nikosal Posted December 21, 2006 Share Posted December 21, 2006 Όπως ίσως γνωρίζετε το 9 δημοσιεύει τακτικά, σχεδόν μια φορά το μήνα, διήγημα ελλήνων συγγραφέων. Για παράδειγμα προχτές, Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου, είχε ένα διήγημα του Δημήτρη Φύσσα, συγγραφέα του μυθιστορήματος "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος" (το οποίο έχει ήδη δύο αξιολογήσεις στο σχετικό τόπικ, ελπίζω σύντομα περισσότερες). Σκέφτηκα λοιπόν να ανοίξω ένα τόπικ σχολιασμού των διηγημάτων ελλήνων συγγραφέων που μπαίνουν στο 9. Ξεκινώντας από το Φύσσα, όποιος το διάβασε παρακαλείται να πει τη γνώμη του. Είναι ένα διήγημα για τη μελλοντική "ισλαμορθόδοξη" ομοσπονδία των Βαλκανίων, ένα θεοκρατικό καθεστώς που επιβάλλει απόλυτο έλεγχο στους πολίτες. Κάτι σαν Αφγανιστάν επί ταλιμπάν, μόνο που εδώ το φανατικό ιερατείο είναι... ισλαμορθόδοξο. Ο Φύσσας εξηγεί πώς προκύπτει ο συνδυασμός. Τη δική μου γνώμη θα την πω λίγο αργότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 24, 2006 Author Share Posted December 24, 2006 (edited) χμμμμ... να υποθέσω ότι δεν διαβάζετε τα διηγήματα του "9"; Είναι η μοναδική περιοδική έκδοση που παρουσιάζει σταθερά ένα αδημοσίευτο διήγημα κάθε εβδομάδα, ξένων ή ελλήνων συγγραφέων. Μοναδικό μειονέκτημα είναι ότι τα διηγήματα είναι -πλέον- πάντα πολύ μικρά, συνήθως 2-3 σελίδων μαζί με την εικονογράφηση. Συνεπώς μιλάμε για διηγήματα καταστάσεων, ας τα πούμε έτσι, εκμετάλλευσης μιας ιδέας δηλαδή, χωρίς ιδιαίτερη εμβάθυνση. Πλεονέκτημα φυσικά ότι μπορεί κανείς να παρακολουθήσει ονόματα σύγχρονα και παντελώς άγνωστα στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, φρέσκιες δουλειές, συχνά πολύ ωραίες --συν το γεγονός ότι το περιοδικό δίνει βήμα σε έλληνες συγγραφείς. Γνωρίζω ότι φυσικά υπάρχουν και άλλες περιοδικές εκδόσεις που το κάνουν αυτό, αλλά δεν έχουν τη σταθερότητα του "κάθε Τετάρτη" ούτε το δυνητικό κοινό της Ελευθεροτυπίας. Τις ελληνικές δουλειές δεν παραλείπω να τις διαβάσω, θα σχολιάσω τις δύο τελευταίες. "Η τελευταία οθόνη" του Δημήτρη Φύσσα δημοσιεύθηκε στις 20 Δεκεμβρίου. Ο Φύσσας δεν γράφει αποκλειστικά εφ, αλλά αγαπά την εφ, διαβάζει εφ και έγινε γνωστός με το εφ μυθιστόρημά του "Πλατεία Λένιν, πρώην Συντάγματος", ένα μυθιστόρημα εναλλακτικής ιστορίας που εκτυλίσσεται στη Λαϊκή Δημοκρατία της Ελλάδας, στα 1973. Η Τελευταία Οθόνη είναι επίσης πολιτικό διήγημα, με απαισιόδοξη οπτική. Η Ελλάδα και όλα τα Βαλκάνια έχουν ενοποιηθεί σε μια ισλαμορθόδοξη ομοσπονδία που έχει επιβάλει ασφυκτικό πολιτικό έλεγχο, λογοκρισία κλπ. Ο Φύσσας προφανώς θεωρεί ότι οι κάθε λογής ακραίοι ισλαμιστές δεν είναι ο μοναδικός κίνδυνος της εποχής μας, το δικό μας παπαδαριό είναι εξίσου επικίνδυνο και μια θεοκρατική Ελλάδα χτισμένη στις ιδέες των Χριστόδουλων και Άνθιμων θα ήταν φυσικά εξίσου καταστροφική για τις ελευθερίες μας. Καλή γλώσσα, ενδιαφέρουσα η κεντρική ιδέα (ισλαμορθόδοξη ομοσπονδία), καλές εικόνες στην αρχή και το τέλος. Πιο δυνατό σημείο του διηγήματος, η εξήγηση του πώς μπόρεσαν να πάνε χέρι χέρι Έλληνες και Τούρκοι στη ίδρυση του νέου κοινού κράτους: Αυτά που τους ένωναν (δείτε ποια στο διήγημα) ήταν περισσότερα από αυτά που τους χώριζαν. Αδύνατα σημεία: Αναμενόμενη εξέλιξη και μια