volyros Posted June 5, 2014 Share Posted June 5, 2014 Το Μανιτου του Graham Masterton.. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted June 8, 2014 Author Share Posted June 8, 2014 (edited) Darkness tell us του Richard Laymon: Σε αυτή την ιστορία που έχει στοιχεία περιπέτειας και τρόμου, μια παρέα από έξι teens (τρία αγόρια και τρία κορίτσια) συγκεντρώνονται στο σπίτι της καθηγήτριάς τους και αποφασίζουν να ασχοληθούν με το ouja board της. Κάνουν επίκληση και τους απαντά ένα πνεύμα, το οποίο τους υπόσχεται έναν θησαυρό σε ένα απόμερο ορυχείο πάνω στα βουνά. Αξίζει να σταθώ σε αυτή τη σκηνη: Το πνεύμα, ζητάει από τις κοπέλες της παρέας να βγάλουν τις μπλούζες τους και να μεινουν με το σουτιέν. Αυτές υποχρεώνονται να το κάνουν και μάλιστα μπροστά στη καθηγήτριά τους, η οποία ναι μεν δεν εγκρίνει το σκηνικό, αλλά ούτε και τους παίρνει το κεφάλι. Έχουμε δηλαδή ένα εύστοχο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο του συγγραφέα σχετικά με το πόσο κοντά έχουν έρθει στην σύγχρονη κοινωνία οι μαθητές με τους καθηγητές. Δυστυχώς όμως πολλοί ήταν οι πουριτανοί που παρεξήγησαν αυτή τη σκηνή και "χαντάκωσαν" άδικα το βιβλίο στην κριτική τους, μιλώντας για υπερβολική ελαφρύτητα και καφρίλα. Ναι, αλλά μέσω της αποκαλούμενης "καφρίλας", πολλές φορές γίνονται τα πιο εύστοχα κοινωνικά σχόλια. Τελοσπάντων, οι έξι της παρέας πηγαίνουν εκδρομή στο βουνό για να βρούνε τον θησαυρό. Για κακή τους τύχη, εκεί γύρω βρίσκεται ένας μποντιμπιλντεράς σίριαλ κίλλερ που είναι αποφασισμένος να τους σκοτώσει. Αν έβλεπα αυτήν ακριβώς την χιλιοειπωμένη θεματολογία σε ταινία, θα την σταματούσα και θα την προσπερνούσα. Διότι το σενάριο τύπου "teens πανε στο δάσος και τους κυνηγάει ο δολοφόνος" έχει καταντήσει κουραστικό. Οχι όμως στη λογοτεχνία. Διότι στη συγκεκριμένη περίπτωση, ένιωσα πολλές φορές ότι βρισκόμουν και εγώ εκεί μαζί τους, καθισμένος κοντά στη φωτιά της κατασκήνωσης, μια αίσθηση που ο Laymon κατάφερε εύστοχα να μου εμφυσήσει. Από εκεί και πέρα υπάρχουν κάποιες αδυναμίες (σε κάποια φάση το βιβλίο κάνει κοιλιά προς το τέλος και παρόλο που το φινάλε δεν είναι τόσο βιαστικό όσο φαίνεται θα μπορούσε να αναπτυχθεί περισσότερο). Επίσης στα μείον του βιβλίου είναι ότι ο διάχυτος αισθησιασμός που χαρακτηρίζει την γραφή του Laymon, αυτή τη φορά καταντά κάπως κουραστικός. Διαρκώς ασχολείται με το τι συμβαίνει στα στήθη των γυναικών πρωταγωνιστριών της ιστορίας. Είτε αυτά κουνιούνται όταν αναπνέουν, είτε ερεθίζονται, είτε στάζει ο ιδρώτας πάνω τους. Νισάφι πια. Σε γενικές γραμμές, αν και το θεωρώ κατώτερο από τα "παλούκι στην καρδιά" και "resurrection dreams", πέρασα καλά διαβάζοντάς το. Edited June 8, 2014 by alien666 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted June 11, 2014 Share Posted June 11, 2014 Το "καθε νεκρο πραγμα" του John Connolly.