Ιστορικά Μυθιστορήματα

[BladeRunner]

Ζαν-Κριστόφ Ριφέν - Το κόκκινο περιλαίμιο (Le Collier rouge, 2014)

Πότε κυκλοφόρησε στα ελληνικά, πότε το αγόρασα, πότε το διάβασα, ούτε που κατάλαβα. Έτυχε να το ξεκινήσω βράδυ και έτσι το πήγα σερί, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, χωρίς ούτε μια διακοπή. Το άφησα κάτω μόλις διάβασα και την τελευταία λέξη. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι από αυτά με το μικρό μέγεθος, που όμως έχουν να πουν τόσα πολλά και που καταφέρνουν να δημιουργήσουν κάθε είδους εικόνες και συναισθήματα. Τα σκηνικά της ιστορίας είναι απλά και οι χαρακτήρες ουσιαστικά μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού, συμπεριλαμβανομένου και του σκύλου, που παίζει σημαντικό ρόλο στο όλο δράμα. Επίσης ο συγγραφέας δημιουργεί και ένα μυστήριο γύρω από το "έγκλημα" που έκανε ο νεαρός φυλακισμένος της ιστορίας, έτσι μέχρι ενός σημείου καταφέρνει να φτιάξει και μια κάποια αγωνιώδη ατμόσφαιρα. Η γραφή είναι πολύ ωραία, καθαρή και στρωτή, σίγουρα βοηθάει στη γρήγορη και ξεκούραστη ανάγνωση του βιβλίου. Γενικά είναι ένα πολύ καλό ιστορικό μυθιστόρημα για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το οποίο μεταξύ άλλων μιλάει για την πίστη και την αφοσίωση.

8/10

[Βασίλης]

Χα, τι φοράει ο σκύλος¨στο κολάρο, το ¨Eiserner Kreuz;¨ δλδ τον ¨σιδηρούν σταυρό; Η μήπως καμία σχέση;

[BladeRunner]

46 minutes ago, Βασίλης said:

Χα, τι φοράει ο σκύλος¨στο κολάρο, το ¨Eiserner Kreuz;¨ δλδ τον ¨σιδηρούν σταυρό; Η μήπως καμία σχέση;

Μπα, καμία σχέση. Είναι ο Γαλλικός Πολεμικός Σταυρός κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλαδή ο Croix de Guerre.

[BladeRunner]

Βίκτορ Νεκράσοφ - Στα χαρακώματα του Στάλινγκραντ (Front-Line Stalingrand, 1946)

Πριν από εννιά και πλέον χρόνια έτυχε να βρω τούτο το βιβλίο σε ένα από τα γνωστά μου βιβλιοσαφάρι στα παλαιοβιβλιοπωλεία της Αθήνας, μια επιλογή που ουσιαστικά βασίστηκε στον ιντριγκαδόρικο τίτλο και το κόκκινο χρώμα του εξωφύλλου. Ε, λοιπόν, αυτές τις μέρες κάτι με έπιασε με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, και ήθελα να διαβάσω ένα πολεμικό μυθιστόρημα που να βασίζεται στις εμπειρίες του συγγραφέα του. Και ήθελα να είναι από την πλευρά των Σοβιετικών αυτή τη φορά, έτσι, για αλλαγή.

Λοιπόν, πρόκειται για ένα πραγματικά πολύ καλογραμμένο και αφόρητα ρεαλιστικό πολεμικό χρονικό, που παρουσιάζει με αφοπλιστική ειλικρίνεια το χάος και την παράνοια που επικρατούσαν στα πεδία μάχης του Στάλινγκραντ, καθώς επίσης τις σκέψεις και τα συναισθήματα των απλών φαντάρων και των κατώτερων αξιωματικών που καθημερινά έπαιζαν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα. Η γραφή είναι απλή, άμεση, με γλαφυρές περιγραφές και πραγματικά ολοζώντανους διαλόγους, με το σαρκαστικό χιούμορ να κάνει αρκετά έντονη την παρουσία του σε διάφορα σημεία του βιβλίου.

Επίσης, στα θετικά βάζω και το γεγονός ότι ο Νεκράσοφ δεν ασχολείται με την πολιτική, δεν εκθειάζει τα Σοβιετικά/Κομμουνιστικά ιδεώδη, απλώς καταγράφει αυτά που είδαν και έζησαν χιλιάδες Σοβιετικοί στρατιώτες στα πεδία μάχης τους Στάλινγκραντ, ενώ επίσης έγραψε το βιβλίο αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, όταν τα γεγονότα ήταν ακόμα φρέσκα στη μνήμη του. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που προτείνω στους λάτρεις του είδους.

