mistseeker Posted January 27, 2010 Share Posted January 27, 2010 Μου φάνηκε καλογραμμένο, αλλά κατά τα άλλα απλώς βαρετό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted January 27, 2010 Share Posted January 27, 2010 Η κεντρική ιδέα του "2084" μου φάνηκε εξαιρετική, αλλά κατά τα άλλα το βρήκα υπερβολικά "by the book" γραμμένο για τα γούστα μου. Το άλλο το'χω ήδη ξεχάσει, κι αυτό δεν είναι καλό πράγμα (ούτε για το διήγημα, ούτε για μένα ) Πραγματι η ιδεα ηταν εκλπηκτικη και θα ελεγα φουτουριστικη. Σαν διηγημα ηταν αρκετα καλο, και προδιαθετει για συνεχεια. «ΤΑ ΚΡΙΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΒΕΡΟΝ» του Eric Brown. Μετάφραση: Π. Κούστας & Χ. Καρακούδα. Εικονογράφηση: Σταύρος Ντίλιος Τεύχος #491, 23 Ιανουαρίου 2010. Χμμ, ένα διήγημα με προβλέψιμη εξέλιξη. Σαν να ήξερα τι θα γίνει μετά από κάθε παράγραφο. Ίσως φταίει που το ένιωσα πολύ οικείο. Ίσως επίτηδες να είχε αυτό το αποτέλεσμα, για να σε αναγκάσει να δεις το νόημα που προσπαθεί να περάσει ο συγγραφέας. Κάτι πολύ αληθινό σε σχέση με το πως διαχειριζόμαστε μερικές φορές κάποιες στιγμές της ζωής μας. Αρκετα καλα γραμενο. Φευγει ευκολα. Παρολαυτα τιποτα ιδετερο σχετικα με την πλοκη-ιστορια. Ηταν οκ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted January 27, 2010 Share Posted January 27, 2010 Έχω μια απορία σχετικά με μια παράγραφο στη σελ. 38 και δεξιά στήλη στη μέση, γράφει: "Τότε άσε με να σε θεραπεύσω, Έντουαρντ Βερόν" Πήγα τρέχοντας προς στη σκάλα. [...] Γύρισα μόνο όταν έφτασα στην αρχή της. "Θα ... θα το σκεφτώ". Δεν ήταν λίγο αψυχολόγητη αυτή η αντίδραση του Έντουαρντ; Έτσι ξαφνικά ενώ συζητάει ήρεμα με τον "τύπο" να ανεβαίνει ολόκληρη σκάλα, για να του απαντήσει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted January 28, 2010 Share Posted January 28, 2010 Δεν ήταν λίγο αψυχολόγητη αυτή η αντίδραση του Έντουαρντ; Έτσι ξαφνικά ενώ συζητάει ήρεμα με τον "τύπο" να ανεβαίνει ολόκληρη σκάλα, για να του απαντήσει; Αν υποθέσουμε ότι στο υποσυνείδητο του παραμένει η γνώση των πράξεών του, τότε η αντίδραση είναι σωστή, γιατί ακόμα κι αν δεν το γνωρίζει συνειδητά, φοβάται τη "θεραπεία". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 31, 2010 Share Posted January 31, 2010 "2020: Η Αρχή", της Γιόλας Μοστρού, τ. 492 Πολλή και χολλυγουντιανή δράση, κάποιες μικρές ασάφειες, κάποιες όχι σημαντικές αναληθοφάνειες (κυρίως σε σχέση με τη γενικότερη κατάσταση του κόσμου) αλλα γενικά όχι άσχημο γράψιμο και γενικά ευχάριστο ανάγνωσμα. Ακόμα πιο ευχάριστο βέβαια είναι ότι η συγγραφέας είναι γυναίκα και Ελληνίδα (= σπάνιο στο τετράγωνο για Ε.Φ.). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 2, 2010 Share Posted February 2, 2010 "2020: Η Αρχή", της Γιόλας Μοστρού, τ. 492 Πολλή και χολλυγουντιανή δράση, κάποιες μικρές ασάφειες, κάποιες όχι σημαντικές αναληθοφάνειες (κυρίως σε σχέση με τη γενικότερη κατάσταση του κόσμου) αλλα γενικά όχι άσχημο γράψιμο και γενικά ευχάριστο ανάγνωσμα. Ακόμα πιο ευχάριστο βέβαια είναι ότι η συγγραφέας είναι γυναίκα και Ελληνίδα (= σπάνιο στο τετράγωνο για Ε.