Φανταστικά Χρονικά

[Waylander]

Πηρα το τευχος για το Σεπτεμβριο-Νοεμβριο 2009. Αρκετα καλο περιοδικο σχετικο με το φανταζυ και με δυο αρκετα καλα διηγηματα ενα εκ τον οποιον ηταν του Καβαφη οπως ειπε και ο Ντινος παραπανω. Την παρασταση κατα την γνωμη μου το διηγημα με τον κθουλου στο βυζαντιο :tease: :tease: Η αληθεια αποκαλυπτεται...

[DinoHajiyorgi]

 

Έλαβα σήμερα το 14ο τεύχος. Ευδαιμονία και ανάγνωση. Θα επανέλθω. :aufo:

[PiKei]

@ Dino:

Καλά ρε φίλε, τι άκρη έχεις εσύ;

Εγώ είμαι στην συντακτική ομάδα κι ακόμα δεν το πήρα στα χέρια μου...

[northerain]

Ρε παιδιά εσείς που είστε μέσα στα κόλπα, με ποιον να μιλήσω μήπως και κάνω κανένα εξώφυλλο για τα Φανταστικά Χρονικα?

[Tiessa]

Ρε παιδιά εσείς που είστε μέσα στα κόλπα, με ποιον να μιλήσω μήπως και κάνω κανένα εξώφυλλο για τα Φανταστικά Χρονικα?

 

Pikei, στη συντατική ομάδα, άμεσα αρμόδιος.

mman κι εγώ, μέλη στο Δ.Σ. της ΑΛΕΦ, εφαπτομενικά αρμόδιοι.

Αν ενδιαφέρεσαι, στείλε ένα pm σε κάποιον απ' όλους για να προωθηθεί παραπέρα.

[northerain]

Θα στείλω σε όλους ταυτόχρονα!

[nikosal]

@ Dino:

Καλά ρε φίλε, τι άκρη έχεις εσύ;

Εγώ είμαι στην συντακτική ομάδα κι ακόμα δεν το πήρα στα χέρια μου...

 

Ε, τι τα θες τώρα... Αφού είμαι στην ομάδα Φεστιβάλ Ερμούπολης και ο Ντίνος ήταν σε όλες τις εκδηλώσεις πριν φτάσω εγώ...

[mman]

@ Dino:

Καλά ρε φίλε, τι άκρη έχεις εσύ;

Εγώ είμαι στην συντακτική ομάδα κι ακόμα δεν το πήρα στα χέρια μου...

Αχαχαχα! Και σκέψου ότι είναι και Χαλκίδα! Στην Αθήνα θα το έβλεπε πριν τον τυπογράφο. Αφού όταν κυκλοφόρησε το "...και το τέρας", το μόνο που ζήτησα από τον Αρβανίτη, ήταν την τιμή να το έχω πριν τον Ντίνο...

[DinoHajiyorgi]

Μα τι είναι αυτά που λέτε για μένα καλέ; :tongue:

 

Για το νέο τεύχος λοιπόν:

 

Το «αντιτόριαλ» και οι ειδήσεις από το ελληνικό σκηνικό του φανταστικού, που ανοίγουν κλασσικά την ανάγνωση των Φανταστικών Χρονικών, είναι η όμορφη εκείνη υπενθύμιση ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι η «τρέλα» μας έχει παρέα, εκπροσώπηση και βούλα. Animasyros, Λέσχη Φίλων Κόμικς, Λέσχη Φίλων του Τόλκιν, 3ο Συνέδριο Κόμικς Μυτιλήνης, ελληνική συμμετοχή στο Λοτζ της Πολωνίας, παρουσίαση του Ανθρωπόλυκου του Soloup και βιβλιοπαρουσίαση της «Εξέλιξης vs Δημιουργίας» του Eugenie C. Scott, και ω τι ωραία Ελλάδα μαμά. Και μας περιμένουν πολλά άλλα, υπόσχεται η συντακτική ομάδα του τεύχους. Σαφώς, αφού μόλις ξεκινήσαμε.

 

Τζωρτζ Όργουελ, 1984, 60 Χρόνια μετά. Δεν ήξερα πολλά, έμαθα κάτι περισσότερο χάρη στο άρθρο της Άσπας Ανδρέου.

