BladeRunner Posted January 6, 2013 Share Posted January 6, 2013 (edited) Στη δίνη του χρόνου. Μ'αυτή την νουβέλα επιστημονικής φαντασίας της Κέιτ Βίλχελμ αρχίζω τα αναγνώσματα φαντασίας για το 2013. Αρκετά περίεργη και ενδιαφέρουσα ιστορία που θα μπορούσε να γίνει μια κάπως κλειστοφοβική ταινία. Αφηγητής σε πρώτο πρόσωπο είναι ο Έντι Λάσλοου, εφευρέτης της Φόρμας Λάσλοου. Οι δουλειές στο εργαστήριο πάνε αρκετά καλά, είναι παντρεμένος με δυο παιδιά, όλα είναι ιδανικά. Ώσπου έρχεται η νέα γειτόνισσα, η Κριστίν, χήρα του νομπελίστα Ρούντεμαν. Αυτή η γυναίκα έχει ένα χάρισμα, με το οποίο μπορεί να βλέπει όλα τα επίπεδα του χρόνου. Αλλά έχει και μια σκοτεινή ιδιότητα, η οποία μάγεψε τον νομπελίστα άντρα της. Ο Έντι κατάλαβε την ιδιότητα της Κριστίν και έπαιζε με το μυαλό της. Τα πράγματα όμως έγιναν πολύ επικίνδυνα. Καλογραμμένη ιστορία με λίγο μυστήριο και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αλλά χωρίς πολύ βάθος. Θα ήθελα να ήταν μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία. Κέιτ Βίλχελμ - Στη δίνη του χρόνου: 4+3=7 Edited January 6, 2013 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted January 8, 2013 Share Posted January 8, 2013 (edited) China Mieville - Η Πολη και η Πολη εν συντομια, με απογοητευσε η πρωτη επαφη με τον συγκεκριμενο συγγραφεα η υποθεση ειναι αυτη που περιγραφει πιο πανω ο Dimzar, αστυνομικο ΕΦ με μια πολυ καλη ιδεα, η οποια για εμενα ποτε δεν μετατρεπεται σε πολυ καλη ιστορια η περιγραφη του πως αλληλοπλεκονται οι πολεις χωρις να υπαρχει πραγματικη αλληλεπιδραση μεταξυ τους ειναι το καλο σημειο του εργου, ομως η ιδια η υποθεση κατα τα αλλα μου φανηκε αρκετα τετριμμενη και αργει αρκετα να εξελιχθει στα θετικα λοιπον το περιβαλλον του μυθιστορηματος, αλλα στα αρνητικα η ιδια η ιστορια για την γραφη μου αφησε αναμεικτες εντυπωσεις, κραταω ομως ¨πισινη" γιατι το διαβασα σε μεταφραση που εχω την υποψια οτι εχανε σε μερικα σημεια, αρα ας μην τον αδικησω (μιας και γενικα εχουν ακουστει πολυ καλα λογια σε αυτον τον τομεα) συνολικα 3,5 + 3 = 6,5 Γαλαξιακή Αυτοκρατορία Άρα, αφού θέλετε μια ενιαία αξιολόγηση για τα τρία πρώτα βιβλία, αυτή είναι... 5.5+4=9.5 με συγκινεις βρε παλιοπαιδο... Edited January 8, 2013 by Ugh 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 8, 2013 Share Posted January 8, 2013 (edited) Η Αρχή της Αβεβαιότητας. Συλλογή διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας του Ντμίτρι Μπιλένκιν που γράφηκαν επί Σοβιετικής Ένωσης. Τελικά αυτοί οι Ρώσοι ξέρουν να γράφουν επιστημονική φαντασία και θα έπρεπε να μεταφραστούν στα ελληνικά περισσότερα έργα τους (τόσα βιβλία έχουν γράψει οι καταπληκτικοί αδελφοί Στρουγκάτσκι και έχουν μεταφραστεί μόνο δυο). Αυτή η συλλογή αποτελείται από 18 διηγήματα, όλα τους από απλώς καλά έως πολύ καλά. Επειδή είναι κάπως πολλά τα διηγήματα και βαριέμαι να γράψω ένα μικρό σχόλιο για το καθένα, θα αναφέρω εδώ ποια ξεχώρισα: Η Αρχή της Αβεβαιότητας, Τίποτ'άλλο από πάγος, Μάτια ξένου, Μοντέρνα κόλαση, Τεστ νοημοσύνης, Ένα μέρος στη μνήμη. Η γραφή πολύ καλή, ευχάριστη σε σημεία, σίγουρα ευκολοδιάβαστη. Επίσης όλα τα διηγήματα ήταν τροφή για σκέψη και θα μπορούσαν να αναπτυχθούν σε μυθιστορήματα. Αν βρείτε πουθενά το βιβλίο αυτό, μην διστάσετε, αγοράστε το. Εγώ φάνηκα τυχερός και το βρήκα με 4 ευρώ στο Μοναστηράκι. Ντμίτρι Μπιλένκιν - Η Αρχή της Αβεβαιότητας: 4.5+4=8.5 Edited January 8, 2013 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted January 9, 2013 Share Posted January 9, 2013 (edited) Revelation Space - Alastair Reynolds (2000) Το Revelation Space είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Alastair Reynolds , ένος από τους γνωστότερους σύχρονους sci-fi συγραφείς. To Revelation Space είναι μια hard sci-fi όπερα που σε πολλά σημεία μοίαζει έτοιμη να χαθεί κάτω από το βάρος των ιδεών του Reynolds , αλλά στο τέλος τα καταφέρνει να διασωθεί . Το μυθιστόρημα ακολουθεί τρία plotlines . Στον πλανήτη Resurgam ο ιδιοφυής επιστήμονας Dan Sylveste ανακαλύπτει μια χαμένη πόλη ενός εξωγήινου πολιτισμού που εξαφανίστηκε ξαφνικά πριν 900000 χρόνια . Το πλήρωμα του αστρόπλοιου Nostalgia for Infinity αναζητεί απεγνωσμένα τον Sylveste γιατί ίσως είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει τον καπετάνιο του Infinity από μια εξωγήινη ασθένεια . Και στον πλανήτη Yellowstone η δολοφόνος Ana Khouri αναλαμβάνει να βρει και να δολοφονήσει τον Sylveste. Αυτά τα τρία plotlines στο τέλος συγκλίνουν σε ένα επικό showdown. Το πιο ισχυρό σημείο του βιβλίου είνα ο slower than light γήινος πολιτισμός που δημιουργεί ο Reynolds. Σε κάποιο σημείο γίνεται δύσκολο να παρακολουθήσεις το timeline μιας και γεγονότα που γίνονται ταυτόχρονα , έχουν μεταξύ τους μερικές δεκαετίες διαφορά. (ps Reynolds ήταν επιστήμονας της ESA με phd στην Αστρονομία , οπότε το sci-fi είναι hard as in hardcore) . Επίσης το Nostalgia for Infinity είναι ένα εκπληκτικό πλοίο . Ένα γιγάντιο διαστημόπλοιο που κάποτε είχε εκατοντάδες χιλίαδες πλήρωμα μα τώρα πια έχουν μέινει μόνο πέντε . Αυτοί οι πέντε ονομάζονται Ultra και είναι σχεδόν ημίθεοι , μετά από συνεχείς γεννετικές μεταλλάγες για να αντέχουν στα μακρά διαστρικά ταξίδια . Το Revelation Space είναι από τα καλύτερα hard sci-fi που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Must read. 5 + 3 = 8 συμφωνω σε ολα μαζι σου, οι σκηνες που μου αρεσαν ιδιαιτερα ηταν αυτες που εξελισσονται στο διαστημοπλοιο, καθως και η ιδια η περιγραφη του σκαφους και του πληρωματος - πολυ θα ηθελα να το εβλεπα σε ταινια πολυ καλογραμμενο και θα ικανοποιησει το ιδιο τους φαν της σκληρης ΕΦ και της space opera καπως δυσκολο σε σημεια στα αγγλικα αλλα αξιζει η δικη μου βαθμολογια 5 + 3,5 = 8,5 Edited January 9, 2013 by Ugh Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted January 12, 2013 Share Posted January 12, 2013 (edited) Ο Ανυρωπος Συν - Φρεντερικ Πολ 4 + 3,5 = 7,5 Ωραια ιδεα,μαλλον καλη εκτελεση,αν και περιμενα(και ηθελα) να διαβασω περισσοτερα για τον Αρη.Ομως φαινεται πως ο Πολ ηθελε να ριξει το βαρος στον ψυχολογικο και συναισθηματικο τομεα.Οχι οτι αυτο ειναι κακο,αλλα θα θεωρουσα καλυτερο να εχει μεγαλυτερη εκταση η αποστολη στον Αρη.Επισης,στο τελος εχουμε και μια μικρη αποκαλυψη που μου αρεσε.Η γλωσσα ειναι στρωτη και βοηθαει στη γρηγορη και ευκολη αναγνωση.Γενικα ωραιο βιβλιαρακι.Το εχει διαβασει κανεις αλλος;Με μια μικρη ερευνα που εκανα,ειδα οτι οι περισσοτεροι εχετε διαβασει ενα αλλο του Πολ. Edited January 12, 2013 by gregacm Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted January 12, 2013 Share Posted January 12, 2013 Ο Ανυρωπος Συν - Φρεντερικ Πολ 4 + 3,5 = 7,5 Ωραια ιδεα,μαλλον καλη εκτελεση,αν και περιμενα(και ηθελα) να διαβασω περισσοτερα για τον Αρη.Ομως φαινεται πως ο Πολ ηθελε να ριξει το βαρος στον ψυχολογικο και συναισθηματικο τομεα.Οχι οτι αυτο ειναι κακο,αλλα θα θεωρουσα καλυτερο να εχει μεγαλυτερη εκταση η αποστολη στον Αρη.Επισης,στο τελος εχουμε και μια μικρη αποκαλυψη που μου αρεσε.Η γλωσσα ειναι στρωτη και βοηθαει στη γρηγορη και ευκολη αναγνωση.Γενικα ωραιο βιβλιαρακι.Το εχει διαβασει κανεις αλλος;Με μια μικρη ερευνα που εκανα,ειδα οτι οι περισσοτεροι εχετε διαβασει ενα αλλο του Πολ. το εχω διαβασει παλαιοτερα απο τις εκδοσεις Alien θυμαμαι οτι δεν το βρηκα κακο αλλα ουτε και κατι το ιδιαιτερο - πιθανον στην εποχη του να ηταν πιο πρωτοποριακο ενω αργοτερα το θεμα με το οποιο καταπιανεται εχει δουλευτει αρκετα και απο αλλους. ευκολοδιαβαστο ηταν παντως και η γραφη ευχαριστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 22, 2013 Share Posted January 22, 2013 Η μηχανή του χρόνου. Αυτό είναι το πιο πολυδιαβασμένο έργο του Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς, αλλά εμένα -έχοντας διαβάσει τα άλλα τρία κλασικά του έργα (Ο πόλεμος των κόσμων, Ο αόρατος άνθρωπος και Το νησί του Δόκτορος Μορώ) έχω πλήρη άποψη πλέον για το έργο του Γουέλς- μου φάνηκε το πιο αδύναμο και σε σημεία βαρετό. Ουσιαστικά μ'αυτό το έργο έγινε γνωστό σαν λογοτεχνικό είδος η επιστημονική φαντασία και σ'αυτό το βιβλίο βασίστηκαν πολλά άλλα βιβλία επιστημονικής φαντασίας, που έχουν να κάνουν με ταξίδια στον χρόνο κλπ κλπ. Αλλά από τεχνικής άποψης έχει μπόλικα προβλήματα, αν και στην εποχή που γράφηκε σίγουρα και δίκαια θα ήταν πρωτοποριακό και ενδιαφέρον. Η ιστορία είναι γνωστή και αφορά έναν χρονοταξιδιώτη που ταξίδεψε με μια μηχανή του χρόνου στο 802.701 μ. Χ., σε μια εντελώς διαφορετική και περίεργη Γη. Εκεί συναντά δυο φυλές, τους Ελόι, που ζουν στην επιφάνεια της γης και τους Μόρλοκς, που ζουν υπογείως. Ο Χρονοταξιδιώτης, λοιπόν, μας περιγράφει αυτά που είδε και μας αναλύει τις κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές και άλλου είδους αλλαγές πάνω στην ανθρώπινη φυλή. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα δοκίμιο με την μορφή μυθιστορήματος, που θέτει πολλά ερωτήματα για την ανθρώπινη κοινωνία. Η γραφή δείχνει τα χρόνια της, αλλά είναι καλή και στο γνωστό επίπεδο και στιλ του Γουέλς. Το βιβλίο διαβάζεται γρήγορα και εύκολα, αν και σε σημεία κουράζει λίγο. Γενικά προτείνεται επειδή είναι κλασικό στο είδος του και γιατί ενέπνευσε πολλά άλλα έργα επιστημονικής φαντασίας. Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς - Η μηχανή του χρόνου: 4+3=7 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 24, 2013 Share Posted January 24, 2013 (edited) Ο Δωρητής. Είμαι ο δεύτερος μέσα στο φόρουμ που διαβάζει και βαθμολογεί τον Δωρητή (The Giver) της Λόις Λόουρι μετά τον Nikosal που του έβαλε κάτω από την βάση (4.5/10), δικαιολογώντας με ένα μίνι σεντόνι την άποψή του για το βιβλίο. Εμένα τα βιβλία φαντασίας που απευθύνονται σε νέους μου αρέσουν κάμποσο, γιατί διαβάζονται εύκολα και γρήγορα και συνήθως περνάνε και κάποια μηνύματα, και ως γνωστών δεν είμαι και τόσο αυστηρός όσο είναι ο Nikosal μερικές φορές, οπότε το βιβλίο σε γενικές γραμμές μου άρεσε. Η ιστορία του βιβλίου αφορά έναν δυστοπικό κόσμο, ή μάλλον έναν αντί-ουτοπικό κόσμο, όπου όλα είναι υπό έλεγχο. Ο κόσμος είναι χωρισμένος σε Κοινότητες. Δεν υπάρχουν πόλεμοι, φτώχεια, πείνα, φόβος ή πόνος στις Κοινότητες. Ο κάθε άνθρωπος της Κοινότητας έχει και από έναν ρόλο. Δεν υπάρχουν επιλογές. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο 12χρονος Τζόνας, που στην τελετή "ενηλικίωσης" καλείται να εκπαιδευτεί από τον Δωρητή. Ο Δωρητής κατέχει όλες τις μνήμες που έχουν να κάνουν με τον πόνο, την αγάπη, την ευχαρίστηση, τον φόβο και γενικά ό,τι έχει να κάνει με την αληθινή ζωή. Ο Τζόνας βλέπει πως ήταν κάποτε ο πραγματικός κόσμος, ή τέλος πάντων πως είναι ακόμα και τώρα, έξω από την Κοινότητα. Βλέπει την Αλήθεια. Δεν υπάρχει σημείο επιστροφής μετά απ'αυτό... Συμφωνώ με πολλά από αυτά που έθιξε ο Nikosal στην κριτική του (ποστ #501 στο παρόν τόπικ), υπάρχουν διάφορες ευκολίες και ασάφειες γύρω από τον κόσμο που δημιούργησε η Λόουρι, όπως και αρκετά αναπάντητα ερωτήματα, αλλά γενικά δεν θέλω να τα πολυσκαλίζω όλα. Μου άρεσε η ατμόσφαιρα και η γενική αίσθηση, η γραφή ήταν απλή και δεν ήταν δα και τόσο άσχημη, γενικά πέρασα καλά, χωρίς βέβαια να έχω διαβάσει κάτι το πρωτότυπο και χωρίς να είμαι πλήρως ευχαριστημένος με το τέλος. Αν ενδιαφέρεστε για το βιβλίο, υπάρχει σε σούπερ προσφορά στην Πολιτεία (2,42€). Λόις Λόουρι - Ο Δωρητής: 5+3=8 Edited January 24, 2013 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan-tasy Posted January 29, 2013 Share Posted January 29, 2013 Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο, Ντικ 5 & 3,5 = 8,5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elerran Posted January 30, 2013 Share Posted January 30, 2013 Φίλιπ Ντικ Ονειρεύονται τα ανδροειδή ηλεκτρικά πρόβατα; Η πιο γνωστή νομίζω ιστορία του συγγραφέα, με το μεγάλο ερώτημα του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος... Ένας κυνηγός κεφαλών αναλαμβάνει να βρει κάποια ανδροειδή που εμφανισιακά δεν διαφέρουν καθόλου από τους ανθρώπους, με σκηνικό έναν κεστραμμένο κόσμο. Μια απαισιόδοξη και βαθυά κυνική ματιά στο μέλλον (με άλλα λόγια το στυλ μου) 4,5 + 3 = 7,5 Ούμπικ Ο πρωταγνιστής Joe Chip δουλευέι σε μια εταιρεία παροχής προστασίας από τηλεπαθητικούς, όταν αναλαμβάνει να εκτιμήσει τις ικανότητες μιας νέας υποψήφιας για στρατολόγηση. Αμέσως μετά, μια τεράστια επιχειρηματική ευκαιρία παρουσιάζεται στο αφεντικό της εταιρίας, ο οποίος συγκεντρώνει μια ομάδα, στην οποία συμπεριλαμβάνει την νεοσύλλεκτη, και αναχωρεί για τις εγκαταστάσεις του πελάτη. Εκεί αποδεικνύεται πως η ευκαιρία ήταν στην πραγματικότητα παγίδα, και το αφεντικό τραυματίζεται σοβαρά. Ο Chip κάνει ότι μπορεί για να τον βάλει σε κατάσταση half-life (κάτι σαν matrix για πεθαμένους), ενώ γύρω του αρχίζει και παρατηρεί όλο και πιο παράξενα πράγματα. Και παντού βλέπει ενδείξεις που του λένε να προμηθευτεί ένα μπουκαλάκι Ubik, που θα του λύσει όλα τα προβλήματα. Μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο; Μήπως έχει κάποια σχέση το καινούριο μέλος της ομάδας; Το Ούμπικ πατάει με το ένα πόδι στην επιστημονική φαντασία, και με το άλλο στον τρόμο. Και αν και το κομμάτι του τρόμου το βρήκα καλό, το κομμάτι της επ. φαντασίας το βρήκα κάπως αδύνατο. 