Fantasy/Paranormal Romances

[Oberon]

Η Αϊγιάννα ανασηκώθηκε από το κρεβάτι όπου την είχε πετάξει βάναυσα o Ντέλρον αλλά χωρίς να της κάνει κακό. Ίσιωσε το ημιδιαφανές, ροζ νεγκλιζέ που φορούσε. Τον κοίταξε με κάτι σαν μίσος αναμεμειγμένο με κάτι άλλο που δεν μπορούσε να διευκρινίσει. Ο πειρατής αυτός που όλος ο πλανήτης της φοβόταν για χρόνια, είχε τολμήσει το ανείπωτο. Να την απαγάγει. Αυτήν που ήταν η πριγκίπισσα του πλανήτη Βιολένα, και άγρια να τη μεταφέρει σ'αυτήν τη σουίτα δωματίων στο διαστημόπλοιό του.

Παρατήρησε τα μαύρα, μακριά μαλλιά του, το γυμνό στήθος του που έλαμπε στο ημίφως του δωματίου, το σκληρό και ειρωνικό του ύφος, την αετίσια μύτη. Ένιωσε τους μηρούς της να τρέμουν καθώς ένα κύμα επιθυμίας άναψε μέσα της. Αλλά ήξερε πως δεν την αγαπούσε. Το ήξερε γιατί όπως όλες οι γυναίκες της Βιολένα ήταν τηλεπαθητική. Έλπιζε μόνο να μην το ήξερε και ο Ντέλρον.

Στο μεταξύ, χωρίς η Aϊγιάννα να το ξέρει, ο μειλίχιος αλλά γενναίος υπασπιστής του πειρατή, ο Άλλον, έσφιξε τα δόντια του καθώς παρακολουθούσε κρυμμένος τη σκηνή. Είχε αγαπήσει την πριγκίπισσα από την πρώτη μέρα που την είχε δει, αλλά ήταν φτωχός και από κατώτερη κάστα...

 

Δεν θα πίστευα ποτέ πως ένα τέτοιο βιβλίο με τέτοια υπόθεση θα μπορούσε να κυκλοφορήσει, μια που τα ρομαντικά μυθιστορήματα που είχε τύχει από περιέργεια να διαβάσω (3-4 όλα κι όλα) ήταν αποκλειστικά "ρεαλιστικά" και διαδραματίζονταν στην εποχή μας.

Ούτε θα πίστευα πως οι αναγνώστριες των "Αρλεκιν" και άλλων τέτοιων βιβλίων θα ενδιαφέρονταν ποτέ για κάτι που θα είχε στοιχεία από τα είδη της ε.φ., της fantasy ή του τρόμου.

 

Όμως οι εποχές αλλάζουν, όπου υπάρχει ζήτηση υπάρχει και προσφορά και, μιλώντας για τις ΗΠΑ, η ζήτηση μπορεί να δημιουργήσει μια νέα βιομηχανία σε χρόνο ρεκόρ.

 

Έτσι, το υβριδικό είδος του fantasy romance εξελίχθηκε κυρίως από την αρχή της δεκαετίας του 90 και συνεχίζει να εξελίσσεται μέχρι σήμερα. Νέοι συγγραφείς και των δύο φύλων (κυρίως βέβαια γυναίκες) εμφανίστηκαν, εκδοτικοί οίκοι που εξέδιδαν αποκλειστικά τέτοια βιβλία, ακόμα και imprints ήδη υπαρκτών οίκων που θέλοντας να έλξουν αυτό το νέο κοινό, ξεκίνησαν να βγάζουν σωρηδόν ρομαντικά μυθιστορήματα με φανταστικά στοιχεία.

Μαζί μ'αυτά, ακόμα και ειδικά βραβεία καθιερώθηκαν (P.E.A.R.L: ParaNormal Excellence Award in Romantic Literature), περιοδικά που ασχολούνταν με το είδος εμφανίστηκαν στα newsstands, και ένας σωρός ιστοσελίδες με reviews, νέα, αποσπάσματα από βιβλία, φόρουμς συζητήσεων στο Ιντερνετ, και όλα όσα χρειάζεται ένα fandom για να κάνει την παρουσία του στον εκδοτικό και αναγνωστικό χώρο σαφή και δυνατή. Το ίδιο συχνές είναι και οι προσωπικές ιστοσελίδες των συγγραφέων τους.

 

Με τα χρόνια εξελίχθηκαν διάφορα ακόμα υβριδικά υποείδη ώστε σήμερα να μιλάμε για συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος που, παρά την derivative φύση του, και τους σχετικά αυστηρούς κανόνες του, δύσκολα μπορεί κάποιος να το αγνοήσει αβασάνιστα σαν "σκουπίδι".

 

Μια έρευνα στο Ιντερνετ θα αποκαλύψει πως παρόλο που υπάρχουν διάφορα υποείδη σ'αυτό το είδος, δεν υπάρχει κάποιος κοινός ορισμός συχνά, και οι διάφοροι εκδοτικοί οίκοι χρησιμοποιούν τους δικούς τους όρους για να περιγράψουν πού "ανήκει" κάθε βιβλίο. Και το ίδιο κάνουν και οι φανς τους, που ναι μεν είναι κυρίως γυναίκες, αλλά μη φανταστείτε πως πρόκειται για αμόρφωτες, ή μόνο μικροαστές νοικοκυρές σε κάποιο middle class προάστειο μιας Αμερικανικής μεγαλούπολης.

Συχνά είναι ανεξάρτητες, μορφωμένες γυναίκες, και οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων το ίδιο, όπως και νεαρά κορίτσια γυμνασιακής ή κολλεγιακής μόρφωσης.

 

Οι κύριοι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή αυτού του είδους ρομάντζου είναι "Paranormal Romances" ή "Fantasy Romances".

Χωρίζονται σε διάφορα υποείδη, μερικά από τα οποία είναι:

 

Time Travels (o ήρωας ή η ηρωίδα μεταφέρεται από το παρελθόν στο παρόν όπου συναντά το έτερον ήμισυ. Συνήθως ο παρελθοντικός που έρχεται στην εποχή μας είναι ανεξάρτητος και άγριος, ειδικά Highlander-style. Οι τύποι Conan δεν είναι και πολύ συνηθισμένοι. Σε άλλα βιβλία, η ηρωίδα από την εποχή μας μεταφέρεται στο παρελθόν, σε κάποια "ρομαντική" εποχή, όπως στη Γαλλία του 18ου αιώνα, στην Αγγλία της εποχής της αντιβασιλείας, στην Ατλαντίδα, στην Αρχαία Αίγυπτο και σε φανταστικούς κόσμους).

 

Futuristics (Λαμβάνουν χώρα στο μέλλον της Γης. Συχνά η ηρωίδα έχει παράξενες ικανότητες, ειδικά τηλεπαθητικές/τηλεκινητικές κλπ. Ο ήρωας μπορεί να είναι στρατιωτικός ή πειρατής, πλοίαρχος διαστημόπλοιου ή και επιστήμονας. Εννοείται πως ποτέ των ποτών η ηρωίδα δεν θα ερωτευτεί ένα ρομπότ ή ένα alien! Περιέργως πως, ακόμα και αυτό το υποείδος κατατάσσεται συχνά στα Paranormals!)

 

Science Fictional (Πολύ κοντινή κατηγορία με την παραπάνω, αλλά η πλοκή διαδραματίζεται στο διάστημα και σε άλλους κόσμους με στοιχεία από την ε.φ. Οι πρωταγωνιστές είναι ίδιου τύπου με τους παραπάνω, αν και μπορεί να κατάγονται από άλλους πλανήτες. Space opera romance style. Κάποιοι θεωρούν αυτή την κατηγορία ξεχωριστή από τα Futuristics - π.χ. απονέμεται ξεχωριστό P.E.A.R.L. στα Futuristics και ξεχωριστό στα Science Fictional - άλλοι τη θεωρούν ίδια. Γενικά, τα themes και των δύο εναλλάσονται και μοιάζουν πολύ).

 

Faerie-Tales (Συχνά σε μυθικούς κόσμους όπου κάποιοι από τους χαρακτήρες είναι ξωτικά, νεράιδες κλπ. κυρίως του Κέλτικου τύπου. Kάποια έχουν πολλά μοτίβα ή πλοκή από ήδη γνωστά παραμύθια και μύθους.)

 

Regular Paranormals (o ήρωας είναι συνήθως βρυκόλακας, λυκάνθρωπος, φάντασμα, shapeshifter, άγγελος, αρχαίος θεός, ή κάποιο άλλο εξωτικό ον. Η ηρωίδα είναι εκείνη που θα τον διδάξει, θα τον επαναφέρει σε ισορροπία ή θα τον χαλιναγωγήσει. Το μοτίβο της "Beauty and the Beast" κατά κόρον. Αυτά συχνά είναι και τα πιο dark και gothic. Σε άλλες περιπτώσεις η ηρωίδα είναι το εξωτικό μεταφυσικό ον, αλλά σε πιο "politically correct" μορφές. Ηρωίδα shapeshifter ή φάντασμα και, φυσικά, αρχαία θεά που ενσαρκώθηκε στην εποχή μας, μπορεί να δει κανείς. Ηρωίδα λυκάνθρωπο όμως...πολύ χλωμό!)

 

Regular Fantasy (Αυτά εμπεριέχουν πάρα πολλά στοιχεία που συναντάμε σε άλλα fantasy βιβλία και συχνά είναι ιδιαίτερα ευφάνταστα - αν είναι καλογραμμένα ή όχι είναι άλλο καπέλο - όπου βέβαια η πρωταγωνίστρια - ή και περισσότερες από μία - είναι ιέρειες, θεές, πριγκίπισσες ή, τα τελευταία χρόνια, και πολεμίστριες - α, ρε Ζήνα! - ανεξάρτητες συχνά γυναίκες που δεν αποζητούν τον έρωτα ή δεσμεύσεις αλλά τις αποζητά εκείνος. Ο ένας. Ο μοναδικός που στην αρχή θα μισήσουν και μετά θα αγαπήσουν).

 

Magical/Μagical Realism (Εδώ, πολύ συχνά η πρωταγωνίστρια είναι μάγισσα. Δεν έχει σημασία σε ποια εποχή ή τι είδους μάγισσα, αλλά αν είναι στην εποχή μας είναι σε στυλ Bewitched, Sabrina ή Charmed ή αν είναι σε άλλη εποχή είναι συνήθως στο μεσαίωνα ή την εποχή του κυνηγιού των μαγισσών. Σε κάποια βιβλία που διαδραματίζονται στην εποχή μας, ο πρωταγωνιστής μπορεί να είναι μάγος, τζίνι, ξωτικό ή θεός - συνήθως ηλιοκαμμένος και γυμνός - ενώ η πρωταγωνίστρια είναι μια μοντερνα γυναίκα που καμμία σχέση δεν έχει με μαγείες και τα τοιαύτα).

