Jump to content

Τέρι Πράτσετ (Terry Pratchett)


OxAp0d0

Recommended Posts

Everything starts somewhere, although many physicists disagree.

 

The philosopher Didactylos has summed up an alternative hypothesis as "Things just happen. What the hell."

 

H σειρά Discworld ξεκίνησε κάπου στο ΄80, σαν παρωδία Sword & Sorcery. Μετά τα 2-3 πρώτα βιβλία κατέληξε να είναι παρωδία των πάντων.

 

Αν και ο Pratchett έχει γράψει πάαααρα πολλά βιβλία για τη σειρά (κάπου στα 25 νομίζω), δε γίνεται βαρετός ποτέ και κάθε βιβλίο είναι γραμμένο με εκπληκτική εξυπνάδα και προσφέρει άπειρο γέλιο.

An alternative [theory], favoured by those of a religious persuation, was that A'Tuin was crawling from the Birthplace to the Time of Mating ... When they arrived they would briefly and passionately mate, for the first and only time, and from that fiery union new turtles would be born to carry a new pattern of worlds. This was known as the Big Bang hypothesis.

 

-- Discworld origins

 

Ο κόσμος (Discworld) είναι ένας τεράστιος δίσκος. Ο δίσκος στηρίχεται στην πλάτη τεσσάρων ελεφάντων και η ελέφαντες στηρίζονται στο καβούκι της τεράστιας αστρικής χελώνας A'Tuin.

Great A'Tuin the star turtle, shell frosted with frozen methane, pitted with meteor craters, and scoured with asteroidal dust. Great A'Tuin, with eyes like ancient seas and a brain the size of a continent through which thoughts moved like little glittering glaciers. Great A'Tuin of the great slow sad flippers and star-polished carapace, labouring through the galactic night under the weight of the Disc. As large as worlds. As old as Time. As patient as a brick.

 

Actually, the philosophers have got it all wrong. Great A'Tuin is in fact having a great time.

 

Great A'Tuin is the only creature in the entire universe that knows exactly where it is going.

 

 

Ο Pratchett αντιπαθεί τις μεταφορές (metaphors) και φαίνεται από κάτι τέτοιους διαλόγους:

Guard: "What're you doing here? Who are you?"

Teatime: "Ah, I'm glad you asked. I'm your worst nightmare!"

Guard: "You mean ... the one with the giant cabbage and the sort of whirring knife thing?"

Teatime: "Sorry?"

Guard: "Then you're the one about where I'm falling only instead of the ground underneath it's all--"

Teatime: "No, in fact I'm--"

Guard: "Awww, not the one where there's all this kind of, you know, mud and then everything goes blue..."

 

Oι ήρωες είναι παρμένοι από τα κλισέ των RPG και των fantasy ιστοριών, αλλά τα κλισέ είναι τραβηγμένα τόσο στα άκρα που εκπλήσουν. Για παράδειγμα, στο πρώτο βιβλίο περιγράφει τον τρόπο που οι μάγοι κάνουν τα ξόρκια τους. Αν κάποιος έχει παίξει AD&D αναγνωρίζει τη μέθοδο αμέσως: Το spell αποθηκεύεται στον εγκέφαλο του μάγου σαν συμπιεσμένη μορφή ενέργειας, έτοιμο να εκδηλωθεί όποτε ο μάγος θελήσει. Ο Pratchett καταλήγει πως πολλές φορές τα ξόρκια που προσπαθούν να "μνημονεύσουν" οι μάγοι είναι άχρηστα, αφού μέχρι κάποιος να κάνει memorize το ξόρκι επίκλησης 20 νυμφομανών παρθένων, έχει γεράσει τόσο που δε ξέρει τι να τις κάνει...

 

Κάπου στο πρώτο βιβλίο γράφει πως όλοι οι μάγοι μπορούν να δουν τον Θάνατο. Πως ένα από τα αξιώματά τους είναι το γεγονός πως ο ίδιος ο Θάνατος έρχεται να πάρει την ψυχή τους όταν πεθάνουν. Τίποτα όμως δε με είχε προετοιμάσει για την πρώτη συνάντηση του Rincewind με τον θλιμμένο θεριστή.

Death: I WAS SURPRISED THAT YOU JOSTLED ME, RINCEWIND, FOR I HAVE AN APPOINTMENT WITH THEE THIS VERY NIGHT.

Rincewind: "Oh no, not--"

Death: OF COURSE, WHAT'S SO BLOODY VEXING ABOUT THE WHOLE BUSINESS IS THAT I WAS EXPECTING TO MEET THEE IN PSEPHOPOLOLIS.

