DinoHajiyorgi Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Αυτό είναι το πρότυπο προς το οποίο θα θέλαμε να κινηθεί η ελληνική αγορά φανταστικού; Αν θέλεις να εξελιχθεί και να προοδέψει και από συγγραφείς που παίρνουν το έργο τους στα σοβαρά, ναι. Έτσι είναι. Αν θέλεις τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Αν επικροτείς τον έλληνα λαϊκό καλλιτέχνη, που καθισμένος στο καφενείο γράφει ποίηση στο τεφτεράκι του, έναν στίχο - δύο γύρες το κομπολόι, τότε η σημερινή κατάσταση είναι μια χαρά ως έχει. Εγώ γονατιστός προσεύχομαι για την πίεση που γράφεις, φτάνει να μπορώ να ζω από το επάγγελμα μου. Αν μου βγάζει τα προς το ζειν, αυτή η πίεση δεν είναι πίεση αλλά γαργάλιμα, επειδή το αγαπώ αυτό που κάνω. Κινηματογράφο σπούδασα. Λούκας ήθελα να γίνω. Αυτοί οι σκηνοθέτες δεν κάνουν τις ταινίες τους ξαπλωμένοι σε ανάκλιντρα. Δημιουργούν με τα χνώτα του στούντιο να καίει τον σβέρκο τους. Έτσι πάει. Θέλεις να σε πληρώνουν για να σε κουβαλούν τέσσερις γαλάτες στον ώμο τους; Σε ποιον πλανήτη; Και τα "υπάλληλος για το ζειν, τέχνη για την προσωπική ικανοποίηση" τα ξέρω. Αν σου αρέσει έτσι κάνε το φυσικά. Παράπονα όμως μην έχεις. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Είσαι σίγουρη ότι "τα ζεστά ευρώπουλα που θα πέφτουν στην τσέπη κάθε μήνα για να μπορεί ο συγγραφέας, όπως και κάθε επαγγελματίας, να δώσει στην ΔΟΥΛΕΙΑ του τον καλύτερο εαυτό του" είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή; Δηλαδή επικροτούμε την "επαγγελματοποίηση" / εμπορευματοποίηση με απάνθρωπους όρους αγοράς; Προσωπικά ψιλοέφριξα όταν διάβασα τη συνέντευξη του Σίγκλερ, όπου περιγράφει πως "δουλεύει" 8-18 ώρες τη μέρα και πάντα έχει σκληρές διορίες να τον πιέζουν. Μιλάμε για την απόλυτη καταπίεση, για κάτι που υποτίθεται πως σου αρέσει. Αυτό είναι το πρότυπο προς το οποίο θα θέλαμε να κινηθεί η ελληνική αγορά φανταστικού; Είναι δική του επιλογή βασικά. Όταν επιλέγεις να είσαι επαγγελματίας και θες να είσαι καλός δίνεις όλον σου τον εαυτό στη δουλειά σου. Συνεχίζει να σου αρέσει όμως, για αυτό δεν τα παρατάς για να κάνεις κάτι άλλο. Αν καταλαβα καλά, από όσα διάβασα, ο εκδοτικός οίκος του δικού σας του Χατζηγιώργη, δεν έχει εκδόσει ακόμη κανένα βιβλίο του; ! ! Ναι. Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Αν καταλαβα καλά, από όσα διάβασα, ο εκδοτικός οίκος του δικού σας του Χατζηγιώργη, δεν έχει εκδόσει ακόμη κανένα βιβλίο του; ! ! Περιμένω να μου βγάλουν το πρώτο. Εκείνο που με ενοχλεί είναι το άλλο: Έχω συμβόλαιο μαζί τους όπου πρέπει να δουν πρώτοι αυτοί ό,τι γράψω πριν το δείξω σε άλλους. Και δεν έχουμε επαφή για να τους τα δώσω να τα διαβάσουν. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 ΟΚ με το "είναι δική σου επιλογή", αλλά όταν έχεις προθεσμίες και ζεις από αυτό, για ποια επιλογή μιλάμε; Με τους ρυθμούς της αγοράς θα πεθάνεις της πείνας αν "αναλάβεις" λίγες "δουλειές" για να μη σου βγει το λάδι. Αν από την άλλη αναλάβεις πολλές δουλειές , θα ζεις στην καταπίεση και στο άγχος. Αυτό είναι το όραμά μας γιατί έτσι "θα αναπτυχθεί στα σοβαρά η εγχώρια συγγραφή";;;; Καλύτερα να μην έγραφα καθόλου!! Τι να σας πω βρε παιδιά, και με όλο τον σεβασμό, αλλά εγώ αυτόν τον μαζοχισμό ποτέ δεν τον καταλάβαινα. Ναι, προφανώς κάποιος σκέφτεται "γα***μαι που γα***μαι στη δουλειά 8-12 ώρες ημερησίως, τουλάχιστον ας κάνω κάτι που μου αρέσει". Αλλά το θέμα είναι νομίζω ευρύτερο, καθώς γενικότερα δε θα έπρεπε να παρακαλάμε να γα***στε στη δουλειά. Δηλαδή το ζήτημα ξεφεύγει από τη συγγραφή και τον "λαϊκό καλλιτέχνη που γράφει ξαπλωμένος σε ανάκλιντρο". Ποτέ δεν κατάφερα να αντιληφθώ αυτή την "ηθική της εργασίας" (βλ. βεμπεριανές προτεσταντικές ρίζες του καπιταλισμού κλπ) και την αξιωματική ηθικολογία περί "αξιοσύνης", "επαγγελματισμού" κλπ. Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 ΟΚ με το "είναι δική σου επιλογή", αλλά όταν έχεις προθεσμίες και ζεις από αυτό, για ποια επιλογή μιλάμε; Την δική μου. Για μένα. Δεν την επιβάλω σε κανέναν άλλον. Τι σε ενοχλεί ακριβώς JohnMad; Γιατί δεν προσαρμόζεται το σύστημα στους δικούς σου ρυθμούς; Τι ρυθμοί είναι αυτοί; Τι είδους εκδοτικό οίκο ονειρεύεσαι; Πόσους συγγραφείς με τους δικούς σου ρυθμούς θα έβλεπες να έχει αυτός ο εκδοτικός οίκος και να επιβιώνει στην αγορά και να μπορεί να πληρώνει εσένα και τους υπαλλήλους του; Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 ΟΚ με το "είναι δική σου επιλογή", αλλά όταν έχεις προθεσμίες και ζεις από αυτό, για ποια επιλογή μιλάμε; Με τους ρυθμούς της αγοράς θα πεθάνεις της πείνας αν "αναλάβεις" λίγες "δουλειές" για να μη σου βγει το λάδι. Αν από την άλλη αναλάβεις πολλές δουλειές , θα ζεις στην καταπίεση και στο άγχος. Αυτό είναι το όραμά μας γιατί έτσι "θα αναπτυχθεί στα σοβαρά η εγχώρια συγγραφή";;;; Καλύτερα να μην έγραφα καθόλου!! Τι να σας πω βρε παιδιά, και με όλο τον σεβασμό, αλλά εγώ αυτόν τον μαζοχισμό ποτέ δεν τον καταλάβαινα. Ναι, προφανώς κάποιος σκέφτεται "γα***μαι που γα***μαι στη δουλειά 8-12 ώρες ημερησίως, τουλάχιστον ας κάνω κάτι που μου αρέσει". Αλλά το θέμα είναι νομίζω ευρύτερο, καθώς γενικότερα δε θα έπρεπε να παρακαλάμε να γα***στε στη δουλειά. Δηλαδή το ζήτημα ξεφεύγει από τη συγγραφή και τον "λαϊκό καλλιτέχνη που γράφει ξαπλωμένος σε ανάκλιντρο". Ποτέ δεν κατάφερα να αντιληφθώ αυτή την "ηθική της εργασίας" (βλ. βεμπεριανές προτεσταντικές ρίζες του καπιταλισμού κλπ) και την αξιωματική ηθικολογία περί "αξιοσύνης", "επαγγελματισμού" κλπ. Μπορείς πάντα να κάνεις ότι κάνουν και πολλοί άλλοι συγγραφείς που απλά γράφουν ως δεύτερη δουλειά (πχ ο φίλος μας ο VanDerMeer). Αν επιλέξεις όμως να το κάνεις full time στις δύσκολες σημερινές αγορές, τότε ναι, θα πιεστείς όσο δεν πάει με τις διορίες για να έχεις αρκετά χρήματα βαράς τόση δουλειά. ΥΓ: Η αδερφή μου που είναι επιμελήτρια εκδόσεων μη νομίζεις ότι βαράει λιγότερες ώρες δουλειάς την ημέρα btw. Αλλά έτσι πάνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) Εννοούσα Ντίνο ότι κανείς δεν έχει επιλογή. Εσύ δεν επιβάλλεις τίποτα σε εμένα, αλλά το εκδοτικό κατεστημένο, το άδειο στομάχι και το ευρύτερο σύστημα συνεργάζονται για να επιβάλλουν πράγματα και στους δυο μας. Το πρόβλημα είναι ότι παίρνεις ως δεδομένη την αγορά ---και όπως είπα πριν το ζήτημα είναι πολύ ευρύτερο από τη συγγραφή. Εκεί που η αγοραιοποίηση έχει φτιάξει έναν απάνθρωπο, καταπιεστικό κόσμο, εσύ ζητάς περισσότερη