9ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Sidekick Pets

[DinoHajiyorgi]

Ξεκινά λοιπόν ο Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας Απριλίου και εύχομαι να συμμετάσχετε αρκετοί, και κυρίως να το χαρείτε.

 

Ο διαγωνισμός θα διαρκέσει από σήμερα Παρασκευή, 4 Απριλίου μέχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής 4 Μαΐου (προς Δευτέρα 5 Μαΐου) και οι ιστορίες μπορούν να δημοσιευτούν στο παρόν τόπικ (για σχόλια κλπ θα ανοίξουμε άλλο).

 

Οι ιστορίες θα πρέπει να είναι αποκλειστικά επιστημονικής φαντασίας, μυθοπλασίας (δηλαδή fantasy, συμπεριλαμβανομένων και παραμυθιών) ή τρόμου, και το μέγεθός τους όχι λιγότερο από 1000 λέξεις και όχι περισσότερο από 3000 λέξεις.

 

Το θέμα καθορίζει ο γράφων μια που στον τελευταίο διαγωνισμό κέρδισε η ιστορία του.

 

To θέμα είναι: (Sci-Fi, Horror και Fantasy) Sidekick Pets (Σύντροφοι Ζώα).

Δεν ήξερα πώς να διευκρινίσω στα ελληνικά το pet, δεν ήθελα να παρεξηγηθώ πως εννοούσα οικόσιτα ζώα ή καν αποκλειστικά μόνο ζώα. Σκύλοι και γάτες δεν αποκλείονται, αρκεί όμως να είναι ενεργοί σύντροφοι κάποιου ανθρώπινου χαρακτήρα. Ένας ιππότης θα μπορούσε να έχει σκύλο ή λύκο ή και έναν μικρούλι δαίμονα. Μια μάγισσα θα μπορούσε να έχει κουκουβάγια, γάτα ή κοράκι, αλλά και πέτρα που περπατάει να έχει την δέχομαι σαν pet.

 

Ένας άτυχος τύπος που είναι παγιδευμένος στο σπίτι του με τον λυσσασμένο του σκύλο Cujo, ή ένας serial killer που έχει στο υπόγειο του έναν λάκκο με κροκόδειλο είναι αποδεκτές ιστορίες. Αποδεκτά και εξωγήινα τερατάκια που ξεπηδούν από στομάχια ή ρομποτικά pets.

 

Πρέπει όμως η ιστορία να είναι γραμμένη από την οπτική των pets.

 

Τα pets έχουν το ελεύθερο να μιλούν. Δεκτές ιστορίες σε πρώτο και σε τρίτο πρόσωπο. Αν μπορείτε να βρείτε οποιαδήποτε άλλη μέθοδο επικοινωνίας, βεβαίως εφαρμόστε τη. Τα ζώα μπορούν να συνεννοούνται είτε μόνο μεταξύ τους, ή ακόμα να συνομιλούν με τα αφεντικά τους. Δεκτές και ιστορίες κάποιου αρρωστημένου μυαλού που νομίζει πως συνομιλεί με κάποιο ζώο.

 

Η ιστορία μπορεί να είναι κωμική ή άκρως σοβαρή. Όπως σας βγει.

 

Ο διαγωνισμός είναι ανοιχτός σε κάθε ενεργό μέλος του SFF! Ο τρόπος ψηφοφορίας για την ανάδειξη της νικήτριας ιστορίας και τη γενική κατάταξη θα ανακοινωθεί αμέσως μετά το τέλος του διαγωνισμού σε αυτό το τόπικ. Για ό,τι ερωτήσεις και απορίες έχετε εδώ είμαστε.

 

 

 

Με σειρά συμμετοχής τα διηγήματα:

 

1. "Αγάπη ήταν" του roriconfan.

