Διάφοροι συγγραφείς θρίλερ

[BladeRunner]

Ντέιβιντ Σέιφερ - Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ (Whiskey Tango Foxtrot, 2014)

Πριν κάμποσους μήνες έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε το συγκεκριμένο βιβλίο στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις, φυσικά ξετρελάθηκα γιατί λόγω θεματολογίας και διαφόρων κριτικών το είχα σταμπάρει σχεδόν από τότε που κυκλοφόρησε στα αγγλικά για πρώτη φορά, να που επιτέλους έσκασε μύτη και στα ελληνικά βιβλιοπωλεία και τώρα το διάβασα. Λοιπόν, προσωπικά το βρήκα άκρως απολαυστικό, εθιστικό, ιντριγκαδόρικο, ψυχαγωγικό, όλα αυτά μαζί και άλλα πολλά. Πέρασα τέλεια διαβάζοντάς το, με καθήλωσε, με έκανε να αποκοπώ σχεδόν τελείως από την πεζή πραγματικότητα για κάμποσες ώρες, μου πρόσφερε μπόλικη τροφή για σκέψη, γενικά θα έλεγα ότι ήταν μια αρκετά ξεχωριστή αναγνωστική εμπειρία. Για μένα. Θέλω να πω, δεν μου φαίνεται ότι το βιβλίο απευθύνεται σε όλους, ούτε ότι δεν έχει τα θεματάκια του στην πλοκή και την κοσμοπλασία που ίσως ξενίσουν και ξενερώσουν ακόμα και αναγνώστες που γουστάρουν τέτοιου είδους βιβλία (δηλαδή τεχνολογικά θρίλερ με pop culture στοιχεία, μεταξύ άλλων), ούτε ότι δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Όμως, δεν ξέρω, εγώ νιώθω ότι ήταν ακριβώς όπως έπρεπε, από την αρχή μέχρι το τέλος. Και, ναι, το τέλος ίσως είναι απότομο, ίσως ξαφνικό, κάπως αντισυμβατικό, μπορεί όχι... οριστικό, κι εγώ ναι μεν το βρήκα ξαφνικό, αλλά τώρα που το σκέφτομαι όχι και τόσο άκυρο. Με βάση την ίδια τη ζωή, μπορεί να είναι και το πιο λογικό (δεν μπορώ να πω κάτι παραπάνω). Τώρα, όσον αφορά τη γραφή, είναι σίγουρα από τα δυνατά χαρτιά του συγγραφέα (και φυσικά του βιβλίου), μιας και τη βρήκα εξαιρετική, οξυδερκή, γλαφυρή και πλούσια σε περιγραφές και εικόνες, με πολύ καλούς και ολοζώντανους διαλόγους, ενώ επίσης οι χαρακτήρες (τουλάχιστον οι πρωταγωνιστικοί) μου φάνηκαν πολύ καλά σκιαγραφημένοι, αρκετά ενδιαφέροντες και με βάθος. Στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, σχετικά με τις επιρροές, τη θεματολογία και ίσως και την ποιότητα γραφής και το βάθος στις ιδέες του Σέιφερ, αναφέρονται ονόματα όπως ο Νιλ Στίβενσον, ο Φίλιπ Ντικ, ο Ντον Ντελίλο και ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας (πρέπει να διαβάσω κάτι δικό του επιτέλους!), ενώ σε κριτικές είδα επίσης τα ονόματα των Τόμας Πίντσον, Γουίλιαμ Γκίμπσον και Τσακ Πόλανικ: Εντάξει, ο Σέιφερ έχει τη δική του ταυτότητα, τη δική του γραφή, σίγουρα σαν συγγραφέας θα έχει επηρεαστεί από βιβλία άλλων συγγραφέων, από κόμικς, από ταινίες, και μπορεί όντως το βιβλίο του να θυμίζει λιγότερο ή περισσότερο στοιχεία των συγκεκριμένων συγγραφέων. Όπως και να 'χει, το "Ουίσκυ Τάνγκο Φόξτροτ" είναι για μένα από τις δυνατές στιγμές της φετινής αναγνωστικής χρονιάς.

9/10

[BladeRunner]

Λεν Ντέιτον - Απόρρητος Φάκελος Ίπκρες (The Ipcress File, 1962)

Οι εκδόσεις Κλειδάριθμος έκαναν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής χρονιάς, φέρνοντας στην Ελλάδα το κλασικό αυτό κατασκοπευτικό μυθιστόρημα, που αποτελεί και τη βάση για την ομότιτλη ταινία του 1965 με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κέιν (η ταινία, ευτυχώς, ανήκει στη συλλογή μου). Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψε ο Λεν Ντέιτον, είναι με διαφορά το πιο γνωστό του, ενώ είναι και το τέταρτο δικό του που διαβάζω. Λοιπόν, το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ. Λατρεύω τις κλασικές κατασκοπευτικές ιστορίες και η συγκεκριμένη είναι από τις πολύ καλές που έχω διαβάσει. Ο συγγραφέας κατάφερε να με κρατήσει καθηλωμένο από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα χάρη στα σκηνικά και τις διάφορες χαρακτηριστικές σκηνές δράσης, κατάφερε να με μπερδέψει, να με αγχώσει, να με κάνει να αναρωτιέμαι για τα κίνητρα του ενός και του άλλου χαρακτήρα (ακόμα και του αφηγητή), σίγουρα ένιωσα ότι διάβασα μια δυνατή κατασκοπευτική ιστορία γεμάτη κυνισμό και προδοσίες, και όχι ένα παραμύθι για μικρά παιδιά. Και η ιστορία μπορεί μεν να είναι πάρα πολύ καλή, ίσως όμως όχι και η κορυφαία του είδους (αλίμονο!), πάντως η γραφή είναι σίγουρα εξαιρετική, οξυδερκής, σκληρή και κυνική, με ωραία αίσθηση του χιούμορ, ρεαλιστικές περιγραφές και ζωντανούς διαλόγους. Τέλος, οι χαρακτήρες είναι αρχετυπικοί για το είδος και καλά σκιαγραφημένοι, ενώ η ατμόσφαιρα είναι εξαίσια, ακριβώς όπως πρέπει να είναι σε μια κατασκοπευτική περιπέτεια της προκοπής. Ναι, ίσως το βιβλίο να μην είναι για όλα τα γούστα (τόσο λόγω του είδους, όσο και επειδή έχει τις ιδιαιτερότητές του), όμως προσωπικά το βρήκα ακριβώς του γούστου μου και το απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος.