αγοραιοποίηση και περισσότερη καταπίεση (και μάλιστα στην τέχνη). Με ποιο κίνητρο; Κάποια απροσδιόριστη και αυθαίρετα καθορισμένη "σοβαροποίηση" της εγχώριας συγγραφής; Κάτι παρόμοιο λένε και οι τεχνοκράτες: δεν πειράζει που το περιβάλλον καταστρέφεται, οι μισθοί πέφτουν και οι αυτοκτονίες αυξάνονται, αρκεί να παρουσιάζει "ανάπτυξη" η "εθνική οικονομία". Τα περί "γαργαλήματος" που ανέφερες πριν Ντίνο η προσωπική μου πείρα μού έχει δείξει ότι (για εμένα τουλάχιστον) δεν ισχύουν: οτιδήποτε κάνω καθημερινά υπό πίεση για 8-12 ώρες καταλήγω να το απεχθάνομαι, όσο και αν το αγαπώ ως χόμπι. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι πουθενά σε εμένα ως παράδειγμα καθώς δεν έχω προσωπικά φιλοδοξίες σταδιοδρομίας στη συγγραφή. Αυτοί που έχουν καλώς έχουν, ειδικά οι ταλαντούχοι, αλλά συνεχίζω να μην κατανοώ αυτό που βλέπω ως μαζοχισμό. Αλλά τώρα η συζήτηση έχει ξεφύγει και το σταματώ εδώ. Εδιτ: Νιχίλιο, απλώς ενισχύεις το point μου. Σ' ευχαριστώ :-) Edited October 4, 2009 by JohnMad Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Εννοούσα Ντίνο ότι κανείς δεν έχει επιλογή. Εσύ δεν επιβάλλεις τίποτα σε εμένα, αλλά το εκδοτικό κατεστημένο, το άδειο στομάχι και το ευρύτερο σύστημα συνεργάζονται για να επιβάλλουν πράγματα και στους δυο μας. Ένας καθηγητής μου είχε γράψει κάποτε κάτι πολύ σωστό: Η παραίτηση είναι πάντα μια επιλογή. Απλά ο εκάστοτε συγγραφέας ψάχνει να βρει μια δουλειά που θα του δίνει τα απαραίτητα για να ζήσει και του αφήνει 1-2 ώρες την ημέρα για γράψιμο, εκμεταλλεύεται τα ΣΚ και γράφει το έργο του. Αν καταφέρνει να γράφει 1000 λέξεις την ημέρα (που δεν είναι τόσο δύσκολο αν είσαι έμπειρος) βγάζει κάπου 365000 λέξεις το χρόνο, που μπορεί να είναι άνετα έως και 4 βιβλία! Αν μέσα σε αυτόν τον μέσο όρο πετάξει και χρόνο για ξαναγραψίματα και διορθώσεις τότε ναι, μπορεί να έχει 2 μικρά ή ένα μεσσαίου μεγέθους βιβλίο έτοιμο το χρόνο και με τα έσοδα από τις πωλήσεις βγάζει έναν ή δύο έξτρα μισθούς (αν έχει κοινό και πουλάει αρκετά) Όταν όμως επιλέγεις να κάνεις full time συγγραφή τότε δεν κυνηγάς 2-3 μισθούς αλλά 13 μισθούς το χρόνο, αυτή είναι η διαφορά. ΥΓ: Και πιστεύω ότι το βλέπεις τόσο ρομαντικά επειδή ακριβώς, όπως λες, δεν έχεις φιλοδοξίες για συγγραφική καριέρα. Κάποιοι από εδώ έχουμε κάνει το κυνήγι της βίωμά μας και το βλέπουμε κάπως πιο κυνικά το θέμα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) Μα δεν είναι ζήτημα κυνικότητας. Το θέμα είναι ότι παίρνετε ως δεδομένη την αγορά και την καταπίεση με ένα σκεπτικό του τύπου "τι να κάνουμε, έτσι είναι ο κόσμος", και πασπαλίζοντας την επιλογή σας (τουλάχιστον ο Ντίνος) με λίγη ηθικολογία περί εργασίας και "επαγγελματισμού". Χωρίς παρεξήγηση και με γνώση του ότι ο Ντίνος, ως αρκετά μεγαλύτερος και πολυταξιδεμένος, έχει περισσότερη "πείρα ζωής"... Και για να επιστρέψουμε κάπως στο θέμα, όταν μιλάμε για 13 μισθούς τον χρόνο μιλάμε αναγκαστικά για διεθνή αγορά, άρα κείμενο στα αγγλικά, έτσι; Edited October 4, 2009 by JohnMad Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Μα δεν είναι ζήτημα κυνικότητας. Το θέμα είναι ότι παίρνετε ως δεδομένη την αγορά και την καταπίεση με ένα σκεπτικό του τύπου "τι να κάνουμε, έτσι είναι ο κόσμος", και πασπαλίζοντας την επιλογή σας (τουλάχιστον ο Ντίνος) με λίγη ηθικολογία περί εργασίας και "επαγγελματισμού". Χωρίς παρεξήγηση και με γνώση του ότι ο Ντίνος, ως αρκετά μεγαλύτερος και πολυταξιδεμένος, έχει περισσότερη "πείρα ζωής"... Και για να επιστρέψουμε κάπως στο θέμα, όταν μιλάμε για 13 μισθούς τον χρόνο μιλάμε αναγκαστικά για διεθνή αγορά, άρα κείμενο στα αγγλικά, έτσι; Αν κάποιος έλληνας πουλάει 60+ χιλιάδες αντίτυπα νομίζω ότι μπορεί να χτυπήσει άνετα τους 13 μισθούς ίσως και τους 20. Το ίδιο κι αν κάνει πχ δουλειά αρθρογράφου ή μεταφραστή για να συμπληρώσει εισόδημα ή του πληρώσουν τηλεοπτικά/κινηματογραφικά δικαιώματα για το έργο του. Αν κάνει πωλήσεις και έχει και κατάλογο πίσω του που συνεχίζει να πουλάει και κάνει τακτικά επανεκδόσεις. Αν το ψάξουμε θα βρούμε 50 ή και περισσότερους Έλληνες που κατά βάση ζουν από τη συγγραφή. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) Ίσως... δεν το έχω πολυψάξει... αλλά έχω την εντύπωση ότι για να κάνεις 60+ χιλιάδες πωλήσεις πρέπει το βιβλίο σου να λέγεται "Έρωτας στη Σμύρνη" Ας πούμε πόσοι είχαν διαβάσει Μάρκαρη προτού μεταφερθούν τα βιβλία του στην τηλεόραση; Edited October 4, 2009 by JohnMad Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Ίσως... δεν το έχω πολυψάξει... αλλά έχω την εντύπωση ότι για να κάνεις 60+ χιλιάδες πωλήσεις πρέπει το βιβλίο σου να λέγεται "Έρωτας στη Σμύρνη" Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι τις έχει κάνει νομίζω. Και ναι, έτσι πρέπει να λέγεται, δεν ισχυρίστηκα ποτέ ότι θα πουλούσαν τόσο οι "περιπέτειες του Θορβιλ του νάνου". Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Άρα δε μιλάμε για σουφουφου... Αν και τώρα που το σκέφτομαι ίσως να πουλούσε πολύ ένα βιβλίο εναλλακτικής ιστορίας όπου οι Έλληνες κερδίζουν τον πόλεμο της Μικράς Ασίας κλπ μπλα κακοί τούρκοι μπλα... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Άρα δε μιλάμε για σουφουφου... Αν και τώρα που το σκέφτομαι ίσως να πουλούσε πολύ ένα βιβλίο εναλλακτικής ιστορίας όπου οι Έλληνες κερδίζουν τον πόλεμο της Μικράς Ασίας κλπ μπλα κακοί τούρκοι μπλα... O Λαικόπουλος μια χαρά πουλάει και είναι καθαρό science fantasy. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 :DΣωστός, αλλά τεχνικά δεν τα πουλάει ως μυθοπλασία. Κάποιος μπορεί να βρεθεί όμως να γεμίσει το μυθοπλαστικό κενό (το έχουν ψιλοκάνει βέβαια ήδη οι "θαυματουργοί ψιθυροι του Ερμή" και άλλα παρόμοια) Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Σε ένα χωριό ζουν πέντε. Δύο από αυτούς είναι ο DinoHajiyorgi και ο John Mad. «Θέλω να γίνω συγγραφέας» λέει ο Τζον. «Κι εγώ εκδότης» λέει ο Ντίνος. «Θα γράψω» ο Τζον. «Θα σε εκδώσω» ο Ντίνος. Γράφει ο Τζον. Το πάει στον Ντίνο. Ο Ντίνος το περνάει στην πρέσα και βγάζει τρία βιβλία. Τα βάζει στη βιτρίνα. Έρχονται οι άλλοι τρεις του χωριού και τα αγοράζουν. Μοιράζονται τα κέρδη ο Τζον και ο Ντίνος, πάνε κάνουν ψώνια, τρώνε ψωμάκι και χορταίνουν. Κάθονται τώρα και χωνεύουν. «Άντε γράψε» λέει ο Ντίνος. «Πάλι;» ρωτάει ο Τζον. «Αύριο τι θα φάμε; Δεν θα πεινάσουμε αύριο;» ρωτάει ο Ντίνος. Πασχίζει, ιδρώνει και λίγο αυτή τη φορά, βγάζει ο Τζον και δεύτερο