Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ

[Nihilio]

Πιάνοντας το backlog από το 2010, ίσως ξαναβαθμολογήσω κάποια που ήδη έχω αξιολογήσει. Εννοείται ότι οι βαθμοί θα αλλάξουν με νέους.

 

Δόση 1η

The Hitch-hikers guide to the galaxy - D. Addams = 9 (5+4)

The restaurant at the end of the universe - D. Addams = 8.5 (4.5+4)

The Life, Universe and Everything - D. Addams = 7 (3.5+3.5)

So long and thanks for all the fish - D. Addams = 7 (3.5+3.5)

Δε θα κρίνω κάθε βιβλίο ξεχωριστά, με κούρασε λίγο η ακυρότητα και η επεισοδικότητα των πρώτων δύο βιβλίων, αλλά ήταν γραμμένα ακριβως όπως έπρεπε. Στα δύο επόμενα η "τριλογία" ξεφούσκωσε λίγο, αλλά παρέμενε διασκεδαστική

Σχέδιο Φράκταλ - Κ. Χαρίτος = 6.5 (3.5+3)

Νομίζω το είχα ξαναβαθμολογήσει, αλλά με μία πιο ψύχραιμη ματιά, όσο κι αν μου άρεσε η γραφή, κάποιες ιδέες, το στιβαρό πρώτο μέρος που κερδίζει τις εντυπώσεις το διαδέχτηκε ένα απίστευτα πλαδαρό δεύτερο μέρος.

 

Σάρκινο Φρούτο - Μ. Μανωλιός = 8 (4+3+1)

Δύσκολη η βαθμολόγιση. Από τη μία η "Σοκολάτα" είναι 10-ρι καθαρό. Οπότε θα μου επιτρέψετε να κρίνω τις υπόλοιπες ιστορίες και βάζω ένα +1 στη βαθμολογία λόγω Σοκολάτας

 

Neuromancer - W. Gibson = 9.5 (5.5+4)

Στα βιβλία του Gibson το στυλ καπελώνει την ουσία και ο Νευρομάντης έχει στυλ να φάνε και οι κότες. Παράλληλα, κάτω από την εκπληκτική γραφή (ποιος μπορεί να ξεχάσει την εισαγωγική πρόταση του Νευρομάντη; ) υπάρχει μία δυνατή κοσμοπλασία και μία στιβαρή πλοκή μέσα στις ανατροπές και την ένταση. Απλά κλασικό.

Count Zero - W. Gibson = 5.5 (2.5+3)

Ο Gibson είπαμε, έχει στυλ, αλλά ο Κόμης Μηδέν είναι για τα μπάζα. Η πλοκή είναι ισχνή και μετά βίας κατάλαβα τι συνέβαινε. Η γραφή είναι στυλάτη μεν, αλλά της λείπει το κάτι παραπάνω που έκανε το Νευρομάντη κλασσικό. Απογοήτευση.

Mona lisa overdrive - W. Gibson = 7 (4+3)

Κάπου στη μέση, πλοκή υπάρχει, η γραφή είναι καλή, αλλά κάτι λείπει...

 

Slaughterhouse 5 - Kurt Vonegard = 8 (4+4)

Δε γουστάρω ιδιαίτερα το ότιναναι του βιβλίου, αλλά η γραφή ήταν καταπληκτική και ο αχταρμάς της πλοκής έβγαζε νόημα.

 

Ξένος σε μια ξένη χώρα - R. Heinlein = 6.5 (4 + 2.5)

Ίσως φταίει ότι διάβασα την πλήρη εκδοση σε μετάφραση, αλλά το βιβλίο ήταν πραγματική αγγαρεία. Τεράστιο, με μεγάλες κοιλιές και μία καλή ιδέα που όμως δε γεμίζει 600 σελίδες. Ίσως η αρχική, κομμένη έκδοση να ήταν καλύτερη.

[nikosal]

Ωραία, πολλές νέες αξιολογήσεις και π ο λ ύ - μ ε γ ά λ ε ς αλλαγές στον πίνακα, ο οποίος θα αναρτηθεί το Σ/Κ.

 

Nihilio & Ugh έκαναν το καθήκον τους, έχετε 2-3 μέρες για συμπλήρωμα, όλοι οι υπόλοιποι.

Edited June 20, 2012 by nikosal

[Nihilio]

Γύρος Δεύτερος:

1984 - Τζ. Όργουελ = 9 (5+4)

το διάβασα σε μετάφραση και έχασα λίγο από την ευφυία της Newspeak, αλλά η κοσμοπλασία και το όραμα του συγγραφέα κάνουν δίκαια το βιβλίο ένα κλασικό έργο.

 

Γκολεμ 100 - Α. Μπέστερ = 6.5 (4+2.5)

Το διάβασα σε μετάφραση και, προσωπικά, κουράστικα αφάνταστα από το campness του έργου. Είχε την πλάκα του, αλλά δεν ήταν αστείο, ούτε όμως και σοβαρό και αυτό του αφαιρούσε πόντους.

 

Η πλημμύρα - G.J. Ballard = 7 (4+3)

Δεν εντυπωσιάστηκα από το βιβλίο, αλλά δε με άφησε και με παράπονο. Σίγουρα κάποια στιγμή θα διαβάσω περισσότερο Ballard, απλά ένιωσα ότι από το βιβλίο έλειπε η σπίθα που θα το ανέβαζε πιο ψηλά.

 

Η χρυσή ακτή - K.S. Robinson = 9 (5+4)

Βιβλίο έκπληξη, μία Αυτοπία (πόσο έξυπνος όρος!) στο κοντινό μέλλον, με τη βιομηχανία όπλων και μία ακόμα χαμένη γενιά. Σκληρό, δυνατό, με βαθείς άψογα γραμμένους χαρακτήρες και ανθρώπινο. Έργο ΕΦ ιδανικό για όσους δε διαβάζουν ΕΦ.