9/10

Edited June 3, 2022 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τζέιμς Γκρέιντι - Mad Dogs (Mad Dogs, 2007)

Όταν έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά το Mad Dogs του Τζέιμς Γκρέιντι, χάρηκα αλλά ταυτόχρονα σπάστηκα. Χάρηκα γιατί όπως και να το κάνουμε είναι ένα κατασκοπευτικό θρίλερ δια χειρός Αμερικανού συγγραφέα, αλλά σπάστηκα γιατί αυτός ο συγγραφέας έγραψε και το κλασικό κατασκοπευτικό θρίλερ "Six Days of the Condor" που τόσο πολύ θα ήθελα να διαβάσω (έχει γίνει και ταινία με τον τίτλο "Οι τρεις μέρες του Κόνδορα" - γιατί άραγε οι έξι μέρες έγιναν τρεις; Λόγω μπάτζετ; Χαχα, χιούμορ έκανα, γελάστε!), και αναρωτήθηκα γιατί στο διάτανο οι εκδόσεις Πόλις δεν διάλεξαν το πλέον πολυδιαβασμένο μυθιστόρημα του συγγραφέα και επέλεξαν το συγκεκριμένο, που δεν είναι και τόσο γνωστό και συν τοις άλλοις έχει δεχτεί και μέτριες κριτικές από αναγνώστες. Όμως τώρα που το διάβασα μόλις σε δυο μέρες (μιλάμε για τετρακόσιες σαράντα δυο σελίδες, έτσι;), κατάλαβα το γιατί. Πρόκειται για ένα τρελό, θεόμουρλο κατασκοπευτικό θρίλερ, με αμείωτη δράση και ένταση, με φοβερή και τεταμένη ατμόσφαιρα, με αξιοπερίεργους και εντελώς φευγάτους πρωταγωνιστές (αυτό έλειπε, κατάσκοποι που ξέφυγαν από τρελάδικο είναι!), καθώς και με μια γραφή φοβερή, ολοζώντανη και χειμαρρώδη, εθιστική σαν ναρκωτικό και γεμάτη νεύρο. Η αλήθεια είναι ότι έχει τα θέματά του σαν βιβλίο, δηλαδή δεν είναι καθόλου για όλα τα γούστα, δεν είναι το παραδοσιακό κατασκοπευτικό θρίλερ με λογική (αλλά χωρίς ευαισθησία - πάλι χιούμορ έκανα ο άτιμος!) και ρεαλισμό, προσωπικά το είδα σαν μια τρελή σάτιρα του είδους, σαν μια τρελή σάτιρα της Αμερικάνικης πολιτικής και του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών και των υπηρεσιών ασφαλείας, με μπόλικο κυνισμό και κάμποσο μαύρο χιούμορ. Και έτσι προσωπικά το απόλαυσα και χάρηκα πολύ που οι εκδόσεις Πόλις το έφεραν στην Ελλάδα, αν και φυσικά ελπίζω κάποια στιγμή να μεταφραστεί και το magnus opus του συγγραφέα, που θεωρείται (και είναι) από τα κορυφαία κατασκοπευτικά μυθιστορήματα εκεί έξω. Υ.Γ. Εξαιρετική μετάφραση/επιμέλεια, πραγματικά υπέροχο εξώφυλλο.

9/10

Edited July 6, 2022 by BladeRunner

[BladeRunner]

Έλιοτ Άκερμαν/Ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης - 2034 (2034: A Novel of the Next World War, 2021)

Για σχεδόν τρεις μήνες το είχα στο περίμενε το βιβλίο, αλλά έπρεπε να έχω την κατάλληλη διάθεση για να διαβάσω ένα πολεμικό/πολιτικό θρίλερ όπως αυτό, τώρα είχα τη συγκεκριμένη διάθεση και έτσι το απόλαυσα σε μεγάλο βαθμό. Οφείλω να πω ότι είναι από τα πιο εθιστικά και ευκολοδιάβαστα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ, από τη μια η γραφή και από την άλλη ο τρόπος αφήγησης και φυσικά η θεματολογία του με έκαναν να το διαβάσω σε δυο μεγάλες δόσεις, ουσιαστικά με ελάχιστα διαλείμματα. Εντάξει, αντικειμενικά είναι λίγο αμερικανιά, ίσως λίγο απλοϊκό ως προς την παγκόσμια πολιτική και τη γεωστρατηγική, αν και η αλήθεια είναι ότι το περίμενα περισσότερο αμερικανιά, περίμενα ότι οι Αμερικάνοι θα ήταν οι καλοί και οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ιρανοί και οι λοιποί η προσωποποίηση του Κακού, ο ίδιος ο Σατανάς επί της Γης. Αλλά όχι, όλοι ήταν εξίσου ανόητοι και απερίσκεπτοι να ξεκινήσουν και να συνεχίσουν μια κόντρα με πολλά, πολλά θύματα και μεγάλες καταστροφές. Τέλος πάντων, κάποιος που είναι πιο ψαγμένος με τις συμμαχίες των χωρών, με τη γεωστρατηγική, με τα διεθνή συμφέροντα, αλλά και την τεχνολογία, ίσως να βρει πολλά ψεγάδια, πολλές τρύπες και πολλές αστοχίες, όμως εγώ που απλώς ξέρω τα βασικά και σε τέτοια βιβλία δεν ενδιαφέρομαι και τόοοοσο πολύ για τον ρεαλισμό και την αληθοφάνεια, πέρασα πολύ ωραία, η ιστορία με καθήλωσε, με άγχωσε, με έκανε να αγωνιώ για το τι στο διάτανο θα γίνει παρακάτω, ενώ επίσης μου άρεσε αρκετά η γραφή και ο τρόπος αφήγησης, με την εναλλαγή σκηνικών και χαρακτήρων κάθε τόσο, ώστε να βλέπουμε ταυτόχρονα τις κινήσεις του ενός και του άλλου. Μπορώ κάλλιστα να καταλάβω αυτούς που θα του βάλουν τρία ή δυο ή ακόμα και ένα αστεράκι, όμως εγώ του βάζω τέσσερα, απλά γιατί πέρασα καλά και επειδή με κράτησε στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος!

