Ιστορικά Μυθιστορήματα

[BladeRunner 5,191]

Ζαν-Κριστόφ Ριφέν - Το κόκκινο περιλαίμιο (Le Collier rouge, 2014)

Πότε κυκλοφόρησε στα ελληνικά, πότε το αγόρασα, πότε το διάβασα, ούτε που κατάλαβα. Έτυχε να το ξεκινήσω βράδυ και έτσι το πήγα σερί, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, χωρίς ούτε μια διακοπή. Το άφησα κάτω μόλις διάβασα και την τελευταία λέξη. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι από αυτά με το μικρό μέγεθος, που όμως έχουν να πουν τόσα πολλά και που καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάθε είδους εικόνες και συναισθήματα. Τα σκηνικά της ιστορίας είναι απλά και οι χαρακτήρες ουσιαστικά μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, συμπεριλαμβανομένου και του σκύλου, που παίζει σημαντικό ρόλο στο όλο δράμα. Επίσης ο συγγραφέας δημιουργεί και ένα μυστήριο γύρω από το "έγκλημα" που έκανε ο νεαρός φυλακισμένος της ιστορίας, έτσι μέχρι ενός σημείου καταφέρνει να φτιάξει και μια κάποια αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Η γραφή είναι πολύ ωραία, καθαρή και στρωτή, σίγουρα βοηθάει στη γρήγορη και ξεκούραστη ανάγνωση του βιβλίου. Γενικά είναι ένα πολύ καλό ιστορικό μυθιστόρημα για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο μεταξύ άλλων μιλάει για την πίστη και την αφοσίωση.

8/10

[Βασίλης 38]

Χα, τι φοράει ο σκύλος¨στο κολάρο, το ¨Eiserner Kreuz;¨ δλδ τον ¨σιδηρούν σταυρό; Η μήπως καμία σχέση;

[BladeRunner 5,191]

46 minutes ago, Βασίλης said:

Χα, τι φοράει ο σκύλος¨στο κολάρο, το ¨Eiserner Kreuz;¨ δλδ τον ¨σιδηρούν σταυρό; Η μήπως καμία σχέση;

Μπα, καμία σχέση. Είναι ο Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλαδή ο Croix de Guerre.

[BladeRunner 5,191]

Βίκτορ Νεκράσοφ - Στα χαρακώματα του Στάλινγκραντ (Front-Line Stalingrand, 1946)

Πριν από εννιά και πλέον χρόνια έτυχε να βρω τούτο το βιβλίο σε ένα από τα γνωστά μου βιβλιοσαφάρι στα παλαιοβιβλιοπωλεία της Αθήνας, μια επιλογή που ουσιαστικά βασίστηκε στον ιντριγκαδόρικο τίτλο και το κόκκινο χρώμα του εξωφύλλου. Ε, λοιπόν, αυτές τις μέρες κάτι με έπιασε με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήθελα να διαβάσω ένα πολεμικό μυθιστόρημα που να βασίζεται στις εμπειρίες του συγγραφέα του. Και ήθελα να είναι από την πλευρά των Σοβιετικών αυτή τη φορά, έτσι, για αλλαγή.

Λοιπόν, πρόκειται για ένα πραγματικά πολύ καλογραμμένο και αφόρητα ρεαλιστικό πολεμικό χρονικό, που παρουσιάζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια το χάος και την παράνοια που επικρατούσαν στα πεδία μάχης του Στάλινγκραντ, καθώς επίσης τις σκέψεις και τα συναισθήματα των απλών φαντάρων και των κατώτερων αξιωματικών που καθημερινά έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα. Η γραφή είναι απλή, άμεση, με γλαφυρές περιγραφές και πραγματικά ολοζώντανους διαλόγους, με το σαρκαστικό χιούμορ να κάνει αρκετά έντονη την παρουσία του σε διάφορα σημεία του βιβλίου.

Επίσης, στα θετικά βάζω και το γεγονός ότι ο Νεκράσοφ δεν ασχολείται με την πολιτική, δεν εκθειάζει τα Σοβιετικά/Κομμουνιστικά ιδεώδη, απλώς καταγράφει αυτά που είδαν και έζησαν χιλιάδες Σοβιετικοί στρατιώτες στα πεδία μάχης τους Στάλινγκραντ, ενώ επίσης έγραψε το βιβλίο αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, όταν τα γεγονότα ήταν ακόμα φρέσκα στη μνήμη του. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που προτείνω στους λάτρεις του είδους.

9/10

[Βασίλης 38]

Πριν λίγο καιρό είχα παραγγείλει δύο βιβλία από την Γερμανία που αναφέρονταν και τα δύο στην '' Μάχη της Κρήτης και κατόπιν στην περίφημη μάχη στο Μόντε Καζίνο στην Ιταλία'' από την σκοπιά Γερμανών συγγραφέων.

