Τι διαβάζετε;

[Nhrhida]

Άσε το κακό να μπει του Joahn Lindqvist. Όταν το είχα δει σε ταινία δεν ήξερα πως ήταν αρχικά βιβλίο. Προς το παρόν ναι μεν καλό όμως το σχόλιο στο οπισθόφυλλο "ο νέος Κing" το βρίσκω υπερβολικό...αλλά οκ να πουλήσει θέλουν, τι θα έλεγαν; :Ρ

[Nihilio]

Άσε το κακό να μπει του Joahn Lindqvist. Όταν το είχα δει σε ταινία δεν ήξερα πως ήταν αρχικά βιβλίο. Προς το παρόν ναι μεν καλό όμως το σχόλιο στο οπισθόφυλλο "ο νέος Κing" το βρίσκω υπερβολικό...αλλά οκ να πουλήσει θέλουν, τι θα έλεγαν; :Ρ

Αν μιλάμε μόνο για το βιβλίο αυτό (δεν έχω διαβάσει άλλο του συγγραφέα) μόνο υπερβολικό δε θα έλεγα το σχόλιο αυτό...

[Nhrhida]

Xμμμ επιφυλάσσομαι τότε για να το ξανασκεφτώ όταν το τελειώσω.

[BladeRunner]

Άρχισα το Οι δρόμοι του δολοφόνου, του Τζέιμς Ελρόι. Μιλάμε για κάψιμο...

[AlienBill]

O γλυκασμός της ψυχής του Στέλιου Κεσίσογλου: Μια ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια και μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο. Το πρώτο μέρος είναι μια κλασική πολεμική ιστορία και μετά από αυτό βλέπουμε την επίδραση που είχε ο πόλεμος στους πρωταγωνιστές. Θα ήθελα πιο πολύ αναπτυγμένο το φανταστικό στοιχείο (που από μία άποψη ίσως να μην υπάρχει κιόλας) αλλά γενικά ήταν μια πολύ καλή ιστορία.

Edited May 29, 2013 by alien666

[Alucard]

Νανούρισμα, του Chuck Palahniuk: Αυτή η ιστορία αφορά ένα νανούρισμα που όποιος το ακούει πεθαίνει. Οι πρωταγωνιστές ψάχνουν όλα τα αντίτυπα του βιβλίου στο οποίο περιλαμβάνεται αυτό το νανούρισμα για να τα καταστρέψουν. Η ιστορία ξεκινάει με πολύ ενδιαφέρον τρόπο, όμως από ένα σημείο κι έπειτα οι πρωταγωνιστές αναλώνονται σε ατέλειωτες συζητήσεις επί συζητήσεων μέσα σε ένα αυτοκίνητο καθώς αναζητούν τα βιβλία στις δημόσιες βιβλιοθήκες και αυτό καταντά βαρετό. Μιλάμε για συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων που καμία σχέση δεν έχουν με την ιστορία, αλλά τουλάχιστον έχουν επιμορφωτική αξία. Από τον ίδιο συγγραφέα έχω διαβάσει και το fight club (το γνωστό) και το βρήκα πολύ καλύτερο. Επίσης αυτή η γραφή με τη χρήση πλαγίου λόγου όταν μιλάει ο πρωταγωνιστής σε κάποιον άλλον και άμεσου στις απαντήσεις που λαμβάνει, εμένα με κούρασε. Καλούτσικο σαν ιστορία, αν και θα το προτιμούσα κάπως αλλιώς....

 

Νομίζω πως είναι από τα χειρότερα βιβλία που έχω διαβάσει! Φταίει βεβαίως και η εκδοτική (Οξύ) που το πλασάρει σαν τρόμου!!! Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι, αλλά τρόμου δεν ήταν, δεν είναι και θα γίνει ποτέ!!! Και όχι, δεν δίνω δεύτερη ευκαιρία στον Palahniuk. Λυπάμαι.