8/10

[BladeRunner]

Όλεν Στάινχαουερ - Έξοδος κινδύνου (The Nearest Exit, 2010)

Πέρυσι τον Ιούνιο διάβασα και πραγματικά απόλαυσα το πρώτο βιβλίο της σειράς με ήρωα τον Μάιλο Γουίβερ, το χορταστικό "Ο τουρίστας", έτσι είχα αρκετά υψηλές προσδοκίες από τούτο το βιβλίο, το οποίο περίμενα πώς και πώς όλον αυτόν τον καιρό. Και, ναι, το "Έξοδος κινδύνου" μου φάνηκε εξίσου καλογραμμένο, συναρπαστικό και ψυχαγωγικό με το πρώτο, με τον συγγραφέα να αποδεικνύει ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας από τους διαδόχους του Τζον Λε Καρέ, έστω κι αν δεν ήταν ποτέ μυστικός πράκτορας (βέβαια, ποτέ δεν ξέρει κανείς, άλλωστε σαν πολλές λεπτομέρειες δεν γνωρίζει για τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών;). Λοιπόν, να ξέρετε ότι πρέπει να διαβάσετε πρώτα το "Ο τουρίστας" πριν πιάσετε αυτό το βιβλίο, γιατί εκτός του ότι θα έχετε κενά για κάποιους χαρακτήρες και για κάποια σημαντικά γεγονότα που λίγο-πολύ οδήγησαν στα γεγονότα του δεύτερου αυτού βιβλίου, είναι δεδομένο ότι γίνονται κρίσιμες αναφορές σε χαρακτήρες και γεγονότα του πρώτου βιβλίου, οπότε θα τρώγατε κάμποσα σπόιλερ στη μάπα. Και, άλλωστε, ποιος φυσιολογικός άνθρωπος ξεκινάει από το δεύτερο βιβλίο ενώ έχει τη δυνατότητα να διαβάσει το πρώτο, ε; Όσο για το βιβλίο αυτό καθαυτό, η πλοκή είναι έντονη και συναρπαστική, με όλες τις απαραίτητες δόσεις μυστηρίου, αγωνίας, έντασης και δράσης, ενώ οι κατάσκοποι εδώ καμία σχέση δεν έχουν με τους κατασκόπους αλά Τζέιμς Μποντ, εξάλλου τα είπαμε, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν πιο ρεαλιστικό κόσμο, μακριά από την γκλαμουριά του Μποντ και σίγουρα πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η γραφή είναι πολύ ποιοτική, οξυδερκής και άκρως εθιστική, με έντονες περιγραφές και φυσικούς διαλόγους, ενώ και η ατμόσφαιρα είναι σαφώς εξαιρετική και σε πολλά σημεία πραγματικά έντονη και αγχωτική. Τέλος, ο Μάιλο Γουίβερ είναι πιο ώριμος και πιο συνειδητοποιημένος, παλεύει μέσα του για την ηθική και το νόημα της ζωής σαν Τουρίστας που είναι, δεν ξέρει αν αξίζει τον κόπο να συνεχίσει αυτό που κάνει και δεν είναι σίγουρος αν μπορεί να φύγει έτσι απλά, για να ζήσει σαν κανονικός άνθρωπος με τη γυναίκα και το παιδί του. Ελπίζω να μην αργήσει να κυκλοφορήσει το τρίτο βιβλίο (οι εκδόσεις Πόλις έχουν σκοπό να το εκδώσουν), γιατί μια ανησυχία για το μέλλον του Μάιλο Γουίβερ σίγουρα την έχω...

9/10

[BladeRunner]

Ρόμπερτ Τρέιβερ - Ανατομία ενός εγκλήματος (Anatomy of a Murder, 1958)

Πίσω από το ψευδώνυμο Ρόμπερτ Τρέιβερ κρύβεται ο Τζον Ντ. Βόλκερ, ένας Αμερικανός νομικός με πλούσια καριέρα σαν δικηγόρος, εισαγγελέας και δικαστής (και με τεράστιο πάθος για ψάρεμα με μύγα), που αποφάσισε να γράψει ένα δικαστικό θρίλερ βασισμένο τόσο στις εμπειρίες του από την πολυετή του παρουσία στις δικαστικές αίθουσες, όσο και σε μια αληθινή ιστορία, στην οποία ήταν και ένας εκ των πρωταγωνιστών (ήταν δικηγόρος υπεράσπισης). Ναι, η ιστορία του βιβλίου βασίζεται σε μια αληθινή υπόθεση και λίγο έως πολύ μπορεί να την χαρακτηρίσει κανείς ως ένα κλασικό παράδειγμα απόδοσης δικαιοσύνης.

Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, ενδιαφέρον, οξυδερκές και σε πολλά σημεία συναρπαστικό δικαστικό θρίλερ, με όλα τα καλούδια που θα περίμενε κανείς από ένα τόσο κλασικό μυθιστόρημα του είδους, με τη γραφή να είναι πάρα, μα πάρα πολύ καλή, καθόλου... αρτηριοσκληρωτική ή ξύλινη όπως ίσως θα περίμενε κανείς από έναν δικαστή, αλλά αντίθετα ολοζώντανη, με γλαφυρές περιγραφές, ωραίους διαλόγους και πνευματώδες χιούμορ. Σίγουρα το βιβλίο είναι μεγάλο σε μέγεθος και υπάρχει μια κάποια πολυλογία, ο συγγραφέας εννοείται πως είναι λάτρης της λεπτομέρειας όσον αφορά το αντικείμενό του και προσπάθησε (και οφείλω να πω ότι κατάφερε απόλυτα) να αποδώσει όσο πιο ρεαλιστικά και σφαιρικά γινόταν μια κλασική υπόθεση φόνου και την μετέπειτα δικαστική διαμάχη, με το βιβλίο να χωρίζεται σε δυο μέρη ("Πριν από τη δίκη" το πρώτο μέρος και "Η δίκη" το δεύτερο).

Θέλω να πω, υπάρχει πολλή λεπτομέρεια εδώ μέσα, και σίγουρα ο αναγνώστης μπορεί να μάθει κάμποσα ενδιαφέροντα πραγματάκια σχετικά με τη δικαιοσύνη και τον όλο τρόπο λειτουργίας της (τουλάχιστον στις ΗΠΑ), ενώ βέβαια η ατμόσφαιρα είναι απόλυτα ρεαλιστική και στο τέλος σου μένει η αίσθηση ότι μόλις διάβασες κάτι κλασικό, οπωσδήποτε ένα ποιοτικό και χορταστικό ανάγνωσμα. Εντάξει, είναι ένα βραδυφλεγές δικαστικό θρίλερ, μην περιμένετε τρομερή ένταση ή αγωνία, ούτε ένα θρίλερ με απίστευτα δραματικές κορυφώσεις, πάντως σε κρατάει δέσμιό του χάρη στη γραφή, το βάθος της πλοκής και την όλη ατμόσφαιρα.

Υ.Γ. Είναι πραγματικά κρίμα που ένα τέτοιο βιβλίο, που αποτελεί και τη βάση για μια κλασική ταινία (ευτυχώς την έχω στη συλλογή μου!), να μην κυκλοφορεί πλέον στα ελληνικά. Θα μπορούσε άνετα να επανεκδοθεί σε έκδοση βιβλιοπωλείου, ή ακόμα και σε έκδοση τσέπης, όπως αρχικά κυκλοφόρησε.

