Naroualis Posted September 12, 2007 Share Posted September 12, 2007 Douglas Adams, Life, the Universe and Everything Το μόνο που σώζεται κάπως –λέμε, κάπως- από την κατρακύλα των τριών τελευταίων της τετραλογίας. Δεν σε τρελαίνει βέβαια, αλλά φαίνεται να έχει ξαναβρεί ένα μέρος του καταιγιστικού ρυθμού και του απίστευτου χιούμορ του HHGTTG. Καλύτερο -από τα τρία τελευταία πάντα- και από πλευράς πλοκής. 4+3=7 Douglas Adams, The restaurant at the end of the universe Εμμμ, ήταν άσχημο να περιμένεις κάτι τόσο δυνατό όσο το HHGTTG και τελικά να παίρνεις αυτό. Δεν είναι ότι δε διαβάζεται κιόλας, ούτε ότι είναι το χειρότερο από τα τέσσερα, αλλά… 3+3=6 Larry Niven, Rinworld Πολλές φορές με έχει δυσκολέψει ο Νίβεν. Και σα να μην έφτανε αυτό, το αντίτυπό μου ήταν ελαττωματικό κι αναγκάστηκα να το αλλάξω αφού είχα διαβάσει τις πρώτες εκατό σελίδες. Έτσι η ανάγνωση κόπηκε στη μέση και δε μπόρεσα να το ευχαριστηθώ. Ακόμη κι έτσι όμως δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Εντάξει το εύρημα του Κόσμου-Δακτύλιου, εντάξει κι η τυχερή γυναίκα, αλλά το υπόλοιπο… δεν ξέρω. Ίσως να είμαι ακόμη προκατειλημμένη. 3+2=5 Ray Bradbury, Fahrenhait 451 Άουτς. Καταπληκτικός Μπράντμπερρυ, αν και η μετάφραση που διάβασα δεν ήταν από τις καλύτερες. Η εξήγηση του πώς επιβιώνουν τελικά τα βιβλία είναι μοναδική, τόσο γλυκειά και όμορφη. Το θέμα –ακόμη κι ο τίτλος- έχει μια γεύση στάχτης που εισχωρεί ανάμεσα στα δόντια. Δίνω μόνο 2 στη γλώσσα, γιατί δε μπορώ να κρίνω αν είναι προβλημα του συγγραφέα ή του μεταφραστή. 6+2=8 Douglas Adams, So long, and thanks for all the fish Θλιβερό μου μοιάζει. Μετά το HHGTTG τα υπόλοιπα τρία μέρη δε με ενθουσίασαν και το SLATFATF ήταν το λιγότερο ενθουσιαστικό απ’ όλα. 3+2=5 Ursula LeGuin, The left hand of darkness Το μόνο ίσως βιβλίο που δε μπορώ να σχολιάσω καθόλου. Απλά και μόνο: 10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 12, 2007 Share Posted September 12, 2007 Χμ... εδώ να πω ότι αξίζει να κρίνεις το βιβλίο με βάση το πρωτότυπο (για το 451 λέω), και όχι τη μετάφραση - αν λες εκείνη με το μαυροκόκκινο εξώφυλλο, ο μόνος λόγος που δε με πειράζει που την πήρα είναι ότι μπορούν να το διαβάσουν και φίλοι μου που δεν ξέρουν αρκετά αγγλικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 12, 2007 Share Posted September 12, 2007 Έχεις δίκιο, αλλά δυσκολεύομαι να διαβάσω στα αγγλικά. (Ναι, εκείνη την καταραμένη έχω...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 17, 2007 Share Posted September 17, 2007 Camp Concentration, Thomas Disch Στα ελληνικά: Στρατόπεδο Α σε μετάφραση Γιάννη Ανδρέου και επιμέλεια Δημήτρη Αρβανίτη, εκδ. Ars Longa/NEMO (1989) O Disch έγραψε το βιβλίο του το 1968, στα χνάρια και το ύφος μιας νέας γενιάς εφ συγγραφέων που επαναστατούσαν και πρωτοπορούσαν. Δεν έχω διαβάσει άλλο Disch, με το Στρατόπεδο Α πάντως βλέπω πολλά