Μιχάλης Posted July 22, 2013 Share Posted July 22, 2013 [1)Stephen King - Νεκροταφίο ζώων2)Dean Koontz - Μοχθηρό φεγγάρι(πρώτη επαφή)3)Clive Barker - Καμπάλ(πρώτη επαφή)4)Jack Ketchum - Νεκρή Σαιζόν5)H.P. Lovecraft - Ο Τρόμος του Ντανγουιτς(πρώτη επαφή)6)Joe Hill - Ο Κερασφόρος7)E.A. Poe - Το πηγάδι και το εκρεμμές (να αποφασίσω να το τελειώσω)8)Graham Masterton - Ο άρχοντας του ψεύδους (πρώτη επαφή)9)William Peter Blatty - Ο εξορκιστής (πρώτη επαφή)10)Richard Matheson -Ζωντανός Θρύλος ή το Στοίχειωμα(πρώτη επαφή)11)Δημήτρης Δραγούνης - Η έπαυλη (πρώτη επαφή)12)Αβραάμ Καούα -Το ασήμι που ουρλιάζει. (πρώτη επαφή)13)Peter Straub - Στο σκοτεινό δωμάτιο To ασήμι που ουρλιάζει Ένας συλλέκτης ταινιών τρόμου βρίσκεται δολοφονημένος, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.Το φόνο, εκτός απο την αστυνομία, ερευνά και η Πανδώρα Όρμοντ, η οποία σχετίζεται με τα παραφυσικά γεγονότα.Μετά το φόνο όμως, συμβαίνουν ορισμένοι μαζικοί θάνατοι, που μοιάζουν με αντιγραφή σκηνών από ταινίες τρόμου. Εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο συνδυάζει σχεδόν όλα τα τέρατα του κινηματογράφου με τέλειο τρόπο, χωρίς να το κάνει να φαίνεται βιατικό ή κάτι τέτοιο.Πολύ ευχάριστο ανάγνωσμά, ειδικά για τους φαν των ταινιών τρόμου, το οποίο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με βιβλία αριστουργήματα του εξωτερικού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 22, 2013 Share Posted July 22, 2013 Αλλάζω κάποια βιβλία, για τελευταία φορά ελπίζω: 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Τζον Α. Λίντκβιστ - Άσε το κακό να μπει (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Σάρα Λάνγκαν - Ο φύλακας (πρώτη επαφή) 07. Τζακ Κέτσαμ - Δικαίωμα στη ζωή 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Τζο Χιλ - Φαντάσμα του 20ου αιώνα (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 24, 2013 Share Posted July 24, 2013 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Τζον Α. Λίντκβιστ - Άσε το κακό να μπει (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Σάρα Λάνγκαν - Ο φύλακας (πρώτη επαφή) 07. Τζακ Κέτσαμ - Δικαίωμα στη ζωή 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Τζο Χιλ - Φαντάσμα του 20ου αιώνα (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Τζακ Κέτσαμ - Δικαίωμα στη ζωή Πρόκειται για μια μεγάλη σε μέγεθος νουβέλα και όχι για μυθιστόρημα, γι'αυτό και η ελληνική έκδοση έχει και δυο ιστορίες μπόνους στο τέλος, για να μείνει πιο χορτασμένος ο αναγνώστης. Είναι το πέμπτο βιβλίο του Τζακ Κέτσαμ που διαβάζω, μετά το Κορίτσι της διπλανής πόρτας, τη Νεκρή σαιζόν, το Red και το Κρυφτό, και πιάνει την τέταρτη θέση, μιας και σαφώς είναι πιο αδύναμο από τα τρία πρώτα αλλά λίγο καλύτερο από το Κρυφτό. Η ιστορία είναι απλή και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, ένα ζευγάρι απήγαγε έξω από μια κλινική εκτρώσεων την Σάρα Φόστερ, η οποία είχε ραντεβού με έναν γιατρό για να κάνει έκτρωση, μιας και έμεινε έγκυος χωρίς να το θέλει και μάλιστα σε μια παράνομη σχέση με έναν παντρεμένο. Στα χέρια των απαγωγέων, του σαδιστή και ανώμαλου Στίβεν και της Καθ, της υποταγμένης γυναίκας του, θα ζήσει πολύ δύσκολες στιγμές με βασανιστήρια και "πλύση εγκεφάλου" για μια Οργάνωση που θα την κυνηγάει παντού αν ξεφύγει... Εννοείται ότι υπάρχουν σκληρές, σπλάτερ σκηνές, αλλά όχι ιδιαίτερα πολλές, οι περιγραφές φυσικά δεν έχουν περικοπές και λογοκρισίες, αλλά δεν ένιωσα αυτό που ένιωσα με τα δυο κλασικά σπλάτερ του Κέτσαμ, δεν είχε βάθος στην ιστορία και τους χαρακτήρες, ώστε να ενδιαφερθώ τόσο πολύ. Επίσης το τέλος μου φάνηκε κάπως