Ισαάκ Ασίμωφ (Isaac Asimov)

[Δημήτρης]

Χεχε, πρώτο ποστ στο φόρουμ, και πρώτη μου αγάπη και παντοτινή ο Ασίμοφ... Θυμάμαι ακόμα την αίσθηση όταν διάβαζα τα βιβλία του για πρώτη φορά, μια αίσθηση που λίγα βιβλία μου την έχουν προσφέρει έκτοτε (αν και ίσως δεν φταίνε τα βιβλία, αλλά εγώ που μεγάλωσα).

 

Το ΑΚόμα και οι Θεοί είναι ίσως το πιο βαρύ του, όντως... Ακόμα και η Γαλαξιακή Αυτοκρατορία ίσως ξενίσει κάποιον μη μαθημένο, αφού δεν έχει έναν κεντρικό χαρακτήρα (πλην το πανταχού παρόν πνεύμα του Σέλντον δηλ). Εγώ θα σου πρότεινα να ξεκινήσεις με τα Σπηλιές από Ατσάλι, Γυμνός Ήλιος και Ρομπότ της Αυγής. Αλλά στα αγγλικά! Ανήκουν στις περιπτώσεις όπου ο Κάκτος έδωσε ρέστα...

Ε, και μια και μου δίνετε την αφορμή, να μοιραστώ μαζί σας ότι μέσα στο 2012 (αν δεν καταστραφεί ο κόσμος δηλαδή) θα δούμε νέες μεταφράσεις του Foundation Trilogy

 

(E, μετά απ' αυτό δε λέει να καταστραφεί ο κόσμος, δεν το θέλει κι ο Θεός δηλαδή )

 

Ναι ξέρω trillian για τη σωστή σειρά που προτείνεις να διαβαστούν τα βιβλία, από προήγουμενο σου post στο παρόν topic. Η ανάγνωση στα Αγγλικά θα ήταν μία καλή λύση, αλλά όχι τώρα. Πρώτα απ' όλα θέλω να διαβάσω την αγαπημένη σου Amber και κανέναν Robert Howard για να δω σε τι επίπεδο βρίσκομαι, και μετά συνεχίζω μ' όλα τα άλλα. Όσο για τα της Foundation υπομονή να κάνουμε, αλλά το μεγάλο βήμα έγινε. Επιτέλους.

 

 

Πες μας και τον πρωτότυπο τίτλο του Χενλάιν, από το Διάστημα 1999. Έτσι, από περιέργεια.

 

The Green Hills of Earth...

 

Εγώ το βιβλίο που έχω, έχει τίτλο πρωτοτύπου Space 1999. Είναι γκρι και έχει μέσα σ' έναν κύκλο ένα διαστημόπλοιο. Παραθέτω τον τίτλο της πρώτης και της τελευταίας ιστορίας για να δουμε αν μιλάμε για το ίδιο: ''Η Δαλιδά και οι Εξοπλιστές του Διαστήματος'' και ''Η Λογική της Αυτοκρατορίας''.

Edited October 29, 2011 by Δημήτρης

[Oberon]

Φαντάσου πώς νιώθω εγώ Θα έλεγα ότι κάθε σωστή πρόταση σε σύγκριση με του Κάκτου θα είναι αναγνωστική ευδαιμονία, αλλά θα πάθαινα overdose από την πρώτη σελίδα

 

 

 

Το φαντάζομαι. Και είμαι απόλυτα βέβαιος πως οι νέες μεταφράσεις θα είναι άψογες, χωρίς το παραμικρό λαθάκι, και θα τιμούν τον μεγάλο Ασίμωφ! Ειδικά για μας που διαβάσαμε Ασίμωφ προ 35ετίας και βάλε, αυτές οι νέες εκδόσεις θα είναι μνημειώδεις!

 

 

 

[wordsmith]

