Κυρά, τότε προφανώς τα πλάσματα δεν περιλαμβάνονται στη θέλησή της. Και αν δεν περιλαμβάνονται στη θέλησή της τότε, πιθανότατα….

….δεν είναι φίλοι της.

Τα μάτια της βλεφαρίζουν για μισή στιγμή, σαν να τον υποδέχεται μυστικά. Ξέρεις τι πρέπει να γίνει. Είσαι στο βιβλίο ή όχι, δεν έχει σημασία. Σε διάλεξα για να με ελευθερώσεις. Η στιγμή περνά κι εκείνη στρέφει το βλέμμα στις ανοιχτές σελίδες μπροστά της. «Ένα έργο για το γενναίο παλικάρι μας» ψιθυρίζει, όπως σίγουρα θα το έχει πει εκατοντάδες φορές. Ο όρθιος τράγος πίσω από το κεφάλι της κρατά στην αγκαλιά του μια κουκουβάγια με αφράτα πούπουλα, και την έχει δεμένη από το λαιμό της σε ένα κλουβί. Ίσως παρόμοια και η Κυρά να είναι δεμένη. Ένας αλλόκοτος λαγός, ένας ακόμη πιο αλλόκοτος άνθρωπος και διάφορα πλάσματα σαν μεγάλα τρωκτικά γυρνούν κάτω από τα πόδια της. Αεικίνητα, υφαίνουν ίσως ένα ιδιαίτερο είδος αόρατων δεσμών. Εκείνη ακόμη ξεφυλλίζει, τα πλάσματα ακόμη δεν έχουν υποψιαστεί και ο χρόνος κυλά. Και τότε ο νέος τραβά το σπαθί του και ρίχνεται πρώτα απ’ όλους στον τράγο με το πλεχτό γένι. Μια κραυγή σκίζει τη σιωπή, το βιβλίο τινάζεται πέρα, το ανθρωπάκι σκαρφαλώνει στην αγκαλιά της Κυράς όχι για να την προστατέψει, μα για να την κρατήσει ακίνητη, εγκλωβισμένη, και τον κοιτάζει με μίσος απροκάλυπτο, τρίζοντας τα δόντια. Ο νέος χτυπά πάνω σε οπλές και κέρατα, οι τοίχοι τρέμουν…

 

 

 

και ost φάντασυ και πολεμικό:

Edited September 4, 2016 by Ιρμάντα

[WILLIAM]

Χμμ παραπλάνηση; Όλα δεν είναι όπως δείχνουν.

Ή μήπως πιο απλά διάσωση;

[Ballerond]

Αίνιγμα;

Δοκιμασία;

7 τραγούδια θα σου πω, για να διαλεξεις τον σκοπο;

[elgalla]

7 τραγούδια θα σου πω, για να διαλεξεις τον σκοπο;

 

Πίνω μπάφους και παίζω προ;

 

Εγώ πάντως έχω αράξει αναπαυτικά και αναμένω την ανακοίνωση.

[MadnJim]

 

7 τραγούδια θα σου πω, για να διαλεξεις τον σκοπο;

 

Πίνω μπάφους και παίζω προ;

 

Εγώ πάντως έχω αράξει αναπαυτικά και αναμένω την ανακοίνωση.

 

 

Join the club!

[jjohn]

 

Εγώ πάντως έχω αράξει αναπαυτικά και αναμένω την ανακοίνωση.

 

 

Κι εγώ αυτό κάνω. Είμαι ξαπλωμένος, ακούω τις ριφφάρες μου  και αναμένω το βραδάκι για να μάθω πώς θα σας τυραννίσω φέτος

 

it reminds me that soon I'll be gone oh, my darkest shining star bleed for me

Edited September 4, 2016 by jjohn

[South of Heaven]

Το πρώτο στοιχείο τελείωνε με τη λέξη "φανταστεί" σε italics και το δεύτερο με τη λέξη "υλακές" επίσης σε italics, πράγμα που με έκανε να σκεφτώ για κάποιον περίεργο λόγο πως το θέμα θα είναι: Φυλακή. Οι λέξεις με italics όμως δεν μου έβγαιναν στα υπόλοιπα στοιχεία οπότε είπα να το βουλώσω

Όπως και να χει λέω να πάρω μέρος, δεδομένου ότι θα βρω τον απαραίτητο χρόνο

[WILLIAM]

Μεσημεράκι έφτασε. Το στοιχείον που βρίσκεται;

[Ιρμάντα]

Τελευταίο στοιχείο! Τελευταίο και τυχερό! Το βράδυ κληρώνουμε!