3,5 + 3 = 6,5 Η προτελευταία αλήθεια Στις αρχές του 21ου αιώνα ξέσπασε ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, και οι πολίτες του κόσμου έσπευσαν μαζικά σε υπόγεια καταφύγια – εργοστάσια, όπου προστατευμένοι από τα πυρηνικά κατάλοιπα κατασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια τους μαχητές ρομπότ που πολεμούν στην επιφάνεια. Αλλά μήπως συμβαίνει κάτι άλλο; Αρκετά αδιάφορο βιβλίο, η κεντρική ιδέα είναι αρκετά ξεπερασμένη, οι τεχνολογικές προβλέψεις εντελώς εκτός στόχου, και η λύση στο μυστήριο λίγο άκυρη... μα time travel?? 2,5 + 2,5 = 5 Ο Άνθρωπος στο Ψηλό Κάστρο Το βιβλίο περιγράφει έναν διαφορετικό κόσμο, στον οποίο οι δυνάμεις του Άξονα κέρδισαν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, και έτσι η Ιαπωνία και η Γερμανία ουσιαστικά έχουν μοιράσει τον πλανήτη μεταξύ τους. Η Ιαπωνικές περιοχές βρίσκονται υπό ένα καθεστώς ήρεμης αφομοίωσης, υπό την Ιαπωνική πάντα κυριαρχία. Αντίθετα, οι περιοχές που ελέγχονται από τους ναζί, βρίσκονται υπό συνεχή καταστροφή, διαμόρφωση και ανοικοδόμηση, ενώ οι ναζί έχουν ξεκινήσει και την εξερεύνηση του διαστήματος. Θυμάμαι να διαβάζω το βιβλίο, ευχάριστα μεν, αλλά όσο πλησίαζα στο φινάλε δεν μπορούσα να φανταστώ πώς μπορεί να τελειώσει, αλλά τελικά είχε ένα από τα καλύτερα φινάλε που έχω διαβάσει ως τώρα 5,5 + 3,5 = 9 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 20, 2013 Share Posted February 20, 2013 (edited) Διπλή ταυτότητα. Νεανικό μυθιστόρημα μυστηρίου με στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, τα οποία αποκαλύπτονται προς την μέση της ιστορίας. Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε έφηβους του Γυμνασίου και του Λυκείου, αλλά μπορεί να διαβαστεί κάλλιστα και από αναγνώστες μεγαλύτερης ηλικίας. Πρωταγωνίστρια και αφηγήτρια της ιστορίας είναι η Μπέθανι, η οποία σε λίγες μέρες θα κλείσει τα δεκατρία της χρόνια. Όμως όσο πιο πολύ πλησιάζουν τα γενέθλιά της, τόσο πιο παράξενοι και απόμακροι γίνονται οι γονείς της, μέχρι που κάποια μέρα την πάνε με το αυτοκίνητο σε ένα άγνωστο γι'αυτήν μέρος, το Σάντερφιλντ, και την αφήνουν με πόνο καρδιάς σε μια άγνωστη θεία, αδελφή της μητέρας της. Της είπαν ότι είναι για το καλό της, για να είναι ασφαλής. Από τι κινδύνευε όμως; Και γιατί τόση μυστικότητα; Και πόσο θα κρατούσε η εγκατάσταση της στο σπίτι της άγνωστης θείας; Και γιατί την κοιτάνε παράξενα μερικοί κάτοικοι της πόλης; Αυτά και άλλα πολλά είναι μερικά από τα ερωτήματα που η Μπέθανι θέλει να βρει τις απαντήσεις τους... Δεν λέω, αρκετά ιντριγκαδόρικο θέμα, γενικά μου αρέσουν τα βιβλία μυστηρίου που δεν ξέρεις ακριβώς τι θα συναντήσεις παρακάτω, αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο και πιο συγκλονιστικό. Ίσως επειδή απευθύνεται περισσότερο σε νέους, ίσως γιατί εγώ έχω συνηθίσει σε πιο αποκαλυπτικά θρίλερ, γενικά δεν έμεινα κάγκελο από τις αποκαλύψεις, κυρίως γιατί έρχονταν σιγά-σιγά και ήξερες που το πήγαινε η συγγραφέας. Πάντως γενικά ήταν καλό σαν βιβλίο, αν και φυσικά όχι το κλασικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας. Επίσης δεν συμβαίνουν και πάρα πολλά, δεν υπάρχει δράση και περιπέτεια, απλά λίγο σασπένς και μυστήριο. Η γραφή δεν είναι παιδική, σέβεται τον νέο αναγνώστη, αλλά φυσικά είναι απλή και εύκολη στην κατανόηση.