Jump to content

Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ


Recommended Posts

Παρακαλώ του κύριους μοντεράτορες για Split topic.

Οι κυριοι μοντερατορες παρακαλουν να χρησιμοποιειται το κουμπι του report.

 

Επίσης, σε περιπτωση που εχει πατηθει το κουμπι να ενημερωσω οτι δεν μπορω να το δω απο το skin για κινητο

Link to comment
Share on other sites

Οι Δαίμονες. Ο Τζον Κρίστοφερ, συγγραφέας του βιβλίου, είναι κυρίως γνωστός στο εξωτερικό για τα βιβλία της εφηβικής σειράς επιστημονικής φαντασίας The Tripods (η τριλογία έχει μεταφραστεί στα ελληνικά), της εφηβικής σειράς φαντασίας The Sword of the Spirits και του δυστοπικού/μετά-αποκαλυπτικού The Death Of Grass, που είναι από τα κλασικότερα βιβλία της κατηγορίας του. Το Οι Δαίμονες, που ο τίτλος στο πρωτότυπο είναι The Possessors και όχι The Devils, όπως λανθασμένα αναφέρεται στην έκδοση του Κάκτου, δεν είναι ούτε από τα γνωστότερα ούτε από τα καλύτερά του βιβλία, παρόλ'αυτά εμένα με άφησε αρκετά ευχαριστημένο. Σ'ένα μικρό ξενοδοχείο στις ελβετικές Άλπεις, κάτι παράξενο συμβαίνει. Μια μέρα ένα μικρό παιδί ανακαλύπτει μια παράξενη μικρή γαλάζια μπάλα και ξαφνικά πέφτει σε κώμα. Και το ίδιο ξαφνικά, το βράδυ, ανακτά τις αισθήσεις του και εξαφανίζεται μες στο χιόνι. Και μετά έρχεται σ'επαφή με την μητέρα του. Τώρα οι δυο τους έχουν αλλάξει. Και όποιος έρχεται σ'επαφή μαζί τους παθαίνει το ίδιο. Ο αριθμός των "αλλαγμένων" ανθρώπων θ'αρχίσει να μεγαλώνει και οι εναπομείναντες φυσιολογικοί θα πρέπει να υπερασπιστούν τις ζωές τους με κάθε κόστος... Μην περιμένετε σπλάτερ σκηνές και άφθονη δράση, να περιμένετε όμως μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία με καλή γραφή, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, αρκετό σασπένς και ένα όχι τόσο ευχάριστο τέλος. Α, και δεν θα σας πάρει πολύ ώρα, είναι πολύ ευκολοδιάβαστο, εγώ μέσα σε τρεισήμισι συνεχόμενες ώρες το τελείωσα. Η ελληνική μετάφραση μου φάνηκε ικανοποιητική, αν και έδειχνε βέβαια τα χρονάκια της.

 

Τζον Κρίστοφερ - Οι Δαίμονες: 4.5+3=7.5

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ben Bova, Venus

Δεν θα το χαρακτήριζα απογοητευτικό, αλλά δεν το συστήνω και για ανάγνωση. Μου αρέσουν τα μυθιστορήματα σε διάφορες γωνιές του ηλιακού συστήματος, επειδή το μέλλον είναι σχετικά κοντινό και χειροπιαστό και ο συγγραφέας δεν τη γλιτώνει με αέρα -πρέπει να διαβάσει και να ξέρει τι γράφει. Ο Bova το κάνει, ακόμα και η ιδέα του δεν είναι κακή, ωστόσο η πλοκή, οι χαρακτήρες και οι μεταξύ τους σχέσεις κινούνται στη μετριότητα.

 

2.5 + 3.0 = 5.5

 

Thomas Disch, Echo round this bones

Παλιό έργο του Ντις, με μια τόσο καλή ιδέα που πραγματικά σε αγχώνει (εμένα τουλάχιστον, με άγχωσε). Πρέπει να το διαβάσετε για να καταλάβετε τι εννοώ. Δεν καταφέρνει να το κλείσει όσο καλά το πήγαινε, πάντως αξίζει την προσοχή του αναγνώστη.

