BladeRunner Posted September 3, 2015 Author Share Posted September 3, 2015 (edited) Τζέι Μπένετ - Ανθρώπινο δόλωμα (The Dangling Witness, 1974) Τρίτο βιβλίο του Τζέι Μπένετ που διαβάζω, μετά το "Το μαύρο παλτό" και το "Χαιρετισμούς στον εκτελεστή" που διάβασα το 2012, μου φάνηκε το ίδιο καλό, αν και πάλι όχι κάτι το ιδιαίτερο. Βέβαια και τα τρία αυτά βιβλιαράκια απευθύνονται σε μικρότερες ηλικίες (ναι, πιο μικρές και από την δική μου), άλλωστε αυτό και το "Το μαύρο παλτό" έχουν πάρει και το Edgar Award for Best Junevile. Όσον αφορά την ιστορία, έχουμε τον δεκαοχτάχρονο Ματ, ο οποίος μιας βροχερή μέρα, στο πλαϊνό δρομάκι ενός κινηματογράφου όπου δουλεύει για να βγάλει τα έξοδα του κολεγίου, γίνεται μάρτυρας ενός φόνου. Αυτός ο φόνος συνδέεται άμεσα με το Συνδικάτο. Η ζωή του μικρού θα μπει σε σοβαρό κίνδυνο, σε περίπτωση που μιλήσει στις Αρχές. Κάποια στιγμή θα γνωριστεί με την νεαρή αδελφή του θύματος και τα πράγματα θα μπερδευτούν περισσότερο... Όπως είπα, τίποτα το ιδιαίτερο, πάντως σίγουρα πέρασα καλά. Είχε κάποιες δυνατές στιγμές, η γραφή μου φάνηκε αρκετά καλή και ευκολοδιάβαστη, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας ήταν λιγάκι ενδιαφέρων και η ατμόσφαιρα κάπως μουντή. Γενικά προτείνεται σε μαθητές Γυμνασίου, για παράδειγμα, που θέλουν μια καλή εισαγωγή στα αστυνομικά παλπ μυθιστορήματα. Ίσως αν ήμουν πιο μικρός και άμαθος με το είδος, να μου άρεσαν περισσότερο τα τρία βιβλία του που διάβασα, μιας και δεν είναι καθόλου άσχημα. Δεν νομίζω πως έχουν μεταφραστεί άλλα βιβλία του, ίσως πάντως τον ψάξω στ'αγγλικά. Υ.Γ. Η ελληνική έκδοση (ΒΙΠΕΡ) περιέχει και ένα διήγημα είκοσι σελίδων του Χάρολντ Μέιζουρ (διάβασα ένα βιβλίο του φέτος), με πρωταγωνιστή τον φαφλατά δικηγόρο Σκοτ Τζόρνταν. Καλούτσικο και ευκολοδιάβαστο ήταν, τίποτα το τρομερό όμως. 7/10 Edited September 3, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 4, 2015 Author Share Posted September 4, 2015 (edited) Ε. Μπάρντικ/Χ. Χουίλερ - S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Fail-Safe, 1962) Πριν τρεις μέρες πέτυχα το τρομερό αυτό θρίλερ στο Μοναστηράκι, ενώ δεν ήξερα καν ότι είχε μεταφραστεί στα ελληνικά. Ο τίτλος μου θύμισε κάτι (είναι ίδιος με τον ελληνικό τίτλο της ταινίας Dr. Strangelove), είδα τον τίτλο πρωτοτύπου (Fail-Safe), και αμέσως χτύπησαν δέκα καμπανάκια μαζί και θυμήθηκα ποιο μυθιστόρημα είναι. Έπαθα την πλάκα μου. Λοιπόν, πρόκειται για ένα από τα πιο κλασικά ψυχροπολεμικά θρίλερ εκεί έξω και την χρονιά που κυκλοφόρησε έκανε πραγματικό πάταγο. Δεν χρειάζονται πολλά στοιχεία για την πλοκή: Έξι αμερικάνικα βομβαρδιστικά που φέρουν πυρηνικές κεφαλές, τα οποία ανήκουν σ'ένα σμήνος, δέχονται εντολές μέσω ηλεκτρονικών συστημάτων για επίθεση στην Μόσχα. Η εντολή αυτή όμως δεν δόθηκε από κανέναν και είναι αποτέλεσμα σοβαρής βλάβης στους υπολογιστές. Η επικοινωνία με τα αεροπλάνα είναι αδύνατη λόγω παρεμβολών. Η συνέχεια πραγματικά αγωνιώδης και τρομακτική... Την εποχή που κυκλοφόρησε το βιβλίο, ο ψυχρός πόλεμος ήταν στα ντουζένια του και δεκάδες σενάρια με πυρηνικά ολοκαυτώματα και ολοκληρωτικούς πολέμους ήταν στην ημερήσια διάταξη. Το βιβλίο αυτό εξετάζει ένα τέτοιο σενάριο. Ο τρόπος αφήγησης είναι τέτοιος που βάζει σιγά-σιγά τον αναγνώστη σε αναμμένα κάρβουνα και τον αγχώνει για το πως θα εξελιχθεί το όλο δράμα, μέχρι να φτάσει στο συγκλονιστικό φινάλε. Το βιβλίο δεν γίνεται ιδιαίτερα συναισθηματικό, περιγράφονται όλες οι πολιτικές και στρατιωτικές διαδικασίες, καθώς και οι ενέργειες που ακολουθούν οι υπεύθυνοι, και βλέπουμε πως μπορεί να εξελιχθεί μια τέτοια τραγωδία. Σίγουρα δεν είναι το πιο καλογραμμένο θρίλερ που υπάρχει, σε μερικά σημεία πλατειάζει και σε άλλα κουράζει λίγο με τεχνικές λεπτομέρειες, στο σύνολο του όμως πρόκειται για ένα άκρως ιντριγκαδόρικο μυθιστόρημα, το οποίο κατάφερε να με συγκλονίσει με την ρεαλιστική εξέλιξη της πλοκής του. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δίνει μπόλικη τροφή για σκέψη, ακόμα και πενήντα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του. Ήδη κατέβασα την κλασική ταινία του 1964 και λίαν συντόμως θα την δω. Υ.Γ. Η (σχεδόν) σαράντα πέντε χρόνων μετάφραση των εκδόσεων ΒΙΠΕΡ μου φάνηκε πραγματικά πολύ καλή για τα χρόνια της. 9.5/10 Edited September 4, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 10, 2015 Author Share Posted September 10, 2015 Ρέιμοντ Όμπστφελντ - Η σκιά του Φεγγαριού (The Remington Factor, 1985) Το θριλεράκι αυτό το τσίμπησα κάποια στιγμή πέρυσι εντελώς τυχαία από το Μοναστηράκι, ουσιαστικά με μηδενικό κόστος, χωρίς να ξέρω τίποτα για τον συγγραφέα. Τελικά αποδείχτηκε μια ευχάριστη έκπληξη για μένα, μιας και μου φάνηκε ένα αρκετά δυνατό, ενδιαφέρον και καλογραμμένο περιπετειώδες μυθιστόρημα. Ένας άνδρας σκορπά τον θάνατο μ'έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο και τρομακτικό ιό, μια σ'ένα ξενοδοχείο στο Πίτσμπουργκ και μια σ'έναν κινηματογράφο στο Σιάτλ. Από την άλλη έχουμε τον Κλιφ Ρέμινγτον, που ένα πρωινό ξυπνάει χωρίς να θυμάται ποιος είναι και που βρίσκεται. Μαθαίνει ότι συζεί με μια γυναίκα και τα παιδιά της και ότι ασχολείται με διακόσμηση κήπων. Την ίδια μέρα αυτός και η οικογένειά του θα δεχτούν επίθεση από αγνώστους. Θα βρεθεί στο στόχαστρο σκοτεινών υπηρεσιών. Θα ψάξει να μάθει ποιος πραγματικά είναι και τι σχέση έχει με τον επικίνδυνο τρομοκράτη... Λοιπόν, με το θριλεράκι αυτό απόλαυσα δράση, ένταση, λίγες gore σκηνές και τρομερή ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '80. Η γραφή μου φάνηκε πάρα πολύ καλή και άκρως ευκολοδιάβαστη, με ωραίες περιγραφές των σκηνών δράσης. Οι χαρακτήρες χωρίς πολύ βάθος, όμως είχαν το ενδιαφέρον τους. Γενικά, χωρίς να το περιμένω, διάβασα κάτι που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Εννοείται γέρνει προς το παλπ και θυμίζει έντονα αμερικάνικες ταινίες δράσης που γυρίζονταν με το τσουβάλι την δεκαετία του '80, αυτά όμως εγώ τα εκλαμβάνω ως θετικά, μιας και είμαι λάτρης και των δυο στοιχείων. Πέρασα πολύ καλά! Υ.