Tiessa Posted July 23, 2012 Share Posted July 23, 2012 The Centauri Device, M. John Harrison 3.5 + 1.5 = 5.0 Where Late the Sweet Birds Sang, Kate Wilhelm 5.0 + 3.5 = 8.5 Κριτική των δυο, εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 24, 2012 Share Posted July 24, 2012 Έχει ενδιαφέρον ότι είχα αξιολογήσει επίσης με 3.5 το plot του Centauri... Αλλά είχα βάλει 4/4 στη γραφή, χεχε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted July 30, 2012 Share Posted July 30, 2012 χμ, νομιζω ξεχασα να αξιολογησω το.. Gun, With Occasional Music - Jonathan Lethem ενα αναλαφρο μυθιστορημα αστυνομικης ΕΦ. ο συγγραφεας ριχνει μερικες πρωτοτυπες ιδεες στον κοσμο που πλαθει, ομως οι περισσοτερες απο αυτες (λ.χ. τα ζωα που μιλουν) ειναι για το θεαθηναι, απλα για να εντυπωσιασει χωρις να ειναι κατα το ελαχιστο χρησιμες ή απαραιτητες στην πλοκη. η ιδια η πλοκη ειναι συμπαθητικη χωρις να ειναι πρωτοτυπη, ενω στα θετικα θα εβαζα τον πεσσιμιστικο και ελαφρως οργουελικο κοσμο του εργου. δεν ειναι κακο, αλλα μαλλον κατωτερο του αναμενομενου, το οτι προταθηκε για Nebula μου κανει εντυπωση 3,5 + 3,0 = 6,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted July 31, 2012 Share Posted July 31, 2012 (edited) Ο δράκος της θάλασσας, Χέρμπερτ. Κατά τη γνώμη μου διαβάζεται μόνο ως ευπώλητο της εποχής του ψυχρού πολέμου. Αξιοπρεπές, αλλά παρωχημένο. 2.5 + 2.0 = 4.5 Τα ομοιώματα, Ντικ. Σαν μυθιστόρημα δεν με πείθει. Μοιάζει με συρραφή ιδεών, που θα μπορούσαν να είναι πολύ ωραία διηγήματα, αλλά που επέλεξαν για κάποιο λόγο να συνυπάρξουν στον ίδιο κόσμο. Αν υπήρχε κάτι 'βαθύτερο' που να ενώνει όλες τις ιδέες, θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον. Η παρουσίαση πάντως είναι ιδιαίτερα ζωντανή. 2.5 + 3.0 = 5.5 Edited July 31, 2012 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mysterious Posted August 6, 2012 Share Posted August 6, 2012 Rendesvous With Rama, Arthur Clarke Συνεχής αγωνία και μυστήριο για τον γιγαντιαίο κύλινδρο, που σε συνδυασμό με τα μικρά κεφάλαια σε κάνουν να το καταπιείς σε μια μέρα. Το τέλος μπορεί να ξενίσει πολύ κόσμο, αλλά εμένα μου άρεσε πολύ που, ο Ράμα απλά συνεχίζει την πορεία του και οι άνθρωποι μένουν με το πουλί στο χέρι... 5.5 + 2.5 = 8 Ubik, Philip Dick Στο τέλος κάθε κεφαλαίου σε κάνει να σταματάς και να αναρωτιέσαι αν τα γεγονότα του συνέβησαν στη πραγματικότητα ή όχι. Σε κάποια φάση το πιο πιθανό είναι να χαθείς, αλλά μάλλον αυτός είναι και ο στόχος του συγγραφέα. Επίσης, ένα από τα καλύτερα φινάλε.. 