[Δημήτρης]

Διάβασα την ανθολογία τρόμου ''Σκοτεινά Πάθη''. Αρκετά καλή ήταν. Άλλες ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο και άλλες λιγότερο, με εξαίρεση τρεις πολύ ωραίες:

 

- Αντόμπη Τζέημς: ''Θα σ' Αγαπώ- Αιώνια'': Ένας πετυχημένος σκηνοθέτης αγνοώντας τις ντόπιες προκαταλήψεις, θα αγοράσει ένα σπίτι το οποίο λέγεται ότι είναι στοιχειωμένο. Και θα έρθει αντιμέτωπος με το φάντασμα της πρώην ιδιοκτήτριας του η οποία όσο ζούσε ήταν... νυμφομανής. Ένας φίλος του θα έχει την ατυχία να μοιραστεί τις περιπέτειες του και θα το πληρώσει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Πολύ κυνικό τελείωμα, ακόμη το σκέφτομαι και με πιάνουν τα γέλια.

 

- Ρίτσαρντ Μάθεσον: ''Τα Παιδιά του Νώε'': Όταν είδα το όνομα του συγγραφέα, το μάτι μου γυάλισε. Περίμενα τα καλύτερα και δεν απογοητεύτηκα. Ένας τουρίστας θα κάνει το λάθος να παραβεί τους νόμους μίας μικρής επαρχιώτικης πόλης, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με τις γραφειοκρατικές της αρχές. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα που μ' έκανε να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα όμως να καταλάβω τι ήταν αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω που πήγαινε η ιστορία. Ακροβατούσα ανάμεσα στον τρόμο και το γελοίο αλλάζοντας γνώμη συνεχώς. Ώσπου διάβασα το τέλος και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

 

- Ουάλλας Ουέστ: ''Ένα Αντικείμενο Ομορφιάς'': Το διήγημα αυτό το απέρριπταν οι εκδότες για σαράντα χρόνια. Σήμερα δεν θα είχε την ίδια απήχηση, αλλά για την εποχή του πρέπει όντως να ήταν πολύ δυνατό. Ένας γεροπαράξενος συντηρητής σε κολλέγιο, τρέφει μία ιδιαίτερη αδυναμία για τα πτώματα που προορίζονται για τους φοιτητές της ιατρικής. Θέμα που φαντάζομαι ότι παίζει συχνά σε ιστορίες τρόμου, αλλά εδώ ήταν δοσμένο με πρωτότυπο τρόπο. Δεν περίμενα τέτοια κατάληξη, μ' έπιασε αδιάβαστο.

 

Για όλο το βιβλιο δεν ξέρω, αλλά αυτές θα τις ξαναδιαβάσω σίγουρα κάποια στιγμή.

Edited May 29, 2013 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

Διαβάζω δύο βιβία ταυτόχρονα, πράγμα που κάνω μόνο όταν το πρώτο δεν με κρατάει.

 

1) Ο Άρχοντας Των Μυγών, του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ. Δεν είναι κακό, είναι ότι περίμενα κάτι άλλο. Μέχρι στιγμής (κοντά στη μέση), για 'μένα βαρετό. Στην ουσία είναι παιχνίδια εξουσίας μιας ομάδας παιδιών.

Αυτό που δείχνει την ποιότητά του είναι κυρίως ο τρόπος που φέρονται τα παιδιά: σαν μικροί άνθρωποι, όχι σαν ανόητοι άνθρωποι.

Αυτό που δεν έχω καταλάβει (αλλά το κείμενο δεν με κάνει να ενδιαφερθώ και πολύ) είναι το πώς βρέθηκαν εκεί αυτά τα παιδιά, τι ήταν αυτή η πτήση.

 

 

2) Το Παπαδοπαίδι, του Χοσέ Δονόσο. Ένα από αυτά τα βιβλία που με είχαν κάποτε κάνει να χάσω τη χαρά μου για τη λογοτεχνία (προ φανταστικού εποχή, εκείνη η σκοταδιστική εποχή της νιότης μου.    )

Εξυπνακίστικο. Στομφώδες όχι στο λόγο, αλλά στο ύφος, στο τι κάνει. Μέχρι τώρα είναι ένα μπέρδεμα, δεν καταλαβαίνω κάτι φορές ποιος είναι ο αφηγητής, μέσα στην ίδια πρόταση μπορεί να αλλάξει. Πολιτική, κοινωνιολογία, προσωπικές ιστορίες, όλα μπλεγμένα χωρίς να γίνονται ποτέ κάτι, μια ιστορία, μια ματιά, όχι, είναι πολλές μπερδεμένες ματιές, χάνει η μάνα το παιδί που λένε...  Αλλά θα το διαβάσω ως το τέλος (άλλωστε είναι τόσο μικρό), να δω τι θα βγει και από αυτό.