δυστοπική προσέγγιση που αν εξαιρέσει κανείς το καινοτόμο στοιχείο του ισλαμορθόδοξου, την έχουμε ξαναδεί. Βεβαίως, ο Φύσσας αυτό ακριβώς το στοιχείο ενδιαφερόταν να προσθέσει στη θεματολογία. Ακολουθεί παρακάτω το δεύτερο διήγημα. Edited December 24, 2006 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted December 24, 2006 Share Posted December 24, 2006 Εγώ παλιά τα διάβαζα αλλά τώρα τελευταία όχι. Δεν ήταν, πάντως, μια συνειδητή απόφαση· απλώς λίγο αφότου μίκρυνε η ύλη του περιοδικού έπαψα να ξεκλέβω χρόνο για να τα διαβάζω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 24, 2006 Author Share Posted December 24, 2006 Η "Τηλε-Εξυπηρέτηση" του Παναγιώτη Κούστα δημοσιεύθηκε στο "9" την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου. Αποκλεισμένος στην καρδιά μιας εμπόλεμης γειτονιάς του πλανήτη, ο αφηγητής προσπαθεί απελπισμένα να μιλήσει με το τηλεφωνικό κέντρο του ΟΗΕ, καθώς οι πυροβολισμοί και ο θόρυβος από ερπύστριες πλησιάζουν. Έξυπνο, εύστοχο και καλογραμμένο, το σύντομο διήγημα του Κούστα είναι χτισμένο στην κλιμάκωση της αγωνίας του καλούντος που έχει σκοντάψει στον αυτόματο τηλεφωνητή του οργανισμού. Και φυσικά δεν είναι ο μόνος που περιμένει στο ακουστικό του, εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σε κάθε γωνιά της Γης, εξαθλιωμένα θύματα πολεμικών συγκρούσεων και διεφθαρμένων καθεστώτων (όχι μόνο τριτοκοσμικών...) αναμένουν τη λύτρωση που δεν έρχεται. Όχι ακριβώς επιστημονική φαντασία δηλαδή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted December 24, 2006 Share Posted December 24, 2006 Παίρνω το 9 απλώς τελευταία τα έχω μαζέψει και δεν τα έχω διαβάσει... Όταν τα διαβάσω και ξαναδώ κάποια παλιότερα τεύχη με εεληνικά διηγήματα εφ, να είστε σίγουροι ότι κάτι θα γράψω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naurgul Posted December 24, 2006 Share Posted December 24, 2006 Η "Τηλε-Εξυπηρέτηση" του Παναγιώτη Κούστα δημοσιεύθηκε στο "9" την Τετάρτη 15 Νοεμβρίου. Αποκλεισμένος στην καρδιά μιας εμπόλεμης γειτονιάς του πλανήτη, ο αφηγητής προσπαθεί απελπισμένα να μιλήσει με το τηλεφωνικό κέντρο του ΟΗΕ, καθώς οι πυροβολισμοί και ο θόρυβος από ερπύστριες πλησιάζουν. Έξυπνο, εύστοχο και καλογραμμένο, το σύντομο διήγημα του Κούστα είναι χτισμένο στην κλιμάκωση της αγωνίας του καλούντος που έχει σκοντάψει στον αυτόματο τηλεφωνητή του οργανισμού. Και φυσικά δεν είναι ο μόνος που περιμένει στο ακουστικό του, εκατομμύρια συνάνθρωποί μας σε κάθε γωνιά της Γης, εξαθλιωμένα θύματα πολεμικών συγκρούσεων και διεφθαρμένων καθεστώτων (όχι μόνο τριτοκοσμικών...) αναμένουν τη λύτρωση που δεν έρχεται. Όχι ακριβώς επιστημονική φαντασία δηλαδή! Χαχα, το συγκεκριμένο το διάβασα κατόπιν προτροπής του αδερφού μου. Εμένα δε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση οπότε είχαμε και μία διαφωνία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted December 25, 2006 Share Posted December 25, 2006 Χαχα, το συγκεκριμένο το διάβασα κατόπιν προτροπής του αδερφού μου. Εμένα δε μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση οπότε είχαμε και μία διαφωνία... Αγαπητέ Guardian, Πώς θα γίνει να γνωρίσω τον αδερφό σου; Γιατί αν του άρεσε η "Τηλε-εξυπηρέτηση" όπως αφήνεις να εννοηθεί στο κείμενό