50 Βιβλία για το 2013

May 8, 2013

1)Γράμμα στη Μαργαρίτα, Πόλυ Μηλιώρη.

2)Το Καράβι της μαγείας, τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

3)The man in the maze, Robert Silverberg.

4)Το καλοκαίρι μου έξω από το Θόλο, Δημήτρης Βανέλλης, Μέδουσα.

5)Το μανιασμένο καράβι τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

6)Λουάνες - Κ. Καλουντζή, Συμπαντικές Διαδρομές.

7)Το μανιασμένο καράβι τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

8)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 1, Robin Hobb, Anubis.

9)Το καράβι του πεπρωμένου τόμος 2, Robin Hobb, Anubis.

10)O κοκκινολαίμης, Jo Nesbo, εκδ. Ορφέας.

11)House:ο επίσημος οδηγός της σειράς, Ian Jackman, εκδ. Μέλινο.

12)Ιστορίες της ετοιμοθάνατης γης, Τζακ Βανς, Αίολος.

13)City, Clifford Simak.

14)Τρεις ματιές τ' αλλάζουν όλα, Φανταστικός Κόσμος.

15)Ριάλτο ο θαυμαστός, Τζακ Βανς, Αίολος. Όχι και άσχημο, αλλά τα άλλα του ήταν καλύτερα. Μου μένει μόνο η "Οδύσσεια του Κουζέλ".

16)The plantation, Stella Samiotou Fitzsimons. Δε βρήκα να λέει πουθενά εκδοτικό οίκο (αυτοέκδοση; ). Αρκετά καλό, αν και young adults'. Καλογραμμένο και μπαίνει στο ψητό αμέσως. Κατά τα άλλα θυμίζει Uglies του Scott Westerfeld. Παιδιά που έχουν ξεφύγει από "φυτείες" όπου εξωγήινοι "καλλιεργούν" ανθρώπους προσπαθούν να επιβιώσουν και να επιτεθούν κιόλας στους εισβολείς. Ακριβώς ό,τι θα ήθελε να διαβάσει ένα παιδί 12-15 χρονών, από μια άποψη: μια "συμμορία-παρέα" παιδιών που το καθένα έχει τις δικές του εξαιρετικές ικανότητες και που υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος να είναι μαζί και να λειτουργούν σαν σύνολο, όχι δηλαδή σαν τις "συμμορίες" που φτιάχνουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας για την αίσθηση του ανήκειν και μόνο, και το βράδυ πηγαίνουν σπίτια τους. Αλλά είναι το πρώτο μιας σειράς και γι'αυτό δεν ολοκληρώνεται.

May 8, 2013

24) Το καλοκαίρι μου έξω από το Θόλο - Δ. Βανέλλης (174)

Περισσότερα σύντομα σε άλλο τόπικ (αξιολογήσεις ΕΦ)

May 9, 2013

Ο κλέφτης του πάντοτε. Δεύτερο βιβλίο του Κλάιβ Μπάρκερ που διαβάζω φέτος, τέταρτο συνολικά. Και αυτό με την σειρά του ήταν πολύ καλογραμμένο και ενδιαφέρον. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα παραμύθι που απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και μπορεί να διαβαστεί με την ίδια ευχαρίστηση απ'όλους τους αναγνώστες, μικρούς και μεγάλους. Ο Χάσκας, ένα παράξενο ανθρώπινο πλάσμα με ένα μόνιμο χαμόγελο στα χείλη του, βρίσκει τον βαριεστημένο 10χρονο Χάρβεϊ στο σπίτι του και τον προσκαλεί στο Σπίτι των Γιορτών του κυρίου Χουντ, που όλα είναι χαρούμενα και όπου κάθε παιδικό όνειρο μπορεί να πραγματοποιηθεί. Ο Χάρβεϊ δέχεται την πρόσκληση και βρίσκει το σπίτι μαγευτικό και σαγηνευτικό. Όμως κάποια στιγμή καταλαβαίνει την σκοτεινή πλευρά του σπιτιού και τα κίνητρα του κυρίου Χουντ, καθώς και ποια είναι η κατάληξη των παιδιών που έζησαν στο παράξενο αυτό σπίτι. Ο Χάρβεϊ όμως δεν είναι σαν όλα τα άλλα παιδιά και θα προσπαθήσει να ελευθερωθεί ο ίδιος και να ελευθερώσει όλες τις αθώες ψυχές του Σπιτιού των Γιορτών. Το βιβλίο διαβάζεται άνετα σε μια μέρα, μιας και είναι μικρό σε μέγεθος, έχει κάμποσα ωραία σκίτσα του ίδιου του Μπάρκερ και τα κεφάλαια είναι πολλά και μικρά. Η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, οι εικόνες που δημιούργησε ο Μπάρκερ όμορφες και η ιστορία έχει το ενδιαφέρον της και μια φρεσκάδα. Μην περιμένετε τρόμο, αγωνία και τα τοιαύτα, ένα σκοτεινό παραμύθι είναι με ωραία ατμόσφαιρα και ένα ευχάριστο τέλος. Μπορείτε να το βρείτε με λιγότερα από 6 ευρώ στην Πολιτεία. Εγώ έχω σε καλούτσικη κατάσταση την πρώτη έκδοση του βιβλίου, με τις σελίδες να είναι γυαλιστερές και σε μεγάλο μέγεθος. Αρχίζει να μου αρέσει πολύ ο Μπάρκερ και ακόμα είμαι στις αρχές...

