42ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Τρόμος, Θέμα: Φοβίες

[Mesmer 2,580]

                Το πρώτο πράγμα που ένιωσε όταν βγήκε από τη νάρκη ήταν το μούδιασμα στα δάχτυλα των ποδιών του. Ένα μούδιασμα που απλωνόταν αργά κι ανυπόφορα σ’ όλο του το κορμί, και τον κάλυπτε σαν μια κουβέρτα από χιλιάδες έντομα.

                Προσπάθησε να σφίξει τις γροθιές του. Η προσπάθεια και μόνο τον γέμισε με ακίδες πόνου. Πόσος καιρός να πέρασε από τότε που είχε χρησιμοποιήσει τα χέρια του; Ένας χρόνος; Περισσότερο; Ίσως αυτή τη φορά να άργησε να έρθει ο καιρός του. ‘Ίσως να ‘χε έρθει νωρίτερα.

                Πάγωνε.

                Όσο το σώμα του συνερχόταν από τη νάρκη, τόσο πιο επίπονο γινόταν. Άρχισε να τρέμει κι αυτό τον φόρτωνε με περισσότερο πόνο. Αλλά το σημαντικό ήταν ότι το κορμί του ξυπνούσε σιγά-σιγά. Υποδέχτηκε μια ανατριχίλα με ευχαρίστηση.

                Κατάφερε επιτέλους να ανοίξει τα μάτια του. Λίγα μέτρα πιο πάνω, δεκάδες πυγολαμπίδες πετούσαν σε μπερδεμένες τροχιές. Έτσι μοιάζει όταν ανακατεύεις το φως. Οι μικρές λάμψεις φώτιζαν αμυδρά την πέτρινη οροφή. Η σπηλιά· χτισμένη γύρω του, να τον κρατά αιχμάλωτο στο σκοπό του. Συνειδητοποίησε ότι οι γροθιές του ήταν σφιγμένες.

                Το τρέμουλο ζέστανε το σώμα του κι είχε πλέον κοπάσει. Έβαλε δύναμη στα χέρια και την κοιλιά και μπόρεσε να ανασηκωθεί. Ο πόνος είχε λιγοστέψει κι αυτός. Η νάρκη μετατρεπόταν σε ξεχασμένο όνειρο. Η αδερφή του την ονόμαζε Αιώνιο Ύπνο. Ο μικρός του αδερφός Κρυογονική Στάση. Αλλά πέρα από τα όμορφα ονόματα, δεν ήταν τίποτ’ άλλο παρά νάρκη.

                Σηκώθηκε όρθιος. Δεν φορούσε κάτι άλλο, παρά μόνο ένα λερωμένο εσώρουχο. Και βρόμαγε. Πρόσεξε ότι οι μύες του ήταν φρικτά αδυνατισμένοι, αλλά δεν ένιωθε αδύναμος. Ίσως απλά να μεταμορφωνόταν σε κάτι άλλο.

                Οι πυγολαμπίδες απ’ την οροφή είχαν μαζευτεί μπροστά του, δείχνοντάς του τη μοναδική έξοδο από εκείνον τον πέτρινο θόλο. Τις ακολούθησε στο σκοτεινό διάδρομο. Περπατούσε αργά και προσεκτικά. Τον θυμόταν το διάδρομο. Θυμόταν ότι άλλαζε. Μπορεί τη μία να ανέβαινε και άλλη να κατέβαινε. Τη μία να σε κουβάλαγε μόνος του και την άλλη να σε γκρέμιζε. Μια φορά να είναι αδειανός και άλλη γεμάτος φρίκες. Να τον διασχίζεις σε δυο βήματα ή σε δυο μήνες. Αλλά φτάνεις πάντα στο ίδιο μέρος.

                Τα παράθυρα του κόσμου.

                Ένα θέαμα που του προκαλούσε δέος και θαυμασμό. Που ‘χε χαρίσει τη ζωή του γι’ αυτό.

                Το δωμάτιο ήταν άδειο και απέραντο. Εκτός από το πάτωμα, δεν οριζόταν ούτε από τοίχους, ούτε από ταβάνι. Μόνο ο απέναντι τοίχος ήταν καλυμμένος από εκείνα τετράγωνα παράθυρα, που απλώνονταν δεξιά, αριστερά κι επάνω, μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, κι ακόμη παραπέρα. Άπειρες κρυφές ματιές σ’ έναν κόσμο που τον γνώριζε μόνο από αρχαίες αναμνήσεις.

 

                Ένας μεσόκοπος άντρας καθόταν μπροστά σε ένα βαρύ ξύλινο γραφείο. Λάδωνε τη γερασμένη γραφομηχανή του, προσεκτικά, στις κλειδώσεις και τα γρανάζια. Λίγο παραδίπλα, μια καινούρια μελανοταινία περίμενε την τοποθέτησή της.

