Fantasy/Paranormal Romances

[Electroscribe]

Παρ' όλα αυτά ρε παιδιά... ο Λεστάτ θα στριφογυρνάει στον τάφο του νομίζω :tongue:

 

[τα παρακάτω δεν γράφτηκαν ενάντια στην trillian, αλλά με το αστείο της τροφή για σκέψη]

 

Για να δούμε...

 

Ο τρόμος έχει τις ρίζες του στο Γοτθικό Μυθιστόρημα, ειδικά η gothic υποκατηγορία.

 

Το "ρομάντζο" (με την έννοια του Άρλεκιν) έχει τις ρίζες του στο Ρομαντικό κίνημα.

 

Οι Ρομαντικοί (με κεφαλαίο "ρ", αυτοί του κινήματος) θαύμαζαν το Γοτθικό μυθιστόρημα κι αρκετοί έγραψαν στα πλαίσιά του. Κομβικό σημείο μεταξύ τον δύο υπήρξε ο Βυρωνικός Ήρωας, ο οποίος σήμερα έχει μοιραστεί στα δύο. Η μια πλευρά ηδονίζεται με την "αντισυμβατικότητά" του και ζει μέσα από τους θριάμβους

του όσα δεν τολμά. Η άλλη πλευρά τον θέλει να υποκύπτει τελικά στην ευαισθησία του και να καταλήγει στην αγκαλιά της "ηρωίδας", μέσω της οποίας ζει η αναγνώστρια όσα δεν μπορεί.

 

Και τα δυο είναι ένας είδος "Άρλεκιν", αλλά το πρώτο προωθείται στο κοινό που δε θα διάβαζε ποτέ κάτι με τη λέξη "romance" στο εξώφυλλο. "Γιατί δεν είναι κορόιδα να βαυκαλίζονται με σανό για τις μάζες".

 

Δεν κατηγορώ, φυσικά, την κυρία Rice ότι απευθύνθηκε αποκλειστικά σε ένα τέτοιο κοινό όταν έχτιζε το είδος. Αλλά το έκανε όταν συνειδητοποίησε ότι τέτοιους οπαδούς είχε κυρίως συγκεντρώσει κι ότι θα συνέχιζαν ν' αγοράζουν ως και το χιλιοστό σήκουελ με τα ίδια και τα ίδια.

 

Αλλά μήπως μια συγκέντρωση gothάδων δεν έχει τους δικούς της παράλογους κώδικες εμφάνισης κι επικοινωνίας, δεν παρουσιάζει τον ίδιο ρατσισμό προς τους απέξω όπως μια δεξίωση αρλεκινούδων, δεν επιμένει μανιωδώς στα δικά της εναλλακτικά (και κοντόφθαλμα και εύκολα ικανοποιήσιμα) κριτήρια για την τέχνη;

 

Για να επιστρέψουμε στην αφετηρία του συλλογισμού, οι αρλεκινούδες αγοράζουν τα άρλεκιν για άρλεκιν, οι gothάδες αγοράζουν το Λεστάτ ακριβώς γιατί νομίζουν ότι είναι μη-Άρλεκιν. Κι ο Πανούσης βγάζει δίσκους για όσους νομίζουν ότι είναι πολύ "ροκ" για ν' ακούν τον εμπορικό Νταλάρα. Κι ο Ανδρουλάκης γράφει λαϊκισμό για όσους νομίζουν ότι δεν πέφτουν τόσο χαμηλά για να διαβάζουν το γελοίο λαϊκιστή Λιακόπουλο. Και "Θάνατος στις Πανακότες" για όσους μουτζώνουν το κάθε "Αγάπησα μια Πανακότα".

 

Γενικώς, όσο θα υπάρχει φτήνια που είναι γνωστό πως είναι φτήνια, θα υπάρχει και φτηνή δήθεν αντι-φτήνια, για να λέμε όλοι "μα τι ανώτεροι που είμαστε, δεν υποκλινόμαστε στη φτήνια".

 

Αρχίζω να πιστεύω ότι η φτήνια είναι πιο υγιής και λιγότερο βαυκαλισμός.

 

Μπράβο, λοιπόν, στο Διονύση που δεν κόλλησε σ' ένα τέτοιο στεγανό.

[Oberon]

Σωστό, Electroscribe. Και σ'ευχαριστώ και για τα καλά λόγια. Πράγματι δεν κολλάω σ'αυτά, και προτιμώ να έχω προσωπική άποψη για ένα είδος αναγνώσματος προτού το απορρίψω ή το δεχτώ. Και ναι, δεν "σνομπάρω" εξ ορισμού τίποτα. "Φτηνό" ή όχι.