Λοιπόν, μόλις διάβασα κι εγώ το I, Robot και μου άρεσε πολύ. Ο εκλεκτός τρελός επιστήμονας κος Ασίμοφ (φάτσα!) εξετάζει διλήμματα και συγκρούσεις που μπορεί να προκύψουν από τους "τρεις νόμους της ρομποτικής" και γενικά από την εφαρμογή της απόλυτης λογικής. Μου άρεσαν περισσότερο τα λιγότερο τεχνοκρατικά από αυτά τα διηγήματα, γιατί είναι φανερό ότι με το ζόρι κρατιέται ο συγγραφέας να μην αναπτύξει τις απόψεις του σε στυλ άρθρου/δοκιμίου και έτσι μερικά πλησιάζουν επικίνδυνα τον ορισμό του βαρετού. Τα πιο ενδιαφέροντα μου φάνηκαν καταρχάς εκείνο με το ρομπότ που δεν πιστεύει, βάσει λογικής, ότι το έφτιαξαν άνθρωποι, επειδή είναι πολύ ανώτερό τους, και δημιουργεί μια θρησκευτική θεωρία/ερμηνεία για την προέλευσή του κλπ(). Ύστερα το άλλο με τον πολιτικό που όλοι προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι ρομπότ επειδή δεν τον έχει δει κανείς να τρώει ή να κοιμάται. Επίσης πολλά μου φάνηκαν ότι μοιάζουν με το "Σκληρές εξισώσεις" του Sheckley και θα μπορούσαν να δραματοποιηθούν ανάλογα.

Με δυο λόγια δηλώνω φαν και προχωράω στις "Σπηλιές από ατσάλι".

(Και όχι, δεν είναι το μόνο του που έχω διαβάσει. Σίγουρα θυμάμαι και το Nightfall - το διήγημα - και ήταν επίσης πολύ ωραίο. Επιτέλους, ιδέες και ένας συγγραφέας που τους βγάζει τα άντερα συγγραφικώς!)

[nikosal]

A, τι καλά που σου άρεσε. Και εγώ διαβάζω αυτές τις μέρες τα Ρομπότ της Αυγής. Όπως σε κάθε του μυθιστόρημα: διάλογοι, διάλογοι, διάλογοι απόλυτης ΛΟΓΙΚΗΣ! Ο άνθρωπος είναι ο «ήρωάς» μου, εξάλλου τον συνδέω με τα υπέροχα εκείνα χρόνια της εφηβείας - μετεφηβείας που τον γνώρισα, οπότε...

 

Για αυτούς τους λόγους ζητώ από τους φίλους του φετινού φεστιβάλ επιστημονικής φαντασίας Ερμούπολης να φτιάξουν ένα διήγημα στον κόσμο του Ασίμοφ. Αντιλαμβάνομαι πόσο δύσκολο είναι αυτό -παρόλα αυτά ελπίζω να έχω συμμετοχές!

Edited January 30, 2012 by nikosal

[tetartos]

Ο Άσιμοφ γενικά δεν έγραφε ιστορίες με εξωγήινα όντα

 

Μα δεν θυμάμαι, έγραψε έστω και ένα μυθιστόρημα που στο σύμπαν μας να υπήρχαν εξωγήινοι; Γιατί οι εξωγήινοι του Ακόμα... βρίσκονται σε άλλο σύμπαν. Εδώ έγραψε τόσα βιβλία της Γαλαξιακής, όπου ο άνθρωπος έχει επισκεφτεί (και αποικίσει) εκατομμύρια πλανήτες και δεν έχει συναντήσει ένα εξωγήινο!

 

Τώρα που το σκέφτομαι, στο Λάκι Σταρ έχει εξωγήινους. Αλλά ο Λάκι ήταν πρώιμος και γραμμένος για παιδιά, ε;

 

Κάπου πήρε το μάτι μου την εξήγηση ότι

τα ρομπότ έκαναν ταξίδι στο χρόνο και φρόντισαν/επέλεξαν εκείνη την εκδοχή όπου ο Γαλαξίας δεν έχει εξωγήινους, προσπαθώντας να προστατέψουν την ανθρωπότητα (μηδενικός νόμος)

αλλά δεν μπορώ να το πω με σιγουριά γιατί δε θυμάμαι την πηγή του.

Επομένως... ίσως/μάλλον υπήρχαν!

[karatasiospa]

Και το Nihgtfall σε κόσμο εξωγήινων εξελλίσεται

[Nirgal]

Στο "Ακόμα και οι Θεοί" περιγράφει το δικό μας σύμπαν και ένα άλλο σε κάποια άλλη διάσταση, όπου ζούνε εντελώς διαφορετικά όντα από εμάς.

Το Nightfall, όπως αναφέρει ο karatasiospa.

Στο "Τέλος της Αιωνιότητας", αν θυμάμαι καλά, δίνεται η εξήγηση γιατί στη σειρά "Γαλαξιακή Αυτοκρατορία" (Foundation) οι άνθρωποι δε συναντούν ποτέ εξωγήινη μορφή ζωής με νοημοσύνη.