Φ.). Στρωτή γραφή, χωρίς κάτι συναρπαστικό, αλλά, το κυριότερο, χωρίς και τίποτα κακό να της προσάψεις. Γρήγορη εναλλαγή εικόνων, σαν βιντεοκλιπ. Πολλοί χαρακτήρες, σε λίγο χώρο, με αποτέλεσμα να μην αποκτούν βάθος. Παρόλα αυτά, η συγγραφέας τους χειρίζεται ικανοποιητικά. Θα έλεγα ότι είναι μεταξύ εφηβείας και μετεφηβείας, αφού οι ήρωες είναι νεαροί, λαμπεροί, περνούν δίπλα από τους κινδύνους ατσαλάκωτοι και φέρουν με στυλ σε πέρας την αποστολής τους, υπερνικώντας το σύστημα. Μου χτύπησε κάπως άσχημα το εμβόλιο για τη ραδιενέργεια. Γενικά, όμως, ήταν ικανοποιητικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted February 16, 2010 Share Posted February 16, 2010 Τα τεύχη 493 και 494 κάπως στο ντούκου περάσανε... Αχ, βρε Ντίνο! Ειλικρινά περίμενα με αγωνία την άποψη σου για το "Ο άνθρωπος που έχτισε τον Παράδεισο". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 16, 2010 Share Posted February 16, 2010 Τα τεύχη 493 και 494 κάπως στο ντούκου περάσανε... Αχ, βρε Ντίνο! Ειλικρινά περίμενα με αγωνία την άποψη σου για το "Ο άνθρωπος που έχτισε τον Παράδεισο". Να σου πώ την δική μου. Μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή και η διάχυτη μελαγχολία. Με κράτησε μέχρι το τέλος. Βρήκα, όμως, την ιδέα κοινότοπη και την εξέλιξη με τους φόνους, εκτός της ροής της ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 16, 2010 Share Posted February 16, 2010 Τα τεύχη 493 και 494 κάπως στο ντούκου περάσανε... Αχ, βρε Ντίνο! Ειλικρινά περίμενα με αγωνία την άποψη σου για το "Ο άνθρωπος που έχτισε τον Παράδεισο". Μετά από κάποια τσιριπίφ - τσιριπάφ, την απώλεια διάθεσης μου να γράφω στο φόρουμ έπρεπε να τη διοχετεύσω κάπου, για να σωθώ στα υπόλοιπα. (Δύσκολο ίσως να εκλογικεύσω αυτή μου την ψυχοσύνθεση.) Δυστυχώς την πλήρωσε αυτό το τόπικ. Και μπορώ να πω ότι κατά έναν τρόπο έφυγε από τους ώμους μου αυτή η "υποχρέωση" να "κουβαλώ" το τόπικ. Αν μεγαλοπιάνομαι, ας μου εξηγήσει κάποιος το γιατί ξαφνικά ατρόφησε το τόπικ όταν σταμάτησα να γράφω. Ήταν και για μένα λυπημένη διαπίστωση να δω πόσοι λίγοι έγραφαν, και αν. Θα τα κοιτάξω αυτά τα διηγήματα, αλλά αύριο το πρωί. "Just when I thought I was out, they pull me back in!" - Michael Corleone Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 17, 2010 Share Posted February 17, 2010 «Ψηλά το Κεφάλι!» του Ian Watson. Τεύχος #493, 6 Φεβρουαρίου 2010. «Ο Άνθρωπος που Έχτισε τον Παράδεισο» του Keith Brooke. Τεύχος #494, 13 Φεβρουαρίου 2010. Σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Ψηλά το Κεφάλι: Το είδος του διηγήματος που νομίζω θα προκύψει αν καπνίσεις / εισπνεύσεις παράνομες ουσίες. Πρωτότυπο, ονειρικό, καλογραμμένο. Και στο καλογραμμένο εννοώ ξεκάθαρη, γραμμική αφήγηση (ευχαριστώ κύριε Watson.) Το έναυσμα που ξεκινάει την ιστορία είναι λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά, το σχέδιο δηλαδή να καταπολεμηθεί ο υπερπληθυσμός με