απότομο. Φυσικά η γραφή ήταν για ακόμα μια φορά πάρα πολύ καλή και η ατμόσφαιρα σκοτεινή. Οπωσδήποτε είναι ένα καλό βιβλίο που προτείνεται, αλλά αν έχεις διαβάσει Κορίτσι και Νεκρή σαιζόν, τότε όλα τα υπόλοιπα σου φαίνονται παραμύθια. Α, παραλίγο να το ξεχάσω, οι δυο ιστοριούλες στο τέλος, το Γενναίο κορίτσι και το Επιστρέφει, ήταν σύντομες και καλογραμμένες, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο όμως. Η ελληνική έκδοση σαφώς πολύ όμορφη, με καλό σχεδιασμό και πάρα πολύ καλή μετάφραση του Count Baltar και τα 7-7.5 ευρώ που θα δαπανήσει κανείς πλέον για να την αποκτήσει δεν είναι πολλά. 7/10 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted July 24, 2013 Share Posted July 24, 2013 Είναι το πέμπτο βιβλίο του Τζακ Κέτσαμ που διαβάζω, μετά το Κορίτσι της διπλανής πόρτας, τη Νεκρή σαιζόν, το Red και το Κρυφτό, και πιάνει την τέταρτη θέση, μιας και σαφώς είναι πιο αδύναμο από τα τρία πρώτα αλλά λίγο καλύτερο από το Κρυφτό. Δεν είναι καλό το Κρυφτό?? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 24, 2013 Share Posted July 24, 2013 Είναι το πέμπτο βιβλίο του Τζακ Κέτσαμ που διαβάζω, μετά το Κορίτσι της διπλανής πόρτας, τη Νεκρή σαιζόν, το Red και το Κρυφτό, και πιάνει την τέταρτη θέση, μιας και σαφώς είναι πιο αδύναμο από τα τρία πρώτα αλλά λίγο καλύτερο από το Κρυφτό. Δεν είναι καλό το Κρυφτό?? Σαν βιβλίο γενικά καλό είναι, αλλά σε σχέση με τα υπόλοιπα βιβλία του Κέτσαμ σαφώς και είναι κατώτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 24, 2013 Author Share Posted July 24, 2013 Το κρυφτο εχει δυο καλα μισα που δεν κολλανε ομως καλα μεταξυ τους. Προσωπικα το πριτιμω απο το δικαιωμα στη ζωη, αλλα ειναι υποκειμενικο το θεμα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted July 24, 2013 Share Posted July 24, 2013 Πάλι καλά, γιατί μόλις χθες το παρήγγειλα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 25, 2013 Share Posted July 25, 2013 Τζακ Κέτσαμ - Δικαίωμα στη ζωή Πρόκειται για μια μεγάλη σε μέγεθος νουβέλα και όχι για μυθιστόρημα, γι'αυτό και η ελληνική έκδοση έχει και δυο ιστορίες μπόνους στο τέλος, για να μείνει πιο χορτασμένος ο αναγνώστης. Αφού ευχαριστήσω για τα εύσημα, να πω ότι οι δύο ιστορίες δεν είναι μπόνους στην ελληνική έκδοση. Έγινε αναπαραγωγή της κανονικής αμερικανικής, η οποία επίσης τις περιλαμβάνει. Τώρα σε θέματα γούστου, να πω ότι εμένα προσωπικά, το ψυχογράφημα που γίνεται μέχρι να φτάσουμε στην καθαυτό σκηνή της απαγωγής ανεβάζει κατά πολύ το βιβλίο, και με έκανε να μη θεωρώ ότι οι χαρακτήρες δεν είχαν βάθος. Κατ' εμέ, έχουν και παραέχουν. Αλλά είπα, γούστα. Όπως γούστα είναι και ότι θεωρώ το "Επιστρέφει" ένα από τα καλύτερα διηγήματα που έχω διαβάσει. Είναι και σε τι φάση, βέβαια, σε βρίσκει το καθετί σαν το διαβάζεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted August 5, 2013 Share Posted August 5, 2013 1) Stephen King- Σάλεμς Λοτ2) Jonathan Carroll- Η φωνή της σκιάς μας3) S.P.Somtow- Ματωμένο Φεγγάρι4) Graham Masterton- Δαιμονισμένη Ταξιαρχία5) H.P. Lovecraft- Ο τρόμος του Ντάνγουιτς 6) Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος7) Dean Koontz- Όσα ξέρει η νύχτα8) Jack Ketchum- Κρυφτό9) Clive Barker- Hellraiser10) Poppy Z. Brite- Θεσπέσιο Πτώμα11) Mary Shelley- Φρανκενστάιν12) Herbert James- Άλλοι13) Jay Anson- Τρόμος στην Αμίτιβιλ Υ.Γ. Για όλους ισχύει η πρώτη επαφή εκτός του Stephen King. 11) Herbert James- Άλλοι (7/10) Ενδιαφέρον βιβλίο που γνώμη μου είναι ότι δεν απογοητεύει αλλά και δεν εντυπωσιάζει. Η αλήθεια είναι πως το περίμενα λίγο πιο τρομακτικό, αλλά, οκ, ήταν αρκετές οι σκηνές τρόμου. Το γράψιμο του Herbert είναι μάλλον καλό. Περισσότερο απ' όλα απόλαυσα τις τελευταίες σελίδες, ειδικά εκείνο το flash back. Καλό βιβλίο, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για must read. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 1) Δράκουλας - Bram Stoker2) Nocturary - Thomas Ligotti3) Το καταραμένο παιχνίδι - Clive Barker4) Where the summer ends - Karl Edward Wagner5) Τhe throne of bones - Brian McNaughton6) The howling man - Charles Beaumont7) Demons by daylight - Ramsey Campbell8) Necromancies and netherworlds - Darrell Schweitzer9) Νυχτερινή βάρδια - Stephen King10) From the heart of darkness - David Drake11) Night terrors - E. F. Benson 12) The wolf's hour - Robert McCammon Το καταραμένο παιχνίδι - Clive Barker: ένας κατάδικος παίρνει αναστολή και προσλαμβάνεται ως σωματοφύλακας του εκατομμυριούχου Γουάιτχεντ που έχει κάνει ένα είδος συμφωνίας με ένα μυστηριώδες πλάσμα που ακούει στο όνομα Μαμούλιαν και διαθέτει υπερφυσικές δυνάμεις. Ο Μαμούλιαν θέλει να πάρει τον Γουάιτχεντ μαζί του στην Κόλαση αλλά ο τελευταίος δεν έχει καμία όρεξη να τον συνοδεύσει. Το βιβλίο έχει αρκετές δυνατές σκηνές -πχ η εναρκτήρια σκηνή στην Βαρσοβία- αλλά σε πολλά σημεία με κούρασε. Για παράδειγμα, οι διάλογοι μεταξύ του Μάρτι και της κόρης του Γουάιτχεντ με ταλαιπώρησαν αρκετά. Ο Μπάρκερ πάντως έχει χάρισμα στο να περιγράφει σκηνές αποσύνθεσης και αχρειότητας, ενώ ο χαρακτήρας του Ξυραφοφάγου είναι πραγματικά εφιαλτικός. Σε γενικές γραμμές ενδιαφέρον βιβλίο αλλά έχοντας διαβάσει τα Βιβλία του Αίματος είχα υψηλότερες απαιτήσεις που τελικά δεν ικανοποιήθηκαν. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted August 13, 2013 Share Posted August 13, 2013 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ2) Το ημερολόγιο της Έλινορ Ντρουζ.3) Adam Roberts, I am Scrooge 4) Paul Feval, η πόλη των Βαμπίρ5) Peter Straub, Koko6) Anne Rice, Μέμνοχ ο διάβολος7) Brian Lumley Psychomech ή το Νεκροσκόπο8) James Herbert , Οι Άλλοι9) Bentley Little, Αποκάλυψη10) Νικολάι Γκόγκολ, Οι πεθαμένες ψυχές.11) Ramsey Campbell, Κραυγή από την κόλαση12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι13) Αβραάμ Κάουα, Νεκρό ΔέρμαΚαι τέσσερα fill-up:1) Trapped-Παγιδευμένοι, Αντώνης Τουμανίδης2) Teatro Grotesco, Thomas Ligotti3) Τραμ 1852, Edward Lee4) Γένεσις 1:26, Lucas Marmaduke Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted August 14, 2013 Share Posted August 14, 2013 1. Το υφαντό του Βαμπίρ, Suzy McKee Charnas 2. Η πόλη των Βαμπίρ, Paul Feval 3. Ανάμεσα, Π.Μ. Ζερβός 4. Νεκρό δέρμα, Αβραάμ Κάουα 5. Angel o Darkness, Charles de Lint 6. Γκόλεμ, Γκούσταβ Μέιρινκ 7. Camera Obscura, Σταμάτης Λαδικός 8. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος 9. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης 10. Σπίτι από φύλλα, Mark Danielewski 11.Κοκό, Peter Straub 12.Καμπάλ- η Γενιά της Νύχτας, Clive Barker 13. Άλλοι, James Herbert και ένα ακόμη Σκοτεινό φάσμα, Graham Masterton Τελικά, μπορεί και να μου βγει αυτό το πρότζεκτ. Μερικά σχόλια για τους Άλλους εδώ: http://community.sff.gr/topic/14894-50-βιβλία-για-το-2013/?p=250371 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted August 16, 2013 Share Posted August 16, 2013 (edited) 1) Το κορίτσι της διπλανής πόρτας - Jack Ketchum 2) Γουέντιγκο - Algernon Blackwood3) Το ασήμι που ουρλιάζει - Αβραάμ Κάουα (πρώτη επαφή)4) Μάτια - Jesus Ignacio Aldapuerta (πρώτη επαφή)5) Η νεράιδα των δοντιών - Graham Joyce6) Αρμαγεδδών - Graham Masterton7) Λάμψη - Stephen King 8)Ζόμπι στην Ισλανδία - Nana Arnadottir (πρώτη επαφή)9)Το δαιμόνιο της γραφής - Ειρήνη Μαντά (πρώτη επαφή) Ζόμπι στην Ισλανδία – Νανά Αρναντόττιρ: Με στενοχώρησε αυτό το βιβλίο. Δεν μου άρεσε από διάφορες απόψεις. -Αρχικά, η ίδια η ιστορία ήταν ένα τυπικό δείγμα επιβίωσης μιας ομάδας (νεαρών και έφηβων) ατόμων σε μια επιδημία ζόμπι, και τίποτα παραπάνω. Η πλοκή ήταν στοιχειώδης και, όπως μου φάνηκε, ήταν μάλλον υπερβολικά επηρεασμένη από το Night of the living dead και το Dawn of the dead (το τρομερό ριμέικ του Zack Snyder (2004), γιατί το άλλο, του θεού, έχω χρόνια να το δω). -Γούστα είναι αυτά, αλλά για μένα η γραφή παρέμεινε καρφωμένη στη μετριότητα. Νομίζω ότι δεν υπήρξε κανένα σημείο στο κείμενο που να ξεπέρασε αυτό το επίπεδο. Είχε λίγες, γρήγορα δοσμένες εικόνες και μανιασμένη επανάληψη του ονόματος της κεντρικής ηρωίδας (που λέγεται Μπάρμπαρα και σε κάποια φάση μάλιστα ακούει και την γνωστή ατάκα). -Ταχύτητα: Τουλάχιστον πήγε γρήγορα. Προφανώς έχει να κάνει με τους πολλούς διαλόγους και την απουσία περιγραφών. -Τρόμος: Όχι. (για ένα μεγάλο διάστημα, όταν οχυρώνονται στο σπίτι, εκλείπει σχεδόν ολοκληρωτικά) -Χαρακτήρες: Κι εδώ δεν υπήρξε κάτι που να με κερδίσει. Ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση μου έκανε ο χαρακτήρας της 16χρονης αδερφής της ηρωίδας. Η συγγραφέας προσπαθεί να την κάνει να φαίνεται αλλοπρόσαλλο άτομο, αλλά τελικά καταλήγει να την κάνει να φαίνεται ψεύτικη. -Κάπου στη μέση, για κανένα πεντασέλιδο, όταν βλέπουμε την εξάπλωση της επιδημίας μέσω αναρτήσεων στο fb, το βιβλίο κέρδισε την προσοχή μου, αλλά αμέσως μετά την ξαναέχασε. Γι’ αυτό το ατυχές συμβάν (εκτός φυσικά από τα προηγούμενα που ανέφερα) ευθύνεται και η συχνή αναφορά ισλανδικών λέξεων με κάνα-δυο φωνήεντα και άπειρα σύμφωνα, οι οποίες ήταν λες και βρίσκονταν εκεί για να με εμποδίζουν να μπαίνω στην ιστορία :) . Ωστόσο, υπήρχε όντως λόγος για τη χρήση των συγκεκριμένων λέξεων, αφού η συγγραφέας παρέχει (με μορφή υποσημειώσεων) γενικότερες πληροφορίες για την Ισλανδία (από ονόματα διαφόρων σπεσιαλιτέ και το ποια είναι η νόμιμη ηλικία για να πίνει κανείς αλκοόλ, μέχρι το ποια είναι η γνωστότερη καντίνα της χώρας). Ούτε εδώ όμως έμεινα ευχαριστημένος, για τον απλούστατο λόγο ότι εγώ ήθελα να διαβάσω μια ιστορία τρόμου κι όχι να μάθω πότε χτίστηκε το αεροδρόμιό της Ισλανδίας. Οπότε, οι υποσημειώσεις (σε συνδυασμό με τις δυσπρόφερτες ισλανδικές λέξεις) με πέταγαν έξω. Κάνα-δυο τελευταία: -Υποτίθεται ότι, εδώ και καιρό, η εικοσάχρονη ηρωίδα παίζει με τον πατέρα της ένα σενάριο επιβίωσης για την περίπτωση μιας φανταστικής ζομποεπιδημίας, πράγμα που σημαίνει ότι οι δυο τους μαζεύουν χωρίς λόγο τρόφιμα στο υπόγειο του σπιτιού (όπου έχουν εγκαταστήσει και μια γεννήτρια), εκπαιδεύονται στη χρήση όπλων και αθλούνται τακτικά(!), ώστε να είναι σε φόρμα. Και μετά ξεσπάει η πραγματική επιδημία. Οκ, δεν γινόταν να έρθουν τα πράγματα πιο βολικά. Άκου παίζουν ένα σενάριο επιβίωσης σε περίπτωση επιδημίας ζόμπι… δλδ μια κλασική πυρηνική καταστροφή τους χάλαγε; -Η σεξουαλική σκηνή (και τα περί αυτής), μου φάνηκε εντελώς φυτεμένη, έτσι για να μπει και λίγο σεξ στη συνταγή. -Εν κατακλείδι, για να αστειευτώ και λίγο, θα έπρεπε να τα καταλάβω όλα από τη φωτογραφία της συγγραφέως κι από το γεγονός ότι ένας από τους πρωταγωνιστές της ιστορίας φοράει μπλούζα HIM. Όπως το βλέπω, κι από τη στιγμή που μάλλον άγνωστη είναι η τύπισσα (επομένως υπάρχει έτσι κι αλλιώς αυξημένο ρίσκο στην συγκεκριμένη έκδοση), το βιβλίο της καταλαμβάνει εντελώς αναίτια τη θέση όπου θα μπορούσε να βρίσκεται η δουλειά ενός Έλληνα (ή και όχι) συγγραφέα ιστοριών τρόμου. Δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να