Τι διαβάζετε;

[Mort13]

Συμφωνα με τον συγγραφεα παντως υπαρχει και στα ελληνικα!!!Τωρα που στο διαολο ειναι η ελληνικη εκδοση,ενας θεος ξερει(ψεματα,εγω δεν ξερω τιποτα...).

 

 

 

Έχω την αίσθηση ότι το είχε βγάλει η Μέδουσα (ή κάποιο Χάλντεμαν έστω) στις αρχές της δεκαετίας του 90, τότε που έβγαζε τα βιβλία με τα άσπρα οπισθόφυλλα (είχε βγάλει πολλά Ντικ εκείνη την εποχή για όσους θυμούνται). Αν και μάλλον θυμάμαι λάθος ή το μπερδεύω με κάποιο άλλο βιβλίο. Το biblionet δεν έχει κάτι αλλά δεν είναι και πλήρως ενημερωμένο (πχ για Delany έχει το Νόβα και το Αυτοκρατορικό Αστέρι αλλά δεν έχει το Βαβέλ-17 το οποίο είμαι 100% σίγουρος ότι έχει βγει στα ελληνικά).

[nikosal]

O Χάλντεμαν που έχει βγει στη Μέδουσα είναι (1994) το "Θυμάμαι τις αμαρτίες μου" σε μετάφραση Βίκυς Μαντέλη. Αν έχει βγει ο Αιώνιος πόλεμος ελληνικά δεν γνωρίζω.

Επίσης το "Βαβέλ - 17" σε μετάφραση Δημήτρη Αρβανίτη από τις εκδόσεις Ars Longa, 1987.

[D'Ailleurs]

Τζίμ Τόμσον - The gataway

[nikosal]

To αριστερό χέρι του σκότους της Λε Γκεν, Ωρόρα, σε μετάφραση Γιώργου Μπαλάνου

Ένα από τα καλύτερά της βιβλία και δεν το είχα διαβάσει ποτέ...

[D'Ailleurs]

Τόμας Μακ Γκουέιν - "Η κούρσα του θανάτου"

[Nienor]

Διάβασα:

 

Ο Κλέφτης του Πάντοτε, Μπάρκερ

 

Ένα όμορφο παραμύθι για παιδιά και μεγάλους που διαδραμματίζεται στον κοντινό μαγικό κόσμο που υπάρχει πίσω από έναν τοίχο αδιέξοδου μιας σύγχρονης πόλης. Δεν παίρνω όρκο πως το βιβλίο θα μπορούσε να διαβαστεί άνετα από ένα μικρό παιδί, όμως δεν είναι ούτε αηδιαστικό (πέρα από κάποια μεμονομένα περιστατικά όπου επιβάλλεται), δεν έχει σεχ και οι μάχες δίνονται κατά κύριο λόγο με τα λόγια. Είναι αρκετά ηθικοπλαστικό και δοσμένο έντεχνα αλλά ξεκάθαρα.

 

 

 

Διαβάζω:

 

Το σπίτι στην ομίχλη (Coraline), Gaiman

 

Η πλοκή είναι συναφής με το αποπάνω, μάλιστα στην περίληψή του λέει πως "αν μας άρεσε ο Κλέφτης του Πάντοτε η Κοραλάιν θα μας συναρπάσει". Το μόνο που μπορώ να πω για αυτό μέχρι στιγμής, σαν σύγκριση, είναι ότι στον κλέφτη χρειάστηκα καμιά 20αριά σελίδες για να πω "ωραίο τούτο δω" ενώ στον Gaiman το είπα από την πρώτη.

 

Περεταίρω σύγκριση άμα τελειώσω και το δεύτερο.

[trillian]

Τελείωσα το Αμπερ (τα πέντε πρώτα) και τώρα διαβάζω (ή προσπαθώ να διαβάσω μάλλον) τα Παραμυθια των Απάτσι που πηρα απο την έκθεση. Ειναι πολυ ενδιαφέρον, και καλή έκδοση. Πολλα ενδιαφεροντα μοτιβα, και ωραίες ιστοριες. Ολη η σειρα πρεπει να ειναι καλη, εκδοσεις αποπειρα, τσεκάρετέ το ;)

[Nienor]

Οι εκδόσεις είναι Απόπειρα και η σειρά Του κόσμου τα παραμύθια. Αριθμεί πάνω από 20 κομμάτια αν δεν κάνω λάθος και τα 7 -8 που έχω στην κατοχή μου λένε πως όντως: όλη η σειρά είναι υπέροχη

[Oberon]

Πράγματι είναι, Κιάρα! Μόλις τελείωσα τα "Ελληνικά Παραμύθια με Ανεξιχνίαστες Γριές" από αυτή τη σειρά και ήταν καταπληκτικό. Συχνά πολύ κωμικά, ενδιαφέροντα, τρομακτικά, τα παραμύθια αυτά, στα οποία έχουν διατηρηθεί οι τοπικές εκφράσεις των αφηγητών από όλη την Ελλάδα, με έκαναν να ρουφήξω κυριολεκτικά το βιβλίο σε μια μέρα.