 

 

Άντε.. και σειρά έχει το Tigana.

[tsathoggua]

Διάβασα την ανθολογία τρόμου ''Σκοτεινά Πάθη''. Αρκετά καλή ήταν. Άλλες ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο και άλλες λιγότερο, με εξαίρεση τρεις πολύ ωραίες:

 

- Ρίτσαρντ Μάθεσον: ''Τα Παιδιά του Νώε'': Όταν είδα το όνομα του συγγραφέα, το μάτι μου γυάλισε. Περίμενα τα καλύτερα και δεν απογοητεύτηκα. Ένας τουρίστας θα κάνει το λάθος να παραβεί τους νόμους μίας μικρής επαρχιώτικης πόλης, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με τις γραφειοκρατικές της αρχές. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα που μ' έκανε να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα όμως να καταλάβω τι ήταν αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω που πήγαινε η ιστορία. Ακροβατούσα ανάμεσα στον τρόμο και το γελοίο αλλάζοντας γνώμη συνεχώς. Ώσπου διάβασα το τέλος και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

 

- Ουάλλας Ουέστ: ''Ένα Αντικείμενο Ομορφιάς'': Το διήγημα αυτό το απέρριπταν οι εκδότες για σαράντα χρόνια. Σήμερα δεν θα είχε την ίδια απήχηση, αλλά για την εποχή του πρέπει όντως να ήταν πολύ δυνατό. Ένας γεροπαράξενος συντηρητής σε κολλέγιο, τρέφει μία ιδιαίτερη αδυναμία για τα πτώματα που προορίζονται για τους φοιτητές της ιατρικής. Θέμα που φαντάζομαι ότι παίζει συχνά σε ιστορίες τρόμου, αλλά εδώ ήταν δοσμένο με πρωτότυπο τρόπο. Δεν περίμενα τέτοια κατάληξη, μ' έπιασε αδιάβαστο.

 

 

Είχε πέσει στα χέρια μου παλιότερα η συγκεκριμένη ανθολογία. Το διήγημα του Μάθεσον φοβερό. Του Ουέστ το είχα ξαναδιαβάσει στις Ιστορίες Τρόμου της Ωρόρα. Θυμάμαι και μια άλλη ιστορία με μια αράχνη που περιπλανιέται πάνω στο σώμα μιας νεκρής γυναίκας. Σε γενικές γραμμές, από τις καλές ανθολογίες της Locus 7.

[Δημήτρης]

 

Διάβασα την ανθολογία τρόμου ''Σκοτεινά Πάθη''. Αρκετά καλή ήταν. Άλλες ιστορίες μου άρεσαν περισσότερο και άλλες λιγότερο, με εξαίρεση τρεις πολύ ωραίες:

 

- Ρίτσαρντ Μάθεσον: ''Τα Παιδιά του Νώε'': Όταν είδα το όνομα του συγγραφέα, το μάτι μου γυάλισε. Περίμενα τα καλύτερα και δεν απογοητεύτηκα. Ένας τουρίστας θα κάνει το λάθος να παραβεί τους νόμους μίας μικρής επαρχιώτικης πόλης, με αποτέλεσμα να έρθει αντιμέτωπος με τις γραφειοκρατικές της αρχές. Πολύ ωραία ατμόσφαιρα που μ' έκανε να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσα όμως να καταλάβω τι ήταν αυτό, δεν μπορούσα να καταλάβω που πήγαινε η ιστορία. Ακροβατούσα ανάμεσα στον τρόμο και το γελοίο αλλάζοντας γνώμη συνεχώς. Ώσπου διάβασα το τέλος και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