9.5/10

Edited October 10, 2022 by BladeRunner

[BladeRunner]

Κατριόνα Γουόρντ - Το τελευταίο σπίτι της οδού Νίντλες (The Last House on Needless Street, 2021)

Το περίμενα αρκετούς μήνες το συγκεκριμένο βιβλίο, δηλαδή από τότε που έμαθα ότι θα κυκλοφορούσε στα ελληνικά μέχρι που επιτέλους έσκασε μύτη στα βιβλιοπωλεία. Το αγόρασα άμεσα και στο καπάκι το διάβασα, μέσα σε δυο μέρες: Χμ, καλό ήταν. Αρκετά ατμοσφαιρικό και υποβλητικό και μυστηριώδες και σκοτεινό και παράξενο, αλλά δεν έμεινα και άναυδος (όπως υποτίθεται έμεινε ο Στίβεν Κινγκ, σύμφωνα με το εξώφυλλο), ούτε αναστατώθηκα όσο ήλπιζα με βάση τη περιρρέουσα ατμόσφαιρα γύρω από την πλοκή. Σίγουρα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται με την πρώτη ματιά, τα φαινόμενα απατούν ξανά και ξανά, και βέβαια έχει ενδιαφέρον όλο αυτό που κάνει η συγγραφέας με την αφήγηση και τους χαρακτήρες της, απλά νομίζω ότι σε ένα σημείο κατάλαβα πού περίπου το πήγαινε (αλλά όχι στον απόλυτο βαθμό), οπότε ένα κάποιο μέρος της έκπληξης χάθηκε για μένα. Πάντως σίγουρα η συγγραφέας κατάφερε να με καθηλώσει με την αφήγηση και την όλη ατμόσφαιρα, κάτι πάντα απαραίτητο για ένα θρίλερ της προκοπής: Βέβαια, αν το καλοσκεφτεί κανείς, ίσως να μην έχουμε να κάνουμε ακριβώς με καθαρόαιμο θρίλερ, ούτε με τρόμο, αν και σίγουρα υπάρχουν τέτοια στοιχεία. Όπως και να 'χει, δηλώνω ικανοποιημένος, πέρασα καλά, μου άρεσε η γραφή και απόλαυσα την ατμόσφαιρα και τα σκηνικά, απλά δεν συγκλονίστηκα κιόλας.

8/10

Edited November 6, 2022 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τομ Χάιμαν - Πλαστή ταυτότητα (Riches and Honour, 1985)

Αγορασμένο πριν από επτά και πλέον χρόνια έναντι ενός ευρώ από κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο στο Μοναστηράκι, επιτέλους ήρθε η ώρα του για να το διαβάσω. Ωραίο, χορταστικό περιπετειώδες θρίλερ, χαρακτηριστικό δείγμα της δεκαετίας του '80, με ίσως χοντροκομμένη πλοκή, υπερβολές στις σκηνές δράσης και κάμποση ένταση, φυσικά είναι ένα ανάγνωσμα για να περάσει ευχάριστα και συναρπαστικά η ώρα και όχι για να σε βάλει σε σκέψεις για τη ζωή και το σύμπαν. Το βιβλίο είναι γεμάτο από δράση και αγωνία, από εξωτικά τοπία και σκηνές με αεροπλάνα και κυνηγητά που κόβουν την ανάσα, σίγουρα δεν είναι τα πάντα πειστικά στην πλοκή και τους χαρακτήρες, αλλά ποιος νοιάζεται; Η γραφή είναι ικανοποιητική, σίγουρα αρκετά καλή και λειτουργική για το είδος του βιβλίου, με γλαφυρές περιγραφές σκηνικών και καταστάσεων, αν και φυσικά δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα. Γενικά, σαν λάτρης των περιπετειών και των πολεμικών θρίλερ, δηλώνω ιδιαίτερα ικανοποιημένος, ειδικά από τη στιγμή που το κόστος απόκτησής του ήταν αρκετά γελοίο. Νομίζω ότι οι φανατικοί των περιπετειών (ειδικά αυτών της δεκαετίας του '80) θα περάσουν αρκετά καλά διαβάζοντάς το, παρά τις (όποιες) ατέλειές του.

8/10

[BladeRunner]

Ντέιβιντ Μέισον - Σκιά πάνω από τη Βαβυλώνα (Shadow Over Babylon, 1993)

Το "Σκιά πάνω από τη Βαβυλώνα" είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Ντέιβιντ Μέισον (φέτος το βιβλίο κλείνει τα τριάντα του χρόνια!), αλλά αν μου έλεγε κάποιος ότι το έγραψε ο Φρέντερικ Φορσάιθ ή ο Τομ Κλάνσι ή ο Ρόμπερτ Λάντλαμ ή κάποιος άλλος φτασμένος συγγραφέας του είδους, δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση. Ναι, το βρήκα πολύ δυνατό, συναρπαστικό, αγωνιώδες και καλογραμμένο για το είδος του, με αρκετά στιβαρή και πειστική πλοκή, και σίγουρα αρκετά ώριμο για ντεμπούτο συγγραφέα. Φυσικά πλέον είναι κάπως ξεπερασμένο, μιας και η ιστορία του διαδραματίζεται λίγο μετά τον Πόλεμο του Κόλπου και έχει να κάνει με τη συνωμοσία για τη δολοφονία του Σαντάμ Χουσεΐν, ενώ όλοι ξέρουμε τι έγινε μέσα στα επόμενα χρόνια στο Ιράκ και τι απέγινε ο Σαντάμ, παρ' όλα αυτά η ιστορία είναι άκρως συναρπαστική και καθηλωτική, με ρεαλιστικές σκηνές δράσης και τεχνικές λεπτομέρειες που δίνουν ένα έξτρα βάθος και μια κάποια πειστικότητα στην όλη στρατιωτική επιχείρηση των πρωταγωνιστών για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Λατρεύω τις περιπέτειες τέτοιου είδους και το συγκεκριμένο βιβλίο είναι από τις πολύ καλές που έχω διαβάσει, αν και φυσικά έχει και τις αδυναμίες του (π.χ. στην ανάπτυξη των χαρακτήρων). Γενικά, πέρασα τέλεια διαβάζοντάς το!

