heiron Posted January 14, 2013 Share Posted January 14, 2013 Εγώ όταν το διάβαζα δεν σκεφτόμουν ότι διάβαζα τρόμο. Και γενικά θεωρείται mainstream κλασική λογοτεχνία, τουλάχιστον εκεί εμφανίζεται συνήθως. Καλό το βρήκα πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 14, 2013 Share Posted January 14, 2013 Εγώ το εκλαμβάνω (και) σαν Τρόμο, και σ'αυτό τον τομέα δεν με απογοήτευσε. Μπορεί να παίζει ρόλο το οτι δουλεύω με παιδιά αυτών των ηλικιών. Ανάλογα με τα αισθητήρια του καθενός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 14, 2013 Author Share Posted January 14, 2013 O Άρχοντας των Μυγών είναι πολύ κλασικό βιβλίο ψυχολογικού τρόμου, όπως πχ βιβλίο τρόμου είναι και το "Εργοστάσιο Σφηκών" ή τα βιβλία του Κινγκ ως Ρ. Μπάκμαν. Το ότι είναι και κλασσική λογοτεχνία δεν αναιρεί ότι είναι και τρόμου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 18, 2013 Share Posted January 18, 2013 (edited) Dan Simmons - The Terror (950 σελίδες σε font 8) Το βάζω εδώ μιας και το ξεκίνησα γύρω στον Νοέμβριο και το τέλειωσα μόλις σήμερα (με αρκετά άλλα βιβλία ανάμεσα). Θα το ονόμαζα λογοτεχνικό κομψοτέχνημα, αλλά τίποτα που μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο αν του πέσει στο κεφάλι δεν μπορεί να ονομαστεί "κομψό". Όπως και να 'χει, αυτό το paperback τέρας έχει τα καλά του (πολύ καλά του) και τα άσχημά του. Βασισμένο στην αληθινή (αποτυχημένη) Franklin expedition του 1845 που έψαξε να βρει το βορειοδυτικό πέρασμα πάνω από τον Καναδά στο Βόρειο Πόλο, ο Simmons πιάνει γύρω στους 200 χαρακτήρες -επίσης βασισμένους στους πραγματικούς ναυτικούς των 2 πλοίων της αποστολής- και τους ρίχνει σε έναν "εξωγήινο" τόπο στους -70. Το βιβλίο είναι κλασσική λογοτεχνία (δεν του φαίνεται πως εκδόθηκε το 2006), είναι Τρόμος υψηλού επιπέδου, είναι νουβέλα επιβίωσης, είναι λογοτεχνικό ψυχογράφημα, είναι ναυτική εγκυκλοπαίδια, είναι πάρα πάρα πολλά συγχρόνως. Page-turner δεν είναι πάντως. Δυνατό το τέλος -αν και, όπως έχει κάνει κι άλλες φορές ο Simmons, ο επίλογος είναι πιο αδύναμος από το climax που προηγείται- το βιβλίο προσφέρεται αν έχετε το κουράγιο να διαβάζετε ένα φαινομενικά ατέλειωτο βιβλίο που έχει κάποια πραγματικά απίστευτα δομημένα κομμάτια αλλά και κομμάτια όπου περιγράφει εξωνυχιστικά τη δομή ενός πλοίου του τότε, ή πώς προστατεύαν τις κονσέρβες πριν 150 χρόνια. Βαρετά κομμάτια, καταιγιστικά κομμάτια, και πάει λέγοντας. Edited January 18, 2013 by DinMacXanthi 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 28, 2013 Share Posted January 28, 2013 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ ή το Κρυφό παράθυρο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 2) Το ημερολόγιο της Έλινορ Ντρουζ. Μάπα ακόυγεται, αλλά έστω (πρώτη επαφή) 3) Adam Roberts, I am Scrooge mush-up literature (πρώτη επαφή) 4) Paul Feval, η πόλη των Βαμπίρ 5) Peter Straub, Koko (πρώτη επαφή) 6) Anne Rice, Μέμνοχ ο διάβολος, (πρώτη επαφή) 7) Brian Lumley Psychomech ή το Νεκροσκόπο, μπορεί και τα δύο (πρώτη επαφή) 8) James Herbert , Οι Άλλοι, (μάλλον πρώτη επαφή, δεν είμαι σίγουρη όμως) 9) Bentley Little, Αποκάλυψη 10) Νικολάι Γκόγκολ, Οι πεθαμένες ψυχές. 11) Ramsey Campbell, Κραυγή από την κόλαση 12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι (πρώτη επαφή) 13) Αβραάμ Κάουα, Νεκρό Δέρμα. Κι ένα fill-up με Αντώνη Τουμανίδη και Trapped-Παγιδευμένοι Ακόμα ένα fill-up με Thomas Logotti και Teatro Grotesco. Αν τα μετρήσω με ειλικρίνια έχω 7/13 αυτή τη στιγμή. Αν θέλω να γίνω αυστηρή με τον εαυτό μου, πρέπει να διαβάσω και τα υπόλοιπα 8 που έχω δηλώσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 15, 2013 Share Posted February 15, 2013 (edited) - Stephen King: Ντούμα Κη - Richard Laymon: The Woods are Dark (πρώτη επαφή) - Dean Koontz: Ο Εφιάλτης Παραφυλάει - H. P. Lovecraft: Στα Βουνά της Τρέλας - Robert Bloch: Ψυχώ - Αnn Rice: Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα (πρώτη επαφή) - M. R. James: Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (πρώτη επαφή) - Peter Straub: Κόκο - Clive Barker: Hellraiser - Graham Masterton: Ο Παρίας - Arthur Machen: Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας - Simon Clark: Δίψα για