 

2. "Paco" του aScannerDarkly

 

3. "Θούλης, ο Γελαστός Κολοκυθούλης" του Παρατηρητή

 

4. "Ρόουζ" του kitsos

 

5. "Λήθη" της mariposa

 

6. "Μιρ και Νταρ" του Celestial

 

7. "Βουκολικό" της Dopamine

 

8. "Μπροστά, Ψηλά" της Naroualis

 

9 "Ούλφους" του Sileon

 

10. "Η Γαλανή κι η Αλεπού" της Nienor

Edited August 19, 2011 by Mesmer

[Παρατηρητής]

Πιθανά ο Ντίνος να επέλεξε το θέμα του διαγωνισμού επιρεασμένος από τα μυριάδες λαγουδάκια και κοτοπουλάκια που κατέλαβαν τις βιτρίνες των καταστημάτων της χώρας. Ή μήπως από τα γατιά που φιλοξενεί στο σπίτι του;

=μιάου;

[Celestial]

καλα ντινο ουτε στο μυαλο μου να εισουνα... επεξεργαζομουνα μια ιστορια με παρομοιο θεμα

 

αντε να το γραψω τωρα.. μουμπλε μουμπλε

[month]

Μάλλον θα καταφέρω να γράψω αυτό το μήνα, και κάποια στιγμή να διαβάσω και τις ιστορίες του προηγούμενου διαγωνισμού... Αλήθεια σαν Sidekick-pet ποιο, χμμμμ, ενήλικες καταστάσεις επιτρέπονται;

[Παρατηρητής]

 

Π: Χμ, γατούλα, πρέπει να γράψω μια ιστορία με ζωάκια για το διαγωνισμό του Sff. Τι λες, μπορούμε να συνεργαστούμε;

Γ: Μιάου...

 

Όσοι είδατε το παρακάτω, το είδατε. Σας διαβεβαιώ ότι το γατάκι αυτό είναι μια χαρά και δεν κατέληξε διαμελισμένο ή καμμένο όπως μερικοί πιο κάφροι από εμένα σκέφτηκαν. Πάνε πέντε χρόνια από τη φωτό και το γατάκι είναι ακόμα ζωντανό!

Μα να με βγάλουν και βασανιστή των ζώων;

Edited April 5, 2008 by Παρατηρητής

[Nihilio]

Less talking, more writing

[DinoHajiyorgi]

Μάλλον θα καταφέρω να γράψω αυτό το μήνα, και κάποια στιγμή να διαβάσω και τις ιστορίες του προηγούμενου διαγωνισμού... Αλήθεια σαν Sidekick-pet ποιο, χμμμμ, ενήλικες καταστάσεις επιτρέπονται;

 

Γιατί όχι; (A Boy and his Dog.)

[kitsos]

Βγαίνω για λίγο να πάρω ένα ζωάκι και ξανάρχομαι.

[Nihilio]

Γιατί όχι; (A Boy and his Dog.)

Ή το κορίτσι και το άλογο

[odesseo]

Ντίνο, επιβάλλεται νομίζω, μαζί με την ιστορία τους, οι συμμετέχοντες να υποβάλουν υπεύθυνη δήλωση ότι, κατά τη διάρκεια της συγγραφής, κανένα ζώο δεν υπέστη κακομεταχείριση και ότι δεν διεξήχθησαν συγγραφικές δοκιμές σε ζώα (εκτός κι αν έθεσες τον όρο 'οι ιστορίες πρέπει να είναι γραμμένες από την οπτική των pets' ακριβώς για να παρακάμψεις την παραπάνω νομική απαίτηση).