5 + 3.5 = 8.5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted August 6, 2012 Share Posted August 6, 2012 The Currents Of Space, Isaac Asimov - 3.5+3 = 6.5 (στα Αγγλικά) Ερχόμενος από το Robot Series του Asimov που ήταν καταπληκτικό (και το The End of Eternity) ή τριλογία της Αυτοκρατορίας δεν είναι εξίσου δυνατή. Είμαι τώρα στο τρίτο βιβλίο και το συναίσθημα καλά κρατεί... για να δούμε. Mysterious συμφωνώ με την βαθμολογίες σου. Πάει όμως καιρός που διάβασα το Ubik και ο Dick δεν επιτρέπει να τον αξιολογήσω με καθυστέρηση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 8, 2012 Share Posted August 8, 2012 (edited) Α Princess of Mars, Ε.R.Burroughs Εντυπωσιακό για το μέσο αναγνώστη της εποχής του -και πρώτο εφ ανάγνωσμα για πολλά παιδιά τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Σήμερα, ένα αιώνα μετά, διαβάζεται ακόμα αρκετά καλά, αρκεί φυσικά να έχει κανείς στο νου του την ηλικία και να αντιλαμβάνεται ότι δεν φταίει ο Μπάροους που άλλοι συγγραφείς μετέτρεψαν τις ιδέες του σε κλισέ. Η αξιολόγησή του λαμβάνει υπόψη το χρόνο, δύσκολο να γίνει διαφορετικά. 3.5 + 3.0 = 6.5 City Come A-Walkin', John Shirley Μετά την πόλη-κράτος, η πόλη-άνθρωπος: Ωραία η ιδέα της συλλογικής συνείδησης σε ένα άνθρωπο, καλή και γρήγορη πλοκή αν και ο Σίρλεϊ σε ορισμένα σημεία καταφεύγει σε απλουστεύσεις. 3.5 + 3.0 = 6.5 Α Clockwork Orange, Α. Burgess Τώρα, ένα σπουδαίο βιβλίο. Must read για όλους εδώ, άργησα πολύ να το πιάσω. 5.0 + 3.5 = 8.5 Manhattan Transfer, John Stith Πολύ δύσκολο να χειριστεί τέτοιο θέμα (απαγωγή μιας πόλης) ο συγγραφέας, ενδιαφέρουσα πλοκή (θυμίζει έντονα τις συνέχειες του Rendezvous with Rama, όχι το αρχικό βιβλίο) σε κάποια σημεία, αλλά οι λύσεις προς το τέλος θυμίζουν επεισόδια ST/TNG. Μέτριο. 3.0 + 3.0 = 6.0 Edited August 8, 2012 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mandos Posted August 10, 2012 Share Posted August 10, 2012 Pebble in the Sky, Isaac Asimov - 3.5 +3.5 = 7 (διαβάστηκε στα αγγλικά) Είναι εντέλει το πιο δυνατό βιβλίο της τριλογίας. Ωστόσο δεν μπορεί να πιάσει το Caves of Steel και την robot series, κατά την αποψή μου πάντα. Ακολουθεί spoiler για το τι λαμβάνει χώρα στις πρώτες 5-8 σελίδες του βιβλίου, διαβάστε το κατά βούληση: Με χάλασε λίγο που ο Asimov έμπλεξε με την μεταφορά στον χρόνο, και από την γραφή του βιβλίου είναι σαφές ότι αυτό δεν παίζει κανένα ρόλο στην ιστορία. Βέβαια μιλάμε για τον Asimov το 1950, μάλλον και αυτός έψαχνε το στυλ του τότε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 16, 2012 Share Posted August 16, 2012 Δύο αξιολογήσεις από βιβλία που διάβασα τώρα τελευταία: Clifford Simak- Πόλη: Πολλά χρόνια στο μέλλον το ανθρώπινο είδος δεν υπάρχει πια. Έχουν απομείνει μόνο οι σκύλοι που διηγούνται στα κουτάβια τους για ένα μυθικό πλάσμα που μπορεί κάποτε να υπήρξε, τον άνθρωπο. Οι σκύλοι και τα ρομπότ. Οχτώ ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους, συνιστούν το χρονικό αυτής της πτώσης και μία πιθανή εικόνα του κόσμου του αύριο. Γραμμένο με έναν απλό όσο και υπέροχο τρόπο, είναι ένα βιβλίο που μπορεί να μην είναι κανένα εκπληκτικό αριστούργημα, αλλά δύσκολα το ξεχνάει κανείς. Με εμπόδισε να του βάλω μεγαλύτερο βαθμό το ότι σε κάποιες στιγμές είναι λίγο περίεργο. 