 

Από κάθε δυνατό Σύμπαν, στο οποίο υπάρχουν άνθρωποι, κάποιοι που κινούνται στο χρόνο έχουν επιλέξει αυτό, στο οποίο υπάρχουν μονάχα άνθρωποι.

 

Επίσης, νομίζω ότι σε κάποια συλλογή με διηγήματά του, είχα διαβάσει μία ιστορία στην οποία οι άνθρωποι πρωταγωνιστές αποικούν έναν πλανήτη στον οποίο συναναστρέφονται με κάποια εξωγήινη φυλή, ή οποία είναι πολύ ανώτερη νοητικά και τεχνολογικά από τους ανθρώπους. Το μοναδικό σε αυτήν την ιστορία, την οποία έχει γράψει με μορφή ανταλλαγής αναφορών μεταξύ κάποιων κρατικών υπηρεσιών, είναι ότι εξελίσσεται στο ίδιο σύμπαν με αυτό της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας.

 

Στο τέλος της ιστορίας οι εξωγήινοι εξαφανίζονται. Ο Ασίμωφ αφήνει υπονοούμενα ότι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το συγκεκριμένο Γαλαξία.

 

Τέλος, έχω διαβάσει και διάφορα διηγήματά του, άσχετα με τα μυθιστορήματά του, στα οποία αναφέρει εξωγήινους. Το "Αγοράστε το Δία" είναι δικό του και αναφέρεται σε εξωγήινους.

Όλα τα ανωτέρω με κάποιες επιφυλλάξεις, αφού ο Ασίμωφ είναι ο συγγραφέας με τον οποίο ξεκίνησα να διαβάζω ΕΦ και πάνε χρόνια από τότε, αν και παραμένει ο αγαπημένος μου (ο πρώτος έρωτας σε σημαδεύει).

[nikosal]

To μεσαίο που αναφέρεις (αναφορές κλπ.) το είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια (και το έχω ακόμα) στη συλλογή που στα ελληνικά είχε τίτλο «στην τροχιά της τρέλας», εκδόσεις λυχνάρι. Όλα τα άλλα είναι πιο γνωστά...

[Witch King of Angmar]

Είχα ξεκινήσει πριν λίγο καιρό την Γαλαξιακή Αυτοκρατορία αλλά την σταμάτησα για να διαβάσω κανένα άλλο βιβλίο.Δεν μπορώ να πω όμως ότι όσο διάβασα δεν μου άρεσε,γιατί θα ήμουν ψεύτης.

[Ugh]

ακομα θυμαμαι την μεγαλη εντυπωση που μου ειχε κανει το καταπληκτικο "Ακομα και οι Θεοι" οταν το ειχα πρωτοδιαβασει 2 δεκαετιες πριν

 

προκειται για τον δευτερο πιο αγαπημενο μου συγγραφεα ΕΦ μετα τον Φ.Κ.Ντικ

 

 

[jokey]

Ψάχνω εδώ και καιρό τις σπηλιές από ατσάλι από κάκτο που είναι εξαντλημένο. Έχω και τα επόμενα της σειράς, γυμνός ήλιος και τα ρομπότ της αυγής αλλά δεν μπορώ να τα διαβάσω χωρίς το πρώτο δυστυχώς. Ξέρει κανείς κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο στη Πάτρα ή έστω στην Αθήνα που να βρίσκεται αυτό το βιβλίο ή κάποια βιβλιοθήκη που θα μπορούσα να το δανειστώ?

 

Και σε λογική τιμή αν γίνεται γιατί έστειλα mail και εδώ: http://www.megapalaiobibliopolio.gr/ και μου είπανε 14 ευρώ για μεταχειρισμένο (και 20 ευρώ για τον κόσμο του Ρόκανον που επίσης θέλω), αν είναι δυνατόν.

Edited September 12, 2013 by jokey

[BladeRunner]

Ψάχνω εδώ και καιρό τις σπηλιές από ατσάλι από κάκτο που είναι εξαντλημένο. Έχω και τα επόμενα της σειράς, γυμνός ήλιος και τα ρομπότ της αυγής αλλά δεν μπορώ να τα διαβάσω χωρίς το πρώτο δυστυχώς. Ξέρει κανείς κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο στη Πάτρα ή έστω στην Αθήνα που να βρίσκεται αυτό το βιβλίο ή κάποια βιβλιοθήκη που θα μπορούσα να το δανειστώ?