9/10

[Βασίλης]

Πριν λίγο καιρό είχα παραγγείλει δύο βιβλία από την Γερμανία που αναφέρονταν και τα δύο στην '' Μάχη της Κρήτης και κατόπιν στην περίφημη μάχη στο Μόντε Καζίνο στην Ιταλία'' από την σκοπιά Γερμανών συγγραφέων.

Το ένα είναι το '' Sie fielen vom Himmel του Heinz Konsalik ''. Ο τίτλος σε ελεύθερη μετάφραση είναι '' "Έπεσαν από τον ουρανό.'' Είναι ένα μυθιστόρημα για μια από τις μεγαλύτερες υλικές μάχες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου - για τη μάχη της Κρήτης και για το Monte Cassino. Σπάνια ένα μυθιστόρημα προκάλεσε τέτοιες αντιφατικές απόψεις όπως το έργο του Heinz G. Konsalik, το οποίο αποτέλεσε το επίκεντρο επαναλαμβανόμενων συζητήσεων. Ήταν ταυτόχρονα ενθουσιωδώς αποδεκτό και εχθρικό, απαγορεύτηκε και απελευθερώθηκε ξανά. Πέτυχε αυτό που ο συγγραφέας θέλησε, δηλαδή να ξυπνήσει από ένα λήθαργο, να πάρει θέση στο πιο πρωτόγονο βασικό ανθρώπινο δικαίωμα: να ζήσει και να του επιτραπεί να ζήσει ».

 

Το άλλο είναι το '' Vom Himmel zur Hölle '' του Willi Berthold, σε ελεύθερη μετάφραση '' Από τον ουρανό στην κόλαση .''

Πρωταγωνιστές και στα δυο βιβλία είναι οι επίλεκτες μονάδες αλεξιπτωτιστών του Χίτλερ και η πρώτη στην παγκόσμια ιστορία κατάληψη νήσου εκ του αέρος. Οι απώλειες βέβαια ήταν καταστρεπτικές για τους Γερμανούς με πάνω από 1800 πεσόντες αλεξιπτωτιστές στη Κρήτη, σε σημείο που ο επικεφαλής της επιχείρησης να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας. Στο Μόντε Καζίνο αποδεκατίστηκαν τελείως υπερασπιζόμενοι ένα σημείο κλειδί.

Τα υπολλείματα του Μόντε Καζίνο μετά τους βομβαρδισμούς των συμμάχων.

Γερμανοί αλεξιπτωτιστές καθώς υπερασπίζονται το Μοντε καζίνο

Και οι δυο συγγραφείς καυτηριάζουν τον πόλεμο και αναφέρονται με πολύ γλαφυρό και μερικές φορές πολύ ωμό θα έλεγα τρόπο στα δεινά του πολέμου.

Έργα καθαρά αντιπολεμικά, παρουσιάζουν από την μια την καθημερινότητα των φαντάρων μέσα στη λαίλαπα του πολέμου , και από την άλλη την αποτρόπαια ανάλωση ανθρωπίνου δυναμικού και από τις δύο πλευρές.

Τα βιβλία είναι βέβαια μυθιστορήματα, που βασίζονται όμως σε πραγματικά γεγονότα σε ότι αφορά την ιστορία. Οι συγγραφείς, πήραν μέρος και οι δυο στον Β Π Π και έζησαν και οι δυο τις καταστάσεις τις οποίες και περιγράφουν πολύ γλαφυρά

Η γραφή και στους δυο είναι απλή και στρωτή με αυτή του Κονσάλικ λίγο πιό μελοδραματική και όπως πάντα σ' αυτόν, υπάρχει βέβαια και ο παράγοντας ''έρωτας''.

Δεν μου είναι γνωστό αν μεταφράστικαν στα ελληνικά, αλλά αν ναι, τα προτείνω.