σου θα ήθελα να την κουβεντιάσω μαζί του. Δεν μπορώ να κάνω κριτική στο διήγημα γιατί το έχω γράψει ο ίδιος. Μπορώ μόνο να πω ότι τεχνικά είναι μια σύγκρουση δύο σχετικά απλών ιδεών και ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που - σχεδόν με αναπτυξη gag - παρατείνει και επιτείνει την "αγωνία". Δηλαδή not much... άρα δίκιο έχεις που δεν εντυπωσιάστηκες. Για τα υπόλοιπα... Ο Φύσσας μου άρεσε, αλλά το γράψιμό του πάντοτε μου πάει και γι αυτό έχω βαθμολογήσει τόσο ψηλά την "Πλατεία Λένιν" στην αξιολόγηση. Νομίζω πως σ΄αυτό το διήγημα "πνίγηκε" τρόπον τινά από την έλλειψη χώρου. Έχω την αίσθηση ότι αν είχε πιο πολύ χώρο το διήγημα θα ήταν απείρως καλύτερο. Όμως επειδή έχει παρελθόν στο να μετατρέπει παλαιότερα διηγήματα του σε μέρη μυθιστορημάτων, και ο κόσμος της Ισλαμορθοδοξίας έχει "ψωμί" συγγραφικά, δεν θα εκπλαγώ αν σιγά-σιγά τον εξερευνήσει και με άλλα διήγηματα ή όπως αλλιώς φανταστεί, στο μέλλον. Από τα τελευταία διηγήματα που δημοσίευσε το "9", το top μου είναι η "Απασφάλιση" του Αλέκου Παπαδόπουλου. Που πατάει στα πρόσφατα Μέτρα για τα Αεροπλάνα και μετά απογειώνεται (κυριολεκτικά!). Τευχος 334, 13 Δεκεμβρίου. Όποιος το διάβασε ας συνεισφέρει γνώμη... όποιοι δεν το διαβάσατε, βρείτε το. Παραθέτω εδώ μια εκπληκτική, κατα την γνώμη μου, φράση (που φυσικά δεν είναι spoiler): "Το μαλακόπραμα ήταν που μου έφταιγε, όχι το απαλόπραμα" Καλά Χριστούγεννα σε όλους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 25, 2006 Share Posted December 25, 2006 Έχω πάρα πολύ καιρό να πάρω το 9 γιατί η γενικότερη ύλη του με είχε απογοητεύσει τα τελευταία χρόνια. Αλλά θα φροντίσω να προμηθευτώ κάποια τεύχη να διαβάσω τις ιστορίες που λέτε, ειδικά μάλιστα αφού έχει γράψει και o PiKei εκεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 25, 2006 Share Posted December 25, 2006 Παλιότερα είχα αγοράσει κάποια τεύχη, αλλά δεν έχω ιδιαίτερη άνεση, ειδικά με το θέμα που γίνεται στο σπίτι μου για τον περιοδικό τύπο: έχω ήδη πετάξει κάμποσα περιοδικά και στιβάξει πολλά περισσότερα, οπότε κάνω λίγο σκόντο με το τι παίρνω - δυστυχώς και το 9. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 26, 2006 Author Share Posted December 26, 2006 PiKei θα συμφωνήσω για την "Απασφάλιση" του Αλέκου Παπαδόπουλου (δημοσιεύθηκε στο "9" στις 13 Δεκεμβρίου): Είναι το πιο γεμάτο, το πιο δυνατό διήγημα που έχω διαβάσει τους τελευταίους μήνες από έλληνα συγγραφέα. Είναι επίσης το πιο δυνατό διήγημα του Παπαδόπουλου από αυτά που γνωρίζω, οπότε χαίρομαι διπλά, γιατί αυτό δείχνει ένα συγγραφέα που εξελίσσεται. Γιατί μου άρεσε; Τρεις λόγοι: Πρωτότυπη, εκπληκτική στη σύλληψη ιδέα, που μάλιστα αναπτύσσεται πλήρως (κάτι που δεν είναι ποτέ εύκολο σε διηγήματα). Συναρπαστική ατμόσφαιρα, βλέπεις την Ασημένια (η πρωταγωνίστρια...) μπροστά σου, μπαίνεις στον κόσμο της, συμμετέχεις στην αγωνία της. Και τέλος, ανάγλυφη αφήγηση, εξαιρετική γλώσσα (ουφ!! βλέπω τα επίθετα που χρησιμοποίησα: εξαιρετική, εκπληκτική, συναρπαστική, μα πραγματικά είμαι ενθουσιασμένος!) και έξυπνοι, ζωηροί διάλογοι, που χαρίζουν λάμψη στο διήγημα. Μπράβο στον Παπαδόπουλο, το διήγημά του θα μπορούσε να δημοσιευθεί άνετα σε υψηλών απαιτήσεων ξένα εφ περιοδικά και ανθολογίες. ΥΓ. Όσο για την