 

Εrotic Paranormals (Καινούργιο είδος αυτό, ελαφρά προς το soft core porn που μπορεί να διαδραματίζεται όπουδήποτε και με οποιουδήποτε τύπου χαρακτήρες, αν και τείνουν προς κάπως πιο gothic style. Χαρακτηριστικό τους είναι η ανυπαρξία οποιασδήποτε βωμολοχίας, και η χρήση ενός συγκεκριμένου λεξιλογίου για να περιγραφεί ακόμα και ένα όργιο με κάθε λεπτομέρεια! Το λεξιλόγιο αυτό είναι συχνά ποιητικό ή περιφραστικό, αλλά λεπτομερέστατο!)

 

Υπάρχουν κι άλλα υποείδη αλλά σε αρκετές περιστάσεις ένα τέτοιο βιβλίο μπορεί να συνδυάζει στοιχεία από διάφορα εκ των παραπάνω ειδών που ανέφερα.

 

Οι αυστηροί κανόνες που ισχύουν για τα συνήθη ρομάντζα ισχύουν και εδώ, αν και αλλάζουν κάπως ανάλογα με την εποχή. Μερικοί κανόνες όμως παραμένουν αναλλοίωτοι πάντα.

Ο ήρωας θα είναι ή rogue ή πλούσιος/αδέσμευτος/προβληματισμένος/angsty. Ποτέ καθημερινός. Ποτέ συνηθισμένος. Ποτέ με προβλήματα όπως αλκοολισμός ή ναρκωτικά, ποτέ παχύς ή κοντός. Θα είναι πάντα "κούκλος".

Η ηρωίδα έχει αλλάξει πολύ από τις ρομαντικές ψυχές των μυθιστορημάτων άλλων εποχών. Μπορεί να είναι ντροπαλή και ανασφαλής, ρομαντική ή προσγειωμένη, αλλά δεν αποζητά πια το γάμο και τα παιδιά, αλλά το σεξ, την σχέση, την οικονομική ανεξαρτησία, την καριέρα κλπ. Δεν θα πει ποτέ όχι στο γάμο, αλλά...δεν τον αποζητά εξ αρχής.

Μερικές φορές δεν αποζητά καν τον έρωτα! Φυσικά κάθε ιστορία είναι γραμμένη από την οπτική της πρωταγωνίστριας, η οποία ακόμα κι αν έρχεται ή κατοικεί σε εποχές του ιστορικού παρελθόντος έχει μια σύγχρονη αντίληψη και νοοτροπία (και εντελώς ετεροχρονισμένη), με την οποία όμως θα ταυτιστούν σύγχρονες αναγνώστριες. Εξ άλλου, δεν θα δει κανείς ποτέ πρωταγωνίστρια καλόγρια!

 

Με δυό λόγια, η τυπική ηρωίδα σήμερα ανήκει στους τύπους που προωθούνται τόσο από τα γυναικεία περιοδικά, όσο και από τα πιο νεανικά κοινωνικά στυλ. Από gothic grrrrls μέχρι τις αθάνατες και κλασσικές "γραμματείς", "empowered" καριερίστες, μέχρι ό,τι άλλος τύπος μπορεί να είναι "in" στη Δυτική σημερινή κοινωνία των ΜΜΕ.

Εκτός κι αν πρόκειται για καθαρά φάντασυ κόσμους, οι συγγραφείς αυτών των μυθιστορημάτων - και οι εκδότες φυσικά - θα αποφύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι θέματα όπως η υπαρκτή πολιτική, οι πόλεμοι, η κοινωνική αδικία, η τρομοκρατία, ο ρατσισμός, η υπαρκτή θρησκεία κλπ. Η οικολογία και περιβαλλοντολογία όμως είναι πολύ πιο πιθανό να ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την μοντέρνα πρωταγωνίστρια ή και την παλιά παγανίστρια ιέρεια της "Θεάς".

 

Αν και υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που βγάζουν fantasy romance βιβλία από π.χ. Αφροαμερικάνες συγγραφείς, όπου η ηρωίδα είναι μαύρη, οι περισσότεροι απευθύνονται στη μέση λευκή γυναίκα κάθε ηλικίας, που είναι κα το κύριο αναγνωστικό κοινό, οπότε είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα δει ποτέ κάποια αναγνώστρια σε ένα βιβλίο μια λευκή ηρωίδα να ερωτεύεται έναν μαύρο άντρα (ή το ανάποδο). Ξωτικό ναι. Βαμπίρ ναι. Λυκάνθρωπο ναι. Ανατολίτικο τζίνι μέχρι και Άραβα (πλούσιο), ναι. Αλλά μαύρο άντρα, όχι.

Όντας όμως έξυπνοι οι εκδότες, και το ίδιο και οι συγγραφείς που θέλουν βέβαια να πουλήσουν, μπορεί να μην αναφερθούν καθόλου στο χρώμα ή τη φυλή των πρωταγωνιστών (εκτός αν είναι φανταστικά όντα) ώστε να φανεί πως μπορεί οι βασικοί χαρακτήρες να είναι είτε λευκοί, είτε μαύροι.

Μαύροι χαρακτήρες και των δύο φύλων μπορεί να υπάρχουν σε πολλά βιβλία του είδους, αν έχει πολλούς χαρακτήρες και κάπως πιο epic υπόθεση, ή να είναι φίλοι με τους πρωταγωνιστές.

 

Ίσως κάποιος που δεν έχει διαβάσει τέτοια βιβλία να τα θεωρήσει όλα κακογραμμένα σκουπίδια. Όμως θα ήταν άδικο κάτι τέτοιο. Υπάρχουν εκδοτικοί οίκοι που βγάζουν κάκιστα βιβλία του είδους, γεμάτα από τέτοια ανόητα ρομαντικά στερεότυπα (όπως ο πρόλογός μου ) από ατάλαντες ή απρόσεκτες συγγραφείς, ή και στερεότυπα της λογοτεχνίας του φανταστικού (και πάλι όπως στο "ανύπαρκτο" κομμάτι του προλόγου που έγραψα), που μπορεί να προσβάλλουν τη νοημοσύνη οποιουδήποτε αναγνώστη ή αναγνώστριας.

 

Εξ άλλου, ένας χαρακτηριστικός κανόνας ώστε το βιβλίο να θεωρείται romance είναι πως η σχέση των δύο πρωταγωνιστών είναι το τελευταίο σημείο της πλοκής που θα ξεδιαλυθεί πριν το τέλος, και είναι επίσης στο κέντρο των "σημείων καμπής" σε ολόκληρο το βιβλίο.

Τα υπόλοιπα μπορεί να χρησιμεύουν μόνο για σάλτσες, μια που θεωρείται πως η αναγνώστρια ενδιαφέρεται για το ρομάντζο κυρίως - και τις προσωπικές της φαντασιώσεις - και όχι για το "ντεκόρ". Γι'αυτό και η όποια "φανταστική" κοσμοπλασία μπορεί να είναι εντελώς υποτυπώδης. Σε ορισμένα δε βιβλία, το όποιο φανταστικό στοιχείο περιορίζεται σε κάποιο "μαγικό βοηθό" και μόνο, όπως μια νεράιδα-νονά που παρουσιάζεται στην αρχή ή και στο τέλος, και το υπόλοιπο βιβλίο είναι εντελώς mainstream romance.

Ένας άλλος κανόνας στα μοντέρνα ρομάντζα - που θέλει και ταλέντο μάλιστα - είναι πως μπορεί να περιγραφεί οποιαδήποτε σεξουαλική σκηνή με κάθε λεπτομέρεια, αρκεί ποτέ να μην χρησιμοποιηθεί πορνογραφικό λεξιλόγιο, ούτε καν λέξεις όπως penis ή tits (member ή breasts/nipples/areolas είναι oι συνήθεις λέξεις!)

 

Υπάρχουν όμως και fantasy romances από συγγραφείς που είναι καλοί στο είδος τους, οι χαρακτήρες ευφάνταστοι, η κοσμοπλασία ενδιαφέρουσα, η γραφή ωραία κλπ. κάνοντας ένα τέτοιο βιβλίο ένα καλό, ελαφρύ ανάγνωσμα. Ειδικότερα, κάποια τέτοια βιβλία των τελευταίων χρόνων έχουν κάνει σχετικά θολά τα σύνορα ανάμεσα στο fantasy και το ρομάντζο, ειδικά αν είναι γραμμένα από συγγραφείς που έχουν γίνει γνωστές από καθαρά fantasy βιβλία τους (δεν έχω δει όμως κανένα πραγματικά καλό science fiction romance. Μήπως γιατί ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι συγγραφείς sci-fi είναι άντρες, ενώ στη fantasy είναι πιθανότατα γυναίκες;)

 

Έχω διαβάσει καμμια 15αριά fantasy/paranormal romances, άλλα αγορασμένα από το Μοναστηράκι, άλλα από το Αμαζον ή τα εδώ βιβλιοπωλεία. Δεν είμαι βέβαιος πως αρκούν αυτά για να έχω πλήρη άποψη για το είδος αλλά σε συνδυασμό με όσα κατά καιρούς (I'm nothing if not extremely curious about anything even remotely related to sci-fi/fantasy) διαβάζω στο Ιντερνετ (reviews, νέες εκδόσεις κλπ), και λόγω του ενδιαφέροντός μου για τη συγγραφή, τα παρακάτω βιβλία που θα αναφέρω πιστεύω πως είναι χαρακτηριστικά - καλά και κακά - των "Paranormal Romances" ή εκείνων των μυθιστορημάτων που είναι οριακά καθαρό fantasy αν και με πολλά ρομαντικά στοιχεία, ώστε να διαβάζονται χαλαρά και από τις fans των paranormals και από φανς της fantasy.

 

* * *

 

Breath of Magic της Teresa Medeiros: Μια μάγισσα στο Σάλεμ που την κυνηγούν να την κρεμάσουν μεταφέρεται μυστηριωδώς στον 20ο αιώνα όπου συναντά έναν εκατομμυριούχο, ο οποίος την ερωτεύεται. Η μάγισσα φυσικά αισθάνεται σαν στο σπίτι της στον 20ο αιώνα, πουθενά δεν βλέπουμε κανένα culture shock (εκτός από τη μόνη αστεία σκηνή του βιβλίου όταν στο ρετιρέ του εκατομμυριούχου βλέπει απέξω ένα ελικόπτερο που το περνάει για δράκο και κρύβεται κάτω από το κρεββάτι). Φυσικά δεν έχει κανένα πρόβλημα η μάγισσα να πάει σε μια τεράστια μπουτίκ μαζί με τον εκατομμυριούχο και να δοκιμάζει ένα σωρό μοντελάκια ενώ εκείνος την παρακολουθεί πίνοντας τη σαμπάνια του. Και ακόμα φυσικότερα, η μάγισσά μας είναι μια σεξουαλικά απελευθερωμένη γυναίκα και γυρνώντας από τη μπουτίκ μέσα στην Κάντιλακ του εκατομμυριούχου δεν έχει κανένα πρόβλημα να αλληλοαυνανιστεί μαζί του!