[Steel Guardian]

Diane Setterfield - Bellman & Black/Ένα Μαύρο Κοράκι (Εκδόσεις Bell)
Πέραν του ότι διαδραματίζεται στην βικτωριανή εποχή, δεν είμαι σίγουρος ότι είναι όντως ιστορικό μυθιστόρημα (αλλά δεν ήξερα που αλλού να το κατατάξω), μιας και είναι πολύ "κολλημένο" στον βασικό χαρακτήρα και το που είναι τοποθετημένο (τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο) ελάχιστη σημασία έχει. Επίσης υπάρχουν και κάτι ελάχιστες υπόνοιες υπερφυσικού, αλλά είναι πραγματικά πολύ λίγες και δευτερεύουσας σημασίας.
Ουσιαστικά σε όλο το βιβλίο παρακολουθούμε τη ζωή ενός επιχειρηματία από τα παιδικά του χρόνια μέχρι και το απόγειο της καριέρας του. Το πρώτο μισό το βρήκα πολύ δυνατό, αλλά το δεύτερο όσο πήγαινε και ξεφούσκωνε περισσότερο κατά τη γνώμη μου. Αν και δεν θα το έλεγα κακό συνολικά, δεν νομίζω ότι μου πρόσφερε κάτι. Μάλλον αδιάφορο θα το χαρακτήριζα γενικά.
 

[Steel Guardian]

  

Anna Moï - Riz Noir/Μαύρο Ρύζι (Εκδόσεις Gema)
Είναι ένα μικρό μυθιστόρημα που, κυρίως, ασχολείται με τις εμπειρίες μιας έφηβης κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Η γραφή, η δομή και εξέλιξη του βιβλίου είναι λίγο-πολύ συνειρμικά. Αυτό έχεις ως αποτέλεσμα να φαντάζει ως ένα βιβλίο χωρίς υπόθεση, παρά το γεγονός ότι συμβαίνουν πολλά και διάφορα μέσα στο βιβλίο.
Παρά το γεγονός αυτό είναι ένα βιβλίο που διάβασα αρκετά ευχάριστα και δεν θα διστάζω να το προτείνω σε κάποιον που ενδιαφέρεται να το διαβάσει.

Edited July 1, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[Steel Guardian]

   

David Diop - Frère d'âme/At Night All Bloods Are Black/Τη Νύχτα, Όλα τα Αίματα Είναι Μάυρα (Εκδόσεις Πόλις)
Ένα μικρό σε μέγεθος, αλλά μεγάλο σε ένταση, δυνατές εικόνες και συναισθήματα βιβλίο, γύρω από τις εμπειρίες ενός νεαρού Σενεγαλέζου στρατιώτη κατά τον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση στον αναγνώστη είναι σίγουρα η γραφή του βιβλίου. Είναι πολύ έντονα στυλιζαρισμένη, χειμαρρώδης, λυρική, συνδυάζει όμορφες περιγραφές και ωμότητες, ενώ χρησιμοποιεί πάρα πολύ διάφορες επαναλήψεις, με τρόπο που μου θύμισε λίγο τα ομηρικά έπη (αν και κατά τα άλλα σχεδόν καμία σχέση). Διαβάζεται όμως εύκολα και κυλάει αβίαστα.
Επίσης είναι ένα βιβλίο που καταφέρνει τρομερά καλά να μεταφέρει τα συναισθήματα του βασικού χαρακτήρα στον αναγνώστη.
Το μόνο αρνητικό στοιχείο που νομίζω ότι αξίζει να αναφερθεί είναι ότι, παρά το μικρό του μέγεθος, σε μερικά σημεία ένιωσα ότι πλατειάζει και επαναλαμβάνεται. Όμως δεν ήταν κάτι τρομερά συχνό. Απλά συνέβαινε αρκετά, ώστε να το παρατηρήσω.

Edited July 12, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Ολίβια Μάνινγκ - Βαλκανική Τριλογία