Αίμα (πρώτη επαφή) - William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ Πάει και το ''Συνέντευξη μ' έναν Βρυκόλακα'' της Αν Ράις. (Και είναι βρυκόλακας ή βρικόλακας;) Δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου. Φαντάζομαι ότι αρκετοί θα ξέρουν την ιστορία από την ταινία και το ίδιο και εγώ. Την είχα δει παλαιότερα, αλλά ευτυχώς δεν θυμόμουν τίποτα όταν έπιασα το βιβλίο. Ένας βρυκόλακας θέλει να δώσει συνέντευξη σ' έναν νεαρό ρεπόρτερ για να αφηγηθεί την ιστορία της ζωής του. Αυτή η ασυνήθιστη οπτική γωνία μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και με προϊδέασε θετικά για την συνέχεια, αλλά δυστυχώς οι προσδοκίες μου δεν επαληθεύτηκαν. Το πρώτο μέρος έχει να κάνει με την ζωή του αφηγητή, όσο ήταν ακόμη άνθρωπος. Μαθαίνουμε στοιχεία για την οικογένεια του, την δουλειά του και το περιβάλλον του. Η μοίρα όμως του επιφυλάσσει ένα πολύ δυσάρεστο παιχνίδι που θα τον τσακίσει. Με καταρρακωμένη την ψυχολογία και ενώ βρίσκεται σε αδιέξοδο, θα έρθει το συμβάν που θα του αλλάξει για πάντα την ζωή. Και κάπου εδώ αρχίζει το δεύτερο μέρος του βιβλίου (για μένα, γιατί η συγγραφέας το έχει χωρίσει σε τέσσερα ή πέντε μέρη) που έχει να κάνει με τον θύτη αυτής της πράξης, και ένα από τα θύματα τους. Το ψυχολογικό κομμάτι του πρώτου μέρους, θα δώσει την θέση του στο μελό. Δεν έχω πρόβλημα με το μελό αυτό καθαυτό, χωρίς φυσικά να είναι και το φόρτε μου. Απλά στην προκειμένη μου φάνηκε ότι καταλάμβανε αδικαιολόγητα μεγάλο μέρος του συνόλου. Το βιβλίο ενώ είναι μικρό, μόλις 379 σελίδες, πιστεύω ότι θα μπορούσε να ήταν και μικρότερο χωρίς να χάνει καθόλου. Ενώ έτσι ήταν φλύαρο. Η περιγραφή ιδίως της θεατρικής παράστασης με κούρασε αρκετά. Στα θετικά θα βάλω το ωραίο γράψιμο, και την ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Φαντάζομαι ότι όταν κυκλοφόρησε, θα έδωσε (;) πνοή σ' ένα είδος προτού αυτό μετατραπεί στο λογοτεχνικό τσίζμπεργκερ που είναι σήμερα. Αυτά πάνω κάτω. Έχω και το ''Μένμοχ ο Διάβολος: Τα Χρονικά του Βαμπίρ'' της ίδιας και κουράζομαι στην σκέψη και μόνο του ότι θα πρέπει να το διαβάσω κάποια στιγμή. Ελπίζω φυσικά να διαψευστώ. Edited February 15, 2013 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted February 16, 2013 Share Posted February 16, 2013 1) Δράκουλας - Bram Stoker 2) Nocturary - Thomas Ligotti 3) Το καταραμένο παιχνίδι - Clive Barker 4) Where the summer ends - Karl Edward Wagner 5) Τhe throne of bones - Brian McNaughton 6) The howling man - Charles Beaumont 7) Demons by daylight - Ramsey Campbell 8) Necromancies and netherworlds - Darrell Schweitzer 9) Νυχτερινή βάρδια - Stephen King 10) From the heart of darkness - David Drake 11) Night terrors - E. F. Benson Διάβασα και το Necromancies and Netherworlds. O Schweitzer το έχει γράψει σε συνεργασία με τον Jason van Hollander. Οι μισές ιστορίες είναι αλλόκοτο fantasy, κάτι σαν πιο σκοτεινός Dunsany, και τοποθετούνται σε έναν αδιευκρίνιστο κόσμο όπου οι άνθρωποι έχουν εκθρονίσει τους θεούς και έχουν καταλήξει να τους πουλάνε σε μορφή χαλιών (!!) στα παζάρια. Τα υπόλοιπα διηγήματα ανήκουν στο χώρο του τρόμου-αλλόκοτου, με θέματα όπως στοιχειώματα ή ο θάνατος, ενώ υπάρχει και ένα κθουλιανό διήγημα, κάτι σαν μακρινή -και πιο ευαίσθητη- συνέχεια του The Dunwich Horror του HPL. Σε γενικές γραμμές καλή και αρκετά παράξενη συλλογή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted February 19, 2013 Share Posted February 19, 2013 (edited) Μερικές μικροπροσθήκες και από εμένα για να συμπληρωθεί η λίστα μου: 1. Το υφαντό του Βαμπίρ, Suzy McKee Charnas 2. Η πόλη των Βαμπίρ, Paul Feval 3. Ανάμεσα, Π.Μ. Ζερβός 4. Νεκρό δέρμα, Αβραάμ Κάουα 5. Angel o Darkness, Charles de Lint 6. Γκόλεμ, Γκούσταβ Μέιρινκ 7. Camera Obscura, Σταμάτης Λαδικός 8. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος 9. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης 10. House of Leaves, Mark Danielewski 11.