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

May 9, 2013

23. Τα Έπη των Αθανάτων, Terra Nova (νούμερο 10 ή 9, δεν είναι ξεκάθαρο), Συλλογικό, σελ. 317

24. Το Δαιμόνιο της Γραφής - Genius Scribendi, Ειρήνη Μαντά, σελ. 291

May 10, 2013

1) La Bas - J. K. Huysmans
2) The New Lovecraft Circle - συλλογή διηγημάτων
3) Necromancies and Νetherworlds - Darrell Schweitzer & Jason van Hollander
4) Ιστορία της Αρχαίας Σπάρτης, 1ος Τόμος - Σαράντος Καργάκος
5) Oriental Ghost Stories - Lafcadio Hearn
6) Noctuary - Thomas Ligotti

7) Ιστορία της Αρχαίας Σπάρτης, 2ος Τόμος - Σαράντος Καργάκος

8) Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος - Α. Huxley

9) Ο Συνταγματάρχης Λιάπκιν - Μ. Καραγάτσης

10) Νυχτερινή Βάρδια - S. King

11) Cold Print - Ramsey Campbell: συλλογή με τις λαβκραφτικές ιστορίες του Campbell. Πολλές από αυτές τις είχε γράψει όταν ήταν έφηβος και είναι αρκετά αφελείς, καταφέρνουν ωστόσο να βγάλουν πόρωση. Οι μεταγενέστερες παρουσιάζουν περισσότερο ενδιαφέρον και ορισμένες είναι πάρα πολύ καλές (πχ The Tugging ή το The voice of the Beach).

12) Ο τρόμος - Arthur Machen: μικρό βιβλιαράκι από τις εκδόσεις Αίολος με δύο ιστορίες του μεγάλου Α. Μάχεν. Η πρώτη (Ο Τρόμος) είναι μια ιστορία μυστηρίου για κάποιους παράξενους θανάτους στην ουαλική εξοχή ενώ η δεύτερη (Η Μεγάλη Επιστροφή) αφορά την επιστροφή του Ιερού Δισκοπότηρου σε ένα ουαλικό χωριό.

13) Κέλτες και Έλληνες - P. B. Ellis: αφήγηση της αλληλεπίδρασης των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών πολιτισμών, από την εισβολή των Κελτών στην Μακεδονία το 279 πΧ μέχρι την υπαγωγή της μικρασιατικής Γαλατίας στο ρωμαϊκό κράτος. Ωραίο βιβλίο με αρκετές πληροφορίες. Περιέργως, ο συγγραφέας έχει γράψει και μια κθουλιανή ιστορία (με ψευδώνυμο) η οποία περιέχεται στη συλλογή Σκιές πάνω από το Ίννσμουθ της Jemma Press.

May 11, 2013

Ο υπέροχος Γκάτσμπυ. Πάει και αυτό το κλασικό έργο που σε όποια λίστα με τα γνωστότερα, καλύτερα και ούτω καθεξής βιβλία θα το βρείτε στις υψηλότερες θέσεις. Αν αξίζει σαν έργο αυτό καθαυτό να βρίσκεται τόσο ψηλά στις πιο γνωστές λίστες, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Γενικά τείνω να γίνομαι πιο αυστηρός απέναντι σ'αυτά τα κλασικά έργα, απ'ότι στα παλπ αστυνομικά/τρόμου/επιστημονικής φαντασίας, γιατί τα παλπ είναι παλπ και δεν σου λένε ότι είναι αριστουργήματα, ενώ αυτά τα κλασικά όλοι οι κριτικοί και οι ακαδημαϊκοί σου λένε ότι πρέπει να τα διαβάσεις για να διευρύνεις τους ορίζοντες σου και τέλος πάντων δεν νοείται άνθρωπος να μην διαβάσει κλασικά έργα σαν και αυτό. Σε γενικές γραμμές καλούτσικο μου φάνηκε, δεν λέω, η γραφή δεν ήταν κουραστική, είχε ένα καλό ρυθμό, αλλά ούτε οι χαρακτήρες ούτε και η πλοκή μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Δηλαδή αν δεν ήταν τόσο σύντομο και ήταν διπλάσιο ή τριπλάσιο σε μέγεθος, μάλλον με το ζόρι θα το τελείωνα. Η υπόθεση είναι γνωστή σε όλους, πιστεύω, οπότε δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι γι'αυτήν. Πάντως οφείλω να πω ότι οι τελευταίες σελίδες ήταν αρκετά καλές, σε σχέση με το υπόλοιπο έργο τουλάχιστον, ίσως γιατί υπήρχε και λίγη δράση και, ας πούμε, κάποιες ανατροπές. Αλλά Φύλακας στην σίκαλη δεν είναι, κατά την γνώμη μου. Ο Φύλακας μου φάνηκε απίθανος και άνετα θα τον διάβαζα για τρίτη και τέταρτη φορά. Τον Υπέροχο (ή μεγάλο) Γκάτσμπυ δύσκολα θα τον ξαναδιαβάσω, σίγουρα όμως θα δω την ταινία με τον Ντι Κάπριο (σε dvd εννοείται). Αν θέλετε να διαβάσετε τα πιο κλασικά αμερικάνικα μυθιστορήματα, σίγουρα ένα από αυτά πρέπει να είναι ο Υπέροχος Γκάτσμπυ, αλλά δεν πιστεύω ότι θα εντυπωσιαστείτε και τόσο. Πάντως απογοήτευση δεν είναι, έχει τις αρετές του.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)

Edited May 11, 2013 by BladeRunner

May 11, 2013

1) Οι γυναίκες με τα μαύρα - Edward Lee / Jemma Press / σελ.315 (8.5/10)
2) Εξουσιαστική μανία - Christa Faust / Ars Nocturna / σελ. 334 (5/10)
3) Πιέρ και Ζάν - Guy de Maupassant / Ροές / σελ. 222 (9/10)
4) Έγκλημα στον πύργο - Kate Sedley / intro books / σελ. 404 (9/10)
5) Το τέλος - Anna Seghers / Άγρα / σελ. 88 (7/10)

6) Ξενοδοχείο Ίρις - Yoko Ogawa / Άγρα / σελ.271 (4/10)