αποκεφαλισμούς και κρυογενική συντήρηση. Και μετά; Βάση σχεδίου, όλα τα κεφάλια θα αποκτήσουν πάλι σώματα. Όλα αυτά τα κεφάλια δεν θα ενταχθούν πάλι στον κανονικό πληθυσμό, έστω του μέλλοντος; Τέσπα, το προσπερνάμε. Ενδιαφέρουσα η νέα νανο-πραγματικότητα που αναδύεται στη συνέχεια, το ίδιο και ο στόχος της. Αδιευκρίνιστα τραβηγμένο και το φινάλε, καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας δεν αναρωτιέται ποτέ τι σκοπεύουν να κάνουν οι νανίτες με τους νέους κόσμους. Κι άλλες μπάλες του μπιλιάρδου; Θετική όμως η όλη εντύπωση, κυρίως για της φευγάτες εικόνες που μας δίνει η ιστορία. Ο Άνθρωπος που Έχτισε τον Παράδεισο: Διπλή η απόσταση από τα γούστα μου. Ένα, η ενασχόληση με την εγκεφαλική / εικονική πλευρά του μέλλοντος (το είδος «ο άνθρωπος στην πρίζα»), και Δύο, τα τερτίπια της γραφής εκείνης όπου πιέζομαι στην προσεκτική ανάγνωση μη και μου διαφύγει κάτι και δεν το καταλάβω. Ευτυχώς για το δεύτερο, δεν είναι τόσο πολύπλοκο όσο το φοβόμουν, και μας αφηγείται μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία. Φαντάζομαι, θα πρέπει να είμαστε εξοικειωμένοι από άλλα διηγήματα του είδους για το πώς μια προσωπικότητα μετατρέπεται σε ηλεκτρονική συνείδηση. Και δεν μας αφορά το «πως» της μετα-θάνατον ζωής σε έναν τεχνολογικό κόσμο. Όπως είπα ήδη, η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, το ίδιο και η εξέλιξη της, η κατάληξη (η τρικλοποδιά) και η τελική λύση. Όμως … κύριε Brooke. Έχω διαβάσει Μανωλιό (στον τομέα σας είναι) και ο συνάδελφος σας με είχε συχνά με τα χαρτομάντιλα στα δικά του φινάλε. Εσείς; Γιατί παρέμεινα ασυγκίνητος παρατηρητής ενός προβλέψιμου αλλά έξυπνου φινάλε; Σίγουρα γιατί δεν έζησα, δεν ένιωσα αυτόν τον έρωτα ως θα έπρεπε. Γιατί; Που απέτυχε η γραφή; Μάλλον δεν είμαι αρκετά λεπτεπίλεπτος για να διακρίνω τα κενά. Από το «Ψηλά το Κεφάλι» θα μου μείνουν οι εικόνες, κι όταν ακόμα θα έχω ξεχάσει που τις συνάντησα. Το «Ο Άνθρωπος που Έχτισε τον Παράδεισο» θα το έχω ξεχάσει σε μια-δυο μέρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted February 18, 2010 Share Posted February 18, 2010 Έλειπα από τον υπολογιστή, λόγω "τέρατος Μανωλιού εν Θεσσαλονίκη" και μόλις μπήκα... Thx, Dino & Khar... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 20, 2010 Share Posted February 20, 2010 (edited) «Αίσχος» των Mike Resnick & Lezli Robyn, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Τεύχος #495, 20 Φεβρουαρίου 2010. Ή «Η Εκδίκηση του 9 Επειδή δεν Στρώνονται Κούστας και Καρακούδα να μας Δώσουν ένα Δικό Τους Διήγημα της Προκοπής!» Στο Analog;! Στο Analog;!! Ένα διήγημα πρωτόλειο, όχι από άποψη γραφής, αλλά από άποψη ηθικοπλαστικής σύλληψης. Θα μπορούσε να το γράψει ταλαντούχος μαθητής Λυκείου. Σίγουρα είναι για αναγνώστες Λυκείου. Δεν υπάρχει «αληθινό ψεγάδι» αλλά… Είναι σα να το ξέρω, πριν το διαβάσω. Άλλαξε τον εξωγήινο με ινδιάνο, τους Σκελετούς με μπαντίντος, τον στόλο με το ιππικό, κι έχεις ένα καρακλισέ γουέστερν. Προηγούμενο τους διήγημα «Ο