 

                Ένας νεαρός ήταν αραγμένος στο κρεβάτι του υπνοδωματίου του, με το λάπτοπ φορτωμένο στην αγκαλιά του. Στην οθόνη του αναβόσβηνε ο κέρσορας μια αδειανής σελίδας κειμενογράφου.

 

                Η κοπέλα ήταν ξαπλωμένη στο γρασίδι της αυλής και ακουμπούσε το κεφάλι της σε μια χοντρή ρίζα του πλάτανου. Τα μάτια της κοιτούσαν τον ουρανό, αλλά το μυαλό της ταξίδευε σε μέρη άγνωστα. Δάγκωσε την άκρη του μολυβιού της κι άπλωσε το χέρι στο τετράδιο που βρισκόταν αφημένο δίπλα της.

 

                Το αγόρι καθόταν μόνο του σ’ ένα μισοάδειο λεωφορείο, όταν μια ιδέα σφηνώθηκε στο μυαλό του. Άρχισε να χτυπάει τις τσέπες του κάπως ανήσυχα. Από μία έβγαλε ένα στυλό. Σε μια άλλη βρήκε μια χαρτοπετσέτα. Είχε αυτά που χρειαζόταν.

 

                Η γυναίκα ήταν στη δουλειά της. Ένα γραφείο στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα γραφεία, ένας υπολογιστής ανάμεσα σε πολλούς, ο αδιάκοπος ήχος δεκάδων πληκτρολογίων. Κάθε τόσο άνοιγε το πάνω δεξί συρτάρι και πρόσθετε μερικές αράδες σε μια κόλλα Α4 που είχε σχεδόν γεμίσει.

 

                Στο τέλος του διαδρόμου έβρισκε πάντα κρεμασμένο τον κρίκο με τα τρία κλειδιά. Ξεχώρισε εκείνο που ήταν φτιαγμένο από κόκαλα. Προχώρησε μερικά μέτρα μπροστά μέχρι να συναντήσει την καταπακτή. Γονάτισε και την ξεκλείδωσε. Τράβηξε το σύρτη κι η καταπακτή άνοιξε από μόνη της. Πίσω της υπήρχε μόνο μαυρίλα.

                Ώσπου δυο κόκκινα μάτια άστραψαν στο βάθος. Κι ύστερα άλλα δύο. Κι άλλα δέκα. Μέχρι που έγιναν αμέτρητα.

                «Εμπρός, μικρά μου, στοιχειώστε τους», τα προέτρεψε.

 

 

 

 

Κι αφού ο Τρομοκράτορας έδωσε το εναρκτήριο τρόμαγμα, ας υποδεχτούμε τον 42ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας που είναι αφιερωμένος στον Τρόμο.

 

Ακόμα δεν υπάρχουν νύξεις για το θέμα, αλλά προς το τέλος της εβδομάδας θα παίξουμε το γνωστό παιχνιδάκι με τα τρία στοιχεία, το οποίο μάλλον θα είναι αρκετά εύκολο. Μέχρι τότε μπορείτε να κάνετε μαντεψιές στην τύχη ( ).

 

Κι εφόσον έχουμε αρκετό καιρό μπροστά μας, ας ρίξουμε μια επανάληψη στους Κανονισμούς.

 

Αναφέρω επιγραμματικά τα βασικά:

-Οι ιστορίες θα είναι γραμμένες στα Ελληνικά, από 500 μέχρι 3.850 λέξεις.

-Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλα τα μέλη, αρκεί να έχουν κάνει 3 σχόλια στις Βιβλιοθήκες του φόρουμ, από τη λήξη του προηγούμενου διαγωνισμού (17/2/16), έως και τη μέρα που θα ανεβάσουν τη συμμετοχή τους. Όσοι δεν έχετε κάνει ακόμα αυτά τα σχόλια έχετε 4 εβδομάδες, αρκετός καιρός για να προλάβετε.

-Τα διηγήματα θα πρέπει να ανήκουν στην κατηγορία του Τρόμου και να υπάρχει κάποιο υπερφυσικό/φανταστικό στοιχείο.

-Ανεβάζετε από 18/4/16 έως 10/5/16. Μικρή παράταση μπορεί να δοθεί εφόσον ζητηθεί.

 

Όσοι είστε πρόθυμοι να πάρετε μέρος κι αρχίσατε ήδη να ακονίζετε τα μολύβια σας, κάντε ένα κλικ στο RSVP για να δούμε πόσοι μαζευόμαστε.

 

 

Και το θέμα σας είναι οι

 

Φοβίες

 

Καλές τρομάρες να έχουμε!