Πρωτο βιβλιο του Connolly που διαβαζω(ειμαι στο 1/5 του βιβλιου)και μπορω να πω οτι εχω μεινει εκπληκτος μεχρι τωρα..πολυ καλη γραφη με εναλλαγες που δεν σε κανει να να βαριεσαι καθολου!για να δουμε πως θα το παει!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 1, 2014 Share Posted July 1, 2014 (edited) Διάβασα την συλλογή ''Γιατί το Αίμα είναι η Ζωή'' του Φ. Μάριον Κρώφορντ. Λίγα λόγια για τις ιστορίες: - ''Το Νεκρό Χαμόγελο'': Ο επικεφαλής μίας παλιάς οικογένειας βρίσκεται στα τελευταία του. Ο γιος του ετοιμάζεται να παντρευτεί, αλλά τα μυστικά που πρόκειται να πάρει ο πατέρας του στον τάφο δημιουργούν μία βαριά, απειλητική ατμόσφαιρα. Μοτίβο συχνό στα διηγήματα τρόμου και εύκολα κανείς μπορεί να μαντέψει την κατάληξη, αλλά είναι καλογραμμένο και σε κρατάει. - ''Η Πάνω Κουκέτα'': Πάντα μου αρέσει οτιδήποτε έχει την θάλασσα ως φόντο. Και όταν αυτό συνδυάζεται με ποιότητα και αγωνία, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι ικανοποιητικό. - ''Το Κρανίο που Ουρλιάζει'': Μπλέκει τον τρόμο με τον κυνισμό σ' ένα μείγμα που δεν δούλεψε για μένα. Ο τρόπος γραφής της, ασυνηθίστος για σήμερα, μ' έκανε να μην μπορώ να την απολαύσω όσο θα ήθελα. Ισχύει πάντως ότι και με ''Το Νεκρό Χαμόγελο''. Παρ' όλο που ξέρεις από την αρχή τι γίνεται, το ενδιαφέρον δεν παύει να υπάρχει ως το τέλος. - ''Άνθρωπος στη Θάλασσα!'': Η καλύτερη ιστορία του τόμου διαδραματίζεται πάλι πάνω σε καράβι γύρω από δύο δίδυμα αδέρφια. Έξυπνη ιδέα, ωραία πλοκή και απρόσμενη κατάληξη. Πέρασα πολύ καλά διαβάζοντας την. - ''Γιατί το Αίμα είναι η Ζωή'': Διαφορετικού ύφους από τις άλλες, δεν ήξερα τι να περιμένω παρ' όλο που ο τίτλος κάνει μπαμ. Ήταν πολύ απλοϊκή και δεν μου πολυάρεσε, αλλά τα επί μέρους κομμάτια της ήταν καλά. Καλή σε γενικές γραμμές συλλογή χωρίς να είναι τίποτα το τρομερό. Ξεχωρίζει πάντως από τον σωρό αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Φ. Μάριον Κρώφορντ δεν είναι και το πιο γνωστό όνομα. Και σε κάθε περίπτωση ανώτερη των προσδοκιών μου μιας και δεν είναι της αρεσκείας μου οι παλιοί συγγραφείς τρόμου. Αξίζει να της ρίξει κανείς μία ματιά. Edited July 1, 2014 by Δημήτρης 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Στατήρης Posted July 5, 2014 Share Posted July 5, 2014 Παιδιά εγώ,πέρα από τους κλασσικούς,θα πρότεινα ανεπιφύλακτα Κλαρκ Άστον Σμιθ και πιο συγκεκριμένα τη συλλογή διηγημάτων του <<ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΓΙΟΥΒΟΡΑΝ>>.Εξαιρετικές ιστορίες τρόμου. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted July 17, 2014 Share Posted July 17, 2014 Διαβάζω τη συλλογή "Ghost stories by women" και μέχρι τώρα μου αρέσει πολύ! Είναι ό,τι πρέπει για μετά το "The Way of Kings" με τις 1000 και σελίδες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted August 3, 2014 Share Posted August 3, 2014 (edited) James Herbert - Άλλοι. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο από όσα έχει ήδη αναφέρει ο φίλος Βασίλης πριν από μερικά posts. Για μένα ήταν ένας πρωτοδιαβασμένος συγγραφέας που με εξέπληξε ιδιαίτερα και που επικυρώνει τον κανόνα πως υπάρχουν πολλοί άξιοι του είδους του εκεί έξω. Πολύ περιγραφικός σε αρκετά σημεία, χωρίς να γίνεται κουραστικός και με δόσεις τρόμου εκεί που χρειάζονται και με τον τρόπο που χρειάζεται. Πολύ όμορφο βιβλίο, δεμένο με άψογο τρόπο ώστε να προβληματίσει και να κρατήσει σε αγωνία τον αναγνώστη. Κι επειδή βλέπω πως αρχίζω να παθαίνω προ-εξάρτηση με δαύτον, έψαξα και διαπίστωσα πως δεν υπάρχει κάτι μεταφρασμένο απ'τον Herbert, οπότε ψώνισα εχθές το Ash με την ελπίδα πως δεν θα με κουράσουν οι 700 σελίδες στα αγγλικά όταν το πιάσω στα χέρια μου. Edited August 3, 2014 by WolfBack 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 3, 2014 Share Posted August 3, 2014 Κι επειδή βλέπω πως αρχίζω να παθαίνω προ-εξάρτηση με δαύτον, έψαξα και διαπίστωσα πως δεν υπάρχει κάτι μεταφρασμένο απ'τον Herbert, οπότε ψώνισα εχθές το Ash με την ελπίδα πως δεν θα με κουράσουν οι 700 σελίδες στα αγγλικά όταν το πιάσω στα χέρια μου.Υπάρχουν τα Κρήντ και Στοιχειωμένο από εκδόσεις Bell, αλλά πλέον είναι πολύ σπάνια βιβλία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted August 6, 2014 Share Posted August 6, 2014 Υπάρχουν τα Κρήντ και Στοιχειωμένο από εκδόσεις Bell, αλλά πλέον είναι πολύ σπάνια βιβλία. Μιχάλη, να φανταστείς πως τα είχα και τα δύο παλιότερα και ούτε που θυμόμουν πως ήταν του Herbert. Το πρώτο το είχα διαβάσει αρχές του '90 και θυμάμαι πως με είχε καταπλήξει. Το δεύτερο το είχα αφήσει στη μέση, όχι επειδή δεν μου άρεσε, αλλά κάτι είχε προκύψει (απ'όσο θυμάμαι). Τελικά, τα μάζωξα πρόπερσι μέσα σε μια κούτα μαζί με πολλά άλλα και τα πήγα στην Πρωτοπορεία... Γκρρρρρρρρρρρ.... Και τώρα τα θέλω και τα 2 πίσω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 4, 2014 Share Posted September 4, 2014 (edited) Διάβασα το ''Ζόμπι'' της Τζόις Κάρολ Όουτς. Ο Κουέντιν είναι ένας νέος άνδρας με ξεχωριστές σεξουαλικές προτιμήσεις και πειραγμένο μυαλό. Ανίκανος να τα βάλει με τους δαίμονες του, αναγκάζεται να βγει για κυνήγι παρά το ότι την έχει πατήσει ήδη μία φορά. Δεν γίνεται πάντως και διαφορετικά, μιας και υπηρετεί έναν πραγματικά ανώτερο σκοπό Παρακολουθούμε τις σκέψεις του και τον μαεστρικό τρόπο με τον οποίο καταστρώνει τα σχέδια του. Και αυτά ξεδιπλώνονται μέσα από γράψιμο που μου άρεσε πολύ. Να λοιπόν που γυναίκες συγγραφείς μπορούν να γράψουν πολύ καλά για ανδρικούς χαρακτήρες, γιατί όχι; Κυνισμός που μου έφερε στο νου Φύλακα στη Σίκαλη παρέα με μεθόδους που θυμίζουν αυτές του Τζέφρι