Τι διαβάζετε;

[Oberon]

Ξεκίνησα το Tales of Talislanta, τη μόνη ανθολογία με ιστορίες που έχω από το 93, και βασίζεται στο rpg game Talislanta, ένα πολύ παράξενο παιχνίδι ρόλων. Το γιατί μου έκατσε να το διαβάσω αυτό τώρα θα το περιγράψω σε άλλο τόπικ. ;)

[D'Ailleurs]

James Ellroy - Ρέκβιεμ για τον Μπράουν

«Τίποτε από όσα έγιναν πριν ή από όσα θα συμβούν μετά δεν μπορεί ν’ αγγίξει εκείνο το καλοκαίρι, τότε που ήμουν μέρος της τρελής, τραγικής μουσικής που συνέθετε η ζωή τόσων ανθρώπων. Εκείνο το καλοκαίρι ήταν το δικό μου κονσέρτο για ορχήστρα – κάθε όργανο της ορχήστρας να έχει τη δική του ισάξια και όμως απολύτως διακριτή φωνή».

 

Ο Φριτς Μπράουν, πρώην αστυνομικός, τώρα πια ιδιωτικός ντετέκτιβ, ο οποίος λατρεύει τον Μπετόβεν, θα αναλάβει μια υπόθεση παρακολούθησης, για την οποία προαισθάνεται πως θα είναι η τελευταία του. Καθώς το κουβάρι ξετυλίγεται, θα παγιδευτεί σε μια δίνη εμπρησμών, διαφθοράς και πορνό, στην οποία τον τραβά η Τζέιν, μια όμορφη τσελίστρια, το αντικείμενο της παρακολούθησής του.

[Naroualis]

Τελείωσα το Jhereg του Steven Brust, ένα φάνταζι νουάρ, με φοβερές ιδέες. Ήρωας είναι ο Vlad Taltos, ένας Εasterner (σαν ανθρώπους τους παρουσιάζει), που από κόλλημα του πατέρα του καταλήγει να είναι Dragaeran πολίτης (αυτούς τους παρουσιάζει λίγο σαν ξωτικά). Οι Dragaerans είναι χωρισμένοι σε 17 Οίκους, με ονόματα που παραπέμπουν σε ζώα κι ο Vlad κατοθρώνει να γίνει δεκτός στον Οίκο των Jhereg, που μοιάζουν με δράκους τσέπης.

 

Είναι φανταστικός ο διαχωρισμός που κάνει ο συγγραφέας μεταξύ της sorcery, που χρησιμοποιούν οι Dragaerans και της witchcraft των Easterners. Ο Vlad είναι λίγο απ' όλα, γι' αυτό και έχει πάρει ως familiar ένα Jhereg, τον Loiosh, με πολύ έντονη προσωπικότητα... Οι κουβέντες μεταξύ τους είναι αρκετά αστείες και σχεδόν πάντα καταλήγουν με τη φράση "shut up, Loiosh".

 

Δεν ξέρω, σας ανέφερα ότι ο Vlad είναι επαγγελματίας δολοφόνος, παντρεμένος με μια επαγγελματία δολοφόνο κι όλη η πλοκή είναι γύρω από μια δουλειά που αναλαμβάνει;

 

Ανυπομονώ να πιάσω το δεύτερο βιβλίο (είναι κάπου οχτώ ή δέκα να δεν απατώμαι, πρακτικώς αυτοτελή), με τίτλο Yendi, αν και λένε ότι το τρίτο, το Teckla, είναι το καλύτερό της σειράς.

 

Επίσης τελείωσα τις Λάθος Οδηγίες του Αλέκου Παπαδόπουλου, η κριτική μου στο αντίστοιχο τόπικ.

 

reason for edit: την ανέβασα τελικά την κριτική και διόρθωσα και το λινκ.