 

Ο Τζακ Μπάρον και η αιωνιότητα - N. Spinrad = 9 (5.5+3.5)

Άλλο ένα κλασσικό έργο, σχόλιο πάνω στη δύναμη της τηλεόρασης. Σφιχτοδεμένη πλοκή, δυνατή γραφή, συνεχείς εξελήξεις και έντονος κοινωνικός σχολιασμός.

 

A new nature of Catastrophe - M. Moorcock = 6 (3 + 3)

The lives and times of Jerry Cornelius - M. Moorcock = 5 (2+3)

Δε θα αλλάξω βαθμολογίες για την τετραλογία του Jerry Cornelius, απλά θα βαθμολογήσω και τις δύο συλλογές με τα short stories. Το πρώτο ήταν η έκδοση της Borealis με τα άπαντα, η δεύτερη τα Best Off. Η γραφή έχει διακυμάνσεις, αν και είναι στυλάτη και σουρεαλιστική, οι δε πλοκές - όταν διάβασα το New Nature of Catastrophe, νόμιζα ότι απλά δεν το είχα πιάσει επειδή δεν είχα διαβάσει τα μυθιστορήματα. Μετά τα μυθιστορήματα διάβασα το Lives and Times και συνέχιζα να μην καταλαβαίνω Χριστό. Γενικά, οι ιδέες έχουν γεράσει αρκετά και κάπου χάνεται η μπάλα από το Νεοκυμματισμό.

Το +1 στο New Nature προστίθεται επειδή έχει πολύ περισσότερες ιστορίες και θυμάμαι ότι 2-3 από αυτές είχαν πραγματικά ενδιαφέρουσες πλοκές - και όχι, δεν είναι όλες τους στο δεύτερο βιβλίο.

 

Gather, Darkness - Fritz Lieber = 8 (4.5+3.5)

Το μεγάλο μειονέκτημα του βιβλίου είναι ότι έχει κακογεράσει. Αλλά η σύλληψη του μελλοντικού μεσαίωνα και της "μαγείας" σε αυτόν είναι εξαιρετική και δημιουργεί ένα κλασσικό έργο του χώρου. Η γραφή... ΟΚ, μιλάμε για τον Fritz Lieber, πώς μπορεί να είναι κακή η γραφή του. Παλαιομοδήτικη μπορεί, κακή όχι.

[Nihilio]

Και μόλις πρόσεξα ότι δεν είχα κάνει κριτική για το "Και το τέρας" του κ. Μανωλιού.

 

Πάμε λοιπόν:

"...και το Τέρας" - Μ. Μανωλιός = 7.5 (3.5+4)

Από το βιβλίο λείπει μία "Σοκολάτα", αλλά υπάρχουν 2-3 ιστορίες ("Θα είσαι εδώ", "Αίθρα" και η ομώνυμη - και αν είχε συμπεριληφθεί και η ιστορία που κόπηκε με τον γαιοδύτη ίσως να ανέβαζα και τον βαθμό) που πήγαν πολύ ψηλά στις προτιμήσεις μου. Η γραφή έχει βελτιωθεί πολύ σε σχέση με το "Σάρκινο Φρούτο", ισορροπώντας καλύτερα μεταξύ του εγκεφαλικού περιεχομένου και του συναισθήματος.

Οι ιδέες είναι λίγο mixed eggs, υπάρχουν διηγήματα που μοιάζουν παράταιρα (τα χιουμοριστικά κάπου στη μέση ή οι "Απειροτρείς ευχές") και κάποιες ιστορίες που δεν εμβαθύνουν τόσο στην ιδέα (ίσως λόγω του μικρότερου μεγέθους τους) αλλά, σαν σύνολο, είναι μία πολύ καλή συλλογή, συνολικά καλύτερη από το Σάρκινο Φορύτο, κι ας μην φαίνεται αυτό στη βαθμολογία μου.

 

 

Και μία μπόνους:

Snowcrash - Neil Stephenson = 9.9 (6+3.9)

Για φέτος έχω διαβάσει ως τώρα καμιά 40-ρια βιβλία, αλλά μόνο δύο με "έστειλαν" και το Snow Crash είναι ένα από αυτά. Φανταστείτε τον Addams να γράφει χολυγουντιανή περιπέτεια στο ύφος του Gibson και έχετε μία ιδέα για τι ΔΙΑΜΑΝΤΙ μιλάω. Εξαιρετική πλοκή, πολύπλοκη, δαιδαλώδης και ταυτόχρονα δίνεται τόσο όμορφα που βγάζει νόημα. Οι χαρακτήρες... εξαίρετοι. Τα τσιτάτα και οι ατάκες για ανθολογία. Η σάτιρα, ακόμα και όταν αρχίζει να "ξεφεύγει" φαντάζει λογική. Και οι σκηνές δράσης είναι απλά σκηνές δράσης. Οι αστείες σκηνές είναι αστείες. Και τα ΕΦ κομμάτια είναι ΕΦ.

Γιατί δε βάζω το 10-ρι; Επειδή, όπως είπα και σε παλιότερο ποστ, σε σημεία ένιωθα ότι διάβαζα τρία διαφορετικά βιβλία λόγω των συνεχών αλλαγών ύφους. Τρία ΑΨΟΓΑ βιβλία αλλά... για αυτό και το 0.1 που χάνει το βιβλίο στο θέμα της γραφής.

[nikosal]

χεχε, επειδή όμως οι βαθμοί είναι μισοί - ολόκληροι, το στρογγυλοποιώ εγώ σε δεκάρι...

[nikosal]

Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος: Δημήτρης Φύσσας

...και το Τέρας, Μιχάλης Μανωλιός.

 

Αιτούμαι τις αξιολογήσεις σας! Έχουν μόλις τρεις και τα δύο βιβλία μαζί. Βλέπω ότι έχουν διαβαστεί...

