BladeRunner Posted June 26, 2012 Share Posted June 26, 2012 The Godmakers (Οι Θεοποιοί) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted June 26, 2012 Share Posted June 26, 2012 Ευχαριστώ! Όχι δεν το έχω διαβάσει, δεν έχω φύγει από το Dune σε ότι αφορά τον Herbert Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 26, 2012 Share Posted June 26, 2012 Είδα ότι ένα βιβλίο το έχω βαθμολογήσει δύο φορές, θα ήθελα να ισχύσει η παρακάτω βαθμολογία: Aldous Huxley, Brave New World / Άλντους Χάξλεϊ, Θαυμαστός νέος κόσμος 4+3 = 7 Κι αυτό κλασικό, αλλά κάπου στα μισά άλλαξε τελείως ιστορία, κάτι το οποίο με χάλασε. Τη γραφή τη θυμάμαι γενικά καλή αλλά όχι εντυπωσιακή. Σε καινούριες κριτικές λοιπόν: Do Androids Dream of electric Sheep - Philip K. Dick = 7 (4.5+2.5) Κλασσικό βιβλίο λόγω της ταινίας, αλλά ως βιβλίο με άφησε με ανάμεικτες εντυπώσεις. Ωραία η τραγική εικόνα του νουάρ ντετέκτιβ πρωταγωνιστή και η ιδέα με τα ψεύτικα καταφύγια, αλλά η γραφή είναι τόσο βιαστική που όλα αυτά κάπου χάνονται σε έναν κυκεώνα από γεγονότα. Μπιλ, ο Ήρωας του Γαλαξία - Χάρρυ Χάρρισον = 7 (4+3) Παρωδία στρατιωτικής ΕΦ σε σημεία υπερβολικά χοντροκομμένη για τα γούστα μου. Έχει πανέξυπνες σκηνές και γραφή που στηρίζει καλά τις εξωφρενικές ιδέες που διαβάζουμε. Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος - Ου. Λεγκέν = 6.5 (4+2.5) Κάπου εκεί μέσα υπάρχουν 2-3 καλές ιδέες, αλλά δεν έχουν χώρο να αναπτυχθούν αρκετά σε αυτή τη νουβέλα, με αποτέλεσμα μία σύγκρουση δύο τόσο διαφορετικών πολιτισμών να περνάει με ταχύτητα πολυβόλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted June 28, 2012 Share Posted June 28, 2012 Επανέρχομαι με συμπληρωματικά στοιχεία για το Hyperion (η αρχική αξιολόγηση επαναλαμβάνεται) και μερικά ακόμα. Hyperion Πολύ καλή κοσμοπλασία που αποκαλύπτεται έξυπνα τόσο μέσα από τις διαδοχικές αφηγήσεις των πρωταγωνιστών (που είναι πραγματικά πολύ καλές ενώ μία από αυτές είναι εξαιρετική: Remembering Siri) όσο και από την βασική πλοκή-σκελετό. Στην πορεία, ο πλοκή αυτή ανοίγει αρκετά ζητήματα και μέχρι το τέλος κανένα από αυτά δεν παίρνει ικανοποιητική ή ολοκληρωμένη απάντηση. Το βιβλίο δεν καταλήγει πουθενά και είναι μόνο η τεχνοτροπία της αφήγησης που το διασώζει. 3 + 3 = 6 Αν πρέπει όμως να το αξιολογήσω αυστηρά ως το πρώτο μισό μιας ιστορίας, η βαθμολογία ανεβαίνει πολύ αφού αγνοώ το «ημιτελές» του πράγματος και κρατάω όλα τα καλά, που είναι πολλά. (Ατμόσφαιρα, νοήματα, ανάπτυξη χαρακτήρων, κοσμοπλασία, ρυθμός.) 