9/10

Edited January 27, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Τζέραλντ Σέιμουρ - Τα παιδιά της δόξας (The Glory Boys, 1976)

Στόχος: Ένας κορυφαίος Ισραηλινός πυρηνικός επιστήμονας που θα δώσει μια διάλεξη σε συνέδριο στο Λονδίνο. Εκτελεστής: Ένας νεαρός Παλαιστίνιος, εκπαιδευμένος αλλά αδοκίμαστος στο παιχνίδι της διεθνούς τρομοκρατίας. Μισθοφόρος: Ένας νεαρός αλλά εξαιρετικά έμπειρος μαχητής του IRA, που θα βοηθήσει τον Παλαιστίνιο για να εξασφαλίσει ένα φορτίο όπλων για την οργάνωσή του. Διώκτης: Ένας αδυσώπητος πράκτορας της Βρετανικής Αντικατασκοπίας, με πρόβλημα αλκοολισμού. Όταν είναι νηφάλιος, δεν έχει αντίπαλο. Τι θα γίνει τελικά; Ο Ισραηλινός επιστήμονας, παιχνίδι στα χέρια των επίδοξων δολοφόνων του αλλά και αυτών που τάχα θέλουν την ασφάλειά του, θα καταφέρει στο τέλος να επιζήσει; Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Σέιμουρ που διαβάζω, μετά το πολύ καλό "Το συμβόλαιο" που διάβασα τον Αύγουστο του 2015, και πρόκειται για ένα πολύ καλογραμμένο και οξυδερκές περιπετειώδες θρίλερ, με γρήγορους ρυθμούς, κάμποση δράση, αμείωτη ένταση και ένα αρκετά κυνικό φινάλε, που αναδεικνύει τον κόσμο της διεθνούς τρομοκρατίας και των υπηρεσιών ασφαλείας σε όλη τους την ασχήμια. Πρόκειται για ένα θρίλερ με συγκεκριμένη και ξεκάθαρη πλοκή, χωρίς φιοριτούρες και άχρηστες λεπτομέρειες, με λειτουργικούς χαρακτήρες που έχουν διακριτά κίνητρα, με εξαιρετική ατμόσφαιρα που διαθέτει νεύρο. Μιλάμε για ένα προϊόν της δεκαετίας του '70, που όμως διαβάζεται εξαιρετικά ευχάριστα και με ενδιαφέρον ακόμα και σήμερα, με όλα αυτά τα καταιγιστικά και εν πολλοίς μη ρεαλιστικά θρίλερ που μας έχουν κατακλύσει. Ο Τζέραλντ Σέιμουρ έχει γράψει πάνω από τριάντα πέντε μυθιστορήματα (το πλέον γνωστό του είναι το κλασικό στο είδος του "Harry's Game"), αλλά δυστυχώς μόλις τρία έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Και λέω δυστυχώς, γιατί πρόκειται για μια πολύ καλή και ιδιαίτερη περίπτωση στον χώρο των πολιτικών και κατασκοπευτικών περιπετειών. Στα αδιάβαστα έχω άλλο ένα του βιβλίο, το "Η κόκκινη αλεπού". Και μετά πάπαλα. Αλλά τι να κάνεις;

8/10

[BladeRunner]

Κρίστοφερ Χάιντ - Επιχείρηση "Φοίνιξ" (Egypt Green, 1989)

Περίληψη: "Ο Τόμπι Χάγκεν, ένας έφηβος-ιδιοφυΐα εξαφανίζεται κάποιο πρωί. Είναι άλλη μια απαγωγή που έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο των αινιγματικών εξαφανίσεων παιδιών που παρατηρούνται τον τελευταίο καιρό. Η αγαπημένη του, η τετρεπέρατη Ντέβον εξασφαλίζει τη συνεργασία ενός ρεπόρτερ ειδικευμένου στις εξαφανίσεις νέων και μαζί ξεκινούν τον αγώνα για την ανεύρεση του Τόμπι. Οι κίνδυνοι καραδοκούν σε κάθε τους βήμα κι οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν στην άλλη άκρη της Γης, όπου κρύβεται ένα τρομερό μυστικό: η Επιχείρηση Φοίνιξ".

Πρόκειται για ένα εύπεπτο και όχι τόσο πειστικό περιπετειώδες θρίλερ με μια ιδέα κάπως τραβηγμένη από τα μαλλιά και μια πλοκή που δεν πείθει και τόσο πολύ σε ορισμένα βασικά σημεία της, όμως εγώ μια φορά πέρασα ωραία, απόλαυσα κάποιες δυνατές σκηνές δράσης, ορισμένα σκηνικά καθώς επίσης και την όλη ατμόσφαιρα, και ας ήταν μονοδιάστατοι οι χαρακτήρες και κάπως πολλές οι ευκολίες και οι χρήσιμες συμπτώσεις. Η αλήθεια είναι ότι η κεντρική ιδέα είναι αρκετά ιντριγκαδόρικη και πολύ φοβάμαι όχι και τόσο μακριά από τη σκέψη ορισμένων ανθρώπων που διαφεντεύουν τον κόσμο, όμως νομίζω ότι ο συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει ένα πιο σφιχτοδεμένο και πειστικό θρίλερ με αυτήν. Πάντως εγώ που δεν είμαι από αυτούς τους παράξενους και αυστηρούς που ψάχνουν υπερβολικά πολύ τις ατέλειες στη γραφή και τις τρύπες στην πλοκή, πέρασα καλά. Και εδώ που τα λέμε, όλο κι όλο μισό ευρώ μου κόστισε και όσο να 'ναι κατάφερε να με καθηλώσει.

7/10

Edited February 9, 2023 by BladeRunner

[WILLIAM]

   Δίκτυο - Μαξ Σέεκ
   Δύο Νορβηγοί ινφλουέσερς εξαφανίζονται και στην αρχή όλοι σκέπτονται ότι είναι κόλπο για περισσότερη διασημότητα αλλά γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, απαγωγή ή ακόμα και δολοφονία. Τα στοιχεία είναι ελάχιστα αλλά οι αστυνομικοί που έχουν αναλάβει την υπόθεση δεν θα σταματήσουν μπροστά σε τίποτα για να την διαλευκάνουν.
   Η υπόθεση είναι έξυπνη και έχει και τις ανατροπές της, εκεί που χωλαίνει είναι οι λεπτομέρειες. Υπάρχουν σημεία στα οποία οι λεπτομέρειες δεν προσθέτουν κάτι, αντίθετα βαραίνουν το κείμενο και επιβραδύνουν το ρυθμό της αφήγησης. 

Edited April 24, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Νίκολας Μπλέικ - Ο ειδεχθής χιονάνθρωπος (The Case of the Abominable Snowman, 1941)

Δεύτερο βιβλίο του Νίκολας Μπλέικ που διαβάζω, μετά το πολύ ωραίο "Το κτήνος πρέπει να πεθάνει" που διάβασα τον Νοέμβριο του 2021, και δηλώνω ξανά ευχαριστημένος, τόσο από την πλοκή όσο και από τη γραφή. Σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα κιόλας, όμως ο συγγραφέας κατάφερε να με κρατήσει σε μια κάποια αγωνία με το όλο μυστήριο και τα διάφορα κόλπα που χρησιμοποίησε, βρήκα την ατμόσφαιρα εξαιρετική και το όλο σκηνικό υπέροχο, γενικά σίγουρα πέρασα και πάλι πολύ ευχάριστα και ψυχαγωγικά την ώρα μου, ένιωσα ότι διάβασα μια ενδιαφέρουσα και άκρως καλογραμμένη ιστορία με καλά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, αν και εδώ που τα λέμε υπάρχουν και καλύτερες "Ποιος-το-έκανε" ιστορίες μυστηρίου εκεί έξω. Γενικά, μπράβο στις εκδόσεις Αλεξάνδρεια για τις επιλογές τους στην υπέροχη σειρά "Μαύρη Γάτα", ελπίζω να συνεχίσουν έτσι και με συγγραφείς που δεν έχουμε ξαναδεί στα ελληνικά (ή έχουμε δει ελάχιστα).