7) Όσα ξέρει η νύχτα - Dean Koontz / Bell / σελ. 427 (8/10)

8) Camera Obscura - Σταμάτης Λαδικός / Momentum / σελ.184 (6/10)

9) Πέδρο Πάραμο - Juan Rulfo / Πατάκης / σελ.260 (5/10)

10) Ο οδοιπόρος - Fernando Pessoa / Νεφέλη / σελ.82 (7/10)

11) Εναλλακτική πραγματικότητα - David Ambrose / Ανατολικός / σελ.254 (9/10)

12) Το στοίχειωμα - Richard Matheson / Οξύ / σελ.276 (8/10)

Το στοίχειωμα : Το δεύτερο βιβλίο απο Μάθεσον που διαβάζω, μετά το συγκλονιστικό "θα σε βρώ στον παράδεισο" (9/10). Τολμώ να πω πως είμαι λάτρης του συγγραφέα. Η γραφή του είναι πολύ καλή αν και εδώ δεν είχε την πολυτέλεια να "δημιουργήσει" πολλά πολλά καθώς μιλάμε για στοιχειωμένο σπίτι και κλειστό χώρο. Την ατμόσφαιρα τη δούλεψε καλά αν και έχω την αίσθηση πως μπορούσε και περισσότερα. Δε μπορώ να πω πως ήταν απο τα τρομαχτικά βιβλία που διάβασα παρόλες τις ανατριχίλες σε ορισμένα σημεία, σε κρατάει όμως σταθερά χωρίς να κάνει κοιλιά.

May 11, 2013

Ο υπέροχος Γκάτσμπυ. Πάει και αυτό το κλασικό έργο που σε όποια λίστα με τα γνωστότερα, καλύτερα και ούτω καθεξής βιβλία θα το βρείτε στις υψηλότερες θέσεις. Αν αξίζει σαν έργο αυτό καθαυτό να βρίσκεται τόσο ψηλά στις πιο γνωστές λίστες, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Γενικά τείνω να γίνομαι πιο αυστηρός απέναντι σ'αυτά τα κλασικά έργα, απ'ότι στα παλπ αστυνομικά/τρόμου/επιστημονικής φαντασίας, γιατί τα παλπ είναι παλπ και δεν σου λένε ότι είναι αριστουργήματα, ενώ αυτά τα κλασικά όλοι οι κριτικοί και οι ακαδημαϊκοί σου λένε ότι πρέπει να τα διαβάσεις για να διευρύνεις τους ορίζοντες σου και τέλος πάντων δεν νοείται άνθρωπος να μην διαβάσει κλασικά έργα σαν και αυτό. Σε γενικές γραμμές καλούτσικο μου φάνηκε, δεν λέω, η γραφή δεν ήταν κουραστική, είχε ένα καλό ρυθμό, αλλά ούτε οι χαρακτήρες ούτε και η πλοκή μου τράβηξαν το ενδιαφέρον. Δηλαδή αν δεν ήταν τόσο σύντομο και ήταν διπλάσιο ή τριπλάσιο σε μέγεθος, μάλλον με το ζόρι θα το τελείωνα. Η υπόθεση είναι γνωστή σε όλους, πιστεύω, οπότε δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι γι'αυτήν. Πάντως οφείλω να πω ότι οι τελευταίες σελίδες ήταν αρκετά καλές, σε σχέση με το υπόλοιπο έργο τουλάχιστον, ίσως γιατί υπήρχε και λίγη δράση και, ας πούμε, κάποιες ανατροπές. Αλλά Φύλακας στην σίκαλη δεν είναι, κατά την γνώμη μου. Ο Φύλακας μου φάνηκε απίθανος και άνετα θα τον διάβαζα για τρίτη και τέταρτη φορά. Τον Υπέροχο (ή μεγάλο) Γκάτσμπυ δύσκολα θα τον ξαναδιαβάσω, σίγουρα όμως θα δω την ταινία με τον Ντι Κάπριο (σε dvd εννοείται). Αν θέλετε να διαβάσετε τα πιο κλασικά αμερικάνικα μυθιστορήματα, σίγουρα ένα από αυτά πρέπει να είναι ο Υπέροχος Γκάτσμπυ, αλλά δεν πιστεύω ότι θα εντυπωσιαστείτε και τόσο. Πάντως απογοήτευση δεν είναι, έχει τις αρετές του.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)

Περίπου αυτό λέω κι εγώ για το συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν είναι κακό, διαβάζεται άνετα επειδή είναι και μικρό. Καλή γραφή, ενδιαφέρουσα ματιά στην κοινωνία της εποχής αλλά από εκεί και πέρα άνοστο.