 

4.0 + 3.5 = 7.5

 

Michael P. Kube-McDowell, Odyssey

...ή πώς θα σκοτώσετε το ρομπότ-σύμπαν του Ισαάκ. Δεν νιώθεις ότι τα ρομπότ ανήκουν στον παιδικό μας κόσμο και ασφαλώς δεν ανήκουν οι εξωγήινοι.

 

2.0 + 2.0 = 4.0

 

Mike McQuay, Suspicion

Αυτή τη στιγμή τα έχω λίγο ξεχάσει, πάντως αυτό νομίζω ήταν το χειρότερο από τα δύο της σειράς -και αυτό που με έκανε να μη χάσω άλλο χρόνο μαζί της. Όσο για τα υπόλοιπα, βλ. αμέσως παραπάνω σημείωμα.

 

2.0 + 2.0 = 4.0

 

Jerry Oltion, The Getaway Special

Μου αρέσουν επίσης οι ιστορίες πρώτης επαφής και αυτή εδώ είναι καλή, μαζί με μια ιδέα για τα ταξίδια FTL που κάνει για λίγο τον καθένα μας να νιώσει έτοιμος να ταξιδέψει. Οι χαρακτήρες καλούτσικοι, το τέλος ελαφρώς εκτός τόπου όμως.

 

3.5 + 3.0 = 6.5

 

Keith Laumer, The great time machine hoax

Πολύ γουστόζικη ιστορία γύρω από δυο τύπους που βρίσκονται ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία και έναν υπολογιστή που ξέρει -και μπορεί να κάνει- τα πάντα. Πολύ καλές σκηνές και διάλογοι μαζί με εξαιρετικό χιούμορ, αν το δεχτείς ως χιούμορ του '64. Δεν ήξερα το συγγραφέα, τώρα τον συστήνω για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι ελαφρώς παλιομοδίτικο αλλά καλό και σύντομο.

 

4.0 + 3.5 = 7.5

Edited by nikosal
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καλημέρα σε όλους.

 

Τρίτο post από εμένα στις αξιολογήσεις:

 

Οι Δώδεκα Αιώνιοι (Justin Cronin): Το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Justin Cronin, με τη συνεχή δράση και την περιπλάνηση σε μια εφιαλτική γη, να κρατούν και πάλι ψηλά το ενδιαφέρον. Διαβάζεται γρήγορα ως συνέχεια του πρώτου βιβλίου και εν αναμονή του τρίτου και τελευταίου.

 

Βαθμολογία: 5,5+3,5=9,0

 

Ο πόλεμος των κόσμων (H.G. Wells): Γραμμένο το 1898 παραμένει άκρως ενδιαφέρον, με "ζωντανή" γραφή και γρήγορη πλοκή. Το μεγαλύτερο ωστόσο πλεονέκτημα αυτού του βιβλίου, για εμένα προσωπικά, αποτελεί το γεγονός ότι ο Γουέλς διατηρεί σε όλο το βιβλίο ένα χαλαρό ύφος, με έντονες δημοσιογραφικές αναφορές και μια περιγραφή των γεγονότων άμεσα κατανοητή και χωρίς απορίες για τον αναγνώστη. Στα συν του βιβλίου και το γεγονός ότι σε μεταφέρει σε μια άλλη εποχή, με ρομαντική θα έλεγα πλέον, διάθεση.

 

Βαθμολογία: 6,0+3,5=9,5

 

Το παιχνίδι του Έντερ (Orson Scott Card): Έλεγα καιρό να το διαβάσω, το έκανα τώρα εν όψει και της ταινίας, αλλά δεν... Πλήρως αναμενόμενη η πλοκή, αφήνει πολλές απορίες του στυλ, γιατί π.χ. ο Έντερ, αφού τον πειράζει αυτό που κάνει δεν φεύγει να τελειώνουμε, με το τέλος να είναι παιδικό. Θα του δώσω μια "ελαφριά" βαθμολογία, όση και το βιβλίο.

