Τι διαβάζετε από επιστημονική φαντασία αυτόν τον καιρό;

[AlienBill]

Διάβασα το "η μέρα της συγχώρεσης" της Ursula le Guin που περιλαμβάνει την ομώνυμη νουβέλα, αλλά και μία ακόμη που λέγεται "ένας άντρας του λαού". Μου άρεσαν και οι δύο, παρόλο που δεν είμαι φαν του space opera. Ηταν όμως τόσο καλογραμμένα που με κέρδισαν. Είναι εμφανή στις ιστορίες αυτές τα κοινωνικά σχόλια φεμινιστικού τύπου που θέλει να περάσει η συγγραφέας. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα προσπάθεια. Αξίζει τα βραβεία της...

[AlienBill]

Διάβασα το Γκόλεμ100 του Alfred Bester: Η ιστορία έχει να κάνει με την εμφάνιση ενώς επικίνδυνου αλλοδιαστατικού όντος σε μία μελλοντική κοινωνία, κατόπιν μιας σατανιστικής επίκλησης που κάνανε 8 αμαρτωλές γυναίκες. Η "φωλιά" από την οποία εφορμεί το τέρας και κάνει τις δολοφονίες του, είναι το συλλογικό ασυνείδητο και επομένως μπορεί να εντοπιστεί από τους πρωταγωνιστές μόνο με τη χρήση ναρκωτικών. Η ιδέα είναι πανέξυπνη, το ίδιο και η διαπραγμάτευση, η οποία περιλαμβάνει εκτός από το κείμενο και διάφορα σκίτσα που απεικονίζουν τα ακατάλληπτα που βλέπουν οι ήρωες στις παραισθητικές τους εμπειρίες. Ο σουρεαλισμός είναι διάχυτος ακόμη και στην αφήγηση, αν και σε κάποια σημεία και κυρίως στο τέλος, ξεπερνά τα όρια. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ενδιαφέρον λογοτεχνικό πείραμα, που με άφησε ευχαριστημένο.

[AlienBill]

Διάβασα το "όμορφο αγόρι πέρνα απ' την άλλη μεριά" της Pat Kadigan. Περιλαμβάνει 5 ιστορίες κυβερνοπάνκ πολύ μπροστά από την εποχή τους και αρκετές από αυτές είναι προφητικές. Περισσότερο μου άρεσε η ομώνυμη ιστορία, το κλαψιάρηδες και φονιάδες και η αμαρτωλή του ροκ εν ρολ.

[AlienBill]

Διάβασα "Το ρομπότ και αυτή που αγαπάς" από εκδόσεις παρά πέντε. Πρόκειται για άλλη μια ανθολογία από τις εκδόσεις αυτές, αυτή τη φορά με θέμα τα ρομπότ. Από τις τέσσερις ιστορίες που έχει μέσα, ξεχώρισα το "η βασίλισσα των διόδων" του Ζελάζνυ και το "η μηχανή με τα δύο χέρια" του Κάτνερ.

Edited November 28, 2013 by alien666

[Vanessa Van Hault]

Διάβασα "Το ρομπότ και αυτή που αγαπάς" από εκδόσεις παρά πέντε. Πρόκειται για άλλη μια ανθολογία από τις εκδόσεις αυτές, αυτή τη φορά με θέμα τα ρομπότ. Από τις τέσσερις ιστορίες που έχει μέσα, ξεχώρισα το "η βασίλισσα των διόδων" του Ζελάζνυ και το "η μηχανή με τα δύο χέρια" του Κάτνερ.

Αυτό φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.... :3

[AlienBill]

 

Διάβασα "Το ρομπότ και αυτή που αγαπάς" από εκδόσεις παρά πέντε. Πρόκειται για άλλη μια ανθολογία από τις εκδόσεις αυτές, αυτή τη φορά με θέμα τα ρομπότ. Από τις τέσσερις ιστορίες που έχει μέσα, ξεχώρισα το "η βασίλισσα των διόδων" του Ζελάζνυ και το "η μηχανή με τα δύο χέρια" του Κάτνερ.

Αυτό φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον.... :3

 

Αυτά των εκδόσεων "παρά πέντε" τα πήρα από τα παζάρια που γίνανε στη Θεσσαλονίκη μόλις 1,5 ευρώ το ένα

[nikosal]

Ernest Cline, Enter player one

 

Ελπίζω, για το καλό του (και το καλό μου) να είναι κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνει στις πρώτες πενήντα σελίδες...