Δεν νομίζω να χρειάζεται να σας πω τη γνώμη μου για το βιβλίο, το οποίο σημειωτέον είναι και συγγραφικά, τεχνικά, μετριότατο έως κάκιστο! Η κυρία Medeiros πάντως είναι διάσημη στο χώρο της...

 

* * *

 

Wishes Come True της Kathleen Nance: Είναι από τα βιβλία όπου στο εξώφυλλο υπάρχει φώτο αληθινού μοντέλου, ως συνήθως γυμνού απ'τη μέση και πάνω. Χαρακτηριστικό μετριότητας αυτό!

Εδώ έχουμε μια χωρισμένη 30άρα που έχει μια 14χρονη κόρη. Η "μαμά" είναι ελεύθερη επαγγελματίας και δεν έχει καιρό για ανοησίες και έρωτες μετά το διαζύγιο, αλλά η στενή φίλη της μαμάς είναι μια λίγο παλαβή, λίγο χίπισσα, λίγο new age επίσης 30άρα που ασχολείται με διάφορα μαγικά. Έτσι, όταν στο μαγαζί της φίλης ανακαλύπτουν ένα παλιό λυχνάρι, μαμά, κόρη και φίλη κάνουν ένα ψιλομαγικό και τους εμφανίζεται ένα ηλιοκαμμένο τζίνι-τεκνό εντελώς γυμνό! Που φυσικά δεν δέχεται να γυρίσει πίσω. Και φυσικά το ερωτεύονται και οι τρείς. Και φυσικά το τζίνι γουστάρει πολύ και τις τρεις (δηλαδή θέλει να τις ρίξει στο κρεβάτι) και τον 20ο αιώνα, και όποιο άλλο θηλυκό βρει μπροστά του.

Εδώ η γραφή είναι κάπως καλύτερη, και το βιβλίο θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τόσο απίστευτα τετριμμένο και βαρετό και ανούσιο. Για ρομαντική κωμωδία φαντασίας στην τηλεόραση θα ήταν ευχάριστο. Για βιβλίο όμως, δεν ήταν. Βέβαια δεν απευθύνεται σε μένα - με την καμμία δηλαδή - αλλά εντάξει. Πόσο flat και κλισέ μπορεί να ανεχτεί κανείς; Ακόμα κι αν είναι γυναίκα-φαν των "τσοντέ" fantasy romances;

 

* * *

 

Banner's Bonus της Carole Ann Lee: Χαρακτηριστικό στα εξώφυλλα των εκδόσεων Love Spell (εκτός των φωτομοντέλων) είναι και η ροζ καρδούλα με τους δακτύλιους του Κρόνου γύρω της. Τέλος πάντων...

Αυτό είναι το πρώτο futuristic romance που αγόρασα από το Αμαζον. Αφήνοντας στην άκρη το πονηρό λογοπαίγνιο του τίτλου

Banner's Bonus = Banner's Boners = Οι "Σηκωμάρες" του Banner

το βιβλίο δεν είναι τσόντα. Η συγγραφέας έχει κάνει κάποιο world building για τον 22ο αιώνα όπου διαδραματίζεται η ιστορία, ξέρει τη διαφορά πλανήτη από κομήτη και ηλιακού συστήματος από γαλαξία! Αν αφαιρέσεις τα "διαστημικά" στοιχεία το βιβλίο αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να διαδραματιζόταν στην εποχή μας, οπότε από sci-fi πρωτοτυπία δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα. Η πλοκή είναι στερεότυπη και τυπική των συνηθισμένων ρομάντζων.

Ο πλούσιος πατέρας της Tressa λαμβάνει μια απειλητική ειδοποίηση ενάντια στη ζωή της κόρης του, και ο μόνος που μπορεί να την προστατέψει είναι ο Nick Banner, πλοίαρχος ενός μικρού εμπορικού διαστημόπλοιου, αρκετά "don juan" και λίγο "sleazy" bad-boy τυπάς (όλο σε μπαρ πάει και με γυναίκες ελευθερίων ηθών κάνει παρέα, κάτι που για κάποιον εντελώς unfathomable σε μένα λόγο αρέσει σε πολλές γυναίκες), αλλά είναι έμπιστος και γενναίος, και θα πάρει μεγάλο "bonus"! Οπότε η Tressa μπαίνει υπό την προστασία του και φεύγουν στο διάστημα. Α, ξέχασα. Η Tressa είναι empath. Μπορεί να νιώσει τα συναισθήματα των άλλων.

Σαν γραφή δεν μπορώ να το πω κακογραμμένο και συχνά υπήρχε χιούμορ, οι χαρακτήρες ήταν σχετικά ρεαλιστικοί, ο κόσμος ήταν...meh αλλά όχι κακός, και η πλοκή τυπικότατη και στυλιζαρισμένη. Αλλά δεν μπορώ να πω πως ήταν ούτε καλό, ούτε κακό. Μάλιστα είχε αρκετή επιτυχία ώστε να γραφτούν και κάποια sequels στο ίδιο "σύμπαν" μια που στο τέλος του βιβλίου δεν γίνεται η τυπική και αναμενόμενη "κάθαρση" αλλά αφήνονται πολλά πράγματα στον αέρα. Πάντως δεν πήρα κανένα sequel.

 

* * *

 

A Faerie Tale της Ginny Reyes: Η συγγραφέας σίγουρα ξέρει καλά την Ιρλανδία, ή μάλλον τους Ιρλανδούς αποίκους στην Αμερική του 1899. Όπου πάνε οι Ιρλανδοί ακολουθούν και τα ξωτικά (faeries) τους βέβαια. Εδώ η ιστορία είναι ένα μίγμα από Bewitched και A Midsummer Night's Dream.

Ο leprechaun Eamon και η faerie Rosaleen στέλνονται στον κόσμο μας από τους ανωτέρους τους για μια δοκιμασία που θα δώσει στον Eamon το τσουκάλι με το χρυσάφι που κάθε αξιοσέβαστος leprechaun έχει, ενώ η Rosaleen πρέπει να πραγματοποιήσει μια ευχή για να αποκτήσει το μαγικό της ραβδί. Όμως είναι και οι δύο εντελώς ανίκανοι και το "μητρώο" τους στον ξωτικόκοσμο ένα μαύρο χάλι. Έτσι, αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία! Ο Eamon και η Rosaleen - που γουστάρονται τρελά - πρέπει να πραγματοποιήσουν την ευχή του τραπεζίτη Patrick O'Toole που θέλει να βρει τον αληθινό έρωτα. Και σίγουρα δεν είναι η πλούσια και κακομαθημένη φιλενάδα του Serena Keller, η κόρη του δήμαρχου (ο οποίος έχει κάποια εξουσία πάνω στον τραπεζίτη), αλλά η συμπαθής ζωγράφος Αnnette Brennon. Ο Patrick και η Annette συμπαθιούνται ήδη αλλά η κατάσταση είναι από πολλές απόψεις περίπλοκη και οι δύο μαγικοί σύντροφοι με την αδεξιότητά τους την κάνουν ακόμα πιο περίπλοκη.

 

Οι χαρακτήρες, ειδικά ο Eamon που πετά διάφορα Ιρλανδικά (Αh, caillin!) είναι γραφικοί και ευχάριστοι, η πλοκή έχει όλα τα στοιχεία μιας ρομαντικής κωμωδίας φαντασίας, η γραφή καλή, αλλά! Δεν ξέρω αν ήταν εντολή κάποιου editor ή απόφαση της συγγραφέως, αλλά κάποιες σκηνές που είναι σχεδόν πορνογραφικές και περιγραφικά μάλιστα, φαντάζουν πολύ παράταιρες σε ένα κατά τα άλλα ωραίο παραμύθι. Και δεν είναι καν αστείες, αλλά δείχνουν σαν άκαιρες και άτοπες "σφήνες" (αυτό βέβαια θα πει και "τσόντα" αρχικά. Πορνογραφικές άσχετες σκηνές μονταρισμένες σε μια "αθώα" ταινία) που χαλάνε πολύ την μαγευτική ατμόσφαιρα. Παράδειγμα είναι σε μια παράγραφο όπου ο Eamon θαυμάζει τη γυμνή, πανέμορφη Rosaleen να κάνει μπάνιο (αν θυμάμαι καλά) και η επόμενη παράγραφος, και μεγάλη μάλιστα, αναφέρεται στο πώς...πώς έρχεται σε στύση και τι αισθάνεται και τι κάνει. Απλά δεν κολλάει! Πάντως, all in all δεν ήταν κακό βιβλίο.

Εditιον το επεξηγηματικόν: Για να είμαι ειλικρινής, τώρα που το σκέφτομαι, προφανώς σαν άντρας αναγνώστης διάβασα την "πορνογραφική" σκηνή που ανέφερα, είτε σαν απρόσωπος θεατής, είτε από την πλευρά του Eamon. Πιθανόν μια γυναίκα-αναγνώστης να έβλεπε τη σκηνή από την πλευρά της Rosaleen - αφού μ'αυτήν θα ταυτιζόταν - και η ιδέα-φαντασίωση να κάνει μπάνιο γυμνή σε μια λιμνούλα ενώ ένας "ξαναμμένος" άντρας που της αρέσει να την παρακολουθεί και...εχμ..."αυτό", να της φαίνεται πολύ ελκυστική και ερωτική, όσο απεχθής και παράταιρη μου φάνηκε εμένα, στα πλαίσια ενός "παραμυθιού"!

 

* * *

 

Enchanted Inc. Hex and the City της Shanna Swendson: Αυτό είναι το πιο τελευταίο βιβλίο που πήρα σ'αυτό το είδος. Προφανώς, οι εκδότες κατάλαβαν πως αν δεν άλλαζαν κάπως το όλο στήσιμο των fantasy romances, η φήμη τους - που σίγουρα δεν είναι καλή ανάμεσα σε άλλους αναγνώστες - και τα μισόγυμνα μοντέλα των εξώφυλλων θα απωθούσαν άλλους αναγνώστες. Ένας τρόπος να τους αποκτήσουν, και να θεωρηθούν "σοβαρότερα" τα paranormals ήταν να αλλάξουν το περιτύλιγμα ώστε τα fantasy romances να μην δείχνουν πια fantasy romances (αν και κάποιοι κλασσικοί εκδότες κλασσικών imprints του είδους διατηρούν το παλιό στυλ) και να μην ξεχωρίζουν στα ράφια. Nα φαντάζουν δηλαδή σαν modern young women's light literature ή "chick-lit" όπως λέγεται σήμερα με πιο "σεμνά" και "γραφιστικά" εξώφυλλα.