Μυστηριώδης Ένοικος». Edited February 21, 2010 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 20, 2010 Share Posted February 20, 2010 «Αίσχος» των Mike Resnick & Lezli Robyn, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Τεύχος #495, 20 Φεβρουαρίου 2010. Δεν υπάρχει «αληθινό ψεγάδι» αλλά… Είναι σα να το ξέρω, πριν το διαβάσω. Άλλαξε τον εξωγήινο με ινδιάνο, τους Σκελετούς με μπαντίντος, τον στόλο με το ιππικό, κι έχεις ένα καρακλισέ γουέστερν. Λοιπόν, μπήκα στο τόπικ να γράψω ότι το διήγημα μ' άρεσε, βλέπω τα παραπάνω σχόλια και λέω, ουπς! Μήπως έχει δίκιο, μήπως κάνω λάθος; Μήπως όντως δεν έπρεπε να μ' αρέσει; Αλλά μετά το ξανασκέφτομαι, και καταλήγω: Τι αισθανόμουνα διαβάζοντας το διήγημα; Ότι μου άρεσε. Τι ξεκίνησα να γράψω εδώ; Ότι μου άρεσε. Ε, άρα μου άρεσε. Ναι, συμφωνώ, δε μας λέει τίποτα που να μην έχουμε ξαναδεί, αλλά είχε κάτι που μου άρεσε. Ίσως να ήταν απλώς αυτή η παλιομοδίτικη ατμόσφαιρα μεταξύ γουέστερν και διαστημικής αποικίας. Ίσως να ήταν το μυστήριο που κάλυπτε τον εξωγήινο, ίσως να ήταν όλη αυτή η φάση με την αίσθηση ότι τα φαινόμενα απατούν. Δεν ξέρω. Πάντως, δεν αισθάνομαι ότι σπατάλησα το χρόνο μου που το διάβασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 21, 2010 Share Posted February 21, 2010 «Αίσχος» των Mike Resnick & Lezli Robyn, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Τεύχος #495, 20 Φεβρουαρίου 2010. Ή «Η Εκδίκηση του 9 Επειδή δεν Στρώνονται Κούστας και Καρακούδα να μας Δώσουν ένα Διήγημα της Προκοπής!» Στο Analog;! Στο Analog;!! Ένα διήγημα πρωτόλειο, όχι από άποψη γραφής, αλλά από άποψη ηθικοπλαστικής σύλληψης. Θα μπορούσε να το γράψει ταλαντούχος μαθητής Λυκείου. Σίγουρα είναι για αναγνώστες Λυκείου. Δεν υπάρχει «αληθινό ψεγάδι» αλλά… Είναι σα να το ξέρω, πριν το διαβάσω. Άλλαξε τον εξωγήινο με ινδιάνο, τους Σκελετούς με μπαντίντος, τον στόλο με το ιππικό, κι έχεις ένα καρακλισέ γουέστερν. Προηγούμενο τους διήγημα «Ο Μυστηριώδης Ένοικος». Θα συμφωνήσω. Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν αυτή με τον Ινδιάνο. Η δεύτερη ήταν, ότι η απόφαση του ήρωα να διαδεχτεί τον αφηγητή θα άξιζε περισσότερο σαν κεντρικός άξονας, αλλά δυστυχώς οι συγγραφείς δεν την προετοιμάζουν και την χρησιμοποιούν απλώς για να κλείσουν το διήγημα. Μας μένει η φροντισμένη γραφή, χωρίς όμως να καλύπτει την αίσθηση ενός μεταμφιεσμένου γουέστερν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted February 21, 2010 Share Posted February 21, 2010 Στο Analog;! Στο Analog;!! Στο Analog του Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2010 παρακαλώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted February 23, 2010 Share Posted February 23, 2010 Παιδιά και μένα μ' άρεσε παρόλα τα κλισέ. Μ' άρεσε περισσότερο όμως ο τρόπος αφήγησης. Έρεε το στόμα του γέρου. Σαν να τον είχα δίπλα μου να μου τα λέει, ίσως για αυτό να το έζησα λίγο παραπάνω απ' ότι θα περίμενα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2010 Share Posted February 27, 2010 «ΑΜΝΗΣΙΑ – Πλανήτης Γη: Έτος 2164» του Νίκου Κωστακόπουλου Τεύχος #496, 27 Φεβρουαρίου 2010. Πολλά τα θετικά. Έλληνας συγγραφέας. Καλογραμμένο. Με αέρα νοσταλγίας όσον αφορά την επιστημονική του φαντασία (ο τίτλος τα λέει όλα), σαν τα ξένα pulp μεν, με αφήγηση που το είδος στην Ελλάδα δεν πολυγνώρισε, νομίζω. Έγραψε δηλαδή κάποιος ε.