Γ. Η μετάφραση της Τασσώς Καββαδίας μου φάνηκε πάρα πολύ καλή, είχε όμως προβληματάκια επιμέλειας, μιας και έλειπαν κάποια γράμματα, κάποια άλλα ήταν σε λάθος σημείο κλπ. Τίποτα το τραγικό πάντως, άλλωστε μιλάμε για παλπ έκδοση! 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 12, 2015 Author Share Posted September 12, 2015 (edited) Φίλιπ Σέλμπι - Ο ιστός της αράχνης (Days Of Drums, 1996) Το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης παραπέμπει σε θρίλερ με ερωτικές προεκτάσεις, και καλά με πρωταγωνίστρια μια σέξι και μοιραία πράκτορα κλπ κλπ. Καμία σχέση όμως. Πρόκειται για ένα αμιγώς πολιτικό θρίλερ, με πολλή δράση, μπόλικες πολιτικές ίντριγκες και μηχανορραφίες και, πραγματικά, ελάχιστες και ασήμαντες ερωτικές στιγμές. Στα της ιστορίας: Η νεαρή πράκτορας της Μυστικής Υπηρεσίας, Χόλαντ Τάιλο, είναι υπεύθυνη για την φύλαξη ενός γερουσιαστή, κατά την διάρκεια ενός δείπνου σε μια έπαυλη. Αυτή είναι η μεγάλη στιγμή της καριέρας της. Όμως ένας δολοφόνος καταφέρνει και σκοτώνει με άγριο τρόπο τον γερουσιαστή. Η Χόλαντ το παίρνει προσωπικά. Θα βρεθεί σε δύσκολη θέση και στην μέση μιας πραγματικά επικίνδυνης συνωμοσίας, που φτάνει στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας, και θα έρθει αντιμέτωπη, μεταξύ άλλων, μ'έναν παρανοϊκό εκτελεστή. Η συνέχεια εκρηκτική... Λοιπόν, αρκετά καλό θρίλερ, γεμάτο δράση, ένταση, συνωμοσίες, ανατροπές και εκπλήξεις στην πλοκή, με την ατμόσφαιρα να είναι ιδιαίτερα αγωνιώδης. Όμως κάποια πράγματα στην πλοκή δεν με έπεισαν τελικά, κάποιες κινήσεις των χαρακτήρων και κάποιες εξηγήσεις αυτών που συνέβησαν, μου φάνηκαν μη ρεαλιστικές και υπερβολικές. Επίσης δεν δέθηκα ιδιαίτερα με την πρωταγωνίστρια και οι υπόλοιποι χαρακτήρες δεν είχαν κάτι το ιδιαίτερο. Η γραφή σίγουρα ευκολοδιάβαστη, με δυναμικές και αρκετά γραφικές περιγραφές των σκηνών βίας, πάντως τίποτα το τρομερό. Γενικά, πρόκειται για ένα θρίλερ που θα κρατήσει καλή παρέα στους λάτρεις των πολιτικών και συνωμοσιολογικών μυθιστορημάτων, χωρίς παρ'όλα αυτά να τους εντυπωσιάσει. Η πλοκή δεν είναι απόλυτα πειστική, οι χαρακτήρες όχι ιδιαίτερα ενδιαφέροντες και η γραφή τίποτα το ιδιαίτερο. Όμως υπάρχουν πολλές δυνατές σκηνές και ατελείωτη ένταση. 7/10 Edited September 12, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 17, 2015 Author Share Posted September 17, 2015 (edited) Γκονζάλο Λίρα - Οι συνωμότες (Counterparts, 1996) Το θρίλερ του Γκονζάλο Λίρα το τσίμπησα πριν τρία χρόνια περίπου με ένα ευρώ από το Μοναστηράκι, χωρίς να ξέρω τίποτα για τον συγγραφέα ή την ποιότητα του βιβλίου. Θρίλερ, ενδιαφέρουσα περίληψη, Bell, χαμηλή τιμή, σίγουρα δεν είναι ασήμαντοι λόγοι για να αγοράσει κανείς ένα βιβλίο. Τελικά αποδείχτηκε ένα αρκετά δυνατό και ενδιαφέρον θρίλερ, αν και ίσως κάπως υπερβολικό. Μια πράκτορας του FBI, η Μάργκαρετ Τσίλσομ, και ένας γραφειοκράτης πράκτορας της CIA, ο Νίκολας Ντέντον, αναλαμβάνουν από κοινού την προστασία μιας καθολικής μοναχής, ονόματι Μαριάν, η οποία για άγνωστους λόγους βρέθηκε στο στόχαστρο ενός πραγματικά επικίνδυνου διεθνούς εκτελεστή. Θα γίνουν διάφορες απόπειρες, σε Ηνωμένες Πολιτείες και Ρώμη, τόσο εναντίον της μοναχής όσο και εναντίον των πρακτόρων, και θα αποκαλυφθεί ότι κάτι πολύ μεγάλο κρύβεται από πίσω. Οι προδοσίες και τα διπλά παιχνίδια θα πέσουν σύννεφο... Πραγματικά χορταστικό θρίλερ, γεμάτο δράση, βία, ένταση, ανατροπές και εκπλήξεις στην πλοκή. Η γραφή μου φάνηκε πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, με δυνατές και αρκετά γραφικές περιγραφές των σκηνών βίας, οι χαρακτήρες ενδιαφέροντες αν και σε σημεία λιγάκι υπερβολικοί, και η ατμόσφαιρα αγωνιώδης και τρομερή. Με λίγα λόγια έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως ενδιαφέρον περιπετειώδες μυθιστόρημα, που προσφέρει απλόχερα βία, αγωνία, μυστήριο και ανατροπές. Σίγουρα δεν αποφεύγει κάποιες υπερβολές και ευκολίες στις σκηνές δράσης και τις κάθε είδους μηχανορραφίες, όμως διαβάζεται πραγματικά ευχάριστα και ικανοποιεί σε πολύ μεγάλο βαθμό τις ορέξεις ενός θριλεράκια. 8/10 Edited September 17, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 23, 2015 Author Share Posted September 23, 2015 (edited) Ρίτσαρντ Άελεν - Το όπλο του αιώνα (Redeye, 1988) Το βιβλίο το τσίμπησα στην τύχη πριν λίγες μέρες και αποδείχτηκε ένα αρκετά ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό περιπετειώδες θρίλερ. Συγγραφέας δεν είναι ο Τζέισον Τόμας, όπως αναγράφεται το όνομά του στο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης, αλλά ο Ρίτσαρντ Άελεν. Και επειδή δεν αναφέρεται ο τίτλος πρωτοτύπου, έπρεπε να ψάξω στο Google τα ονόματα των δυο πρωταγωνιστών, μπας και βρω ποιο βιβλίο είναι. Κουλές εκδόσεις, η αλήθεια είναι. Από την μια έχουμε τον βραβευμένο Αμερικανό δημοσιογράφο Πολ Στάφορντ, κάτοικο Ουάσινγκτον, ο οποίος τον τελευταίο καιρό βλέπει εφιάλτες, όπου ο ίδιος σκοτώνει με διάφορους τρόπους κάποιους ανθρώπους. Από την άλλη έχουμε τον Καρλ Αλεξάντερ, επίλεκτο δολοφόνο της Ανατολικογερμανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο οποίος καλείται να πραγματοποιήσει μια ιδιαίτερα επικίνδυνη αποστολή, σε Αμερικάνικο έδαφος. Οι δυο αυτοί άντρες είναι δίδυμα αδέλφια και κάτι... μεταφυσικό τους ενώνει. Η συνέχεια εκρηκτική... Πρόκειται για ψυχροπολεμικό θρίλερ, με το παραψυχολογικό και μεταφυσικό κομμάτι της πλοκής να το κάνει να ξεχωρίζει από άλλα βιβλία του είδους. Κατά τ'άλλα έχει όλα τα καλούδια και τα κλισέ βιβλίων του είδους και της εποχής, μπόλικη δράση, αρκετή ένταση, λιγάκι προβλέψιμη κατάληξη των χαρακτήρων και ευκολίες στην πλοκή. Η γραφή δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο, είναι όμως καλούτσικη και σίγουρα ευκολοδιάβαστη. Η ατμόσφαιρα σίγουρα πολύ καλή. Δεν μπορώ να πω ότι πείστηκα απόλυτα από την μεταφυσικής χροιάς σύνδεση των δυο πρωταγωνιστών, που είναι και το βασικότερο εργαλείο για να προχωρήσει η πλοκή, όμως είχε το ενδιαφέρον της και σίγουρα ήταν το κάτι διαφορετικό στο συγκεκριμένο είδος βιβλίων (ψυχροπολεμικό θρίλερ). Το μόνο σίγουρο είναι ότι απόλαυσα δράση και ένταση και ότι πέρασα καλά. Οπότε, έστω και την "τελευταία" στιγμή, του βάζω τέσσερα αστεράκια. Υ.