Ντάμερ, συνιστούν ένα καταπληκτικό διαμαντάκι που διαβάζεται μονομιάς. Μην το χάσετε. Edited September 4, 2014 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 7, 2014 Author Share Posted September 7, 2014 (edited) Επανήλθα στην ανάγνωση βιβλίων τρόμου, που όλο το καλοκαίρι την αμέλησα, λόγω βάρβαρων ωραρίων εργασίας: The dark, του James Herbert: Σε αυτή την ιστορία, τα μέλη κάποιας σύγχρονης σατανικής σέχτας που λατρεύει το κακό, διαπράττουν ομαδική αυτοκτονία μέσα σε ένα σπίτι που έχει μια σκοτεινή ιστορία. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα πνεύματά τους στοιχειώνουν όχι μόνο το σπίτι, αλλά και όλον τον δρόμο, κυριεύοντας το μυαλό των κατοίκων του και οδηγώντας τους στη διάπραξη εγκλημάτων. Ένας σκεπτικιστής ερευνητης του μεταφυσικού, που προσπαθεί να διαψεύδει τα μεταφυσικά φαινόμενα παρά να τα επιβεβαιώνει, αναλαμβάνει να ερευνήσει την υπόθεση, λίγες μέρες πριν το καταραμένο σπίτι κατεδαφιστεί. Στην πορεία ανακαλύπτει ότι το σκοτάδι εξαπλώνεται στην πόλη σαν ιός και κυριεύει τα μυαλά όλων των ανθρώπων ως αποτέλεσμα της επίδρασης των πνευμάτων της σέχτας. Και κάπου εκεί ξεκινάνε οι ατέλειωτες σκηνές δράσης. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ στο βιβλίο είναι ο συγγραφέας καταβάλλει φιλότιμη προσπάθεια να τρομάξει τον αναγνώστη με πολύ συχνό ρυθμό (κάτι που το εκτιμώ, ειδικά στα ογκώδη μυθιστορήματα). Επίσης μπράβο του, που η ατέλειωτη δράση της ιστορίας δεν ζημίωσε καθόλου τη σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αυτό είναι αναμφίβολα μια αρετή. Μπορεί το "άλλοι" του ιδίου να μου άρεσε περισσότερο σαν σύνολο, αλλά εδώ οι σκηνές δράσεις είναι πιο αλληλένδετες με την υπόθεση και πιο αιτιολογημένες. Το κακό είναι ότι είναι τόσο παρατεταμένες, ώστε να με κουράσουν σε πολλά σημεία. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι σκηνές αυτές καταλαμβάνουν σε έκταση το μισό βιβλίο (!!!) ή ότι είναι γραμμένες με τεράστιες παραγράφους που καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες (και σε συνδυασμό με την Αγγλική που όσο και να την κατέχω, δεν είναι δα και η μητρική μου γλώσσα, κάπου με ζάλιζαν). Γενικά είμαι της άποψης ότι η δράση πρέπει να αποδίδεται με πολύ μικρές παραγράφους (ακόμη και της μιας μόνο φράσεως) και όχι με κατεβατά τέτοιου τύπου. Απ' ότι έχω διαβάσει μέχρι τώρα από τον συγγραφέα, μου άρεσε λιγότερο από το "άλλοι" και περισσότερο από το sepulchre. Edited September 7, 2014 by alien666 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted September 12, 2014 Share Posted September 12, 2014 Επανήλθα στην ανάγνωση βιβλίων τρόμου, που όλο το καλοκαίρι την αμέλησα, λόγω βάρβαρων ωραρίων εργασίας: The dark, του James Herbert: Πρόσφατα είχα αγοράσει το Ash, αλλά όταν διάβασα τα σχόλια στο amazon το παράτησα και ξεκίνησα