[AlienBill]

Διάβασα το "ο χρυσαφένιος άντρας", μια ανθολογία με διηγήματα του (μεγάλου) Philip Dick. Το ομώνυμο διήγημα, αν και βασιζότανε σε μια εξαιρετική ιδέα, δεν με ενθουσίασε. Από εκεί και πέρα όμως έχει άλλα 8, τα οποία είναι εξαιρετικά σε σύλληψη και διαπραγμάτευση. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια, αυτά θα ήταν "η έξοδος οδηγεί μέσα", "Ω, να είσαι μπλομπελ", "Ρουγκ" και "κράχτες πωλήσεων.

[AlienBill]

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

[Vanessa Van Hault]

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

Το διαβάζω τουλάχιστον μια φορά το χρόνο. Το έχω σε μια έκδοση στα ρώσικα που έχει και την Φάρμα των ζώων....

[AlienBill]

To Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury: A, αριστούργημα. Μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου απαγορεύονται τα βιβλία και τα καίνε. Εχω την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία είναι ακόμη πιο προφητικό από το 1984 (ας πούμε προφήτεψε τις οθόνες πλάσμα και τα γρήγορα αυτοκίνητα). Με ρούφηξε με την ουσιώδη του αφήγιση και μου κράτησε το ενδιαφέρον ακμαίο μέχρι την τελευταία σελίδα.

[Δημήτρης]

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

 

To Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury: A, αριστούργημα. Μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου απαγορεύονται τα βιβλία και τα καίνε. Εχω την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία είναι ακόμη πιο προφητικό από το 1984 (ας πούμε προφήτεψε τις οθόνες πλάσμα και τα γρήγορα αυτοκίνητα). Με ρούφηξε με την ουσιώδη του αφήγιση και μου κράτησε το ενδιαφέρον ακμαίο μέχρι την τελευταία σελίδα.

 

Σου έμεινε λοιπόν μόνο ο ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Άλντους Χάξλεϋ.

Edited December 7, 2013 by Δημήτρης

[AlienBill]

 

 

Σου έμεινε λοιπόν μόνο ο ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Άλντους Χάξλεϋ.

 

 

Αυτό το είχα διαβάσει παλιά....

[nikosal]

John Brunner, Οι δραματουργοί του Γιαν

 

Στην παλιά έκδοση του Εξάντα, το διαβάζω ξανά μετά από χμ... 32-33 χρόνια.

[nikosal]

Harry Turtledove, Agent of Byzantium

 

Εναλλακτική ιστορία στην ύστερη βυζαντινή αυτοκρατορία... Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Δύση, Πέρσες.

 

Αναφορές και... στον Άγιο Μωάμεθ, το δεύτερο πιο γνωστό (μετά τον Απόστολο Παύλο) χριστιανό Άγιο που μεταστράφηκε στο χριστιανισμό.

[Nihilio]

 

 

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

To Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury: A, αριστούργημα. Μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου απαγορεύονται τα βιβλία και τα καίνε. Εχω την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία είναι ακόμη πιο προφητικό από το 1984 (ας πούμε προφήτεψε τις οθόνες πλάσμα και τα γρήγορα αυτοκίνητα). Με ρούφηξε με την ουσιώδη του αφήγιση και μου κράτησε το ενδιαφέρον ακμαίο μέχρι την τελευταία σελίδα.

Σου έμεινε λοιπόν μόνο ο ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Άλντους Χάξλεϋ.

Στη λιστα αυτη εγω θα εβαζα και το Νευρομαντη...

[Δημήτρης]

 

 

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

To Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury: A, αριστούργημα. Μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου απαγορεύονται τα βιβλία και τα καίνε. Εχω την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία είναι ακόμη πιο προφητικό από το 1984 (ας πούμε προφήτεψε τις οθόνες πλάσμα και τα γρήγορα αυτοκίνητα). Με ρούφηξε με την ουσιώδη του αφήγιση και μου κράτησε το ενδιαφέρον ακμαίο μέχρι την τελευταία σελίδα.

Σου έμεινε λοιπόν μόνο ο ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Άλντους Χάξλεϋ.

