mman Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 To έχω πάρει φυσικά αλλά είμαι απίστευτα πίσω με τα διαβάσματά μου. Περιμένει πρώτο στη σειρά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 26, 2009 Share Posted March 26, 2009 Κι εγώ τα έχω και τα δύο, αλλά ξεκίνησα από το δεύτερο. Δεν ξέρω αν θα με κάψετε στην πυρά ως αιρετική, αλλά η πρώτη ιστορία, οι 26 Πίθηκαι και Η Άβυσσος, της Kij Johnson, μου φάνηκε πολύ ωραία και συγκινητική. Τολμώ να πω υπέροχη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 «Πως Γεννιέται η Μουσική» του James Van Pelt Καταπληκτικό, ευφάνταστο διήγημα με σπαρακτικό φινάλε. Δεν αντιλήφθηκα καν πόσο με είχαν αγγίξει οι χαρακτήρες και το δράμα τους παρά μόνο αφού είχε τελειώσει. Και το θεωρώ σπουδαίο αυτό. Και για μια άλλη φορά, αυτή η ιστορία δεν θα είχε γραφτεί ποτέ, όχι τουλάχιστο τόσο πετυχημένα, αν δεν είχαμε αυτή την φορά έναν συγγραφέα που γνωρίζει μουσική. Και στην παράδοση των νέων τάσεων, το διήγημα είναι φορτωμένο με ζουμερά ερωτηματικά, κανένα από τα οποία δεν είναι προς απάντηση. Μάλλον γιατί όλες αυτές οι απαντήσεις δόθηκαν στα διηγήματα των προηγούμενων δεκαετιών και η τωρινή ψίχα έχει να κάνει κυρίως με την ανθρώπινη κατάσταση. Και είναι αυτή ακριβώς που εδώ, στο τέλος, σου ματώνει την καρδιά. (Όσο θα θυμάμαι αυτό το διήγημα, θα περιμένω πάντα την Ελίζ.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted March 27, 2009 Share Posted March 27, 2009 Το τρίτο τεύχος κυκλοφορεί στην Αθήνα 16/4 - δηλαδή Μεγάλη Πέμπτη. Ωραία, θα έχω πάρει το δώρο και μια βόλτα στο κέντρο είναι ό,τι πρέπει. Αφού ξελαφρώσω μερικά ράφια στα βιβλιοπωλεία θα τσιμπήσω και το περιοδικό μου. Αλήθεια εκείνο το dune σε πόκετ θα ξαναπαίξει κάποτε; Δεν ξέρω αν θα με κάψετε στην πυρά ως αιρετική, αλλά η πρώτη ιστορία, οι 26 Πίθηκαι και Η Άβυσσος, της Kij Johnson, μου φάνηκε πολύ ωραία και συγκινητική. Τολμώ να πω υπέροχη. Προσανάμματα για δύο παρακαλώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 «Ο Προφήτης της Νήσου Φλόρες» του Ted Kosmatka Δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε, αν και περιπέτεια με δόσεις γενετικού θρίλερ, που το βαραίνει όμως η επιστημονικοφιλολογία του. Μη μπορώντας να την κατανοήσω μπορούσα απλώς να την προσπεράσω. Το ανθρώπινο φανατισμό και την μισαλλοδοξία την καταλαβαίνω. Οι διασταυρώσεις και γενετικές επιλογές με αφήνουν μπερδεμένο και αδιάφορο. Το πρώτο μέρος, με τη σοφίτα και τον πατέρα του ήρωα, ήταν πολύ ενδιαφέρον. Για μια στιγμή φοβήθηκα πως αυτό θα μετέφερε τέτοιο στίγμα στον πρωταγωνιστή, που αργότερα, αυτός που θα κατέστρεφε τις ανακαλύψεις στη νήσο Φλόρες θα ήταν ο ίδιος (δεν θα ήταν αυτό ενδιαφέρον;). Μια ερώτηση μετάφρασης: «…περιφράξεις τεράστιες…που θα μπορούσαν να στεγάζουν γερμανικούς ποιμενικούς.» Λέγονται συχνά έτσι στα ελληνικά τα german shepherds, τα κοινώς «λυκόσκυλα»; Ή ο μεταφραστής, παρασυρμένος από το κλίμα πήγε για την επιστημονική ορολογία – όπως π.