Edited October 5, 2008 by Naroualis

[Naroualis]

Τελείωσα το Yendi, τη δεύτερη νουβέλα με ήρωα τον Eastener επαγγελματία δολοφόνο Vlad Taltos, του Steven Brust. Η νουβέλα αυτή προηγείται χρονικά του Jhereg και δείχνει ότι τα πράγματα στο μυαλό του συγγραφέα έχουν λογική σειρά που εσύ ποτέ δε θα σκεφτόσουν ότι είναι δυνατή. Το χιούμορ είναι λίγο πιο εμφανές και παρόλο που λένε ότι δεν είναι από τα καλύτερα της σειράς, το καταδιασκέδασα. Άμα βρω χρόνο νομίζω ότι θα σας κάνω μια παρουσίαση για το όλο θέμα.

[D'Ailleurs]

Ed MacBrain - Όλη η παρέα είναι εδώ

Το πτώμα μιας χορεύτριας βρίσκεται πίσω από το θέατρο όπου εργαζόταν. Ένα... φάντασμα κλέβει κοσμήματα από το χρηματοκιβώτιο ενός δικαστού. Ένας αστυνομικός τραυματίζεται σοβαρά από δυο ληστές. Ένας νεαρός στρατιώτης ληστεύεται από τον προαγωγό μιας πόρνης που τον παρασύρει σ' ένα έρημο σοκάκι.

 

Αυτές οι υποθέσεις απασχολούν τους ντετέκτιβς του 87ου αστυνομικού τμήματος μιας μεγαλούπολης, σ' ένα από τα πολλά δημοφιλή μυθιστορήματα του Ed McBain, κυριοτέρου εκπροσώπου της λεγόμενης "διαδικαστικής" αμερικανικής αστυνομικής σχολής, που ακολουθεί τα πρότυπα και τον τρόπο λειτουργίας της επίσημης αστυνομίας.

[Sileon]

Τελείωσα του Παμούκ το "Ιστανμπούλ". Δεν γράφω κάτι παραπάνω, εμμένω στις αρχικές εντυπώσεις που παρέθεσα οταν το ξεκίνησα. Αξίζει να το διαβάσει κανείς. Αλλά προσοχή! Δεν είναι ευκολοδιάβαστο και πολλά κεφάλαια κυλάνε αργά, απαιτώντας υπομονή απο τον αναγνώστη. Όμως ο τρόπος που ξεδιπλώνει την μυστική σχέση μεταξύ προσωπικών βιωμάτων και συλλογικής μνήμης, καθώς και όλων αυτών με την δύναμη της Πόλης, είναι πραγματικά αριστοτεχνικός. Αφήστε, δε, την γλώσσα, που ήρεμη και χωρίς φανφάρες, είναι απόλυτα προσωπική και καλλιτεχνική.

 

Ξεκίνησα βιβλίο του ιδίου με τίτλο "Το Μαύρο βιβλίο". Ακόμα πιο πυκνογραμμένο απο το προηγούμενο, με τον ίδιο σχεδόν όγκο, αποτελεί το μυθιστόρημα που τον καθιέρωσε και εκτός Τουρκίας ως δυνατό όνομα. Μέχρι ώρας, πάρα πολύ καλό!

[Nienna]

Αυτόν τον καιρό διαβάζω τα άπαντα του Oscar Wilde. Τελείωσα με όλα τα πεζά, και τώρα διαβάζω τα θεατρικά και γελάω με την ψυχή μου!

[kitsos]

Αυτόν τον καιρό διαβάζω τα άπαντα του Oscar Wilde. Τελείωσα με όλα τα πεζά, και τώρα διαβάζω τα θεατρικά και γελάω με την ψυχή μου!

Είναι πραγματικά απίθανος.

 

Εγώ τώρα διαβάζω: Ο γέρος και η θάλασσα του αγαπημένου Έρνεστ Χέμινγουεϊ και Το Χρυσό δοχείο του Χόφμαν.

[mariposa]

Αυτόν τον καιρό διαβάζω τα άπαντα του Oscar Wilde. Τελείωσα με όλα τα πεζά, και τώρα διαβάζω τα θεατρικά και γελάω με την ψυχή μου!