 

Βαθμολογία: 2,5+2,0=4,5

 

Παγκόσμιος πόλεμος Ζ (Max Brooks): Γραμμένο διαφορετικά (ότι έχει συμβεί, έχει συμβεί, τώρα παίρνουμε συνεντεύξεις από τους παθόντες και επιζώντες), το World War Z είναι ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο, που έχει μεν το κακό του ότι γνωρίζεις τι έχει συμβεί (ok, η ανθρωπότητα επέζησε), όμως σου δίνει μια αρκετά πειστική περιγραφή-έρευνα από την αρχή μέχρι και το τέλος του όλου πολέμου με τα ζόμπι, πώς ξεκίνησε κ.λπ. Καλό λοιπόν.

 

Βαθμολογία: 4,5+3,0=7,5

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Οι Γήινοι. Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε στο εξωτερικό αρχές 2013 και από την πρώτη στιγμή μου κίνησε το ενδιαφέρον, τόσο λόγω της θεματολογίας του όσο και λόγω των θετικών κριτικών από αναγνώστες, και έτσι ήλπιζα να μεταφραστεί στα ελληνικά το συντομότερο. Και να που ένα χρόνο αργότερα οι εκδόσεις Κλειδάριθμος το έφεραν και στην Ελλάδα. Πρόκειται πραγματικά για ένα πολύ ενδιαφέρον και ξεχωριστό φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, που θίγει με έξυπνο και χιουμοριστικό τρόπο όλα όσα συνθέτουν την ανθρώπινη φύση και πόσο μυστήριο και πολύπλοκο πλάσμα είναι, τελικά, ο άνθρωπος. Αφηγητής της ιστορίας είναι ένας εξωγήινος, που ήρθε στην Γη και πήρε την μορφή του Άγγλου μαθηματικού Άντριου Μάρτιν του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ (αφού βέβαια τον σκότωσε), με σκοπό να καταστρέψει κάθε απόδειξη για την επίλυση της Υπόθεσης Ρίμαν που είχε βρει ο καθηγητής και να σκοτώσει όσους πιθανώς γνωρίζουν κάτι για την επίλυση του μαθηματικού αυτού γρίφου. Η άποψη του για τα πλάσματα της Γης και, περισσότερο, για το κυρίαρχο, τον άνθρωπο, είναι το λιγότερο αρνητική. Όμως σιγά-σιγά, μέσω της συναναστροφής του με την οικογένεια του νεκρού πλέον καθηγητή και γενικά με άλλους ανθρώπους, θα καταλάβει πόσο ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι είναι οι γήινοι, παρά τις όποιες ατέλειες τους. Κάτι θ'αρχίσει ν'αλλάζει μέσα του. Όμως οι Διαχειριστές, οι εντολείς του, περιμένουν να ολοκληρωθεί η αποστολή που του ανατέθηκε... Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με μια μαύρη κωμωδία, μια σάτιρα, που σκοπός της δεν είναι απλά να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη με μια ιστορία υπερφυσικού, αλλά παράλληλα να τον προβληματίσει και να τον κάνει να σκεφτεί κάποια πράγματα. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, με ωραίο χιούμορ και στιγμές συγκίνησης, η πλοκή προσεγμένη και με λίγη αγωνία για την συνέχεια και η ατμόσφαιρα αρκετά ευχάριστη. Γενικά θα έλεγα ότι είναι ένα πολύ καλό μυθιστόρημα, έχει κάτι το διαφορετικό και το ξεχωριστό που θα ιντριγκάρει τον κάθε αναγνώστη. Αν ψάξει κανείς πολύ όλο και κάποιες ατέλειες θα βρει, αλλά εγώ προσωπικά έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος, πέρασα πάρα πολύ ωραία διαβάζοντάς το. Η ελληνική έκδοση καλαίσθητη, με προσεγμένη μετάφραση και ωραίο εξώφυλλο. The Humans στο πρωτότυπο.