Γ. Η μετάφραση της Τασσώς Καββαδίας αρκετά καλή, η επιμέλεια μέτρια, ο ελληνικός τίτλος λιγάκι άσχετος. 7.5/10 Edited September 23, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 8, 2015 Author Share Posted October 8, 2015 (edited) Γουίλιαμ Νιούτον - Τη νύχτα που γίναμε πλούσιοι (The Night We Get Rich, 1979) Τέλη Ιουλίου γνώρισα τον συγγραφέα με το "Δεν κερδίζεις πάντα", το οποίο με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό, έτσι έψαξα μπας και βρω και άλλα βιβλία του στα ελληνικά. Τελικά βρήκα, όχι μόνο ένα, αλλά έξι, και ξέρω ότι υπάρχουν τουλάχιστον άλλα δυο! Για άγνωστο συγγραφέα, πολλά μεταφράστηκαν... Καλό αυτό, γιατί φαίνεται να μου αρέσει λιγάκι η γραφή του και οι βίαιες ιστορίες του. Ο Λάσεϊ είναι ένας φιλόδοξος και αδίστακτος άντρας, που πιστεύει ότι βρήκε μια ευκαιρία για να φτιάξει την ζωή του, όταν έκλεισε συμβόλαιο δολοφονίας δυο μικροκακοποιών, για λογαριασμό ενός συνδικάτου. Όταν όμως τελειώνει την αποστολή του, διαπιστώνει με τον χειρότερο τρόπο ότι τον κορόιδεψαν. Έτσι θα φροντίσει να πάρει εκδίκηση... και να βγάλει το κατιτίς του. Απλά πράγματα, εγκλήματα, βία, δράση, προδοσίες, ένταση, ένας κακός χαμός. Φυσικά δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη χαρακτήρων ή βαθύτερα νοήματα. Η γραφή είναι καλή για παλπ μυθιστόρημα, χωρίς περιττά λόγια. Η ατμόσφαιρα σούπερ. Τέσσερα αστεράκια του βάζω, για την ψυχαγωγία που μου προσέφερε, σίγουρα πάντως δεν είναι το ίδιο καλό με άλλα βιβλία που τους έβαλα τον ίδιο βαθμό. Απλώς ένιωσα ότι τα αξίζει. Και σίγουρα είναι για συγκεκριμένα γούστα, για αναγνώστες που τους αρέσουν οι "φτηνές" ιστορίες εγκλήματος. Μέχρι το τέλος της χρονιάς θα διαβάσω ακόμα ένα βιβλίο του - μόνο ένα, για να μην ξεμείνω. 7.5/10 Edited October 8, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 11, 2015 Author Share Posted October 11, 2015 (edited) Σεμπάστιαν Φίτσεκ - Το πείραμα (Der Seelenbrecher, 2008) Τον Μάιο του 2013 διάβασα και απόλαυσα το "Η θεραπεία" του ίδιου συγγραφέα, ένα θρίλερ με όλη την σημασία της λέξης. Και το δεύτερο βιβλίο του Φίτσεκ που μόλις τελείωσα, ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό την όρεξή μου για μυστήριο, ανατροπές, δράση, σκοτεινή ατμόσφαιρα και όλα αυτά τα καλούδια, όντας βέβαια ελάχιστα κατώτερο από το προηγούμενο. Η όλη τρελή ιστορία διαδραματίζεται σε μια πολυτελή ιδιωτική ψυχιατρική κλινική, παραμονή Χριστουγέννων, με το πυκνό χιόνι που πέφτει αδιάκοπα τις τελευταίες μέρες να έχει απομονώσει το ιατρικό προσωπικό και τους ασθενείς από τον έξω κόσμο. Σ'αυτό το μέρος θα δράσει ένας μανιακός, ονόματι Ψυχοσυλλέκτης, που με κάποιον τρόπο αιχμαλωτίζει την θέληση των θυμάτων του, χωρίς να ασκεί κάποια βία. Πριν την επίθεση στην κλινική είχε ήδη τρία θύματα στο ενεργητικό του, τώρα θα έχει ακόμα περισσότερο υλικό. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται... Έχουμε να κάνουμε με ένα δυνατό, ενδιαφέρον και καλογραμμένο ψυχολογικό θρίλερ, που διαθέτει όλα τα καλούδια του είδους: Ανατροπές και εκπλήξεις στην πλοκή, ένταση, αγωνία και μια αρκετά σκοτεινή και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα. Φυσικά εντόπισα κάποιες υπερβολές σε ορισμένα σημεία, ίσως κάποιες σεναριακές ευκολίες, πράγματα που όμως δεν μείωσαν καθόλου την αναγνωστική μου απόλαυση. Με τους χαρακτήρες δεν δέθηκα ιδιαίτερα, αν και έκαναν την δουλειά τους. Η γραφή μου φάνηκε καλή και άκρως ευκολοδιάβαστη, χωρίς κάποιο συναίσθημα όμως. Γενικά είναι ένα βιβλίο που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των ψυχολογικών θρίλερ και όσους θέλουν να διαβάσουν μια δυνατή και κλειστοφοβική ιστορία. Σαφώς και έχει κάποια θεματάκια σε πλοκή και γραφή, όμως διαβάζεται ιδιαίτερα ευχάριστα. Επίσης ενδιαφέρουσα είναι και η σύνδεση που υπάρχει μεταξύ αυτού του βιβλίου και του "Η θεραπεία". 8/10 Edited October 11, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregor1 Posted October 23, 2015 Share Posted October 23, 2015 Η Σκια - Μαrc Olden Eίναι μια από τις ελάχιστες φορές που παίρνω ένα βιβλίο χωρίς να έχω κάνει πρώτα μια βόλτα στα σχολια και στις βαθμολογιες του goodreads,αγοράζοντάς το μονάχα λόγω της περίληψης του.Εκ του αποτελέσματος και για το συγκεκριμένο βιβλίο,κακώς.Mε απογοήτευσε οικτρά και το χειρότερο όλων είναι πως η περίληψη του άφηνε υποσχέσεις για ένα βιβλίο σπουδαίο στο είδος του. Απο που να ξεκινήσεις και που να τελείωσεις.Κατ΄αρχας οι χαρακτήρες. Το βιβλίο ξεκινάει με τον super κατασκοπο.Τον τύπο που σελίδα με σελίδα ο συγγραφέας θελει να μας δείξει ότι ειναι εξαιρετικός σε ότι κάνει.Όλα καλα ως εδώ. Μέχρι να φτάσουμε στην πρώτη σοβαρή δουλεία αυτού του τόσο υπέροχου επαγγελμάτια,στις πρώτες σελίδες.Εκεί...παραλίγο να πεθάνει απο ένα τυχάρπαστο,επειδή όπως μας αναφέρει ο συγγραφέας "δεν υπολογισε σωστά".Οπότε τι έχεις ύστερα?Ένα βιβλίο χωρίς αξιόλογο "Κακό".Και τον συγγραφέα να συνεχίζει να σου λέει στην πορεία του βιβλίου(ακόμα και να κλείνει κεφάλαιο έτσι) πόσο ευφυής και πόσο δύσκολος αντίπαλος είναι για τους "Καλούς" του βιβλίου του.Άντε να τον πιστέψεις. Πάμε στην πρωταγωνίστρια.30αρα Αστυνομικός με ένα σωρο διακρίσεις,μετάλλιο από τα 22 της,έξυπνη,δυναμική και ένα σωρό καλούδια.Μόνο που ο συγγραφέας αυτά δεν μας τα δείχνει πουθενά.