 

Στην περίπτωση των fantasy/paranormal romances μπορώ να πω ότι μερικα με έκαναν κυριολεκτικά να θέλω να πετάξω το βιβλίο από το παράθυρο, και να ορκιστώ πως δεν πρόκειται ούτε από το μοναστηράκι να ξαναπάρω κανένα.

 

Άλλα όμως, που ήταν προσεγμένα και ωραία παραμύθια ή περιπέτειες, με αρκετά αυθεντικά στοιχεία (ειδικά για Κέλτικα θέματα και παραδόσεις), ή και κωμωδίες ακόμα, μου πρόσφεραν πολλές ευχάριστες ώρες διαβάζοντας κάτι χαλαρό. Φυσικά τα διάβαζα για το fantasy μάλλον, για την πλοκή, που εμπεριείχε βέβαια και ρομαντικά στοιχεία, αλλά και το ρομάντζο/έρωτας είναι μέρος της ζωής οπότε δεν με ενοχλούν τέτοιες σκηνές, αν είναι σωστά τοποθετημένες, σε ένα βιβλίο.

Άλλα όμως είναι τόσο gratuitously "romance" όσο είναι και η βία ας πούμε σε ταινίες και άλλα βιβλία. Είναι το ίδιο πράγμα, που προσφέρεται σε διαφορετικό κοινό, όπως είπες περίπου και συ στο ποστ σου.

 

Κάποια είναι εντελώς trash. Άλλα έχουν ενδιαφέρον. Μερικά, όπως τη σειρά "500 Βασίλεια" και τη συλλογή "Bewitched" τα έχω διαβάσει ξανά και ξανά και τα θεωρώ fantasy, και ωραίο μάλιστα.

 

Και χωρίς να θέλω να το "φιλοσοφήσω" το θέμα, σκεφτόμουν γενικά πως και οι πιο "διανοούμενοι" της κύριας λογοτεχνίας, θεωρούν επίσης trashy την ε.φ. και τη φαντασία γενικότερα! Είναι θέμα άποψης τελικά, παρόλο που το καλογραμμένο βιβλίο στο *ειδος* του, φαίνεται, όπως και το κακογραμμένο.

Edited November 14, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Gasp! Wait a moment! Gulp! Μπορεί κανείς να μαντέψει από πού είναι τα παρακάτω (χαρακτηριστικά gay) αποσπάσματα;!

 

[Του κόπηκε η αναπνοή. Όρμησε πάνω του αιφνίδια κα ο Βύρων έβγαλε μιαν αυθόρμητη κραυγή που ο Ζήνωνας διέκοψε σφραγίζοντας του το στόμα με το δικό του. Του δάγκασε ελαφρά τα χείλη και τον κράτησε έτσι παγιδευμένο μέσα στα μπράτσα του. Ο νέος έμεινε αδρανής και τρομοκρατημένος μέχρι να αντιληφθεί πως δεν του έπιναν το αίμα αλλά τον φιλούσαν. Γεύτηκε ο Ζήνωνας επιτέλους με την γλώσσα του εκείνα τα γεμάτα χείλη και τα έσπρωξε ανοιχτά, γλιστρώντας αβίαστα ανάμεσα από τα αλαβάστρινα, ακίνδυνα δόντια. Τον ρούφηξε στην συνέχεια, τραβώντας την γλυκιά του γλώσσα μέσα στο δικό του στόμα. Ο Βύρωνας έχανε σταδιακά τον φόβο του, υπήρχε ίσως κάτι το αφύσικα καθησυχαστικό σε εκείνο το αγκάλιασμα. Όσο παγωμένο ήταν το δέρμα τού νεκροζώντανου τόσο πιο καυτή ήταν η αίσθηση τού στόματος του. Ο νεαρός ποιητής ένιωσε να αναστατώνεται, ένιωσε το κορμί του να ανταποκρίνεται. Πήρε λίγο θάρρος, εξερεύνησε με την γλώσσα του όλο περιέργεια και όντως τους βρήκε, τους δύο κυνόδοντες, τους πίεσε για να νιώσει την κόψη τους. Αισθάνθηκε ξαφνικά ένα τσίμπημα και κατάλαβε πως είχε ματώσει την γλώσσα του. Αμέσως ένιωσε μια αλλαγή στο πλάσμα της νύχτας. Το αγκάλιασμα, το δάγκωμα των χειλιών του, πήραν μια άλλη, μια ηδονική μανία. Τώρα ήταν παγιδευμένος. Αντιστάθηκε. Τινάχτηκε βίαια και κατάφερε να σπρώξει τον Ζήνωνα μακριά του. Το βαμπίρ τρίκλισε σαν μεθυσμένο και ο Βύρωνας έκανε πίσω. Έχωσε το χέρι του στην τσέπη. Χούφτωσε το σταυρουδάκι αλλά το χέρι του έμεινε μέσα.]