May 12, 2013

Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ. Το βιβλίο το πέτυχα τυχαία στο Μοναστηράκι με 3 ευρώ και δεν θα το αγόραζα αν στην περιγραφή του δεν είχε την φράση "καλτ σειρά τρόμου" και αν στο εσώφυλλο δεν υπήρχαν λίγα λόγια για τον συγγραφέα και την σειρά που μου κίνησαν το ενδιαφέρον. Δυστυχώς όμως τα αποτελέσματα είναι μάλλον μέτρια, αν και είχε τα φόντα να γίνει ένα πραγματικά ξεχωριστό βιβλίο στο είδος του, μιας και συνδυάζει το urban fantasy με το θρίλερ. Το βιβλίο είναι παλιό, γράφηκε το 1994, και ο συγγραφέας του είναι από αυτούς που γράφουν τουλάχιστον τρία βιβλία το χρόνο, μικρά σε μέγεθος. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Σίτα, ένα βαμπίρ πέντε χιλιάδων ετών, που αλλάζει ονόματα και εξωτερική εμφάνιση κάθε τόσο. Αυτή τη φορά είναι μια πανέμορφη, σέξι ξανθιά κοπέλα. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ ερευνά το παρελθόν της, κατ'εντολήν κάποιου Σλιμ, που με την σειρά του δουλεύει για έναν ανώνυμο άντρα, που πιθανότητα ξέρει την ιστορία της Σίτα. Η Σίτα στο μεταξύ γνωρίζεται με τον γιο του ιδιωτικού ντετέκτιβ, τον Ρέι, και μάλλον ερωτεύονται ο ένας τον άλλο. Αυτά σε γενικές γραμμές. Η πλοκή προχωράει πολύ γρήγορα, πολλά πράγματα δεν αναλύονται, τα γεγονότα τρέχουν και σε κάνουν να σκέφτεσαι πόσες τρύπες στο σενάριο μπορείς να βρεις. Υποθέτω μπόλικες. Βέβαια το βιβλίο απευθύνεται σε νεαρό κοινό και σκοπός ύπαρξής του είναι μονάχα η διασκέδαση, αλλά κάποια πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα. Η γραφή ήταν ευκολοδιάβαστη αλλά σε σημεία είχε κάποια θεματάκια. Πάντως υπήρξαν σκηνές που μου άρεσαν και είχαν έναν κάποιο δυναμισμό. Επίσης, ενδιαφέρον είχαν κάποια κεφάλαια όπου γινόταν μια αναδρομή στο παρελθόν της Σίτα, όπου μαθαίνουμε τις σχέσεις της με άλλα βαμπίρ στην Ινδία (!) και τον Θεό Κρίσνα! Έχω και το δεύτερο βιβλίο της σειράς, με τον τίτλο Μαύρο αίμα, που το πέτυχα και αυτό με 3 ευρώ στο Μοναστηράκι. Το πρώτο βιβλίο πάντως αφήνει το τέλος αρκετά μετέωρο. Λίαν συντόμως θα πιάσω και το δεύτερο.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

May 12, 2013

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

May 13, 2013

Απρίλιος

14. ...και το Τέρας, Μιχάλης Μανωλιός (σ.248)

15. The Murder at the Vicarage, Agatha Christie (σ. 380)

16. The Secret Garden, Frances Hodgson Burnett (σ. 242)

17. ΕΦΦάνταστες Ιστορίες, Ανθολογία (σ.244)

18. Rapture, Lauren Kate (σ. 448)

May 13, 2013

Σκοτεινό παρελθόν. The Instant Enemy ο τίτλος στ'αγγλικά, είναι το δέκατο τρίτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον ιδιωτικό ντετέκτιβ Λιου Άρτσερ και τέταρτο βιβλίο του Ρος Μακντόναλντ που διαβάζω. Και αυτό με την σειρά του με άφησε λίγο άφωνο με τις ανατροπές και τις αποκαλύψεις. Ο Λιου Άρτσερ καλείται από τον Κιθ Σεμπάστιαν να βρει την κόρη του Σάντι, που τον τελευταίο καιρό τραβολογιέται με έναν νεαρό με ποινικό μητρώο, τον Ντέιβι Σπάνερ. Όμως η υπόθεση είναι υπερβολικά περίπλοκη, μιας και μπλέκεται και το αφεντικό του Σεμπάστιαν, ο Στέφεν Χάκετ και ένας συνταξιούχος αστυνομικός που κάτι ψάχνει. Αυτά που θα γίνουν στην συνέχεια ουδείς τα περιμένει, πολλοί άλλοι που έχουν σχέσεις με την οικογένεια Χάκετ μπλέκονται στην υπόθεση και τρομερά μυστικά από το μακρινό αλλά και το πρόσφατο παρελθόν αναδύονται στην επιφάνεια και αποκαλύπτουν διάφορες περίεργες σχέσεις μεταξύ πολλών χαρακτήρων του βιβλίου. Φυσικά δεν λείπουν και οι φόνοι, που θα είναι μπόλικοι... Είναι από τα αστυνομικά που δύσκολα αφήνεις από τα χέρια σου και το διαβάζεις μέσα σε μια μέρα, αλλά είναι και από τα αστυνομικά που απαιτούν λίγη προσοχή γιατί υπάρχουν πολλοί χαρακτήρες που πρέπει να ξέρεις ποιος τα έχει με ποιον και ποια είναι η σχέση μεταξύ τους. Σίγουρα καλογραμμένο, ο Λιου Άρτσερ είναι λιγότερο φαφλατάς και γκομενιάρης από τον Φίλιπ Μάρλοου, αλλά εντάξει, ο καθένας έχει την δική του χάρη. Ο Μακντόναλντ δεν πρόλαβε να αναπτύξει σε βάθος κανέναν από τους χαρακτήρες, αλλά δεν έχει και τόση σημασία, μιας και οι αποκαλύψεις και τα μυστικά που γίνονται... φανερά σίγουρα σου τραβάνε την προσοχή.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10)

Edited May 13, 2013 by BladeRunner

May 14, 2013

1) Οι γυναίκες με τα μαύρα - Edward Lee / Jemma Press / σελ.315 (8.5/10)
2) Εξουσιαστική μανία - Christa Faust / Ars Nocturna / σελ. 334 (5/10)
3) Πιέρ και Ζάν - Guy de Maupassant / Ροές / σελ. 222 (9/10)
4) Έγκλημα στον πύργο - Kate Sedley / intro books / σελ. 404 (9/10)
5) Το τέλος - Anna Seghers / Άγρα / σελ. 88 (7/10)

6) Ξενοδοχείο Ίρις - Yoko Ogawa / Άγρα / σελ.271 (4/10)

7) Όσα ξέρει η νύχτα - Dean Koontz / Bell / σελ. 427 (8/10)

8) Camera Obscura - Σταμάτης Λαδικός / Momentum / σελ.184 (6/10)