 

Και σε λογική τιμή αν γίνεται γιατί έστειλα mail και εδώ: http://www.megapalaiobibliopolio.gr/ και μου είπανε 14 ευρώ για μεταχειρισμένο (και 20 ευρώ για τον κόσμο του Ρόκανον που επίσης θέλω), αν είναι δυνατόν.

 

http://www.kouniosbooks.gr/katigories/40_Epistimonikhfantasia.htm Εδώ το έχει με 10 ευρώ. Επίσης στο Μοναστηράκι μπορείς να το βρεις με 5-6 ευρώ το πολύ, αλλά είναι καθαρά θέμα τύχης. Υπάρχουν μπόλικα βιβλία του Κάκτου, αλλά δεν ξέρω αν ανάμεσα σ'αυτά είναι και οι Σπηλιές από ατσάλι.

Edited September 12, 2013 by BladeRunner

[Myyst]

Θεμέλιο

Τετάρτη 12/3, ώρα 20:00 - Ξεκινά η ανάγνωση του πρώτου μου βιβλίου από τον Isaac Asimov.

Πέμπτη 13/3, ώρα 20:00 - Το βιβλίο τελείωσε και -να πάρει- δεν έχω πρόχειρη την συνέχεια. 

 

Edit: Αναλυτικά σχόλια αφού τελειώσω τουλάχιστον την πρώτη τριλογία. 

Edited March 13, 2014 by Myyst

[Mhtsos]

Και εγένετο νεκρανάσταση,αλλά για καλό σκοπό!

 

Διάβασα την σειρά Foundation(6 βιβλία εάν δεν απατώμαι,πέρασε και κανένα δίμηνο) και το I,Robot.

 

Η σειρά ήταν εξαιρετική μέχρι το το Second Foundation,έπειτα δεν με έκατσε καλά να πω την αμαρτία μου.

Φάνηκε ότι υπήρχε διαφορά στην έμπνευση και δεν ήξερε πως τα το διαχειριστεί.Βέβαια μέχρι το τελευταίο βιβλίο,Foundation & Earth που το βρήκα αρκετά μέτριο, ήταν αρκετά απολαυστικό ανάγνωσμα, αν και διαφορετικής φιλοσοφίας από τα πρώτα 3(δεν διάβασα ακόμη τα prequels).

Βέβαια το περιεχόμενο και οι ιδέες που αναλύει και εισάγει είναι από άλλο "κόσμο" και τώρα βλέπω πως μας επηρέασε εμάς τους "τεχνολόγους"(μηχανικούς&συναφή επιστημονικά επαγγέλματα) εδώ και 70 χρόνια(πέρασαν τόσα; ).

 

Το I,Robot ήταν και είναι κλασσικό για εμένα,πολύ απλά και λιτά. Η βίβλος των cognitive μηχανικών και λοιπών ΑΙ ενδιαφερομένων.

[Blacksword]

Τελείωσα το The Complete Robot που περιέχει όλες τις ιστορίες με ρομποτ που είχε γράψει ο Asimov μέχρι το 1982 και πραγματικά είναι μια υπέροχη συλλογή.

 

Αν και προσωπικά δεν με τραβάνε πολύ οι μικρές ιστορίες ο Asimov κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον σε κάθε ιστορία με την πραγματικά εύκολη γραφή του και την υπέροχη εξυπνάδα του και αυτό ήταν αρκετό για μένα για να τον αγαπήσω αμέσως. Όλες οι ιστορίες, ακόμα και οι πολύ μικρές, είναι πραγματικά πολύ καλές, αυτές όμως που λάτρεψα ήταν οι ιστορίες της Susan Calvin με την υπέροχη εξυπνάδα της στο να λείνει τα προβλήματα και το τρομερά κωμικό δίδυμο Donovan και Powell.

Edited September 6, 2015 by Blacksword

[DinMacXanthi]

Την προηγούμενη εβδομάδα έστειλα σαν extra assignment σε μια αρκετά πιο advanced στα αγγλικά μαθήτριά μου στο γυμνάσιο, να διαβάσει και να μου σχολιάσει το the feeling of power του Asimov. Την ιστορία όπου όλοι είναι τόσο συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν κομπιουτεράκια που η ιδέα οτι κάποιος μπορεί να κάνει μαθηματικές πράξεις με το μυαλό του ήταν εξωπραγματική. Ήξερα οτι διάβαζε το hitchhiker's guide οπότε είπα να παραμείνω στο scifi. Λοιπόν, η απάντησή της είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα για τη νέα γενιά εφόσον μιλάμε για 15 χρονών παιδί τώρα, οπότε είπα να μοιραστώ μέρος της μαζί σας.

