Τι διαβάζετε;

[Nephilim]

Ξεκίνησα χθες το "Πυραμίδες" του Τέρυ Πράτσετ.

[Nihilio]

Με προσήλωση κι αφοσίωση συνεχίζω το Horus Heresy Series, με το False Gods του McNeill.

 

Μα καλά, ολόκληρο sff, δεν υπάρχει κανένας warhammerάς να μοιραστώ την χαρά μου; :Ρ

Εγώ, αλλά από GW μόνο το Damnation Crusade έχω διαβάσει (που είναι κόμικ)

 

Την Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ κι εγώ.

[Sonya]

N' αρχίσεις το Horus Heresy, θα νιώσεις...

 

Αχ, Julius Kaesoron, μου 'κανες ζημιά μεγάλη κι ο Garviel Loken την συνεχίζει...

 

Ρε, τους μισούσα τους Αστάρτες και τον Αυτοκράτορα και τώρα τα' χω αγαπήσει τα καθάρματα... Αν και συνεχίζω ν' αγαπώ περισσότερο τον Slaanesh...

Edited May 5, 2009 by Sonya

[Darkchilde]

N' αρχίσεις το Horus Heresy, θα νιώσεις...

 

Αχ, Julius Kaesoron, μου 'κανες ζημιά μεγάλη κι ο Garviel Loken την συνεχίζει...

 

Ρε, τους μισούσα τους Αστάρτες και τον Αυτοκράτορα και τώρα τα' χω αγαπήσει τα καθάρματα... Αν και συνεχίζω ν' αγαπώ περισσότερο τον Slaanesh...

 

Με έπεισες Sonya μου, να αγοράσω μερικά βιβλιαράκια να διαβάσω.

[Sonya]

Ξεκίνα απ' το Horus Rising, για να μπεις στο γενικότερο κλίμα. Θα θέλεις να τους μισήσεις όλους, αλλά θα τους αγαπάς. Κατάρα...

[Darkchilde]

Τώρα θα αρχίσω να διαβάζω κι εγώ το The Strange Case of Charles Dexter Ward του H.P. Lovecraft

 

@Sonya: θα βάλω το Horus Heresy στην επόμενη παραγγελία μου στο Amazon.

[Sileon]

Διάβασα το Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ του Ίβλιν Γουώ το οποίο ήταν αυτό ακριβώς που ήθελα να διαβάσω αυτή την περίοδο, δηλαδή ένα μυθιστόρημα το οποίο, όπως και ο ίδιος ο συγγραφέας παραδέχτηκε σε μια συνέντευξή του ήταν γραμμένο με γνώμονα την ανάδειξη της γραφής του και της γλώσσας του. Σχολιάζει δε το βιβλίο του, λέγοντας πως ουδέποτε τον απασχόλησε ο εσώτερος κόσμος των ηρώων και το γιατί κάνουν το κάθε τι - δηλαδή, η ψυχολόγία, τρόπω τινά, των ηρώων. Ως δημιουργός θέλει να αποδώσει καλύτερα τα εκάστοτε περιστατικά και τους χαρακτήρες, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα πραγματικά αξιοζήλευτη, καθόλου βαριά και δυσκίνητη, αλά πανέξυπνη και σύγχρονη, διανθισμένη με διαλόγους, που όπως εύστοχα παρατηρεί και ο μεταφραστής, ξεκινάνε σχεδόν μετέωροι, χωρίς φανερή αιτία, φαινομενικά όμως, αφού λίγες σελίδες μετά έρχονται να πάρουν την θέση τους και τον ρόλο της στην διήγηση.

Χωρίς να αποκαλύψω πολλά, θα πω πως το θέμα περιστρέφεται γύρω απο την εμμονή του συγγραφέα με την παλιά ονειρική εποχή του 19ου αιώνα, με τους αυθεντικούς ευγενείς και την αληθινά όμορφη τέχνη -μια εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτή με την εισβολή των νεόπλουτων και της σύγχρονης, κακόμορφης τέχνης.