καλύτερη φράση, θα "διαφωνήσω" με τον Πικέι. Ιδού η δική μου επιλογή: "Είσαι σε ασφαλές κανάλι;" εξέπεμψα με λίγο ανάποδο σπιν στα ηλεκτρόνια για να φρενάρω τον ενθουσιασμό του. Φυσικά έτσι δεν σας λέει τίποτα, πρέπει να το δείτε μέσα στο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 26, 2006 Share Posted December 26, 2006 (edited) Kι όμως Νίκο, εμένα μου λεει κάτι η φράση που αναφέρεις. Μου λεει πως θα ψάξω να βρω τα τεύχη του 9 για να διαβάσω τις ιστορίες αυτές. :tongue: My kind of stuff! Κάτι ψιλοάσχετο και ψιλοσχετικό μαζί. Γράφεις ενδιαφέροντα reviews και σχόλια όπως το παραπάνω, οπότε κάποια στιγμή, χρόνου και διάθεσης επιτρεπόντων βέβαια, ελπίζω να διαβάσεις και να σχολιάσεις ιστορίες που έχουμε γράψει εδώ στο sff που είμαστε πιο "ανέκδοτοι" και αδοκίμαστοι συγγραφείς. Σίγουρα θα βοηθούσες πολλούς από μας, όπως και όλοι όσοι διαβάζουν και σχολιάζουν τις ιστορίες μας Edited December 26, 2006 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gema Posted December 27, 2006 Share Posted December 27, 2006 Απλώς για να είναι πιο ολοκληρωμένη η αναφορά στο 9 θα πρέπει να παραθέσουμε και κάποια στατιστικά στοιχεία από την ιστορία του περιοδικού. Εκδίδεται εδώ και αρκετά χρόνια, έχει βγάλει εκατοντάδες τεύχη και έχει δημοσιεύσει όπως είναι φυσικό εκατοντάδες sci-fi διηγήματα. Από αυτά τα διηγήματα το 95% έχουν γραφτεί από ξένους και το 5% έχουν γραφτεί από έλληνες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 28, 2006 Author Share Posted December 28, 2006 Κάποια στιγμή, χρόνου και διάθεσης επιτρεπόντων βέβαια, ελπίζω να διαβάσεις και να σχολιάσεις ιστορίες που έχουμε γράψει εδώ στο sff Οπωσδήποτε, την ιστορία του Ιανουαρίου. Και νομίζω και ο ΠιΚέι θα θέλει να πάρει μέρος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted December 28, 2006 Share Posted December 28, 2006 Από αυτά τα διηγήματα το 95% έχουν γραφτεί από ξένους και το 5% έχουν γραφτεί από έλληνες. Ευτυχώς για όλους μας τα τελευταία χρόνια αυτά τα στατιστικά αλλάζουν προς όφελος των ελλήνων. Και λογικά αλλάζουν, αφού και πιο πολλοί γράφουν ΕΦ στην Ελλάδα, από ικανοποιητικά μέχρι πολύ καλά, και πιο πολλοί τολμάνε να στείλουν τα διηγήματα τους βλέποντας πως το περιοδικό δημοσιεύει έλληνες. Οπωσδήποτε, την ιστορία του Ιανουαρίου. Και νομίζω και ο ΠιΚέι θα θέλει να πάρει μέρος. Θα θέλει, θα θέλει! Αρκεί να μου πείτε που είναι αυτό το μέρος, για να πάρω μέρος... γιατί σ΄αυτό το γενικότερο μέρος του sff.gr ακόμα μπερδεύομαι με το κάθε υπομέρος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 28, 2006 Share Posted December 28, 2006 (edited) Δυστυχως εγω ανηκω στην κατηγορια των ανθρωπων που εχω χάσει τις χρυσες μερες του 9...κυρίως γιατί το πηρα αργά χαμπαρι, καθώς δεν αγοράζαμε ελευθεροτυπια τις καθημερινες - ξέρετε πώς πάνε αυτά. Αργότερα κατέληξα ότι τα κομικ που συνήθως βάζουν δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, οπότε πλέον το παιρνω τελειως σποραδικά. Αλλά αν όντως είναι έτσι οπως λέτε, θα φροντίσω να αλλάξω τακτική! Αυτα που αναφέρετε ομολογουμένως δεν τα έχω διαβάσει... PiKei, οι διαγωνισμοι - καθώς και όλες οι ιστοριες - ειναι στη Βιβλιοθήκη - να υπενθυμισω οτι προλαβαίνετε να ψηφισετε για το διαγωνισμο Δεκεμβρίου αν βιαστειτε ;) Edited December 28, 2006 by trillian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted December 28, 2006 Share Posted December 28, 2006 Ναι, το βρήκα, ευχαριστώ Trillian... Νομίζω πως το να ψηφίσω για Δεκέμβριο θα ήταν βιαστικό και άρα άδικο, οπότε δεσμεύομαι να παρακολουθώ επισταμένα από Ιανουάριο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 30, 2006 Author Share Posted December 30, 2006 (edited) Στο τελευταίο τεύχος του "9", (27 Δεκεμβρίου), υπάρχει μια πολύ καλή συνέντευξη του Cory Doctorow στον Παναγιώτη Κούστα. Ο Ντοκ... δεν είναι (όπως λέει και ο ίδιος) "μονοδιάστατη" προσωπικότητα: Ασχολείται πολύ με θέματα τεχνολογίας, συμμετέχει σε ένα ενδιαφέρον και μαχητικό ηλεκτρονικό περιοδικό (boingboing.net) είναι ενεργός ακτιβιστής κατά των περιορισμών στη διακίνηση των ιδεών και πνευματικών έργων (εννοείται, εφαρμόζει τις αρχές του στα δικά του έργα) και τέλος (!) γράφει και εφ. Από τα έργα του δεν είχα διαβάσει απολύτως τίποτα. Η συνέντευξή του όμως μου έκανε τεράστια θετική εντύπωση και λέω ευτυχώς που πήγε ο συνεργάτης του "9" στο φεστιβάλ εφ της Νάντης, έμεινε λίγες μέρες και έκανε αυτές τις πολύ ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις (η πρώτη αν θυμάστε ήταν του Ρόμπινσον - "Κόκκινος Άρης" κλπ.) να ανοίξουν λίγο τα μάτια μας (πχ. δεν είχα ιδέα για το boingboing ή την Άδεια των Αναπτυσσόμενων Χωρών). Ελπίζω ότι θα δούμε και άλλες ανάλογες τις επόμενες εβδομάδες. Είχαν και οι δύο συνεντεύξεις αυτό το πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο (τη διερεύνηση των ιδεών των συγγραφέων) που είναι απαραίτητο για να τους γνωρίσεις. Αν ασχολούνταν μόνο με τα βιβλία τους, πάλι ενδιαφέρουσες μπορεί να ήταν, αλλά όχι ολοκληρωμένες. Η συνέντευξη ήταν τρισέλιδη και ακολουθούσε ένα μικρό μονοσέλιδο διήγημα του Ντοκ. Όχι τίποτα φοβερό, αλλά παίρνεις μια γεύση της γραφής του. Edited December 31, 2006 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 31, 2006 Author Share Posted December 31, 2006 Στις 22 Νοεμβρίου δημοσιεύθηκε στο "9" το διήγημα του Θεσσαλονικιού Γιάννη Στάγκου "Πέρα Δώθε". Ο Στάγκος έχει δώσει καλά δείγματα γραφής στα διηγήματα που έχει δημοσιεύσει ως τώρα, μπορώ όμως να πω ότι το Πέρα Δώθε μου άρεσε λιγότερο. Ίσως κάποιος άλλος αναγνώστης, που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με το Στάγκο, να το δει διαφορετικά. Περιμένει όμως κανείς, από τους νέους έλληνες συγγραφείς, να εξελίσσονται. Να έχουν νέες ιδέες, να τις προσεγγίζουν μέσα από νέες οπτικές γωνίες και να δοκιμάζουν παρθένα εκφραστικά σχήματα (οκ, αυτό το τελευταίο δεν είναι και το πιο απλό πράγμα). Τέτοια νεωτεριστικά χαρακτηριστικά είχαν τα διηγήματα των Παπαδόπουλου και Κούστα για τα οποία έγραφα παραπάνω. Ο Στάγκος αντίθετα έχει θεματικές εμμονές τις οποίες αναπαράγει με... θρησκευτική ευλάβεια στα διηγήματά του: Ένα δυστοπικό μέλλον, όπου η εξουσία κάθε μορφής (πολιτική, θρησκευτική κλπ.) έχει σε τέτοιο βαθμό θεριέψει που κατασπαράσσει την ελεύθερη βούληση των ανθρώπων, η αφήγηση γίνεται μέσα από το βλέμμα των θυμάτων και το τέλος είναι πάντα απαισιόδοξο. Και πώς να μην είναι, όταν αντιμέτωποι με γιγαντιαίους και σαδιστικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς μηχανισμούς βρίσκονται πάντα