 

- Ουάλλας Ουέστ: ''Ένα Αντικείμενο Ομορφιάς'': Το διήγημα αυτό το απέρριπταν οι εκδότες για σαράντα χρόνια. Σήμερα δεν θα είχε την ίδια απήχηση, αλλά για την εποχή του πρέπει όντως να ήταν πολύ δυνατό. Ένας γεροπαράξενος συντηρητής σε κολλέγιο, τρέφει μία ιδιαίτερη αδυναμία για τα πτώματα που προορίζονται για τους φοιτητές της ιατρικής. Θέμα που φαντάζομαι ότι παίζει συχνά σε ιστορίες τρόμου, αλλά εδώ ήταν δοσμένο με πρωτότυπο τρόπο. Δεν περίμενα τέτοια κατάληξη, μ' έπιασε αδιάβαστο.

 

 

Είχε πέσει στα χέρια μου παλιότερα η συγκεκριμένη ανθολογία. Το διήγημα του Μάθεσον φοβερό. Του Ουέστ το είχα ξαναδιαβάσει στις Ιστορίες Τρόμου της Ωρόρα. Θυμάμαι και μια άλλη ιστορία με μια αράχνη που περιπλανιέται πάνω στο σώμα μιας νεκρής γυναίκας. Σε γενικές γραμμές, από τις καλές ανθολογίες της Locus 7.

 

 

Κοίταξα τις ''Ιστορίες Τρόμου'' της Ωρόρα και υπάρχει όντως και εκεί. Το είχα διαβάσει λοιπόν και παλαιότερα και το είχα ξεχάσει τελείως. Η ιστορία με την αράχνη είναι ''Η Αράχνη και η Μύγα'' του Μυκ Χάρρισον.

Edited May 30, 2013 by Δημήτρης

[Cassandra Gotha]

 

Το Παπαδοπαίδι, του Χοσέ Δονόσο.

Εξυπνακίστικο. Στομφώδες όχι στο λόγο, αλλά στο ύφος, στο τι κάνει. Μέχρι τώρα είναι ένα μπέρδεμα, δεν καταλαβαίνω κάτι φορές ποιος είναι ο αφηγητής, μέσα στην ίδια πρόταση μπορεί να αλλάξει. Πολιτική, κοινωνιολογία, προσωπικές ιστορίες, όλα μπλεγμένα χωρίς να γίνονται ποτέ κάτι, μια ιστορία, μια ματιά, όχι, είναι πολλές μπερδεμένες ματιές, χάνει η μάνα το παιδί που λένε...  Αλλά θα το διαβάσω ως το τέλος (άλλωστε είναι τόσο μικρό), να δω τι θα βγει και από αυτό.

 

Το τέλειωσα. Μετά από τη μέση παίρνει ένα σχήμα, ας πούμε, η αφήγηση, μετατρέπεται ξαφνικά σε κάτι. Αλλά και πάλι, δεν είναι ενα κάτι που μου αρέσει να διαβάζω.

[Nihilio]

Χθες μου ήρθε από Amazon το The New Watch του Sergei Lukyenko (5ο της σειράς και δεν έχει ούτε μήνα που μεταφράστηκε) και φυσικά το άρχισα σήμερα. Ξεκινάει με τον μπάτσο που είχε υπνωτίσει ο Άντον στο πρώτο βιβλίο λίγο πριν μας πάει στον ίδιο τον Άντον που σώζεται από αεροπορικό δυστύχημα μετά από την προφητεία ενός νεαρού αγοριού - με απρόβλεπτες συνέπειες.

 

Λεπτομέρειες σε 2-3 μέρες που θα το έχω τελειώσει.

[BladeRunner]

Άρχισα το Θρύλος, της Μαρί Λου.

[Spyrex]

Ξεκίνησα το "Twisted Wing" της Ruth Newman. 