[BladeRunner]

Η πριγκίπισσα του πλανήτη Άρη. Πρώτο βιβλίο της σειράς Barsoom με ήρωα τον Τζον Κάρτερ και πρώτο βιβλίο του Μπάροουζ που διαβάζω (από τα πάρα πολλά αδιάβαστα που έχω). Ο Τζον Κάρτερ, Αμερικανός πολίτης γεννημένος στην Βιρτζίνια, μεταφέρεται μυστηριωδώς στον πλανήτη Άρη όπου ζει ένα κάρο περιπέτειες, γνωρίζει τρομακτικά πλάσματα, πράσινους ανθρώπους με ύψος 12 πόδια, παράξενα ζώα που χρησιμοποιούνται σαν άλογα, μόνο που είναι πιο μεγάλα, σκληρά και τρομακτικά, και άλλα πολλά. Επίσης γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του στο πρόσωπο της Ντέγια Τόρις, πριγκίπισσας του λαού του Ηλίου, χάρη στην οποία θα διατρέξει πολλούς κινδύνους. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό παραμύθι, γεμάτο περιπέτειες και δυνατές σκηνές, και όλα συμβαίνουν πολύ γρήγορα, το βιβλίο διαβάζεται απνευστί χωρίς σταματημό, με αμείωτο ενδιαφέρον. Μπορεί κάποια πράγματα να έρχονται αρκετά εύκολα στον Τζον Κάρτερ, παρ'όλες τις δυσκολίες του πάντα, μα πάντα, τα έβγαζε πέρα, αλλά λίγη σημασία είχε αυτό. Η ατμόσφαιρα ήταν τρομερή, οι εικόνες πολλές και φανταστικές, με ταξίδεψε σε παράξενους τόπους και γνώρισα παράξενα πλάσματα, και αυτό είναι που έχει σημασία.

 

Ε. Ρ. Μπάροουζ - Η πριγκίπισσα του πλανήτη Άρη: 4.5+3.5=8

[Nihilio]

Πάμε άλλον έναν γύρο:

 

Ψευδή Σημεία Επαφής - Ο. Ανδρούτσος = 5 (3+2)

Πληρωμένος δολοφόνος σε δυστοπικό cyberpunk μέλλον σε μία τελευταία αποστολή. Συμπαθητική πλοκή και γραφή, αλλά σε καμία περίπτωση κάτι που να ξεχωρίζει.

 

Η αλογόμυγα Ν. Παπαδόπουλος = 7 (4+3)

Σαν Ντάγκλας Άνταμς α λα Ελληνικά, μία δυστοπική Αθήνα και ένα σχέδιο που θα αλλάξει τα πάντα; Συνολικά διασκεδαστική νουβέλα που δεν κάνει πουθενά κοιλιά και που κρατάει τον αναγνώστη, για εμένα χάνει πόντους τόσο στις ευκολίες στις οποίες σε σημεία πέφτει όσο και στο ότι είναι πάρα πολύ μικρή.

 

Body Politic (στα ελληνικά αποδόθηκε Εγκλήματα πλατωνικής δημοκρατίας το έτος 2020) Πολ Τζόνστον = 7 (4+3)

Αστυνομικό μυστήριο και πολιτική ΕΦ συνδυασμένα. Αρκετά ενδιαφέρον μυθιστόρημα, ωραία η κοσμοπλασία, αποφεύγονται έξυπνα οι παγίδες και οι ευκολίες από τον συγγραφέα και πέρασα καλά διαβάζοντάς το. Χωρίς να ξεχωρίζει, είναι μία πανέξυπνη μείξη ΕΦ και Λατινοαμερικάνικου Αστυνομικού διηγήματος - και ας έχει γραφεί από Σκοτσέζο.

 

Demon Seed - Dean Koontz (ή έκδοση του 1997) = 6.5 (3.5+3)

Δεν ξέρω αν θα το δεχτεί ως SF ο κύριος nikosAl και όχι ως τρόμου, αλλά εδώ έχουμε ένα θρίλερ με μία τεχνητή νοημοσύνη που καταλαμβάνει ένα καλωδιωμένο σπίτι (του δημιουργού της) και προσπαθεί να κάνει παιδιά με την εν διαστάσει σύζυγό του. Κερδίζει πόντους για το μαύρο χιούμορ του και την αρχική σύλληψη, χάνει πόντους επειδή είναι Dean Koontz.

 

Και πάμε τώρα σε λίγο αγνό, καθάριο θάψιμο:

Οι πηγές του χρόνου - Μ. Αντωνόπουλος = 4 (3+1)

Ο Αντωνόπουλος πρέπει να είναι ο μόνος συγγραφέας που έχω διαβάσει του οποίου κάθε νέο βιβλίο είναι χειρότερο από το προηγούμενο. Στις Πηγές του Χρόνου λοιπόν έχουμε μία νουβέλα με μία αρκετά καλή ιδεά ΕΦ (για αυτό και το 3) αλλά δεν επαρκεί για να γεμίσει το βιβλίο. Και μετά η γραφή... απολύτως στεγνή στο λογοτεχνικό κομμάτι, αχρείαστα λαύρη και γεμάτη λαϊκίστικες κορώνες στις σημειώσεις στο τέλος του βιβλίου.

 

Η εποχή του Αξολοτλ - Ράνια Κατσαρέα = 4 (2+2)

Η συγγραφέας του βιβλίου είναι φιλόλογος και, δυστυχώς, το αποδεικνύει με κάθε λέξη αχρείαστα εξεζητημένης πρόζας που γράφει. Το να διαβάσω το βιβλίο ήταν μαρτύριο, οι δε ιδέες στις τρεις ιστορίες που αποτελούν τη συλλογή δεν τις θυμάμαι καν.

Edited June 23, 2012 by Nihilio

[mandos]

Θα δοκιμάσω να πω καλησπέρα στο forum και να συμβάλω και εγώ για πρώτη φορά. Ελπίζω να μην τα θαλασσώσω.

 

Είδα την λίστα με τα βιβλία που έχουν λιγότερες από 5 αξιολογήσεις. Υπάρχουν κάποια που έχω διαβάσει, εδώ και πολλά πολλά χρόνια και σε μικρότερη ηλικία, θυμάμαι όμως κάποια πράγματα έτσι ώστε να τα βοηθήσω να φτάσουν τις 5 αξιολογήσεις.