 

 

[Σήκωσε το κεφάλι του και τον κοίταξε. Ο νέος έφερε τα δάχτυλα του στα χείλη του βαμπίρ, άφοβα και με θάρρος τα άνοιξε, είδε καλά και άγγιξε τους σουβλερούς κυνόδοντες. Ήταν όχι ανόμοια με την ερωτική περιέργεια ενός νεόκοπου εφήβου που θέλει να τα δει και να τα μάθει όλα, έτσι ξεδιάντροπα. Ο Ζήνωνας ένιωσε να σκληραίνει χαμηλά και άρπαξε τα δύο δάχτυλα με τα χείλη του, τα ρούφηξε ολόκληρά και μετά τα άφησε να γλιστρήσουν έξω πάνω στην γλώσσα του. Τον αγκάλιασε από την μέση και τον τράβηξε κάτω, δίπλα του, αναζήτησε το στόμα του σαν απελπισμένος και τον φίλησε αχόρταγα.]

 

 

[Έμεινε ολόγυμνος και κοπιάζοντας λίγο στην μαλακιά άμμο χώθηκε στον αφρό και αφέθηκε στην αγκαλιά του κύματος. Είχε αναφέρει πως ήταν δεινός κολυμβητής αλλά τώρα ο Ζήνωνας το έβλεπε κατ’ ιδίαν. Τον έχασε από τα μάτια του πολλές φορές, για ατελείωτα λεπτά, και μετά τον είδε να ξεπροβάλλει μέτρα μακριά, λυγερός και επιδέξιος σαν δελφίνι. Το κουτσό αγόρι ήταν ένα τελείως διαφορετικό πλάσμα στο υγρό στοιχείο, απελευθερωμένο, υπερφυσικό. Ο Ζήνωνας δεν ήξερε ούτε ο ίδιος την σχέση του με το νερό, δεν το είχε δοκιμάσει ποτέ, δεν ήξερε κολύμπι, δεν ήξερε αν ήταν δυνατόν να πνιγεί. Ένιωθε τελείως ανίκανος να βλέπει τον αγαπημένο κολυμβητή τόσο μακριά από την προστασία του. Κάθισε πίσω στην στεγνή άμμο και τον περίμενε. Βγήκε κάποια στιγμή με το δέρμα του να λαμπιρίζει ολόκληρο, σαν να κουβαλούσε τα άστρα του ουρανού πάνω του. Ήρθε και κάθισε δίπλα του και είδε πως τουρτούριζε. Τον σκέπασε με το σακάκι του και τον κράτησε σφιχτά μέσα στην αγκαλιά του. Του έτριψε τα μπράτσα κι ένιωσε το αίμα τού νέου να ζεσταίνεται και να ρέει με δύναμη μέσα στο εύθραυστο κορμί. Έχωσε το πρόσωπο του στα ανακατεμένα, υγρά του μαλλιά, τον μύρισε καθώς ένιωθε την θερμή ανάσα εκείνου στον λαιμό του.

«Μήπως έχεις κυριέψει κι εμένα χρησιμοποιώντας την δύναμη σου; Με έχεις υπνωτίσει χωρίς να το γνωρίζω;» ψέλλισε το αγόρι.

«Όχι. Ποτέ,» τον βεβαίωσε, «Ορκίζομαι στην Αθηνά.»]

[Oberon]

Δεν έχω ιδέα, Ντίνο. Το τρίτο απόσπασμα θυμίζει Mary Renault που είχε γράψει κάτι "αρχαιοελληνικά" ψευδο-ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει καμμία gay σκηνή στα 2-3 δικά της βιβλία που έχω.

Edited November 14, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Δεν έχω ιδέα, Ντίνο. Το τρίτο απόσπασμα θυμίζει Mary Renault που είχε γράψει κάτι "αρχαιοελληνικά" ψευδο-ιστορικά μυθιστορήματα, αλλά δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει καμμία gay σκηνή στα 2-3 δικά της βιβλία που έχω.

 

 

Oh my God, Dain! Εύχομαι να μην πέσω χαμηλά στην εκτίμηση σου. Τα αποσπάσματα είναι από το "Η Καρδιά του Δαίμονα" του yours truly. Πάω τώρα να χωθώ κάτω από καμιά πέτρα.