κοινά σημεία πχ. με το Σ. Ντιλέινι, κατά δύο χρόνια νεότερό του. Η υπόθεση, πολύ γενικά (στις πρώτες σελίδες) και χωρίς σπόιλερ: Η Αμερική βρίσκεται σε γενικευμένο πόλεμο χρησιμοποιώντας κάθε μέσο για να κερδίσει, χωρίς να διστάζει να καταπατήσει ακόμα και τη συνθήκη της Γενεύης. Σε ένα στρατόπεδο, συγκεντρώνονται διάφοροι κρατούμενοι, ανάμεσά τους ο αφηγητής που έχει φυλακιστεί ως αντιρρησίας συνείδησης. Δέχεται να πάρει μέρος σε ένα μυστικό πείραμα του στρατού με στόχο την τεχνητή ανάπτυξη της νοημοσύνης στους ανθρώπους. Την εξέλιξη του πειράματος μέχρι το αναπάντεχο τέλος την παρακολουθούμε μέσα από το ευφυές, αλλού καταθλιπτικό, αλλού αισιόδοξο, αλλού φιλοσοφικό, αλλού σατυρικό ημερολόγιο του ήρωα. Το βιβλίο δείχνει ελαφρά την ηλικία του, κυρίως στις αναφορές (στη Αμερική του Βιετνάμ, στην καθολική εκκλησία της ίδιας εποχής, στο θέατρο και τη φιλοσοφία), στο αφηγηματικό μέσο, ακόμα και στην πλοκή, διαβάζεται πάντως -ακόμα- μονορούφι. Και νομίζω είναι και ο μόνος Ντις που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, για όποιον θέλει να τον πιάσει. Μάλλον όμως πρέπει να είναι και κάπως δυσεύρετο. 4.5 + 3.5 = 8.0 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sadorinius Posted September 18, 2007 Share Posted September 18, 2007 Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Naked Sun - Asimon Ωραία ιστορία ως πλοκή αλλά πάλι η γραφή πάντα χωλαίνει. Καλύτεροι οι χαρακτήρες από το Σπηλιές από ατσάλι, φαντάζομαι ότι συμβαίνει σε κάθε sequel καθώς ωριμάζουν και αυτοί. Πλοκή 5 γραφή 2,5 Gather, Darkness - Fritz Leiber Τελικά πολλά βιβλία δεν αντέχουν στη δοκιμασία του χρόνου. Νομίζω ότι είναι ένα από αυτά. Εντάξει το θέμα, και μάλιστα ξεκινά πολύ ωραία - καταπληκτική και η σκηνή του τηλεπαθητικού/ομοιπαθητικού βασανιστηρίου, το τέλος πάντως αδύναμο συγγραφικά και χωρίς κανένα ιδιαίτερο μήνυμα. Ωραίο το concept των ζώων - προεκτάσεων του ego και μάλιστα του προσυνειδήτου θα έλεγα εγώ με τη παρορμητικότητα και ζωώδη ανάγκη εκπλήρωσης των αισθήσεων χωρίς τις κοινωνικές και εσωτερικές επιταγές. Τελικά μάλλον άλλαξα γνώμη. Σίγουρα 6 για πλοκή αλλά 2 για γραφή. Man Plus - F. Pohl γράφει ωραία, κρίμα που οι ιστορίες είναι μελό Πλοκή 3 γραφή 4. Mona Lisa Overdrive - W. Gibson. Χαρακτήρες φοβεροί ειδικά οι παιδικοί. Πλοκή 5,5 γραφή 3,5 Space Merchants - Cornbluth, Pohl. Εύκολο, 0 σε όλα! Πλάκα κάνω αλλά άσχημο γράψιμο και δεν νομίζω ότι εκμεταλεύεται σωστά το concept του. Πλοκή 2 γραφή 2. Tau Zero - Anderson. Ορίστε ένα που αντέχει τελικά στο χρόνο. Με τις γνώσεις της εποχής του μπορώ να πω ότι συναγωνίζεται τα πιο hard core επιστημονικά διηγήματα του σήμερα. Πλοκή 5 γραφή 3 The ship who sang - McCaffey. Μου είχε αρέσει πολύ όταν ήμουν μικρή, τώρα ίσως δεν θα έκλαιγα στο τέλος. Πλοκή 5 γραφή (δεν θυμάμαι) 3?. Χειρόγραφα που βρέθηκαν σε μία μπανιέρα - Lem. Ισχύουν