 

Να σημειώσω ότι τα RAMA 2, 3 και 4 θεωρώ πως πρέπει να αξιολογηθούν σαν ένα σύνολο και όχι χωριστά. Είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσει κάνεις. Ειδικά τα 3 και 4 ξεκινάει το ένα εκεί που τελειώνει το άλλο.

 

Garden Of Rama:

Πάνε χρόνια που το διάβασα, οπως όλη την σειρά του RAMA. Παρόλα αυτά θυμάμαι καθαρά το δέος που ένιωθα όταν το διάβαζα.

Στο πρώτο μέρος του βιβλίου συναντούμε την στεγνή λογική του Κλαρκ. Οι 3 επιβαίνοντες προσπαθούν να διαιωνίσουν το είδος. Το RAMA φτάνει στον προορισμό οπού η ανώτερη διάνια το στέλνει και παλι στη γη και να πάρει μεγαλύτερο δείγμα από το ανθρώπινο γένος. Ο πλανήτης γη αποφασίζει να στείλει εκεί κακοποιούς και παρανόμους κάθε είδους. Τα προβλήματα μέσα στο RAMA όταν οι άνθρωποι επιβάτες μάχονται μεταξύ τους για την κυριαρχία, τόσο αναμεταξύ τους όσο και ενάντι άλλων ειδών. Ο Κλαρκ καταφέρνει να δείξει κάθε πλευρά του ανθρωπίνου γένους σε ένα μόνο βιβλίο. Δεν είναι φιλικός με το είδος μας, είναι ειλικρινής. Κοινωνικά, οικογενειακά και πολιτικά προβλήματα εμφανίζονται στην μικρή κοινωνία ανθρώπων που ζει πλέον μέσα στο μεγάλο διαστημόπλοιο.

 

Υπόθεση: 4.5/6

Γραφή: 4/4

Σύνολο: 8.5

Κυριολεκτικά ο συνδιασμός Clark/Lee είναι μαγικός. Ο το 4/4 για την γραφή πάει και στα υπόλοιπα 3 βιβλία που έγραψαν μαζί (το Rendevvouz with Rama το έγραψε μόνος του ο Clarke). Διαβάζονται σε χρόνο ρεκόρ, ξεκούραστα, παρά το βάρος τους!

 

Λόγο του γεγονότος ότι πάει καιρός η αξιολόγηση βασίζεται περισσότερο στην ανάμνηση όσων μου άφησε η ιστορία του RAMA σαν σύνολο. Το θεωρώ από τα must για τους λάτρεις του Clarke αλλά και της ΕΦ γενικότερα. Βλέποντας τον βαθμό που έδωσα αποφάσισα να κόψω μισό, ο μόνος λόγος που δεν παίρνει 5/6 στην υπόθεση είναι ότι δεν τα θυμάμαι όλα καθαρά.

Προσωπικά βάζω την σειρά RAMA στην πιο ψηλή θέση ανάμεσα στα βιβλία του Clarke, ή για να είμαι σωστός, ανάμεσα στα μη-αυτοτελή βιβλία του Clarke.

Edited June 23, 2012 by mandos

[nikosal]

Καλωσόρισες! Ευχαριστούμε για την πρώτη συνεισφορά.

 

Για τις αξιολογήσεις σου, σου προτείνω: Ρίξε μια ματιά στα βιβλία της λίστας (είτε έχουν πέντε και πάνω αξιολογήσεις, είτε όχι) και αξιολόγησε όσα έχεις διαβάσεις το τελευταίο διάστημα -ένα δυο χρόνια ας πούμε- για να τα θυμάσαι καλύτερα...

[mandos]

Ευχαριστώ! Αν και είχα κάνει register πολλά χρόνια πριν (κάτι που ούτε καν θυμόμουν... απαράδεκτος..).

 

Έχω πρόσφατα διαβάσει κάποια του Asimov, ενώ συνεχίζω με τον ίδιο. Φαντάζομαι ότι εκεί οι αξιολογήσεις ειναι αρκετές αλλά θα κάνω αυτό που προτίνεις. Επόμενη αξιολογήση λοιπόν: Robot Trilogy (τι απίστευτα βίβλια).

Τι κρίμα που δεν θυμάμαι καλά τα τόσα άλλα, θα μπορούσα να συνεισφέρω πολύ και στον Moorcock αλλά και λίγο στο Phillip K.Dick. Και των δύο τα βίβλια όμως είναι από αυτά που πρέπει να τα αξιολογήσεις μόλις τα διαβάσεις, μια αξιολόγηση μερικά χρόνια μετά θα τα αδικήσει.

 

Θα χαζέψω την λίστα με καθαρό μυαλλό αύριο, τώρα πάω στο The Stars, Like Dust

 

 

[Ugh]

Θα χαζέψω την λίστα με καθαρό μυαλλό αύριο, τώρα πάω στο The Stars, Like Dust

 

 

ευγε τεκνον

[mandos]

Έκατσα 2 ώρες και αξιολόγησα τα βιβλία που διάβασα τους τελευταίους έξι μήνες (συν το The Stars, My Destination που το έχω διαβάσει παλαιότερα αλλά δεν ξεχνιέται). Με βοήθησε ότι τα έχω πολύ φρέσκα στην μνήμη μου.

 

Πολύς Asimov λοιπόν και μερικά από τα πιο καλά βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Τώρα που το σκέφτομαι το εξάμηνο αυτό είναι μάλλον το καλύτερο μου από πλευράς ΕΦ!

 

Alfred Bester, The Stars My Destination (Tiger Tiger): 9.8 (6+3.8)

Τι να πρωτοπεί κάποιος για το βιβλίο αυτό και τον Bester γενικότερα. Σε έναν κόσμο που έχουν έρθει να πάνω κάτω λόγο δραματικών εξελίξεων στην μετακίνηση ο κεντρικός πρωταγωνιστής αναζητά εκδίκηση κυριευμένος από μίσος και οργή.