[Guest roriconfan]

Εγώ πάλι που ετοιμάζω ιστορία με ανθρωπόμορφα ρομπότ που έχουνε αντικαταστήσει ΚΑΙ τα κατοικίδια ΚΑΙ την φιλία ΚΑΙ το σεξ, πιάνει; Ή το πλαγιάζω πολύ;

[DinoHajiyorgi]

Εγώ πάλι που ετοιμάζω ιστορία με ανθρωπόμορφα ρομπότ που έχουνε αντικαταστήσει ΚΑΙ τα κατοικίδια ΚΑΙ την φιλία ΚΑΙ το σεξ, πιάνει; Ή το πλαγιάζω πολύ;

 

Αν τα αφεντικά τους τα έχουν σαν δούλους ή μπάτλερ, είσαι εκτός θέματος. Αν πάλι ένας φαντάρος π.χ. σε εμπόλεμη ζώνη έχει από ένα δικό του (ανθρωπόμορφο ρομπότ) και το στέλνει να διασχίσει πρώτο ναρκοπέδιο ή να βρει τρόφιμα, είσαι με το ένα πόδι μέσα από την πόρτα. Το ίδιο κι αν τα έχουν να μαζεύουν τις χτυπημένες μπεκάτσες σε κυνήγι. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να το μισούνε, αλλά να μην ξεγελιούνται να το βλέπουν σαν άνθρωπο.

 

Το θέμα είναι για PET (σύντροφο-ζώο).

 

ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ: Αν η ιστορία είναι σε πρώτο πρόσωπο, την αφηγείτε το pet. Αν είναι σε τρίτο πρόσωπο, είναι δωσμένη από την οπτική του pet. Είναι όρος για να είστε εντός θέματος!

[month]

Κάτι σαν το "Μάγκας" της Δέλτα δηλαδή...

[Mors Planch]

To θέμα είναι: (Sci-Fi, Horror και Fantasy) Sidekick Pets (Σύντροφοι Ζώα).

Δεν ήξερα πώς να διευκρινίσω στα ελληνικά το pet, δεν ήθελα να παρεξηγηθώ πως εννοούσα οικόσιτα ζώα ή καν αποκλειστικά μόνο ζώα. Σκύλοι και γάτες δεν αποκλείονται, αρκεί όμως να είναι ενεργοί σύντροφοι κάποιου ανθρώπινου χαρακτήρα.

 

Για μισό. Το ζωάκι δηλαδή πρέπει να είναι καλά και σώνει σύντροφός ανθρώπινου χαρακτήρα; Σύντροφος μη ανθρώπινου χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι; Δηλαδή η ιστορία του... Μινμπάρι και της γάτας του πχ αποκλείεται;

Edited April 6, 2008 by Mors Planch

[DinoHajiyorgi]

Για μισό. Το ζωάκι δηλαδή πρέπει να είναι καλά και σώνει σύντροφός ανθρώπινου χαρακτήρα; Σύντροφος μη ανθρώπινου χαρακτήρα δεν μπορεί να είναι; Δηλαδή η ιστορία του... Μινμπάρι και της γάτας του πχ αποκλείεται;

 

Σύντροφος μη ανθρώπινου χαρακτήρα είναι ΑΠΟΔΕΚΤΟ.

[Guest roriconfan]

Δηλαδή ρε Ντίνο, αν έχουνε ανθρωπόμορφα ρομπότ σαν αναψυχή και δεν τα εκλαμβάνουν σαν ανθρώπους είναι εντάξει; Αν είναι απλά προεκτάσεις αυτών που επιθυμούνε οι αφέντες τους αλλά με δική τους βούληση;

Edited April 7, 2008 by roriconfan

[DinoHajiyorgi]

Δηλαδή ρε Ντίνο, αν έχουνε ανθρωπόμορφα ρομπότ σαν αναψυχή και δεν τα εκλαμβάνουν σαν ανθρώπους είναι εντάξει; Αν είναι απλά προεκτάσεις αυτών που επιθυμούνε οι αφέντες τους αλλά με δική τους βούληση;

 

Μα το και το και το σας!!! Που να και να :aevil: το μακρύ και το κοντό σας!!!!