5 + 3 = 8 Οπότε αυτή η δεύτερη βαθμολογία ίσως είναι πιο δίκαιη, άρα, nikosal, κράτα αυτήν. The Fall Of Hyperion ΟΚ. Ένα τελείως διαφορετικό βιβλίο από το πρώτο. Άνισα γραμμένο, ώρες-ώρες κουραστικό, με εύκολες λύσεις στην πλοκή και άνευρο φινάλε. Μείον ήταν ότι εγκαταλείφθηκαν οι χαρακτήρες του πρώτου μέρους -η ιστορία του καθενός έκλεισε διεκπεραιωτικά (και άτολμα)- και αντί αυτών βρεθήκαμε αντιμέτωποι με δύο νέους «αφηγητές», την πρόεδρο Gladstone-Churchill-Lincoln-και-δεν-ξέρω-γω-τι-άλλο και την ανασυρμένη προσωπικότητα του Keats (!) που φαινόταν πολύ άνετος στο νέο του περιβάλλον 1200 χρόνια στο μέλλον... Ένας αχταρμάς λογοτεχνικών, φιλοσοφικών, θεολογικών και άλλων πάσης φύσης αναφορών (που αρχίζουν να φαντάζουν σαν επίδειξη γνώσεων) αραδιάζονται χωρίς να δένονται ουσιαστικά με την πλοκή, όμως δυστυχώς δεν αρκούν για να προσδώσουν βάθος στο έργο. Καλές στιγμές υπήρχαν, αλλά ούτε αυτές ούτε η συγγραφική ικανότητα (ιδίως όπως μας την είχε υποσχεθεί το πρώτο μέρος) του Simmons μπορούν να αλλάξουν την μέτρια εικόνα. 2.5 + 3 = 5.5 ...και το Τέρας - Μ.Μανωλιός Έχω γράψει αναλυτικά γι' αυτό στο topic του βιβλίου. 4,5 + 3 = 7,5 Σχέδιο Φράκταλ - Κ.Χαρίτος Είναι κάμποσος καιρός που το ΄χω διαβάσει. Θυμάμαι ότι είναι καλά γραμμένο, η πλοκή υφαίνεται ικανοποιητικά και η δράση σε δυο-τρία σημεία ίσως κάνει κοιλιές. Παραδέχομαι, ότι συνηθισμένος από τα διηγήματα του Κώστα, περίμενα κάτι πολύ δυνατό σε κάποιο σημείο της ιστορίας. Στα υπέρ, -αξίζει να ειπωθεί- ότι αν και καταπιάνεται με δυσνόητους τομείς της φυσικής, καταφέρνει να είναι σαφές και κατανοητό. 4 + 3 = 7 Η Ρέιτσελ ερωτευμένη, Πάτ Μέρφι Έξυπνο, σκληρό, αστείο, συγκινητικό και πολύ αποτελεσματικά γραμμένο. Ένα μικρό διαμάντι. 6 + 3 = 9 Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής, Π. Κούστας Έχω σκοπό να γράψω πιο αναλυτικά στο σχετικό topic. Δύσκολο βιβλίο για να το «βαθμολογήσεις». Ελπίζω να μην το αδικώ αλλά και να μην του χαρίζομαι. 4,5 + 3 = 7,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted June 28, 2012 Share Posted June 28, 2012 (edited) Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει ο λιτός τρόπος που αξιολογεί ο η wordsmith! Μιας και το τελειώσα εχθές λοιπόν: The Stars, Like Dust - Asimov: 3+2.5 = 5.5 (διαβάστηκε στα αγγλικά). Μου κάνει εντύπωση που του βάζω τέτοιο βαθμό, έχω καλή εμπειρία από τον Asimov. Δυστυχώς όμως θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό θα έκανε μια τέλεια αμερικάνικη ταινία (όχι από τις καλές, από τις εφφετζίδικες) αλλά μέχρι εκεί. Σήμερα θα συνεχίσω με το επόμενο (όποιο και αν είναι, δεν θυμάμαι) και ελπίζω σε κάτι καλύτερο. Edited June 28, 2012 by mandos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted June 28, 2012 Share Posted June 28, 2012 Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει ο λιτός τρόπος που αξιολογεί ο wordsmith! Ναι, ο Κέλλυ το 'χει αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted June 28, 2012 Share Posted June 28, 2012 εδώ πάει ένα: ουπς Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 1, 2012 Share Posted July 1, 2012 Εναλλακτική Πραγματικότητα. Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Ντέιβιντ Άμπροουζ το 1993 και είναι το πρώτο δικό του βιβλίο που διαβάζω. Δεν είναι το κλασικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, ούτε εξωγήινους έχει, ούτε μηχανές του χρόνου, ούτε κάτι ανάλογο. Βασίζεται πάντως στην κβαντική θεωρία, τα παράλληλα σύμπαντα, τους πολλούς κόσμους, αλλά και το ταξίδι στον χρόνο... χωρίς μηχανή. Πως έχει η ιστορία: Ο Ρικ Χάμιλτον είναι παντρεμένος με την Ανν και έχει έναν μικρό γιο, τον Τσάρλι. Είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Κάποια στιγμή όλα αλλάζουν: Στην μέση μιας σημαντικής επαγγελματικής συνάντησης, έχει ένα έντονο προαίσθημα θανάτου. Αισθάνεται ότι η γυναίκα του θα πεθάνει σε ένα τροχαίο ατύχημα. Και φεύγει κακήν κακώς από το κτίριο όπου ήταν, για να βρεθεί στο σημείο όπου θα γινόταν το ατύχημα. Φτάνει εκεί και βλέπει το αυτοκίνητο της γυναίκας του κάτω από ένα φορτηγό, αυτήν να είναι εγκλωβισμένη και βαριά τραυματισμένη μέσα στο αυτοκίνητο, και τον Τσάρλι σώο και ασφαλή έξω από αυτό. Μετά όμως... όλα αλλάζουν. Το αυτοκίνητο ήταν δικό του. Αυτός φορούσε άλλα ρούχα, τα οποία ήταν βρώμικα και σκισμένα. Η γυναίκα του ήταν ασφαλής, ζωντανή. Τον έλεγαν Ρίτσαρντ και όχι Ρικ. Και δεν είχε γιο. Και κάπως έτσι αρχίζει η όλη ιστορία... Πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο, τροφή για σκέψη. Χωράει πολλή συζήτηση. Η γραφή του Άμπροουζ είναι πάρα πολύ καλή, οι χαρακτήρες με βάθος, ενδιαφέρεσαι γι'αυτούς, και η υπόθεση έχει πολύ μυστήριο και δράμα. Είχε συζητηθεί να γίνει ταινία, αλλά δεν έγινε τελικά. Πάντως αν θέλετε να δείτε μια ταινία που θα σας αφήσει την ίδια αίσθηση και να έχει την ίδια ατμόσφαιρα, δείτε το Memento και το The Machinist. Το βιβλίο επίσης είναι ο ορισμός του page turner. Ντέιβιντ Άμπροουζ - Εναλλακτική Πραγματικότητα: 5+4=9 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted July 4, 2012 Share Posted July 4, 2012 Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής, Π. Κούστας Πολλές καλές ιδέες! Θα ήθελα κάποια στιγμή να συζητηθούν σε ένα μεγάλο φόρουμ μια προς μια για να δούμε την πρακτικότητα τους. Ως βιβλίο όμως θα ήθελα να ήταν οι ιστορίες συνδεδεμένες κάπως. Ίσως κάποιοι κοινοί ήρωες, τους οποίους θα μπορούσαμε να ακολουθήσουμε (και συναισθηματικά). Με 'κανε να αισθανθώ καλύτερα για τον κόσμο πάντως και ότι να που τελικά μπορούν να υπάρξουν λύσεις για όλα. 4,5 + 3 = 7,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted July 5, 2012 Share Posted July 5, 2012 (edited) I.Asimov - Robots and Empire (4+3=7) το ξαναδιαβασα μετα απο χρονια και επιβεβαιωσα οτι μου αρεσε καπως λιγοτερα απο τα αλλα της τετραλογιας των ρομποτ (Robot Series) εχει γραφτει πολυ αργοτερα απο τα υπολοιπα (τουλαχιστον τα δυο πρωτα) με σκοπο βασικα να τα ενωσει με τα μετεπειτα βιβλια του και να θεσει τις βασεις των αρχων της ψυχοϊστοριας και της Γαλαξιακης Αυτοκρατοριας υπαρχουν καταιγιστικοι διαλογοι μεσα στο βιβλιο, οχο ολοι τοσο ουσιαστικοι οσο σε αλλα του βιβλια και μερικοι κουραζουν, χωρις να λειπουν φυσικα και τα δυνατα σημεια οπως ο λογος της Γκλαντια στους Αποικους επισης σε καποια σημεια οι λυσεις ειναι καπως παιδιαστικες οπως π.