Κοκό, Peter Straub 12.Cabal, Clive Barker 13. Μου λείπουν εννέα ακόμη να διαβάσω και το δέκατο τρίτο της λίστας. Edited February 19, 2013 by melkiades Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted March 11, 2013 Share Posted March 11, 2013 King Stephen- Σάλεμς Λοτ Peter Straub- Κόκο S.P. Somtow- Ματωμένο Φεγγάρι Graham Masterton- Δαιμονισμένη ταξιαρχία H.P. Lovecraft- Τα βουνά της τρέλας Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος Dean Koontz- Όσα ξέρει η νύχτα Jack Ketchum- Red Clive Barker- Hellraiser Poppy Z. Brite- Θεσπέσιο πτώμα Peter James- Ο θάνατος σου πάει Herbert James- Άλλοι Brian Lumley- Νεκροσκόπος Υ.Γ. Για όλους ισχύει η πρώτη επαφή εκτός του Stephen King. 7) Richard Matheson- Ζωντανός θρύλος (9/10) Το βιβλίο σίγουρα είναι must και αποτελεί σταθμό στη λογοτεχνία τρόμου. Σε όποιον αρέσουν ο τρόμος και οι ιστορίες με βρικόλακες συνίσταται ανεπιφύλακτα, αν και φαντάζομαι πως οι περισσότεροι από εδώ που διαβάζουν τρόμο θα έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο. Η ιστορία είναι γνωστή και από την ταινία, νομίζω δεν χρειάζεται να την αναλύσω. Αυτό που μου άρεσε, όμως, είναι ότι το βιβλίο ήταν πολύ διαφορετικό από την ταινία. Κατ' αρχάς η ταινία έχει να κάνει με ζόμπι, σε αντίθεση με το βιβλίο. Αυτή είναι η κύρια διαφορά, από κει και πέρα υπάρχουν κι άλλες διαφορές. Απλά όποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο κι έχει δει την ταινία του συνιστώ να ξεχάσει όλα όσα ξέρει από την ταινία γιατί θα μπερδευτεί λίγο στην αρχή (όπως συνέβη σ' εμένα). Εννοείται πάντως πως το βιβλίο είναι πολύ πιο ωραίο. Για να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο που αποτελείται μόνο από 180 περίπου σελίδες, μου πήρε μία βδομάδα γιατί ήμουν πολύ λίγη ώρα στο σπίτι αυτές τις ημέρες. Νομίζω ότι αποτελεί ρεκόρ ε; 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
melkiades Posted March 14, 2013 Share Posted March 14, 2013 1. Το υφαντό του Βαμπίρ, Suzy McKee Charnas 2. Η πόλη των Βαμπίρ, Paul Feval 3. Ανάμεσα, Π.Μ. Ζερβός 4. Νεκρό δέρμα, Αβραάμ Κάουα 5. Angel o Darkness, Charles de Lint 6. Γκόλεμ, Γκούσταβ Μέιρινκ 7. Camera Obscura, Σταμάτης Λαδικός 8. ΕΛΟΣ, Πέτρος Τσαλπάτουρος 9. Απόκρημνος χρόνος, Περικλής Μποζινάκης 10. House of Leaves, Mark Danielewski 11.Κοκό, Peter Straub 12.Cabal, Clive Barker 13. Μερικά λόγια για το Κόκο εδώ http://community.sff..._20#entry243903 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 (edited) - Stephen King: Ντούμα Κη - Richard Laymon: The Woods are Dark (πρώτη επαφή) - Dean Koontz: Ο Εφιάλτης Παραφυλάει - H. P. Lovecraft: Στα Βουνά της Τρέλας - Robert Bloch: Ψυχώ - Αnn Rice: Συνέντευξη με έναν Βρυκόλακα (πρώτη επαφή) - M. R. James: Ιστορίες Φαντασμάτων ενός Αρχαιοδίφη (πρώτη επαφή) - Peter Straub: Κόκο - Clive Barker: Hellraiser - Graham Masterton: Ο Παρίας - Arthur Machen: Η Νουβέλα της Μαύρης Σφραγίδας - Simon Clark: Δίψα για Αίμα (πρώτη επαφή) - William Hope Hodgson: Οι Βάρκες του Γκλεν Κάριγκ Διάβασα το ''The Woods are Dark'' που συνιστά την πρώτη μου επαφή με τον Richard Laymon. Με άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων και θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως αριστούργημα από τα λίγα, εάν δεν υπήρχε το όχι και τόσο ικανοποιητικό τέλος. Αγνοούσα την ύπαρξη του μέχρι που ο πανμέγιστος Nihilio το παραλλήλισε με το έπος του Τζακ Κέτσαμ που ακούει στο όνομα ''Νεκρή Σαιζόν''. Οπότε και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό Τον ευχαριστώ για την καλοσύνη του να μου το δανείσει Βρισκόμαστε στην μικρή πόλη Μπάρλοου στην οποία καταφθάνουν δύο ομάδες ανθρώπων. Ο Λάντερ Ντίλς με την οικογένεια του και τον φίλο της κόρης του, και οι φίλες Νεάλα και Σέρι. Η πόλη φαίνεται να είναι ήσυχη και ειδυλλιακή, δεν είναι όμως καθόλου τέτοια. Στην πραγματικότητα βρίθει από ανώμαλους. Τι ακριβώς συμβαίνει; Στις παρυφές του δάσους του Μπάρλοου, ζει εδώ και πολλά χρόνια μία οικογένεια κανιβάλων που διψούν για ανθρώπινη σάρκα. Προκειμένου να μην στραφούν ενάντια στους κατοίκους της πόλης, απαιτούν κάθε μήνα έναν ορισμένο αριθμό θυμάτων. Οι ίδιοι προτού τους παραδώσουν μπορούν να κρατούν τα πράγματα τους, και μ' αυτόν τον τρόπο όλοι είναι ευχαριστημένοι. Έτσι θα γίνει και τώρα. Οι νεοαφιχθέντες απαγάγονται και οδηγούνται σαν σφαχτάρια σ' ένα ερημικό μέρος για να γίνουν βορά στις ορέξεις των κανιβάλων. Φοβερή η σκηνή που όταν είναι όλοι τους δεμένοι με τις χειροπέδες, αρχίζει το φρικιό