9) Πέδρο Πάραμο - Juan Rulfo / Πατάκης / σελ.260 (5/10)

10) Ο οδοιπόρος - Fernando Pessoa / Νεφέλη / σελ.82 (7/10)

11) Εναλλακτική πραγματικότητα - David Ambrose / Ανατολικός / σελ.254 (9/10)

12) Το στοίχειωμα - Richard Matheson / Οξύ / σελ.276 (8/10)

13) Κοπέλα που σε λένε Φίνι - Δημήτρης Μαμαλούκας / Λιβάνη / σελ.206 (9/10)

Το "Κοπέλα που σε λένε Φίνι" είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο. Το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, μετά το επίσης εξαιρετικό "όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα" (10/10 ίσως και αυτοβιογραφικό, εντελώς διαφορετικό). Η υπόθεση. Έγκλειστη σε ένα τεράστιο εργοστάσιο καταναγκαστικής εργασίας, η Φίνι, είναι μια κοπέλα που όπως όλοι οι χιλιάδες συγκρατούμενοι της έχει στο νού μόνο ένα πράγμα: τη διαφυγή προς την ελευθερία. Μια απόδραση που φαινόταν εξ αρχής σαν όνειρο, καθώς στα πάνω απο 20 χρόνια λειτουργίας του εργοστασίου, μόνο ένας το είχε καταφέρει. Ρωτώντας και μαθαίνοντας για τον μοναδικό διαφυγέντα, έμαθε κάτι που της έκοψε ακόμα περισσότερο τις ελπίδες. Η απόδραση απο το -έτσι κι αλλιώς καλά φυλαγόμενο απο συστήματα ασφαλείας- εργοστάσιο δεν ήταν το δυσκολότερο που είχε να αντιμετωπίσει, όσο η διαβίωση της έξω απο αυτό μέχρι την ελευθερία. Και αυτό γιατί η ελευθερία απείχε μια βδομάδα δρόμο, περνώντας μέσα απο άγονη γη, με τα θηρία και το κάθε αγρίμι έτοιμα για το "καλοσώρισμα". Το βιβλίο το διάβασα απνευστί και το οποίο είχε ένα απρόσμενο και ανατρεπτικό φινάλε. Γενικώς μοιάζει με το συγκλονιστικό "στη φωλιά του κούκου" (9.5/10) και προσωπικά είμαι πεπεισμένος πως έχει πάρει και απο κει κάποια πατήματα, χωρίς να αδικείται το παρόν. Το εξώφυλλο (νομίζω πίνακας) είναι ταιριαστό και απλά δίνει άλλη αισθητική στο όλο πακέτο. Μου αρέσει η γραφή του Μαμαλούκα αν και προφανώς έτυχε να πέσω επάνω σε δύο εξαιρετικά του βιβλία. Μακάρι να βρω και άλλα "καλά" του. Γιατί αποφάσισα να συνεχίσω να τον διαβάζω....

Edited May 14, 2013 by reigninblood

May 15, 2013

Μάιος
20. Οι άγριοι ντέτεκτιβ, Roberto Bolano (p.707)

21. Η Παρείσακτη, Joyce Carol Oates (p. 365)

22.Το μυστικό των Φαρσίερ (Ο Χρυσαφένιος Άνθρωπος - Βιβλίο 1), Robin Hobb (p.670)

May 15, 2013

Πανσέληνος. Ο Ντέιβιντ Γουέλινγκτον είναι ένα φρέσκο αίμα στην λογοτεχνία τρόμου, έχοντας γράψει μέχρι στιγμής μπόλικα και ενδιαφέροντα μυθιστορήματα όπως την τριλογία Zombies (Monster Island, Monster Nation, Monster Planet), το 13 Bullets, το 99 Coffins, το 23 Hours και άλλα, όμως το Frostbite, όπως είναι ο τίτλος στ'αγγλικά, είναι το μοναδικό βιβλίο του που έχει μεταφραστεί στα ελληνικά. Και μου φαίνεται λιγάκι χλωμό να δούμε άλλο βιβλίο του στα ελληνικά στο σύντομο μέλλον, μακάρι όμως να διαψευσθώ. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η νεαρή Σέι Κλαρκ και τοπίο δράσης ο Αρκτικός Κύκλος. Η Σέι Κλαρκ θέλει να ησυχάσει από το παρελθόν που την καταδιώκει και για να το κάνει αυτό πρέπει να αναμετρηθεί με έναν λυκάνθρωπο που ζει στα παγωμένα και έρημα εδάφη του Αρκτικού Κύκλου. Όμως, ύστερα από μια άτυχη στιγμή, θα μεταμορφωθεί σε αυτό που μισεί περισσότερο: Σε λυκάνθρωπο. Και τώρα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον άλλο λυκάνθρωπο, ονόματι Πάουελ, αλλά και μια ομάδα κυνηγών λυκανθρώπων, ανάμεσα στους οποίους βρίσκεται ο Μπόμπι Φενέκ, το αγόρι της. Δυνατή ιστορία, με πολλές σκηνές δράσης και με κάποιες ωραίες σπλάτερ εικόνες, οι περιγραφές της φύσης καλές και αυτές, η πλοκή ενδιαφέρουσα, αλλά οι χαρακτήρες είχαν τα προβληματάκια τους, μιας και δεν τους δόθηκε ιδιαίτερη σημασία από τον συγγραφέα. Η γραφή απλή και συνάμα καλή, που έκανε το βιβλίο να διαβαστεί γρήγορα και εύκολα (σ'αυτό βοήθησαν και τα πολλά και μικρά κεφάλαια). Γενικά σαν ιστορία ήταν μια χαρά πάντως και τα 5 ευρώ που έδωσα όλα κι όλα σίγουρα έπιασαν τόπο. Το παράπονο από την ελληνική έκδοση είναι το εξώφυλλο, θα προτιμούσα κάτι πιο extreme και όχι αυτή την κοπέλα που παραπέμπει σε κάποιο ερωτικό μυθιστόρημα με λυκάνθρωπους. Εντάξει, αυτό πουλάει τώρα τελευταία, αλλά το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με έρωτες και πάθη μεταξύ λυκανθρώπων.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)
71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)
72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)
73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)
74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)
75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)
76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10)
77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