ανήμποροι αιχμάλωτοι, αιρετικοί, αναρχικοί, κομμουνάριοι, πρώην στρατιώτες που έχουν μετανοήσει και άλλοι. Έψαξα στο διήγημα άλλα θετικά στοιχεία. Η ιδέα του (φανταστικού) διαλόγου με ένα ζώο θα μπορούσε ίσως να έχει ενδιαφέρον αν δεν είχε αναπτυχθεί με πλήρη συμβατικότητα. Και η γλώσσα, αν και βρίσκεται πάντα σε ένα σταθερά ικανοποιητικό στάνταρντ, στο συγκεκριμένο διήγημα ήθελε ένα ακόμα χτένισμα (πχ. στην πρώτη κιόλας παράγραφο διαβάζουμε "απολαμβάνεις", "απολαμβάνεις", "απολαμβάνοντας"). Εν κατακλείδι: Το συγκεκριμένο διήγημα, προφανώς θα έστεκε καλά σε μια θεματική συλλογή διηγημάτων του Στάγκου. Εκτιμώ όμως, και ελπίζω να μην γίνομαι υπέρ το δέον αυστηρός, ότι ο Στάγκος πρέπει να ανασκουμπωθεί, να ψάξει και αλλού, να αναζητήσει νέα θέματα και τρόπους έκφρασης, γιατί πιστεύω ότι έχει πολλά να προσφέρει στην ελληνική εφ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elen Posted January 2, 2007 Share Posted January 2, 2007 το ποιο σημαντικο ειναι οτι υπαρχει και το 9 δηλ. οτι μια εφημεριδα μεγαλης κυκλοφορίας ασχολείται με τα κομικ και την ε.φ. Το κακό ειναι οτι για μια ακομη φορά καταλήξαμε μια ειμαστε φτωχοι συγγενεις. Η υλή μειωθηκε στο μισο, το χαρτι δεν ειναι ουτε για να καθαριζεις τζαμια και ελεος ποσο ακομη θα διαβαζουμε την φωτεινη της νυχτας!!! Οκ το ξερω οτι στο τοπικ θα επρεπε να αναφερω ποια διηγηματα μου αρεσαν αλλα παιδια αυτο εμενα δε με νοιαζει. Ειναι λιγο λοτο και αυτο το γουσταρω. Καποια μου αρεσαν καποια οχι. Γκρινιαζω ομως γιατι ειναι μια καλή προσπαθεια που πολυ φοβαμαι οτι δεν θα συνεχιστει για πολυ ακόμη... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 11, 2007 Author Share Posted January 11, 2007 Στο χτεσινό τεύχος του "9" με ημερομηνία 10 Ιανουαρίου δημοσιεύεται άλλο ένα διήγημα του Παναγιώτη Κούστα και μάλιστα πολύ μικρό (περίπου 600 λέξεις). Τίτλος, "η οικονομία της εμπειρίας". Δεν χρειάζεται να σας πω εγώ τη δυσκολία που έχουν τα πολύ μικρά διηγήματα, για αυτό εξάλλου πολλοί λίγοι συγγραφείς ανακατεύονται με το είδος. Ο Κούστας έχει δώσει και αλλού "εξετάσεις" στα "πολύ μικρά" και τα καταφέρνει και εδώ θαυμάσια, δημιουργώντας έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη, που θα βρει την πηγή καλλιτεχνικής έμπνευσης αρκετά οδυνηρή... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted January 12, 2007 Share Posted January 12, 2007 Dear Nikosal, Οι λέξεις είναι 717 και είναι μικρό γιατί ξεκίνησε να γράφεται για την εκδήλωση με τα "μικρά" του 2ου Φεστιβάλ ΕΦ Ερμούπολης, άρα σε κάποιο βαθμό "φταις" και συ για την ύπαρξη του διηγήματος. Όπως είδες όμως, αυτό δεν ήθελε με τίποτα να χωρέσει στις 500 λέξεις... Ερωτήματα προς όσους το διάβασαν, με αφορμή κάποια σχόλια που πήρα στο mail μου από φίλους: Είναι αρκετά κατανοητή η σχέση θυμάτων-θυτών και ήρωα; Ξέρετε κάτι για το θέμα Τούτσι - Χούτου ή είναι "ξεκρέμαστη" η αναγωγή στο μυαλό του αναγνώστη; Και τέλος -τεχνικό- υπάρχει υπερεξήγηση των προθέσεων του ήρωα στο τέλος; Θα μπορούσαν απο κει να φύγουν λέξεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted January 13, 2007 Share Posted January 13, 2007 Πάρα πολύ καλό! Σφιχτό, δεμένο, δεν έλειπε τίποτα, ούτε περίσσευε τίποτα...