να κατεβαίνει το δέντρο. Και ενώ τα πάντα δείχνουν να έχουν τελειώσει, ξαφνικά θα αποκτήσουν έναν απρόσμενο σύμμαχο. Το παιχνίδι θα περάσει σε άλλο ταμπλό, και το κυνήγι θα αρχίσει. Η εισαγωγή και το πρώτο μέρος είναι πολύ καλά δοσμένα και προσδίδουν τρομερή αγωνία. Το ίδιο και το δεύτερο μέρος ας πω χοντρικά από την στιγμή όπου ξαναέπιασαν την Κορντήλια, αλλά θεωρώ ότι ήθελε περισσότερη ανάπτυξη. Περίμενα μερικές σκηνές παραπάνω με τους Κραλς και το χωριό τους. Επίσης μου φάνηκε πολύ εύκολος ο τρόπος που ο Διάβολος έφυγε από την μέση, όπως και η τελική διαφυγή. Γενικά θα έλεγα ότι καμιά εικοσαριά σελίδες παραπάνω, θα ήταν ότι πρέπει. Το βιβλίο είναι σκληρό και βίαιο, με σκηνές και καταστάσεις που σοκάρουν. Δεν είναι για όλους και καταλαβαίνω ότι είναι εύλογο να ξεσηκώσει αντιδράσεις. Ως εκεί όμως. Με το πέρας της ανάγνωσης διάβασα το σχετικό λήμμα στην Wikipedia. Όπου και αναφέρεται ότι όντας μόλις το τρίτο του βιβλίο, κατέστρεψε τις εκδοτικές προοπτικές του συγγραφέα στην Αμερική όταν κυκλοφόρησε. Είμαι της άποψης ότι είναι κρίμα να μην γράφονται βιβλία αυτού του στυλ μόνο και μόνο επειδή το περιεχόμενο τους είναι κάτι το διαφορετικό από αυτό που έχει συνηθίσει το μέσο αναγνωστικό κοινό. Λες και δεν συμβαίνουν τρισχειρότερα κάθε μέρα. Όποιος δεν θέλει, απλά δεν το διαβάζει. Ή να μεταφράζονται στα Ελληνικά βιβλία αμφιβόλου ποιότητας, και να παραμενει αμετάφραστο αυτό. Το διάβασα στο πρωτότυπο με αποτέλεσμα να μην μπορώ να το προχωρήσω όσο γρήγορα θα ήθελα. Κέρδισα έτσι σε αγωνία, αλλά έχασα μία- δύο εκφράσεις και λογοπαίγνια από εδώ και από εκεί. Έστω και έτσι όμως πέρασα υπέροχα. Και αρχίζω να υποψιάζομαι ότι το σπλάτερ θα γίνει το δεύτερο αγαπημένο μου είδος τρόμου μετά από την Μυθολογία Κθούλου. Μάλλον το ''Δίψα για Αίμα'' του Σίμον Κλαρκ, θα είναι το επόμενο του project που θα πιάσω. Edited March 18, 2013 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 (edited) Το Δίψα για αίμα μου φάνηκε εξαιρετικό και επίσης δεν είναι για όλα τα γούστα. Εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι συγγραφείς σαν τους Laymon, Edward Lee, Brian Keene, Robert McCammon κλπ θα μου ταίριαζαν απόλυτα, αλλά λίγα έργα τους (έως κανένα) έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά... edit: Περιττό να πω ότι έχω μείνει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ πίσω στο πρότζεκτ. Για να δούμε, κάτι πρέπει να κάνω γι'αυτό... Edited March 18, 2013 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 (edited) Είναι δύο- τρία δικά τους που κυκλοφορούν από Οξύ και Jemma Press. Αυτά θα τα διαβάσω σίγουρα κάποια στιγμή, γιατί απ' ότι καταλαβαίνω θα μου αρέσει και εμένα το στυλ τους. Και από εκεί και πέρα ότι μου γυαλίσει, σιγά- σιγά στα Αγγλικά. Edited March 18, 2013 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 Αλλάζω ριζικά την λίστα μπας και τελικά ολοκληρώσω αυτό το πρότζεκτ: 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλέιτι - Ο εξορκιστής (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Έντουαρντ Λι - Τραμ 1852 07. Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (πρώτη επαφή) 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Χ. Φ. Λάβκραφτ - Στα βουνά της τρέλας (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 18, 2013 Author Share Posted March 18, 2013 (edited) Κάποιες δικές μου προβλέψεις: Ο Εφιάλτης Παραμονεύει (The Watchers) - Dean Koontz Φάμπιαν (Possession) - Peter James (πρώτη επαφή) The Xothic Legend Cycle - Lin Carter (σχεδόν πρώτη επαφή, είχα διαβάσει κάποια rewrites του στο King Kull του R.E.Howard) Σκοτεινοί Άγγελοι - S.P. Somtow The song of Kali - Dan Simons Frankenstein - Mary Shelley (πρώτη επαφή) Οι γυναίκες με τα μαύρα - Ed Lee Peaceable Kingdom - Jack Ketchum Η εκδίκηση στο Μανιτού & Τζιν - Graham Masterton Νεκρή Ζώνη (The Dead Zone) - Stephen King Δίψα για αίμα (Blood Crazy) - Simon Clark (πρώτη επαφή) Οι Άλλοι (the Others) - Herbert James The Historian - Elizabeth Kostova (πρώτη επαφή) Έχω αφήσει μπόλικα βιβλία που δεν έχω αναφέρει ακόμα, πάμε λοιπόν ένα συγκεντρωτικό ποστ Frankenstein - Mary Shelley (πρώτη επαφή) Δίκαια κλασικό έργο, πρωτοποριακό για την εποχή του, αλλά γραμμένο