Μάργκαρετ Πίτερσον Χάντιξ - Διπλή ταυτότητα: 4+3.5=7.5 Edited June 2, 2013 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ugh Posted February 20, 2013 Share Posted February 20, 2013 Φιλιπ Κ. Ντικ - Λαβυρινθος Θανατου (A Maze of Death) [1968] σε εναν κοσμο οπου ο θεος και οι διαφορες υποστασεις του ειναι κατι που μπορεις ακομη και να συναντησεις προσωπικα και μεσω προσευχης μπορουν να ικανοποιησουν καποια επιθυμια σου, ενας αριθμος ανθρωπων αγνωστων μεταξυ τους, διαφορων ειδικοτητων και δεξιοτητων, καταφθανουν σε εναν πλανητη, χωρις να γνωριζουν τι ακριβως υποτιθεται οτι πρεπει να κανουν εκει. οι θανατοι που αρχιζουν να συμβαινουν στην κοινοτητα τους αποκαλυπτουν οτι βρισκονται ολοι σε κινδυνο, ενω ενα μυστηριωδες "κτηριο" στην ευρυτερη περιοχη μπορει να κρυβει απαντησεις για το τι συμβαινει... ενα κλασσικο Ντικειο βιβλιο, δεν καταφερε να με βαλει εξαρχης στην θεση των πρωταγωνιστων (και ειναι πολλοι), αλλα προς το τελος αρχιζει να δειχνει τα "δοντια" του, καθως το παιχνιδι (στο οποιο ο Φιλιπ ειναι ασσος) του ποια ειναι η πραγματικοτητα και γιατι συμβαινει ο,τι συμβαινει ανατρεπει οτι γραφοταν στο μεγαλυτερο μερος του, τελειωνοντας με αλλο ενα κλασσικο twist του συγγραφεα και αφηνοντας καποια τελικα ερωτηματικα για την "πραγματικη" πραγματικοτητα μεσω της εμφανισης του (υποθετικα ανυπαρκτου) Διαμεσολαβητη στον Μορλευ μεχρι το μεσο του βιβλιου δεν ειχα καταφερει να μπω ομολογουμενως στο κλιμα και η γραφη μου φαινοταν καπως ατσαλη, ομως τελικα θα ελεγα με αποζημιωσε στο τελος. θα πρεπει να πω επισης οτι ηταν ενα απο τα πιο πεσσιμιστικα και σκοτεινα βιβλια του Ντικ που εχω διαβασει καθως η "πραγματικοτητα" του αεναου, ασκοπου και καταστροφικου για την ψυχικη υγεια του πληρωματος ταξιδιου αποδεικνυεται χειροτερη της ηδη ασχημης virtual reality δεν ηταν το καλυτερο του εργο για εμενα, ομως σαφεστατα με ικανοποιησε η τροπη που πηρε και τα ερωτηματα που θετει στο τελος. εν τελει δηλωνω ικανοποιημενος. 4 + 3 = 7 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 21, 2013 Share Posted February 21, 2013 Το παιχνίδι του Έντερ Κριτική: http://community.sff.gr/topic/5299-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%81/page__st__20#entry242631 Αξιολόγηση: Πλοκή: 6 Γραφή: 2 (σύνολο 8) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 22, 2013 Share Posted February 22, 2013 Φαρενάιτ 451. Θα το είχα διαβάσει νωρίτερα το βιβλίο, αλλά τόσο καιρό έμενα μακριά από τις δυο ελληνικές εκδόσεις που κυκλοφορούσαν μέχρι τώρα, γιατί άκουσα πολλά αρνητικά σχόλια για τις μεταφράσεις τους. Οπότε περίμενα μέχρι οι εκδόσεις Άγρα να το μεταφράσουν, με την κλασική ποιότητα των εκδόσεων τους (και το πολυτονικό που τόσο μ'αρέσει να διαβάζω). Το λοιπόν, κλασικό, πολυδιαβασμένο δυστοπικό έργο επιστημονικής φαντασίας, τροφή για μπόλικη σκέψη, που διαβάζεται άνετα από τον καθένα, και ας μην του αρέσει η επιστημονική φαντασία, και ας μην του αρέσει γενικά το διάβασμα! 451 βαθμοί Φαρενάιτ είναι η θερμοκρασία στην οποία το χαρτί των βιβλίων πιάνει φωτιά και καίγεται. Κάπου στο μέλλον, όχι ιδιαίτερα μακρινό, κάπου στις Ηνωμένες Πολιτείες, βλέπουμε την ζωή του πυρονόμου Μόνταγκ, που έκαιγε σπίτια, αφού πρώτα έκαιγε τα βιβλία που βρίσκονταν μέσα. Ώσπου κάτι άλλαξε μέσα του, μετά από μια συνάντηση που είχε με μια νεαρή και άγνωστη κοπέλα. Φυσικά δεν είναι αυτό το μόνο πρόβλημα σ'αυτή την δυστοπική κοινωνία, δηλαδή το κάψιμο των βιβλίων, αλλά όλα τα παρελκόμενα: Άβουλοι άνθρωποι που σπαταλάνε τον χρόνο τους σε ανοησίες, ακουστικά στ'αυτιά των ανθρώπων τα οποία μεταδίδουν διαφημίσεις, εκπομπές, μουσική, κυβερνητικές ανακοινώσεις κλπ, διαδραστικές οθόνες σε όλους τους τοίχους των σπιτιών που αποχαυνώνουν τον κόσμο, κάμερες, φονικά παιχνίδια κλπ κλπ. Εγώ δεν μπορώ να κάνω χωρίς βιβλία, και αν ήμουν σ'αυτή την κοινωνία ένας γέρος που είχε μάθει αλλιώς από μικρός, σίγουρα θα ήμουν το επόμενο θύμα των πυρονόμων, μιας και το σπίτι μου θα ήταν πήχτρα στα βιβλία! Η γραφή είναι καταπληκτική, εξαιρετική, απίθανη. Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος αφήγησης, πολλές προτάσεις, παρομοιώσεις, περιγραφές, γι'αυτό και του βάζω άριστα! Ευτυχώς έχω όλα τα γνωστά του έργα και σίγουρα θα προμηθευτώ όλα τα βιβλία του που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά και δεν έχω. Και για να κλείσω εδώ: Μπορεί το 1984 και το Φαρενάιτ 451 να έχουν διαφορές, πιστεύω όμως ότι σαν έργο το Φαρενάιτ 451 είναι ανώτερο. Κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο θα διαβάσω και το άλλο βιβλίο της άτυπης τριλογίας, το Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος του Άλντους Χάξλεϊ, αλλά και αυτό δύσκολα θα ξεπεράσει το Φαρενάιτ 451... Ρέι Μπράντμπερι - Φαρενάιτ 451: 6+4=10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 23, 2013 Share Posted February 23, 2013 (edited) The X-Files: Χ, σημαδεύοντας το στόχο. Πρόκειται για το novelization του πρώτου επεισοδίου της πρώτης σαιζόν της σειράς X-Files. Σ'αυτό το βιβλίο γνωρίζονται και συνεργάζονται για πρώτη φορά οι ντετέκτιβ του FBI Φοξ Μόλντερ και Ντέινα Σκάλι. Τα ανώτερα κλιμάκια του FBI έβαλαν την εγκεφαλική και πιστή στα ανθρώπινα επιστημονικά δεδομένα Ντέινα Σκάλι να ελέγχει, κατά κάποιο τρόπο, τις μεθόδους έρευνας του ιδιότροπου Φοξ Μόλντερ σε υποθέσεις παράξενες και δυσεπίλυτες. Ο Φοξ Μόλντερ πιστεύει στην ύπαρξη εξωγήινων και στα διάφορα παράξενα του κόσμου μας, γι'αυτό και ερευνά υποθέσεις με μεταφυσικές προεκτάσεις, τα γνωστά X-Files. Η ντετέκτιβ Σκάλι με την πρώτη μόλις υπόθεση θα καταλάβει ότι ο Μόλντερ ναι μεν είναι ιδιότροπος, αλλά σίγουρα όχι τρελός... γιατί κάτι υπάρχει εκεί έξω... Λοιπόν, το συγκεκριμένο βιβλιαράκι (μόλις 126 σελίδες!) δεν έχει και πολλές λογοτεχνικές αρετές ούτε βάθος στην υπόθεση. Ό,τι συμβαίνει στο πρώτο επεισόδιο το διαβάζουμε σ'αυτό το βιβλίο, χωρίς όμως να μένουμε το ίδιο ευχαριστημένοι, μιας και φυσικά το τηλεοπτικό επεισόδιο είναι ανώτερο σε ποιότητα απ'ότι αυτό το novelization. Η γραφή επίσης δεν είναι τόσο καλή, οι περισσότερες προτάσεις είναι μικρές σε μέγεθος, με πολλές αχρείαστες τελείες. Πάντως σίγουρα διαβάζεται γρήγορα και ξεκούραστα, νιώθοντας λίγη από την ατμόσφαιρα της τηλεοπτικής σειράς. Γι'αυτό και δεν είμαι τόσο αυστηρός. Λες Μάρτιν - The X-Files: Χ, σημαδεύοντας το στόχο: 3.5+2.5=6 Edited March 1, 2013 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted February 23, 2013 Share Posted February 23, 2013 (edited) John Sladek, Tik-Tok Έξυπνο, διασκεδαστικό, ενοχλητικό, όλα. 4.0 + 3.5 = 7.5 Lavie Tidhar, Osama Θα γράψω πιο αναλυτικά μόλις μπορέσω, στο τόπικ με το project 5N. Δεν το έχω αφήσει, ο Tidhar ήταν ο δεύτερος νέος συγγραφέας που «γνώρισα». 3.0 + 3.0 = 6.0 Edited February 23, 2013 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 1, 2013 Share Posted March 1, 2013 (edited) Κρυστάλλινος Κόσμος. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του Μπάλαρντ που διαβάζω, μετά την καταπληκτική Αυτοκρατορία του Ήλιου, την ενδιαφέρουσα Πλημμύρα και την πολύ καλή νουβέλα με τον τίτλο Εκτός Ελέγχου, και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο Μπάλαρντ είναι ένας ξεχωριστός συγγραφέας με εξαιρετική πένα και φαντασία. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Έντουαρντ Σάντερς, γιατρός που ειδικεύεται στην θεραπεία της λέπρας και που ασκεί την ιατρική στο Λεπροκομείο του Φορτ Ιζαμπέλ στο Καμερούν. Ταξιδεύει μέσα στη ζούγκλα του Καμερούν με προορισμό το Μον Ρουαγιάλ, ώστε να συναντήσει δυο φίλους και ίσως να αναστήσει μια σχέση. Όμως κάτι περίεργο συμβαίνει στο Μον Ρουαγιάλ, υπάρχει μια αναταραχή, στρατιώτες πηγαινοέρχονται, Ευρωπαίοι που δουλεύουν στα ορυχεία φεύγουν με τα πράγματά τους... Ώσπου μαθαίνουμε ότι το δάσος αρχίζει σιγά-σιγά να κρυσταλλιάζει, κάτι που φυσικά επηρεάζει την φύση αλλά και τους κατοίκους... Και δεν ξέρουν πως και αν σταματήσει αυτή η διαδικασία... Η γραφή πιστεύω ότι φτάνει σε άριστα επίπεδα, οι περιγραφές είναι καταπληκτικές, οι εικόνες που δημιούργησε ο Μπάλαρντ πανέμορφες και η ατμόσφαιρα εξαιρετική. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, με μπόλικη δράση και δυνατές σκηνές και η πλοκή, αν και χωρίς πολύ μυστήριο και αποκαλύψεις, σίγουρα σε κρατάει. Επίσης σε κανένα σημείο του βιβλίου δεν ένιωσα ότι βαριέμαι, άλλωστε μου αρέσει να διαβάζω περιπετειώδεις ιστορίες σε άγρια και όμορφα μέρη όπως οι αφρικανικές ζούγκλες, οι έρημοι, τα τροπικά δάση και άλλα παρόμοια. Από Μπάλαρντ μου μένουν αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη τα καλτ Crash, Έκθεση Ωμοτήτων και Οι άνθρωποι του Μιλένιουμ, αναζητώ το Νύχτες Κοκαΐνης που κυκλοφόρησε χρόνια πριν από τον Καστανιώτη και σίγουρα θα διαβάσω στ'αγγλικά, αν στο μεταξύ δεν μεταφραστούν, το High Rise και το Concrete Island που είναι μικρά σε μέγεθος και πολύ, πολύ ενδιαφέροντα. Η έκδοση που διάβασα είναι του Εξάντα και η μετάφραση μου φάνηκε πολύ καλή. Κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και από τις εκδόσεις Ars Nocturna, με άλλη μετάφραση. Τζ. Γκ. Μπάλαρντ - Κρυστάλλινος Κόσμος: 4.5+4=8.5 Edited March 1, 2013 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 6, 2013 Share Posted March 6, 2013 Ο κυρίαρχος των ονείρων. Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο του Ρότζερ Ζελάζνυ που διαβάζω, μετά τα εξαιρετικά Ο Κύριος του Φωτός και Επιστροφή στη Γη και το ενδιαφέρον Ο Γυρισμός του Δήμιου, και ενώ σε καμία περίπτωση δεν φτάνει την ποιότητα και την αξία των δυο πρώτων βιβλίων, σίγουρα πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Το βιβλίο γράφηκε το 1966 και πρέπει να ήταν αρκετά μπροστά από την εποχή του, όσον αφορά την ψυχιατρική επιστήμη, μιας και οι μέθοδοι που αναλύονται μέσα στο βιβλίο τότε δεν υπήρχαν καν, με το ηλεκτροσόκ να αποτελεί πανάκεια... Κυρίαρχος των ονείρων είναι ο Πλάστης, ο ψυχίατρος Τσαρλς Ρέντερ, που με την βοήθεια κάποιων τεχνολογικά εξελιγμένων μηχανημάτων δημιουργεί μια εικονική πραγματικότητα, ένα ζωντανό όνειρο, στο οποίο εισάγει τους ασθενείς του ώστε να τους θεραπεύσει. Όμως κάποια στιγμή γνωρίζεται με μια αινιγματική και όμορφη γυναίκα, την Αϊλήν Σάλοτ, η οποία θέλει να γίνει και αυτή Πλάστης. Το θέμα είναι ότι αυτή η γυναίκα είναι εκ γενετής τυφλή. Τελικά ο Ρέντερ θα παραβιάσει τους κανόνες και θα δεχτεί αυτή την πρόκληση, με τις όποιες συνέπειες... Στην ιστορία αυτή γνωριζόμαστε και με ένα σκύλο, οδηγό της Αϊλήν, ο οποίος είναι μεταλλαγμένος και μπορεί να μιλάει και να συνεννοείται με τους ανθρώπους! Μου φάνηκε ωραία αυτή η ιδέα. Γενικά όμως το βιβλίο έχει κάποια προβληματάκια: Οι χαρακτήρες δεν έχουν και πολύ βάθος, η πλοκή δεν έχει ιδιαίτερες εκπλήξεις και ανατροπές και το τέλος είναι μάλλον απότομο, ενώ και η αφήγηση έχει προβλήματα συνοχής κάποιες στιγμές και χρειάζεται μια προσοχή για να μην χάσεις την μπάλα. Πάντως η γραφή είναι καλή, όχι το ίδιο καλή με τα δυο αριστουργήματα του Ζελάζνυ βέβαια, κάποιες σκηνές πολύ ενδιαφέρουσες και κάποιες εικόνες πολύ όμορφες, γενικά πρόκειται για ένα έργο με ιντριγκαδόρικες ιδέες που όμως δεν αναλύθηκαν όπως έπρεπε. Σε κάποια στιγμή, πάντως, μου θύμισε ολίγον τι από Inception. Πρέπει να έχει διαβάσει το βιβλίο ο Nolan. Ρότζερ Ζελάζνυ - Ο κυρίαρχος των ονείρων: 4+3=7 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 14, 2013 Share Posted March 14, 2013 Νόμιζα ότι ήταν μόνο το Ender's Game, αλλά να και το Starship Troopers: Ένα δεύτερο βιβλίο που δεν καταλαβαίνω γιατί συμπεριλαμβάνεται στις περισσότερες λίστες των εφ masterworks. Το 2012 ήταν για μένα η χρονιά Heinlein και ό,τι διάβασα μου άρεσε. Το Starship ήταν μεγάλη απογοήτευση από πολλές απόψεις. Για να το περιγράψω με λίγες λέξεις: Μια μη-ιστορία γύρω από τους πεζοναύτες, πολύ φτωχά μεταγραμμένη στο μέλλον, χωρίς το συνηθισμένο χιούμορ του σπουδαίου -κατά τα άλλα- συγγραφέα. 2.5 + 3.0 = 5.5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted March 20, 2013 Share Posted March 20, 2013 Θνητοί Θεοί- Richard Morgan Μείγμα νουάρ αστυνομικού με sci-fi. Ναι, ξέρω, περίεργος συνδυασμός αλλά καταπληκτικός! Σύγχρονος τρόπος γραφής, φοβερές ιδέες (η ψυχή μας μπορεί και ψηφιοποιείται, οπότε ουσιαστικά καταργείται ο θάνατος. Για όλους; Όχι βέβαια, μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν). Κεντρικός ήρωας ο Τακέσι Κόβατς, πρώην απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών, κάτι μεταξύ ιδιωτικού ντετέκτιβ και κομμάντο. Μια περίεργη υπόθεση τον βγάζει από τον δίσκο (η φυλάκη της ψηφιοποιημένης ψυχής) και τον στέλνει στη Γη, όπου βρίσκεται χωμένος μέχρι τα αυτιά. Φοβερές ιδέες για ένα μέλλον που θυμίζει Ghost in the Shell, καιταιγιστική δράση, υπέροχοι διάλογοι και φυσικά πολλές ανατροπές. Μοναδικό μείον, τα πάρα πολλά πρόσωπα που μπλέκονται στην υπόθεση, με αποτέλεσμα να μπερδεύεσαι λιγάκι παραπάνω από όσο πρέπει. Θνητοί Θεοί- Richard Morgan: 6+ 3,5= 9,5 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dimzar Posted March 21, 2013 Share Posted March 21, 2013 Το παιχνίδι του Ender - Orson Scott Card