Μακράν το αγαπημένο μου (έως τώρα) βιβλίο ΕΦ και ο μόνος λόγος που χάνει 0.2 βαθμούς είναι το γεγονός ότι ο τρόπος γραφής του Bester είναι μερικές στιγμές κουραστικός και το βιβλίο διαβάζεται αργά. Αυτός ο τρόπος γραφής όμως τον βοηθάει να πάρει το στρογγυλό 6άρι στην υπόθεση. Tough call...

σημ: το βιβλίο το διάβασα στα ελληνικά, δεν βρήκα κακή την μετάφραση, αλλά ενδέχεται οι δυσκολίες να οφείλονται σε κάποιο βαθμό σε αυτή.

 

Roger Zelazny, This Immortal: 8.5 (5+3.5)

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα, και μάλιστα Αγγλικά (τελευταία προσπαθώ να τα διαβάζω όλα στα Αγγλικά).

Ο Zelazny παρουσιάζει μια γη κατεστραμένη από την ραδιενέργεια, με ότι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή στην ανθρωπότητα. Οι εξωγήινοι από το σύστημα του Vega παρουσιάζουν περίεργο ενδιαφέρον για την γη και ο αγνώστου ηλικίας πρωταγωνιστής καλείται να τους ξεναγήσει, χωρίς να γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες. Μεταλλάξεις από την ραδιενέργεια αλλά και δολοπλοκείες εμφανίζονται σε όλο το βίβλιο, χωρίς όμως να γίνεται κουραστικό σε κανένα σημείο.

Ο Zelazny τοποθετεί όλη την δράση στην Αίγυπτο και την Ελλάδα και ο πρωταγωνιστής φέρει ελληνικά ονόματα.

 

Isaac Asimov

Caves Of Steel: 8.7 (5.2+3.5)

Ο Elijah Baley καλείται να λύσει έναν φόνο στη Γη μαζί με έναν ασυνήθιστο βοηθό, τον Daneel. Ο Asimov που ξέρει τα ρομπότ καλύτερα από όλους παρουσιάζει επιτέλους μια όχι μικρού-μηκούς ιστορία βασισμένη σε αυτά σε μια γη που τα πάντα γίνονται υπόγεια και που τα ρομπότ απαγορεύονται.

Το πρώτο από μια τριλογία, ή τετραλογία ανάλογα με το πως θέλει καθένας να το εκλάβει. Μαγικό βιβλίο, δυστυχώς εξαντλημένο στην Ελλάδα (το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα αγγλικά, και έκτοτε συνεχίζω).

 

The Naked Sun: 8.5 (5+3.5)

Η συνέχεια του Caves of Steel. Αρκετά χρόνια από την προηγούμενη συνεργασία τους οι Baley και Daneel βρίσκονται ξανά μαζί, για έναν ακόμα φόνο, αυτή τη φορά σε έναν πλανήτη που οι άνθρωποι έχουν ο καθένας χιλιάδες ρομπότ υπό τις διαταγές του και που ο Baley καλείτε να βγει στον εξωτερικό χώρο, κάτι αδιανόητο για έναν γήινο. (διαβάστηκε στα ελληνικά και σίγουρα η μετάφραση δεν ήταν καθόλου κουραστική)

 

Robots Of Dawn: 8.5 (5+3.5)

Το δίδυμο είναι και πάλι αντιμέτωπο με έναν φόνο, διαφορετικής φύσης αυτή τη φορά. Σε έναν τρίτο πλανήτη οπού η υπάρχει ισορροπία ανθρώπων/ρομπότ, σε αντίθεση με τα πρώτα δύο της σειράς. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνοι τους όμως. (διαβάστηκε στα αγγλικά)

 

Robots And Empire: 7.5 (4+3.5) 7.2 (4+3.2) διορθώθηκε να είναι πολλαπλάσιο του 0.5

Ο Daneel βρίσκεται και πάλι στη γη, αυτή τη στιγμή αντιμέτωπος με τους τρεις νόμους της ρομποτικής του ίδιου του Asimov!

Βιβλίο σταθμός για τον Asimov, τα σχεδία του για το Foundation ξετυλίγονται εδώ. Δυστυχώς το βρήκα ελαφρά κατώτερο των άλλων, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί. (διαβάστηκε στα αγγλικά)

 

Είναι δύσκολο να αξιολογήσω την γραφή του Asimov, την βρίσκω απλά εκπληκτική. Σε όλα τα παραπάνω βιβλία έβαλα τον βαθμό του 3.5 (όπως και στο επόμενο) γιατί διαβάζονται εύκολα, γίνονται κατανοητά και αγγίζουν τον αναγνώστη με τον τρόπο που ο Asimov παρουσιάζει μια φιλία/συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ.

 

The End Of Eternity: 8.5 (5+3.5)

Μια ιστορία που εκτυλίσσεται κάθετα στα περισσότερα που έχει γράψει ο Asimov, και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ο Asimov δημιουργεί έναν κόσμο που τέμνεται σε ένα μόνο σημείο με όλα τα άλλα. Θα συνιστούσα να το διαβάσει κάποιος που έχει λίγη εμπειρία από Asimov, θα το εκτιμήσει περισσότερο.

Δυστυχώς μου είναι δύσκολο να αξιολογήσω το βιβλίο αυτό γιατί δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα. Η ελληνική έκδοση είναι κουραστική λόγο της μικρής γραμματοσειράς, λάθος αποστάσεων μεταξύ των γραμμών και γενικότερα πολύ “πυκνής” γραφής στη σελίδα.

Δεν φταίει φυσικά ο Asimov, το λάθος είναι στις εκδόσεις Κάκτος, προσοχή λοιπόν πριν το αγοράσετε. Ενδεχομένως να έπαιρνε ένα στρογγυλό 10άρι αν οι συνθήκες ήταν καλύτερες.