 

Γενικά, είναι ένα βιβλίο που δεν θα το απολαύσει κάποιος ο οποίος αρέσκεται στις γοργές εξελίξεις και στα βιβλία που στηρίζονται σε μια δυνατή πλοκή. Είναι ένα ανάγνωσμα το οποίο είναι ό, τι καλύτερο έχει να επιδείξει αυτή η ξεχωριστή σχολή των Βρεττανών -όπως, τουλάχιστον, έχει σχηματισθεί στο δικό μου μυαλό- που παραδέχεται πως δημιουργεί όχι για να φιλοσοφήσει, όπως οι Γερμανοί, να διδάξει, όπως οι Ρώσοι, ή να αντιδράσει, όπως οι Γάλλοι, αλλά για την χαρά της γραφής, της ίδιας της διήγησης και του υποδόριου καυστικού σχολιασμού.

 

Το βιβλίο έχει γυριστεί σε τηλεοπτική σειρά με τον Τζέρεμι Άιρονς στο ρόλο του πρωταγωνιστή, η οποία θεωρείται πολύ πετυχημένη και πιστή μεταφορά του βιβλίου, ενώ πέρσι γυρίστηκε και σε ταινία, η οποία, όμως, δεν απέσπασε παρά χλιαρά σχόλια και εξίσου χλιαρά την υποδέχτηκε το κοινό.

 

Μάλλον θα ξεκινήσω το Βάλντενμπεργκ του Έντι Καντούρ. Για την ώρα, όταν επιστρέφω τα απογεύματα, διαβάζω το Χειμερινό τεύχος του Δέντρου το οποίο περιλαμβάνει διηγήματα ελλήνων συγγραφέων στηριγμένα σε μια κοινή ιστορία που τους δώθηκε από την σύνταξη. Ενδιαφέρον εγχείρημα.

[D'Ailleurs]

Σάμ Μπόρν - Η τελευταία διαθήκη Απρίλιος 2003. Μετά την πτώση του Σαντάμ, το μουσείο της Βαγδάτης λεηλατείται από τον όχλο. Ανάμεσά τους ένα αγόρι, που ανακαλύπτει σε μια κρύπτη μια πήλινη πινακίδα, την αξία της οποίας δε θα μάθει ποτέ… Μερικά χρόνια αργότερα , κι ενώ ο Ισραηλινός πρωθυπουργός ετοιμάζεται να υπογράψει μια ιστορική συμφωνία ειρήνευσης με τους Παλαιστίνιους, σε μια δημόσια ομιλία του ένας άντρας τον πλησιάζει, έχοντας το χέρι μέσα στο σακάκι του. Σε δευτερόλεπτα πέφτει νεκρός από τις σφαίρες της ασφάλειας. Στο χέρι του όμως δεν κρατούσε όπλο, παρά ένα σημείωμα για τον πρωθυπουργό… Ακολουθεί μια σειρά από φαινομενικά τυχαίες δολοφονίες, που πυροδοτούν με ένταση την ειρηνευτική διαδικασία. Η Ουάσινγκτον αποφασίζει να αναθέσει την υπόθεση στη μεσολαβήτρια διεθνών κρίσεων Μάγκι Κοστέλο. Η τελευταία ανακαλύπτει ότι οι δολοφονίες συνδέονται μεταξύ τους και ότι όλοι οι νεκροί ήταν αρχαιολόγοι και ιστορικοί - άνθρωποι που γνώριζαν τα κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος…

[Mort13]

The kindness of women του J.G. Ballard

 

Έπιασα αυτό το βιβλίο αφού έμαθα για τον θάνατο του Ballard. Είναι το "sequel" κατά κάποιον τρόπο του "Empire of the Sun" καθώς ακολουθεί τον νεαρό Jim μετά την απελευθέρωσή του από το Γιαπωνέζικο στρατόπεδο συγκέντρωσης και την μετακίνησή του στην Αγγλία όπου προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από την ζωή του Ballard αλλά και άλλα που είναι fiction. Σου επιτρέπει πάντως να δεις μέσα στην βασανισμένη ψυχή του και να καταλάβεις από που προέκυψαν οι ιδέες του για εικονοκλαστικά βιβλία όπως το Crash και το Atrocity Exhibition.