χειρόγραφο. Το τυπώνει ο Ντίνος. Τρία βιβλία, τρεις πελάτες, φράγκα, ψωμάκι, καλή χώνεψη. «Γράψε.» «Μα πάλι;!» «Κι όταν πεινάσουμε;» Επαναλάβατε μοτίβο εις τριπλούν, βάλτε περισσότερο ιδρώτα, και σαν καινούργιο τις παραγγελίες που ξεμυτίζουν από τα διπλανά χωριά. «Τζον γράψε…» «Βρε α παράτα με καπιταλιστή, εκμετάλλα! Δεν γράφω!» «Και τι θα φας;» «Θα πάω να οργώσω χωράφια.» «Κι εγώ τι θα φάω;» «Πάνε να οργώσεις κι εσύ χωράφια.» Πέντε ζουν στο χωριό. Κανένας τους συγγραφέας. Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Ωραία ιστορία. Αλλά λαμβάνει αξιωματικά ως δεδομένο το ότι μόνη εναλλακτική επιλογή απέναντι στο σημερινό τερατούργημα είναι η φεουδαρχική αγροτική τάξη πραγμάτων όπου όλοι ολημερίς "όργωναν χωράφια" Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Ωραία ιστορία. Αλλά λαμβάνει αξιωματικά ως δεδομένο το ότι μόνη εναλλακτική επιλογή απέναντι στο σημερινό τερατούργημα είναι η φεουδαρχική αγροτική τάξη πραγμάτων όπου όλοι ολημερίς "όργωναν χωράφια" Καλά ρε Τζον ΧΡΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ, βάλε εσύ ό,τι νομίζεις στα εισαγωγικά. Εγώ ήθελα να σου δείξω γιατί λειτουργεί όπως λειτουργεί το πράγμα! Όλοι πρέπει να ζήσουμε, και οι εκδότες! Δεν θέλεις να σε πιέζουν πάνε να βρεις τον ονειρεμένο εκδότη! Enough με τις κόκκινες παντιέρες! Link to comment Share on other sites More sharing options...
JohnMad Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) Το πράγμα λειτουργεί όπως λειτουργεί για καθαρά πολιτικούς λόγους, αλλά επειδή εδώ είναι λογοτεχνικό φόρουμ εγώ είπα πριν από αρκετά ποστ ότι σταματώ εκεί. Τα περί κόκκινων παντιερών δεν τα σχολιάζω (μάλλον θα επηρεάστηκες από το ότι είναι μέρα εκλογών). Δίνω αυτό το λινκ για να διευκρινήσω καλύτερη τη θέση μου και το λήγω εδώ: http://en.wikipedia....olition_of_Work Edited October 4, 2009 by JohnMad Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Πότε πήγαμε απ' την συγγραφή στον καπιταλισμό, χαμπάρι δεν πήρα. :Ρ Αλλά, ναι, Τζον, είτε σ' αρέσει, είτε όχι, ο ΣΩΣΤΟΣ επαγγελματίας, είτε είναι καρδιοχειρούργος, είτε καθηγητής στο ΜΙΤ, είτε συγγραφέας, είτε συλλέκτης απορριμάτων, ΟΦΕΙΛΕΙ στον εαυτό του και στα λεφτά που παίρνει να κάνει την δουλειά για την οποία πληρώνεται και να την κάνει καλά (εξαιρούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι). Πάντα υπάρχουν επιλογές. Κάνε μια άλλη δουλειά, με λιγότερες απαιτήσεις (και λιγότερα λεφτά). "Βολέψου" στο δημόσιο και ξύνε τ' απαυτά σου. Παντρέψου μια πλούσια να σε τρέφει. Παίξε τζόκερ. Γίνε συνδικαλιστής κι απαίτησε εξαήμερο Σαββατοκύριακο και 3ωρη εργασία με 2.000 ευρώ βασικό μισθό. Χμ, όχι, αυτό είναι δημόσιος υπάλληλος, πάλι τα μπέρδεψα. Τέσπα, στο θέμα μας. Ο εκδοτικός οίκος, για να μπορεί να εκδίδει βιβλία, πρέπει να έχει κέρδη. Για να έχει κέρδη, πρέπει να εκδίδει βιβλία. Για να γίνουν αυτά τα δύο, πρέπει κάποιος να τα γράψει. Κι όπως ακριβώς θα δούλευες για οποιοδήποτε αφεντικό, πλην του δημοσίου, πρέπει να δουλέψεις και για τον εκδότη σου και μάλιστα πολύ πιο σκληρά, γιατί δεν μιλάμε για μια δουλειά που πάει τυφλοσούρτι, αλλά για μια που χρειάζεται συνεχή δημιουργία. Δεν μπορείς να την κόψεις αλλιώς την πίτα. Αλλά μπορείς να γράψεις ένα βιβλίο για τον ιδεατό κόσμο στον οποίο τα βιβλία γράφονται δύο δύο την βδομάδα με μια ωρίτσα κόπο κάθε μέρα. Ή αλλιώς, να διαβάσεις τις συνεντεύξεις του Μάστερτον, που κάνει ακριβώς αυτό. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest melissoula Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) Τέσπα, στο θέμα μας. Ο εκδοτικός οίκος, για να μπορεί να εκδίδει βιβλία, πρέπει να έχει κέρδη. Για να έχει κέρδη, πρέπει να εκδίδει βιβλία. .... Αναρωτιέμαι άν δουλεια του εκδότη ειναι να "δημιουργεί" κέρδη. Θέλω να πώ όλα έιναι μερίδες αγοράς. Τι μας νοιάζει άν οι διανοούμενοι, ή, αν το προτιμάτε έτσι, "ποιοτικοί" αναγνώστες στην Ελλάδα είναι πέντε ή εκατόνπενήντα χιλιάδες; Αυτό που μας νοιάζει είναι, βγάζοντας ενα βιβλίο γι'αυτους, να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον. Πρέπει λοιπόν να είναι ένα βιβλίο, σε κάθε κατηγορία, πέρα από τα συνηθισμένα. Σέξ είναι η κατηγορία; Αυτό πρέπει να έχει ερισσότερο σεξ. Αστυνομικό; Αυτό να έχει περισσότερη και πιο αληθοφανή πλοκή. Φιλοσοφία; Εκεί πιά κι άν πρέπει να λέει εντελως καινούργια πράγματα και να προτείνει λύσεις αντί για μόνιμη γκρίνια. Ο εκδότης λοιπόν που αναζητά βιβλία συνταγές, σίγουρα, σε οποιαδήπότε κατηγορία, μάλλον είναι ένας εκδότης που δεν δημιουργεί κέρδη. Γιατί το "σίγουρο" είναι κάτι ήδη δοκιμασμένο αρα έχει ήδη δόσει τη δόξα και τις πωλήσεις του αλλού. Επίσης δεν είναι καινούργιο. Οπως και να έχει εκπλήσσομαι που ένα συγγραφέα που όλοι σας όπως διαβάζω εδώ θεωρείτε πάρα πολύ ταλαντούχο, ο συγκεκριμένος εκδότης στο τοπικ που έτυχε να διαβάσω, το ΟΞΥ, δεν τον προωθεί καθόλου. Κάτι που μάλλον έρχεται στα λόγια μου σχετικά με τον σημαντικότατο ρόλο των εκδοτών στο τελικό συνολικό αποτέλεσμα της Ελληνικής συγγραφικής σκηνής. Στο ίδιο τοπικ είδα ότι και ένα άλλο μέλος σας βραβεύτηκε στον εν λόγω διαγωνισμό. Συγχαρητήρια. Κι εκείνον δεν τον έχουν εκδόσει επίσης; Edited October 4, 2009 by melissoula Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Αναρωτιέμαι άν δουλεια του εκδότη ειναι να "δημιουργεί" κέρδη. Θέλω να πώ όλα έιναι μερίδες αγοράς. Τι μας νοιάζει άν οι διανοούμενοι, ή, αν το προτιμάτε έτσι, "ποιοτικοί" αναγνώστες στην Ελλάδα είναι πέντε ή εκατόνπενήντα χιλιάδες; Αυτό που μας νοιάζει είναι, βγάζοντας ενα βιβλίο γι'αυτους, να τους κεντρίσουμε το ενδιαφέρον. Πρέπει λοιπόν να είναι ένα βιβλίο, σε κάθε κατηγορία, πέρα από τα συνηθισμένα. Σέξ είναι η κατηγορία; Αυτό πρέπει να έχει ερισσότερο σεξ. Αστυνομικό; Αυτό να έχει περισσότερη και πιο αληθοφανή πλοκή. Φιλοσοφία; Εκεί πιά κι άν πρέπει να λέει εντελως καινούργια πράγματα και να προτείνει λύσεις αντί για μόνιμη γκρίνια. Ο εκδότης λοιπόν που αναζητά βιβλία συνταγές, σίγουρα, σε οποιαδήπότε κατηγορία, μάλλον είναι ένας εκδότης που δεν δημιουργεί κέρδη. Εκπλήσσομαι πάντως που ένα συγγρεφέα που όλοι όπως διαβάζω εδώ θεωρείτε πάρα πολύ ταλαντούχο, ο συγκεκριμένος εκδότης στο τοπικ που έτυχε να διαβάσω αναφερεται σαν το ΟΞΥ, δεν τον προωθεί καθόλου. Στο ίδιο τοπικ είδα ότι και ένα άλλο μέλος σας βραβεύτηκε στον εν λόγω διαγωνισμό. Κι εκείνον δεν τον έχουν εκδόσει; Πράγματι, είναι δουλειά του εκδότη να εκδόσει βιβλία. Δουλειά