Αντιθέτως,περισσότερες απο μία φορές,μας γράφει για τις χορευτικές της ικανότητες αλλά και για το πόσο τρομαγμένη είναι και πόσο τα χει κάνει πάνω της με την κατάσταση που της παρουσιάστηκε. Μέχρι και για να βάψει τα μαλλία της την πήγε.Σαν να βάζει ο Lee Child τον Jack Reacher να κόψει τα νύχια του πριν πάει να συναντήσει τόν τάδε. Το βιβλίο έχει πάνω από 20-25 ονόματα,τα μισά και βάλε των οποίων,εντελώς ανούσια. Ατμόσφαιρα 0.Σαν να εκτυλισσόταν η πλοκή σε στούντιο και όχι στον πραγματικό κόσμο. O τρόπος που ο συγγραφέας μας παρουσιάζει γεγονότα του παρελθόντος τραγικός.Μέσω μονολόγων των πρωταγωνιστών ανάμεσα στους διαλόγους. Τwists. Tο πρώτο μεγάλο twist,δεν φαίνεται ως τέτοιο ούτε σε κάποιον που πιάνει βιβλίο στο χέρι του για πρώτη φορά. Το δεύτερο μεγάλο twist...εμμ...δεν υπάρχει δεύτερο. Και πάμε στο φινάλε.Δεν θα πω τί και πώς γιατί spoilerίζει(βέβαια το spoiler προυποθέτει να το διαβάσετε το βιβλίο και δεν το προτείνω),αλλά το λάθος που βάζει ο συγγραφέας την πρωταγωνίστρια του να κάνει,προκειμένου να εκτυλιχθεί η σκηνή του τέλους,δεν το κάνει ούτε πρωτοετής φοιτητής Αστυνομικής Ακαδημίας,όχι αστυνομικός τέτοιου επιπέδου. Στο δια ταυτα,εντελώς παιδιάστικο βιβλίο,μακραν του δεύτερου το χειρότερο που έχω διαβάσει μεσα στο 2015.Θεωρώ βέβαια ότι στα χέρια ενός καλύτερου συγγραφέα θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Μείνετε μακρία του,εκτός αν τώρα που έρχεται χειμώνας σας τελειώσουν τα ξύλα για το τζάκι. Θα του έβαζα 0,αλλά τα Bell του έφτιαξαν ωραίο εξώφυλλο. 1/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 23, 2015 Author Share Posted October 23, 2015 (edited) Χα, τόσο κακό; Ακόμα κι έτσι θα το διαβάσω, μιας και το έχω, απλά θα πάει πολύ πιο πίσω απ'όσο σχεδίαζα. Edited October 23, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregor1 Posted October 23, 2015 Share Posted October 23, 2015 Aν γνωρίζεις εκ των προτέρων τι σε περιμένει,φαντάζομαι δεν απογοητεύεσαι τόσο. Απλά εγώ διαβάζοντας την περίληψη του φανταζόμουν όλα τα ωραία και τελικά η κούκλα μάς βγήκε πανούκλα (Σκέψου ότι το ξεκινησα με το που το αγόρασα,κάτι που έχω κάνει με ελάχιστα βιβλία) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted November 5, 2015 Share Posted November 5, 2015 Έχει διαβάσει κανένας Phillip Margolin; Είδα πολύ καλές βαθμολογίες στα βιβλία του στο Goodreads και πήρε ένα να τσεκάρω τι παίζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregor1 Posted November 7, 2015 Share Posted November 7, 2015 Εχω διαβασει 2 του Margolin-Ο Τελευταίος Αθώος,Οταν Πέφτει το Σκοτάδι-και εμεινα τοσο ικανοποιημενος(ειδικα απο το δευτερο) που τα υπολοιπα του τα κραταω για μερες χαλαρωσης οπου να μπορω να λιωσω με την ησυχια μου. Πολυ υποτιμημενος συγγραφεας,το Οταν Πέφτει το Σκοτάδι αν το ειχε γραψει ο Grisham θα ειχε 150.000 ratings στο goodreads(και απ ότι εχω διαβασει εδω και κει δεν ειναι καν το καλυτερο του). Συστηνεται ανεπιφυλακτα ο συγγραφέας! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 11, 2015 Author Share Posted November 11, 2015 (edited) Μικέλ Σαντιάγο - Η τελευταία νύχτα στο Τρέμορ Μπιτς Τον συγγραφέα δεν τον γνώριζα, οπότε η απόφαση για να αγοράσω το βιβλίο βασίστηκε περισσότερο στην αινιγματική περίληψη της ιστορίας, στην καλή βαθμολογία στο Goodreads και σε σχόλια τύπου "Ένα θρίλερ σαν ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ", "πολλοί συγκρίνουν τον Σαντιάγο με Στίβεν Κινγκ και Τζον Κόνολι" και ούτω καθεξής. Τελικά δεν το μετάνιωσα, διάβασα ένα καλό και ενδιαφέρον θρίλερ. Πρωταγωνιστής και αφηγητής της ιστορίας είναι ο μουσικοσυνθέτης Πίτερ Χάρπερ, που, μετά από ένα διαζύγιο και με την καριέρα του να μην είναι στα καλύτερά της, απομονώνεται σ'ένα εξοχικό σε μια ιρλανδέζικη παραλία, με σκοπό να ξαναβρεί την χαμένη του έμπνευση και να βάλει μια τάξη στην ζωή του. Έχει λίγες σχέσεις με γείτονες και κατοίκους του κοντινού χωριού, γενικά όμως περνάει ήσυχα. Την μέρα της μεγάλης καταιγίδας, όμως, όλα θα ανατραπούν... Πρόκειται για ένα θρίλερ με σχετικά αργούς ρυθμούς, που όμως διαβάζεται γρήγορα λόγω της καλής και ευκολοδιάβαστης γραφής, των ωραίων περιγραφών της μικρής κοινωνίας και των τοπίων, και του μυστηρίου για το πως θα καταλήξει η όλη ιστορία. Προς το τέλος γίνεται ένας μικρός χαμός, ανεβαίνουν αρκετά οι ρυθμοί, υπάρχει βία και ένταση. Επίσης ενδιαφέρον έχουν κάποιες μεταφυσικές προεκτάσεις, που θύμισαν Στίβεν Κινγκ. Ο χαρακτήρας του Πίτερ Χάρπερ μου φάνηκε αρκετά συμπαθητικός, δέθηκα με τα προβλήματά του, ενώ και οι υπόλοιποι χαρακτήρες έκαναν καλά την δουλειά τους. Η ατμόσφαιρα πολύ ωραία. Γενικά, πρόκειται για μια ευχάριστη έκπληξη, με την έννοια ότι δεν ήξερα και πολλά για το βιβλίο. Μην περιμένετε, φυσικά, αμείωτη δράση και ένταση, τρομερές ανατροπές και τα τοιαύτα, να περιμένετε όμως ένα καλογραμμένο και ευχάριστο θρίλερ, με λίγο μυστήριο, λίγη ένταση, αρκετή δράση προς το τέλος, και κάποιες ενδιαφέρουσες μεταφυσικές πινελιές. Ευχαρίστως θα διάβαζα και άλλα βιβλία του συγγραφέα. 