nikosal Posted October 26, 2009 Author Share Posted October 26, 2009 Και του Αρβανίτη... Αλλά τα δύο άρθρα θα μπορούσαν να είναι ένα: Με διαφορετικό εκφραστικό τρόπο -φυσικά-, προτείνουν τα ίδια πάνω κάτω βιβλία. Τουλάχιστον στα βασικά συμφωνούμε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 29, 2009 Author Share Posted October 29, 2009 Από όσο γνωρίζω, το "9" αυτού του Σαββάτου θα έχει ανταπόκριση από το φετινό φεστιβάλ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted October 30, 2009 Share Posted October 30, 2009 Αφού έκαναν όλο το κουπί οι προηγούμενοι, ας καταθέσω κι εγώ τη συνεισφορά μου στο συλλογικό ασυνείδητο για το 5ο ΦΕΦΕ. Επειδή είχα χάσει το 4ο, οι δικές μου εντυπώσεις δεν είναι ιδιαίτερα αντικειμενικές. Δεν θα παραπονιόμουν, ακόμα κι αν μας στρίμωχναν σε ένα μικρό καφενείο, χωρίς καλό αερισμό, για να παρακολουθήσουμε την κεντρική εκδήλωση του Σαββάτου (δηλ. την ανάγνωση τεσσάρων ολόφρεσκων διηγημάτων). Όπως όλοι ξέρουν, ακόμα κι αυτό μου φάνηκε πλημμέλημα μπροστά στο γεγονός ότι μπορούσα να είμαι εκεί. Επειδή λίγο-πολύ έχουν καταγραφεί όλα τα σημαντικά γεγονότα, εγώ θα μείνω στις λεπτομέρειες. Έτσι λοιπόν στη δική μου μνήμη από το 5ο ΦΕΦΕ έμειναν: Η τριχιά από νανοίνες, του Ντίνου. Το ρομπότ με τα προβλήματα στύσης, του hombre. Το δημοψήφισμα για της άδεια της κυρίας που δουλεύει στο δημόσιο, του Αλέκου. Η ησυχία της Ερμούπολης, στις 6:30 το πρωί, την ώρα που πήγαινα στο internet-café για να γράψω το διήγημα του διαγωνισμού. Τα βήματα του Αλέκου που διατάρασσαν αυτήν την ησυχία, ο οποίος επέστρεφε από το internet-café. Το ΕΦ στον ουρανό της Ερμούπολης. Το ατελείωτο, πλην όμως απολαυστικό, τρέξιμο. Το παγωτό, η πίτσα, τα λουκούμια και το κρασί, στο καλύτερο γαστριμαργικό ΦΕΦΕ. Τα avatar των nova, nienor, celestial, trilian, gema, συγνώμη αν ξεχνάω κάποιον, που έγιναν επιτέλους πρόσωπα. Η καταπληκτική συζήτηση της Κυριακής, όπου ακούσαμε για τoν καυγά του avatar με τον δημιουργό του, την κατάργηση της ηλεκτρικής κουζίνας, την ισοπέδωση της εγκαταλειμμένης Αθήνας, και την καλλιέργεια καρπουζιών τον Οκτώβριο. Το πρόσωπο του Ντίνου, όταν μάθαινε πόσο αξίζει το χαρακτικό του Νίκολας Μουρ, σε σχέση με τα γυαλία ηλίου που είχε κερδίσει πέρσι. Ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, Νικος Αλμπανόπουλος. Φυσικά, δεν μπορώ να μην ευχηθώ: Και του χρόνου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted October 30, 2009 Share Posted October 30, 2009 πού θα το βρω αυτό; Κώστας Χαρίτος: Αγοράκι προσπαθεί να εξηγήσει στον μπαμπά του για τον ερχομό του εξωγήινου φίλου του, αλλά πέφτει πάνω στο ντέρμπυ των αιωνίων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted October 30, 2009 Share Posted October 30, 2009 Παράκληση προς τους συγγραφείς των κωμικών πεντακοσοπενηνταπενταρακίων: ανεβάστε τις ιστορίες σας στο φόρουμ, έχουμε ακούσει τα καλύτερα, ανυπομονούμε να τις διαβάσουμε!!! Πλιιιζ! Πρίτι πλιιιζζζ!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted October 30, 2009 Share Posted October 30, 2009 πού θα το βρω αυτό; Υπάρχει στην ιστοσελίδα του φεστιβαλ, στα διακριθέντα 500άρια. Σύντομα θα το ανεβάσω και στο blog μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 31, 2009 Share Posted October 31, 2009 Τα 500άρια των Νίκου Αλμπανόπουλου "Η Πιο Νέα Γρίπη" και Αλέκου Παπαδόπουλου "Άμεση Δημοκρατία", κυκλοφορούν σήμερα στο "9" της Ελευθεροτυπίας, μαζί με ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα στο φεστιβάλ, με συνοδεία πολλών φωτογραφιών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 1, 2009 Share Posted November 1, 2009 Υπάρχει στην ιστοσελίδα του φεστιβαλ... Από την ιστοσελίδα του Φεστιβάλ συστήνω ανεπιφύλακτα το διήγημα "Όπως Πάντα" της Σοφίας Μπαχαράκη που κατά την προσωπική μου άποψη (αλλά και ενός από τα τρία μέλη της επιτροπής) θα έπρεπε να είχε κερδίσει δια περιπάτου τον online διαγωνισμό -και να δω τότε πώς θα το διαβάζαμε στο "Μέγαρον" με παιδιά εκεί μέσα... Και ελπίζω να μην χάσατε το χθεσινό "9" γιατί στερηθήκατε τρελό γέλιο εις διπλούν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rodonaura Posted November 1, 2009 Share Posted November 1, 2009 Διαβάζοντας το διήγημα της Σοφίας Μπαχαράκη "Όπως πάντα" δέχτηκα γροθιά στο στομάχι... Δεν είναι μόνο το θέμα του που ούτως ή άλλως από μόνο του είναι ικανό να μου προκαλέσει ναυτία, είναι και η φαινομενική αποδοχή του ως κάτι το "νορμαλοποιημένο" για να χρησιμοποιήσω τον όρο που προτίμησε η συγγραφέας. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ μια προσέγγιση από την ανάποδη, που όμως παρά τα φαινόμενα, καταγγέλει και καταγγέλει σκληρά... Για μένα το μήνυμα είναι σαφές: σιωπή=συνενοχή. Η δυστυχία των εμπλεκόμενων προσώπων είναι πανταχού παρούσα χάρη στις αναφορές σε ψυχοσωματικές αντιδράσεις. Άνθρωποι που καταπιέζονται στο βωμό μιας μοντερνοποιημένης ηθικής, η οποία οφείλει να συνάδει με έναν ατομικό και κοινωνικό πολιτισμό πλήρως απελευθερωμένο από ταμπού και προκαταλήψεις. Λογικά, θα έπρεπε να αισθάνονται ελεύθεροι κι ευτυχισμένοι, γιατί όμως δεν ισχύει αυτό; Είναιλοιπόν η ηθική προϊόν κοινωνικών συμβάσεων που απλώς εξυπηρετούν συγκεκριμένες ανάγκες συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων της ανθρωπότητας ή μήπως πηγάζει από την εσωτερική ανάγκη του ατόμου να διατελεί βίο αρμονικό με τον εαυτό του και τους άλλους; Μια δεύτερη ανάγνωση αναδεικνύει πέρα από το προφανές θέμα και άλλα κακώς κείμενα που συχνά πυκνά απαντώνται στις σύγχρονες οικογένειες. Φράσεις όπως "Πρέπει να της μπει στο κεφαλάκι της ότι είναι και αυτή υπεύθυνη για την αρμονία της οικογένειας." είναι χαρακτηριστικές για τις προθέσεις της συγγραφέως να στηλιτεύσει εσφαλμένες πλην παγιωμένες αντιλήψεις γονέων που μεταθέτουν την δική τους υποχρέωση για την εύρυθμη λειτουργία της οικογένειας στα παιδιά τους, παραδομένοι σε μια ανημποριά, που σαφώς πηγάζει από τη δική τους συναισθηματική ανωριμότητα και την παντελή έλλειψη αισθήματος ατομικής και κοινωνικής ευθύνης. Εν κατακλείδι, το διήγημα πετυχαίνει να αντικατοπτρίσει μια υπαρκτή κόλαση παράγοντας έναν αντικατοπτρισμό που καίει τα μάτια του αναγνώστη και τον προκαλεί να βρεθεί ενώπιος ενωπίω με το πιο αρρωστημένο χαρακτηριστικό της κοινωνίας, την κοινωνική υποκρισία. Πολύ δυνατό κείμενο, γραμμένο λιτά και απέριττα... Εξαιρετικό, πράγματι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
robotis Posted November 3, 2009 Share Posted November 3, 2009 Το παρακάτω το αλίευσα από το Δίκτυο Διαβάζοντας τόσα για το φεστιβάλ Ερμούπολης νομίζω ότι του χρόνου από Κρήτη θα έρθω Σύρο. Μου άρεσαν οι φωτογραφίες σας , καλά έχετε και πολύ ωραίες στιγμές, μου άρεσαν τα διηγήματα και γενικά μου άρεσε όλο αυτό. Για να πω την αλήθεια μου τράβηξε την προσοχή η φωτογραφία, αλλά κατέβασα και άκουσα το θεατρικό" Στιγμες απόφασης" . Πολύ καλό, ωραία δουλεμένο , με πολύ ωραία μουσική και πολύ καλό σενάριο. Ελπίζω να είμαστε έτσι ανθρώπινοι και μετά το πέρας των ετών. Καλά που το αλίευσες , αλλά θα ήθελα να ακούσω και τα άλλα , αν είναι σαν και αυτό καλά που μπήκε αυτή η καινοτομία στο φεστιβάλ. Το πρώτο από τα μεταδιδόμενα ραδιοφωνικά θεατρικά έργα, είναι οι Στιγμές Απόφασης, του Στάθη Αλεξάνδρου, από τον Θεατρικό ΄Ομιλο "Ο ΑΠΟΛΛΩΝ" Ο συγγραφέας ισχυρίζεται - και ελπίζει- πως "Η ανθρωπότητα κατέχει την ικανότητα να ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ και να ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ σε όλες τις καταστάσεις ΟΣΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ. Αυτή όμως η σκέψη, ίσως δεν θα μπόρέσει να εμποδίσει τη βεβαιότητα ενός σκοτεινού επερχόμενου μέλλοντος, ούτε να αποτρέψει τη δυσοίωνη προοπτική ότι το Ανθρώπινο Είδος, μπορεί κάποτε να πάψει να υπάρχει. Και το μόνο που ίσως μπορέσει να καταφέρει η προσαρμοστική του ικανότητα λίγο προτού εξαφανιστεί, είναι να φροντίσει να διαιωνίσει τα μόνα αθάνατα στοιχεία που θα έχουν απομείνει μέσα του. Τα Συναισθήματα. Καταφέρνοντας να τα μεταφυτέψει σε εξελιγμένες, μηχανικές πλέον μορφές ζωής, για να αντέξουν στον Αιώνα. Για τους φίλους της Ε.Φ. και του ραδιοφωνικού θεάτρου. Διάρκεια 21΄.54΄΄ Bit Rate: 320 Kbps http://rapidshare.co...es_apofasis.rar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