χ. στην αψιμαχια του σκαφους των αποικων με αυτο της Ωρωρα στα θετικα του βιβλιου η δραση των ρομποτ Ντανιελ και Γκισκαρντ και οι ενδιαφεροντες προβληματισμοι που θετει ο συγγραφεας για την εξηγηση και την εφαρμογη των νομων της ρομποτικης καθως και την αναγκη επεκτασης/επαναπροσδιορισμου τους να αναφερω εδω οτι σε αυτο το βιβλιο εν αντιθεσει με τα αλλα δεν υπαρχει εντονο στοιχειο "αστυνομικης" ΕΦ, πραγμα εν μερει λογικο καθως ο Ελαϊα Μπεηλη εχει πεθανει πολλα χρονια πριν καλο βιβλιο, οχι ομως οσο τα Caves of Steel, Naked Sun και Robots of Dawn Edited July 5, 2012 by Ugh 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted July 5, 2012 Share Posted July 5, 2012 Πρέπει να ομολογήσω ότι μου αρέσει ο λιτός τρόπος που αξιολογεί ο η wordsmith! Μιας και το τελειώσα εχθές λοιπόν: The Stars, Like Dust - Asimov: 3+2.5 = 5.5 (διαβάστηκε στα αγγλικά). Μου κάνει εντύπωση που του βάζω τέτοιο βαθμό, έχω καλή εμπειρία από τον Asimov. Δυστυχώς όμως θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό θα έκανε μια τέλεια αμερικάνικη ταινία (όχι από τις καλές, από τις εφφετζίδικες) αλλά μέχρι εκεί. Σήμερα θα συνεχίσω με το επόμενο (όποιο και αν είναι, δεν θυμάμαι) και ελπίζω σε κάτι καλύτερο. το Stars Like Dust ειναι το πιο "αδυναμο" απο την τριλογια Galactic Empire δοκιμασε το Currents of Space (ελλ.τιτλος: Πλανητες ) ειναι καλυτερο - και ενα απο τα αγαπημενα μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted July 7, 2012 Share Posted July 7, 2012 Δεν ήταν η ιδέα μου λοιπόν, όντως έχανε λίγο. Τώρα διαβάζω το Currents Of Space. Μέχρις ώρας δεν με έχει ενθουσιάσει όσο άλλα βιβλία του Asimov. Αλλά είμαι ακόμα στην αρχή. Πάντως λέω όταν τελειώσω με το Galactic Empire να μην συνεχίσω με Asimov. Θα δούμε τι θα είναι το επόμενο, ίσως Le Guin που βλέπω ότι αρέσει εδώ στο φόρουμ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted July 8, 2012 Share Posted July 8, 2012 (edited) Πάντως λέω όταν τελειώσω με το Galactic Empire να μην συνεχίσω με Asimov. Θα δούμε τι θα είναι το επόμενο, ίσως Le Guin που βλέπω ότι αρέσει εδώ στο φόρουμ Η Le Guin κινειται περισσοτερο προς την "soft sci-fi" και εχει και στοιχεια που θυμιζουν φανταζυ, αρα ειναι πολυ διαφορετικη απο τον Ασιμοφ οποτε δοκιμασε την για αλλαγη - εμενα δεν με τρελαινει, χωρις να με χαλαει κιολας Edited July 8, 2012 by Ugh Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 9, 2012 Share Posted July 9, 2012 Old Man's War, John Scalzi Στρατιωτική space opera με καλά και λιγότερο καλά συστατικά. Ήταν το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και ο ίδιος φανερώνει την πηγή της έμπνευσής του, που είναι τα βιβλία του Heinlein. Οι άποικοι της Γης έχουν προχωρήσει τρομακτικά στις επιστήμες και έχουν κλείσει τους γήινους στον πλανήτη (εδώ θυμίζει έντονα Σπηλιές από Ατσάλι). Τους χρησιμοποιούν ωστόσο ως πηγή στρατιωτών, με μια παράδοξη λεπτομέρεια: Ενδιαφέρονται