 

 

Τα διηγήματα του διαγωνισμού, με σειρά συμμετοχής:

Εαυτοφοβία - Björne

Κατσαρίδες - giorgos lagonas

Δυο κομμάτια νύχτας - alkinem

Η παλιοπαρέα - MadnJim

Αρρώστια - mariosdimitriadis

Ο Κόκκινος Κήπος - Ballerond

Horror Feminae - Γιώργος77

Εκείνος που παραφυλά - Morfeas

Αργά τη νύχτα, όταν βασιλεύει το σκοτάδι - GeorgeDamtsios

Chiaroscuro - DinMacXanthi

Σκοτεινό Δωμάτιο - Natasha

Ζάχαρη και Αίμα - elgalla

Edited May 10, 2016 by Mesmer
Προσθήκη διηγημάτων διαγωνισμού

[Ιρμάντα 5,343]

I got Voodoo

I got Hoodoo

I got things I ain't even tried!

And I got friends on the Other Side....(He's got friends on the Other Side!)

[Mesmer 2,580]

Χμμ, σας βρίσκω λίγο διστακτικούς στο να αρχίσετε τα μαντέματα και δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο. 

 

Έτσι για να σας δώσω μια μικρή ώθηση, θα πω ότι το θέμα θα είναι πολύ ανοιχτό. Δηλαδή, τόσο ανοιχτό που μπορείτε να καταπιαστείτε σχεδόν με τα πάντα. Εκεί που θα σας δεσμεύσει λίγο είναι στο πώς θα χρησιμοποιήσετε... τα πάντα. Αρκετά για το θέμα.

 

 

Για τα διαδικαστικά τώρα, τα 3 σχόλια που πρέπει να έχετε κάνει για να πάρετε μέρος στο διαγωνισμό θα τα στείλετε σε μένα με PM, ως links.

 

Αυτά για την ώρα.

 

Για να δούμε, ποιοι ψήνονται να μας τρομάξουν...;

[Ιρμάντα 5,343]

Κάτι έχω σκεφτεί. Να δούμε αν θα βγει δεόντως τρομακτικό, και αν θα ταιριάζει με το θέμα....

[Ιρμάντα 5,343]

Μαντεψιές στην τύχη ε; Μου ήρθε μία: το υπόγειο/ κελάρι.

 

 

 

[MadnJim 2,334]

Μακάρι Ειρήνη να έπεσες μέσα (στην μαντεψιά εννοώ, όχι στο κελάρι ), γιατί θα ταιριάζει με μια ιδέα που με τριβελίζει για μια πόρτα.

[Ιρμάντα 5,343]

Να πω εδώ ότι έχει κάνει πολύ ωραία εισαγωγή ο Mesmer. Τρία κλειδιά, φάντασυ, σκιφι, του τρόμου το φτιαγμένο από κόκαλα....(αλήθεια τα άλλα δύο από τι να είναι; Κέρατο μονόκερου και εξωγήινο μέταλλο, ίσως;) και οι συγγραφείς, νιοι και γηραιότεροι, να ξεκινάνε χράτσα -χρούτσα τη δουλίτσα τους... (Αλήθεια, κι ο φίλος μας στην εικόνα κάπως έτσι δεν θα ήταν, κάποτε...;;;)

 

[Mesmer 2,580]

αλήθεια τα άλλα δύο από τι να είναι;

 

Να σου πω την αλήθεια, δεν το σκέφτηκα και πολύ αυτό. Πιο πολύ σκεφτόμουν τι θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν, πχ το sci-fi καμιά χωροχρονοπύλη.

 

 

Επίσης, όσο αφορά τη μαντεψιά, αν και «δεν κάνει» να αποκαλύπτω πολλά για το θέμα, το υπόγεια θα μπορούσε να συνδυαστεί αρκετά άνετα και πετυχημένα. Οπότε, Σπύρο, ξεκίνα το ζέσταμα.

[jjohn 3,477]

Το σκοτάδι;;;;

[elgalla 6,503]

Εγώ πάντως θυμάμαι ότι είχες υποσχεθεί να κλείσεις το τρίπτυχο: Αμνησία (FFL) και Πού Είμαι (ΕΦ) με το θέμα Θεραπεία. Κι επειδή είναι κάτι που μου αρέσει σαν θέμα, ελπίζω να κρατήσεις την υπόσχεσή σου

[MadnJim 2,334]

 

αλήθεια τα άλλα δύο από τι να είναι;

 

Να σου πω την αλήθεια, δεν το σκέφτηκα και πολύ αυτό. Πιο πολύ σκεφτόμουν τι θα μπορούσαν να ξεκλειδώσουν, πχ το sci-fi καμιά χωροχρονοπύλη.