 

Τι να πω για τόσο δα διήγημα, Της Ξενιτιάς (δημώδες) του Δημήτρη Βανέλλη; Απλά υπέροχο. Θα ήθελα να απαγγέλλεται σε γιορτές και πανηγύρια, να ανατυπώνεται σε εφημερίδες, ντόπια περιοδικά και ανθολογίες, να μπει στα σχολικά αναγνωστικά, θα ήθελα να αποκτήσει φήμη όπως του αξίζει. Χαίρομαι που δεν το έγραψα εγώ, για να μπορώ να εκφράζω έτσι τον άκρατο και απροκάλυπτο ενθουσιασμό μου.

 

Στη συνέχεια, η Αντωνία Κατσαβού παίρνει συνέντευξη από την φίλη μας σουφουφίτησα Tiessa, συγγραφέα της τριλογίας των Λαξευτών και Άλεφ babe, Βάσω Χρήστου! Οι ερωτήσεις βροχή, και οι απαντήσεις ατάραχες λιμνούλες, όπως χαρακτηρίζει την ήπιων τόνων φίλη μας, που εκπλήσσει κυρίως με την πένα της. [Εδώ θέλω να βγάλω μια δίκαιη κρίση: Λόγω προσωπικής γνωριμίας, αλλά και των ποστ της Βάσως στο sff, η συνέντευξη είχε πολύ λίγο υλικό για να μου αποκαλύψει νέα στοιχεία για την ταλαντούχα συγγραφέα. Μάλιστα, νιώθω πως ήξερα και περισσότερα, όπως π.χ. οι περιπέτειες που πέρασαν οι Λαξευτές μέχρι να εκδοθούν. Αυτό το παράδειγμα, και άλλα σημεία σχετικά με την ελληνική αγορά, για τα οποία η Βάσω έχει εκφραστεί τόσο εύγλωττα και αιχμηρά σε αυτό το φόρουμ, αποφεύγονται στη συνέντευξη. Η συζήτηση είναι κυρίως ανάλαφρη, και πολύ πιθανό ο επιλεγμένος στόχος να είναι άλλος. Αλλά κυρία Χρήστου, επειδή έχεις πολλά ακόμα να πεις, χωρίς φόβο και πάθος, εύχομαι να σου δοθεί ξανά η ευκαιρία.]

 

Τo βιβλίο και την ταινία Golem, δεν το έχω διαβάσει και δει, γνωρίζω όμως τον μύθο και είναι από τους αγαπημένους μου, πολύ περισσότερο από τον μύθο του Φρανκενστάιν. (Αναρωτιέμαι πως ακόμα κάποιος δεν σκέφτηκε να το αναστήσει σαν remake, αλλά με φόντο την Πράγα κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Golem εναντίον των ναζί, έχει ψωμί εκεί!) Ο Χρήστος Λάζου διαπραγματεύεται με την μανία του ανθρώπου να γίνει θεός δημιουργώντας ζωή, μέσω τριών λογοτεχνικών μύθων, του Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλλεϋ, της Νήσου του Δρος Μορώ του Χέρμπερτ Τζωρτζ Ουέλλς, και του Γκόλεμ του Γκούσταβ Μέιρινκ. Αν και εδώ έχουμε μια συντομευμένη εκδοχή του άρθρου, μας καλύπτει και μας ικανοποιεί με το παραπάνω με τα στοιχεία του, την πλούσια βιβλιογραφία του αλλά και με τα ερωτηματικά που εγείρει γι αυτό το θέμα που στη νέα εποχή που διανύουμε είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

 

Και ο Μιχάλης Μανωλιός μας περνάει επί συντομία τέσσερις μήνες εκδηλώσεων της Άλεφ. Όσον λοιπόν αφορά την εν λόγω συντομία… «Φάγαμε, ήπιαμε, κουβεντιάσαμε και ξεφύγαμε απ’τη μιζέρια της πραγματικότητας με τη βοήθεια της επιστημονικής φαντασίας και της φάνταζυ». Καλώς, αλλά τι φάγατε; Τι ήπιατε; Ξέρω, ο χώρος περιορισμένος αλλά… Αναδείξτε επιτέλους την γαστρονομία στην επιστημονική φαντασία! Δώστε βάση εδώ: «…με ένα ποτήρι μπύρας στο ένα χέρι και τσιμπολογώντας γουρουνόπουλο ψητό πάνω σε λαδόκολλες με το άλλο (γλείφοντας τα δάχτυλα μας)…» Αυτό είναι ρεπορτάζ, (Από τα 7α γενέθλια της Λέσχης Φίλων του Τόλκιν) και μπράβο στον ανταποκριτή!