8.5/10 Edited November 11, 2015 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 17, 2015 Author Share Posted November 17, 2015 (edited) Χάουαρντ Φαστ - Η ομολογία του Τζο Κούλεν (The Confession Of Joe Cullen, 1989) Ο Χάουαρντ Φαστ ήταν ένας αρκετά διάσημος και πολυγραφότατος συγγραφέας, γνωστός για τις αντικαπιταλιστικές και μαρξιστικές απόψεις του. Το συγκεκριμένο βιβλίο, που δεν είναι και το πιο γνωστό του, είναι ένα παράδειγμα των απόψεων του απέναντι στην βρώμικη εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών. Έχουμε τον Τζο Κούλεν, βετεράνο του πολέμου του Βιετνάμ, εξαιρετικό πιλότο αεροπλάνων και ελικοπτέρων, που θέλει να εξομολογηθεί για τον θάνατο ενός παπά στην Ονδούρα. Αρχικά θα προσπαθήσει να εξομολογηθεί σε μια πόρνη, στην συνέχεια σ'έναν γέρο παπά και στο τέλος σ'ένα αστυνομικό τμήμα. Τότε θα κινηθούν διάφορες διαδικασίες, γιατί ο Κούλεν ήταν μπλεγμένος σε μια βρώμικη υπόθεση στην Ονδούρα, με μεταφορά όπλων, εμπόριο ναρκωτικών και παιχνίδια μυστικών υπηρεσιών... Λοιπόν, μέσω της ενδιαφέρουσας αλλά μάλλον απλής και προσχηματικής πλοκής, ο Φαστ τα χώνει κανονικά στις υπόγειες και βρώμικες κινήσεις της Αμερικάνικης κυβέρνησης σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Μάλιστα τα χώνει και λίγο για τον παράλογο πόλεμο στο Βιετνάμ. Φυσικά αυτά που διάβασα δεν με εξέπληξαν καθόλου, ούτε με βρήκαν αντίθετο, απλά ο Φαστ μου φάνηκε κάπως μονόπλευρος. Όσον αφορά την γραφή, θα την χαρακτήριζα αρκετά καλή, σίγουρα ευκολοδιάβαστη. Οι χαρακτήρες είχαν τα αναπόφευκτα κλισέ και κάποιες κινήσεις και αποφάσεις τους δεν με έπεισαν, όμως δεν ήταν αδιάφοροι. Η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη (αλίμονο με τέτοιο θέμα). Γενικά, έχουμε να κάνουμε με ένα καλογραμμένο ηθικοπλαστικό δράμα, με στοιχεία θρίλερ, που μέσω της πλοκής του δίνει την ευκαιρία στον συγγραφέα να θίξει τα κακώς κείμενα της Αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής και παράλληλα να μας δείξει πως οι βρωμιές μιας κυβέρνησης επηρεάζουν τους ανθρώπους. 7/10 Edited January 17, 2016 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 19, 2015 Author Share Posted December 19, 2015 (edited) Γκιγιόμ Μισό - Σέντραλ Παρκ Το βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες και δεν άργησα να το αγοράσω (με καλή έκπτωση) και τελικά να το διαβάσω. Τον συγγραφέα η αλήθεια είναι ότι δεν τον γνώριζα, όμως κατάλαβα ότι είναι πολύ γνωστός στην Γαλλία και το συγκεκριμένο βιβλίο παίρνει γενικά πολύ καλές κριτικές σε Goodreads, Babelio, Amazon.fr κλπ. Φυσικά η ιστορία μου κίνησε και αυτή το ενδιαφέρον. Βρισκόμαστε στο Σέντραλ Παρκ της Νέας Υόρκης, Οκτώβριο μήνα, ένα πρωινό. Η Αλίς Σεφέρ, Παριζιάνα αστυνομικός, ξυπνάει και συνειδητοποιεί ότι είναι δεμένη με χειροπέδες μ'έναν άγνωστο άντρα. Το προηγούμενο βράδυ τα έπινε με τις φίλες της στα Ηλύσια Πεδία και το πρωί βρέθηκε στο Σέντραλ Παρκ! Και ο άντρας, Αμερικανός πιανίστας της τζαζ ονόματι Γκάμπριελ Κέιν, έχει μια παρόμοια ιστορία, δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί, με τον ίδιο να βρίσκεται στο Δουβλίνο το προηγούμενο βράδυ. Τι στο καλό συμβαίνει; Η συνέχεια αρκετά δυνατή και ανατρεπτική... Λοιπόν, κατά κύριο λόγο η ιντριγκαδόρικη περίληψη ήταν που με έψησε να αγοράσω και να διαβάσω τόσο γρήγορα το βιβλίο και ευτυχώς η εκτέλεση από τον Γκιγιόμ Μισό με ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Χόρτασα σασπένς, γρήγορους ρυθμούς, λίγη δράση και ένα ιδιαίτερα ανατρεπτικό και απρόσμενο φινάλε. Ως προς το τελευταίο, σε μερικούς μπορεί να φανεί μη ρεαλιστικό ή ακόμα και ξενερωτικό (με την έννοια ότι το πήγε αλλού ο συγγραφέας), προσωπικά όμως μου άρεσε. Δεν πείστηκα απόλυτα από κάποια πράγματα, αλλά δεν χαλάστηκα κιόλας. Όσον αφορά την γραφή, είναι πάρα πολύ καλή, ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη και εθιστική, με ωραίες περιγραφές τοπίων και καταστάσεων. Οι δυο κεντρικοί χαρακτήρες μου φάνηκαν ενδιαφέροντες, με αυτόν της Αλίς να ξεχωρίζει χάρη στα ένα κάρο προβλήματα που αντιμετώπισε στην ζωή της. Γενικά πρόκειται για ένα καλογραμμένο, ενδιαφέρον και εθιστικό ψυχολογικό θρίλερ, που πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει τους λάτρεις του είδους. Οι ρυθμοί είναι πάρα πολύ γρήγοροι και έντονοι, το σασπένς μπόλικο, και οι ανατροπές στην πλοκή σίγουρα απρόσμενες. Ίσως και να μην είναι για όλα τα αναγνωστικά γούστα σαν θρίλερ, εμένα πάντως με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό. 8.5/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 17, 2016 Author Share Posted January 17, 2016 (edited) Αντρέ Τζουτ - Οκτώ ημέρες στην Ουάσινγκτον (Eight Days In Washington, 1986) Το βιβλίο το τσίμπησα χθες από το Παζάρι με τρία ευρώ, χωρίς να ξέρω τίποτα απολύτως για τον συγγραφέα, αλλά και χωρίς να έχω ιδέα για την ιστορία, μιας και δεν υπήρχε περίληψη στο οπισθόφυλλο. Απλώς διάβασα τις πρώτες σελίδες, που τις βρήκα καλογραμμένες, και συμπέρανα ότι πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ ή κάτι παραπλήσιο. Τελικά πρόκειται όντως για θρίλερ, όπου παρακολουθούμε των αγώνα των Αμερικάνικων Αρχών (Αστυνομία, FBI, Εισαγγελία κλπ) να εντοπίσουν μια γυναίκα κατά συρροή δολοφόνο, που σκοτώνει με άγριους τρόπους κάποιους δυνατούς άντρες της Ουάσινγκτον (κυρίως), ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται πολιτικοί, επιχειρηματίες, δικηγόροι κλπ. Τι κοινό έχουν οι άντρες εκτός από την ταξική τους θέση στην κοινωνία; Και γιατί οι φόνοι έχουν έντονες σεξουαλικές προεκτάσεις; Ο πρωταγωνιστής Ντένι Καρτράιτ, υπεύθυνος της έρευνας για λογαριασμό του FBI, θα προσπαθήσει να βγάλει μια άκρη... Άρχισα να διαβάζω για πλάκα τις πρώτες σελίδες, να δω περί τίνος πρόκειται ακριβώς, και, δεν ξέρω, ύστερα κόλλησα χάρη στην ευκολοδιάβαστη και ωραία γραφή, αλλά και επειδή μάλλον ήθελα να διαβάσω ένα θρίλερ με πολιτικές προεκτάσεις που διαδραματίζεται στην Ουάσινγκτον. Μου άρεσαν οι περιγραφές των διαδικασιών που ακολούθησαν οι Αρχές για την επίλυση της υπόθεσης, όπως και κάποια σχόλια για την πολιτική και την λειτουργία των υπηρεσιών επιβολής του νόμου. Είναι φανερό ότι ο συγγραφέας ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Από κει και πέρα, κάποια πράγματα στην πλοκή μου φάνηκαν υπερβολικά, όπως για παράδειγμα η ευκολία της δολοφόνου να κάνει την δουλειά της και να ξεφεύγει κάθε φορά, ενώ υπήρχε και μια γενική βιασύνη. Και δεν πείστηκα στο τέλος με την κατάληξη της. Τέλος πάντων, πολλά έγραψα για ένα άγνωστο θρίλερ. Οπωσδήποτε πέρασα καλά και έμεινα ικανοποιημένος, μιας και ουσιαστικά δεν ήξερα τι