Rincewind: "But that's five hundred miles away!"

Death: YOU DON'T HAVE TO TELL ME. THE WHOLE SYSTEM'S GOT SCREWED UP AGAIN, I CAN SEE THAT. LOOK, THERE'S NO CHANCE OF YOU--?

Rincewind: "Not a chance!"

Death: I COULD LEND YOU A VERY FAST HORSE.

Rincewind: "No!"

Είχα πέσει κάτω από τα γέλια!

 

 

Κάπου εμφανίζονται και gnomes, κάτι σαν στρουμφάκια:

Twoflower: "But there's some big mushrooms under it. Can you eat them?"

Rincewind: "No, no good to eat at all."

Twoflower: "Why? Are the gills the wrong shade of yellow?"

Rincewind: "No, not really..."

Twoflower: "I expect the stems haven't got the right kind of fluting, then."

Rincewind: "They look okay, actually."

Twoflower: "The cap, then, I expect the cap is the wrong colour."

Rincewind: "Not sure about that."

Twoflower: "Well, then, why can't you eat them?"

Rincewind: "It's the little doors and windows. It's a dead giveaway."

 

 

Για να μη μιλήσω για τη μάσκα του κόκκινου θανάτου:

Galder: "I said I hope it is a good party."

Death: AT THE MOMENT IT IS. I THINK IT MIGHT GO DOWNHILL VERY QUICKLY AT MIDNIGHT.

Galder: "Why?"

Death: THAT'S WHEN THEY THINK I'LL BE TAKING MY MASK OFF.

 

Η μεγαλύτερη πόλη του Discworld είναι η Ankh-Morpork, εμπνευσμένη λίγο από την Λάνκμαρ του Λάιμπερ. (Στο πρώτο βιβλίο εμφανίζονται και οι 2 κλέφτες του Λάιμπερ, Φαφρντ και Γκρέι Μάουζερ με αλλαγμένα ονόματα, σαν tribute.) H καλύτερη περιγραφή της πόλης είναι η παρακάτω:

No enemies had ever taken Ankh-Morpock. Well, technically they had, quite often; the city welcomed free-spending barbarian invaders, but somehow the puzzled raiders found, after a few days, that they didn't own their horses any more, and within a couple of months they were just another minority group with its own graffiti and food shops.

 

 

 

Και ένα τελευταίο, αφορά τους PCs...

Several of the huge stones were lying on their sides, and each was surrounded by another crowd of druids who were examining it carefully and arguing amongst themselves. Arcane phrases floated up to where Rincewind sat:

 

"It can't be software incompatability -- the Chantof the Trodden Spiral was designed for concentric rings, idiot..."

 

"I say fire it up again and try a simple moon ceremony..."

 

"...all right, all right, nothing's wrong with the stones, it's just that the universe has gone wrong, right?"

 

-- Debugging, Discworld style

 

Κάτι που έχω παρατηρήσει είναι πως σε όποιον αρέσει το είδος fantasy και πιάσει στα χέρια του ένα βιβλίο του Pratchett, κολάει σε βαθμό υστερίας. Σταματάει να μιλάει με ατάκες από Discworld μετά το 10 βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

Από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες είναι η Granny Weatherwax και η Nanny Ogg. Επίσης ο Death είναι απίστευτος σε κάθε βιβλίο που εμφανίζεται. Δεν τα έχω διαβάσει όλα απλώς μερικά.

Link to comment
Share on other sites

Ήθελα να ξεκινήσω ένα σχετικό τόπικ αλλά με πρόλαβες! Ο Πράτσετ είναι απλά εκπληκτικός! Στην αρχή ήταν φανερά επηρεασμένος από το στυλ του Douglas Adams αλλά στην συνέχεια απέκτησε τη δικιά του φωνή και "γράφει" με κάθε του βιβλίο. Το μεγαλύτερο προσόν του είναι ότι είναι αστείος χωρίς να σου βάζει το πιστόλι στον κρόταφο και να σου λέει "εδώ γελάνε". Επίσης οι ιστορίες του έχουν σεναριακό υπόβαθρο και δεν αποτελούν απλά δικαιολογία για την σάτιρα.

Link to comment
Share on other sites

Επίσης οι ιστορίες του έχουν σεναριακό υπόβαθρο και δεν αποτελούν απλά δικαιολογία για την σάτιρα.

 

Πολύ ωραία παρατήρηση αυτή Tauntaun! Kαι χιούμορ/σάτιρα και καλή ιστορία σπάνια συνδυάζονται επιτυχώς!