5+3.5=8.5 A. E. Van Vogt- Κυνηγώντας τους Σλαν: Σε μία μελλοντική Γη ο άνθρωπος ζει μαζί με τους Σλαν, μία άλλη φυλή πλασμάτων, καθώς και μ' ένα άλλο είδος Σλαν, λίγο διαφορετικό από το πρώτο. Όλοι τους βρίσκονται σε αντίπαλα στρατόπεδα. Ο Τζόμυ Κρος, ένας Σλαν, προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια έχοντας για βοήθεια του ένα πολύ αποτελεσματικό όπλο- εφεύρεση του πατέρα του. Παρακολουθούμε την εξέλιξη της ιστορίας από την δική του οπτική γωνία. Ιστορία που παίρνοντας σαν δεδομένο την χρονιά που γράφτηκε, και τον pulp τρόπο γραφής του συγγραφέα, είναι τόσο καλή όσο θα μπορούσε να είναι. Μία ωραία δηλαδή και απολαυστική περιπέτεια. 4+3.5=7.5 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted August 16, 2012 Share Posted August 16, 2012 Θα βάλω κι εγώ στην Πόλη ένα 7.5, μιας και λείπει μία αξιολόγηση. Βιβλίο χαμηλών τόνων, σχεδών υπνωτιστικό, δε θ' αλλάξει τη ζωή σας, αλλά δεν έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Όπως λέει και ο Electroscribe, feelgood. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
TODESTRIEB Posted August 21, 2012 Share Posted August 21, 2012 Για τον Αιώνιο Πόλεμο του Joe Haldeman ένα 6,5 από εμένα.(4,5+2). Είναι σταθμός στην εφ και must-read.Ωστόσο πλέον υπάρχει παρόμοια θεματολογία.Στα συν τα αντιπολεμικά μηνύματα,το συγκινητικό φινάλε,η περιγραφή των κοινωνικών προβλημάτων μιας μελλοντικής Γης,η περιγραφή των αγωνιών του στρατιώτη,η ευρηματικότητα του συγγραφέα σχετικά με τις τεχνολογικές καινοτομίες στα μακρινά χρόνια. Στα μείον,ρηχή ψυχογράφηση των διάφορων χαρακτήρων,φτωχό λεξιλόγιο,άτεχνη χρήση της γλώσσας Για το Υπερίων 5+4=9 και για το Η Πτώση του Υπερίων πάλι το ίδιο. Και τα δύο βιβλία διαθέτουν δαιδαλώδη πλοκή,έχουν φιλοσοφικό υπόβαθρο,περιγράφουν με τρομαχτική λεπτομέρεια το μέλλον του 29ου αιώνα,περιέχουν μια έξυπνη ανάλυση της λειτουργίας των θρησκειών,της πολιτικής,της τέχνης και πολλών άλλων ανθρωπολογικών παραμέτρων.Οι χαρακτήρες μοιάζουν σαν να έχουν βγει από μια αττική τραγωδία του διαστήματος.Ταυτόχρονα σκιαγραφούνται οι μελλοντικές απειλές για την εξολόθρευση της ανθρωπότητας.Τα βιβλία μιας ιδιοφυίας που ακούει στο όνομα Dan Simmons. Τώρα για τον Κύριο του Φωτός του αγαπητού Roger Zelagny 5.5+3.5=9.Κορυφαία έμπνευση.Απλά 1 παράξενος τύπος vs 1 ασκέρι Θεών-Δικτατόρων και του διεφθαρμένου συστήματος τους.Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο Σαμ ενσαρκώνει την αιώνια εξέγερση. His followers called him Mahasamatman and said he was a god. He preferred to drop the Maha- and the -atman, however, and called himself Sam. He never claimed to be a god, but then he never claimed not to be a god. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 27, 2012 Share Posted August 27, 2012 (edited) Καλωσήρθες στη λίστα Τobostrieb... Οι αξιολογήσεις μου για αυτό το μήνα: The Iron Dream, Norman Spinrad Εξαιρετικά η ιδέα και πολύ απαιτητικό στη γραφή του βιβλίο -δεν είναι και εύκολο να γράψεις σαν το Χίτλερ, ε; Αλλά ο Σπίνραντ τα καταφέρνει, τόσο που υπήρξαν βιβλιοθήκες (πού αλλού; Στις ΗΠΑ...) που απαγόρευσαν το βιβλίο επειδή προήγαγε, υποτίθεται, ναζιστικές ιδέες. Δεν ξέρω πόσο κρετίνος πρέπει να είσαι, ως καθηγητής ή γονιός, για να σκεφτείς κάτι τέτοιο. Εννοώ, ότι ναι... ίσως ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου να μην καταλάβει πόσο ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ αλληγορικό είναι το βιβλίο, πόσο λοιδορεί το ναζισμό και τους χρυσαυγίτες κάθε χώρας και εποχής. Δουλειά του καθηγητή όμως είναι να διαφωτίσει το παιδί, όχι να απαγορεύσει το βιβλίο. Ωστόσο, επισημαίνω και αδυναμίες. Κουραστικό σε αρκετά σημεία του (κυρίως στις σελίδες με μάχες κάπου στη μέση) και επίσης δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστική η κατά γράμμα αναπαραγωγή της ιστορικής εξέλιξης Χίτλερ / Ναζιστικού Κόμματος (πχ. εμφανίζονται στο βιβλίο οι Γκέμπελς, Γκέρινγκ, Χίμλερ, φυσικά με άλλα ονόματα, συμβαίνει η Νύχτα των Long Knives και η εκτέλεση του Ρομ και άλλα πολλά). Για να γίνει κατανοητό: Το βιβλίο υποτίθεται ότι έχει γράψει ο Χίτλερ, ο οποίος μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο έφυγε από τη Γερμανία στις ΗΠΑ όπου έγινε καλλιτέχνης και συγγραφέας εφ, για το iron dream δε, πήρε και Χιούγκο! Χεχε τρελό χιούμορ ο Σπίνραντ. 3.0 + 3.5 = 6.5 Immortality Inc., Robert Sheckley Πολύ καλό βιβλίο για μια μελλοντική κοινωνία που έχει (σε ένα βαθμό και με διάφορους περιορισμούς) κατακτήσει τη μεταφορά της συνείδησης σε άλλα σώματα, με ό,τι σημαίνει αυτό για τον άνθρωπο, τη ζωή και το θάνατο. Ο Σέκλεϊ είναι εξαιρετικός συγγραφέας, με καταπληκτικό χιούμορ και προφανώς έχει επηρεάσει πολύ κόσμο, ανάμεσα στους οποίους το Ρίτσαρντ Μόργκαν... Ίσως το τέλος λιγάκι πιο μελό από όσο θα προτιμούσα, αλλά ελάχιστα αυτό μειώνει την αξία του βιβλίου. 4.5 + 3.5 = 8.0 Triplanetary, E. E. Doc Smith Υποθέτω κάποτε θα αντιπροσώπευε την «αναβαθμισμένη» λογοτεχνικά και επιστημονικά εφ, σε σχέση με την παλπ, σήμερα ωστόσο είναι απολύτως «νεκρό» βιβλίο -ενώ παραδόξως η παλπ του Μπάροουζ είναι ζωντανή και διαβάζεται δέκα φορές πιο άνετα. Δίδαγμα: Μην κάνετε εύκολα κρίσεις για τους καλούς ή κακούς συγγραφείς. Περιμένετε 60-70 χρόνια, κάντε μια δεύτερη ανάγνωση και αποφασίστε τότε. Τι;; Δεν προφταίνετε; 1.5 + 1.5 = 3.0 Κραυγές από το Υπερπέραν, Ανδρέας Ντούπας Τέσσερα ωραία διηγήματα, με καλές ιδέες, που θυμίζουν εφ της δεκαετίας του '50 ή του '60. Διαβάζονται άνετα, αφήνουν ωστόσο μια αίσθηση ότι είναι ημιτελή, ότι για την εποχή τους (και τη χώρα) έφτασαν ως εκεί που επέτρεπαν οι περιστάσεις. Έχω και άλλο Ντούπα, θα διαβάσω περισσότερο και βλέπουμε. 