8/10

[BladeRunner]

Έβελιν Άντονι - Η κληρονομιά των Πέλενμπεργκ (The Poellenberg Inheritance, 1972)

Πρώτο βιβλίο της Έβελιν Άντονι που διαβάζω (προς το παρόν είναι το μοναδικό δικό της που έχω στη συλλογή μου) και μπορεί να μην ξετρελάθηκα, όμως σίγουρα πέρασα καλά, η συγγραφέας με την ιστορία και τη γραφή της με κράτησε σε μια κάποια αγωνία μέχρι το τέλος. Όχι ότι δεν έχει θεματάκια στην πλοκή, όπως ας πούμε κάποια βαρετά σημεία εδώ κι εκεί που έχουν να κάνουν με το ειδύλλιο μεταξύ των δυο πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, το οποίο και καθυστερεί κάπως την κορύφωση της ιστορίας, γενικά όμως το βιβλίο διαθέτει αρκετό μυστήριο, λίγο σασπένς, κοσμοπολίτικα σκηνικά και ωραία ατμόσφαιρα. Θα έλεγα ότι είναι από τα θρίλερ που ψυχαγωγούν, που διαβάζοντάς τα περνάς ευχάριστα την ώρα σου, χωρίς όμως να καταφέρνει να εντυπωσιάσει. Πολύ ευχαρίστως θα διάβαζα και κάποιο άλλο βιβλίο της Άντονι αν τύχαινε να πέσει στα χέρια μου (π.χ. το "Ο τάφος της αλήθειας").

7.5/10

[BladeRunner]

 

Ένοχα μυστικά (Or Else, 2022)

Ο Τζο Χαρτ είναι ένας αρκετά γνωστός συγγραφέας θρίλερ στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πάνω από δέκα μυθιστορήματα στο ενεργητικό του, όμως μόλις είδα το όνομά του στο εξώφυλλο του βιβλίου νόμισα ότι ο τερματοφύλακας της Σέλτικ (και πρώην της Μάντσεστερ Σίτι) έγραψε ένα θρίλερ, στον ελεύθερο χρόνο του ανάμεσα στις προπονήσεις και τους αγώνες! Μα τέτοια συνωνυμία; Τέλος πάντων, τίμησα την προσφορά της Real News που έδινε τούτο το βιβλίο και δεν άργησα να το διαβάσω, μέσα σε δυο καθισιές. Αρκετά ενδιαφέρον και αν μη τι άλλο ευκολοδιάβαστο και ψυχαγωγικό θριλεράκι, με λίγο μυστήριο, ωραία ατμόσφαιρα και μια ή δυο εκπλήξεις στην πλοκή που μου άρεσαν αρκετά, σίγουρα μου κράτησε καλή παρέα, έστω κι αν δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Να, ας πούμε δεν είναι αυτό το θρίλερ που θα σε καθηλώσει με τη γραφή του και θα σε ανατριχιάσει με την πλοκή του, αλλά πάντως θα περάσει ευχάριστα και γρήγορα η ώρα, προσφέροντας κάποιες στιγμές έντασης και αγωνίας.

8/10

Edited June 20, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Ζόι Ρόσι - Φονική ομορφιά (Pretty Evil, 2023)

Άλλο ένα βιβλίο-προσφορά της εφημερίδας Real News που τίμησα (έτυχε να είναι μαζί με ένα ακόμα θρίλερ εκείνη την Κυριακή) και που δεν άργησα να το διαβάσω, γιατί αυτές τις μέρες κάτι με έχει πιάσει με τα σύγχρονα θρίλερ. Λοιπόν, ωραίο ήταν, μου κράτησε καλή παρέα, σαν ανάγνωσμα το βρήκα αρκετά έντονο σε πολλά σημεία, γενικά μάλλον καλογραμμένο με ορισμένες πολύ δυνατές περιγραφές, με την πλοκή να διαθέτει σκηνές βίας και σεξ σε αρκετές ποσότητες και δοσμένες με γλαφυρό τρόπο, απλά ορισμένα πράγματα στην κεντρική πρωταγωνίστρια (που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία της και που σίγουρα έχει το ενδιαφέρον και τη δυναμική της) δεν με έπεισαν απόλυτα, ενώ επίσης τα σημεία στα οποία αναφέρονται ρούχα, μάρκες και άλλα παρεμφερή με έβγαζαν γενικά λίγο εκτός. Επίσης, δυστυχώς στο τέλος έγινε ένα μεγάλο φάουλ εκ μέρους της συγγραφέα, αν και δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο ως προς αυτό για να μην μαρτυρήσω πράγματα που δεν πρέπει: Απλά η συγγραφέας κάτι μας έκρυψε, που δεν δικαιολογείται σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Όπως και να 'χει όμως, ήταν ένα συμπαθητικό θρίλερ, στο οποίο σίγουρα θα έβαζα θετικό πρόσημο, χωρίς να μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα.

7/10

[BladeRunner]

Βανέσα Λίλι - Για κάποιο λόγο (For the Best, 2020)