 

Και μένα οι 3 μάγισσες είναι οι χαρακτήρες που μ'αρέσουν περισσότερο. Ειδικά η Granny Weatherwax!! :sorcerer:

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Το μεγαλύτερο ατού του Pratchet, είναι ο θάνατος. Ένας τύπος Που πιστεύει ότι υπάρχει μόνο αυτός, και καμία διακιωσύνη, και πιστεύει ότι οι γάτες είναι εντάξει... Επίσης για να μην χαλάσει το σύστημα, δίνει έναν αναπτήρα σε έναν κατακαημένο πανδοχαία για να πυρπολήσει το πανδοχείο του.... :bangin:

Link to comment
Share on other sites

Καλά, οι ατάκες (γνωμικά με τα μανιταρόσπιτά τους, «Η Μάσκα του Κόκκινου Θανάτου...») δίνουν ρέστα! Σσέλιω!!

Link to comment
Share on other sites

Καταπληκτικός ο Pratchet. Σε αντίθεση με τον Adams ο οποίος είναι χαοτικός στην ανάπτυξή του ( και δυστηχώς στην συγγραφική του πορεία χάνει την αίγλη του "αστείου"¨και γινετε κουραστικός ) , ο Pratchet καταφέρνει να προσεγγίσει το χιούμορ απο μια καθαρά λογική σκοπία και + το γεγονός οτι οπως είπατε , έχουν υπόβαθρο οι ιστορίες του ( οι οποίες είναι απο "καλές" έως " πολύ καλές " ) του δώσανε μια καταπληκτική πορεία , με πολύ καλο υλικό.

 

Αγαπημένος μου χαρακτήρας ο Rincewind. Τον έχω λατρέψει, μέχρι και η μοίρα τον περιφρονεί πολλές φορές.

Link to comment
Share on other sites

Μόνο για τον Rincewind και την Granny λέτε! Μόνο εγώ αγαπάω τη Night Watch δηλαδή? Σε όλα τα βιβλία υπάρχει και αστυνομική δράση, άσε που εμφανίζεται και ο Lord Vetinari, που μαζί με το Death είναι από τους πιο ωραίους τύπους του Δίσκου.

Και το καινούριο βιβλίο που θα κυκλοφορήσει το Νοέμβριο (βλέπε σε hardback) το "Thud" θα είναι με τη Φρουρά της Ανκ Μορπόρκ. Εγώ πάντως ανυπομονώ

Link to comment
Share on other sites

Και σε μένα αρέσει η Night Watch, άλλωστε θεωρώ το Guards! Guards! ως το καλύτερό του μέχρι εκεί που έχω διαβάσει (είμαι έτοιμος να αρχίσω τα Lords and Ladies και Men at arms).

Link to comment
Share on other sites

Μ'άρεσε πολύ επίσης και εκείνος ο θεός, πως τον λέγανε, στο Small Gods. Αναρωτιέμαι να θα εμφανιστεί ποτέ ξανά.

Link to comment
Share on other sites

ΟΜ! Το Small Gods είναι αξιοπρόσεχτο επίσης γιατί ένα μεγάλο του μέρος διαδραματίζεται στην Ephebe που είναι το αντίστοιχο του Discworld για την αρχαία Ελλάδα.

 

'How do I find a philosopher?' he said.

'Around here? Throw a brick, I should think.'

Link to comment
Share on other sites

Όντως η Ephebe είναι το αντίστοιχο της Αρχαίας Ελλάδας. Αναρωτιέμαι η Llamedos ποιο αντίστοιχο να έχει. Εξ άλλου το όνομα Llamedos είναι pun (ανάποδα διαβάζεται sod 'em all). :p

Link to comment
Share on other sites

Τα λάτρεψα όλα, αλλά αυτό που ξεχωρίζει για μένα είναι το Monstrous Regiment. Το βρήκα τυχαία στο σταθμό του τραίνου στο Λονδίνο σ'ένα απ'αυτά τα κλασικά βιβλιομάγαζα που συναντάς στους σταθμούς. Δεν ξέρω καν ποιο νούμερο είναι στη σειρά. Στρατιωτικό και απλά πρωτότυπο. Πάντως ο άνθρωπος μ'έχει καταστρέψει. Διαβάζω τα βιλία του και γελάω μόνη μου, με κοιτάει ο κόσμος και κουνάνε τα κεφάλια τους :dazzled:

Edited by Eroviana
Link to comment
Share on other sites

Εroviana, αυτό το παθαίνω και γω με τον Pratchett. Αλλά περισσότερο με τα βιβλία με τις τρεις Μάγισσες. Και μιλώντας για τη Granny, έχει ακούσει κανείς ποτέ θα βγεί το βιβλίο που θα συνεχίσει την ιστορία της από κει που σταμάτησε στο Carpe Jugulum?

