Jump to content

Ευπώλητα 2009


Arachnida
 Share

Recommended Posts

Πλάκα πλάκα, το "Χρυσηίδα" είναι αιτιατική. Μήπως να τους έλεγε κανείς και την ονομαστική (Χρυσηίς); Και ναι μιλάει για τη Νέα Ελληνική.

Κάποτε ίσως ήταν μόνο αιτιατική. Εδώ και 300+ χρόνια είναι ΚΑΙ ονομαστική (όπως η Ατλαντίδα, η Αρτέμιδα, η πλημμυρίδα, ο άρχοντας, ο μέλλοντας).

 

Υ.Γ: Από πότε άρχισαν οι διαφημίσεις στο sff :whistling: ;

Μα υπήρχαν ανέκαθεν!

 

 

OK, OK, on topic, I know...

Edited by odesseo
Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Πολύ ευχάριστο να διαβάζω "...Διαχρονικό ποιητικό μπεστ σέλερ είναι το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (Ίκαρος) με 10.000 αντίτυπα τον χρόνο ενώ η συγκεντρωτική Ποίησή του έχει ξεπεράσει τα 40.000 αντίτυπα. ..." μ' ακούς;

Link to comment
Share on other sites

Η Λένα Μαντά είναι αδιαμφισβήτητη μία από τις δύο λογοτεχνικές σούπερ σταρ των τελευταίων ετών. Τα τρία τελευταία βιβλία της έχουν πουλήσει αστρονομικούς αριθμούς και συνεχίζουν να πουλάνε με το τσουβάλι. Νομίζω πουλάει περισσότερο από οποιοδήποτε Έλληνα τραγουδιστή αυτή τη στιγμή (ίσως με εξαίρεση τον Χατζηγιάννη). Το αναφέρω ως μέτρο σύγκρισης, γιατί μπορεί να παίζουν μέρα νύχτα στα κανάλια διάφοροι, αλλά μία συγγραφέας τους κάνει σκόνη κουνώντας το μικρό της δαχτυλάκι. Αυτό από μόνο του είναι άξιο σεβασμού.

Κεντρικό θέμα στα βιβλία της είναι ο έρωτας, ενώ στο προτελευταίο η ιστορία ήταν η μυθιστορηματική αυτοβιογραφία της (δεν αναφερόταν πουθενά, το άκουσα από την ίδια).

Η δεύτερη σταρ είναι η Δημουλίδου, πρώην αεροσυνοδός. Μεγάλες πωλήσεις, μία πρόσφατα πολυσυζητημένη μεταγραφή και πολλούς-πολλούς φανατικούς αναγνώστες. Έχει γράψει αρκετά -ας πούμε- φεμινιστικής κατεύθυνσης, αλλά τη μεγαλύτερη επιτυχία την έκανε με το "Φιλί του Δράκου", ένα αστυνομικό μυστηρίου.Το προηγούμενό της (Σουίτα στον παράδεισο) ήταν συλλογή με προσωπικές της σκέψεις και φιλοσοφικούς στοχασμούς πάνω σε οτιδήποτε επηρεάζει τη ζωή μας. Αν θα ήθελα να το περιγράψω καλύτερα θα έλεγα ότι ήταν ένα λογοτεχνικό Zeitgeist. Χαρακτηριστικό του ήταν οι επιθέσεις ενάντια στην εκκλησία. Φέτος η Δημουλίδου επέστρεψε με θέμα τον έρωτα.

 

Γενικά απέναντί στο πρόσωπό τους υπάρχει ένας (στα όρια της εμπαθειας) σνομπισμός, κυρίως από τα αυτοαποκαλούμενα πιο σοβαρά ρεύματα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Πριν από λίγες εβδομάδες, δε, ξέσπασε και μεγάλη διαμάχη μεταξύ αυτών των δύο και του Κούρτοβικ.

 

Προσωπικά έχω διαβάσει και Δημουλίδου (Το φιλι του δράκου και Τα δάκρυα του Θεου-είναι η ιστορια της ζωης μιας , εχμ, εκδιδομενης) και Μαντά (Το Θεανώ, η λυκαινα της Πολης-έχω τρέλα με ό,τι έχει να κάνει με Κωνσταντινούπολη, ακομη και σε Αρλεκιν!) και δε με χαλάσανε και τοοοοοοσο! Αν μη τι αλλο, δεν αμολανε βατραχια στον τροπο που χειριζονται τα ελληνικα, δεν παριστάνουν κάτι διαφορετικό από αυτο που είναι (συγγραφεις βιβλίων προορισμένων για διασκέδαση κι όχι για ψυχαγωγία) και στην τελική ανάλυση, χρειαζονται κι αυτά! Δεν μπορεις κάθε μέρα να διαβαζεις βαρια κουλτούρα (θα πονέσει το κεφαλι στο τελος) Εμπάθεια απέναντι στα προϊοντα λαϊκης κατανάλωσης από κάτι δηθεν κουλτουριαρηδες υπήρχε και θα υπάρχει πάντα. Κι η κριτική του Κουρτοβικ είναι στα ορια της εμπάθειας (κι ίσως και της ζηλειας)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

  • Upcoming Events

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..