Ήθελα να ξεκινήσω τη χρονιά με ένα πραγματικά μεγάλο βιβλίο, δεν πρόλαβα να αγοράσω το φρέσκο-φρέσκο "Ιστορίες από την Κολυμά" και έτσι αποφάσισα να διαβάσω τη συγκεκριμένη τριλογία της Ολίβια Μάνινγκ, που τόσους μήνες με περίμενε με υπομονή. Λοιπόν, αν μη τι άλλο είναι ένα βιβλίο που απόλαυσα. Σίγουρα είναι μεγάλο σε μέγεθος (ουσιαστικά μιλάμε για τρία βιβλία σε ένα, οπότε αυτό είναι λογικό), κινείται με αργούς ρυθμούς, υπάρχει κάμποση πολυλογία και κύριο μέλημα της Μάνινγκ δεν ήταν η πλοκή αυτή καθαυτή, αλλά οι χαρακτήρες, το περιβάλλον στο οποίο κινούνταν, καθώς και η όλη ατμόσφαιρα της εποχής, οπότε πολλοί μπορεί να ξινίσουν με όλα αυτά και εντέλει να βαρεθούν. Εγώ, πάλι, καθόλου δεν βαρέθηκα, απόλαυσα στον μέγιστο βαθμό τα σκηνικά και την όλη ατμόσφαιρα, ενώ λίγο έως πολύ δέθηκα με τους χαρακτήρες (αχ, καημένε Γιάκι!), τους οποίους η συγγραφέας κατά τη γνώμη μου σκιαγράφησε με αριστοτεχνικό τρόπο. Η γραφή της Μάνινγκ είναι ωραία, μάλλον όχι τόσο έντονη ή καθηλωτική, αλλά κάπως πιο ήρεμη, ίσως υπνωτιστική και οπωσδήποτε ευκολοδιάβαστη, σίγουρα καταφέρνει με τις περιγραφές της να μεταφέρει τους αναγνώστες αρχικά στη Ρουμανία και στη συνέχεια στην Ελλάδα, με όλα αυτά που συμβαίνουν και περιγράφονται να βασίζονται εν πολλοίς σε σκηνικά και περιστατικά που έζησε η ίδια η Μάνινγκ, οπότε γι' αυτό διέκρινα και έναν έντονο ρεαλισμό στην όλη ιστορία. Ναι, δεν είναι για όλα τα γούστα, ούτε για όλες τις ορέξεις, εγώ όμως δηλώνω ιδιαίτερα ικανοποιημένος και χορτασμένος, ενώ ανυπομονώ να αγοράσω και να διαβάσω και την Τριλογία του Λεβάντε, για να δω τι άλλο περιμένει τους δυο πρωταγωνιστές μας.

9.5/10

[BladeRunner]

Μάλκολμ Μπόσε - Οι πολέμαρχοι (The Warlord, 1983)

Μιας και φέτος αποφάσισα να διαβάσω πολλά τούβλα, ανάμεσα στα οποία και κλασικά μυθιστορήματα αλλά και περιπέτειες σε εξωτικά μέρη, είπα να πιάσω και αυτό, που το καημένο με περίμενε για καιρό σε κάτι ντάνες που έχω με δεκάδες βιβλία τσέπης. Λοιπόν, πρόκειται για ένα απολαυστικό και χορταστικό ιστορικό/πολεμικό/κοινωνικό δράμα, η ιστορία του οποίου διαδραματίζεται στην χαοτική Κίνα του 1927, στις αρχές δηλαδή του Κινεζικού εμφυλίου πολέμου. Τρεις βασικοί πρωταγωνιστές είναι ένας Κινέζος πολέμαρχος, ένας νεαρός Αμερικανός ιεραπόστολος που θέλει να ζήσει μια μεγάλη περιπέτεια και μια Ρωσίδα πόρνη, που διέφυγε πριν από χρόνια από την πατρίδα της όντας Λευκή. Φυσικά υπάρχουν και δεκάδες άλλοι χαρακτήρες, λιγότερο ή περισσότερο ενδιαφέροντες, αλλά αυτοί οι τρεις είναι οι βασικοί. Βέβαια, η μεγαλύτερη πρωταγωνίστρια του βιβλίου, είναι η ίδια η Κίνα, με τα απίστευτα τοπία, την χαώδη έκτασή της, την ακόμα πιο χαώδη πολιτική κατάστασή της, με τις συνωμοσίες, τις διαμάχες, τους πολέμαρχους, τις συμμορίες, τους ληστές των μεγάλων επαρχιών, τους κούληδες και τους χωρικούς, τους Εθνικιστές και τους Κομμουνιστές, τους Γιαπωνέζους και τους Δυτικούς. Ο κακός χαμός γίνεται, η ιστορία πηγαίνει λίγο από δω και λίγο από εκεί, ένα κάποιο μπέρδεμα σε διάφορα σημεία μπορεί και να υπάρχει με όλους αυτούς τους πολέμαρχους και τις συμμαχίες και τις διαφορές τους (αλλά και τα ονόματά τους!), αλλά γενικά πρόκειται για ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα γεμάτο ζωή, γεμάτο εικόνες κάθε είδους. Και η γραφή είναι επίσης πολύ καλή, αρκετά χειμαρρώδης και εθιστική, σίγουρα ο συγγραφέας με τις περιγραφές του κατάφερε να με μεταφέρει στην Κίνα του 1927, αλλά και να με βάλει στη διαδικασία να ψάξω διάφορα πράγματα σχετικά με τη σύγχρονη ιστορία της χώρας (στο βιβλίο αναφέρονται ή/και συμμετέχουν και πραγματικά πρόσωπα). Ωραίο βιβλίο, το προτείνω σε όσους θέλουν ένα γλαφυρό ιστορικό δράμα, ουσιαστικά για λεπτομέρειες δεν τσιμπάει και πέμπτο αστεράκι από μένα.