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

[Cassandra Gotha]

Χθες μου ήρθε από Amazon το The New Watch του Sergei Lukyenko (5ο της σειράς και δεν έχει ούτε μήνα που μεταφράστηκε) και φυσικά το άρχισα σήμερα. Ξεκινάει με τον μπάτσο που είχε υπνωτίσει ο Άντον στο πρώτο βιβλίο λίγο πριν μας πάει στον ίδιο τον Άντον που σώζεται από αεροπορικό δυστύχημα μετά από την προφητεία ενός νεαρού αγοριού - με απρόβλεπτες συνέπειες.

 

Λεπτομέρειες σε 2-3 μέρες που θα το έχω τελειώσει.

Lukyanenko, ε;

 

Μου φαίνεται ενδιαφέρον από αυτά που γράφεις. Περιμένω τη γνώμη σου αφού το διαβάσεις.

Πόσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά; Στην Πολιτεία ας πούμε έχω δει μόνο το πρώτο. Επίσης, είπες ότι είναι το πέμπτο; Στο εξώφυλλο το ελληνικό γράφει "η αρχή μιας επικής τριλογίας". Εκτός και αν κοιτάζω άλλο βιβλίο και το "Οι φύλακες της νύχτας" δεν είναι η μετάφραση του Nightwatch. Ή όταν ξεκίνησε να τα γράφει-εκδίδει λογάριαζε ότι θα ήταν μόνο τρία; (Φυσικά δεν ρωτάω εσένα, όχι δηλαδή, να είμαστε και λογικοί, πού να ξέρεις, απλώς αναρωτιέμαι ).

Edited June 1, 2013 by Cassandra Gotha

[Nihilio]

 

Μου φαίνεται ενδιαφέρον από αυτά που γράφεις. Περιμένω τη γνώμη σου αφού το διαβάσεις.

Πόσα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά; Στην Πολιτεία ας πούμε έχω δει μόνο το πρώτο. Επίσης, είπες ότι είναι το πέμπτο; Στο εξώφυλλο το ελληνικό γράφει "η αρχή μιας επικής τριλογίας". Εκτός και αν κοιτάζω άλλο βιβλίο και το "Οι φύλακες της νύχτας" δεν είναι η μετάφραση του Nightwatch. Ή όταν ξεκίνησε να τα γράφει-εκδίδει λογάριαζε ότι θα ήταν μόνο τρία; (Φυσικά δεν ρωτάω εσένα, όχι δηλαδή, να είμαστε και λογικοί, πού να ξέρεις, απλώς αναρωτιέμαι ).

 

Στα Ελληνικά έχει μεταφραστεί μόνο το πρώτο (Night Watch) απευθείας από τα Ρώσικα. Νομίζω δεν τσούλισε αρκετά το βιβλίο και δεν βγήκαν ποτέ τα υπόλοιπα.

 

Όταν οι ταινίες βγήκαν η σειρά ήταν μία υπερεπιτυχημένη τριλογία στη Ρωσσία - και δίκαια, μιλάμε για μία από τις πιο φρέσκιες, ψυχαγωγικές και εμφανώς μη-δυτικές ιστορίες φάνταζυ εκεί έξω - με έναν από τους πιο αγαπημένους μου κεντρικούς ήρωες, τον Άντον Γκοροντέσκι. Και στο τρίτο βιβλίο έκλεινε πολύ πετυχημένα ένας κύκλος, με τις τρεις Watches του κόσμου

 

Αφού βγήκε και το βιβλίο στα Ελληνικά, ο συγγραφέας αποφάσισε να βγάλει και τέταρτο, το The Last Watch, όπου, ανάμεσα σε όλα τα άλλα, κοροϊδεύει και τις άπειρες αλλαγές που κάνανε στις ταινίες (ενδεικτικά, αναφέρω ότι η πρώτη ταινία είναι το πρώτο τρίτο του πρώτου βιβλίου και χωρίς το μεγαλοφυές twist του). Το βιβλίο αυτό έχει ένα πανέξυπνο τέλος, αλλά είναι κάπως λιγότερο καλό από τα τρία πρώτα.