[tetartos]

Διάβασα τον Κόκκινο Δράκο του Thomas Harris. Είχα δει και την ταινία κάποτε αλλά δε θυμάμαι τίποτα.

Ωραίο βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, cameo εμφάνιση του Hannibal. Το παράξενο είναι που όλα συμβαίνουν

μετά από μια δολοφονία και πριν συμβεί μια άλλη

παρότι μιλάμε για είναν serial killer.

Μου άρεσε επίσης ότι εμβάθυνε και στους δύο πρωταγωνιστές, αστυνόμο και δολοφόνο.

Το τέλος ήταν λίγο προβλέψιμο αλλά, μάλλον θα πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω σ' αυτό το γεγονός...

[dagoncult]

Διάβασα τον Κόκκινο Δράκο του Thomas Harris. Είχα δει και την ταινία κάποτε αλλά δε θυμάμαι τίποτα.

Ωραίο βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, cameo εμφάνιση του Hannibal. Το παράξενο είναι που όλα συμβαίνουν

μετά από μια δολοφονία και πριν συμβεί μια άλλη

παρότι μιλάμε για είναν serial killer.

Μου άρεσε επίσης ότι εμβάθυνε και στους δύο πρωταγωνιστές, αστυνόμο και δολοφόνο.

Το τέλος ήταν λίγο προβλέψιμο αλλά, μάλλον θα πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω σ' αυτό το γεγονός...

 

Εμένα σ΄αυτό το βιβλίο μου έκαναν εντύπωση και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η αστυνομία για να αξιοποιήσει τα διάφορα στοιχεία. Πολύ προχώ και είναι του '81.

[Darkchilde]

Τέλειωσα με τον Lovecraft, και θα αρχίσω τα Analog από Ιανουάριο 2009 που δεν έχω προλάβει να διαβάσω.

[heiron]

Τέλειωσα το

 

Οι εμποροι του διαστήματος

 

Αρχικά μου φάνηκε σαν μια βαρετή ιστορία για τον αποικισμό της Aφροδιτης αλλά σύντομα εξελλίχτηκε σε ενδιαφέρουσα ιστορία με έναν κατατρεγμένο αλλά ικανότατο ήρωα.Βασικά θυμίζει αρκετά Ντικ κι αυτό είναι φυσικά καλό.Δεν μπαίνει στα αγαπημένα μου βιβλία,άλλωστε φωνάζει "ξεπερασμένο" σε κάποια σημεία αλλά αξίζει.

Edited May 10, 2009 by heiron

[D'Ailleurs]

The kindness of women του J.G. Ballard

 

Έπιασα αυτό το βιβλίο αφού έμαθα για τον θάνατο του Ballard. Είναι το "sequel" κατά κάποιον τρόπο του "Empire of the Sun" καθώς ακολουθεί τον νεαρό Jim μετά την απελευθέρωσή του από το Γιαπωνέζικο στρατόπεδο συγκέντρωσης και την μετακίνησή του στην Αγγλία όπου προσπαθεί να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Έχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία από την ζωή του Ballard αλλά και άλλα που είναι fiction. Σου επιτρέπει πάντως να δεις μέσα στην βασανισμένη ψυχή του και να καταλάβεις από που προέκυψαν οι ιδέες του για εικονοκλαστικά βιβλία όπως το Crash και το Atrocity Exhibition.

 

Το "Empire of the sun" είναι απο τα πιο όμορφα και ρεαλιστικά βιβλία που έχω διαβάσει. Θέλω να βρώ και το "Day of creation" ή όπως το λένε που επίσης έχει εκδοθεί στα Ελληνικά.

 

 

Διάβασα τον Κόκκινο Δράκο του Thomas Harris. Είχα δει και την ταινία κάποτε αλλά δε θυμάμαι τίποτα.