ότι άλλο βρήκα μπροστά μου... Μάλλον θα ψάξω κι εγώ το The Dark. Σαν ιστορία φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 12, 2014 Author Share Posted September 12, 2014 (edited) Επανήλθα στην ανάγνωση βιβλίων τρόμου, που όλο το καλοκαίρι την αμέλησα, λόγω βάρβαρων ωραρίων εργασίας: The dark, του James Herbert: Πρόσφατα είχα αγοράσει το Ash, αλλά όταν διάβασα τα σχόλια στο amazon το παράτησα και ξεκίνησα ότι άλλο βρήκα μπροστά μου... Μάλλον θα ψάξω κι εγώ το The Dark. Σαν ιστορία φαίνεται αρκετά ενδιαφέρουσα. Αρκεί να μην βαριέσαι την πολύ δράση. Το μισό βιβλίο είναι σκηνές δράσης. Edited September 12, 2014 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wasteland Posted September 15, 2014 Share Posted September 15, 2014 Διάβασα κι εγώ χθες τα Μάτια του Aldapuerta... Σκέφτηκα συγγενικά μου πρόσωπα ώριμης ηλικίας, που βλέπουν ακόμα Ρετιρέ και πάνε ανελλιπώς στην Εκκλησία, να το ξεφυλλίζουν και να τρέχουν για εξομολόγηση... Μα τον γιο του Όντιν, τί έχει γράψει το παλικάρι;;; 2 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 18, 2014 Share Posted September 18, 2014 (edited) Ο Καλόγερος του Λιούις ήταν αριστούργημα, το κορίτσι της διπλανής πόρτας αριστουργηματικό έκτρωμα! Η καρμίλα σκέτη γλύκα, το πιό γλυκό βιβλίο για βρυκόλακες. Ο Ιταλός της Ράντκλιφ, κουραστικός λόγω της πολυλογίας, (θα μπορούσε να είναι το μισό και να είναι τέλειο). Το εργοστάσιο σφηκών του Ίαν Μπάνκς, είναι δυνατό ψυχολογικό θρίλλερ αλλά όχι τρόμου, οι Ουλές του Ντάβιντσον εξαίρετο βιβλίο τρέλας και φαντασίας. Το νησί του διαβόλου (Ντέηβιντ Λην) από την βιβλιοθήκη του τρόμου, απλά με συγκλόνισε. Ο μοναχός και η κόρη του δημίου του Ά. Μπήρς, πρέπει να διαβαστεί απ' όλους τους φίλους της Γκόθικ λογοτεχνίας. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη και περιμένει... Edited September 18, 2014 by notis58 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted September 18, 2014 Share Posted September 18, 2014 Ο Καλόγερος του Λιούις ήταν αριστούργημα, το κορίτσι της διπλανής πόρτας αριστουργηματικό έκτρωμα! Η καρμίλα σκέτη γλύκα, το πιό γλυκό βιβλίο για βρυκόλακες. Ο Ιταλός της Ράντκλιφ, κουραστικός λόγω της πολυλογίας, (θα μπορούσε να είναι το μισό και να είναι τέλειο). Το εργοστάσιο σφηκών του Ίαν Μπάνκς, είναι δυνατό ψυχολογικό θρίλλερ αλλά όχι τρόμου, οι Ουλές του Ντάβιντσον εξαίρετο βιβλίο τρέλας και φαντασίας. Το νησί του διαβόλου (Ντέηβιντ Λην) από την βιβλιοθήκη του τρόμου, απλά με συγκλόνισε. Ο μοναχός και η κόρη του δημίου του Ά. Μπήρς, πρέπει να διαβαστεί απ' όλους τους φίλους της Γκόθικ λογοτεχνίας. Η βιβλιοθήκη είναι γεμάτη και περιμένει... Αν επρεπε να διαλεξω αναμεσα στα εξης : ο καλογερος,ο μοναχος και η κορη του δημιου και το εργοστασιο σφηκων ποιο θα ελεγες οτι ειναι πιο ΄΄δυνατο΄΄; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 18, 2014 Share Posted September 18, 2014 Καλόγερος και μοναχός (5/5) καί τα δύο όπωσδήποτε κάποια στιγμή. Το εργοστάσιο είναι διαφορετικό, σύγχρονο και ψυχολογικό. Αγόρασέ το μην εξαντληθεί και άστο για μετά από τα υπόλοιπα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted September 18, 2014 Share Posted September 18, 2014 ...