 

Συνεχίζω την ανάγνωση αύριο

[DinoHajiyorgi]

Δεν είχα ιδέα ποιος ήταν ο John Wyndham Parkes Lucas Beynon Harris. Στο κατατοπιστικό της άρθρο, η Μαριάννα Λάμπρου, αφού μου υπενθυμίζει ότι πρόκειται για τον πατέρα των triffids, και των παιδιών του Village of the Damned (“The Midwich Cuckoos”), με διδάσκει επίσης για την πλούσια καριέρα και έργο αυτού του σημαντικού καλλιτέχνη. [Σε κάποιο σημείο το άρθρο μας πληροφορεί ότι το βιβλίο του συγγραφέα “The Web” «..εμφανίστηκε την ίδια χρονιά που η Μάργκαρετ Θάτσερ κέρδισε την πρωθυπουργία της χώρας.» Αυτό αναφέρεται σχετικά με το ότι ο συντηρητισμός του Wyndham στα έργα του καθρέπτιζε την πολιτική αλλαγή στη Μεγάλη Βρετανία. Η Θάτσερ όμως έγινε πρωθυπουργός δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του συγγραφέα. Αν δεν πρόκειται για λάθος, αυτό σημαίνει ότι το The Web κυκλοφόρησε μια δεκαετία αργά; Αν ναι, δεν μας δίνεται κάποια εξήγηση.]

 

Ακολουθεί ένα πολύ αξιοζήλευτο «ημερολόγιο» από την Βάσω Χρήστου, ένα ιστορικό των δέκα χρόνων Λογοτεχνικού Εργαστηρίου της Άλεφ. Για να το διαβάζω και να αναστενάζω «αχ και να’μουν εκεί.» Για να καταλάβετε: Πάρτε τη χαρά και τη βαβούρα των διαγωνισμών που κάνουμε στο φόρουμ, συνδυάστε το με την ζωντάνια και την ζεστασιά των μυτίγκιων μας, πολλαπλασιάστε το επί δέκα, και καταλάβατε! Ο θεσμός συνεχίζετε … σκεφτείτε τα επόμενα δέκα χρόνια και σπεύστε!

 

Η λαίδη Αντωνία Κατσαβού μας δίνει μια αναλυτική ιστορία της αμερικάνικης τηλεοπτικής σειράς Jericho, που ήταν μεν σύντομη στην διάρκεια της, τράβηξε την προσοχή θεατών σε όλον τον κόσμο. Είχα δει μόνο τα πρώτα επεισόδια και θεωρώντας το «αμερικανιά», εγώ το σούπερ αμερικανάκι, έχασα ενδιαφέρον και επαφή. Όπως διαβάζω όμως υπήρξαν εξελίξεις στο σενάριο υπαγορευμένες από την παράλληλη πολιτική πραγματικότητα. Ίσως τελικά να μην έχει τελειώσει το θέμα Jericho. Διαβάστε το άρθρο για να καταλάβετε.

 

Walter Mosley, ένας μαύρος συγγραφέας που γράφει και επιστημονική φαντασία. Νόμιζα ότι μου είναι τελείως άγνωστος, αλλά τελικά είχα διαβάσει το Devil in a Blue Dress, που είναι δικό του. Η ταινία, με τον Ντένζελ Γουάσινγκτον, δεν ήταν τόσο καλή όσο το βιβλίο. Θα πω το εξής, για το τεράστιο άρθρο της Δόμνας Παστουρματζή: Στην εισαγωγή της επισημαίνει την ανάγκη να μεταφραστούν επιτέλους και στα ελληνικά τα έργα αυτού του πολυγραφότατου και αξιόλογου συγγραφέα. Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια παρουσίαση του έργου επιστημονικής φαντασίας του Mosley, Futureland: Εννέα Διηγήματα Ενός Επικείμενου Κόσμου (2001). Μια παρουσίαση με πλούσια, διήγημα-διήγημα, spoilerιάδικη λεπτομέρεια. Μάλλον η αρθρογράφος δεν βλέπει να κυκλοφορεί ποτέ στα ελληνικά το εν λόγω έργο.

 

Ο Αλέξανδρος Γιοχάλας μας δίνει το Μέρος Δεύτερο του άρθρου «Απρόσμενοι Επισκέπτες – Όταν έρχεται το βουνό στον Μωάμεθ…» δίνοντας μας τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της μεγάλης οθόνης. The Day the Earth Stood Still (1951 – 2008), When Worlds Collide (1951), The War of the worlds (1953 – 2005), The Brain Eaters (1958), Independence Day (1996), Mars Attacks! (1996), Armageddon (1998), Deep Impact (1998), Invasion of the Body Snatchers (1956 – 1978 – 1993), The Faculty (1998), The Invasion (2007) και The Last Man on Earth (1964) – The Omega Man (1971) – I Am Legend (2007). Επίσης το A Small Talent for War από το τηλεοπτικό Twilight Zone του 1985.