χ. θα διαβάζαμε τη ράτσα στον τοίχο ενός κτηνίατρου; Και please, μπορεί κανείς να μου πει πως γράφεται στα αγγλικά το «γουιτεντάντου»; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Λοιπόν, για τους Ποιμενικούς. Όπως και στα ελληνικά, το λυκόσκυλο ή Γερμανικός Ποιμενικός μπορεί και στα αγγλικά να ειπωθεί με δυο τρόπους. Alsatian : Λυκόσκυλο. German Shepherd : Γερμανικός Ποιμενικός. Είναι ακριβώς η ίδια ράτσα σκύλου αλλά με διαφορετικό επίπεδο diction (το επίπεδο λεξιλογίου που χρησιμοποιεί ένας συγγραφέας σε μια ιστορία) Η ιστορία έλεγε German Shepherds (με κεφαλαία κιόλας). Αφού ο Kosmatika έγραφε GerShep δεν υπήρχε λόγος να άλλαζα την έννοια του ίδιου του συγγραφέα για να το απλοποιήσω. Δεν είναι και χαμηλό το επίπεδο diction της ιστορίας αυτής καθ' αυτής. Αν έλεγε alsatians (και θα σήμαινε ακριβώς το ίδιο) θα μεταφραζόταν Λυκόσκυλα. Δεν το έκανε άρα... Όσο για το γουιτεντάντου στα αγγλικά λέγεται wittedandu. Δημιουργία του συγγραφέα. /shrugs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Λοιπόν, Ντίνο, μόλις βίωσα μια απίστευτη στιγμή synchronicity: Μόλις χτες συζητούσαμε με τον εκδότη αυτή ακριβώς την απόδοση! Ομολογώ ότι αυτό είναι κάτι που μου ξέφυγε εντελώς στην επιμέλεια. Και όταν λέω "ξέφυγε" εννοώ ότι δε με προβλημάτισε αρκετά ώστε να το σκεφτώ περαιτέρω. Αφού το σκέφτηκα χτες, όμως, και τώρα που το συζητάμε εδώ, καταλήγω ότι μάλλον θα το άλλαζα αν το είχα προσέξει. Κι αυτό όχι μόνο γιατί στα ελληνικά θα πεις μάλλον "λυκόσκυλο" παρά "γερμανικός ποιμενικός" αλλά και γιατί (η αίσθησή μου τουλάχιστον λέει ότι) στα αγγλικά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: μάλλον θα πεις "german sheperd" παρά "alsatian". Εξαιτίας των παραπάνω, λοιπόν, εξασθενίζει το "german sheperd" ως συγκεκριμένη επιλογή του συγγραφέα... Παραμένει φυσικά ως παράγοντας, ακόμα κι αν είναι μια απλή αναφορά, οπότε θα αναγκαζόμουν να το σκεφτώ ως εξής: ποιο είναι το κυριότερο νόημα αυτής της αναφοράς; Να υποδηλώσει το μέγεθος της κατασκευής. Ποια απόδοση μεταφέρει αυτό το μέγεθος καλύτερα στον έλληνα αναγνώστη; Το λυκόσκυλο. Άρα... η ανάγκη της απρόσκοπτης ανάγνωσης εκ μέρους του έλληνα αναγνώστη θα υπερσκέλιζε τη "θυσία" που θα έπρεπε να γίνει ως προς την ακριβή μετάφραση/επιλογή του συγγραφέα. Από τη στιγμή δηλαδή που κάποιος κολλάει στη φράση και πρέπει να σκεφτεί "γερμανικός ποιμενικός; Α, δηλαδή λυκόσκυλο. Αρα τα κλουβιά ήταν Χ μεγάλα" η ιστορία χάνει περισσότερα απ' όσα κερδίζει σ' αυτό το σημείο. Βέβαια, αυτό είναι ένα κατόπιν-εορτής σκεπτικό. Άλλωστε είναι κάτι που δεν εντάσσεται στη "λάθος μετάφραση". Εντάσσεται ίσως όμως στην "ελλειπή επιμέλεια" οπότε... my mistake Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 «Ο Εκπρόσωπος» του Barry B. Longyear Επιστημονική φαντασία, όχι της αρεσκείας μου. Όταν μπαίνουν στην πλοκή εταιρείες «Μπαϊοτρόνικς» αλληθωρίζω από την