τα παραπάνω, ίσως να έκλαιγα ακόμα. Πλοκή 5, γραφή 3 Follow my tears, Α scanner darkly - Dick. Πάντα θεός, θεός, θεός, 10 και στα δύο. να επισημάνω κάποια πράγματα στη λίστα προς αξιολόγηση/πρόταση. Το ship who sang - Το ship είναι πρόσωπο και μάλιστα θηλυκό στα αγγλικά έτσι δεν είναι. Πώς αλλάζει ο τρόπος που βλέπει κανείς τα πράγματα μόνο και μόνο από ένα άρθρο. (Σχετικό αλλά άσχετο με το θέμα μας, και ο θάνατος στα γαλλικά είναι γυναίκα - περίεργο ε?)- είναι δύο φορές γραμμένο στ λίστα Ε πρός πρόταση ενώ έχει ήδη μπει προς αξιολόγηση. Θα ήθελα να προτείνω κι εγώ το Η Ρέιτσελ είναι ερωτευμένη - Pat Murphy. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 18, 2007 Share Posted September 18, 2007 Το ship who sang - Το ship είναι πρόσωπο και μάλιστα θηλυκό στα αγγλικά έτσι δεν είναι. Πώς αλλάζει ο τρόπος που βλέπει κανείς τα πράγματα μόνο και μόνο από ένα άρθρο. (Σχετικό αλλά άσχετο με το θέμα μας, και ο θάνατος στα γαλλικά είναι γυναίκα - περίεργο ε?)- είναι δύο φορές γραμμένο στ λίστα Ε πρός πρόταση ενώ έχει ήδη μπει προς αξιολόγηση. Ok, δηλ. η σωστή απόδοση είναι; "Η πλοίο που τραγουδούσε"; Πες μου Σαντ και όποιος άλλος ξέρει, προκειμένου να κάνω τη διόρθωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 18, 2007 Share Posted September 18, 2007 Τώρα νομίζω ότι ψάχνετε ψύλλους στ' άχυρα. Να θυμίσω το βιβλίο: «Ο Τελευταίος Μονόκερως» που αναφέρεται σε θηλυκό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sadorinius Posted September 20, 2007 Share Posted September 20, 2007 Ε ναι, προφανώς δεν το διαρθώνεις (ή κάνεις πλάκα μάλλον). Το είπα σε σχέση με το περιεχόμενο της ιστορίας και τίποτε άλλο. Μιλώντας για φύλα, να βάζαμε προς αξιολόγηση το "the handmaid's tale" της Margaret Atwood? Mainstream συγγραφέας (σχετικά) πήρε το συγκεκριμένο βραβεία στην κατηγορία sf αλλά και στη λίστα για βράβευση σε κανονική λογοτεχνία. Αμερική, γυναίκες για αναπαραγωγή και γυναίκες για το σαλόνι, δυστοπία, προσπάθειες απελευθέρωσης, αυτοέκφρασης, το τέλος? μάλλον προσωπικό. Εγώ του βάζω 3,5 για γραφή και 5 για πλοκή Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 20, 2007 Share Posted September 20, 2007 Έχεις κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τίτλο η Ιστορία της πορφυρής Δούλης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sadorinius Posted September 21, 2007 Share Posted September 21, 2007 Έχεις κυκλοφορήσει στα ελληνικά με τίτλο η Ιστορία της πορφυρής Δούλης. Α ωραία δεν το ήξερα, τώρα τελευταία? Τελικά να βάζουμε πιό 'γνωστά' βιβλία για αξιολόγηση? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted September 21, 2007 Share Posted September 21, 2007 Κυκλοφόρησε σίγουρα πριν το 1993, από την Εστία. Το θυμάμαι γιατί το είχα συναντήσει στη βιβλιογραφία εφ/φ/τ της Παστουρματζή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 22, 2007 Share Posted September 22, 2007 Με την ευκαιρία της αξιολόγησης από τη Σαντορινιούς κάποιων βιβλίων, λίγα μηνύματα πριν από αυτό, θα υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με τους κανόνες του project έχουμε δικαίωμα να αξιολογούμε εκ νέου κάποιο βιβλίο αλλάζοντας τον αρχικό μας βαθμό, τρεις μήνες μετά την τελευταία φορά που το αξιολογήσαμε. Η Σαντ. αξιολογεί εκ νέου κάποια βιβλία, όπως έχει δικαίωμα, αλλά και ορισμένα που δεν είχε αξιολογήσει ως τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 1, 2007 Share Posted October 1, 2007 Μερικές προτάσεις ακόμη, μιας και σκάλιζα τη βιβλιοθήκη μου χτες βράδυ. Μουντουφάρρης Σταύρος: Αιώνων Όνειρα Χατζηχρήστος Γιάννης: Ανασκαφή στο μέλλον Ανδρούτσος Οδυσσέας: Ψευδή σημεία επαφής Ντούπας Ανδρέας: Ο μεταλλικός γιος Ντούπας Ανδρέας: Οι μάγισσες του Σύμπαντος Καλαμβρέζος Διονύσης: Η αρρώστια και το λουλούδι του λωτού Καλαμβρέζος Διονύσης: Ιστορίες ερημιτών, ναυαγών και εξορίστων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted October 4, 2007 Share Posted October 4, 2007 (edited) The Gods Themselves. Είχα προετοιμαστεί για ένα αριστούργημα. Το συνάντησα, αλλά μόνο στο καταπληκτικό δεύτερο μέρος της ιστορίας. Το πρώτο το βαρέθηκα αφάνταστα, ενώ το τρίτο μέρος, αν και καλύτερο από το πρώτο, ήταν σαφώς αντικλιμακτικό μετά το εκρηκτικό δεύτερο μέρος. Και μια ενδιαφέρουσα σκέψη: το πρώτο μέρος ήταν σαν να το είχε γράψει ο Clarke: ατελείωτο επιστημονικό μπλα-μπλα για ποζιτρόνια, νετρόνια και δεν συμμαζεύεται. Το τρίτο σαν να το έγραψε ο Heinlein: Wow, γυμνές γυναίκες στο φεγγάρι! Τελική βαθμολογία: 8 Edited October 4, 2007 by Tauntaun13 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 5, 2007 Share Posted October 5, 2007 Το πρώτο μέρος ΤονΤον, δεν με άφησε ούτε δευτερόλεπτο να βαρεθώ. Αυτός ο κόσμος, ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος όπου ένας μέτριος επιστήμονας καθίσταται πανίσχυρος από τις περιστάσεις και χρησιμοποιεί την ισχύ του για να εξαφανίσει κάθε αντίθετη φωνή και όλο αυτό το against stupidity concept, όπου όλα είναι τόσο διαυγή στον αναγνώστη και ταυτόχρονα οι πάντες γύρω τυφλωμένοι... Ε, όλο αυτό με ενθουσίασε. Αντίθετα το τρίτο μέρος, επίσης καλό βέβαια, με όραμα, είναι το λιγότερο δυνατό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted October 5, 2007 Share Posted October 5, 2007 Ρε φλασιά που έφαγα. Πρόταση: Στυλιανός Μωυσείδης - Τάλως, ο τρόμος που ήρθε απο το χθες (εκδόσεις Εκάτη) Στυλιανός Μωυσείδης - Όταν ξυπνήσουν οι Τιτάνες (εκδόσεις Εκάτη) Νομίζω δεν έχουν προταθεί και τα θεωρώ απο τα πολύ ωραία, ελληνικά ελαφρά ε.