μόνο για τους 75χρονους και πάνω. Υποτίθεται, για λόγους ωριμότητας, αν και δεν βλέπω πώς ένας άνθρωπος που έχει ταξιδέψει 75 χρόνια βίου έχει διάθεση να πολεμήσει, όπως ισχυρίζεται ο συγγραφέας. Πραγματική εξήγηση δεν αισθάνομαι να πήρα, ίσως δεν με έπεισε ή ίσως έρθει στις συνέχειες (υπάρχουν πολλές). Σε άλλα σημεία επίσης το βιβλίο κουράζει με το κοπιάρισμα διαφόρων κλισέ (όπως είναι η εκπαίδευση των στρατιωτών, με τον αυστηρό αλλά δίκαιο λοχία κλπ.) Υπάρχει και ένα σημείο που είναι τελείως ακατανόητο (αν και αποτελεί μικρό σπόιλερ, το αναφέρω: Πώς μπόρεσε το σκάφος των ghost brigades να μείνει τόση ώρα πάνω από τον επίμαχο πλανήτη, ώστε να βρει και να «ψαρέψει» τον κεντρικό ήρωα; Αδύνατο, με βάση όσα είχαν προηγηθεί και όσα ακολούθησαν), ενώ γενικότερα οι διαβολικές συμπτώσεις που γίνονται για να αποκτήσει ενδιαφέρον ένα plot (πχ. η συνάντηση με την -δεν αποκαλύπτω ποια- ghost σύντροφο...) με ενοχλούν. Αλλά είναι σχετικά καλογραμμένο, σε κάνει να θες να το τελειώσεις -και σίγουρα καλό ξεκίνημα για ένα συγγραφέα. 3.5 + 3.0 = 6.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan-tasy Posted July 10, 2012 Share Posted July 10, 2012 Μάρα και Νταν, Doris Lessing Η ιστορία διαδραματίζεται σε έναν κόσμο μερικές χιλιάδες χρόνια έπειτα από σήμερα, ο οποίος έχει αλλάξει από μια νέα εποχή παγετώνων. Το Ιφρίκ (Αφρική) αποτελεί το πεδίο δράσης των δύο νεαρών, των οποίων παρακολουθούμε την πορεία από τη νηπιακή ηλικία μέχρι την ενηλικίωση και το μεγάλο ταξίδι στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος. Τα πάντα θυμίζουν μετα-αποκαλυπτικά σκηνικά, αλλά ίσως σε κάτι λίγο πιο πρωτόγονο, με μερικές εξαιρέσεις πολιτισμού. Τεχνολογικές συσκευές κάνουν την εμφάνισή τους στην πορεία, αλλά ευρύτερα υπάρχει μια άγνοια της παλιάς γνώσης κι ένας θαυμασμός/απορία για τους παλιούς. Κάποιοι λίγοι κατέχουν κάποια γνώση, αλλά οι περισσότεροι σε επίπεδα αυτής που σήμερα κατέχει ένα μεγάλο παιδί. Οι ερωτικές σχέσεις είναι κάπως περίεργες, αλλά σε έναν ημιπολιτισμένο κόσμο, αυτές μάλλον θεωρούνται φυσιολογικές. Στο μακρύ ταξίδι οι 2 νέοι έχουν να αντιμετωπίσουν κινδύνους, πολλές φορές και τον ίδιο τον εαυτό τους, παλιούς εφιάλτες, αλλά θα γνωρίσουν και αρκετούς νέους φίλους και εχθρούς. Θα σταματήσουν σε κάποιες φάσεις του ταξιδιού αναγκαστικά και σε κάποιες στιγμές μακροχρόνια, αλλά πάντα συνεχίζουν προς το στόχο τους, την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, προς το Γιέραπ (Ευρώπη). Ούτως ή άλλως ο χάρτης στην αρχή του βιβλίου μας έχει προετοιμάσει για την πορεία των δύο νέων. Το βιβλίο είναι κάπως μεγάλο, αλλά κυλάει, ενώ διατηρεί και το ενδιαφέρον. Προς το τέλος μάλιστα γίνονται και κάποιες αποκαλύψεις, κάνοντας ακόμα πιο ενδιαφέρουσες τις επιλογές, παλιές και νέες, των δύο παιδιών. Ας μην πω κάτι άλλο που μπορεί να είναι spoiler. 