Το ένα είναι το '' Sie fielen vom Himmel του Heinz Konsalik ''. Ο τίτλος σε ελεύθερη μετάφραση είναι '' "Έπεσαν από τον ουρανό.'' Είναι ένα μυθιστόρημα για μια από τις μεγαλύτερες υλικές μάχες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου - για τη μάχη της Κρήτης και για το Monte Cassino. Σπάνια ένα μυθιστόρημα προκάλεσε τέτοιες αντιφατικές απόψεις όπως το έργο του Heinz G. Konsalik, το οποίο αποτέλεσε το επίκεντρο επαναλαμβανόμενων συζητήσεων. Ήταν ταυτόχρονα ενθουσιωδώς αποδεκτό και εχθρικό, απαγορεύτηκε και απελευθερώθηκε ξανά. Πέτυχε αυτό που ο συγγραφέας θέλησε, δηλαδή να ξυπνήσει από ένα λήθαργο, να πάρει θέση στο πιο πρωτόγονο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα: να ζήσει και να του επιτραπεί να ζήσει ».

 

Το άλλο είναι το '' Vom Himmel zur Hölle '' του Willi Berthold, σε ελεύθερη μετάφραση '' Από τον ουρανό στην κόλαση .''

Πρωταγωνιστές και στα δυο βιβλία είναι οι επίλεκτες μονάδες αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ και η πρώτη στην παγκόσμια ιστορία κατάληψη νήσου εκ του αέρος. Οι απώλειες βέβαια ήταν καταστρεπτικές για τους Γερμανούς με πάνω από 1800 πεσόντες αλεξιπτωτιστές στη Κρήτη, σε σημείο που ο επικεφαλής της επιχείρησης να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Στο Μόντε Καζίνο αποδεκατίστηκαν τελείως υπερασπιζόμενοι ένα σημείο κλειδί.

Τα υπολλείματα του Μόντε Καζίνο μετά τους βομβαρδισμούς των συμμάχων.

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές καθώς υπερασπίζονται το Μοντε καζίνο

Και οι δυο συγγραφείς καυτηριάζουν τον πόλεμο και αναφέρονται με πολύ γλαφυρό και μερικές φορές πολύ ωμό θα έλεγα τρόπο στα δεινά του πολέμου.

Έργα καθαρά αντιπολεμικά, παρουσιάζουν από την μια την καθημερινότητα των φαντάρων μέσα στη λαίλαπα του πολέμου , και από την άλλη την αποτρόπαια ανάλωση ανθρωπίνου δυναμικού και από τις δύο πλευρές.

Τα βιβλία είναι βέβαια μυθιστορήματα, που βασίζονται όμως σε πραγματικά γεγονότα σε ότι αφορά την ιστορία. Οι συγγραφείς, πήραν μέρος και οι δυο στον Β Π Π και έζησαν και οι δυο τις καταστάσεις τις οποίες και περιγράφουν πολύ γλαφυρά

Η γραφή και στους δυο είναι απλή και στρωτή με αυτή του Κονσάλικ λίγο πιό μελοδραματική και όπως πάντα σ' αυτόν, υπάρχει βέβαια και ο παράγοντας ''έρωτας''.

Δεν μου είναι γνωστό αν μεταφράστικαν στα ελληνικά, αλλά αν ναι, τα προτείνω.

[Steel Guardian 346]

Diane Setterfield - Bellman & Black/Ένα Μαύρο Κοράκι (Εκδόσεις Bell)
Πέραν του ότι διαδραματίζεται στην βικτωριανή εποχή, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι όντως ιστορικό μυθιστόρημα (αλλά δεν ήξερα που αλλού να το κατατάξω), μιας και είναι πολύ "κολλημένο" στον βασικό χαρακτήρα και το που είναι τοποθετημένο (τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο) ελάχιστη σημασία έχει. Επίσης υπάρχουν και κάτι ελάχιστες υπόνοιες υπερφυσικού, αλλά είναι πραγματικά πολύ λίγες και δευτερεύουσας σημασίας.
Ουσιαστικά σε όλο το βιβλίο παρακολουθούμε τη ζωή ενός επιχειρηματία από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και το απόγειο της καριέρας του. Το πρώτο μισό το βρήκα πολύ δυνατό, αλλά το δεύτερο όσο πήγαινε και ξεφούσκωνε περισσότερο κατά τη γνώμη μου. Αν και δεν θα το έλεγα κακό συνολικά, δεν νομίζω ότι μου πρόσφερε κάτι. Μάλλον αδιάφορο θα το χαρακτήριζα γενικά.