φ.. Εθιστική πλοκή, ελαφρώς Αμερικάνικη γραφή και με αναφορές στο Ελληνικό Πάνθεον, ειδικά στον δεύτερο τόμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 7, 2007 Share Posted October 7, 2007 (edited) Προτείνω για αξιολόγηση: The fall o Hyperion. Το τελειώνω αυτές τις μέρες και θα το σχολιάσω σύντομα. Edited October 7, 2007 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted October 7, 2007 Share Posted October 7, 2007 Στυλιανός Μωυσείδης - Τάλως, ο τρόμος που ήρθε απο το χθες (εκδόσεις Εκάτη)Στυλιανός Μωυσείδης - Όταν ξυπνήσουν οι Τιτάνες (εκδόσεις Εκάτη) Κι εγώ θα ήθελα να τα προτείνω τα συγκεκριμένα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
voodoo4 Posted October 13, 2007 Share Posted October 13, 2007 Ωραίο αυτό το τόπικ με τις αξιολογήσεις, με βοήθησε αρκετά στο να επιλέξω βιβλία. Για να κάνω κι εγώ καμία, μπας και βοηθήσω κάποιον: [Hyperion - Dan Simmons] (5.5 + 3.5) = 9 Εκπληκτικό. Απλά. Η ανθρωπότητα, κι ενώ η Γη είναι πλέον μια μακρινή ανάμνηση, έχει εξαπλωθεί στα πέρατα του Γαλαξία κάτω από τη σκέπη της Ηγεμονίας με την τεχνολογία που προσφέρουν οι Τεχνητές Νοημοσύνες. Όμως οι μέρες της μακαριότητας φαίνεται να φτάνουν στο τέλος. Εφτά προσκυνητές ξεκινούν ένα ταξίδι στο μακρινό πλανήτη Hyperion, έδρα του πιο αινιγματικού πλάσματος στο γνωστό σύμπαν, του Shrike. Το βιβλίο ακολουθεί τους προσκυνητές, καθώς ξετυλίγουν τις ιστορίες τους, κι ανακαλύπτει τους λόγους που τους ώθησαν να πάρουν μέρος σ' αυτό το ταξίδι. Φοβερή πλοκή, φοβεροί χαρακτήρες, εκπληκτικές οι ιστορίες των προσκυνητών, εκπληκτικός ο κόσμος που υφαίνει ο Dan Simmons. Το τέλος αφήνει (με πρόθεση) αναπάντητα ερωτηματικά που θα απαντηθούν στο δεύτερο μέρος της σειράς, The Fall of Hyperion. [The Fall of Hyperion - Dan Simmons] (5 + 3.5) = 8.5 Οι προσκυνητές, έχοντας φτάσει στον προορισμό τους, προσπαθούν να λύσουν το αίνιγμα του Shrike, να ολοκληρώσουν το στόχο τους και να επιτύχουν, ο καθένας, την προσωπική του κάθαρση. Παράλληλα, ο κόσμος γύρω τους βρίσκεται σε πολεμική αναταραχή, σε μια διαμάχη ανάμεσα στην Ηγεμονία, τις Τεχνητές Νοημοσύνες και τους Outsters, τους φυσικούς εχθρούς της Ηγεμονίας. Η φυσική συνέχεια του Hyperion, αντάξια των προσδοκιών, απαντά στα ερωτήματα που άφησε ο προκάτοχός της και ξετυλίγει ένα περίπλοκο κουβάρι που σου αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση στο τέλος. Κι αυτό γιατί, μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου είμαι σίγουρος πως κάποιοι χαρακτήρες θα σας λείψουν ;) [Ο Τζακ Μπάρον και η Αιωνιότητα (Bug Jack Baron) - Norman Spinrad] (4.5+3) = 7.5 Αντιγράφω από το τόπικ τι διαβάζεται; όπου είχα γράψει κάποια πράγματα: Το βιβλίο φυσάει. Διαπλοκή ΜΜΕ/εξουσίας, με μια πρέζα εφ. Έχοντας διαβάσει κάποια διηγήματα του Spinrad, μπορώ να πω πως αυτή είναι η καλύτερή του δουλειά. Βοηθάει και η καλή μετάφραση του Δ. Αρβανίτη που πιάνει ακριβώς το ύφος του συγγραφέα (τον λάτρεψα από τις μεταφράσεις Harlan Ellison στο altfactor) Και συμπληρώνω, αφού το τελείωσα, πως το βιβλίο είναι ένα πλήρες εγχειρίδιο τηλεοπτικής δημοκρατίας, 20-30 χρόνια πριν γίνει πραγματικότητα στη χώρα μας. Ένα must have για κάθε επίδοξο τηλεδικαστή (Bug Makis Trantafyllopoulos). Για μας τους υπόλοιπους, ένα καλό δείγμα προφητικής ε.