Οι γριές στα παραμύθια αυτά - ακούς Μελδόκιε;; - :tongue: , είναι άλλοτε καλές άλλοτε κακές, άλλοτε γεμάτες μαγικές δυνάμεις και σχεδόν πάντα παράξενες και αλλοπρόσαλλες.

 

Η σειρά Παραμύθια του Κόσμου πραγματικά αξίζει.

 

Τελειόνοντας αυτό και έχοντας διάθεση για περισσότερα παραμύθια, διάβασα και το "Ελληνικά Παραμύθια Β': Τα Αλληλοβόρα" της Άννας Αγγελίδου, μια συλλογή - γεμάτη με σχόλια και επεξηγήσεις για την Παραμυθολογία - της οποίας το θέμα είναι ο συμβολικός και μη κανιβαλισμός που συχνά απαντάται στα παραμύθια σε όλο τον κόσμο. Επίσης καταπληκτικό βιβλίο και οι αναλύσεις που έχει στην αρχή και το τέλος του, είναι σίγουρα χρήσιμες και για όσους γράφουν.

 

Χτες ξεκίνησα τα Παραμύθια από τις Νότιες Θάλασσες και τον πρώτο τόμο της παραπάνω σειράς της Άννας Αγγελίδου "Ελληνικά Παραμύθια Α': Οι Παραμυθοκόρες".

Edited September 28, 2006 by Dain

[zoyki]

Αυτή τη στιγμή δύο βιβλία μονοπωλούν τον ελεύθερό μου χρόνο:

1. Το de profundis του Wilde το οποίο είναι ένα γράμμα που έστειλε μέσα από τη φυλακή του Reading στον πρώην εραστή του. Καλό αλλά με κουράζει το ύφος του.

2. Το "Εκκρεμές του Φουκώ" πολύ καλό, δημιουργεί ατμόσφαιρα αλλά βρε παιδάκι μου αυτή η μανία με τη λεπτομέρεια της λεπτομέρειας με κουράζει αφάνταστα ώρες ώρες. Προβλέπω να γίνεται ότι και στο Όνομα του ρόδου, που παρόλο που το λάτρεψα βρέθηκα σε κάποια φάση να πηδάω ολόκληρες σελίδες με εξοντωτικές περιγραφές.

 

Το core book του Shadowrun δεν πιάνεται ε;

[Isis]

Είναι καλή εποχή για Εκκρεμές...Κι εγώ μαθαίνω να το αγαπώ αυτό το βιβλίο αυτές τις μέρες..

[nikosal]

Ιστανμπούλ του Ορχάν Παμούκ

Από ό,τι είδα στα δύο πρώτα κεφάλαια είναι αυτοβιογραφικό

Επειδή η Ιστανμπούλ είναι μια πόλη που μου αρέσει πάρα πολύ, μου φαίνεται θα το διαβάσω με μεγάλο ενδιαφέρον.

[D'Ailleurs]

Χάουαρντ Τζέικομπσον - "Φάτε την σκόνη μου"

[nikosal]

Χάρι Τερτλντοβ (Harry Turtledove), World War / In the Balance

 

Είναι το πρώτο μέρος μιας μεγάλης σειράς μυθιστορημάτων εναλλακτικής ιστορίας. Ο Χελωνοπεριστέρης (αυτό δεν σημαίνει το όνομά του; χεχε) είναι πολύ γνωστός στις ΗΠΑ για τα μυθιστορήματα εναλλακτικής ιστορίας που διαδραματίζονται είτε στην αρχαία Ρώμη, είτε στον αμερικανικό εμφύλιο είτε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Η υπόθεση από ό,τι βλέπω στις πρώτες 40 σελίδες είναι ότι ενώ ο πόλεμος βρίσκεται περίπου στη μέση του, γύρω στα 1942, ένας αστροστόλος από υπερμεγέθη ερπετά έρχεται να καταλάβει τη Γη, πιστεύοντας ότι θα αντιμετωπίσει ανθρώπους με μεσαιωνικό εξοπλισμό (γιατί αυτό είχαν δείξει οι κατασκοπευτικοί τους δορυφόροι πριν 8 αιώνες). Στην ιστορία, από ό,τι διαβάζω στην εισαγωγή εμπλέκονται φανταστικά και ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Χίτλερ, ο Τσόρτσιλ, ο Μολότοφ και άλλοι.