[Guest roriconfan]

Αρε Ντέιν, για ρομάντζο μας τα παρουσιάζεις και έχουμε αρχίσει όλοι να φανταζόμαστε όργια με μουσκουλάτους ημίγυμνους βαμπίρ ξάπλα σε κρεβάτι, ενώ δίπλα τους χορεύουνε ηδονικά Ατλαντίδες γυναίκες ενώ απαγγέλουν κουαξ κουαξ. Δεν είναι ο ρομαντισμός για αυτό το φόρουμ. Πόσο μάλλον δε μου κάθονται καν για ρομάντζα τούτα εδώ. Σοφτ πορνό με περισσότερα κέρατα, κυνόδοντες και δράκους είναι. Αμάν πια.

[Nienor]

Το "ρομάντζο" (με την έννοια του Άρλεκιν) έχει τις ρίζες του στο Ρομαντικό κίνημα.

 

Οι Ρομαντικοί (με κεφαλαίο "ρ", αυτοί του κινήματος) θαύμαζαν το Γοτθικό μυθιστόρημα κι αρκετοί έγραψαν στα πλαίσιά του.

Δεν είναι ακριβώς διαφωνία αυτό που θέλω να προσθέσω εδώ, απλά μια διευκρίνηση ως ρομαντικιά (ή Ρομαντικιά όπως και να έχει).

 

Οι αρχές (που δεν είχε κατά βάση) του κινήματος του Ρομαντισμού, τόσο στη λογοτεχνία όσο και στις άλλες τέχνες, όπου έχουν κοινά σημεία και συναντιούνται, δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που λέμε σήμερα ρομαντισμό. Η τάση λοιπόν της αναπαραγωγής του γοτθικού προτύπου έχει να κάνει με την εσωστρέφεια που χαρακτηρίζει το κίνημα και την τάση του να βγάλει προς τα έξω μυστικά και σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ψυχής. Ένα μόνο από αυτά είναι ο ερωτισμός, στις σκιώδεις γοτθικές μορφές του.

 

Other than that, δεν ξέρω. Προφανώς υπάρχει και λεσβιακή λογοτεχνία (έχω διαβάσει κανα δυο και είναι πολύ ενδιαφέρουσα σαν σκέψεις-απόψεις) αλλά για λεσβιακό romance δεν έχω ιδέα. Φαντάζομαι πως θα υπάρχει.

Δεν το έχω πάρα πολύ το όλο θέμα με τους όρους, αν και διάβασα τα παραπάνω ποστ, αλλά -και αν δεν είναι άσχετο- υπάρχει πάντα η Καρμίλα. Από όσο ξέρω δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "λεσβιακή λογοτεχνία" σε καμία περίπτωση όμως το έργο είναι καθαρά ρομαντικό και η σχέση μεταξύ της ηρωίδας και της Καρμίλα, αν και όχι ακραία, ομοφυλοφιλική σίγουρα.

[Oberon]

 

Oh my God, Dain! Εύχομαι να μην πέσω χαμηλά στην εκτίμηση σου. Τα αποσπάσματα είναι από το "Η Καρδιά του Δαίμονα" του yours truly. Πάω τώρα να χωθώ κάτω από καμιά πέτρα.

 

Γιατί να χωθείς κάτω από κάποια πέτρα? Ούτως ή άλλως δεν έχω διαβάσει την Καρδιά του Δαίμονα ακόμα, και η Mary Renault είναι καλή και αναγνωρισμένη συγγραφέας! Οπότε δέστο σαν φιλοφρόνηση! ;)

 

roriconfan said

Αρε Ντέιν, για ρομάντζο μας τα παρουσιάζεις και έχουμε αρχίσει όλοι να φανταζόμαστε όργια με μουσκουλάτους ημίγυμνους βαμπίρ ξάπλα σε κρεβάτι, ενώ δίπλα τους χορεύουνε ηδονικά Ατλαντίδες γυναίκες ενώ απαγγέλουν κουαξ κουαξ. Δεν είναι ο ρομαντισμός για αυτό το φόρουμ. Πόσο μάλλον δε μου κάθονται καν για ρομάντζα τούτα εδώ. Σοφτ πορνό με περισσότερα κέρατα, κυνόδοντες και δράκους είναι. Αμάν πια.

 

Όχι εντάξει, άλλη κατηγορία είναι το πορνό. Αυτά που αναφέρω είναι fantasy/paranormal romances ως επί το πλείστον και οι ερωτικές σκηνές είναι μάλλον "αθώες". Μερικά είναι πιο "τσοντέ" από άλλα βέβαια. Στο βιβλίο στην "Ατλάντια" (μη χέσω) δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου τσοντέ σκηνές. Ερωτικές ανάμεσα στην βλαμένη πρωταγωνίστρια και στον βλαχαδερό πρωταγωνιστή, ναι. Αλλά όχι πορνογραφικές.