Edited September 12, 2014 by BladeRunner

May 16, 2013

Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δύο φορές – Τζέημς Κέην
Κόμης Μοντεχρήστος – Αλέξανδρος Δουμάς
Ο καπετάν Μιχάλης – Νίκος Καζαντζάκης (σ. 495)
Ο παράξενος Τζων – Όλαφ Στάπλετον (σ. 211)
Η θεία κωμωδία – Δάντης (σ. 619)
Ντολόρες Κλέςμπορν – Στίβεν Κινγκ (σ. 300)
Η Ρωμαϊκή Άνοιξη της Κας Στόουν – Τέννεσση Γουίλιαμς (σ. 245)
Το δαιμόνιο – Γιώργος Θεοτοκάς (σ. 228)
Τριγυρίζοντας σε μικρό τόπο – Φίλιπ Ντικ ( σ. 325)
Το μαγικό βουνό – Τόμας Μάν (σ. 1016)
Δόκτωρ Φαούστους – Christopher Marlowe (σ.174)
2001 Η οδύσσεια του διαστήματος – Άρθουρ Κλαρκ (σ. 302)
Η σιδερένια φτέρνα – Τζακ Λόντον (σ. 297)

Βιβλίο που ήθελα χρόνια να διαβάσω.Αρκετά καλό αν και υπερβολικό τουλάχιστον στην κοινωνιολογική και οικονομική του ανάλυση.Πάντως είναι ενδιαφέρον και θεωρώ ότι με τον τρόπο του ανήκει στην κατηγορία τεράστιων δυστοπικών βιβλίων, όπως το 1984, ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, το Φαρενάιτ 451, το Εμείς κ.α.

Με τις απεργίες του, το λες και επίκαιρο.Ελπίζω να μην έχουν την ίδια κατάληξη...

Edited May 16, 2013 by BladeRunner

May 16, 2013

Η σιδερένια φτέρνα – Τζακ Λόντον (σ. 297)

Βιβλίο που ήθελα χρόνια να διαβάσω.Αρκετά καλό αν και υπερβολικό τουλάχιστον στην κοινωνιολογική και οικονομική του ανάλυση.Πάντως είναι ενδιαφέρον και θεωρώ ότι με τον τρόπο του ανήκει στην κατηγορία τεράστιων δυστοπικών βιβλίων, όπως το 1984, ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, το Φαρενάιτ 451, το Εμείς κ.α.

Με τις απεργίες του, το λες και επίκαιρο.Ελπίζω να μην έχουν την ίδια κατάληξη...

Σόρυ για το λάθος, αλλά όποιος βιάζεται...

O.T.

Εκείνο το κουμπάκι που γράφει "edit" κάτω δεξιά στα ποστ είναι για να διορθώνεις αυτό που έγραψες εντός 24 ωρών χωρίς να χρειάζεται να το ξαναγράψεις ολόκληρο. Γι' αυτούς που βιάζονται.

May 17, 2013

Η σιδερένια φτέρνα – Τζακ Λόντον (σ. 297)

Βιβλίο που ήθελα χρόνια να διαβάσω.Αρκετά καλό αν και υπερβολικό τουλάχιστον στην κοινωνιολογική και οικονομική του ανάλυση.Πάντως είναι ενδιαφέρον και θεωρώ ότι με τον τρόπο του ανήκει στην κατηγορία τεράστιων δυστοπικών βιβλίων, όπως το 1984, ο Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, το Φαρενάιτ 451, το Εμείς κ.α.

Με τις απεργίες του, το λες και επίκαιρο.Ελπίζω να μην έχουν την ίδια κατάληξη...

Σόρυ για το λάθος, αλλά όποιος βιάζεται...

O.T.
Εκείνο το κουμπάκι που γράφει "edit" κάτω δεξιά στα ποστ είναι για να διορθώνεις αυτό που έγραψες εντός 24 ωρών χωρίς να χρειάζεται να το ξαναγράψεις ολόκληρο. Γι' αυτούς που βιάζονται.

Ευχαριστώ....

May 17, 2013

Ο ένοικος. Αυτό είχα σκοπό απλώς να το αρχίσω χτες και να το συνέχιζα σήμερα στο ΚΤΕΛ, αλλά ήταν τόσο καλογραμμένο και ενδιαφέρον που το διάβασα μονοκοπανιά, προλαβαίνοντας να δω μάλιστα τις Στενές επαφές τρίτου τύπου που είχε λίγο πριν τα μεσάνυχτα το Μέγκα. Όγδοο φετινό βιβλίο που του βάζω άριστα και πολύ δίκαια. Ένας άντρας ονόματι Τρελκόφσκι είναι ο καινούργιος ένοικος του διαμερίσματος, στο οποίο μόλις πριν λίγες μέρες ζούσε μια νεαρή κοπέλα, ονόματι Σιμόνη Σουλ, η οποία πήδησε από το παράθυρο με σκοπό να αυτοκτονήσει. Η Σιμόνη δεν πέθανε, αλλά ήταν μες στις γάζες και τους γύψους και σε μαύρα χάλια σε ένα νοσοκομείο. Ο Τρελκόφσκι πείθει τον παράξενο γέρο που νοίκιαζε το διαμέρισμα και επισκέπτεται λίγο αργότερα την Σιμόνη για να της συμπαρασταθεί, χωρίς όμως να μπορεί να δει το πρόσωπο της και γενικά το σώμα της. Η πολυκατοικία δεν είναι όποια κι όποια πολυκατοικία, οι περισσότεροι ένοικοι είναι λίγο ευαίσθητοι με τους θορύβους και αρκετά περίεργοι. Ο Τρελκόφσκι δεν αργεί να τρελαθεί και ν'αρχίζει να βλέπει και να φαντάζεται διάφορα... Το τέλος του βιβλίου ανατρεπτικό και αινιγματικό, η πλοκή μέχρι να φτάσει στο τέλος είχε κάποια παράξενα γυρίσματα, η αφήγηση του Τοπόρ εξαιρετική, η ατμόσφαιρα το ίδιο, κάπως σκοτεινή, ίσως καφκική, αλλά η γραφή δεν σου μαύριζε την ψυχή, ήταν αρκετά ευχάριστη και διαποτισμένη με χιούμορ. Γενικά πρόκειται για ένα λογοτεχνικό διαμαντάκι που περιέχει στοιχεία τρόμου και θρίλερ και που προσφέρει και λίγη τροφή για σκέψη. Αν θέλετε μια ξεχωριστή αναγνωστική εμπειρία που δεν θα σας πάρει και πολύ ώρα, πιστεύω ότι ο Ένοικος είναι μια καταπληκτική επιλογή.