 

 

Επίσης, όσο αφορά τη μαντεψιά, αν και «δεν κάνει» να αποκαλύπτω πολλά για το θέμα, το υπόγεια θα μπορούσε να συνδυαστεί αρκετά άνετα και πετυχημένα. Οπότε, Σπύρο, ξεκίνα το ζέσταμα.

 

 

Χαα, το 'χω, το 'χω!

[Ιρμάντα 5,343]

Ισως το θέμα είναι μουρλοί γιατροί που πειραματίζονται στο υπόγειο. Η μπορεί να είναι: ψυχασθένεια...

[Ballerond 2,974]

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ο διαγωνισμός που πάντα ήθελα να πάρω μέρος!! Τρεις μέρες έλειψα και ήταν αρκετές για να μου ετοιμάσετε την μεγαλύτερη έκπληξη ;)

Εϊμαι τόσο ενθουσιασμένος που θα έχουμε τέτοιο διαγωνισμό που δεν με απασχολεί το θέμα. Αν ήταν όμως να κάνουμε μία μαντεψιά, θα έλεγα τα εξής:

Μάτια

Σκιά

Μυστικά

[lizbeth_covenant 190]

Θα πω το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας το κείμενο.

 

Αίσθηση - Αισθήσεις.....

[Mesmer 2,580]

Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε. Αλλά, από εδώ και πέρα, σταματάω να μιλάω για το θέμα και θα αφήσω τα στοιχεία να κάνουν αυτή τη δουλειά.

 

Ορίστε λοιπόν το πρώτο σας στοιχείο:

 

 

 

 

 

 

Τώρα τα πράγματα πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει. Αν όχι, αύριο θα έχετε το δεύτερο στοιχείο.

[jjohn 3,477]

Ποδολαγνεία

----

Το θέμα είναι ο Ύπνος.

[MadnJim 2,334]

Το τέρας κάτω από το κρεβάτι!

[Ballerond 2,974]

Κρυψώνα
Κρυφό

[Ιρμάντα 5,343]

Μμμμμ; Ψυχάκι στο θάλαμο; Μετά την εγχείρηση;

[Cassandra Gotha 5,139]

Τζον, τα πόδια είναι παιδικά.

 

Η δική μου μαντεψιά: γράμματα, γραφή; (Με τα πόδια δεν τό 'πιασα, εγώ για το πρώτο ποστ μιλάω).

[jjohn 3,477]

Τζον, τα πόδια είναι παιδικά.

 

 

Ό,τι πρέπει για horror

 

Τι εννοείτε ότι δεν πάω καλά;

Edited April 16, 2016 by jjohn

[Ballerond 2,974]

Η αλήθεια είναι ότι όπου υπάρχει horror πάντα υπάρχουν δαιμονισμένα κοριτσάκια, αλλοπρόσαλλα αγοράκια που οδηγούν υπηρέτριες να αυτοκτονούν από ταράτσες με σχοινί στο λαιμό (όχι, όχι δεν μιλάω για το Omen) κτλ. κτλ.
Και ΠΑΝΤΑ μία κούκλα που μιλάει.
Πάντα όμως.

[WILLIAM 6,595]

Αρχέγονοι φόβοι, ποτέ δεν ξέρεις τι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι. ( είπε και για φανταστικό υπερφυσικό, δεν είπε; )

[dagoncult 398]

Μ' αρέσει ο τρόπος που σκέφτεστε. Αλλά, από εδώ και πέρα, σταματάω να μιλάω για το θέμα και θα αφήσω τα στοιχεία να κάνουν αυτή τη δουλειά.

 

Ορίστε λοιπόν το πρώτο σας στοιχείο:

 

 

 

Clue1.jpg

 

 

 

Τώρα τα πράγματα πρέπει να έχουν ξεκαθαρίσει. Αν όχι, αύριο θα έχετε το δεύτερο στοιχείο.

 

 

Το τέρας κάτω από το κρεβάτι!

 

 

Αρχέγονοι φόβοι, ποτέ δεν ξέρεις τι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι. ( είπε και για φανταστικό υπερφυσικό, δεν είπε; )

 

 

Πήγατε στην εύκολη λύση πουλάκια μου, ε; Κι αν κάτω από το κρεβάτι υπάρχει κάποιος κακομοίρης, χεσμένος από τον φόβο του; Τότε ποιος ξέρει τι υπάρχει πάνω από αυτά τα γόνατα. μπρρρρ....   :) :)

[WILLIAM 6,595]

Δεν έχεις άδικο! Αλλά πάλι πάνω από πεντάχρονο δεν είναι!

 

Ιρμάντα, ξέχασα να αναφέρω ότι πολύ μου άρεσε ο συγγραφέας στη σοφίτα.

Επίσης να πω ότι ο Mesmer με πέτυχε στην πρώτη περιγραφή αρκεί να αλλάξει την γραφομηχανη με λάπτοπ!