5 + 3,5 = 8,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 10, 2012 Share Posted July 10, 2012 (edited) Fritz Leiber, The Big Time Από τα πρώτα βιβλία που πήραν hugo, μισό αιώνα πριν. Ουσιαστικά είναι ένα θεατρικό έργο (τουλάχιστον εγώ, όσο το διάβαζα, έβλεπα μπροστά μου τη σκηνή και τους ηθοποιούς) με εξαιρετικό σκηνικό: ένας τόπος έξω από το χρόνο, οι ένοικοι του οποίου βοηθούν τους πολεμιστές - χρονοταξιδιώτες να ξεκουραστούν, ανάμεσα σε μάχες. Ως ιδέα θα τη χαρακτήριζα σπουδαία, για την εποχή της. Και πρέπει να ενέπνευσε και άλλους πολλούς συγγραφείς. Συμβαίνουν λοιπόν κάποια περιστατικά, κάποιες ανατροπές, η σχέση των πρωταγωνιστών παίρνει μια μυστήρια τροπή, ανταλλάσσουν... φιλοσοφικές συζητήσεις με ενδιαφέρον ή χωρίς κανένα ενδιαφέρον (για αυτό το τελευταίο όμως μπορεί να φταίω και εγώ, ίσως να μην μπόρεσα να αντιληφθώ αναφορές που στα χρόνια του Λάιμπερ ενδεχομένως ήταν προφανείς) και στο τέλος δίνεται λύση που μου φάνηκε βιαστική, μελό και απλοϊκή. Με δυο λόγια ενδιαφέρον, καλό βιβλίο, σύντομο κιόλας, αλλά επίσης με αδυναμίες στα μάτια του σύγχρονου αναγνώστη του. 3.0 + 3.0 = 6.0 Edit: Καλώς ήρθες fan-tasy, είσαι ο 49ος που συμμετέχει εδώ. Edited July 10, 2012 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 10, 2012 Share Posted July 10, 2012 Nikasal είναι εύκολο ανάγνωσμα ή απαιτεί μια κάποια προσοχή; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 11, 2012 Share Posted July 11, 2012 ...μια κάποια, γιατί οι διάλογοι σε ορισμένα σημεία είναι κουραστικοί, σχεδόν σε υποχρεώνουν να χάνεις τον ειρμό. Αλλά είπαμε, είναι και σύντομο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 12, 2012 Share Posted July 12, 2012 Για wordsmith 1)Το "Ορυξ και Κρεικ" ποιος ειναι ο τριτος που το εχει αξιολογησει, εκτος απο μενα και τον Bladerunner;2)Οι "Ειδησεις των 11" ειναι σιγουρα εφ; Γιατι εμενα μου το προτειναν ως mainstream. 3)Το "Μπιλ, ο ηρωας του γαλαξια" το εχουμε διαβασει εγω, ο Bladerunner και ο Nihilio. Εεε...Ποσες αξιολογησεις εχει; 4)Η"μυγα" ειναι εκεινη του Λανγκελαν; Γιατι τη διαβασα κι εγω προσφατα. Κατσε να παω σπιτικαι θα στειλω κι αλλες αξιολογησεις. 1) άλλο μέλος, παλιότερα 2) δεν το έχω διαβάσει, αλλά από την περίληψη που μόλις κοίταξα, πρέπει. Και έχει ήδη τρεις αξιολογήσεις, υποθέτω ξέρει τι αξιολογεί ο κόσμος. 3) Τρεις, από σας. Αν σε μπερδεύει ότι σε ποστ παραπάνω είναι ακόμα στις 2, είναι γιατί δεν έχει επικαιροποιηθεί. 4) Ε, ναι. Υποθέτω δηλαδή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 14, 2012 Share Posted July 14, 2012 The Continuous Katherine Mortenhoe, D.G. Compton Άλλο ένα βιβλίο από τα 100 must read που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Όχι ότι ήταν κακό. Και καταλαβαίνω γιατί οι ανθολόγοι μπορεί να το έχουν συμπεριλάβει, πέρα από το γεγονός ότι ο συγγραφέας του, ο Κόμπτον, είναι εγγλέζος. Γραμμένο το 1974, πρέπει εκείνη την εποχή να ήταν πρωτότυπο, όχι μόνο στο θέμα του (ένας δημοσιογράφος που πουλάει τη ζωή του σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, δεχόμενος