φ. όπως θα έπρεπε να γράφουν, κι εδώ, από τότε. Το φινάλε δεν με χάλασε. Στον περιορισμένο χώρο του διηγήματος, δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια, συν ότι του έδωσε και έναν κάποιο ρεαλισμό. Έξυπνη η παρουσίαση ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα στο πληγέν έδαφος, προς ταύτιση του αναγνώστη με την διάσταση του δράματος. Η περίπτωση του Στέλιου όμως, σε σχέση με την οικογένεια του, ίσως ήθελε κάποιες άλλες πινελιές για να ραγίσουν καρδιές. Απαιτεί μια μαεστρία που εδώ πέφτει λειψή. Μικρό ίσως το κακό, έχουμε κερδίσει άλλο ένα ντόπιο ταλέντο στο είδος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 7, 2010 Share Posted March 7, 2010 «Άννα» του Louis B. Shalako, σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Τεύχος #497, 6 Μαρτίου 2010. Τα πάντα είναι στην αφήγηση, έτσι; Τα κατάφερε λέτε ο μεσιέ Shalako; Δύσκολο να αποφασίσω. Είναι μια ωραία ιστορία. Αν ήμουν άσχετος με το είδος και το διάβαζα αυτό, όταν έφτανα στο φινάλε θα έλεγα «α, επιστημονική φαντασία ήτανε;» Σαν σχετικός, φτάνοντας στην τελευταία σελίδα, πριν κάποιων μελλοντολογικών νύξεων – και γιατί να είναι εκεί; - αναρωτιόμουν που ακριβώς είναι η επιστημονική φαντασία. Και φυσικά η «έκπληξη» πέρασε από τον νου μου νωρίτερα, πως θα γινόταν αλλιώς; Έστησε λοιπόν ο συγγραφέας το διήγημα του πάνω στην όχι και τόσο πρωτότυπη ανατροπή; Είμαι της γνώμης ότι θα είχε ένα πολύ δυνατότερο διήγημα στα χέρια του αν γνωρίζαμε την «έκπληξη» από την αρχή. Το συναισθηματικό υπόβαθρο της ιστορίας, η πιθανότητα της συγκεκριμένης «σχέσης», αλλά και η πιθανότητα μιας «ασθένειας» και ενός επακόλουθου «θανάτου» είναι πλούσιο πεδίο προς ανάπτυξη. Θα μπορούσαμε να ολοκληρώσουμε την αφήγηση με τα χαρτομάντιλα ανά χείρας. Πάλι δεν είναι πρωτότυπο, αλλά είπαμε, τα πάντα είναι στην αφήγηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Εμένα με είχε προϊδεάσει η εικονογράφηση του διηγήματος από τον Σταύρο Ντίλιο κι έτσι από την αρχή το διάβαζα σαν να ήξερα το τέλος. Αν και πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου την επιφύλαξη για κάτι πιο πρωτότυπο. Μ' άρεσε η αφήγηση και ο χλευασμός όπως βγήκε για αυτούς που δεν είχαν αρκετά λεφτά για κάτι τέτοιο. Βγήκε πολύ πραγματικός. Δεν είχε όμως αυτό το κάτι ξεχωριστό.