 

Ματ Χέιγκ - Οι Γήινοι: 5.5+4=9.5

 

Για εμένα, μόνο και μόνο ότι το έγραψε ο Χέιγκ που έχει γράψει τους Ράντλεϋ, είναι λόγος να το αγοράσω.

Link to comment
Share on other sites

Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;, 4+2=6 ( παλιότερο σχόλιο: http://community.sff.gr/topic/15519-%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5-%CE%B7-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%AF%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CF%89%CF%84-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85/ )

 

Παναγιώτης Κούστας, Έξι Δισεκατομύρια Τρόποι Ζωής, 4+4=8 (σχόλιο: πιθανότατα αύριο)

 

Daniel Keyes, Flowers for Algernon, 4+4=8 (σχόλιο: http://community.sff.gr/topic/15628-daniel-keyes/ )

Edited by Myyst
Link to comment
Share on other sites

 Daniel Keyes - Λουλούδια για τον Άλτζερνον: 5,5+ 3,5 = 9

Link to comment
Share on other sites

Κι άλλη μια:

Daniel Keyes: Λουλούδια για τον Άλγκερνον: 5,0+4,0 = 9,0

Link to comment
Share on other sites

Ρόμποκοπ. Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που βασίζεται στο σενάριο της ομότιτλης ταινίας του 1987. Είτε έχετε δει την ταινία είτε όχι, λίγο έως πολύ κάτι θα έχετε ακούσει για την ιστορία. Πεδίο δράσης είναι το Ντιτρόιτ των Ηνωμένων Πολιτειών κάπου στο κοντινό μέλλον, το οποίο μαστίζεται από σκληρή εγκληματικότητα και με την εταιρεία Όμνικον να λύνει και να δένει στην πόλη, ελέγχοντας τις περισσότερες δημοτικές υπηρεσίες και έχοντας πολλά ιδιαίτερα σχέδια για την πόλη. Ένα απ'αυτά τα σχέδια, είναι η δημιουργία ενός ανθρώπου-ρομπότ που θα βοηθήσει στην πάταξη της εγκληματικότητας. Εθελοντές δύσκολα θα υπάρξουν, οπότε ελπίζουν στον βαρύ τραυματισμό ενός αστυνομικού. Ο νεαρός και οικογενειάρχης αστυνομικός Μάρφυ, θα τραυματιστεί σχεδόν θανάσιμα και θα είναι ο εκλεκτός για την μετατροπή του σε... Ρόμποκοπ. Οι πάσης φύσεως εγκληματίες θα τα βρουν σκούρα απέναντί του... Τι γίνεται όμως με τις σκέψεις και την μνήμη του; Και τι ρόλο βαράνε, πραγματικά, κάποια ανώτερα στελέχη της εταιρείας Όμνικον; Όπως θα περίμενε κανείς από ένα novelization τέτοιου είδους ταινίας, έχουμε να κάνουμε με μια παλπ περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας, με δεκάδες δυνατές σκηνές από την αρχή έως το τέλος, απλή πλοκή δίχως εκπλήξεις και φυσικά μονοδιάστατους χαρακτήρες. Η γραφή δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, αλλά νομίζω έκανε την δουλειά της. Οι φαν της ταινίας αλλά και αντίστοιχων ταινιών των 80's σίγουρα θα περάσουν καλά, διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα, οι υπόλοιποι διαβάστε κάτι άλλο καλύτερα.