 

The story was great. You know what? It was more than just great. The fact that Isaac wrote the novel 1958 surprised me. They didn't have smartphones back then, of course, but calculators had been invented and maybe he saw where that would lead. I'm not saying that we've replaced our minds with technology, but to be honest.. It does feel like the smartphone takes over our lives. Just look around you! We've grown so addicted to the internet that we wouldn't survive without it. Not in the normal day life, at least. [...] I'd love to read something else from that genre, and I absolutely don't mind if there's some or even many difficult words in it. It only makes it more interesting. You said The feeling of power wasn't Asimovs best work? Then I'm definitely going to read more stories by him.

[Nirgal]

Την προηγούμενη εβδομάδα έστειλα σαν extra assignment σε μια αρκετά πιο advanced στα αγγλικά μαθήτριά μου στο γυμνάσιο, να διαβάσει και να μου σχολιάσει το the feeling of power του Asimov. Την ιστορία όπου όλοι είναι τόσο συνηθισμένοι να χρησιμοποιούν κομπιουτεράκια που η ιδέα οτι κάποιος μπορεί να κάνει μαθηματικές πράξεις με το μυαλό του ήταν εξωπραγματική. Ήξερα οτι διάβαζε το hitchhiker's guide οπότε είπα να παραμείνω στο scifi. Λοιπόν, η απάντησή της είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα για τη νέα γενιά εφόσον μιλάμε για 15 χρονών παιδί τώρα, οπότε είπα να μοιραστώ μέρος της μαζί σας.

 

The story was great. You know what? It was more than just great. The fact that Isaac wrote the novel 1958 surprised me. They didn't have smartphones back then, of course, but calculators had been invented and maybe he saw where that would lead. I'm not saying that we've replaced our minds with technology, but to be honest.. It does feel like the smartphone takes over our lives. Just look around you! We've grown so addicted to the internet that we wouldn't survive without it. Not in the normal day life, at least. [...] I'd love to read something else from that genre, and I absolutely don't mind if there's some or even many difficult words in it. It only makes it more interesting. You said The feeling of power wasn't Asimovs best work? Then I'm definitely going to read more stories by him.

 

Τα ρέστα μου, Ντίνο.

 

Η κίνησή σου ήταν μαγική.

 

Και όπως λες, η απάντηση της μαθήτριάς σου πολύ εμψυχωτική. Αυτό δείχνει ότι το έργο κάποιων συγγραφέων παραμένει κλασικό.

[BladeRunner]

Σήμερα άρχισα το "Επιχείρηση Αφροδίτη", το οποίο λογικά θα τελειώσω μέχρι το βράδυ. Και ανακάλυψα ότι ενώ έχω διαβάσει κάμποσα βιβλία του Ασίμοφ, καμία από τις κριτικές που έχω γράψει γι'αυτά δεν βρίσκονται στο τόπικ του συγγραφέα! Αντί για εδώ, όπως θα ήταν το σωστό, τις έγραψα στο τόπικ με τις αξιολογήσεις. Οπότε είπα να διορθώσω, βάζοντας σ'αυτό το ποστ links που οδηγούν στις κριτικές μου. 

 

*Εγώ, το ρομπότ
*Θεμέλιο
*Θεμέλιο και Αυτοκρατορία
*Γαλαξιακή Αυτοκρατορία 3
*Σπηλιές από ατσάλι
*Γυμνός ήλιος

[BladeRunner]

Επιχείρηση Αφροδίτη

 

Πάνω από δυόμιση χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Ισαάκ Ασίμοφ και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε. Αυτό είναι το όγδοο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, το οποίο διαφέρει αρκετά σε σχέση με τα προηγούμενα. Πρώτα-πρώτα είναι πιο μικρό σε μέγεθος -μην κοιτάτε που η ελληνική έκδοση πλησιάζει τις διακόσιες σελίδες, μεταξύ των δεκαέξι κεφαλαίων υπάρχουν δυο-τρεις λευκές σελίδες. Δεύτερον, η ιστορία είναι κάπως πιο απλοϊκή, με περισσότερη δράση, ενώ οι ιδέες ούτε πολυσύνθετες είναι ούτε ιδιαίτερα πρωτότυπες. Άλλωστε, ο συγγραφέας έγραψε την σειρά "Lucky Starr" με ψευδώνυμο, απευθυνόμενος σε νεανικό κοινό. 