να βάλει την κάμερα ουσιαστικά ως implant στο μάτι του, ώστε να καταγράφει δραματικές στιγμές χωρίς να το καταλαβαίνουν οι παριστάμενοι) αλλά και στο στιλ του (road book σε ένα βαθμό, στους αμερικάνικους δρόμους, τις πόλεις και σπίτια πλουσίων). Για τα σημερινά δεδομένα μου φάνηκε όμως ξεπερασμένο, νομίζω δεν έχει αντέξει τη δοκιμή του χρόνου, που λέμε, και όχι μόνο στο θέμα, όσο στη γραφή και το ύφος. 3.0 + 2.5 = 5.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mysterious Posted July 14, 2012 Share Posted July 14, 2012 (edited) Ήρθε ο καιρός να περάσω κι εγώ από την απλή παρατήρηση στην συμβολή... Και ας ξεκινήσω από το πολύ πρόσφατα αναγνωσμένο Tau Zero που περιμένει και την 5η του αξιολόγηση... Tau Zero, Poul Anderson Την όλη ιδέα ενός διαστημοπλοίου που λόγω βλάβης αδυνατεί να "φρενάρει" και επιταχύνεται διαρκώς την βρήκα αρκετά πρωτότυπη και με ιντρίγκαρε. Από την άποψη της αγωνίας και του page-turner, μπορώ να πω πως με ικανοποίησε, αν και το τέλος μου φάνηκε λίγο "χμ". Σε καμία περίπτωση δεν θα το χαρακτήριζα κακό πάντως. Κάτι που θα ήθελα να δω περισσότερο να αναλύεται, ήταν οι ψυχολογικές επιπτώσεις μιας τέτοιας εμπειρίας στα μέλη του πληρώματος, τα οποία δεν φάνηκε να τραβάνε και κανένα μεγάλο ζόρι με όσα συνέβαιναν. Σε αυτό το κομμάτι μου φάνηκε αρκετά ρηχό, ενώ σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω πως δέθηκα με κάποιον από τους χαρακτήρες. Θα μου πεις τώρα, τι να χωρέσει σε 190 σελίδες; Θα χωρούσε αν..(και περνάμε στο κομμάτι της γραφής)...δεν έγραφε λες και παρουσίαζε κάποια εργασία αστροφυσικής. Μεγάλα κομμάτια με απίστευτες λεπτομέρειες για το πως δούλευε το κάθε τι. Μπορεί βέβαια σε κάποιους να αρέσει αυτό, αλλά προσωπικά θα το θυσίαζα για μια καλύτερη ανάπτυξη της ψυχολογίας των χαρακτήρων. 4.5 + 2 = 6.5 Edited July 14, 2012 by mysterious Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted July 15, 2012 Share Posted July 15, 2012 Τρία που έχω διαβάσει αλλά δεν έχω αξιολογήσει: -Η Μύγα, Ζορζ Λανγκελάν. Οκ, πολύ παλιό και φαίνεται, αλλά η ιδέα είναι εντυπωσιακή, νομίζω, ακόμα και σήμερα (hence οι ταινίες). Απλώς στην εποχή της θα ήταν φοβερή. 5+3=8 -Ταξίδι στο κέντρο της γης, Ιούλιος Βερν. Από τα καλύτερά του και τα πιο διάσημα, αν και παλιομοδίτικο σήμερα. Οι πινελιές στην αρχή που δείχνουν πόσο "τρελοί επιστήμονες" είναι οι χαρακτήρες μού άρεσαν πολύ. 6+3=9 -Life during wartime, Lucius Sheppard. Το βαρέθηκα και το έχω σχεδόν ξεχάσει, οπότε μη με ρωτήσετε γιατί ακριβώς του βάζω 2+2=4. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mysterious Posted July 15, 2012 Share Posted July 15, 2012 City, Clifford D. Simak Μια σειρά από ιστορίες που λένε οι σκύλοι μεταξύ τους, σχετικά με την μυθική φυλή των ανθρώπων, που λέγεται πως κάποτε κυριαρχούσε στο κόσμο τους. Δείχνει τα χρονάκια του, άλλα έχει αρκετές ενδιαφέρουσες ιστορίες. 