Δεν ξέρω καν αν θα μπορούσε να πέσει έστω και στις 700 λέξεις! Πάρα πολύ καλό, μου θύμησε μάλιστα ένα παρόμοιο όνειρο που είχα δει κάποτε...Μπρρ. Όσον αφορά τις ερωτήσεις: Σαφώς και η σχέση θυμάτων - θυτών και ήρωα είναι ξεκάθαρη! Ομολογώ ότι ξέρω πολύ λιγα για τους Τούτσι και τους Χούτου, οπότε ίσως χάνω κάτι απο κει, αλλά νομίζω ότι όπου και να το τοποθετούσες το νόημα είναι που έχει σημασία, αυτή η εναλλαγή θύτη - θύματος. Μια μόνο σκέψη: Ίσως αυτό το κομμάτι να είχε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα αν οι εναλλαγές ήταν μπερδεμένες; Έτσι όπως είναι είναι όλα τα θύματα πρώτα και όλοι οι θύτες μετά και με την ίδια σειρά. Ίσως αν τα ανακάτευες λίγο να είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο; Για το τέλος δε νομίζω οτι υπάρχει υπερανάπτυξη. Το να θες να κόψεις λέξεις είναι άλλο, αλλά από άποψη ανάπτυξης, νομίζω θα έχανε αν έκοβες κάτι. Ίσως, με διαφορετική διατύπωση όμως, να μπορούσες να το κατεβάσεις λίγο - από την αρχή, στη συναυλία - αλλά τι νόημα θα είχε να το κατεβάσεις λίγες λέξεις; Ίσως μάλιστα να θέλει και το αντίθετο - να χρειάζεται λίγο αέρα παραπάνω το κείμενο, όχι πολύ, να πάει ας πούμε 750 λέξεις. Νομίζω θέλει λίγο ανάπτυξη ακόμα ως προς τον χαρακτήρα του ήρωα, το πόσο έχει αλλάξει κι όμως μένει στο σύστημα - μια εσωτερική σκέψη όπου να βρίζει τη Μαρτίνα, εκεί που της ζητάει να το κανονίσει, νομίζω θα προσέθετε αρκετά στο αποτέλεσμα. Τώρα που το σκέφτομαι, κάτι πρέπει να χάνω με τους Χουτου...χμμμ αν ήθελες να το εξηγήσεις λιγάκι; Και αν όντως χάνω κάτι σημαντικό, και αν όντως πολύς κόσμος το χάνει αυτό - υποψιάζομαι ότι μπορεί να χάνω κάποιο ε.φ. στοιχείο βασικά - τότε ίσως θα έπρεπε όντως να αλλάξεις τις προσωπικότητες; Να γίνει κάτι πιο γνωστό σε μας; Όπως και να χει όμως, ήταν ειλικρινά πάρα πολύ καλό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted January 13, 2007 Author Share Posted January 13, 2007 (edited) Οι Χούτου και οι Τούτσι είναι οι δυο κύριες εθνότητες της Ρουάντας, που το 1994 γνώρισε μια πρωτοφανή γενοκτονία, μάλλον τη μεγαλύτερη και σημαντικότερη σε παγκόσμιο επίπεδο τα τελευταία 15 χρόνια (χειρότερη πάντως από ό,τι έγινε στη Βοσνία). Τη χρονιά εκείνη το προεδρικό αεροπλάνο του Χούτου προέδρου της χώρας συνετρίβη και η κυβέρνηση έριξε την ευθύνη στους Τούτσι αντάρτες, ενώ στην πραγματικότητα επρόκειτο για εσωτερική πράξη δολιοφθοράς. Με τη βοήθεια ενός ραδιοφωνικού στρατού που έκανε έντονη ρατσιστική προπαγάνδα, καλώντας σε εκτέλεση όλων των "κατσαρίδων", όπως αποκαλούσαν οι ακραίοι Χούτου τους Τούτσι (για αυτό και η αναφορά "κατσαρίδες" στο διήγημα του ΠιΚέι), ξεκίνησε το πογκρόμ που οδήγησε στο θάνατο, μέσα σε λίγες μέρες 500 χιλ. έως 1 εκ. Τούτσι αλλά και Χούτου που ήταν κατά των διώξεων ή βοήθησαν Τούτσι να κρυφτούν. Πράγμα τρομακτικό αν σκεφτεί κανείς ότι ο πληθυσμός της Ρουάντας δεν ήταν ούτε 10 εκ. Προσθέτω ότι το πογκρόμ ήταν τόσο σκληρό και ακραίο, που οι δρόμοι και τα ποτάμια είχαν γεμίσει πτώματα. Χρειάστηκαν 2-3 μήνες για να κατορθώσει ο αντάρτικος στρατός των Τούτσι να προελάσει ως την πρωτεύουσα και να δώσει τέλος στο πογκρόμ, συλλαμβάνοντας τους Χούτου ηγέτες και όσους έπαιξαν προσωπικό ρόλο στη γενοκτονία. Εννοείται, η διεθνής κοινότητα σφύριζε αδιάφορα (δείτε το αυτό σε αντιδιαστολή με