Εξ άλλου, με κάποιες εξαιρέσεις, τα ρομαντζα έχουν αρκετά αυστηρούς κώδικες για το τι είναι "πρέπον" και τι όχι.

[Electroscribe]

 

Oh my God, Dain! Εύχομαι να μην πέσω χαμηλά στην εκτίμηση σου. Τα αποσπάσματα είναι από το "Η Καρδιά του Δαίμονα" του yours truly. Πάω τώρα να χωθώ κάτω από καμιά πέτρα.

 

Και πού να δεις την κριτική που θα σου γράψωστο "Περιοδικό της Πειραϊκής Εκκλησίας" (κίναιδος! 666! ουουου!) και την άλλη στο "Δαυλό" (παρουσιάζει τους δωδεκαθεϊστές ως αιμοδιψή κτήνη! ουαί κρυπτοχριστιανέ Χατζηγιώργη!)

 

Η ουσία, φυσικά, δεν βρίσκεται στην συμπερίληψη ερωτικών σκηνών, ούτε στον τρόπο περιγραφής τους. Αλλά στον ρόλο που παίζουν στο έργο, και στο τι ακόμη περιέχει το έργο.

[Guest roriconfan]

"Ρομαντική φαντασία" ... ή αλλιώς ... 1000 και μια ιδέες για να διευρήνετε την αρρωστημένη σας φαντασία με το πρόσχημα ότι είναι "ατμοσφαιρική επική διάνθιση των ενδόψυχων πόθων και χτύπημα κατά των ηθικοπλαστικών κλισέ του πουριτανισμού στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών".

[Oberon]

Δεν το έχω πάρα πολύ το όλο θέμα με τους όρους, αν και διάβασα τα παραπάνω ποστ, αλλά -και αν δεν είναι άσχετο- υπάρχει πάντα η Καρμίλα. Από όσο ξέρω δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "λεσβιακή λογοτεχνία" σε καμία περίπτωση όμως το έργο είναι καθαρά ρομαντικό και η σχέση μεταξύ της ηρωίδας και της Καρμίλα, αν και όχι ακραία, ομοφυλοφιλική σίγουρα.

 

Oύτε και γω το έχω εντελώς, μη νομίζεις. Πάντως η Ρομαντική λογοτεχνία (με κεφαλαίο Ρ) εξέλιξη της οποίας είναι και το μοντέρνο "αρλεκινοειδές" ρομάντζο (fantasy ή mainstream) νομίζω πως είναι διαφορετικο είδος, και μέρος της κλασσικής λογοτεχνίας, όπως η Τζέιν Έυρ, τα Ανεμοδαρμένα Ύψη κλπ. Πάνω στα πρότυπα αυτά στηρίχτηκε και ο "κώδικας" των μοντέρνων ρομάντζων, μερικά χαρακτηριστικά του οποίου έγραψα στο αρχικό ποστ.

Δηλαδή, η σχέση της πρωταγωνίστριας με τον πρωταγωνιστή είναι το τελευταίο στοιχείο της πλοκής που ξεδιαλύνεται στο τέλος, βρίσκεται στο κέντρο ή επιρεάζεται άμεσα από τα διάφορα αποκορυφώματα της πλοκής σε όλο το βιβλίο, και συχνά οι υπόλοιποι χαρακτήρες υπάρχουν για να ενισχύουν ή να εμποδίζουν τη σχέση και όχι τα άλλα τεκταινόμενα της πλοκής.'

 

Αυτή είναι η "συνταγή" αν θες, με πολλές παραλλαγές βέβαια, και με διάφορους "κανόνες" να "σπάζουν" ανάλογα τη συγγραφέα κλπ.

 

Δεν έχω διαβάσει την Καρμίλα βέβαια, και πολύ θα το ήθελα, αλλά η αίσθηση που έχω - μπορεί να κάνω και λάθος όμως - είναι πως μπορεί ένα μυθιστόρημα να έχει έντονο ρομαντικό/ερωτικό (όχι αναγκαστικά σεξουαλικό) στοιχείο, χωρίς να είναι "ρομάντζο", σύμφωνα τουλάχιστον με τα "Αρλεκινοειδή" κλπ πρότυπα των μοντέρνων ρομάντζων. Μήπως η Καρμίλα είναι κάτι τέτοιο?

Σίγουρα πάντως, το να έχει λεσβιακή σχέση για την εποχή που γράφτηκε ήταν πάρα πολύ προχωρημένο, νομίζω, γενικά για τη λογοτεχνία.