4.5 + 3 = 7.5 Do androids dream of electric sheep?, Philip Dick Εντάξει κλασσικό έργο, και υπερβολικά επίκαιρο ακόμη και σήμερα. 5 + 3.5 = 8.5 The Forever War, Joe Haldeman Ένα βιβλίο για το μεγαλείο της ανθρώπινης ηλιθιότητας. Κλασσικό και αυτό, νομίζω έχουν ήδη ειπωθεί αρκετά. 6 + 3.5 = 9.5 Hyperion / Fall of Hyperion, Dan Simmons Επιστημονική φαντασία, θρησκεία, ποίηση, πόλεμοι, τεχνητές νοημοσύνες, μυστηριώδης τάφοι που πηγαίνουν πίσω στο χρόνο, ένας αγνώστου φύσης και προέλευσης δαίμονας/μηχανή που σκοτώνει και 7 προσκυνητές σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Και πολλά ακόμη βέβαια. Κι εκεί που περιμένεις ότι από όλη αυτή τη μίξη θα προκύψει ένας αχταρμάς, γεννιέται ένα αριστούργημα. Θα κόψω μισή μονάδα από το 2ο βιβλίο μόνο γιατί άφησε αναπάντητα ερωτήματα (δεν ξέρω αν απαντώνται στα επόμενα 2 βιβλία). Προσωπικά, δεν με χάλασε και τόσο, από τη στιγμή που πραγματικά απόλαυσα κάθε στιγμή της διαδρομής μέχρι εκεί. Hyperion: 6 + 4 = 10 Fall of Hyperion: 5.5 + 4 = 9.5 Childhood's End, Arthur Clarke Μια ανώτερη, εξωγήινη φυλή κατεβαίνει στη Γη και επιβάλει στους ανθρώπους (που αρχικά αντέδρασαν), την ειρήνη και την ευημερία, με άγνωστο όμως τίμημα. Το βιβλίο κυρίως περιγράφει τι θα συνέβαινε μετά. Τι θα συνέβαινε αν τα είχαμε όλα έτοιμα και κανείς δεν χρειαζόταν να δουλέψει; Θα αυτοκτονούσαμε από τη βαρεμάρα; Τι θα συνέβαινε στις τέχνες τη στιγμή που δεν θα υπήρχαν πια οι κύριες πηγές έμπνευσης όπως πόλεμοι, φτώχεια κλπ; Η γραφή του δεν είναι και τίποτα το τρομερό, αλλά τα θέματα που εξετάζει είναι πολύ ενδιαφέροντα και σε βάζουν σε σκέψεις. 5 + 3 = 8 Inverted World, Christopher Priest Είναι από τα βιβλία που διαβάζεις τη περιγραφή και φτιάχνεσαι (εγώ τουλάχιστον) από το μυστήριο που βγάζουν και ψοφάς από την αγωνία να μάθεις την εξήγηση στο φινάλε. Εδώ έχουμε μια πόλη πάνω σε ράγες, η οποία δεν έχουμε ιδέα για το σε ποιον κόσμο βρίσκεται ή από που ξεκίνησε. Η πόλη πρέπει συνεχώς να κινείται, διαφορετικά σε περίπτωση που μείνει πολύ πίσω από ένα “όριο” θα καταρρεύσει κάτω από ένα συντριπτικό βαρυτικό πεδίο. Έτσι, κάθε μέρα ξηλώνουν τις ράγες από πίσω της και τις απλώνουν πάλι μπροστά, μια δουλεία που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά για χρόνια ατελείωτα. Σαν ιδέα την βρήκα έξοχη και πέρα για πέρα πρωτότυπη. Με ξένισε κάπως η εξήγηση στο τέλος όμως. Πιθανόν γιατί είχα μεγάλες προσδοκίες από τη στιγμή που διαφημίζεται πως έχει ένα από τα πιο ανατρεπτικά twist endings της ε.φ. 5 + 2.5 = 7.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 15, 2012 Share Posted July 15, 2012 Καλώς ήρθες, Mysterious. Αν ξεφύλλισες λίγο τα τελευταία μηνύματα του τόπικ, θα ξέρεις ότι είσαι το 50ο μέλος μας που συμμετέχει με αξιολογήσεις. Καλή συνέχεια στο φόρουμ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 16, 2012 Share Posted July 16, 2012 Μάργκαρετ Άτγουντ - Όρυξ και Κρέικ: 5 + 3 = 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.