 

Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ο επιστήμονας/ειδικός πράκτορας Λάκυ Σταρ, που εργάζεται για το Επιστημονικό Συμβούλιο της Ηλιακής Συνομοσπονδίας, και ο κοντός Αρειανός συνεργάτης του, ονόματι Μπίγκμαν. Καλούνται να ταξιδέψουν στον πλανήτη της Αφροδίτης και να μάθουν ποιος προξενεί τα διάφορα ενοχλητικά περιστατικά που μπορεί να κρύβουν μια συνωμοσία, τι συνέβη σ'έναν ειδικό πράκτορα που είχε ήδη σταλεί λίγες μέρες πριν, και πως ο εγκέφαλος της πιθανής συνωμοσίας υπνωτίζει και ελέγχει το μυαλό πολιτών και αξιωματούχων της Αφροδίτης.

 

Το βιβλίο αυτό είναι το μοναδικό της σειράς με ήρωα τον Λάκι Σταρ που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, αν και χρονολογικά είναι το τρίτο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μεταφράστηκαν και τα άλλα δυο πρώτα. Πάντως διαβάζεται μια χαρά και ανεξάρτητα, απλά μου φάνηκε πολύ ευκολοδιάβαστο, ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό, και οι δυο πρωταγωνιστές σίγουρα συμπαθητικοί, που θα ήθελα να διαβάσω και προηγούμενες περιπέτειες με αυτούς τους τύπους. Όπως και να'χει, με αυτό το μικρό βιβλίο πέρασα πολύ καλά, ευχαριστήθηκα δράση, όμορφες εικόνες και επιστημονική φαντασία, χωρίς να κουραστεί και πολύ το μυαλό μου. Μην περιμένετε, δηλαδή, το επίπεδο σε πλοκή, ιδέες και γραφή να είναι ίδιο με αυτό των μεγάλων αριστουργημάτων του συγγραφέα, όμως πιστεύω ότι θα περάσετε ευχάριστα την ώρα σας διαβάζοντας το βιβλίο αυτό. Αν τύχει και βρω στ'αγγλικά άλλα βιβλία της νεανικής αυτής σειράς, σίγουρα θα τα τιμήσω.

 

7.5/10

Edited April 10, 2016 by BladeRunner

[nikosal]

οι δυο πρωταγωνιστές σίγουρα συμπαθητικοί, που θα ήθελα να διαβάσω και προηγούμενες περιπέτειες με αυτούς τους τύπους

 

Ναι, είναι συμπαθητικοί. O Asimov είχε γράψει (με ψευδώνυμο, όπως λες) 6 βιβλία στη σειρά:

• David Starr, Space Ranger (1952)
• ... and the Pirates of the Asteroids (1953)
• ... and the Oceans of Venus (1954)
• ... and the Big Sun of Mercury (1956)
• ... and the Moons of Jupiter (1957)
• ... and the Rings of Saturn (1958)

Τα διάβασα πριν κάποια χρόνια. Όλα στο ίδιο πάνω κάτω επίπεδο, περιπετειώδη με μυστήριο, ανατροπές κλπ. Δεν μπορώ να θυμηθώ ποιο μου άρεσε περισσότερο, πάντως το Saturn ήταν το πιο σκοτεινό, όπως και το ηλιακό σύστημα στην περιοχή του Κρόνου. Και αν θυμάμαι, είχε μια σχέση με τους spacers, τους καταπιεστές της Γης στη Σπηλιά από ατσάλι.

 

Τα βιβλία της σειράς μάλλον δεν τυπώνονται, τα βρίσκεις μόνο μεταχειρισμένα ή ηλεκτρονικά (αν έχεις ταμπλέτα πες μου να σου τα στείλω).

[Mhtsos]

Προσπάθησα να τελειώσω το Nightfall, αλλά δεν μπόρεσα. Έμεινα στο 70%.

 

Η ιδέα πίσω από το βιβλίο είναι εξαιρετική, το στήσιμο πολύ καλό.

Αλλά η πλοκή είναι βαρετή, δεν ξέρω,αλλά δεν μπόρεσα να συγκινηθώ διόλου με τα αισθήματα των ηρώων και το όλο θέμα του post-apocalyptic είναι λιαν χλιαρό όπως το παρουσιάζει...

 

edit:Αναφέρομαι στο βιβλίο που έγραψε με άλλον και όχι στο σύντομο κείμενο.