[Electroscribe]

Oύτε και γω το έχω εντελώς, μη νομίζεις. Πάντως η Ρομαντική λογοτεχνία (με κεφαλαίο Ρ) εξέλιξη της οποίας είναι και το μοντέρνο "αρλεκινοειδές" ρομάντζο (fantasy ή mainstream) νομίζω πως είναι διαφορετικο είδος, και μέρος της κλασσικής λογοτεχνίας, όπως η Τζέιν Έυρ, τα Ανεμοδαρμένα Ύψη κλπ.

 

Δεν είπα κάτι διαφορετικό. Απλά ήθελα να υπενθυμίσω ότι Τρόμος και Ρομάντζο έχουν κοινή καταγωγή (σε ένα είδος που δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο)

[aScannerDarkly]

Δεν έχω διαβάσει την Καρμίλα βέβαια, και πολύ θα το ήθελα, αλλά η αίσθηση που έχω - μπορεί να κάνω και λάθος όμως - είναι πως μπορεί ένα μυθιστόρημα να έχει έντονο ρομαντικό/ερωτικό (όχι αναγκαστικά σεξουαλικό) στοιχείο, χωρίς να είναι "ρομάντζο", σύμφωνα τουλάχιστον με τα "Αρλεκινοειδή" κλπ πρότυπα των μοντέρνων ρομάντζων. Μήπως η Καρμίλα είναι κάτι τέτοιο?

Σίγουρα πάντως, το να έχει λεσβιακή σχέση για την εποχή που γράφτηκε ήταν πάρα πολύ προχωρημένο, νομίζω, γενικά για τη λογοτεχνία.

 

Όσο μπορώ να θυμάμαι, πάνε και χρόνια από όταν το διάβασα, ρομάντζο δεν είναι με τίποτα, άλλωστε η σχέση πιο πολύ υποννοείται (αρκετά εμφανώς βέβαια).

 

Τέλος πάντων, μετά από όλα αυτά, δεν αξίζει να γίνει ο διαγωνισμός που λέγατε παραπάνω?

[Oberon]

Δεν είπα κάτι διαφορετικό. Απλά ήθελα να υπενθυμίσω ότι Τρόμος και Ρομάντζο έχουν κοινή καταγωγή (σε ένα είδος που δεν ήταν ούτε το ένα ούτε το άλλο)

 

Ναι, το ξέρω πως δεν είπες κάτι διαφορετικό. Aπαντούσα στη Νίενορ, κυρίως σχετικά με την Καρμίλα που δεν είχα διαβάσει, και έκανα μια "επανάληψη" των στοιχείων μιας "συνταγής" που βασίζεται στην κλασσική Ρομαντική λογοτεχνία.

 

Δεν γνώριζα πως ο Τρόμος και το Ρομαντικό Μυθιστόρημα έχουν κοινή καταγωγή, αλλά αφού και σήμερα πολλά paranormal romances έχουν πάμπολλα στοιχεία τρόμου, προφανώς τα δύο αυτά είδη μπορούν άνετα να συνδυαστούν.

[Oberon]

Να κάτι που ίσως βρείτε ενδιαφέρον, ειδικά οι συγγαφείς.

Η Shanna Swendson, το βιβλίο της οποίας "Enchanted Inc." ανέφερα - αρκετά θετικά - στην παρουσίαση στο πρώτο ποστ, παίρνει μέρος στο φετεινό NaNoWriMo. Στο blog της γράφει πώς το σκέφτεται, αν τη βοηθά αυτό στο καινούργιο βιβλίο της σαν επαγγελματίας συγγραφέας, την εξέλιξή της μέρα με τη μέρα, σκέψεις κλπ.

 

Να τα σχετικά λινκς:

 

http://shanna-s.livejournal.com/

http://www.shannaswendson.com/

 

 

Όσο μπορώ να θυμάμαι, πάνε και χρόνια από όταν το διάβασα, ρομάντζο δεν είναι με τίποτα, άλλωστε η σχέση πιο πολύ υποννοείται (αρκετά εμφανώς βέβαια).

 

Τέλος πάντων, μετά από όλα αυτά, δεν αξίζει να γίνει ο διαγωνισμός που λέγατε παραπάνω?

 

Μπορούμε να κάνουμε έναν τέτοιο διαγωνισμό. Γιατί όχι; Αν βρεθεί κάποιος να τον οργανώσει.

[Guest roriconfan]

Ο Παρατηρητής χρωστάει θέμα.

Εσύ το ξεκίνησες το κακό.

Να δύο υποψήφιοι.

[Oberon]

Nope. Εγώ έγραψα μια παρουσίαση των paranorlams/fantasy romances, δεν έγραψα για κανέναν διαγωνισμό!

 

Ο Παρατηρητής χρωστάει θέμα μεν, αλλά κανονικά βάζει εκείνος όποιο θέλει, δεν του λέμε εμείς. Οπότε αν είναι να παίξει fantasy/paranormal romance διαγωνισμός, πρέπει να είναι "έξτρα".