Το βιβλίο το αγόρασα τον Ιούνιο του 2021, όταν και κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κάκτος, προτού αποφασίσω να γίνω πιο εκλεκτικός με τα θρίλερ και γενικά με τα βιβλία ξένης λογοτεχνίας (πλέον δεν αγοράζω ούτε τα μισά βιβλία από τις νέες κυκλοφορίες σε σχέση με αυτά που αγόραζα πιο παλιά!). Αν κυκλοφορούσε τώρα, πιθανότατα δεν θα το αγόραζα, σίγουρα όχι άμεσα. Τέλος πάντων, καλά έκανα και το αγόρασα τότε που το αγόρασα, γιατί αποδείχτηκε ένα καλογραμμένο και άκρως εθιστικό θρίλερ, με μια πρωταγωνίστρια που όσο περνούσαν οι σελίδες να γίνεται περισσότερο ανθρώπινη με ατέλειες και μυστικά βαθιά θαμμένα, μακριά από την κλασική ηρωίδα θρίλερ μυθιστορημάτων. Μου άρεσε λοιπόν το βιβλίο, η πλοκή του με κράτησε, η ατμόσφαιρα ήταν η ενδεδειγμένη (σε σημεία αρκετά έντονη), με τίμιες δόσεις μυστηρίου και εκπλήξεων, αν και βέβαια δεν εντυπωσιάστηκα κιόλας, σίγουρα υπάρχουν πιο δυνατά θρίλερ εκεί έξω. Αλλά αυτό το βιβλίο είναι ίσως περισσότερο ιστορία μυστηρίου με στοιχεία θρίλερ, μην περιμένετε δηλαδή καθηλωτική δράση και ανατριχιαστικές αποκαλύψεις, αν και οπωσδήποτε υπάρχουν κάποιες εκπλήξεις που έχουν το ενδιαφέρον τους. Γενικά, δηλώνω ικανοποιημένος, τόσο από την ιστορία όσο και από τη γραφή, χωρίς μάλιστα να έχω και τόσο υψηλές προσδοκίες. Πέρασα καλά, και για μένα αυτό έχει σημασία!

8/10

Edited June 23, 2023 by BladeRunner

[BladeRunner]

Μπελίντα Μπάουερ - Άκου τους νεκρούς (Rubbernecker, 2013)

Τέταρτο βιβλίο της Μπελίντα Μπάουερ που διαβάζω, μετά το καλούτσικο "Μαύρο χώμα" και τα πολύ καλά "Snap" και "Έξοδος", και μπορώ να πω ότι έστω και για λίγο, είναι το καλύτερό της. Πολύ ιδιαίτερο μυθιστόρημα, που είναι κράμα κοινωνικού δράματος, ιστορίας μυστηρίου και θρίλερ, που μπορεί να μην καθηλώνει γενικά τον αναγνώστη (εκτός ίσως από ορισμένες συγκεκριμένες σκηνές) αλλά αν μη τι άλλο με τη γραφή και κυρίως τις ιδιαιτερότητες του πρωταγωνιστή της ιστορίας, έχει την ικανότητα να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος. Ο νεαρός πρωταγωνιστής με το Σύνδρομο Άσπεργκερ είναι όπως θα περίμενε κανείς τίγκα στα κολλήματα και τις παραξενιές, αλλά προσωπικά τον συμπάθησα πολύ και πιστεύω ότι η συγγραφέας έκανε ιδιαίτερα καλή δουλειά με τη σκιαγράφησή του. Ίσως το κοινωνικό κομμάτι της ιστορίας να είναι πιο έντονο σε σχέση με το αστυνομικό, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι σαν μυθιστόρημα δεν είναι καλό, έτσι; Ίσως σαν θρίλερ να μην εντυπωσιάζει κιόλας, αλλά γενικά σαν μυθιστόρημα είναι πολύ καλό, ενδιαφέρον, αρκετά ατμοσφαιρικό και καλογραμμένο, με λίγη μαύρη αίσθηση του χιούμορ που πάντα απολαμβάνω.

8.5/10

[yanni]

Ο δικηγόρος του διαβόλου - Andrew Neiderman

Το βιβλίο έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο το 1997,  με πρωταγωνιστές τους Keanu Reeves και Al Pacino. Η ταινία είναι καλύτερη σε σχέση με το βιβλίο, με πολλές και σημαντικές στιγμές και αλλαγές.

Ενδιαφέρον να σκεφτούμε πως ο διάβολος για ακόμη μια φορά ζει ανάμεσα μας, αυτή τη φορά με την ιδιότητα του μεγαλοδικηγόρου. Δελεάζει τον πρωταγωνιστή μας δίνοντας του τα πάντα, αλλά με το αντίστοιχο τίμημα. Τα έχουμε δει πολλές παιγμένα αυτά, ίσως ξεπερασμένα πλέον. Μείνετε στην ταινία και αφήστε το βιβλίο στην άκρη.

Edited June 29, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου σε καλύτερη ανάλυση.

[BladeRunner]

Τσαντ Ζούνκερ - Το όνειρο που έγινε εφιάλτης (Family Money, 2022)

Άλλο ένα θρίλερ-προσφορά της εφημερίδας Real News που διαβάζω τις τελευταίες δυο εβδομάδες, και αυτό με τη σειρά του ήταν αρκούντως ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό, σίγουρα ό,τι πρέπει για μια ευχάριστη ανάγνωση στην παραλία ή οπουδήποτε αλλού. Το θρίλερ αυτό περιέχει μυστήριο, κρυμμένα οικογενειακά μυστικά, δράση, αποκαλύψεις και όλα αυτά τα καλούδια που πρέπει να έχει ένα ικανοποιητικό θρίλερ. Βέβαια, κάποια πράγματα εδώ κι εκεί δεν με έπεισαν απόλυτα, όμως δεν χρειάζεται κανείς να υπεραναλύει τα πάντα και να ψάχνει ψεγάδια παντού, το θέμα είναι ότι το βρήκα ευκολοδιάβαστο και ενδιαφέρον και σίγουρα μου κράτησε καλή παρέα για λίγες ώρες. Και με τέτοιου είδους βιβλία, αυτό έχει σημασία.

8/10

[BladeRunner]

Τζόρνταν Φάρμερ - Φάρος στις φλόγες (Lighthouse Burning, 2023)

Τέταρτο θρίλερ-προσφορά της Real News που τιμάω και που διαβάζω τις τελευταίες εβδομάδες, ήταν και αυτό με τη σειρά του αρκούντως ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό και διαβάζοντάς το η ώρα πέρασε γρήγορα, αν και ίσως όχι και τόσο ευχάριστα. Γιατί όχι; Γιατί ήταν πολύ σκοτεινό και έντονο, αρκετά βίαιο, κάπως κλειστοφοβικό, οπότε δεν μπορώ να πω ότι πέρασα και χαλαρά, έτσι; Πάντως είναι ένα βιβλίο που με προβλημάτισε ως προς το ποια βαθμολογία να του βάλω, γιατί από τη μια μου άρεσε πολύ η έντονη γραφή (αν και η μετάφραση/επιμέλεια μου φάνηκε ολίγον τι προβληματική σε διάφορα σημεία), η υποβλητική ατμόσφαιρα, τα σκηνικά και γενικά η όλη ιστορία, από την άλλη όμως ένιωσα ότι ο συγγραφέας τα μπέρδεψε πολύ τα πράγματα, σαν να μην ήξερε αν θα γράψει μια δυστοπική ιστορία που διαδραματίζεται κάπου στο κοντινό μέλλον, ένα θρίλερ μυστηρίου, ένα βιβλίο τρόμου με θρησκευτικές σέκτες και φαντάσματα, ένα βιβλίο αστικής φαντασίας με ξόρκια και μαγικά, και τελικά να αποφάσισε να τα χώσει όλα αυτά (και άλλα πολλά) στην ίδια ιστορία. Το βιβλίο έχει μια εξαιρετικά μέτρια βαθμολογία, τόσο στο Goodreads όσο και στο Amazon, και αυτό μου φαίνεται λογικό, γιατί είναι από τα βιβλία που διχάζουν, κι εγώ άλλωστε είμαι διχασμένος, γιατί πολλά μου άρεσαν στο βιβλίο, αλλά κάποια άλλα με προβλημάτισαν. Χμ, θα του βάλω τρία αστεράκια τελικά, αν και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσα να του βάλω και τέσσερα.