2.5 + 2.0 = 4.5 Edited August 28, 2012 by nikosal 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 (edited) Frankenstein, Mary Shelley Όμορφο βιβλίο, που έχει γεράσει πολύ-πολύ καλά, για την ηλικία του. Είναι γραμμένο από μισό ως ένα αιώνα (!) πριν από όλα τα έργα των Βερν - Γουέλς και διαβάζεται εξαιρετικά σήμερα. Η Σέλεϊ είχε μια τρομακτική δύσκολη ζωή, ποιος ξέρει αν είχε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή της πόσα αριστουργήματα θα είχε γράψει. Φυσικά, αν δεν γνωρίσει τόσες δυσκολίες, ίσως να μην είχε εμπνευστεί ποτέ τον Φρανκεστάιν. Διαβάστε τη βιογραφία της στη wikipedia και θα καταλάβετε. Πρόβλημα: Πώς να αξιολογήσεις ένα βιβλίο που κλείνει σε λίγο 200 χρόνια; Δύσκολα να το βάλεις δίπλα δίπλα με νεότερα, τόσο στη γραφή (που είναι όμως πολύ στρωτή) όσο και στις ιδέες. Νομίζω προς το τέλος το τραβάει λίγο παραπάνω, 30-40 σελίδες λιγότερες θα ήταν κέρδος. Θα του βάλω 4.0 + 3.0 = 7.0 αλλά ο βαθμός δεν λέει όλη την αλήθεια. Η οποία είναι: Διαβάστε το! Orphans of the Sky, Robert Heinlein Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα, όπως και πολλών άλλων, ακόμα και του Ντίνου (βλ. Γουόλ-Υ...) Ένα generation ship κατευθύνεται πού αλλού; Στο Α Κενταύρου και οι επιβάτες του έχουν χάσει κάθε μνήμη. Πολύ γοργή πλοκή, εξαιρετικές ιδέες, που ήταν σίγουρα πολύ-πολύ ρηξικέλευθες στα χρόνια εκείna (1941). Αργότερα ο Brian Aldiss έγραψε το παρόμοιο non-stop (1958), το οποίο τώρα πλέον, διαβάζοντας το βιβλίο του Heinlein (το non-stop το είχα διαβάσει πέρσι) συνειδητοποιώ ότι είναι σχεδόν αντιγραφή. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το ορίσω, πάντως παραπάνω από απλή έμπνευση. Βέβαια το δεύτερο είναι πιο προσεγμένο. Ο Χενλάιν δείχνει στο Orphans να έχει (σε κάποια σημεία) πηδήξει βιαστικά ολόκληρες σκηνές, ορισμένες συμβάσεις είναι πολύ απλουστευτικές (πχ. στο non-stop το τέλος είναι ρεαλιστικό, στο orphans είναι στιλ ταινίας) ενώ οι χαρακτήρες αλλάζουν, εχ, πώς να το πω, εύκολα γνώμη. Πάντως, οι ιδέες του είναι πρωτότυπες και πολύ πιο δυνατές από του Άλντις. Γενικώς τελευταία έχω διαβάσει αρκετά Heinlein και μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλύτερος από ό,τι νόμιζα παλιότερα. Viva Ρόμπερτ! 4.5 + 3.0 = 7.5 The Lovers, Philip Jose Farmer Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία στα οποία οι alien κοινωνίες είναι έξυπνες, καλά στημένες και φυσικά πρωτότυπες -και αυτό είναι ένα από αυτά. Είναι επίσης ένα βιβλίο που γελοιοποιεί τις ολοκληρωτικές θρησκείες και λέει αρκετά για το σεξ σε μια εποχή που δεν ήταν τόσο εύκολο (1961). Διαβάζεται ευχάριστα, αν και δεν θα το πεις αριστούργημα. Άλλο ένα βιβλίο από τα «100 must read...» που δεν θα είχα επιλέξει, αν διάλεγα Farmer θα πρότεινα μάλλον το Riverworld. Στην Τιέσα άρεσε περισσότερο (9,0). 4.0 + 3.0 = 7.0 Edited August 28, 2012 by nikosal 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 Τώρα για τον Κύριο του Φωτός του αγαπητού Roger Zelagny 5.5+3.5=9.Κορυφαία έμπνευση.Απλά 1 παράξενος τύπος vs 1 ασκέρι Θεών-Δικτατόρων και του διεφθαρμένου συστήματος τους.Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ο Σαμ ενσαρκώνει την αιώνια εξέγερση. His followers called him Mahasamatman and said he was a god. He preferred to drop the Maha- and the -atman, however, and called himself Sam. He never claimed to be a god, but then he never claimed not to be a god. ΕΥΓΕ ΤΕΚΝΟΝ προσωπικα εγω θα βαλω 10 (6+4) σε αυτο το επος ειναι το βιβλιο που εχω διαβασει γρηγοροτερα απο οποιοδηποτε αλλο - το τελειωσα σε δυο μερες, για μενα αυτο ειναι απιστευτα γρηγορο και παμε στο Α.Ε.Van Vogt - Αναζητηση του Μελλοντος (Quest for the Future) προκειται για ενα απο τα κλασσικα fixups (μυθιστορηματα που προερχονται απο συνενωση 2 ή περισσοτερων μικροτερων ιστοριων/διηγηματων ακομη και ασχετων μεταξυ τους) του συγγραφεα, ο οποιος αλλωστε ειναι διασημος για αυτα. εν ολιγοις ενας μετριος αλλα εξαιρετικα φιλοδοξος επιστημονας ανακαλυπτει κατα τυχη τον τροπο να ταξιδεψει στον χρονο και του γινεται σκοπος να κατακτησει την αθανασια ενα βιβλιο που ειχα διαβασει πολυ μικρος, μου ειχε αρεσει αλλα με ειχε αφησει με πολλα ερωτηματικα σχετικα με την πλοκη του οποτε ειπα να το ξαναδιαβασω μηπως αντιληφθω καλυτερα τα πραγματα αλλα εις ματην... τελικα κατεληξα στο συμπερασμα οτι δεν εφταιγα εγω και το νεαρον της ηλικιας μου, αλλα το οτι οι συλλογισμοι στο εργο ειναι δαιδαλωδεις και ο Βαν Βογκτ δεν δινει καμμια εξηγηση για τα συμπερασματα στα οποια φτανει - πολλα απο τα οποια κανουν μπαμ οτι ειναι τραβηγμενα οχι μονο απο τα μαλλια αλλα και οποιαδηποτε αλλη τριχα του σωματος στα θετικα η συνεχης αλλαγη καταστασεων και συνθηκων (το οποιο γινεται ταυτοχρονα και μειονεκτημα καθως εξελισσονται χαοτικα απο ενα σημειο κι επειτα), οι καλες αρχικες ιδεες και σκεψεις του συγγραφεα, το σχετικα μικρο μεγεθος του βιβλιου (παλι καλα αλλιως θα με επιανε ζαλαδα) στα αρνητικα θα ξανα-αναφερθω στην χαοτικη εξελιξη των πραγματων, την μη ικανοποιητικη εξηγηση που δινει ή πολλες φορες δεν δινει ο καναδος συγγραφεας για αυτα, την ρηχη αναπτυξη των χαρακτηρων και το οχι ιδιαιτερα ικανοποιητικο τελος παρ'ολα αυτα δεν ειναι ενα κακο βιβλιο, περισσοτερο ειναι ενα βιβλιο που πνιγεται μεσα στην υπερβολικη φολοδοξια του συγγραφεα του, ο οποιος πεταει αυταρεσκα τις ενδιαφερουσες ιδεες του χωρις να δειχνει να νοιαζεται πραγματικα για την συνολικη ιστορια και την αληθοφανεια της 6 (4+2) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 ενα βιβλιο που ειχα διαβασει πολυ μικρος, μου ειχε αρεσει αλλα με ειχε αφησει με πολλα ερωτηματικα σχετικα με την πλοκη του οποτε ειπα να το ξαναδιαβασω μηπως αντιληφθω καλυτερα τα πραγματα αλλα εις ματην... χεχε... θυμάμαι όταν είχα διαβάσει όοολη εκείνη τη σειρά από βιβλία του Βαν Βογκτ στις εκδόσεις βίπερ, είχα την ίδια απορία: «Δεν καταλαβαίνω επειδή είμαι μικρός (στο Λύκειο ήμουν, 16-17 ετών), επειδή ο συγγραφέας είναι αλλού ή επειδή ο μεταφραστής είναι περαστικός»; Έκανα να πιάσω ξανά Βαν Βογκτ 30 χρόνια... (διάβασα πέρσι το Space Beagle που είναι αρκετά