βρεθεί κάτι καλύτερο. Προσωπικές μου απόψεις πάντα. Το Δαιμόνιο της γραφής – Ειρήνη Μαντά: Την άνοιξη είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά την Ειρήνη, μέσα από το σεμινάριο (για την γοτθική λογοτεχνία) της ars nocturna, με τον Περικλή Μποζινάκη. Η εντύπωση που σχημάτισα ήταν ότι πρόκειται για μια διαβασμένη συγγραφέα που δείχνει να έχει βρει το στυλ της, κι η οποία μπορεί να χειριστεί πολύ καλά τον λόγο, ώστε να μεταδώσει στον αναγνώστη τις ιδέες της (που, τουλάχιστον όπως παρουσιάστηκαν στο σεμινάριο, έμοιαζαν να κλίνουν προς ένα είδος σκοτεινού, έντονα παράδοξου φάντασι – αν και δεν το έχω και πολύ με το είδος, οπότε δεν ξέρω πόσο έγκυρο είναι το συμπέρασμά μου). -Λοιπόν, το δαιμόνιο της γραφής ήταν για μένα η ευχάριστη έκπληξη του καλοκαιριού. Κατάφερε να με κρατήσει με την ίδια ένταση ως το τέλος, χωρίς να αισθανθώ σημεία στα οποία να χάνω το ενδιαφέρον μου. -Πολύ καλογραμμένο. Ο λόγος με εντυπωσίασε, κι αυτό παρά το γεγονός ότι α)το στυλ της Ειρήνης δεν είναι η πρώτη μου προτίμηση και β)ότι λόγω του σεμιναρίου ήξερα από την αρχή ότι θα διαβάσω κάτι με καλό λόγο. Πολλά μπράβο γι’ αυτό. -Η ιστορία είχε έναν ρυθμό που, αν και δεν ανέβαζε τρελές ταχύτητες, ούτε έφτανε σε εκρηκτικές κορυφώσεις, ωστόσο είχε μια εκπληκτική σταθερότητα που έκανε τις σελίδες να γυρνάνε από μόνες τους. -Ο τρόμος ήταν πίσω κατά τη γνώμη μου. Από την άλλη, έμοιαζε σαν να μην ήταν αυτός ο βασικός σκοπός της ιστορίας. Η προσοχή έμοιαζε να είναι πολύ περισσότερο εστιασμένη στην ακραία διαταραγμένη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στη Σόνια Γκρην και τον Λάβκρατφτ, παρά στον υπερφυσικό παράγοντα (όπως και όπου αυτός παρουσιάζεται ή υπονοείται). -Τελειώνοντας, να πω ότι αν και το Δαιμόνιο της Γραφής προσεγγίζει ένα χιλιοχρησιμοποιημένο θέμα, ωστόσο το κάνει αυτό κοιτάζοντας το έργο και τη ζωή του Λ από μια φρέσκια οπτική γωνία, που δίνει σίγουρα αρκετούς πόντους πρωτοτυπίας στο γνωστό και μη εξαιρετέο υλικό. Σοβαρό βιβλίο. Μάλλον προτείνεται και σε μη χοροράδες που παρ’ όλ’ αυτά γνωρίζουν πέντε-δέκα πράγματα για τον Λάβκραφτ. edit: ορθογραφικό Edited August 16, 2013 by dagoncult 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted August 17, 2013 Share Posted August 17, 2013 (edited) Μια μικρή προσθήκη 1. Το υφαντό του Βαμπίρ, Suzy McKee Charnas 2. Η πόλη των Βαμπίρ, Paul Feval 3. Ανάμεσα, Π.Μ. Ζερβός 4. Νεκρό δέρμα, Αβραάμ Κάουα 5. Angel o Darkness, Charles de Lint 6. Γκόλεμ, Γκούσταβ Μέιρινκ 7. Camera Obscura, Σταμάτης Λαδικός 8. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος 9. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης 10. Σπίτι από φύλλα, Mark Danielewski 11.Κοκό, Peter Straub 12.Καμπάλ- η Γενιά της Νύχτας, Clive Barker 13. Άλλοι, James Herbert και δύο ακόμη (το ένα μου το θύμησε το ποστ του dagoncult) Σκοτεινό φάσμα, Graham Masterton Το δαιμόνιο της γραφής, Ειρήνη Μαντά Edited August 17, 2013 by melkiades Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted August 25, 2013 Share Posted August 25, 2013 (edited) Καλησπέρα σας Θα μπώ και εγώ στην τρομακτική παρέα σας με τα παρακάτω: 1) Κερασφόρος - Joe Hill 2) Το στοίχειωμα - Richard Matheson 3) Ρέκβιεμ - Graham Joyce 4) Μίζερι - Stephen King 5) Ο υπηρέτης των οστών - Ann Rice 6) Λούντβιχ - Leslie Kenton 7) Ιμάντζικα - Clive Barker 8) Το διαμέρισμα της Οδού Πατησίων - Μάρω Τριανταφύλλου 9) Η κυρά του σκοταδιού - Fritz Leiber 10) Νεκρή Σαιζόν - Jack Ketchum 11) Αποκάλυψη - Bentley Little 12) Παλούκι στην καρδιά - Richard Laymon 13) Κραυγή από την κόλαση - Ramsey Campbell Edited August 25, 