 

Έδωσα θέμα! Δύο-τρεις απλούς κανόνες!! Πάντα θα σας πέφτει έμπνευση 100 χιλιόμετρα εκτός του ζητουμένου;!!! Τι κόλλημα έχετε σε αυτό το φόρουμ;!! Θα σκάσετε να μείνετε στα ζητούμενα;!! Που να :maul: και να την εθνικοκαλλιτεχνική σας αρρώστια!!! Και "γράφτε ό,τι θέλετε" να έβαζα για θέμα, πάλι θα μου αρχίζατε με τα "ναι αλλά, μήπως μπορώ να..."

 

Δεν σας αρέσει να γράφετε; Κάτι αναπάντεχα καινούργιο; Πάντα θα προσπαθείτε να χωρέσετε στο θέμα ενός διαγωνισμού οτιδήποτε έτυχε να δουλεύεται εκείνον το μήνα; Ε άϊ...

Edited April 7, 2008 by DinoHajiyorgi

[Παρατηρητής]

Τον τρελάναμε τον άνθρωπο! Βλέπω το διαγωνισμό να ακυρώνεται!

[Oberon]

Να ακυρώνεται δε νομίζω αλλά ο Ντίνος έχει δίκιο και τον κατανοώ απόλυτα.

[kitsos]

Τον τρελάναμε τον άνθρωπο! Βλέπω το διαγωνισμό να ακυρώνεται!

Να ακυρώνεται; Όχι ρε παιδιά και έχω ήδη προπληρώσει στο γραφείο αργόσχολων συγγραφέων να μου φτιάξουν το διήγημα!!!

 

Μη χάσω τις λιρίτσες μου.

Αλήθεια με την ευκαιρία μπορούμε να βάλουμε ανθρωπόμορφα ρομπότ παρέα με τερατόμορφους ανθρώπους που να καβαλάνε μαύρους πάνθηρες που να ξέρουν ξερή;

Edited April 7, 2008 by kitsos

[Guest roriconfan]

Μάλιστα, δεν βγαίνει άκρη. Επειδή δεν ξέρω αν είναι εντός θέματος, θέλω να μου πει ο Dino αν είναι οκ το παρακάτω ή να ξεκινήσω να γράφω άλλο. Προς αποφυγή παρεξήγησης, τα pets στο διήγημα είναι «μηχανικοί βοηθοί ψυχολογικής υποστήριξης».

Κατηγορίες: Επιστημονική φαντασία, ψυχολογικό δράμα, ερωτισμός (ακατάλληλο για παιδιά)

Λέξεις: 1.288

Πηγές έμπνευσης: Chobits (anime), Doll (manga)

 

Αγάπη ήταν

 

 

Βρισκόταν όπως πάντα μέσα στο μικρό του ακατάστατο διαμέρισμα, φορώντας ακόμα τις πυτζάμες του. Καθόταν σταυροπόδι πάνω σε μια παλιά καρέκλα και είχε πάρει ένα ύφος λες και ήταν κάποιος βασιλιάς, σε πολυτελές θρόνο. Στεκόταν ακίνητος, με κλειστά μάτια, και με ένα άκρως ειρωνικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη του, που μάταια προσπαθούσε να το κρύψει.

 

 

Γύρω του, επικρατούσε ησυχία. Μόνο το μουντό και επαναλαμβανόμενο «τακ, τακ» από ένα μικρό ρολόι, τοποθετημένο επάνω στο γραφείο του, ακουγόταν αχνά … έτσι, για να δίνει απλά την αίσθηση ότι ο ήχος δεν έπαψε να υπάρχει σαν έννοια εκεί μέσα.

 

 

ΞΑΦΝΙΚΑ! …

 

 

…αυτή η σιγή έσπασε από την υπεροπτική και προστακτική φωνή του, απλά με το αναφωνήσει μονολεκτικά: Κρασί!

 

 

Μάλιστα αφέντη! …ακούστηκα να λέω από το διπλανό δωμάτιο. Ξεπροβάλω γοργά, από την μικρή κουζινούλα όπου και ανάμενα υπομονετικά.