Ωραίο βιβλίο με ενδιαφέρουσα πλοκή, cameo εμφάνιση του Hannibal. Το παράξενο είναι που όλα συμβαίνουν

μετά από μια δολοφονία και πριν συμβεί μια άλλη

παρότι μιλάμε για είναν serial killer.

Μου άρεσε επίσης ότι εμβάθυνε και στους δύο πρωταγωνιστές, αστυνόμο και δολοφόνο.

Το τέλος ήταν λίγο προβλέψιμο αλλά, μάλλον θα πρέπει να αρχίσω να συνηθίζω σ' αυτό το γεγονός...

 

Εχω διαβάσει τον "Κόκκινο δράκο" καθώς και το "Χάνιμπαλ" (το "Η σιωπή των αμνών" μου έχει διαφύγει), και δεν μπορώ να πω οτι εντυπωσιάστηκα. Χρησιμοποιεί αρκετές λεπτομέρειες για την αστυνομική έρευνα αλλα κάπου νομίζω οτι ξεφευγει και καταντάει κουραστικός.

[Eroviana]

Ξαναδιαβάζω το His Dark Materials του Philippe Pulman, στ' αγγλικά πλέον. Είχα διαβάσει τα δύο πρώτα βιβλία νομίζω στα ελληνικά, οπότε είπα να ολοκληρώσω μετά από τόσα χρόνια.

[Sonya]

Galaxy in flames, του Ben Counter, 3o βιβλίο του Horus Heresy series. Συνεχίζω να αγαπώ. Εύπεπτα βιβλία που φεύγουν νεράκι, αλλά παρ' όλ' αυτά, ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΑ.

[northerain]

Τελειώνω αυτό το Antichrist τώρα...

Αρκετά ενδιαφέρον αν και σχεδόν αποκλειστικά ασχολείται με τον Χριστιανισμό και όχι τόσο με την ''pop'' πλευρά του θέματος.

[heiron]

The Great Gatsby

του Σκοτ Φιτζεραλντ

 

Ε,να διαβάσω και κάνα κλασικό...το πολύ το φανταστικό το βαριέται και ο φαντασας.

[Sileon]

Τελείωσα την επέκταση του πεδίου της πάλης, το πρώτο βιβλίο του Γάλλου Μισέλ Ουελμπέκ. Όντως είναι καυστικός, σχεδόν μνησίκακος, δίχνει ρατσιστής -κάτι για το οποίο έχει κατηγορηθεί πολλάκις-, αλλά νομίζω πως είναι απολαυστικός και δεν γράφει παρά ενοχλητικές αλήθειες - ανεπιθύμητες κακίες που όλοι, λίγο πολύ, φέρουμε στο νου μας και δεν τολμούμε να εκφράσουμε.

Το βιβλίο αναπτύσσει τις απόψεις του κεντρικού ήρωα-διηγητή, που περιστρέφονται γύρω απο την σεξουαλικότητα και πώς αυτή έχει διαμορφωθεί απο τον καπιταλισμό.

 

Συνοψίζοντας, και, όπως κατάλαβα ό, τι διάβασα:

Όπως η οικονομία, έτσι και η σεξουαλικότητα στον σύγχρονο κόσμο είναι ένα πεδίο για να δημιουργηθούν οι πλέον δυστυχείς διακρίσεις και το παιχνίδι της ελεύθερης προσφοράς και ζήτησης μας κάνει να μπάινουμε στον στίβο αυτό. Εξ ου και ο φερώνυμος τίτλος, περί πεδίου. Το πεδίο της πάλης επεκτείνεται, φέροντας σχεδόν παρόμοιους κανόνες που διαμορφώνουν το ανταγωνισμό. Δυστυχώς, και εδώ με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, κάποιοι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι να μην γνωρίσουν ποτέ τον έρωτα, αιώνιοι αποτυχημένοι του συστήματος αυτού που διάγει βίο παράλληλο με τον επαγγελματικό στίβο. Κάποιοι πετυχαίνουν στον ένα, κάποιοι στον άλλο, ενίοτε, μερικοί, πιο σπάνια και στους δύο.