7/10

[BladeRunner]

Μίνκα Κεντ - Η εξαφάνιση (Gone Again, 2023)

Άλλο ένα θρίλερ-προσφορά της Real News που διαβάζω τις τελευταίες μέρες, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα όμως. Πρώτα-πρώτα, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο κοινωνικό δράμα με στοιχεία μυστηρίου, παρά θρίλερ. Έπειτα, δεν ένιωσα σε σχεδόν κανένα σημείο αυτή την αγωνία, αυτή την ένταση που πρέπει να έχουν τέτοιου είδους βιβλία, που ουσιαστικά σε αυτά τα στοιχεία βασίζουν εν πολλοίς την ποιότητά τους. Επίσης, η συγγραφέας άφησε κάποια ερωτήματα αναπάντητα, κάποιες σκηνές χωρίς ιδιαίτερες εξηγήσεις στο τέλος. Η γραφή είναι συμπαθητική και ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη, αλλά δεν μου έμεινε κάτι ιδιαίτερο από αυτήν. Και οι χαρακτήρες έχουν ένα κάποιο βάθος, ένα κάποιο ενδιαφέρον, αλλά δεν θα έλεγα ότι δέθηκα με κάποιον. Γενικά, διαβάζεται εύκολα, έχει κάποια καλά στοιχεία σαν μυθιστόρημα, όμως για θρίλερ δεν λέει και πολλά, ενώ και το τέλος μου φάνηκε κάπως βιαστικό και πρόχειρο.

6.5/10

Edited July 14, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Βίκτορ Μέθος - Πάθος για εκδίκηση (The Neon Lawyer, 2014)

Χμ, ένα βιβλίο στο στιλ που μας έχει συνηθίσει ο Τζον Γκρίσαμ, χωρίς όμως το ίδιο βάθος στην πλοκή και σίγουρα χωρίς την ένταση και την αγωνία που έχουν συνήθως τα βιβλία του μετρ των δικαστικών θρίλερ. Αυτό που νιώθω ότι έλειπε από το βιβλίο, εκτός από το βάθος στους χαρακτήρες, ήταν το στοιχείο της έντασης, αλλά και οι εκπλήξεις. Πουθενά δεν ένιωσα αγωνία για το πώς θα κατέληγε η όλη ιστορία, τα περισσότερα μου φάνηκαν μάλλον αναμενόμενα, ενώ επίσης ορισμένα στοιχεία της πλοκής δεν με έπεισαν και τόσο. Από την άλλη, το βιβλίο το διάβασα σε δυο μεγάλες καθισιές, αν και άνετα θα μπορούσα να το διαβάσω μονορούφι, μιας και ήταν αρκετά ευκολοδιάβαστο και με εθιστική γραφή, η οποία πάντως δεν ξεχωρίζει και τόσο. Θα του βάλω τρία αστεράκια μιας και δεν υπάρχει δυνατότητα για τριάμισι (απορώ με την τόσο υψηλή βαθμολογία που έχει σε Goodreads και Amazon), γιατί στην τελική η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα.

7/10

[BladeRunner]

Ντάμιεν Μπόιντ - Έγκλημα στον γκρεμό (As the Crow Flies, 2013)

Ένα ακόμα μυθιστόρημα μυστηρίου/θρίλερ από τη Real News που διαβάζω, ήταν και αυτό ψυχαγωγικό, εθιστικό και άκρως ευκολοδιάβαστο, αν και δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε κιόλας. Καλούτσικη ιστορία που κύλησε γρήγορα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβω το τελείωσα σε ένα τρίωρο, αλλά θα έλεγα ότι έλειπε το στοιχείο της αγωνίας, το στοιχείο της έκπληξης, σίγουρα δεν ένιωσα κάποια ιδιαίτερη αγωνία, ούτε να ανάβουν τα αίματα, είχε το λίγο μυστήριό του, είχε κάποιες καλές σκηνές, αλλά μέχρι εκεί. Το ίδιο ισχύει και για τη γραφή, που είναι ικανοποιητική, ευκολοδιάβαστη και βοηθάει τα μάλα στη γρήγορη και χαλαρή ανάγνωση του βιβλίου, αλλά έντονη και καθηλωτική σίγουρα δεν τη λες. Κανονικά θα του έβαζα τρία αστεράκια, αλλά είμαι στις καλές μου, και στην τελική η ώρα πέρασε γρήγορα και ευχάριστα, οπότε του τη χαρίζω.

7.5/10

Edited August 14, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[BladeRunner]

Α. Τζ. Μπάνερ - Το μονοπάτι στο δάσος (The Good Neighbor, 2015)

Άλλο ένα μυθιστόρημα μυστηρίου/θρίλερ από τη Real News που διαβάζω το φετινό καλοκαίρι, ήταν και αυτό με τη σειρά του σχετικά ενδιαφέρον, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστο και μάλλον εύπεπτο, με ορισμένες αδυναμίες σε χαρακτήρες και πλοκή, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο στον τρόπο γραφής. Η πλοκή καλούτσικη ήταν για ένα ευχάριστο απόγευμα, αλλά χωρίς καμία πρωτοτυπία, με διάφορα κλισέ και με δυο-τρεις εκπλήξεις που δεν με συγκλόνισαν κιόλας. Επίσης δεν μπορώ ότι υπήρχε σασπένς, μια αγωνία ρε παιδάκι μου, αν και η συγγραφέας με κράτησε μέχρι το τέλος με την απλή γραφή της. Σίγουρα αν δεν υπάρχει κάτι άλλο διαθέσιμο (ειδικά όταν είσαι σε διακοπές) ή όταν δεν θέλεις να κουράσεις και πολύ το μυαλό σου αλλά παράλληλα θέλεις να διαβάσεις κάτι, τότε βιβλία σαν κι αυτό δεν είναι και τόσο άσχημα για να σκοτώσεις την ώρα σου. Γενικά, καλά πέρασα όσο κράτησε, αλλά μετά από δυο μέρες θα έχω ξεχάσει ότι το διάβασα.

6.5/10

Edited August 25, 2023 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.