 

Συνεχίζω την ανάγνωση.

[DinoHajiyorgi]

Κι εκεί που ζούσα με τις μακρινές αναμνήσεις, να άλλο ένα άρθρο να με βάλει στην πρίζα και να με ταξιδεύσει πίσω, στο 5ο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης του 2009! Φωτογραφικό υλικό και ανταποκρίσεις βινιέτες από δεκαοχτώ περίπου φίλους μας, βάλσαμο και ενέργεια για να αντέξουμε, μέχρι το επόμενο.

 

Ο Ηλίας Χουντάλας παρουσιάζει το Β’ Μέρος της πραγματείας του «Η Μορφή του Βρικόλακα στην Πεζογραφία.» Χορταστικό κείμενο που ξεδιψάει και τον πιο αιμοδιψή από μας. Μας καλύπτει όλον τον προηγούμενο αιώνα, φτάνοντας και μέχρι τις μέρες μας, υπενθυμίζοντας στους νεότερους ότι και οι νεόκοποι βαμπίρ της μικρής και της μεγάλης οθόνης, γεννήθηκαν στις σελίδες κάποιου βιβλίου. Μελετημένη παρουσίαση με πλούσια βιβλιογραφία.

 

Η Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη και ο Δημήτρης Φύσσας μας παρουσιάζουν την περίπτωση Esposito, μυστήριου Αργεντινού συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας, και ένα μικρό διήγημα δείγμα της δουλειάς του. Η βιογραφία του Esposito φαντάζει πιο ε.φ. από το ίδιο το διήγημα, σίγουρα μια ενδιαφέρουσα περίπτωση εκκεντρικού καλλιτέχνη. Η δε ιστορία (Pink House Colectivos) έχει εκείνο το χαρακτηριστικό Νοτιοαμερικάνικο πολιτικό άρωμα.

 

Συνεπείς, για άλλη μια φορά, η Άγνωστη Καντάθ (Θεσσαλονίκη), το Βιβλιοπωλείο ΚΙΧΛΗ (Ηράκλειο Κρήτης) και το Solaris (Αθήνα) μας δίνουν τα top του φανταστικού σε πωλήσεις.

 

Ο Κώστας Γερογιάννης και η Αντωνία Κατσαβού μας απαριθμούν τις πρόσφατες κυκλοφορίες, αλλά και επανεκδόσεις, βιβλίων ξένων και ελλήνων συγγραφέων, σε επιστημονική φαντασία, φάνταζυ και τρόμο.

 

Ακολουθεί βιβλιοπαρουσίαση από τους Ελπίδα Αλεξίου, Άσπα Ανδρέου, Κώστα Γερογιάννη, Γιώργο Κατσαβό, Δανάη Κατσαβού, Μαριάννα Λάμπρου και Βάσω Χρήστου.

 

Και τα παρουσιαζόμενα βιβλία είναι: Τζ. Ρ.Ρ. Τόλκιν (σε επιμέλεια Κ. Τόλκιν) – Τα Παιδιά του Χούριν, Graham Masterton – Καθρέπτης (σε εξώφυλλο του northerain), Edward Lee – Μίστερ Τόρσο, Guillermo Del Toro και Chuck Hogan – Το Ίχνος, Mark Alpert – Η Κλεμμένη Εξίσωση, Μιχάλης Μανωλιός - …και το Τέρας, Justin Somper – Ο Ματοβαμμένος Καπετάνιος (σε μετάφραση Βάσως Χρήστου), Ευθυμία naroualis Δεσποτάκη – Μέσα απ’το Γυαλί, Douglas Adams – Αντίο κι Ευχαριστώ για τα Ψάρια, Charlaine Harris – Νεκρός Μέχρι να Σκοτεινιάσει και Νεκρός στη Λήθη.

 

 

 

Αυτά. Λίγα ήταν; Και το επόμενο; Πότε βγαίνει;

[nikosal]

Βγήκε, σχεδόν.

Μου έστειλε ο Πικέι να δω το τελικό δοκίμιο πριν το πάει τυπογραφείο. Αυτή τη φορά δεν θα το διαβάσεις πρώτος, φίλε.

[DinoHajiyorgi]

Βγήκε, σχεδόν.

Μου έστειλε ο Πικέι να δω το τελικό δοκίμιο πριν το πάει τυπογραφείο. Αυτή τη φορά δεν θα το διαβάσεις πρώτος, φίλε.