I robot Posted November 4, 2009 Share Posted November 4, 2009 Διαβάζοντας το διήγημα της Σοφίας Μπαχαράκη "Όπως πάντα" δέχτηκα γροθιά στο στομάχι... Το διάβασα και εγώ στο καράβι του γυρισμού και καταστράφηκα. Πριν ομως μπω στο καράβι του γυρισμού: Καταρχάς οι ανθρωποι. Χαίρομαι που συνάντησα απο κοντα αρκετους συμφορουμίτες, ειναι αλλιως οπως και να το κανεις. Με καποιους μιλήσαμε παραπάνω, με κάποιους είπαμε απλά ενα "χάρηκα" αλλά πιστεύω θα υπάρξει ξανά ευκαιρία για συνάντηση και κουβέντα Ο τόπος τώρα, τι να πω. Σύρο είχα δει μόνο από το καράβι μέσα. Κακώς βεβαια γιατί το μέρος τα σπάει. Αυτό βέβαια σε συνδιασμό με το ότι βρήκα και γνωστούς εντελώς τυχαία και με παρέσυραν στα μπαρ και τα ξενύχτια, δε μου επέτρεψε παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, να παρακολουθήσω και πάρα πολλες απο τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ. Αυτό παντως που κατάφερα να δω στο λίγο που μπόρεσα, ήταν πολύ όμορφο, πολύ φιλικό και ειλικρινές. Ενα μεγάλο μπράβο στον Νίκο Αλμπανόπουλο και σε όσους βοήθησαν για την πραγματοποίηση του φεστιβάλ λοιπόν. Του χρόνου να είναι πάλι καλά, να το κάνουν και εγώ θα είμαι εκει @DinoHajiyorgi Στο 9 του σαββάτου, εκτός από τα 500άρια και το όντως ωραίο αφιέρωμα στο φεστιβάλ, υπήρχαν και τα comics της εκθεσης κομικς του φεστιβάλ ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted November 12, 2009 Share Posted November 12, 2009 For the record: Ακολουθεί ένα άρθρο που έγραψα για το φεστιβάλ για ένα free-press της Χαλκίδας. Χαρακτηρίστηκε "σεντόνι" και μου ζητήθηκε να αφαιρέσω 1.000 λέξεις κάνοντας το πιο αναγνώσιμο προς αυτούς που βαριούνται να διαβάζουν. Το καταθέτω εδώ όπως δεν θα το δείτε τυπωμένο. Πρώτη μου φορά αρθρογραφώ για κάτι αγαπημένο και νιώθω φτωχός σε λόγια. Πώς να επικοινωνήσω στους απ’έξω εκείνη την ετήσια σύναξη στην οποία συμμετέχω ευλαβικά τα τελευταία χρόνια, το ταξίδι μου στο φανταστικό, στο τόσο αγαπημένα οικείο; Ένα φεστιβάλ που όμοιο του δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ελλάδα. Μια φορά το χρόνο, τα πλοία της γραμμής ξεφορτώνουν στην Ερμούπολη τσούρμο από λάτρεις του φευγάτου και του αλλιώτικου, έτσι, για να ξεκινήσω αυτή την αφήγηση για τους μη μυημένους. Δεν θα μπορούσατε παρά να πείτε «είναι τρελά τα ούφο», ή ίσως και όχι. Δώστε μου μια ευκαιρία. «Το φανταστικό είναι ο λόγος ύπαρξης του πραγματικού» είπε κάποτε κάποιος μεγάλος, όπως μας επισημαίνει ο Αλέκος Παπαδόπουλος, συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Στον γραπτό του στον δισέλιδο Φύλαξ, την συνοδευτική εφημερίδα του φεστιβάλ, ο κύριος Παπαδόπουλος συνεχίζει: «Αν λοιπόν είστε άνθρωποι ρεαλιστές, πατάτε καλά στα πόδια σας, είστε προσγειωμένοι, λογικοί και μυαλωμένοι, ελάτε να μάθετε το γιατί στο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας της Ερμούπολης θα βρείτε σίγουρα εκείνη την όψη του Φανταστικού που σας έχει κάνει να είστε αυτό που νομίζετε.» Δεν θα μπορούσα ποτέ να το πω πιο εύγλωττα. Πάμε λοιπόν. Πρώτα λίγα λόγια από τον Νίκο Αλμπανόπουλο, δίχως τον οποίον δεν θα υπήρχε το φεστιβάλ: «Γύρω στο Νοέμβριο 2004, έχοντας κλείσει 4 χρόνια στην Ερμούπολη (είχα περάσει τα προηγούμενα 17 στα Γιάννενα) είχα την ιδέα για ένα «μη καλοκαιρινό» φεστιβάλ επιστημονικής φαντασίας στο νησί. Γιατί μη καλοκαιρινό; Εκείνο τον καιρό οι εκδηλώσεις στο νησί, για πολλούς και διάφορους λόγους ήταν συγκεντρωμένες το καλοκαίρι. Το κοινό τους μάλιστα ήταν κυρίως οι καλοκαιρινοί επισκέπτες, αφού οι ντόπιοι το καλοκαίρι είτε δουλεύουν στις τουριστικές επιχειρήσεις, είτε πάνε οι ίδιοι διακοπές, είτε κάνουν… μπάνια. Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα. Βέβαια, δεν θα… φέρναμε τα πάνω κάτω στο νησί με ένα τριήμερο ανοιξιάτικο φεστιβάλ, αλλά θα ήταν κάτι. Κάλεσα λοιπόν στο τηλέφωνο πέντε έξι φίλους, να τους εξηγήσω τι έχω στο νου. Το μόνο παράδοξο ήταν ότι κανείς τους δεν ήταν πραγματικά, και από πρώτο χέρι φίλος της επιστημονικής φαντασίας. Το ήξερα φυσικά. Από την άλλη ήταν φίλοι, με καλλιτεχνική διάθεση και εμπειρία στη διοργάνωση εκδηλώσεων. Πού αλλού μπορούσα να απευθυνθώ; Ποιοι ήταν εκεί, στο σπίτι του Μανόλη Σιγάλα (μουσικός & ζωγράφος) στην Αληθινή Σύρου, στην πρώτη συνάντηση; Αν θυμάμαι καλά, εκτός από τον ίδιο ήταν ακόμα ο Έτορε Ρίβα (μουσικός), η Γιάννα Ζωίδου (ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου & μέλος τοπικής θεατρικής ομάδας), ο Βαγγέλης Αραγιάννης (δισκοκριτικός) και ο Δημήτρης Βαμβακούσης (φωτογράφος). Προέκυψε ένας μεγάλος αριθμός από ενδιαφερόμενους, τόσο από το νησί όσο και από όλη την Ελλάδα, πρόθυμοι να συνεισφέρουν -ο καθένας φυσικά με τον τρόπο του. Ο Κώστας Καταγάς στο σχεδιασμό των προγραμμάτων, η Φλωρεντία Οικονομίδου και η Έλσα Χαραλάμπους στις φοιτητικές εκθέσεις, ο ζωγράφος Χρίστος Μοσκοφίδης, ο συγγραφέας Χρήστος Κώνστας, η χορογράφος Αγγελική Σιγούρου, ο παγωτατζής Πάολο Παμπιάνκο, οι συγγραφείς Αλέκος Παπαδόπουλος, Μιχάλης Μανωλιός και Παναγιώτης Κούστας (πρώτοι από πολλούς άλλους), ο Άγγελος Μαστοράκης του «9» και πολλοί ακόμα, που έχουν προσφέρει δουλειά σε κάποια από τα φεστιβάλ. Το πρώτο φεστιβάλ διοργανώθηκε στις 15-17 Απριλίου 2005 με δέκα εκδηλώσεις και πολύ κόσμο. Το φοβήθηκα. Τώρα του χρόνου έπρεπε να πάμε ακόμα καλύτερα. Και ήταν. Στις 26-28 Μαΐου 2006 μπορέσαμε να κάνουμε το 2ο φεστιβάλ με 17 εκδηλώσεις και διπλάσιο κόσμο. Στις 18-20 Μαΐου 2007 το 3ο, ακόμα καλύτερα. Το 4ο, στις 16-18 Μαΐου, πιο καλά! Και το 5ο; Α, ναι, το 5ο..» Άφησα μια βροχερή Χαλκίδα, εξοπλισμένος με μπουφάν, φούτερ, αρβύλες και ομπρέλα, και έφτασα σε μια ηλιόλουστη Σύρο να μου χαμογελάει καλοκαιριάτικα. Θαρρείς και το καράβι, σαν άλλη χρονομηχανή, με πήγε πίσω στο παρελθόν, στην Άνοιξη που ήταν να διοργανωθεί το φεστιβάλ, αλλά λόγω προσωρινής αναβολής, μετακόμισε στον Οκτώβρη. Μάσησα τα νύχια μου ανυπόμονος για πέντε μήνες, και το πολυπόθητο τριήμερο είχε επιτέλους φτάσει. Οι συμμετέχοντες-φετίχ του φεστιβάλ είναι μέλη της ΑΛΕΦ (Αθηναϊκή Λέσχη Επιστημονικής Φαντασίας) και αρκετά μέλη του δικτυακού τόπου www.sff.gr (science fiction and fantasy). Και όχι μόνο. Ο ενθουσιασμός των συνήθων καλεσμένων έλκει κάθε χρόνο ένα σημαντικό αριθμό νεοφώτιστων, που με τη σειρά τους δεν παραλείπουν να επιστρέψουν στην επόμενη διοργάνωση. Επίσης, ο Δήμος Ερμούπολης και η ντόπια κοινωνία συμμετέχει ενεργά στην διοργάνωση των εκδηλώσεων, και οι εκθέσεις, παραστάσεις, αναγνώσεις, προβολές και συναυλίες που τις απαρτίζουν είναι πάντοτε γεμάτες από κόσμο, όλων των γούστων και ηλικιών. Η έναρξη του 5ου Φεστιβάλ (ΦΕΦΕ για τους φίλους) ξεκίνησε παραδοσιακά στις 18:30 της Παρασκευής, 16 Οκτωβρίου, στο Sport Cafe της παραλίας, με την ανάγνωση των μικρών διηγημάτων. Σταθερός θεσμός, αυτά τα διηγήματα των 500 λέξεων, απόκτησαν το υποχρεωτικό συστατικό του χιούμορ τα τελευταία δύο χρόνια. Φέτος το όριο των λέξεων ανέβηκε στις 555, «βάση επίσημου πληθωρισμού» όπως εξήγησε ο διοργανωτής του φεστιβάλ Νίκος Αλμπανόπουλος. Διαβάστηκαν ζωντανά δεκατέσσερις συμμετοχές σκορπώντας πολύ γέλιο και κέφι, δίνοντας μια ευοίωνη γεύση για το τριήμερο που θα ακολουθούσε. Και σε μια φετινή καινοτομία, ακούσαμε σε ζωντανή μετάδοση από το ράδιο, το πρώτο από τα τρία θεατρικά του φεστιβάλ, «Στιγμές Απόφασης» του Στάθη Αλεξάνδρου, από την θεατρική ομάδα Απόλλων και σε σκηνοθεσία Γιώργου Πάχου. Η μετάδοση έπιανε όλες τις Κυκλάδες. Ταυτόχρονα σχεδόν, στην Πινακοθήκη Κυκλάδων ξεκινούσε η έκθεση των δευτεροετών φοιτητών της Σύρου, που παρουσίαζαν έργα που έκαναν ειδικά για το φεστιβάλ, με την καθοδήγηση της Φλωρεντίας Οικονομίδου και της Έλσας Χαραλάμπους, καθηγητριών του Πανεπιστημίου Αιγαίου της Σύρου. Το ίδιο βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο Ερμούπολης, ξεκινούσε άλλη μια έκθεση, αυτή με τα κόμιξ, με συμμετοχή 14 γνωστών καλλιτεχνών, οι περισσότεροι της ομάδας του Σαββατιάτικου ένθετου της Ελευθεροτυπίας, το «9». Και οι δύο εκθέσεις λειτουργούσαν καθημερινά, πρωί-βράδυ. Ανατυπώσεις των έργων κόμιξ εκτίθονταν και σε τραπέζια πολλών καταστημάτων σε όλη την πόλη. Στο πανέμορφο Θέατρο Απόλλων, προσφορά της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, στις 21:00 ξεκίνησε συναυλία με το baby trio του Γιώργου Κοντραφούρη. Η είσοδος ήταν ελεύθερη με πλατεία και θεωρία γεμάτα από τους λάτρεις της τζαζ. Την ίδια ώρα, στο παγωτατζίδικο Daidadi κυκλοφορούσε το επίσημο παγωτό του φεστιβάλ, το Quark Plus (cheesecake και φρούτα του δάσους). Ο Ντανιέλε Μέντρι, θεσμός στη Σύρο, αλλά και της διοργάνωσης από το 2005, κάθε χρόνο ετοιμάζει μια ειδική συνταγή. Το επίσημο παγωτό του πρώτου φεστιβάλ ήταν το Space Cookie. Το 2006 είχαμε το Deep Cake Nine, το 2007 το Honeymoon (με τυρί μασκαρπόνε, αμύγδαλο και μέλι) και το 2008 το Vulcan’s Hammer (σοκολάτα με καυτό τσίλι!) Τα μεσάνυχτα μαζευτήκαμε όλοι στο Daidadi για την ανακοίνωση του θέματος του διαγωνισμού on-site συγγραφής. Είχε προηγηθεί μεγάλη σύναξη στην ταβέρνα «Πέτρινο», με την θεϊκή «ρεμπέτικη τηγανιά» που δοκιμάζω κάθε χρόνο να έχει την τιμητική της. Φέτος είχε και κότσι, λουκούμι όπως αποφάνθηκαν αυτοί που το δοκίμασαν. Όταν φτάσαμε, το επίσημο παγωτό είχε εξαντληθεί αλλά υπήρχαν μπουκάλια από το επίσημο κρασί, του ντόπιου οινοπαραγωγού και χορηγού του φεστιβάλ Γιώργου Κριτσίνη, σε λευκό, ερυθρό και ροζέ με ετικέτα το σήμα του 5ου ΦΕΦΕ. Οι διαγωνισμοί συγγραφής χωρίζονται σε on-line και on-site. Ο on-line είναι η μόνη εκδήλωση του φεστιβάλ στην οποία μπορεί να πάρει κάποιος μέρος από μακριά. Το θέμα του διηγήματος είχε αναρτηθεί στο blog του φεστιβάλ το μεσημέρι της Πέμπτης 15 Οκτωβρίου, παραμονή της έναρξης. Οι επίδοξοι συγγραφείς είχαν προθεσμία μέχρι τις 12:00 του Σαββάτου να στείλουν ηλεκτρονικά στη διεύθυνση του φεστιβάλ ένα διήγημα επιστημονικής φαντασίας, όχι μεγαλύτερο από 2.000 λέξεις. Το θέμα του διαγωνισμού ήταν φέτος: «κοίταξε μια τελευταία φορά το GPS και άρχισε να κλαίει». Η φράση αυτή έπρεπε να εμπεριέχεται ακριβώς στο διήγημα και να παίζει κεντρικό ρόλο σε αυτό. Ο on-site διαγωνισμός θα διεξάγονταν στο Interactive Games ίντερνετ καφέ, ακριβώς δίπλα στο Daidadi. Όταν ξεκίνησε αυτός ο θεσμός, πρόπερσι, το θέμα δινόταν στην ψύχρα, Σάββατο πρωί, και οι συμμετέχοντες είχαν περίπου τέσσερις ώρες για να γράψουν το διήγημα τους. Πέρσι το θέμα είχε ανακοινωθεί από τα μεσάνυχτα για να έχουν οι συγγραφείς χρόνο να σκεφτούν τι θα έγραφαν την επομένη. Φέτος, από την στιγμή της ανακοίνωσης τα μεσάνυχτα, όποιος ήθελε μπορούσε να αρχίσει να γράφει αμέσως, με προθεσμία τις 12:00 του Σαββάτου. Ως νικητής του περσινού διαγωνισμού δεν είχα δικαίωμα να συμμετάσχω φέτος. Ανήκα μάλιστα στην επιτροπή που θα έβγαζε το θέμα και που, διαβάζοντας όλα τα διηγήματα, θα έκρινε και τον φετινό νικητή. Εκτός από μένα, στην επιτροπή ήταν ο κύριος Δημήτρης Αρβανίτης, εκδότης, και ο κύριος Άγγελος Μαστοράκης, υπεύθυνος έκδοσης του «9». Επί ένα εικοσάλεπτο, με ένα σωρό μάτια να μας κοιτούν και να αναμένουν, καταναλώναμε το κρασί του φεστιβάλ και πασχίζαμε να κατεβάσουμε μια ιδέα. Το θέμα στο οποίο τελικά καταλήξαμε ήταν το «Έπρεπε λοιπόν να κατανοήσει πώς ονειρεύονται οι κλώνοι». Τελευταία στιγμή αφαιρέσαμε το «…πώς ονειρεύονται υπό γωνία οι κλώνοι» κάτι που σίγουρα θα μείωνε αισθητά τις συμμετοχές. Πολλοί ξεκίνησαν να γράφουν αμέσως, άλλοι φύγανε για τα ξενοδοχεία τους αλλά επέστρεψαν άυπνοι τα χαράματα, αλλά με την προθεσμία να λήγει το μεσημέρι και παράλληλα να τρέχουν άλλες εκδηλώσεις το πρωί, όσοι δεν θέλανε να χάσουν τίποτα, μπαινόβγαιναν στο ίντερνετ καφέ όλη τη νύχτα. Ομολογώ ζήλεψα φοβερά που φέτος στερήθηκα την αδρεναλίνη της ενεργού συμμετοχής. Το πρωινό του Σαββάτου μας καλημέρισε με ένα σύντομο