Edited June 25, 2016 by Mhtsos

[tifonas79]

Εγω φιλοι πρωτη φορα διαβαζω Asimov,την τριλογια με το θεμελιο που εχει βγαλει ο Anubis.

Μεχρι στιγμης ειμαι στα μισα του δευτερου βιβλιου και μεχρι τωρα για να πω την αληθεια δεν με εχει ενθουσιασει,δεν ξερω για την συνεχεια αλλα ειμαι στα μισα οποτε εχω μια εστω εικονα κατα το 30% ισως,ελπιζω να φτιαχνει αργοτερα.

 

Ειχα ακουσει απο τον κουνιαδο μου το διβαζα και στο Forum οτι ειναι πολυ καλος συγγραφεας,οποτε επιφυλαζομαι,απλα η μεχρι τωρα εμπειρια μου ειναι τουλαχιστον μετρια,απο την μικρη επαφη με το εργο του.

Edited November 15, 2016 by tifonas79

[nikosal]

Ορισμένα βιβλία θέλοντας και μη τα διαβάζουμε μέσα από το πρίσμα της περιόδου που γράφηκαν. Η γαλαξιακή αυτοκρατορία έρχεται από τη δεκαετία του '40, έχει δηλ. συμπληρώσει 70 χρόνια ύπαρξης. Η εφ εκείνη την εποχή ήταν κατά κύριο λόγο επική με ήρωες και ταξίδια στο διάστημα μέσα σε... ρουκέτες. Ο Ασίμοφ περιέγραψε μια αυτοκρατορία που καταλαμβάνει όλο το γαλαξία -ξεκινώντας μάλιστα από την πτώση της-, πρόσθεσε στο μείγμα την ιδέα του Θεμέλιου που θα μείωνε την περίοδο αναπόφευκτης βαρβαρότητας και «ίδρυσε» την επιστήμη της ψυχοϊστορίας... Πολλά και μεγάλα για έναν άνθρωπο που έγραφε στις μέρες του Β' ΠΠ. Το άλλο σπουδαίο κομμάτι του έργου του ήταν τα ρομπότ. Τα πρώτα διηγήματα είναι πολύ απλοϊκά για τα σημερινά δεδομένα και υποθέτω αν δώσεις ένα σε κάποιον ανυποψίαστο αναγνώστη θα σε κοιτάξει παραξενεμένος. Η ιδέα όμως των τριών νόμων ήταν «μεγάλη» και πάνω σε αυτήν ο Ασίμοφ έκτισε αργότερα σπουδαία μυθιστορήματα (όπως οι Σπηλιές από Ατσάλι) αλλά και διηγήματα. Τις Σπηλιές τις ξαναδιαβάζω όποτε κάνω κέφι, και ακόμα τις χαίρομαι. Και πάλι, κάποιος που θα τις διαβάσει πρώτη φορά σήμερα δεν αποκλείεται να τις βρει μέτριες. Λογοτεχνικά δεν είναι σπουδαίες, η απλή και στρωτή γραφή μου Ασίμοφ συνήθως μου άρεσε, αλλά δεν διεκδικεί δάφνες.

 

Την Αυτοκρατορία τη διάβασα όταν ήμουν ακόμα έφηβος, στις αρχές της δεκαετίας του '80. Συγκριτικά με ό,τι κυκλοφορούσε τότε στα ελληνικά ήταν αποκάλυψη, βρισκόταν σε άλλο επίπεδο, μαζί με κάποια έργα λίγων ακόμα συγγραφέων. Για αυτό και την αγάπησα. Δεν είναι υποχρεωτικό να βάζει κάθε αναγνώστης στη ζυγαριά τις συνθήκες που γράφεται ένα έργο, αλλά κάποιες φορές βοηθάει στην ανάγνωση. Ακόμα και τον Όμηρο δεν μπορείς να τον διαβάσεις σήμερα χωρίς να ζυγίζεις πότε γράφηκε.

 

Ελπίζω καθώς προχωράς (τα τμήματα του 2ου και 3ου τόμου είναι καλύτερα) να σου αρέσει περισσότερο. Μετά θα σου πρότεινα Σπηλιές από ατσάλι και Γυμνό ήλιο.

[tifonas79]

Πραγματικα καλα ολα αυτα που λες φιλε ειναι αλλο το πρισμα που πρεπει να διαβαζοντε καποια εργα,συμφωνω με τα ελαχιστα που καταλαβαινω απο λογοτεχνια.