να περιμένω, πάντως δεν το προτείνω σε όλους. Μου φάνηκε καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και ευχάριστο, χωρίς πολύ βάθος σε χαρακτήρες και περιγραφές τοπίων. Δύσκολη απόφαση: Τρία ή τέσσερα αστεράκια; Προς το παρόν... τρία! 7/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 15, 2016 Author Share Posted February 15, 2016 (edited) Μπραντ Κελν - Η μυστική αδελφότητα (In Tongues Of The Dead, 2008) Με λίγες αξιολογήσεις το βιβλίο έχει μια αρκετά μέτρια βαθμολογία στο Goodreads και αυτό είναι λογικό, μιας και συνάντησα πολλά προβληματάκια σε πλοκή, χαρακτήρες και γραφή. Η ιστορία έχει ως εξής: Η πανίσχυρη Σύνοδος για το Δόγμα της Πίστης του Βατικανού έχει αναθέσει στον πάτερ Ρόναλντ Μακάλουμ την στενή παρακολούθηση ενός κρυπτογραφημένου κειμένου που κανείς δεν έχει καταφέρει να ερμηνεύσει, του χειρόγραφου Βόινιτς, που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη Μπέινεκε του Γέιλ. Μια μέρα, ένα αυτιστικό παιδί επισκέπτεται την βιβλιοθήκη με το σχολείο του και όταν βρίσκεται μπροστά στο χειρόγραφο, αρχίζει να το διαβάζει! Ο πάτερ ταράσσεται και ενημερώνει το Βατικανό. Το τελευταίο δεν θα διστάσει να κάνει τα πάντα για να προστατεύσει τα σκοτεινά μυστικά του Θεού... Βόινιτς, Νεφιλίμ, Άγγελοι, αδίστακτοι Καρδινάλιοι, γενικά μέσα στο βιβλίο γίνεται ένας κακός χαμός. Η αλήθεια είναι ότι η κεντρική ιδέα μου τράβηξε το ενδιαφέρον και η πλοκή εξελίχτηκε με γρήγορους ρυθμούς, έτσι γεμάτη με δράση, στοιχεία του Φανταστικού και υπερβολές όπως ήταν. Όμως δεν μπορώ να παραλείψω τις σεναριακές τρύπες και ευκολίες, τους μονοδιάστατους χαρακτήρες και την μάλλον αδιάφορη γραφή. Με λίγα λόγια πρόκειται για ένα ευκολοδιάβαστο και αρκετά ψυχαγωγικό θρίλερ, το οποίο μπορεί να διαβαστεί μονορούφι έτσι όπως είναι γραμμένο, όμως μάλλον θα απογοητεύσει τον αναγνώστη που ψάχνει ένα θρησκευτικό/συνωμοσιολογικό θρίλερ με στιβαρή πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Καλά πέρασα, δεν λέω, αλλά μέχρι εκεί. 6.5/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 3, 2016 Author Share Posted March 3, 2016 (edited) Πίτερ Έιμπραχαμς - Ένα τέλειο έγκλημα (A Perfect Crime, 1998) Το βιβλίο ουσιαστικά το διάβασα μέσα σε μια μέρα, χθες, όμως μόλις τώρα βρήκα λίγο χρόνο για να γράψω κριτική. Εγώ έτσι και αλλιώς διαβάζω γρήγορα (ανάλογα βέβαια και με την δυσκολία του κείμενου), ειλικρινά όμως ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσα το συγκεκριμένο θρίλερ. Ο Στίβεν Κινγκ έχει αναφερθεί σ'αυτό το βιβλίο, λέγοντας τα καλύτερα, έχοντας το πλέον τελειώσει, μπορώ να συμφωνήσω μαζί του, αν και όχι στον απόλυτο βαθμό. Ας πούμε όμως λίγα λόγια για την ιστορία: Η Φράνσι έχει μια εξωσυζυγική σχέση με τον Νεντ, έναν ψυχίατρο που έχει ραδιοφωνική εκπομπή. Άντρας της Φράνσι είναι ο Ρότζερ, αριστούχος του Χάρβαρντ και με σπάνια ευφυΐα, ο οποίος μένει ξαφνικά άνεργος και απομονώνεται από την γυναίκα του. Κάποια στιγμή καταλαβαίνει την απιστία της. Και σχεδιάζει να κάνει το τέλειο έγκλημα, σκοτώνοντας την γυναίκα του και ίσως τον εραστή της. Στην όλη ιστορία θα μπλεχτεί και η ευάλωτη γυναίκα του Νεντ, η Ανν, καθώς και ένας αποφυλακισμένος εγκληματίας. Η ιστορία μπορεί αρχικά να κινείται αργά, όμως έτσι είναι το σωστό, αφού πρέπει πρώτα να γνωρίσουμε τους πρωταγωνιστές του δράματος. Μετά όμως οι ρυθμοί γίνονται πιο γρήγοροι, πιο έντονοι, μέχρι το αρκετά δυνατό και ενδιαφέρον φινάλε. Υπάρχουν δυνατές σκηνές και ανατροπές, το σασπένς είναι σίγουρα έντονο σε πολλά σημεία της ιστορίας, προσωπικά ο συγγραφέας μου κράτησε το ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Η γραφή μου φάνηκε πάρα πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και εθιστική, με ωραίες περιγραφές των διαφόρων καταστάσεων και με πειστικούς διαλόγους. Τέλειο θρίλερ δεν είναι, όμως χωρίς αμφιβολία προσφέρει ψυχαγωγία στον αναγνώστη. Υπάρχει αγωνία για την συνέχεια, υπάρχουν δυνατές σκηνές και λίγες ανατροπές, δύσκολα δεν θα ικανοποιήσει τον μέσο αναγνώστη βιβλίων θρίλερ. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι το τελευταίο κεφάλαιο δυο σελίδων, μ'έκανε να ξινίσω λιγάκι τα μούτρα, μιας και μου φάνηκε μη πειστικό και καθόλου απαραίτητο. Πάντως δεν μου χάλασε την θετική εικόνα του βιβλίου. 8/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 8, 2016 Author Share Posted March 8, 2016 (edited) Άρθουρ Χέιλι/Τζον Καστλ - Επικίνδυνη πτήση (Runway Zero-Eight/Flight Into Danger, 1958) Ο Άρθουρ Χέιλι έγραψε κάπου στα έντεκα μυθιστορήματα, με το καθένα από αυτά να σχετίζεται με έναν συγκεκριμένο χώρο (ξενοδοχείο, αεροδρόμιο, νοσοκομείο, φαρμακοβιομηχανία, πολιτική, αστυνομία κλπ), όπου μέσω των πλοκών τους αναλύονται όλες οι ανθρώπινες σχέσεις και συγκρούσεις που πυροδοτούνται από το αντίστοιχο περιβάλλον. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά τρομακτικό σενάριο: Ένα επιβατικό αεροπλάνο με εξήντα επιβάτες, με προορισμό το Βανκούβερ, μένει ουσιαστικά ακυβέρνητο, όταν οι δυο πιλότοι του αρρωσταίνουν άσχημα λόγω τροφικής δηλητηρίασης (μαζί με αρκετούς επιβάτες). Ένας επιβάτης, που πριν δέκα χρόνια είχε πιλοτάρει κάποια καταδιωκτικά στον πόλεμο, είναι ο μόνος που έχει κάποιες γνώσεις στο πιλοτάρισμα. Ένας γιατρός θα προσπαθήσει να φροντίσει τους αρρώστους. Οι υπεύθυνοι στον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου του Βανκούβερ, θα κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν την κατάσταση. Ο Θεός βοηθός... Συνήθως σε ταινίες και βιβλία με παρόμοιο σενάριο, το τέλος είναι προδιαγεγραμμένο και χαρούμενο, κάτι που όπως είναι φυσικό μειώνει κάπως την αγωνία του θεατή/αναγνώστη. Όμως, όσον αφορά το βιβλίο αυτό, έτσι έντονα ρεαλιστικά γραμμένο όπως ήταν, μπορώ να πω ότι ο συγγραφέας κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το φινάλε - ακόμα και να με αγχώσει λιγάκι! Σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, ούτε από την γραφή ούτε από την πλοκή, ειλικρινά όμως δεν κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Και αυτό σημαίνει ότι, τουλάχιστον, δεν πέρασα άσχημα. Υ.