 

Είναι απίθανος ο Oscar. Τα θεατρικά του έχουν γυριστεί και ταινίες νομίζω. Εμένα μου άρεσαν επίσης πολύ τα παραμύθια του: Ο εγωιστής γίγαντας, το αηδόνι και το τριαντάφυλλο, ο ευτυχισμένος πρίγκιπας. Δεν σας κρύβω ότι είναι πολύ συγκινητικά ...

[kitsos]

Είναι απίθανος ο Oscar. Τα θεατρικά του έχουν γυριστεί και ταινίες νομίζω. Εμένα μου άρεσαν επίσης πολύ τα παραμύθια του: Ο εγωιστής γίγαντας, το αηδόνι και το τριαντάφυλλο, ο ευτυχισμένος πρίγκιπας. Δεν σας κρύβω ότι είναι πολύ συγκινητικά ...

Το Φάντασμα του Κάντερβιλ δε σου άρεσε; Θεωρώ πάντως ότι με τον ευτυχισμένο πρίγκιπα είχε μπει στο μάτι πολλών αρχόντων της εποχής του.

[mariposa]

Στο μάτι τους είχε μπει και για τα πιστεύω του και την ζωή του. Είχε απίστευτη ευφυία, χιούμορ και ταλέντο.

Και το φάντασμα μου άρεσε.

[Arachnida]

Το Λευκό Κάστρο από Παμούκ. Πολύ καλό.

[nikosal]

Έγκλημα στη Μύκονο, το 6ο στη σειρά βιβλίο του Μαρή που διαβάζω και το... χειρότερο. Απλά, βιαστικό και αδιάφορο. Αναρωτιέμαι τι εικόνα θα είχα για το Μαρή, αν το είχα διαβάσει πρώτο! Αποκλείεται να είχα συνεχίσει... Χεχε, για αυτό πρέπει να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στους συγγραφείς!

[Darkchilde]

"The Varieties of Scientific Experience" του Carl Sagan

[melkiades]

Το Εκκρεμες του Φουκώ. Μετα απο 2 χρονια στη βιβλιοθηκη και επειτα απο 2 αποτυχημενες προσπαθειες επιτελους το διαβασα. Παρότι η ιδεα ήταν αρκετα ενδιαφερουσα το βιβλιο ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ και στιγμες στιγμες κουραστικο.

[mman]

Το Εκκρεμες του Φουκώ. Μετα απο 2 χρονια στη βιβλιοθηκη και επειτα απο 2 αποτυχημενες προσπαθειες επιτελους το διαβασα. Παρότι η ιδεα ήταν αρκετα ενδιαφερουσα το βιβλιο ήταν ΤΕΡΑΣΤΙΟ και στιγμες στιγμες κουραστικο.

Μα γιατί το λές αυτό; Το βιβλίο δεν είναι πάνω από 900 σελίδες. Όταν το διάβαζα στον Ηλεκτρικό (η καθημερινή διαδρομή ήταν Μαρούσι - Πειραίας οπότε είχε κάποιο νόημα το ζάλωμά μου σαν μούλάρι για να το κουβαλήσω) το άνοιγα και ήταν σαν να κρατούσα από ένα 400άρι βιβλίο σε κάθε χέρι. Ένιωθα λίγο σαν βλάκας.

Πώς γίνεται να γράψεις ένα βιβλίο 900 σελίδων; Μα είναι απλό. Εκεί που ο αφηγητής χρειάζεται να μαντέψει το password ενός ξένου υπολογιστή, ανοίγεις μια παρένθεση και μιλάς για κάπου 40 σελίδες για τα ονόματα του Θεού, έτσι ώστε να καταλήξεις (μάλλον αναπόδραστα) στο ότι το password είναι "Όχι"... Ίλεος Ουμπέρτο!

[heiron]

Κρυπτοζωολογία,του χθές και του σήμερα

του Θωμά (erekose) Μαστακούρη

Καλό βιβλιαράκι που λέει 2 πράγματα για τις σημαντικότερες φυλές τεράτων στις διάφορες μυθολογίες και παραδόσεις καθώς και ορισμένα πιο πρόσφατα μυστήρια πλάσματα η ύπαρξη των οποίων δεν έχει εξακριβωθεί.