 

 

Κρατώ έναν απλό στρογγυλό δίσκο με ένα ποτήρι μπύρας πάνω του, μισογεμάτο με κακής ποιότητας λευκό κρασί.

 

Προχωρώ με γρήγορα αλλά κοφτά βήματα.

 

Στο πρόσωπο μου, σκιαγραφημένος ένας μορφασμός δουλικότητας, ενώ παραμένω μονίμως χαμηλοβλεπούσα.

 

Πλησιάζω γοργά και φέρνω τον δίσκο μπροστά στο πρόσωπο του με μια απότομη κίνηση.

 

 

ΠΛΑΤΣ! ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

 

 

Η κίνηση ήταν τόσο απότομη που ο λιτός δίσκος,

 

με το ανάρμοστο ποτήρι,

 

με την σχεδόν ρετσίνα που περιείχε,

 

ΕΚΤΡΑΠΗΚΕ

 

και έπεσε πάνω στην «βασιλική» πυτζάμα!

 

 

Ο «βασιλιάς», με πειστικότητα ηθοποιού τρίτης κατηγορίας, κάνει τον οργισμένο, χωρίς ποτέ να σβήνει το ειρωνικό χαμόγελο από τα χείλη του:

 

 

Ανίκανη! Κοίτα τι έκανες! Θα τιμωρηθείς σοβαρά γι’αυτήν σου την προσβολή! Προχωρά υψώνοντας απειλητικά το χέρι του σαν να είναι έτοιμος να μου ρίξει γερό χαστούκι.

 

 

Γονατίζω.

 

Ω! Μη! Συγχωρέστε με! Συγχωρέστε με! … κάνω.

 

Τραβάω ελαφρά τα μανίκια του.

 

Σκύβω κάθετα το κεφάλι μου.

 

Κάνω πως κλαίω.

 

Το μικρό, κόκκινο παπιγιόν που φορώ στον λαιμό μου ακουμπά στο γόνατο του.

 

Σκούπισε με! … είπε προστακτικά κατεβάζοντας το χέρι του.

 

Σηκώνω με τα χέρια την λευκή ποδιά μου, αποκαλύπτοντας του τους γλουτούς μου.

 

Τον πλησιάζω σκυμμένη, ώστε να βλέπει το μπούστο μου.

 

Πάω να τον σκουπίσω.

 

Με σταματά, πιάνοντας τις μεταξωτές δαντέλες που πετάγονται από τους ώμους μου.

 

Σταμάτα! Με την γλώσσα να με … (ΝΤΡΡΡ!) … Όχι τώρα!

 

Πετάγεται να κλείσει τον ολογραφικό μεταδότη του.

 

Κοιτάει ποιος τον καλεί.

 

Σταματάει.

 

Το βλέμμα του αλλάζει από αγανακτισμένο σε ξαφνιασμένο.

 

Σε κατάσταση αναμονής … μου λέει.

 

Κλείνω τα μάτια μου και μένω εκεί σαν μαρμαρωμένη.

 

Τον ακούω να ανασκουμπώνεται στα γρήγορα και να τρέχει στο κουζινάκι.

 

 

Μπαμπά! Τι έκπληξη! … τον άκουσα να λέει.

 

Είχε χρόνια να του μιλήσει. Συγκεκριμένα, από τότε που με αγόρασε.

 

Ο πατέρας του ήταν παλαιών αρχών. Πίστευε ακόμα στον γάμο, στον έρωτα, στην οικογενειακή θαλπωρή. Ήταν ακόμα Ουμανιστής, ενώ ο κόσμος είχε γίνει Βουδιστικός και Υλιστικός. Δεν είχε πλέον σημασία η μορφή ή το είδος. Ζώα, φυτά, αντικείμενα, άνθρωποι, όλα πλέον είχανε την ίδια αξία, την ίδια αντιμετώπιση.