 

Εντ Νάχα - Ρόμποκοπ: 4+3=7

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

The Martian-Andy Weir

 

Εξαιρετικό βιβλίο, αν και κομματάκι δύσκολο να το διαβάσεις στα Αγγλικά, αφορά την ιστορία ενός αστροναύτη που μετά από ένα ατύχημα η αποστολή του νομίζοντας τον για νεκρό φεύγει και αυτός μένει μόνος του στον Άρη όπου πρέπει να βρει τρόπους να επιζήσει και να έρθει σε επαφή με τη Γη προκειμένου να σωθεί. Στα τεράστια συν του βιβλίου η τρομερή αίσθηση του χιούμορ που έχει ο πρωταγωνιστής (πραγματικά πετάει απίστευτες ατάκες), η αγωνία που υπάρχει σε κάθε σελίδα αλλά και η ίδια η προσπάθεια που κάνει ο πρωταγωνιστής προκειμένου να παραμείνει ζωντανός η οποία από μόνη της είναι τρομερά ενδιαφέρουσα- τα σκαρφίσματα του πρωταγωνιστή θα εξάψουν την περιέργεια σας και θα ικανοποιήσουν τον μικρό nerd που κρύβετε μέσα σας. Το μόνο που δυσκολεύει είναι οι μάλλον πολλές τεχνικές λεπτομέρειες, αλλά αν μεταφραστεί σωστά υποθέτω θα φεύγει ακόμη ευκολότερα.

 

5,5+3,5=9

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ιωάννα Μπουραζοπούλου, Τι είδε η γυναίκα του Λωτ;, 5+3=8

 

Daniel Keyes: Λουλούδια για τον Άλγκερνον: 5,0+4,0 = 9,0

Link to comment
Share on other sites

Αναφέρω βιβλία για τα οποία έχω εκφράσει άποψη εδώ στο φόρουμ.

 

 

Προτελευταία Αλήθεια ~ Philip Dick (σχόλιο) , 5

 

Συντηρητής Κεραμικών ~ Philip Dick (σχόλιο), 6

 

Το Ηλεκτρικό Πρόβατο ~ Philip Dick (σχόλιο), 7.5

 

Γκλομπάλια ~ Ζακ - Κριστόφ Ρουφέν (σχόλιο), 7.5

 

Οριζόντιος Αποχαιρετισμός ~ Κ.W. Jeter (σχόλιο), 7.5

 

Νευρομάντης ~ William Gibso(σχόλιο)7.5

 

Κόμης Μηδέν ~ William Gibson (σχόλιο), 5

 

Ιστορίες Κυβερνοπάνκ ~ Θανάσης Βέμπος (σχόλιο), 4.5

Edited by Rincewind
Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα! Επιστρέφω με τα ως τώρα βιβλία του '14.

 

Grogory Benford - Timescape

 

3,5+2,5 = 6

 

Η πλοκή του βιβλίου εξελίσσεται σε δυο χρονικές περιόδους, 18 χρόνια πριν και 18 χρόνια μετά από τη χρονιά που το βιβλίο κυκλοφόρησε, και η αφήγηση εναλλάσσεται ανάμεσα στις δύο.
 
Το ένα κομμάτι της ιστορίας εξελίσσεται το 1998, σε μια Γη που έχει πληγεί σε τεράστιο βαθμό από την μόλυνση και την υπερεκμετάλευση των φυσικών πόρων. Σαν αποτέλεσμα ένα παγκόσμιο συμβούλιο έχει συσταθεί για την καλύτερη εκμετάλλευση των εναπομεινάντων πόρων, και για τον συντονισμό της προσπάθειας προς την ανάκαμψη. Ένα από τα προγράμματα του συμβουλίου διεξάγεται στην Αγγλία από δυο φυσικούς, που έχουν σκοπό να στείλουν μια προειδοποίηση στο παρελθόν, χρησιμοποιώντας ταχυόνια, σωματίδια ταχύτερα από το φως που έχουν ανακαλυφθεί πρόσφατα, και χάρη σε αυτή τους την ιδιότητα μπορούν να ταξιδεύουν πίσω στο χρόνο.
 