ΥΓ:Για το Εκκρεμές συμφωνώ και επαυξάνω,αν και έβγαλα το καπέλο μου στον Έκο για ορισμένους τομείς του ταλέντου του.

[D'Ailleurs]

Martin Cruz Smith - Gorky Park

A triple murder in a Moscow amusement center: three corpses found frozen in the snow, faces and fingers missing. Chief homicide investigator Arkady Renko is brilliant, sensitive, honest, and cynical about everything except his profession. To identify the victims and uncover the truth, he must battle the KGB, FBI, and the New York City police as he pursues a rich, ruthless, and well-connected American fur dealer. Meanwhile, Renko is falling in love with a beautiful, headstrong dissident for whom he may risk everything. (όσοι δεν έχετε δει την ταινία χάνετε)

[Dark desire]

Είναι απίθανος ο Oscar. Τα θεατρικά του έχουν γυριστεί και ταινίες νομίζω. Εμένα μου άρεσαν επίσης πολύ τα παραμύθια του: Ο εγωιστής γίγαντας, το αηδόνι και το τριαντάφυλλο, ο ευτυχισμένος πρίγκιπας. Δεν σας κρύβω ότι είναι πολύ συγκινητικά ...

Αγαπημενος ο Ουαιλντ...Απο τοτε που γυρω στα 8 με δεκα, εριξα το κλαμα της ζωης μου με τον Ευτυχισμενο πριγκιπα

Μια απο τις πιο σπανιες ιστοριες του μ' εχει ανατριχιασει, αν και τη διαβασα πριν απο πολλα χρονια. Λεγεται "Ο ψαρας και η ψυχη του". Ειναι η ιστορια ενος νεαρου ψαρα που ερωτευεται μια γοργονα και για χαρη της απαρνιεται την ψυχη-σκια του. Εκεινη (η ψυχη) αφου προσπαθει να τον πεισει να μην το κανει, φευγει μακρια και μπλεκει σε απιστευτες περιπετειες. Καθε χρονο επιστρεφει, καλει τον πρωην αφεντη της και του διηγειται τις ιστοριες της με στοχο να τον δελεασει να την ακολουθησει. Τελικα μετα απο πολλα χρονια το καταφερνει, αλλα ειναι μονο για να τον εκδικηθει. Ο ψαρας, εχοντας εγκαταλειψει τη γοργονα, ανικανος να παρει πισω την ψυχη του, διωγμενος και περιφρονημενος απο ολους, τρελαινεται και πεθαινει

[kitsos]

“Η ψυχή του ψαρά”. Εκπληκτικό το έχω σε ένα τόσο δα μικρό βιβλιαράκι από τη σειρά “Οι κλασικοί της Νεφέλης”. Τι μου θύμισες… Πάω γρήγορά στο Book quotes να ποστάρω.

[Naroualis]

Χτες το βράδυ, εν μέσω υποχρεώσεων και τύψεων που διαβάζω αντί να γράφω, τελείωσα την Κληρονομιά του Ερέβους του Στυλιανού Μαυράκη (περισσότερα στο αντίστοιχο τόπικ) και το Goblin Hero του Jim C. Hines. το δεύτερο ήταν αναμενόμενα βαρετό, με περιστασιακά ωραίες ιδέες.

Edited October 22, 2008 by Naroualis

[Sileon]

Τελείωσα το "Μαύρο βιβλίο" του Ορχάν Παμούκ, το οποίο και απεδείχθη το δυσκολότερό του βιβλίο, μακράν-τουλάχιστον ανάμεσα στα πέντε που έχω διαβάσει.