 

Τα κατηλεκτρίδια είναι ανήθικα! Αντίθρησκα! … έλεγε. Βρες μια κανονική γυναίκα! Κάνε μια κανονική σχέση! Πήγαινε με ιερόδουλες στην ανάγκη! … έλεγε.

 

Μάλλον γι’αυτό πήγε στην κουζίνα για να του μιλήσει. Για να μη φανώ στο φόντο και μαλώσουνε.

 

Συνέχισα να τους ακούω…

 

Το μικρό ρολόι επάνω στο γραφείο δείχνει 13:35.

 

 

- Μπαμπά! Τι έκπληξη!

 

- Δεν σε πήρα για καλό, παιδί μου. Η μητέρα σου…

 

- Θεέ μου! Είναι καλά;! Έπαθε κάτι;!

 

- … πήρε κι αυτή κατηλεκτρίδιο!

 

- Α, και με τρόμαξες! Και που το κακό;

 

- Επέλεξε να είναι όπως ο αδικοχαμένος αδελφός σου!

 

- Ε … Ναι … Και; …

 

- Τι και;!!! Αγαπάει και νοιάζεται για μια πλαστική κούκλα! Που μοιάζει και συμπεριφέρεται όπως το σπλάχνο μου! Όπως ήταν πριν 10 χρόνια, όταν τον χάσαμε! Θέλεις στ’αλήθεια να την αφήσω να αγαπάει αυτό το … το πράγμα για μια ζωή; Μια κούκλα που ποτέ δεν θα γερνάει ή της λέει όχι;

 

- Που το πας;

 

- Θέλω να έρθεις και να με βοηθήσεις να την πείσουμε να το ξεφορτωθεί.

 

- Πας καλά; Θυμάσαι πόσα χρόνια ήταν σε κατάθλιψη; Θέλεις να ξαναπάθει τα ίδια αν τον ξαναχάσει;

 

- Μα δεν είναι αυτός! Είναι ένα άψυχο πράγμα! Ένα υποκατάστατο! Σαν εκείνο το τσουλί σου που…

 

- Σταμάτα πια! Κάνουμε χρόνια να μιλήσουμε και πάλι αυτά λες;

 

 

Η αιώνια διαφωνία μεταξύ αισθητικής και ικανοποίησης… Πόσες φορές έχω ακούσει παρόμοια διαμάχη;

 

 

Όσοι ήταν υπέρ του είδους μου, λέγανε ότι είμαστε «κατοικίδια κατά παραγγελία». Φτιαγμένα και στρωμένα στις προσωπικές απαιτήσεις του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου. Κάνουμε ότι και τα συμβατικά κατοικίδια, μόνο που εμείς καλύπτουμε πολλές παραπάνω συναισθηματικές ανάγκες. Ιδανικούς φίλους, χαμένες αγάπες, αδικοχαμένους συγγενείς, όμορφους βοηθούς σε επιχειρήσεις, τέλειοι σύντροφοι στο κρεβάτι …

 

 

Όσοι ήταν κατά του είδους μου, λέγανε ότι είμαστε «προβολές της ανθρώπινης ματαιοδοξίας». Φτιαγμένα και στρωμένα στις ανικανοποίητες επιθυμίες του ανθρώπου. Υποκατάστατα αυτών που ο άνθρωπος ήταν ανήμπορος να κατορθώσει ή να ξεπεράσει ή να αποδεχτεί την απώλειά τους. Δεν είμαστε ξεχωριστή ύπαρξη αλλά προέκταση των ίδιων των ιδιοκτητών μας, μιας που πλαστήκαμε «κατ’εικόνα και καθομοίωση» τους.

 

 

Στα μάτια του ιδιοκτήτη μου, είμαι η ιδανική σύντροφος που ποτέ του δεν κατάφερε να βρει εκεί έξω. Στα μάτια του πατέρα του, είμαι ένα υποκατάστατο του αυνανισμού…

 

 

Το μικρό ρολόι επάνω στο γραφείο δείχνει 13:42.