την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ). Εδώ και κάποια χρόνια έχει στηθεί ένα διεθνές δικαστήριο για τη γενοκτονία της Ρουάντας, στο οποίο έχουν προσαχθεί και καταδικαστεί αρκετοί Χούτου, ανάμεσά τους κάθε καρυδιάς καρύδι, πχ. καθολικοί ιερείς που είχαν δήθεν προσφέρι καταφύγιο σε εκκλησία σε εκατοντάδες Τούτσι, μόνο και μόνο για να τους παραδώσουν συγκεντρωμένους στο στρατό και να εξολοθρευθούν χωρίς να διαφύγει κανείς. Την ατμόσφαιρα της γενοκτονίας μπορείτε να τη ζήσετε αν δανειστείτε από ένα DVD κλαμπ την εξαιρετική βιογραφική ταινία Χότελ Ρουάντα (2004). Σε κάποιο σημείο ο πρωταγωνιστής... (ακολουθεί μικρό σπόιλερ) προσπαθεί να διαφύγει νύχτα με ένα τζιπ και δεν καταλαβαίνει γιατί ο δρόμος είναι ανώμαλος. Βγαίνει από το τζιπ και συνειδητοποιεί ότι ο δρόμος τον οποίο πατά είναι στρωμένος με πτώματα! Είναι ανατριχιαστικό... Edited January 13, 2007 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted January 13, 2007 Share Posted January 13, 2007 Χμμ πάνω κάτω αυτά τα ήξερα, οπότε τελικά δεν χάνω κάτι; Με μπέρδεψε απλά η Κίνα; Υπέθεσα ότι κάτι έπαιζε με αυτή τη μίξη, κάτι περισσότερο από το "αλλάζω προσωπικότητες". ¨Εχουμε 3 τέτοια ζευγάρια, δε θα πρεπε να είναι και τα 3 στο ίδιο πλαίσιο; Και εφόσον δεν είναι στο ίδιο πλαίσιο, υπέθεσα ότι αυτά τα δύο ενώνονται κάπου αλλού...γι αυτό και ειπα περί ε.φ. - υπέθεσα ότι ίσως θεωρούσες ότι οι Τούτσι ζούσαν στην Κίνα, ή ότι ο Μάο και η πλατεία ήταν στην Ρουάντα, κάτι τέτοιο...αλλά απλά τελικά με μπέρδεψε η ανασφάλειά μου ως προς αυτά που ήξερα για το θέμα... Αλλά μήπως αξίζει να το σκεφτείς αυτό; Ίσως αυτές οι εναλλαγές προσωπικότητας όντως να μπορούν να δώσουν κάτι παραπάνω στην ιστορία..χμμμ ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted January 13, 2007 Share Posted January 13, 2007 (edited) Η διαμάχη Τούτσι - Χούτου δεν αφορά κάποιο ΕΦ στοιχείο. Είναι ουσιαστικά το σύμβολο των φυλετικών μάχων που έπνιξαν στο αίμα την Αφρική και αφορούσαν συγκρούσεις μεταξύ μαύρων φυλετικών ομάδων καταρρίπτοντας τον μύθο ότι ο ρατσισμός υπάρχει μόνο ανάμεσα στις "μεγάλες" φυλές (λευκή-μαύρη, μαύρη-κίτρινη, κλπ). Αποκορύφωμα ήταν τα γεγονότα της Ρουάντα στην δεκαετία του 90 όπου το ρατσιστικό μίσος οδήγησε σε άγριες σφαγές μεταξύ των Τούτσι και των Χούτου χωρίς καμμιά συμμετοχή των λευκών (μάλιστα απομακρύνθηκαν όπως-όπως οι ελάχιστοι που είχαν παραμείνει εκεί και οι δυνάμεις του ΟΗΕ που βρίσκονταν στην περιοχή δεν κουνήθηκαν). Η κατάσταση χαρακτηρίστηκε εκ των υστέρων γενοκτονία, ενώ όσο γινόταν δεν τολμούσε κανείς να την πει έτσι. Σε δραματοποιημένο οπτικό υλικό υπάρχουν δύο σχετικές ταινίες, οι "Hotel Rwanda" και "Shooting Dogs" (κατά την γνώμη μου καλύτερη η πρώτη) ενώ τα άρθρα, το οπτικό υλικό αρχείου και τα πράγματα στο δίκτυο είναι άπειρα. Thanx για όλα τα υπόλοιπα... Μπαινοβγαίνουμε ταυτόχρονα και ζαλίστηκα... Αυτό με τις εναλλαγές που προτεινεις ίσως έχει ενδιαφέρον. Nikosal είπαμε αγόρι μου, ρωτάει η γυναίκα τι είναι το θέμα Τούτσι - Χούτου και κατεβάζεις την πληροφορία με το καντάρι; Who are you? To Moving Wiki? Παρεπιπτόντως και σε έσενα σου άρεσε το Hotel πιο πολύ από το Shooting? Edited January 13, 2007 by PiKei Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.