 

Το απόλαυσα, σε στιγμές γέλασα πολύ και, εν τέλει, μου άνοιξε η όρεξη να διαβάσω και άλλα του ιδίου.

 

Έχω ξεκινήσει το Αούστερλιτς του Γερμανού Σεμπαλντ. Οι ξεριζωμένοι που διάβασα πέρυσι μου έχουν δημιουργήσει πολύ υψηλές προσδοκίες. Είναι το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψε πριν πεθάνει ο σπουδαίος Γερμανός συγγραφέας και, σύμφωνα με κριτικές, το καλύτερό του.

 

εδιτ: Συνεχίζω, παράλληλα, να διαβάζω χαλαρά το χειμερινό τεύχος του Δέντρου. Τελείωσα με τα διηγήματα που είχαν το κοινό θέμα, δοσμένο απο την σύνταξη, και που με άφησαν αδιάφορο και έχω περάσει στο άλλο μισό του τεύχους. Ποιήματα, μικρές ιστορίες και ενδιαφέροντα δοκίμια που πολλές φορές απλά διαβάζω ανίκανος να επεξεργαστώ το περιεχόμενός τους, όπως για παράδειγμα ένα φιλοσοφικό άρθρο πάνω στο πρότυπο του ήρωα που έρχεται να ερμηνεύσει τον σύγχρονο υπεραθλητή.

Edited May 12, 2009 by Sileon

[Δημήτρης]

Γουίλιαμ Γκόλντινγκ, Ο Άρχοντας των Μυγών

[tetartos]

Διάβασα Τα όνειρα του Αϊνστάιν του Alan Ligthman. Αυτοπροσδιορίζεται ως μια "νουβέλα για τη φύση του χρόνου". Στην πραγματικότητα ο συγγραφέας πίσω από το πρόσχημα της λογοτεχνίας περιγράφει μια πόλη και τους κατοίκους της, ανάλογα με διάφορες θεωρήσεις του χρόνου (π.χ. κυκλικός, στάσιμος κλπ) Δεν έχει πλοκή και πέραν των περιγραφών δεν έχει λογοτεχνική αξία.

Μάλλον πρόκειται για προσπάθεια εκλαΐκευσης της επιστήμης παρά για λογοτεχνία. Και ακριβώς για αυτήν την "απάτη" δε μου άρεσε.

[Δημήτρης]

Χ. Φ. Λάβκραφτ, Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ

[Sonya]

The Flight of the Eisenstein του James Swallow, τέταρτο βιβλίο του Horus Heresy series.

 

Me LIKES, LIKES, LIKES!

[synodoiporos]

Τελείωσα την επέκταση του πεδίου της πάλης, το πρώτο βιβλίο του Γάλλου Μισέλ Ουελμπέκ.

Σε ποιές εκδόσεις είναι αυτό ;

 

 

εδιτ: Συνεχίζω, παράλληλα, να διαβάζω χαλαρά το χειμερινό τεύχος του Δέντρου. Τελείωσα με τα διηγήματα που είχαν το κοινό θέμα, δοσμένο απο την σύνταξη, και που με άφησαν αδιάφορο και έχω περάσει στο άλλο μισό του τεύχους. Ποιήματα, μικρές ιστορίες και ενδιαφέροντα δοκίμια που πολλές φορές απλά διαβάζω ανίκανος να επεξεργαστώ το περιεχόμενός τους, όπως για παράδειγμα ένα φιλοσοφικό άρθρο πάνω στο πρότυπο του ήρωα που έρχεται να ερμηνεύσει τον σύγχρονο υπεραθλητή.

Αυτό το διαβάζω κι εγώ. Πρόσεξες και το κείμενο του Μπουχ προς το τέλος ; Παρουσιάζει ενδιαφέρον...

[Venea]

Διαβάζω το " Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ" του Lovecraft και παράλληλα το "Περηφάνια και Προκατάληψη" της Jane Austin.

Τώρα πως συνδυάζονται αυτά τα δύο μαζί.....αφήστε το καλύτερα!!