Το άλλο κομμάτι της ιστορίας εξελίσσεται στο Σαν Ντιέγκο του 1962. Εκεί ένας καθηγητής φυσικής και ένας μεταπτυχιακός φοιτητής πασχίζουν να λύσουν ένα ανεξήγητο πρόβλημα στο πείραμα που διεξάγουν. Πειραματίζονται με μια συσκευή παρόμοια με αυτή που οι συνάδελφοι τους το 1998 χρησιμοποιούν στην προσπάθειά τους να στείλουν μηνύματα στο παρελθόν, και παρατηρούν έναν απροσδόκητο θόρυβο στις μετρήσεις τους. Στην πραγματικότητα ο θόρυβος που αντιμετωπίζουν είναι το σήμα που ταξιδεύει στο παρελθόν για να τους προειδοποιήσει για το τους κινδύνους που περιμένουν τον πλανήτη.
 
Ξεκίνησα επιφυλακτικά το βιβλίο. Μια ιστορία για επικοινωνία με το παρελθόν, η οποία έχει σαν προσδοκώμενο αποτέλεσμα καραμπινάτα παράδοξα μου φαίνεται λίγο ύποπτη. Παρ' όλα αυτά, όσο περνούσαν οι σελίδες, το sci-fi κομμάτι της αφήγησης γινόταν όλο και πιο ενδιαφέρον, αλλά η ανάπτυξη των χαρακτήρων όλο και πιο βαρετή. Οι μισές σελίδες του βιβλίου, ίσως και παραπάνω, είναι αφιερωμένες σε συζυγικά και ερωτικά προβλήματα, ακαδημαϊκές μηχανορραφίες και την ακατανίκητη ορμή ενός εκ των ηρώων να κρεβατώσει όποιο θηλυκό βρεθεί στο διάβα του.
 

Isaac Asimov - Foundation

 

4,5 + 3 = 7,5

 

Το βιβλίο είναι μια συλλογή από μικρότερες ιστορίες που σχηματίζουν μια ενιαία πλοκή. Η αφήγηση ξεκινά με τον νεαρό Γκαλ Ντόρνικ που κατευθύνεται στην πρωτεύουσα της δεδεκαχιλιόχρονης Γαλαξιακής Αυτοκρατορίας, τον πλανήτη Τράντορ, για να σπουδάσει Ψυχοϊστορία δίπλα στον μεγάλο Χάρι Σέλντον. Η Ψυχοϊστορία είναι μια καινούρια επιστήμη, σύμφωνα με την οποία η συμπεριφορές μεγάλων ομάδων ανθρώπων μπορούν να μοντελοποιηθούν με ακρίβεια χρησιμοποιώντας μαθηματικά σύμβολα και κανόνες Αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι με τη δημιουργία ενός λεπτομερούς μοντέλου, μπορεί κανείς να προβλέψει το μέλλον. Αυτό ακριβώς έχει κάνει ο Χάρι Σέλντον - έχει προβλέψει την επικείμενη πτώση της Αυτοκρατορίας, που θα βυθίσει στο σκοτάδι και τη βαρβαρότητα τους κόσμους του Ανθρώπου, και αυτό προσπαθεί να αντιμετωπίσει. Δυστυχώς όμως από την Αυτοκρατορία αντιμετωπίζεται σαν τσαρλατάνος που προσπαθεί να φέρει αναταραχές, και τελικά αυτός και οι ακόλουθοί του εξορίζονται σε έναν πλανήτη στην άκρη του Γαλαξία.

 

Αρχικά η έννοια της Ψυχοϊστορίας μοιάζει ενδιαφέρουσα, αλλά δυστυχώς ο συγγραφέας σε κάθε δύσκολη κατάσταση για τους ήρωες τραβάει συνεχώς "κουνέλια από το καπέλο" με την δικαιολογία ότι όλα έχουν προβλεφθεί από αυτήν την "μαγική" επιστήμη. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η σχεδόν παντελής έλλειψη γυναικείων χαρακτήρων, με την μοναδική εξαίρεση μιας γκρινιάρας συζύγου που έχει μερικές ατάκες.