 

Off the record, το Robot Series του Asimov είναι επικό. Διαβάστε το πριν το Foundation (εγώ τα έκανα ανάποδα, και με πολλά χρόνια διαφορά). Μην έχοντας επαφή με τον Asimov μέχρι το 2011 (είχα με τον Clarke) δεν ήξερα τι έχανα. Δεν μπορεί κάποιος να τους συγκρίνει βέβαια, αλλά ο Asimov έχει δέσει τόσο όμορφα όλα του τα βιβλία που απλά δεν μπορείς να σταματήσεις άπαξ και ξεκινήσεις μαζί του... 

Edited June 25, 2012 by mandos

[Nihilio]

να ρωτήσω κάτι; Νουβέλες που έχουν βγει στα Ελληνικά ως μέρη των ιστορικών συλλογών της Ωρόρα (πχ το deathworld του Harrison) τα βαθμολογούμε εδώ;

[BladeRunner]

Αφού στα αγγλικά κυκλοφορούν και έτσι μόνες τους, ναι, γιατί όχι;

[nikosal]

Δεν είχαμε βάλει ποτέ όριο λέξεων, πέρα από τον κανόνα «αξιολογούμε βιβλία της εφ», δηλ. όχι μόνο μυθιστορήματα. Όπως επίσης δεν αξιολογούμε ανεξάρτητα διηγήματα, αλλά συλλογές διηγημάτων, που έχουν καθιερωθεί στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού ως ενιαία έργα.

 

Έχουμε κάνει και ορισμένες παραδοχές (πχ. το Foundation στην αρχική του μορφή συνιστά ενιαίο έργο, τα τέσσερα διηγήματα της ΛεΓκεν που είχαν κυκλοφορήσει στα ελληνικά σε δύο τομίδια αλλά στο πρωτότυπο σε ένα τόμο, συνιστούν ενιαίο έργο κλπ.)

 

Αν η νουβέλα έχει αξιόλογο μέγεθος, που να πλησιάζει το μικρό μυθιστόρημα και έχει εκδοθεί αυτόνομα, τότε ας την αξιολογήσουμε.

[aScannerDarkly]

Έκατσα 2 ώρες και αξιολόγησα τα βιβλία που διάβασα τους τελευταίους έξι μήνες (συν το The Stars, My Destination που το έχω διαβάσει παλαιότερα αλλά δεν ξεχνιέται). Με βοήθησε ότι τα έχω πολύ φρέσκα στην μνήμη μου.

 

Πολύς Asimov λοιπόν και μερικά από τα πιο καλά βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα. Τώρα που το σκέφτομαι το εξάμηνο αυτό είναι μάλλον το καλύτερο μου από πλευράς ΕΦ!

 

Alfred Bester, The Stars My Destination (Tiger Tiger): 9.8 (6+3.8)

Τι να πρωτοπεί κάποιος για το βιβλίο αυτό και τον Bester γενικότερα. Σε έναν κόσμο που έχουν έρθει να πάνω κάτω λόγο δραματικών εξελίξεων στην μετακίνηση ο κεντρικός πρωταγωνιστής αναζητά εκδίκηση κυριευμένος από μίσος και οργή.

Μακράν το αγαπημένο μου (έως τώρα) βιβλίο ΕΦ και ο μόνος λόγος που χάνει 0.2 βαθμούς είναι το γεγονός ότι ο τρόπος γραφής του Bester είναι μερικές στιγμές κουραστικός και το βιβλίο διαβάζεται αργά. Αυτός ο τρόπος γραφής όμως τον βοηθάει να πάρει το στρογγυλό 6άρι στην υπόθεση. Tough call...

σημ: το βιβλίο το διάβασα στα ελληνικά, δεν βρήκα κακή την μετάφραση, αλλά ενδέχεται οι δυσκολίες να οφείλονται σε κάποιο βαθμό σε αυτή.

 

Roger Zelazny, This Immortal: 8.5 (5+3.5)

Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα, και μάλιστα Αγγλικά (τελευταία προσπαθώ να τα διαβάζω όλα στα Αγγλικά).

Ο Zelazny παρουσιάζει μια γη κατεστραμένη από την ραδιενέργεια, με ότι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτή στην ανθρωπότητα. Οι εξωγήινοι από το σύστημα του Vega παρουσιάζουν περίεργο ενδιαφέρον για την γη και ο αγνώστου ηλικίας πρωταγωνιστής καλείται να τους ξεναγήσει, χωρίς να γνωρίζει πολλές λεπτομέρειες. Μεταλλάξεις από την ραδιενέργεια αλλά και δολοπλοκείες εμφανίζονται σε όλο το βίβλιο, χωρίς όμως να γίνεται κουραστικό σε κανένα σημείο.

Ο Zelazny τοποθετεί όλη την δράση στην Αίγυπτο και την Ελλάδα και ο πρωταγωνιστής φέρει ελληνικά ονόματα.

 

Isaac Asimov

Caves Of Steel: 8.7 (5.2+3.5)

Ο Elijah Baley καλείται να λύσει έναν φόνο στη Γη μαζί με έναν ασυνήθιστο βοηθό, τον Daneel. Ο Asimov που ξέρει τα ρομπότ καλύτερα από όλους παρουσιάζει επιτέλους μια όχι μικρού-μηκούς ιστορία βασισμένη σε αυτά σε μια γη που τα πάντα γίνονται υπόγεια και που τα ρομπότ απαγορεύονται.

Το πρώτο από μια τριλογία, ή τετραλογία ανάλογα με το πως θέλει καθένας να το εκλάβει. Μαγικό βιβλίο, δυστυχώς εξαντλημένο στην Ελλάδα (το πρώτο βιβλίο που διάβασα στα αγγλικά, και έκτοτε συνεχίζω).