Η σειρά Enchanted Inc. είναι fantasy romance/chick-lit style. Οι επιροές από σειρές της τηλεόρασης με μάγισσες, παλιές και καινούργιες εμφανείς και εδώ. Η Katie κατάγεται από μια μικρή πόλη του Τέξας, περήφανη Τεξανή, που πάει να ζήσει στη Νέα Υόρκη και να δουλέψει εκεί. Έχει κάποιες συγκατοίκους, δουλεύει σε ένα γραφείο, ώσπου τσακώνεται με την κακιασμένη προϊσταμένη της και φεύγει. Τότε, βρίσκει δουλειά στην Enchanted Inc. μια εταιρία που πουλάει "μαγικά ξόρκια" και άλλα αντικείμενα στους μάγους και μάγισσες της πόλης. Είναι όμως μια ιεραρχικά δομημένη εταιρία όπως κάθε άλλη.

Ο Rod και ο Owen που είναι εκεί στελέχη είναι επίσης μάγοι, αλλά ο βασικός λόγος που διάλεξαν την Katie είναι πως ενώ μπορεί να δει μαγικά όντα (αόρατα από τον πολύ κόσμο), ή ίδια δεν μπορεί να κάνει κανένα μαγικό, αλλά ούτε και να της κάνει κανείς! Αυτό είναι πολύ χρήσιμο μια που μια αντίπαλη εταιρία "μαύρης" μαγείας πουλάει τα ανάλογα προϊόντα στους μαύρους μάγους της πόλης.

Eίναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως - και φαίνεται από τη σχετικά άτεχνη γραφή - αλλά ενώ πρόκειται εμφανώς για fantasy romance, το στοιχείο της περιπέτειας, του μαγικού κόσμου, η έλλειψη συναισθηματικού resolution στο τέλος - παρά το romance κλίμα που είναι διάχυτο στο βιβλίο - έχουν εξ ίσου μεγάλη σημασία για την πλοκή, κάνοντας το ένα μάλλον ενδιαφέρον ελαφρύ ανάγνωσμα, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, αλλά με τίποτα δυσάρεστο αν σε κάποιον αρέσουν αυτού του στυλ οι ιστορίες.

 

* * *

 

Άφησα τελευταία τα δύο επόμενα βιβλία γιατί είναι τα καλύτερα δείγματα που έχω διαβάσει, και μάλιστα το δεύτερο είναι borderline fantasy ή έστω light fantasy και όχι αναγκαστικά fantasy romance.

 

Bewitched Συλλογή τεσσάρων ιστοριών: Ίσως να είναι το γεγονός πως η Maggie Shayne, εκτός από συγγραφέας δεκάδων από τα καλύτερα βιβλία του είδους, είναι συγχρόνως και δραστήρια σαν ιέρεια μιας "earth goddess based neopagan religion" που έκανε αυτή τη συλλογή με ιστορίες των Maggie Shayne, Lisa Higdon, Susan Krinard και Amy Saunders, τόσο καλή. Ή μάλλον, οι επιλογές των 4 συγγραφέων που ξέρουν τόσο να γράφουν, όσο και το είδος στο οποίο γράφουν, την κάνουν να ξεχωρίζει από πολλά άλλα βιβλία τους είδους.

 

Ένα μοντέρνο παραμύθι είναι η πρώτη ιστορία, της Susan Krinard, "Saving Sirena" που θυμίζει τόσο μα τόσο πολύ τη σειρά Bewitched. Ένας δικηγόρος που έχασε τη θέση του γιατί μια και μοναδική φορά έκανε την "κουτσουκέλα" να πάει με τη γυναίκα κάποιου δικαστή, σώζει μια νύχτα παλιόκαιρου και καταρακτώδους βροχής μια γάτα. Η γάτα όμως συμβαίνει να είναι η... Sirena! Μια μάγισσα που καθ΄όλα θυμίζει τη Serena του Bewitched, αλλά στο πιο σέξυ στυλ! Παρέα με το ποντίκι της τον "Demosthenes" η Sirena έχει να αντιμετωπίσει μια κατάρα από το "Witches' Council" πως αν δεν την ερωτευτεί κάποιος θνητός, χωρίς μαγεία, μέχρι τη νύχτα του Halloween η Sirena θα χάσει τις μαγικές της δυνάμεις και θα παραμείνει γάτα για πάντα! Έτσι ξεκινάει μια κωμική και συγκινητική ιστορία, άρτια δωσμένη, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και πολύ μαγευτική ατμόσφαιρα. Ήταν σαν να διάβαζα ένα εκμοντερνισμένο Bewitched!

 

Η δεύτερη ιστορία, της Μaggie Shayne, "Everything She Does is Magick" αφορά τρεις ηλικιωμένες θείες. Τρεις νεράιδες-νονές (οι νεράιδες νονές δίνουν και παίρνουν στα magical fantasy romances) που πρέπει να βοηθήσουν την ανιψιά τους Αurora να βρει τον έρωτα πριν κλείσει τα 30, αλλά με κάποιον που να είναι...παρθένος! Και άντε να τον βρεις τώρα, και να είναι και straight, και να γουστάρει την ανιψιά που είναι μεν μια μαυρομάλλα όμορφη γιατρός, αλλά μισεί θανάσιμα τον παρθένο που τελικά βρίσκουν! Είναι μια κωμωδία φαντασίας που έχει δανειστεί αρκετά στοιχεία από την Ωραία Κοιμωμένη. Οι τρεις θείες είναι απολαυστικότατες, και οι σκηνές ανάμεσα στην πρωταγωνίστρια και τον παρθένο (ειδικά όταν αναγκάζεται να τον γδύσει μετά από ένα μικρό ατύχημα) είναι να ξεραίνεται κάποιος στα γέλια.

 

Η τρίτη ιστορία, της Lisa Higdon, "Το Μend a Spell" διαδραματίζεται στο παρελθόν στο Salem πριν μερικούς αιώνες. H Laura έχει μεγαλώσει από τη ράφτρα γιαγιά της, και θα γίνει ράφτρα και κείνη, ώσπου βρίσκει ένα βιβλίο με ξόρκια στο πατάρι. Από κει ξεκινά μια παράξενη περιπέτεια ανάμεσα στην κοπελιά που μαθαίνει σιγά-σιγά μαγικά κόλπα από τις προγόνους της που έγραψαν το βιβλίο, για να βοηθήσει έναν αξιωματικό του ναυτικού - με πολλές γκάφες στα ενδιάμεσα - ο οποίος πάσχει από κακοτυχία. Όμως ο αξιωματικός μισεί τις μάγισσες, και η Laura πρέπει να έρθει αρκετά "κοντά" του για να ράψει κάποια μαγικά κουμπιά στο σακάκι του!

 

Ενώ η τέταρτη ιστορία, της Amy Elizabeth Saunders, "Α Spell of Mist and Roses" είναι πιο ατμοσφαιρική, με χαρακτήρες πιο ρεαλιστικούς στο τι νιώθουν, με πιο γλαφυρή γραφή. Εδώ έχουμε μια herbalist σε κάποια εποχή του παρελθόντος που θα προτιμούσε να ζει ελεύθερη και άγρια στο σπίτι της στο δάσος, να παίρνει μέρος στις παγανιστικές Κέλτικες γιορτές, χωρίς εξαρτήσεις και χωρίς σχέσεις. Όμως η Isabelle γνωρίζει και για την κατάρα ενός κάστρου όπου κάποτε φτάνει για να κατοικήσει ο Kit που εξορίστηκε από έναν βασιλιά. Ο Kit συνηθισμένος σε πολυτέλειες γίνεται εντελώς δυσάρεστος στο σχετικά φτωχό και απεριποίητο κάστρο, ώσπου μαθαίνει από την Isabelle πως η κατάρα θα σπάσει αν αρχίσει να υπηρετεί το λαό.

 

* * *

 

Τέλος, η σειρά της πασίγνωστης συγγραφέως fantasy και sci-fi βιβλίων Mercedes Lackey "500 Kingdoms" με πρώτο το "Fairy Godmother". Θα μπορούσε κανείς να το πει fantasy - ή έστω light fantasy - και όχι paranormal/fantasy romance. Στο Fairy Godmother η Lackey έχει φανταστεί έναν παραμυθένιο κόσμο όπου η "Παράδοση", η μαγική δύναμη των μοτίβων των παραμυθιών στρέφει τη μοίρα των ανθρώπων προς μια κατεύθυνση, κάνοντάς τους άλλοτε ήρωες, άλλοτε κακούς, άλλοτε "Χιονάτες", άλλοτε "Rapunzels" κλπ. Η Elena είναι μια "Σταχτοπούτα" και ζει με το γνωστό τρόπο, μόνο που έχει και η ίδια μεγάλο μαγικό δυναμικό.

 

Το πρόβλημα είναι πως σ'αυτές τις περιπτώσεις η "Παράδοση" δεν φέρνει ποτέ καμμία κάθαρση! Για την Ελένα δεν υπάρχει πρίγκιπας! Έτσι, γίνεται βοηθός της Madame Bella που είναι νεράιδα νονά και μαθαίνει όλα τα μαγικά κόλπα, όλες τις περιστάσεις παραμυθένιων μοτίβων ώστε να γίνει και η ίδια fairy godmother. Και γίνεται. Και είναι και πολύ καλή μάλιστα.

 

Ο κοσμος που έχει πλάσει η Lackey είναι πανέμορφος, η Παράδοση πολύ πιστευτή, τα μοτίβα των παραμυθιών και η δύναμή τους που παραπέμπουν στα Γιουνγκιανά αρχέτυπα είναι αληθοφανέστατα, τα μυθικά όντα που πλαισιώνουν την ιστορία είναι επίσης δωσμένα πολύ ωραία και ευφάνταστα.

 

Και ο έρωτας; Δεν υπάρχει για την Ελένα, ούτε θα υπάρξει ποτέ. Αλλά υπάρχουν τρεις πρίγκιπες, ενός βασιλείου από αυτά που είναι στη δικαιοδοσία της, στους οποίους εμφανίζεται άλλοτε σαν γριά, άλλοτε σαν νέα, άλλοτε με άλλη μορφή για να τους υποβάλλει σε κάποιες δοκιμασίες πριν κάποιος από αυτούς πάρει το θρόνο. Οι δύο τα ψιλοκαταφέρνουν (όπως θα απαιτούσαν τα ανάλογα παραμύθια), ο τρίτός όμως, και ο πιο "καθίκης", περνάει τα 2/3 του βιβλίου μεταμορφωμένος σε γάιδαρο! Ώσπου η Ελένα αρχίζει να βλέπει παράξενα όνειρα. Ερωτικά αλλά και μυστηριώδη μαζί...