ανία. Το «βιολογικό αποτύπωμα» είναι άλλη μια ονομασία για το κλώνος; Το DNA όμως ανήκει σε έναν άγνωστο μας πληροφορεί η αφήγηση. Μετά έρχεται η αδελφή του ήρωα με απορίες, για να διευκρινιστούν ορισμένα πράγματα και χάνομαι περισσότερο. Αν ο ήρωας ΔΕΝ αντέγραψε το αποτύπωμα του σε βιολογικό σώμα…σε τι το αντέγραψε; Άσ’το δεν με νοιάζει. Μου μένει η ανθρώπινη ιστορία και το δράμα ενός ανθρώπου που σιγά-σιγά χάνει τον εαυτό του. Και θα έπρεπε να ταυτιστώ γιατί ο ήρωας χάνει και την ικανότητα του να γράφει. Και μένω ασυγκίνητος. Γιατί; Ίσως βλέπω πολύ στα φανερά τον συγγραφέα να προσπαθεί να μου τραβήξει τις χορδές. Και αποτυγχάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 @ Ντίνο: Άμα κράξεις και την "Βαβυλώνα" θα επιβεβαιωθεί πλήρως ότι έχουμε απόσταση στα γούστα μας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 @ Ντίνο:Άμα κράξεις και την "Βαβυλώνα" θα επιβεβαιωθεί πλήρως ότι έχουμε απόσταση στα γούστα μας... Oh yes... (Όπως έχω διαπιστώσει από τον "'Αθω".) «Εκ Βαβυλώνος Πτώσεως Τε και Δόξης Εξήλθομεν» του Michael Swanwick Όταν τα αγγλικά… Πέφτουν μπαστούνια… Who you’re gonna call? The Dain Master! Συγχαρητήρια στον Διονύση για τη μετάφραση. Ένα δύσκολο διήγημα στο να το κατανοήσω. Όσα κατάλαβα, η κεντρική πλοκή, είναι γυμνά δυστυχώς από τα στοιχεία εκείνα που εμπλουτίζουν την ιστορία και την κάνουν μάλλον να ξεχωρίζουν. Αναρωτιόμουν συχνά σε πιο σύμπαν βρισκόμουν μέχρι κάποια…γήινη αναφορά να μου δώσει μια σφαλιάρα και να με ξαφνιάσει. (Η στολή του ήρωα είναι μαρξίστρια!) Δεν έπιασα πολλά (ή και τίποτα) από την κοινωνική δομή (άρα και τα πως και τα γιατί της ιστορίας) των Ευρωπιανών ή των Βαβυλωνίων. Το όλο «καπιταλισμός – σύστημα εμπιστοσύνης» είναι ανάκατο στο κεφάλι μου και όχι, δεν θα καθίσω να το μελετήσω μέχρι να το καταλάβω. Διαβάζω ε.φ. για να διασκεδάζω κι όχι για να πονοκεφαλιάζω. Επίσης, η εξωγήινη μορφολογία που περιγράφεται στο διήγημα… (πόδια επικοινωνίας; ) είναι τέτοια που η όραση της φαντασίας μου δυσκολεύεται να οπτικοποιήσει. Έβλεπα τον θείο Βάνια σαν ένα καβούρι and that’s it. Και γιατί «θείος Βάνιας;». Για ποιο λόγο «Βαβυλώνα;» Μήπως γιατί μόνο με το «Βαβυλώνα» θα είχαμε έναν τόσο όμορφο τίτλο; Πέραν του τίτλου, τέλειωσα αυτή την ανάγνωση απογοητευμένος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 «Πως Γεννιέται η Μουσική» του James Van PeltΚαταπληκτικό, ευφάνταστο διήγημα με σπαρακτικό φινάλε. [...] Μια βαθιά υπόκλιση στην ορχήστρα του κυρίου Pelt κι από μένα. Και δεν έχει καμία σημασία που είχαμε προβλέψει το τέλος πριν τον μαέστρο - αφηγητή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 1, 2009 Share Posted April 1, 2009 «Σκοτεινοί Θάλαμοι» της Lisa Goldstein Εκνευριστικό. Υποθέτω καλογραμμένο και γι' αυτό εκνευριστικό. Ήθελα να πλακώσω τον πρωταγωνιστή στα χαστούκια. Δυστυχώς δυσκολεύομαι να βρω την εμφάνιση του φανταστικού στο όλο θέμα. Οι περιπέτειες μέσα