πριν 200 χρόνια και για αυτό παραξενεύει τον αναγνώστη. Γραμμένο με πολλή βαριά γλώσσα, αξίζει να διαβαστεί για την συγκλονιστική εμβόλιμη αφήγηση του τέρατος. Οι γυναίκες με τα μαύρα - Ed Lee Αυτό εδώ το διάβασα "καπάκι" μετά τον Φρανκενστάην και ήταν ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ. Αίμα, σπέρμα, εντόσθια και αγνή καφρίλα βγαλμένη από κακό σπλάττερ των 80's, αλλά ταυτόχρονα με πανέξυπνο και υπόγειο χιούμορ. Για χορροράδες και μόνο. Peaceable Kingdom - Jack Ketchum Ναι, έχει το κουτί. Αλλά και άλλες 22 ιστορίες του Jack Ketchum. Ο οποίος, όσο και αν μου αρέσει στα μυθηστορήματά του για το πώς χτίζει ένταση και στόρυ, τόσο με απογοήτευσε στα μικρά του. Γενικά, ένα κακό με τον Κέτσαμ είναι ότι, κάπου μετά το 3ο βιβλίο ξέρεις ότι μπορείς να περιμένεις τα πάντα. Όταν έρχεται λοιπόν κάτι σοκαριστικό το περιμένεις, όταν όμως σταματάει λίγο πριν απογοητεύεσαι. Επίσης, χάνει σε δύναμη επειδή δεν έχει χρόνο να σου αναπτύξει τους χαρακτήρες. Υπάρχουν 4-5 πολύ καλές ιστορίες, αρκετές ιστορίες μεταφυσικού/υπερφυσικού τρόμου, αλλά περίμενα κάτι περισσότερο. Η εκδίκηση στο Μανιτού & Τζιν - Graham Masterton Αυτά είναι δύο από τα πρώτα βιβλία του Μάστερτον, με ήρωα τον Χάρι Έρσκιν. Στην "Εκδίκηση", ο Μισκουιμάκους επιστρέφει μαζί με άλλους 13 μάγους και καταλαμβάνουν τα παιδιά από μία τάξη του δημοτικού. Μέχρι ο τσαρλατάνος μέντιουμ ήρωάς μας να εμφανιστεί, υπάρχουν κάποιες σκηνές τρόμου και συνολικά το βιβλίο είναι ευχάριστο. Αντίθετα, στο Τζιν, ο Έρσκιν έχει να τα βάλει με ένα αραβικό βάζο και κάμποση ίντριγκα. Έχω την υποψία ότι το βιβλίο είτε γράφτηκε πριν τα Μανιτού είτε, κάποια στιγμή, ξαναγράφτηκε με ήρωα τον Έρσκιν για να πουλήσει ως sequel. Και είναι ΑΔΙΑΦΟΡΟ. Ο τρόμος είναι μάλλον ήπιος και αργεί εντυπωσιακά να έρθει (σε ένα βιβλίο 200 σελίδων). Μόνο για φαν Νεκρή Ζώνη (The Dead Zone) - Stephen King Ο Κινγκ είναι καταπληκτικός συγγραφέας μέχρι τη μέση των βιβλίων του, και αυτό το αποδεικνύει για άλλη μία φορά. Καθηγητής αγγλικών ξυπνάει από κόμμα για να ανακαλύψει ότι βλέπει το μέλλον των ανθρώπων αγγίζοντάς τους. Και σύντομα θα κληθεί να βοηθήσει την αστυνομία του Καστλ Ροκ να βρει έναν ψυχοπαθή δολοφόνο. Ως εκεί όλα καλά, ειδικά στο πως αποτυπώνει τη θλίψη ενός ανθρώπου που έχασε 4 χρόνια από τη ζωή του σε ένα βράδυ. Και μετά αρχίζει ένα τρίτο μέρος που είναι "τσόντα" για κάτι που μας είχε ψιλοπροετοιμάσει ο συγγραφέας από όλο το βιβλίο, αλλά ούτε σε βάθος ούτε και μας ενδιέφερε μέχρι το βιαστικό και μάλλον επιγραμματικό φινάλε. Τουλάχιστον στη συνέχεια ο συγγραφέας έμαθε και, αντί για βιαστικούς επιλόγους 150 σελίδων πετάει μία 500-ρια για να μην μείνουμε παραπονεμένοι... ΥΓ: Διάβασα το ''The Woods are Dark'' που συνιστά την πρώτη μου επαφή με τον Richard Laymon. Με άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων και θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω ως αριστούργημα από τα λίγα, εάν δεν υπήρχε το όχι και τόσο ικανοποιητικό τέλος. Αγνοούσα την ύπαρξη του μέχρι που ο πανμέγιστος Nihilio το παραλλήλισε με το έπος του Τζακ Κέτσαμ που ακούει στο όνομα ''Νεκρή Σαιζόν''. Οπότε και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό Τον ευχαριστώ για την καλοσύνη του να μου το δανείσει Από τα 7 βιβλία του Laymon που έχω διαβάσει αυτό είναι κάπου στη μέση (αν και κάπου διάβασα ότι το βιβλίο είναι πετσοκομμένο και έχει βγάλει η κόρη του μια αναθεωρημένη και πληρέστερη έκδοση. Υπόψη, το ντεμπούτο του, με τίτλο "The Cellar" ήταν πολύ χειρότερο από θέμα σεξ και βίας, αυτό που κατάστρεψε την καριέρα του στις ΗΠΑ (στη Βρετανία πουλάει αρκετά, σε βαθμό που στα βιβλία τρόμου βρίσκεις ένα ράφι Stephen King και μισό ένα Richard Laymon) ήταν, όχι το πετσόκομμα των χαρακτήρων, αλλά το πετσόκομμα του κειμένου από τον εκδότη. Για όσους ενδιαφέρει πάντως ο συγγραφέας, πέρα από το "Παλούκι στην Καρδιά" (the stake) θα πρότεινα τα The Cellar και Funland. ΥΓ2: Ξανακοιτάζω τη λίστα με τα διαβασμένα από το Σεπτέμβρη και, αν συμπεριλάβω και άλλα 3-4 τρόμου που έχω επιλέξει να μείνουν εκτός, έχω τελειώσει. Αλλά νομίζω θα τα αφήσω off για να διαβάσω 3 που έχουν μείνει στο ράφι σα γεροντοκόρες. Edited March 18, 2013 by Nihilio 