 

Πολύ μαγευτικό βιβλίο πραγματικά (το εξώφυλλο μου τα χαλάει λίγο) ελαφρύ ανάγνωσμα αλλά εξαιρετικά ευχάριστο, γραμμένο πανέμορφα από την έμπειρη πένα της Lackey, και ειδικά αυτό θα το σύστηνα ανεπιφύλακτα σε κάθε φίλο της fantasy και των παραμυθιών, όπως και τα άλλα δύο που ως τώρα έχουν βγει "One Good Knight" και "Fortune's Fool" στη σειρά των ιστοριών στα Πεντακόσια Βασίλεια. Στα δύο επόμενα η fairy godmother Ελένα έχει κάποιο ρόλο αλλά όχι πρωταγωνιστικό. Τα παραμύθια όμως και τα μοτίβα τους, όπως και η Παράδοση είναι εμφανέστατα και στα επόμενα βιβλία.

 

Παρόμοια borderline fantasy/fantasy romance γράφει και η Catherine Asaro, που έχει γράψει και ε.φ. και φάντασυ αλλά δεν έχει τύχει να διαβάσω κάτι δικό της.

Επίσης πασίγνωστη, πολυβραβευμένη στο είδος της, και δημοφιλής και στην Ελλάδα (βλέπω συχνά βιβλία της στα ξενόγλωσσα βιβλιοπωλεία και νομίζω κάποια έχουν μεταφραστεί και στα Ελληνικά) είναι η Sherrilyn Kenyon, γνωστή και με το όνομα Kinley MacGregor. Έχει γράψει πολλές σειρές που είναι borderline fantasy, αλλά και paranormals φυσικά. Ένα "Αρθουριανό" βιβλίο της έχει γίνει και graphic novel από τη Marvel Comics. Όμως δεν έχω διαβάσει κάτι δικό της ως τώρα.

 

Για όσους θέλουν να δουν περισσότερες πληροφορίες για τα paranormal/fantasy romances, να μερικά καλά sites:

 

 

http://paranormalromance.org/ (Έδρα των βραβείων PEARL)

 

http://www.fantasyromancewriters.com/

http://paranormalromancewriters.com/ (Και στα δύο αυτά μπορεί κάποιος να κάνει αναζήτηση για κάθε πιθανό υποείδος ή ανάλογα με το theme, character, type, να διαβάσει reviews κλπ)

 

Και δύο για τη Mercedes Lackey

 

http://mercedeslackey.com/

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Mercedes_Lackey

Edited November 13, 2008 by Dain

[northerain]

Εδώ και καιρό παρατηρώ τέτοια βιβλία να γίνονται όλο και περισσότερα στο sff βιβλιοπωλείο της γειτονιάς, αλλά δεν ήξερα οτι έχουν τόσο παρελθόν. Κυρίως βιβλία που ξεκινάνε με ''Η Μαρία ποτέ δεν φανταζόταν οτι θα ερωτεύοταν εναν βρυκολακαλυκανθρωποεξωγηίνο, αλλά μετά γνώρισε τον Καρλος...Θα καταφέρει να τον δαμάσει χωρίς να της καούν τα κουλουράκια''.

I blame Buffy.

[Oberon]

Nαι, Buffy, Angel, Charmed όπως και το παλιό Bewitched και I Dream of Jeannie είναι σίγουρα επιρροές σε όλα αυτά, αν και είναι κάπως σαν το αν ήρθε πρώτο το αυγό ή η κότα, ειδικά από τα 90ς και μετά. Αλλά και η άνοδος της πιο mainstream fantasy νομίζω πως επιρρέασε πολύ τη δημιουργία αυτής της υβριδικής λογοτεχνίας.

Edited November 10, 2008 by Dain

[northerain]

Ίσως το λογικό βήμα μετά το urban fantasy? Έπειτα ο τρόμος και το φάντασι είναι πια mainstream οπότε και είναι λογικό. Πόσο ακόμα θα ποθούμε τον κηπουρό/μαραγκό/υδραυλικο? Καιρός για πιο ανεβασμένες καταστάσεις.

[Oberon]

Kαλά, ούτως ή άλλως στα Αρλεκινοειδή ρομάντζα ποτέ δεν ήταν "in" ο κηπουρός ή ο μαραγκός. Ο υδραυλικός κάτι παίζει, για λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά οπωσδήποτε δεν θα έχει ποτέ την "αλλύρ" ενός πλούσιου μοναχικού Brooding βαρώνου, ούτε την ανάλογη ενός vampire!

[trillian]

Η νέα σειρά που σπάει ταμεία στο εξωτερικό:

 

Twilight Saga by Stephanie Meyer

 

(Τα πρώτα δύο της σειράς κυκλοφορούν και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πλατύπους)

 

Ενδεικτικά, απο το Amazon:

 

Grade 9 Up–Headstrong, sun-loving, 17-year-old Bella declines her mom's invitation to move to Florida, and instead reluctantly opts to move to her dad's cabin in the dreary, rainy town of Forks, WA. She becomes intrigued with Edward Cullen, a distant, stylish, and disarmingly handsome senior, who is also a vampire. When he reveals that his specific clan hunts wildlife instead of humans, Bella deduces that she is safe from his blood-sucking instincts and therefore free to fall hopelessly in love with him. The feeling is mutual, and the resulting volatile romance smolders as they attempt to hide Edward's identity from her family and the rest of the school. Meyer adds an eerie new twist to the mismatched, star-crossed lovers theme: predator falls for prey, human falls for vampire. This tension strips away any pretense readers may have about the everyday teen romance novel, and kissing, touching, and talking take on an entirely new meaning when one small mistake could be life-threatening. Bella and Edward's struggle to make their relationship work becomes a struggle for survival, especially when vampires from an outside clan infiltrate the Cullen territory and head straight for her. As a result, the novel's danger-factor skyrockets as the excitement of secret love and hushed affection morphs into a terrifying race to stay alive. Realistic, subtle, succinct, and easy to follow, Twilight will have readers dying to sink their teeth into it.

 

Η σειρά προωθείται ως "young readers" και συχνά πυνκά ως "ο επόμενος Χάρυ Πότερ" - αν προσέξετε, το πρώτο βιβλιο της σειράς ειναι στο νούμερο 43 στο amazon sales rank.

 

Παρ' όλα αυτά ρε παιδιά... ο Λεστάτ θα στριφογυρνάει στον τάφο του νομίζω :tongue:

 

Στο ίδιο είδος ίσως (του fantasy romance δηλ, όχι του "i fell in love with a vampire/werevolfe etc etc") μπορούμε να βάλουμε και το Kushiel's Saga αν και... παρά το σεξουαλικό του θέματος (και είχε πολύ) το φάνταζυ ήταν πολύ περισσότερο κομμάτι του κόσμου και της ιστορίας απ' όσο καταλαβαίνω ότι έχουν τα περισσότερα του είδους... It's a thin line between love and hate :tongue:

 

Κι ας μην ξεχνάμε φυσικά την κυρία Ανίτα Μπλέικ... (αν κι εκεί νομίζω το σεξ άργησε λιγάκι - κάπου στο 8ο νομίζω;) απο την αρχή υπήρχε πάλι αυτός ο "ερωτισμός της σκοτεινής πλευράς".

[lizbeth_covenant]

Α το Twilight γυρίστηκε και σε ταινία και σε λίγο καιρό θα κάνει πρεμιέρα σε ΗΠΑ. Πράγματι το παρομοιάζουν πολύ με τον Χάρι Πότερ αφού και η συγγραφέας είπε κάποια πράγματα γι' αυτή τη σύγκριση και για τα όσα την κατηγορούν οι φανς του Χάρι Πότερ. Αλλά δεν κατάλαβα ακόμη τι κοινό υπάρχει στις ιστορίες! Για ταινία πάντως μου φάνηκε ενδιαφέρον, θα το δω όταν έρθει εδώ.

 

Σαν βιβλίο τώρα, ανήκει στο ίδιο είδος με τα παραπάνω που αναφέρθηκαν; Αυτά τα υβριδικά; Γιατί δε μου φαίνεται και τόσο σε στιλ άρλεκιν πια... Βέβαια δεν το έχω διαβάσει για να είμαι σίγουρη.

[Guest roriconfan]

Είναι κάπως επακόλουθο όταν το κοινό μπουχτίζει ένα είδος διήγησης, οι συγγραφείς να το μπασταρδεύουνε με άλλα είδη για να νοστιμίζει. Δεν είναι άσχημο σαν ιδέα, αρκεί να μη βγάζουνε μάτι οι άσχημες τεχνικές για να ενωθούνε τα δύο είδη.

 

Κλασικά, εγώ δε διαβάζω τέτοια βιβλία αλλά από ανιμέ που βλέπω (που σχεδόν πάντα βασίζονται σε νουβέλες και κόμιξ) έχω δει άπειρους συνδιασμούς κατηγοριών. Μπορώ να πω ότι οι περισσότεροι δεν μου αρέσανε γιατί συνήθως δε σου μένει κάτι, δηλαδή δε καταλαβαίνεις αν αυτό που διαβάζεις είναι καλό σαν ρομάντζο ή σαν τρόμος ή σαν κάτι τέλος πάντων. Είναι σχεδόν πάντα μια σούπα από διάφορα κλισέ κάθε κατηγορίας που δεν οδηγούνε πουθενά και απλά προσπαθούνε να σε τραβήξουνε με πρωτότυπη ή σοκαριστική εντύπωση και όχι με ποιοτική επιμέλεια. Παραδείγματα δε λέω γιατί δε συζητάμε για ανιμέ.

Edited November 11, 2008 by roriconfan

[Oberon]

Το Τwilight (που δεν έχω διαβάσει) θα μπορούσε να είναι fantasy romance, αν και αφού πρόκειται για teenager η ηρωίς, ανήκει σε άλλη μάλλον κατηγορία και όχι στα fantasy romances. Σ'αυτά η ηρωίδα είναι άνω των 20 και κάτω των 35 πάντα, και το όποιο ρομάντζο είναι πολύ κεντρικό στην πλοκή έστω κι αν δεν φαίνεται.

Αλλά όπως έλεγα στην κύρια παρουσίαση, υπάρχουν πολλά είδη πια υβρίδια υβριδίων και μπορεί να μην παρουσιάζονται ως fantasy romances αλλά στο τέλος να είναι. Μπορεί να είναι και fantasy romances για teenagers, χωρίς το σεξ!