 

The Naked Sun: 8.5 (5+3.5)

Η συνέχεια του Caves of Steel. Αρκετά χρόνια από την προηγούμενη συνεργασία τους οι Baley και Daneel βρίσκονται ξανά μαζί, για έναν ακόμα φόνο, αυτή τη φορά σε έναν πλανήτη που οι άνθρωποι έχουν ο καθένας χιλιάδες ρομπότ υπό τις διαταγές του και που ο Baley καλείτε να βγει στον εξωτερικό χώρο, κάτι αδιανόητο για έναν γήινο. (διαβάστηκε στα ελληνικά και σίγουρα η μετάφραση δεν ήταν καθόλου κουραστική)

 

Robots Of Dawn: 8.5 (5+3.5)

Το δίδυμο είναι και πάλι αντιμέτωπο με έναν φόνο, διαφορετικής φύσης αυτή τη φορά. Σε έναν τρίτο πλανήτη οπού η υπάρχει ισορροπία ανθρώπων/ρομπότ, σε αντίθεση με τα πρώτα δύο της σειράς. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνοι τους όμως. (διαβάστηκε στα αγγλικά)

 

Robots And Empire: 7.2 (4+3.2)

Ο Daneel βρίσκεται και πάλι στη γη, αυτή τη στιγμή αντιμέτωπος με τους τρεις νόμους της ρομποτικής του ίδιου του Asimov!

Βιβλίο σταθμός για τον Asimov, τα σχεδία του για το Foundation ξετυλίγονται εδώ. Δυστυχώς το βρήκα ελαφρά κατώτερο των άλλων, χωρίς να μπορώ να εξηγήσω το γιατί. (διαβάστηκε στα αγγλικά)

 

Είναι δύσκολο να αξιολογήσω την γραφή του Asimov, την βρίσκω απλά εκπληκτική. Σε όλα τα παραπάνω βιβλία έβαλα τον βαθμό του 3.5 (όπως και στο επόμενο) γιατί διαβάζονται εύκολα, γίνονται κατανοητά και αγγίζουν τον αναγνώστη με τον τρόπο που ο Asimov παρουσιάζει μια φιλία/συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και ρομπότ.

 

The End Of Eternity: 8.5 (5+3.5)

Μια ιστορία που εκτυλίσσεται κάθετα στα περισσότερα που έχει γράψει ο Asimov, και αυτό από μόνο του λέει πολλά. Ο Asimov δημιουργεί έναν κόσμο που τέμνεται σε ένα μόνο σημείο με όλα τα άλλα. Θα συνιστούσα να το διαβάσει κάποιος που έχει λίγη εμπειρία από Asimov, θα το εκτιμήσει περισσότερο.

Δυστυχώς μου είναι δύσκολο να αξιολογήσω το βιβλίο αυτό γιατί δεν το ευχαριστήθηκα όσο θα ήθελα. Η ελληνική έκδοση είναι κουραστική λόγο της μικρής γραμματοσειράς, λάθος αποστάσεων μεταξύ των γραμμών και γενικότερα πολύ “πυκνής” γραφής στη σελίδα.

Δεν φταίει φυσικά ο Asimov, το λάθος είναι στις εκδόσεις Κάκτος, προσοχή λοιπόν πριν το αγοράσετε. Ενδεχομένως να έπαιρνε ένα στρογγυλό 10άρι αν οι συνθήκες ήταν καλύτερες.

 

Off the record, το Robot Series του Asimov είναι επικό. Διαβάστε το πριν το Foundation (εγώ τα έκανα ανάποδα, και με πολλά χρόνια διαφορά). Μην έχοντας επαφή με τον Asimov μέχρι το 2011 (είχα με τον Clarke) δεν ήξερα τι έχανα. Δεν μπορεί κάποιος να τους συγκρίνει βέβαια, αλλά ο Asimov έχει δέσει τόσο όμορφα όλα του τα βιβλία που απλά δεν μπορείς να σταματήσεις άπαξ και ξεκινήσεις μαζί του...

 

Ρε παιδιά, μισά και ολόκληρα λέει ο άνθρωπος.

 

Ωραίες οι παρουσιάσεις σου πάντως, και καλώς όρισες.

Edited June 25, 2012 by aScannerDarkly

[mandos]

Ρε παιδιά, μισά και ολόκληρα λέει ο άνθρωπος.

Ωραίες οι παρουσιάσεις σου πάντως, και καλώς όρισες.

 

 

Δηλαδή οι αξιολογήσεις μου να είναι πιο στρογγυλοί αριθμοί και όχι 3.8 και 3.2?

 

Understood και ευχαριστώ, θα διορθώσω τον βαθμό μου στο Robots and Empire. Με την αδειά σας όμως θα αφήσω το The Stars My Destination στο 9.8... Την επόμενη φορά όμως θα είμαι πιο προσεκτικός!

Edited June 25, 2012 by mandos

[nikosal]

Στο λογιστικό μου φύλλο οι αξιολογήσεις περνούν με ακέραιους και μισά, δηλ. το 8.7 σου έχει ήδη γίνει 8.5, το 9.8 έχει γίνει 10 κλπ. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις κάτι στο post σου.

[Big Fat Pig]

Λέω να πάρω κι εγώ μέρος, κι' αρχίζω με τρία βιβλία που διάβασα πρόσφατα.

 

Altered Carbon - Richard Morgan

Δεν είναι τόσο η βασική ιδέα που μου άρεσε (που σίγουρα είναι πολύ καλή) όσο το ότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της πλοκής, της κοσμοπλασίας και της δημιουργίας των χαρακτήρων. Πάνω σε αυτή την ιδέα ο Morgan στήνει με μαεστρία ένα γρήγορο και σκοτεινό αστυνομικό θρίλερ με γραφή που εξυπηρετεί απόλυτα τους σκοπούς του.

5 + 3.5 = 8.5

 

Μη μ' αφήσεις ποτέ - Καζούο Ισιγκούρο

Δεν έχω λόγια. Αριστούργημα. Ευαίσθητο, διεισδυτικό γράψιμο, αριστουργηματική ανάπτυξη χαρακτήρων, σφιχτοδεμένη και μελετημένη πλοκή που χωρίς δραματουργικές υπερβολές σε κρατά καθηλωμένο μέχρι τέλους και ολοκληρώνεται υποδειγματικά. Ακόμα και ο τίτλος του βιβλίου είναι σοφά επιλεγμένος. Άριστα από μένα.