ψιλόβροχο. Η πανέμορφη, βρεγμένη πλατεία του Δημαρχείου (πλατεία Μιαούλη), πήρε έστω για λίγο μια μελαγχολική, ρομαντική νότα. Ναι, ήταν επιτέλους σαν Φθινόπωρο, ευκαιρία για να φορέσω το φούτερ μου, αλλά η ψευδαίσθηση δεν κράτησε για πολύ. Εκεί στην πλατεία λοιπόν, ο ήλιος βγήκε ζεστός καθώς μαζευόμασταν όλοι στο καφενείο το «Ελληνικόν», 10:00 το πρωί, για την ζωντανή ανάγνωση των μεγάλων διηγημάτων που είχαν γραφτεί ειδικά για το φεστιβάλ, που το φετινό του θέμα ήταν «το κοντινό μέλλον.» Από τις οκτώ συμμετοχές ο Νίκος Αλμπανόπουλος είχε επιλέξει τέσσερα διηγήματα. Ήταν το «Απολύτως Ασφαλής» του Κώστα Χαρίτου («Σχέδιο Φράκταλ»), «Άνευ Όρων Σίτιση» του Παναγιώτη Κούστα («Έξι Εκατομμύρια Τρόποι Ζωής»), «Στον Επόμενο Φόνο» του Αλέκου Παπαδόπουλου («Λάθος Οδηγίες») και το «Ξανά προς τα Άστρα» του Νεκτάριου Χρυσού. Τα βιβλία των τριών πρώτων κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Τρίτων». Ο Νεκτάριος είναι δικηγόρος από την Κρήτη με πάθος την επιστημονική φαντασία και είναι μέλος της ΑΛΕΦ. Και τα τέσσερα διηγήματα, με το ξεχωριστό ταλέντο των δημιουργών τους, μας έκαναν να γελάσουμε, να αναλογιστούμε αλλά και να συγκινηθούμε. Ακολούθησε η ραδιοφωνική μετάδοση του δεύτερου θεατρικού του φεστιβάλ, το «Φοιτητική Ζωή», ξανά του Κώστα Χαρίτου, από τη θεατρική ομάδα Μίμου Άπτου, σε σκηνοθεσία της Γιάννας και της Μαρίας Ζωΐδου. Άλλος αγαπημένος μου σταθμός στο φεστιβάλ, κάθε χρόνο, είναι και η διάλεξη του Γιώργου Κατσαβού, υπεύθυνου του κινηματογραφικού τμήματος της ΑΛΕΦ. Φέτος το θέμα του ήταν «Ο Ερωτισμός στον Φανταστικό Κινηματογράφο». Στις 12:15, στον κινηματογράφο Παλλάς, απολαύσαμε την ενδιαφέρουσα έρευνα του κυρίου Κατσαβού με συνοδεία οφθαλμόλουτρου σε σλάιντς και βίντεο-κλιπ, καθώς παρέλασαν γυμνές και ημίγυμνες αμαζόνες, αιχμάλωτες μέσα στα στιβαρά μπράτσα ρομπότ, βρικολάκων, τεράτων και εξωγήινων. Με το μάτι σχεδόν χορτάτο και το στομάχι άδειο, στις 14:00 το ραντεβού είχε δοθεί στο ιταλικό εστιατόριο Άμβυξ, στο λιμάνι, για να δοκιμάσουμε την επίσημη πίτσα του φεστιβάλ. Ναι, είχαμε και επίσημη πίτσα, την «Πίτσα 2029» με μοτσαρέλα, σάλτσα ντομάτα, αβγό, φρέσκα σπαράγγια επιλογή πικάντικου σαλαμιού ή ζαμπόν! Συνοδευόταν από το επίσημο κρασί που έρεε σε αφθονία. Όχι πως αρκεστήκαμε σε αυτά μόνο. Δεν μπορούσαμε να μην δοκιμάσουμε τις υπέροχες μακαρονάδες του μαγαζιού και μνεία στην σαλάτα με τα χορταρικά, αβοκάντο και φέτες σολομού. Κάποιοι από μας, κι εγώ εννοείτε, σπεύσαμε αμέσως μετά στο Daidadi για το Quark Plus που είχαμε χάσει την προηγούμενη. Με μόλις μιάμιση ωρούλα για σιέστα, το πρόγραμμα συνέχισε δυναμικά στις 17:00. Στην Πινακοθήκη Κυκλάδων, δίπλα στον εκθεσιακό χώρο, ξεκίνησαν οι προβολές ταινιών επιστημονικής φαντασίας. Πρώτα η ταινία μεγάλου μήκους, κινουμένων σχεδίων, «Μικροί Εξωγήινοι, Μεγάλοι Μπελάδες», ακολουθούμενη από επιλογές του αθηναϊκού φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους SFF Rated. Στις 21:00 προβλήθηκε και η ταινία μεγάλου μήκους «Ο Άνθρωπος από τη Γη» του σκηνοθέτη Richard Schenkman, μια εξαιρετική ταινία βασισμένη σε ιστορία του γνωστού συγγραφέα Jerome Bixby. Και εδώ, απόγευμα Σαββάτου, οι συγκρούσεις με το φορτωμένο πρόγραμμα έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Οι επιλογές δίχασαν αρκετούς από εμάς καθώς διαλέγαμε με βαριά καρδιά τι θα βλέπαμε και τι θα χάναμε. Στις 17:30, η ομάδα Ακροποδητί παρουσίασαν τη χοροθεατρική παράσταση «Η Επόμενη Στιγμή» στον ανοιχτό χώρο του λιμενοβραχίονα της Ερμούπολης. Στις 20:00, στο βιβλιοπωλείο «Σελεφαΐς» ο Μιχάλης Μανωλιός («Σάρκινο Φρούτο» - Εκδόσεις «Τρίτων») είχε την παρουσίαση του δεύτερου του βιβλίου, «…και το τέρας», που είναι συλλογή διηγημάτων επιστημονικής φαντασίας, πολλά από τα οποία είχαν γραφτεί τα τελευταία πέντε χρόνια για το φεστιβάλ. Όλοι οι φίλοι του ήμασταν εκεί για να τον συγχαρούμε, να τον φέρουμε σε δύσκολη θέση με τα κομπλιμέντα μας και να κερδίσουμε ένα αντίτυπο με ειδική αφιέρωση. Στις 