Ογκώδες και πυκνογραμμένο μυθιστόρημα, ξεκινάει με την εγκατάλειψη του κεντρικού ήρωα απο την σύζυγό του, για να εξελιχθεί σε ένα αινιγματικό ταξίδι στον κόσμο της Ιστανμπούλ, της ιστορίας, των θρησκευτικών σεχτών, του μυστηρίου των γραμμάτων πάνω στα πρόσωπα, διαμορφωμένο απο την αναζήτηση της συζύγου μέσα στα σοκάκια της Πόλης, καθώς και από τα άρθρα του ξαδερφού του, ο οποίος και αυτός μυστηριωδώς έχει εξαφανιστεί. Η ίδια η αφήγηση υιοθετεί την φόρμα του βασικού προβληματισμού, δηλαδή πως γίνεται κανείς να είναι ο εαυτός του ή να πάρει την θέση ενός άλλου, θεματική που απαντάται και στο παραμύθι του Παμούκ με τίτλο "το Λευκό Κάστρο", δίνοντας μια μορφή στο έργο που το κατατάσσει στα μεταμοντέρνα έργα.

Η χαρακτηριστική γραφή του είναι παρούσα στο γραπτό, έντονη, δίνει συνεχώς ένα πανέμορφο ρυθμό στην αφήγηση, χαρίζοντας μια ζωντάνια και μια ονειρική υφή, εξισορροπώντας τις όποιες δυσκολίες απο την στρυφνότητα μερικών κεφαλαίων.

 

Ξεκίνησα το "τσάι και ματαιοδοξία" του Σόμερσετ Μωμ.

[D'Ailleurs]

Ed McBain - Downtown McBain lays off the 87th Precinct for a zany Christmas adventure that takes off like a nuclear-powered roller coaster: hick Florida orange-grower Michael Barnes, looking to catch the last plane out of Manhattan after a business trip, gets hustled by a pair of sharpies, then, minus his driver's license, turns his car over to a movie producer who ditches him and drives it away, and then, leaving the police station where he's reported his bad luck, gets held up by a masked Chinese gunman who leads him, when they're both chased by a police officer in lingerie (don't ask), to a high-stakes crapshoot. Just when you're figuring this for a remake of The Out-of-Towners and Blind Date (two of the few movies McBain doesn't refer to directly sooner or later), Michael hears that the movie producer's been found dead in Michael's rented car, along with Michael's wallet and ID- -except, as Michael and gorgeous chauffeur Connie Kee find out, it isn't really the movie producer at all, but the little man in a humongous drug-ring they'd better look into if they're going to keep Michael (instantly famous from the late-night TV news) out of stir. Ramshackle plotting toward the end, as usual with recent McBains, but still slick and professionally funny--a real grabber

[Παρατηρητής]

Διαβάζω το Ρέιβεν Σίτυ του Χριστοφορίδη με πολύ ευχαρίστηση. Είμαι περίπου στο μισό και οι εντυπώσεις μου πολύ καλές. Φυσικά η ξυνίλα μου περι αμερικανίλας και ψιλοαποτυχημένου συνδιασμού αστυνομικού μυθιστορήματος με επιστημονική φαντασία, ισχύει αλλά δεν με σταματά να το διαβάζω. Μου αρέσει.

 

Ρέιβεν Σίτυ

και σας γα...ε το σπίτι!

 

(που θα έλεγε και κάποιος ποδοσφαιρόφιλος στον κόσμο του Χριστοφορίδη)

[Eric Draven]

Έκανα ένα διάλειμα απτο 3ο βιβλίο του Serpentwar Saga και διάβασα το 'Η Ανατολή Της Βαλχάλα' του κλάιβ Κάσλερ. Δράση, δράση, δράση. Αυτό το βιβλίο είναι φουλ στη δραση. Ανάμεσα στα άλλα θα ζήσετε το τραγικό βυθισμα του μεγαλύτερου κρουαζιερόπλοιου, μια συναρπαστική καταδίωξη με αεροπλάνα του 2ου Παγκοσμίου στη Νεα Υόρκη και την 'πολιορκία' ενος τεράστιου δεξαμενόπλοιου. Άν αναζητάτε ένα γρήγορο, ευκολοδιάβαστο και 'κινηματογραφικό' βιβλίο-που να είναι και ωραία γραμμένο όμως, αυτός είναι ο τίτλος που ψάχνετε! cheers

 

Υποσημείωση: Μην σας ξεγελά ο τίτλος και το εξώφυλλο, η δράση διαδραματίζετε στην εποχή μας.