 

Robert Heinlein - Starship Troopers

 

4 + 2,5 = 6,5

 

Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου το δικαίωμα ψήφου δεν είναι καθολικό, αλλά ο κάθε άνθρωπος για να το κερδίσει πρέπει να υπηρετήσει μια εθελοντική θητεία, η οποία δεν πρέπει να είναι κατ' ανάγκη σε κάποιο ένοπλο τμήμα, αλλά είναι εν γένει στρατιωτική. Ο Ρίκο, προωθούμενος από μάλλον αμφισβητήσιμα κίνητρα κατατάσσεται, και έχει την ατυχία να βρεθεί σε ένα μάχιμο τμήμα, τη περίοδο που η Γη εμπλέκεται σε πόλεμο με μια πολύ επιθετική φυλή τεράστιων εντόμων.
 
Το Starship Troopers είναι ένα καθαρά μιλιταριστικό βιβλίο. Ο ήρωας δεν μετανιώνει στιγμή για τις πράξεις του, ούτε αμφισβητεί την αναγκαιότητα ή την λογική του πολέμου. Βολεύει άλλωστε ότι ο εχθρός είναι απρόσωπα σιχαμερά επιθετικά έντομα, χωρίς κανένα ίχνος οίκτου...
 

Robert Heinlein - Stranger in a Strange Land

 

3,5 + 2,5 = 6

 

Το βιβλίο είναι η ιστορία αυτού του Γήινου που έγινε Αρειανός και μετά προσπαθεί να ξαναγίνει Γήινος. Μέσα από την προσπάθεια του πρωταγωνιστή να καταλάβει την ανθρωπότητα, ο συγγραφέας σχολιάζει σχεδόν κάθε πλευρά της σύγχρονης κοινωνίας, όπως για παράδειγμα την πολιτική, τον καταναλωτισμό και την θρησκεία.
 
Δεν μου πολυάρεσε ο "Ξένος". Από τη μια όλοι, ή σχεδόν όλοι οι διάλογοι έχουν ένα χιουμοριστικό, ατακαδόρικο ύφος, που στο τέλος κάνει όλους τους χαρακτήρες να μοιάζουν ίδιοι. Από την άλλη, οι εξωπραγματικές ικανότητες του ήρωα, σε συνδυασμό με το μεταφυσικό στοιχείο, κάνει το μυθιστόρημα πιο ανάλαφρο, στοιχείο που δεν με τραβάει στην επιστημονική φαντασία.
 

Stanislaw Lem - Solaris

 

5 + 3 = 8

 

Το βιβλίο είναι η προσωπική αφήγηση της εμπειρίας του ψυχολόγου Κρις Κάλβιν στον ερευνητικό σταθμό Σολάρις, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην έρευνα του ομώνυμου πλανήτη. Ο πλανήτης Σολάρις καλύπτεται σχεδόν ολοκληρωτικά από έναν ωκεανό, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ένας τεράστιος ζωντανός οργανισμός. Η ανθρωπότητα αφού προσπάθησε για δεκαετίες, χωρίς αποτέλεσμα, να καταλάβει και να επικοινωνήσει με τον μοναδικό κάτοικο του πλανήτη, τώρα έχει παραδώσει τα όπλα, και ο ερευνητικός σταθμός με τους ελάχιστους επιστήμονές του είναι το μοναδικό απομεινάρι αυτής της προσπάθειας.
 
Όταν ο Κάλβιν φτάνει στον σταθμό, τον βρίσκει σε μια παράξενη κατάσταση. Οι δυο επιστήμονες του πληρώματος μοιάζουν να είναι στα όρια της τρέλας, ο τρίτος έχει αυτοκτονήσει, και παράξενα πράγματα, πέρα από τη λογική φαίνεται να συμβαίνουν γύρω του. Ξαφνικά λοιπόν βρίσκεται σε έναν αγώνα δρόμου για να καταλάβει τι συμβαίνει πριν χάσει τα λογικά του. Ένα μοιάζει να είναι σίγουρο – κάτι έχει αλλάξει στην σχέση του ανθρώπου με τον ωκεανό.
 