στο κεφάλι σου είναι αντικέιμενο ιατρικών ιστοριών κι όχι φανταστικού. «Η Κοιλάδα των Κρανίων» του Michael Cassutt Λειψό. Δεν καταφέρνει να με κάνει να ταυτιστώ με τον Σάντοβαλ, ούτε με τους φυγάδες που τελικα είναι και το ζητούμενο. Αναλύσκεται σε αναφορές στα γκάτζετ της κοπελιάς και στην υπό ανάπτυξη ερωτικών σπινθηρισμών κόντρας μεταξύ των δυο πρωταγωνιστών. «Μη Σταματάς» του James Patrick Kelly Γλυκόπικρο. Για να μιμηθώ τον Πικέι, αργυρό μετάλλιο εδώ (το χρυσό το πήραν οι 26 Πίθηκοι και η Άβυσσος). Αν και δεν κατάλαβα, γιατί ο Κρίσπιν είχε το ίδιο συνήθειο με τη Λίζα. Λογικό εκείνη να είναι δρομέας, εφόσον ήταν η μητέρα της. Εκείνος όμως; «Πως Γεννιέται η Μουσική» του James Van Pelt Φρικτό. Με την καλή έννοια. Έφριξα στην ιδέα ότι πενήντα άτομα, επί δύο χρόνια δεν κάνουν τίποτε άλλο όλη μέρα από το να παίζουν μουσική. Περίμενα να έχουν σαλτάρει οι περισσότεροι. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα είχα κάνει. Χάλκινο μετάλλιο. «Ο Προφήτης της Νήσου Φλόρες» του Ted Kosmatka Μπερδεμένο. Τελικά ήταν εναλλακτική ιστορία, σχετική με τις επιστημονικές πεποιθήσεις (ή καλύτερα τις πεποιθήσεις της επιστήμης); Το τελικό αποτέλεσμα, η σύλληψη των δύο θεών, με εξέπληξε δυσάρεστα, διότι δεν βρήκα αρκετές "προοικονομίες" για την αποκάλυψη αυτή. Μου φάνηκε πολύ ξεκάρφωτη. Συν το ότι χαλάει τις μισε΄ς λέξεις του δοηγήματος για να μας πει για τον πατέρα του και τελικά τι; Δεν έχει καμμία συμβολή το γεγονός στο μύθο; Τότε τι μας το λες; Ενδιαφερόμαστε νομίζεις για τα παιδικά χρόνια του Προφήτη σου; «Ο Εκπρόσωπος» του Barry B. Longyear Βιαστική. Από το "θυμάμαι" ως το "ξεχνάω" δεν μεσολαβεί αρκετός χρόνος. Αντί για σταδιακή μεταστροφή του νου, έχουμε "πήδημα", από τη μια κατάσταση στην άλλη. Επίσης δεν κατάλαβα τι ακριβώς και με ποιον τρόπο πέρασε από τον συγγραφέα στον εκπρόσωπο. Εκρεμμεί το "Εκ Βαλβυλώνος κλπ". Το απόγευμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted April 1, 2009 Author Share Posted April 1, 2009 (edited) «Σκοτεινοί Θάλαμοι» της Lisa Goldstein Εκνευριστικό. Υποθέτω καλογραμμένο και γι' αυτό εκνευριστικό. Ήθελα να πλακώσω τον πρωταγωνιστή στα χαστούκια. Δυστυχώς δυσκολεύομαι να βρω την εμφάνιση του φανταστικού στο όλο θέμα. Οι περιπέτειες μέσα στο κεφάλι σου είναι αντικέιμενο ιατρικών ιστοριών κι όχι φανταστικού. Εμένα μου άρεσε τελικά. Είναι όντως καλογραμμένο (αφού μάλλον όλοι συμφωνούμε σε αυτό), σε κερδίζει καταρχήν με το πλούσιο λόγο του, με το ύφος του, με τις περιγραφές του. Έχει εκείνες τις αλλαγές στο ''κέντρο βάρους'' της ιστορίας, που ανέφερε κι ο Dinos, που μπορεί να ξενίσουν τον αναγνώστη, αλλά αυτό οφείλεται και στο ότι προσπαθεί να αποδώσει μία μεγάλη χρονική περίοδο στην ζωή των ηρώων, είναι σχεδόν ένα life-time διήγημα (αν υπάρχει αυτός ο όρος ). Τα καλύτερα κομμάτια είναι το πρώτο, όπου οι δύο ήρωες μαγεύονται από τις δυνατότητες των κινούμενων εικόνων, του κινηματογράφου, και αρχίζουν να πειραματίζονται με το καινούριο, μυστηριώδες μηχάνημα της κάμερας... Προσοχή, σχόλιο για την Ε.