 

rorirconfan, πράγματι νέα είδη βγαίνουν συνέχεια αλλά δεν νομίζω πως τα fantasy romances εξελίχθηκαν επειδή μπούχτησαν οι αναγνώστριες τα mainstream romances. Αντίθετα, η βιομηχανία των mainstream romances είναι από τις υγιέστερες που υπάρχουν και οι επιτυχημένες συγγραφείς (και μερικοί άντρες που γράφουν με ψευδώνυμα) κερδίζουν μυθικά ποσά από τα βιβλία τους.

 

Mάλλον η άνοδος της fantasy, σειρές στην tv όπως αυτές που αναφέραμε πιο πάνω με το Northey και ίσως και το Ιντερνετ που έδωσε στις φανς αυτές τρόπους να συσπειρωθούν και να ακουστούν, είναι πιο κύριες αιτίες για την άνθιση των fantasy romances.

 

Μake no mistake όμως (όπως έκανα εγώ πιο παλιά). Ακόμα κι αν η υπόθεση μοιάζει πολύ με fantasy novel ή sci-fi novel, στα περισσότερα οι κανόνες που ανέφερα είναι απόλυτα εφαρμοσμένοι. Είναι romances με φανταστικά στοιχεία, όχι fantasy με romantic elements.

Bέβαια όπως σε κάθε λογοτεχνικό είδος υπάρχουν καλά και κακά, τυπικά και πρωτότυπα, ευχάριστα και δυσάρεστα, ενώ κάμποσα απευθύνονται σε κοινό που διαβάζει και fantasy, οπότε είναι borderline/light fantasies με romantic elements.

Edited November 11, 2008 by Dain

[Guest roriconfan]

Α, τώρα μου μπήκανε ψύλλοι στ' αυτιά. Με κάνεις να πιστεύω ότι είναι προπαγάνδα της τηλεόρασης για να περάσει κάποια σύγχρονα πρότυπα.

 

Πιο συγκεκρυμένα, αυτό της δυναμικής γυναίκας (μιας που όλοι στοχεύουνε για ισότητα των φύλων) που δεν είναι πλέον εύθραυστη, παθητική και έγκλειστη σε παλάτι αλλά σουλατσάρει σε μαγικούς κόσμους και ερωτεύεται όλων των ειδών τα πλάσματα αντί απλά για τον όμορφο πρίγκηπα που την σώσει από κάποιον δράκο ή μάγο.

 

Ένα άλλο, να περάσει το πρότυπο του νεο-παγανισμού (ανεξιθρησκεία έχουμε και ο χριστιανισμός τα έχει κάνει σκατά τελευταία με αυτούς που έχει για εκπροσώπους) που κάνει την μαγεία οικεία στους νέους, όπως άλλωστε το κάνει ο Χάρυ Πότερ και οι τηλεοπτικές Μάγισσες. Παλιότερα, η μαγεία ήταν καθαρά παρουσιασμένη σαν σατανική.

 

Μήπως το παρατραβάω; Ή οι σκέψεις μου έχουνε και κάποιες αλήθειες;

Edited November 11, 2008 by roriconfan

[Oberon]

Αν το μάρκετινγκ είναι προπαγάνδα, τότε ναι. Αλλά οι εκδότες γενικότερα, και οι εμπορικοί συγγραφείς κάθε είδους, πάντα βλέπουν τι πουλάει, τι είναι δημοφιλές σε κάθε χώρο, τι καινούργια lifestyles ή νοοτροπίες υπάρχουν, και πράττουν αναλόγως.

Αφαιρώντας μια κάποια "συνομωσιολογική" αίσθηση που μου δίνει το ποστ σου, γιατί δεν υπάρχει συνομωσία παρά απλή εμπορικότητα, συμφωνώ πως πράγματι τα πρότυπα που παρουσιάζονται στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στο σινεμά κλπ είναι αυτά που θα δει κανείς και στα fantasy romances.

 

Όμως δεν είναι καν θέμα "προώθησης" όποιας θρησκείας. Εξ άλλου οι περισσότερες αναγνώστριες των fantasy romances είναι χριστιανές. Απλώς η φιγούρα της μάγισσας ήταν πάντα προσφιλής σε πολλές γυναίκες (και άντρες) και για να εκμοντερνιστεί, συχνά οι συγγραφείς αυτές παίρνουν στοιχεία από τις νεοπαγανιστικές θρησκείες, κάνοντας τα βιβλία τους να φαντάζουν πιο αυθεντικά.

 

Όμως δεν κάνουν αυτή την εμπορικότατη επιλογή μόνο οι εκδότες και συγγραφείς των paranormals. Την κάνουν όλοι ανεξαιρέτως. Γι'αυτό έχουμε δει και τόσες αντιγραφές του Χάρυ Πόττερ τελευταία, ή του Τόλκιν από πάντα κλπ.

 

Μάλιστα και στην Ιαπωνία γίνεται ακριβώς το ίδιο με τα light novels που βγαίνουν εκεί και απευθύνονται σε φανς των ανιμε/μανγκα, ειδικά των mahou shoujo (για όσους δεν γνωρίζουν: Μahou shoujo σημαίνει "magical girl" και πρωτοεμφανίστηκαν στα 60ς επιρεασμένα από το Bewitched που ήταν πολύ δημοφιλές και στην Ιαπωνία).

Τα mahou shoujo anime/manga έχουν πάμπολλά κοινά με τα Δυτικά fantasy romances (αν και τα μεν είναι κινούμενα σχέδια και κόμικς ενώ τα δε μυθιστορήματα), με εξαίρεση πως απευθύνονται σε πιτσιρίκες, οπότε δεν έχουν σεξ μέσα και είναι πιο παιδικά.

 

Φυσικά και έχεις δίκιο πως τα πρότυπα που περνιώνται πια είναι αυτά της δυναμικής ανεξάρτητης γυναίκας (και δεν είναι κακό πρότυπο, imho αν γίνει αντιληπτό σωστά) αλλά δεν είναι πως τα πρότυπα τα περνά η προωθεί μόνο η τηλεόραση. Είναι μάλλον μια πιο περίπλοκη σχέση εξάρτησης ανάμεσα στις "τάσεις" μιας ολόκληρης κοινωνίας, κυρίως όμως των ΜΜΕ, των βιβλίων κλπ.

Η ηρωίδα όμως των fantasy romances μπορεί να έχει και 5 διαφορετικούς άντρες, αλλά όχι. Δεν ερωτεύεται ποτέ τον οποιονδήποτε. "Ερωτεύεται" ή κάνει έρωτα ίσως με όλους, αλλά όλοι πρέπει να είναι κούκλοι! Και θα διαλέξει τον έναν και μοναδικό "πρίγκιπα" στο τέλος, αν είναι τυπικό romance (fantasy ή mainstream) το βιβλίο.

Edited November 11, 2008 by Dain

[Guest roriconfan]

Από την τελευταία παράγραφο, μου δίνεις την εντύπωση ότι στην τελική, αυτά τα βιβλία είναι για στερημένες νοικοκυρές που θέλουνε να ταυτίζονται με δυναμικές και πανέμορφες κοπέλες που ερωτεύονται και ξενοπηδιούνται με κάθε είδους μορφονιούς της μεσαιωνικής φαντασίας. Δηλαδή είναι ιστορίες που εκμεταλλεύονται τις συναισθηματικές ανάγκες των ανθρώπων για να πουλήσουνε.

 

Δεν διαφέρουνε τότε από πορνογραφήματα σαν αυτά του FREE, που βασίζονται σε πόθους ανέραστων, αν και φαντάζομαι ότι είναι πολύ πιο καλογραμμένα και μελετημένα από εκείνα. Αν έχεις διαβάσει προσεκτικά κάποιο ρομαντικό φαντασίας, θέλω να μου διευκρινήσεις αν η πλοκή τους είναι "βολική" ή "λογικά εξελησσόμενη". Γιατί αν ο μούσκουλας κακός ερωτεύεται με την πρώτη ματιά την δυναμική πρωταγωνίστρια και ξαφνικά ξεχνάει το σχέδιο του να κατακτήσει τον κόσμο, και το υπόλοιπο βιβλίο είναι τα ρομαντικά και πονηρά που κάνουνε, τότε δεν είναι ιστορία αυτό αλλά softcore πορνό.

 

(Τα mahou shojo είχανε σαν πηγή έμπνευσης το Bewitched; Κοίτα να δείς!)

[Oberon]

Έχεις δίκιο πως γενικά πολλά ρομάντζα απευθύνονται σε νοικοκυρές, ή έστω νοικοκυρές είναι μεγάλο μέρος του αναγνωστικού τους κοινού. Αλλά δεν είναι αλήθεια πως μόνο "στερημένες" νοικοκυρές τα διαβάζουν. Κάθε άλλο!

Μεγάλο μέρος του αναγνωστικού τους κοινού είναι, όπως έγραφα στην κύρια παρουσίαση στο πρώτο ποστ, ανεξάρτητες γυναίκες καριέρας, ανύπαντρες, παγανίστριες, νεαρές κοπέλλες, φοιτήτριες κλπ.

 

Μάλιστα υπάρχουν fantasy fans που διαβάζουν και fantasy/paranormal romances, mainstream romance fans που διαβάζουν και fantasy romances χωρίς να ξεχωρίζουν τα υποείδη σε mainstream και fantasy, άλλες που διαβάζουν διαφόρων ειδών βιβλία μαζί με fantasy/paranormals κλπ.

 

Ότι καλύπτουν κάποιες ανάγκες είναι βέβαιο. Αλλά όλη η λογοτεχνία κάθε είδους (όπως και η ε.φ. και φάντασυ) καλύπτει κάποιες ανάγκες των αναγνωστών της.

 

Σχετικά με το ερώτημά σου περί πλοκής κλπ: Εξαρτάται από το βιβλίο και τη συγγραφέα. Άλλα είναι ακριβώς αυτό. Μια υποτυπώδης πλοκή και το υπόλοιπο είναι ερωτικά τερτίπια. Άλλα όμως έχουν απόλυτα λογική εξελισσόμενη πλοκή, ψαγμένους, αληθοφανείς χαρακτήρες, ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία και καλή γραφή. Συνήθως όμως ακολουθούν κι αυτά κάποιες επιταγές του είδους, όπως κάνει και κάθε άλλο λογοτεχνικό είδος.

Edited November 12, 2008 by Dain

[Oberon]

Έκανα κάποιες αλλαγές και προσθήκες στο κύριο άρθρο χτες και σήμερα, οπότε όποιος/α θέλει μπορεί να το διαβάσει ξανά για να αποκτήσει πληρέστερη εικόνα.

 

Στο μεταξύ να μερικά tidbits που επίσης δείχνουν πολλά και τα ανακάλυψα χτες:

 

 

Στο κύριο άρθρο έγραψα σε ένα σημείο πως είναι πολύ χλωμό να δεις πρωταγωνίστρια σε paranormal romance που να είναι λυκάνθρωπος.