Το Σολάρις ξεκινά καταπληκτικά, εισάγοντας τον αναγνώστη σε μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μυστηρίου, και διεγείροντας την περιέργειά του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς όμως δεν έχει εξίσου καλή συνέχεια, αφού οι φιλοσοφικές αναζητήσεις του συγγραφέα δεν είναι και τόσο ενδιαφέρουσες, ενώ μεγάλα μέρη της αφήγησης είναι ξερή παράθεση ιστορικών γεγονότων και επιστημονικών παρατηρήσεων από τις προηγούμενες αποστολές.
 

Michael Moorcock - Behold the Man

 

3,5 + 3 = 6,5

 

Το αρκετά μικρό σε μέγεθος βιβλίο παρακολουθεί την απόπειρα του Karl Glogauer να μάθει την πραγματική ιστορία του Ιησού από τη Ναζαρέτ. Ο Karl μεταφέρεται με μια χρονομηχανή από το 1970 στο 28 μ.Χ. και αρχίζει να ψάχνει τον Ναζωραίο για να μάθει αν η πραγματικότητα έχει καμία σχέση με τα όσα έχει διδαχθεί.
 
Η αφήγηση ξεκινά με την άφιξη του χρονοταξιδιώτη στην αρχαία Παλαιστίνη και συνεχίζεται από εκεί, αλλά εμβόλιμα ο συγγραφέας παρουσιάζει πολλές στιγμές από το παρελθόν του ήρωα που ρίχνουν φως στην διαταραγμένη προσωπικότητά του, και εξηγούν για πιο λόγο έκανε αυτό το ταξίδι.
 
Αν και η πλοκή του βιβλίου είναι εύκολα προβλέψιμη, το μικρό του μέγεθος δεν κουράζει καθόλου, και ο ήρωας είναι αρκετά ενδιαφέρων, μέσα στην παραξενιά του.
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Matt Haig- Οι Γήινοι

 

Ένας εξωγήινος έρχεται στη Γή έχοντας πάρει τη θέση ενός επιστήμονα για να καταστρέψει στοιχεία προκειμένου να μη χρησιμοποιηθούν με λάθος τρόπο απο τους ανθρώπους. Σιγά σιγά αφομειώνει το τελείως ξένο και ακατανόητο ως προς αυτόν τρόπο ζωής μας και αρχίζει να βλέπει τα πράγματα απο διαφορετική οπτική. Δεν είναι κάτι που με παραλαγγές δεν το έχουμε ξανακούσει. Και αυτό είναι η αλήθεια πως με χάλασε λιγάκι αν και εν τέλει η δομή του βιβλίου και η ειλικρίνεια του (το σημείωμα του συγγραφεά στο τέλος λέει αρκετά) αρκεί για να σου αφήσει μια καλή εντύπωση. Αστείο σε σημεία, συγκινητικό σε άλλα και με τροφή για πολύ σκέψη σχετικά με το τι είμαστε τι κάνουμε εδώ και τι έχει πραγματικά σημασία. Πολύ εύκολο επίσης στο διάβασμα.

 

3,5+3,5=7

Link to comment
Share on other sites

Kurt Vonnegut-Slaughtehouse-Five

 

Αντισυμβατικό βιβλίο με αντιπολεμικό μήνυμα. Κυριαρχεί μια αίσθηση παραίτησης μέσα του, με την έννοια ότι τα πράγματα δεν μπορούν να αλλάξουν, όμως νομίζω ότι έτσι ακριβώς ο συγγραφέας καταφέρνει αυτό που υποθέτω είχε στο μυαλό του. Οι εμπειρίες του ως αιχμάλωτος πολέμου μας δίνουν μια άλλη οπτική του, αυτή του όταν οι βομβαρδισμοί τελειώνουν και οι ειδήσεις σταματούν, από πίσω υπάρχουν άνθρωποι ''σπασμένοι'', που για πολλούς δεν έχουν καμία σημασία. Πρωτότυπο στυλ γραφής που σίγουρα θα έχει και πολλούς πολέμιους, εγώ το γούσταρα το βιβλίο, ήταν κάτι το διαφορετικό.

 

4+3,5=7,5

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..