Το αριστούργημα του OSC είναι ένα από τα καλύτερα sf μυθιστορήματα όλων το εποχών . Αν δεν κάνω λάθος πρόσφατα ψηφίστηκε ως το καλύτερο sf του προηγούμενου αιώνα από το Locus . Ο νεαρός Ender επιλέγεται λόγω των ικανοτήτων του , για να εκπαιδευτεί στο Battle School , στο μέρος όπου προετοιμάζοντε οι νέοι αξιωματικοί για να αντιμετωπίσουν μια εξωγηίνη απειλή. Το όλο βιβλίο είναι μια βίαια και σκοτεινή coming of age ιστορία , όπου ο χαρισματικός έντερ θα προσπαθήσει να διατηρήσει την ανθρωπία του μέσα από έναν συνεχή ανταγωνισμό και ψυχολογικό πόλεμο που δέχεται από τους άλλους εκπαιδεύομενους και εκπαιδευτές του . Δεν θεωρώ τον OSC σημαντικό συγγραφέα , δεν έχω μπορέσει να ολοκληρώσω τις συνέχειες του έντερ ούτε και το Homecoming ούτε και κάποιο άλλο από τα βιβλία του. Πάντα ΄περιμένω από αυτόν ένα νέο παιχνίδι του έντερ και πάντα με απογοητέυει Ίσως να είναι η κατάρα του να γράφεις ένα τόσο σημαντικό βιβλίο στην αρχή της καριέρας σου , είμαι για παράδειγμα περίεργος αν θα μπορέσει να κάνει μια αντίστοιχη επιτυχία με τον Harry Potter η Rowling . 6 + 3 = 9 Forever War - Joe Haldeman Το συγκεκριμένο βιβλίο με δίχασε αρκετά . Η υπόθεση είναι πανέξυπνη . Η ανθρωπότητα ξεκινάει ένα πόλεμο με έναν εξωγήινο πολιτισμό . Παρακολουθούμε την ζωή ενός στρατιώτη που υπηρετεί σε αυτόν τον διαστρικό πόλεμο . Μέχρι εδώ θυμίζει αρκετά τα Starship Troopers και Old Man's War . Η μεγάλη διαφορά είναι ότι χρησιμοποιεί το φαινόμενο του time dilation . Κάθε αποστολή του Mandella διαρκεί μερικούς μήνες στο διαστημα . Στην γη όμως περνάνε αιώνες . Δείχνε έτσι ο συγγραφέας πως εξελλίσεται η ανθρωπότητα , μέσα από τα μάτια ενός απλού στρατιωτη , κατά την διάρκεια ενός πολέμου που διαρκεί 1000 χρόνια . Το μεγάλο πρόβλημα με το βιβλίο είναι στο πως παρουσιάζει την εξέλιξη της ανθρωπότητας . Για παράδειγμα το πρόβλημα της αύξησης του πλυθησμού λύνεται με το να γίνουν όλοι gay . (Προφανώς στο μέλλον κανείς δεν εξήγησε το όλο concept της καπότας ) . Θα μπορούσε να ήταν ένα πραγματικό αριστούργημα εαν κατέφερνε να παρουσίασει μια πιο ενδιαφέρουσα ανθρώπινη κουλτούρα μέσα στους αιώνες , και εαν είχε ένα διαφορετικό τελικό δίδαγμα . Δεν θέλω να κάνω σποιλ. Διαβάστε και θα δείτε γιατί ξεκίνησε ο πόλεμος. 3.5 + 2.5 = 6 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 21, 2013 Share Posted March 21, 2013 Καλώς τον Alucard που είναι το 56ο μέλος του φόρουμ μας που συμμετέχει με αξιολογήσεις! Με αρκετές νέες αξιολογήσεις να έχουν προστεθεί το πρώτο τρίμηνο του 2013, ετοιμαστείτε για ανανεωμένους πίνακες αυτό το Σ/Κ. Όποια άλλη έχετε να προσθέσετε, δώστε την ως το Σάββατο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mr. R.Carter Posted March 21, 2013 Share Posted March 21, 2013 Θνητοι Θεοι - Richard Morgan: 5+3,5=8,5 Dune - Frank Herbert: 6+4=10 Tα Ανθη του Κακου - Μπραιαν Στεημπλφορντ: 3,5+3=6,5 Ubik - P.Κ.Dick: 6+4=10 D.A.D.O.E.Sheep - P.Κ.Dick: 5+3=8 Ο Συντηρητης των Κεραμεικων - P.Κ.Dick: 4,5+2,5=7 Γυριστε το Γαλαξια με Ωτοστοπ - Douglas Adams: 5+3=8 Κυνηγωντας τους Σλαν - Α.Ε.Βαν Βογκτ: 5+3=8 Τα τελευταια που διαβασα και οσα θυμαμαι για να βαθμολογησω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted March 21, 2013 Share Posted March 21, 2013 ...και το 57ο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted March 21, 2013 Share Posted March 21, 2013 (edited) George Orwell, 1984: 6+4=10 Philip K. Dick, Ubik: 6+4=10 Douglas Adams, The hitchhiker's guide to the galaxy: 6+4=10 Ursula Le Guin, The dispossessed: 6+4=10 Douglas Adams, Life, the Universe and Everything: 6+4=10 Frank Herbert, Dune: 6+4=10 Douglas Adams, The restaurant at the end of the universe: 6+4=10 William Gibson, Neuromancer: 6+4=10 H.G. Wells, The Time Machine: 6+4=10 William Gibson, Mona Lisa Overdrive: 6+4=10 Arthur C. Clarke, 2001, A Space Odyssey: 4+4=8 William Gibson, Count Zero: 6+4=10 Χμμ... Υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά θα έχω χαμηλότερες βαθμολογίες.. Edit: Αldous Huxley, Brave New World: 6+4=10 (δεν το βλέπω πουθενά... ) Η.G. Wells, The war of the worlds: 2+4=6 (βρήκα το φτυάρι μου ) Edited March 22, 2013 by Myyst Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.