Φ. ( ) : αυτό με έβαλε σε ορισμένες σκέψεις για τον ρόλο που παίζει ο Χρόνος στα διηγήματα Ε.Φ. - φανταστείτε αυτήν την ιστορία να την διαβάζει ένας αναγνώστης σύγχρονος της εποχής που περιγράφει, τότε που πολλά από αυτά θα ήταν όντως καινούρια, εντυπωσιακά κι άγνωστα για τους περισσότερους. Κι ο Ιούλιος Βέρν όταν έγραφε για τα ταξίδια στο διάστημα και τα υποβρύχια ήταν τότε ένας προφήτης, σήμερα όμως πώς θα φαίνονταν αυτές οι ιδέες του σε έναν νέο αναγνώστη ; Φανταστείτε πώς αλλάζουν τα πράγματα αν στην θέση της λέξης ''κινηματογραφική μηχανή'' βάλουμε την λέξη ''ακτινοπίστολο''. Και φανταστείτε πόσο επίσης κοινότυπη και συνηθισμένη θα φαίνεται μετά από μερικούς αιώνες μια ιστορία σαν το ''5000 έτη φωτός από την Φωλιά'', όταν πολλά από αυτά που περιγράφει (διαπλανητικά ταξίδια, επαφή με εξωγίηνους) θα είναι πραγματικότητα. Αυτό εννοώ λέγοντας για τον ρόλο που παίζει ο Χρόνος στην Ε.Φ., και για το πώς θα μπορούσαμε να απολαμβάνουμε ένα διήγημα Ε.Φ. κάθε φορά. ...και μετά καλύτερο κομμάτι είναι και το τελευταίο, όπου οι δύο ήρωες ξανασυναντιόνται κι ο Μελιέ είναι πίσω από τον πάγκο των παιχνιδιών. Δικαιολογημένο αυτό, αφού όπως μας λέγετε και στον πρόλογο, όλη η ιστορία προέκυψε σαν ένα ''φλασάκι'' από μία τέτοια φωτογραφία του Μελιέ. Το ότι ο Μελιέ εμφανίζεται στο διήγημα να πιστεύει στην αλήθεια της μαγείας και στον πάγκο των παιχνιδιών του εμφανίζονται μερικά αντικείμενα να αποκτούν ξαφνικά ζωή και να κινούνται από μόνα τους, καθώς γίνεται ο έντονος διάλογος μεταξύ των ηρώων, είναι κατά την γνώμη μου η πιο δυνατή ιδέα όλου του διηγήματος. (το μεσαίο κομμάτι είναι όντως ωμού ρεαλισμού) Κατά τα άλλα... Πολύ γρήγορα πάτε βρε παιδιά, εγώ μόλις περνάω στο τρίτο Edited April 1, 2009 by synodoiporos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 3, 2009 Share Posted April 3, 2009 «Εκ Βαβυλώνος Πτώσεως Τε και Δόξης Εξήλθομεν...» του Michael Swanwick Ωραία η μυθοπλασία κι ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Όμως: Χρησημοποίησε όλο αυτό το περίπλοκο δημιούργημα για να μας κάνει μια διάλεξη σχετικά με τα οικονομικά συστήματα. Και δε θα με ενοχλουσε καθόλου αυτό, όμως ο τροπος που το επιλέγει να το κάνει είναι πολύ απαιτητικός και φοβάμαι ότι δεν τα καταφέρνει. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο θείος Βάνιας (όπως κι ο Ντίνος έτσι κι εγώ θεώρησα τα ονόματα επιλεγμένα για εντιπωσιασμό, δεν είδα παρά μικρές και επιπόλαιες αντιστοιχίες με τα αντίστοιχά τους) θα κατανοούσε πράγματα όπως η υπεραξία και τα λοιπά, ενώ δεν κατανοεί ότι η εμπιστοσύνη για τους δικους του αντικαθίσταται με την πληροφορία για τους ανθρώπους. Οφείλω να ομολογήσω όμως ότι το κλείσιμο ήταν ή επιτομή της αληθοφάνειας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 3, 2009 Share Posted April 3, 2009 @ trillian (και όλους) Κάτι παραπάνω από πετυχημένο πρέπει να θεωρήσετε το δεύτερο τεύχος, αφού μέχρι τώρα καθεμιά και καθένας βρήκε τουλάχιστον ένα διήγημα να το γουστάρει πολύ. Βέβαια τα νούμερα είναι που μετράνε, αλλά και η αποδοχή του υλικού έχει την σημασία της. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted April 3, 2009 Share Posted April 3, 2009 (edited) Να ΄μαι κι εγώ. Ξέκλεψε λίγο χρόνο και διάβασα τα πιο πολλά, με τυχαία σειρά. ΑΚολουθούν τα σχόλια. «28 πίθηκοι και η άβυσσος» Είναι από τα διηγήματα που σε παρασύρουν και δεν ψάχνεις εξηγήσεις. Πρώτη φορά είδα τους πίθηκους με τόσο φιλική ματιά. Δεν βρήκα κάποιο στοιχείο ΕΦ, αλλά θα το έβαζα ευχαρίστως στην κατηγορία εΦ. «Η Κοιλάδα των Κρανίων» Δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον. Ούτε στην ιδέα, ούτε στη γραφή, ούτε στο τέλος. Οι χαρακτήρες πιο πολύ έμοιαζαν με καρικατούρες, παρά με αληθινούς ανθρώπους. «Μη Σταματάς» του James Patrick Kelly Κι αυτό το διήγημα σε κρατούσε μέχρι το τέλος, όπου έφτανες λαχανιασμένος. Και πάλι δεν διέκρινα το ΕΦ στοιχείο. Ίσως να είμαι υπερβολικά αυστηρός. «Ο Προφήτης της Νήσου Φλόρες» του Ted Kosmatka Μου άρεσε, αν και μου προκάλεσε μια σύγχυση για το αν αφορά διαφορετικό παρακλάδι της ιστορίας, ή παράλληλο κόσμο με διαφορετικούς φυσικούς νόμους. Το τέλος με τους στρατιώτες και το δολοφόνο, το βρήκα κάπως υπερβολικό. Η αρχή με τον πατέρα ήταν εντυπωσιακή, αλλά νομίζω ότι τον ξεφορτώθηκε εύκολα ο συγγραφέας, ενώ έπρεπε να τον κρατήσει σε όλο το διήγημα. «Ο Εκπρόσωπος» του Barry B. Longyear Δεν μου άρεσε. Δεν κατάλαβα γιατί γράφτηκε. Ειδικά το τέλος με έβγαλε εντελώς έξω από την ιστορία. «Εκ Βαβυλώνος Πτώσεως Τε και Δόξης Εξήλθομεν...» Πολύ ωραία ιστορία. Η ψευδογλώσσα ήταν πολύ όμορφα δομημένη ώστε να σε αφήνει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα χωρίς να δίνει απαντήσεις. Δεν πολυασχολήθηκα με τα οικονομικά συστήματα. Με ενθουσίασε και το τέλος, με τις πολλαπλές επιλογές. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν η παντοδυναμία της στολής. Εκκρεμούν η μουσική και οι σκοτεινοί θάλαμοι. Edited April 3, 2009 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted April 4, 2009 Share Posted April 4, 2009 (edited) Και τα χρεωστούμενα: «Σκοτεινοί Θάλαμοι» Ενδιαφέρουσα ιστορία. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η σχέση της με την ΕΦ. Πιο πολύ έμοιαζε με ένα ιστορικό διήγημα. «Πως Γεννιέται η Μουσική» του James Van Pelt Από τα καλά διηγηματα του περιοδικού, αν και τα περισσότερα δεν με ενθουσιάσαν. Παρά την άγνοια που έχω πάνω σε θέματα ορχήστρας, κατάφερε να μου μεταφέρει το άγχος και την ένταση που απαιτεί η προετοιμασία, ο συγχρονισμός και η εκτέλεση. Έμεινα, βέβαια, με την απορία τι ήθελαν οι εξωγήινοι και γιατί κράτησαν την κοπέλα, αλλά μικρό το κακό. Η γενική διαπίστωση είναι ότι υπάρχει μεγάλη υποχώρηση της science και επικράτηση του fiction. Και δε νομίζω ότι η αιτία είναι, ότι όλα έχουν ειπωθεί όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι της ΕΦ. Διαβάζοντας και το ποια διηγήματα προχώρησαν στις υποψηφιότητες του Nebula, διαπιστώνω ότι η Φαντασία κάνει επέλαση. Ουσιαστικά και τα τέσσερα διηγήματα με υποψηφιότητα έχουν ελάχιστη έως καθόλου σχέση με ΕΦ. Σημάδια των καιρών; Edited April 4, 2009 by khar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted April 4, 2009 Share Posted April 4, 2009 «Πως Γεννιέται η Μουσική» του James Van Pelt Και δε νομίζω ότι η αιτία είναι, ότι όλα έχουν ειπωθεί όσον αφορά το επιστημονικό κομμάτι της ΕΦ. Αν αναφέρεσαι σε αυτό που είπα εγώ, δεν το εννοούσα έτσι. Πιστεύω πως το hard science καλά κρατεί. Αναφερόμουν στα αφελή σενάρια των 50s, 60s, όπου έβγαινε ο ηγέτης των εξωγήινων και έλεγε "Γήινοι, σας απαγάγαμε επειδή..." και βάλε εσύ ό,τι σε βολεύει στη θέση των τριών τελείων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 (edited) Οι Εκδόσεις Anubis και το Asimov's Science Fiction [και η υποφαινόμενη, φυσικά] θα σας περιμένουν αυτό το Σαββατοκύριακο στο Comicdom! Και, ειδικά για το Asimov's και αποκλειστικά για τις δύο μέρες του φεστιβάλ, θα υπάρχει μια προσφορά συνδρομής με 30% έκπτωση. [έναντι του 15% του κουπονιού συνδρομής]. Δυστυχώς, το τρίτο τεύχος δε θα είναι ακόμα διαθέσιμο - κυκλοφορεί τη Μεγάλη Τετάρτη. Ορίστε όμως ένα preview του εξωφύλλου: Edited April 8, 2009 by trillian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 Nice cover! Λοιπόν, αν και η προσφορά με το 30% για την συνδρομή λέει πολύ, δεν ξέρω τι είναι πιο χρήσιμο... Να την κάνω ή να βγαίνω παγανιά για το τεύχος μόλις κυκλοφορήσει και να τσεκάρω έτσι και ποια περίπτερα το έχουνε. Σίγουρα η συνδρομή βολεύει πιο πολύ τους εκτός Αθηνών αναγνώστες (αφού μηδενίζει την καθυστέρηση). Μέχρι το Comicdom θα το σκεφτώ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 Nice cover! Και ακόμα περισσότερο η ιστορία που το συνοδεύει ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 Σίγουρα η συνδρομή βολεύει πιο πολύ τους εκτός Αθηνών αναγνώστες (αφού μηδενίζει την καθυστέρηση). Αθηναίοι: Στην πρωτοπορία έχουν ακόμη μόνο το 1ο τεύχος. και στην πολιτεία μόνο το π΄ρωτο βρήκα. Ενώ,την ίδια ώρα στη μακρινή επαρχία... Στη Θεσσαλονίκη το πέτυχα σε περίπτερο το 2ο.Σο ματς φορ Αθενς... :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 Χείρωνας - Πικέι: 1-0 Ναι, αναγνωρίζω πότε έφαγα γκολ. Πάω στην σέντρα και συνεχίζουμε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted April 8, 2009 Share Posted April 8, 2009 Κάτσε ρε συ, ήταν δυο μέτρα οφ σάιτ! Την ώρα που δεν υπήρχε στα βιβλιοπωλεία οι πάγκοι και τα περίπτερα στο κέντρο ήταν τίγκα στο Asimov’s. Αφού το έγραψα καθαρά: Το πήρα κι εγώ σήμερα από πάγκο στην Κάνιγγος. Στην πρωτοπορία έχουν ακόμη μόνο το 1ο τεύχος. Ας μπούμε και σε κανένα βιβλιοπωλείο εκεί στα βόρεια, και μετά πάμε