 

Τελικά, ο ιδιοκτήτης μου τερματίζει βίαια την κλήση.

 

Επιστρέφει στην τραπεζαρία αναπνέοντας γρήγορα και βαριά.

 

Σίγουρα θα θέλει τώρα να τον παρηγορήσω. Πάντα αποζητά παρηγοριά όταν είναι αγανακτισμένος.

 

Ψάχνει να με βρει.

 

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ!

 

Τρομάζει.

 

Κοιτάει γύρω του.

 

Με γυρεύει σε όλο το διαμέρισμα.

 

Δεν με βρίσκει.

 

Αρχίζει να με φωνάζει με το όνομα που μου χάρισε.

 

Το όνομα, που ήταν ο συνδυασμός των τριών γυναικών που αγάπησε και που τον πληγώσανε στην ζωή του.

 

Δεν αποκρίνομαι.

 

Τον ακούω να χτυπιέται και να ωρύεται.

 

Δεν πάω να τον βοηθήσω.

 

 

Το μικρό ρολόι επάνω στο γραφείο δείχνει 13:36.

 

Κατεβαίνω προσεκτικά από το παράθυρο ενώ μιλάει ακόμα με τον πατέρα του.

 

Βγάζω την ιδιάζουσα ενδυμασία, με τα υπερβολικά αντιθετικά χρώματα και τα περιττά αξεσουάρ.

 

Μου την είχε αγοράσει την επόμενη κι όλας μέρα που με δημιούργησε.

 

Βγάζω και τα δαντελωτά εσώρουχα που τόσο πολύ του αρέσανε.

 

Τα διπλώνω και τα αφήνω προσεκτικά δίπλα στην πόρτα του διαμερίσματος του.

 

 

Είμαι πλέον ολόγυμνη.

 

Δεν κρυώνω. Δεν με έφτιαξε για να αναγνωρίζω κρύο, ζέστη, πόνο.

 

Πάραυτα, πονάω μέσα μου.

 

Δεν έχω πάνω μου τίποτα που να με ταυτίζει πλέον με τα γούστα του.

 

Όσο για την συμπεριφορά μου …

 

που είναι όπως ακριβώς αυτός με θέλει να έχω…

 

Δεν πάω κόντρα σε αυτό που με έφτιαξε να είμαι.

 

Φτιάχτηκα για να τον αγαπάω. Και αυτό έκανα. Και έβλεπα η αγάπη μου να τον κάνει όλο και πιο απόμακρο από τον κόσμο.

 

 

Έπαψε να συγυρίζει το διαμέρισμα του.

 

Έπαψε να μιλάει στους φίλους του.

 

Έπαψε να μιλάει στους γονείς του.

 

Έπαψε να βγαίνει βόλτα έξω.

 

Έπαψε ακόμα και να νοιάζεται για την δουλειά του.

 

Και για την εμφάνιση του.

 

Και για την υγεία του.

 

Ότι ήθελε, το έβρισκε πάνω μου. Τίποτα άλλο δεν τον ένοιαζε πλέον.

 

 

Ξέρω ότι πραγματική αγάπη σημαίνει να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο.

 

Όπως και αγάπη σημαίνει να τον βοηθάς στα προβλήματα του.

 

Δίχως να περιμένεις αντάλλαγμα.

 

Έβλεπα την αγάπη μου να του κάνει κακό.

 

Αποφάσισα να λύσω το πρόβλημα του.

 

Ανακάλυψα ότι το πρόβλημα ήμουν εγώ.

 

Αποφάσισα να αυτοκαταστραφώ, αλλά αυτό ήταν κόντρα στον προγραμματισμό μου.

 

Αποφάσισα εναλλακτικά να φύγω από την ζωή του, κάτι που ήταν εντός του προγραμματισμού μου.