6 + 4 = 10

 

Hyperion - Dan Simmons

Πολύ καλή κοσμοπλασία που αποκαλύπτεται έξυπνα τόσο μέσα από τις διαδοχικές αφηγήσεις των πρωταγωνιστών (που είναι πραγματικά πολύ καλές ενώ μία από αυτές είναι εξαιρετική: Remembering Siri) όσο και από την βασική πλοκή-σκελετό. Στην πορεία, ο πλοκή αυτή ανοίγει αρκετά ζητήματα και μέχρι το τέλος κανένα από αυτά δεν παίρνει ικανοποιητική ή ολοκληρωμένη απάντηση. Το βιβλίο δεν καταλήγει πουθενά (ακόμα και ως πρώτο μέρος μιας αδήλωτης -δεδομένου και του τίτλου- διλογίας) και είναι μόνο η τεχνοτροπία της αφήγησης που το διασώζει. (Πλησιάζω στο τέλος του The Fall of Hyperion οπότε θα δούμε τι θα προκύψει κι από 'κει.)

3 + 3 = 6

Edited June 26, 2012 by Big Fat Pig

[nikosal]

Ευχαριστούμε για τη συμμετοχή Pig, είσαι ο 47ος και ο Mandos 46ος.

 

«Έσπρωξες» το Never let me go στη λίστα... Τη θέση (που είναι καλή βέβαια) θα τη μάθετε σύντομα.

 

Το hyperion ναι μεν είναι «ανεξάρτητο» βιβλίο (είχε πάρει hugo και locus το 1990) αλλά θα το αξιολογούσα αφού είχα διαβάσει και το δεύτερο μέρος. Μπορείς να επανέλθεις, αν θέλεις.

[Adicto]

Να παίξω και εγώ;

 

Λοιπόν...

 

Ίλιον, Νταν Σίμμονς: Από τη στιγμή που έπιασα το συγκεκριμένο χάθηκα στον κόσμο του! Γοητευτικότατη σύλληψη, επαρκέστατη ανάπτυξη. Χρειάζεται οργιαστική Φαντασία για να συλλαβεις αυτη την ιδέα και μεγάλη ικανότητα για να χειριστείς τέτοια πλοκή.

Οι σκηνές των μοραβεκ που βυθίζονται σε παγωμένους ωκεανούς μακρινών πλανητών κυνηγώντας Κρακεν και συζητανε για Προυστ και Σεξπιρ θα μου μεινουν αξέχαστες. Όπως και οι μάχες με τους Θεούς... Το βιβλίο βρίθει γενικά διακειμενικών αναφορών (άλλοτε έκδηλων άλλοτε πιο κρυφών). ΄Π.χ το όνομα των Μόραβεκ είναι αναφορά στον επιστήμονα της ρομποτικής Χανς Μόραβεκ http://en.wikipedia.org/wiki/Hans_Moravec

Από τις 3 κεντρικές ιστορίες πάντως, αυτή των ανθρ΄ωπων στο μέλλον (Χαρμαν/Αντα κλπ) με κουρασε λιγάκι...

 

5+3 = 8

[nikosal]

Ωραία, μπήκε και το Ilium στην 50άδα...

[wordsmith]

Τώρα που μου το θυμίσατε, ξαναχτυπάω μετά από πολύ καιρό με:

-Θυμάμαι τις αμαρτίες μου, Joe Haldeman, 4+3,5=7,5 (κάπως υπερβολικά cyberpunk για τα γούστα μου)

-Ημερολόγια των άστρων, Στανισλάβ Λεμ, 5+4=9 (πολλή πλάκα και ιδέες με ζουμί)

-Deathworld, Harry Harrison(αν πιάνεται), 5,5+4=9,5 (εξαιρετικόν)

-Σχέδιο Φράκταλ, Κώστας Χαρίτος, 4+3,5=7,5 (εξακολουθεί να μη με ενδιαφέρει η φυσική)

-...και το τέρας, Μιχάλης Μανωλιός, 3+3,5=6,5 (μερικά είναι ακαταλαβίστικα)

-Έξι Δισεκατομμύρια τρόποι ζωής, Παναγιώτης Κούστας, 4,5+4=8,5 (πολύ ενδιαφέρον, αν και όχι όλα)

-Λάθος οδηγίες, Αλέκος Παπαδόπουλος, 4,5+4=8,5 (επίσης)

-Εγώ το ρομπότ, Ασίμοφ, 5+3,5=8,5 (παλιομοδίτικο, αλλά κατά τα άλλα πολύ καλό)

-Έρχονται τα ρομπότ, Ασίμοφ, 4,5+3,5=8 (επίσης, αλλά λίγο κουραστικό)

-1984, Όργουελ (αυτό το είχα ξεχάσει; απίστευτο!) 6+3.5=9,5 (λατρεία, αλλά ο Όργουελ δεν είναι λογοτέχνης, είναι δοκιμιογράφος)

-Rendez vous with Rama, Arthur Clarke, 1+4=5 (ούξου ρε! στα τάρταρα κι ακόμη παρακάτω! βαρετό¹⁰⁰)

 

Να συνεχίσω;

[mandos]

Έχω διαβάσει και το Rama Revealed αλλά δεν το θυμάμαι έτσι ώστε να του δώσω την 5η του αξιολόγηση, όπως και τους Θεοποιούς του Herbert. Ή μήπως όχι?? Γενικά έχω μπερδευτεί με το τι έχω διαβάσει από Herbert και οι αλλαγές στον εκδοτικό οίκο πριν 4-5 χρόνια δεν βοηθάνε να βρω το ρυθμό μου!

 

nikosal ποιος είναι ο αγγλικός τίτλος των Θεοποιών?

 

wordsmith το post σου είναι τουλάχιστον απολαυστικό, δεν είχα σκεφτεί πότε το "εγώ το ρομπότ" ως παλιομοδίτικο, τώρα που το είπες όμως σκέφτομαι ότι έχεις τα δίκια σου