21:00, δεύτερο παγωτατζίδικο, το Django στην κεντρική αγορά, άρχισε να διαθέτει το δεύτερο επίσημο παγωτό του φεστιβάλ, το Space Balls (μικρά προφιτερόλ και πραλίνα). Ταυτόχρονα, στο Θέατρο Απόλλων έδινε συναυλία το τετραμελές ακουστικό σχήμα «Μητέρα Φάλαινα Τυφλή». Πλατσουρίζοντας στις νότες της έντεχνης μουσικής, αυτή η Φάλαινα μάζεψε πολλές θετικές κριτικές από όσους τυχερούς κατάφεραν να την παρακολουθήσουν. Το βράδυ του Σαββάτου, στην πλατεία του Δημαρχείου, όποιος σήκωνε το βλέμμα του στον νυχτερινό ουρανό, συναντούσε έκπληκτος τα γράμματα «εφ» να λικνίζονται στο φθινοπωρινό αεράκι, ένα εικαστικό installation του καλλιτέχνη Άγη Κελπέκη, μια δόση μαγείας προς τιμήν της επιστημονικής φαντασίας. Με την μεταμεσονύκτια προβολή στο Παλλάς, της πολύ καλής ταινίας City of Ember με τους Bill Murrey και Tim Robbins, έκλεισε και το πρόγραμμα του Σαββάτου. Κλασσικά, η Κυριακή όλων των φεστιβάλ ξεκινά στις 10:00 το πρωί, στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ερμούπολης, στο Δημαρχείο, με συζήτηση σε φανταστική θεματολογία. Φετινό θέμα: «Η Ελλάδα του 2029». Πέντε εισηγητές είχαν από ένα δεκάλεπτο να παρουσιάσουν μια προσωπική τους φανταστική, ραδιοφωνική εκπομπή, με τίτλο «Καλημέρα Ελλάδα» εκφωνημένη το 2029. Το πάνελ απάρτιζαν οι Κώστας Χαρίτος, Αλέκος Παπαδόπουλος, Γεωργία Βαρελά, Γιάννης Δαρζέντας, Γιώργος Παπαμανώλης και ο Γιάννης Πιταούλης. Ακούστηκαν «εκπομπές» εκπαιδευτικού, κοινωνικού, πολιτικού και αγροτικού ενδιαφέροντος. Σε αυτό το σημείο με κάλεσαν στην σύσκεψη της επιτροπής που θα έβγαζε τον νικητή του on-site διαγωνισμού. Για να ολοκληρώσω την «Ελλάδα του 2029» δανείζομαι την ανταπόκριση του Μιχάλη Μανωλιού: «Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση με ερωτήσεις και επανατοποθετήσεις. Το πάνελ προέβλεψε ότι αν και η τεχνολογική πρόοδος στην καθημερινή μας ζωή θα είναι σημαντική την επόμενη εικοσαετία, δεν θα έχουμε κάτι τόσο εντυπωσιακό όσο η εισαγωγή του internet στα σπίτια μας. Επίσης συμπέραναν ότι η ψαλίδα μεταξύ τεχνολογικής και κοινωνικής προόδου δεν θα κλείσει και πιθανόν να ανοίξει ακόμα περισσότερο.» Στις 12:00 το μεσημέρι, το ραντεβού ήταν στο καφενείο Μέγαρον για να ακούσουμε το τρίτο θεατρικό, το «Τίμημα μιας Κάποιας Ελευθερίας» των Νουκ Π. και Ν. Α. Λάμπη, από τη θεατρική ομάδα Σουρής και σε σκηνοθεσία του Γιάννη Δεσπύρη. Το έργο ήταν διασκευή ενός διηγήματος του Αλέκου Παπαδόπουλου, το «Καινή Σπορά». Ακολούθησε η ανακοίνωση των νικητών των διαγωνισμών του φεστιβάλ. Με ψηφοφορία κοινού, καλύτερη ταινία μικρού μήκους αναδείχτηκε το Rain του Nofre Moya (Ισπανία, 2006) (περίεργη βροχή γυαλιών σαρώνει την Ευρώπη) που είχε κερδίσει την αντίστοιχη κατηγορία και στο τελευταίο SFF-Rated Φεστιβάλ ταινιών Φανταστικού από το οποίο και ήρθε στο ΦΕΦΕ. Φέτος, το κοινό ψήφισε επίσης και για το καλύτερο μικρό διήγημα. Πρώτα με ισοψηφία βγήκαν τα 500άρια του Αλέκου Παπαδόπουλου και του διοργανωτή Νίκου Αλμπανόπουλου. Χώρια ψήφισαν και οι ίδιοι οι συγγραφείς και ανέδειξαν πρώτο το τρυφερό διηγηματάκι του Βαγγέλη Ευαγγελίου, ηθοποιού, ντόπιου ταλέντου και Πασπαρτού όλων των ραδιοφωνικών θεατρικών. Νικητήριο διήγημα του on-line διαγωνισμού αναδείχτηκε το «Επιχείρηση Σωτηρία» του Αργύρη Μπίρη, από τον Βόλο. Δεν υπήρξε ομοφωνία στην επιτροπή καθώς υπήρξε δυνατός ανταγωνισμός από το «Όπως Πάντα» της παιδοψυχολόγου Σοφίας Μπαχαράκη, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον διήγημα που πραγματευόταν πολύ θαρραλέα το θέμα της αιμομιξίας. Όπως άκουσα, το διήγημα της κυρίας Μπαχαράκη άναψε ζωηρότατες συζητήσεις στο απογευματινό πλοίο της επιστροφής. Τέλος, νικητήριο διήγημα του on-site διαγωνισμού ανακηρύχθηκε το «Όνειρα Γλυκά» του Κώστα Χαρίτου. Επίσης, ο Άγγελος Μαστοράκης διάβασε και το διήγημα της 8χρονης Άρτεμις Μανωλιού (κόρης του Μιχάλη), που πήρε επίσης μέρος, με μια ιστοριούλα 130 περίπου λέξεων. Μοιράστηκαν μπουκάλια κρασί στους νικητές και σε όσους βοήθησαν στη διεξαγωγή του φεστιβάλ, και