Να όμως που υπάρχει! Στο τέλος της δεκαετίας του 2000 ακόμα κι ένα τέτοιο ταμπού έχει πέσει, κάτι που δεν υπήρχε περίπτωση να γίνει στα 90ς. Kαι δεν πρόκειται για βιβλίο τύπου Laurell K. Hamilton που επίσης είναι borderline φάση (αν και την έχουν σε όλα τα paranormal romance sites).

Απλώς η "ηρωίδα" της δεκαετίας του 2000 μπορεί να είναι high-tech πολεμίστρια σε έναν εξωγήινο κόσμο, κάτι σαν εκμοντερνισμένη Ripley από το Alien, και συγχρόνως να είναι και λυκάνθρωπος όποτε θέλει.

Bέβαια το στερεότυπο της πρωταγωνίστριας στα Futuristics που έχει παράξενες δυνάμεις είναι το ίδιο και εδώ, απλά οι δυνάμεις αυτές δεν είναι πια οι "politically correct" ψιωνικές ικανότητες αλλά αλλάζουν ανάλογα με τα νέα πρότυπα του "τι πρέπει" για νέες αναγνώστριες. Όχι πως δεν υπάρχει, *φυσικά* και ο ήρωας, γεμάτος αμυχές, λάσπες και σκληρό βλέμα ο οποίος θα σαγηνεύσει την εξ ίσου λασπωμένη και αιματοβαμμένη ηρωίδα Sasha the werewolfen όχι σε κάποιο παραθαλάσσιο θέρετρο, μαγεμένο δάσος, ή εξωτική πόλη πια, αλλά μέσα σε ένα στρατώνα ενός φυλάκιου σε έναν αφιλόξενο μακρινό κόσμο, εν μέσω πολέμου.

Το βιβλίο, πρώτο μιας τριλογίας ως τώρα, είναι το: Bad Blood της L.A. Banks. Η οποία είναι σημειωτέον Αφροαμερικάνα.

Μπορώ να πω πως είμαι intrigued...

 

* * *

 

Ένα άλλο ταμπού που τελευταία είδα πως έπεσε, τουλάχιστον για ορισμένο είδος paranormals κυρίως του πιο urban/dark/erotic τύπου είναι αυτό της γλώσσας. Οι περισσότεροι εκδότες εφαρμόζουν ακόμα το ταμπού του συγκεκριμένου λεξιλογίου που ανέφερα στο κύριο άρθρο, αλλά κάποιοι και πιο μοντέρνοι, επιτρέπουν τη χρήση βωμολοχιών και καθαρά πορνογραφικού λεξιλογίου πια αν το βιβλίο είναι "dark, grim and gritty". Φυσικά αυτό φαίνεται και από τα επίσης dark και καθόλου "ρομαντικά" εξώφυλλα των νεότερων εκδόσεων.

 

* * *

 

Να μια εικόνα του πρωταγωνιστή ενός βιβλίου που έχω διαβάσει και ανέφερα στο πρώτο ποστ, του Nick Banner, από μια νέα έκδοση.

 

 

Φυσικά συνεχίζει να είναι bad boy τυπάς και γυμνός απ'τη μέση και πάνω, αλλά πάνε πια τα ρομαντικά, ονειρικά φωντομοντέλα και οι ροζ καρδούλες με δακτύλιους του Κρόνου (και λοιπών πλανητών) ολόγυρα. Το ρομαντικό μυθιστόρημα φαντασίας σήμερα έχει άλλο περιτύλιγμα που το κάνει σίγουρα προσιτό και στις γυναίκες αναγνώστριες, αλλά είναι αρκετά ουδέτερο (από την άποψη πως δεν βλέπουμε καμμία "ωραία" με λάγνο αποχαυνωμένο ύφος να είναι τυλιγμένη ως βόας γύρω του) ώστε να έλξει πιθανά και αρσενικούς αναγνώστες που θα ταυτιστούν ίσως με τον "σκληρό" χαρακτήρα του εξώφυλλου, ή και αναγνώστριες που θα απόφευγαν ένα τυπικό fantasy romance λόγω του εξώφυλλού του. (Moυ θυμίζει κάποιον ηθοποιό, αλλά δεν ξέρω ποιον).

Τέτοιοι τυπάδες βέβαια στα paranormals βρίσκει κανείς με τη σέσουλα, αλλά ο Nick Banner είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικός του... είδους.

 

* * *

 

Τέλος, διάβασα κάτι χτες και ευτυχώς ήμουν καθιστός όταν το διάβασα. Βεβαιωθείτε, ειδικά αν είστε συγγραφείς, πως επίσης είστε καθιστοί.

Ένα επιτυχημένο paranormal/fantasy romance βιβλίο φτάνει να πουλάει και πάνω από

500.000

αντίτυπα. Και αν η συγγραφέας έχει γίνει γνωστή, ο αριθμός αυτός ισχύει τόσο για νέα βιβλία που εκδίδει, αλλά αυξάνεται και από τις συνεχείς επανατυπώσεις.

Δείτε αυτό το άρθρο για περισσότερα: http://www.time.com/time/magazine/article/...1161234,00.html

Edited November 12, 2008 by Dain

[Nihilio]

Κι ας μην ξεχνάμε φυσικά την κυρία Ανίτα Μπλέικ... (αν κι εκεί νομίζω το σεξ άργησε λιγάκι - κάπου στο 8ο νομίζω;) απο την αρχή υπήρχε πάλι αυτός ο "ερωτισμός της σκοτεινής πλευράς".

Νομίζω στο 6ο. Αλλά ξεκίνησε εντελώς διαφορετικά η σειρά.

[DinoHajiyorgi]

Kαλά, ούτως ή άλλως στα Αρλεκινοειδή ρομάντζα ποτέ δεν ήταν "in" ο κηπουρός ή ο μαραγκός. Ο υδραυλικός κάτι παίζει, για λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ

Because he knows her plumbing.

 

Μου φαίνεται Διονύση ή έχουμε θέμα για τον επόμενο διαγωνισμό; Ένα καραμπινάτο, ροζ Αρλεκινοειδές σουφουφού ρομάντζο! Με όρο το διήγημα να περιλαμβάνει τη φράση "Άπλωσε το τρεμάμενο της χέρι και πήρε στην χούφτα της το παλλόμενο, σκληρό του..." :pirate:

[Oberon]

Μου φαίνεται Διονύση ή έχουμε θέμα για τον επόμενο διαγωνισμό; Ένα καραμπινάτο, ροζ Αρλεκινοειδές σουφουφού ρομάντζο! Με όρο το διήγημα να περιλαμβάνει τη φράση "Άπλωσε το τρεμάμενο της χέρι και πήρε στην χούφτα της το παλλόμενο, σκληρό του..."

...μέλος! Μέλος, I say!

 

Γιατί όχι? Εξ άλλου και το ρομάντζο μπορεί να υπάρχει σε οποιουδήποτε είδους μυθιστόρημα, άρα καλή εξάσκηση είναι! (Αλλά να μου το θυμηθείς πως αν είναι να γράψουμε fantasy romance οι μισοί αρσενικοί του φόρουμ θα γράψουν τσόντα και οι άλλοι μισοί "Μάρθα Βούρτση". Aλλά με elves!)

Edited November 13, 2008 by Dain

[Nihilio]

 

Γιατί όχι? Εξ άλλου και το ρομάντζο μπορεί να υπάρχει σε οποιουδήποτε είδους μυθιστόρημα, άρα καλή εξάσκηση είναι! (Αλλά να μου το θυμηθείς πως αν είναι να γράψουμε fantasy romance οι μισοί αρσενικοί του φόρουμ θα γράψουν τσόντα και οι άλλοι μισοί "Μάρθα Βούρτση". Aλλά με elves!)

Γιατί όχι; Απλά περιμένετε κι εμένα.

[Naroualis]

Μωρέ κι εγώ το καλοσκέφτομαι για το διαγωνισμό!

 

Στο θέμα μας, γκουχ. Είναι λίγοι μήνες που το Άμαζον μου έστειλε τις κλασσικές του διαφημισούλες, με κάτι σχετικό με Παρανορμαλ Φάνταζι κι αναρωτιόμουν γιατί. Η Μερσέντες Λάκι ούτε που μου είχε περάσει από το μυαλό... Πέρα από το ότι μου έπεσε η πίεση και το ζάχαρο μαζί με το νούμερο τω πωλησεων, κάντε τον κόπο να ρίξετε μια ματιά μόνο στο Άμαζον να δείτε τι παίζει. Μιλάμε για ΠΟΛΥ πράμμα. Για δωδεκαλογίες και δεκαεφταλογίες. και με σχόλια αναγνωστών από κάτω(100 το καθένα).

[Oberon]

Ναι, ακριβώς Ευθυμία. Και μένα μου στέλνουν τέτοιες διαφημισούλες κρίνοντας από βιβλία που έχω πάρει κατά καιρούς. Aλλά π.χ. της Lackey θα έπαιρνα τη σειρά 500 Κingdoms ούτως ή άλλως επειδή είναι παραμύθια-fantasy, ακόμα κι αν δεν ήξερα πως θεωρούνται από τα πιο καλά fantasy romances τελευταία (μια απλή αναζήτηση με τη λέξη fairy godmother romance θα δώσει εκατοντάδες αποτελέσματα με reviews για τη σειρά αυτή σε ένα σωρό blogs και sites είτε για fantasy είτε για paranormal romance). Προφανώς, στο Άμαζον το έχουν ΚΑΙ στην κατηγορία "fantasy romances" oπότε στις διαφημησούλες τους θα μου πρότειναν τέτοια, ακόμα κι αν δεν είχα αγοράσει σποραδικά και μερικά ακόμα.

 

Όσο για τα νούμερα? Ο μισός πονόδοντος που έχω αυτές τις μέρες από αυτό το νούμερο είναι!!

Αλλά δεν μου κάνει και εντύπωση τώρα που το σκέφτομαι. Δηλαδή, η βιομηχανία των ρομάντζων είναι τεράστια, γιγαντιαία, και σε αντίθεση με την mainstream λογοτεχνία που δεν αγκάλιασε ποτέ την ε.φ. και τη φάντασυ θεωρώντας την "αποπαίδι", η βιομηχανία των mainstream ρομάντζων αγκάλιασε αμέσως τα fantasy/paranormal romances! Οπότε έχοντας πίσω τους γίγαντες του χώρου (όπως τα Harlequin που έχουν κάμποσα imprints για fantasy romances με πιο καινούργιο το "Luna") διαδόθηκαν ραγδαία. Είναι δηλαδή λογικό να βλέπεις οίκους όπως η Tor που είναι γνωστή για τα ε.φ. και fantasy που εκδίδει να έχει imprint - παρέα με τη Harlequin - για fantasy romances!