 

Ε, το καλό τουλάχιστον είναι πως το παρόν τόπικ ίσως χρησιμεύσει για να πάρουν μια ιδέα για το είδος όσοι/ες λάβουν μέρος σε τέτοιο διαγωνισμό.

 

Και πού ξέρεις? Μπορεί να έχουμε και κανένα ταλέντο στο είδος ανάμεσά μας. Βέβαια δεν ζούμε στην Αμερική ή σε άλλη Αγγλόγλωσση χώρα για να το εκμεταλευτεί γράφοντας fantasy romances, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Πάντως, ύστερα από τα νούμερα πωλήσεων που βλέπω γι'αυτό το είδος, και κάνοντας ένα "reality check" στον εαυτό μου, *χαλαρά* θα δοκίμαζα να γράψω τέτοια!!!

[Guest roriconfan]

Από το πόσο πουλάει κάτι το κρίνεις αν αξίζει; Κάνε ρεάλιτι τσεκ και πες "όχι".

Αν γίνει κάτι τέτοιο δε θα πάρω προσωπικά μέρος. Πολύ ερωτισμός για το τίποτα. Δε το νιώθω το είδος, τι να γίνει.

[DinoHajiyorgi]

Από το πόσο πουλάει κάτι το κρίνεις αν αξίζει; Κάνε ρεάλιτι τσεκ και πες "όχι".

Αν γίνει κάτι τέτοιο δε θα πάρω προσωπικά μέρος. Πολύ ερωτισμός για το τίποτα. Δε το νιώθω το είδος, τι να γίνει.

 

Ερώτηση: Εδώ στο τόπικ γιατί είσαι;

[Oberon]

Νομίζω ότι σε ένα σωρό ποστς στο παρόν τόπικ έχω γράψει εκτενώς γιατί νομίζω πως το είδος του fantasy/paranormal romance αξίζει - όποτε αξίζει - και πότε νομίζω πως δεν αξίζει.

 

Οπότε κάνε εσύ ένα reality check, roriconfan, αν είσαι άγνωστος συγγραφέας και θέλεις να πληρώσεις και το νοίκι, και είχες ταλέντο να γράψεις κάτι που να πουλάει και να είναι και mainstream λίγο πολύ, αν θα το έγραφες ή όχι. Και μπορεί να ήταν και πολύ καλό μάλιστα!

Καλή η υψηλή τέχνη κλπ, αλλά ο τελευταίος που προτίμησε την υψηλή τέχνη σε αντιπαράθεση με το να μπορεί να ζήσει από την τέχνη του, πέθανε πάμφτωχος.

 

Σίγουρα μερικές "συγγραφείς" του είδους γράφουν "for a quick buck". Τουλάχιστον στο παρελθόν γιατί έχω την εντύπωση πως τα στάνταρντς έχουν ανέβει τώρα. Άλλες όμως γράφουν είτε για εμπορικούς λόγους, αλλά γράφουν καλά, είτε γιατί γουστάρουν αυτό που γράφουν!

 

Και ναι, roriconfan, κάτι που είναι εμπορικό δεν είναι εξ ορισμού σκουπίδι!

Edited November 15, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Βέβαια δεν ζούμε στην Αμερική ή σε άλλη Αγγλόγλωσση χώρα για να το εκμεταλευτεί γράφοντας fantasy romances, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

 

Golfu - The Mountain Maiden

The 40 Swordsmen of Levadia

 

[Oberon]

Golfu - The Mountain Maiden

The 40 Swordsmen of Levadia

 

 

Και να δεις που μπορεί και να άρεσε κιόλας! Δηλαδή έχουμε δει Κέλτικες maidens και elves σε βαθμό αηδίας στη fantasy γενικά, και στα fantasy romances ειδικά. "Golfo - The Mountain Maiden" ή "Αstero, the Girl of the Wild" δεν έχουμε δει και έχει και όλο το Ελληνικό φολκλόρ από πίσω! Bestseller θα γινότανε!

[Electroscribe]

Λοιπόν, κάτι έμμεσα σχετικό που το είχα ξεχάσει.

 

Πέρσι αγόρασα το "Βιβλίο και το Ξίφος" του Τζιν Γιονγκ σε ελληνική μετάφραση. Είναι wuxia, ήτοι κινέζικο φάνταζυ(*). Είναι το πρώτο έργο του Τζιν Γιονγκ, κατά γενική ομολογία πολύ κατώτερο από τα επόμενα. Όσο κι αν αναγνώριζα μοτίβα και χαρακτήρες που οι αγαπημένοι μου σκηνοθέτες ξεπατίκωσαν ανερυθρίαστα, με κούρασε.