Link to comment
Share on other sites

Και μιλώντας για τη Granny, έχει ακούσει κανείς ποτέ θα βγεί το βιβλίο που θα συνεχίσει την ιστορία της από κει που σταμάτησε στο Carpe Jugulum?

Carpe Jugulum? Αυτό δε σημαίνει «άδραξε το λαρύγγι» ή κάτι τέτοιο; :rofl2:

Link to comment
Share on other sites

Dain, η Granny εμφανίζεται σε ένα βιβλιο που είναι έξω από την επίσημη σειρά, λέγεται "A Hat Full of Sky" ή κάπως έτσι, και απευθύνεται σε μικρούς αναγνώστες (κάτω του 1,50m ας πούμε). Αυτό θα έχει και συνέχεια.

Η επίσημη σειρά μετράει 29 βιβλία, μέχρι στιγμής, αν και το Monstous Regiment το έχω δει μόνο σε σκληρόδετο εδώ στην Ελλάδα, ενώ το Going Postal δεν το έχω δει καθόλου! Κανείς δεν σκέφτεται τις αναγνωστικές μας ανάγκες, μου φαίνεται.

Link to comment
Share on other sites

A, είχα ακούσει γι'αυτό το βιβλίο. Thanks, Pixie. Και με την ευκαιρία καλώς ήρθες στο φόρουμ. :)

 

Πράγματι Rasp, μια που το βιβλίο αυτό σχετίζεται με vampires o Pratchett άλλαξε το γνωστό carpe diem (άδραξε τη μέρα), με το Carpe Jugulum (άδραξε το λαρύγγι). :p

 

Aλλά αναρωτιέμαι πότε θα συνεχίσει τις ιστορίες με τη Granny μια που το τέλος του Carpe Jugulum μας άφησε σε κάτι σαν cliffhanger.

Link to comment
Share on other sites

Καλώ σας βρήκα!

Πότε θα βγει? Sodomy non sapiens (I' buggered if I know), που λέει και κάπου στο Mort.

Link to comment
Share on other sites

Αρπάζω την ευκαιρία για να προσθέσω ότι εκτός από την κανονική σειρά ο Pratchett έχει γράψει και 3 μέχρι τώρα Discworld novels για παιδιά, τα The Amazing Maurice and his Educated Rodents, The wee free men και το προαναφερθέν A hat full of sky. Επίσης υπάρχουν και 2 διηγήματα του τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα στο Internet, τα Theatre of cruelty και Death and what comes next. Υπάρχει και ελληνική μετάφραση αλλά δεν θα τη συνιστούσα εκτός κι αν θέλετε να διαβάσετε για τον Ταξίαρχο Κότσια και τον Δόκιμο Καρότο... :rolleyes:

 

Α επίσης υπάρχουν άλλες 2 short stories, τα Troll bridge και The sea and little fishes που δημοσιεύθηκαν σε ανθολογίες και δεν είναι "ελεύθερα" αλλά με λίγο ψάξιμο στο ίντερνετ μπορεί κάποιος να τις βρει... ;)

Edited by Tauntaun13
Link to comment
Share on other sites

Και με ποιούς θα είναι το Thud? Με γνωστούς χαρακτήρες ή με καινούργιους?

 

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω όσους έχετε διαβάσει όλα τα βιβλία με τις μάγισσες. Ποιο θεωρείτε καλύτερο? Από κάθε άποψη? :)

Link to comment
Share on other sites

Θα είναι με τη Night Watch. Σε αυτό ο Vimes θα πρέπει να κάνει την πιο μεγάλη υποχώρηση, να προσλάβει ένα βρυκόλακα!

Link to comment
Share on other sites

Έχει διαβάσει κανείς το Night Watch; Είναι το πιο σκοτεινό βιβλίο της σειράς. Το χιούμορ, όπου υπάρχει, τονίζει ακόμα περισσότερο το αίσθημα τρόμου και αγωνίας. Καμία σχέση με τα υπόλοιπα, αλλά αριστούργημα.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Έχετε διαβάσει έστω κάποια από τα μέρη του discworld; Πώς σας φάνηκε;

Η Sadorinius έλεγε αλλού ότι το διαβάζει αυτό τον καιρό και μου έδωσε αφορμή να ανοίξω το τόπικ

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..