Η θεραπεία. Αυτό το βιβλίο διάλεξα για το (περίπου) τρίωρο πηγαινέλα με το λεωφορείο, μιας και πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ με πολλά και μικρά κεφάλαια. Άριστη επιλογή για τα (συνήθως) βαρετά ταξίδια με το υπεραστικό λεωφορείο, το βιβλίο είχε ένα κάρο ανατροπές, μυστήριο, παιχνίδια με το μυαλό και όλα τα καλούδια που περιέχει ένα ψυχολογικό θρίλερ της προκοπής. Βλέπω ότι είναι και το πιο γνωστό και πολυδιαβασμένο βιβλίο του συγγραφέα. Έχουμε την Γιόζι, ένα δωδεκάχρονο κοριτσάκι, η οποία πάσχει από μια άγνωστη ασθένεια που ουσιαστικά την λιώνει σιγά-σιγά. Σε κάποια επίσκεψη με τον πατέρα της, τον πασίγνωστο ψυχίατρο Βίκτορ Λάρεντς, στο ιατρείο ενός αλλεργιολόγου, η Γιόζι εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Μετά από τέσσερα χρόνια, ο ψυχίατρος απομονώνεται σε ένα νησάκι της Βόρειας Θάλασσας, προσπαθώντας να ξεχάσει και να κλείσει τις πληγές του, απαντώντας παράλληλα σε ερωτήσεις που του στέλνονται ηλεκτρονικώς από ένα περιοδικό για μια συνέντευξη. Ξαφνικά δέχεται την επίσκεψη μιας πανέμορφης, αλλά ιδιαίτερα παράξενης κοπέλας, της Άννας, η οποία πάσχει από σχιζοφρένεια και ζητάει από τον Λάρεντς να την κουράρει. Στην αρχή αυτός διστάζει, μιας και δεν εξασκεί πια το επάγγελμα, αλλά φαίνεται ότι η Άννα σχετίζεται με την Γιόζι... Και αυτά που θ'ακούσει ο Λάρεντς είναι πέρα από κάθε φαντασία. Πολύ καλό ψυχολογικό θρίλερ που με κάνει ν'απορώ γιατί δεν έχει γυριστεί σε ταινία ακόμα. Έχει όλα τα προσόντα για να μεταφερθεί στον κινηματογράφο: Εξαιρετική ατμόσφαιρα, κάπως αγχωτική και σκοτεινή, πολύ μυστήριο και πολλές ανατροπές και αποκαλύψεις που σε στέλνουν για βρούβες, προσπαθώντας να βρεις τι μπορεί να γίνει αμέσως μετά. Η γραφή απλή και βοηθάει πολύ στο να διαβαστεί γρήγορα και εύκολα το βιβλίο. Ο κεντρικός χαρακτήρας, αυτός του πασίγνωστου Γερμανού ψυχιάτρου Βίκτορ Λάρεντς όχι ιδιαίτερα βαθιά σκιαγραφημένος, αλλά αδιάφορος δεν ήταν σίγουρα. Μπορεί το τέλος να ξενερώσει κάποιους, ίσως γιατί περίμεναν κάτι διαφορετικό, αλλά δεν πιστεύω ότι απογοητεύει. Θα ήθελα να κρυβόταν κάτι άλλο πίσω από την όλη ιστορία, γιατί νομίζω ότι κάπου έχω ξαναδεί ένα παρόμοιο τέλος (σε ταινία νομίζω), αλλά όλες οι ανατροπές μου άρεσαν και με άφηναν σε αγωνία. Προτείνεται στους φαν του είδους, στο συν ότι δεν είναι αμερικανιά . Το βρήκα με 3 ευρώ στο Μοναστηράκι, όσα έδωσα και για το άλλο του βιβλίο, το Πείραμα, που πιθανότατα θα διαβάσω μέσα στο χρόνο (βλέπω στο goodreads ότι είναι το ίδιο καλό). Ελπίζω να βρω φτηνά και το Πείραμα μνήμης κάποια στιγμή.