8.5/10

[Steel Guardian]

 

Luke Short - Vengeance Valley/H Κοιλάδα της Εκδικησης (Εκδόσεις Vintage Books)

Ξεκίνησα το συγκεκριμένο βιβλιο περιμένοντας ενα απλό, συναρπαστικο, γρηγορο, pulp, ίσως κάπως παλιομοδίτικο western με μπολικη δραση.

Η αλήθεια είναι οτι αν και είναι όντως απλό, σχετικα γρήγορο και αρκουντως pulp δεν ειναι καθόλου συναρπαστικο και έχει ελάχιστη (και εντελώς ανευρη δραση).

Οφείλω όμως να ομολογήσω πως διαβάστηκε εύκολα και χωρίς κόπο. Δεν έχει όμως να προσφέρει (σχεδόν;) τιποτα. Το τελειωσα σήμερα και το έχω ξεχάσει ηδη απο εχθες.

Edited February 15 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Κωστής Μπαστιάς - Μηνάς ο Ρέμπελος, κουρσάρος στο Αιγαίο

Λοιπόν, μέχρι πριν δυο-τρεις εβδομάδες δεν ήξερα τίποτα απολύτως ούτε για το βιβλίο, ούτε καν για τον συγγραφέα, μέχρι που τυχαία διάβασα κάπου σε μια ενδιαφέρουσα για μένα συζήτηση στο ίντερνετ ένα σχόλιο υπέρ του δέοντος θετικό για δυο βιβλία του Μπαστιά (για αυτό, αλλά και για το "Ο Παπουλάκος"), την έψαξα τη δουλειά, και τελικά βρήκα μια πολύ, πολύ παλιά σκληρόδετη έκδοση του βιβλίου (του 1939 το εσωτερικό, η βιβλιοδεσία ίσως μεταγενέστερη), σε εξαιρετική κατάσταση, με κοτζάμ τριάντα ευρώ. Δεν το σκέφτηκα όμως, μου έκανε τόσο έντονα κλικ που είπα δεν πάει στο καλό, θα τα δώσω! Ε, λοιπόν, το βιβλίο με ενθουσίασε. Από άποψη γραφής το βρήκα τελείως διαφορετικό από αυτά που έχω συνηθίσει να διαβάζω, είναι γραφή άλλης εποχής, ιδιαίτερη, γλαφυρή, με λέξεις και φράσεις που δεν χρησιμοποιούμε και τόσο συχνά πια, θα έλεγα ότι η γραφή είναι τέτοια που πρέπει να διαβάσεις δυνατά το βιβλίο, σαν να το διαβάζεις σε κάποιους φίλους σου γύρω από μια φωτιά στο ύπαιθρο. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την τρομερή αίσθηση που μου δημιούργησε η γραφή. Και η ιστορία είναι τόσο ενδιαφέρουσα, τόσο γεμάτη από δυνατές σκηνές, έντονες εικόνες, δυνατά συναισθήματα και αγωνία, που με κράτησε καθηλωμένο μέχρι κυριολεκτικά την τελευταία σελίδα. Απόλαυσα μάχες, έρωτες, φιλοσοφικές και θεολογικές ανησυχίες, τα πάντα όλα. Και ο συγγραφέας έκανε εξαιρετική δουλειά με τη σκιαγράφηση του πρωταγωνιστή, του Μηνά του Ρέμπελου, η ζωή του οποίου είχε μια απίστευτη πορεία με πολλές διακυμάνσεις και αλλαγές, μέχρι το λυτρωτικό (;) φινάλε. Τρομερό βιβλίο, που ευτύχησε να το διαβάσω με την ανάλογη όρεξη και προσοχή, κι έτσι το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό. Και πραγματικά χαίρομαι πολύ όταν ανακαλύπτω τέτοια διαμάντια από το πουθενά! Φυσικά, δεν είναι για όλους, τόσο σαν γραφή και σαν ιστορία, όσο ίσως και σαν τρόπο σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων: Εμένα, πάντως, με άγγιξε.

Υ.Γ. Στην πρώτη σελίδα υπάρχει μια αφιέρωση κάποιου προς κάποιον Νίκο Δενδραμή (να είναι ο ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου και γνωστός ζεν πρεμιέ των δεκαετιών του '20 και του '30;), με ημερομηνία 12 Σεπτεμβρίου του 1940: Δηλαδή ενάμιση μήνα πριν το "Όχι" και την είσοδο της Ελλάδας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Όσο το σκέφτομαι, ανατριχιάζω.

9.5/10