 

 

 

Τα πλάσματα, οι σύντροφοι του τράγου και δεσμοφύλακές της τον περιτριγυρίζουν τώρα, ξεμυτίζουν από ρωγμές στους τοίχους, επιτίθονται με νύχια και δόντια. Η γυναίκα έχει σηκωθεί από το κάθισμά της και το βιβλίο δεν φαίνεται πουθενά. Δεν έχει χρόνο να κοιτάξει τι κάνει εκείνη- μονάχα του φαίνεται πως κατευθύνεται προς το τζάκι. Φωτιά, ναι. Θα ήταν μία ιδέα. Ο τράγος εμπρός του έχει ματώσει, πορφυρά ρυάκια λεκιάζουν το ασημένιο τρίχωμά του και το πλεγμένο γένι του έχει κοπεί στο ύψος του στήθους. Το ανθρωπάκι με τη γαμψή μύτη προσπαθεί να σκαρφαλώσει στην πλάτη του, αναγκάζοντάς τον να στρέφεται και να τινάζεται για να τον ξεκολλήσει από πάνω του. Κάποτε, το ανθρωπάκι πέφτει, κι όπως πέφτει, τον καταριέται. Δεν έχει χρόνο ούτε για να επεξεργαστεί όσα ακούει. Ένα τσίριγμα: εκείνη κρατά στο χέρι την πυρωμένη τσιμπίδα και χτυπάει, πότε τα τρωκτικά, πότε τον λαγό με τα παλαβά μάτια, πότε το ανθρωπάκι που ακόμη σέρνεται κάτω σαν φίδι. Την είχαν φυλακίσει. Αυτό ήταν το απόλυτο αίνιγμα. Αυτό που κανείς δεν θα σκεφτόταν ποτέ να λύσει. Όλα αυτά τα ημιανθρώπινα, ημιζωώδη πλάσματα που την περιτριγυρίζουν. Ήταν σκλάβα τους όλον αυτόν τον καιρό και όχι κυρά τους. Χρειάζεται μονάχα να- με δύναμη που δεν την περίμενε να βρεθεί μέσα του μετά από τόση εξάντληση, σηκώνει το σπαθί και καταφέρνει ένα χτύπημα που στέλνει το τραγοκέφαλο στην άλλη άκρη του δωματίου. Για μια στιγμή σχεδόν υπνωτίζεται, όπως το κεφάλι περιστρέφεται: τα παραλληλόγραμμα μάτια ανοιγοκλείνουν ύστερη φορά, τα κέρατα και το γένι που ακολουθεί την περιστροφή στον αέρα, σαν πιο αργά από όσο είναι φυσικό, σαν παλιά εικόνα που την επαναφέρει η μνήμη, ξανά και ξανά. Κι έπειτα, όλα έχουν τελειώσει: κανείς δεν υπάρχει στο δωμάτιο πέρα από κείνη, μια γυναίκα απλή ντυμένη στα κόκκινα, και μια κουκουβάγια που φτεροκοπά απαλλαγμένη από αλυσίδα και κλουβί και πάει να σταθεί στο γυναικείο μπράτσο που απλώνεται. Το πουλί γέρνει το κεφάλι τρυφερά στο μάγουλο της γυναίκας. Μια φευγαλέα στιγμή ο νέος σκέφτεται πως αυτό είναι όλο. Πως τώρα εκείνη θα εξαφανιστεί, πως τον ήθελε μονάχα για αυτό. Ή πως θα εξαφανιστεί από μπρος του, σαν πλάσμα που θα έπρεπε να ‘χε πεθάνει εδώ κι αιώνες. Όμως εκείνη σηκώνει το βλέμμα και τον κοιτάζει. Σίγουρη, αληθινή, όμορφη. «Όλα τελείωσαν» λέει, με φωνή που έμοιαζε λουσμένη σε φως. «Από τα βάθη της καρδιάς μου σε ευχαριστώ. Μπορούμε να φύγουμε, επιτέλους». Σίγουρη, αληθινή, όμορφη.

 

 

  ξεχάστηκα, ost (ελληνικό κι αγαπημένο

Edited September 4, 2016 by Ιρμάντα