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) Πού το βρήκες αυτό ρε συ; Το πήρα απ' το παζάρι πριν χρόνια και το έχασα και τώρα εδώ και χρόνια δεν το ξαναφέρνουν οι τύποι (ή εγώ δεν το βλέπω). Καλή φάση, περιπετειοτρόμος. Από προσωπική εμπειρία, προτείνω να πας πρώτα για τα σαγόνια και καπάκια μετά για το Μεγ. Εσύ είσαι και πολυβόλο, θα τα διαβάσεις σε μια μέρα. Κάτσε να σε ψήσει απογευματάκι το σασπένς από τα σαγόνια και μετά, το βράδυ, χτύπα overdose με μεγαλόδοντα τρελό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) Πού το βρήκες αυτό ρε συ; Το πήρα απ' το παζάρι πριν χρόνια και το έχασα και τώρα εδώ και χρόνια δεν το ξαναφέρνουν οι τύποι (ή εγώ δεν το βλέπω). Καλή φάση, περιπετειοτρόμος. Από προσωπική εμπειρία, προτείνω να πας πρώτα για τα σαγόνια και καπάκια μετά για το Μεγ. Εσύ είσαι και πολυβόλο, θα τα διαβάσεις σε μια μέρα. Κάτσε να σε ψήσει απογευματάκι το σασπένς από τα σαγόνια και μετά, το βράδυ, χτύπα overdose με μεγαλόδοντα τρελό. Αυτό το βρήκα στα γνωστά βιβλιοσαφάρι μου στο Μοναστηράκι, στην οδό Άστιγγος. Μπορείς να το βρεις και συ εκεί, γιατί το έχω πετύχει κάμποσες φορές από τότε που το πήρα... Αυτό είχα σκοπό να κάνω, πρώτα τα Σαγόνια και μετά τον μεγαλόδοντα. Πάω στοίχημα ότι θα μου αρέσουν και τα δυο. Σε μια μέρα και να ήθελα δεν μπορώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spyrex Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 Αλλάζω ριζικά την λίστα μπας και τελικά ολοκληρώσω αυτό το πρότζεκτ: 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλέιτι - Ο εξορκιστής (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Έντουαρντ Λι - Τραμ 1852 07. Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (πρώτη επαφή) 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Χ. Φ. Λάβκραφτ - Στα βουνά της τρέλας (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Το "Τρόμος στην Αμίτιβιλ" γιατί το έβγαλες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 18, 2013 Share Posted March 18, 2013 Το έβγαλα από την παραπάνω λίστα, αλλά δεν σημαίνει κατ'ανάγκη ότι δεν θα το διαβάσω φέτος. Απλά είναι κάπως disturbing βιβλίο και μου αρκεί ο Εξορκιστής και το Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι (Guts...) προς το παρόν Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 19, 2013 Share Posted March 19, 2013 (edited) Από τα 7 βιβλία του Laymon που έχω διαβάσει αυτό είναι κάπου στη μέση (αν και κάπου διάβασα ότι το βιβλίο είναι πετσοκομμένο και έχει βγάλει η κόρη του μια αναθεωρημένη και πληρέστερη έκδοση. Υπόψη, το ντεμπούτο του, με τίτλο "The Cellar" ήταν πολύ χειρότερο από θέμα σεξ και βίας, αυτό που κατάστρεψε την καριέρα του στις ΗΠΑ (στη Βρετανία πουλάει αρκετά, σε βαθμό που στα βιβλία τρόμου βρίσκεις ένα ράφι Stephen King και μισό ένα Richard Laymon) ήταν, όχι το πετσόκομμα των χαρακτήρων, αλλά το πετσόκομμα του κειμένου από τον εκδότη. Για όσους ενδιαφέρει πάντως ο συγγραφέας, πέρα από το "Παλούκι στην Καρδιά" (the stake) θα πρότεινα τα The Cellar και Funland. Ναι το είδα τώρα ότι ο εκδότης του έφταιγε για τις χαμηλές πωλήσεις του ''The Woods are Dark'', και όχι αυτό καθαυτό το βιβλίο. Κοίταξα στο λήμμα του συγγραφέα (πριν είχα δει μόνο αυτό του βιβλίου και κακώς, έπρεπε να τα είχα δει και τα δύο) όπου και αναφέρεται ότι η πρώτη έκδοση ήταν λογοκριμένη κατά 50 σελίδες, με κακή επιμέλεια και άσχετο εξώφυλλο. Ολόκληρο το κείμενο δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2008 και μόνο αφότου η κόρη του βρήκε τις 50 σελίδες που έλειπαν, ανάμεσα στα πράγματα του. Nihilio έχεις την πλήρη έκδοση; Και το τέλος του ''The Woods are Dark'' πως σου φάνηκε; Το βρήκες βιαστικό ή όχι; Ψάχνοντας λίγο παραπάνω για τον συγγραφέα, η ''Beast House Chronicles Series'' με ιντρίγκαρε περισσότερο από κάθε τι άλλο δικό του. Θα προσπαθήσω να την παλέψω και αυτήν κάποια στιγμή. Edited March 19, 2013 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 19, 2013 Share Posted March 19, 2013 (edited) 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλέιτι - Ο εξορκιστής (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Έντουαρντ Λι - Τραμ 1852 07. Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (πρώτη επαφή) 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Χ. Φ. Λάβκραφτ - Στα βουνά της τρέλας (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Έχω μείνει αρκετά πίσω στο πρότζεκτ, αλλά μόλις πάρουν μπρος οι μηχανές ποιος με πιάνει Οι Ιτιές Λοιπόν, αυτή είναι μόλις η πρώτη ιστορία του Άλτζερνον Μπλάκγουντ που πιάνω στα χέρια μου, μέχρι τώρα ούτε ένα διήγημα του δεν είχα διαβάσει. Ελπίζω κάποια στιγμή να πετύχω το τουβλάκι της Terra Nova που περιέχει κάμποσες ιστορίες του (Ιστορίες στο Λυκόφως), μέχρι τότε όμως θα μείνω με τις Ιτιές... Πρόκειται για μια από τις πιο ατμοσφαιρικές και σκοτεινές ιστορίες τρόμου που έχω διαβάσει, όπου ο τρόμος είναι περισσότερο υπαινικτικός παρά ορατός. Η αλήθεια είναι ότι το τοπίο το οποίο επέλεξε ο Μπλάκγουντ συνίσταται για μια σκοτεινή ιστορία, αλλά όσο να'ναι σκιάζεσαι περισσότερο όταν ακούς και νιώθεις διάφορα... Δεν χρειάζεται να πω πολλά για την ιστορία, δυο φίλοι που τους αρέσουν οι περιπετειώδεις εκδρομές, αυτή τη φορά διασχίζουν με κανό τον ποταμό Δούναβη και αποκλείονται σε ένα μικρό ερημονήσι μέχρι να ηρεμήσουν τα νερά του ποταμού. Το ερημονήσι αυτό καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από Ιτιές. Από κει και πέρα οι δυο φίλοι ακούνε και νιώθουν διάφορα, και δεν θέλει και πολύ ο άνθρωπος για να σκιαχτεί... Η γραφή του Μπλάκγουντ είναι εξαιρετική, απίστευτα ευκολοδιάβαστη και με περιγραφές που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ζόφου και τρόμου. Αυτό το στιλ γραφής του Μπλάκγουντ το έχω συναντήσει και σε άλλους συγγραφείς (τρόμου και μη) της εποχής του και μου φαίνεται ότι ταιριάζει πολύ με τα γούστα μου. Εξαιρετική νουβέλα που πρέπει να διαβαστεί από όλους τους τρομολάγνους. Edited March 19, 2013 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 19, 2013 Author Share Posted March 19, 2013 Nihilio έχεις την πλήρη έκδοση; Και το τέλος του ''The Woods are Dark'' πως σου φάνηκε; Το βρήκες βιαστικό ή όχι; Ψάχνοντας λίγο παραπάνω για τον συγγραφέα, η ''Beast House Chronicles Series'' με ιντρίγκαρε περισσότερο από κάθε τι άλλο δικό του. Θα προσπαθήσω να την παλέψω και αυτήν κάποια στιγμή. Έχω την πετσοκομμένη που διάβασες. Και το τέλος μου φάνηκε βιαστικό. Βέβαια, το άλλο βιβλίο του τόμου (Out are the lights) μου φάνηκε πολύ χειρότερο, σα να είχε πάρει ένα παλιό αστυνομικό διήγημα που είχε αφήσει στη μέση και να του έβαλε εμβόλιμες σκηνές τρόμου για να το πουλήσει στον εκδότη του. Είχε όμως το "The Tub" που ήταν καταπληκτικό short story. To Beast house τώρα... Το The Cellar δε νομίζω ότι το ξεπέρασε ποτέ ο Laymon. Θα μπορούσε να ήταν το πιο άρρωστο βιβλίο που έχω διαβάσει ως τώρα, αν δεν ήταν τόσο ευκολοδιάβαστο. Το The Beast House είναι αξιοπρεπής συνέχεια, αν παραβλέψεις ότι ανακυκλώνει στοιχεία του πρώτου. Αν και βρήκα απολαυστικό τον ανθρώπινο κακό (γενικά, στα βιβλία του Laymon υπάρχουν ένα ανθρώπινο τέρας και ένα υπερφυσικό τέρας - με το πρώτο να είναι συνήθως πολύ πιο σατανικό). Το The Midight tour είναι μετριότατο. Το σώζει η ικανότητα του συγγραφέα να γράφει διασκεδαστικούς διαλόγους αλλά, εκεί που πχ το πρώτο είναι υπερκαλτ σπλαττεριά και το σαν το υποχρεωτικό sequel, το τρίτο μοιάζει με τηλεταινία. To Friday night at the beast house δε νομίζω ότι πρόκειται να το διαβάσω, μου κάνει σα νουβέλα-αρπαχτή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 19, 2013 Share Posted March 19, 2013 Χεχε καλά κατάλαβα εγώ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, ότι κάτι έλειπε. Καλή και ωραία αυτή η έκδοση, αλλά θα πρέπει να διαβάσουμε και την αλογόκριτη για να έχουμε πλήρη εικόνα Για τα Beast House θα διαβάσω κάποια στιγμή σίγουρα το πρώτο μέρος και αναλόγως το πως θα μου φανεί, θα προχωρήσω ή όχι παρακάτω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 24, 2013 Share Posted March 24, 2013 1) Stephen King, Σάλεμ'ς Λοτ 2) Το ημερολόγιο της Έλινορ Ντρουζ. 3) Adam Roberts, I am Scrooge 4) Paul Feval, η πόλη των Βαμπίρ 5) Peter Straub, Koko 6) Anne Rice, Μέμνοχ ο διάβολος 7) Brian Lumley Psychomech ή το Νεκροσκόπο 8) James Herbert , Οι Άλλοι 9) Bentley Little, Αποκάλυψη 10) Νικολάι Γκόγκολ, Οι πεθαμένες ψυχές. 