-Μάιος

70. Μάικλ Κράιτον, "Στις θάλασσες των πειρατών", εκδόσεις Bell, 2011, σελ. 316(7/10)

71. Ε. Ρ. Μπάροουζ, "Ο Ταρζάν των πιθήκων", εκδόσεις Λυχνάρι, 1979, σελ. 189(8.5/10)

72. Τζ. Κ. Τσέστερτον, "Ο άνθρωπος που τον έλεγαν Πέμπτη", εκδόσεις Αστάρτη, 1989, σελ. 180(8.5/10)

73. Κλάιβ Μπάρκερ, "Ο κλέφτης του πάντοτε", εκδόσεις Οξύ, 1996, σελ. 174(8.5/10)

74. Φ. Σ. Φιτζέραλντ, "Ο υπέροχος Γκάτσμπυ", εκδόσεις Άγκυρα, 1974, σελ. 168(7/10)

75. Κρίστοφερ Πάικ, "Δίψα 1: Έρωτας βαμπίρ", εκδόσεις Πατάκη, 2011, σελ. 193(6.5/10)

76. Ρος Μακντόναλντ, "Σκοτεινό παρελθόν", εκδόσεις ΒΙΠΕΡ, 1978, σελ. 192(8.5/10)

77. Ντέιβιντ Γουέλινγκτον, "Πανσέληνος", εκδόσεις Λιβάνη, 2010, σελ. 268(7.5/10)

78. Ρολάν Τοπόρ, "Ο ένοικος", εκδόσεις Όπερα, 1994, σελ. 165(10/10)

79. Σεμπάστιαν Φίτσεκ, "Η θεραπεία", εκδόσεις Διήγηση, 2010, σελ. 220(8.5/10)

Edited May 17, 2013 by BladeRunner

May 17, 2013

1) Ωρόρα - Ιστορίες με Πλάσματα της Νύχτας (σελ 234)
2) Stephen King - Αδύνατος (σελ 365)
3) Robert Bloch - Ψυχώ (σελ 141)
4) Άπαντα Κλασσικών Συγγραφέων - Βίκτωρ Ουγκώ (σελ 700)
5) Jules Verne - Τα Τέρατα των Θαλασσών (σελ 238)
6) Anne Rice - Συνέντευξη με το Βαμπίρ (σελ 379)
7) Robert Howard - Οι Μαύροι Προφήτες (σελ 204)
8) James Clavell - Σογκούν (σελ 1231)
9) Ωρόρα - Ιστορίες από το Κοντινό Μέλλον (σελ 233)
10) Robert Louis Stevenson - Το Νησί των Θησαυρών (σελ 152)
11) Richard Laymon - The Woods are Dark (σελ 180)

12) Michael Moorcock - Έλρικ του Μελνιμπονέ (σελ 206)

13) Michael Moorcock - Το Κάστρο του Μαργαριταριού (σελ 269)

14) Michael Moorcock - Ταξιδιώτης στις Θάλασσες της Μοίρας (σελ 234)

15) Michael Moorcock - Η Κατάρα του Μαύρου Σπαθιού (σελ 343)

16) Michael Moorcock - Καταιγίδα (σελ 289)

17) James Graham Ballard - Νύχτες Κοκαίνης (σελ 406)

18) Ιπποκράτης Πορτοκαλίδης - Δομή του Σύμπαντος και Ζωή στο Διάστημα (σελ 383)

19) Ωρόρα - Ιστορίες με Βρικόλακες (σελ 231)

20) Cormac McCarthy - Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (σελ 273)

21) Συλλογικό Έργο: Κίνα- Ιαπωνία: Εξωτικές Ιστορίες (σελ 276)

22) Συλλογικό Έργο: Η Παρέλαση των Ηλιθίων (σελ 205)

23) George Smith Patton: Ο Πόλεμος όπως τον Γνώρισα: Αναμνήσεις από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (σελ 507)

24) Simon Clark: Δίψα για Αίμα (σελ 389)

May 18, 2013

Μάιος
20. Οι άγριοι ντέτεκτιβ, Roberto Bolano (p.707)

21. Η Παρείσακτη, Joyce Carol Oates (p. 365)

22.Το μυστικό των Φαρσίερ (Ο Χρυσαφένιος Άνθρωπος - Βιβλίο 1), Robin Hobb (p.670)

23. Το Δαιμόνιο της Γραφής, Ειρήνη Μαντά (p. 291)

May 18, 2013

Sum: Σαράντα ιστορίες από την άλλη ζωή. Δεν πρόκειται για διηγήματα με πλοκή και χαρακτήρες, απλώς για ιδέες του Ίγκλμαν για διάφορα θέματα όσον αφορά την Θρησκεία, την άλλη ζωή, την μετά θάνατον ζωή και ούτω καθεξής. Φέτος διάβασα άλλο ένα βιβλίο με παρόμοιο στιλ και στόχο, αλλά με εντελώς διαφορετικό θέμα, το Τα όνειρα του Αϊνστάιν του Άλαν Λάιτμαν, το οποίο σαφώς μου φάνηκε καλύτερο, πιο ευχάριστο, εύκολο και ενδιαφέρον. Η γραφή του Ίγκλμαν δεν είναι κακή, αλλά κάποιες επιλογές εκφράσεων και κάποια επιλογή όρων μου φάνηκαν εκτός κλίματος και αδιάφορες. Θα μπορούσε να είχε ένα πιο άνετο στιλ για να πει αυτά που ήθελε να πει, σαν τον Λάιτμαν που αν και καθηγητής φυσικής του ΜΙΤ έγραφε πολύ στρωτά και ωραία. Οι ιστορίες που μου άρεσαν πολύ οι ιδέες που αναλύθηκαν σ'αυτές δεν ήταν και πάρα πολλές, οι περισσότερες με άφησαν αδιάφορο, άσε που δεν τις κατάλαβα και όλες. Ίσως έφταιγε που ήταν αργά το βράδυ και σκεφτόμουν τον ύπνο; Ποιος ξέρει... Πάντως ευτυχώς δεν έδωσα δέκα ευρώ αλλά τέσσερα, οπότε μικρό το κόστος. Ίσως εν ευθέτω χρόνω να ξαναδιαβάσω τις ιστορίες που με άφησαν αδιάφορο, αλλά δύσκολα θα αλλάξω γνώμη. Θα του βάλω ένα 6.5 προς το παρόν.