του συγγραφέα είναι να τα γράψει. Πολλά βιβλία και για όλα τα γούστα βγαίνουν. Αυτά είναι δεδομένα. Το σχετικό θέμα από το οποίο ξεκίνησε αυτό το θέμα αναφέρεται στο ότι οι βραβευμένοι από το Οξύ ακόμα δεν έχουν εκδοθεί, για λόγους που μάλλον αφορούν τον εκδοτικό οίκο και τη γενικότερα μειωμένη και ασυνεπή παραγωγή του. Και δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς θες να πεις με αυτό το ποστ σου, οπότε μπορείς σε παρακαλώ να το επαναδιατυπώσεις για να καταλάβω καλύτερα το τι πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει γενικότερα; Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest melissoula Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 (edited) ... δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς θες να πεις με αυτό το ποστ σου, οπότε μπορείς σε παρακαλώ να το επαναδιατυπώσεις για να καταλάβω καλύτερα το τι πιστεύεις ότι θα μπορούσε να γίνει γενικότερα; Απλά επισημαίνω ότι η συζήτηση οδήγησε σ'αυτό με το οποίο αρχικά την ξεκίνησα. Οτι οι εκδότες φταίνε και όχι οι ανύπαρκτοι υποτιθέμενα δυνατοί συγγραφείς στην Ελλάδα. Είναι ανυπαρκτοι γιατί οι έξυπνοι άνθρωποι, περισσότερο από άλλους, αν δεν βγάζουν λεφτά με κάτι ασχολούνται με κάτι άλλο ώστε να πετύχουν κάτι στη ζωή τους. Αντί να παίρνουν τηλέφωνα το Χ εκδότη που τους συμπεριφέρεται ανάξια ή τους σνομπάρει επιδεικτικά, πόσο μάλλον να γράφουν γι'αυτόν. Κάπου ο κ. Χατζηγιώργης στο παρόν που συζητάμε έγραψε ότι του ζήτησε ο εκδοτικός που ΔΕΝ τον έχει εκδόσει ακόμη, να του στέλνει τα επόμενα έργα του. Κι ότι το πρόβλημα του είναι ότι ο εκδοτικός δεν συννενοείται μαζί του για να τα παραλάβει. Μα είναι δυνατόν; Εδώ δεν έχει εκδόσει το πρώτο, που το βράβευσαν κιόλας, θα ασχοληθούν με τα επόμενα; Edited October 4, 2009 by melissoula Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Τέσπα, στο θέμα μας. Ο εκδοτικός οίκος, για να μπορεί να εκδίδει βιβλία, πρέπει να έχει κέρδη. Για να έχει κέρδη, πρέπει να εκδίδει βιβλία. Για να γίνουν αυτά τα δύο, πρέπει κάποιος να τα γράψει. Το κάνουν οι ξένοι συγγραφείς. Σίγουρα κέρδη εκ του ασφαλούς. No one trust the Greeks! Σχετικά με το θέμα του τόπικ: Μεγάλοι Έλληνες συγγραφείς υπάρχουν και στις μέρες μας. Μερικά ονόματα από αυτούς είναι Χωμενίδης, Τατσόπουλος, Θέμελης, Κουμανταρέας, Χειμωνας κι ένα κάρο κουλτουριάρηδες που καταγράφουν τη ρηχή τους καθημερινότητα (οι περισσότεροι έστω) τους αποδεικνύοντας πόσο ρηχοί είναι τόσο οι ίδιοι όσο και οι Έλληνες αναγνώστες. Στο Ελλάντα όπου Λογοτεχνία ισούται μόνο με την άνεση του λόγου και της γραφής και όχι με τη μυθοπλασία, μεγάλος συγγραφέας θα θεωρηθεί αυτός που θα κάτσει να γράψει την ιστορία της ζωής του όσο πιο ρεαλιστικά μπορέι να την αποδόσει. Αυτό βέβαια είναι κάτι που μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Μετά έχει σημασία σε ποιον εκδότη θα πέσεις. Αναζητείστε πάντως τα έργα των συγγραφέων που προανέφερα και βγάλτε τα συμπεράσματα σας. Και μην ξεχνάτε τα κυκλώματα. Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted October 4, 2009 Share Posted October 4, 2009 Και μόνο που μου'βαλες τον Κουμανταρέα στην ίδια πρόταση με τον Θέμελη, σου βγάζω κίτρινη (επειδή σε συμπαθώ, αλλιώς...) κι έχω ήδη πάθει ταραχή! Επίσης, η θεματολογία είναι άσχετη της διάνοιας ενός συγγραφέα. ΜΠορεί κάποιος να γράφει σφφ κα να είναι φοβερός, και να γράφει και 'βιωματικά' και να είναι επίσης φοβερός. Έχω διαβάσει καταπληκτικά βιβλία που ήταν εμπνευσμένα απ΄τη ζωή του συγγραφέα. Έχω διαβάσει βιβλία που μιλούσαν για απλές καθημερινές ιστορίες, και κατάφεραν να με κρατήσουν μέχρι τέλους και να με βάλουν στο λούκι να σκέφτομαι τα χίλια μύρια για μέρες, πράγματα που φαινομενικά ήταν άσχετα με το ίδιο το βιβλίο, κι όμως πυροδοτήθηκαν ως σκέψεις απ'αυτό. ΑΥΤΟ είναι τεράστια επιτυχία για ένα βιβλίο, και για έναν συγγραφέα, να σε βάλει σε διαδικασία 'χώνεψης' ημερών...εκεί που σαν το φίδι αφήνεσαι στην μαγεία της 'χώνεψης' και προσπαθείς να συλλάβεις όλες τις γεύσεις που σ'άφησε η πρώτη ανάγνωση. Και πιστεύω πως είναι τρομερά δύσκολο να το καταφέρεις αυτό με μία πραγματικά απλή καθημερινή ιστορία. Θέλει πολύ ταλέντο, πολλά κότσια, και απίστευτη δεινότητα λόγου και ανάλυσης της "απλής" πλοκής... Τέλος πάντων, όντως ξέφυγε πολύ το θέμα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί αγχώνονται μερικοί με τον μαζοχισμό του συγγραφέα στην προκειμένη περίπτωση, ή το οποιουδήποτε! Μου'χει τύχει να κάτσω να φτιάχνω βλακειούλες με χάντρες για ώωωωωρες ατελείωτες, μέχρι που δεν έβλεπα απ΄την θολούρα... Δεν τα πούλαγα αυτά που έφτιαχνα, για μένα και τους φίλους μου το'κανα, αλλά το γούσταρα τρελά και αν μπορούσα θα καθόμουν άλλες τόσες. Για την συγγραφή δεν θα πω πόσες ώρες μπορώ να κάτσω σερί... Όταν γέννησα πριν δύο μήνες, για κανά μήνα δεν μπορούσα να πάω ούτε τουαλέτα με τη μικρή. Κάποια στιγμή 'ξέσπασα' σε κλάματα (μιλάμε για πόοοονο), όχι για κανέναν άλλο λόγο, ούτε καν επειδή ένιωθα κουρασμένη, αλλά επειδή δεν μπορούσα να βρω τρόπο να 'ξεκλέψω' λίγο χρόνο να γράψω, έστω και δύο λέξεις. Έπαθα στέρηση, που λένε! Δεν μπορώ να διανοηθώ να σού'ρχεται η διάθεση να κάνεις αυτό που αγαπάς πού και που και αν! Άρα δεν το αγαπάς ρε φίλε! Είναι σαν κάτι μεσήλικες, που ενώ μέχρι τότε ήθελαν να κάνουν έρωτα κάθε μέρα, ξαφνικά άρχισε να τους κόβεται η πολύ διάθεση...μέχρι που προτίμησαν να κάθονται να βλέπουν τηλεόραση... Τους κόπηκε επειδή δεν υπήρχε πια η 'ανάγκη'. Αν το μεταφράσουμε αυτό σε συγγραφικούς όρους, τότε ένας συγγραφέας που 'βαριέται' να γράψει (για μεγάλο διάστημα τουλάχιστον), απλά δεν το γουστάρει αυτό που κάνει, κι όποιος δεν γουστάρει αυτό που κάνει, καλύτερα να παραιτείται, γιατί θα βγει στην δουλειά του αυτό (αν ποτέ γράψει ξανά)... Έχω απαίτηση ως αναγνώστρια καταρχήν, να γουστάρεις μέχρι τρέλας το να γράφεις, κι όχι να μου κάθεσαι για καφέ και να λες "μωρέ, δεν πετάω και μια μαλακιούλα ιστορία στον υπολογιστή, μια και μου'ρθε η έμπνευση; Έτσι, να περάσει κι η ώρα;" Αυτό δεν είναι συγγραφέας, αγάπη μου, αυτό είναι "πέρασε και δεν ακούμπησε"... Και ως αναγνώστρια θα το 'δω' αυτό στο έργο σου...θα το βαρεθώ κι εγώ το ίδιο, θα το αποβάλλει το μυαλό και η καρδιά μου! Αν δεν ξενυχτάς και δεν ξαγρυπνάς γι'αυτό που αγαπάς (όπως ξενυχτάς, ελπίζω γι'αυτή που αγαπάς ή ερωτεύεσαι), καλύτερα να βρεις κάτι άλλο ν'αγαπήσεις... Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts