volyros Posted November 12, 2014 Share Posted November 12, 2014 Valley of bones του Michael Gruber..Δευτερο του συγγραφεα που διαβαζω μετα το "Tropic of night" που ηταν πολυ καλο.Θελω καμμια 100αρια σελιδες ακομα και ηπλοκη ειναι πολλα υποσχομενη για ενα καλο φιναλε.Ειδωμεν!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted November 13, 2014 Share Posted November 13, 2014 Valley of bones του Michael Gruber..Δευτερο του συγγραφεα που διαβαζω μετα το "Tropic of night" που ηταν πολυ καλο.Θελω καμμια 100αρια σελιδες ακομα και ηπλοκη ειναι πολλα υποσχομενη για ενα καλο φιναλε.Ειδωμεν!! To Valley of bones είναι το δεύτερο βιβλίο που διάβασα και μου άφησε εξαιρετικές αναμνήσεις.Ακόμα θυμάμαι αυτά που έγραφε η Εμιλού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted November 14, 2014 Share Posted November 14, 2014 Οντως ηταν απο τα ατου του βιβλιου τα "βιβλια" της Εμιλου!Το τελειωσα και με αφησε απολυτα ικανοποιημενο,ισως οχι τοσο οσο το Tropic of night το οποιο εχοντας μεσα αρκετη Σαντερια ηταν πιο spooky και ζοφερο.Παντως πιστευω οτι ο Gruber το χει με τον τρομο τωρα τι τον επιασε και στα τελευταια του βιβλια αλλαξε λιγο genre δεν ξερω.Σειρα εχει το "Η νυχτα του Ιαγουαρου" το τελευταιο της σειρας με τον Τζιμι Παζ και μετα θα διαβασω το "Πλαστη Αφροδιτη" να δω πως τα παει και εκει!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted December 8, 2014 Share Posted December 8, 2014 Ειμαι στα μισα της Σφιγγας του Μαστερτον. Λιγο κουραστικο προς το παρον... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 13, 2015 Share Posted January 13, 2015 (edited) Διάβασα το ''Ο Δαίδαλος του Διαβόλου'' του Τζέραλντ Σάστερ. Βρισκόμαστε στο Λονδίνο της Βικτωριανής εποχής που στενάζει κάτω από την εγκληματική δράση του δρ. Λίψιους, ενός ανθρώπου βουτηγμένου μέσα σε κάθε λογής σκοτεινές ηδονές και την αμαρτία. Αντλώντας ευχαρίστηση με το να προκαλεί πόνο στους άλλους, ξαποστέλνει τους υποτακτικούς του στους δρόμους της πόλης προς αναζήτηση υποψήφιων θυμάτων του. Άλλο που δεν θέλουν, όντας φτιαγμένοι από την ίδια πάστα με αυτόν. Απέναντι τους θα βρουν έναν άντρα και μία γυναίκα θιασώτες της καλοπέρασης, αποφασισμένους να τους σταματήσουν. Ο καθένας τους ξεχωριστά και όλοι μαζί συνδυασμένα, θα μετατρέψουν τα ξενοδοχεία και τις ταβέρνες σε ρινγκ στην προσπάθεια τους να ξεγελάσουν τους εχθρούς τους και να επιβληθούν. Και αυτό γίνεται με τρόπο εκλεπτυσμένο, όπως δηλαδή αρμόζει στη περίσταση Με αφήγηση ιστοριών ενός συγγραφέα που κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει, καλύτερη εκ των οποίων αυτή με την κούκλα. Ωραίο βιβλίο φλασάκι που φεύγει γρήγορα μέσα σε μία μέρα. Ως μειονέκτημα βάζω την ασυνήθιστη του δομή και το περίεργο τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένο τα οποία και μπορεί να ξενίσουν. Edited January 13, 2015 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 26, 2015 Share Posted January 26, 2015 Τελείωσα την ανθολογία Σκοτεινά οράματα, των εκδόσεων Επιλογή. Αυτός είναι ο πρώτος τόμος διηγημάτων τρόμου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Επιλογή και αποτελείται από έξι διηγήματα τεσσάρων μεγάλων συγγραφέων του είδους. Περιέχονται τα εξής διηγήματα: 1. Κράουτς Εντ, του Στίβεν Κινγκ. Κάπως ασυνήθιστο για τα δεδομένα του Κινγκ, πρόκειται για ένα διήγημα που ανήκει στην μυθολογία Κθούλου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μια καλογραμμένη και ευκολοδιάβαστη ιστορία, με ωραία ατμόσφαιρα και ενδιαφέρουσα εξέλιξη. Δεν πρόκειται για αριστούργημα, αλλά νομίζω ότι σέβεται τον χρόνο του αναγνώστη. Το διήγημα μπορεί να το βρει κανείς και στην συλλογή Εφιάλτες και Ονειρότοποι. 8.5/102. Ο επόμενος στη σειρά, του Ρέι Μπράντμπερι. Και αυτή ωραία ιστορία, με κάποιες φρικώδεις σκηνές και αρκετά μαύρη ατμόσφαιρα, δεν είναι τέτοια όμως που να αναφωνήσεις από θαυμασμό. Πάντως μου άρεσε και την βρήκα ιδιαίτερα καλογραμμένη, κάτι που βέβαια ισχύει για ό,τι έχει γράψει ο συγκεκριμένος συγγραφέας. 8/10 3. Το πάθημα, του Κλάιβ Μπάρκερ. Μια ιστορία που εστίασε περισσότερο στο κοινωνικό κομμάτι και λιγότερο στον τρόμο, που κάνει την σύντομη εμφάνισή του προς το τέλος. Άσχημη ιστορία σίγουρα δεν είναι, όμως επίσης δεν είναι ούτε από τις φωτεινές στιγμές του συγγραφέα. 7.5/10 4. Η ζωή του θανάτου, του Κλάιβ Μπάρκερ. Σαφώς ανώτερη από την προηγούμενη και η καλύτερη ιστορία της ανθολογίας, μαζί με αυτή του Κινγκ. Μου φάνηκε αρκετά πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα, με την κατάλληλη ατμόσφαιρα και τις περίεργες σκηνές της. Και, βέβαια, είναι γραμμένη με το ιδιαίτερο στιλ που μας έχει συνηθίσει ο συγγραφέας. Το διήγημα περιέχεται και στον έκτο τόμο των Βιβλίων του Αίματος. 8.5/10 5. Το μοντέλο, του Ράμσεϊ Κάμπελ. Ιδιαίτερη ιστορία, σίγουρα κάτι που δεν έχω ξαναδιαβάσει. Έχει περίεργες στιγμές, αρκετά σκοτεινή ατμόσφαιρα και ένα δυνατό τέλος. Σαφώς και δεν πρόκειται για αριστούργημα, όμως είναι μια καλή ιστορία. 8/106. Ο συνοδός, του Ράμσεϊ Κάμπελ. Καλούτσικη ιστορία, που βασίζεται στην ατμόσφαιρα ενός σκοτεινού λούνα παρκ και σε όσα παράξενα συμβαίνουν. Εντάξει, δεν με ξετρέλανε και τόσο, από την άλλη δεν μετάνιωσα που την διάβασα. 7/10 Γενικά πρόκειται για μια καλούτσικη ανθολογία με ιστορίες τρόμου, που ως ένα βαθμό θα ικανοποιήσει του λάτρεις του είδους. Δεν θα βρείτε διηγήματα που θα σας τινάξουν τα μυαλά στον αέρα με τις ιδέες τους και τον τρόμο που προσφέρουν, από την άλλη τουλάχιστον θα περάσετε καλά. 8/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted January 26, 2015 Share Posted January 26, 2015 Διαβάζω τη συλλογή Revelations in Black του παλιού συγγραφέα των pulp Carl Jacobi. Ωραίες αν και αφελείς -με τα σημερινά δεδομένα- ιστορίες με φαντάσματα, βρυκόλακες κτλ. To ομότιτλο με τη συλλογή διήγημα έχει εμφανιστεί και σε μια ανθολογία της Terra Nova. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 9, 2015 Share Posted February 9, 2015 Ντάγκλας Κλεγκ - Ο άνθρωπος του Χάλογουιν (The Halloween Man) Αρκετά περίεργο και ιδιαίτερο το βιβλίο του Ντάγκλας Κλεγκ που μόλις τελείωσα, δεν μπορώ να πω όμως ότι ξετρελάθηκα ή ότι θα το πρότεινα σε μη φανατικούς της σειράς βιβλίων τρόμου των εκδόσεων Οξύ. Και αυτό γιατί υπήρξε αρκετό μπέρδεμα χωρίς λόγο, πολλά μπρος-πίσω στην πλοκή και οι χαρακτήρες μου φάνηκαν κάπως επίπεδοι και αδιάφοροι. Σαν ιστορία έχει το ενδιαφέρον της και ως ένα σημείο θα τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη, όμως στο τέλος ίσως τον κουράσει λιγάκι. Αυτό έγινε και με μένα. Πως έχει η ιστορία: Πεδίο δράσης είναι το Στόουνχεϊβεν, μια μικρή παράκτια πόλη της Νέας Αγγλίας, που έχει μια μεγάλη ιστορία γεμάτη εφιάλτες και μυστικά. Ο δεκαπεντάχρονος Στόουνι Κρόφορντ ερωτεύεται την πανέμορφη Λούρδη Μαρία Καστίγιο και έτσι γίνεται το ακούσιο πιόνι σ'ένα σατανικό παιχνίδι που θα τον οδηγήσει στο απόλυτο κακό. Ο Στόουνι φαίνεται ότι κρατάει το κλειδί για το μυστήριο του Στόουνχεϊβεν και για τη δύναμη ενός ακατανόμαστου τέρατος που βρίσκεται φυλακισμένο σε μια καλοκαιρινή έπαυλη. Ευτυχώς που υπάρχει και η περίληψη στο οπισθόφυλλο, γιατί δύσκολα θα έγραφα τέτοια ώρα μια δική μου που να βγάζει κάποιο νόημα. Όχι, βέβαια, ότι και αυτή λέει πάρα πολλά. Το βιβλίο έχει τις ανατριχιαστικές του στιγμές, λίγο υπερφυσικό τρόμο, μαυρίλα και σκοτεινή ατμόσφαιρα, μην περιμένετε κάτι το τρομερό όμως. Η γραφή είναι καλούτσικη και ευκολοδιάβαστη, βοηθάει στην γρήγορη ανάγνωση. Οι χαρακτήρες, όπως είπα στην αρχή, κάπως μονοδιάστατοι, δεν δέθηκα ιδιαίτερα με κανέναν από αυτούς. Γενικά ένα ψυχαγωγικό βιβλίο τρόμου, ό,τι πρέπει για να περάσει καλά η ώρα, όμως πιστεύω ότι θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Αν το βρείτε πουθενά φτηνά, ρίξτε του μια ματιά. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 28, 2015 Share Posted March 28, 2015 Dan Wells - I Am Not A Serial Killer Το 2010 είχα διαβάσει δυο βιβλία στα αγγλικά (Michael Moorcock και Mark Haddon) και μετά το άφησα το άθλημα. Φέτος όμως είπα να πιάσω δυο-τρία, για να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Με το βιβλίο του Dan Wells που μόλις τελείωσα, μπορώ να πω ότι δεν τα πήγα καθόλου άσχημα, το απόλαυσα σε πολύ μεγάλο βαθμό και απλώς είχα κάποιες άγνωστες λέξεις που τις έψαξα στο wordreference. Φυσικά αν το διάβαζα στα ελληνικά θα ήταν ακόμα καλύτερα, αλλά και πάλι πέρασα μια χαρά. Λοιπόν, πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας είναι ο δεκαπεντάχρονος John Wayne Cleaver, ο οποίος έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά ενός σίριαλ κίλερ. Είναι αυτό που λέμε ψυχοπαθής (sociopath), την βρίσκει διαβάζοντας ιστορίες για κατά συρροή δολοφόνους (τους οποίους δεν θαυμάζει όμως), του αρέσει να ανάβει φωτιές, έχει παρελθόν στην κακοποίηση μικρών ζώων και κάποιες φορές βρέχει το κρεβάτι του. Έχει φτιάξει όμως κάποιους κανόνες, προσπαθεί να μην δίνει σημασία στην φωνούλα μέσα στο κεφάλι του (τον Mr. Monster) και προσπαθεί να φέρεται σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Πως όμως μπορεί να το καταφέρει αυτό, όταν δουλεύει στο νεκροτομείο της μητέρας του, χαζεύοντας τα πτώματα (που δεν είναι πολλά στο Clayton) και όταν ένας κατά συρροή δολοφόνος αρχίζει να δρα στην πόλη; Και τι δολοφόνος! Ο τύπος πραγματικά κατακρεουργεί ανθρώπους, αφήνοντάς τα πτώματα τους σε κοινή θέα και παίρνοντας σουβενίρ. Μάλιστα στην αρχή όλοι νόμισαν ότι είχαν να κάνουν με κάποιο άγριο ζώο. Σ'ένα βαθμό θα είχαν δίκιο... Ο John θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον παρανοϊκό δολοφόνο. Πρόκειται για ένα κωμικό θρίλερ τρόμου, γεμάτο μαύρο χιούμορ και σαρκασμό, το οποίο αγγίζει μάλιστα και το υπερφυσικό (δεν μπορώ να πω κάτι περισσότερο πάνω σ'αυτό). Ο δεκαπεντάχρονος John, αν παραβλέψει κανείς τις ορμές του και τα περίεργα χόμπι του, είναι ένας τρομερός τυπάκος, που μόνο να τον συμπαθήσει μπορεί κανείς. Προσωπικά δεν θα είχα πρόβλημα να τον έκανα φίλο. Από κει και πέρα, η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα, με δυνατές σκηνές και αρκετό σπλάτερ, δεν κάνει όμως την διαφορά, μιας και η φήμη του βιβλίου βασίζεται περισσότερο στον τρομερό χαρακτήρα του πιτσιρικά, που δεν είναι και δεν θέλει να γίνει σίριαλ κίλερ, αν και έχει όλα τα φόντα και ένα κατά τα φαινόμενα λαμπρό μέλλον στο "επάγγελμα". Η γραφή είναι πολύ καλή και εθιστική και η ατμόσφαιρα σούπερ. Προτείνεται. 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 13, 2015 Share Posted April 13, 2015 A. Lopez Jr. - Floor Four Δεύτερο βιβλίο που διαβάζω στα αγγλικά φέτος, έτυχε να είναι και αυτό τρόμου. Πρόκειται για μια μικρή νουβέλα, που μπορεί να την βρει και να την διαβάσει κανείς εντελώς δωρεάν στο Scribd ή να την κατεβάσει στο Kindle. Προσωπικά την διάβασα στο laptop μου, μέσα σε περίπου δυο ώρες και, αν και κουράστηκα λίγο, πέρασα αρκετά καλά. Σαν ιστορία δεν έχει κάτι το ιδιαίτερα πρωτότυπο ούτε ξεφεύγει από τα κλισέ του είδους, μου φάνηκε όμως καλογραμμένη και πολύ ευκολοδιάβαστη, όπως και αρκετά ατμοσφαιρική. Το παλιό και εδώ και χρόνια εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο Saint Vincent λέγεται ότι είναι στοιχειωμένο από το φάντασμα του κατά συρροή δολοφόνου David Henry Coleman, γνωστού και ως The Mangler, ο οποίος πέθανε στον τέταρτο όροφο του νοσοκομείου, όπου κρατούνταν φρουρούμενος. Το χαρακτηριστικό του δολοφόνου ήταν ότι σκότωνε τα θύματα του με μια αλυσίδα και ένα δρεπάνι. Τώρα, πολλά παιδιά του Γυμνασίου και του Λυκείου, μπαίνουν μέσα στο εγκαταλελειμμένο νοσοκομείο, για πλάκα αλλά και για να δουν αν ισχύουν οι ιστορίες φαντασμάτων του γέρου Jake. Θα αποδειχτεί ότι ισχύουν και μια νέα σειρά δολοφονιών θα αρχίσει... Κλασικό σενάριο, που θυμίζει έντονα δευτέρας διαλογής ταινίες τρόμου, που ναι μεν τις βλέπεις ευχάριστα, τις ξεχνάς όμως σχετικά γρήγορα. Και μ'αυτή την νουβέλα πάνω-κάτω ισχύει το ίδιο. Η ατμόσφαιρα είναι αρκούντως σκοτεινή και υπάρχουν κάμποσες σκηνές οι οποίες υποτίθεται ότι πρέπει να σε ανατριχιάσουν. Είναι σαν ακούς "τρομακτικές" ιστορίες γύρω από την φωτιά, ένα βράδυ καλοκαιριού, δεν τρομάζεις, αλλά περνάς καλά. Η γραφή είναι απλή και δεν απαιτεί πολλές γνώσεις αγγλικών. Η νουβέλα αυτή προτείνεται περισσότερο σε νεαρότερης ηλικίας αναγνώστες, σαν μια καλή και ενδιαφέρουσα εισαγωγή στον τρόμο. 7/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted April 19, 2015 Share Posted April 19, 2015 Τελείωσα πρόσφατα την μέθοδο των αναπνοων του King και τώρα διαβάζω τη νύχτα του κακού του Peter Straub. Παράλληλα έπιασα και μια συλλογή διηγηματων τρόμου το "αντιθετο ημισφαιριο 3" στου οποίου ήμουν τη παρουσίαση αποψε στη Θεσσαλονικη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted April 20, 2015 Share Posted April 20, 2015 Τελείωσα πρόσφατα την μέθοδο των αναπνοων του King και τώρα διαβάζω τη νύχτα του κακού του Peter Straub. Προλαβαίνεις να σταματήσεις! Τσάμπα θα ταλαιπωρηθείς! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted April 20, 2015 Share Posted April 20, 2015 Σοβαρά;;Φαίνεται καλό...θα δειξει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 21, 2015 Share Posted April 21, 2015 Τελείωσα πρόσφατα την μέθοδο των αναπνοων του King και τώρα διαβάζω τη νύχτα του κακού του Peter Straub. Προλαβαίνεις να σταματήσεις! Τσάμπα θα ταλαιπωρηθείς! Δηλαδή μόνο εγώ το βρήκα καταπληκτικό; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 25, 2015 Share Posted April 25, 2015 Πίτερ Τζέιμς - Φάμπιαν (Possession) Ο Πίτερ Τζέιμς είναι Άγγλος συγγραφέας, γνωστός στο εξωτερικό για την σειρά αστυνομικών θρίλερ με ήρωα τον Roy Grace (τα δυο πρώτα βιβλία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Modern Times). Το "Φάμπιαν" δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά ένα συμπαθητικό και καλογραμμένο υπερφυσικό θρίλερ, που θα έλεγα όμως ότι ακολουθεί μια κλασική συνταγή και δεν ξεφεύγει πολύ από την πεπατημένη. Πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η Άλεξ Χαϊταουερ, η οποία μαθαίνει ότι ο γιος της πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Γαλλία. Δυσκολεύεται να το πιστέψει στην αρχή, γιατί τον είδε με τα ίδια της τα μάτια στο σπίτι της, την ίδια μέρα που έμαθε τα τραγικά νέα! Φαίνεται ότι το ανήσυχο πνεύμα του Φάμπιαν την βρήκε και άρχισε να την κυνηγάει, ζητώντας της βοήθεια (ή κάτι άλλο). Η Άλεξ θα αναγκαστεί να απευθυνθεί σε κάποιο μέντιουμ, μετά από διάφορες τρομακτικές πνευματιστικές εμπειρίες που θα ζήσει. Θα αρχίσει να ερευνά περισσότερο την ζωή του γιου της και θα μάθει πολλά πράγματα από την άγνωστη, σκοτεινή πλευρά του, πράγματα που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί σε καμία περίπτωση... Τίποτα το συγκλονιστικό από άποψη τρόμου, όμως σίγουρα πρόκειται για ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, που έχει τις στιγμές του και χάρη στην κινηματογραφική πλοκή του διαβάζεται πολύ γρήγορα και ξεκούραστα. Μην περιμένετε ιδιαίτερο τρόμο ή δράση, ούτε καμιά φοβερή ανάπτυξη χαρακτήρων, πιστεύω όμως ότι έχει την σωστή ατμόσφαιρα και η ιστορία του θα κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το (μάλλον βιαστικό) τέλος. Πρόσημο θετικό. 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted May 24, 2015 Share Posted May 24, 2015 (edited) Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (The Turn Of The Screw) Δεν έχω να πω και πολλά για το βιβλίο αυτό, σίγουρα από τα πιο αδιάφορα και κουραστικά που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Είπα, εντάξει, κλασικό είναι και μια ματιά οφείλω να του ρίξω, αλλά ρε παιδιά βαρέθηκα την ζωή μου και μόνο από καθήκον έφτασα μέχρι το τέλος. Σαν αγγαρεία μου φάνηκε. Να φταίει που δεν είχα και πολλή όρεξη; Μπορεί, σίγουρα όμως φταίει το εκνευριστικό ύφος γραφής, η αδιάφορη ιστορία, οι χαζοί χαρακτήρες... Να φανταστείτε το μετριότατο "Κάστρο του Οτράντο", πολύ πιο παλιό από το βιβλίο του Τζέιμς, μου άρεσε περισσότερο! Καταλάβατε... Τουλάχιστον μετράει στην τρομοπρόκληση! 4/10 Edited May 24, 2015 by BladeRunner 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 21, 2015 Share Posted June 21, 2015 Χένρι Τζέιμς - Το στρίψιμο της βίδας (The Turn Of The Screw) Δεν έχω να πω και πολλά για το βιβλίο αυτό, σίγουρα από τα πιο αδιάφορα και κουραστικά που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Είπα, εντάξει, κλασικό είναι και μια ματιά οφείλω να του ρίξω, αλλά ρε παιδιά βαρέθηκα την ζωή μου και μόνο από καθήκον έφτασα μέχρι το τέλος. Σαν αγγαρεία μου φάνηκε. Να φταίει που δεν είχα και πολλή όρεξη; Μπορεί, σίγουρα όμως φταίει το εκνευριστικό ύφος γραφής, η αδιάφορη ιστορία, οι χαζοί χαρακτήρες... Να φανταστείτε το μετριότατο "Κάστρο του Οτράντο", πολύ πιο παλιό από το βιβλίο του Τζέιμς, μου άρεσε περισσότερο! Καταλάβατε... Τουλάχιστον μετράει στην τρομοπρόκληση! 4/10 Θα συμφωνήσω. Ούτε εγώ το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το συγκεκριμένο.Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τον έχω και σε ιδιαίτερη υπόληψη τον James. Το συγκεκριμένο ξεκινά πολλά υποσχόμενο αλλά σίγουρα δεν είναι το βιβλίο που θα επιλέξει κάποιος που επιθυμεί "εκτόνωση" όλου αυτού του υπαινικτικού τρόμου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 27, 2015 Share Posted June 27, 2015 (edited) Νίκολας Κοντέ - Οι δαιμονισμένοι (The Religion/The Believers, 1982) Κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1989, από τις εκδόσεις Bell. Ενδιαφέρον και καλογραμμένο θρίλερ τρόμου, με όλα τα καλούδια και τα κλισέ του είδους του και της δεκαετίας που γράφτηκε. Αν σας λέει κάτι ο τίτλος στ'αγγλικά (The Believers), είναι ίσως επειδή έχετε δει την ταινία του 1987, σε σκηνοθεσία John Schlesinger και με πρωταγωνιστή τον Martin Sheen, η οποία βασίζεται στο βιβλίο αυτό. Βέβαια βλέπω ότι έχουν κάποιες σημαντικές διαφορές, όμως το γενικό πλαίσιο είναι ίδιο. Κάποια στιγμή θα ψάξω να βρω την ταινία. Βρισκόμαστε στην Νέα Υόρκη, όπου μια σειρά φόνων μικρών παιδιών έχουν θορυβήσει τις αρχές και τους πολίτες. Κατά τα φαινόμενα, πρόκειται για ανθρωποθυσίες της θρησκείας Βουντού, με σκοπό να ευχαριστηθούν οι Θεοί και να αποφευχθούν μεγάλες συμφορές. Αυτό πιστεύουν οι φανατικοί πιστοί της. Ο ανθρωπολόγος Καλ Τζάμισον, που θέλει να κάνει μια νέα αρχή μετά τον τραγικό θάνατο της γυναίκας του, μετακομίζει με τον εφτάχρονο γιο του στο Μανχάταν. Μετά από διάφορες συμπτώσεις ή ακόμα και θεϊκές επεμβάσεις, ο Καλ θα μπλέξει σε μια επικίνδυνη ιστορία με την μυστηριώδη αυτή θρησκεία και θα καταλάβει ότι ο γιος του ίσως να είναι το επόμενο παιδί που θα πρέπει να θυσιαστεί για το καλό της Γης... Πρόκειται για ένα θρίλερ που κινείται με σχετικά αργούς ρυθμούς, με λίγες καλές δυνατές σκηνές, μικρές εκπλήξεις στην πλοκή και αγωνία για το τέλος. Γενικά διαβάζεται πολύ ευχάριστα και με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, η ατμόσφαιρα είναι αρκούντως σκοτεινή, οι χαρακτήρες αρκετά καλά σκιαγραφημένοι και ενδιαφέροντες και η γραφή ευκολοδιάβαστη και σίγουρα καλή. Επίσης, το τέλος μου φάνηκε αρκετά ανατρεπτικό και υπό μια έννοια συγκλονιστικό. Αξίζει να ψάξετε το βιβλίο και να το διαβάσετε. 8.5/10 Edited June 27, 2015 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted July 8, 2015 Share Posted July 8, 2015 Ξεκινάω το Ring του Suzuki. Το είχα για να το διαβάσω ποοοολύ μετά, αλλά ευτυχώς που υπάρχει και η τρομοπρόκληση και σπάει την "ρουτίνα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 19, 2015 Share Posted July 19, 2015 Ντένις Γουίτλι - Η επέλαση του Σατανά (The Devil Rides Out, 1934) Ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο μυθιστόρημα τρόμου παλαιάς κοπής, ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Η αλήθεια είναι ότι δεν τρόμαξα ιδιαίτερα ούτε ένιωσα κάποιο άγχος για την κατάληξη των πρωταγωνιστών, σίγουρα όμως ευχαριστήθηκα την σκοτεινή περιπέτεια στην οποία έμπλεξαν και όλες τις αναφορές γύρω από τον σατανισμό και την μαγεία που υπήρχαν στο βιβλίο. Φαίνεται ότι ο συγγραφέας μελέτησε πολύ πριν κάτσει να γράψει την ιστορία αυτή. Ο Δούκας Ντε Ρισλώ και ο νταβραντισμένος και θερμόαιμος Αμερικάνος φίλος του Ρεξ Βαν Ρυν, ανησυχούν για την παράξενη συμπεριφορά του Εβραίου φίλου τους Σάιμον Αρόν, ο οποίος φαίνεται ότι έμπλεξε στα δίχτυα της Μαύρης Μαγείας και του Σατανισμού. Θα ανακαλύψουν ότι κάποιοι παρανοϊκοί τύποι παίζουν με επικίνδυνα παιχνίδια, έχοντας ως σκοπό να καταστρέψουν τον κόσμο και να κάνουν χαρούμενο τον Σατανά. Έτσι ο Δούκας και ο Ρεξ θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις του σκότους, τόσο για να σώσουν τον φίλο τους, όσο και για να σώσουν τις τύχες της ανθρωπότητας... Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο με τους παραπάνω ήρωες, πρώτο είναι ένα κατασκοπευτικό μυθιστόρημα με τον τίτλο The Forbidden Territory, το οποίο δυστυχώς δεν έχει μεταφραστεί. Μπορώ να πω ότι συμπάθησα τους πρωταγωνιστές και το φιλικό κλίμα ανάμεσά τους, η δράση ήταν αρκετά χορταστική και συνεχής, αν και χωρίς ιδιαίτερη αγωνία για τον σύγχρονο αναγνώστη, το υπερφυσικό στοιχείο έντονο και ενδιαφέρον και η ατμόσφαιρα σκοτεινή σε μερικά σημεία και πιο ανάλαφρη σε άλλα. Η γραφή μου φάνηκε καλούτσικη και ευκολοδιάβαστη, αν και λιγάκι γλυκανάλατη σε ορισμένα κομμάτια της ιστορίας. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ευχάριστο και ψυχαγωγικό βιβλίο τρόμου, που προσφέρει δράση και σκηνές υπερφυσικού, χωρίς όμως να τρομάζει ιδιαίτερα τον σύγχρονο αναγνώστη. Έχει τα προβληματάκια του στην αφήγηση και την ροή της ιστορίας, κάποιες φλυαρίες και κοιλίτσες στην πλοκή, όμως ως τελικό αποτέλεσμα είναι σίγουρα ικανοποιητικό. Πάντως στο παρατσάκ του έβαλα τέσσερα αστεράκια, αντί για τρία. Προτείνεται υπό προϋποθέσεις. 7.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 8, 2015 Author Share Posted September 8, 2015 (edited) Διάβασα τα εξής: Ο προσκεκλημένος, του Αβραάμ Κάουα: Πολύ καλό prequel στον Δράκουλα που βασίζεται στο ανέκδοτο διήγημα του Στόουκερ και το αξιοποιεί με εξαιρετικό τρόπο. Πρόκειται για μία περιπέτεια που είχε ο Τζόναθαν Χάρκερ στο Μόναχο πριν φτάσει στην Τρανσυλβανία για να συναντήσει τον Δράκουλα. Ο Δράκουλας εμφανίζεται και σε αυτή την ιστορία να κινεί να νήματα της υπόθεσης όντας αθέατος από τον πρωταγωνιστή, ενώ η Ερζέμπετ Μάθορυ κάνει και αυτή την εμφάνισή της ως η κεντρική κακιά. Ο Κάουα καταφέρνει να μεταδώσει επιτυχώς την ατμόσφαιρα της Βικτωριανής εποχής, αλλά παράλληλα να δώσει και κάποιες εμπνευσμένες σκηνές gore χωρίς να αφαιρούν κάτι από την ατμόσφαιρα αυτή. Το μόνο που δεν μου κάθισε καλά, ήταν το ερωτικό τρίγωνο όπου ο Χάρκερ εμφανίζεται σαν "το μοιραίο πρόσωπο που μπαίνει ανάμεσα στο ζευγάρι". Με έναν τέτοιο Χάρκερ δυσκολεύτηκα να ταυτιστώ, αλλά αυτό είναι υποκειμενικό. Η αμείλικτη κατάρα του φίλου Δημήτρη Στατήρη: Ενα διήγημα που συνδυάζει όλα τα στοιχεία του τρόμου μέσα σε λίγες σελίδες. Υπάρχει η σκοτεινή ατμόσφαιρα, υπάρχουν σκηνές gore, υπάρχουν στοιχεία κοσμικού τρόμου, υπάρχει και η επιρροή από τη λαογραφία, όπως επίσης και από τις ιστορίες που λέγονται γύρω από τη φωτιά. Το προτελευταίο στοιχείο δεν είναι καινούργιο καθώς και στα προηγούμενα βιβλία του, ο Δημήτρης φαίνεται να έχει επιρρεαστεί - ακόμη και στο ύφος της γραφής του- από την παράδοση της ελληνικής υπαίθρου. Θεωρώ πολύ σημαντικές αυτές τις ιστορίες γιατί δυστυχώς υπάρχει μια μεγάλη μερίδα του κοινού-κυρίως αποτελούμενη από νέα παιδιά που ζουν στις μεγάλες πόλεις- η οποία θεωρεί εσφαλμένα ότι το φανταστικό δεν έχει θέση στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτοί αγνοούν ότι η ελληνική παράδοση ενσωματώνει πολλά στοιχεία φαντασίας. Σε αυτό ευθύνεται κατά τη γνώμη μου το σχολείο, διότι αν κρίνω από τη δική μου εκπαίδευση, δεν γίνεται ούτε μία αναφορά στο γεγονός ότι η ύπαιθρος στο παρελθόν έβριθε από τρομακτικούς θρύλους. Edited September 8, 2015 by AlienBill 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted September 12, 2015 Share Posted September 12, 2015 (edited) Τελειωσα την ανθολογια "Η αγαπημενη μου ιστορια τρομου" οπου διαφοροι συγγραφεις του φανταστικου επιλεγουν τα αγαπημενα τους διηγηματα απο αλλους συναδελφους τους.Η συλλογη με αφησε πολυ ευχαριστημενο καθως περιειχε στην πλειοψηφια τους αρκετα καλα διηγηματα και 3-4 διαμαντακια. Λιγα λογια για την καθε ιστορια: Γλυκια απολαυση για ενα γλυκο πλασμα:Του Robert Bloch,μετριο διηγημα για ενα κοριτσακι που το καταπιεζει ο πατερας του και "μεταμορφωνεται" σε κατι σκοτεινο για να παρει την εκδικηση του.Καλο το φιναλε,αλλα οχι το πιο αποτροπαιο που εχω διαβασει σε αντιθεση με τον Κινγκ που το προλογει-προτεινει.7/10 Το πραγμα-πατερας:Του Phillip K.Dick,πιτσιρικος αρχιζει να καταλαβαινει οτι κατι δεν παει καλα με τον πατερα του,οτι ειναι καποιος αλλος,και ψαχνει για να ανακαλυψει τι συμβαινει.ενα απο τα διαμαντακια τις συλλογης,καλη γραφη,καλη κλιμακωση,αγχωτικο,περιεργο,ευφανταστο.Ιστορια που σου μενει στο μυαλο.9/10 Ο εμπορικος αντιπροσωπος:Του Richard Matheson,ξενος φτανει σε μια μικρη επαρχιακη γειτονια και καταφερνει εμπλεκοντας τους κατοικους σε διαφορες καταστασεις να την κανει κρανιου τοπο.Μου θυμισε "Χρησιμα αντικειμενα" του Κing.Μου αρεσε αν και με μπερδεψε με τα τοσα ονοματα.8/10 Προειδοποίηση για τους περιεργους:Του M.R.James,αρχαιολογος κλεβει ενα στοιχειωμενο στεμμα και αρχιζουν τα προβληματα γι.αυτον,ιστορια φαντασματων, δειχνει τα χρονακια της,εχει ενα.καποιο σασπενς αλλα μεχρι εκει.6/10 Ανοιγωντας την πορτα:Του Arthur Machen,μιλαει για παραλληλα συμπαντα και την λεπτη γραμμη μεταξυ πραγματικοτητας και φαντασιας.Υπαινικτικός τρομος που δεν ειναι και το καλυτερο μου το σωζει η προσεγμενη γραφη του Machen.7/10 Το χρωμα περα απο το συμπαν:Του H.P.Lovecraft,ενας μετεωριτης πεφτει σε στην αυλη ενος αγροτη και κατι παραξενο απο το υπερπεραν ερχεται μαζι του,και μενει.Οτι και να καταλογιζουμε στον Lovecraft λογοτεχνικα,ηξερε να δημιουργει ατμοσφαιρα και να σε παρασυρει να γυρνας σελιδες για να δεις το τελος.Δεν ξερω απο που του ηρθε η παραξενη ιδεα γι αυτη την ιστορια αλλα παντως εμενα καταφερε να με κανει να αγωνιω μεχρι το τελος!9/10 Το εσωτερο δωματιο:Του Robert Aickman,κοριτσακι αγοραζει κουκλοσπιτο που μοιαζει να ειναι ζωντανο.Καλη γραφη που σε κραταει και ενα αμφιλεγομενο φιναλε.Δεν ξερω αν προσπαθουσε να περασει καποια μηνυματα εγω παντως δεν ειμαι σιγουρος οτι τα καταλαβα.7/10 Ο νεαρος Γκουντμαν Μπραουν:Του Nathaniel Hawthorn,πιστος νεαρος παει βολτα με τον διαβολο και βλεπει οτι ολα οσα πιστευε ειναι ενα ψεμα.Αν και τα δειχνει τα χρονακια της η ιστορια θα μπορουσε να ειχε γραφτει και σημερα!Ωραιο θεμα,σε βαζει σε σκεψεις.8,5/10 Οι αρουραιοι μεσα στους τοιχους:Του H.P.Lovecraft,ισχυει οτι εγραψα παραπανω με την διαφορα οτι αυτη η ιστορια ηταν πιο καλογραμμενη και πιο αγωνιωδης.Οι εικονες δε που περιγραφονται στο τελος του διηγηματος δεν τις ξεχνας ποτε.9/10 Παρκο σκυλιων:Του Dennis Etchison,η πιο αδυναμη ιστορια της συλλογης κατα την γνωμη μου.Προσπαθησε να περασει καποια στερεοτυπα των μεγαλουπόλεων και να δωσει εναν αληγορικο τονο στις ζωες των κατοικων τους αλλα δεν το βοηθησε η γραφη.6/10 Το πανυγηρι:Του Robert Bloch,ενας περιπλανωμενος,ενας κασκαντερ και ενας... γοριλας!Δευτερο διαμαντακι της συλλογης με ιστορια που δεν σου λεει ακριβως τι εγινε αλλα σε βαζει να καταλαβεις μονος σου Η να διαλεξεις!9/10) Το μοτιβο:Του Ramsey Campbell,πρωτο δειγμα που διαβαζω απο τον συγκεκριμένο συγγραφέα,και ηταν ακρως απογοητευτικο.Δεν μου αρεσε ουτε η ιστορια ουτε η γραφη,ουτε τιποτα.4/10 Προδοτρα καρδια:Του Edgar Allan Poe,πασιγνωστο το διηγημα,το ειχα ξαναδιαβασει.Καλο αλλα οχι απο τα αγαπημενα μου του Poe.8/10 Ενα επεισοδιο στην γεφυρα του Οουλ Κρικ:Του Ambrose Bierce,λατρεμενος.ο Bierce και δεν με διεψευσε ουτε σε αυτο το διηγημα.Καθηλωτικη γραφη,εναλλαγη συναισθηματων και μια τελευταια προταση που σε αφηνει αγαλμα!10/10 Η ανθρωπινη καρεκλα:Του Εdogawa Rambo,αλλη μια δυνατη και ευφανταστη ιστορια της συλλογης.Δεν λεω τιποτα για την πλοκη γιατι πραγματικα δεν πρεπει να ξερεις τιποτα γι αυτην την ιστορια πριν την διαβασεις!Και αυτη σου μενει στο μυαλο για παντα.9/10 Συνολικα αξιζει το χρονο που του διαθετεις το βιβλιο και γνωρισα και συγγραφεις που δεν ηξερα το εργο τους και θα ηθελα να διαβασω κι αλλα απο αυτους στο μελλον. 8/10 Edited September 12, 2015 by volyros 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 12, 2015 Share Posted September 12, 2015 (edited) Τελειωσα την ανθολογια "Η αγαπημενη μου ιστορια τρομου" οπου διαφοροι συγγραφεις του φανταστικου επιλεγουν τα αγαπημενα τους διηγηματα απο αλλους συναδελφους τους.Η συλλογη με αφησε πολυ ευχαριστημενο καθως περιειχε στην πλειοψηφια τους αρκετα καλα διηγηματα και 3-4 διαμαντακια. Λιγα λογια για την καθε ιστορια: Γλυκια απολαυση για ενα γλυκο πλασμα:Του Robert Bloch,μετριο διηγημα για ενα κοριτσακι που το καταπιεζει ο πατερας του και "μεταμορφωνεται" σε κατι σκοτεινο για να παρει την εκδικηση του.Καλο το φιναλε,αλλα οχι το πιο αποτροπαιο που εχω διαβασει σε αντιθεση με τον Κινγκ που το προλογει-προτεινει.7/10 Το πραγμα-πατερας:Του Phillip K.Dick,πιτσιρικος αρχιζει να καταλαβαινει οτι κατι δεν παει καλα με τον πατερα του,οτι ειναι καποιος αλλος,και ψαχνει για να ανακαλυψει τι συμβαινει.ενα απο τα διαμαντακια τις συλλογης,καλη γραφη,καλη κλιμακωση,αγχωτικο,περιεργο,ευφανταστο.Ιστορια που σου μενει στο μυαλο.9/10 Ο εμπορικος αντιπροσωπος:Του Richard Matheson,ξενος φτανει σε μια μικρη επαρχιακη γειτονια και καταφερνει εμπλεκοντας τους κατοικους σε διαφορες καταστασεις να την κανει κρανιου τοπο.Μου θυμισε "Χρησιμα αντικειμενα" του Κing.Μου αρεσε αν και με μπερδεψε με τα τοσα ονοματα.8/10 Προειδοποίηση για τους περιεργους:Του M.R.James,αρχαιολογος κλεβει ενα στοιχειωμενο στεμμα και αρχιζουν τα προβληματα γι.αυτον,ιστορια φαντασματων, δειχνει τα χρονακια της,εχει ενα.καποιο σασπενς αλλα μεχρι εκει.6/10 Ανοιγωντας την πορτα:Του Arthur Machen,μιλαει για παραλληλα συμπαντα και την λεπτη γραμμη μεταξυ πραγματικοτητας και φαντασιας.Υπαινικτικός τρομος που δεν ειναι και το καλυτερο μου το σωζει η προσεγμενη γραφη του Machen.7/10 Το χρωμα περα απο το συμπαν:Του H.P.Lovecraft,ενας μετεωριτης πεφτει σε στην αυλη ενος αγροτη και κατι παραξενο απο το υπερπεραν ερχεται μαζι του,και μενει.Οτι και να καταλογιζουμε στον Lovecraft λογοτεχνικα,ηξερε να δημιουργει ατμοσφαιρα και να σε παρασυρει να γυρνας σελιδες για να δεις το τελος.Δεν ξερω απο που του ηρθε η παραξενη ιδεα γι αυτη την ιστορια αλλα παντως εμενα καταφερε να με κανει να αγωνιω μεχρι το τελος!9/10 Το εσωτερο δωματιο:Του Robert Aickman,κοριτσακι αγοραζει κουκλοσπιτο που μοιαζει να ειναι ζωντανο.Καλη γραφη που σε κραταει και ενα αμφιλεγομενο φιναλε.Δεν ξερω αν προσπαθουσε να περασει καποια μηνυματα εγω παντως δεν ειμαι σιγουρος οτι τα καταλαβα.7/10 Ο νεαρος Γκουντμαν Μπραουν:Του Nathaniel Hawthorn,πιστος νεαρος παει βολτα με τον διαβολο και βλεπει οτι ολα οσα πιστευε ειναι ενα ψεμα.Αν και τα δειχνει τα χρονακια της η ιστορια θα μπορουσε να ειχε γραφτει και σημερα!Ωραιο θεμα,σε βαζει σε σκεψεις.8,5/10 Οι αρουραιοι μεσα στους τοιχους:Του H.P.Lovecraft,ισχυει οτι εγραψα παραπανω με την διαφορα οτι αυτη η ιστορια ηταν πιο καλογραμμενη και πιο αγωνιωδης.Οι εικονες δε που περιγραφονται στο τελος του διηγηματος δεν τις ξεχνας ποτε.9/10 Παρκο σκυλιων:Του Dennis Etchison,η πιο αδυναμη ιστορια της συλλογης κατα την γνωμη μου.Προσπαθησε να περασει καποια στερεοτυπα των μεγαλουπόλεων και να δωσει εναν αληγορικο τονο στις ζωες των κατοικων τους αλλα δεν το βοηθησε η γραφη.6/10 Το πανυγηρι:Του Robert Bloch,ενας περιπλανωμενος,ενας κασκαντερ και ενας... γοριλας!Δευτερο διαμαντακι της συλλογης με ιστορια που δεν σου λεει ακριβως τι εγινε αλλα σε βαζει να καταλαβεις μονος σου Η να διαλεξεις!9/10) Το μοτιβο:Του Ramsey Campbell,πρωτο δειγμα που διαβαζω απο τον συγκεκριμένο συγγραφέα,και ηταν ακρως απογοητευτικο.Δεν μου αρεσε ουτε η ιστορια ουτε η γραφη,ουτε τιποτα.4/10 Προδοτρα καρδια:Του Edgar Allan Poe,πασιγνωστο το διηγημα,το ειχα ξαναδιαβασει.Καλο αλλα οχι απο τα αγαπημενα μου του Poe.8/10 Ενα επεισοδιο στην γεφυρα του Οουλ Κρικ:Του Ambrose Bierce,λατρεμενος.ο Bierce και δεν με διεψευσε ουτε σε αυτο το διηγημα.