στρωτό). Ευτυχώς εκείνη η εμπειρία δεν με έκανε να κόψω την εφ, θα έκανε όμως πολλούς άλλους (που δεν ονειρεύονταν καθημερινά διαστημόπλοια) να την εγκαταλείψουν, με το δίκιο τους. Πού να ξέρουν ότι τα βιβλία του Βαν Βογκτ ήταν συρραφές ή ξεπέτες, ή τι σήμαινε Τζίμι Γκιγιέ και κάτι άλλοι γ' διαλογής γάλλοι συγγραφείς που είχαν προφανώς φθηνά δικαιώματα και κυκλοφορούσαν μαζικά στην ίδια σειρά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 Το έχω και γω αυτό. Παράπονα από τον Βογκτ δεν έχω, πάντως. Ακόμα δηλαδή... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 να μην παρεξηγηθω, ο Αλφρεντ Ελντον ειναι απο τους συγγραφεις που μου εμαθαν και με εκαναν να αγαπησω την ΕΦ και για αυτο του χρωστω τοσο σ'αυτον αλλα και τοσους αλλους ευγνωμοσυνη απλα μεγαλωνοντας ανακαλυπτεις αυτο που δεν μπορουσες μικρος, τις αδυναμιες τους. αλλωστε για τον καναδο τα λεει ολα ο Φιλιππος On the other hand, when science fiction author Philip K. Dick was asked [11] which science fiction writers had influenced his work the most, he replied: I started reading sf when I was about twelve and I read all I could, so any author who was writing about that time, I read. But there's no doubt who got me off originally and that was A.E. van Vogt. There was in van Vogt's writing a mysterious quality, and this was especially true in The World of Null A . All the parts of that book did not add up; all the ingredients did not make a coherency. Now some people are put off by that. They think that's sloppy and wrong, but the thing that fascinated me so much was that this resembled reality more than anybody else's writing inside or outside science fiction. Dick also defended van Vogt against Damon Knight’s criticisms: Damon feels that it's bad artistry when you build those funky universes where people fall through the floor. It's like he's viewing a story the way a building inspector would when he's building your house. But reality really is a mess, and yet it's exciting. The basic thing is, how frightened are you of chaos? And how happy are you with order? Van Vogt influenced me so much because he made me appreciate a mysterious chaotic quality in the universe which is not to be feared. ηθελα εδω και τοσο καιρο να ξεκινησω παλι και το καλυτερο του, The World of Null-A, αλλα τωρα φοβαμαι λιγο μην απογοητευτω...μικρος το λατρευα αληθεια, δεν περιμενα να εχει αυτην την εκδοση κι αλλος (Βιπερ Φαν), αχ οι θυμησες... εχω και τα Παιδια του Αυριο, οπως και την Αυτοκρατορια του Ατομου απο τις ιδιες εκδοσεις, εσεις τις εχετε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 28, 2012 Share Posted August 28, 2012 Εγώ έχω Αυτοκρατορία του ατόμου, Αναζήτηση για το μέλλον, Αναγέννηση και Υπερνούς από τα βιπεράκια. Έχω και από Λυχνάρι και από Μέδουσα και από Space και από Εξάντα... Γενικά 2-3 βιβλία του στα ελληνικά μου λείπουν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 29, 2012 Share Posted August 29, 2012 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 29, 2012 Share Posted August 29, 2012 (edited) "Το Τέρας της Σελήνης"! (Πάνω, δεύτερο από δεξιά.) Αν περηφανεύεστε ότι είστε έλλογα όντα και σκαμπάζετε έστω και ελάχιστα από λογοτεχνία, ούτε να το διανοηθείτε! Το βιβλίο δεν διαβάζεται! Και το σχόλιο του Dick για τον Α.