11) Ramsey Campbell, Κραυγή από την κόλαση 12) Patric Somtow, το Ματωμένο Φεγγάρι 13) Αβραάμ Κάουα, Νεκρό Δέρμα Και τρία fill-up: 1) Trapped-Παγιδευμένοι, Αντώνης Τουμανίδης 2) Teatro Grotesco, Thomas Ligotti 3) Τραμ 1852, Edward Lee Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 1, 2013 Share Posted April 1, 2013 (edited) 01. Στίβεν Κινγκ - Μίζερι 02. Γουίλιαμ Πίτερ Μπλέιτι - Ο εξορκιστής (πρώτη επαφή) 03. Σκοτ Σμιθ - Τα ερείπια (πρώτη επαφή) 04. Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία (πρώτη επαφή) 05. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Οι Ιτιές (πρώτη επαφή) 06. Έντουαρντ Λι - Τραμ 1852 07. Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (πρώτη επαφή) 08. Στιβ Άλτεν - Μεγ (πρώτη επαφή) 09. Χ. Φ. Λάβκραφτ - Στα βουνά της τρέλας (πρώτη επαφή) 10. Γκράχαμ Μάστερτον - Το Μανιτού 11. Άμπρααμ Μέριτ - Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ 12. Ρέι Μπράντμπερι - Κάτι κολασμένο έρχεται προς τα δω 13. Τσακ Πόλανικ - Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι Πίτερ Μπέντσλεϊ - Τα σαγόνια του καρχαρία Με αυτό το βιβλίο αρχίσανε όλα. Ταινίες και βιβλία με καρχαρίες που μασουλάνε και τρομοκρατούν ανθρώπους που θέλουν να κάνουν το μπανάκι τους. Ο Μεγάλος Άσπρος, αυτός ο τρομερός τύπος που κινείται με βάση το ένστικτό του και όχι γιατί είναι έξυπνος. Ό,τι βλέπει μπροστά του το δαγκώνει και ας μην τρώγεται. Δεν κωλώνει πουθενά. Αυτό το πράγμα βρέθηκε στην παραλιακή πόλη Άμιτυ, της οποίας οι λίγοι μόνιμοι κάτοικοι περιμένουν να έρθει το καλοκαίρι ώστε να γεμίσουν επισκέπτες και δολάρια που θα τους βοηθήσουν να ζήσουν όλη την υπόλοιπη χρονιά. Με έναν καρχαρία όμως που σκοτώνει ανθρώπους είναι λογικό να μένουν μακριά οι λουόμενοι... Ο αστυνόμος Μπρόντι πιέζεται ώστε ν'αφήσει ανοικτές τις ακτές, παρ'όλους τους κινδύνους. Η πόλη δεν αντέχει οικονομικά ένα καλοκαίρι δίχως επισκέπτες και τα λεφτά τους. Μέχρι και ο δήμαρχος, χρεωμένος μέχρι τον λαιμό στα χρέη, πιέζει και απειλεί τον φίλο του τον αστυνόμο Μπρόντι. Αλλά η ανθρώπινη ζωή είναι πάνω απ'όλα τα χρήματα των τουριστών. Για να βοηθηθεί η πόλη, καλείται ένας ειδικός ιχθυολόγος και μανιακός με τους καρχαρίες, ο νέος και όμορφος Μάθιου Χούπερ. Στο μεταξύ βλέπουμε και μια υποπλοκή-σαπουνόπερα, με την Έλεν, γυναίκα του Μπρόντι, ν'αποζητά μια εξωσυζυγική περιπέτεια με τον όμορφο Χούπερ, έτσι, για να θυμηθεί τα παλιά χρόνια. Αυτό το, ας πούμε, ρομαντικό μέρος του βιβλίου δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα πειστικό, δεν κατάλαβα γιατί η Έλεν να κάνει κάτι τέτοιο, με έναν ικανό άντρα και τρία παιδιά δημοτικού/γυμνασίου να της γεμίζουν την ζωή. Άσε που δεν εξυπηρέτησε και ιδιαίτερα την όλη πλοκή του βιβλίου. Γι'αυτό και η ταινία, η οποία βασίζεται στο βιβλίο αυτό, δεν έχει τίποτα από τους έρωτες της Έλεν. Στις τελευταίες σελίδες έχουμε το... καρχαριοκυνηγητό, με τις σκηνές να είναι δυνατές και καλά δοσμένες. Όμως: Το βιβλίο δεν είναι τρόμου. Έχουμε έναν καρχαρία που κυκλοφορεί κοντά σε μια παραλιακή πόλη ιδανική για κολύμπι, έχουμε όλες τις συνέπειες αυτού του γεγονότος, αλλά δεν τρομάζεις σε κανένα σημείο. Έχει σασπένς, ναι, έχει ωραία ατμόσφαιρα των '70s, ναι, αλλά ο καρχαρίας είναι στην θάλασσα και δεν κυκλοφορεί στους δρόμους. Τότε ίσως θα θεωρούνταν τρόμος. Πάντως σαν ιστορία μου φάνηκε καλή και ευκολοδιάβαστη, σίγουρα πολύ καλογραμμένη και με ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Υπήρχαν και κάποιες ωραίες, αστείες ατάκες που μ'έκαναν να γελάσω δυνατά. Τέλος, η ταινία είναι σαφώς ανώτερη του βιβλίου, έχει περισσότερη δράση και περιπέτεια, αλλά το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί επειδή είναι κλασικό και έκανε την αρχή... Ο Πίτερ Μπέντσλεϊ έχει γράψει και άλλα πολύ ενδιαφέροντα βιβλία (The Deep, Beast, White Shark, The Island, Rummies), μερικά εκ των οποίων έχουν γίνει και αυτά ταινίες, αλλά δυστυχώς δεν έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Μέχρι πέρυσι το βιβλίο το έβρισκε κανείς στο παζάρι βιβλίου με 2 ευρώ (τόσα έδωσα!), αλλά στο φετινό παζάρι δεν το πέτυχα. Ξέρω ότι υπάρχουν αντίτυπα στο Μικρό Μοναστηράκι στην Γραβιάς και ίσως στο Μοναστηράκι. Edited April 1, 2013 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.