Καθηλωτικη γραφη,εναλλαγη συναισθηματων και μια τελευταια προταση που σε αφηνει αγαλμα!10/10 Η ανθρωπινη καρεκλα:Του Εdogawa Rambo,αλλη μια δυνατη και ευφανταστη ιστορια της συλλογης.Δεν λεω τιποτα για την πλοκη γιατι πραγματικα δεν πρεπει να ξερεις τιποτα γι αυτην την ιστορια πριν την διαβασεις!Και αυτη σου μενει στο μυαλο για παντα.9/10 Συνολικα αξιζει το χρονο που του διαθετεις το βιβλιο και γνωρισα και συγγραφεις που δεν ηξερα το εργο τους και θα ηθελα να διαβασω κι αλλα απο αυτους στο μελλον. 8/10 Έχοντας την εντύπωση ότι αρχικά ανέφερες μόνο αυτές που σου άρεσαν περισσότερο, ετοιμαζόμουν να ρωτήσω πως σου φάνηκε ''Η Ανθρώπινη Καρέκλα'' του Εντογκάουα Ράμπο. Μετά όμως είδα ότι επίκειται edit οπότε και περίμενα. Πολύ καλή συνολικά ανθολογία με τις ιστορίες του Λάβκραφτ και τις δύο τελευταίες να είναι πραγματικοί δυναμίτες. Δεν είναι αριστούργημα αλλά θα προσφέρει καλές στιγμές σε κάθε τρομολάγνο. Προτείνεται. Edited September 12, 2015 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 16, 2015 Author Share Posted September 16, 2015 Διάβασα Νεκρή γραμμή του Κωνσταντίνου Κέλλη: Εξαιρετικό ghost story με στοιχεία αστυνομικού και ακραίου τρόμου σε σωστές δόσεις. Είμαι της άποψης ότι σε τέτοιες ιστορίες οι πολλές σελίδες βαίνουν εις βάρος του τρόμου. Εδώ όμως δεν έχουμε κάτι τέτοιο, καθώς ο Κωνσταντίνος παρέχει τον τρόμο και την ανάπτυξη χαρακτήρων στη σωστή αναλογία και έτσι δεν υπάρχει το φαινόμενο που βλέπουμε συνήθως στα μεγάλα μυθιστορήματα ο τρόμος να στραγγαλίζεται από την ανάπτυξη χαρακτήρων. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι τρεις και είναι εύκολο για τον αναγνώστη να ταυτιστεί και να συμπάσχει μαζί τους. Η ιστορία διαδραματίζεται στην πόλη μου, τη Θεσσαλονίκη και είδα μέσα σε αυτή πολλά γνώριμα μέρη (παρόλο που για τις ανάγκες της ιστορίας έχω την εντύπωση ότι οι αποστάσεις έγιναν κάπως μεγαλύτερες απ' όσο είναι στην πραγματικότητα). Το τέλος είναι πρωτοποριακό για τα δεδομένα του ελληνικού τρόμου γιατί είναι... μεγαλειώδες. Συνήθως τα φινάλε στα οποία γίνεται ο μαύρος ο χαμός (π.χ. μάχες μεγάλης κλίμακας) ωθούν τα μυθιστορήματα υπερβολικά προς το φάνταζι, σε σημείο που να παύουν πλέον να είναι τρόμος . Αυτή την αίσθηση είχα στον νεκροσκόπο του Lumley. Στη νεκρή γραμμή όμως δεν έχουμε κάτι τέτοιο, αφού άλλωστε υπάρχουν αρκετές τρομακτικές σκηνές πριν τη μάχη στο ghost world. Ο λόγος ρέει πολύ καλά και με ρούφηξε μέχρι την τελευταία σελίδα, μέχρι το "κλικ" που έκανε η γραμμή του νεκρού τηλεφώνου και σώπασε για πάντα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 21, 2015 Author Share Posted September 21, 2015 Τρόμος και φαντασία στη Θεσσαλονίκη: Χαίρομαι που τα περισσότερα διηγήματα αυτής της ανθολογίας (που όλα διαδραματίζονται στην πόλη μου) είναι τρόμου. Θα αναφέρω αυτά που ξεχώρισα: Η θυσία από Δημήτρη Δικμάνη: Αυτό είναι το "Λιγκοτικό" της ανθολογίας με πρωταγωνιστή έναν ψυχοπαθή που έχει βαλθεί να σκοτώσει τον καθηγητή του και αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό στα τούνελ του μετρό. Η παλιά καθολική του Κώστα Γαβρά. Ενας σκοτεινός θρύλος ζωντανεύει στο υπόγειο της εκκλησίας αυτής και ωθεί στην αυτοκτονία ένα μέλος από μια παρέα νεαρών που τον εκλεισαν εκεί γιατί βάλανε κάποιο στοίχημα. Λευκό νερό του Νίκου Μούρα, η πρώτη επιστημονικής φαντασίας. Στο μέλλον ο Λευκός Πύργος εμφανίζεται σαν ολόγραμμα γιατί ο αυθεντικός βρίσκεται στον πάτω της θάλασσας. Πολύ ωραία και εμπνευσμένη με ένα πολύ καλό φινάλε. Μαμά και μπαμπάς του Δημήτρη Βαβάτση. Οικογένεια τρελών απαγάγει ένα κορίτσι και το κακομεταχειρίζονται κρατώντας το αιχμάλωτο στο σπίτι τους. Έξυπνο. Θύμιζε "σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι". Οι κήποι των δακρύων του Δημήτρη Λαγού. Τυπικό ελληνικό ghost story στους κήπους του πασά, αλλά καλογραμμένο. Σχεδόν τυπική Θεσσαλονικιώτικη καλοκαιρινή Κυριακή του Αθανάσιου Κούγια: Σατυρικό zombie apocalypse στη Θεσσαλονίκη που δίνει μια έξυπνη εξήγηση στο γιατί οι Σαλονικείς πίνουν πολύ φραπέ. Τα λουλούδια, του Λεωνίδα Κούτρα. Η δεύτερη ιστορία επιστημονικής φαντασίας που ασχολείται με μία εξωγήινη συσκευή. Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Το συμβάν του Γιώργου Παπαλέξη. Η μοναδική ιστορία "καταστροφής" του τόμου που μου έκανε ένα κλικ. Τέτοιου τύπου είναι και όσες δεν αναφέρω, αλλά ΑΥΤΗ είναι που έχει γραφτεί με έναν τρόπο που να με πείθει. Υπόγεια πόλη του Άρη Δεληγιανίδη. Δαίμονας ελευθερώνεται λόγω των εργασιών του μετρό και σπέρνει τον τρόμο και υπάρχει μια συνομωσία από παπάδες που γνωρίζουν γι' αυτόν αλλά το αποσιωπούν όλα αυτά τα χρόνια. Ωραίο φινάλε στο βιβλίο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.