Όχι άσχημο ως πρόταση για όποιον ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη περίοδο, αν και με προβληματίζει λίγο το μέγεθος (η σειρά από ό,τι είδα στη wiki απαρτίζεται από 4 + 3 + 1 χοντρά βιβλία. Εκδόσεις New English Library αυτό που κρατώ στα χέρια μου, 650 σελίδες).

 

Αν θυμάμαι καλά, ελληνικά έχει κυκλοφορήσει του Turtledove μόνο ένα διήγημα στη συλλογή Αν το 3ο Ράιχ...

[heiron]

Τελειωσα το The forever war(το συνιστω ανεπιφυλακτα σε ολους...εχει μαχες με εξωγηινους,διαστρικα ταξιδια,ιστορια αγαπης,σταδια εξελιξης της κοινωνιας,ταξιδι στο χρονο-εμμεσα μεσω διαστολης του χρονου,...)

ΚΛΑΣΙΚΟ

 

Και τωρα αν και διαβασα λιγες σελιδες απο τις Σειρηνες του Τιτανα, με κοιτα παραπονεμενο το Φαρεναιτ 451.Η θα το διαβασω η θα το καψω... :Ρ

[Nienor]

1. Το de profundis του Wilde το οποίο είναι ένα γράμμα που έστειλε μέσα από τη φυλακή του Reading στον πρώην εραστή του. Καλό αλλά με κουράζει το ύφος του.

 

Το τελείωσες? Δεν είναι υπέροχο? Κι εμένα με κούρασε λίγο το στυλ, αν και το κατάλαβα λίγο πριν το τελειώσω, όμως ρε συ αυτά που λέει, οι συνειρμοί που κάνει, δεν είναι αποζημίωση?

[Oberon]

Διαβάζω τον Κατασκευαστή των Άστρων του Όλαφ Σταπλντον. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μου είχε ξεφύγει ένα τέτοιο βιβλίο τόσα χρόνια. Τολμώ να πω πως είναι αριστούργημα! Είχα χρόνια να νιώσω το "blowing my mind off" μέσα από ένα βιβλίο ε.φ.

Σύντομα θα κάνω μια παρουσίαση του συγγραφέα και του συγκεκριμένου βιβλίου!

[Koyan]

Διαβάζω τον Κατασκευαστή των Άστρων του Όλαφ Σταπλντον. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μου είχε ξεφύγει ένα τέτοιο βιβλίο τόσα χρόνια. Τολμώ να πω πως είναι αριστούργημα! Είχα χρόνια να νιώσω το "blowing my mind off" μέσα από ένα βιβλίο ε.φ.

Σύντομα θα κάνω μια παρουσίαση του συγγραφέα και του συγκεκριμένου βιβλίου!

 

Dain, ψάχνω καιρό να ακούσω μια τέτοια άποψη για βιβλίο. Δεδομένου ότι σε εμπιστεύομαι (τα γούστα μας μέχρι τώρα έχουν φανεί να συμβαδίζουν), το παραγγέλνω επιτόπου.

[Oberon]

Koyan, και μόνο οτι γράφτηκε το 1937, δηλαδή σχεδόν 70 χρόνια πριν όταν η ε.φ. ήταν ακόμα στις φασκιές, δείχνει πως ήταν δεκαετίες μπροστά τόσο η σκέψη του Σταπλντον όσο και το ίδιο το μυθιστόρημα.

Όντας φιλόσοφος το βιβλίο αυτό είναι και φιλοσοφικό δοκίμιο. Οι σκέψεις που περιέχει μέσα είναι τόσο μπροστά από την εποχή του, τολμώ να πω μπροστά και από τη δική μας, που κάθε σελίδα του με αφήνει έκπληκτο.

Είναι...δεν ξέρω πως να το πω....είναι σχεδόν αληθινό το βιβλίο αυτό.

Δεν είναι εύκολο ούτε βέβαια εύπεπτο.

Ο Μάκης Πανώριος που έχει γράψει τον πρόλογο στην έκδοση του Αίολου που αγόρασα, ερμηνεύει το βιβλίο σαν αλληγορία κατά κάποιο τρόπο και σαν σάτιρα κατά έναν άλλο τρόπο, αλλά ως τώρα πιστεύω πως είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτά.

Μιλάει για εξέλιξη της συνείδησης, την "συμπαντοποίηση" της ανθρώπινης συνείδησης και σκέψης σε μια εποχή μάλιστα που κάθε άλλο βιβλίο ε.φ. μακράν απείχε από τέτοια ερωτήματα. Κάποιοι ίσως θεωρήσουν λίγο "μεταφυσικές" τις απόψεις του, αλλά είναι μάλλον φιλοσοφικές και ανθρωπιστικές.