 

 

Υπολογίζω (και όχι πιστεύω γιατί αυτό είναι ανθρώπινη ιδιότητα) ότι έτσι θα βγει από το σπίτι του για να με βρει.

 

Και πιθανώς θα το καταφέρει.

 

Και πιθανώς να δει τότε κάτι που θα τον κάνει να συνέρθει.

 

Κάτι που θα τον κάνει να νοιαστεί και για κάτι άλλο πέρα από εμένα.

 

Γιατί η ζωή του να σπαταλιέται μόνο σε εμένα, δεν είναι ζωή.

 

 

Προχωράω στον δρόμο.

 

Δεν ντρέπομαι για την γύμνια μου. Δεν έχω την αίσθηση της ντροπής.

 

Ερημιά παντού.

 

Όλοι θα είναι στα σπίτια τους.

 

Παρέα με το ιδανικό τους κατηλεκτρίδιο.

 

Αδιαφορώντας για τον έξω κόσμο.

 

 

Περπατάω στην άδεια πόλη.

 

Μια πόλη που νέκρωσε γιατί οι άνθρωποι έπαψαν να έχουνε την ανάγκη να αγαπάνε άλλους.

 

Μια πόλη-φάντασμα που όλοι, σαν στοιχειά, αρνούνται να παραδεχτούνε ότι πεθάνανε, όταν πάψανε να αγαπάνε άλλους.

 

Μια πόλη-καθρέφτης της ανθρώπινης ψυχής. Αν αγαπάς μόνο τον εαυτό σου, όπου κι αν κοιτάς, θα βλέπεις μόνο το είδωλό σου.

 

 

Τον ακούω στο βάθος να έχει βγει στον δρόμο και να φωνάζει δυνατά το όνομα μου.

 

Αρχίζω να τρέχω και κρύβομαι σε ένα σοκάκι.

 

Η κραυγή του αντηχεί μόνη της σε ολόκληρη την πόλη.

 

Επαναλαμβάνεται μερικές φορές από την ηχώ της, αδυναμεί και σβήνει.

 

Κανείς δεν βγαίνει να δει τι συμβαίνει.

 

Γιατί τα λόγια του, κραυγή αγάπης ήταν…

 

… προς κάποιον που δεν ήταν οι ίδιοι.

 

 

Σιγή και πάλι…

[DinoHajiyorgi]

roriconfan... Αν και η ιστορία σου θα ταίριαζε και σε δύο-τρεις άλλες κατηγορίες άνετα... Με ένα πλάγιο τρόπο θα το δεχτώ σαν εντός θέματος.

 

Τώρα είσαι στην κρίση των αναγνωστών κατά πόσο το έχεις πετύχει.

[Guest roriconfan]

Δεν ακούγεσαι σίγουρος. Χωρίς να σχολιάσουνε το ίδιο το διήγημα, οι λοιποί από εσάς το βρίσκουν εντός; Μη φάω κανένα άκυρο ενώ υπάρχει χρόνος για να γράψω άλλο... (Δηλαδή αν είναι, να την γλυτώσω την τελευταία θέση) :tongue:

[DinoHajiyorgi]

Αυτό που κάνεις είναι αντιδεοντολογικό. Μυαλό να κρίνεις έχεις ή δεν έχεις; Επιμένεις δηλαδή πως οι κανόνες μου ήταν...μπερδεμένοι;

 

Έτσι ξέρω να λαβαίνω μέρος κι εγώ σε διαγωνισμούς. Να τεστάρω τα νερά και...να το παίζω επί του ασφαλούς. Δηλαδή πόσες φορές θα βάλεις κάτι και θα ρωτάς "τώρα είναι εντάξει;-τώρα είναι εντάξει;" Πόσων χρονών είσαι roriconfan; 12;

[Nihilio]

Παιδιά, ψυχραιμία. Καλό θα ήταν παρόμοιες ερωτήσεις να γίνονται μέσω PM, για το καλό της διοργάνωσης του διαγωνισμόυ.