φ. [1984 - George Orwell] (5.5+3) = 8.5 Δεν κάνω περιγραφή, το θέμα του βιβλίου πιστεύω είναι γνωστό. Η γλώσσα του συγγραφέα είναι λιγάκι ντεμοντέ, αλλά το περιεχόμενο διαχρονικό. Ίσως το μόνο βιβλίο που δεν έγινε (προς το παρόν) προφητικό, ακριβώς επειδή ήταν αφυπνιστικό. P.S. Θα πρότεινα να ανοίξετε ένα παρόμοιο τόπικ και για διηγήματα/νουβέλες (να μη στενοχωριέται κι ο κύριος H. Ellison που δεν υπάρχει σ' αυτή τη λίστα ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 14, 2007 Share Posted October 14, 2007 Ευχαριστούμε βουντου4, είσαι το 24ο μέλος μας που συμμετέχει με αξιολογήσεις στο πρότζεκτ, ελπίζω με τις αγορές σου σύντομα να επανέλθεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 16, 2007 Share Posted October 16, 2007 Να προτεινω για αξιολογηση και το κλασικο(ασχετα που δεν μου πολυαρεσε) Η Πυλη των αστρων του Φρεντερικ Πωλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 16, 2007 Share Posted October 16, 2007 (edited) Μιλάμε για το Gateway; Αν ναι, το προτείνω και εγώ. Edited October 16, 2007 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 16, 2007 Share Posted October 16, 2007 Ναι,αυτο λεω.Αυτο που πηρε και μερικα βραβειακια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted October 16, 2007 Share Posted October 16, 2007 Γιατί δεν σου άρεσε βρε; :tongue: Και τι το προτείνετε; Αφού είναι έτοιμο προς αξιολόγηση. Θα το ξαναμαναπροτείνουμε; Και το έλεγα εγώ ότι με τις προτάσεις θα μπερδέψουμε τα μπούτια μας... Gateway: Πολύ έξυπνη η κεντρική ιδέα του εξωγήινου πολιτισμού και καθηλωτική η μαρτυρία του ήρωα. Πολλοί τον βρίσκουν αντιπαθητικό αλλά είναι απόλυτα ρεαλιστικός και νιώθεις τον πόνο του για τις πράξεις του. 8 Blood Music: Είχα διαβάσει πρώτα το διήγημα (έκανε το double σε Hugo και Nebula), που είναι μια καταπληκτική ιστορία εξέλιξης του ανθρώπινου είδους, με βάση όχι τον μακρόκοσμο όπως συμβαίνει πχ. στο Childhood's End αλλά τον μικρόκοσμο. Το πρώτο μισό του μυθιστορήματος είναι στην ουσία το διήγημα και είναι όπως είπα πιο πάνω καταπληκτικό. Στη συνέχεια ο Bear μας δείχνει τα αποτελέσματα της εξέλιξης και εκεί χάνει κάπως την μαγεία του κατά τη γνώμη μου. Παραμένει πάντως κλασικό στο είδος του. 7.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 16, 2007 Share Posted October 16, 2007 (edited) Και τι το προτείνετε; Αφού είναι έτοιμο προς αξιολόγηση. Θα το ξαναμαναπροτείνουμε; Είχε ως το μεσημέρι μια πρόταση μόνο Τοντον, προστέθηκε μια του χείρωνα -δύο- και μια η δική μου τρεις. Οπότε το πέρασα στα προς αξιολόγηση. Είμαι πιο γρήγορος και από τη σκιά μου όπως βλέπεις... ΥΓ. Τώρα ανέβηκε και στα με μια αξιολόγηση... Edited October 16, 2007 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.