 

Κι είπα να κάνω ένα πείραμα. Έχω μια αδερφή η οποία απεχθάνεται τις ταινίες πολεμικών τεχνών κι όταν ξεμένει από βιβλία κάνει επιδρομές στη βιβλιοθήκη μου, διαλέγοντας ότι την εντυπωσιάσει με τον τίτλο και/ή την περίληψή του, με αποτέλεσμα να έχει διαβάσει Dick και Gibson, μένοντας ευχαριστημένη. Της πάσαρα το "Βιβλίο και το Ξίφος", δίχως να της πω τη δική μου γνώμη.

 

Όταν, μετά από κάμποσο καιρό (μιας και είναι άνω των 500 σελίδων), θυμήθηκα να τη ρωτήσω τη γνώμη της, έμαθα πως δεν ξέρει ακριβώςπου είναι το βιβλίο μου. Το διάβασε, την ενθουσίασε, το έδωσε στην άλλη αδερφή μου, η οποία διαβάζει Άρλεκιν (τα κανονικά, αυτά που γράφουν τη λέξη "άρλεκιν" στο εξώφυλλο), το διάβασε κι εκείνη πολύ γρήγορα και της άρεσε, το δάνεισε σε φίλη της κοκ.

 

Κι έχω τώρα κάμποσες κυρίες 35-45 ετών, οι οποίες πολύ ευχαρίστως θα διάβαζαν ένα ακόμη βιβλίο του Τζιν Γιονγκ ή οτιδήποτε άλλο σε wuxia. Μπορεί το "Βιβλίο και το Ξίφος" να έχει μπόλικο φτηνό μελόδραμα (όπως ακόμη και τα πιο κουλτουρέ δείγματα κινέζικης αφηγηματικής τέχνης), μπορεί να είναι λαϊκό ανάγνωσμα (δημοσιεύτηκε σε συνέχειες σε εφημερίδα της δεκαετίες του '50). Αλλά οι ήρωες είναι κινέζοι του 1800, πετάνε, μονομαχούν όλη την ώρα, συζητάνε συνέχεια αν η τεχνική της τίγρης είναι καλύτερη από εκείνη των νυχιών του αετού, πετάνε βελάκια με τόση ακρίβεια που τα περνούν μέσα από κουμπότρυπες.

 

Κι από την άλλη έχω πολλούς φίλους, φανατικούς της φαντασίας, που κατά δήλωσή τους ψάχνονται, που κατά δήλωσή τους εκτιμούν τη γνώμη μου, οι οποίοι δε θα άγγιζαν ποτέ wuxia, ούτε ένα τόσο δα διηγηματάκι, για να δουν τι είναι αυτό το είδος έστω. Με σοβαρές δικαιολογίες όπως "δεν τους πάω τους κινέζους", "άλλο να τα βλέπεις στην οθόνη, γραμμένα δε θα έχουν φάση", "δε με πείθει αυτό με το καράτε", "μας είναι ξένη η οπτική τους" κτλ.

 

Τα συμπεράσματα, σε αναλογία με τα υπερφυσικά ρομάντζα και όχι μόνο, δικά σας.

 

 

 

(*) = έχω γράψει ένα σχετικό άρθρο που έμεινε επί χρόνια κρεμασμένο στο "Βασίλειο του Φανταστικού" κι έχει δημοσιευτεί και στις ΣΔ. Το άρθρο αυτό είναι σαν το Νεκρονομικόν: όλοι το ξέρουν, αλλά κανείς δεν ξέρει κάποιον που να το έχει πραγματικά διαβάσει

[Oberon]

Εξαιρετικά ενδιαφέρον το ποστ σου Electroscribe. Και δεν είχα ιδέα για το "wuxia". Θα ψάξω να βρω περισσότερα στοιχεία. Αναρωτιέμαι αν θα μπορούσες να ποστάρεις το άρθρο σου στο φόρουμ κάπου μια που δεν είχε τύχει να το δω και να το διαβάσω!

 

Και ναι, τα συμπεράσματα που μπορεί να βγάλει κανείς είναι...πολύ ενδιαφέροντα! ;)

[Nihilio]

Στο μεταξύ στα ξένα το είδος πάει πολύ καλά. Σε μεγάλο βιβλιοπωλείο του Κάρντιφ υπήρχε ολόκληρη ραφιέρα με paranormal romances. Για να καταλάβετε βέβαια το εύρος των τίτλων θα σας αναφέρω ως πιο γνωστά τις σειρές Anita Blake, Twilight, Sukie Stockhouse καθώς και το... let the right one in.