 

Το πέμπτο, που διαβάζω τώρα, μου φαίνεται και πάλι λίγο χμμμμ... αλλά, με ελάχιστο χρόνο για διάβασμα από χθες το βράδυ είμαι στη σελίδα 100 - και ίσως και να το έχω τελειώσει μέχρι τη Δευτέρα. Αλλά έχω την εντύπωση ότι πλέον γράφει άλλη μία περιπέτεια με τον Άντον, η αίσθηση της αρχικής τριλογίας δεν υπάρχει πλεόν.

 

Για την σειρά πάντως έχουμε και τόπικ: http://community.sff.gr/topic/6193-nightwatch-sergei-lukyanenko/

 

 

 

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

Αν μιλάμε για την unabridged έκδοση, κουράγιο... Ενδιαφέρον βιβλίο, αλλά αυτός που το έκοψε στην πρώτη έκδοση κάτι ήξερε...

Edited June 1, 2013 by Nihilio

[Adicto]

Ευμενίδες, του Λίττελ. Είμαι στην σελ. 245, πραγματικά σπουδαίο βιβλίο.

[melkiades]

Ξεκινάω το Όνειρο σε Κύκλο του Διονύση Παπαδόπουλου.

[Tiessa]

Ξεκίνησα τον Υπερίωνα του Νταν Σίμονς.

Και φαίνεται πολλά υποσχόμενο.

[Δημήτρης]

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

Αν μιλάμε για την unabridged έκδοση, κουράγιο... Ενδιαφέρον βιβλίο, αλλά αυτός που το έκοψε στην πρώτη έκδοση κάτι ήξερε...

 

 

Έχω την έκδοση του Αιόλου που είναι γύρω στις 510 σελίδες. Τώρα αν είναι πλήρης ή συντομευμένη, δεν έχω ιδέα.

Edited June 2, 2013 by Δημήτρης

[tsathoggua]

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

 

Αξιόλογο και προχωρημένο για την εποχή του.

[Δημήτρης]

 

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

 

Αξιόλογο και προχωρημένο για την εποχή του.

 

 

Υπάρχει μία πολύ ωραία εισαγωγή του Μάκη Πανώριου που είναι πολύ κατατοπιστική για τον Χάινλαϊν και το έργο του. Όπου αναφέρει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Το λοιπόν είναι ότι ήθελα επιτέλους να διαβάσω κάποια στιγμή αυτό το πολύ σημαντικό βιβλίο ε.φ. το οποίο παρέμενε αδιάβαστο στη βιβλιοθήκη μου κοντά στα 14 (!) χρόνια. Μέχρι την 50 σελίδα που έχω φτάσει καλό είναι. Θα δούμε πως θα κυλίσει στην συνέχεια.

Edited June 2, 2013 by Δημήτρης

[Naroualis]

Βρε παιδιά, δεν αντιλέγω, προχωρημένο για την εποχή του, αλλά... Ειλικρινά δεν κατάφερα να το ξεκινήσω καν. Και μόνο οι πρώτες σκηνές με το ζευγαράκι  πέφτουλας-κυρατσοκατινίτσα, πώς να το πω δηλαδή, οι διάλογοι ήταν τουλάχιστον εμετικά παρωχημένοι. Το εγκατέλειψα λίγο μετά που φάνηκε ο νεαρός, γιατί ακόμη κι αυτό το προχώ κομμάτι μου φάνηκε προβληματικό. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, να το διαβάσω, αλλά ειλικρινά, θα πρέπει να γίνω τουλάχιστον 65 ετών και να μην έχω και τίποτε -ούτε Κοσμοπόλιταν- άλλο να διαβάσω.

[Nihilio]

 

Άρχισα το ''Ξένος σε Ξένη Χώρα'' του Ρόμπερτ Χάινλαϊν.

Αν μιλάμε για την unabridged έκδοση, κουράγιο... Ενδιαφέρον βιβλίο, αλλά αυτός που το έκοψε στην πρώτη έκδοση κάτι ήξερε...

 

 

Έχω την έκδοση του Αιόλου που είναι γύρω στις 510 σελίδες. Τώρα αν είναι πλήρης ή συντομευμένη, δεν έχω ιδέα.

 

Η πλήρης. Την ίδια είχα διαβάσει και εγώ