 

Ομως τελειωνοντας τα τρια βιβλια του θεμελιου μου αφησαν λιγο με αναμηκτα συναισθηματα,με ποιο κυριαρχο το ερωτηματικο μηπως και δεν εχω καταλαβει κατι η πολλα εγω γιαυτο μαλλον θα τα ξαναδιαβασω.

Θεωρω τον εαυτο μου στον μεσο ορο αντιληψης ενος μεσο ανθρωπου ισως και ποιο κατω,παρολα αυτα καταλαβα απο την πρωτη στιγμη την ταυτοτητα του μουλαριου με πληρη βεβαιοτητα,και σκεφτομουν για την θεση του δευτερου θεμελιου μονο δυο πλανητες και ειχα δικιο στον εναν φυσικα,εαν και εδω δεν ειχα την βεβαιοτητα που ειχα πριν με το μουλαρι.

 

Γενικα εκτος απο αυτες τις δυο ανατροπες που ηταν σχεδον πληρως προβλεψιμες,σχεδον χωρις σκεψη [αντιθετα στο αυγο του θεου μπορει να καταλαβα τι θα γινει αργοτερα αλλα αυτο ηθελε που σκεψη εκει εντοπιζω την διαφορα,εστω και τελειως διαφορετικων ειδος βιβλιων]ολο το αλλο περιεχομενο κυριως στο πρωτο βιβλιο και μεχρι τα μισα του δευτερου,δεν γινεται σχεδον τιποτα.

 

Βασικα μεχρι να εμφανιστει το μουλαρι το πρωτο θεμελιο επιβιωνει χωρις να κανει σχεδον τιποτα παρα μονο να συνεργαζεται με τους εχθρους του,ενω στην ουσια δεν μπορει σχεδον να τους αμυνθει,και εαν το κατακτουσαν θα το αναγκαζαν να συνεργαστει δια της βιας εαν συμμαχουσαν [πανευκολο να το σκεφτει και ο πιο βλακας ηγετης]τα 4 βασιλεια.Θεωρω πληρως ουτοπικο το τον τροπο που επιβιωσε.

 

 

Τελοσπαντων σιγουρα θα το ξαναδιαβασω τουλαχιστον 1 φορα ακομα.

[vaggelis]

"Το τέλος της αιωνιότητας"  είναι ένα από τα λίγα βιβλία του Ασίμωφ που δεν τα είχα διαβάσει ακόμα και τελικά αποδείχτηκε ένα από τα καλύτερά του.

 

Στο πολύ μακρινό μέλλον οι άνθρωποι μπορούν να ταξιδεύουν στο χρόνο και έτσι δημιουργούν την «υπηρεσία» της Αιωνιότητας, ευθύνη της οποίας είναι να επιβλέπει την πορεία της ανθρωπότητας προς ένα ειρηνικό και ευτυχισμένο μέλλον. Αυτό το επιτυγχάνει αλλάζοντας την πραγματικότητα όπου είναι αναγκαίο, εισάγοντας κάθε φορά μικρές αλλαγές στη ιστορία προκειμένου να αποτρέψει καταστροφικά σφάλματα ή εφευρέσεις.

 

Οι άνθρωποι έτσι χωρίζονται στους σχετικά λίγους Αιώνιους που υπηρετούν στην Αιωνιότητα, ξεκομμένοι από τους άλλους ανθρώπους για να μην επηρεάζονται από αυτούς, και τους Χρόνιους πού αποτελούν όλη την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Και ενώ όλα φαίνεται να πηγαίνουν καλά στην Αιωνιότητα και στην  Γη, έρχεται η στιγμή που ο Αιώνιος Χάρλαντ ερωτεύεται την Χρόνια Νόυς κάτι που όμως απαγορεύεται, μιας και οποιαδήποτε επαφή μεταξύ Αιώνιων και Χρόνιων πρέπει να συνοδεύεται από την έγκριση του συμβουλίου που ελέγχει την Αιωνιότητα. Ο Χάρλαντ όμως είναι τόσο ερωτευμένος, που είναι έτοιμος μέχρι και να καταστρέψει την Αιωνιότητα προκειμένου να ζήσει με την Νόυς και κάπως έτσι ξεκινούν τα προβλήματα για όλους.

 

Το βιβλίο το βρήκα πολύ καλό, ο Ασίμωφ αναπτύσσει πολύ καλά τις ιδέες του, έχει συνεχές ανατροπές, κρατάει την αγωνία μέχρι τέλους και μπορεί να πει κανείς ότι ανήκει στην σειρά των βιβλίων της Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας.  

 

9,5/10