Δεν είναι τυχαίο που ο Σταπλντον βρήκε τόσους μιμητές αργότερα, με μεγαλύτερη η μικρότερη επιτυχία. Δεν είμαι σίγουρος αν το Star Maker είναι το "magnum opus" του, έχω διαβάσει πολύ λίγα διηγήματα μόνο δικά του, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση αν ήταν! Και είμαι ακόμα στη σελίδα 90! Μου είναι αδύνατον να φανταστώ τι θα γίνει αργότερα στο βιβλίο αυτό! Σχεδόν σε κάθε σελίδα πιάνω τον εαυτό μου να αφήνει το βιβλίο κάτω έχοντας διαβάσει κάποιες παραγράφους ξανά και ξανά, για να τις σκεφτώ και να τις "νιώσω" περισσότερο όλες αυτές τις απίστευτες ιδέες, και τα συναισθήματα που μου γεννά η ανάγνωσή του.

Edited October 1, 2006 by Dain

[heiron]

Χα,αυτο το βιβλιο μου εχει κανει και εμενα μεγαλη εντυπωση και τις δυο τελευταιες φορες που το πετυχα σκεφτομουν να το παρω η οχι.Γενικα οι ιδεες ειναι τρομερες,και ειναι ΕΦ μονο κατ'ονομα αφου ουσιαστικα ειναι φιλοσοφικοκοινωνικο τετοιο.Βεβαια ο λογος που δεν το πηρα ειναι σχετικος.Δηλαδη εχει πολυ περιεργο στυλ και δεν ξερω κατα ποσο θα μου αρεσει.Ασε που ηθελα κατι πιο ελαφρυ αυτον τον καιρο.

Γενικα θεωρειται το κορυφαιο βιβλιο του Σταπλεντον με το Οι Πρωτοι και οι Τελευταιοι Ανθρωποι και το Ο Παραξενος Τζων να ακολουθουν. Προσπαθουσα να πεισω τον Μελδοκ να παρει το τελευταιο αλλα δεν ειχε χρηματα και μου γλιστρησε.

Περιμενω τα σχολια,Δαιην! :Ρ

[Oberon]

Σίγουρα θα κάνω σχόλια όταν γράψω την παρουσίαση του Σταπλντον. Πάντως δεν είναι τόσο βαρύ όσο δείχνει. Μάλιστα από άποψη επιστήμης παρ'όλο που σε κάποια σημεία είναι παρωχημένο, η επιστήμη είναι αρκετά ακριβής πράγμα που το κάνει σίγουρα ε.φ., αν και οπωσδήποτε όχι "hard". Eπίσης, οι κοινωνιολογικές ιδέες που περιέρχει, η περιγραφή εξωγήινων κοινωνιών, το κάνει ίσως από τα πρώτα της "Soft" sci-fi.

Φυσικά δεν είναι εκεί το όλο θέμα του βιβλίου.

[Pixie]

Πριν από μερικές μέρες και ένα βιβλίο πίσω, διάβασα το Book of Skulls του Silverberg και ακόμα να το βγάλω από το μυαλό μου. Με έστειλε κανονικά ο άνθρωπος...

 

Η υπόθεση: τέσσερις συμφοιτητές ξεκινούν ένα ταξίδι αναζήτησης. Ο ένας από αυτούς πρέπει να αυτοκτονήσει, και ένας άλλος πρέπει να δολοφονηθεί από τους εναπομείναντες δύο. Οι δύο αυτοί θα κερδίσουν την αθανασία. Η έτσι τουλάχιστον λέει το Βιβλίο των Κρανίων... μου χα χα χα

 

Χωρίς πλάκα τώρα, το κάθε κεφάλαιο είναι γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο από την οπτική γωνία του κάθε ήρωα και είναι απίστευτη η σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Απλά τέλειο.

[Nihilio]

Pixie, πού το βρίσκουμε αυτό; Ακούγεται ενδιαφέρον.

[Pixie]

Εγώ το βρήκα να κάνει μοναχούλι του βόλτες στον κυβερνοχώρο και το περιμάζεψα.

[heiron]

Ω,μα τη γλυκια και ευγενικη πραξη,Πιξι!(αγγλιδα πειρατινα..LOL)

 

Εγω διαβαζω το δευτερο μερος του Μαγου του Φειστ,ετσι να προχωρησω το Riftwar Saga.

Ενταξει,στα ιδια με το πρωτο απο αποψη γραφης αλλα αυτο μου αρεσει πιο πολυ γιατι εχει πιο δυναμικη δραση.Οι ηρωες ειναι πλεον νεαροι αντρες οχι εφηβοι "μαθητευομενοι".Κι επιτελους ο Παγκ βρισκει τον εαυτο του,τοσα και τοσα εχω ακουσει για την παρτη του...αναμενω να γινει ουαου μαγος.

Πηρα και τη Φαρμα των Ζωων,και σταμπαρα κι ενα βιβλιο μυθολογιας που ειχα δει πριν χρονια αλλα ειχα χασει τα ιχνη του. ;)