 

Πρόσθεσε δε και το το γεγονός πως σημαντικό μέρος των πιο νέων αναγνωστριών (κάτω των 50 ετών, αν και δεν είμαι βέβαιος για το ηλικιακό όριο) ΔΕΝ ξεχωρίζει τα mainstream romances από τα paranormals αλλά μπορεί χαλαρά να διαβάζει και από τα δύο!! Για να μην πούμε για τις φανς των fantasy. Συχνά έχω δει reviews σε τέτοια sites και για βιβλία που θεωρούνται καθαρά fantasy αρκεί να έχουν κάποιο σημαντικό romantic plot element! Όπως το Kushiel's Saga (που δεν έχω διαβάσει) και ανέφερε η Trillian πιο πάνω.

 

Στα λινκς που έδωσα στην αρχική παρουσίαση κάτω κάτω μπορείς να δεις μια λίστα με εκδότες fantasy/paranormals. Αλλά να είσαι καθιστή όταν τη δεις!

 

 

 

Because he knows her plumbing.

 

Σωστότατο! Αλλά δεν εξηγεί γιατί δεν είναι in και ο κηπουρός! Εξ άλλου

he can make her flower bloom!

 

 

(ΟΚ, το κόβω. Τσόντα το έκανα το τόπικ).

Edited November 14, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Αλλά δεν εξηγεί γιατί δεν είναι in και ο κηπουρός! Εξ άλλου

he can make her flower bloom!

 

Περίεργο, γιατί τον είχα για κλασσικό. Στο ψιλοάσχετο: Στην ταινία Throw Mamma From The Train, η ροζ συγγραφεύς και ex-σύζυγος του Billy Crystal, η Kate Mulgrew, έχει μια πολύ hot σκηνή με τον κηπουρό της.

[Guest roriconfan]

Να ρωτήσω αν το είδος σηκώνει και ομοφυλοφιλικές ιστορίες; Αν όχι, τότε τα Ιαπωνικά Yaoi και Yuri έχουνε ξεπεράσει κάθε μέτρο και σταθμό και σαν θεματολογία τα visual novel είναι πιο ανοικτά.

(πάει, ότι σεξουαλικά μας περνάνε από νου, εδώ θα τα πετάμε.)

[Oberon]

Δεν θα το έπαιζα καθόλου. Μα καθόλου δηλαδή κάτι τέτοιο. Πιθανά στις πιο Amazon-style ιστορίες να υπάρχουν.

 

Υπήρχαν υπαινιγμοί σε κάποιο fantasy romance που είχα διαβάσει αλλά δεν θυμάμαι ούτε τίτλο ούτε συγγραφέα, γι'αυτό και δεν το ανέφερα καθόλου. Ήταν ό,τι πιο αισχρό - από συγγραφική άποψη - έχω διαβάσει στο είδος αυτό, ακόμα χειρότερο κι από το "Breath of Magic". Εκεί, η πρωταγωνίστρια - που είναι υποτίθεται και συγγραφέας fantasy, τρομάρα της!! - μεταφέρεται μυστηριωδώς πως στην αρχαία Ατλαντίδα, που την ονομάζει -με ομολογουμένως απίστευτη δημιουργικότητα και πρωτοτυπία - "Atlantia".

 

H κοινωνία της...Ατλάντια (μη χέσω) αποτελείται από μια οχυρωμένη, high-tech, πόλη όπου ζουν μόνο οι γυναίκες, και μικρά χωριά γύρω από ένα μεγάλο στρατόπεδο όπου ζουν οι εξόριστοι άντρες. Η ηρωίδα μας πέφτει φυσικά ανάμεσα σε ένα σωρό ημίγυμνους άντρες! (Οποία πρωτοτυπία επίσης). Αφού της λένε διάφορα, καποιοι αφήνουν αιχμές πως ενώ οι γυναίκες θα προτιμούσαν βέβαια, όπως ήταν φυσικό, τους άξεστους, βρωμιάρηδες, σιχαμερούς, ελεϊνούς, αμόρφωτους, βίαιους άντρες αντί για άλλες γυναίκες, μερικές προτιμούν το δικό τους φύλο.

 

Έτσι, η ηρωίδα μας αφού ερωτεύεται ένα από τα "τελειότερα" δείγματα των αντρών, μπαίνει σαν κατάσκοπος στην πόλη των γυναικών παριστάνοντας τη μάγισσα, αφού τις καταπλήξει πρώτα με ένα "μαγικό" ξόρκι που συνοδεύεται και από το ανάλογο χορευτικό με λόγια περίπου σαν

 

Waxie, Coax, Coax, Coax,

Waxie, Coax, Coax, Coax,

Wahoo, Wahoo,

Hullabaloo, Rochester

Tooooooouchdooowwwwnn!

 

από την εποχή που ήταν cheerleader στο λύκειο. (Και οχι δεν σας κάνω πλάκα. Το αναφέρω όμως για να πάρετε μια ιδέα για το ύφος του συγκεκριμένου βιβλίου).

Στη διάρκεια της παραμονής της στην...Ατλάντια (μη χέσω) δίνεται η εντύπωση πως κάποιες γυναίκες όντως έχουν ομοφυλόφιλές σχέσεις μεταξύ τους, αλλά η ηρωίδα χωρίς να κρίνει, κάνει απόλυτα σαφές πως δεν έχει την παραμικρή διάθεση για τέτοια. Οι όποιες ερωτικές σκηνές μετά είναι ανάμεσα σε κείνη και τον τυπά που ερωτεύτηκε και βοήθησε να κατακτηθεί ξανά η πόλη των γυναικών.

 

Other than that, δεν ξέρω. Προφανώς υπάρχει και λεσβιακή λογοτεχνία (έχω διαβάσει κανα δυο και είναι πολύ ενδιαφέρουσα σαν σκέψεις-απόψεις) αλλά για λεσβιακό romance δεν έχω ιδέα. Φαντάζομαι πως θα υπάρχει.

Προφανώς υπάρχει και το ανάλογο soft ή hard πορνό όπως υπάρχει για κάθε γούστο, (ανάλογο και με τα Ιαπωνικά slash yaoi, slash yuri) αλλά δεν έχω διαβάσει πουθενά για ομοφυλόφιλες σχέσεις μεταξύ γυναικών να είναι βασικο σημείο της πλοκής σε μεγάλης κυκλοφορίας fantasy/paranormal romances, ούτε σε mainstream romances. Ίσως στα πιο νεανικά και gothic του είδους να υπάρχουν, αλλά για τα τυπικά fantasy/paranormal romances οι σχέσεις είναι πάντα γυναίκα-άντρας.

Edited November 14, 2008 by Dain

[lizbeth_covenant]

Waxie, Coax, Coax, Coax,

Waxie, Coax, Coax, Coax,

Wahoo, Wahoo,

Hullabaloo, Rochester

Tooooooouchdooowwwwnn!

 

Αχαχαχαχαχαχαχα! Ειδικά αυτό το Coax coax coax μου θυμίζει βάτραχο! Μήπως είναι εντελώς χιουμοριστικά κι εμείς τα παίρνουμε κάπως στα σοβαρά και τα κατηγορούμε άδικα!? Μου φαίνεται αδιανόητο να κάθεται η κάθε κυρία, τέλος πάντων και να γράφει τέτοια πράγματα στα σοβαρά. Προφανώς όχι, έτσι; Οπότε τι να λέμε για γραφή και ονομασίες ή κλισέ και τέτοια... Αυτοί που τα γράφουνε γελάνε και ενδιαφέρονται μόνο για το οικονομικό! Αλλά αυτό είναι το θέμα, ότι βγάζουνε και λεφτά! Σαν εμάς που τζάμπα στραβωνόμαστε για να γράψουμε ένα σωστό ξόρκι που να είναι κάτι παραπάνω απ' το "Α μπε μπα μπλομ του κιθε μπλομ"!

[Oberon]

Πράγματι, είναι για γέλια μερικά.

 

Αλλά όπως έγραφα στο αρχικό ποστ, δεν είναι όλα έτσι σίγουρα. Μερικά είναι πολύ καλά στο είδος τους, ακόμα και σαν fantasy.

To συγκεκριμένο βιβλίο ήταν κατά τα άλλα "σοβαρό", σαν πλοκή δηλαδή, αλλά η σκηνή με το coax coax μου έμεινε και μένα.

 

Σίγουρα αρκετές συγγραφείς απλά γράφουν ό,τι ανοησία τους κατέβει στο νου για να πουλήσουν άλλο ένα βιβλίο. Άλλες όμως είναι σοβαρές συγγραφείς, με την έννοια πως δεν εξευτελίζουν αυτό που κάνουν, ενώ κάποιες όντως έχουν πραγματικό ταλέντο.

 

Απλώς όταν αποφάσισα να αγοράσω μερικά τέτοια για πρώτη φορά, επιρεάστηκα από κάποιες κριτικές, από τη σύνοψη της πλοκής και το όλο fantasy στοιχείο. Γι'αυτό και πήρα βιβλία όπως το "Coax Coax" και το άλλο με τη μάγισσα και την Κάντιλακ...

 

Κάποια άλλα όμως μ'άρεσαν πάρα πολύ σαν fantasy και θα τα σύστηνα. Απλά θέλει πολλή προσοχή (εκτός αν κάποιος απλά τα θέλει αποκλειστικά για το τυπικό ρομάντζο, οπότε περί ορέξεως...) αλλά ευτυχώς υπάρχουν τρόποι σήμερα, όπως με την ανάγνωση αποσπασμάτων, να πάρει κανείς μια ιδέα για το περί τίνος πρόκειται κάθε τέτοιο βιβλίο.

Άλλα πάλι είναι όμορφες ιστορίες ανεξαρτήτως είδους.

 

Αυτό που δεν έχω διαβάσει ως τώρα είναι paranormal/fantasy romance από άντρα συγγραφέα. Ίσως γιατί όλοι γράφουν με γυναικεία ψευδώνυμα, μια που υπάρχει η... "προκατάληψη" ανάμεσα στις αναγνώστριες πως άντρας δεν μπορεί ποτέ να γράψει καλό ρομάντζο, fantasy/paranormal ή mainstream.

 

Μου φαίνεται κωμικό αυτό, κάτι σαν "θεία δίκη" από μια άποψη, αν σκεφτεί κανείς πως και οι γυναίκες συγγραφείς είχαν να αντιμετωπίσουν το αντροκρατούμενο καθεστώς στην ε.φ. (αν δεν ισχύει και σήμερα) αφού μια γυναίκα "δεν μπορούσε να γράψει καλή ε.φ"!!! Και έτσι έγραφαν ή με ψευδώνυμα (James Tiptree Jr/Alice Sheldon) ή με αρχικά (C.L.Moore) ή με ονόματα που ακούγονταν πιο ουδέτερα κάπως (Andre Norton).

Edited November 14, 2008 by Dain