Στη λιστα αυτη εγω θα εβαζα και το Νευρομαντη...

 

 

Χμμ ενδιαφέρον σχόλιο, πολύ ενδιαφέρον. Και μπορώ να πω ότι μου προξενεί (μικρή πάντως) εντύπωση να μπαίνει ο ''Νευρομάντης'' σε λίστα με δυστοπικά μυθιστορήματα. Όχι δηλαδή ότι ένα βιβλίο που ανήκει σε μία κατηγορία, δεν μπορεί να ανήκει συγχρόνως και σε μία άλλη, κάθε άλλο. Ίσα ίσα, είναι σύνηθες φαινόμενο. Απλά είναι η πρώτη φορά που το συναντώ για την συγκεκριμένη περίπτωση. Όπως και να 'χει, λέω να πιάσω την τετραλογία του Γκίμπσον κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη χρονιά. Ότι cyberpunk έχω διαβάσει μέχρι τώρα μου έχει αρέσει (οι ιστορίες του Θανάση Βέμπου), και θέλω να γνωρίσω καλύτερα το είδος με το πλέον χαρακτηριστικό του δείγμα. Όσο για τα δυστοπικά, έχω βάλει στο μάτι το ''1984''. Είδομεν.

Edited December 18, 2013 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Υπάρχει και το Εμείς του Γεβγκένι Ζαμιάτιν που προηγήθηκε όλων...

[Δημήτρης]

Υπάρχει και το Εμείς του Γεβγκένι Ζαμιάτιν που προηγήθηκε όλων...

 

Έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά;

[BladeRunner]

 

Υπάρχει και το Εμείς του Γεβγκένι Ζαμιάτιν που προηγήθηκε όλων...

 

Έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά;

 

 

Ναι, από δυο εκδόσεις μάλιστα!

[heiron]

Υπάρχει και η Πολιτεία (και η Ατλαντίδα σε άλλη μορφή σε διάλογο) του Πλάτωνα αν το πάμε παραπίσω. Ή η Ουτοπία του Μουρ. Από σύγχρονη ΕΦ Ο αναρχικός των 2 κόσμων με 2 δυστοπίες σε ένα -"προσφορά του καταστήματος"- και βέβαια αν βάλουμε το Νευρομάντη θα πρέπει να βάλουμε κι άλλα cyberpunk αλλά και γενικώς βιβλία με δυστοπικές κοινωνίες σαν φόντο. Πχ πολλά έργα του Ντικ είναι δυστοπικά.

 

Το Εμείς το βγάλανε 2 οίκοι τα τελευταία χρόνια και δεν είδαμε κανένα στα ράφια των βιβλιοπωλείων...

[nikosal]

Χμ... Ποτέ δεν σκέφτηκα τους Αναρχικούς (dispossessed) ως δυστοπία, το αντίθετο.

[Nihilio]

 

 

 

To 1984 του George Orwell. Με κέρδισε από τις πρώτες κιόλας σελίδες και δεν απορώ καθόλου που πρόκειται για ένα κλασικό έργο επιστημονικής φαντασίας. Οταν γράφτηκε, το 1984 ήταν μια μελλοντική χρονιά. Σημερα όμως παραμένει επίκαιρο και σε αρκετά σημεία προφητικό. Οι τηλεοθόνες είναι γεγονός (δηλαδή οι τηλεοράσεις), το ίδιο και ο μεγάλος αδελφός που μας παρακολουθεί παντού. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επαληθευτούν και τα άλλα εξωφρενικά πράγματα που περιγράφει. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα αριστούργημα.

To Φαρενάιτ 451 του Ray Bradbury: A, αριστούργημα. Μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό μέλλον όπου απαγορεύονται τα βιβλία και τα καίνε. Εχω την αίσθηση ότι σε πολλά σημεία είναι ακόμη πιο προφητικό από το 1984 (ας πούμε προφήτεψε τις οθόνες πλάσμα και τα γρήγορα αυτοκίνητα). Με ρούφηξε με την ουσιώδη του αφήγιση και μου κράτησε το ενδιαφέρον ακμαίο μέχρι την τελευταία σελίδα.

Σου έμεινε λοιπόν μόνο ο ''Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος'' του Άλντους Χάξλεϋ.