 

Να σε δω και να το σχολιάζεις πρώτος, να γκρεμιστούν όλοι οι φούρνοι της Χαλκίδας, να μην έχω να φάω ψωμί ένα χρόνο!

[PiKei]

Εξώφυλλο του τεύχους 15.

Edited July 11, 2010 by PiKei

[Arachnida]

Έλληενς! : ) Τέλειο!

[mman]

Έλληενς! : ) Τέλειο!

 

Ναι, ποιος το σκέφτηκε αυτό;

[Tiessa]

Έλληενς! : ) Τέλειο!

 

Ναι, ποιος το σκέφτηκε αυτό;

 

Το άρθρο στο τεύχος είναι του Σπύρου Βρετού. Δεν ξέρω αν δικεδικεί και την πατρότητα του τίτλου αλλά μπορούμε να το μάθουμε...

[PiKei]

Επιβεβαιώνω πατρότητα τίτλου. Ανήκει στον συντάκτη του άρθρου Σπύρο Βρετό.

[DinoHajiyorgi]

Έλαβα σήμερα από το ταχυδρομείο και το δικό μου τεύχος. Ευχαριστώ ΑΛΕΦ! Θα το ξεκοκαλίσω με απόλαυση.

Edited July 13, 2010 by DinoHajiyorgi

[DinoHajiyorgi]

Βγήκε, σχεδόν.

Μου έστειλε ο Πικέι να δω το τελικό δοκίμιο πριν το πάει τυπογραφείο. Αυτή τη φορά δεν θα το διαβάσεις πρώτος, φίλε.

 

Να σε δω και να το σχολιάζεις πρώτος, να γκρεμιστούν όλοι οι φούρνοι της Χαλκίδας, να μην έχω να φάω ψωμί ένα χρόνο!

Πάλι σε προλαβαίνω στον σχολιασμό; Και το είχες από Φεβρουάριο; Sorry ρε συ Νίκο...

 

Είμαι λαίμαργος και δεν ξέρω να σταματάω στο πρώτο ή το δεύτερο κουλουράκι. Και το Φανταστικά Χρονικά #15, με το εντυπωσιακό του εξώφυλλο στα γόνατα μου, σαν κουτί με σοκολατένιες ποικιλίες με κάνει να θέλω να καταπιώ όλα του τα άρθρα με την μία. Έχουμε όμως τόσο καλοκαίρι ακόμα… Τα απογεύματα, 17:00 με 18:00, συνήθως φυσάει έξω στο μπαλκόνι μου, το φως καλό αν και η πρόσοψη του σπιτιού μου είναι στη σκιά. Η θέα μου είναι ανατολικά, με τον βόρειο ευβοϊκό πίστα και πέρα η Βόρεια Εύβοια με την Δίρφυ να υψώνεται ως άλλο Mount Fuji. Που καλύτερα να ξεφυλλίσει κανείς τέτοιο δώρο με καταπληκτική ύλη;

 

Τόσο οι «Ειδήσεις» που επιμελήθηκε η κυρία Αντωνία Κατσαβού και «Τα Νέα της ΑΛΕΦ» του Μιχάλη Μανωλιού μου υπενθύμισαν όλα όσα υπέροχα χάνω σαν παρίας της επαρχίας, γεγονός που έκανε την ανάγνωση τους πιο λαίμαργη και απολαυστική. Το φανταστικό έχει πλούσια κίνηση, να’στε καλά που την καταγράφετε. Στο ίδιο κλίμα και η ανάγνωση του Terraformers II, το οποίο επίσης έχασα. Ευχαριστώ Βάσω για τις πληροφορίες.

 

Είχα από έφηβος αυτό το πρόβλημα. Λάτρης του Λούκας και του πίου-πίου Πόλεμος των Άστρων, όποτε δήλωνα οπαδός της επιστημονικής φαντασίας, είχα απέναντι μου κάτι κουλτουριάρηδες με τεράστια κεφάλια να παραδέχονται την επιστημονική φαντασία, μόνο όμως στο όνομα ενός Στάνισλαβ Λεμ και του «Σολάρις» ως ταινία του Ταρκόφσκι. Το άρθρο της κυρίας Κατσαβού μου έδωσε την ευκαιρία να εκτιμήσω τον Λεμ, ως άνθρωπο που έγραφε χωρίς να έχει το ψώνιο που κουβαλώ π.χ. εγώ, χωρίς να τον νοιάζει να γίνει κάποιος. Τον εκτίμησα επίσης, χαιρέκακα, γιατί δεν ήταν φαν της ταινίας του Ταρκόφσκι. Παραδέχομαι, με λύπη μου, ότι δεν έχω διαβάσει τίποτα δικό του, και που καιρός να καλύψω και αυτή την εκκρεμότητα.

 

Όχι μόνο κατατοπιστικό και χορταστικό το «Έλληενς» του Σπύρου Βρετού, πολύ σημαντικό και το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει. Όντως, σε αυτό που μας καίει σε πολλά τόπικ εδώ μέσα, το παραγκωνισμένο από την «σοβαρή» λογοτεχνία φανταστικό, λεηλατείται ασύστολα από την ίδια «σοβαρή» λογοτεχνία, κλέβοντας τα στοιχεία του και παρουσιάζοντας τα ως αλληγορίες ή παράξενη μυθοπλασία, δρέποντας δάφνες. Είναι must read για όλους μας, ένα έξοχο τονωτικό.

 

Το 1978 πρωτοσυνάντησα στα περίπτερα της Ομόνοιας το Famous Monsters, και έκτοτε το έκανα απαραίτητη συνήθεια να κατεβαίνω Αθήνα τουλάχιστο μια φορά τον μήνα, ελπίζοντας ότι σε αυτό το ένα ταξίδι που δικαιούμουν, θα πετύχαινα το επόμενο του τεύχος. Έτσι γνώρισα τον Forrest J. Ackerman, μέσα από τα άρθρα του, με τα ατελείωτα λογοπαίγνια, που για μένα ήταν μια πρόκληση καθώς τότε μάθαινα και τα αγγλικά. Βάση των ρεπορτάζ των ταινιών που κάλυπτε, ήξερα που να κοιτάξω και έτσι δεν έχασα το πέρασμα του στην ταινία «Το Ουρλιαχτό». Το πλούσιο αυτό άρθρο της κυρίας Κατσαβού για τον “Mr. Science Fiction” μου έμαθε πολλά που δεν ήξερα για τον άνθρωπο πίσω από την εικόνα.

 

Καλά… κανείς δεν ξεκούρασε την κυρία Αντωνία Κατσαβού στο 15ο τεύχος; Ακολουθεί εκτενείς παρουσίαση με σχόλια 17 ταινιών του φανταστικού που είδαμε τον χειμώνα. The Box – Alice in Wonderland – District 9 – The Imaginarium of Dr. Parnassus – Pandorum – The Road – Wolfman – The Crazies – The Lovely Bones – Clash of the Titans – Percy Jackson and the Lightning Thief – Iron Man 2 – Kick-Ass – Arthur et la Vengeance de Maltazard – The Princess and the Frog – How To Train Your Dragon – Planet 51. Και όχι δεν ξέχασε το 2012 και το Avatar, τι να σας πει που δεν το ξέρετε ήδη;

 

Ο Κώστας Γερογιάννης μας δίνει στοιχεία για τα «Ψευδώνυμα Φημισμένων Συγγραφέων» και η συντακτική ομάδα των ΦΧ μας δίνουν έναν σύντομο απολογισμό του SFF rated Athens – 2010. Άλλη μια εκδήλωση που μου έπεσε μακριά και έχασα. Ρούφηξα ανάλογο και την κεφάτη αυτή ανασκόπηση.

 

Ένα διάλειμμα. Ας αφήσω κάτι και για αύριο.

[DinoHajiyorgi]

Συνεχίζω με το 15ο τεύχος.

 

«Ο Δαρβίνος και η Εξέλιξη στην Επιστημονική Φαντασία» του Βαγγέλη Κρητικού. Σοβαρά. Με τέτοιον τίτλο περίμενα από εκείνες τις διαλέξεις που θεραπεύουν την αϋπνία. Αντ’αυτού είχα ένα φιλικό και κατανοητό κείμενο, ακολουθούμενο από παραδείγματα της φανταστικής λογοτεχνίας, που βοήθησαν στην πλήρη χώνεψη του μηνύματος του αρθρογράφου. «Ταξίδι στο Κέντρο της Γης» του Βερν, «Η Μηχανή του Χρόνου» του Ουέλς, «Οι Τελευταίοι και οι Πρώτοι Άνθρωποι» του Ούλαφ Στέιπλετον, «Ο Άνθρωπος που Εξελίχτηκε» του Έντμοντ Χάμιλτον, «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» του Κλαρκ, «Γκαλάπαγκος» του Βόνεγκατ, «Darwin’s Radio» και «Darwin’s Children» του Μπέαρ, «Evolution» του Μπάξτερ, «Pandora’s Star» και «Judas Unchained» του Χάμιλτον.

 

Ο Σπύρος Κακούρης κάνει μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση σχετικά με τα «Manga & Επιστημονική Φαντασία» που θα κατατοπίσει τους άσχετους και θα ικανοποιήσει, φαντάζομαι, τους σχετικούς.

 

Και με ένα σχετικά σύντομο άρθρο, ο Μιχάλης Μανωλιός καταφέρνει να με κάνει να ζηλέψω πολύ που δεν συμμετέχω στα λογοτεχνικά εργαστήρια της ΑΛΕΦ. Ήταν για άλλη μια φορά μια πλούσια και νόστιμη σοδιά, όπως μας πληροφορεί στο «15ο Λογοτεχνικό Εργαστήριο ΑΛΕΦ – Μαθαίνοντας να Αναπνέουμε», τίτλος δανεισμένος από την νέα συμμετέχουσα Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου (wordsmith).

 

Χαίρομαι που η απώλεια του Dan O’Bannon δεν πέρασε απαρατήρητη (οι ταινίες του με μεγάλωσαν) με αυτόν τον δισέλιδο φόρο τιμής στον καλλιτέχνη από την Μαριάνα Λάμπρου. Ό,τι αξίζει να γνωρίζετε και να θυμόσαστε είναι εδώ.

 

Ο Φρίξος Κοψαχείλης μας δίνει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο, «Ανθρώπινα Όργανα Κατά Παραγγελία: Πόσο επιστημονική και πόσο φαντασία;» Πηγή ιδεών για διηγήματα και εμπεριστατωμένη έρευνα για αληθοφάνεια, δύο σε ένα για όλους τους ενδιαφερομένους.

 

Και νομίζετε ότι τελειώσαμε; Όχι δα! Κάνω μια παύση πριν ξεκινήσω το διήγημα του τεύχους και θα τα ξαναπούμε.

Edited July 15, 2010 by DinoHajiyorgi

[mman]

«Ο Δαρβίνος και η Εξέλιξη στην Επιστημονική Φαντασία» του Βαγγέλη Κρητικού. Σοβαρά. Με τέτοιον τίτλο περίμενα από εκείνες τις διαλέξεις που θεραπεύουν την αϋπνία.

Πώς τα λέει...

[DinoHajiyorgi]

«Ο Σκοπός της Εξόδου». Διήγημα του Διονύση Παπαδόπουλου.

 

 

Το ότι ο συγγραφέας είναι ψυχίατρος / ψυχαναλυτής δεν είναι τυχαίο. Βρέθηκα άλφα-άλφα αναγνώστης / ασθενής του πονήματος του. Επί τρεις σελίδες απαιτούσα σκίτσα, χάρτες και blueprints για να καταλάβω τι μου λέει ο καλλιτέχνης, αισθανόμουν ηλίθιος, το μυαλό μου ένα χάος. Και το σκίτσο, ένα τόσο δα απλό σκίτσο, με περίμενε στην πέμπτη σελίδα της ιστορίας. Και με το σκίτσο αυτό σαν τσεκάρισμα, διάβασα ξανά τις τρεις πρώτες σελίδες, και τότε «είδα» για πρώτη φορά την ιστορία. Είναι τώρα αυτό καλό για ένα διήγημα; Ή αυτό κάτι λέει για μένα σαν αναγνώστη; Ή εμένα σαν άνθρωπο; Κάτι για την ευφυΐα μου ίσως. Ποιο είναι το πρόβλημα μου γιατρέ;

 

Δεν σας λέω σε ποια ταινία μοιάζει το διήγημα γιατί πέφτει λίγο σε spoiler. Αλλά καταφέρνει καλά το σκοπό του, δηλαδή να έχει την προσοχή μου από την αρχή ως το τέλος.

 

Αναμείνατε… τα Φανταστικά Χρονικά έχουν κι άλλα…

[DinoHajiyorgi]

Το bonus με τα Φανταστικά Χρονικά είναι ότι δεν κλείνουν τις τελευταίες τους σελίδες ελαφρά, με σκαρταδούρα, όπως κάνουν άλλα περιοδικά. Αγαπούμε το βιβλίο, και εδώ έχουμε σαν επιδόρπιο το καλύτερο, πιο απολαυστικό γλυκό: Βιβλιοπαρουσιάσεις. Η Άγνωστη Καντάθ από Θεσσαλονίκη, το Jemma Books & Comics εκ Πειραιώς, και το Solaris από Αθήνα, μας δίνουν τα τοπ του φανταστικού σύμφωνα φυσικά με τις πωλήσεις στο εκάστοτε κατάστημα. Ακολουθεί η καταγραφή των νέων κυκλοφοριών σε επιστημονική φαντασία, φάνταζυ και τρόμο, από μεταφρασμένους ξένους συγγραφείς αλλά και έλληνες του είδους.

 

Και τελειώνουμε με το καλύτερο: Αναλυτικές παρουσιάσεις και κριτικές βιβλίων από την συντακτική ομάδα. Η Ευαγγελία Κουλιζάκη σχολιάζει το «Γοτθικές Ιστορίες από Βικτοριανές Συγγραφείς», η Βάσω Χρήστου το «Πέρα από τη Γη των Θεών» του Αντώνη Πάσχου, η Άσπα Ανδρέου το «Στοιχειωμένο Μοναστήρι» του Ρόμπερτ Βαν Γκούλικ, η Μαριάννα Λάμπρου το «Στις Πηγές του Χρόνου» του Μ. Ν. Αντωνόπουλου, ο Κώστας Γερογιάννης το «Mammoth Book of Extreme SF», ο Αλέξανδρος Γιοχάλας το «Little Brother – Γενιά Xnet» και ο Ηλίας Χουντάλας το «Σάκος με Κόκαλα» του Στήβεν Κινγκ. Η εν λόγω συντακτική ομάδα αφήνει, πάλι, την Αντωνία Κατσαβού να κάνει όλη τη δουλειά με πέντε (5!) τίτλους: «Έκτορας το 2065» του Παναγιώτη Ξηρουχάκη, «Αίμα Κακό» του Κώστα Χρηστάκι, «Το Περιβόλι της Γης» του Γιώργου Σφήκα, «Οι Γυναίκες με τα Μαύρα» του Έντουαρτ Λι, και το «13ο Υπόγειο» του Βαγγέλη Μπέκα. Και η Αντωνία δεν μασάει σαν τους άλλους. Είναι καταπέλτης και ειλικρινής στα σχόλια της, αναβαθμίζοντας έτσι το κύρος των βιβλιοπαρουσιάσεων του τεύχους.

 

Κι αν μου επιτρέπετε ένα σχόλιο: Έπρεπε να συμφωνήσετε με τον Βαγγέλη Μπέκα ότι το βιβλίο του, «Το 13ο Υπόγειο», δεν είναι ε.φ. Συμπληρώνοντας ότι… αν εκείνος ισχυριζόταν ότι η πηγή έμπνευσης του, το «Μετρόπολης» του Λανγκ, είναι ε.φ. - ε τότε «θα σφαζόσασταν!»

[DinoHajiyorgi]

Σήμερα έλαβα στο σπίτι το 16ο τεύχος:

 

 

Στο γρήγορο ξεφύλλισμα παρατήρησα πολύ και καλό πράμα:

 

Παρουσίαση του σεναριογράφου κόμικς Alan Moor από τον Δημήτρη Βανέλλη.

 

Παρουσίαση "σειρές anime και επιστημονική φαντασία" από τον Σπύρο Κακούρη.

 

Καταγραφή της ιστορίας του γιαπωνέζικου κινηματογράφου ε.φ. από τον Γιώργο Κατσαβό.

 

"9x10>2000, απλά μαθηματικά" αφιέρωμα στο "9" από τον Παναγιώτη Κούστα.

 

Άρθρο για την έννοια και σημασία του χρόνου και τη σχέση του με την ε.φ. από τον Εμμανουήλ Μανωλά.

 

Αφιέρωμα στην αμερικανίδα συγγραφέα Octavia Butler από την Δόμνα Παστουρματζή.

 

Αφιέρωμα στον ζωγράφο Frank Frazetta από την Αντωνία Κατσαβού.

 

Αναφορά στον ηθοποιό Dennis Hopper από την Μαριάννα Λάμπρου.

 

Τρία διηγήματα των : Ντίνου Χατζηγιώργη, Αλέξανδρου Ζωχιού & Θανάση Μάργαρη.

 

Επίσης τις σταθερές στήλες με :

Παρουσιάσεις βιβλίων.

Τις πρόσφατες κυκλοφορίες βιβλίων ε.φ. & φάνταζυ καθώς και κόμικς.

Τα ευπώλητα Αθήνας, Θεσσαλονίκης & Ερμούπολης Σύρου.

Ειδήσεις εσωτερικού.

Magazino και...

Τα νέα της ΑΛΕΦ

 

Θα σχολιάσω ξεκοκαλίζοντας.