οι Ουλές του Ντάβιντσον εξαίρετο βιβλίο τρέλας και φαντασίας... Πολύ ζόρικο βιβλίο. Σίγουρα όχι για όλους. Η ατμόσφαιρα σε πολλές φάσεις είναι απίστευτα ζοφερή, άρρωστη κι ασφυκτική. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted September 19, 2014 Share Posted September 19, 2014 Καλόγερος και μοναχός (5/5) καί τα δύο όπωσδήποτε κάποια στιγμή. Το εργοστάσιο είναι διαφορετικό, σύγχρονο και ψυχολογικό. Αγόρασέ το μην εξαντληθεί και άστο για μετά από τα υπόλοιπα. Να σου πω την αληθεια το βρηκα στα public 7.5 ευρω και το εχω κρατήσει αλλα δεν ημουν σιγουρος αν αξιζει την αγορα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 19, 2014 Share Posted September 19, 2014 Τα λεφτά του τα αξίζει και με το παραπάνω. Για Public πάντως το βρήκες φτηνά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted September 19, 2014 Share Posted September 19, 2014 Τα λεφτά του τα αξίζει και με το παραπάνω. Για Public πάντως το βρήκες φτηνά. Εμ τι να κανουμε το οξυ ξεπουλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted September 21, 2014 Share Posted September 21, 2014 (edited) "το κρυφτο" του Ketchum ειμαι στην αρχη ακομα και δεν εχω μπει στο ψητο αλλα με προειδεαζει θετικα..Πολλα τυπογραφικα λαθη ομως κυριε Ρουσσο,ειμαι στην 70 σελιδα και εχω βρει 4!Οχι οτι φταιτε εσεις απλα το αναφερω!!αααα και η εκφραση "ιδιαιτερα σκατολογικα" με ξεπερναει!! Edited September 21, 2014 by volyros Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted September 21, 2014 Share Posted September 21, 2014 Το νησί του διαβόλου (Ντέηβιντ Λην) από την βιβλιοθήκη του τρόμου, απλά με συγκλόνισεποια ειναι η βιβλιοθηκη του τρομου? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 21, 2014 Share Posted September 21, 2014 Το νησί του διαβόλου (Ντέηβιντ Λην) από την βιβλιοθήκη του τρόμου, απλά με συγκλόνισεποια ειναι η βιβλιοθηκη του τρομου? Δες εδώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 22, 2014 Share Posted September 22, 2014 "το κρυφτο" του Ketchum ειμαι στην αρχη ακομα και δεν εχω μπει στο ψητο αλλα με προειδεαζει θετικα..Πολλα τυπογραφικα λαθη ομως κυριε Ρουσσο,ειμαι στην 70 σελιδα και εχω βρει 4!Οχι οτι φταιτε εσεις απλα το αναφερω!!αααα και η εκφραση "ιδιαιτερα σκατολογικα" με ξεπερναει!! Ευχαρίστως να μου τα επισημάνετε. Το βιβλίο έχει περάσει 3 χέρια διόρθωση, αλλά το λάθος πάντα καραδοκεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.