Γ. Η κεντρική ιδέα της γνωστής κωμικής ταινίας Airplane! (1980), βασίζεται στο βιβλίο αυτό. 7/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 10, 2016 Author Share Posted April 10, 2016 (edited) Τόνι Πάρσονς - Ο σάκος του φόνου Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο του Τόνι Πάρσονς και δεν άργησα να το αγοράσω και, τελικά, να το διαβάσω. Είναι το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του συγγραφέα, που είναι γνωστός στην χώρα του (Μεγάλη Βρετανία) για τα κοινωνικά του μυθιστορήματα. Για πρώτη προσπάθεια στο είδος, σίγουρα δεν τα πήγε άσχημα. Στην ιστορία αυτή γνωρίζουμε για πρώτη φορά τον νεαρό επιθεωρητή της αστυνομίας, Μαξ Γουλφ, που μετατέθηκε πρόσφατα στην Υπηρεσία Ανθρωποκτονιών στα κεντρικά του Λονδίνου, μετά από μια προσωπική του επιτυχία στην προηγούμενη θέση του. Τώρα καλείται να εξιχνιάσει μαζί με τους συναδέλφους του μια σειρά δολοφονιών με πανομοιότυπο τρόπο και με θύματα άνδρες, οι οποίοι είκοσι χρόνια πριν ήταν στενοί φίλοι και συμμαθητές στο ακριβό ιδιωτικό σχολείο Πότερς Φιλντ. Για ποιο λόγο ο δολοφόνος έχει βάλει στο μάτι τους συγκεκριμένους άνδρες; Και πόσο μακριά θα φτάσει για να πετύχει τους στόχους του; Αυτά σε γενικές γραμμές. Αν και δεν έχουμε κάτι το εξαιρετικά πρωτότυπο ή καινούργιο στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας, το βιβλίο του Πάρσονς είναι αρκετά καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέρον, με μυστήριο και δράση, που νομίζω ότι θ'αφήσει ικανοποιημένους τους λάτρεις των αστυνομικών θρίλερ. Θέλω να το τονίσω αυτό: Είναι ένα τίμιο αστυνομικό μυθιστόρημα, με Βρετανική ατμόσφαιρα, έναν ενδιαφέροντα πρωταγωνιστή που τραβάει τα πάνδεινα, και με ωραία εξέλιξη της πλοκής, αλλά δεν μπαίνει και στην λίστα με τα καλύτερα αστυνομικά μυθιστορήματα όλων των εποχών -ούτε καν της τελευταίας δεκαετίας. Την δουλειά του την κάνει μια χαρά, όμως. Προσφέρει λίγη ένταση και αγωνία, δράση και κάποιες εκπλήξεις στην πλοκή, ενώ και η γραφή είναι σίγουρα ικανοποιητική. Αν μελλοντικά κυκλοφορήσει στα ελληνικά και επόμενο βιβλίο με ήρωα τον Μαξ Γουλφ, θα το τιμήσω οπωσδήποτε. 8/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 1, 2016 Author Share Posted June 1, 2016 (edited) Γουίλιαμ Νιούτον - Η κούρσα των παρανόμων (A Slice Of The Cake, 1978) Πέρυσι ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του εντελώς αγνώστου Βρετανού (;) συγγραφέα Γουίλιαμ Νιούτον, αρχικά τον Ιούλιο με το πολύ καλό "Δεν κερδίζεις πάντα" και στην συνέχεια τον Οκτώβριο με το αρκετά καλό "Τη νύχτα που γίναμε πλούσιοι". Αυτό είναι το τρίτο βιβλίο του που διαβάζω, μου φάνηκε εξίσου παλπ και ψυχαγωγικό με τα προηγούμενα, αν και ίσως κάπως κατώτερο. Τρεις εγκληματίες συμμετείχαν σε μια επιτυχημένη ληστεία και περίμεναν να μοιραστούν τα χρήματα. Πρώτος ο έμπειρος και χρόνια στο κουρμπέτι Χάρβεϊ Μπέιλι, δεύτερος ο νεαρός Άλαν Κόιλ, ένας φιλόδοξος και άπληστος τύπος, και τρίτος ο Λερόι Όστιν, ένας τοξικομανής, εξαιρετικά επικίνδυνος μεν, αρκετά εύκολος στον χειρισμό και χαμένος στον κόσμο του δε. Αυτοί οι τρεις, ένας άλλος τύπος και κάποιες γυναίκες, άλλες θύματα και άλλες καπάτσες, θα παίξουν ένα επικίνδυνο και θανατηφόρο παιχνίδι μηχανορραφιών και προδοσιών, με έπαθλο μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα. Όμως δεν θα πρέπει να ξεχάσουν και το συνδικάτο του εγκλήματος... Απλά πράγματα, έχουμε να κάνουμε με μια "φτηνή" ιστορία εγκλήματος, γεμάτη με δράση, βία και ανατροπές, με ιδιαίτερα γρήγορη εξέλιξη, αρκετές υπερβολές και ευκολίες στην πλοκή, και φυσικά με την ελάχιστη εκβάθυνση στους χαρακτήρες. Εδώ δεν μιλάμε για λογοτεχνία, αλλά για ένα παλπ ανάγνωσμα με φόνους και προδοσίες μεταξύ εγκληματιών, ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Αρκεί, βέβαια, να είσαι φαν του συγκεκριμένου είδους ιστοριών. Η γραφή απλά κάνει την δουλειά της, δεν έχει σκοπό να εντυπωσιάσει κανέναν, είναι σίγουρα ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη. Στα δυο προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα που διάβασα, έβαλα τέσσερα αστεράκια (όντας σε κέφια), τώρα όμως το συγκεκριμένο θα το βαθμολογήσω με τρία αστεράκια. Πάντως σίγουρα πέρασα καλά. 7/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 27, 2016 Author Share Posted June 27, 2016 (edited) Γουίλιαμ Μπόιντ - Τοπικές καταιγίδες (Ordinary Thunderstorms, 2009) Τρία βιβλία του Γουίλιαμ Μπόιντ έχουν μεταφραστεί μέχρι στιγμής στα ελληνικά (Το γαλάζιο απόγευμα, Η απειλή, Τοπικές καταιγίδες), τα έχω και τα τρία στην συλλογή μου και έτσι αποφάσισα να διαβάσω άμεσα κάποιο από αυτά, επιλέγοντας το συγκεκριμένο ελέω βολικού μεγέθους (έχω την έκδοση τσέπης). Λοιπόν, αν και στο Goodreads δεν έχει και καμιά τρομερή βαθμολογία (εδώ που τα λέμε ούτε στα Amazon.com και Amazon.co.uk), προσωπικά μου φάνηκε ένα απόλυτα ψυχαγωγικό θρίλερ, με ωραία πλοκή, ενδιαφέροντες και καλογραμμένους χαρακτήρες και πολύ καλή, λογοτεχνική γραφή. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Άνταμ Κίντρεντ, ένας κλιματολόγος, που μια λάθος κίνηση θα τον οδηγήσει στο επίκεντρο μιας κατά τα φαινόμενα μεγάλης συνωμοσίας στον κόσμο των φαρμακοβιομηχανιών, με την αστυνομία και έναν πληρωμένο δολοφόνο να είναι στο κατόπιν του. Ο Άνταμ θα βγει στο περιθώριο, θα ενταχθεί στην κοινότητα των "εξαφανισμένων" του Λονδίνου, θα γνωρίσει αλήτες, πόρνες και ιεροκήρυκες, και θα ανακαλύψει άλλες πλευρές του εαυτού του, που δεν ήξερε ότι υπάρχουν. Μέσα σε όλα αυτά, θα προσπαθήσει να μάθει την αλήθεια, όποια και αν είναι αυτή... Η πλοκή ικανοποιητικότατη, με αρκετή αγωνία και ρεαλιστική δράση, οι χαρακτήρες πολύ ενδιαφέροντες στην πλειοψηφία τους, καλογραμμένοι και κατά κάποιο τρόπο όλοι τους λιγάκι συμπαθητικοί (ναι, ακόμα και οι κακοί!), οι περιγραφές των διαφόρων καταστάσεων, της πόλης του Λονδίνου και του κόσμου του περιθωρίου πάρα πολύ ωραίες και παραστατικές, η ατμόσφαιρα σούπερ. Εντάξει, η πλοκή μπορεί να έχει κάποιες ευκολίες και χρήσιμες συμπτώσεις για να προχωρήσει ομαλά, δεν έχει σημασία όμως, είναι οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα. Γενικά πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, καλογραμμένο, ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέρον, ό,τι πρέπει για μια ψυχαγωγική ανάγνωση στην παραλία. Βέβαια, όπου και αν το διαβάσετε θα είναι εξίσου ψυχαγωγικό, αλλά λέμε τώρα... 8.5/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 17, 2016 Author Share Posted July 17, 2016 (edited) Σάσα Αράνγκο - Η αλήθεια και άλλα ψέματα (Die Wahrheit und andere Lügen, 2014) Το πέτυχα χθες στο Μοναστηράκι σε άριστη κατάσταση και σε εξαιρετική τιμή και το τσίμπησα, χωρίς να το σκεφτώ ιδιαίτερα. Ε, και είπα να το αρχίσω άμεσα. Καλούτσικο ψυχολογικό θρίλερ, ευκολοδιάβαστο και σχετικά ενδιαφέρον, έφυγε μέσα σ'ένα διήμερο. Απλά δεν νομίζω ότι ξεχωρίζει ιδιαίτερα από τα υπόλοιπα ψυχολογικά θρίλερ που μας έχουν κατακλείσει τον τελευταίο καιρό. Ο Χένρι Χέιντεν, πρωταγωνιστής της ιστορίας, έχει μια κατά τα φαινόμενα ευτυχισμένη και τέλεια ζωή, όντας επιτυχημένος συγγραφέας και παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα. Είναι, επίσης, πολύ καλός φίλος και εξαιρετικός συνεργάτης. Όλα αυτά όμως είναι μια βιτρίνα. Τα βιβλία δεν τα γράφει αυτός, αλλά η γυναίκα του. Και, επίσης, έχει μια γκόμενα, η οποία έμεινε έγκυος. Η τακτοποιημένη ζωή του είναι έτοιμη να διαλυθεί. Και τότε είναι που κάνει κάποιες ακραίες ενέργειες. Όμως το μυστηριώδες παρελθόν του δεν είναι τυχαία μυστηριώδες. Ο Χένρι είναι έξυπνος και άνθρωπος που επιβιώνει σε κάθε δύσκολη κατάσταση... Τίποτα το τρομερά ιδιαίτερο ή πρωτότυπο από άποψη πλοκής, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα από τις όποιες εκπλήξεις και ανατροπές. Ίσως επειδή δεν υπήρξαν τέτοιες. Βέβαια το βιβλίο το διάβασα με ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος, υπήρχε μια αγωνία για την συνέχεια και για το ποιες θα είναι οι επόμενες ενέργειες του πρωταγωνιστή, επιπρόσθετα μου άρεσε αρκετά ο τρόπος γραφής -οι περιγραφές των τοπίων και των διαφόρων καταστάσεων, οι διάλογοι, όλα αυτά-, καθώς και η ατμόσφαιρα, έτσι ωραία και κάπως μουντή όπως ήταν, απλά σαν ψυχολογικό θρίλερ δεν έκανε την διαφορά. Πάντως πέρασα καλά, οπότε τα τέσσερα αστεράκια στο Goodreads θα τα πάρει, έστω και την τελευταία στιγμή. 7.5/10 Edited July 30, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 3, 2016 Author Share Posted August 3, 2016 (edited) Ρόμπερτ Λίτελ - Φίλμπυ (Young Philby, 2011) Ο Ρόμπερτ Λίτελ είναι ένας αρκετά γνωστός Αμερικάνος συγγραφέας κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων (κυρίως), κατά κύριο λόγο χάρη στην συγγραφή του μνημειώδους τούβλου με τον τίτλο "The Company", που αφορά την ιστορία της CIA. Κλασικά, όμως, στην Ελλάδα είναι αρκετά παραμελημένος. Το "Φίλμπυ" είναι μόλις το δεύτερο βιβλίο του που μεταφράζεται, μετά από ένα όχι και τόσο γνωστό του, το "Η πεταλούδα της Σιβηρίας", που κυκλοφόρησε πριν αρκετά χρόνια. Στο δια ταύτα: Έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος. Περίληψη δεν χρειάζεται να γράψω, το βιβλίο αφορά την δράση του γνωστού Βρετανού κατασκόπου Κιμ Φίλμπυ, που δούλεψε για λογαριασμό των Σοβιετικών, όντας κομμουνιστής. Ή μήπως όχι; Τελικά για ποιον δούλεψε στην πραγματικότητα; Το βιβλίο δίνει μια ιδέα για το έργο του Φίλμπυ, τον γνωρίζουμε καλύτερα σαν κατάσκοπο αλλά και σαν άνθρωπο, όμως δεν γινόμαστε σοφότεροι ως προς τα αληθινά του κίνητρα. Αλλά, υποθέτω, εκεί είναι η γλύκα, ο σκοπός, να μην μας τα δώσει όλα στο πιάτο ο συγγραφέας, αλλά να διαβάσουμε ανάμεσα από τις γραμμές. Λοιπόν, το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, χάρη στον τρόπο αφήγησης, την γραφή και την σούπερ ατμόσφαιρα που πρέπει να έχει κάθε κατασκοπευτικό μυθιστόρημα της προκοπής. Σε κάθε κεφάλαιο άλλαζε ο αφηγητής, πότε αφηγούνταν μια Ρωσίδα αναλύτρια, πότε ένας φίλος του Φίλμπυ από το Κέιμπριτζ, πότε η Εβραία και Κομμουνίστρια ερωμένη του (που παντρεύτηκε τελικά), και πάει λέγοντας. Όλες οι αφηγήσεις περιστρέφονται γύρω από τον Φίλμπυ και την δράση του, πριν και κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Γινόμαστε μάρτυρες διαφόρων ιστορικών γεγονότων, στα οποία ο Φίλμπυ και οι γύρω του έπαιξαν τον ρόλο τους. Υπάρχουν κάμποσες ωραίες σκηνές με κατασκοπευτικά κόλπα, όπως και σκηνές δράσης, διάφορες πολιτικοκοινωνικές αναφορές, και ούτω καθεξής. Η γραφή είναι πολύ καλή, ξεκούραστη και ευκολοδιάβαστη, με ωραίες περιγραφές. Το βιβλίο δεν έχει και καμιά τρομερή βαθμολογία στο Goodreads, ίσως επειδή δεν είναι το απόλυτο βιβλίο για την ζωή και την δράση του Φίλμπυ. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, μιας και προσωπικά μου άρεσε πάρα μα πάρα πολύ. Η ιστορία, η γραφή και ο τρόπος αφήγησης, οι χαρακτήρες, η ατμόσφαιρα... Είμαι λάτρης των κατασκοπευτικών ιστοριών και η συγκεκριμένη με άφησε ιδιαίτερα ικανοποιημένο. Μακάρι να μεταφραστούν και άλλα βιβλία του Ρόμπερτ Λίτελ, ειδικά το "The Company". Υ.Γ. Η έκδοση της Άγρας κλασικά πολύ ωραία και προσεγμένη απ'όλες τις απόψεις. Στο μεταξύ, σήμερα αγόρασα την αυτοβιογραφία του Φίλμπυ, με τον τίτλο "Ο σιωπηλός μου πόλεμος", που κυκλοφόρησε στα ελληνικά φέτος τον Ιούνιο, από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή. Θα διαβαστεί μέχρι το τέλος της χρονιάς. 8.5/10 Edited February 20, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.