Στη λιστα αυτη εγω θα εβαζα και το Νευρομαντη...

 

 

Χμμ ενδιαφέρον σχόλιο, πολύ ενδιαφέρον. Και μπορώ να πω ότι μου προξενεί (μικρή πάντως) εντύπωση να μπαίνει ο ''Νευρομάντης'' σε λίστα με δυστοπικά μυθιστορήματα. Όχι δηλαδή ότι ένα βιβλίο που ανήκει σε μία κατηγορία, δεν μπορεί να ανήκει συγχρόνως και σε μία άλλη, κάθε άλλο. Ίσα ίσα, είναι σύνηθες φαινόμενο. Απλά είναι η πρώτη φορά που το συναντώ για την συγκεκριμένη περίπτωση. Όπως και να 'χει, λέω να πιάσω την τετραλογία του Γκίμπσον κάποια στιγμή μέσα στην επόμενη χρονιά. Ότι cyberpunk έχω διαβάσει μέχρι τώρα μου έχει αρέσει (οι ιστορίες του Θανάση Βέμπου), και θέλω να γνωρίσω καλύτερα το είδος με το πλέον χαρακτηριστικό του δείγμα. Όσο για τα δυστοπικά, έχω βάλει στο μάτι το ''1984''. Είδομεν.

 

 

Θα σου πω με πια λογική βάζω μέσα το Νευρομάντη και δε το βάζω στη λίστα των δυστοπιών. Το βάζω στη λίστα των κλασσικών βιβλίων που απεικόνιζαν οράματα της δυστοπίας που λέγεται 20ος αιώνας.

Το 1984 μιλάει για το φασισμό του απόλυτου ελέγχου και της πλύσης εγκεφάλου. Μιλάει για κόμματα και ηγέτες που αλλάζουν τη γλώσσα για να λέει την αλήθεια που μας βολεύει. Όποιος έχει δουλέψει σε σύγχρονη εταιρεία ξέρει πολύ καλά πως το newspeak χρησιμοποιείται καθημερινά

Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος από την άλλη μιλάει για μία επαναφορά της αριστοκρατείας στη μεταβιομηχανική εποχή: οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

Το Φαρενάιτ 451 από την άλλη μιλάει για τον πνευματικό θάνατο που φέρνει μαζί της η οθόνη, το πώς η σκέψη μετατρέπεται σε τροχοπέδη για την ορθή λειτουργία της κοινωνίας.

 

Το Νευρομάντη το βάζω στη λίστα ως το πολύ επιτυχημένο βιβλίο στο οποίο οι μεγάλες επιχειρήσεις νίκησαν, οι πολυεθνικές έσπασαν τα κράτη και ελέγχουν (κυριολεκτικά) τη ζωή και το θάνατο.

 

ΥΓ: Μην ασχοληθείς με την υπόλοιπη τριλογία του Γκίμπσον, αλλά ο Νευρομάντης είναι κλασσικό έργο.

 

[Δημήτρης]

Ωραία είναι όλα αυτά, πολύ ωραία. Γενικά βρίσκω την όλη ιδέα του δυστοπικού μέλλοντος πολύ του γούστου μου και ας έχω μέχρι τώρα σχεδόν μηδαμινή εμπειρία. Έχω και τα τρία που ανέφερες και έτσι μπορώ να τα πιάσω όποτε θέλω. Βασικά το ''Φαρενάιτ 451'' το έχω διαβάσει, αλλά στη μακράν του δευτέρου χειρότερη μετάφραση που έχω συναντήσει στη ζωή μου. (Όχι, δεν ήταν από τον Κάκτο!). Έτσι είναι ουσιαστικά σαν να μην το έχω διαβάσει, γι' αυτό και το ξαναγόρασα από την Άγρα. Όσο για τον Γκίμπσον, θα τα διαβάσω και τα τέσσερα μιας και τα έχω και αυτά. Απλά η όλη δουλειά δεν θα γίνει στο καπάκι για να μην εκραγεί ο εγκέφαλος μου

Edited December 19, 2013 by Δημήτρης

[Nargathrod]

Διαβάζω το Ιδε ο άνθρωπος από τον Μιχαλάκη. Άντε να δούμε τι εφ μπορεί να γράψει ένας συγγραφέας κυρίως ηρωικής φαντασίας.