και στο περίπτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 9, 2009 Share Posted April 9, 2009 Η αναχρονισμένη πρώτα διάβασε το δεύτερο τεύχος και τώρα τελείωσε το πρώτο. Τι να κάνουμε, μ’ αγαπάτε κι έτσι. Πάμε κριτικές. Μετά τους Καλλιεργητές, Brian Stableford Καλό προς πολύ καλό. Μου θύμισε λίγο την Πλημμύρα του Μπάλαρντ. Κουράστηκα πάρα πολύ με τα λογύδρια τα σχετικά με την ηθική της επέμβασης στους δρόμους της φύσης κι αυτό θα πει ότι σε κάποιον που δεν κουράζεται με τέτοια θα φανεί ακόμη πιο καλό. Μου άρεσε ιδιαίτερα το γιατί η Μαίρη σηκώθηκε και έφυγε. Βρήκα μερικά προβλήματα στη μετάφραση. Χάλκινο μετάλλιο. Μέσα στο Κουτί, Edward M. Lerner Αδιάφορο. Επίσης σύντομο, όσο κι η κίνηση να ανοίξεις το κουτί και να δεις αν η γάτα είναι ζωντανή ή πεθαμένη. Θεωρώ το θέμα που πραγματεύεται χιλιοειπωμένο (αυτή η γάτα θα σηκώσει καμμιά πατούσα καμμιά μέρα και θα μας φασκελώσει που την ταλαιπωρούμε). Θυμήθηκα κι εγώ το Grandfather Paradox και πίστεψα προς στιγμήν ότι ήταν απλή αντιγραφή, αλλά είδα τα σχόλια του Ντίνου και της Τιέσσα και λύθηκε η απορία. Πέντε Χιλιάδες Έτη Φωτός Από Τη Φωλιά, Robert R. Chase Πολύ ενδιαφέρον. Με κέντρισε να το διαβάσω από τη δεύτερη σελίδα (γιατί η πρώτη είναι λίγο μούφα σχετικά με την υπόθεση). Το βρήκα εξαιρετικά καλογραμμένο και με πολλά επίπεδα νοημάτων. Χρυσό μετάλιο, οι διαφορές μεταξύ πολιτισμών με κάνουν να τσιμπάω τρελά. Ιπποδρομίες, Mary Rosenblum Κι αυτό πολύ ενδιαφέρον. Αντίθετα από τους Καλλιεργητές και τη Βαβυλώνα του δεύτερου τεύχους, το info bubble είναι ωραία πλεγμένο μέσα στην αφήγηση. Καταφέρνει να βάλει κι εμένα να ισορροπώ μεταξύ της φρίκης και της αποδοχής της κατάστασης. Πολύ δυνατή γραφή, με την έννοια ότι χωρίς πολλές φαμφάρες και χωρίς έντονες αντιδράσεις, καταφέρνει να σε κρατήσει καθηλωμένο μέχρι το τέλος. Αργυρό μετάλλιο. Οικονομική Εξασφάλιση, Leslie What Έξυπνο, αλλά στεγνό. Η φρίκη της Άλισον θα έπρεπε να είναι πιο χειροπιαστή κατά τη γνώμη μου. Η Πηγή των Γηρατειών, Nancy Kress Αρκετά ενδιαφέρον, αν και για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο δεν με άγγιξε τόσο όσο θα περίμενα. Η εισαγωγή των εβραϊκών και τσιγγάνικων λέξεων θα μπορούσαν να το νοστιμίσουν κάπως, αλλά μάλλον μου πέφτουν περισσότερες απ’ όσες θα ήθελα. Επίσης το συνεχές μπρος-πίσω στο χρόνο φαίνεται να μη δουλεύει αυτή τη φορά. Χάνει το χάλκινο μετάλλιο στο νήμα, από τους Καλλιεργητές, επειδή οι Καλλιεργητές έχουν ένα σωρό bio-info-bubble κι όμως μου έκαναν την ίδια εντύπωση. Το Ακτινοπίστολο: Μια Ιστορία Αγάπης, James Alan Gardner Κι αυτό αδιάφορο. Δε με έπεισε καθόλου, και μάλιστα σε σημείο που να μην έχω καν τη διάθεση να κάτσω (σαν το Μιχάλη) να ψειρίσω τις αναληθοφάνειές του. Το ίδιο το ακτινοπίστολο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα McGuffin (όπως η Κιβωτός της Διαθήκης στο Ιντιάνα Τζόουνς) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.