Ε. Van Vogt μού εξηγεί θαυμάσια γιατί (με ελάχιστες εξαιρέσεις) δεν μου αρέσει ούτε ο Dick. Μυθιστορήματα φτιαγμένα με συρραφή δύο ή περισσότερων, άσχετων μεταξύ τους διηγημάτων; Τι άλλο θ' ακούσουμε; Σοβαρά τώρα, πραγματικά απορώ με το θράσος συγγραφέων και εκδοτών να κυκλοφορούν τέτοια πράγματα. (Για τους Έλληνες εκδότες που τα μετέφραζαν, ουδέν σχόλιο.) Edited August 29, 2012 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 30, 2012 Share Posted August 30, 2012 Ορίστε κύριοι και κυρίες, κάντε σήμερα - αύριο τις αξιολογήσεις που έχετε αμελήσει, το Σάββατο έχω για σας τους νέους ανανεωμένους πίνακες (προηγούμενη ανάρτηση 15 Ιουλίου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted August 31, 2012 Share Posted August 31, 2012 The moon is a harsh mistress Όχι ότι δεν έχει αδυναμίες, κυρίως στην πολιτική του σκέψη (και δεν εννοώ στο «δεξιός - αριστερός», αλλά στο κατά πόσο η επανάσταση που περιγράφεται, μπορεί να γίνει πράγματι από «τα πάνω», που λένε, δηλ. από 2-3 συνωμότες), όχι ότι δεν έχει επίσης 2-3 κοιλιές (στο σημείο που περιγράφει τη δημιουργία των επαναστατικών πυρήνων, πραγματικά σε εκνευρίζει με περιττές μαθηματικο-φιλολογίες), αλλά δεν παύει να είναι ένα υπέροχο μυθιστόρημα για την απελευθέρωση των αποικιών, που διαβάζεται μια και έξω. Το 2012 αγάπησα τον Χενλάιν και το ύφος του, περισσότερο από όσο τα προηγούμενα 30 χρόνια μαζί. 4.0 + 3.5 = 7.5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted September 2, 2012 Share Posted September 2, 2012 Greg Bear - Η Μουσική του Αίματος: 3,5 + 2,5 = 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 2, 2012 Share Posted September 2, 2012 Ορίστε, στο βαθμό συμφωνούμε. Δεν ξέρω στις αναλυτικότερες κρίσεις τι λες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted September 2, 2012 Share Posted September 2, 2012 Χμμ... κάπου γύρω στο εξάρι θα με βρείτε κι εμένα σύμφωνη. Το είχα διαβάσει πρόπερσι, όταν πρωτοξεκίνησα το project με τα 100 must, αλλά δεν έμεινα και τόσο ευχαριστημένη. Γενικά μ' αρέσει ο Greg Bear και μάλιστα θεωρώ το Eon και το Anvil of Stars από τα καλύτερα βιβλία ε.φ. που έχω διαβάσει, αλλά το Blood Music δεν μου άρεσε και τόσο. Μάλλον έχει να κάνει με τους λόγους που λέει ο Νίκος λίγο παραπάνω. Τράβηξε πάρα πολύ σε μέγεθος και σε χρόνο γι αυτό που ήθελε να πει. Προφανώς ως διήγημα θα ήταν μια χαρά, σαν μυθιστόρημα αφήνει και διάφορες τρύπες. Ας κάνουμε λοιπόν και μια επίσημη αξιολόγηση: 3.0+3.0 = 6.0 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.