ο κύριος Αλμπανόπουλος ανακοίνωσε τη λήξη του φεστιβάλ. «Ίσως πάλι του χρόνου» ψιθύρισε και σπαρτάρισαν οι καρδούλες μας. Τέλειωσε λοιπόν και μου έμειναν τόσες πολλές γλυκές αναμνήσεις. Και δεν είναι μόνο όλα όσα σας έγραψα παραπάνω. Γιατί τι είναι τελικά ένα φεστιβάλ; Βιβλία διαβάζουμε, μουσική ακούμε, ταινίες βλέπουμε και στις άλλες στιγμές της ζωής μας, όλον τον χρόνο. Είναι και τα πιο προσωπικά, τα τόσο συναισθηματικά και αδιόρατα ερωτικά που μας γεμίζουν, και μας ολοκληρώνουν καθώς υπερβαίνουμε την καθημερινότητα μας εδώ, με παρέα. Δεν είναι τα μαγευτικά χρώματα της κουκλίστικης Ερμούπολης; Τα βλέμματα και τα χαμόγελα φίλων και αγνώστων, με τις μοιρασμένες μας φανταστικές εμπειρίες; Καταγράφονται πολύτιμα μέσα μας και μένουν εκεί για να αναστατώνουν συγκλονιστικά τις μνήμες μας. Και ναι, δύσκολα περιγράφονται. Όχι από αυτόν τον ταπεινό γραφιά. Θα δανειστώ πάλι το ταλέντο ενός άλλου, του σεβαστού φίλου Μιχάλη Μανωλιού, του οποίου το φινάλε για την κοινή αυτή εμπειρία που κατέγραψε για το sff.gr ζήλεψα: «Αν περάσαμε καλά; Δεν γράφω 5.000 λέξεις για κάθε Σαββατοκύριακο της ζωής μου. Και προσπαθήστε να φανταστείτε τα υπόλοιπα, τις προσωπικές συζητήσεις, την από κοντά διαπροσωπική επικοινωνία και κυρίως το συναίσθημα ότι είμαι άρρωστός με το σωστό πράγμα και βρίσκομαι ανάμεσα σε φίλους συνασθενείς. Αν μετά από πέντε ΦΕΦΕ, με ρωτήσετε ποιο είναι το ένα και μοναδικό πράγμα που σημαίνει το Φεστιβάλ, θα έλεγα αυτό.» Σας ευχαριστώ κύριε Αλμπανόπουλε. Παρακαλώ, μην μας ραγίσετε την καρδιά του χρόνου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted November 13, 2009 Share Posted November 13, 2009 Πολύ φαί, πολύ κρασί, και πολύ εφ... Μου ακούγεται πάρα πολύ καλή συνταγή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted November 13, 2009 Share Posted November 13, 2009 Πολύ φαί, πολύ κρασί, και πολύ εφ... Μου ακούγεται πάρα πολύ καλή συνταγή. Και εσύ απουσίαζες επειδή... α)... β)... γ)... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mistseeker Posted November 13, 2009 Share Posted November 13, 2009 Ωραίο άρθρο, Ντίνο (αν και όντως σεντόνι ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
sadorinius Posted November 15, 2009 Share Posted November 15, 2009 Ευχαρστώ πολύ παιδιά για τα σχόλιά σας για το διήγημα "όπως πάντα" Ελπίζω να τα πούμε του χρόνου - ή του παραχρόνου - στο επόμενο φεστιβάλ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted November 30, 2009 Share Posted November 30, 2009 (edited) Τελευαίος και καταϊδρωμένος (ναι ΤΩΡΑ έφθασα στις φωτογραφίες του Οκτωβρίου ), θα βάλω και εγώ μερικές φώτο από το 5ο ΦΕΦΕ ;) Αρχίζω με μία από την πρώτη μέρα, τη γάτα με τα ματια με τα 2 χρώματα (έτσι βγήκε για κάποιο λόγο). Edited December 4, 2009 by SpirosK Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 1, 2009 Share Posted December 1, 2009 (edited) Μέρα 2: Ο Άγιος Νικόλαος είναι η πιο ΕΦ εκκλησία. EVER! Στην ανάγνωση των μεγάλων διηγημάτων Στη διάλεξη του κου. Κατσαβού Στην Επίσημη Πίτσα του Φεστιβάλ!! (εμένα μου άρεσε πάντως!) Στην προβολή κάποιων ταινιών μικρού μήκους και της καλύτερης που (δεν) είδατε! )) Edited December 4, 2009 by SpirosK Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 6, 2009 Share Posted December 6, 2009 Μέρα 3 Τελευταίο πρωινό στη Σύρο Ραδιοφωνικές Εκπομπές από το έτος 2029 (Ξεκίνησαν καλά μεν...) (...αλλά σύντομα ο διοργανωτής απελπίστηκε) )) (ενώ κάποιος καραδοκούσε ) (και κάποιος είχε εξαντληθεί τόσο που κοιμόταν, όμως δε θα ανεβάσω φωτογραφία από αυτό ) Τέλος, πήγαμε στο καφέ για την Τελετή Λήξης! And that's that!! Χρόνια Πολλά Νίκο και ελπίζω του χρόνου να γίνει το 6ο!!!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 12, 2009 Share Posted December 12, 2009 (edited) Ας βάλω κι εγώ τις καλλιτεχνικές μου: Η ακουστική εκδοχή του συγκροτήματος της Μητέρας Φάλαινας Τυφλής Θέατρο Απόλλων Edited December 12, 2009 by twocows Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.