2013 by Airbourne 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 28, 2013 Share Posted August 28, 2013 (edited) 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Τζον Α. Λίντκβιστ - Άσε το κακό να μπει (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Σάρα Λάνγκαν - Ο φύλακας (πρώτη επαφή) 07. Τζακ Κέτσαμ - Δικαίωμα στη ζωή 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Τζο Χιλ - Φαντάσμα του 20ου αιώνα (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Τζον Α. Λίντκβιστ - Άσε το κακό να μπει Πρώτο σουηδικό και γενικά σκανδιναβικό βαμπιροβιβλίο που διαβάζω και πραγματικά έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Στο φόρουμ μόνο καλά λόγια έχω ακούσει για το βιβλίο αλλά και στις γνωστές βιβλιοφιλικές ιστοσελίδες που οι χρήστες βαθμολογούν με άριστα το πέντε, τα πηγαίνει πάρα πολύ καλά. Μιλάμε για ένα βιβλίο που έχει γίνει δυο φορές ταινία, μια στα σουηδικά και μια στα αμερικάνικα, και με τις δυο ταινίες να είναι ανάλογης ποιότητας με το βιβλίο. Και κάτι άλλο αξιοπρόσεκτο: Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα, αν είναι δυνατόν! Όσον αφορά την ιστορία, τοπίο δράσης είναι ένα προάστιο της Στοκχόλμης, στο οποίο ζει ο δωδεκάχρονος Όσκαρ, ένα παιδί που δέχεται συχνές επιθέσεις (λεκτικές και σωματικές) από συγκεκριμένους συμμαθητές του στο σχολείο, χωρίς να αντιδρά ιδιαίτερα. Ζει με την μητέρα του σε ένα μουντό συγκρότημα πολυκατοικιών. Εκεί θα γνωριστεί με ένα παράξενο κορίτσι, την Έλι, που την βλέπει μόνο τα βράδια, καταλαβαίνοντας ότι κάτι τρέχει μ'αυτήν, μιας και φοράει ελαφριά ρούχα ενώ έξω κάνει ψόφο, μπορεί και πηδάει από αρκετά μεγάλο ύψος, μπορεί και βλέπει άνετα στο σκοτάδι και ούτω καθεξής. Αλλά φυσικά δεν σκέφτεται ότι το κορίτσι είναι βαμπίρ. Και συγκεκριμένα διακοσίων ετών! Ύστερα θ'αρχίσουν διάφοροι φρικιαστικοί φόνοι και ο Όσκαρ δεν θ'αργήσει να καταλάβει. Αλλά η Έλι είναι η καλύτερή του φίλη... Μου θύμισε έντονα Στίβεν Κινγκ στα καλύτερα του, πράγμα πολύ θετικό για μένα. Σε όσους δεν άρεσε και τόσο πολύ το βιβλίο, είναι επειδή ήθελαν να μάθουν περισσότερα πράγματα για την Έλι και το παρελθόν της και να δούνε περισσότερες σπλάτερ σκηνές, και όχι να βλέπουν τις ζωές χαρακτήρων που είχαν σχέση με την Έλι και τον Όσκαρ. Να σας πω την αλήθεια, εμένα οι σκηνές δράσης μου φάνηκαν αρκετές και ικανοποιητικές, άλλωστε δεν θα μου άρεσε να βλέπω μόνο αίμα και χυμένα εντόσθια, αλλά και λίγο βάθος στους χαρακτήρες και μουντή ατμόσφαιρα και μπόλικο σασπένς και αγωνία για την συνέχεια. Μου άρεσε πολύ έτσι όπως ήταν γραμμένη η ιστορία, οι χαρακτήρες στην πλειοψηφία τους μου φάνηκαν ενδιαφέροντες και συμπάθησα ιδιαίτερα τον μικρό Όσκαρ που είχε να αντιμετωπίσει κάτι κωλόπαιδα αλλά και την μοναξιά του. Η γραφή του Λίντκβιστ εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη, καθημερινή, με ωραίες περιγραφές και πειστικούς διαλόγους. Το τέλος της ιστορίας, αν και κάπως γρήγορο, αρκετά δυνατό και μ'έκανε να αναφωνήσω "Άντε μπράβο!". Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες ατέλειες, άλλωστε κανένα βιβλίο δεν είναι τέλειο, όμως δέθηκα τόσο πολύ με την ιστορία και τους χαρακτήρες, που δεν μπορώ παρά να του βάλω ένα δεκάρι. Προτείνεται σε όλους τους λάτρεις της καλής λογοτεχνίας τρόμου, που παράλληλα θέλουν να γνωρίσουν και μια άλλη χώρα πέραν των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αγγλίας... Όσοι δεν το έχετε, μπορείτε να το αγοράσετε με λίγο παραπάνω από 7 ευρώ στην Πολιτεία. Πραγματικά, πολύ λίγα για την ευχαρίστηση που προσφέρει... Edited August 28, 2013 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 28, 2013 Author Share Posted August 28, 2013 Και οι δυο ταινιες ηταν μιεχ. Στην Αμερικανικη ελειπε παντελως η μεγαλη ανατροπη του τελους, στη Σουηδικη την εχανες αν ανοιγοκλεινες τα ματια σε λαθος σημειο (και λειπει ολοκληρο φλασμπακ γιατι ο σκηνοθετης δεν ηθελε να δειξει... τη σφαγη ενος γουρουνιου) Επισης η Σουιδικη θεωρειται κορυφαια ταινια τρομου και σινεφιλ μαλλον επειδη εχει καταπληκτικα πλανα χιονιου, κακογυρισμενους φονους και τραγικες cgi γατες... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 28, 2013 Share Posted August 28, 2013 Και οι δυο ταινιες ηταν μιεχ. Στην Αμερικανικη ελειπε παντελως η μεγαλη ανατροπη του τελους, στη Σουηδικη την εχανες αν ανοιγοκλεινες τα ματια σε λαθος σημειο (και λειπει ολοκληρο φλασμπακ γιατι ο σκηνοθετης δεν ηθελε να δειξει... τη σφαγη ενος γουρουνιου) Επισης η Σουιδικη θεωρειται κορυφαια ταινια τρομου και σινεφιλ μαλλον επειδη εχει καταπληκτικα πλανα χιονιου, κακογυρισμενους φονους και τραγικες cgi γατες... Α... Το είπα γιατί είδα αρκετά θετικά σχόλια για τις δυο ταινίες, απ'αυτούς που διάβασαν το βιβλίο, γι'αυτό και το ανέφερα. Και παίρνουν και οι δυο καλές βαθμολογίες στο IMDb. Θα τις δω όπως και να 'χει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 28, 2013 Author Share Posted August 28, 2013 Την Αμερικάνικη δεν την έχω δει ακόμα, αλλά δε με ψήνει αφού έμαθα ότι η Eli δεν δεν είναι κορίτσι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 29, 2013 Share Posted August 29, 2013 (edited) - Stephen King: Ντούμα Κη- Richard Laymon: The Woods are Dark (πρώτη επαφή)- Dean Koontz: Ο Εφιάλτης Παραφυλάει- H. P. Lovecraft: Στα Βουνά της Τρέλας- Robert Bloch: Ψυχώ- Αnn Rice: Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα (πρώτη επαφή)- M. R. James: Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (πρώτη επαφή)- Peter Straub: Κόκο- Clive Barker: Hellraiser- Graham Masterton: Ο Παρίας- Arthur Machen: Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας- Simon Clark: Δίψα για Αίμα (πρώτη επαφή)- William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ Πάει και ο Πίτερ Στράουμπ με το ''Κόκο'' του. Έχω διαβάσει μία- δύο ιστορίες του και τις συνεργασίες του με τον Κινγκ, αλλά από δικό του μυθιστόρημα είναι το πρώτο. Και δεν μου άρεσε. Οι Πουλ, Μπίβερς, Πούμο και Λινκλέιτερ είναι βετεράνοι του Βιετνάμ. Συμπολεμιστές στην ίδια μονάδα, προσπαθούν πλέον να αφήσουν πίσω τους την φρίκη του πολέμου. Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου εύκολα. Μία σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών που λαμβάνουν χώρα στην Νοτιοανατολική Ασία, θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ύστερα λοιπόν από πολλά χρόνια θα ξανασμίξουν και θα ταξιδέψουν εκεί για να εξιχνιάσουν τις δολοφονίες. Δεν μπορώ να πω πολλά πράγματα χωρίς να αποκαλύψω την πλοκή. Αν και ήταν καλογραμμένο και είχε (ελάχιστη πάντως) αγωνία, ήταν ωστόσο λίγο φλύαρο και με κούρασε. Θα μπορούσε άνετα να ήταν 50- 100 σελίδες μικρότερο χωρίς να χάσει πολλά. Επίσης με ξένισε κάπως ο τρόπος γραφής του Στράουμπ σε κάποια συγκεκριμένα κομμάτια. (Εκεί που έλεγε για τους ελέφαντες και άλλα τέτοια περίεργα). Απόλαυσα όμως τα φλας μπακ που έκανε στο Βιετνάμ και θα ήθελα περισσότερα τέτοια. Ενδείκνυνται με το όλο υπόβαθρο και θεωρώ ότι για την έκταση του βιβλίου ήταν ελάχιστα. Καλύτερο όλων αυτό του άχρηστου διοικητή που οδήγησε την ομάδα του σε ενέδρα. Δεν θα πω ότι είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο. Και το προτείνω για διάβασμα. Είναι καλό, αλλά όχι για όλους. Και σίγουρα όχι για εμένα. Έμεινε και ένα ακόμη το οποίο επίτηδες άφησα τελευταίο. Γιατί τα καλύτερα πρέπει να μένουν πάντα για το τέλος Θα το πιάσω κάποια στιγμή μέσα στον Οκτώβριο. Edited August 29, 2013 by Δημήτρης 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 29, 2013 Share Posted August 29, 2013 Μία σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών [...] θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Φράση που νομίζω ότι την έχω ακούσει/διαβάσει πολλές φορές σε περιλήψεις ταινιών και οπισθόφυλλα βιβλίων. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 29, 2013 Share Posted August 29, 2013 Την Αμερικάνικη δεν την έχω δει ακόμα, αλλά δε με ψήνει αφού έμαθα ότι η Eli δεν δεν είναι κορίτσι Μα και στο βιβλίο δεν είναι κορίτσι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted August 29, 2013 Share Posted August 29, 2013 (edited) 1) Stephen King- Σάλεμς Λοτ2) Jonathan Carroll- Η φωνή της σκιάς μας3) S.P.Somtow- Ματωμένο Φεγγάρι4) Graham Masterton- Δαιμονισμένη Ταξιαρχία5) H.P. Lovecraft- Ο τρόμος του Ντάνγουιτς 6) Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος7) Dean Koontz- Όσα ξέρει η νύχτα8) Jack Ketchum- Κρυφτό9) Clive Barker- Hellraiser10) Poppy Z. Brite- Θεσπέσιο Πτώμα11) Mary Shelley- Φρανκενστάιν12) Herbert James- Άλλοι13) Jay Anson- Τρόμος στην Αμίτιβιλ Υ.Γ. Για όλους ισχύει η πρώτη επαφή εκτός του Stephen King. 12) Jay Anson- Τρόμος στην Αμιτυβίλ Δεν είναι κακό βιβλίο αλλά ούτε κάτι το ιδιαίτερο. Πρόκειται φυσικά για μια οικογένεια που αποφασίζει να αγοράσει ένα σπίτι. Βρήκε ένα σπίτι με πολύ λίγα χρήματα, τα οποία οφείλονται στο γεγονός ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο. Η οικογένεια όμως, δεν πιστεύει σε τέτοια πράγματα γι' αυτό και το αγοράζει. Δεν θα αργήσουν όμως να φανούν τα παράξενα φαινόμενα μέσα στο σπίτι, για τα οποία δεν μπορούν να βρουν εξήγηση. Πριν το ξεκινήσω, είχα βέβαια υψηλές προσδοκίες οι οποίες διαψεύστηκαν. Στην αρχή το βιβλίο με ενθουσίασε με την πλοκή του και με τις σκηνές, (που δεν ήταν λίγες αυτές που με τρόμαξαν) αλλά θα έλεγα πως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Από κάποια στιγμή κι έπειτα (που δεν άργησε να έρθει αυτή η στιγμή) ήξερα ότι κάθε κεφάλαιο θα διαπραγματευόταν απλά ένα περίεργο φαινόμενο στο σπίτι, κάτι που με έκανε να βαρεθώ και να επιθυμώ να φτάσω γρήγορα στο τέλος. Το γράψιμο είναι μέτριο, δεν θα έλεγα καλό. Εν κατακλείδι, δεν είναι κακό βιβλίο αλλά δεν θα το χαρακτήριζα και must read. Προτείνεται δηλαδή μόνο για τους λάτρεις των στοιχειωμένων σπιτιών. Είχα δει την ταινία από τη μέση περίπου μέχρι το τέλος και είναι αρκετά διαφορετική από το βιβλίο. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν θα την ξαναδώ. Edited August 29, 2013 by Spyrex 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 30, 2013 Share Posted August 30, 2013 (edited) Μία σειρά αποτρόπαιων δολοφονιών [...] θα τους φέρουν αντιμέτωπους με τα φαντάσματα του παρελθόντος. Φράση που νομίζω ότι την έχω ακούσει/διαβάσει πολλές φορές σε περιλήψεις ταινιών και οπισθόφυλλα βιβλίων. Εγώ δεν νομίζω απλώς ότι την έχω ακούσει/διαβάσει. Είμαι σίγουρος γι' αυτό Από κάπου εκεί εξάλλου την ξετρύπωσα και εγώ, δεν είναι δική μου. Edited August 30, 2013 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 30, 2013 Author Share Posted August 30, 2013 Την Αμερικάνικη δεν την έχω δει ακόμα, αλλά δε με ψήνει αφού έμαθα ότι η Eli δεν δεν είναι κορίτσι Μα και στο βιβλίο δεν είναι κορίτσι... Από ότι έχω μάθει όμως, είναι στην Αμερικάνικη ταινία (στη Σουηδική είναι όπως και το βιβλίο, αλλά λίγο να μην προσέξεις και το χάνεις) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.