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 13, 2010 Share Posted March 13, 2010 «MATOBI WATERS CORPORATION» του Νίκου Κουσούλη. Τεύχος #498, 13 Μαρτίου 2010. Και ο Άγγελος Μαστοράκης δεν είπε τίποτα;!!! Ω, έλλην συγγραφεύ, με είχες και με πήγαινες, είχες κερδίσει το στοίχημα, καλή γραφή, στρωτή αφήγηση, φιλοσοφία και συναίσθημα, επιστημονική φαντασία με πέταλα, ουδέν ψεγάδι… με άγχωνε μόνο η καλή κριτική που θα έγραφα. Οι καλές κριτικές είναι πάντα τόσο σύντομες, στεγνές και βαρετές. Ποια γαλαξιακή μύγα σε τσίμπησε στις τελευταίες γραμμούλες και με κούφανες τελείως; Ακόμα βουίζουν τα νεκρά εγκεφαλικά μου κύτταρα. «Μα είναι επιστημονική φαντασία» φωνάζει κάποιος άσχετος. Το ξέρω ότι είναι επιστημονική φαντασία. Η αψυχολόγητη τρικλοποδιά ήταν καθαρά λογοτεχνική. Δεν στήθηκε το φινάλε. Ο καλλιτέχνης πέταξε μια απίστευτη πορδή στο τέλος. Δεν μπορώ να φανταστώ να έπεσε σε τρομερό δίλημμα για το πώς θα το τέλειωνε. Είχε δύο δρόμους ανοιχτούς, με λίγη άχνη ζάχαρη θα μας το σέρβιρε μια χαρά, θα το δεχόμασταν και θα λέγαμε «καλό ήταν». Τώρα είναι… «αξέχαστο» όπως δεν θα ήθελε ένα διήγημα να είναι αξέχαστο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 13, 2010 Share Posted March 13, 2010 «MATOBI WATERS CORPORATION» του Νίκου Κουσούλη. Τεύχος #498, 13 Μαρτίου 2010. Πω πω, πολύ αδέξιο τέλος! Και παρά τις όποιες αδυναμίες του, θα μπορούσε εύκολα να διορθωθεί σε κάτι αξιοπρεπές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 17, 2010 Share Posted March 17, 2010 Όντως κυλούσε νεράκι η ιστορία και το γράψιμο, μέχρι πριν τις τις τελευταίες γραμμές. Μετά όμως ήταν τόσο βιαστικό κι άκομψο το τέλος που δεν μ' άρεσε. Καταλαβαίνω ότι ήθελε ο συγγραφέας να κάνει μια ανατροπή. Αλλά θα μπορούσε να το κάνει με πιο ωραίο τρόπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 21, 2010 Share Posted March 21, 2010 (edited) «Δεκάτη Τροχιά» του Gustavo Bondoni (αργεντινός Μανωλιός περίπου) σε μετάφραση Π. Κούστα & Χ. Καρακούδα. Τεύχος #499, 20 Μαρτίου 2010. Δεν θα το έλεγα ότι είναι το «Κι Εγώ Καλύτερα» (από το «…και το τέρας») καθώς εδώ ο συγγραφέας δεν σπάει οπτική, εμμένει στον μυστηριώδη αφηγητή, χωρίς να χαντακώνει το διήγημα. Η άγνωστη ταυτότητα εξάπτει την φαντασία του αναγνώστη και μεγαλώνοντας το μυστήριο, αυξάνει και τον τρόμο. Ομολογώ, ότι ως νυσταγμένος αναγνώστης, κατάλαβα τι μας περιέγραφε ο αφηγητής λίγο πριν το τέλος, και περνώντας πάλι από τα προηγούμενα εδάφια…αναγνώρισα το σύστημα και την εξελικτική ιστορία. Πρωτότυπη όχι, αλλά καλογραμμένη επιστημονική φαντασία, ικανοποιητικό ανάγνωσμα. (Έχουν κάτι αυτοί οι λατίνοι φαντασάδες.) Το επόμενο είναι το 500ό τεύχος του 9! Ελπίζουμε σε εκπλήξεις! Edited March 21, 2010 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 23, 2010 Share Posted March 23, 2010 (edited) όντως αυτή την αγωνία μου την προκάλεσε. Κάπως με κούρασε στην αρχή που έκανε τις περιγραφές για τους πλανήτες, τα άστρα, τις τροχιές κτλ. αλλά όταν άρχισε να μιλάει για πιθανή επαφή με ανθρώπους ανυπομονούσα να μάθω τι θα γίνει! Μου άφησε ωραία γεύση Edited March 23, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted March 23, 2010 Share Posted March 23, 2010 Και οι φωτογραφίες του ian pool με θέμα τους ηπερήρωες σε προσωπικές στιγμές: http://www.ianpool.com/super.html Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.